08/09/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV


Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση εγκλωβισμού εργατικών - λαϊκών στρωμάτων σε διλήμματα ξένα με τις δικές τους ανάγκες και συμφέροντα. Σ' αυτήν συμμετέχει το σύνολο των αστικών πολιτικών κομμάτων, «βάζουν πλάτη» οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και υλοποιείται με συνδυασμένους προπαγανδιστικούς στόχους τρομοκράτησης και υποταγής, καλλιέργειας νέων αυταπατών και παγίδων.
Πρόκειται για επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων θέτοντας το ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή, που αντικειμενικά υπηρετεί συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων της αστικής τάξης μέσα και έξω από τη χώρα, στο πλαίσιο των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Στην κατεύθυνση αυτή διαμορφώνονται δύο μπλοκ πολιτικών δυνάμεων.
Από τη μια οι δυνάμεις που επιδιώκουν να τρομοκρατηθεί και να υποταχθεί πλήρως ο εργαζόμενος λαός στη λογική ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ' αυτόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με όσα δεινά, βάσανα και θυσίες και αν χρειασθούν. Σ' αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Καλλιεργούν κλίμα «εθνικής ομοψυχίας», γιατί, όπως ισχυρίζονται, κάθε διαφορετική επιλογή θα είναι καταστροφική για τη χώρα και επιδιώκουν την υλοποίηση όσο πιο γρήγορα και με λιγότερα εμπόδια του αντιλαϊκού έργου που έχουν αναλάβει.


Eurokinissi
Απ' την άλλη, δυνάμεις που συστηματικά καλλιεργούν την προσδοκία ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση, με την έξοδο απ' την Ευρωζώνη και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Σε αυτή την επιδίωξη πρωτοστατούν η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Αλαβάνος, διάφορες εθνικιστικές ομάδες, όπως το ΕΠΑΜ κ.ά., που συμπίπτουν στο συγκεκριμένο θέμα με τη ΧΑ.
Πρόκειται για επικίνδυνο για το λαό δίλημμα, που δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δίλημμα και πρόβλημα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Ο καβγάς ευρώ ή δραχμή αφορά ξένα προς τον εργαζόμενο λαό συμφέροντα. Αφορά δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.
Μέσα ή έξω από το ευρώ και την ΕΕ, όσο κριτήριο της οικονομικής ανάπτυξης είναι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, ο εργαζόμενος λαός δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Τα αντιλαϊκά μέτρα και πολιτικές που οδηγούν σε πτώχευση το λαό θα συνεχίζονται, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξασφαλιστούν η κερδοφορία και η καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Διαφορετική «συνταγή» αστικής διαχείρισης
Ο εργαζόμενος λαός είναι ανάγκη να είναι προετοιμασμένος, να μην πέσει στις νέες παγίδες που του στήνουν τα διάφορα επιτελεία της αστικής τάξης, με τη βοήθεια διαφόρων πολιτικών καιροσκόπων, όπως της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λαπαβίτσας και σία), της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων οπορτουνιστικών κινήσεων, αλλά και εθνικιστικών αντιδραστικών δυνάμεων, όπως η Χρυσή Αυγή.
Από προχτεσινή κινητοποίηση - εξόρμηση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στα διόδια Αφιδνών, με αίτημα την κατάργηση όλων των διοδίων
Από προχτεσινή κινητοποίηση - εξόρμηση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στα διόδια Αφιδνών, με αίτημα την κατάργηση όλων των διοδίων
Η έξοδος απ' το ευρώ παρουσιάζεται απ' τους «αριστερούς» υποστηρικτές της σαν δήθεν «εφαλτήριο», «ένα αναγκαίο και αναντικατάστατο βήμα ενός προοδευτικού δρόμου» κ.λπ.
Στην πραγματικότητα, αυτή η επιλογή, από τη στιγμή που διαχωρίζεται ως στόχος από την πάλη για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, παραπέμπει σε μια διαφορετική «συνταγή» αστικής διαχείρισης. Τα υπόλοιπα που λέγονται, για έναρξη προοδευτικού δρόμου, για το σοσιαλισμό, είναι μόνο οπορτουνιστικές «σάλτσες», γιατί και με εθνικό νόμισμα η Ελλάδα θα παραμείνει καπιταλιστική.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τμήματα της αστικής τάξης της χώρας καλοβλέπουν μια τέτοια προοπτική. Ακόμα και αν αυτά τα τμήματα του κεφαλαίου επιτύχουν την ανάκαμψη των κερδών τους, αυτά δεν θα είναι σε όφελος του λαού. Θα γίνει πάνω σε νέες θυσίες, σε πρόσθετα μέτρα. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να στοιχηθούν κάτω από ξένες σημαίες, για ξένα συμφέροντα.
Η συγκεκριμένη πρόταση δεν αποτελεί, όπως λένε, εφαλτήριο ριζοσπαστικοποίησης της πάλης του λαού, αλλά μέσο και παγίδα για την παρεμπόδιση της ριζοσπαστικοποίησης της λαϊκής πάλης, για την ενσωμάτωση στο σύστημα από άλλο δρόμο.
Αυτό το έργο έχουν αναλάβει να επιτελέσουν παλιοί οπορτουνιστές, νέοι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος, όπως η πρόεδρος της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, κ.ά. ενώ σ' αυτό το μύλο, της αστικής διαχείρισης, κουβαλάει νερό και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο κι αν επιδιώκει να κρύψει την επιλογή της αυτή με ψευτοεπαναστατικές κορόνες και «αντιμνημονιακές» αναλύσεις.
Στυλοβάτες της χρεοκοπημένης «αντιμνημονιακής» γραμμής
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρξει, κανένας εφησυχασμός, για τις θέσεις και το ρόλο των δήθεν «αριστερών επικριτών» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Κριτήριο αποτελούν οι θέσεις και τα έργα τους.
Ορισμένα συγκεκριμένα ζητήματα, που αποδεικνύουν την αναξιοπιστία και επικινδυνότητα των θέσεων της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ:
  • Αποτελούν τους στυλοβάτες μιας χρεοκοπημένης πολιτικής γραμμής, της λεγόμενης «αντιμνημονιακής». Χρεοκοπημένης γιατί απ' την αρχή αυτή η θολή αντιμνημονιακή γραμμή, που υιοθέτησαν σοσιαλδημοκράτες, οπορτουνιστές, εθνικιστές και άλλοι απολογητές του καπιταλισμού, απέκρυψε το πραγματικό πρόβλημα, την πραγματική αντίθεση. Δηλαδή, την ανάγκη η λαϊκή πάλη να στραφεί ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, που γεννούν τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα μνημόνια.
Εκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου η αναγκαία και επιβεβλημένη λαϊκή πάλη κατά των σκληρών μέτρων και της σφαγής των δικαιωμάτων του λαού να εγκλωβιστεί στην απαίτηση μιας άλλης «αντιμνημονιακής» διαχείρισης, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, να εκτονωθεί στην εναλλαγή πολιτικού προσωπικού.
Τα αποτελέσματα σήμερα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, είναι φανερά, απ' τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Παρ' όλα αυτά ο Π. Λαφαζάνης, στη συνέντευξή του στις 3/8/2015, στο «Real.gr», επιμένει στη στήριξη της ίδιας κούφιας και χρεοκοπημένης πολιτικής γραμμής: «Αγωνιστήκαμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με τη μέγιστη συνέπεια για μια νέα αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία της χώρας. Επιμένουμε στο περήφανο πατριωτικό και λαϊκό "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη και θα επιμείνουμε μέχρι τέλους και μέχρι τη δικαίωσή του».
Δικαίωμά του να επιμένει. Αλλά δικαίωμα και υποχρέωση των κομμουνιστών, άλλων ριζοσπαστών, αριστερών, είναι να επιμένουν να ξεσκεπάζουν τις αυταπάτες που καλλιεργεί, όταν ο ίδιος συνέβαλε στην προετοιμασία του κλίματος αποδοχής του νέου μνημονίου με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, το κείμενο - πρόταση των 47 σελίδων της κυβέρνησης προς τους δανειστές που στήριξε, την υλοποίηση όλων των εφαρμοστικών αντιλαϊκών νόμων των δύο προηγούμενων μνημονίων, κ.ά.
Η ουσία της πολιτικής που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, με το 3ο μνημόνιο, βρίσκεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ήθελε ποτέ ούτε μπορούσε να συγκρουστεί με τον πραγματικό εχθρό του λαού, με την αστική τάξη της χώρας, τα μονοπώλια, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επομένως, ήταν αναπόφευκτο να μετατραπεί γρήγορα, πριν καν αναλάβει τη διακυβέρνηση, σε ένα κόμμα της αστικής διαχείρισης.
Ετσι και η «Αριστερή Πλατφόρμα» και τα στελέχη της ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αμφισβητήσουν την εξουσία της αστικής τάξης. Είναι «καταδικασμένοι», λόγω της πολιτικής τους, να παίζουν το ρόλο του αριστερού ψάλτη μιας αντιλαϊκής πολιτικής, να αποτελέσουν το νέο ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής πάλης, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους το ρόλο που έπαιζε την προηγούμενη δεκαετία ο ΣΥΝ (μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ), με τη γνωστή σημερινή κατάληξη αδιεξόδου και διαχείρισης του σάπιου συστήματος. Είναι ενταγμένοι και υποταγμένοι στους σχεδιασμούς της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι υπό διαμόρφωση.
Συνειδητή υποκρισία και κοροϊδία
  • Κριτήριο αποτελεί η θέση τους να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το πρόγραμμά της. Πρόκειται για συνειδητή υποκρισία και κοροϊδία. Από την ώρα που με τη δική τους συμφωνία κλείστηκε η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, είχαν οι ίδιοι απεμπολήσει τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, που τώρα από καιροσκοπισμό κόπτονται ότι πρέπει να τηρηθούν.
Επιμένουν σε αυτή τη θέση ενώ ξέρουν καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και αν η κυβέρνηση εφάρμοζε το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης η θέση του λαού δεν θα άλλαζε ουσιαστικά. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Είναι το κλασικό - μαυρόασπρο έργο της σοσιαλδημοκρατίας. Στις γραμμές της πάντα υπήρχε ένα τμήμα της, το λεγόμενο «αριστερό», για να λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, σαν άλλοθι των αντεργατικών πολιτικών.
Θυμίζουμε ότι αυτό υπήρξε για χρόνια και στο ΠΑΣΟΚ (Τσοχατζόπουλος κι άλλοι «αστέρες»). Στην πραγματικότητα οι λεγόμενοι «αριστεροί» αποτελούν διαχρονικά το άλλοθι και το μέσο ενσωμάτωσης λαϊκών μαζών στην κυρίαρχη αστική πολιτική που εφάρμοσαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όταν βρέθηκαν στη διακυβέρνηση.
Αυτό το ρόλο παίζει και σήμερα η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, με την επιμονή της να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ το σοσιαλδημοκρατικό του πρόγραμμα, όπως βεβαίως αυτό διαμορφώθηκε στις συνθήκες της σημερινής κρίσης. Δηλαδή, πολύ πιο πίσω σε θέσεις και παραχωρήσεις από τα παραδοσιακά προγράμματα των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, ακόμα και απ' αυτό του ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του 1970 και του 1980.
  • Κριτήριο αποτελεί και η θέση της «Αριστερής Πλατφόρμας» για επιμονή, όπως λένε, μέχρι τέλους στο περήφανο πατριωτικό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της 5ης του Ιούλη.
Κάνουν και εδώ πως δεν καταλαβαίνουν. Αφού έβαλαν καλά καλά πλάτη στην εξαπάτηση του λαού, τώρα το παίζουν ριγμένοι.
Ηξεραν και ξέρουν πολύ καλά ότι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ ήταν προδιαγεγραμμένο, ότι θα καταλήξει σε νέα αντιλαϊκή συμφωνία, σε νέο μνημόνιο. Στήριξαν αυτήν την πολιτική, συνειδητά, από θέσεις πολιτικά υψηλές, υπουργικές. Πρωτοστάτησαν και στο δημοψήφισμα τυχοδιωκτικά, γιατί ήξεραν ότι η κυβέρνηση είχε προαποφασίσει να πει «ναι» στη νέα συμφωνία.
Ξέρουν και σήμερα όταν επιμένουν στο «ΟΧΙ μέχρι τέλους» ότι είναι μια νέα αυταπάτη. Αν είναι τόσο αντίθετοι με το νέο μνημόνιο όπως κομπάζουν, γιατί με συνέπεια στηρίζουν την κυβέρνηση που το φέρνει δηλώνοντας απλώς τη διαφωνία τους; Γιατί π.χ. δεν αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση προκειμένου να μην καταφέρει να το περάσει; Φυσικά, δικό τους θέμα είναι, θα ισχυριστεί κάποιος, δε μας πέφτει λόγος. Αν το επικαλούμαστε είναι για να εξηγήσουμε καθαρά στο λαό ότι σε κάθε περίπτωση το δικό τους «ΟΧΙ» δεν είναι όχι στους πραγματικούς υπεύθυνους, στην αστική εξουσία, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επί της ουσίας δεν διαφέρει από το «ΟΧΙ», δηλαδή το «ΝΑΙ» του Τσίπρα.
Ανασύρουν σοσιαλδημοκρατικά παραμύθια
  • Κριτήριο επίσης αποτελούν όσα λέει ο Π. Λαφαζάνης για την εναλλακτική λύση που προτείνει:
«Η Ελλάδα διέθετε εναλλακτική λύση και όφειλε να έχει προετοιμασθεί πολιτικά για μια τέτοια εναλλακτική εκδοχή, που σήμαινε ρήξη με τα συμφέροντα του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου, βαθιά και δίκαιη αναδιανομή εισοδημάτων σε βάρος του μεγάλου πλούτου, εθνικοποίηση των τραπεζών, με προσανατολισμό την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και αν χρειαζόταν, την συντεταγμένη έξοδο της χώρας απ' την Ευρωζώνη».
Παρουσιάζει ως εναλλακτική λύση «τη ρήξη με τα συμφέροντα του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου». Ομως, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι χρησιμοποιεί αυτή τη γενική και αόριστη φρασεολογία τη συγκεκριμένη στιγμή. Δεν ξεκαθαρίζει ούτε τι εννοεί με τη «ρήξη», ούτε ποιους εννοεί «οικονομικό κατεστημένο».
Οπως είναι φυσικό, δεν θέλει να «βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά».
Το σοσιαλδημοκρατικό παραμύθι για «βαθιά και δίκαιη αναδιανομή εισοδημάτων» ούτε έγινε ποτέ ούτε στη «Δευτέρα Παρουσία» πρόκειται να γίνει. Γιατί δεν υπάρχει δίκαιη αναδιανομή μέσα στο καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η μόνη αναδιανομή που γίνεται στον καπιταλισμό είναι είτε με την ένταση της εκμετάλλευσης προς όφελος της αστικής τάξης, είτε με σκοπό τη χειραγώγηση και ενσωμάτωση τμημάτων της εργατικής τάξης. Ο νεοφώτιστος σοσιαλδημοκράτης Π. Λαφαζάνης θέλει την αναδιανομή «δίκαιη» αλλά και «βαθιά». Ξέρει όμως καλά ότι σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων και ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε οι παραχωρήσεις του παρελθόντος.
Λέει επίσης ο Π. Λαφαζάνης ότι στο πλαίσιο της εναλλακτικής λύσης που προτείνει είναι η «εθνικοποίηση των τραπεζών με προσανατολισμό την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».
Η συγκεκριμένη θέση δεν είναι καινούργια. Πρόκειται για κλασική σοσιαλδημοκρατική συνταγή, που προορίζεται για περιόδους που ο καπιταλισμός δυσκολεύεται στο ξεπέρασμα της κρίσης του και στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη θέση δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, συνδέεται με την επίσης σοσιαλδημοκρατική θέση για «ριζική μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση του κράτους». Στην ιστοσελίδα της «Αριστερής Πλατφόρμας», αναλύοντας αυτή τη θέση αναφέρεται: «Για ένα νέο σύγχρονο δημοκρατικό, αξιοκρατικό, διαφανές και άκρως αποτελεσματικό κράτος (...) Ενας διευρυμένος ανασυγκροτημένος δημόσιος τομέας μπορεί να καταστεί πεδίο μιας μεγάλης κερδοφορίας, επενδυτικής ανθοφορίας για την παραγωγική και τεχνολογική ανάταση της χώρας».
Εμείς ρωτάμε απλά. Σε ποιο κράτος αναφέρεται ο Π. Λαφαζάνης; Στο κράτος της αστικής τάξης; Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά και για ποιο σκοπό; Η εναλλακτική λύση που προτείνει η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια διαχειριστική πολιτική μέσα στο σύστημα, που δεν θίγει την εξουσία της αστικής τάξης. Επιλέγει την ενίσχυση του κρατικού τομέα, σε συνδυασμό με την αλλαγή νομίσματος, για να προωθήσει με αυτό τον τρόπο την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Αυτή η επιλογή, στην περίπτωση που εφαρμοσθεί, θα είναι εξίσου αντεργατική και αντιλαϊκή με αυτές που εφαρμόζονται σήμερα. Γιατί στις συνθήκες του καπιταλισμού η έξοδος απ' το ευρώ θα συνοδευόταν με μέτρα πτώχευσης του λαού, με μέτρα κατά του συνόλου των δικαιωμάτων του. Η πολυπόθητη ανάπτυξη με μοχλό τον καπιταλιστικό δημόσιο τομέα προϋποθέτει φτηνή εργατική δύναμη, χωρίς δικαιώματα. Καπιταλιστική ανάπτυξη με μοχλό ή όχι το δημόσιο τομέα και εργατικά - λαϊκά δικαιώματα δεν συμβιβάζονται. Η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει σκοπό το κέρδος και όχι τα λαϊκά δικαιώματα. Αυτό που εμποδίζει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δεν είναι το νόμισμα, αλλά αυτός καθαυτός ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή εκτός, στο πλαίσιο άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών και ενώσεων.
Να γιατί η εναλλακτική πρόταση της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου αντιλαϊκή με τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου.
Κριτήριο η επιδίωξή τους να χτυπήσουν το ΚΚΕ
  • Κριτήριο, τέλος, αποτελούν οι θέσεις της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΚΚΕ.
Στη ίδια συνέντευξη ο Π. Λαφαζάνης αναφέρει: «Το ΚΚΕ ακολουθεί μια βαθιά λαθεμένη στρατηγική, η οποία, δυστυχώς, επιδεινώνεται. Ηταν μέγα λάθος η θέση του ΚΚΕ στο πρόσφατο δημοψήφισμα, όπως είναι αξιοπερίεργη η θέση του τώρα για το ευρώ».
Τον έπιασε ο πόνος για τη - δήθεν- λάθος πολιτική του Κόμματος. Αυτόν που μαζί με άλλους επιχείρησαν το 1990 - 1991 να το διαλύσουν και δεν τα κατάφεραν.
Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές του τώρα στο Κόμμα. Ο Λαφαζάνης και οι λοιποί «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον ηλεκτρονικό φραξιονισμό, τον «Εργατικό Αγώνα», τη «Νέα Σπορά» και άλλους άσπονδους «φίλους του ΚΚΕ», μια βασική επιδίωξη έχουν και είναι δηλωμένη από τους ίδιους, να χτυπήσουν το ΚΚΕ χτυπώντας τη στρατηγική του.
Οπως όλοι οι οπορτουνιστές, χρησιμοποιεί κάθε μέσο, με πρώτο τη διαστρέβλωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Λαφαζάνης λέγοντας ότι «είναι αξιοπερίεργη η θέση του Κόμματος για το ευρώ»(!) υπονοεί, άλλοι όμοιοί του το λένε πιο φωναχτά, ότι το ΚΚΕ είναι υπέρ του ευρώ!
Πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες όχι της δραχμής αλλά της δεκάρας. Ξέρουν καλά ότι το ΚΚΕ είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σταθερά, αταλάντευτα. Είναι κατά του καπιταλισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Επομένως, είναι ενάντια στην καπιταλιστική Ελλάδα και της δραχμής και του ευρώ. Το ΚΚΕ όταν μιλάει για ρήξη δεν εννοεί την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, που έχει συμφέρον από την επιλογή διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος με εθνικό νόμισμα, όπως ο Π. Λαφαζάνης και οι όμοιοί του. Εννοεί ρήξη με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, ρήξη με την εξουσία της αστικής τάξης. Εννοεί πάλη για εργατική εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους, για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Τέλος, ο Π. Λαφαζάνης λέει ότι «προσωπικά δεν θα πάψω να τονίζω ότι το ΚΚΕ έχει στρατηγική ευθύνη να συμβάλει για ένα μέτωπο ενάντια στα μνημόνια, αντί να θεωρεί ότι μεγαλύτερος εχθρός είναι οι αριστερές δυνάμεις με τις πλέον συγκλίνουσες απόψεις».
Ο λαός λέει: «Ο λύκος κι αν εγέρασε την τρίχα μόνο αλλάζει». Αυτά ο Λαφαζάνης δεν τα λέει, γιατί ελπίζει ότι το ΚΚΕ θα αλλάξει τη στρατηγική του. Ξέρει ότι τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Ομως, «τονίζει» ότι τον βοηθάει, κάνει καλύτερα την ύπουλη δουλειά του, όπως την κάνει εδώ και πολλά χρόνια, να πολεμάει με όλα τα μέσα την επαναστατική πολιτική του Κόμματος.
Το ΚΚΕ έχει ένα μέτωπο, έναν εχθρό, τον καπιταλισμό και την εξουσία του. Αλλά ξέρει πολύ καλά, έχει διδαχθεί από την Ιστορία της ταξικής πάλης, ότι χωρίς ταυτόχρονο μέτωπο στον οπορτουνισμό ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν πρόκειται να νικήσει.
Γι' αυτό σήμερα το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, σε αγωνιστές πρωτοπόρους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, χωρίς διαχωρισμούς με κριτήριο τι ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές.
Απευθύνει ιδιαίτερο κάλεσμα στο ριζοσπαστικό κόσμο, που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα έχει τη δυνατότητα και την πείρα να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα.
Πέρα από τις όποιες επιφυλάξεις έχουν για τη γενικότερη πολιτική του ΚΚΕ, έχουν σήμερα τη δυνατότητα να κάνουν το βήμα να γνωρίσουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να συμπορευθούν μαζί του, στην οργάνωση της λαϊκής πάλης.
Στο δρόμο της πάλης για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με εργατική - λαϊκή εξουσία.



Του Κώστα ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ*
* Ο Κώστας Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 12ης - 13ης Ιούλη και την τυπική οριστικοποίηση της συμφωνίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους εταίρους τους, που έφερε δύο νομοσχέδια με σειρά αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων και φέρνει σε λίγες μέρες το νέο, τρίτο βάρβαρο μνημόνιο, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στήνουν την κυβερνητική προπαγάνδα πάνω στην εξής βάση:
«Αυτή η συμφωνία μπορεί να δώσει ένα τέλος στην αβεβαιότητα, για το μέλλον τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρωζώνης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι αυτή η συμφωνία έχει "αγκάθια", πολιτικές που δεν αποτελούν επιλογή μας, που είμαστε αναγκασμένοι να υλοποιήσουμε και που αν δεν εργαστούμε σκληρά ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο αντίρροπων μέτρων σε αυτές τις πολιτικές - αντίρροπων μέτρων προστασίας των κοινωνικών κατηγοριών που βάλλονται από αυτές - τότε θα έχουμε αρνητικά αποτελέσματα». Λίγο πιο καθαρά το είχε πει ο πρωθυπουργός σε ραδιοφωνική συνέντευξη όταν ούτε λίγο ούτε πολύ είπε: «Ψηφίζουμε μνημόνιο και μετά παλεύουμε για να το ανατρέψουμε». Ενώ βασικό θέμα συζήτησης στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ήταν: «Πρέπει να εκπονήσουμε σχέδιο απεγκλωβισμού απ' τα μνημόνια μετά τη συμφωνία».
Υπάρχει κόσμος που προβληματίζεται ακούγοντας αυτή την προπαγάνδα. Παρά το γεγονός ότι η κοροϊδία «βγάζει μάτι». Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό στη λογική της αναμονής και της μη συμμετοχής του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ώστε να διεκδικήσει την ανατροπή όλων όσα υλοποιεί η συγκυβέρνηση με τα συνεταιράκια της στο κουαρτέτο (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ - ESM).
Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται τέτοια επιχειρήματα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται δυνάμεις της Αριστεράς, εμπαίζουν αισχρά. Και είναι χρήσιμο να θυμίσουμε ότι η προηγούμενη φορά που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα άκουσαν τον περίφημο «απεγκλωβισμό» από το μνημόνιο ήταν πριν από τις εκλογές του Μάη του 2012 από τη ΔΗΜΑΡ και τον πρόεδρό της τότε,Φώτη Κουβέλη. Σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του τότε μιλούσε για «αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής στο πλαίσιο του απεγκλωβισμού από βασικές ρυθμίσεις και διατάξεις του μνημονίου», ενώ με αυτό το προπαγανδιστικό μότο απέσπασε ένα εκλογικό ποσοστό, τέτοιο που στη συνέχεια τής έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχει στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η συνέχεια γνωστή. Η ΔΗΜΑΡ ψήφισε μνημόνιο, ενώ πολλά από τα στελέχη της και τους τότε βουλευτές της σήμερα βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίζει και υπογράφει ως κυβέρνηση το τρίτο μνημόνιο.
Ενδιαφέρον, επίσης, έχουν και όσα έλεγε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πριν από τις εκλογές του 2012, γιατί και αυτό θυμίζει αρκετά από όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες. Σε συνέντευξή του, λοιπόν, το 2011 έλεγε: «Την επόμενη ημέρα των εκλογών θα πρέπει να διαχειριστούμε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, προκειμένου να βγάλουμε τη χώρα μια ώρα αρχύτερα από τον εναγκαλισμό του μνημονίου. Και ταυτόχρονα να πραγματοποιήσουμε όλες εκείνες τις μεγάλες δομικές τομές που απαιτούνται για να αλλάξουμε οριστικά το σημερινό ξεπερασμένο μοντέλο διακυβέρνησης. Και το σημερινό αναπτυξιακό μοντέλο που έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο...».
Η πολιτική ουσία αυτής της προπαγάνδας
Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στο λαό «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι», δηλαδή πρώτα θα πάρουμε μέτρα που θα σε τσακίσουν και ύστερα θα κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις που θα σε ανακουφίσουν. Ολοι βεβαίως μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι περίφημες παρεμβάσεις, τα λεγόμενα αντισταθμιστικά μέτρα, δεν πρόκειται να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική. Απλώς θα πρόκειται για ανέξοδες για το σύστημα δράσεις, που θα έχουν στόχο να γίνει πιο εύπεπτη στο λαό η αντιλαϊκή επίθεση, να εξασφαλιστεί η εργατική - λαϊκή ανοχή. Δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση κάτι σαν το περίφημο «σχέδιο ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση», που στην πραγματικότητα είχε στόχο να αμβλύνει τις οξείες γωνίες της σκληρής πολιτικής λιτότητας, να μοιράσει τη φτώχεια, να φτιάξει ένα δίχτυ γι' αυτούς που βρίσκονται στην ακραία φτώχεια.
Αυτή είναι η μία πλευρά, η άλλη είναι ότι η κυβέρνηση συνδέει την προοπτική του «απεγκλωβισμού από το μνημόνιο», που θα ψηφίσει, με την καπιταλιστική ανάπτυξη, με την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο που αυτή θα έρθει μέσα σε συνθήκες άγριας αντιλαϊκής πολιτικής. Μέσα σε συνθήκες με μισθούς πείνας, συντάξεις φτώχειας, ανεργίας, με περικοπές σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία. Με απλά λόγια, για να έρθει αυτή η ανάπτυξη που θα βοηθήσει δήθεν στον «απεγκλωβισμό» από το μνημόνιο, ο λαός θα πρέπει να φτύσει αίμα. Και την ίδια στιγμή, θα κάνουν τους ανέργους, τους απολυμένους, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους να παρακαλάνε γι' αυτή την ανάκαμψη που θα τους τσακίζει. Επίσης, η κυβέρνηση κρύβει ότι όσα καπιταλιστικά κράτη στην Ευρώπη, ακόμα και οι ΗΠΑ, πέρασαν στη φάση της ανάκαμψης αυτή η φάση δεν συνοδεύτηκε ούτε με αποκατάσταση απωλειών ούτε με κατοχύρωση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ούτε καν η ανεργία μειώθηκε σημαντικά. Φανερώνοντας ότι στις σημερινές συνθήκες του καπιταλισμού, οι δυσκολίες της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η όξυνση του διεθνούς ανταγωνισμού, ο φόβος για μια νέα κρίση δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ελιγμών για το σύστημα.
Στόχος ο εγκλωβισμός του λαού
Η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ενισχύει τον εγκλωβισμό του λαού στα μνημόνια, ξεδιπλώνοντας μια μεθοδευμένη προσπάθεια, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να υλοποιήσει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, χωρίς όμως να τα χρεωθεί, χωρίς να πάθει αυτό που έπαθαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και το αστικό πολιτικό σύστημα, την αστική εξουσία, αυτό θα είναι σημαντικό στοίχημα. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και ως παραμύθι το σύνθημα του «σχεδίου σταδιακού απεγκλωβισμού απ' τα μνημόνια», μια νέα ψεύτικη υπόσχεση, μια νέα ψευδαίσθηση.
Οταν, λοιπόν, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου είναι μεν μια αναγκαστική διαδικασία, αλλά αναστρέψιμη στη συνέχεια, δεν λέει αλήθεια γιατί ένα προς ένα τα μέτρα που σήμερα νομοθετούνται είναι θεμελιώδεις ανατροπές με βάθος δεκαετιών μπροστά. Το λαό δεν θα τον σώσουν τα αντισταθμιστικά της κυβέρνησης ή τα υποτιθέμενα σχέδια απεγκλωβισμού, που στην πραγματικότητα θα τον εγκλωβίσουν σε νέες αυταπάτες. Χρειάζεται εργατικό - λαϊκό κίνημα ισχυρό, ικανό να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, άρα εργατικό - λαϊκό κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο αλλά και με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να εμποδίσει η κυβέρνηση εγκλωβίζοντας το λαό σε μια στάση αναμονής, ότι πράγματι ενώ ήδη θα εφαρμόζεται το μνημόνιο, στην πορεία αυτό θα ανατραπεί στην πράξη από τους ίδιους που το έχουν υπογράψει.
Οσα σχήματα και αυταπάτες επιχειρήσουν να στήσουν, όσες απόπειρες να εξαπατήσουν το λαό, δεν μπορούν να κρύψουν ότι στο σύνολό του ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει ενώσει τις δυνάμεις του στο κύριο, που είναι η με κάθε τρόπο ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, η οποία βεβαίως έχει ένα κεντρικό προαπαιτούμενο: Το τσάκισμα του λαού, την εκμηδένιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Για την εργατική τάξη ο μόνος δρόμος για τον πραγματικό απεγκλωβισμό από μνημόνια, αντιλαϊκά μέτρα, την ένταση της εκμετάλλευσης, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, τη μεγάλη ανεργία, είναι ο δρόμος της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Και γι' αυτό δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε αυτό το νέο ψέμα.

Στις «δαγκάνες» (και) του «μνημονίου Τσίπρα»
Σαρωτικές ανατροπές σε δύο τουλάχιστον κύματα σχεδιάζουν κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικοί «θεσμοί»
Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργηση προνοιακών επιδομάτων, συντάξεις στα όρια της φτώχειας και χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης είναι τα μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ορισμένα από αυτά άμεσα και κάποια άλλα μέσα στους επόμενους δύο - τρεις μήνες.
Παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύεται άξιος και πιστός υπηρέτης των μονοπωλίων. Η διακηρυγμένη, πλέον, πρόθεσή της να κλείσει τη συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς για το τρίτο μνημόνιο, μέσα στον Αύγουστο, προϋποθέτει τη νομοθέτηση ενός πρώτου πακέτου αντιασφαλιστικών μέτρων.
Πυρήνας αυτού του πακέτου είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με στόχο αυτά να φθάσουν στα 62, με 40 χρόνια εργασίας, ή στα 67, με τουλάχιστον 15 χρόνια εργασίας. Η αύξηση πρακτικά θα ισχύσει για όσους δεν έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα έως τις 30 Ιούνη 2015.
Από την 1η Ιούλη 2015 θα ξεκινήσει μια μεταβατική περίοδος, ώστε όπου υπάρχουν όρια ηλικίας κατώτερα από τον προαναφερόμενο στόχο των 67 και 62 ετών, να αυξηθούν σταδιακά και να φθάσουν σε αυτόν μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια.
Ωστόσο, η μεταβατική περίοδος αναμένεται να είναι εξαιρετικά σύντομη καθώς η κλιμακωτή αύξηση από έξι μήνες το έτος σχεδιάζεται να φθάσει έως και τους 18. Ετσι, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται κατά πέντε και επτά χρόνια για εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους.
Στο ίδιο πακέτο μέτρων εντάσσεται και η εφαρμογή της λεγόμενης «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» ή ισοδύναμων μέτρων, τα οποία οδηγούν σε παραπέρα μείωση των συντάξεων. Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση για μήνες ισχυριζόταν - ψευδώς όπως αποδεικνύεται - ότι δεν πρόκειται να την εφαρμόσει.
Φταίνε οι εργαζόμενοι!
Η κυβέρνηση, πραγματικά «μανούλα» στο να κάνει το άσπρο μαύρο, μιλά κατά κύριο λόγο για κατάργηση των λεγόμενων «πρόωρων» συνταξιοδοτήσεων αντί για αύξηση των ορίων ηλικίας, που είναι το σωστό. Ετσι, εμφανίζει κάποια τμήματα εργαζομένων να έχουν «προνόμια», τα οποία ισχυρίζεται ότι έρχεται να εξαλείψει, τάχα για λόγους ισότητας και ισοτιμίας.
Ο υπουργός Εργασίας σε συνάντηση που είχε πριν από λίγες μέρες με αντιπροσωπεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου επιβεβαίωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να ολοκληρώσει άμεσα τη συμφωνία για το νέο μνημόνιο, για την οποία, όπως είπε, ένα από τα προαπαιτούμενα είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με κατάργηση όλων των πρόωρων συντάξεων, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς που θα επιλεγούν τελικά.
Επικαλέστηκε μάλιστα και το τετριμμένο επιχείρημα της «βιωσιμότητας» των Ταμείων, προκειμένου να δικαιολογήσει ότι και ο ίδιος είναι υπέρμαχος της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Δεν μπόρεσε όμως να εξηγήσει, όταν ρωτήθηκε, πώς στις σημερινές συνθήκες μπορεί να επιτευχθεί το ακατόρθωτο. Δηλαδή, να εργαστεί κάποιος για 40 συνεχή χρόνια προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί στα 62!
Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους για το σημερινό χάλι του Ασφαλιστικού, λέγοντας πως ένας από τους δύο βασικούς παράγοντες των σημερινών προβλημάτων είναι ότι «δεν έχουμε τέλειο συνταξιοδοτικό σύστημα» και αυτό οφείλεται στις πελατειακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των εκάστοτε κυβερνήσεων και των διαφόρων κλάδων των εργαζομένων!
Συνέχεια στην αντιασφαλιστική επίθεση
Η αντιασφαλιστική επίθεση δεν σταματά εδώ. Ο υπουργός Εργασίας στη συνάντηση με το ΠΑΜΕ παρουσίασε «τις σκέψεις του» - όπως είπε - για το νέο Ασφαλιστικό, αν και στην πραγματικότητα παραβιάζει ανοιχτές πόρτες.
Συγκεκριμένα, μίλησε για διαχωρισμό της σύνταξης σε δύο τμήματα: Το πρώτο τμήμα θα είναι αντίστοιχο του ορίου φτώχειας (ορίζεται ως το 60% του εθνικού μέσου εισοδήματος) και θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη φορολογία μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Στην πράξη, θα χρηματοδοτείται από τη φορολεηλασία των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Το άλλο τμήμα θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές που εισπράττουν τα ασφαλιστικά ταμεία και θα λειτουργεί ανταποδοτικά. Και εδώ το λογαριασμό τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Το «σχέδιο» αυτό δεν διαφέρει από αυτό που θεσπίζει ο νόμος 3863/10 (γνωστός και ως «νόμος Κουτρουμάνη») που θέσπισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Συνολικά, οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης υπακούν στις κατευθύνσεις που έχει χαράξει για το Ασφαλιστικό η ΕΕ από το 2012, με στόχο η Ασφάλιση να μετατραπεί σε ατομική υπόθεση, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή του κράτους και χωρίς καμιά εγγύηση για το ύψος των συντάξεων, αλλά και για την καταβολή τους.
Ακόμα, «σκέψη» του υπουργού αποτελεί η συγχώνευση κύριων - επικουρικών συντάξεων. Και αυτή η «σκέψη» υπακούει στο σχεδιασμό της ΕΕ για ύπαρξη «τριών πυλώνων» στο ασφαλιστικό σύστημα.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η βασική σύνταξη, η οποία θα ισοδυναμεί με επίδομα και θα είναι η μόνη που θα εγγυάται το κράτος. Ο δεύτερος πυλώνας θα είναι τα επαγγελματικά ταμεία, που θα αντικαταστήσουν την επικουρική ασφάλιση, και ο τρίτος θα είναι η ιδιωτική ασφάλιση. Σε ό,τι αφορά τους δύο τελευταίους πυλώνες, δεν διασφαλίζουν στον ασφαλισμένο ότι θα πάρει πίσω έστω και εκείνα τα λεφτά που καταβάλλει ως εισφορές.
Αποκεφαλίζουν εργασιακά - συνδικαλιστικά δικαιώματα
Ως προς τα Εργασιακά, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την αλλαγή προς το χειρότερο του νομικού πλαισίου που διέπει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τη συνδικαλιστική δράση και τις ομαδικές απολύσεις.
Σύμφωνα με διαρροές και «non paper» από την πλευρά της κυβέρνησης, η ίδια εμφανίζεται να θέλει να νομοθετήσει την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων όσο πιο σύντομα γίνεται (μιλάνε για Σεπτέμβρη) και εμφανίζει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς να πιέζουν για την προώθηση μιας νέας νομοθεσίας που θα απελευθερώνει πλήρως τις ομαδικές απολύσεις και θα αυστηροποιεί παραπέρα το πλαίσιο της συνδικαλιστικής δράσης, μέχρι το τέλος του 2015.
Ωστόσο, ακόμα και οι αλλαγές που αφορούν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις θα γίνουν με βάση τις «βέλτιστες πρακτικές» που υπάρχουν σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Αυτό σημαίνει γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, ενσωμάτωση κατευθύνσεων και οδηγιών που κάνουν «λάστιχο» το χρόνο εργασίας και οδηγούν σε δουλειά μέχρι και 16 ώρες τη μέρα, όπως αποκάλυψε τις προάλλες η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, παρουσιάζοντας την απάντηση της Κομισιόν σε σχετική Ερώτηση που κατέθεσε.
Αλλωστε, η εμπειρία από τα «mini jobs» της Γερμανίας, τις «συμβάσεις μηδενικών ωρών» της Μεγάλης Βρετανίας και την εργασία μετά από κλήση, επιβεβαιώνει ότι οι «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ σημαίνουν ό,τι καλύτερο για τα μονοπώλια και ό,τι χειρότερο για τους εργάτες.
Για τη συνδικαλιστική δράση, «βέλτιστη πρακτική» είναι, για παράδειγμα, η συζήτηση που εξελίσσεται στη Βρετανία για το χτύπημα της απεργίας. Η κυβέρνηση των Συντηρητικών έχει φέρει νομοσχέδιο που προβλέπει ότι η απόφαση για μια απεργία θα είναι «νόμιμη» εφόσον στη σχετική ψηφοφορία συμμετέχει το 50% των εγγεγραμμένων μελών ενός συνδικάτου. Επιπλέον, για το δημόσιο τομέα θα πρέπει να υπερψηφίσουν την απεργία το 40% των εγγεγραμμένων μελών. Αυτοί οι όροι, ουσιαστικά, είναι απαγορευτικοί για να κηρυχτεί μια απεργία!
Χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα
Σε ό,τι αφορά τον κατώτερο μισθό, εξαφανίζεται ακόμα και ως υποψία η νομοθετική επαναφορά του στα 751 ευρώ, που υποσχόταν προεκλογικά (και μετεκλογικά) η κυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι η επαναφορά μπορεί να γίνει αντικείμενο των διαπραγματεύσεων!
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί, με την προηγούμενη επιστολή του πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, να εφαρμόσει το νόμο 4172/2013, ο οποίος προβλέπει ότι:
«Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Δηλαδή, ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται σύμφωνα με τα κριτήρια της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.
Τέλος, σε εξέλιξη βρίσκεται η συζήτηση για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», που θέσπισε πιλοτικά η προηγούμενη κυβέρνηση. Μέρος της συζήτησης είναι η ταχύτερη ενσωμάτωση (δηλαδή κατάργηση) όλων των προνοιακών επιδομάτων στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει απώλεια εισοδήματος για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, καθώς η χρηματοδότηση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» προβλέπεται να γίνει από την «εξοικονόμηση» υπαρχόντων πόρων. Στο σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης, το ποσό αυτό υπολογιζόταν γύρω στο 1 δισ. ευρώ.
Τα επιδόματα που βρίσκονται στη «γραμμή κινδύνου» είναι αυτά της στήριξης τέκνων, τα ειδικά τριτεκνικά και πολυτεκνικά επιδόματα που δίνει ο ΟΓΑ, τα φοιτητικά επιδόματα, τα προνοιακά επιδόματα του ΟΓΑ, ακόμα και το ΕΚΑΣ, για το οποίο έχει εκφραστεί η πρόθεση κυβέρνησης και «θεσμών» να το καταργήσουν, έστω και σταδιακά, μέσω της συνολικής επανεξέτασης των προνοιακών επιδομάτων.



Το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης θα πουλήσει το ΤΑΙΠΕΔ
Και με ΤΑΙΠΕΔ και με νέο Ταμείο ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο! 
Το μοντέλο που προσανατολίζονται να χρησιμοποιήσουν συγκυβέρνηση, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM για να πουλήσουν και να παραχωρήσουν εκτάσεις και υποδομές στρατηγικής σημασίας σε επιχειρηματικούς ομίλους
Στην παράλληλη λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου Ανεξάρτητου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, προσανατολίζονται από κοινού συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. Οι δύο αυτοί φορείς θα προχωρήσουν στην εκτεταμένη πώληση, εκποίηση, παραχώρηση ακινήτων και υποδομών της χώρας σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με στόχο να αποπληρωθεί το χρέος.
Το συγκεκριμένο θέμα, που αποτελεί ένα από τα κορυφαία ζητήματα ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, θεωρείται από τα σημαντικότερα της διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σύμφωνα με πληροφορίες, από τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων ημερών, ανάμεσα στις δύο πλευρές έχουν διατυπωθεί διάφορες προτάσεις σχετικά με τις Ιδιωτικοποιήσεις.
Ο «Ριζοσπάστης» αποκαλύπτει σήμερα το επικρατέστερο σενάριο που φαίνεται να αποτελεί τη βάση της συζήτησης. Σημειώνουμε ότι οι διαπραγματεύσεις για το συγκεκριμένο θέμα δεν έχουν ολοκληρωθεί και κατά συνέπεια το σχέδιο που παρουσιάζουμε μπορεί να επιδεχτεί τροποποιήσεις τις επόμενες μέρες.
Το σενάριο προβλέπει τα εξής:
1. Το ΤΑΙΠΕΔ διατηρείται και θα ολοκληρώσει την πώληση των εξής περιουσιακών στοιχείων:
- Πρώην Αεροδρόμιο Ελληνικού
- Συγκρότημα Αστέρα της Βουλιαγμένης
- Λιμάνι Πειραιά
- Λιμάνι Θεσσαλονίκης
- ΤΡΑΙΝΟΣΕ
- ΔΕΣΦΑ
- Αεροδρόμιο Σπάτων
- Εκταση Αφάντου στη Ρόδο
- Εκταση Ποσείδι στη Χαλκιδική
Πιθανά να ενταχθεί σε αυτήν την κατηγορία και η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ.
Τα έσοδα από την πώληση αυτών των περιουσιακών στοιχείων θα δοθούν στην αποπληρωμή του χρέους, όπως είχε διαμορφωθεί χωρίς τη νέα δανειακή σύμβαση - Μνημόνιο που θα υπογραφεί το επόμενο διάστημα. Δηλαδή, όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι το τέλος του 2014.
2. Δημιουργείται ένα νέο Ταμείο με ορίζοντα 30ετίας και με την προσδοκία να δημιουργηθεί ένα αποθεματικό ύψους 50 δισ. ευρώ στο οποίο θα ενταχθούν όλα τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου που σήμερα έχουν ενταχθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς και ό,τι άλλο προκύψει στην πορεία και που η επιχειρηματική εκμετάλλευση μπορεί να αποφέρει έσοδα στο Δημόσιο. Στο νέο Ταμείο θα περάσουν ακόμα μετοχές κρατικών επιχειρήσεων, υποδομές στρατηγικής σημασίας, ακίνητα - φιλέτα.
Πιθανόν στο Ταμείο να ενταχθούν και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, όπως τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Σύμφωνα με πληροφορίες, το εάν θα ενταχθεί εκεί και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων εξαρτάται από τις έρευνες που θα δείξουν για τι ποσότητα κοιτασμάτων πρόκειται. Προφανώς, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν θέλουν να «κλείσουν» οριστικά το συγκεκριμένο θέμα, αφού αυτή η υπόθεση βρίσκεται ακόμα στην αρχή της...
Την πώληση του φιλέτου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό θα ολοκληρώσει η σημερινή συγκυβέρνηση μέσω ΤΑΙΠΕΔ
Την πώληση του φιλέτου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό θα ολοκληρώσει η σημερινή συγκυβέρνηση μέσω ΤΑΙΠΕΔ
Eurokinissi
Από την ένταξη στο νέο Ταμείο εξαιρούνται τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας τα οποία ήδη έχουν παραχωρηθεί από το ΤΑΙΠΕΔ στη γερμανική κοινοπραξία FRAPORT AG-SLENTEL LTD για 40 χρόνια με δυνατότητα επέκτασης για άλλα 10 χρόνια και καταβολή εφάπαξ τιμήματος 1,24 δισ. ευρώ, ετήσιο μίσθωμα 22 εκατομμύρια ευρώ και υποχρέωση επενδύσεων 330 εκατ. ευρώ τα πρώτα τέσσερα χρόνια.
Τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώληση, εκποίηση, εκμετάλλευση και παραχώρηση στοιχείων που θα ενταχθούν στο νέο Ταμείο θα δοθούν ουσιαστικά στην αποπληρωμή του χρέους για τη νέα Δανειακή Σύμβαση - Μνημόνιο ύψους 82 - 86 δισ. ευρώ, και ένα μέρος τους στη στήριξη της ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην Απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 12ης Ιούλη: «Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων (σ.σ. μέσω του νέου Ταμείου) θα αποτελέσει μια πηγή για την πραγματοποίηση εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας) και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομείναντος ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις». Στην πραγματικότητα δηλαδή, το 75% των εσόδων από το Ταμείο θα πάει για το χρέος και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το υπόλοιπο για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Το ερώτημα που προκύπτει εύλογα πάντως, είναι πώς προσδοκά η συγκυβέρνηση αποθεματικό ύψους 50 δισ. ευρώ στο νέο Ταμείο, όταν τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά φιλέτα θα πουληθούν από το ΤΑΙΠΕΔ. Αναμένεται να δούμε πού τελικά θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα.
Σύγκρουση συμφερόντων για τις ιδιωτικοποιήσεις
Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι καραδοκούν και ήδη είναι γνωστές οι επαφές τους με κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης. Δημοσιεύματα στον Τύπο κάνουν λόγο για επίσκεψη εκπροσώπων επιχειρηματικών funds στη χώρα που διαπραγματεύονται αφενός μεν τη συνέχιση των επενδυτικών προγραμμάτων που έχουν μπει μπροστά (βλ. αεροδρόμια, Ελληνικό, Αστέρας κ.λπ.) αφετέρου συζητούν για τη δική τους θέση στο επικείμενο μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων. Η λεηλασία του πλούτου, των υποδομών που έχουν φτιαχτεί με τον κόπο και το αίμα των εργαζομένων, παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο ελληνικό και ξένο. Και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πρωτοστατεί στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής που υποθηκεύει το μέλλον του λαού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκυβέρνηση πανηγυρίζει για το γεγονός ότι τα 50 δισ. ευρώ του νέου Ταμείου προβλέπονται να «πιαστούν» σε βάθος 30ετίας, άρα μπορούν να επιτευχθούν μεγαλύτερα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις «όταν οι συνθήκες θα είναι περισσότερο ευνοϊκές». Η παράδοση δηλαδή των στρατηγικών υποδομών, του ορυκτού πλούτου της χώρας στα μονοπώλια είναι δεδομένη και πλέον αυτό που μπαίνει σε συζήτηση είναι το πώς θα μοιραστεί η πίτα, το πόσο θα κοστίσει αυτό το μοίρασμα και το πότε θα γίνει. Είναι επίσης χαρακτηριστικό σε αυτήν την κατεύθυνση ότι πηγές της κυβέρνησης αναφέρουν ότι «το Ταμείο θα πρέπει να εφευρίσκει τρόπους να έχει μόνιμα έσοδα, όχι κατ' ανάγκη από την πώληση ακινήτων του Δημοσίου». Και πως «ο χρόνος ζωής (30 χρόνια) δίνει τη δυνατότητα στο Ταμείο να "καλλιεργήσει" τα περιουσιακά του στοιχεία που, ιδίως στα ακίνητα, παρουσιάζουν προβλήματα ως προς την εκμετάλλευσή τους - καταπατήσεις, ελλιπείς τίτλοι κ.λπ.»
Επιπλέον, από τη συγκυβέρνηση διατείνονται πως «από τα 50 δισ. ευρώ το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση των τραπεζών (εκτιμάται ότι θα χρειαστούν από 10 έως 25 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών), ενώ το υπόλοιπο 50% θα πάει το μισό σε ανάπτυξη και το άλλο μισό στην αποπληρωμή χρέους».
Στην πραγματικότητα, η συγκυβέρνηση κάνει ξεκάθαρο ότι το επόμενο διάστημα θα παίξει το ρόλο του καλύτερου ντίλερ ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους ελληνικούς και ξένους και πως ό,τι μπορεί να παραχωρηθεί, εκποιηθεί ή πουληθεί θα πουληθεί για να αποπληρωθεί το χρέος.
Κι όλα αυτά σε συνθήκες που το νέο μνημόνιο θα προβλέπει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό. Το για ποιον δουλεύει η συγκυβέρνηση αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου είναι εξόφθαλμη και αποτελεί έναν από τους βασικούς της στόχους.

Η μεταπολιτευτική κοινωνική κουλτούρα, με αυξομειούμενες δόσεις λαϊκισμού κατά την περίσταση και τις ανάγκες του εκάστοτε ηγέτη του κυβερνώντος αστικού κόμματος, «κατάφερε» ό,τι πάλεψε και παλεύει το Χόλιγουντ από συστάσεώς του: Υποθήκευσε την πολιτική σκέψη με την προσωπολατρία - προσωπολαγνεία - προσωποαπέχθεια, μετατρέποντας το επικοινωνιακό αξίωμα «media is the faces» (τα μέσα είναι τα πρόσωπα) σε «faces is politics» (τα πρόσωπα είναι πολιτική). Ηρθε και καπάκι η ψευδαίσθηση της προβολής προσωπικότητας του κάθε πολίτη όπου Γης με το facebook και τα συμπαρομαρτούντα κι έμεινε η αριστερά (;) μπουκάλα παγκοσμίως ως εικονοκλαστική δύναμη στην εποχή, τη μεν, χρήσιμη επιστημονικώς και τεχνολογικώς, ως τεχνητή νοημοσύνη, τη δε, εκμαυλιστικά επικίνδυνη για τις μάζες, ως τεχνητή ηγετική φυσιογνωμία.
Το έργο είναι παλιό και παίζεται αιώνες τώρα από την εποχή των μάγων της φυλής, έως τις εικόνες του μεσανατολίτη Χριστού, ξεχωριστά καστανόξανθου και γαλανομάτη. Οι σημερινοί ηγέτες ενδύονται ρόλους και εκτελούν κυριολεκτικά επικοινωνιακά σενάρια χτισμένα πάνω στις θεμελιώδεις αρχές των επιτυχημένων πωλήσεων που ανήγαγαν σε επιστήμη οι πλασιέ, η μικροαστική τάξη στην αμέσως προπολεμική και αμέσως μεταπολεμική περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ετσι, στην Ελλάδα του Τρούμαν και του Μάρσαλ εμφυτεύτηκε σιγά σιγά το ιδεολογικό μικροτσίπ ότι μ' ένα μπλου τζιν αγοράζεις δύο Σοβιετικές γκόμενες και μ' ένα καλσόν το μισό Κρεμλίνο. Ο καλός ηγέτης ήταν αυτός που πλασάριζε τα σεντόνια της «Πειραϊκής Πατραϊκής» ως εφάμιλλα και καλύτερα των αμερικάνικων και τα fiatάκια, τα ρενό και λίγο αργότερα τα datsun σα διαβατήρια για το δυτικό παράδεισο. Ε, δεν ήθελε και πολύ τα ιαματικά να γίνουν σπα, κι άμα πουλούσες και δύο χωράφια γινόσουν ιστιοπλόος για να μοιάζεις με το διάδοχο που ήταν και Ολυμπιονίκης.
Σήμερα ο Ψαθάς, η «Φίνος Φιλμ» κι άλλοι λαμπροί εικονογράφοι των μικροαστών που νομίζουν ότι έγιναν αστοί επειδή κοντά στο Βούθουλα της Μαντάμ Σουσού χτίστηκε και ξενοδοχείο με σούσι, δε θα έκαναν ταινίες σαν το «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη», αλλά «Ενας Αμερικανόβιος - μηχανόβιος στην Αίγινα».
Η πρώτη φορά αριστερά κουλτούρα, πασπαλισμένη με καμένους και σπίθες που βγαίνουν από την εξάτμιση του Γιάνη, διάδοχο της ξαναμμένης αλυσίδας ποδηλάτου του Γιωργάκη, ήρθε κι αντέστρεψε το είδωλο δι' ίδιον ψηφοσυλλεκτικόν όφελος και το μελό «αμάρτησα για το παιδί μου» έγινε ανθρωπιστική ψυχαναλυτική εμβάθυνση του τύπου «αντέχω ν' αμαρτάνω για τη μάνα μου».
Φυσικό επακόλουθο ο ...ελευθεριάζων κομμουνισμός μαζί με θεωρίες παιγνίων και ιδεολογήματα όπως «επειδή σε βρίζω σε στηρίζω» με ύφος ουρσουλίνας - συγκρατημένου ράμπο, να γίνουν η κατεστημένη κουλτούρα ανθεκτικής χαρτοπετσέτας μιας χρήσεως. Κι ολοένα και περισσότεροι περνάνε ώρες ολόκληρες αναλύοντας τα όνειρα και τα σχέδια του Τσίπρα, της οικογένειας Τσίπρα, του κύκλου Τσίπρα, της ομάδας προεδρικών του Τσίπρα, των πέριξ αυτού και της ιερής του συμμαχίας με τον αστικό διάβολο. Αυτή η κουλτούρα τάζει πιλάφια στο μεταμνημονιακό παράδεισο, που θα έρθει όταν θα μπορέσει να μετρήσει ο νεαρός αρχηγός μαζί με τις άσπρες τρίχες στο κεφάλι του απ' το τρία της τρόικας στο τέσσερα του τέθριππου, στο πέντε του πενταγώνου ως το έξι από τις εξάρες που θα φέρει η Ζωή, αφήνοντας γι' άλλους μη αριστερούς, επιτέλους τα ντόρτια και τις διπλές... Την ευχή καλό αποκαλόκαιρο την απευθύνω σ' όσους δε θα κάνουν φέτος διακοπές, αλλά θα επιμένουν να σχεδιάζουν το βίο τους, ακόμα κι όταν είναι αβίωτος, να καλλιεργούν τα όνειρά τους αυτόνοα και μακράν των ταυτίσεων με τα όνειρα των προσωπικοτήτων που κοσμούν την αστική κονσέρβα της επιτυχίας.
Οι άλλοι πάνω σε πλατφόρμες, λάντζες και εξωτικές πιρόγες, που πορεύονται ως μπαλαντέρ ιδεολογικό για να αποδείξουν πως το καράβι θέλει αρχηγό ακόμα κι αν η τρικυμία είναι εν αστικώ ποτηρίω, δεν χρειάζονται ευχές. Αυτοχρίζονται καθημερινά ως ...διαλεγμένοι.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Οσο προχωράνε τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τόσο επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι «πυξίδα» της σε αυτά είναι τα ζητούμενα της ελληνικής αστικής τάξης.
Με τα ζητούμενα αυτά ως οδηγό κινείται η συγκυβέρνηση και στα λεγόμενα «αγκάθια» της διαπραγμάτευσης, σε ζητήματα δηλαδή γύρω από τα οποία εκδηλώνονται έντονες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, όπως είναι τα εξής:
-- Η «έγκαιρη» υπογραφή συνολικά του νέου μνημονίου, αλλά και το ύψος της πρώτης δόσης από το νέο δάνειο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Επιδίωξη της εγχώριας αστικής τάξης και της συγκυβέρνησης είναι να «κλειδώσει» άμεσα το τρίτο μνημόνιο και να εκταμιευτεί πριν από τις 20 Αυγούστου η πρώτη δόση του. Στόχος τους, μάλιστα, είναι η πρώτη δόση να κινείται κοντά στα 25 δισ. ευρώ, όχι μόνο για την αποπληρωμή ομολόγων ύψους 3,2 δισ. ευρώ προς την ΕΚΤ στις 20/8, αλλά και, συνολικότερα, για την «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών» και τη στήριξη της «επανεκκίνησης» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, ζητήματα που το εγχώριο κεφάλαιο και η συγκυβέρνηση θεωρούν ότι δε λύνονται με ένα νέο δάνειο - «γέφυρα», σαν αυτό που δόθηκε τον Ιούλη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSM).
-- Το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων. Παρότι ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, στις 6/8 ανέφερε για την ανακεφαλαιοποίηση ότι «όλοι συμφωνούν - και εμείς και αυτοί - να τελειώσει έως το τέλος του χρόνου», ωστόσο για το κεφάλαιο πέρα από το χρόνο (ώστε να αποφευχθεί η ενεργοποίηση της οδηγίας της ΕΕ για την «εξυγίανση» των τραπεζών με «ίδια μέσα»), έχει σημασία και ο τρόπος... Συγκεκριμένα, βάρος εδώ δίνεται από το εγχώριο κεφάλαιο στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, στις «εγγυήσεις» που θα δοθούν στους σημερινούς μετόχους των τραπεζών, προκειμένου να τοποθετήσουν νέα κεφάλαια σε αυτές και να μη βρεθούν αντιμέτωποι με «απίσχναση» (dilution) των μετοχικών μεριδίων τους, καθώς και στις ενδεχόμενες αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των εγχώριων τραπεζών, με τον ΣΕΒ μάλιστα να σημειώνει χαρακτηριστικά ότι«τυχόν αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για την ελληνική οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες πελάτες των τραπεζών».
Ως «αγκάθι» στην ανακεφαλαιοποίηση εμφανίζεται, εξάλλου, το άμεσα σχετιζόμενο θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων (τα οποία έχουν απογειωθεί στα 110 δισ. ευρώ), γύρω από το οποίο εκφράζονται έντονες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις: Από τους τραπεζικούς ομίλους που επιθυμούν η «εξυγίανσή» τους να γίνει με την αποκόμιση των μεγαλύτερων δυνατών «ανταλλαγμάτων» για τα προβληματικά δάνεια, τους βιομήχανους που ζητούν τη σύνταξη «ολοκληρωμένου σχεδίου αποσυμφόρησης της τραπεζικής λειτουργίας από "κόκκινα" επιχειρηματικά δάνεια», με στόχο, όπως λένε, τη«δρομολόγηση πόρων προς υγιείς και βιώσιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες», μέχρι μια σειρά «distress funds», επενδυτικά ταμεία που αγοράζουν δάνεια, με τις πληροφορίες μάλιστα να κάνουν λόγο για funds που αναζητούν «επενδυτικές ευκαιρίες» αγοράς στο 10% - 15% της αξίας των δανείων...

-- Οι ιδιωτικοποιήσεις και το νέο «ανεξάρτητο» Ταμείο των 50 δισ. ευρώ. Οι ενδοαστικοί και ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και σε αυτό το πεδίο, καθώς στις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης υποδομών στρατηγικής σημασίας και άλλων «φιλέτων» που ήδη «τρέχουν» και τις οποίες η συγκυβέρνηση έχει δεσμευτεί να ολοκληρώσει (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, Ελληνικό κ.ά.) προστίθεται η δημιουργία του νέου «ανεξάρτητου» Ταμείου, στο οποίο θα περάσουν όλα τα κρατικά «περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας» (όπως π.χ. η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, οι συμμετοχές του ΤΧΣ στις τράπεζες κ.ά.) προς... «αξιοποίηση» από τα μονοπώλια. Σε αυτό το πλαίσιο, το εγχώριο κεφάλαιο αφενός διεκδικεί το μεγαλύτερο δυνατό «μερτικό» από την πίτα της «αξιοποίησης», αφετέρου τη διασφάλιση προνομίων που συνδέονται με τις προς ιδιωτικοποίηση υποδομές, όπως π.χ. τη μείωση του βιομηχανικού «ενεργειακού κόστους», των τελών χρήσης των λιμανιών κ.τ.λ.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget