Η θωράκιση της Ευρωζώνης εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης απασχολεί τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων των κρατών-μελών, στην εντεινόμενη το τελευταίο διάστημα συζήτηση γύρω από το «μέλλον της Ευρωζώνης», αποτελώντας ταυτόχρονα και πεδίο έκφρασης των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη της Ευρωζώνης, αλλά και εκτός αυτής.
Στο πλαίσιο αυτό το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας ή, όπως είναι ευρέως γνωστό, οι «πέντε σοφοί της γερμανικής οικονομίας», σε εισήγησή τους προς τη γερμανική κυβέρνηση τάσσονται υπέρ της δημιουργίας ενός «μηχανισμού χρεοκοπίας» εντός Ευρωζώνης, προβλέποντας ταυτόχρονα και διαδικασία εξόδου κρατών-μελών από την Ευρωζώνη, έστω ως «έσχατη λύση».
Με το χαρακτηριστικό τίτλο «Συνέπειες της ελληνικής κρίσης για έναν σταθερότερο ευρωχώρο», οι «πέντε σοφοί» επισημαίνουν ότι η ελληνική κρίση ανέδειξε την κατεπείγουσα ανάγκη για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις προκειμένου η Ευρωζώνη να καταστεί σταθερότερη. Φυσικά, η συζήτηση αυτή δεν είναι νέα και καταδεικνύει τα σενάρια γύρω από το σχήμα που θα πρέπει να πάρει η Ευρωζώνη και το ποια κράτη «χωρούν» σε αυτήν, με δεδομένες τις αντιφάσεις που δημιουργούνται από την ανισόμετρη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών που τη συγκροτούν.
Από την πλευρά τους, οι σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης εισηγούνται, μεταξύ άλλων, εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης, αλλά και συμπλήρωση της εργαλειοθήκης της Ευρωζώνης με μηχανισμό ο οποίος θα επιτρέπει τη συντεταγμένη χρεοκοπία κράτους-μέλους, ενώ παράλληλα εκτιμούν ότι η έξοδος μιας χώρας από την Ευρωζώνη θα πρέπει να παραμένει πιθανή, αλλά μόνο ως «ύστατη επιλογή», καθώς, όπως αναφέρεται στην Έκθεση, «ένα μονίμως μη συνεργάσιμο κράτος-μέλος δεν θα πρέπει να απειλεί την ύπαρξη του ευρώ».
Στην ίδια έκθεση οι Γερμανοί οικονομολόγοι εκφράζουν επιφυλάξεις σχετικά με την εφαρμογή πολιτικών όπως η δημιουργία υπουργείου Οικονομικών για την Ευρωζώνη, ευρωπαϊκού σχεδίου ασφάλισης για την ανεργία ή οικονομικής διακυβέρνησης, απορρίπτοντας εμμέσως την «Έκθεση των πέντε Προέδρων». «Το να είναι η Ευρωζώνη συλλογικά υπεύθυνη για πιθανά κόστη χωρίς όμως τα κράτη-μέλη να παραχωρήσουν μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους για τις δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές, με το πέρασμα του χρόνου θα καθιστούσε τη νομισματική ένωση πιο ασταθή», επισημαίνουν χαρακτηριστικά.
Δημοσίευση σχολίου