03/20/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Στη βδομάδα που πέρασε η κυβερνητική προπαγάνδα έδωσε ρέστα για να πείσει το λαό ότι και η πίτα θα μείνει ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος.
Εκανε λόγο για «δύο πειράματα που εξακολουθούν να εκτελούνται στο σώμα αυτής της χώρας» σαν να είναι η ίδια αμέτοχη στη σφαγή. Μέσα από την επίσημη κυβερνητική εφημερίδα («Αυγή») μίλησε για «χειρουργείο της λιτότητας» και για «παγίδα με τους παγιδευμένους πρόσφυγες». Προετοιμάζοντας το κλίμα για στήριξη της πολιτικής της, στο επόμενο βήμα αναφέρθηκε σε «αποφάσεις που να κλείνουν αυτές τις δύο παρενθέσεις».
Τόσο η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για το μοίρασμα των αγορών και η αντιλαϊκή διαχείριση του Προσφυγικού που αυτές προκαλούν όσο και η διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου έχουν κοινή αφετηρία: Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, τους σχεδιασμούς γεωπολιτικής αναβάθμισης στην περιοχή, τη στρατηγική για την ανάκαμψη των κερδών τους. Δεν αποτελούν, λοιπόν, παρενθέσεις αλλά καθορίζουν την αστική πολιτική. Αυτήν την πολιτική υπηρετεί ενιαία και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως έκαναν άλλωστε και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, γεγονός που δεν μπορούν να κρύψουν τα «συζυγικά καβγαδάκια» ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους.
Τα κλειστά σύνορα
Η συνέχεια της απόλυτης εναρμόνισης με τις ιμπεριαλιστικές επιλογές βρήκε ήδη πρακτική έκφραση στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που επικυρώνουν τον εγκλωβισμό σε πρώτη φάση των 45.000 προσφύγων που είναι ήδη εδώ και θεωρούνται παραβάτες της Συνθήκης Σένγκεν, άρα δεν θα έχουν προτεραιότητα στην όποια διαδικασία μετεγκατάστασης, που αφορά 72.000 πρόσφυγες από αυτούς που θα φτάσουν στη χώρα από σήμερα και μετά.
Στο αίτημα των ίδιων των προσφύγων να τους δίνεται η δυνατότητα να πάνε εκεί που θέλουν, η απάντηση ήταν οι αποφάσεις που πάρθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής οι οποίες παγιώνουν τα κλειστά σύνορα, με όρους που δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τη διαβίωση των προσφύγων και οδηγούν σε μαζικό εγκλωβισμό προσφύγων στην Ελλάδα. Το «Νταχάου» της Ειδομένης - σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Κουρουμπλή - έχει τη σφραγίδα των αποφάσεων της ΕΕ και την υπογραφή, για άλλη μια φορά, και της ελληνικής κυβέρνησης. Η Ειδομένη και επίσημα πλέον αποτυπώνει την ουσία των αποφάσεων της ΕΕ, της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Ασφαλιστικό κι ακολουθούν τα Εργασιακά
Οι αποφάσεις για τους πρόσφυγες, που προβάλλονται ήδη ως επιτυχία από την κυβέρνηση, αξιοποιούνται για να συσκοτιστούν οι εξελίξεις στο άλλο μέτωπο, που αφορούν τη διαπραγμάτευση και τα νέα αντιλαϊκά «πακέτα» που ετοιμάζονται. Προκαταλαμβάνοντας την όποια εξέλιξη η κυβερνητική προπαγάνδα στη βδομάδα που πέρασε μίλησε για «ανάγκη από όσο το δυνατόν σταθερότερο περιβάλλον, ώστε να ξέρει πλέον ο καθένας τους κανόνες μέσα από τους οποίους πρέπει να κινηθεί, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις δράσεις του. Θα είναι λάθος, κάποιοι να σταθούν μόνο σε νούμερα ή επιβαρύνσεις, πριν ξεδιπλωθούν οι προσπάθειες για την ανάπτυξη».
Ως πρώτο βήμα για την «άρση της αβεβαιότητας» του κεφαλαίου και την «προσέλκυση επενδύσεων» θεωρεί την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και, φυσικά, των αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται σε αυτήν. Θεωρεί ως κομμάτι του «ανταγωνιστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος», που πρέπει να δημιουργηθεί, τις νέες αντιλαϊκές ανατροπές στο Ασφαλιστικό, με στόχο τη σταδιακή πλήρη απαλλαγή του κεφαλαίου, αλλά και του κράτους του, από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στα Ταμεία, καθώς και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην ιδιωτική Ασφάλιση.
Το «κλίμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης» του κεφαλαίου υπηρετούν και οι νέες αντιλαϊκές ανατροπές στα Εργασιακά, που περιλαμβάνονται στο επόμενο πακέτο υλοποίησης του μνημονίου, λύνοντας ακόμα περισσότερο τα χέρια των μονοπωλίων, παγιώνοντας και «νομιμοποιώντας» τη ζούγκλα που βιώνουν ήδη οι εργαζόμενοι στην πράξη, βάζοντας νέα εμπόδια στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση...
Η σφραγίδα του ΣΕΒ
Τον τόνο για ό,τι έρχεται τον έχει δώσει και σ' αυτό το σημείο ο ΣΕΒ, που ζήτησε ήδη να υλοποιηθούν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο 3ο μνημόνιο, με την προσθήκη ότι «η ολοκλήρωση της 1ης αξιολόγησης είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για να οδηγηθεί η ελληνική οικονομία στην ανάκαμψη». Σύμφωνα με τους βιομήχανους, «χρειάζονται χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, μείωση του μη μισθολογικού κόστους, φορολογικά κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις, καθολική χρήση των ηλεκτρονικών συναλλαγών για πάταξη της φοροδιαφυγής κ.ο.κ.». Ο ΣΕΒ ζητά η φορολογική επιβάρυνση να κατευθυνθεί προς τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και στους συνταξιούχους, αναφέροντας πως «η μισθωτή εργασία στο Δημόσιο και τα εισοδήματα από σύνταξη ευνοούνται καθώς για τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογούμενων το εισόδημα αυτό παραμένει αφορολόγητο ή καταβάλλει ελάχιστο φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων».
Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΣΕΒ υπενθύμισε με έναν έμμεσο τρόπο με ποιο κριτήριο επιλέχθηκε και στηρίχθηκε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απ' το κεφάλαιο, δηλαδή την εξασφάλιση της λεγόμενης «κοινωνικής συνοχής», της εργατικής - λαϊκής συναίνεσης στη στρατηγική του κεφαλαίου. Εξέφρασε την ανησυχία του - απευθυνόμενος και στην κυβέρνηση και στο σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος - για τον κίνδυνο η μη επίτευξη αυτού του στόχου να οδηγεί σε «πολιτικό ριζοσπαστισμό».
Το τυράκι στη φάκα
Με δεδομένες τις παροχές στο κεφάλαιο η κυβέρνηση αντιπαραβάλλει ως «νέα ελπίδα» την πιθανότητα για ελάφρυνση του κρατικού χρέους. Ομως, ελάφρυνση του χρέους, που σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει μείωσή του, αλλά επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, σημαίνει νέα μέτρα, που σημαίνει νέα βάρη στους εργαζόμενους, μείωση του εισοδήματος, κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, το ύψος της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους θα κριθεί από τον όγκο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων (μεταρρυθμίσεων), από την απογείωση της φοροληστείας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, από την κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, των συντάξεων, των κρατικών κονδυλίων για πρόνοια - προστασία κ.ά., όπως άλλωστε διδάσκει και η εμπειρία από το «κούρεμα» του 2012, που βέβαια συνδυάστηκε με μπαράζ κάθε είδους μόνιμων παρεμβάσεων. Και βεβαίως η όποια ελάφρυνση στην αποπληρωμή του εξασφαλίζει χρήμα στο κράτος για επενδύσεις αλλά και χρηματοδότηση μεγαλοεπιχειρηματιών για να κάνουν επενδύσεις. Αλλωστε, όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τον «αναπτυξιακό νόμο» αυτό προβλέπουν, μαζί με τις μεγάλες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου.
Την ίδια ώρα, τα λαϊκά στρώματα θα στενάζουν κάτω από το βάρος και των νέων μέτρων, που με τη σειρά τους έρχονται να προστεθούν πάνω σε αυτά που ήδη ισχύουν. Η ρήτρα της απαρέγκλιτης εφαρμογής των μνημονίων, προκειμένου η «ελάφρυνση» να διατηρείται σε βάθος χρόνου, σημαίνει ότι ο λαός θα πληρώνει διπλά και τριπλά ένα χρέος που προκάλεσαν οι αστικές κυβερνήσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου, ενισχύοντας την καπιταλιστική ανάπτυξη. Για να υπάρξουν τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» στους κρατικούς προϋπολογισμούς για όλα τα επόμενα χρόνια στο 3,5% του ΑΕΠ, αναγκαστικά θα προβάλλονται ως σιδερένια ανάγκη τα μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα. Η ελάφρυνση του χρέους κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι άλλο από το τυράκι στη φάκα, το οποίο βεβαίως και δεν πρέπει να τσιμπήσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Μπροστά μας η 48ωρη απεργία
Αντίθετα, από το σύνολο των εξελίξεων προκύπτουν συμπεράσματα, χρήσιμα για την οργάνωση της δουλειάς, μπροστά στη 48ωρη γενική απεργία που έχει προκηρύξει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όταν η κυβέρνηση καταθέσει το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό στη Βουλή. Ηδη είναι καθαρό ότι το τελικό νομοσχέδιο θα είναι ακόμα χειρότερο από αυτό που παρουσίασε η κυβέρνηση στις αρχές Γενάρη, ο πυρήνας του οποίου παραμένει αναλλοίωτος έτσι κι αλλιώς. Τους τρεις σχεδόν μήνες που διαρκεί η διαπραγμάτευση, νέα μέτρα προστίθενται σ' αυτά που προβλέπονταν αρχικά. Η κυβέρνηση κορόιδευε αισχρά το λαό όταν έλεγε ότι διαπραγματεύεται με την τρόικα για να διασφαλίσει ένα «δίκαιο» Ασφαλιστικό. Αποδείχτηκε ότι καμιά διαπραγμάτευση δεν γίνεται για το συμφέρον του λαού και ότι τα μέτρα που αποφασίζονται τελικά, είναι πάντα μια χειρότερη εκδοχή εκείνων που ανακοινώνονται στην έναρξη της διαπραγμάτευσης.
Ο νόμος που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, πρέπει να συναντήσει μαζικά την αντίδραση και την καταδίκη του λαού. Κυρίως, όμως, χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί ο στρατηγικός χαρακτήρας που έχουν αυτά τα μέτρα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Μόνο έτσι θα διαμορφώνονται προϋποθέσεις για ένα ισχυρό ταξικό κίνημα, με σταθερότητα και αντοχή, που θα παλεύει για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Που δεν θα υποτάσσεται στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, αλλά θα αγωνίζεται να τον ανατρέψει.

Κατά συνέπεια, αν χιλιάδες λαού συμμετείχαν στις προηγούμενες απεργίες και κατέβηκαν μαζικά στο δρόμο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο σχέδιο της κυβέρνησης, τώρα, μετά τη χειροτέρευση ακόμα και αυτής της συντριπτικής για ασφαλισμένους και συνταξιούχους πρότασης, στη 48ωρη απεργία πρέπει κυριολεκτικά να νεκρώσουν τα πάντα, να βουλιάξουν οι δρόμοι από απεργούς διαδηλωτές.

Τον τίτλο του αρχιμέτρ της παραπλάνησης του λαού κατακτά όλο και περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας. Η διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ όπου συμμετέχει η χώρα είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτόν τον τίτλο. Η κυβερνητική προπαγάνδα για το τεράστιο αυτό πρόβλημα των ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Ασία, προσπαθεί να «θολώσει τα νερά», ως ζήτημα που η Ελλάδα πασχίζει να επιλύσει αλλά οι «απέξω» ή «οι αντιευρωπαίοι» δεν την αφήνουν. Το παραμύθι που πουλάει είναι ότι βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπη με ένα ζήτημα που την ξεπερνάει.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να βγάλει από πάνω της τις σοβαρές ευθύνες που έχει γιατί συνεχίζει ακριβώς στις ίδιες ράγιες που πάτησαν και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις όλων των παραλλαγών. Το να παρουσιάζεται ως «αθώα του αίματος», που δεν έχει καμία ευθύνη για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους αποτελεί τεράστια υποκρισία. Γιατί την ίδια ώρα που διακηρύσσει όπου σταθεί και όπου βρεθεί την πίστη της στις ευρωατλαντικές ενώσεις, στις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, ΕΕ και ΝΑΤΟ, την ώρα που συνεχίζει και διευρύνει τη συμμετοχή σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν μπορεί να εμφανίζεται ως φιλειρηνική δύναμη που δεν ξέρει τίποτε για τις συνέπειες που έχει η καταστροφή άλλων χωρών.
Συμμετέχει στο έγκλημα
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν διαφέρει σε τίποτε από τις άλλες αστικές κυβερνήσεις στην παραχώρηση εδαφών, λιμανιών, αεροδρομίων και άλλων υποδομών σε ΝΑΤΟ και ΕΕ για τη συνέχιση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Ταυτόχρονα πρωτοστατεί και πλειοδοτεί στην ενίσχυση της συνεργασίας και στρατιωτικής με το Ισραήλ, δηλαδή με το κράτος - θύτη κατά των λαών όλης της περιοχής.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του λαού, που υποτίθεται παλεύει να διασφαλίσει υπονομεύονται ολόπλευρα από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οσο για τη λεγόμενη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική (δηλαδή και σχέσεις με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα όπως Ρωσία ή Κίνα, χωρίς να αναιρείται ο κύριος ευρωαντλαντικός προσανατολισμός) που άλλωστε εφάρμοζαν και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις όλων των παραλλαγών, αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Στόχος της είναι η γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης, του ελληνικού κεφαλαίου, τα συμφέροντα των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων.
Η συνυπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, που, με πρόσχημα τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, ενεργοποίησε το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ), που αναγνωρίζει το θεμελιακό ρόλο του ΝΑΤΟ, δηλαδή τον ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ, και προβλέπει παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην επιχείρηση κλιμάκωσης και γενίκευσης της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Η διευρυμένη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα την αντιμετώπιση των διακινητών, αξιοποιείται από την τουρκική αστική τάξη για να προωθήσει τη «συγκυριαρχία» και τις «γκρίζες ζώνες», ενώ αξιοποιείται στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με τη Ρωσία.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση εφαρμόζει όλες τις συμφωνίες και Συνθήκες της ΕΕ (Σένγκεν, Δουβλίνο) και συνυπογράφει τα συμπεράσματα στην πρόσφατη σύνοδο ΕΕ - Τουρκίας της 8 του Μάρτη, όπως και στην νεότερη προχτεσινή της 18 του μήνα, που επιβεβαιώνουν το οριστικό κλείσιμο των συνόρων στο λεγόμενο βαλκανικό διάδρομο και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας. Την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας και η συγκυβέρνηση συνυπόγραψαν την κοινή δήλωση των 28 της ΕΕ στις 8 Μάρτη στην οποία αναφέρεται κατά γράμμα: «Οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων υπενθύμισαν επίσης ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στη Σύνοδο της 18ης και 19ης Φεβρουαρίου, αποφάσισε την επάνοδο σε κατάσταση πλήρους εφαρμογής του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν από όλα τα μέλη του χώρου Σένγκεν, συνεκτιμώντας τις ιδιαιτερότητες των θαλάσσιων συνόρων, καθώς και τον τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης χωρίς διατυπώσεις (wave-through). Οι ακανόνιστες ροές μεταναστών κατά μήκος της οδού των Δυτικών Βαλκανίων έχουν πλέον σταματήσει», εμφανίζονται να παραπονιούνται για τα κλειστά σύνορα, και ότι η «ΕΕ έχει ξεφύγει από τις αρχές και τις αξίες της». Δηλαδή, ενώ συμφωνεί στην τήρηση όλων των όρων που συμβάλλουν στο μαζικό εγκλωβισμό ξεριζωμένων ανθρώπων στη χώρα μας, το «παίζει» ...απατημένη σύζυγος.
Εξωραΐζει τους θύτες των λαών
Οι συμφωνίες και οι αξίες της ΕΕ για τις οποίες υπερθεματίζει η κυβέρνηση είναι οι αρχές της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για το μοίρασμα αγορών, πηγών Ενέργειας, δρόμων μεταφοράς τους, γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Γι' αυτό ματώνουν οι λαοί και ξεσπιτώνονται.
Στο πλαίσιο των αποφάσεων, των συνθηκών της ΕΕ, της δράσης των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ και των κατασταλτικών μηχανισμών της Frontex, της Ευρωαστυνομίας δεν μπορεί να βρεθεί πραγματική λύση στο Προσφυγικό. Ολα αυτά είναι παράγοντες του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης του. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν διαφοροποιείται ούτε στο ελάχιστο, δεν αμφισβητεί τίποτε είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για τις τεράστιες ευθύνες της στον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα, που, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του πρωθυπουργού, μετατρέπεται πρακτικά και αποδεδειγμένα σε μια τεράστια αποθήκη ψυχών.

Αυτή η κατάσταση κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη, από τη μια, να δυναμώσει η αλληλεγγύη των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος στους ξεριζωμένους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, και, από την άλλη, να αποκαλύπτεται η υποκρισία της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου μέσα και από τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Αυτή η προσπάθεια θα μένει, ωστόσο, μισή αν δεν συνδέεται με τη συνολικότερη πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που πρέπει να γίνει σημαία του κάθε λαού στη χώρα του και να δοθεί οριστική λύση στις αιτίες που ξεριζώνουν τους ανθρώπους από τον τόπο τους.

Σε «γάμο» οδηγούνται ο ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, αυτό δείχνουν τα πιο πρόσφατα επεισόδια του πολύχρονου «φλερτ». Το Σάββατο 12 Μάρτη, οΑλ. Τσίπρας, έπειτα από πρόσκληση του Φρ. Ολάντ, πήρε μέρος ως παρατηρητής στησυνάντηση σοσιαλδημοκρατών ηγετών της ΕΕ που διοργάνωσε ο Γάλλος Πρόεδρος στο Παρίσι, με θέματα το Προσφυγικό και την οικονομία. Προσκεκλημένοι ήταν πρόεδροι κυβερνήσεων και συμμετέχοντες σε κυβερνήσεις συνασπισμού που εντάσσονται στη σοσιαλδημοκρατική ευρωομάδα, καθώς και ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι της ίδιας ομάδας, αλλά όχι οι αρχηγοί κομμάτων της που δεν συμμετέχουν σε κυβερνήσεις.
Την περασμένη Πέμπτη, ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε επίσης ως παρατηρητής - θυμίζουμε ότι μ' αυτή την ιδιότητα συμμετείχε στην αρχή και το ΠΑΣΟΚ - στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις Βρυξέλλες, ποζάροντας μάλιστα στο τέλος και για την «οικογενειακή φωτογραφία».
Την Παρασκευή άρχισαν οι εργασίες εκδήλωσης που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Συμμαχία ενάντια στη λιτότητα, για τη δημοκρατία στην Ευρώπη», η οποία ολοκληρώνεται σήμερα, στην Αθήνα. Μεταξύ των συμμετεχόντων φιγουράρουν και στελέχη της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, απ' το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, το Τσέχικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Εργατικό Κόμμα Βρετανίας. Στην ημερίδα θα μιλήσει και ο Αλ. Τσίπρας, πλαισιωμένος από στελέχη της GUE/NGL.
Προδιαγεγραμμένη εξέλιξη...
Για όποιον έχει παρακολουθήσει τα βήματα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, τίποτα απ' τα παραπάνω δεν ξαφνιάζει, αντιθέτως αποτελούν τη φυσική συνέχεια στην επιδιωκόμενη κι απ' τις δύο πλευρές σύσφιξη σχέσεων που πιο συστηματικά άρχισε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε τα σκήπτρα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Ηταν το φθινόπωρο του 2012 που ο Αλ. Τσίπρας, με αφορμή την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Γερμανία, δήλωνε: «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».
Για να το εμπεδώσει αυτό η σοσιαλδημοκρατία συνολικά, ο Αλ. Τσίπρας δεν παρέλειπε σε ταξίδια του στο εξωτερικό να υποβάλλει τα σέβη του σε «εμβληματικές» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ μορφές της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, εγνωσμένες για τις επιδόσεις τους μεταξύ άλλων και στον ...αντικομμουνισμό, όπως για παράδειγμα ο πορτογάλος Σοάρες, ο ισπανός Μπορέλ κ.ά.
Η έκκληση Τσίπρα βρήκε ευήκοα ώτα. Η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία άνοιξε τις «αγκάλες» της, παρακολουθώντας την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ με ταχείς ρυθμούς μετά την ανάδειξή του σε δύναμη κυβερνητικής εναλλαγής, λόγω των γνωστών συγκυριών, την αφοσίωσή του στο στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και την υλοποίηση από μέρους του όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που η επίτευξή του απαιτεί. Ολα αυτά, βεβαίως, δεν αποτέλεσαν καμία οβιδιακή μεταμόρφωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και ως μικρό οπορτουνιστικό σχήμα, ασχέτως αν το «καμουφλάριζε» με κούφια ριζοσπαστική συνθηματολογία.
Αντιλαϊκό νταραβέρι...
Στην παρούσα φάση, η οικοδόμηση στενών επαφών με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία μοιάζει αμοιβαία επωφελής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τη σοσιαλδημοκρατία, τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τελικά το ίδιο το κεφάλαιο, όπου όλοι αυτοί μαζί αναφέρονται. Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να αναπαράγει επιζήμιες για το λαό αυταπάτες, ότι υπάρχουν κάποιες τάχα «προοδευτικές δυνάμεις» που θα βάλουν πλάτη για να στρίψει «αριστερά» η ΕΕ, να σταματήσει η λιτότητα, δίχως να διευκρινίζει ότι εννοεί για τους επιχειρηματικούς ομίλους να φυσήξει τελικά εκείνος ο «αέρας αλλαγής» στα πανιά της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Η ρητορική του αυτή, ταυτόχρονα, ξεπλένει την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, που αποτέλεσε τη βασική δύναμη κρούσης του κεφαλαίου στον ταξικό του πόλεμο κατά των λαών, υλοποιώντας μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Την περνάει απ' το καθαρτήριο και την παραδίδει άσπιλη κι αμόλυντη στους λαούς, καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο που παίζει και τελικά για το ρόλο της ίδιας της ΕΕ, όταν ισχυρίζεται ότι το περιεχόμενό της και η πλεύση δεν καθορίζονται απ' τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά απ' την απόχρωση των διαχειριστών της εξουσίας του.
Νομιμοποιεί έτσι και τις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που ασκούν σήμερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπου κυβερνούν, που μπορούν να επικαλούνται ότι τα ίδια κάνει και η «αριστερά», όπως προβάλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις χώρες τους, ενώ επιτρέπει να αξιοποιηθεί η στάση του για την επιτάχυνση αντιλαϊκών εξελίξεων σε άλλα κράτη και διεργασιών αναμόρφωσης των αστικών πολιτικών συστημάτων τους.
Του λόγου το αληθές έσπευσαν να επιβεβαιώσουν οι σοσιαλδημοκράτες Ρέντσι και Σάντσεθ, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο των Παρισίων. Ο Ματέο Ρέντσι, μιλώντας στην ιταλική Βουλή και απευθυνόμενος σε κόμματα «αδελφά» του ΣΥΡΙΖΑ, της κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», υπέδειξε πως «θα πρέπει να σκεφτούμε ότι στη σημαντική συνάντηση που αναφέρατε, υπήρξε και η συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος είχε μάλιστα πάει στις εκλογές με ένα διαφορετικό πρόγραμμα. Το γεγονός, όμως, ότι το σπίτι των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ανοίγεται στον Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε και εμάς, αλλά και αυτούς που εν ονόματι ενός ιδεολογικού μαξιμαλισμού δεν είναι σε θέση να εννοήσουν τον εν λόγω χαρακτήρα μίας δυνατής μεταρρυθμιστικής ατζέντας»!
Τους υπέδειξε, δηλαδή, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του ομοϊδεάτη τους για οργανική σύγκλιση με τη σοσιαλδημοκρατία και στην πράξη να στηρίξουν την κυβέρνησή του.
Σειρά πήρε ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος, προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στις Βρυξέλλες, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι με την ευκαιρία της παρουσίας του Ελληνα πρωθυπουργού θα του ζητήσει να μεσολαβήσει προς τον ηγέτη των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού στην Ισπανία. Ο Σάντσεθ πρόσθεσε ότι θα πρέπει ο Αλέξης Τσίπρας να ασκήσει όλη την επιρροή του στους Podemos προς αυτήν την κατεύθυνση.
Επιχείρηση αναβάπτισης...
Ολα αυτά τα λένε με τον «αέρα» που τους έδωσε ο ίδιος ο Τσίπρας στο Παρίσι, εντάσσοντας την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία στις... «προοδευτικές δυνάμεις» και προαναγγέλλοντας κοινό βηματισμό, που οδηγεί ενδεχομένως και σε οργανική σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δομές της, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η οικονομική και η προσφυγική κρίση αναδεικνύουν «τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση» και ότι «η Ελλάδα, επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των κρίσεων, έχει ως φυσικούς συμμάχους τις προοδευτικές δυνάμεις και τις προοδευτικές κυβερνήσεις, συνεπώς μόνο κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη δυνατότητα να χαράξουμε μαζί ένα σχέδιο, μέσα από ένα κοινό μέτωπο ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινών απειλών σήμερα στην Ευρώπη».
Τα λένε αυτά κραδαίνοντας το συγχωροχάρτι που τους έδωσε ο πρωθυπουργός, επαναλαμβάνοντας το γνωστό αφήγημα της... παραπλανημένης κορασίδας, με ισχυρισμούς όπως ότι «το χειρότερο για την Ευρώπη είναι να συνεχιστεί η ανοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα». Αυτά, την ώρα που και η δική του κυβέρνηση υλοποιεί με ευλαβική προσήλωση την ατζέντα του κεφαλαίου, κοινή για το πολιτικό του προσωπικό, ανεξαρτήτως απόχρωσης.
Τα υποστηρίζουν με τον «αέρα» που τους δίνει συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όταν διανέμει σημειώματα στον Τύπο με ισχυρισμούς όπως ότι επίδικο της συνάντησης του Παρισιού ήταν «ο αναπροσανατολισμός του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού χώρου σε πιο αριστερή κατεύθυνση, η σύγκλιση με την Αριστερά, καθώς και η συγκρότηση ενός προοδευτικού πολιτικού πόλου που θα αποτελέσει ουσιαστικό αντίβαρο στην άνοδο της ακροδεξιάς».

`Η όταν απευθύνει κάλεσμα στο ΠΑΣΟΚ να τα βρουν. Με την κυβερνητική εκπρόσωπο, Ολγα Γεροβασίλη, να δηλώνει σχετικά: «Καλείται και η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας να μην ταυτίζεται (με το νεοφιλελευθερισμό), να αλλάξει πολιτική και να βρει το δρόμο της».

Τσάκισμα συντάξεων και νέα μέτρα φοροληστείας του λαού το «μενού» της διαπραγμάτευσης
Στο έδαφος της επεξεργασίας πολιτικής ενίσχυσης των μονοπωλίων εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ). Την ίδια ώρα, η «πρόοδος» στη διαδικασία της «αξιολόγησης» συνδέεται με το ανέβασμα του αντιλαϊκού πήχη και των μέτρων της «επόμενης μέρας», με στόχο την κάλυψη των «δημοσιονομικών κενών», δηλαδή των συμφωνημένων στόχων για τα ματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, που προβλέπονται με το 3ο μνημόνιο.
Κεντρικοί άξονες αυτής της διεργασίας είναι ηπαραπέρα κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης συνολικά και ιδιαίτερα των συντάξεων, ζήτημα που με τη σειρά του εντάσσεται στο συνολικότερο σχέδιο ακόμα μεγαλύτερης συρρίκνωσης των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στις λαϊκές ανάγκες,καθώς και η νέα κλιμάκωση της φοροληστείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
«Είναι κάτι που μπορεί να στηρίξει η Αριστερά», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αναφερόμενος στην προωθούμενη μείωση του «αφορολόγητου ορίου» για μισθωτούς - συνταξιούχους και τη νέα φορολογική κλίμακα. Βαφτίζοντας το «κρέας ψάρι», ισχυρίστηκε ότι με αυτόν τον τρόπο «θα πληρώσουν περισσότερο οι πλούσιοι και λιγότερο τα χαμηλά εισοδήματα», αναφερόμενος πάντα στο φόρο εισοδήματος. Πρόκειται για μια ακόμη απάτη ολκής, καθώς όχι μόνο αφήνουν στο απυρόβλητο τη φορολογία επί των κερδών για τις ισχυρές επιχειρήσεις, ομίλους και τους μετόχους τους, αλλά επιπλέον η «επόμενη μέρα» βρίθει από κάθε είδους φοροελαφρύνσεις, απαλλαγές και ενισχύσεις με ζεστό κρατικό χρήμα, που έχουν στόχο την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Από κοντά και ο ΣΕΒ, που έρχεται να βάλει πλάτη στη μείωση του άτυπου αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εγχώριοι βιομήχανοι συνδέουν το αφορολόγητο με τα όρια της επίσημης φτώχειας: «Αυτό που μας αποκαλύπτει μια σύγκριση με το αφορολόγητο (ή πιστώσεις φόρου) σε βασικές χώρες της ΕΕ, είναι ότι στην Ελλάδα το αφορολόγητο αυτό είναι ιδιαίτερα υψηλό, όχι ως απόλυτο μέγεθος αλλά ως προς το όριο φτώχειας», δηλαδή τα 4.608 ευρώ το χρόνο, όπως υπολογίζεται στην περίπτωση των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. «Ενδεικτικά, στη Γερμανία το αφορολόγητο είναι 8.354 ευρώ με όριο φτώχειας 11.840» σημειώνει, ενώ στην Ελλάδα το σημερινό αφορολόγητο για μισθωτούς - συνταξιούχους (9.550 ευρώ) εμφανίζεται υπερδιπλάσιο από το όριο της επίσημης φτώχειας (4.608 ευρώ), σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο ΣΕΒ...
Τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου αναμένεται να αναχωρήσουν από την Αθήνα, ενδεχομένως και σήμερα ή τις προσεχείς μέρες, ενώ τα παζάρια θα συνεχιστούν σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων.
«Ψήνονται» και νέα ισοδύναμα αντιλαϊκά μέτρα
Σε κάθε περίπτωση, το μέτωπο της φοροληστείας του λαού δεν εξαντλείται στο επίπεδο της νέας φορολογικής κλίμακας. Πέρα και πάνω από αυτή, πέρα και από τις «εξοικονομήσεις» μέσω του Ασφαλιστικού, σύμφωνα με τον Ευ. Τσακαλώτο, υπάρχουν υπό διαμόρφωση «και άλλα δημοσιονομικά μέτρα, με τα οποία θα κλείσει το 1% του ΑΕΠ που απαιτείται για να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Είναι πολλά και δύσκολα μέτρα, για τα οποία θα χρειαστεί συζήτηση ξανά και ξανά».
Πρόκειται για μέτρα τα οποία στην πορεία κλιμάκωσής τους θα αποδίδουν ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Ειδικότερα:
-- Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η συζήτηση για την αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα. Μάλιστα, σε αυτήν τη φάση, η συγκυβέρνηση διευκολύνεται από την πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου και την αποκλιμάκωση του επίσημου πληθωρισμού.
-- Στο τραπέζι βρίσκεται και η πρόταση να διογκωθούν τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, με στόχο να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα από τον εν λόγω βαθιά αντιλαϊκό φόρο πάνω από τον προβλεπόμενο στόχο, ύψους 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
-- Εξετάζονται σενάρια επιβολής ειδικού τέλους στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα οχήματα, καθώς επίσης καιευρύτερες ανατροπές στη φορολόγηση των αυτοκινήτων και των τελών κυκλοφορίας.
-- Ανατιμήσεις στα τέλη της κινητής τηλεφωνίας.
-- Τα ειδικά ζητήματα που απασχολούν τμήματα του κεφαλαίου και τους «επενδυτές» υπεισέρχονται και πάλι στην ατζέντα της «αξιολόγησης». Σε αυτό το πλέγμα, αναζητούνται «ισοδύναμα» για τις απώλειες από μέτρα που είτε δεν εφαρμόστηκαν είτε δεν φαίνεται να πιάνουν τους στόχους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΟΠΑΠ, καθώς δεν έχουν εφαρμοστεί οι διατάξεις για την επιβολή ειδικού τέλους στα «τυχερά παιχνίδια». Ηδη αναζητείται άλλο «ισοδύναμο». Αντίστοιχη συζήτηση «ανοίγει» για τις περικοπές στιςπολεμικές δαπάνες (400 εκατ. ευρώ για φέτος) που είχε κλειδώσει με το μνημόνιο και πλέον εξετάζεται η αντικατάσταση με άλλα μέτρα.
-- Παράλληλα, η συγκυβέρνηση προτείνει την επιβολή φόρου 1 τοις χιλίοις στις τραπεζικές συναλλαγές, με στόχο την άντληση εσόδων περί τα 500 εκατ. ευρώ, που απορρίπτεται από το κουαρτέτο.
Επιπλέον, το κουαρτέτο δεν δέχεται να συμπεριλάβει στους υπολογισμούς για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού τις προβλέψεις για ενδεχόμενα έσοδα από την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής.
Φορολογική κλίμακα - καρμανιόλα
Προλειαίνοντας το έδαφος, παράγοντες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου χαρακτηρίζουν ως... «επιτυχία» το ενδεχόμενο μείωσης του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς - συνταξιούχους κατά «μερικές εκατοντάδες ευρώ», για παράδειγμα στα 9.000 ευρώ (από 9.550 ευρώ). Την ίδια ώρα, στο αντιλαϊκό τραπέζι βρίσκονται και προτάσεις για δραστική καρατόμηση του αφορολόγητου, αλλά με... διαφορετικούς συντελεστές.
Αυτόματα επέρχονται μαζικές ανατιμήσεις φόρων σε ολόκληρη την γκάμα των εισοδημάτων μισθωτών - συνταξιούχων, ακόμη και για όσους μέχρι το 2015 βρίσκονταν κάτω από το άτυπο αφορολόγητο όριο (9.550 ευρώ). Και βέβαια, στο τραπέζι βρίσκονται τα σενάρια για δραστικότερες περικοπές στο αφορολόγητο (λέγεται για 7.000 - 8.000 ευρώ) ή και ακόμη χαμηλότερα με «εναλλακτικές» φορολογικές κλίμακες.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου, θα «επανασχεδιαστούν» και τα λεγόμενα τεκμαρτά κριτήρια φορολόγησης, στη βάση των οποίων φορτώνουν φόρους ακόμη και για ανύπαρκτα εισοδήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται και το ενδεχόμενο μείωσης του σημερινού αφορολόγητου ορίου στη λεγόμενη εισφορά αλληλεγγύης (12.000 ευρώ). Το συγκεκριμένο χαράτσι φορτώνεται τόσο στους μισθωτούς και συνταξιούχους, όσο και στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, αγρότες κ.ά. Σε αυτό το πλαίσιο, τυχόν διόγκωσή του διευρύνει και τη λεγόμενη «φορολογική βάση» επί της οποίας επιβάλλεται.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το μείγμα της φοροληστείας, η τελική διευθέτηση θα βγάζει την ίδια αντιλαϊκή σούμα.
Με αντίστοιχη λογική καταρτίζεται και ο τρόπος φορολόγησης για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες. Κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για καθιέρωση ενιαίας κλίμακας, ίδιας με αυτή που θα ισχύσει για μισθωτούς - συνταξιούχους, αλλά σε κάθε περίπτωση με φόρους που θα επιβάλλονται από το πρώτο ευρώ εισοδήματος. Οι τελικές ρυθμίσεις φαίνεται να κλειδώνουν ανάλογα και σε συνδυασμό με το ύψος της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών.
Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και «κόκκινα» δάνεια
Στα επίδικα ζητήματα βρίσκεται ο τρόπος συγκρότησης του 5μελούς Διοικητικού Συμβουλίου του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, στο οποίο θα μετέχουν με 2 μέλη οι εκπρόσωποι των δανειστών του ελληνικού κράτους. Η λήψη αποφάσεων θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 4 μελών, δηλαδή θα προϋποθέτει ουσιαστικά την έγκριση και από την πλευρά των «εταίρων».
Στα αντιλαϊκά παζάρια παραμένει το ύψος κρατικών περιουσιακών στοιχείων που θα περάσουν στη διαχείριση του νέου ταμείου, με κρίσιμο ζήτημα τα μελλοντικά έσοδα από τα κοιτάσματα των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το νέο ταμείο θα λειτουργεί στη λογική εταιρείας συμμετοχών (holding), που θα περιλαμβάνει τέσσερις «θυγατρικές» εταιρείες: Το σημερινό ΤΑΙΠΕΔ, που θα συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), που έχει στο χαρτοφυλάκιό του τις συμμετοχές του ελληνικού κράτους στους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους. Την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που ελέγχει 80.000 ακίνητα. Μια νέα «θυγατρική», η οποία θα αποκτήσει όλες τις συμμετοχές του Δημοσίου σε άλλες επιχειρήσεις, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ κ.ά.
Το τρίτο μνημόνιο προβλέπει ποσοτικό στόχο ύψους 50 δισ. ευρώ από το νέο φορέα, που πλέον δεν θεωρείται επιτεύξιμος, ιδιαίτερα μετά τη ραγδαία απαξίωση της κρατικής συμμετοχής στις τράπεζες, μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση.
«Αναδιαρθρώσεις» με άξονα τα προβληματικά δάνεια
Σύμφωνα με πληροφορίες, η συμφωνία κλειδώνει με τη δυνατότητα πώλησης σε «επενδυτές» σχεδόν του συνόλου των «κόκκινων» δανείων, με λίγες εξαιρέσεις που αφορούν κατά κύριο λόγο στην πρώτη κατοικία. Επιπλέον, θα δίνεται και η δυνατότητα μεταβίβασης σε «επενδυτές» και λεγόμενων «πράσινων δανείων», που εξυπηρετούνται κανονικά.
Εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία έχουν δείξει ενδιαφέρον για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, επισημαίνει ο επικεφαλής του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, Μ. Σάλλας. Στο πλαίσιο επίσκεψης στο Βερολίνο, διαμήνυσε το ενδιαφέρον που εκδηλώνουν οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι για την προσέλκυση και γερμανικών επενδύσεων σε ελληνικές επιχειρήσεις, μέσω της διαχείρισης - μεταβίβασης των προβληματικών δανείων και με τη συμμετοχή τους στα μετοχικά κεφάλαια των εν λόγω εταιρειών. Σύμφωνα με τον Μ. Σάλλα, πρόκειται για δάνεια βιώσιμων επιχειρήσεων, οι οποίες ωστόσο αναζητούσαν χρηματοδότηση, αναφέροντας ως σημαντικότερους τομείς την επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, την αγορά ακινήτων, το εμπόριο και τον τουρισμό.
Διατλαντική συνεργασία
Ολοκληρώνεται σήμερα στις Βρυξέλλες, το ετήσιο συνέδριο «Brussels Forum», που διοργανώνει το«Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ των ΗΠΑ» («German Marshall Fund of the United States»). Το εν λόγω ίδρυμα στοχεύει στην ενίσχυση της διατλαντικής συνεργασίας σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, στο «πνεύμα του σχεδίου Μάρσαλ».
Ανάμεσα σε άλλα, η φετινή θεματολογία περιλαμβάνει τις προοπτικές επενδύσεων και ανάπτυξης στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, τις γεωπολιτικές αναταράξεις στη Μέση Ανατολή, το ρόλο της Ρωσίας στις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς εξελίξεις, τις οικονομικές εξελίξεις στην Κίνα, τις νέες προκλήσεις στην τεχνολογία.

Από την Ελλάδα, θα μετάσχει η πρόεδρος του ομίλου της Εθνικής Τράπεζας, Λ. Κατσέλη.

Ανεξάρτητα από το αν η διαπραγμάτευση για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα ολοκληρωνόταν χτες, Σάββατο, όπως επιδίωκε και επιθυμούσε ο υπουργός Εργασίας, ή αν θα χρειαστούν μερικές ακόμα συναντήσεις για να μπουν οι τελευταίες πινελιές, ασφαλισμένοι, ανασφάλιστοι, άνεργοι και συνταξιούχοι ήρθε η ώρα να κάνουν ταμείο σε ό,τι αφορά τα πεπραγμένα και αυτής της κυβέρνησης στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο απολογισμός αυτός δεν μπορεί να περιλαμβάνει μόνο αυτά που θα συμπεριληφθούν στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά και όσα συμφωνήθηκαν με το 3ο μνημόνιο, όσα ψηφίστηκαν ως προαπαιτούμενα για την υπογραφή του και όσα ακολούθησαν μετά από αυτό. Και βέβαια, όσα προβλέπονται από τα προηγούμενα δύο μνημόνια, τα οποία η κυβέρνηση ενσωμάτωσε στη συμφωνία του περασμένου Αυγούστου και δεσμεύεται για την εφαρμογή τους.
Η ευθύνη για όλα αυτά τα μέτρα που ψηφίστηκαν ή δρομολογείται η ψήφισή τους, βαραίνει την κυβέρνηση, η οποία χρεώνεται επίσης το κατά παραγγελία πόρισμα της «Επιτροπής των σοφών», που παρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβρη και αποτελεί εφεδρεία για τις αντιδραστικές αλλαγές που θα ακολουθήσουν στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, στον ενάμιση περίπου χρόνο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση για ασφαλισμένους, ανασφάλιστους και συνταξιούχους έχει γίνει ακόμα χειρότερη και αυτή η τάση επιταχύνεται με τη σύνταξη και την ψήφιση του νέου νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό. Ας δούμε συνοπτικά τους βασικούς άξονες αυτού του νομοσχεδίου, καθώς και τα αντιασφαλιστικά μέτρα που ψήφισε έως τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων του κεφαλαίου.
Οι ανατροπές που ετοιμάζονται να ψηφίσουν
  • Οπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση σκοπεύει να αξιοποιήσει τη συμφωνία της τρόικας σε μια μικρή και παροδική αύξηση της εισφοράς εργαζομένων και εργοδοτών για την επικουρική ασφάλιση(πιθανότατα κατά μισή μονάδα αντίστοιχα), προκειμένου να χρυσώσει το χάπι για τη δεδομένη μεγάλη μείωση των επικουρικών συντάξεωνπου ετοιμάζει.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο πήχης πάνω από τον οποίο θα γίνουν περικοπές μπαίνει στα 150 ευρώ και οι μειώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις θα φτάσουν ακόμα και το 40%.
Σ' αυτό το σενάριο συνηγορεί και η δήλωση του Γ. Κατρούγκαλου ότι από τις περικοπές θα εξαιρεθούν εισοδήματα από συντάξεις που αθροιστικά (κύρια και επικουρική) δεν ξεπερνούν τα 1.300 ευρώ, χωρίς - όπως είπε - να θιγούν οι κύριες. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει οι επικουρικές συντάξεις να εξαϋλωθούν στην κυριολεξία. Δεδομένες θεωρούνται, επίσης, οι νέες μειώσεις στα εφάπαξ, αλλά και στα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου των δημοσίων υπαλλήλων.
  • Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνουν και τα ποσοστά αναπλήρωσηςγια τις κύριες συντάξεις, σε ό,τι αφορά το αναλογικό τους κομμάτι. Κυβέρνηση και τρόικα φαίνεται να καταλήγουν σε συμφωνία για ποσοστά αναπλήρωσης μικρότερα κι από εκείνα που προέβλεπε αρχικά το κυβερνητικό σχέδιο. Αυτό, σε συνδυασμό με τους μικρότερους μισθούςκαι τον υπολογισμό του συντάξιμου μισθού σε όλο τον εργάσιμο βίο,θα οδηγήσει σε συντάξεις πείνας για όσους συνταξιοδοτηθούν με το νέο σύστημα.
  • Για τις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, η κυβέρνηση εμφάνιζε τον εαυτό της να δίνει μάχη για να εφαρμοστούν οι περικοπές μετά το 2018, με το τρικ της «προσωπικής διαφοράς». Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει επανυπολογισμός και των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων και ότι η όποια μείωση θα γραφτεί στο τεφτέρι, με στόχο αργά ή γρήγορα να εφαρμοστεί. Η τρόικα επιμένει στην άμεση εφαρμογή των μειώσεων και η κυβέρνηση ζητάει ένα τράτο, προκειμένου να χρυσώσει το χάπι των δεδομένων μειώσεων, οι οποίες έρχονται να προστεθούν στις 11 που έχουν ήδη γίνει.
  • Ενα άλλο στοιχείο που επιβεβαιώνεται, είναι ότι η απόδοση της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης», που προβλέπεται και στον προηγούμενο νόμο Λοβέρδο - Κουτρουμάνη, θα αποτελέσει το «όχημα» για την αύξηση των ελάχιστων ενσήμων που πρέπει να έχει κάποιος για να κατοχυρώσει δικαίωμα στη συνταξιοδότηση.
Ετσι, σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, κυβέρνηση και τρόικα ετοιμάζονταν να συμφωνήσουν σε απόδοση ολόκληρης της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης» (384 ευρώ) μόνο σε όσους έχουν συμπληρώσει 20 χρόνια ασφάλισης και 6.000 ένσημα, έναντι 15 χρόνων ασφάλισης και 4.500 ενσήμων που είναι το σημερινό κατώτερο όριο για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Μιλάμε δηλαδή για μια de facto αύξηση των κατώτερων ορίων, που θα αποβεί μοιραία για τους εργαζόμενους εκείνους που είτε απασχολούνται περιστασιακά, εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας, είτε δουλεύουν με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής. Το πιθανότερο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των εργαζομένων δε θα καταφέρει ποτέ να κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Κατά τ' άλλα, για όσους συμπληρώνουν 15ετία προβλέπεται να παίρνουν αναλογικά ένα μέρος της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης», που θα είναι της τάξης των 288 ευρώ (15/20 των 384 ευρώ), ενώ το υπουργείο Εργασίας διέδιδε ότι «δίνει μάχη» για να μην πέσει αυτό το ποσό κάτω από τα 300 ευρώ με 15ετία.
Βασικοί άξονες και κατευθύνσεις
Αυτά τα μέτρα, βέβαια, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, προβλεπόταν από το τρίτο μνημόνιο και ο αρχικός σχεδιασμός μάλιστα ήταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον περασμένο Οκτώβρη, για να εφαρμοστούν από 1/1/2016. Μ' αυτό το μνημόνιο αποφασίστηκαν επίσης οι εξής βασικές κατευθύνσεις, που ενσωματώνονται στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και ορισμένες από αυτές δεν απασχόλησαν σχεδόν καθόλου τη διαπραγμάτευση με την τρόικα:
  • Νέα μείωση όλων των συντάξεων, με στενότερη διασύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών.
  • Αύξηση των εισφορών των αυτοαπασχολούμενων (ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ) σε εξάρτηση με το πραγματικό τους εισόδημα, αντί των κλιμακίων, που οδηγεί σε συντάξεις πείνας για την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.
  • Κατάργηση όλων των «κοινωνικών πόρων» προς τα Ταμεία, με αντίστοιχη μείωση των συντάξεων και αύξηση των εισφορών, για να αντισταθμιστεί η απώλεια των «κοινωνικών πόρων».
  • Ενοποίηση προς τα κάτω όλων των παροχών των Ταμείων.
  • Μείωση εντός τριών ετών της κρατικής επιχορήγησης σε Ταμεία όπως ΝΑΤ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και προσαρμογή της στα επίπεδα του ΙΚΑ.
  • Περιορισμός σταδιακά των παροχών του ΟΓΑ.
  • Κατάργηση της Πρόνοιας και όλων των επιδομάτων. Οι περικοπές θα αφορούν τόσο τα επιδόματα σε χρήμα, όσο και σε είδος, αλλά και όποιες φοροαπαλλαγές είχαν μέχρι τώρα οι δικαιούχοι.
Με το ίδιο μνημόνιο, η κυβέρνηση δεσμευόταν ακόμα για τα εξής σε ό,τι αφορά την Κοινωνική Ασφάλιση:
  • Μόνο τη διετία 2015-2016, να αφαιρεθούν από τους συνταξιούχους επιπλέον 2,25 δισ. ευρώ (0,25% του ΑΕΠ για φέτος, 1% του ΑΕΠ το 2016).
  • Η μείωση των δαπανών για την Πρόνοια ορίστηκε στα 900 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση (0,5% του ΑΕΠ).
  • Η κυβέρνηση αναλαμβάνει να ολοκληρώσει όλες τις ανατροπές που προβλέπονταν στο 1ο και 2ο μνημόνιο.
Μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί
Με βάση το 3ο μνημόνιο, τους νόμους και τις εγκυκλίους που προηγήθηκαν και ακολούθησαν της ψήφισής του, θεσμοθετήθηκαν και τα παρακάτω μέτρα:

  • Νέα αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς αφαιρέθηκε οριστικά κάθε δυνατότητα συνταξιοδότησης νωρίτερα από το 67ο έτος σε όλους τους ασφαλισμένους όλων των Ταμείων. Το μέτρο έθιξε κατά κύριο λόγο 150.000 ασφαλισμένους που διατηρούσαν ακόμα το δικαίωμα συνταξιοδότησης στα ειδικά όρια που προέβλεπε το Ταμείο τους. Μετά το 2021, κανένας ασφαλισμένος οποιουδήποτε Ταμείου δε θα μπορεί να συνταξιοδοτείται πριν από το 67ο έτος της ηλικίας του. Μάλιστα, και αυτό ακόμα το ηλικιακό όριο τίθεται υπό επανεξέταση (αύξηση), σε εξάρτηση με το προσδόκιμο ζωής, όπως προβλέπει και σχετική διάταξη του νόμου 3863.
  • Σε ό,τι αφορά τις κατώτερες συντάξεις, οι οποίες αποδίδονταν σε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνταν με λίγα ένσημα και είχαν κατά τεκμήριο χαμηλούς μισθούς, με σχετική εγκύκλιο τον περασμένο Αύγουστο για την εφαρμογή των «προαπαιτούμενων» του μνημονίου, η κυβέρνηση μείωσε την κατώτερη σύνταξη από τα 486 στα 392,61 ευρώ, επέβαλε ποινή 10% (επιπλέον του 6%) στις λεγόμενες «πρόωρες» συντάξεις, ενώ ανέστειλε την καταβολή ολόκληρου του ποσού των κατώτερων συντάξεων (καταβάλλεται μόνο το τμήμα που αντιστοιχεί στις εισφορές) μέχρι ο συνταξιοδοτούμενος να συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα όμως και τότε, δε θα του δίνεται αυτόματα η υπόλοιπη σύνταξη που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια, αλλά θα εξετάζεται σε συνάρτηση με εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία.
  • Από το Μάρτη του 2016 αρχίζει η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ για 200.000 συνταξιούχους.
  • Από τον περασμένο Ιούλη, 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους μειωμένες κατά μέσο όρο 3,5%, καθώς παρακρατούνται τα ποσά για την εισφορά στον κλάδο Υγείας.
  • Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται να δώσει καμία αύξηση στις κατώτερες συντάξεις, κύριες και επικουρικές, τουλάχιστον μέχρι το 2021!
  • Υπαγωγή όλων των επικουρικών ταμείων στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ). Σε συνδυασμό με την άλλη διάταξη που ψηφίστηκε, η οποία απαγορεύει οποιαδήποτε χρηματοδότηση του ΕΤΕΑ πέραν των εισφορών των ασφαλισμένων, προδιαγράφει νέες μειώσεις στις επικουρικές, τόσο των συνταξιούχων που ήδη είχαν ενταχθεί στο Ταμείο, όσο και των νέων που υπάγονται τώρα.

Οταν ο κ. Μουζάλας πριν από ελάχιστο, για να εξαλειφθεί η μνήμη, καιρό, ζητούσε να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις των ναυτεργατών και να λυθούν οι κάβοι, ώστε να μεταφερθούν καραβιές προσφύγων απ' τα νησιά στον Πειραιά, δεν απειλούσε την πατρίδα. Μόνο τη χειμαζόμενη εργατική της τάξη και τον αγώνα επιβίωσής της. Αντικομμουνισμός με προσφυγικό, αλληλέγγυο γάντι.
Οταν πριν από δεκαεφτά χρόνια, έγραφα και φώναζα, παρέα με ελάχιστους εκτός ΚΚΕ, για το βρώμικο παιχνίδι των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που είχαν στηθεί για να εκτελούν τη βρωμοδουλειά κυβερνήσεων και κεφαλαιουχικών συμφερόντων, καθώς πληθωριστικά κατέκλυζαν το δημόσιο βίο, ήμουνα «φαιοκόκκινη» κ.λπ. κ.λπ.!
Οταν το 2000-1 ως βουλευτής του ΚΚΕ, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, κατήγγειλα το διορισμό του υπερ-γιατρού χωρίς σύνορα Μπερνάρ Κουσνέρ ως «πρωθυπουργού» του ΝATO (KFOR) στο μαρτυρικό Κόσσοβο, προγκαριζόμουνα περίπου ως ερυθρά πόρνη... Πικρά μετανιώνοντας που είχα συντονίσει κάμποσους «μαραθώνιους» συλλογής χρημάτων στα κρατικά και μη κανάλια υπέρ τους, «χρηματοδοτώντας» έτσι την... καριέρα του με τα λεφτά των φτωχών πονόψυχων Ελλήνων. Τώρα που οι φασιστοναζίδες στην ΕΕ, αλλού κυβερνάνε με μάσκες κι αλλού χωρίς, οι αριστεροδέξιοι κεφαλαιοκράτες βρήκαν αποτελεσματικότερο θεριό για να ποδηγετήσουν μάζες, κι άρχισαν να τις αποκαθηλώνουν γιατί πια δε συμφέρουν.
Οταν επί δεκαετίες κραύγαζα για τις εξωχώριες εταιρείες, τις διαβόητες «οφσόρ», που ως κεντρική πολιτική επιλογή της ευρωλυκοσυμμαχίας, έδειχναν για ποιους ισχύουν σύνορα και Σένγκεν και Δουβλίνα, δηλαδή τους λαούς - πρόσφυγες εν δυνάμει κι ανά πάσα, συμφέρουσα το κεφάλαιο, στιγμή, δεν είχαν έρθει καραμπινιέροι στα ελληνοαλβανικά σύνορα, δεν είχαν έρθει Αυστριακοί χωροφυλάκοι στα ελληνοβουλγαρικά, μήτε το ΝΑΤΟ στο γκρίζο Αιγαίο.
Οταν κατέθετα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης απέναντι στην Κάρλα Ντελ Πόντε για τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, κάτι ντόπια τσιράκια και πληρωμένοι κονδυλοφόροι έχυναν δηλητήριο για «κομμουνιστική στήριξη στον δικτάτορα Μιλόσεβιτς» κι άλλα τέτοια φαιόφαιδρα. Ημουν «μελό» απέναντι στο γιουγκοσλαβικό διαμελισμό. Το ίδιο κι όταν σπάραξα και ούρλιαξα στη Ρουάντα. Κι απ' τη φρίκη που μετέφερα σε τηλεόραση κι ένα βιβλίο, ελάχιστα αναπαράχτηκαν ως «προσφυγιά μετά τη μεγαλύτερη σφαγή του 21ου αιώνα» γιατί ήταν μακριά, μόνο μαυράκια τα παιδιά, κι η υποσαχάρια Αφρική δεν είχε μπει στο στόχαστρο ακόμη των... διεθνών επενδύσεων.
Οταν πρωτοέγραψα για το «ΕΪΤΖ ως όπλο» πίσω το 1983 ήμουνα ακραία που φαντασιωνόταν χειραγώγηση μαζών κι άλλα τέτοια «προοδευτικά» της εποχής, που ανάθεμα κι αν γνώριζαν περί τίνος πρόκειται, ενώ τα φιογκάκια δε διακοσμούσαν τις οθόνες μια μέρα κάθε χρόνο. Ασε που κανείς δεν φανταζόταν τότε, μήτε κι εγώ δηλαδή, πως στον 21ο αιώνα, οι οροθετικοί μαζί με καρκινοπαθείς κι άλλους «ακριβούς» ασθενείς, θα διαπραγματεύονταν τη ζωή τους με τρόικες και κουαρτέτα στα πλαίσια απασφαλισμένου Ασφαλιστικού...
Αυτήν την άναρχη καθόλου υγιεινή σαλάτα αναμνήσεων δεν θα την ανακάτευα, και δη εδώ, στη γωνιά που ελεύθερα λέω τη γνώμη μου για την πατρίδα χωρίς να την αποκόβω από τη θέση της στο γεωπολιτικό χάρτη των επιλογών της, αν δεν γεννιόμουνα σα σήμερα, ακριβώς πριν από εξήντα δύο χρόνια, οπότε η αναδρομή σε σβησμένα κεριά είναι ακούσια βίαιη και παρηγορητικά υποκειμενική. Την πυροδότησε όμως αυτό το αίσθημα σιχαμάρας, η ναυτία που σε πιάνει όταν τσαλαπατιέται το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Εννοια συκοφαντημένη, αλλά πάντα παρούσα στο κοινωνικό, ατομικό και συλλογικό υποσυνείδητο, όπου Γης και θάνατος. Την πυροδότησε το αίσθημα πως έζησα, να δω τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά να πηγαίνει σπιτάκι του, έχοντας ομολογήσει πως έσφαξε τον Φύσσα, χωρίς να έχει δικαστεί. Τον φαντάζομαι να βλέπει στην τηλεόραση τον Τραμπ να λέει καλολογίες για την Κου Κλουξ Κλαν, να χαζεύει τα βιντεάκια του «Ισλαμικού Κράτους» και να παίρνει ιδέες, να χαίρεται την Τζολί να δηλώνει πως δεν βλέπει να τελειώνει το δράμα των προσφύγων, αφήνοντάς του ακούσια λίπασμα για μελλοντική δράση, και τη μάνα του Παύλου να προσπαθεί να μείνει ζωντανή ανάμεσά μας, μάρτυρας του ακατανόητου. Θυμήθηκα «πρωτοσέλιδα» σήμερα που το αόρατο χέρι της παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς πόνου, αποφάσισε να ανακηρύξει την 20ή Μαρτίου Παγκόσμια Μέρα Ευτυχίας. Περί Δικαίου, μπορεί. Περί Αισθήματος μπορεί. Κοινόν όμως;


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Με «χαλί» το γνωστό παραμύθι για τους «κρίσιμους κάβους» που μόλις περάσουν θα δει τάχα ο λαός το περιβόητο... «φως στον ορίζοντα», η κυβέρνηση ξεδιπλώνει μια σειρά από κάλπικα επιχειρήματα γύρω από τη φύση και την πορεία της διαπραγμάτευσης, επιχειρώντας να αποσπάσει την ανοχή των εργαζομένων και του λαού, να περιορίσει όσο μπορεί την αντίδρασή τους απέναντι στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και την υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων που περιλαμβάνονται στο πακέτο της πρώτης «αξιολόγησης» του 3ου μνημονίου.
Το «τυράκι» της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους
«Αιχμή του δόρατος» στη σχετική επιχειρηματολογία του Μεγάρου Μαξίμου, καθώς και άλλων επιτελείων του συστήματος, είναι το γνωστό... «τυράκι»: Η «ελάφρυνση του χρέους». Οσο, μάλιστα, προχωράνε τα παζάρια με τους «εταίρους» και όσο πιο κοντά έρχεται η προώθηση του επόμενου αντιλαϊκού πακέτου, τόσο «εξελίσσεται» και ο τρόπος που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση το ζήτημα του κρατικού χρέους, ενός χρέους που προκλήθηκε για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Πριν από περίπου δύο βδομάδες, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη συνεδρίαση της ΚΕ του κόμματός του, ανέπτυσσε τη θεωρία της... «Ιθάκης»: «Με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης», έλεγε, «ανοίγει ο δρόμος στην απαραίτητη, αναγκαία συζήτηση για την απομείωση της καθαρής παρούσας αξίας του δημόσιου χρέους». Δηλαδή, συνέχιζε, «η συμφωνία του καλοκαιριού» (έτσι λέγεται πλέον στα... ΣΥΡΙΖΑίικα το 3ο μνημόνιο), είναι μια συμφωνία που «έχει Ιθάκη, δεν είναι ένας ατελείωτος Γολγοθάς, έχει στόχο»...
Μια βδομάδα μετά και καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να προωθήσει η κυβέρνηση γίνεται όλο και πιο δύσκολο να «κουκουλωθούν», η «Αυγή της Κυριακής» παρουσιάζει στο πρωτοσέλιδό της τη «δραστική μείωση του χρέους» ως... «αντιστάθμισμα στις εξωφρενικές απαιτήσεις του ΔΝΤ».
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση καλλιεργεί την απάτη ότι ο λαός πρέπει να υπομείνει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, γιατί η «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους που θα ακολουθήσει, θα ελαφρύνει τάχα και τα δικά του βάρη.
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι τελείως διαφορετική:
-- Τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται μέσω του 3ου μνημονίου, όπως και τα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων που διατηρούνται στο ακέραιο, είναι μόνιμου χαρακτήρα, ο πυρήνας τους προωθείται σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα από το ύψος του κρατικού χρέους, ακριβώς γιατί υπηρετούν την προσπάθεια του κεφαλαίου να διασφαλίσει και να μεγιστοποιήσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του.
-- Η όποια «διευθέτηση» του κρατικού χρέους, είτε με επιμήκυνση στην περίοδο αποπληρωμής είτε με μειώσεις τόκων κ.ο.κ., θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα. Το ύψος της «ελάφρυνσης» θα εξαρτηθεί από τον όγκο των αναδιαρθρώσεων, όπως είπε χαρακτηριστικά την περασμένη βδομάδα ο επικεφαλής του Euro Working Group, Τ. Βίζερ, επιβεβαιώνοντας αυτό που έχει ήδη βιώσει ο λαός από τα προηγούμενα «κουρέματα» του χρέους: Κανένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός, καμιά αστική τάξη και κανένα μονοπώλιο δεν προχωρά σε «διευθέτηση» χρέους... «για την ψυχή της μάνας του» και χωρίς ανταλλάγματα.
-- Η όποια... «εξοικονόμηση πόρων» από την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, όπως και τα «οφέλη» από τα υπόλοιπα στοιχεία που συμπληρώνουν την «Ιθάκη» του κεφαλαίου (π.χ. συμμετοχή στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, κονδύλια από το «πακέτο Γιούνκερ» κ.ο.κ.), δεν πρόκειται να κατευθυνθούν στην ανακούφιση λαϊκών στρωμάτων, στην ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους. Αντίθετα, μέσω του «αναπτυξιακού νόμου» και των άλλων αντίστοιχων «εργαλείων» που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση, θα αποδοθούν ξανά στο κεφάλαιο, με τη μορφή επιπλέον κρατικών ενισχύσεων στις επενδύσεις του, νέων φοροελαφρύνσεων και προνομίων κάθε είδους...
-- Βασική παράμετρος εξάλλου της υπόθεσης «ελάφρυνση» και «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους είναι η περιβόητη «επάνοδος στις αγορές», η διασφάλιση δηλαδή της δυνατότητας του εγχώριου κεφαλαίου να λαμβάνει φρέσκα δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, φορτώνοντας νέα χρέη στην πλάτη του λαού...
«Καλοί» και «κακοί» ενωμένοι απέναντι στους λαούς
Αλλο... «κλασικό» κομμάτι της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι οι περιγραφές για τους «καλούς» και τους «κακούς» της διαπραγμάτευσης. Κάποτε σαν δίπολο «καλοί» - «κακοί» παρουσιάζονταν κατά κύριο λόγο το ζευγάρι Γαλλία - Γερμανία, αλλά καθώς τώρα με το Προσφυγικό - και πάντα με βάση τα συμφέροντα των τμημάτων του κεφαλαίου που αυτή εκπροσωπεί - η κυβέρνηση Μέρκελ έχει περάσει στο... στρατόπεδο των «καλών», το δίπολο «ανανεώθηκε», με τους «ευρωπαϊκούς θεσμούς» στο ρόλο του «καλού» και το ΔΝΤ στο ρόλο του «κακού»...
«Το ΔΝΤ δημιουργεί προβλήματα για τους γνωστούς λόγους, από την άλλη πλευρά, βεβαίως, η Κομισιόν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν μια άλλη στάση», δήλωνε σε συνέντευξή του την Παρασκευή ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας.
Η κυβέρνηση «κουκουλώνει» το χαρακτήρα των υπαρκτών αντιθέσεων, τόσο μεταξύ των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όσο και στο εσωτερικό τους, οι οποίες αφορούν βέβαια τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε ισχυρού καπιταλιστικού κέντρου, τον επιμερισμό χασούρας και κερδών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου, τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την «επόμενη μέρα» στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Τέτοιοι ανταγωνισμοί βρίσκονται κατά βάση πίσω από τη στάση του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού οργανισμού στη διαπραγμάτευση και όχι τόσο η «κοστολόγηση» του ενός ή του άλλου αντιλαϊκού μέτρου.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση «κουκουλώνει» και το γεγονός ότι ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις, όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όλα τα τμήματα του κεφαλαίου στέκονται ενιαία απέναντι στην πολιτική που τσακίζει τους λαούς, προωθούν όλοι μαζί την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ακριβώς γιατί αυτό επιβάλλουν οι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Και μόνο το «καμάρι» της κυβέρνησης για τη «σύγκλισή» της με τους «ευρωπαϊκούς θεσμούς», με τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, στις συνθήκες και τις αποφάσεις της οποίας περιλαμβάνονταν πολλά χρόνια πριν από την κρίση όσα αντιλαϊκά μέτρα επιβάλλονται σήμερα στους λαούς, είναι ενδεικτικό για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των παζαριών της...
Αντίστοιχα ενδεικτική, εξάλλου, σε σχέση με το για λογαριασμό τίνος επιβάλλονται τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, είναι η «αγωνία» που εκφράζει ο ΣΕΒ για την «άμεση και με επιτυχία ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του νέου προγράμματος», όπως και οι προτάσεις που καταθέτει για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, όπως π.χ. για τη σύνδεση του «αφορολόγητου» με το όριο της φτώχειας...
«Κόκκινη γραμμή»... η υπεράσπιση του μνημονίου!
Το παραμύθι της κυβέρνησης για τους «κακούς» της διαπραγμάτευσης που «ζητάνε περισσότερα από όσα συμφωνήσαμε», έχει και την αντίστοιχη συνέχεια: «Ξεκαθαρίζω ότι η Ελλάδα δε θα κάνει τίποτα λιγότερο, αλλά και τίποτα περισσότερο από όσα προβλέπει η συμφωνία του Ιούλη», διατυμπάνισε ο Αλ. Τσίπρας σε δηλώσεις του στη συνάντηση των σοσιαλδημοκρατών ηγετών της ΕΕ στο Παρίσι, τα ίδια επανέλαβε και προχτές, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.
Επιβεβαιώνοντας ότι η λογική του τάχα «μικρότερου κακού» οδηγεί πάντα στο ακόμα μεγαλύτερο, η κυβέρνηση της... «σκληρής διαπραγμάτευσης» καλεί το λαό να υιοθετήσει ως... «κόκκινη γραμμή» την υπεράσπιση του 3ου μνημονίου! Τη διατήρηση δηλαδή όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων και την προσθήκη νέων βάρβαρων αναδιαρθρώσεων σε Ασφαλιστικό, Φορολογικό, Εργασιακά, «κόκκινα» δάνεια, ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.
Ακόμα παραπέρα, το πόσα μέτρα λαμβάνονται, όπως και το «μείγμα» της αντιλαϊκής πολιτικής καθορίζονται στην πραγματικότητα από τις ανάγκες του κεφαλαίου και το «ειδικό βάρος» του στους διεθνείς ανταγωνισμούς και όχι με βάση τη... «διαπραγματευτική τακτική» της εκάστοτε κυβέρνησης. Στο φόντο λοιπόν της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης, της δυσκολίας της ΕΕ να περάσει σε δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η πορεία της αντιλαϊκής κλιμάκωσης, πέρα και πάνω από όσα προβλέπει η... «συμφωνία του Ιούλη», είναι προδιαγεγραμμένη, στο βαθμό που ο λαός περιμένει άσπρη μέρα από τις... «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης.
Σφαγή με... «κοινωνική δικαιοσύνη»
Και αφού πλέον δεν έχει μείνει και κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι έρχονται και νέα αντιλαϊκά μέτρα, η κυβέρνηση επιστρατεύει και τη θεωρία της σφαγής με... «κοινωνική δικαιοσύνη».
«Η κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι πως πρέπει να πληρώσουν και αυτοί οι οποίοι δεν πλήρωναν», λέει π.χ. ο Π. Ρήγας για το Φορολογικό, μιλώντας για «επιβάρυνση ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα».
Πίσω από το... «να πληρώσουν και αυτοί» βέβαια κρύβεται όλο το ζουμί: Ο λαός καλείται να συνεχίσει να ματώνει για λογαριασμό του κεφαλαίου, με την... «παρηγοριά» ότι τώρα θα πληρώσουν και οι «έχοντες». Μόνο που ως «έχοντες» βαφτίζονται όσα τμήματα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων βρίσκονται ακόμα πάνω από τα όρια της φτώχειας, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ακουμπά τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά του τάζει και κάθε είδους ανταλλάγματα και «κίνητρα», ώστε και η όποια πρόσκαιρη «επιβάρυνσή» του ενδεχομένως να προκύψει από το α ή το β μέτρο, να του δοθεί πίσω στο πολλαπλάσιο...
***
«Τυράκια» σαν την «ελάφρυνση» του χρέους, «καλοί» και «κακοί» στη διαπραγμάτευση, «κόκκινες γραμμές», «μέτρα με κοινωνική δικαιοσύνη»... Ολα τα προηγούμενα χρόνια έχει συσσωρευτεί μπόλικη πείρα που μπορεί να αξιοποιήσει ο λαός, ώστε να μην «τσιμπήσει» σε τέτοιου είδους παραμύθια, όπως και στις διάφορες παραλλαγές τους που θα λανσάρονται όσο πλησιάζει η ώρα της ψήφισης και της εφαρμογής των νέων αντιλαϊκών μέτρων...

Καμιά αυταπάτη δε χωράει για τα παζάρια της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, καμιά αναμονή για το αποτέλεσμά τους. Στη νέα φάση της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου που βρίσκεται προ των πυλών, απάντηση μπορεί να δώσουν μόνο η συνεχής λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση, η οργάνωση της πάλης στην κατεύθυνση της ανατροπής!

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget