01/03/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Σε χτεσινή της δήλωση για το Ασφαλιστικό, η κυβερνητική εκπρόσωπος ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση "εξετάζει εναλλακτικές προτάσεις για αύξηση των πόρων στο σύστημα, αρνούμενη να προχωρήσει σε νέες μειώσεις" και καταγγέλλει τα άλλα κόμματα ότι "επέμεναν να υλοποιήσουμε την πρόταση των θεσμών με την οποία ζητούσαν την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη μείωση των κύριων συντάξεων και την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές".
Καλή η κριτική στους προηγούμενους, που πράγματι συνέβαλαν καθοριστικά στην ισοπέδωση του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά τελείως άστοχη η προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης να διαφοροποιηθεί από τα πεπραγμένα τους.
Κι αυτό επειδή με το μνημόνιο και τους νόμους που έχει ήδη ψηφίσει αυτή η κυβέρνηση, συμβαίνουν (τουλάχιστον) τα παρακάτω:
  • Το ΕΚΑΣ θα αρχίσει να καταργείται σταδιακά από το 2016, με προοπτική να εξαϋλωθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2019.
  • Οι κύριες συντάξεις θα μειωθούν άρδην με το νέο τρόπο υπολογισμού τους.
  • Οι επικουρικές θα μειωθούν κατά 15%-20%, ανεξάρτητα από το αν αυτό θα γίνει με τη "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος" ή με τον "κανόνα της βιωσιμότητας" των επικουρικών ταμείων.
Και για να μη δουλευόμαστε μεταξύ μας, ακόμα κι αν η κυβέρνηση βρει άλλους πόρους για τα Ταμεία, αυτοί θα προέρχονται με βεβαιότητα από την τσέπη του λαού.
Επομένως, κατανοητή η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί τις αντιδράσεις για όσα σχεδιάζει (και) στο Ασφαλιστικό, αλλά η κοροϊδία και η πρόκληση έχουν κι ένα όριο...

Μ
ιλώντας την περασμένη Τετάρτη στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο Αλ. Τσίπρας «διαβεβαίωνε» με στόμφο ότι «δεν έχουμε σκοπό να προχωρήσουμε σε 12η μείωση των κύριων συντάξεων», εννοώντας ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν κάνει ήδη 11 μειώσεις. Το ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια, καθώς με τους ήδη ψηφισμένους νόμους, όσοι υποβάλλουν αίτηση για συνταξιοδότηση από το νέο χρόνο θα λάβουν ακόμα μικρότερες συντάξεις, σε σύγκριση με όσους υπέβαλλαν αίτηση το 2015 και ειδικότερα με όσους υπέβαλλαν αίτηση πριν τον Ιούλη του 2015.
Οι νέες μικρότερες συντάξεις είναι αποτέλεσμα κυρίως των ανατροπών που επιβλήθηκαν με το 3ο μνημόνιο. Συγκεκριμένα, προβλέπεται:
  • Μέσα στο 2016, τουλάχιστον 60.000 χαμηλοσυνταξιούχοι (το 20% των δικαιούχων) θα χάσουν το ΕΚΑΣ. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2019 που θα καταργηθεί οριστικά, θα ακολουθήσουν άλλοι 300.000 συνταξιούχοι.
  • Η κατώτερη κύρια σύνταξη αυτών που θα υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης μέσα στο νέο έτος, θα είναι μειωμένη κατά 20%, από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ.
  • Ολες οι κατώτερες συντάξεις και οι νέες μειωμένες θα είναι «παγωμένες» τουλάχιστον μέχρι το 2021.
  • Κανένας νέος συνταξιούχος δε θα λαμβάνει το λεγόμενο «προνοιακό τμήμα» της σύνταξης, αλλά μόνο αυτό που αναλογεί στις εισφορές του, αν δεν έχει συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του.
  • Και οι νέοι συνταξιούχοι του 2016, όπως και οι παλιοί, θα επιβαρυνθούν με την πρόσθετη κράτηση του 6% για τον κλάδο Υγείας (από 4% που ήταν στην κύρια σύνταξη) και την κράτηση του 6% στις επικουρικές.
  • Καταργείται ξανά η χορήγηση της πενιχρής σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες.
  • Οι νέοι συνταξιούχοι που θα βγούνε με καθεστώς «πρόωρης» συνταξιοδότησης, θα επιβαρυνθούν με μείωση της σύνταξής τους κατά 10%, πέραν της ετήσιας μείωσης κατά 6% που ήδη τους επιβάλλεται.
  • Μειώνεται κατά 1% το ποσοστό αναπλήρωσης στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο για τους συνταξιούχους του 2016.
Σημειώνεται ότι οι παραπάνω οκτώ περικοπές προέρχονται από παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εκτός από την τελευταία, που αφορά νόμο του 2002...

Α
ντίστροφα μετράει ο χρόνος για την κατάθεση από την κυβέρνηση του νομοσχεδίου που αφορά στο Ασφαλιστικό. Σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα, η κατάθεση και ψήφιση του νομοσχεδίου προγραμματίζεται για το πρώτο δεκαπενθήμερο του Γενάρη.
Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό όσων έχουν ειπωθεί, γραφτεί και γίνει έως τώρα, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι επικείμενες νέες παρεμβάσεις στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι κρίκος στη μακριά αλυσίδα των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν χρόνια πριν, συνεχίζονται από αυτήν την κυβέρνηση και με βεβαιότητα θα κλιμακωθούν στο μέλλον.
Άλλωστε, ένα από τα βασικά στοιχεία που προέκυψε από τη συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρη, την περασμένη Κυριακή σε τηλεοπτικό σταθμό, ήταν ακριβώς αυτό: Η κυβέρνηση σκοπεύει τώρα να πάρει κάποια «εμβαλωματικά μέτρα» σε σχέση με το Ασφαλιστικό, με άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, και τα επόμενα ένα - δυο χρόνια να επανέλθει, για να μεταρρυθμίσει «δομικά» το σύστημα.
Μπορεί, δηλαδή, η κυβέρνηση να ξορκίζει στα λόγια το λεγόμενο «Πόρισμα των σοφών», που φτιάχτηκε με δική της παραγγελία, είναι βέβαιο όμως ότι αυτό αποτελεί τον μπούσουλα των μεταρρυθμίσεων, που αργά ή γρήγορα θα προωθήσει, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του συστήματος, που αποτέλεσε διαχρονικά τη σημαία όλων των μεταρρυθμίσεων του Ασφαλιστικού.
Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν πάντα το ίδιο: Μείωση συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση της εργοδοτικής και κρατικής συνεισφοράς στο σύστημα, ανατροπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην Πρόνοια και τις άλλες παροχές που συνδέονται με τα Ταμεία.
Ωστόσο, οι παρεμβάσεις που έκανε ήδη και σχεδιάζει παραπέρα η κυβέρνηση δεν είναι λιγότερο «δομικές» από αυτές των προηγούμενων. Για παράδειγμα, με νόμο που ψήφισε (4336/2015), αυξάνονται σταδιακά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για όσους ασφαλισμένους προβλέπονταν από τα Ταμεία τους μικρότερα όρια από τα γενικά.
Επίσης, με την αύξηση των εισφορών για την Υγεία, μείωσε κι άλλο τις συντάξεις, ενώ τώρα ετοιμάζεται να μειώσει παραπέρα και τις επικουρικές, σε ποσοστό μέχρι και 20%! Χώρια που το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων, που θα περιληφθεί στον επικείμενο νόμο, οδηγεί σε ακόμα μικρότερες συντάξεις για όσους θα συνταξιοδοτούνται στο μέλλον, αν βέβαια με τις σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις και τη μεγάλη ανεργία καταφέρουν να μαζέψουν τα αναγκαία ένσημα.
Επομένως, η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού και από τη σημερινή κυβέρνηση περιέχει όλα τα «δομικά» χαρακτηριστικά κάθε προηγούμενης μεταρρύθμισης. Χτυπάει, δηλαδή, την καρδιά των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και με αυτόν τον τρόπο πάει ένα βήμα πιο πέρα την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «κόστος» που συνεπάγεται η Ασφάλιση.
Αυτό, με τη σειρά του, είναι όρος αναγκαίος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Η Ασφάλιση, η σύνταξη και η Υγεία γίνονται ολοένα και περισσότερο ατομική υπόθεση του καθενός, ενώ το κράτος θα εγγυάται μόνο τα απολύτως ελάχιστα κι αυτά όχι για όλους.
Η τωρινή κυβέρνηση έχει βάψει τα χέρια της με το «αίμα» των ανατροπών στην Ασφάλιση και θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση, ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει το επόμενο χτύπημα. Κάθε αναμονή από την πλευρά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της δίνει χρόνο και χώρο να οργανώσει καλύτερα την επίθεση, να διαχειριστεί και να ενσωματώσει τις αντιδράσεις.
Η οργάνωση της απεργίας το Γενάρη, με αιχμή το Ασφαλιστικό, όπως προτείνει το ΠΑΜΕ, πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης, όλων των εργαζομένων.

Σ
ίγουρα θα θυμάστε ότι πέρυσι τον Δεκέμβρη ζήσαμε ένα εθνικό δράμα με την εκλογή προέδρου δημοκρατίας και περάσαμε μέρες αγωνίας αναλογιζόμενοι το αν και κατά πόσο θα καταστρεφόταν ο τόπος αν πηγαίναμε σε εκλογές. Τότε, λοιπόν, είχα ανεβάσει στο προσωπικό μου ιστολόγιο ένα κειμενάκι, όπου έγραφα και τα εξής:
(…) ενώ η κυβέρνησή μας παρακαλάει τους τροϊκανούς να επιστρέψουν το συντομώτερο στην Αθήνα πριν πάνε στον διάολο, θα πρέπει να πάρουμε μερικά μικρά τεχνικά μέτρα (τα τελευταία των τελευταίων, όπως τόσο εμπνευσμένα έχει πει ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς) μέχρι να λήξει και η τεχνική μικροπαράταση. Συγκεκριμένα, πρέπει:
(α) να καταργήσουμε τον υπερμειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 6,5%, ο οποίος επιβάλλεται σε φάρμακα, βιβλία, κινηματογράφους και θέατρα, ξενοδοχεία κλπ.,
(β) να καταργήσουμε τον ειδικό μειωμένο κατά 30% συντελεστή ΦΠΑ, ο οποίος ισχύει στα νησιά του Αιγαίου, επειδή οι νησιώτες τού Αιγαίου δεν είναι καλύτεροι από τους νησιώτες τού Ιονίου,
(γ) να καταργήσουμε την πρόσφατη ρύθμιση των “100 δόσεων”, επειδή “επιβραβεύει” τους ασυνεπείς φορολογούμενους,
(δ) να καταργήσουμε την πρόσφατη απόφαση του υπουργού οικονομικών για κατά 30% μείωση της -θυμίζω: προσωρινής- εισφοράς αλληλεγγύης,
(ε) να καταργήσουμε όσες φοροαπαλλαγές έχουν απομείνει (εντάξει, δεν είναι και πολλές πια),
(στ) να αυξήσουμε το ποσοστό κατάσχεσης μισθών και συντάξεων (σήμερα είναι 25% και επιβάλλεται σε ποσά άνω των 1.500 ευρώ) για χρέη προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς,
(ζ) να ενοποιήσουμε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς σε έναν υπεροργανισμό, με ταυτόχρονη ενοποίηση τόσο των ασφαλιστικών υποχρεώσεων των ασφαλισμένων (εννοείται: προς τα πάνω) όσο και των παρεχομένων υπηρεσιών και συντάξεων (εννοείται: προς τα κάτω),
(η) να δημιουργήσουμε μια ενιαία αρχή είσπραξης φόρων και εισφορών, ώστε να διευκολύνεται το κυνήγι όσων αποφεύγουν την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών τους,
(θ) να καταργήσουμε όλες τις ρυθμίσεις που επιτρέπουν την συνταξιοδότηση πριν τα 62,
(ι) να αναπροσαρμόσουμε τα όρια συνταξιοδότησης όσων εργάζονται σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με ενδεχόμενη αναψηλάφηση των επαγγελμάτων τα οποία χαρακτηρίζονται ως βαρέα και ανθυγιεινά,
(ια) να ορίσουμε τα 20 χρόνια ασφάλισης (6.000 ένσημα) ως ελάχιστο όριο για την θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης (δηλαδή: όποιος δουλεύει τετράωρο, θα πρέπει να δουλεύει 40 χρόνια δίχως να χάσει μεροκάματο ώστε να δικαιούται σύνταξη),
(ιβ) να καταργήσουμε την δυνατότητα να παίρνει κάποιος μειωμένη σύνταξη αν δεν έχει καταφέρει να μαζέψει 6.000 ένσημα,
(ιγ) να καταργήσουμε το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, συμπεριλαμβάνοντάς το στις διατάξεις περί ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος,
(ιδ) να θεσμοθετήσουμε ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και για τις κύριες συντάξεις (θυμίζω: η εν λόγω ρήτρα ισχύει ήδη για τις επικουρικές), πράγμα που σημαίνει ότι το δημόσιο δεν θα εγγυάται ούτε την ελάχιστη σύνταξη των 360 ευρώ,
(ιε) να αυξήσουμε τις εισφορές του ΟΓΑ, εξισώνοντας τους αγρότες με όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες,
(ιστ) να φροντίσουμε για την κάλυψη του -αναμενόμενου- ελλείμματος της χρονιάς, επιβάλλοντας φόρο πολυτελείας σε κινητή και ακίνητη περιουσία αλλά και αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης σε αλκοόλ και καπνό.
Αυτά έγραφα τότε. Ευτυχώς, η βουλή δεν έβγαλε πρόεδρο, η κυβέρνηση έπεσε και ο σώφρων λαός έστειλε στην εξουσία την αριστερά για να γλιτώσει. Έναν χρόνο και δυο φορές αριστερά από τότε, μια ματιά στην παραπάνω λίστα των «16 σημείων» μας πείθει ότι τα αποτελέσματα της λαϊκής επιλογής για «αριστερή διακυβέρνηση» είναι σαφή:
(α) Ο υπερμειωμένος συντελεστής παρέμεινε σε φάρμακα, βιβλία και θέατρα αλλά μεταφέραμε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων του μειωμένου συντελεστή (13%) στον κανονικό (23%).
(β) ΟΚ
(γ) Η ρύθμιση δεν καταργήθηκε. Απλώς τροποποιήθηκε έτσι ώστε να μπορούν να είναι συνεπείς εκείνοι που έχουν λεφτά να πληρώσουν και να δώσουν όσο γίνεται περισσότερα εκείνοι που δεν έχουν.
(δ) ΟΚ
(ε) ΟΚ
(στ) Δρομολογήθηκε.
(ζ) Δρομολογήθηκε.
(η) Δρομολογήθηκε.
(θ) ΟΚ
(ι) Δρομολογήθηκε.
(ια) Συζητείται.
(ιβ) Συζητείται.
(ιγ) ΟΚ
(ιδ) Το δημόσιο εξακολουθεί να εγγυάται την «εθνική σύνταξη» αλλά προωθείται μια παραλλαγή του αρχικού σχεδίου ώστε, στην πράξη, όσοι δεν έχουν 6000 ένσημα να παίρνουν ένα χαρτζηλίκι αντί για σύνταξη που θα τους επιτρέπει να συνεχίσουν να ζουν.
(ιε) ΟΚ
(ιστ) Υλοποιήθηκε μια παραλλαγή: επιβάλαμε φόρο στο κρασί, μειώσαμε το επίδομα θέρμανσης, επεκτείναμε τον ΕνΦΙΑ ως και στα πουρναροχώραφα κλπ.
Νομίζω ότι είναι σαφές το τι πετύχαμε σε λιγώτερο από έναν χρόνο με την σοφή μας επιλογή για αριστερή διακυβέρνηση. Και μη ξεχνάμε ότι η «τεχνική παράταση», περί της οποίας μιλούσε τότε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, έγινε εξάμηνη παρατασάρα, η οποία κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπέστατο τρίτο μνημόνιο. Αριστερό αυτή την φορά.
Με τις υγείες μας!
Σημείωση: Αν κάποιος διαβλέψει στο παραπάνω κείμενο ότι κάνω αβάντες στην Νέα Δημοκρατία, ας κάνει μια επίσκεψη στον γιατρό του όσο το δυνατόν συντομότερα.

Πολλή κουβέντα γίνεται για την προσπάθεια, τάχα, της κυβέρνησης να βρει πόρους για το Ασφαλιστικό, προκειμένου να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του συστήματος και να μην περικόψει δήθεν άλλο τις συντάξεις. Μάλιστα, προβάλλεται ως «προοδευτική» λύση η επιβολή νέου φόρου, ή η απόδοση στο ασφαλιστικό σύστημα ενός μέρους των προμηθειών που εισπράττουν οι τράπεζες.
Είναι φανερό ότι και στις δυο περιπτώσεις το «μάρμαρο» το πληρώνει ο λαός.
Πάντως, αν «καίγεται» τόσο πολύ η κυβέρνηση να εξασφαλίσει πόρους για το Ασφαλιστικό, θα μπορούσε να ξεκινήσει από την επιστροφή όλων των κλεμμένων αποθεματικών από τη δεκαετία ακόμα του '50, που εξαϋλώθηκαν υπέρ του κεφαλαίου με τη διαχρονική παρέμβαση του κράτους.
Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δώσει πίσω στα Ταμεία τα 58 δισ. ευρώ, που ήταν οι απώλειες από τη δέσμευση των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας την περίοδο 1951 - 1975.
'Η τα 3,5 δισ. ευρώ που ήταν οι απώλειες από το τζογάρισμα των αποθεματικών την περίοδο 1999 - 2002.
'Η τις τεράστιες οφειλές του κράτους από τη μη απόδοση της επιχορήγησης των Ταμείων στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης.
'Η τα 13 δισ. που χάθηκαν από το PSI.
Κι αν τα παραπάνω της φαίνονται «βουνό», ας κάνει την αρχή, επιστρέφοντας σε πρώτη φάση το περίπου 1 δισ. ευρώ που έχασαν τα Ταμεία μόνο από την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που φέρει ατόφια την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...

Τ
ο ΚΚΕ απευθύνεται με αισιοδοξία στους εργατοϋπάλληλους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας. Το 2016 μπορεί να γίνει ένα σημαντικό βήμα αγωνιστικής ανάτασης και ανασύνταξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Η νέα χρονιά μπορεί να είναι μια καλή και αγωνιστική χρονιά.
Η διάψευση των προσδοκιών από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρέπει να μετατραπεί σε απογοήτευση, αναδίπλωση και παθητικοποίηση. Πολύ περισσότερο δε θα πρέπει να οδηγήσει σε δικαιολόγηση των νέων μέτρων, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης με «αριστερό-κοινωνικό πρόσημο» και «αναδιανομή», που είναι το νέο παραμύθι της κυβέρνησης. Ούτε φυσικά να οδηγήσει στην αθώωση δυνάμεων, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που αναζητούν δικαίωση για την αντιλαϊκή πολιτική που εδώ και χρόνια υλοποιούν και στηρίζουν και που, μαζί με το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων, συμμετέχουν σε διάφορα σενάρια δημιουργίας νέων αντιλαϊκών κυβερνήσεων.
Το 2015 ξεκίνησε, για ένα μεγάλο μέρος του λαού, με ελπίδες για κάτι καλύτερο από την κυβερνητική εναλλαγή και την ανάδειξη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση της χώρας και τελικά κατέληξε με ένα τρίτο - ακόμη χειρότερο - μνημόνιο και μ’ ένα ορυμαγδό μέτρων πρωτοφανούς αγριότητας, που υλοποιούνται κατ’ απαίτηση και για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Την ίδια στιγμή, με ευθύνη της κυβέρνησης η χώρα μας συμμετέχει ενεργά κι αναλαμβάνει νέες δεσμεύσεις, στο πλαίσιο των επικίνδυνων σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην περιοχή, που μεγαλώνουν τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου και εμπλοκής της χώρας μας. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή πάλη ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και πόλεμο μαζί με την πάλη για τα επείγοντα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές βάσεις. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να μη διατεθούν στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση, καμία υποδομή της χώρας, ως ορμητήριο για επιθέσεις στη Συρία ή σε άλλες χώρες.
Το ΚΚΕ ιδιαίτερα εκφράζει την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες και μετανάστες, που καταφτάνουν στην Ελλάδα, εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων κι επεμβάσεων και παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ, που υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση.
Είναι η ώρα ο λαός, απέναντι σε παλιούς και νέους εκβιασμούς κι αυταπάτες, ν΄ αντιτάξει την οργάνωση της πάλης του, να συμβάλει στην ανασύνταξη του κινήματος, να δυναμώσει την κοινωνική λαϊκή συμμαχία, με κατεύθυνση τη συνολική ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Σ’ αυτό το δρόμο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου και ΕΕ, μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίσουμε τα επείγοντα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, να βάλουμε εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας σε επεμβάσεις και πολέμους.
Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να ενισχυθεί η αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας και ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, όλων των ανθρώπων που υποφέρουν. Για να ανοίξει ο δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής, με το λαό στην εξουσία, προκειμένου να μπει οριστικό τέλος στα βάσανα που συσσωρεύουν στο λαό το καπιταλιστικό σύστημα, οι κρίσεις του, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο.
Με το βάρος αυτής της ευθύνης το ΚΚΕ συνεχίζει ακόμη πιο αποφασιστικά για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις ανάγκες και τα καθήκοντα της εποχής, για την υπόθεση του σοσιαλισμού που σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίος και επίκαιρος από ποτέ.

1. Πρώτη φορά Αριστερά
Το 2015 θα μας μείνει αξέχαστο ως το έτος εκείνο στο οποίο ξεχάσαμε ό,τι γνωρίζαμε για την έννοια Αριστερά. Η «Αριστερά» ήρθε στην κυβέρνηση παρέα με μια χουντικής αισθητικής .ακροδεξιά, πολλές ελπίδες και πολλά ψέματα. Κινούμενη στα όρια του πολιτικού αμοραλισμού, μετέτρεψε την πολιτική σε παιχνίδι που περισσότερο θύμιζε σενάριο house of cards παρά αριστερή παρέμβαση στην πολιτική.
2.      Η Δίκη της Χρυσής Αυγής
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τα ΜΜΕ ως η δίκη του αιώνα, ωστόσο τα ΜΜΕ προσπάθησαν και κατάφεραν να την αποσιωπήσουν εντελώς. Πρώτη φορά δικάζεται ένα πολιτικό κόμμα με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης αλλά αυτό προφανώς δεν αποτελεί είδηση για τους καλοπληρωμένους παπαγάλους των επιχειρηματιών των ΜΜΕ. Μάλιστα, η υποκρισία τους είναι τέτοια που αναφέρθηκαν στη δίκη των ναζί μόνο όταν η μάνα του Παύλου Φύσσα πέταξε μπουκάλι με νερό στον δολοφόνο του παιδιού της.
3.      Πουτινιές στον Πούτιν;
Τους τελευταίους μήνες του 2015 η διεθνής κοινή γνώμη (;) έμεινε άφωνη με την ενέργεια των τούρκων να καταρρίψουν ρωσικό αεροσκάφος. Ο Πούτιν απάντησε με απειλές και ένα ψυχροπολεμικό σύννεφο απλώθηκε πάνω από τον κόσμο. Μπαίνουμε σε εποχές πολέμου των πάντων εναντίον των πάντων, δείγμα του βαθμού σαπίλας του παγκόσμιου καπιταλισμού, ωστόσο δε λείπουν εκείνοι οι εθνικά και ταξικά μικροτσούτσουνοι που βλέπουν στον Πούτιν την προέκταση του φαλού τους και ονειρεύονται την εκπλήρωση των προφητειών του Παϊσιου.
4.      Δημοψήφισμα
Περιμέναμε 40 χρόνια να γίνει ένα δημοψήφισμα στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Και ίσως θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε λίγο ακόμα. Το δημοψήφισμα είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται Κυριακή και στο τέλος κερδίζουν οι δανειστές. Η επικράτηση του ΟΧΙ ήταν τεράστια. Ωστόσο καμία σημασία δεν είχε αφού οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και ακόμα και ο ίδιος ο Τσίπρας ποτέ δεν έπεισε ότι πράγματι ήθελε να πει ΟΧΙ ο λαός.
5.      Προσφυγική κρίση
Από την άνοιξη του 2015 άρχισαν να συρρέουν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες κυρίως από Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ. Πρωτόγνωρες σε μέγεθος προσφυγικές ροές που απέδειξαν (μεταξύ άλλων) δύο πράγματα: πόσο σκατόψυχοι μπορούμε να γίνουμε και πόσο «δημοκρατική» είναι η Ευρώπη της …αλληλεγγύης. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαγωνίζονταν για να προλάβουν να πάρουν το καλό και φτηνό εργατικό δυναμικό πετώντας στα σκουπίδια τους υπόλοιπους, πολλοί συμπατριώτες μας επέλεγαν να χρεώσουν 5€ ένα μικρό μπουκαλάκι νερό, 50€ μια πεντάλεπτη βόλτα με ταξί και άλλα άπειρα παραδείγματα.
6.      Εγκληματική Οργάνωση
Φαίνεται πως στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ της, οι λέξεις «εγκληματική οργάνωση» δεν αξίζουν καθόλου να δουν το φως της δημοσιότητας. Το 2015 ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης, κατηγορείται ως εγκέφαλος εγκληματικής οργάνωσης που δρα στο χώρο του ποδοσφαίρου στήνοντας παιχνίδια, εκβιάζοντας και απειλώντας διαιτητές και κάνοντας ό,τι άλλο χωράει ο νους. Κανένα μεγάλο κανάλι δεν θεώρησε την είδηση άξια αναφοράς. Ούτε καν αθλητικές εφημερίδες από τις πολλές που διαθέτει ο τόπος, ασχολήθηκαν. Έτσι, τα πέναλτι συνεχίζουν να δίνονται και οι τίτλοι να κατακτιούνται παρέα με τα εκατομμύρια και ο μέσος οπαδός-φυτό ζητωκραυγάζει για τον προεδρα που έχει όραμα για την ομάδα.
7.      Ιθαγένεια- επέκταση συμφώνου συμβίωσης
Αν κάτι καλό έγινε το 2015, έχει να κάνει με ορισμένα ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων. Ψηφίστηκε ο νόμος για την ιθαγένεια των «μεταναστών δεύτερης γενιάς» ο οποίος παρόλο που τελικά αφορά λιγότερους από όσους θα έπρεπε είναι μια θετική εξέλιξη και επεκτάθηκε το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Όλα αυτά θα ήταν καλύτερα, αν ενδύονταν με μια πραγματικά απελευθερωτική, ριζοσπαστική κοινωνική προσέγγιση και όχι με την τελικά επικρατούσα ατομοκεντρική, νεοφιλελεύθερη, αλλά όπως και να έχει αποτελούν θετικά βήματα.
8.      Τρομοκρατικά χτυπήματα
Τα χτυπήματα στο Παρίσι σόκαραν την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Δεν έχασαν πολλοί την ευκαιρία να χρεώσουν στους πρόσφυγες ή γενικά στους μουσουλμάνους την ευθύνη δίνοντας αέρα στα πανιά της Λεπέν αλλά και των κάθε λογής φασιστών σε όλη την Ευρώπη.
9.      Εκλογές σε Ισπανία- Πορτογαλία- Ελλάδα
Αυτές οι τρεις χώρες έχουν κάτι κοινό: Τις δεκαετίες του 60 και του 70 πέρασαν από τη βάσανο των στρατιωτικών δικτατοριών. Αυτό το γεγονός ίσως να συνέβαλε στην διατήρηση της συλλογικής συνείδησης μιας συμπάθειας για την Αριστερά. Μόνο που η Αριστερά ξεκομμένη από την εργατική τάξη και έχοντας απαλείψει τα ταξικά της χαρακτηριστικά γίνεται πιο δεξιά και από τη δεξιά! Έτσι, Ποδέμος, ΚΚΠορτογαλίας, ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζονται σε κυβερνητισμό θάβοντας έννοιες όπως ριζοσπαστισμός, απελευθέρωση, ταξική πάλη και άλλα.
10. Ερντογάν
Απόλυτος νικητής και σε αυτές τις εκλογές. Συνεχίζει να βομβαρδίζει Κούρδος ανενόχλητος, δηλώνοντας μάλιστα ότι βομβαρδίζει Τζιχαντιστές. Βόμβες και πυροβολισμοί σε διαδηλώσεις, εκατοντάδες νεκροί Κούρδοι και υπόγεια συνεργασία με το ISIS. Τζιχαντιστής με …πολιτικά.
11. Εκλογές στη ΝΔ
Το 2015 η ΝΔ έχανε σε όποια εκλογική μάχη μπορούσε να συμμετέχει. Ακόμα και στην εσωτερική της. Ήττα είναι και μόνο το γεγονός ότι θα μπορούσε κάποιος σαν τον Άδωνι να σκεφτεί να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Τέτοια γελοιότητα δεν την άντεξαν ούτε τα άψυχα μηχανάκια της εταιρίας που ανέλαβε να φέρει σε πέρας την διεξαγωγή των εσωτερικών εκλογών. Το προφίλ των υποψήφιων ήταν τόσο γελοίο που έκανε τον Κυριάκο να φαντάζει η σοβαρότερη υποψηφιότητα!
12. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύαν
Αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς είναι ο Βασίλης Λεβέντης. Κάποια ζώα δεν τον πιστεύαν, τώρα τον ψηφίζουν και τα ζώα. Ένας άνθρωπος πιο γραφικός κι από καφενεδάκι σε πλακόστρωτο δρομάκι ορεινού χωριού των Κυκλάδων κατάφερε με την ψήφο του πάνσοφου λαού να μπει στη βουλή μετά από χρόνια προσπαθειών. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρόβλημα. Άλλωστε στη βουλή συμμετέχουν μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι. Το θέμα είναι πως μπήκε στη βουλή παίρνοντας ψήφους διαμαρτυρίας, αντιμνημονιακές για να θυμηθούμε το 2014, ενώ ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία δήλωνε πόσο μνημονιακός είναι. Ότι και να λένε σήμερα opinion makers και κυβερνητικά στελέχη για να τον ετοιμάσουν για συγκυβέρνηση, ο Λεβέντης θα είναι αυτό:
13. Συντριμ-τιμ
Όταν ο Τσίπρας σχημάτιζε την ΠΦΑ Κυβέρνηση επέλεξε να τη στελεχώσει με ό,τι καλύτερο διέθετε: Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, Πανούσης, Στρατούλης και πάνω από όλους  η Ζωή. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε επίσημα στις φιλογερμανικές, μνημονιακές, κατοχικές, δωσιλογικές (έτσι για να θυμηθούμε τον επίσημο λόγο του) δυνάμεις διαλύθηκε το υπουργικό συμβούλιο και η κοινοβουλευτική του ομάδα. Οι ορφανοί αντιμνημονιακοί συντάχθηκαν υπό τον Π. Λαφαζάνη και προσπάθησαν να εκφράσουν το ΟΧΙ του λαού. Μάταια. Η αντιμνημονιακότητα συνετρίβη στο βράχο των αντιφάσεων του καπιταλισμού αφήνοντάς μας μόνο όμορφες έως γελοίες αναμνήσεις. Η κατάργηση της ταξικής πάλης δια στόματος Βαρουφάκη, η θεσμική υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής από την πρόεδρο της Βουλής ήταν μόνο μερικές από τις στιγμές που μας θύμισαν πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο ρεφορμιστικός καιροσκοπισμός.
14. Μένουμε Ευρώπη
Ήταν η χρονιά στην οποία το «ριζοσπαστικό κέντρο» προσπάθησε να αποκτήσει κινηματική παρουσία. Τα σέλφι στικ, οι ευρωπαϊκές σημαίες, τα πλακάτ «Σόιμπλε σε αγαπάμε», καθώς και κρασάκια και φίνγκερ φουντ χωρίς γλουτένη πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας μια μέρα. Έτσι τα ξώγαμα της Θάτσερ είπαν να το επαναλάβουν 2-3 φορές τη βδομάδα, μην αφήνοντας εμάς τους καταναλωτές να πάμε στο κέντρο να κάνουμε τα ψώνια μας.
15. Το τέλος μεγάλων ηγετών
Το 2015 θα μείνει στην ιστορία γιατί σηματοδότησε το πολιτικό τέλος μεγάλων ηγετών. Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος παραιτήθηκε για να πάρει τη θέση του η Φώφη Γεννηματά. Ο Φώτης ο Κουβέλης έχασε τη θέση του προέδρου από το κόμμα που ίδρυσε. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έκλεισε το κόμμα που είχε ανοίξει γιατί έφαγε πόρτα από το ΠΑΣΟΚ που είχε ιδρύσει ο πατέρας του από τον Βενιζέλο που είχε ήδη παραιτηθεί από την προεδρία του. Ο Καρατζαφέρης ξέχασε να δηλώσει κάτι λεφτουδάκια και κάτι οφσορ με αποτέλεσμα η δημοτικότητά του να πέσει σε επίπεδα τηλεθέασης Τηλεάστυ.

Δεν φιλοδοξούμε να υποκαταστήσουμε τον Λαζόπουλο στην απονομή των ετήσιων "Βραβείων Παπαρίων".
Αν πάντως ετίθετο θέμα για το "ανέκδοτο" της χρονιάς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ήταν (με διαφορά) αυτό (φωτο δίπλα):
Αν επίσης αναζητηθεί  για το έτος που φεύγει η κορυφαία πολιτική στιγμή στο χώρο της "υποκριτικής", νομίζουμε ότι το βραβείο θα πρέπει να καταλήξει σε κάποιες από τις παρακάτω "οσκαρικές" ερμηνείες:

Κατά τα λοιπά το 2015 θα μας μείνει αξέχαστο. Για πολλούς λόγους:
α. Σκίστηκαν τα Μνημόνια
β. Καταργήθηκαν οι δανειακές συμβάσεις
γ. Καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ
δ. Καταργήθηκαν οι μειώσεις μισθών και συντάξεων (δόθηκε και η 13ησύνταξη)
ε. Καταργήθηκε το ΤΑΙΠΕΔ και δεν ξεπουλήθηκαν τα αεροδρόμια ούτε ο Αστέρας της Βουλιαγμένης
στ. Εκδιώχτηκε η τρόικα από την Ελλάδα
ζ. Αποκαταστάθηκε η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και η εθνική αξιοπρέπεια
η. Έγινε δημοψήφισμα και το «όχι» παρέμεινε "όχι" κοκ.
Με δυο λόγια, μέσα στο 2015, όλα μας ήρθαν… δεξιά! Τόσο δεξιά, που μόνο μια "κυβέρνηση της Αριστεράς" θα μπορούσε να το καταφέρει!
Εντούτοις, στα προηγούμενα ας δούμε την καλή τους πλευρά. Υπάρχει; Ναι. Είναι η εμπειρία που αποκτήθηκε από την επαφή μας με την νέα κοροϊδία.
Και αυτή θα μπορούσε να μετεξελιχθεί, τελικά, σε μια θετική εμπειρία, εφόσον την λάβουμε υπόψη στην προσπάθεια όλων μας να είναι ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Νίκος  Μπογιόπουλος

Διάψευση ψευδαισθήσεων και αυταπατών
Μ
ε την ηχηρή διάψευση των προσδοκιών που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλλιεργήσει στο λαό κλείνει το 2015, διάψευση που συνιστά ταυτόχρονα επιβεβαίωση της θέσης ότι φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει, ότι ένα σύστημα όπου η φτώχεια των πολλών είναι προϋπόθεση για τα πλούτη των λίγων δεν μερεμετίζεται, ανατρέπεται απ' την οργανωμένη πάλη όλων εκείνων που έχουν συμφέρον ν' ανοίξει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «στρογγυλοκάθισε» στον κυβερνητικό θώκο «εν χορδαίς και οργάνοις», «κερνώντας» τους «διψασμένους» υποσχέσεις που καθησύχαζαν την αγωνία κάτι να γίνει, κάτι ν' αλλάξει, έπειτα από χρόνια ανελέητης επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα, τα λαϊκά δικαιώματα. Πόνταρε στη λογική του μικρότερου κακού, την οποία αξιοποίησε στο έπακρο ώστε να πέφτει στα μαλακά κάθε διάψευση, παρουσιάζοντας στο λαό κάθε αντιλαϊκό μέτρο απ' τα πολλά που επέβαλλε σαν το λιγότερο κακό από κάποιο άλλο επαπειλούμενο.
Ξεσκόνισε μεθόδους χειραγώγησης και ενσωμάτωσης του λαού απ' τα κιτάπια των διαχειριστών της αστικής εξουσίας, την οποία δεν έπαψε να διαβεβαιώνει για τις σχετικές του ικανότητες, σε μια περίοδο όπου το να διατηρείται ήσυχος ο λαός συνιστά κρίσιμο παράγοντα για την επίτευξη των στόχων της. Και η αστική τάξη πόνταρε πάνω του να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά που το «παλιό» πολιτικό της προσωπικό δεν μπορούσε, «αγκομαχούσε» να διεκπεραιώσει.
Με τη δυναμική της λαϊκής ψήφου που υφάρπαξε το Γενάρη, με υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονίων, του ΕΝΦΙΑ, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, για επαναφορά του ΕΚΑΣ, του κατώτατου μισθού και της 13ης σύνταξης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνομολόγησε στα γρήγορα τη συμφωνία της 20ής του Φλεβάρη για την παράταση της δανειακής σύμβασης και άρα και των μνημονίων που είχαν ψηφίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τα οποία στο μεταξύ εφάρμοζε κατά γράμμα, με ευλαβική προσήλωση.
Τα πρώτα αποκαλυπτήρια βρήκαν το λαό στην «παραζάλη» των κάλπικων υποσχέσεων, που ενισχύονταν απ' τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης περί σκληρής διαπραγμάτευσης, την ώρα που δεσμευόταν στους «τρισκατάρατους» - ως τότε - δανειστές ότι η χώρα θα υλοποιεί «εις το διηνεκές τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές». Την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, προχωρούσε σε δημόσιες παραδοχές ότι το 70% των προβλέψεων των μνημονίων είναι θετικό. Την ώρα που οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης έπαιρναν ...μετάθεση στο απώτερο μέλλον, «όταν οι συνθήκες επιτρέψουν»...
Με άλλοθι τη σκληρή διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση «ροκάνιζε» χρόνο ώστε να φέρει το λαό προ τετελεσμένων. Η διαπραγμάτευση ήταν σκληρή, αλλά διεξαγόταν για λογαριασμό του κεφαλαίου και με υποθηκευμένα τα λαϊκά δικαιώματα. Αυτό γινόταν παραπάνω από φανερό στις 47+8 σελίδες μέτρων που η κυβέρνηση εισηγήθηκε στους «εταίρους» για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση απ' την τσέπη της φτωχολογιάς. Μέτρα όπως χτύπημα σε μισθούς, συντάξεις, άνοιγμα του Ασφαλιστικού, εκτενείς ιδιωτικοποιήσεις για την περίοδο 2015 - 2025, ενεργοποίηση της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, σύσταση «δημοσιονομικού συμβουλίου», αυτόματου δηλαδή κόφτη μισθών, συντάξεων και δημοσίων δαπανών για Υγεία, Παιδεία κ.ά., εάν δεν υλοποιούνται οι δεσμεύσεις προς τους «εταίρους».
Η πρόταση αυτή ήταν ο προάγγελος του τρίτου μνημονίου, που θα ερχόταν δυο μήνες αργότερα, τον Ιούλη. Κι ενώ γι' αυτά δεσμευόταν απέναντι στην ΕΕ, στο εσωτερικό της χώρας έβαζε χέρι στα ταμειακά διαθέσιμα νοσοκομείων, δήμων, περιφερειών, οργανισμών του Δημοσίου, με συνέπεια να αδυνατούν να προσφέρουν κρίσιμες για τις λαϊκές ανάγκες υπηρεσίες.
Κάπως έτσι φτάνουμε στον Ιούλη. Η κυβέρνηση προκηρύσσει δημοψήφισμα θέτοντας το λαό μπροστά στο δίλημμα να επιλέξει μνημόνιο. Το δικό της ή του Γιούνκερ, το οποίο φροντίζει να ενοχοποιήσει δεόντως, κρύβοντας ότι είναι παρεμφερές της δικής της πρότασης. Μάλιστα, τέσσερις μόλις μέρες πριν το δημοψήφισμα, υποβάλλει αίτημα για νέα διετή δανειακή σύμβαση, ύψους 29,1 δισ. ευρώ προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), με την οποία αποδέχεται την υλοποίηση όλων των νόμων του 1ου και 2ου μνημονίου, τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα, την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, τις αυξήσεις στο ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης και σε πολλά ακόμα, τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, το «άνοιγμα» συνολικά του Ασφαλιστικού, την αύξηση εισφορών σε συνταξιούχους και μισθωτούς, τον ΕΝΦΙΑ και για το 2016, την κατάργηση πρόωρων συντάξεων, την επιβολή μέτρων σε βάρος των φτωχών αγροτών, ιδιωτικοποιήσεις.
Παραπλανώντας το λαό ως προς το περιεχόμενο του «Οχι», το εξασφαλίζει. Λίγες μέρες μετά, η συγκυβέρνηση φέρνει στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο ζητά να εγκριθεί η έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους «εταίρους» για νέα δανειακή σύμβαση - μνημόνιο και ζητά να ψηφιστούν σκληρά προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα, για να ξεκινήσει αυτή η διαπραγμάτευση. Οπερ κι εγένετο. Υπέρ ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι.
Μία βδομάδα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, στη Σύνοδο Κορυφής που ξεκίνησε στις 12 και τελείωσε στις 13 Ιούλη, επικυρώνεται το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο που συμφωνήθηκε ανάμεσα σε συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΕΕ - ΕΚΤ - ESM - ΔΝΤ. Το μνημόνιο αυτό προβλέπει εκτεταμένα αντιλαϊκά μέτρα που θα υλοποιηθούν, με τις επιπτώσεις για το λαό να εκτείνονται σε βάθος χρόνου. Το 15Αύγουστο, αυτό το μνημόνιο ψηφίζεται από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Αλ. Τσίπρας προκηρύσσει εκλογές, με πρόσχημα ότι ήταν διαφορετική η εντολή που τους είχε δώσει ο λαός και τα νέα δεδομένα έπρεπε να τεθούν στη βάσανο της λαϊκής ετυμηγορίας. Ανομολόγητος στόχος η απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης, η νομιμοποίηση στην κάλπη του τρίτου μνημονίου, η χειραγώγηση ενός λαού όσο ακόμα αυτός δεν έχει συνέλθει απ' το σοκ της διάψευσης, ώστε να εκβιάζεται στη συνέχεια ότι ενέκρινε με την ψήφο του τα μέτρα που τον τσακίζουν.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σέρνει το λαό στις κάλπες και πάλι, δίνοντας ισχνές μεν υποσχέσεις δε ότι η ανηφόρα τελειώνει και ότι θα οδηγήσει το λαό στο ξέφωτο και μέχρι να γίνει αυτό θα υλοποιήσει το παράλληλο στο μνημόνιο πρόγραμμα με μέτρα ανακούφισής του.
Σήμερα, το παράλληλο πρόγραμμα έχει ξεχαστεί. Μάλιστα, ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, έφτασε να υποστηρίζει ότι μεγάλο μέρος του εμπεριέχεται στο μνημόνιο, ομολογώντας ότι εξαρχής αναφέρονταν σε μέτρα για την ακραία φτώχεια, αναγκαία για το ίδιο το σύστημα και για την απορρόφηση κραδασμών που μπορεί να το απειλήσουν.
Παραδεχόμενοι τους άθλιους στόχους που υπηρέτησαν σε βάρος του λαού, ομολογούν κυνικά: Η «Αυγή» στις 17/10: «Μιλάμε για τα επώδυνα μέτρα και όχι για τις ρυθμίσεις, επί παραδείγματι, κατά της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της γραφειοκρατίας και την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που προφανώς εντάσσονται στην προοπτική μιας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά. Ο ελληνικός λαός κατά πλειοψηφία αποδέχτηκε τη λογική της κυβέρνησης και την επιβράβευσε για τη στάση της. Γνώριζε, επίσης, ότι σύντομα θα έρθει η ώρα του λογαριασμού, όπως και ήρθε».
Ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης: «Είμαστε μια κυβέρνηση με τα γνωστά προβλήματα, που αναγκαστήκαμε να κάνουμε δύο φορές εκλογές σε επτά μήνες και ο κόσμος δε βιάζεται να μας πάρει το κεφάλι».
Η εξασφάλιση της ανοχής, αν όχι της ενεργητικής στήριξης του λαού στην πολιτική που υπηρετεί την προσπάθεια για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο για την κυβέρνηση. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, έφτασε να καυχιέται απέναντι στην αστική τάξη για την ικανότητά τους στη χειραγώγηση, λέγοντας σε τηλεοπτική εκπομπή: «Αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται με ΜΑΤ στο Σύνταγμα, με συγκρούσεις. Οπου χρειάζεται, θα κάνουμε αλλαγές. Ακόμα και αυτή τη στιγμή, συζητούμε με τα τεχνικά κλιμάκια και όπου μπορούμε θα κάνουμε βελτιώσεις».
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας ομολόγησε ότι «σε αυτή την προσπάθεια χρειαζόμαστε τη στήριξη του ελληνικού λαού... Η στήριξη της κοινωνίας και του λαού μας είναι το ζητούμενο. Αυτή τη στήριξη και αυτή τη συναίνεση πρέπει να εξασφαλίσουμε. Την κοινωνική συναίνεση και την ενότητα του λαού μας σ' ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση».
Για τα ...κατορθώματά τους τα εύσημα έπεσαν «βροχή» από γνωστούς και μη εξαιρετέους εκπροσώπους των μονοπωλιακών ομίλων, παράγοντες της ΕΕ, απ' την κυβέρνηση των ΗΠΑ κ.λπ. «Ο Τσίπρας φέρνει αποτέλεσμα» δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλ. Ρέγκλινγκ. Ο Πρόεδρος του Ισραήλ, Ρ. Ρίβλιν, επιδαψίλευσε επαίνους στον πρωθυπουργό, επειδή είπε στο λαό αυτά που ήθελε ν' ακούσει, αλλά μετά έπραξε αυτά που έπρεπε, με γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. «Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, έχετε γίνει πλέον σημαία της σημερινής Δημοκρατίας. Κάνατε ακριβώς αυτό το οποίο χρειαζόταν ο λαός και όχι αυτό που ήθελε», είπε στον Αλ. Τσίπρα κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ.
Ολοι αυτοί επιβεβαιώνουν με τις δηλώσεις τους ότι το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί επενδύουν στον ΣΥΡΙΖΑ, για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν οι προκάτοχοί του, υπολογίζοντας και στην ικανότητά του να χειραγωγεί και να ενσωματώνει λαϊκές δυνάμεις.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα από τον ένα χρόνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης στον οποίο ήταν εξαρχής προσηλωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του (απ' αυτή, άλλωστε, τη σκοπιά ασκούσε κριτική στο μνημόνιο), δεν αποτελεί φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτει, δεν ανατρέπει την αντιλαϊκή επίθεση, την επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ακόμα και όταν έρθει η ανάκαμψη, ακόμα και αν διαμορφωθούν καλύτερες προϋποθέσεις για ορισμένα ψίχουλα «διαχείρισης» της ακραίας φτώχειας, τίποτα δε θα φέρει πίσω τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα που αφαιρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορεί να λειτουργήσει πέρα απ' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο. Το συμπέρασμα αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει στο συμβιβασμό, στην υποταγή σε αυτή την πραγματικότητα. Αντίθετα, πρέπει να αναδείξει ότι η προϋπόθεση ώστε ο λαός όχι μόνο να ανακτήσει όσα έχασε, αλλά να ζήσει με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν για την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, είναι να αντιπαλέψει το κεφάλαιο και την εξουσία του.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget