04/03/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Με φόντο τις αβεβαιότητες και τους «κινδύνους» που εκδηλώνονται στις οικονομίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, εξελίσσεται η διεργασία για την «αξιολόγηση» - «επικαιροποίηση» του τρίτου μνημονίου, σε συνδυασμό, βέβαια, με την κλιμάκωση και τον εμπλουτισμό των αντιλαϊκών μέτρων. Την ίδια ώρα, η αντιλαϊκή επίθεση εκδηλώνεται ενιαία απ' όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και αυτό ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορετικές εκτιμήσεις και «προβολές» ως προς την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών και για το βαθμό «αποδοτικότητας» των νέων μέτρων, που θα εφαρμόζονται από φέτος και με πορεία περαιτέρω κλιμάκωσης στα επόμενα χρόνια.
Είναι απόλυτα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η «αξιολόγηση» φαίνεται να κλειδώνει και με τη στήριξη «πολιτικής συμφωνίας», όπως επισήμαναν πηγές της ΕΕ, μετά την προχτεσινή τηλεδιάσκεψη τηςΟμάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, καταγράφηκε ευρεία συναίνεση ανάμεσα στους εκπροσώπους των υπουργών Οικονομικών, ενώ εξίσου χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των εκκρεμών ζητημάτων μπορεί να διευθετηθεί με «πολιτική βούληση», παρά τις υπάρχουσες «τεχνικές δυσκολίες», σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες. Επίσης, εκφράζεται αισιοδοξία για τηνολοκλήρωση της «αξιολόγησης» πριν από τις 15 Απρίλη, που ξεκινά στην Ουάσιγκτον η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ, όπου αναμένεται να τεθεί και το ζήτημα του ελληνικού κρατικού χρέους.
Επόμενος σταθμός είναι η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ (22/4),ενώ την προηγούμενη μέρα (21/4) η Γιούροστατ αναμένεται να ανακοινώσει τη διαμόρφωση των μεγεθών του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού για το 2015, με βάση τα στοιχεία που της κοινοποιήθηκαν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και την ελληνική στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ).
Η επίτευξη της αντιλαϊκής συμφωνίας φαίνεται ότι θα αποτελέσει το προανάκρουσμα για μια ορισμένη «ελάφρυνση» του ελληνικού κρατικού χρέους, μέσω επιμήκυνσης των αποπληρωμών σε βάθος χρόνου, ενδεχομένως και με άλλες διευκολύνσεις. Στόχος να αποδεσμευτούν κεφάλαια, προκειμένου αυτά να ανακατευθυνθούν σε μέτρα στήριξης των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης από τους «επενδυτές» και τα μονοπώλια. Παράλληλα, η συμμετοχή του ΔΝΤ στο αντιλαϊκό πρόγραμμα συνεπάγεται την υπογραφή συμπληρωματικού μνημονίου, σε συνέχεια αυτού που συμφωνήθηκε, πέρυσι τον Αύγουστο, με την πλευρά της Ευρωζώνης.
Νέος κύκλος διαβουλεύσεων
Με αυτά τα δεδομένα, αύριο Δευτέρα ξεκινά στην Αθήνα ο νέος κύκλος των διαβουλεύσεων με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι αντιλαϊκές παρεμβάσεις που αφορούν στηνκατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων (1,8 δισ. ευρώ), η απογείωση της φοροληστείας σε μισθούς, συντάξεις και άλλα λαϊκά εισοδήματα (ακόμη 1,8 δισ.), καθώς και η απογείωση των ειδικών φόρων που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση (επίσης κατά 1,8 δισ. ευρώ). Τα ποσά αυτά, ύψους 5,4 δισ. ευρώ, αντιστοιχούν στο 3% του ΑΕΠ, η εξέλιξη του οποίου είναι εξαιρετικά «θολή» και αβέβαιη, εν μέσω και των γενικότερων «κινδύνων» στην Ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία.
Και βέβαια, πρόκειται για τη συνέχιση της πολιτικής που εφαρμόζεται στο έδαφος των μνημονίων διαρκείας, καθώς στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016 η συγκυβέρνηση ήδη έχει ενσωματώσει αντιλαϊκά μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ. Να υπενθυμίσουμε ότι ακόμη και η Κομισιόν με τις Χειμερινές Προβλέψεις 2016 (δημοσιοποιήθηκαν το Φλεβάρη φέτος) ρητά αναφέρει ότι ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός του 2016 προβλέπει πρόσθετη «εξοικονόμηση» 1,1% του ΑΕΠ από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα, στους φόρους εισοδήματος και από άλλες παρεμβάσεις «εξοικονόμησης» δαπανών. Πηγαίνοντας ακόμη παραπέρα, επισημαίνεται ότι για τη διετία 2016 - 2017 θα «χρειαστούν» περαιτέρω μέτρα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Την ίδια ώρα, τα παζάρια με τους «θεσμούς» εστιάζουν στα ζητήματα των αναδιαρθρώσεων και των ρυθμίσεων που κρίνονται αναγκαίες για την ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου.
Ειδικότερα:
Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπό συζήτηση με τους «θεσμούς» βρίσκεται και το ζήτημα των διοικήσεων που θα αναλάβουν τη διαχείριση των κρατικών εταιρειών που θα ενταχθούν στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, ενώ στα παζάρια βρίσκεται και το ζήτημα των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που θα περάσουν στη διαχείριση του νέου ταμείου. Την ίδια ώρα, συμφωνημένος φαίνεται να είναι ο τρόπος συγκρότησης του 5μελούς Διοικητικού Συμβουλίου του ταμείου, στο οποίο θα μετέχουν με 2 μέλη οι εκπρόσωποι των «εταίρων», ενώ η λήψη αποφάσεων θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 4 μελών, δηλαδή θα προϋποθέτει ουσιαστικά την έγκριση και από την πλευρά των δανειστών.
«Κόκκινα» δάνεια. Μεταξύ άλλων, συζητείται η «βελτίωση» του πρόσφατου νόμου για τη λειτουργία των εταιρειών διαχείρισης, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα μεταβίβασης σε αυτές των «κόκκινων» δανείων για στεγαστικά δάνεια, αλλά και δανείων σε επιχειρήσεις που χαρακτηρίζονται ως μικρού και μεσαίου μεγέθους. Υπενθυμίζεται ότι το καθεστώς για την προστασία από πλειστηριασμούς στα δάνεια πρώτης κατοικίας, καθώς και σε αυτά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, λήγει στις 15/4. Σε αυτό το επίπεδο, η συμφωνία φαίνεται να «κλειδώνει» με την πιθανότητα εξαίρεσης στις μεταβιβάσεις στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας, με ειδικά κριτήρια «προστασίας». Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, το ζήτημα των «κόκκινων» δανείων ενδέχεται να καταληχθεί στην επόμενη «αξιολόγηση» του μνημονίου...
Φοροληστεία για το λαό
Σε κάθε περίπτωση, δρομολογούνται και οι παρεμβάσεις που αφορούν στη συμπίεση του άτυπου αφορολόγητου και των επιστροφών φόρου σε μισθωτούς και συνταξιούχους, η ενίσχυση της μάζας των κρατικών εσόδων μέσω της φορολογικής κλίμακας, της λεγόμενης «εισφοράς αλληλεγγύης», αλλά και του ΕΝΦΙΑ.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων, δρομολογούνται και τα παρακάτω:
-- Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στις βενζίνεςμέχρι και 10 λεπτά ανά λίτρο.
-- Αύξηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης, με κατεύθυνση την εξομοίωσή του με τον ΕΦΚ που ισχύει στις βενζίνες.
-- Αύξηση του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο.
-- Αύξηση του ειδικού τέλους στους λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας.
-- Παρεμβάσεις στα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων κ.ά.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, μιλώντας στη τηλεόραση του «ANT1», τόνισε ότι από τα προβλεπόμενα μέτρα (ύψους 5,4 δισ. ευρώ) τα 3,6 δισ. (Ασφαλιστικό και άμεση φορολογία) θα ξεκινήσουν να εφαρμόζονται άμεσα, ενώ το 2018 θα εφαρμόζονται οι νέοι αυξημένοι ειδικοί φόροι κατανάλωσης. «Τώρα είμαστε κοντά σε ορισμένα θέματα και υπάρχει απόσταση σε άλλα. Πιστεύω ότι θα ολοκληρωθεί η συμφωνία στο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα»,δήλωσε ο Γ. Σταθάκης.

Η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, την περασμένη Τρίτη, για τη Δικαιοσύνη, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ήταν μία ακόμα από εκείνες τις συζητήσεις που τα αστικά κόμματα, νιώθοντας τη λαϊκή πίεση και δυσαρέσκεια, θέλοντας να συσκοτίσουν τη σύγκλισή τους σε θέσεις και προτάσεις διαχείρισης, ανέσυραν από τα συρτάρια τη γνωστή και πάντα προσφερόμενη για αντιπερισπασμούς σκανδαλολογία, την πάταξη της διαφθοράς, «τα καθαρά χέρια». Ο «καβγάς» ήταν φανερό πως έγινε για το «πάπλωμα», συν τοις άλλοις κι απ' την ταύτιση των αιχμών της προπαγάνδας τους, στοχευμένων στην υπεράσπιση συνολικά του συστήματος που υπηρετούν απ' τη θέση που τους έχει αναθέσει.
Αιχμή 1η: Η διαφθορά ως αιτία της κρίσης
«Η έξοδος από την κρίση, η ανασυγκρότηση και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός της χώρας είναι αδύνατο να επιτευχθούν αν το σύστημα διαπλοκής, διαφθοράς δεν ξεριζωθεί αποφασιστικά» (Αλ. Τσίπρας).
Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί μόνιμη επωδό των αστικών κομμάτων απ' όταν ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση. Την κρίση δεν την προκάλεσαν η διαφθορά και τα σκάνδαλα, δεν έφαγαν τα λεφτά κάποιοι και έτσι «φαλίρισε» η οικονομία. Η κρίση βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού, οφείλεται στην ίδια του τη βασική λειτουργία, την παραγωγή με σκοπό το κέρδος, στον ανταγωνισμό, στην αναρχία της παραγωγής, όλα αυτά δηλαδή που οδηγούν σε υπερπαραγωγή και υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί τόσο κερδοφόρα όσο θα ήθελαν οι καπιταλιστές. Ο ισχυρισμός αυτός, στην ουσία, υποστηρίζει ότι μπορεί να υπάρξει ένας υγιής καπιταλισμός, αδιάφθορος, χωρίς κρίσεις. Αυτό είναι το μέγα ψέμα.
Καταρχήν, ακόμα και ο «αδιάφθορος» καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το μέγα σκάνδαλο των σκανδάλων, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι η αιτία της φτώχειας, της ανεργίας, των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων, του χτυπήματος δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Ετσι, όταν αναφέρονται στη «διαφθορά» οι απολογητές του σάπιου αυτού συστήματος, δεν εννοούν ως τέτοια, για παράδειγμα, τη διατήρηση απ' όλες τις κυβερνήσεις του νόμου 27/1975, που καθορίζει τις 60 ειδικές φοροαπαλλαγές που απολάμβαναν και απολαμβάνουν οι εφοπλιστές και ευθύνονται για το γεγονός ότι το κράτος έχει λιγότερα έσοδα από τους εφοπλιστές απ' ό,τι από τα παράβολα των μεταναστών. Ούτε εννοούν τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ταυτόχρονα με την εκτίναξη της φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων. Ούτε την αδρή κρατική στήριξη των τραπεζών, τη στιγμή που πετσοκόβονται οι κρατικές δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση. Ούτε θεωρείται γι' αυτούς διαφθορά η ψήφιση νόμων που μειώνουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τη φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων και προσαρμόζουν τις εργασιακές σχέσεις στις ανάγκες των καπιταλιστικών κερδών.
Ο ...τίμιος καπιταλισμός στον οποίο ομνύουν δεν είναι παρά το σύστημα όπου τα κέρδη, ο ασύλληπτος πλούτος των λίγων είναι η άλλη όψη της ανείπωτης φτώχειας και ανέχειας των πολλών. Πάνω σ' αυτή τη μέγιστη ατιμία απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αναπτύσσονται και διακλαδώνονται και οι υπόλοιπες. Μάλιστα, αυτό που στην Ευρώπη θεωρείται σκάνδαλο δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοιο στις ΗΠΑ. Εκεί π.χ. είναι καθ' όλα νόμιμο να χρηματοδοτούν τα μονοπώλια το πολιτικό τους προσωπικό, ενώ στη Γερμανία το «σκάνδαλο» της δεκαετίας του 1990 ήταν η χρηματοδότηση του καγκελαρίου Χ. Κολ και του σημερινού υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, με δύο εκατομμύρια μάρκα από τον μεγαλέμπορο όπλων Χ. Σράιτερ.
Αυτή η επιχειρηματολογία όχι μόνο αθωώνει την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους ως πηγής των λαϊκών δεινών, αλλά και την καθαγιάζει στα μάτια του λαού, διαχωρίζοντας σε υγιή και μη υγιή την επιχειρηματικότητα, ωθώντας τον επί της ουσίας να στρατευτεί υπέρ των επιδιώξεων της υποτιθέμενης υγιούς. Η απαίτηση για άμεση και μέχρι τέλους διαλεύκανση όλων των σκανδάλων, που έρχονται στην επιφάνεια, δεν πρέπει να οδηγεί σε αποπροσανατολισμό το λαό, για να συγκαλυφτούν οι πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων. Τα διάφορα σκάνδαλα αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος της αντιλαϊκής πολιτικής που τον φορτώνει με νέα βάρη.
Αιχμή 2η: Υπάρχει δυνατότητα για τίμιο καπιταλισμό
«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τελειώσει το καθεστώς της ανομίας» (Ρ. Σβίγκου).
«Στο τέλος της τετραετίας θα κριθούμε όλοι, αλλά αφ' ότου έχουμε βγάλει τη χώρα από την κρίση, με την κοινωνία όρθια και με τον λαό να έχει επιτέλους δει αυτή η χώρα να έχει δικαιοσύνη και δικαίωση, να αναπνέει με δικαιοσύνη» (Αλ. Τσίπρας).
Οσο περισσότερο αποκαλύπτεται το αποκρουστικό πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλει το πολιτικό του προσωπικό να πείσει το λαό ότι είναι δυνατόν το σάπιο αυτό σύστημα να γίνει τίμιο, πιο ενάρετο, φιλικό προς τους εργαζόμενους.
Η ίδια η πείρα έχει επιβεβαιώσει ότι σε μία κοινωνία, όπου κάνουν κουμάντο τα συμφέροντα των λίγων, που αλληλοδιαπλέκονται και συνεργάζονται νόμιμα με το κράτος, δηλαδή πάνω από το τραπέζι, είναι νομοτελειακό να αναπτύσσονται οι συναλλαγές τους και κάτω από το τραπέζι. Συναλλαγές που αφορούν όλα τα όργανα του κράτους και την κυβέρνηση, τη διοίκηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη κ.ο.κ.
Η λεγόμενη διαφθορά αποτελεί το απαραίτητο συμπλήρωμα της νόμιμης επιδίωξης του καπιταλιστικού κέρδους. Η παράβαση του αστικού δικαίου προς όφελος της κερδοφορίας φαίνεται ότι αποτελεί απλώς την άλλη όψη του νομίσματος της παραγωγής δικαίου προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το συμπέρασμα αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα φαινόμενα αυτά αγκαλιάζουν ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Από όλα τα παραπάνω απορρέει το συμπέρασμα ότι όποια πολιτική δύναμη δεν αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου στην οικονομία, οποιαδήποτε πολιτική δύναμη αποδέχεται ως αιώνιο τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, στηρίζει αντικειμενικά το πλαίσιο στο οποίο γιγαντώνονται αυτά τα φαινόμενα και γίνεται αναπόφευκτα μέρος - το θέλει δεν το θέλει, το επιδιώκει δεν το επιδιώκει - αυτής της διαπλοκής.
Αυτό το συμπέρασμα οφείλει να βγάλει ο λαός που αντιμετωπίζει καθημερινά στη ζωή του τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, τις μεγαλύτερες τελικά αδικίες που έρχονται με μορφή ξανά χιονοστιβάδας, ως συνέχεια των προηγούμενων, και αφορούν το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, τα «κόκκινα» δάνεια, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που βάζουν ταφόπλακα σε δικαιώματα, στο ήδη εξαφανισμένο λαϊκό εισόδημα, στην ίδια τη ζωή του.
Η επιχειρηματολογία τους προσπαθεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τα φαινόμενα αυτά με το κυνήγι του κέρδους, παρουσιάζοντάς τα ως ζητήματα ηθικής, η καταπολέμηση των οποίων εξαρτάται από τη σχετική πολιτική βούληση. Γι' αυτό και όλοι τονίζουν την ανάγκη ενίσχυσης και βελτίωσης της λειτουργίας των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και της Δικαιοσύνης, αφήνοντας άθικτο ή - ακόμα πιο σωστά - συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του θερμοκηπίου μέσα στο οποίο ευδοκιμούν αυτά τα φαινόμενα.
Ταυτόχρονα, οι επιθέσεις εναντίον της διαφθοράς και η επίκληση της διαφάνειας αξιοποιούνται και για την προώθηση μιας σειράς επιδιώξεων του αστικού κράτους. Για παράδειγμα, η όλη συζήτηση για τη φοροδιαφυγή επικεντρώνεται στις μικρές επιχειρήσεις και αξιοποιείται ως μέσο επιτάχυνσης της συγκεντροποίησης της παραγωγής σε μια σειρά κλάδων, αλλά και αύξησης των κρατικών εσόδων. 'Η στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής έχουν παρθεί μια σειρά από μέτρα, που μπορούν να γενικευθούν και να στραφούν και κατά λαϊκών ελευθεριών, όπως ευρείας κλίμακας παρακολουθήσεις, άρσεις απορρήτων των επικοινωνιών, σωματικές και κατ' οίκον έρευνες, χωρίς την τήρηση ούτε και αυτών των στοιχειωδών εγγυήσεων νομιμότητας.
Ο λαός σοφά θα πράξει να ανατρέξει και στη διεθνή εμπειρία, που επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα επιχειρήσεων «κάθαρσης». Μία τέτοια στην Ιταλία, η επονομαζόμενη και «καθαρά χέρια», έφερε τον Μπερλουσκόνι. Σαν τη λερναία ύδρα, ένα περιστατικό διαφθοράς αντιμετωπίζεται και δέκα ξεφυτρώνουν ακριβώς γιατί παραμένει ανέγγιχτη η «μήτρα» που τα «γεννάει».
Αιχμή 3η: Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη
«Θέλω να εξηγήσω την αντίληψή μας και να περιγράψω σε αδρές γραμμές το στρατηγικό μας σχέδιο για μια πραγματικά ανεξάρτητη και θεσμικά ισχυρή και προστατευμένη δικαστική εξουσία. Χρέος και αποστολή της εκτελεστικής αλλά και της νομοθετικής εξουσίας, με βάση το ίδιο το Σύνταγμα, είναι ακριβώς να εγγυάται την ανεξαρτησία, τη θεσμική κατοχύρωση, την εύρυθμη λειτουργία και την προστασία της Δικαιοσύνης από κάθε είδους παρεμβάσεις» (Αλ. Τσίπρας).
Η Δικαιοσύνη ποτέ δεν ήταν ούτε θα είναι ανεξάρτητη από την εκάστοτε κυβέρνηση, ούτε ουσιαστικά ούτε διαδικαστικά. Ουσιαστικά γιατί είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει, να ερμηνεύει τους νόμους που αποφασίζει η εκτελεστική εξουσία και ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο. Διαδικαστικά γιατί η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και γιατί η Δικαιοσύνη αποτελεί θεσμό του κράτους και παίζει το δικό της ρόλο στο πλαίσιο του ενιαίου καταμερισμού αρμοδιοτήτων αυτού του κράτους και τελικά πάντα στόχο έχει την επιβολή του «δικαίου» της άρχουσας τάξης, που έχει και την πραγματική εξουσία.
Είναι γνωστός ο ρόλος και η θέση της Δικαιοσύνης στο πλαίσιο της αστικής εξουσίας και οικονομίας. Κι αυτό δεν αναιρείται από συγκρούσεις που γίνονται και για τον έλεγχο κρίσιμων θέσεων και μηχανισμών στο χώρο της Δικαιοσύνης. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει και η άρνηση των άλλων κομμάτων να υιοθετήσουν την πρόταση που το ΚΚΕ είχε καταθέσει στο πλαίσιο της προηγούμενης αναθεώρησης του Συντάγματος, για εκλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από ένα ευρύτερο εκλεκτορικό Σώμα, ως ένα ελάχιστο βήμα, για να χαλαρώσει κάπως ο ασφυκτικός εναγκαλισμός με την εκάστοτε κυβέρνηση που διορίζει την ηγεσία της και μέσω αυτής βεβαίως ελέγχει όλους τους κρίσιμους κρίκους.
Τα τελευταία χρόνια έγινε πιο απροκάλυπτος ο ταξικός ρόλος της, δηλαδή η αξιοποίησή της για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Ως προς αυτό αψευδής μάρτυρας είναι η συνέχιση και ένταση της ποινικοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων, αλλά και ο νέος αντιδραστικός Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, που ψήφισε εσπευσμένα η κυβέρνηση, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα, το περασμένο καλοκαίρι, ως προαπαιτούμενο του 3ου μνημονίου.
Γενικότερα, την τελευταία πενταετία περίπου, έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στην απονομή της δικαιοσύνης, σε αντιδραστική όμως κατεύθυνση, που αφορούν τις διαδικασίες σε όλα τα δικαστήρια. Αξιοποιώντας ως πρόσχημα το υπαρκτό πρόβλημα των σοβαρών καθυστερήσεων στην εκδίκαση των υποθέσεων, οι μεταρρυθμίσεις αυτές έχουν στόχο την πιο αποτελεσματική προσαρμογή της Δικαιοσύνης στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, για γρήγορη, φθηνή και αποτελεσματική, για τα συμφέροντά του όμως, επίλυση των διαφορών και διευκόλυνση των επενδύσεών του.
Βασικές κατευθύνσεις είναι η ενίσχυση των εξωδικαστικών μορφών επίλυσης διαφορών (π.χ. διαμεσολάβηση, διαιτησία κ.ά.), δηλαδή μορφές ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης, διαδικασίες «fast track» για τη διεκπεραίωση υποθέσεων με σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον για ομίλους, όπως π.χ. στρατηγικές επενδύσεις, φορολογικές υποθέσεις και άλλα, εξασφάλιση της γρήγορης εφαρμογής των αντιλαϊκών νόμων.
Ταυτόχρονα, ως η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη για τους εργαζόμενους, για τα λαϊκά στρώματα, για το φτωχό κόσμο, προκειμένου να υπερασπιστούν τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει, γίνεται πανάκριβη και εξαιρετικά δύσκολη, αφού αυξάνονται διαρκώς τα κάθε είδους παράβολα, άλλα έξοδα, ενώ μπαίνουν και νέα τυπικά - δικονομικά εμπόδια.
Αιχμή 4η: Ηθική υπεροχή του ενός έναντι παρεμβάσεων του άλλου...
«Αυτές είναι παρεμβάσεις, χωρίς προσχήματα, χωρίς ντροπή και χωρίς αυταπάτες. Αυτό ήταν και το σύστημα της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ της τριετίας 2012 - 2015, που σήμερα έχει και το θράσος να κατηγορεί εμάς για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη» (Αλ. Τσίπρας).
Κάθε φορά που το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου άνοιγε μια τέτοια συζήτηση, οι διεκδικητές της ρομφαίας της κάθαρσης ήταν πολλοί. Ολοι πρόβαλλαν τη δική τους ηθική υπεροχή έναντι των ανταγωνιστών τους για το ρόλο του διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Πιστεύουν πως έτσι είναι δυνατόν να αποκρυφτεί το προφανές, ότι η ηθική του καθενός έχει άμεση σχέση και με το περιεχόμενο της πολιτικής που εφαρμόζει. Το ποιο κόμμα είναι εξαρτημένο από μεγάλους επιχειρηματίες, είναι κάτι που φαίνεται και αποδεικνύεται όχι από τα παραπολιτικά σχόλια των διαφόρων «κίτρινων» ή άλλων φυλλάδων, αλλά από το ποιες αποφάσεις παίρνει, για ποιους επιχειρηματικούς ομίλους, τι νομοσχέδια φέρνει στη Βουλή, ποιους ενισχύουν αυτά τα νομοσχέδια. Φαίνεται, δηλαδή, και αποδεικνύεται μέσα από την όλη στάση του, τις θέσεις και την πολιτική δράση του και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν.
Το «προφίλ» πολέμιου της διαφθοράς «πουλάει», σε συνδυασμό και με την προπαγάνδα ότι αυτή ευθύνεται ως και για το προπατορικό αμάρτημα. Ισως έτσι εξηγείται ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα προεκλογικό κανενός αστικού κόμματος δίχως διακηρύξεις για τη δήθεν καταπολέμηση της διαφθοράς, για την ανάγκη εδραίωσης της αξιοκρατίας στο κράτος, στην οικονομία γενικότερα. Κι από την άλλη, δεν υπήρχε σκάνδαλο που να μην ήρθε στο φως της δημοσιότητας, και εδώ στην Ελλάδα και αλλού, από τα ανταγωνιζόμενα μονοπώλια διεθνούς εμβέλειας.
Η σύγκλιση των κομμάτων αυτών σε θεμελιώδη ζητήματα, πάντα τα έσπρωχνε να προσπαθούν να στοιχειοθετήσουν τη δήθεν υπεροχή τους έναντι των υπόλοιπων πολιτικών αντιπάλων τους πάνω στη βάση της ονομαζόμενης ηθικής τους, της ακεραιότητάς τους, της ικανότητας των στελεχών τους, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την έλλειψη αυτών των χαρακτηριστικών πάντα από άλλους.
Ετσι ακριβώς, με τον ίδιο τρόπο, συμπεριφέρονται σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως ακριβώς και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα πρόθυμα εξαπτέρυγά τους πριν. Αυτό, άλλωστε, είχε αποτυπωθεί και στο κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, «Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο», που έθετε ουσιαστικά ως διαχωριστική γραμμή τη διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

Η ΝΔ είχε «σηκώσει το γάντι» προεκλογικά, αναδεικνύοντας την ενσωμάτωση στον ΣΥΡΙΖΑ πλατιών τμημάτων του παλιού «κατεστημένου», στελεχών κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γνωστών εργατοπατέρων, ενώ 21 βουλευτές της είχαν προχωρήσει στα τέλη Ιούλη σε Ερώτηση στον πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς με θέμα: «Διαφθορά και το ήθος της "πρώτη φορά" αριστερής διακυβέρνησης».

Τι ειπώθηκε (και τι δεν ειπώθηκε) σε πρόσφατη ημερίδα του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου
Οποιος παρακολούθησε πρόσφατη ημερίδα τουΕλληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για την Ασφάλιση, το συμπέρασμά του θα ήταν μονοσήμαντο: Η ανάπτυξη ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης, που θα έρθουν να αντικαταστήσουν το συνεχώς συρρικνούμενο δημόσιο σύστημα, είναι μονόδρομος, σύμφωνα με όσα είπαν διοργανωτές και συμμετέχοντες.
Οι καπιταλιστικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, με τη συνδρομή οικονομολόγων και «ειδικών» της Ασφάλισης, μυρίζονται «ψητό» και όχι άδικα. Το προωθούμενο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχέδιο για την Ασφάλιση και η παραπέρα συρρίκνωση των κύριων συντάξεων, μαζί με την «εξαέρωση» των επικουρικών και των εφάπαξ, δημιουργούν το πιο κατάλληλο έδαφος για την προώθηση των επιχειρηματικών σχεδίων αυτών των ομίλων.
Είναι η βάση, πάνω στην οποία η «ιδιωτική πρωτοβουλία» θα ανοίξει νέα πεδία δράσης, στήνοντας τις δικές της πυραμίδες κερδοφορίας. Βέβαια, από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων κάνουν τη δουλειά τους. Φροντίζουν για τα κέρδη των επιχειρήσεών τους και προς τούτο επιστρατεύουν και τους «ειδικούς», για να αποδείξουν τη «χρεοκοπία» του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, τις «παθογένειές του», που δήθεν θα γιατρευτούν από τη δράση του ιδιωτικού τομέα, κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες και τις ευθύνες κράτους και εργοδοσίας για τη σημερινή κατάσταση στα Ταμεία.
Και τι δεν χρέωσαν στη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση: Ο Μ. Νεκτάριος, καθηγητής ασφαλιστικής επιστήμης και πρώην διοικητής του ΙΚΑ, ισχυρίστηκε πως «το ασφαλιστικό πρόβλημα αποτελεί τον έναν από τους τρεις κύριους παράγοντες της πτώχευσης της χώρας...». Ο πρώην υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, πηγαίνοντας παραπέρα, υποστήριξε ότι «το Ασφαλιστικό ήταν και είναι γενεσιουργός παράγοντας της μεγάλης κρίσης μας».
Κουνάνε το δάχτυλο στους ασφαλισμένους
Σε αυτήν τη «γραμμή», δεν έχουν πρόβλημα να τα «ρίξουν» και στις κυβερνήσεις, όχι βέβαια για να αναδείξουν τον αντεργατικό χαρακτήρα των πολιτικών τους, αλλά για να ενοχοποιήσουν τα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και να καταγγείλουν την πολιτική ατολμία τους να τα συντρίψουν με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς.
Ετσι, ο Μ. Νεκτάριος αποφάνθηκε ότι πολλά από τα αίτια για την κατάσταση του Ασφαλιστικού «οφείλονται στον άκρατο λαϊκισμό των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης σε αγαστή συνεργασία με τα εργατικά συνδικάτα»!Ορισε, μάλιστα, τους κυριότερους παράγοντες επιβάρυνσης του συστήματος ως εξής: «α) Τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης, τα οποία ήσαν τα πλέον γενναιόδωρα σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, β) η πολυδιάσπαση των Ταμείων, με αποτέλεσμα την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή και γ) η πρόωρη συνταξιοδότηση πριν την κανονική ηλικία των 65 ετών».
Δεν γνωρίζουμε αν η «πολυδιάσπαση», που επικαλείται ο πρώην διοικητής του ΙΚΑ, τον εμπόδισε να περιορίσει έστω την εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων προς τον ασφαλιστικό οργανισμό που διοικούσε και που από τη θέση του είχε υποχρέωση να πράξει. Σημειώνεται μόνο ότι η εισφοροδιαφυγή προς το ΙΚΑ και την περίοδο που είχε την ευθύνη του, ξεπερνούσε το 30%. Επιπλέον, ήδη το 2012 το ΚΕΑΟ διαπίστωνε πως τα ληξιπρόθεσμα χρέη των επιχειρήσεων προς το Ταμείο έφταναν τα 8 δισ. ευρώ!
Μάλιστα, το μεγαλύτερο μερίδιο αυτών των οφειλών προς το ΙΚΑ δημιουργήθηκε μέχρι το 2009, πριν δηλαδή από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και σε καιρούς υψηλής κερδοφορίας για τους καπιταλιστικούς ομίλους. Αλλά για τους καπιταλιστές και το ρόλο τους στην εξέλιξη του Ασφαλιστικού, οι «ειδικοί» τηρούν σιγήν ιχθύος.
Αντίθετα, είναι λαλίστατοι όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι «γενναιόδωρο» προς τους συνταξιούχους και πως υπάρχουν πολλές «πρόωρες» συνταξιοδοτήσεις. Ετσι μεταφράζουν το «λαϊκισμό» των αστικών κυβερνήσεων. Προφανώς, δεν είναι άξιο προσοχής το γεγονός ότι οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις έκλειναν τα μάτια (όταν δεν ενθάρρυναν...) στην εισφοροδιαφυγή και στην εισφοροαποφυγή των επιχειρήσεων.
Ενα βήμα πιο πέρα η διαχρονική επίθεση
Ολα τα παραπάνω, η συντονισμένη αυτή επίθεση προς την Κοινωνική Ασφάλιση δεν γίνεται βέβαια για να διορθωθούν τα «κακώς κείμενα», αλλά υπηρετεί τους ίδιους διαχρονικούς ταξικούς στόχους: Την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το κόστος της Ασφάλισης, τη μετατροπή της σε ατομική υπόθεση.
Ετσι, αφού για 20 χρόνια οι αστικές κυβερνήσεις τσάκισαν με αλλεπάλληλους νόμους τις συντάξεις, ρήμαξαν τα αποθεματικά των Ταμείων και αύξησαν τα όρια ηλικίας, τώρα βάζουν μπροστά το σχέδιο για την ανάπτυξη της ιδιωτικής Ασφάλισης, δηλαδή των κεφαλαιοποιητικών συστημάτων, που θα τα διαχειρίζονται οι καπιταλιστικοί όμιλοι.
Ο Τ. Γιαννίτσης αποφάνθηκε πως «σήμερα, η πολιτική διαχείριση του Ασφαλιστικού έχει κάνει την θεσμοθέτηση μιας κεφαλαιοποιητικής διάστασης αναπότρεπτη» (!) Η Γενική Διευθύντρια της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, Μαργαρίτα Αντωνάκη, που επίσης μίλησε στην ημερίδα, υπογράμμισε πως «απαιτούνται δομικές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Στροφή προς κεφαλαιοποιητικά συστήματα» και ειδικά «το σύστημα των τριών πυλώνων».
Ιδού και η ...«ψυχολογική» εξήγηση αυτής της «αναγκαιότητας»: «Ο τρίτος πυλώνας - λέει η εκπρόσωπος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών - αντανακλά τη συνειδητή βούληση του πολίτη να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να φροντίσει ο ίδιος γι' αυτόν μέσα από τα ιδιωτικά προγράμματα συνταξιοδότησης που αγοράζει από ασφαλιστικές εταιρίες»!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η εξώθηση των εργαζομένων να ξαναπληρώσουν από το υστέρημά τους επιπλέον εισφορές προς τις ασφαλιστικές εταιρείες για να συμπληρώσουν την πενιχρή δημόσια σύνταξη, αναγορεύεται σε «συνειδητή βούληση» και πλασάρεται ως στοιχείο «ελευθερίας» και προσωπικής επιλογής «να πάρει (ο ασφαλισμένος) τη ζωή στα χέρια του». Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι μ' αυτόν τον τρόπο, η ζωή του πέφτει στα χέρια των κορακιών της ιδιωτικής Ασφάλισης, χωρίς καμία εγγύηση για τις μελλοντικές παροχές που θα λάβει.
Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος
Ιδού πώς μετράνε οι ασφαλιστικές εταιρείες τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά τους ενόψει των νέων ανατροπών. «Στην Ελλάδα - ανέφερε η εκπρόσωπος της ΕΑΕΕ - ο τρίτος πυλώνας είναι λιγότερο ανεπτυγμένος απ' ό,τι στην Ευρώπη, όπως προκύπτει από τα καταβαλλόμενα κατά κεφαλήν ασφάλιστρα Ζωής και Συντάξεων. Μέσος όρος ετησίως στην Ευρώπη 1.200 ευρώ. Μέσος όρος στην Ελλάδα 172 ευρώ».
Να, λοιπόν, το «ψητό». Μάλιστα, η ίδια ανέφερε πως ήδη στα ευρωπαϊκά όργανα διεξάγεται συζήτηση «για τη δημιουργία πανευρωπαϊκού συνταξιοδοτικού προγράμματος». Δηλαδή, η ΕΕ μπαίνει μπροστά για να προωθηθεί ακόμα πιο αποφασιστικά η ιδιωτική Ασφάλιση, σε βάρος των δημόσιων συστημάτων που η ίδια υπονομεύει.
Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, στην ανάπτυξη των ιδιωτικών προγραμμάτων Ασφάλισης, σπρώχνει σταθερά το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης, κατακρεουργώντας τις δημόσιες συντάξεις. Και αυτό ως το πρώτο βήμα. Διότι, η κυβέρνηση με το Πόρισμα της «επιτροπής σοφών» που δόθηκε στη δημοσιότητα το προηγούμενο φθινόπωρο - και μόνο προσωρινά κρατήθηκε προς τα πίσω - δεν εγκαταλείπει το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επιβολή προγραμμάτων ιδιωτικής Ασφάλισης με την «κεφαλαιοποιητική» λογική.
Αλλωστε, αυτή η πλευρά έχει πλήρως υιοθετηθεί στην περίπτωση του ΕΤΕΑ (επικουρικών συντάξεων), αλλά και των εφάπαξ που πλέον εντάσσονται σε αυτό, αφού μέσω της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το ύψος των επικουρικών και των εφάπαξ, αλλά αυτά θα δίνονται ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του Ταμείου.

Το γεγονός ότι το ΕΤΕΑ - προς το παρόν - μαζί με τις εισφορές και τα όποια αποθεματικά του, παραμένει τυπικά στην ευθύνη του κράτους, αυτό σε τίποτα δεν το εντάσσει στο δημόσιο αναδιανεμητικό σύστημα. Το κράτος έτσι και αλλιώς δεν εγγυάται τις παροχές του. Το επόμενο βήμα θα είναι το πέρασμα αυτών των συντάξεων στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, κάτι για το οποίο ερίζουν οι ασφαλιστικές. Η συζήτηση άλλωστε σε αυτήν την προοπτική ήδη άνοιξε..!

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία πρωτοστατούν στην οργάνωση της 48ωρης γενικής πανελλαδικής απεργίας, όταν το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης κατατεθεί στη Βουλή. Το σύνθημα «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο» για το Ασφαλιστικό παραμένει η αιχμή των εργατικών - λαϊκών διεκδικήσεων και σ' αυτήν τη φάση του αγώνα.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να αξιοποιηθεί το διάστημα μέχρι την απεργία για την εντατική προετοιμασία της, με πρωτόβουλη δράση των συνδικάτων, με συλλογικές διαδικασίες από τα κάτω, με πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα ενισχύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις και θα φτιάχνουν απεργιακό κλίμα στους χώρους δουλειάς.
Η ευθύνη κάθε σωματείου, κάθε συνδικαλιστή και εργαζόμενου μεγαλώνει και αυτό πρέπει να εκφραστεί με την ουσιαστική συμμετοχή ακόμα περισσότερων στην προετοιμασία της κινητοποίησης.
H απεργία αποτελεί σημαντικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Στόχος είναι οι απεργιακές συγκεντρώσεις, αλλά κυρίως η συμμετοχή στην απεργία να είναι μαζική. Αυτό που «πονάει» το κεφάλαιο, την εργοδοσία, την κυβέρνηση είναι όταν σταματάει η καπιταλιστική δραστηριότητα, όταν χάνουν κέρδη, όταν νιώθουν τη δύναμη των εργαζομένων. Τέτοια στοιχεία είχε, για παράδειγμα, η απεργία στις 4 Φλεβάρη, από τις μεγαλύτερες και τις πιο πετυχημένες που έγιναν τον τελευταίο καιρό, αλλά και ο αγώνας που έδωσε η μικρομεσαία αγροτιά στα μπλόκα.
Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου γύρου αντιλαϊκών μέτρων, που περιγράφονται με σαφήνεια στο τρίτο και στα προηγούμενα μνημόνια. Στα μέτρα αυτά θα προστίθενται νέα σε κάθε επόμενη φάση της διαπραγμάτευσης.
Με την απεργία, η κυβέρνηση πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι τα μέτρα αυτά απορρίπτονται από το λαό, ακόμα κι αν το κίνημα δεν είναι σήμερα σε θέση να προκαλέσει ρήγματα στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης και να αποτρέψει μέτρα σε βάρος του. Αν η κυβέρνηση περάσει «άβρεχτη» από το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης», ο γύρος της επίθεσης που ακολουθεί θα είναι ακόμα πιο σκληρός και ταξικά βίαιος για τα εργασιακά και τα λαϊκά δικαιώματα.
Αποκαλύπτονται οι «βέλτιστες πρακτικές»
Το επόμενο πακέτο μέτρων περιλαμβάνει τα Εργασιακά, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, την αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου, με τρόπο που να μπαίνουν περισσότερα εμπόδια στην απεργία.
Για όλες αυτές τις ανατροπές, κυβέρνηση και τρόικα έχουν συγκροτήσει «επιτροπή εμπειρογνωμόνων», που θα συνεδριάσει για πρώτη φορά στις 6 Απρίλη, με στόχο να καταλήξει άμεσα σε πόρισμα για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν με βάση το μνημόνιο. Αν ανατρέξουμε στο πόρισμα της «Επιτροπής σοφών» για το Ασφαλιστικό, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι και στα Εργασιακά πάμε για σαρωτική ανατροπή όσων έχουν απομείνει όρθια, με το μανδύα της υιοθέτησης των «βέλτιστων πρακτικών» που εφαρμόζουν τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Το ποιες είναι αυτές οι «πρακτικές», το δείχνει μεταξύ άλλων το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά που συζητιέται τώρα στη Γαλλία και προκαλεί αντιδράσεις από τους εργαζόμενους. Ο νόμος που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση διευκολύνει δραστικά τις απολύσεις, διευρύνει τα περιθώρια της μεγαλοεργοδοσίας για «προσαρμογές» στο ωράριο εργασίας, αναβαθμίζει τις επιχειρησιακές συμβάσεις, αχρηστεύοντας ουσιαστικά τις κλαδικές.
Μάλιστα, από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να καμφθούν οι λαϊκές αντιδράσεις, είναι ότι από αυτές τις μεταρρυθμίσεις έχει ωφεληθεί η οικονομία στις χώρες όπου εφαρμόστηκαν. Δηλαδή, επικαλούνται κι αυτοί τις «βέλτιστες πρακτικές», που αποδεικνύονται τέτοιες μόνο για το κεφάλαιο και χείριστες για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.
Επομένως, με τη 48ωρη απεργία, δεν απαντάμε μόνο στα μέτρα που θα επιχειρήσει τώρα να νομοθετήσει η κυβέρνηση, αλλά και σε εκείνα που ετοιμάζεται να φέρει το αμέσως επόμενο διάστημα, για να υπηρετήσει το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Για την «αναποτελεσματικότητα των αγώνων»
Η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και οι δυνάμεις τους στο κίνημα, καλλιεργούν τη λογική της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», του «τίποτα δεν αλλάζει με τις απεργίες». Πλευρές της ίδιας αντίληψης είναι η άποψη ότι «το μεροκάματο της απεργίας είναι χαμένο μεροκάματο», ή ότι «με μια 48ωρη δεν γίνεται τίποτα, χρειάζονται απεργίες διαρκείας για να φύγει η κυβέρνηση», που «δουλεύεται» από διαφορετικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η συζήτηση περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» αναζωπυρώθηκε στους χώρους δουλειάς μετά την απεργία στις 4 Φλεβάρη, για να υπονομευθεί η παραπέρα κλιμάκωση της πάλης, με τη 48ωρη γενική απεργία, που έχουν αποφασίσει τα συνδικάτα.
Η διαλυτικές αυτές αντιλήψεις υπηρετούν το στόχο της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να καλλιεργήσουν κλίμα απογοήτευσης και ανάσχεσης των αγωνιστικών διαθέσεων που εκφράστηκαν το προηγούμενο διάστημα, να εξουδετερώσουν τις προϋποθέσεις ανόδου της ταξικής πάλης, να πισωγυρίσουν εργατικές - λαϊκές μάζες που συμμετείχαν ενεργά στις τελευταίες κινητοποιήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι οι αγώνες που έγιναν έως τώρα, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, δυσκόλεψαν την κυβέρνηση να προχωρήσει με το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που προέβλεπε η πρώτη «αξιολόγηση».
Ειδικά για το Ασφαλιστικό, στόχος ήταν να εφαρμοστεί το νέο σύστημα από την 1/1/2016. Τώρα, έχει μπει ο Απρίλης και ακόμα δεν έχει έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο. Οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες συνέβαλαν στο να καθυστερήσουν τα μέτρα, όμως αυτό δεν είναι αρκετό, αυτός ο αγώνας πρέπει να πάει μέχρι τέλους, με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, απαιτητικότητα και έγνοια από τον καθένα για την οργάνωση και την επιτυχία του.
Κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω»
Πρέπει ταυτόχρονα να συζητιέται πλατιά και να γίνεται καθαρό ότι κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω». Οτι η αναμέτρηση με τα αντιλαϊκά μέτρα, με το κεφάλαιο και την πολιτική του, είναι σύνθετη υπόθεση, διαρκής και ότι απαιτεί το κίνημα να βγαίνει ενισχυμένο και καλύτερα προσανατολισμένο μέσα από κάθε μάχη.
Η αποτελεσματικότητα ενός αγώνα μετριέται πάνω απ' όλα από το κατά πόσο βοηθάει και αξιοποιείται για να γίνουν βήματα στην πορεία ανασύνταξης του κινήματος, στην ισχυροποίηση της ταξικής γραμμής, στην προώθηση της λαϊκής συμμαχίας. Κατά πόσο συμβάλλει να αποκόβονται δυνάμεις από την επιρροή της εργοδοσίας και των κομμάτων της, από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και ενισχύεται η κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τη γραμμή των θυσιών στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Οσο δυναμώνουν αυτά τα στοιχεία στους αγώνες, τόσο θα αυξάνεται η ικανότητα του κινήματος να καθυστερεί, να εμποδίζει, ακόμα και να αποτρέπει σε μια πορεία μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, αυτή η πείρα πρέπει να αξιοποιείται, για να συνειδητοποιείται ότι οι αγώνες πρέπει να κατευθυνθούν απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, απέναντι στο κεφάλαιο, στην εργοδοσία, στην εξουσία τους. Οτι χρειάζεται οι εργαζόμενοι, ο λαός να δοκιμάσουν τη δύναμή τους σε αυτό το πεδίο της πάλης.
Θύματα της ίδιας σάπιας πολιτικής
Μέτωπο για την εργατική τάξη μπροστά στη 48ωρη απεργία είναι και το Προσφυγικό. Η πολιτική του εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων από κυβέρνηση και ΕΕ, η επικίνδυνη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, πρέπει να καταδικαστούν μαζικά. Να απαιτήσει το κίνημα αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για πρόσφυγες και μετανάστες, να τους δοθεί τώρα η δυνατότητα και να διευκολυνθούν να ταξιδέψουν στις χώρες που θέλουν.
Η πραγματική αιτία της προσφυγιάς είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, τον οποίο στηρίζει και η αστική τάξη στην Ελλάδα, με τη στρατιωτικο-πολιτική συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις επιχειρησιακές «διευκολύνσεις» που παρέχει, διεκδικώντας να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή.
Τα βάσανα Ελλήνων, μεταναστών και προσφύγων έχουν την ίδια ρίζα, την ίδια αιτία. Τα προκαλεί η πολιτική προώθησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που προϋποθέτει το τσάκισμα των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας και τη βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που εκδηλώνονται και με πόλεμο, προκαλώντας ποτάμια προσφύγων.
Η ίδια πολιτική είναι που κοιτάζει τους πρόσφυγες στα δόντια και στην τσέπη, την ώρα που τα καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν στη νομή της εργατικής τους δύναμης ανάλογα με την ισχύ τους, ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα των προσφυγικών ροών στην Ευρώπη, εγκλωβίζουν και καταδικάζουν σε άθλιες συνθήκες τους πρόσφυγες.

Από αυτήν τη σκοπιά, η συμμετοχή στη 48ωρη γενική απεργία θα δώσει απάντηση και στην προσπάθεια της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των κομμάτων της να αξιοποιήσουν το Προσφυγικό με φοβέρες και εκβιασμούς, για να αποσπάσουν λαϊκή συναίνεση στις συμφωνίες για τη διαχείριση του ζητήματος με βάση τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων, να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους για το δράμα και την αθλιότητα που ζουν οι πρόσφυγες.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget