06/11/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Την Κυριακή 18 Ιούνη, στις 3 μ.μ., με αφετηρία την πλατεία Εθνικής Αντίστασης
Στις 22 Φλεβάρη συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ίδρυση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), που με τη δράση του «συνόδευσε» τη δράση του ελληνικού λαού σε κάθε καμπή της Ιστορίας. Το ΣΕΗ τιμά αυτήν την επέτειο με δράσεις και εκδηλώσεις μέσα στη χρονιά. Ηδη έχει πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της διακήρυξης και η έκθεση αρχειακού υλικού.
Εκατό χρόνια γεμάτα αγώνες, θυσίες, κατακτήσεις, αλλά και γεμάτα θέατρο, προσφορά και αγάπη για την τέχνη. Πλευρές αυτής της 100χρονης πορείας θα ψηλαφιστούν στους δρόμους της Αθήνας στον ιστορικό περίπατο, με ξενάγηση από ιστορικό, που διοργανώνει το Σωματείο την Κυριακή 18 Ιούνη, στις 15.00.
Με οδηγό τα 100 χρόνια ζωής και δράσης, σελίδες μνήμης του θεάτρου και των ανθρώπων του ζωντανεύουν μέσα από μια ιστορική περιήγηση στους δρόμους της Αθήνας, όπου ξεδιπλώνονται βήμα - βήμα οι αγώνες και οι αγωνίες του λαού, οι αγώνες και οι αγωνίες του Σωματείου. Παλιοί και νέοι ηθοποιοί, παλιοί και νέοι συνδικαλιστές μοιράζονται στιγμές από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ΣΕΗ.
Οι εννιά σταθμοί του ιστορικού περιπάτου
Η αφετηρία είναι η πλατεία Εθν. Αντίστασης (πρώην Κοτζιά), στις 15.00, εκεί όπου οι ηθοποιοί έκαναν το πιο συγκροτημένο βήμα για την οργάνωσή τους, πριν από εκατό χρόνια. Σε εκείνο το μέρος βρισκόταν το Δημοτικό Θέατρο, όπου στεγάστηκαν και τα πρώτα γραφεία του Σωματείου. Η ηθοποιός και πρώην πρόεδρος του ΣΕΗ, Ελένη Γερασιμίδου, από την επιτροπή εορτασμού των 100 χρόνων του ΣΕΗ, θα αναφερθεί στην ξεχωριστή σημασία αυτής της πρωτοβουλίας. Ο Στράτος Σαραντίδης, γιος του Γεώργιου Σαραντίδη, ιδρυτικού μέλους του Σωματείου, μοιράζεται με τους παρευρισκόμενους προσωπικές μαρτυρίες. Στο χώρο θα στηθεί και πλακέτα.
Ο επόμενος σταθμός, στις 16.15, είναι στην Πειραιώς 40. Εκεί βρίσκονταν τα πρώτα γραφεία του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Σε αυτή τη στάση οι παρευρισκόμενοι θα μεταφερθούν στην εποχή της μεταξικής δικτατορίας (1936). Η Ασφάλεια τοποθετεί ανθρώπους της στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, το ισόγειο του οποίου οι ηθοποιοί έχουν μετατρέψει σε αίθουσα θεάτρου. Σε συγκέντρωση που είχε πραγματοποιηθεί μπροστά στην κήρυξη μιας απεργίας, πρόσωπα που μέχρι χτες ήταν «οικεία», πραγματοποιούν συλλήψεις. Οι ηθοποιοί Μαριάνθη Σοντάκη και Σάββας Στρούμπος διαβάζουν μαρτυρία του ηθοποιού Ευθύφρωνα Ηλιάδη.
Στις 17.00, ο περίπατος φτάνει στο ιστορικό κτίριο της Κοραή 4, εκεί όπου ήταν τα κρατητήρια της Kommadatur κατά τη Γερμανική Κατοχή. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «τμήμα μεταγωγών», πριν τη μεταφορά των κρατουμένων σε φυλακές - κολαστήρια στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Ο ηθοποιός Πέρης Μιχαηλίδης και η Αννα Φωτοπούλου, κόρη του Μίμη Φωτόπουλου, θα διαβάσουν αποσπάσματα από το βιβλίο του Μίμη Φωτόπουλου, «Ελ Ντάμπα, όμηρος των Εγγλέζων».
17.40Θέατρο ΡΕΞ18.20Θέατρο Τέχνης. Κατοχή, Αντίσταση. Στιγμές γεμάτες καρδιοχτύπι, για τα κρυφά μηνύματα αντίστασης και ελευθερίας που ακούγονται από σκηνής.
Στο ΡΕΞ, η ηθοποιός Ολυμπία Παπαδούκα είχε στήσει παράνομο πολύγραφο του ΕΑΜ. Η ηθοποιός Μαρία Κίτσου θα διαβάσει αποσπάσματα από μαρτυρία της Ολυμπίας Παπαδούκα. Η συγγραφέας Αλκη Ζέη και ο ηθοποιός Βασίλης Κολοβός, πρώην πρόεδρος του ΣΕΗ, μιλούν για τα ιστορικά γεγονότα της δεκαετίας, Κατοχή - Αντίσταση - Εμφύλιος. Στο Θέατρο Τέχνης, η ηθοποιός Καλή Καλό, πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου, μοιράζεται προσωπικές μαρτυρίες από τα χρόνια της Κατοχής.
Η πλειοψηφία των ηθοποιών ήταν οργανωμένοι στο ΕΑΜ Θεάτρου και είχαν αναπτύξει πλούσια αντιστασιακή δράση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα πάρτι με καλλιτεχνικό πρόγραμμα που οργάνωνε για να μαζευτούν χρήματα για την Εθνική Αλληλεγγύη, η ψυχαγωγία για τους ανάπηρους του Αλβανικού Μετώπου κάθε Κυριακή στα νοσοκομεία. Ο Αιμίλιος Βεάκης πήγαινε στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Στα θέατρα έβαζαν προκηρύξεις στις χλαίνες των Γερμανών αξιωματικών, με περιεχόμενο που τους έριχνε το ηθικό. Αντίστοιχα, προκηρύξεις έβαζαν και στα καθίσματα των θεάτρων και των κινηματογράφων, για να ενημερώνονται οι θεατές για την πορεία του αγώνα. Ακόμα, τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων, των απεργιών, των εκτελέσεων, οι ηθοποιοί έκλειναν τα θέατρα. Οπως μας πληροφορεί η Ολ. Παπαδούκα στο βιβλίο της, «αυτό το μουγκό, άφωνο, κλειστό θέατρο, ήτανε μια κραυγαλέα διαμαρτυρία, σαν συνέχεια της μαχητικής διαμαρτυρίας της ημέρας. Και τότε πια... ήμασταν "στο στόμα του λύκου". Η Ασφάλεια ερχόταν την άλλη μέρα να μας ανακρίνει. "Γιατί δεν έπαιξες χτες;"»...
Επόμενος σταθμός, στις 18.50, η συμβολή των οδών Καποδιστρίου και Πατησίων, εκεί που βρισκόταν η Ειδική Ασφάλεια Αθηνών. Τα δύσκολα χρόνια των διώξεων και του κυνηγητού... Η ηθοποιός Μαρία Φωκά, μετέπειτα πρόεδρος του Σωματείου, συλλαμβάνεται. Λίγες μέρες μετά οδηγείται στις φυλακές Πατρών. Θα διαβαστεί σημείωμα της Ισμήνης Καλλέργη, κόρης της Μαρίας Φωκά. Ο Στέφανος Ληναίος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΗ το 1966, μας μεταφέρει το κλίμα της περιόδου.
Στις 19.30, στο Θέατρο «Αθήναιον» (Μάρνης και Πατησίων), οι παρευρισκόμενοι θα «ταξιδέψουν» στα χρόνια της δικτατορίας. Εκεί, ανεβαίνει η παράσταση - σύμβολο κατά της χούντας «Το μεγάλο μας Τσίρκο», του Ι. Καμπανέλλη. Η πρεμιέρα δόθηκε τον Ιούνη του '73. Τους βασικούς ρόλους ερμήνευσαν ο Κώστας Καζάκος, η Τζένη Καρέζη, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος. Τραγουδούσε ζωντανά ο Νίκος Ξυλούρης. Ο Κ. Καζάκος αναφέρεται στις ιστορικές μέρες αντίστασης του ελληνικού θεάτρου, καθώς και στη μεγάλη απεργία ηθοποιών και οικοδόμων. Θα πραγματοποιηθεί παρέμβαση και από το Συνδικάτο Οικοδόμων.
Στις 20.30, στο Θέατρο «Γκλόρια» (Ιπποκράτους 7), παίρνεται η ιστορική απόφαση επανασύστασης του, σφραγισμένου μέχρι τότε από την Ασφάλεια, Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μετά την πτώση της χούντας. Η ηθοποιός και πρώην πρόεδρος του ΣΕΗ Αιμιλία Υψηλάντη αναφέρεται στα γεγονότα. Ο σκηνοθέτης και πρώην πρόεδρος του ΣΕΗ Λεωνίδας Βαρδαρός αναφέρεται στη μεγάλη απεργία της ΕΡΤ.
Ο περίπατος καταλήγει στις 21.00 στο Θεατρικό Μουσείο (Ακαδημίας 50). Πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου. Ενα αρχειακό υλικό σπάνιας αξίας, που με ευθύνη του υπουργείου Πολιτισμού καταστρέφεται. Η Λίλα Καφαντάρη, πρόεδρος του ΣΕΗ, θα μιλήσει για την ανάγκη ανάδειξης και πρόσβασης του λαού στο ανεκτίμητης αξίας αρχειακό υλικό του Θεατρικού Μουσείου.

  • Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στα τηλέφωνα του ΣΕΗ, 2103833742, 2103817369 και στο e-mail: support@sei.gr. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Με τα παζάρια για τη ρύθμιση του χρέους να βρίσκονται σε εξέλιξη, ενόψει του Γιούρογκρουπ στις 15 Ιούνη, και με δεδομένα τα παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν τον όποιον συμβιβασμό προκύψει για λογαριασμό του κεφαλαίου, η προπαγάνδα της κυβέρνησης εστιάζει στο πώς θα συρθεί ο λαός να καταθέσει αδιαμαρτύρητα τόσες κι άλλες τόσες θυσίες για την επίτευξη του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία περνάει μέσα και από τη διευθέτηση του κρατικού χρέους. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα από την επιχειρηματολογία που αναπτύσσει η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία.
Ζητούν «καθαρή λύση»
Μιλάνε για «καθαρή λύση για το χρέος» και κρύβουν ότι αυτή θα είναι τέτοια μόνο για το κεφάλαιο. Αλλωστε, η κυβέρνηση δεν κρύβει ότι τη θέλει για «να δημιουργηθεί ασφάλεια στους επενδυτές», για να υπάρξει «ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» και για «έξοδο για δανεισμό στις διεθνείς αγορές». Λύση, δηλαδή, που θα εξασφαλίζει στα μονοπώλια ζεστό χρήμα με τη μορφή επιδοτήσεων, ενισχύσεων, φοροαπαλλαγών, που μαζί με τη φθηνή εργατική δύναμη και το άνοιγμα νέων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο από τις ιδιωτικοποιήσεις και την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας, θα δώσουν ώθηση στην ανάκαμψη των κερδών του.
Προϋπόθεση είναι, βέβαια, να εφαρμοστούν μέχρι κεραίας τα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν, όπως και όσα προκύψουν στη συνέχεια, ως ανάγκη του κεφαλαίου.
Θυμίζουμε, τέλος, ότι αντίστοιχα «καθαρές λύσεις» ήταν και τα μνημόνια, τα οποία προέβλεπαν τη δανειοδότηση της Ελλάδας από τα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης μέτρων, περικοπών και αναδιαρθρώσεων, που πλήρωσε και πληρώνει ο λαός.
Κάλπικες προσδοκίες
Η καλλιέργεια κάλπικων προσδοκιών στο λαό υπηρετείται και απ' το «επιχείρημα» πως «αν το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει τελικά στο πρόγραμμα, δεν θα ισχύσουν τα μέτρα που ψηφίστηκαν τον Μάη», όπως η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου. Πρόκειται για το γνωστό παιχνιδάκι «ρόλων», με τον «καλό» και τον «κακό» του κουαρτέτου (στο οποίο αρέσκεται η κυβέρνηση), προσαρμοσμένο στη συγκυρία των παζαριών για το χρέος...
Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η κυβέρνηση βρίσκονται στην ίδια πλευρά, μαζί με το κεφάλαιο και απέναντι απ' το λαό. Αν το ΔΝΤ φύγει, δεν θα πάρει μαζί του τα αντιλαϊκά μέτρα. Αντιθέτως αυτά, παλιά, νέα και μελλοντικά είναι δεδομένα, αφού απαντούν σε ανάγκες του κεφαλαίου που δεν πάει πουθενά. Η δική του κερδοφορία επιβάλλει μειώσεις στις συντάξεις, αντιμετωπίζοντας την Κοινωνική Ασφάλιση με όρους δημοσιονομικούς και μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος.
Ο ΣΕΒ είναι αυτός που ζητάει πρώτος απ' όλους παραπέρα «προσαρμογή των συντάξεων και των ασφαλιστικών εισφορών», αλλά και «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που σημαίνει να πληρώνουν περισσότερα περισσότεροι από τα λαϊκά στρώματα, για να απολαμβάνει το κεφάλαιο φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις και άλλα προνόμια.
Τέλος, δεν υπάρχει κείμενο, απόφαση ή οδηγία της ΕΕ/Ευρωζώνης για τα δημοσιονομικά και την Κοινωνική Ασφάλιση, που να μη βάζει θέμα «προσαρμογών» στην κατεύθυνση που κινούνται και οι νόμοι που ψήφισε τον Μάη η κυβέρνηση. Είτε με βάση το ψηφισμένο χρονοδιάγραμμα, είτε σε έναν επόμενο γύρο, είναι δεδομένο ότι ο λαός θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέες περικοπές στις συντάξεις και αύξηση της φορολογίας, για να μιλήσουμε μόνο για τον κορμό των μέτρων που περιλήφθηκαν στο 4ο μνημόνιο.
«Να φύγει ο βραχνάς από το λαό»
Το επιχείρημα ότι με τη διευθέτηση θα «φύγει ο βραχνάς του χρέους απ' το λαό» που ακούγεται από κυβερνητικά στελέχη στη δημόσια συζήτηση, στόχο έχει να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για λογαριασμό τους και άρα η στήριξή της επιβάλλεται! Κανένας «βραχνάς» δεν πρόκειται να φύγει και καμιά ελάφρυνση δεν πρόκειται να υπάρξει για το λαό από τη διευθέτηση του κρατικού χρέους, πόσο μάλλον που η συζήτηση δεν αφορά την απομείωσή του, αλλά μόνο κάποιες ...ευκολίες πληρωμής!
Απεναντίας, ανεξάρτητα από το σενάριο που θα επιλεγεί τελικά, οποιαδήποτε ρύθμιση θα συνοδεύεται από ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως «προκαταβολικά» έκανε η κυβέρνηση με το τέταρτο μνημόνιο και τις τροπολογίες του αίσχους που ψήφισε μόλις την περασμένη Παρασκευή.
Πραγματικός «βραχνάς» για το λαό είναι τα μέτρα που φορτώθηκαν στην πλάτη του ιδιαίτερα τα προηγούμενα εφτά χρόνια και τα οποία καμιά διευθέτηση του χρέους δεν πρόκειται να τα αναιρέσει. Αντίθετα, θα του φορτώσει κι άλλα. «Βραχνάς» είναι ο στόχος για ανάκτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τον οποίο μοιράζονται όλα τα αστικά κόμματα και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε τελική ανάλυση, «βραχνάς» για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι η ίδια η καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, από την οποία θα απαλλαγεί μόνος του, οργανώνοντας την πάλη και τη συμμαχία για την ανατροπή της.
Η «έξοδος από την επιτροπεία»
Απ' αυτήν τη σκοπιά και η «έξοδος απ' την επιτροπεία» είναι ένα ευφυολόγημα που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, επαναλαμβάνει, προφανώς όχι τυχαία, πως «το γεγονός ότι θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιτυγχάνουμε συγκεκριμένους στόχους, έτσι ώστε να παραμένει βιώσιμη η πορεία του ελληνικού χρέους, είναι δεδομένο. Αλλά αυτό δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα, αυτό αφορά το σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης. Ξέρετε ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης βρίσκονται υπό μια μορφή αυξημένου ελέγχου των προϋπολογισμών τους, όμως αυτό εντάσσεται στις συνθήκες κανονικότητας της ΕΕ και της Ευρωζώνης».
Η επιτροπεία εντός της ΕΕ είναι μόνιμη, με ένα κάρο μηχανισμούς και μνημόνια διαρκείας, όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας, το Ευρωπαϊκό Eξάμηνο και άλλα. Πρόκειται για εργαλεία «επόπτευσης» της εφαρμογής από τα κράτη - μέλη των αντιλαϊκών κανόνων και στόχων που συναποφασίζουν, με κριτήριο το γενικό συμφέρον των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, με δεδομένη την ανισομετρία που μεγαλώνει στο εσωτερικό της ΕΕ/Ευρωζώνης. Οπως μόνιμη είναι εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης η επίθεση στα δικαιώματα των λαών, αφού αυτό επιβάλλει το διαρκές και μόνιμο κυνήγι του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους για τα μονοπώλια και η ενίσχυση της θέσης τους στην αρένα του ανταγωνισμού.
«Σταθερότητα» για το κεφάλαιο
Οσο για το επιχείρημα ότι «η ρύθμιση του χρέους θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα», είναι προφανές ότι αναφέρεται στη σταθερότητα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, για να θεριεύουν τα κέρδη του με όλες τις αντιλαϊκές παραμέτρους που την εγγυώνται. Με ακάλυπτες επιταγές για την περίοδο της ανάκαμψης, επιχειρείται να αποσπαστεί η συναίνεση του λαού σε μια πολιτική που ακουμπάει ζεστά μετρητά, πλούτο που ο λαός παράγει, στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων.
Κουνάνε το δάχτυλο στο λαό να μη διαταράξει την οικονομική - πολιτική - γεωπολιτική σταθερότητα και τον «εθνικό στόχο» της ανάκαμψης. Να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα που θα απαιτηθούν ακόμα για την επίτευξή του. Εκβιάζουν, δηλαδή, τη συναίνεση του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική και θέλουν να τον δεσμεύσουν στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, που εκτός των άλλων υπαγορεύουν και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που εξυφαίνονται στην ευρύτερη περιοχή.
Εμπλοκή που εξελίσσεται και βαθαίνει σε ένα περιβάλλον γενικευμένης αστάθειας και η οποία απαιτείται απ' την αστική τάξη για την αναβάθμιση του ρόλου της, για την ανάκαμψη των κερδών της μέσα κι απ' την ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο αγωγών Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Τα κριτήρια της «αξιοπιστίας»
Τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγορούν την κυβέρνηση ότι με την καθυστέρηση και τα «μπρος - πίσω» στην ψήφιση ορισμένων μέτρων, που είναι προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», άρα και για τη συζήτηση σχετικά με το χρέος, όπως έγινε με τις τροπολογίες που ψηφίστηκαν την Παρασκευή, πλήττεται η «αξιοπιστία» της χώρας και δυσκολεύει η προσπάθεια για οποιαδήποτε διευθέτηση. Η κυβέρνηση ανταπαντά πως κάνει ό,τι χρειάζεται για να εξασφαλίσει λύση στο χρέος και υπερθεματίζει ότι ο επικείμενος συμβιβασμός και η έξοδος στις αγορές θα αποτελέσουν επιβεβαίωση και ψήφο εμπιστοσύνης στην αξιοπιστία της χώρας.
Από τι εξαρτάται, επομένως, η αξιοπιστία για την οποία μιλάνε όλοι; Από το πόσο γρήγορα και το πόσο αποφασιστικά προχωράει η κυβέρνηση τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις, ώστε να δημιουργείται «δημοσιονομικός χώρος», όπως λένε, για το κεφάλαιο και να πιάνονται τα κριτήρια για διευθέτηση του χρέους και έξοδο στις αγορές.
Επομένως, κριτήριο της «αξιοπιστίας» απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο είναι η ικανότητα της κυβέρνησης να προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική και να καταφέρνει ταυτόχρονα να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Το «παράσημο» αυτής της αξιοπιστίας δίκαια το διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τον εαυτό του και η ΝΔ προσπαθεί απεγνωσμένα να του το πάρει, προβάλλοντας τη δική της πρόταση διακυβέρνησης ως την πιο αποτελεσματική και αξιόπιστη για τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Η διέξοδος για το λαό
Πίσω απ' την κυβερνητική προπαγάνδα και την αντιπαράθεση με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, καραδοκεί η πικρή για το λαό αλήθεια, ότι σε συνθήκες καπιταλισμού θα πληρώνει ξανά και ξανά για ένα χρέος που σώρευσε το κεφάλαιο και οι θυσίες του θα πέφτουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, σε ό,τι αφορά τα πραγματικά του συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες. Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, καμιά θυσία για το χρέος και την ανάκαμψη της πλουτοκρατίας. Χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Απ' τα βάρη του κεφαλαίου που αχθοφορεί ο λαός, μπορεί να τον απαλλάξει μόνο η ένταση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Μόνο η εργατική εξουσία, με τη μονομερή διαγραφή του χρέους, σε συνδυασμό με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μπορεί να εγγυηθεί μια ανάπτυξη με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, όπου όλοι οι διαθέσιμοι πόροι και τα μέσα θα κατευθύνονται για την ευημερία και την προκοπή του.

Ο χάρτης της περιοχής, της οποίας ο φυσικός πλούτος έχει μπει στο στόχαστρο ισχυρών μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κέντρων
Η διπλωματική κρίση με το Κατάρ είναι το τελευταίο «επεισόδιο» της σφοδρής διαπάλης
Φουντώνουν επικίνδυνα οι εστίες έντασης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ μονοπωλίων να προμηνύει νέα δεινά για τους λαούς της περιοχής.
Μόνο μέσα στην τελευταία βδομάδα είχαμε νέα (την τρίτη τον τελευταίο καιρό) επίθεση των ΗΠΑ σε θέσεις του συριακού στρατού στη ΝΑ Συρία, στα σύνορα με Ιορδανία και Ιράκ (κοντά στη στρατηγικής σημασίας, για τον ανεφοδιασμό των ιρανικών δυνάμεων που στηρίζουν τη συριακή κυβέρνηση Ασαντ, περιοχή αλ Τανφ). Είχαμε επίσης την κλιμάκωση της κρίσης στις σχέσεις τριών χωρών του Περσικού Κόλπου και άλλων αραβικών ή μουσουλμανικών χωρών με το Κατάρ, αλλά και τη διπλή επίθεση τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» στο ιρανικό κοινοβούλιο και στο μαυσωλείο του Χομεϊνί στην Τεχεράνη, με 17 νεκρούς και περίπου 50 τραυματίες.
Από αυτές τις εξελίξεις ξεχωρίζει σαφώς η κρίση που ξέσπασε ανοιχτά την περασμένη Δευτέρα, 5 Ιούνη, στις σχέσεις του Κατάρ με τη Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς συνιστά ρήγμα στους κόλπους του εξαμελούς «Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου» (GCC). Η ένταση στις σχέσεις του Κατάρ με χώρες της περιοχής δεν περιορίστηκε μόνο στα μέλη του GCC, αλλά και στις σχέσεις με την Αίγυπτο του Προέδρου Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σίσι, που θεωρεί συνυπεύθυνη την καταριανή μοναρχία των Αλ Θάνι για την ανατροπή του πρώην Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ το 2011 και την εκλογή του ισλαμιστή (με τη στήριξη των «Αδελφών Μουσουλμάνων») Μοχάμεντ Μόρσι, μέχρι που τον ανέτρεψε πριν από λίγα χρόνια με στρατιωτικό πραξικόπημα.
Ωστόσο, η απόφαση των τριών μοναρχιών του Κόλπου να διακόψουν τις διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ και να επιβάλουν εναέριο, χερσαίο και ναυτικό αποκλεισμό σε ένα κρατίδιο, που είναι η πρώτη χώρα σε εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) παγκοσμίως, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Η ένταση στις σχέσεις των δύο πλευρών «σιγοβράζει» εδώ και χρόνια, λόγω αντικρουόμενων μονοπωλιακών συμφερόντων με φόντο την ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της περιοχής, που είναι η Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Αφορμές και αιτίες
Αφορμή για την ένταση φέρεται πως έδωσαν οι δηλώσεις που έκανε ο Καταριανός εμίρης Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θάνι στις 24 Μάη, σε βάση του καταριανού στρατού στην Ντόχα (κοντά στην τεράστια αμερικανική βάση Αλ Ουντέιντ των 10.000 Αμερικανών στρατιωτικών). Ο εμίρης φέρεται ότι εναντιώθηκε στα σχέδια χωρών της περιοχής και των ΗΠΑ για όξυνση της κόντρας με το Ιράν, χαρακτηρίζοντάς το «ισλαμική δύναμη». Το σαουδαραβικό δίκτυο Αλ Αραμπίγια, επικαλούμενο αυτές τις δηλώσεις, μετέδωσε πως ο εμίρης χαρακτήρισε τις σχέσεις με την κυβέρνηση του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ «τεταμένες» και με το Ισραήλ «καλές». Ωστόσο, αργότερα, το καταριανό πρακτορείο ειδήσεων μετέδωσε πως υπέστη επίθεση κυβερνοπειρατείας (χάκερς).
Ομως, λίγο πριν το Κατάρ ανακοινώσει ότι έπεσε θύμα «κυβερνο-πειρατείας», χάκερς είχαν βγάλει στη φόρα μέρος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του πρέσβη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στις ΗΠΑ, Γιουσέφ αλ Οτάιμπα, με το στέλεχος της «δεξαμενής σκέψης» FDD (αμερικανο-ισραηλινό λόμπι), Τζον Χάνα. Μεταξύ άλλων, ο Χάνα (πρώην αναπληρωτής σύμβουλος ασφαλείας επί προεδρίας Τζ. Ου. Μπους) έστειλε στον Οτάιμπα «λίστα στόχων» μη αμερικανικών εταιρειών που «επένδυαν ταυτόχρονα στο Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία», όπως η γαλλική «Αirbus» και η ρωσική «Lukoil». Σε άλλο μήνυμα, ο πρέσβης Οτάιμπα ζητούσε «προτάσεις» για το πώς θα μπορούσε να φύγει η αμερικανική βάση Αλ Ουντέιντ από το Κατάρ και να πάει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τη Δευτέρα, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν και Κατάρ διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ, παίρνοντας πρωτοφανή μέτρα, με το πρόσχημα ότι «στηρίζει τη διεθνή τρομοκρατία» και πως απεργάζεται σχέδια εναντίον τους. Το Κατάρ αντέδρασε συγκρατημένα, ζητώντας ωστόσο άμεσα βοήθεια από Ρωσία, Τουρκία και Ιράν.
Το ίδιο διάστημα, ο Πρόεδρος Τραμπ παραδέχτηκε πως έβαλε «το χεράκι του» στην κρίση, ομολογώντας πως είχε απαιτήσει στη Σύνοδο του Ριάντ στις 22 Μάη την καταπολέμηση της «ισλαμικής τρομοκρατίας» και πως ηγέτες της περιοχής τού υπέδειξαν ως υπεύθυνο... το Κατάρ! Αυτά, όταν είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια πως χρηματοδοτήθηκαν, εξοπλίστηκαν, εκπαιδεύτηκαν από χώρες του ΝΑΤΟ, Καταριανούς, Σαουδάραβες, Τούρκους κ.ά. οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» και της «Αλ Κάιντα» σαν όργανο ανατροπής της κυβέρνησης του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ Ασαντ. Εμφάνισαν ως πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά επί της ουσίας η αιτία είναι ότι η συριακή κυβέρνηση δεν συναινούσε στους σχεδιασμούς μονοπωλίων για τη δημιουργία του λεγόμενου «Αραβικού Αγωγού» που θα μετέφερε φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας και Συρίας στην Ευρώπη. Το σχέδιο αυτό ήταν ανταγωνιστικό με αυτά της Ρωσίας, βασικού συμμάχου της Συρίας, που αργότερα ενεπλάκη και στρατιωτικά, μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Οι σχέσεις Ιράν - Κατάρ
Ας δούμε όμως ορισμένα στοιχεία για το Κατάρ των μόλις 2,5 εκατ. κατοίκων και των 11,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων: Πρόκειται για τον πρώτο εξαγωγέα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στον κόσμο, μολονότι ξεκίνησε το 1997 την εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων του. Μοιράζεται με το Ιράν το μεγαλύτερο, παγκοσμίως, κοίτασμα φυσικού αερίου, 43 τρισ. κ.μ., σε θαλάσσια περιοχή έκτασης 9.700 τ. χλμ που εκτείνεται μεταξύ των δύο χωρών. Το κοίτασμα του Κατάρ λέγεται «Νοrth Field» (σε περιοχή 6.000 τ. χλμ) και του δίνει το 60% των εσόδων από το σύνολο των εξαγωγών που κάνει ως χώρα. Το συγκεκριμένο κοίτασμα τροφοδοτεί σχεδόν όλες τις εξαγωγές φυσικού αερίου. Το κοίτασμα του Ιράν λέγεται «South Pars» και εκτείνεται σε περιοχή 3.700 τ. χλμ.
Το Κατάρ διατηρεί καλές σχέσεις με το (αντίπαλο γεωπολιτικά, κυρίως για τη Σαουδική Αραβία) Ιράν. Οταν το 2012 η Κίνα έκανε πίσω από συμφωνία με το Ιράν για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος «South Pars», το Κατάρ πρόσφερε (Γενάρη 2014) στην Τεχεράνη βοήθεια και τεχνογνωσία (ενώ ακόμη δεν είχε επιτευχθεί η διεθνής συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που θα έβγαζε τη χώρα από την απομόνωση).
Η μοναρχία του Κατάρ προσπάθησε επίσης να εξασφαλίσει ρόλο σε σημαντικές ενδοαστικές κόντρες που έγιναν μετά την «Αραβική Ανοιξη» το 2011 σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη (όπου διατηρεί επιρροή σε κάποιες ομάδες ισλαμιστών, κυρίως στην Τρίπολη), η Συρία, η Υεμένη. Συμμετείχε, για παράδειγμα, έως την περασμένη βδομάδα στην ιμπεριαλιστική επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, μέχρι που επιβλήθηκε σε βάρος του εμπάργκο και σε αυτόν τον τομέα.
Το Κατάρ έκλεισε το Μάρτη του 2015 με την Τουρκία συμφωνία για τουρκική στρατιωτική βάση, που τον Δεκέμβρη του 2016 άρχισε να λειτουργεί με περίπου 100 άτομα προσωπικό. Το προσωπικό αυτό αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τις επόμενες βδομάδες, μετά την απόφαση της τουρκικής Βουλής να στείλει στρατεύματα στο Κατάρ. Στη διμερή στρατιωτική συμφωνία που αποκαλύφθηκε από την ιστοσελίδα «Middle East Eye», η Τουρκία έχει δεσμευτεί να προσφέρει βοήθεια και προστασία «έναντι εξωτερικών εχθρών» και απειλών. Ο Τούρκος ηγέτης Ρ. Τ. Ερντογάν αξιοποιεί την παρούσα επικίνδυνη κρίση για να ενισχύσει τα τουρκικά συμφέροντα στον Κόλπο, διακινδυνεύοντας ρήξη στις σχέσεις με ανταγωνιστικές δυνάμεις, όπως η Σαουδική Αραβία.
Το Κατάρ διατηρεί στενές σχέσεις και με τη Ρωσία. Η «Αρχή Επενδύσεων του Κατάρ» (QIA), που έχει σημαντικό επενδυτικό χαρτοφυλάκιο και την πλειοψηφία μετοχών του μονοπωλίου στον παγκόσμιο κλάδο πρώτων υλών, «Glencore», αλλά και μετοχές τεράστιων βιομηχανιών, πολυκαταστημάτων και τραπεζών σε Ευρώπη, Ασία και ΗΠΑ, ξάφνιασε τον περασμένο Δεκέμβρη όταν ανακοίνωσε συμφωνία για την εξαγορά του 19,5% των μετοχών της ρωσικής ενεργειακής εταιρείας «Rosnef», έναντι 11,5 δισ. δολαρίων, σε μία περίοδο που η ρωσική αγορά χρειαζόταν μία γερή «ένεση» ρευστότητας. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως περίπου την ίδια περίοδο το ιταλικό ενεργειακό μονοπώλιο ENI συμφώνησε να πουλήσει στη «Rosneft» το 30% μετοχών του κοιτάσματος πετρελαίου «Zohr», που βρίσκεται ανοικτά της Αιγύπτου. Μέσω της «Rosneft», δηλαδή, το Κατάρ απέκτησε πρόσβαση στο τεράστιο αιγυπτιακό κοίτασμα, προκαλώντας προφανώς δυσαρέσκεια στον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι.
Στον κυκεώνα συμμαχιών, συμφερόντων και ανταγωνισμού εμπλέκονται και δεκάδες ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Κατάρ και την ευρύτερη περιοχή στους τομείς κατασκευών, συμβουλευτικών υπηρεσιών, προμήθειας βιομηχανικών υλικών, ναυτιλίας, υποδομών, όπως ο όμιλος «Ελλάκτωρ» και οι εταιρείες «J&P Αβαξ», ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, «Archirodon» κ.ά. Ετσι μπορεί να εξηγηθεί και η άμεση ανταπόκριση της ελληνικής κυβέρνησης (προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου) να αναλάβει στο Κατάρ την εκπροσώπηση της Αιγύπτου, που διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με αυτό.
Την επικίνδυνη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου σημείωνε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναφορικά με την εμπλοκή της Ελλάδας, τόνιζε: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστια ευθύνη για την εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτό το μακελειό, με το πρόσχημα της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" της χώρας, που αφορά ουσιαστικά τη συμμετοχή του εγχώριου κεφαλαίου στη λεία του πολέμου.

Για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι, και γι' αυτό πρέπει να αποτελέσει λαϊκό αίτημα αγώνα και διεκδίκησης η απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς».

Από τη συνάντηση του Π. Καμμένου με τον αναπληρωτή διοικητή των Αμερικανικών Δυνάμεων στην Ευρώπη, T. Ρέι
Με κάθε τρόπο επιβεβαιώνεται η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να στηρίξει με νύχια και με δόντια τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, υπηρετώντας τον στόχο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» για λογαριασμό των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων.
Ενδεικτικά, μεσοβδόμαδα κορυφώθηκαν στην Αθήνα, επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, οι εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια λειτουργίας στην Αθήνα του αμερικάνικου Γραφείου Αμυντικής Συνεργασίας (Office of Defense Cooperation - ODC), που συνδιοργάνωσαν η ελληνική κυβέρνηση και η πρεσβεία των ΗΠΑ. Το Γραφείο, ως κομμάτι της πρεσβείας, προωθεί τα στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όσο και τις επιχειρηματικές συμφωνίες για την αμερικάνικη πολεμική βιομηχανία, στηρίζοντας την περαιτέρω ενσωμάτωση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα σχέδια του αμερικανο-ΝΑΤΟικού άξονα, εξασφαλίζοντας κάθε είδους υπηρεσίες υποστήριξης από μέρους τους στις ιμπεριαλιστικές του επιχειρήσεις. Μια κατάσταση που παίρνει ακόμα πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά, καθώς κλιμακώνεται η ένταση στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.
Διαθέσιμοι
Σε συνέχεια εκδηλώσεων, τις προηγούμενες μέρες (φωτογραφική έκθεση, παρουσίαση χορηγηθέντος αμερικανικού πολεμικού υλικού κ.ά.), στην καταληκτική φιέστα της Πέμπτης, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, εκτιμώντας ότι η γεωστρατηγική σημασία της χώρας ενισχύεται σήμερα με όσα συμβαίνουν στην περιοχή, σημείωσε με έμφαση: «Η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ ήταν και θα παραμείνει ισχυρή, πολυμερής, διαρκής και αξιόπιστη. Οι διμερείς μας σχέσεις οπωσδήποτε ξεπερνούν τις τυπικές διακρατικές σχέσεις. Για αυτόν το λόγο, θα παραμείνουμε σταθερά αφοσιωμένοι στη στρατηγική μας συνεργασία σε διμερές και πολυμερές επίπεδο και εντός του πλαισίου της Συμμαχίας».
«Ολος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ», επέμεινε ο Π. Καμμένος, ζητώντας «υποστήριξη της κυβέρνησης Τραμπ των ΗΠΑ» όχι μόνο στα της οικονομίας, αλλά «και για την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια των ΗΠΑ για να επεκτείνουμε τις δυνατότητές μας για το Ναυτικό, ώστε να μπορεί να επιχειρεί από την Κρήτη έως το Σουέζ», ώστε να επιχειρεί ενάντια στα δίκτυα χρηματοδότησης της «τρομοκρατίας». «Για αυτό θέλουμε τη βοήθειά σας για να επεκτείνουμε τη δυνατότητα στο Ναυτικό και την Αεροπορία επειδή η Ελλάδα θα είναι κάθε φορά με το μέρος των ΗΠΑ». Κατά κυβερνητικές πηγές, η ελληνική πλευρά έχει στείλει λίστα αιτημάτων στις ΗΠΑ, με κεντρικά ζητούμενα 2 πολεμικά πλοία ανοικτής θαλάσσης και ένα ιπτάμενο τάνκερ για ανεφοδιασμό αεροσκαφών.
Και κατέληξε: «Η Ελλάδα επεξεργάζεται θετικά τη χρονική επέκταση της αμυντικής μας συμφωνίας. Ο πρωθυπουργός εργάζεται για αυτό όπως και ολόκληρη η κυβέρνηση. Επίσης, εργαζόμαστε για αυτό με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και με τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ Στρατηγό James Mattis, με τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και είμαι αισιόδοξος ότι πολύ σύντομα θα είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε όχι μόνο την επέκταση των δυνατοτήτων της αμυντικής μας συνεργασίας αλλά και μία παράταση για περισσότερα χρόνια».
Επίσης, από ελληνικής πλευράς, ο Α/ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκης είπε στην εισήγησή του επιγραμματικά: «Η επέτειος μας θυμίζει το παρελθόν και μας δείχνει τον δρόμο και για τη μετέπειτα συνεργασία μας. Μοιραζόμαστε κοινές αξίες και στόχους. Από μέρους μας ήμασταν πάντα συνεπείς ("consistent") στη συμμαχία μας. Είμαστε ένας αξιόπιστος σύμμαχος που συνεισφέρει με προσωπικό, μέσα και υποδομές σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στην επιβολή του διεθνούς δικαίου».
Συνέχισε: «Η ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ολοένα πιο προβληματική. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν ισχυρό πυλώνα που μπορεί να υλοποιήσει πολιτικές αποφάσεις για (σ.σ: την ιμπεριαλιστική) ειρήνη και σταθερότητα, στην ευρύτερη περιοχή», να παίξει ρόλο «σταθεροποιητικής δύναμης».
Αναπτύσσοντας όλη την γκάμα της δράσης στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών επιδιώξεων μέσα από τη λεγόμενη στρατιωτική διπλωματία πρόσθεσε: «Εχουμε συμμαχίες με Μαρόκο, Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο, Ιορδανία, Βουλγαρία, Ρουμανία. Ασκήσεις όπως ο "Ηνίοχος", όπου συνεκπαιδεύτηκαν Πολεμικές Αεροπορίες από την Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι ο ιδανικός διαμεσολαβητής για να φέρει κοντά χώρες», κάτω βέβαια από τα αμερικανο-ΝΑΤΟικά κελεύσματα.
Αμερικανική ικανοποίηση
Ο παριστάμενος στη φιέστα αν. διοικητής της EUCOM (η διοίκηση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εδρεύουν στην Ευρώπη) αντιπτέραρχος Τ. Ρέι, χαιρετίζοντας την τέτοια διαθεσιμότητα, επιγραμματικά είπε: «Η Σούδα μάς εξυπηρέτησε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο και συνεχίζει και σήμερα να στηρίζει τις επιχειρήσεις μας στη Μέση Ανατολή, στη Μεσόγειο, στη Βόρεια Αφρική. Η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας σε καιρούς ανασφάλειας και αστάθειας, όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία, τους ριζοσπάστες, τη ρωσική επιθετικότητα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ζητάμε από την Ελλάδα να συνεχίσει να διαδραματίζει τον ηγετικό της ρόλο ("leading role") στη διασφάλιση της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια». Αναφέρθηκε, εξάλλου, στην τέτοια σημασία των κοινών ασκήσεων, όπως αυτή της Πολεμικής Αεροπορίας «Ηνίοχος» και των συνεκπαιδεύσεων των Ειδικών Δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού Σώματος Ελλάδας και ΗΠΑ.
Τέλος, στη δική του εισήγηση, ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, εξήρε αυτά τα 70 χρόνια διμερούς συνεργασίας και υποστήριξης της Ελλάδας στα σχέδια των ΗΠΑ. «Το 1947 η Ελλάδα ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Ο πόλεμος είχε αφήσει την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ευάλωτες σε εχθρικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Για τον Πρόεδρο Τρούμαν ήταν καθαρό ότι έπρεπε να στηρίξει την Ελλάδα και άλλες χώρες για να αποτρέψει την σοβιετική επιρροή. Με την αμερικανική βοήθεια, η Ελλάδα ανέκαμψε από τα βάρη του πολέμου, παρουσίασε οικονομική ανάπτυξη και επικράτησε εδώ η Δημοκρατία. Οικοδόμησε ένα σύγχρονο και ικανότατο στράτευμα, έχοντας, ενδεικτικά, τον 7ο μεγαλύτερο στόλο F16 παγκοσμίως, ενώ οι Ελληνες στρατιώτες έχουν πολεμήσει πλάι - πλάι με τους Αμερικανούς σε όλες τις μεγάλες συγκρούσεις».
Χαιρέτισε, άλλωστε, το γεγονός ότι η Ελλάδα συνεισφέρει με στρατιωτικές δυνάμεις στη ΝΑΤΟική δύναμη του Κοσσόβου, ότι πιάνει πάντα τον ΝΑΤΟικό στόχο 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες ετησίως, ότι παρέχει πληθώρα υπηρεσιών, όπως τη διεκπεραίωση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων τον Φλεβάρη από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προς Πολωνία, αλλά και την πρόσφατη από Αλεξανδρούπολη προς Ρουμανία, στο πλαίσιο ασκήσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Ο Πάιατ συμπλήρωσε: «Με τη μοναδική γεωστρατηγική της θέση και τις Ενοπλες Δυνάμεις της η Ελλάδα στηρίζει τις επιχειρήσεις μας, ειδικά μέσα από τη Σούδα, που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποτελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή».
Εδωσε εντολή: «Οι κοινές ασκήσεις πρέπει να συνεχίσουν, ώστε όπου χρειαστεί να δράσουν οι δυνάμεις μας να το κάνουν άμεσα και αποτελεσματικά». «Οσο η οικονομία της Ελλάδας σταθεροποιείται ελπίζουμε ότι θα παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο γεφυροποιού στην περιοχή ανάμεσα σε χώρες της». «Αντιμετωπίζουμε μη συμβατικές απειλές, όπως η τρομοκρατία, το Προσφυγικό, οι κυβερνοεπιθέσεις, που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα και μας αφορούν όλους. Είμαι πεισμένος ότι η σχέση μας θα παραμείνει ισχυρή και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε από κοινού τις σύγχρονες προκλήσεις».
Δήλωσε, άλλωστε, «ευτυχής» για τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα μεσοβδόμαδα ότι «ενισχύουμε περαιτέρω τη στρατηγική μας σχέση με τις ΗΠΑ (...) με σκοπό, τόσο την αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων ασφαλείας στην περιοχή, όσο και για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Μια σχέση κρίσιμη όσο ποτέ σήμερα»...
«Συζητάνε» τα πάντα
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, εν μέσω αντιθέσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκυρας για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με την κυβέρνηση Ερντογάν να αντιδρά στον εξοπλισμό Κούρδων από τους Αμερικανούς, η Αθήνα φέρεται διατεθειμένη να καλύψει την όποια επιχειρησιακή ...δυσλειτουργία ή πρόσθετες ανάγκες προκύψουν στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Από ελληνικής πλευράς έχουν γίνει - ανοικτά ή στα μουλωχτά - συγκεκριμένες προτάσεις, π.χ. για:
ü Συνοδεία από πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε αμερικανικά αεροπλανοφόρα που πλέουν στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να αποδεσμευτούν από την αποστολή συνοδείας τους άλλα πολεμικά καράβια των Αμερικανών και να ανοιχτούν σε άλλα μέτωπα αντιπαράθεσης.
ü Παροχή κι άλλων ναυτικών βάσεων στο αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό. Πέραν της περιλάλητης αμερικάνικης βάσης της Σούδας, κορωνίδα της «ελληνο-αμερικανικής αμυντικής συνεργασίας», λέγεται ότι το ενδιαφέρον των Αμερικανών έχει κινήσει βάση του Πολεμικού Ναυτικού στη Σκύρο, η οποία υπολειτουργεί.
ü Ενδιαφέρον έχουν και πληροφορίες για τις διευκολύνσεις που η ελληνική κυβέρνηση προσφέρεται να παράσχει στην αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία. Στον απόηχο πληροφοριών για απομάκρυνση δραστηριοτήτων των Αμερικανών από την τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ, λέγεται ότι οι Αμερικανοί συζητούν τη μεταφορά αεροπλάνων τους στη Λάρισα, στο Ακτιο και την Ανδραβίδα. Το Ακτιο χρησιμοποιείται, άλλωστε, κατά διαστήματα από τα ιπτάμενα ραντάρ του NATO, τα AWACS. Επίσης, παλαιότερες πληροφορίες ανέφεραν ότι η ελληνική πλευρά έχει προτείνει στους Αμερικανούς και τις αεροπορικές βάσεις Καλαμάτας και Καρπάθου.
Για όλα τα παραπάνω, κυβερνητικές πηγές ούτε διαψεύδουν, ούτε επιβεβαιώνουν, μόνο επισημαίνουν ότι «στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όλα συζητούνται»...
Κόμβος
Τέλος, δεν περνά απαρατήρητη η απόφαση, η Ελλάδα να καταστεί κόμβος και για τη μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Κάτι που φάνηκε περίτρανα με όσα διαδραματίστηκαν γύρω από την άσκηση της λυκοσυμμαχίας «Noble Jump 2017» στη Ρουμανία (διεξάγεται στο διάστημα 6-14/6), στο πλαίσιο της οποίας έχουν κινητοποιηθεί χιλιάδες άνδρες από πολλά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ.

Στο πλαίσιο της άσκησης, στις 29/5 - 2/6, και καθώς η Ελλάδα συμμετέχει, παρέχοντας «υπηρεσίες φιλοξενούντος έθνους» («Παροχή διευκολύνσεων στον αερολιμένα και στον λιμένα Αλεξανδρούπολης κατά την εκφόρτωση και φόρτωση προσωπικού και μέσων», «Διάθεση καταλυμάτων στρατωνισμού για το προσωπικό», «Παροχή συνοδείας και ασφάλειας κατά την είσοδο, διέλευση και έξοδό τους από τη χώρα» κ.ά.), κατέφτασαν στην Αλεξανδρούπολη και κατόπιν διεκπεραιώθηκαν από Ορμένιο σε Βουλγαρία, για να συνεχίσουν προς Ρουμανία, προσωπικό και μέσα των βρετανικών και ισπανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αντίστοιχα, στελέχη και οχήματα των αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων, καθ' οδόν για την ίδια άσκηση, κινήθηκαν στο δρομολόγιο Κρυσταλλοπηγή - Προμαχώνας, όπου και μπλοκαρίστηκαν, βέβαια, από δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και αναγκάστηκαν σε υποχώρηση. Επόμενη φάση της άσκησης, η φάση αναδίπλωσης των ΝΑΤΟικών στις 17 - 22/6, οπότε κατά το ανακοινωθέν πρόγραμμά τους θα ξαναεπιχειρήσουν διέλευση από ελληνικού εδάφους.

«Είχα αρκετές εμπειρίες τις τελευταίες μέρες. Και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει πραγματικά να πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια - φυσικά, διατηρώντας φιλικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, φιλικές σχέσεις με τη Βρετανία και με σχέσεις καλής γειτονίας, στο βαθμό του δυνατού, με άλλες χώρες, ακόμη και με τη Ρωσία».
Η δήλωση αυτή της Αγκελα Μέρκελ, προ ημερών σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός της στο Μόναχο, που έτυχε «θερμής» υποδοχής, με τίτλους όπως ότι «η ΕΕ ωριμάζει», δεν ήρθε σε μια τυχαία στιγμή.
Οι «εμπειρίες» της Γερμανίδας καγκελαρίου τις μέρες εκείνες, δεν ήταν άλλες από τις αντιπαραθέσεις με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όσο και στη Σύνοδο των G7, για μια σειρά θεμάτων: Από τη «συνεισφορά» της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, όπου ο Αμερικανός Πρόεδρος σταθερά θέτει θέμα ότι «οι ΗΠΑ δεν μπορεί να πληρώνουν για την ασφάλεια της ΕΕ» και επιμένει στο ΝΑΤΟικό στόχο για 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες, με τη Γερμανία να απαντά με δηλώσεις όπως ότι «δεν γνωρίζω κανέναν Γερμανό πολιτικό ο οποίος θα υποστήριζε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή επιθυμητό» (Ζ. Γκάμπριελ), έως τα «τερατώδη» εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας και την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, που ανακοινώθηκε λίγες μέρες μετά, οι δύο Σύνοδοι επιβεβαίωσαν τις κλιμακούμενες αντιθέσεις ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη.
Λίγες μέρες μετά, οι αντιπαραθέσεις αυτές συνεχίστηκαν με αφορμή και το νέο γύρο όξυνσης που ανοίγουν στη Μ. Ανατολή οι κυρώσεις των αραβικών χωρών ενάντια στο Κατάρ, με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών να κατηγορεί τον Τραμπ ότι με τις πρόσφατες συμφωνίες που έκανε στην περιοχή ανοίγει επικίνδυνους δρόμους και ένα νέο γύρο εξοπλισμών. Τις ίδιες μέρες, οι σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκία περνούσαν από μια νέα φάση όξυνσης, με αφορμή την απαγόρευση της Τουρκίας σε Γερμανούς βουλευτές να επισκεφτούν τις δυνάμεις που εδρεύουν στη ΝΑΤΟική βάση του Ιντσιρλίκ και τη Γερμανία να αναζητά σε άλλες χώρες της περιοχής βάσεις για τη στάθμευση των στρατευμάτων της.
Αναζητώντας τη «στρατηγική αυτονομία»...
Δεν είναι τυχαίο πως μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ένα από τα βασικά ζητήματα που βρίσκονται σταθερά στο επίκεντρο των διεργασιών και των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ΕΕ, ανεβαίνοντας ψηλά στην ατζέντα, είναι το ζήτημα της «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας». Στο πεδίο αυτό η ΕΕ, μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις, που αντανακλούν και τα διαφορετικά συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που τη συγκροτούν, κάνει ωστόσο με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς βήματα για τη συγκρότηση των δικών της, αυτοτελών στρατιωτικών μηχανισμών, ικανών να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Τη βδομάδα που πέρασε, μάλιστα, η Κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα το «έγγραφο προβληματισμού για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Αμυνας», που περιέχει τα 3 βασικά σενάρια για το μέλλον του «αμυντικού δόγματος» της ιμπεριαλιστικής ένωσης.
Επιγραμματικά τα σενάρια αυτά, όπως παρουσιάζονται στο έγγραφο, είναι τα εξής:
1. «Συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας. Στο σενάριο αυτό, τα 27 κράτη - μέλη της ΕΕ θα συνεργάζονται σε θέματα ασφάλειας και άμυνας συχνότερα απ' ότι στο παρελθόν. Η συνεργασία αυτή θα εξακολουθήσει να είναι σε μεγάλο βαθμό εθελοντική (...) τα κράτη - μέλη δε δεσμεύονται - πολιτικά ή νομικά - από την υποχρέωση να οδεύσουν προς μια κοινή κατεύθυνση στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας.»
2. «Επιμερισμένη ασφάλεια και άμυνα. Στο σενάριο αυτό τα 27 κράτη - μέλη (...) θα επιδεικνύουν πολύ μεγαλύτερη οικονομική και επιχειρησιακή αλληλεγγύη στον τομέα της άμυνας (...) η ΕΕ θα ενισχύσει την ικανότητά της να προβάλλει τη στρατιωτική της ισχύ και να συμμετέχει πλήρως στη διαχείριση εξωτερικών κρίσεων (...) η συνεργασία της ΕΕ με το ΝΑΤΟ θα αυξηθεί περαιτέρω (...) στο σημείο όπου άπτονται η εσωτερική και η εξωτερική ασφάλεια, η ΕΕ θα αναλάβει πιο αποφασιστική δράση».
3. «Κοινή ασφάλεια και άμυνα. Η αλληλεγγύη και η αμοιβαία συνδρομή των κρατών - μελών στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας θα καταστεί κανόνας, με βάση την πλήρη αξιοποίηση του άρθρου 42 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση, το οποίο περιλαμβάνει τον προοδευτικό προσδιορισμό κοινής αμυντικής πολιτικής της Ενωσης που θα οδηγήσει στην κοινή άμυνα. (...) η προστασία της Ευρώπης θα αποτελέσει κοινή ευθύνη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ προς όφελος και των δύο μερών. (...) Η ΕΕ θα είναι σε θέση να πραγματοποιεί επιχειρήσεις υψηλής έντασης για την καλύτερη προστασία της Ευρώπης, στις οποίες μπορεί να περιλαμβάνονται επιχειρήσεις κατά τρομοκρατικών ομάδων, ναυτικές επιχειρήσεις σε εχθρικά περιβάλλοντα ή δράσεις άμυνας στον κυβερνοχώρο (...) Ο σχεδιασμός για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων θα διεξάγεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, φέρνοντας πιο κοντά τους τομείς της εσωτερικής και της εξωτερικής ασφάλειας».
Ταυτόχρονα, η Κομισιόν ανακοίνωσε και τη διαμόρφωση «Ευρωπαϊκού Ταμείου Αμυνας», που σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται θα φτάσει να χρηματοδοτεί με 5,5 δισ. το χρόνο την από κοινού ανάπτυξη τεχνολογιών και πολεμικών συστημάτων, προς αντιμετώπιση του «πολυκερματισμού» των κάθε λογής μέσων και ως στοιχείο «απεξάρτησής» της από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως τις ΗΠΑ.
Μιλώντας στη Διάσκεψη για την Αμυνα και την Ασφάλεια στην Ευρώπη, την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, τόνισε σε σχέση με τη σημασία να προχωρήσει η Κοινή Ασφάλεια και Αμυνα: «Η προστασία της Ευρώπης δεν μπορεί πλέον να ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες. Ακόμα και οι μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις μας - και μπορώ να τις υπολογίσω σε μία, το πολύ δύο - δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν όλες τις προκλήσεις και απειλές μόνες. Κι ούτε χρειάζεται να κοιτάξουμε πολύ πέρα από την πόρτα μας για να δούμε ότι ο πόλεμος δεν είναι κάτι στο παρελθόν».
...για τη «σταθερότητα» των δικών τους μονοπωλίων
«Θύμισε» και κάτι ακόμα ο πρόεδρος της Κομισιόν στην τοποθέτησή του, σκιαγραφώντας την εξέλιξη και κλιμάκωση των ανταγωνισμών: «Οι ΗΠΑ» είπε «άλλαξαν θεμελιωδώς την εξωτερική τους πολιτική πολύ πριν την άφιξη του κ. Τραμπ. Την περασμένη δεκαετία κατέστη σαφές ότι οι Αμερικανοί εταίροι μας θεωρούν ότι επιβαρύνονται υπερβολικά με το βάρος για τους πλούσιους Ευρωπαίους συμμάχους τους. Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας στη Μ. Ανατολή, στην αλλαγή του κλίματος, στις εμπορικές μας συμφωνίες».
Πράγματι, παρ' όλη την ένταση με την οποία έρχεται το ζήτημα στο προσκήνιο τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο, τα ζητήματα αυτά έχουν τεθεί προ πολλού στο τραπέζι. Πέρυσι τέτοια εποχή, πολύ πριν ο Τραμπ αναλάβει Πρόεδρος των ΗΠΑ και λίγες μόλις μέρες μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία για το Brexit, που «άνοιξε» νέους δρόμους, αφού η Βρετανία ήταν σταθερή πολέμιος της ΚΠΑΑ της ΕΕ, η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας ανακοίνωνε τη «Λευκή Βίβλο για την Ασφάλεια», που αναθεωρούσε ύστερα από 10 χρόνια το αμυντικό δόγμα της Γερμανίας.
Στο κείμενο μπορούσε κανείς να διακρίνει τον πυρήνα των ανησυχιών που τροφοδοτούν σήμερα τις - γερμανικές και όχι μόνο - προσπάθειες για την ενίσχυση της «στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ» σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της Ασφάλειας: «Η γερμανική ευημερία και οικονομία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις κατάλληλες συνθήκες - στην Ευρώπη και παγκόσμια.Η Γερμανία είναι πλήρως ενσωματωμένη στις ροές του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων. Η χώρα μας είναι ιδιαίτερα εξαρτώμενη από τις ασφαλείς διαδρομές εφοδιασμού, τις σταθερές αγορές και τα λειτουργικά δίκτυα πληροφοριών και επικοινωνιών. Αυτή η εξάρτηση θα συνεχίσει να αυξάνεται», σημειωνόταν.
Ως εκ τούτου, στόχοι της αναθεωρημένης «πολιτικής ασφάλειας», της Γερμανίας που όπως χαρακτηριστικά λεγόταν «ξεκινάει από το εσωτερικό της Γερμανίας και έχει ορίζοντα όλο τον κόσμο», είχαν τεθεί: «Να διασφαλίσει την ευημερία (...) μιας ισχυρής γερμανικής οικονομίας, όπως επίσης και ενός ελεύθερου και απρόσκοπτου παγκόσμιου εμπορίου», να προωθήσει την «υπεύθυνη χρήση των περιορισμένων αγαθών και των σπάνιων πόρων σε όλο τον κόσμο», «να βαθύνει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» και να «κατοχυρώσει τη διατλαντική συνεργασία».
«Το οικονομικό και πολιτικό βάρος της Γερμανίας σημαίνει ότι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε ευθύνες για την ασφάλεια της Ευρώπης», σημείωνε τότε η Α. Μέρκελ, με τη Γερμανίδα υπουργό Αμυνας να συμπληρώνει πως «στις παρούσες κρίσεις η Γερμανία έδειξε ότι έχει τη θέληση να αναλάβει ευθύνες στην πολιτική ασφάλειας. Δείξαμε επίσης πως είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ηγεσία».
Η ανάγκη της Γερμανίας να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μέσα από την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ αλλά και την αναβάθμιση του ρόλου της σε αυτόν τον τομέα, συναντά σε σημαντικό βαθμό και ανάλογες επιδιώξεις άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών όπως η Γαλλία.
Ενδεικτική είναι η συνάντηση των ηγετών Γερμανίας - Γαλλίας - Ιταλίας και Ισπανίας τον περασμένο Μάρτη στις Βερσαλλίες, λίγες μέρες πριν τη Σύνοδο της Ρώμης για τα 60χρονα της ΕΕ, με κύριο θέμα συζήτησης αυτό της «ενισχυμένης συνεργασίας» των καπιταλιστικών αυτών κρατών στους τομείς ασφάλειας και άμυνας.
Γερμανία και Γαλλία, εξάλλου, έχουν καταρτίσει σχέδια για στενότερη αμυντική συνεργασία της ΕΕ, με εξασέλιδο έγγραφο των υπουργών Αμυνας των δύο χωρών, που έστειλαν στην Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ. Η Γερμανίδα υπουργός, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, συνέκρινε το σχέδιο με τη ζώνη ελεύθερης μετακίνησης Σένγκεν, αναφέροντας: «Ηρθε η ώρα να προχωρήσουμε σε μια Ενωση Ευρωπαϊκής Αμυνας, το οποίο είναι ουσιαστικά μια Σένγκεν Αμυνας».
Επικίνδυνα σενάρια σε κάθε εκδοχή τους
Το κείμενο της Κομισιόν που παρουσιάστηκε αυτή τη βδομάδα κλείνει με το εξής ερώτημα - έκκληση: «Η ενίσχυση της ευρωπαϊκής ασφάλειας είναι απολύτως απαραίτητη. (...) Οι πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη υποδεικνύουν σαφώς ότι τα κράτη - μέλη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν ήδη ξεκινήσει την πορεία αυτή. Αλλά πόσο γρήγορα επιθυμούν τα κράτη - μέλη να οικοδομηθεί μια πραγματική ευρωπαϊκή ένωση ασφάλειας και άμυνας;». Η απάντηση στο ερώτημα δεν εξαρτάται βέβαια μόνο από τα σχέδια επί χάρτου, μιας που οι ανταγωνισμοί που δοκιμάζουν τη συνοχή της ΕΕ έχουν και τη δική τους δυναμική.
Σε κάθε περίπτωση, κανένα από τα σενάρια που βρίσκονται σήμερα στο τραπέζι δεν πρόκειται να ωφελήσει το λαό, που βρίσκεται αντιμέτωπος με νέους μεγάλους κινδύνους, εξαιτίας της έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αυτό ισχύει στο ακέραιο και για την Ελλάδα, η οποία, με ευθύνη της κυβέρνησης, δεν λείπει από κανένα μέτωπο που ανοίγουν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από καμιά διεργασία στο εσωτερικό τους, διεκδικώντας μάλιστα αναβάθμιση του ρόλου της, γεγονός που αυξάνει τους κινδύνους εμπλοκής του λαού σε ανεξέλεγκτες «περιπέτειες».

Με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και μάλιστα σε νομοσχέδιο για την κύρωση διεθνούς συμφωνίας για την αλιεία, η κυβέρνηση νομοθέτησε την περασμένη Παρασκευή μια ακόμα φουρνιά μέτρων για το κεφάλαιο, ως προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης».
Το ΚΚΕ κατήγγειλε από την πρώτη ώρα τα αντιλαϊκά μέτρα και τις άθλιες κυβερνητικές μεθοδεύσεις για να ψηφιστούν «στα μουλωχτά» και αποχώρησε από τη συζήτηση του νομοσχεδίου και των τροπολογιών την Παρασκευή. Την ίδια μέρα, και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η συζήτηση, συνδικάτα της Αττικής και άλλοι φορείς συμμετείχαν σε συγκέντρωση στην οποία καλούσε το ΠΑΜΕ έξω από τη Βουλή. Οι πέντε τροπολογίες που ψηφίστηκαν τελικά από την κυβέρνηση αφορούν τα εξής:
ü  Αφορολόγητο: Η τροπολογία προβλέπει ότι προκειμένου να διασφαλιστεί ο «δημοσιονομικός στόχος» (πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ) «οι ελληνικές αρχές σε συμφωνία με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και τον ΕΜΣ θα εφαρμόζουν τις αναγκαίες προσαρμογές» στη σχετική διάταξη, δηλαδή στο ύψος της καρατόμησης του αφορολόγητου. Να σημειωθεί ότι το μέτρο που ψηφίστηκε στο 4ο μνημόνιο προβλέπεται να ισχύσει από το 2020, ενώ η εφαρμογή του, σύμφωνα με την αρχική διάταξη, θα ξεκινήσει από το 2019, σε περίπτωση αρνητικής απόκλισης από τους στόχους. Με τη νέα διάταξη, το αντιλαϊκό οπλοστάσιο θωρακίζεται παραπέρα με τη δυνατότητα δραστικότερων παρεμβάσεων με την περαιτέρω καρατόμηση, είτε από το 2019 είτε και στα επόμενα χρόνια, με γνώμονα την κατοχύρωση των ματωμένων πλεονασμάτων.
ü  Συντάξεις: Στα 250 εκατομμύρια ευρώ ανέρχεται η νέα απώλεια σε βάρος των συνταξιούχων, από την «ουρά» που κατέθεσε προς ψήφιση χτες η κυβέρνηση για το σκέλος των συντάξεων, πρόσθετα στον νόμο του 4ου μνημονίου. Με τη σχετική τροπολογία η κυβέρνηση, σε συνεννόηση με τους εταίρους, παγώνει για έναν επιπλέον χρόνο τις ήδη κατακρεουργημένες καταβαλλόμενες συντάξεις, δηλαδή μέχρι και το τέλος του 2022, αντί του 2021 όπου είχε ήδη πάει το πάγωμα με τον νόμο που ψήφισε μόλις πριν από λίγες μέρες. Υπενθυμίζεται ότι με την ψήφιση του 4ου μνημονίου, οι νέες απώλειες για τους συνταξιούχους, στις οποίες συνυπολογίζονται η κατάργηση ή η μείωση της «προσωπικής διαφοράς», το κόψιμο των οικογενειακών επιδομάτων και το πάγωμα των συντάξεων, είναι: 2,494 δισ. ευρώ το 2019, 2,583 δισ. το 2020 και 2,723 δισ. το 2021. Σύνολο απωλειών, μόνο από τα συγκεκριμένα μέτρα: 7,8 δισ. ευρώ την τριετία 2019 - 2021. Σε αυτά τα ποσά προστίθενται τώρα επιπλέον 250 εκατ. ευρώ από την επέκταση του παγώματος των συντάξεων και για το έτος 2022.
ü  Συλλογικές Συμβάσεις: Με τη συγκεκριμένη τροπολογία η κυβέρνηση παγιώνει ακόμα παραπέρα την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου, διαιωνίζοντας το σημερινό άθλιο καθεστώς διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Συγκεκριμένα, με την τροπολογία που ψηφίστηκε, όχι μόνο παγιώνεται μέχρι την «επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής» το σημερινό αντεργατικό πλαίσιο, αλλά στρώνεται διάπλατα ο δρόμος για την παραπέρα μονιμοποίησή του, αφού απαλείφεται και η παραμικρή αναφορά, τόσο από τη διάταξη του νόμου, όσο και από την αιτιολογική έκθεση, σε ημερομηνία επαναφοράς της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τις Συλλογικές Συμβάσεις. Θυμίζουμε, επίσης, ότι οι παρεμβάσεις στα Εργασιακά και ειδικά στον συνδικαλιστικό νόμο δεν σταματούν εδώ, καθώς η κυβέρνηση, στο «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη, έχει ήδη δεσμευτεί να φέρει στην τρίτη «αξιολόγηση» νομοθεσία για την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών, χωρίς να αποκλείεται, βέβαια, και η προσθήκη νέων αντεργατικών μέτρων.
ü  Με άλλες τροπολογίες που ψηφίστηκαν, διευθετούνται οι εκκρεμότητες γύρω από την υπάρχουσα διάταξη για τη διενέργεια των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, τροποποιούνται οι διατάξεις για τη χορήγηση δανείων σε πολιτικά κόμματα κ.ά.
Ο επόμενος γύρος

Παράλληλα, στο επόμενο διάστημα, μέσω υπουργικών και άλλων αποφάσεων αναμένεται, μεταξύ άλλων, να ολοκληρωθούν και τα παρακάτω προαπαιτούμενα: Στα ζητήματα της Ενέργειας συγκαταλέγεται η προκήρυξη διαγωνισμού για την εκχώρηση του 66% του ΔΕΣΦΑ. Ρυθμίσεις για την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, όπως για τη χορήγηση αδειών καζίνο, για τις αρχαιολογικές και δασικές εκτάσεις κ.ά. «Νομική γνωμοδότηση» σχετικά με τη συνταγματικότητα των προνομοθετημένων μέτρων για τη συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση». Ενέργειες που αφορούν στα οικονομικά της ΔΕΗ, με την εκπόνηση επιχειρηματικού σχεδίου για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Με παρέμβασή του ενόψει Γιούρογκρουπ, ο ΣΕΒ επιβεβαιώνει ότι τα μέτρα του 4ου μνημονίου υπήρξαν προπάντων δική του απαίτηση
Το νέο πακέτο των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων, που κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, αποτελεί, για την ώρα, το τελευταίο επεισόδιο γύρω από το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», ενόψει της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ την ερχόμενη Πέμπτη, 15 Ιούνη.
Με άξονα τη «βιώσιμη» διαχείριση του κρατικού χρέους, συγκυβέρνηση και κουαρτέτο διαμορφώνουν τα επόμενα σενάρια της αντιλαϊκής κλιμάκωσης και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, ενώ η πλευρά του ΣΕΒ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη, σε νέα παρέμβασή της τη βδομάδα που πέρασε, χαρακτηριστικά τονίζει: «Η πλεονασματική δημοσιονομική διαχείριση αναδεικνύεται ως μια από τις οικονομικές πολιτικές που θα προδιαγράψουν εν πολλοίς τις εξελίξεις τις επόμενες δεκαετίες».
Ετοιμοι για «καταρχήν συμφωνία»
Σε ό,τι αφορά αυτά καθαυτά τα παζάρια για το χρέος και το επικείμενο Γιούρογκρουπ, η πλευρά του ΔΝΤ δείχνει προς την κατεύθυνση μιας καταρχήν συμφωνίας (approval in principle) με το ελληνικό κράτος, χωρίς νέα δάνεια, μέχρις ότου και εφόσον καταληχθεί ένας συνολικότερος συμβιβασμός με την Ευρωζώνη για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, συγκλίνοντας ουσιαστικά με την πρόταση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, στο τελευταίο Γιούρογκρουπ.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, «με δεδομένες τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος τον Ιούλιο και προκειμένου να αποφευχθούν ανεπιθύμητες καταστάσεις, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν, το ΔΝΤ εμφανίζεται έτοιμο να προχωρήσει με μία "καταρχήν συμφωνία", όπως είχε συμβεί και με άλλες χώρες τη δεκαετία του 1980». Σε αυτό το πλαίσιο, η εκταμίευση δόσης ύψους μέχρι 10 δισ. ευρώ αναμένεται να «ξεκλειδώσει» στις 15 Ιούνη.
Να σημειωθεί ότι για το μήνα Ιούλη οι συνολικές δανειακές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους φτάνουν στα 7,4 δισ. ευρώ (προς ΕΚΤ, ΔΝΤ κ.ά.), ενώ στο ίδιο «πακέτο» περιλαμβάνεται και η αποπληρωμή για τη λήξη του 3ετούς ομολόγου, ύψους 2,1 δισ., που εκδόθηκε το 2014, στο πλαίσιο της εξόδου στις αγορές που επιχείρησε η προκάτοχη κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ακόμη ανακύκλωση κρατικού χρέους, για μια υπόθεση απόλυτα ξεκομμένη και ταυτόχρονα εχθρική προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Αντιλαϊκή κλιμάκωση στο διηνεκές
Κατά τ' άλλα, ο επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ, Τόμας Βίζερ, αποκάλυψε την περασμένη βδομάδα πτυχές της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης και των προτάσεων που «έπεσαν» στο τραπέζι σε προηγούμενες συνεδριάσεις του Συμβουλίου των ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης. Τα όσα είπε είναι ενδεικτικά για το πώς σε όλες τις εκδοχές τους τα παζάρια, τα σενάρια και οι συμβιβασμοί που πέφτουν στο τραπέζι έχουν ως «δεδομένη» την αντιλαϊκή επίθεση... για δεκαετίες!
Μιλώντας σε αυστριακές εφημερίδες, ο Τ. Βίζερ, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε:
ü  Το ΔΝΤ έχει ζητήσει την άρση κάθε αποπληρωμής για τοκοχρεολυτικές δόσεις μέχρι και το 2060. Για τη συνέχεια, το ΔΝΤ έβαλε στο τραπέζι την πρόταση για νέο δάνειο μέχρι και το 2100, έτος στο οποίο το ελληνικό κράτος θα έχει αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών στους δανειστές του.
ü  Για την ώρα, ο ορίζοντας αποπληρωμής των δανείων φτάνει μέχρι το 2059. Η πρόταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας αφορά σε 15ετή παράταση στις περιόδους των αποπληρωμών, σε συνδυασμό και με άλλες παρεμβάσεις διευκόλυνσης.
ü  Περιγράφοντας τις παραμέτρους για τη «βιώσιμη» διαχείριση του χρέους, επανέλαβε πως αφορούν τους ρυθμούς ανάκαμψης και το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων για τα επόμενα 45 χρόνια. Οπως είπε, δεν πρόκειται για προγνώσεις, αλλά για υποθέσεις, που όμως και με ελάχιστες αποκλίσεις οδηγούν σε «τεράστιες διαφορές» μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.
Πολλά σενάρια, όλα αντιλαϊκά
Εξίσου χαρακτηριστικά είναι και τα σενάρια, τα οποία επεξεργάζεται η πλευρά της Ευρωζώνης. Σε αυτό το πλαίσιο, το κεντρικό σενάριο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) προβλέπει μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060.
Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ, από το 2008 μέχρι σήμερα, έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό που με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038. Ολα αυτά την ώρα που ο ESM προβλέπει ότι με τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση του κρατικού χρέους, στη βάση της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ, το Μάη του 2016, το «αναγκαίο» πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται κατά μέσο όρο στο 2,2% ανά έτος για την περίοδο 2023 - 2060.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, προκειμένου να κάνει αποδεκτά και τα ελληνικά ομόλογα στα προγράμματα «νομισματικής χαλάρωσης», ζητάει από το Γιούρογκρουπ την ανάληψη «ισχυρής νομικής δέσμευσης» και σημαντική εξειδίκευση σχετικά με την εφαρμογή των ρυθμίσεων που θα κρίνουν τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους.
Το συγκεκριμένο ζήτημα που θέτει η ΕΚΤ συνδέεται με την κάλυψή της από τυχόν πιστωτικούς κινδύνους, τους οποίους ενδεχομένως θα είχε να αντιμετωπίσει ως δανειοδότης των ελληνικών τραπεζικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για την ένταξη στα προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης μετατίθεται για επόμενη φάση και σε κάθε περίπτωση με το νέο κύκλο αντιλαϊκής κλιμάκωσης, στο έδαφος της 3ης «αξιολόγησης».
«Κανονικότητα» τα «ματωμένα» πλεονάσματα
Τέλος, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πλεονασματική δημοσιονομική διαχείριση: Η νέα κανονικότητα», η πλευρά του ΣΕΒ, στο εβδομαδιαίο δελτίο του, επισημαίνει ότι το εν λόγω πλαίσιο προδιαγράφει τις «εξελίξεις τις επόμενες δεκαετίες».
Σύμφωνα με τους βιομηχάνους, τα προνομοθετημένα αντιλαϊκά μέτρα της περιόδου 2019 - 2020 συμβάλλουν στην άρση της επιχειρηματικής αβεβαιότητας, διασφαλίζοντας «πέραν πάσης αμφιβολίας την εδραίωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας». Οπως τονίζουν, «τα μέτρα αυτά προστατεύουν το επιθυμητό δημοσιονομικό αποτέλεσμα από τις αβεβαιότητες που προκύπτουν από ένα χαμηλότερο του αναμενόμενου ρυθμό ανάπτυξης και μια μεγαλύτερη της αναμενόμενης αναποτελεσματικότητας των εφαρμοζόμενων μεταρρυθμίσεων».
Σε αυτό το φόντο και χωρίς περιστροφές, οι εγχώριοι βιομήχανοι ουσιαστικά θέτουν το πλαίσιο των μνημονίων διαρκείας και τονίζουν: «Αυτό σημαίνει προσήλωση στη δημοσιονομική προσαρμογή και αποφυγή άσκησης πολιτικής άσκοπων παροχών, παρά μόνο εξαιρετικά στοχευμένων και επαρκώς τεκμηριωμένων μέτρων στήριξης συγκεκριμένων ομάδων».
Ταυτόχρονα, συνδέουν την ανάγκη τους για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης με παρεμβάσεις για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, παρουσιάζοντας δύο «συμπληρωματικές μεταξύ τους δράσεις». Συγκεκριμένα:
ü Εκπόνηση ενός προγράμματος μεγάλων έργων υποδομών προς αναζήτηση επενδυτών και ιδιωτικής χρηματοδότησης.

ü «Καλύτερη συστοίχιση της δημόσιας διοίκησης με την ιδιωτική οικονομία, με άξονες όπως τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» (ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας), το ενεργειακό και το χρηματοδοτικό κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων, καθώς και με παρεμβάσεις που διευκολύνουν αδειοδοτικά και χωροταξικά τις ιδιωτικές επενδύσεις.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget