02/25/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την πλήρη εφαρμογή του 3ου μνημονίου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης τόσο με την πλευρά της Ευρωζώνης όσο, βέβαια, και με αυτήν του ΔΝΤ. Μάλιστα, όπως ανοιχτά πλέον ομολογεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, προ των πυλών βρίσκεται και το «παράλληλο» μνημόνιο που θα υπογραφτεί με το ΔΝΤ, σε συνέχεια αυτού που υπογράφτηκε με την Ευρωζώνη τον Αύγουστο του 2015. Αυτό το «παράλληλο» μνημόνιο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πρώτης «αξιολόγησης» που διενεργούν από κοινού οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, ενώ για την επόμενη φάση η «ελάφρυνση» του ελληνικού χρέους θα συνδυαστεί με πρόσθετες «ρήτρες» και νέες συμφωνίες σχετικά με τη συνέχιση της εφαρμογής των μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων.
***
Ο «Ριζοσπάστης», από την πρώτη στιγμή, αναδείκνυε σταθερά την εν λόγω προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, το γεγονός ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ έχει ως όρο και προϋπόθεση την υπογραφή ενός ακόμη «συμπληρωματικού» μνημονίου αλλά και την υπογραφή της επόμενης δανειακής σύμβασης που θα το συνοδεύσει, όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει κάθε λόγο να αποκρύβει την πραγματικότητα ή στην καλύτερη περίπτωση να τη συγκαλύπτει. Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και σήμερα. Αίφνης, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αμέσως μετά τις «αποκαλύψεις» για το νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, υποστήριξε πως «θα κάνουμε ό,τι αναφέρεται στη συμφωνία του καλοκαιριού και τίποτα παραπάνω». Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, με βάση τη «συμφωνία του καλοκαιριού» (δηλαδή, το μνημόνιο με την Ευρωζώνη), αποτιμά τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα για την περίοδο μέχρι το 2018, σε ποσά που φτάνουν μέχρι τα 9 δισ. ευρώ.
***
Συνεχίζοντας, ο Ευ. Τσακαλώτος τονίζει: «Το ΔΝΤ μας πιέζει υπερβολικά και με τρόπο που δεν έχει νόημα και δεν έχει νόημα ούτε από οικονομική άποψη»... Σε κάθε περίπτωση, η «ποσοτικοποίηση» των αντιλαϊκών μέτρων συνδέεται και με τις εκτιμήσεις γύρω από τους όποιους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που με τη σειρά της, στην καλύτερη περίπτωση, αναμένεται «ρηχή» όσο και εξαιρετικά αβέβαιη. Την ίδια ώρα, πέρα και πάνω από τυχόν «αστοχίες», τα «ποιοτικά» αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία προτάσσουν τόσο η Ευρωζώνη όσο και το ΔΝΤ, θα παραμένουν σε ισχύ. Φυσικά, η επίτευξη των στόχων από «οικονομική άποψη» σημαίνει την παραγωγή πλεονασμάτων που φτάνουν στο 3,5% του ΑΕΠ για όλα τα επόμενα χρόνια και μετά και την τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, το 2018. Σε αυτό το πλαίσιο, η «κατ' έτος «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους - προϋπόθεση της οποίας είναι η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» - θα συνδυάζεται με το ύψος των αιματοβαμμένων πλεονασμάτων. Επιπλέον, σύμφωνα με τις διαδικασίες του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», οι ειδικοί έλεγχοι από την πλευρά της Ευρωζώνης θα ισχύουν μέχρις ότου εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοπιστωτικής στήριξης που δόθηκε στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων που συνοδεύουν τα μνημόνια, ενώ βέβαια ειδικό βάρος θα συνεχίσει να έχει και το ΔΝΤ.
***
Η κυβερνητική ψευδολογία και τα κάλπικα επιχειρήματα έχουν και συνέχεια. «Ανακάλυψαν», αίφνης, ότι από το Γενάρη του 2016, το δεύτερο μνημόνιο με το ΔΝΤ «ακυρώθηκε», λένε, με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μερών. Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ, είτε με μνημόνια είτε χωρίς αυτά, συνεχίζει να δίνει σταθερά το «παρών» σε όλες τις αντιλαϊκές διεργασίες και στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης», στην οποία αποτελεί συστατικό μέρος μαζί με την Ευρωζώνη, τη συγκυβέρνηση και, βέβαια, το ελληνικό κράτος.

Σε κάθε περίπτωση, το 3ο «μνημόνιο κατανόησης» με την Ευρωζώνη (Μemorandum of Understanding - MoU) θα έρθει να «κουμπώσει» στα συνοδευτικά αντιλαϊκά μέτρα με το μνημόνιο του ΔΝΤ, υπό την ονομασία «Memorandum of Economic and Financial Policies» - MEFP, δηλαδή «Μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής», όπως ακριβώς συνέβη και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια...

Ανατριχίλα; Ανησυχία; Ερωτήματα; Πάντως σε καμία περίπτωση δεν περνάει απαρατήρητη η παρέμβαση του Α. Πορτοσάλτε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, το βράδυ της Τρίτης, για το Προσφυγικό.
Παραθέτουμε το διάλογό του με την Σία Κοσιώνη, ο οποίος είναι τόσο αποκαλυπτικός, ώστε δε χρειάζονται ιδιαίτεροι σχολιασμοί:
Α.Π.: Προφανώς ήρθε η στιγμή να ενεργοποιηθεί ο στρατός.
Σ.Κ.: Με ποιον τρόπο; Εχει ήδη ενεργοποιηθεί ο στρατός...
Α.Π.: Περαιτέρω, περαιτέρω, καταρχάς για να πάρει ενεργό ρόλο στη διαχείριση αυτού του ανθρωπιστικού ζητήματος και δεύτερον να εμπεδωθεί στην κοινωνία ένα αίσθημα ασφάλειας, νομίζω τίθεται σε επίπεδο χώρας ένα ζήτημα που αφορά στην εθνική μας ασφάλεια, ο στρατός θα προσφέρει τη στήριξη που πρέπει να παρέχεται σε αυτούς τους ανθρώπους, βλέπουμε ότι εδώ πια η χώρα κινδυνεύει να γίνει ένα «hot spot» ... έχει ήδη γίνει, νομίζω ότι είμαστε σε μια κατάσταση που έχουν παραλύσει οι δομές οι κρατικές, συνεπώς χρειάζονται ενίσχυση ...πρέπει να πάρει ενεργό ρόλο ο στρατός, διότι και ο Ελληνας πολίτης πρέπει να δει ότι υπάρχει μια χώρα συντεταγμένη, έχει μια φύλαξη....
Σ.Κ.: Ο στρατός ενεπλάκη, για να στηθούν με ταχύτητα τα «hots pots» ... μπορεί να παίξει ρόλο και στη φύλαξη και στην οργάνωση αυτού του πράγματος;
Α.Π.: Ναι, και να δείξουμε ότι έχουμε μια χώρα που φυλάσσεται, γιατί η εικόνα που λαμβάνουν οι εταίροι μας είναι ότι βλέπεις μια οργανωμένη φύλαξη στα Σκόπια με φρουρούς που είναι ντυμένοι στην εντέλεια, σου εμφανίζουν και ενός πιο προηγμένου κράτους εμφάνιση και είμαστε εμείς μια χώρα με εικόνα διάτρησης ... να καταλάβουν κι αυτοί (σ.σ. οι πρόσφυγες) ότι κι εδώ έχουν σφίξει τα πράγματα ... δεν πρέπει να έχουμε την αίσθηση ως πολίτες ότι δεν έχουμε κράτος, γιατί αυτό καταλαβαίνω. Δηλαδή όταν έγινε στο Παρίσι η βομβιστική επίθεση ο στρατός δεν βγήκε;... Πρέπει να συνδράμουν όλες οι δυνάμεις, έχει ο στρατός αυτήν τη δυνατότητα και να καταλάβουμε και να καταλάβουν και οι άλλοι ότι εδώ υπάρχει μια χώρα, δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι...!
Τα ίδια περίπου επαναλάμβανε και στην πρωινή δική του εκπομπή του ραδιοφωνικού ΣΚΑΪ χτες Τετάρτη.
Νομίζουμε ότι το λιγότερο που οφείλει ο κ. Πορτοσάλτε είναι να εξηγήσει τι εννοεί. Καταστάσεις όπου ο στρατός αναλαμβάνει την... «εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας» στο εσωτερικό της χώρας, γιατί κάτι τέτοιο περιγράφει σαν επιθυμητό και ευκταίο, έχουν μαύρο όνομα.

Εμείς, πάντως, αναρωτιόμαστε αν ο κ. Πορτοσάλτε εκφράζει μόνο τον εαυτό του...

Εχουμε δει και έχουμε ακούσει πολλά προπαγανδιστικά κολπάκια από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τα «σκισμένα μνημόνια» που καθαρογράφτηκαν και υλοποιούνται μέχρι κεραίας. Τις «κόκκινες γραμμές» και τις αδιαπραγμάτευτες θέσεις, που έγιναν συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο, που φόρτωσε με νέα δυσβάσταχτα βάρη το λαό και ταυτόχρονα πρόσφερε ανακούφιση στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Από τις υποσχέσεις για επαναφορά της 13ης σύνταξης και για αυξήσεις στους μισθούς, μέχρι το νέο Ασφαλιστικό - λαιμητόμο που τσακίζει ό,τι είχε απομείνει στους συνταξιούχους και τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Οι μάσκες έπεσαν γρήγορα. Το ψέμα ότι μπορεί να υπηρετηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη ταυτόχρονα με τη λαϊκή ευημερία αποκαλύπτεται.

Τι λέει, λοιπόν, τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; «Είπαμε στο λαό την αλήθεια. Γι' αυτό μη διαμαρτύρεστε για όσα κάνουμε. Κάναμε εκλογές μετά τη συμφωνία και όσα συμβαίνουν τώρα τα είχαμε συμφωνήσει πριν από τις εκλογές. Μας ψηφίσατε. Αρα, τώρα, τα κεφάλια μέσα». Η θέση αυτή αποτελεί πραγματικά πρόκληση για όσους βιώνουν και θα βιώνουν στο μέλλον τις επιπτώσεις της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης που συνεχίζει η σημερινή κυβέρνηση από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι. Πρόκληση που δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

Η κυβέρνηση έκανε δημοψήφισμα τον περασμένο Ιούλη, βάζοντας ένα ψεύτικο και απατηλό δίλημμα: Θέλετε μνημόνιο δικό μας ή μνημόνιο αλά τρόικα; Στην ουσία αυτά τα δύο - υποτίθεται - διαφορετικά μνημόνια ήταν ένα και το αυτό πράγμα, που αποδείχθηκε λίγες μέρες αργότερα με τη νέα συμφωνία - μνημόνιο. Η κυβέρνηση έκανε εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ομως, πριν από αυτές, είχε προηγηθεί μία εκστρατεία εκβιασμών, φόβου. Η κυβέρνηση αξιοποίησε την απαξίωση των προηγούμενων κυβερνώντων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αξιοποίησε την απογοήτευση που η ίδια καλλιέργησε σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αξιοποίησε πάνω απ' όλα την κατάσταση υποχώρησης του κινήματος, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντική συμβολή.

Και πού είναι τα ψέματα; θα πει κάποιος. Το μεγαλύτερο απ' όλα τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διαβεβαίωση προς το λαό, ήδη από το 2012, πως μια κυβέρνησή τους μπορεί να υπηρετήσει και το στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου και την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αφησαν τους εργάτες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους να προσδοκούν ανάκαμψη των απωλειών, αποκατάσταση δικαιωμάτων την ίδια ώρα που υπόσχονταν τα πάντα στο κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή που χαριεντίζονταν με τον ΣΕΒ, με τους «εταίρους» - εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, της ΕΕ, των ΗΠΑ, δίνοντας σε όλους αυτούς διαβεβαιώσεις ότι μπορεί να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους αλλά και να περάσουν αναίμακτα τις αναδιαρθρώσεις που δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι.

Μπορούμε να φτιάξουμε έναν μακρύ κατάλογο από ψέματα και προπαγανδιστικά κόλπα του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσα που να φάν' κι οι κότες. Κι είναι πράγματι δεδομένο ότι αρκετοί από αυτούς που διαμαρτύρονται είναι εξοργισμένοι γιατί νιώθουν εξαπατημένοι. Το ζητούμενο είναι ο λαός να βρει τη δική του αλήθεια. Ούτε να αποδεχτεί ότι έχει εγκρίνει την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται ούτε να θεωρήσει ότι είναι ανέφικτη και ουτοπική η προσδοκία για να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση. Η δική του αλήθεια βρίσκεται στο ότι το στοπ στην αντιλαϊκή επίθεση, η διεκδίκηση ανάκτησης απωλειών, η διεκδίκηση σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών απαιτούν σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του και την εξουσία του.

Κλιμακώνει η «Αυγή» την επίθεση στους μικρομεσαίους αγρότες και ταυτόχρονα στρώνει το έδαφος για να απαντήσει η κυβέρνηση με καταστολή, ή να αναλάβει δράση ο «κοινωνικός αυτοματισμός» για να σπάσει τα μπλόκα. Σε άρθρο της την Κυριακή, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ συκοφαντεί συνολικά το κίνημα και τις διεκδικήσεις του, καταλογίζοντας σε όποιον αγωνίζεται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική ότι θέλει «μισθούς Γερμανίας, συντάξεις Σουηδίας, με οικονομία Βουλγαρίας» και ότι δεν κατανοεί τα «εθνικά συμφέροντα».
Ολα αυτά για να πει ότι «οι αγρότες, με τη δύναμη των τρακτέρ τους και την ανοχή της κοινωνίας, της πολιτείας και της αντιπολίτευσης, παραβιάζουν το μισό Σύνταγμα, κλείνοντας δρόμους, αεροδρόμια, τελωνεία, λιμάνια, παραλύοντας έτσι την οικονομική και εμπορική δραστηριότητα για να πιέσουν την κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το κόστος όλων των άλλων».
Η «Αυγή» ισχυρίζεται ότι οι αγρότες, με τη στάση τους «ουσιαστικά ζητούν την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, ώστε να πλήξουν πολιτικά την κυβέρνηση» και διαπιστώνει ότι από τη στιγμή που η «Αριστερά» ψηφίστηκε για να κυβερνήσει, δεν μπορεί πλέον να απέχει από την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά πρέπει να αναλάβει δράση, επειδή «είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», μεταξύ αυτών και των εμπόρων - εξαγωγέων που χάνουν χρήμα και αγορές από τις κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς. Επομένως, η κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί και το δικό τους συμφέρον, επιβάλλοντας την τάξη. Τόσο απλά!
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την «Αυγή», οι αγρότες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ξεκληριστούν με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αναλογιζόμενοι «πώς θα επιλυθούν τα αιτήματα των αγροτών και όλων των διαμαρτυρομένων ομάδων αν η σημερινή κυβέρνηση ανατραπεί και η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη ηγηθεί ενός σχήματος Σαμαράς - Βενιζέλος και λύσει το πρόβλημα με τον τρόπο που ξέρει. Νέες οριζόντιες περικοπές στους συνταξιούχους που δεν διαθέτουν τρακτέρ!». Δεν είναι μόνο το ψευτοδίλημμα «διάλεξε ποιος θα σε θάψει καλύτερα», αλλά και η πιο άθλια αναπαραγωγή της αισχρής προπαγάνδας ότι οι αγρότες είναι οι ευνοημένοι της υπόθεσης και ότι γι' αυτούς πληρώνουν όλοι οι άλλοι.
Η «Αυγή» λέει ψέματα, όταν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση είναι όλων των Ελλήνων, δηλαδή και του λαού και του κεφαλαίου. Είναι καραμπινάτη κυβέρνηση του κεφαλαίου, όπως και όλες οι προηγούμενες. Γι' αυτό χρησιμοποιεί τα ίδια άθλια επιχειρήματα ενάντια στους αγώνες. Γι' αυτό νομοθετεί αντιλαϊκά, εκβιάζοντας και απειλώντας όποιον αντιδρά. Γι' αυτό παίρνει μέτρα που ενισχύουν τους μεγάλους του αγροτικού τομέα και το μόνο που εγγυούνται στους μικρομεσαίους αγρότες είναι ένας βέβαιος θάνατος με πολλά λόγια συμπάθειας.
Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ίδια επιχειρήματα που αναμασά η «Αυγή», τα βρίσκει κανείς αυτούσια σε ανακοινώσεις των εργοδοτικών ενώσεων, που πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα, ενάντια στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανακοίνωση που συνυπογράφουν εργοδοτικοί φορείς του Πειραιά, όπως το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής - Πειραιώς και άλλοι.
Γράφουν όλοι αυτοί: «(...) θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για την εξέλιξη της κατάστασης, που τείνει να προσλάβει διαστάσεις αδιεξόδου, καθώς από τις συνεχιζόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις παρατηρούνται μεγάλες καθυστερήσεις στη μεταφορά των εμπορευμάτων, με δραματικές επιπτώσεις, τόσο στις εισαγωγές, όσο και στις εξαγωγές, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακυρωθούν μεγάλες παραγγελίες, εξαιτίας της αδυναμίας για έγκαιρη παράδοσή τους.

H στάση της κυβέρνησης δείχνει σαν να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης και την ανάγκη για άμεση λήψη σημαντικών αποφάσεων (...) Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές προς όλους είναι ότι το κλείσιμο των εθνικών οδών και των συνοριακών σταθμών, δυστυχώς, δημιουργεί, εκτός από σοβαρά εμπόδια και καθυστερήσεις, συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, αφού αναπόφευκτα προκαλούνται σημαντικές ζημιές και μάλιστα ιδίας ευθύνης, σε πολλές άλλες εργασιακές ομάδες». Σε τι διαφέρει το κείμενο αυτό από τις απειλές της «Αυγής»; Μόνο στην υπογραφή...

Εχει το μαύρο αποχρώσεις; Αδύνατον κατά τις επιστήμες, αφού είναι το χρώμα που δεν αντανακλά φως σε κανένα σημείο του ορατού φάσματος. Το ουδέτερο του προγενέστερου «αμαυρός» λοιπόν (αμαυρώνω) είναι πάντως το... χρώμα της απουσίας χρώματος. Και στη γλώσσα μας, την τρέχουσα την καθημερινή, το μαύρο πέφτει (όπως στην τηλεόραση), το ρίχνουμε (όπως στην κάλπη) το φοβόμαστε (όπως το σκότος κι ως προχτές που άρχισε να αποκρυπτογραφείται, ως μαύρη τρύπα στο σύμπαν), το φοράμε, το τρώμε, το στιλβώνουμε, το συνθέτουμε όπως στις μαυρομάτες και τους μαυροθαλασσίτες, τα μαυροπούλια και τις μαυροφορούσες του πένθους... Χάρη στο ορατό φάσμα, λοιπόν, δεν έχει τέλος ο ποιητικός εξορκισμός της απουσίας του φωτός σ' όλο το φάσμα της σκέψης, της εμπειρίας, της επικοινωνίας, της ζωής μας εν τέλει.
Σε επίπεδο συμβολισμών όμως, τα ξόρκια είναι επικίνδυνα. Τρομακτικά, ειδικά από την εποχή που το απίθανο λευκό του Ρέμπραντ, για παράδειγμα, τόνιζε το έρεβος του επενδύτη, και δυσβάστακτα απ' την τριχοτομημένη ψυχή στον, παρερμηνευμένο κατά εποχή, Φαίδρο του Πλάτωνα, όταν ο ηνίοχος πρέπει να αρματοδρομίσει μ' ένα άσπρο κι ένα μαύρο άλογο ζεμένα μαζί... Στην πολιτική - ιδεολογική φασματογραφία, το ερεβώδες μαύρο της ζωής του άλλου που δεν υπολογίζεται ως αξία, γίνεται εύκολα αντίθετο ή διαβολικά συνθετικό άλλων. Η διασημότερη στο δυτικό πολιτισμό ρατσιστική Κου Κλουξ Κλαν έκαιγε κι έσφαζε με κατάλευκες κουκούλες. Το μαύρο του θανάτου και το κόκκινο του ζωντανού ρέοντος αίματος που μαυρίζει μόνον όταν ρεύσει εκτός μας, συντέθηκαν σε πολιτικά - ιδεολογικά σύμβολα, απ' τη μια στην άλλη άκρη του φάσματος, απ' τους φασίστες ως τους αντιφασίστες κι απ' την ομάδα στη γειτονιά ως τη στολή του φονιά. Στην εποχή της μιντιακής παγκοσμιοποίησης, που ψευδαισθησιακά εν μέρει, αλλά και ρεαλιστικά ομοίως, μετέτρεψε την υδρόγειο σ' ένα παγκόσμιο χωριό εικόνων κι εντυπώσεων, εικόνων και λεζάντων, εικόνας και πραγματικότητας, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το μαύρο του ναζιστο-φασίστα απέκτησε συνθετικές αποχρώσεις τόσες, ώστε να μη διακρίνεται ο ιδεολογικός καπιταλιστικός απόπατος που το παράγει.
Ετσι βλέπεις τη Χρυσή Αυγή ως κόμμα που μπήκε το 2012 στη Βουλή και αφήνεις ξαμολημένο το φασίστα της διπλανής πόρτας, της ιδίας οικογενείας ή παρέας, της ομάδας, της κουλτούρας. Εκείνον τον πονηρό και χυδαίο που σου μιλάει μ' εκείνη την «πολιτική ορθότητα» που χτίστηκε για να κρατάει τους φασίστες από τα τείχη μέσα κι εσένα έξω, ευκαιρίας δοθείσης. Χτίζεται ωραία η αντίληψη πως ό,τι φασιστικό στον τόπο μπορεί να τελειώσει άμα ξεμπερδέψει κανείς με την τωρινή κοινοβουλευτική του έκφραση. Βολεύει όλους όσοι τρομπάρουν το φίδι δήθεν σπάζοντας τ' αβγά του. Προσέχεις το εύκολο μαύρο χιούμορ, τρομάρα μας, για τους ανάπηρους της Γης και σου ξεφεύγει το «δε με νοιάζει κι αν είναι φασίστες πάνω στα τρακτέρ»... Γρουσούζα η μαύρη γάτα, σέξι ο μαύρος πάνθηρας με περιλαίμιο στα πόδια του αποικιοκράτη λόρδου εξερευνητή...

Στο εύκολο σχόλιο κρύβεται ο διάολος της λεπτομέρειας που εξοικειώνει με το τέρας. Τα ρουθούνια της κοινωνίας μαθαίνουν έτσι να προσπαθούν να αναπνέουν, αλλά να ξεχνάνε να μυρίζουν. Και τότε ο ερεβώδης φασίστας ντύνεται στα λευκά, πλένεται με σαπούνι φτιαγμένο από άνθρωπο και σε πιάνει στον ύπνο του θεατή, υπεράνω τάχα μου, κομμάτων και χρωμάτων. Προσοχή. Εσχάτως πολλές νεκροφόρες κυκλοφορούν στους δρόμους και δεν είναι βαμμένες μαύρες... Mavropolitics!
Λιάνα  ΚΑΝΕΛΛΗ

Τεράστιες ευθύνες αναλαμβάνει η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον, παίζοντας το ρόλο του «καλού μαθητή» στους κόλπους του ΝΑΤΟ, καλεί ουσιαστικά τη λυκοσυμμαχία να επιβλέψει πώς διαμορφώνεται και προχωρά η συνδιαχείριση του Αιγαίου. Δεδομένες είναι οι επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της στο Αιγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, σε ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις (ελληνική, ρωσική, συριακή κ.λπ.).

Οι ευθύνες ξεκινούν κι από προηγούμενα, καθώς η ελληνική κυβέρνηση είχε ομονοήσει με την τουρκική και τη γερμανική να ζητήσουν σε σύνοδο της λυκοσυμμαχίας την εμπλοκή της στη διαχείριση του Προσφυγικού, με την ανάπτυξη εδώ ΝΑΤΟικής ναυτικής δύναμης και την έναρξη τέτοιας επιχείρησης, με εμπλοκή επίσης των ελληνικών και τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, συντονιζόμενης από το ευρωατλαντικό κέντρο.

Τώρα κι αφού πρώτα πανηγύριζε για την τέτοια συμφωνία, η ελληνική κυβέρνηση, ίδια εξαπατημένη παρθένα, διαμαρτύρεται γιατί - άκουσον, άκουσον! - η Αγκυρα δεν εγκατέλειψε τις πάγιες αξιώσεις της και επιμένει π.χ. για την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων, το πού θα περιπολεί το Πολεμικό μας Ναυτικό, το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και μια σειρά άλλα ζητήματα που πάντα έβαζε και βάζει.

Η κυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι η ίδια κάνει ακριβώς ό,τι συμφώνησαν στη λυκοσυμμαχία, παραμένοντας πιστή στο δόγμα του ευρωατλαντισμού και προωθώντας στην πράξη τη συνδιαχείριση του Αιγαίου κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, λίγο - πολύ του ζητά να κάνει ...ντα την Τουρκία.

Σιγά τα αίματα. Το ΝΑΤΟ εδώ και χρόνια γκριζάρει το Αιγαίο αντιμετωπίζοντάς το ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Γενικώς, δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών - μελών του. Και επιπλέον, προσεγγίζει την «ελληνοτουρκική διένεξη», όπως άχρωμα και άοσμα παρουσιάζεται το ζήτημα στα κεντρικά της λυκοσυμμαχίας, ως «διμερείς διαφορές», κάνοντας ουσιαστικά πλάτες στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.

Σημειωτέον, η ίδια η αστική τάξη της χώρας, κρίνοντας ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα οι ...μπίζνες μεταξύ των δύο πλευρών, αποδέχτηκε, μετά την κρίση των Ιμίων, στην αμερικανικής έμπνευσης Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης - Ντεμιρέλ 1997), να αναγνωρίσει «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα» στο αρχιπέλαγος. Οπως, επίσης, αποδέχτηκε την κατάργηση των ορίων ευθύνης, αποδεχόμενη την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για τον «κοινό» ελληνοτουρκικό χώρο.

Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί της περιοχής και μνήμη έχουν και μάτια να βλέπουν και μυαλό για να κρίνουν. Η κυπριακή τραγωδία, η εισβολή και η κατοχή έχουν τη σφραγίδα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Παραπέρα, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, εξόπλισαν και ουσιαστικά στήριξαν τους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και ευθύνονται για το πρωτοφανές προσφυγικό κύμα, το οποίο τώρα τους καλεί η κυβέρνηση να την συνδράμουν για να το διαχειριστεί...


Οι λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου δεν είναι παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, παράγοντες εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής της Ανατ. Μεσογείου. Η ενίσχυση της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή αποτελεί μονόδρομο για τους λαούς.

Το ξινό του χιούμορ και τον μπόλικο αντικομμουνισμό του (δοκιμασμένος άλλωστε...) είπε να επιστρατεύσει ο ΣΥΡΙΖΑίος ευρωβουλευτής Κούλογλου, για να απαντήσει σε σχόλιο του «Ριζοσπάστη» για την ημερίδα που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες, για να προβάλει τη «βιομηχανική και φαρμακευτική κάνναβη ως ηγετικό παράγοντα της ανάπτυξης και της απασχόλησης».
Πέρα, πάντως, από ένα παραλήρημα για το... σύμφωνο συμβίωσης, το ρεμπέτικο, το δικτάτορα Μεταξά και τις ΗΠΑ με τις οποίες συντάσσεται - λέει - το «ιερατείο του Περισσού», με στόχο να αποδείξει τάχα πόσο «οπισθοδρομικές» είναι οι θέσεις του ΚΚΕ, μάλλον δεν κατάλαβε ότι απλά επιβεβαίωσε το σχόλιό μας, που έλεγε ότι «η κυβέρνησή του βάζει ταφόπλακα στη φτωχομεσαία αγροτιά κι ο Κούλογλου της ανοίγει... νέους παραγωγικούς ορίζοντες με την καλλιέργεια κάνναβης, πλασάροντας τη ναρκω-κουλτούρα και την έξυπνη νομιμοποίηση των "μαλακών" ναρκωτικών σαν παράγοντα ανάπτυξης. Εχοντας στο μυαλό του προφανώς και τους σχετικούς επιχειρηματικούς ομίλους που ορέγονται νέα πεδία κερδοφορίας».
Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑίος ευρωβουλευτής;
Οτι «η κλωστική ή βιομηχανική κάνναβη έχει ελάχιστη περιεκτικότητα από την ψυχοδραστική ουσία THC και δεν έχει καμία ευφορική ιδιότητα», ενώ φαντάζεται ότι λέμε ότι η κλωστική κάνναβη καπνίζεται. Γνωστές πονηριές δηλαδή, που επιβεβαιώνουν το σχόλιό μας περί προσπάθειας «έξυπνης» νομιμοποίησης των «μαλακών» ναρκωτικών. Και λέμε πονηριές γιατί είναι γνωστό τοις πάσι ότι η νομιμοποίηση των ναρκωτικών, όπου έχει γίνει, δεν ξεκινά μια ωραία μέρα από το πουθενά. Αντίθετα, το έδαφος προλειαίνεται πρώτα μεθοδικά και συστηματικά στις συνειδήσεις, καλλιεργώντας την ανοχή απέναντι στα ναρκωτικά, αξιοποιώντας και τις διάφορες τάχα «αθώες» μορφές και εκδοχές τους.
Το παράδειγμα πολλών χωρών της Ευρώπης, όπου η νομιμοποίηση ή η ευρεία ανοχή έφτασε στο σημείο σήμερα η κάνναβη να είναι η ουσία για την οποία πανευρωπαϊκά ζητούν θεραπεία το 80% όσων νέων κάτω των 20 έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, αφού προηγήθηκε μια ολόκληρη συστηματική δουλειά και επιχειρήματα, όπως αυτά που επικαλείται ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλωστε, οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι η διαθεσιμότητα, η προσβασιμότητα αλλά και η κοινωνική αποδοχή μιας ουσίας αυξάνουν την κατανάλωσή της. Ειδικά για την «κοινωνική αποδοχή» φροντίζουν και με τέτοια τερτίπια οι ομάδες τις οποίες επικαλείται ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που βέβαια δεν μιλάνε απλά για ρούχα από κάνναβη, αλλά έχουν ξεκάθαρο στόχο το διαχωρισμό των δήθεν «μαλακών» από τα «σκληρά» ναρκωτικά και τη νομιμοποίηση του χασίς, ενώ αποτελούν τους στυλοβάτες των φιεστών της ναρκω-κουλτούρας που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα με αίτημα την αποποινικοποίηση.
Εξάλλου, το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν είναι ζήτημα περιεκτικότητάς τους, αλλά κοινωνικό φαινόμενο συνυφασμένο με το σύστημα που υπερασπίζονται ο Κούλογλου και οι συν αυτώ. Αυτό παλεύουν να κρύψουν και να νομιμοποιήσουν στις συνειδήσεις, καλλιεργώντας και με επιχειρήματα - τύπου ανέκδοτο - την ανοχή απέναντι στα ναρκωτικά και τη ναρκω-κουλτούρα.
Κατά τ' άλλα, ο Κούλογλου επιβεβαιώνει το σχόλιό μας, για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ορέγονται νέα πεδία κερδοφορίας, αλλά και για τα ψευτοεπιχειρήματα προς αγρότες και ανέργους που τσακίζει η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, ότι έτσι θα «ανοίξουν δουλειές», αφού ακριβώς μιλάει για μια «αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών (βάμβακος, αραβόσιτου κ.λπ.), ιδιαίτερα ενόψει του 2019, που θα σταματήσει το καθεστώς των συνδεδεμένων ενισχύσεων και η επιδότηση ανά κιλό στο βαμβάκι» και για τη«φαρμακευτική κάνναβη (που) είναι από τις πιο αναπτυσσόμενες βιομηχανίες στις ΗΠΑ».
Εκείνο, όμως, που φαίνεται ότι ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να χωνέψει με τίποτα, είναι ότι τον πόλεμο ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά κάθε άλλο παρά «ξέμεινε να δίνει μόνο του το ΚΚΕ». Αντίθετα, τον δίνει μαζί με δεκάδες δήμους, Εργατικά Κέντρα, σωματεία, Ενώσεις και Συλλόγους Γονέων, φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους και συλλογικότητες.
Οπως βέβαια και με τους ανθρώπους από τα «στεγνά» προγράμματα που δίνουν καθημερινά τη δύσκολη μάχη και γι' αυτό είναι χωρίς περιστροφές και «ναι μεν, αλλά» ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Οπως π.χ. το ΚΕΘΕΑ, που με επιστημονική του παρέμβαση πέρυσι, σχολιάζοντας την προπαγάνδα των ομάδων αυτών περί «ιατρικής χρήσης της κάνναβης», απαντούσε ότι «δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη νομιμοποίηση της ουσίας». Αλλά και οι εργαζόμενοι που αντικείμενο της δουλειάς τους είναι η πρόληψη - απεξάρτηση - επανένταξη και συγκεκριμένα ο Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης και Εργαζόμενοι του «18 ΑΝΩ», που είχαν επισημάνει για το ίδιο θέμα: «Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε όχι την απελευθέρωση κάποιας ψυχοδραστικής ουσίας, αλλά την απελευθέρωση της ανθρώπινης ουσίας, της δημιουργικότητας, της αυτοεκτίμησης, της διάθεσης για ζωή, των δυνατοτήτων αναζήτησης νέων οριζόντων χειραφέτησης. Αυτή την ουσία, που δικαιούται να έχει ή να ξανα-ανακαλύψει κάθε μέλος της κοινωνίας μας, κάθε εξαρτημένος άνθρωπος, σε πείσμα των ανελεύθερων, ατομικιστικών καιρών».
Φαίνεται κι όλοι αυτοί στο θολό μυαλό του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ... ξέμειναν.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget