03/08/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι κατ’ ανάγκην φίλος μου. Καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας. Ειδικά τώρα που, με αφορμή τις δηλώσεις Ομπάμα για την Ελλάδα, από πολλές πλευρές ακούγεται ότι «οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας»…
    Οι ΗΠΑ, βασικώς είναι φίλοι του… εαυτού τους. Η Ελλάδα αξιοποιείται από μέρους τους ως «εργαλείο» στην αντιπαράθεσή τους με την Γερμανία. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης η μεταξύ τους ενδοιμπεριαλιστική αντιπαράθεση έχει ενταθεί. Οι Αμερικανοί εκείνο που θέλουν είναι ένα μεγαλύτερο βάρος της συνεχιζόμενης κρίσης να πλήξει το γερμανικό κεφάλαιο, καθώς το τελευταίο με την πολιτική που έχει επιβάλει στην ΕΕ κερδίζει από την κρίση.
    Ο Ομπάμα όταν αναφέρεται στην «ανάπτυξη» ή εναντίον της λιτότητας, δεν μιλά στο όνομα των λαϊκών στρωμάτων της Ελλάδας, της Ευρώπης ή ακόμα και της ίδιας της Αμερικής. Μιλά στο όνομα των αμερικανικών μονοπωλίων και εκείνης της«επεκτατικής πολιτικής» που εφόσον κερδίσει θέσεις εντός της ΕΕ θα δημιουργήσει αναχώματα στον ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη και θα ενισχύσει την υπεροχή του δολαρίου έναντι του ευρώ. Αλλά ούτε τα απάνθρωπα κοινωνικά αποτελέσματα (και) αυτής της πολιτικής στο εσωτερικό των ΗΠΑ (σσ: χτες μόλις ανακοινώθηκε ότι έσπασε ρεκόρ ο αριθμός των αστέγων στη Νέα Υόρκη), ούτε η ενίσχυση του δολαρίου έναντι του ευρώ, ούτε φυσικά το αντίστροφο, μπορούν να εμφανίζονται σαν φάρμακο της καταστροφής που έχει συντελεστεί στην Ελλάδα.
    Θα έλεγε κανείς ότι η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τίποτα, αντίθετα έχει να κερδίσει από την αξιοποίηση αυτών των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, προωθώντας τις δικές της θέσεις. Αυτή θα ήταν μια θαυμάσια ιδέα και τακτική εφόσον ικανοποιείτο μια βασική προϋπόθεση: Ότι θα επρόκειτο όντως για αξιοποίηση αυτών των αντιθέσεων. Και όχι για μονομερή συμπόρευση με τις ΗΠΑ, για αναγόρευσή τους σε «σωτήρες» της ανθρωπότητας, για αφελή εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και για αναγωγή σε «λαϊκό συμφέρον» του συμφέροντος τμημάτων της ελληνικής πλουτοκρατίας, που άλλοτε  προσδένεται στο ρώσικο, το αγγλικό, ή το γαλλικό άρμα – μετά την τουρκοκρατία – άλλοτε στο βρετανικό, το αμερικάνικο πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άλλοτε στο γερμανικό, και τούμπαλιν.
    Μα τέτοια πρόσδεση όπως κι αν πλασαρίστηκε κάθε φορά είχε δραματικά αποτελέσματα: Από την μικρασιατική καταστροφή μέχρι την αμερικανοβρετανική επέμβαση στα ελληνικά πράγματα τη δεκαετία του ’40, κι από την απριλιανή δικτατορία μέχρι την κυπριακή τραγωδία.
    Για να έχουμε, λοιπόν, μια καθαρή εικόνα της «φιλίας» που μας προσφέρουν οι ΗΠΑ χρήσιμο είναι να αξιολογηθούν ορισμένα στοιχεία:
    α) Τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ΗΠΑ στο ΔΝΤ που αν μη τι άλλο έχει δείξει με τον πιο απροσχημάτιστο τρόπο τις «φιλικές του διαθέσεις προς την Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια…
    β) Ενώ ο πρόεδρος Ομπάμα διατύπωνε τις… φιλελληνικές του θέσεις στην συνέντευξή του στο CNN και στην τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ.Τσίπρα, στο αμερικάνικο έδαφος το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αρνήθηκε να εξετάσει την προσφυγή της Αργεντινής εναντίον της περσινής απόφασης του δικαστή Γκρίεζα, με την οποία δικαιώθηκαν τα διεθνή χρηματοπιστωτικά όρνεα στην προσπάθεια να εισπράξουν τόκο 1000 φορές (!) πάνω από τα δάνεια που είχαν δώσει και επιχειρήθηκε να οδηγηθεί η Αργεντινή στη χρεοκοπία.
    γ) Ενώ ο Ομπάμα στέλνει αποστολή οικονομικών εμπειρογνωμόνων στην Αθήνα για να «βοηθήσει» την Ελλάδα, στη Βενεζουέλα ο πρόεδρος Μαδούρο κατηγόρησε ανοιχτά τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μπάιντεν ότι αξιοποιεί και επιτείνει την οικονομική κρίση της χώρας ώστε «να προκληθεί πραξικόπημα».
    δ) Ο ρόλος των περίφημων τοξικών παραγώγων στην εκδήλωση και διόγκωση της κρίσης που ενέσκηψε το 2008 είναι πασίγνωστος. Μετά τις τόσες οιμωγές, τις κατάρες και τις υποσχέσεις (και του Ομπάμα) ότι θα μπει τέλος σε αυτή την πρακτική, την κανιβαλικού τύπου κερδοσκοπική πρακτική της «φούσκας», έκτοτε δεν έχει αλλάξει τίποτα. Το αντίθετο: Η τοξική βόμβα των παραγώγων αγγίζει σήμερα τα 700 τρισεκατομμύρια δολάρια (!), δηλαδή έχει διαμορφωθεί οχτώ φορές πάνω από το παγκόσμιο ΑΕΠ! Ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ σε αυτή την κατάσταση; Αρκεί ένα στοιχείο: Τα 120 τρισεκατομμύρια αυτής της «φούσκας» ανήκουν σε δυο μόνο αμερικανικές τράπεζες: τη «Citigroup» και τη «JPMorgan»…
    ε) Τις «φιλικές» διαθέσεις των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας αυτά τα χρόνια τις είχαμε ακούσει τόσο από τις απευθείας διαβεβαιώσεις του Ομπάμα προς τον Γιώργο Παπανδρέου όσο και προς τον Αντώνη Σαμαρά. Τις διαθέσεις, δε, της Γερμανίας για το πώς θα χειριστεί το «θέμα Ελλάδα» οι Αμερικάνοι τις γνώριζαν από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα ο Γκάιτνερ, ο πρώτος υπουργός Οικονομικών του Ομπάμα, όταν συνάντησε τον Σόιμπλε κατάλαβε από το 2010, όπως λέει, ότι οι Γερμανοί ήθελαν να «λιώσουν την Ελλάδα». Αυτό – λέει - τον… σοκάρισε. Αλλά το «σοκ» του δεν είδαμε να το μετατρέπει σε πολιτική για να ματαιωθούν τα όσα σοκαριστικά επέρχονταν για την Ελλάδα. Ο κ.Γκάιτνερ κατάφερε να συμβιώσει αρμονικότατα με το «σοκ» του και περιορίστηκε να το καταγράψει σε ένα βιβλίο που το εξέδωσε μόνο μετά από τρία χρόνια απ’ όταν κατάλαβε ότι οι Γερμανοί θα «έλιωναν» την Ελλάδα…
    Κατόπιν αυτών, υπάρχει ίσως ένα πράγμα που θα μπορούσαμε να διδαχτούμε από τους Αμερικάνους και τον κυνισμό τους. Ισχύει τόσο στις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, όσο και με τους «εταίρους» της στην Ευρωζώνη. Το διατύπωσε ένας εκ των βασικότερων αρθρογράφων της «Wall Street Journal», ο οποίος αμέσως μετά τις εκλογές στην Ελλάδα, έγραψε: «Έλληνες, αν θέλετε ένα φίλο, αγοράστε σκύλο»…

Της Κάλι Καρά
157 χρόνια πριν, 8 Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους, να κατεβούν σε απεργία και διαδηλώσεις, να αντισταθούν στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που βίωναν. Ζητούσαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας που έφταναν 16 ώρες την ημέρα και εξίσωση στους μισθούς τους -που ήταν σημαντικά μικρότεροι- με αυτούς των ανδρών.
Δεν είναι τυχαίο ότι διαχρονικά η αστική τάξη αποφεύγει την 8η Μάρτη, όπως «ο διάολος το λιβάνι» και με όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της προσπαθεί να πνίξει στην αφάνεια αυτή την ιστορική επέτειο, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Η νέα γυναίκα της εργατικής λαϊκής οικογένειας δεν πρέπει να μάθει ότι τίποτα δεν της χαρίστηκε και ότι όλα κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Η νέα γυναίκα δεν πρέπει να μάθει ότι η σπίθα μπήκε στους άνδρες και γυναίκες προλετάριους όλου του κόσμου για να σπάσουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης από την Οχτωβριανή Επανάσταση. Τότε το ζήτημα της ισοτιμίας της γυναίκας μπήκε στις πρώτες προτεραιότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, με μέτρα πρωτόγνωρα και για τα πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη. «...Πρέπει οι γυναίκες να ξέρουν πως η προλεταριακή εξουσία σημαίνει για αυτές πλήρη ισοτιμία δικαιωμάτων με τον άνδρα και διά νόμου και στην πράξη στην οικογένεια, στο κράτος και στην κοινωνία κι ακόμα γκρέμισμα της εξουσίας της αστικής τάξης…», έλεγε ο Λένιν στη συζήτησή του με την Κλάρα Τσέτκιν.
Ότι το 1924 στους αγώνες των καπνεργατών σκοτώνεται η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου στην απεργία της Καβάλας και το 1926 η Βασιλική Γεωργατζέλη, έγκυος 6 μηνών, στην απεργία του εργοστασίου «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, η Αναστασία Καρανικόλα το 1936 στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις των καπνεργατών Θεσσαλονίκης και τόσες άλλες επώνυμες και ανώνυμες μαχήτριες του εργατικού - λαϊκού μας κινήματος και των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του λαού μας.
Πρέπει να μείνει μακριά από συνειρμούς και συγκρίσεις, που μπορεί να προκληθούν από την ιστορική αναφορά σε τέτοια γεγονότα, για τη σημερινή ζωή της. Πρέπει να μείνει μακριά από τη σκέψη ότι σε όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες θα παραμένει ανισότιμη, γιατί η εργατική της δύναμη, πιο φθηνή, πιο ευέλικτη και περισσότερο εκμεταλλεύσιμη, αξιοποιείται από το κεφάλαιο πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της κερδοφορίας του.
Σήμερα ο γερασμένος και σάπιος καπιταλισμός, που καθρεφτίζεται ανάγλυφα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, παίρνει πίσω ότι κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες στο όνομα της « ισότητας».ενώ προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του για τη δήθεν ισότητα ανδρών και γυναικών το πρότυπο της «γυναίκας επιχειρηματία» που «χειραφετήθηκε» εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους, της γυναίκας που μετέχει στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων, ενώ διαλαλεί ως «αξία» τη δραστηριότητα της αστής κυράς του καπιταλιστή που διαφημίζει το «φιλάνθρωπο» πρόσωπο της απάνθρωπης κοινωνίας.
Καμία συμφιλίωση των γυναικών της εργατικής λαϊκής οικογένειας με το πρόσταγμα του κεφαλαίου να προσαρμόσουν τις ανάγκες τους με τα ελάχιστα. Καμιά ανοχή στους νεόφωτους «αριστερούς» που πασχίζουν πώς να τα πάρουν από τους φτωχούς και να τα δώσουν στους εξαθλιωμένους, αφήνοντας ανέπαφο το κεφάλαιο. Να δουλεύουν για ψίχουλα ή χωρίς αυτά αν είναι κάτω των 30 χρονών, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς κυριακάτικη αργία και ξεκούραση, να μην έχουν δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, δωρεάν προληπτικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς, δωρεάν φάρμακα και νοσοκομειακή περίθαλψη για τα παιδιά τους, την οικογένειά τους, τις ίδιες, να μην έχουν δωρεάν δημόσια μαιευτήρια, επίδομα τοκετού, αυξημένες άδειες εγκυμοσύνης, με αξιοπρέπεια.
Να ζουν χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, να μην έχουν να βάλουν ψωμί στο τραπέζι τους, να στέλνουν νηστικά τα παιδιά τους στο σχολείο, με αξιοπρέπεια. Να κινδυνεύουν να χάσουν και το σπίτι τους, όχι από τους κομμουνιστές, όπως για δεκαετίες τις τρομοκρατούσε η αντικομουνιστική προπαγάνδα, αλλά από τα «κοράκια» του καπιταλιστικού συστήματος.
Αξιοπρέπια για τις γυναίκες της εργατιάς, της αγροτιάς, τις γυναίκες του μικρομάγαζου, αυτές που βοηθούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις, για τις νέες, σημαίνει να αντλήσουν δύναμη από την πείρα των αγώνων του παρελθόντος, από τις υφάντρες της Ν. Υόρκης και να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει και τους την στερούν ΕΕ και κυβερνήσε
ις. Να πρωτοστατήσουν στους σημερινούς ταξικούς αγώνες, μέσα από την Κοινωνική Συμμαχία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ.
Αυτή η Κοινωνική Συμμαχία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παλέψει για να ανατραπούν αντιλαϊκοί νόμοι, να αναχαιτιστεί η αντιλαϊκή επίθεση, για να σπάσουν τα δεσμά με την ΕΕ, να πάρει ο λαός τον πλούτο στα χέρια του και να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών του, για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών. 

Πολλές φορές, τον τελευταίο μήνα, έχουμε σημειώσει στο «Ριζοσπάστη» ότι η κυβέρνηση κινείται στην κατεύθυνση να «παίξει» το χαρτί της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας στην περιοχή της Ν/Α Μεσογείου, μια περιοχή με ανοιχτά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων (Ουκρανία, Μ. Ανατολή και Β. Αφρική). Στην πραγματικότητα, αποτελεί συνέχιση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου που προσπάθησαν να υπηρετήσουν και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.
Οι πληροφορίες κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών, που δημοσιεύσαμε χτες, αποδεικνύουν περίτρανα αυτές τις προθέσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει η Ελλάδα να γίνει προκεχωρημένο φυλάκιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή της Μ. Ανατολής, παίζοντας ταυτόχρονα και το ρόλο του «γεφυροποιού» ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη μια, και της Ρωσίας, από την άλλη, καθώς και σε άλλες διενέξεις (π.χ., Ισραήλ - Παλαιστίνιοι).
Το εγχείρημα, όσο και αν ενδύεται τις διακηρύξεις περί πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και περί σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, στην πραγματικότητα, θα πρέπει να δημιουργεί ανησυχία στο λαό για το τι μέλλει γενέσθαι.
Σημειώνουμε ότι, τις τελευταίες μέρες, ρεπορτάζ και αρθρογραφία σε μια σειρά εφημερίδες αναφέρουν σχέδια για «εαρινή εκστρατεία» με πρωτοβουλία ΗΠΑ, κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Η κυβέρνηση, από την άλλη έχει σηκώσει ψηλά στην ατζέντα της την «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών» της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, καθώς και της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Δε θα ήταν αυθαίρετο να υποθέσουμε ότι η συγκυβέρνηση θα γινόταν αρωγός μιας τέτοιας εκστρατείας, βεβαίως, πάντα για «ανθρωπιστικούς λόγους», «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών», «υπεράσπιση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς» και άλλα πολλά. Προσχήματα, άλλωστε, μπορούν να βρεθούν για τη συμμετοχή σε μια ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η συμμετοχή αυτή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς πλασάρεται ως διαπραγματευτικό ατού στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που διεξάγει η ελληνική κυβέρνηση με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ για λογαριασμό του κεφαλαίου, με στόχο τη χαλάρωση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής που θα δώσει τη δυνατότητα στήριξης των καπιταλιστικών επενδύσεων από το κράτος. Οι τελευταίες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, ενθαρρυμένες από τα ΝΑΤΟικά σχέδια περί γκρίζων ζωνών, είναι τροχιοδεικτικά των επικίνδυνων εξελίξεων που προμηνύει η συνέχιση της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.
Τα επισημαίνουμε αυτά, γιατί ο λαός θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση.
To άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη του Σαββάτου 7 Μάρτη.

Τότε και τώρα..
Με αφορμή το νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, θυμηθήκαμε την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, πριν γίνει βέβαια κυβέρνηση, τότε που καθιερώνονταν τα χαράτσια (ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων - ΕΕΤΗΔΕ, εισφορά αλληλεγγύης, ακόμα πιο πρόσφατα ΕΝΦΙΑ κ.λπ.). Χαράτσια που πλήρωνε ο λαός ως αποτέλεσμα των αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων και της δανειακής σύμβασης. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση αναγνωρίζει αυτά τα χαράτσια και χαρακτηρίζει πατριωτικό καθήκον το να τα πληρώσει ο λαός, υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Τότε που εφαρμόζονταν αυτά τα χαράτσια, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλοι είχαν αναγάγει τις προσφυγές στα δικαστήρια, όπου ζητούσαν την ακύρωση των χαρατσιών και τη μη πληρωμή τους, σε κύρια μορφή πάλης. Πολλές τέτοιες υποθέσεις εκκρεμούν ακόμα στα δικαστήρια. Τώρα, ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει με το νομοσχέδιο; Οτι εάν κάποιος παραιτηθεί από τα ένδικα μέσα, από τις προσφυγές δηλαδή που έχει καταθέσει και εκκρεμούν, γλιτώνει τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα και πληρώνει ατόφιο το αρχικό χαράτσι... Τα συμπεράσματα δικά σας...

Το άλλο μισό των... εξαγγελιών
Δείγμα γραφής για το αν τελικά θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο στα σχολεία, αν θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες που έχουν μαθητές και εκπαιδευτικοί έδωσαν οι συναντήσεις των Διοικητικών Συμβουλίων ΟΛΜΕ και ΔΟΕ με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, με αρνητικές απαντήσεις στο σύνολο των αιτημάτων που προϋποθέτουν γενναία χρηματοδότηση.
Οσο για τις θετικές εξελίξεις που κάποιοι θέλησαν να απομονώσουν από τη συνολικότερη πολιτική, συνοδεύονται η καθεμιά τους και από ένα «αλλά». Ετσι, επιστρέφουν μεν οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα (όπως έπρεπε) αλλά οι τοποθετήσεις τους θα σημάνουν λιγότερους διορισμούς των υπόλοιπων εκπαιδευτικών. Καταργούνται η τράπεζα θεμάτων και οι περσινοί όροι προαγωγής, μένει όμως, προς το παρόν, ο νόμος για το «νέο» λύκειο και όλη η φιλοσοφία και τα μέτρα που κουβαλάει. «Παγώνει» η σημερινή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αλλά ετοιμάζεται νέα, άλλη αξιολόγηση, ενώ η ηγεσία του υπουργείου δεν έχει τοποθετηθεί στα όσα προβλέπονται για σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας (μέιλ Βαρουφάκη και δηλώσεις Κατρούγκαλου).

Η «τσιμπίδα του ΣΔΟΕ»
Η λίστα των φοροφυγάδων που «πιάνει η τσιμπίδα του ΣΔΟΕ» χρησιμοποιείται τακτικά για να αποπροσανατολίζει το λαό από τη βασική αιτία των δεινών του, το καπιταλιστικό σύστημα, και να του δίνει έναν εύκολο και «κοντινό» στόχο, τον τάδε ή τον δείνα ιδιώτη φοροφυγά. Τα αστικά ΜΜΕ αναλαμβάνουν να πλασάρουν τον αποπροσανατολισμό, χωρίς να πετυχαίνουν πάντα να αποφεύγουν σχεδόν πανομοιότυπα ρεπορτάζ... Αυτό γινόταν και με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αυτό συνεχίζει να γίνεται και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Το ζήτημα, φυσικά, δεν είναι μόνο η φοροδιαφυγή των διαφόρων κατηγοριών επαγγελματιών, αλλά η νόμιμη ιδιοποίηση από το κεφάλαιο του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, πετώντας τους ένα ξεροκόμματο, τελευταία ούτε κι αυτό. Με τη μια ή την άλλη κυβέρνηση αστικής διαχείρισης το κεφάλαιο καταφέρνει πάντα να μένει έξω από τα πυρά και να προβάλλεται μάλιστα ως ό,τι πιο δημιουργικό και γνήσιο έχει να επιδείξει η χώρα. Αν όμως διαβάσει κανείς προσεκτικά ακόμη και αυτές τις λίστες φοροφυγάδων που δίνονται στη δημοσιότητα, με όλες τις επιφυλάξεις για την επιλογή που έχει γίνει στη σύνθεσή τους, θα διαπιστώσει ότι μερικά από τα μεγαλύτερα ποσά φοροδιαφυγής δεν αφορούν μεμονωμένα άτομα, αλλά εταιρείες, που με τη μέθοδο της υπερτιμολόγησης ή των πλαστών παραστατικών γλιτώνουν εκατομμύρια σε φόρους και αποκρύπτουν ακόμη περισσότερα εκατομμύρια, από τα κέρδη που αποκομίζουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Αλίμονο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μόνο προτάσεις για ενίσχυση (δάνεια, μείωση φορολόγησης, τζάμπα χρήμα κ.τ.λ.) των ...τίμιων επιχειρήσεων, ώστε να γίνει καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο λαός πρέπει να αρκεστεί να τρώει το κουτόχορτο του κυνηγητού των φοροφυγάδων.

Χωρίς αντίκρισμα στο λαό
«Προς τα κάτω, στο 2,2%, αναθεωρήθηκε ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας για το τέταρτο τρίμηνο του 2014, από το 2,6% που είχε ανακοινωθεί τέλη Ιανουαρίου. Σημειώνεται ότι το τρίτο τρίμηνο είχε καταγραφεί εντυπωσιακή ανάπτυξη, κατά 5%. Η μεγαλύτερη αναθεώρηση των στοιχείων για την ανάπτυξη το δ΄ τρίμηνο αφορά τις επενδύσεις των επιχειρήσεων από το 1,9% στο 0,9%. Χαμηλότερη κατά το ένα δέκατο ήταν η αύξηση της κατανάλωσης στο 4,2%. Τον Ιανουάριο του 2015 παρουσιάστηκε, εν τω μεταξύ, πτώση των λιανικών πωλήσεων κατά 0,8% για δεύτερο μήνα, δημιουργώντας ερωτήματα για το εάν οι Αμερικανοί καταναλωτές έχουν αυξήσει τις αποταμιεύσεις τους ή εάν πληρώνουν χρέη» («Καθημερινή» 28/2/2015). Να, λοιπόν, η αμερικανική οικονομία, η οποία εκτιμούν ότι έχει μπει για τα καλά σε ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενίοτε επιβραδύνει και μάλιστα στις επενδύσεις. Σινιάλο που δείχνει ότι δεν είναι σταθερή η ανοδική πορεία. Ταυτόχρονα, μειώνονται η κατανάλωση και οι λιανικές πωλήσεις. Αλλη μια ένδειξη ότι η όποια ανάκαμψη δεν έχει αντίκρισμα στα λαϊκά εισοδήματα, που παραμένουν καθηλωμένα.

Νέος «πονοκέφαλος» έχει ξεσπάσει στα ΤΕΙ της χώρας, αφού δε φτάνει που η λειτουργία τους τα τελευταία χρόνια είναι σε οριακό σημείο λόγω της πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης, δε φτάνει που η νέα κυβέρνηση τους διαμηνύει ορθά - κοφτά ότι δεν πρόκειται να δουν ούτε σταγόνα χρηματοδότησης για το επόμενο τετράμηνο, τους ανακοίνωσαν κι από πάνω ότι θα υπάρξει και νέο σχέδιο «Αθηνά» με συγχωνεύσεις Τμημάτων. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ειδικά στα ΤΕΙ οι συνέπειες από το πρώτο σχέδιο «Αθηνά» είναι ακόμα νωπές, με σπουδαστές που ξεκίνησαν σε μια ειδικότητα και συνεχίζουν σε άλλη, με σπουδαστές που αναγκάστηκαν στη μέση των σπουδών τους να μετακομίσουν σε άλλη πόλη, με εργαζόμενους που έφυγαν μακριά από τις οικογένειές τους κ.ο.κ. την ώρα που οι υποδομές των Ιδρυμάτων παραμένουν στις περισσότερες περιπτώσεις τραγικά υποβαθμισμένες, Εστίες δεν υπάρχουν, το κόστος σπουδών με υλικά και σημειώσεις που οι σπουδαστές πληρώνουν από την τσέπη τους παραμένει υψηλό.
***
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό, γιατί η ανακοίνωση για ένα νέο σχέδιο συγχωνεύσεων Τμημάτων «πάγωσε» τις κοινότητες των ΤΕΙ. Ηταν όμως αυτή η ανακοίνωση ένας «κεραυνός εν αιθρία»; Εμείς απαντάμε όχι, σε καμιά περίπτωση. Γιατί όλη η φιλοσοφία του υφιστάμενου αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση, το οποίο η παρούσα κυβέρνηση το διατηρεί, εμπεριέχει τη λογική της διαρκούς επανεξέτασης του ακαδημαϊκού χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης. Νόμος - πλαίσιο, νόμοι για την αξιολόγηση, νόμοι για τα μεταπτυχιακά, όλοι προβλέπουν ότι τα προγράμματα σπουδών και τα Τμήματα θα επανεξετάζονται και θα εκτιμάται η χρησιμότητά τους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Σ' αυτό το πνεύμα εξάλλου, η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι αφού ολοκληρώθηκαν οι αξιολογήσεις σε όλα τα Τμήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, η επόμενη φάση μετά την αξιολόγηση θα είναι η πιστοποίηση. Δηλαδή, και η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ανακοινώσει μια νέα διαδικασία αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χάρτη, κατά την οποία κάποια προγράμματα - Τμήματα θα διατηρούνταν (θα έπαιρναν πιστοποίηση) και κάποια άλλα προφανώς δεν θα πιστοποιούνταν, οπότε ή θα έκλειναν, ή θα συγχωνεύονταν, ή θα μετατρέπονταν σε κάτι άλλο... Και επειδή «το κράτος έχει συνέχεια» η νέα κυβέρνηση συνεχίζει σ' αυτήν τη ρότα, η οποία εξάλλου έχει χαραχθεί σε συμφωνία σε τους... θεσμούς, με την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ κ.τ.λ.
***
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι όπως και το πρώτο σχέδιο «Αθηνά», έτσι και το καινούργιο που εξαγγέλθηκε, δεν θα αφορά αποκλειστικά και μόνο Τμήματα των ΤΕΙ, αλλά και κάποια Τμήματα Πανεπιστημίων. Ωστόσο, τα ΤΕΙ, λόγω του χαρακτήρα τους, είναι πιο ευάλωτα σε αυτού του τύπου τις μεταβολές και τους ελέγχους. Αυτό φαίνεται και από την έκθεση της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας (ΑΔΙΠ) στην ανώτατη εκπαίδευση που προτείνει «λουκέτο» σε 40 Τμήματα Πανεπιστημίων και κυρίως ΤΕΙ. Οπως το πρώτο σχέδιο «Αθηνά» είχε βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στις αξιολογήσεις της ΑΔΙΠ, έτσι αναμένεται να γίνει και τώρα στο επόμενο σχέδιο. Και όταν μιλάμε για αξιολογήσεις της ΑΔΙΠ πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι αποτιμάται πρώτα και κύρια η συμμόρφωση των Τμημάτων με τις αναδιαρθρώσεις των τελευταίων χρόνων στην ανώτατη εκπαίδευση, η «ανταγωνιστικότητα» και η «βιωσιμότητά» τους σύμφωνα με τους όρους της αγοράς και όχι σύμφωνα με την επιστημονική χρησιμότητά τους για τις ανάγκες του λαού. Στα κριτήρια και τις εκθέσεις αξιολόγησης της ΑΔΙΠ συναντώνται διαρκώς προτάσεις και παραινέσεις για μεγαλύτερη σύνδεση των Τμημάτων με τις επιχειρήσεις, για αναπτυξιακά σχέδια που θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των Τμημάτων, για έρευνα με άμεση εμπορική αξιοποίηση κ.ο.κ.
***
Από όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι τίποτα θετικό δεν έχουν να περιμένουν οι σπουδαστές και γενικότερα ο λαός από ένα νέο σχέδιο συγχωνεύσεων στην ανώτατη εκπαίδευση. Αντίθετα, αυτό που αποτελεί άμεση και επιτακτική ανάγκη είναι η διεκδίκηση άμεσης κάλυψης των ελλείψεων που υπάρχουν στις σχολές, η στελέχωσή τους και η διεύρυνση των υποδομών τους, η διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης των σπουδαστών και ενίσχυσης της φοιτητικής μέριμνας, η παροχή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων, σημειώσεων και υλικών δωρεάν από τα Ιδρύματα, η γενναία χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων και η ανάκτηση των απωλειών που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια.

ΚΑΡΑΚΑΣ.--
Χιλιάδες κόσμου απέτισε φόρο τιμής στον πρώην ηγέτη της ΒενεζουέλαςΟυγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, με την συμπλήρωση, την Πέμπτη, των 2 χρόνων (5 Μάρτη 2013) από το θάνατό του στα 58 του, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Επίκεντρο των εκδηλώσεων ήταν το Στρατόπεδο ντε λα Μοντάνια στο Καράκας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του. Επίσης, εκδηλώσεις τιμής γίνονται και σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής αλλά και όλο τον κόσμο.
Ο Τσάβες έβαλε το στίγμα του στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και διακρίθηκε για το νοιάξιμό του για τη φτωχολογιά, από όπου προέρχονταν και ο ίδιος. Ηταν πρώην στρατιωτικός και εξελέγη για πρώτη φορά το Δεκέμβρη του 1998, ενώ, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, επανεξελέγη το 2006 αλλά και το Δεκέμβρη του 2012.
Κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων που βρισκόταν στην εξουσία, στη Βενεζουέλα πάρθηκαν ορισμένα μέτρα που οδήγησαν στην άμβλυνση της ακραίας φτώχειας. Αντιμετωπίστηκε το θέμα του τεράστιου αναλφαβητισμού, σημαντικές ελλείψεις στη δημόσια Υγεία, με τη βοήθεια της σοσιαλιστικής Κούβας, αξιοποιήθηκαν καλύτερα τα έσοδα από το βασικό προϊόν της χώρας, το πετρέλαιο. Η Βενεζουέλα στήριξε την Κούβα, ενώ συμμετείχε και σε διάφορες καπιταλιστικές ενώσεις στη Λατινική Αμερική σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Τα επιτεύγματα για το λαό της χώρας από τη διακυβέρνηση Τσάβες και τη σημερινή κυβέρνηση του Ν. Μαδούρο, που συχνά μπαίνουν στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών, ταυτόχρονα δεν αναιρούν το γεγονός ότι η οικονομική εξουσία στη Βενεζουέλα εξακολουθεί να είναι στα χέρια των καπιταλιστών, γι' αυτό και κατά καιρούς οργανώνουν σαμποτάζ, τεχνητές ελλείψεις, ακόμη και απόπειρες πραξικοπήματος, με πιο χαρακτηριστική αυτή τον Απρίλη του 2002, που ανατράπηκε από το στρατό και το λαό σε διάρκεια 2 ημερών.


Σειρά εκδηλώσεων, συσκέψεων και περιοδειών πραγματοποίησε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με αφορμή την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, δίνοντας έμφαση σε κλάδους (εμπόριο - υπηρεσίες, επισιτισμός - τουρισμός, τηλεπικοινωνίες) και σχολές (Φιλοσοφική, Πάντειο) που συγκεντρώνουν πολλές νέες γυναίκες.
Σε σχολές...
Η απόφαση να οργανωθούν συζητήσεις στη Φιλοσοφική Σχολή και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπως εξηγεί στον «Ρ» η Αιμιλία Τρουλλινού, μέλος του Τομεακού Γραφείου ΑΕΙ - ΤΕΙ του ΚΚΕ, πάρθηκε τόσο λόγω της σύνθεσής τους, όσο και για λόγους που αφορούν το περιεχόμενο των σπουδών σε αυτές. Πρόκειται για σχολές στις οποίες σπουδάζουν πολλές νέες γυναίκες, ενώ σε αρκετά από τα τμήματά τους διδάσκονται οι σύγχρονες αστικές «θεωρίες για το φύλο». Στα πλαίσια της προετοιμασίας των εκδηλώσεων συνεδρίασαν τα Τομεακά Συμβούλια της ΚΝΕ στους δύο χώρους και συζήτησαν για τη μαρξιστική ανάλυση για το γυναικείο ζήτημα. Η σχετική μελέτη και συζήτηση, όπως αναφέρει η Αιμ. Τρουλλινού, πρόκειται να συνεχιστεί με στόχο να συνεδριάσουν με τη θεματολογία αυτή όλες οι Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ στους παραπάνω χώρους.
Σημαντική προσπάθεια έγινε ώστε το κάλεσμα στις φοιτήτριες και τους φοιτητές να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις να μην είναι τυπικό αλλά να κεντρίζει το ενδιαφέρον τους. Ετσι, στην ανακοίνωση που ετοίμασαν οι Οργανώσεις επιδίωξαν να θέσουν ερωτήματαώστε να πυροδοτήσουν τη συζήτηση και τον προβληματισμό. Για παράδειγμα, συμπεριέλαβαν το ερώτημα αν πιστεύουν οι νέοι και οι νέες ότι στη σημερινή κοινωνία υπάρχει ανισοτιμία ανάμεσα στα δύο φύλα, αν θεωρούν ότι η συμμετοχή γυναικών στα λεγόμενα «κέντρα λήψης αποφάσεων», δηλαδή στα κοινοβούλια, τις κυβερνήσεις, σε άλλους θεσμούς, είναι λύση στο πρόβλημα, όπως προβάλλεται από την ΕΕ και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τη στρατηγική της. Η προσπάθεια αυτή είχε ανταπόκριση. Τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν εκατοντάδες νέοι και νέες, ενώ αρκετοί πήραν το λόγο, έκαναν ερωτήσεις, μετέφεραν την εμπειρία τους από την αντιπαράθεση γύρω από το ζήτημα, πήραν μέρος στη συζήτηση. Η Αιμ. Τρουλλινού τονίζει πως το επόμενο διάστημα οι Οργανώσεις στοχεύουν να εντείνουν την ιδεολογική και πολιτική τους παρέμβαση, την αντιπαράθεση με τις αστικές και μικροαστικές θεωρίες.
Από τη συζήτηση στη Φιλοσοφική Σχολή

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Μιλώντας στην εκδήλωση στη Φιλοσοφική, ηΑλέκα Παπαρήγα,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε πως το ΚΚΕ εντάσσει τον αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, στον αγώνα για το σοσιαλισμό. «Αυτός ο αγώνας περικλείει σήμερα τον πραγματικό ριζοσπαστισμό ως κατεύθυνση πάλης. Μπορεί να μετατρέψει τον αγώνα των εργαζόμενων και τον αγώνα του γυναικείου κινήματος σε έναν αγώνα που δε θα είναι απλά αμυντικός αλλά θα είναι ανατρεπτικός, με όρους ρήξης», ανέφερε μεταξύ άλλων. Επισήμανε πως η θέση της γυναίκας καθορίζεται από την ταξική κοινωνία, από το πεδίο της οικονομίας και τις σχέσεις ιδιοκτησίας. Αυτό όμως δε γίνεται, όπως εξήγησε, με έναν τρόπο απλοϊκό και μηχανιστικό αλλά με τη συμβολή του εποικοδομήματος. Ετσι, το ΚΚΕ δίνει εξίσου σημασία στην πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης, όσο και στον αγώνα για την εξάλειψη αντιδραστικών αντιλήψεων για το ρόλο και τη θέση της γυναίκας. Ωστόσο, η Α. Παπαρήγα διευκρίνισε πως η άποψη ότι η ανισότητα των γυναικών είναι προϊόν λανθασμένων αντιλήψεων είναι άποψη αντιδραστική, που επιδιώκει να εμπεδώσει την υποταγή στη σημερινή ταξική κοινωνία.
Αναφέρθηκε ακόμα στις «μοντέρνες» θεωρίες και αντιλήψεις, που προβάλλονται και από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για θεωρίες που ισχυρίζονται πως το φύλο δεν είναι δεδομένο αλλά προσδιορίζεται με βάση την «ελεύθερη επιλογή» του ατόμου. Σημείωσε την επιζήμια επίδραση που μπορούν να έχουν στη συνείδηση των νέων γυναικών που ανήκουν στην εργατική - λαϊκή οικογένεια, για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα αίτια της ανισοτιμίας ανάμεσα στα δύο φύλα και το δρόμο που οδηγεί στην κατάργησή της.
... και σε κλάδους
Η Αλ. Παπαρήγα στο βήμα της εκδήλωσης της ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμού
Με ενδιαφέρον παρακολούθησαν εργαζόμενες και εργαζόμενοι και τις εκδηλώσεις που οργάνωσαν κλαδικές οργανώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και συγκεκριμένα η Τομεακή Οργάνωση Εμπορίου - Υπηρεσιών και η ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμό.
Στον τρόπο που βλέπει το ΚΚΕ τη θέση της γυναίκας στον ταξικό αγώνα, τη συμμετοχή της στο εργατικό κίνημα και στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, αναφέρθηκε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας σε εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου και των Υπηρεσιών. Εξήγησε την ανάγκη το Κομμουνιστικό Κόμμα να αναπτύσσει εξειδικευμένη ιδεολογική, πολιτική και μαζική παρέμβαση στις γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ώστε να ξεπερνιούνται τα πρόσθετα εμπόδια που υπάρχουν στην ανάπτυξη της πολιτικής τους συνείδησης. Αντίστοιχα, στάθηκε στα καθήκοντα των κομμουνιστών που δρουν στα σωματεία, ιδιαίτερα σε χώρους και κλάδους που συγκεντρώνουν πολλές γυναίκες.
Σημείωσε πως η τυπική κατάργηση μιας σειράς ανισοτήτων δε σημαίνει πραγματική ισοτιμία στη ζωή, καθώς ο διττός χαρακτήρας της ταξικής ανισότητας και της φυλετικής καταπίεσης παραμένει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει όσο υπάρχει η ταξική εκμετάλλευση. Αναφέρθηκε στη σύγχρονη ανισοτιμία και υπογράμμισε πως ο καπιταλισμός αξιοποιεί την ιστορικά διαμορφωμένη ανισοτιμία σε βάρος της γυναίκας. Ετσι, σημείωσε την αξιοποίηση του γυναικείου εργατικού δυναμικού στα πλαίσια του καπιταλισμού ως φθηνότερης εργασίας αλλά και ως μοχλό πίεσης και συμπίεσης των μισθών όλων συνολικά των εργαζομένων.
Απαντώντας σε ερώτηση που έγινε, ανέπτυξε την αντίληψη του ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική κοινωνία και τη θέση της γυναίκας σε αυτή, το δικαίωμα στην εργασία, τη συμμετοχή στα όργανα και τους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας, την αντιμετώπιση της μητρότητας ως υπόθεση όχι του ατόμου και της οικογένειας αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, τη στήριξη της οικογένειας με όλες τις αναγκαίες υποδομές και υπηρεσίες.

Η πραγματοποίηση Διεθνούς Διάσκεψης στο ξενοδοχείο «Σέρατον» των Τιράνων, με κεντρικό θέμα: «Αλβανία: Πετρέλαιο, Φυσικό Αέριο και Ενέργεια 2015», στις 17 και 18 Μάρτη, από το βρετανικό οργανισμό πραγματοποίησης διεθνών συνεδρίων «IRN» και την αλβανική κυβέρνηση, είναι ενδεικτική του ενδιαφέροντος που υπάρχει για το φυσικό πλούτο αυτής της χώρας των Βαλκανίων.
Για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», ο πλούτος αυτός είναι γνωστός από παλιά, ενώ κάποιες εκτιμήσεις θεωρούν πως τα χερσαία κοιτάσματα πετρελαίου στην Αλβανία είναι τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.
Τα πρώτα επιβεβαιωμένα μεγάλα χερσαία κοιτάσματα πετρελαίου ήταν γνωστά ήδη από το1928 και είχαν εντοπιστεί στο Πάτος Μαρίντζα(10 χλμ ανατολικά της πόλης Φιερ, στη Νότια-Κεντρική Αλβανία, που μετά τα εγκατέλειψαν λόγω πολιτικών και κοινωνικών αναταράξεων), με αρχική εκτίμηση περί τηςύπαρξης 2 δισ. βαρελιών αργού πετρελαίου.Επίσης, γνωστά είναι τα δεύτερα μεγαλύτερα χερσαία κοιτάσματα πετρελαίου, ποσότητας πάνωαπό μισό δισ. βαρέλια πετρελαίου, στηνΚουτσοβά της Νότιας Αλβανίας, σε απόσταση περίπου 30 χλμ ανατολικά της πόλης Φιερ. Στα κοιτάσματα της Κουτσοβά σήμερα δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα έντονα, κατά κύριο λόγο, οι δύο μικρές καναδικές πετρελαϊκές εταιρίες «Bankers Petroleum» και «Manas Petrol».
Για την ιστορία, και στην περίοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας σε άλλες συνθήκες (και όχι του καπιταλισμού όπως σήμερα) η ΕΣΣΔ μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενδιαφερθεί για αμοιβαία συνεργασία στον τομέα της εξόρυξης και συνέβαλε στην ανάπτυξη του ενεργειακού τομέα. Οι πολιτικές διαφωνίες και η ρήξη της Αλβανίας με την ΕΣΣΔ και αργότερα με την Κίνα το 1978, που επίσης ενδιαφέρθηκε, προκάλεσε τη φθίνουσα πορεία της πετρελαϊκής παραγωγής.
Ενδιαφέρον των μονοπωλίων μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση
Τα αλβανικά πετρέλαια μπαίνουν στο στόχαστρο των μονοπωλίων μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στις αρχές της δεκαετίας του '90.
Εκείνη την περίοδο εταιρείες, όπως οι «Shell», «Chevron», «Occidental», έσπευσαν στην Αλβανία για να πάρουν ένα καλό μερίδιο από τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Η πρώτη άδεια δόθηκε για υποθαλάσσιες έρευνες το 1990 και τα επόμενα λίγα χρόνια μπήκαν οι υπογραφές (κυρίως επί κυβέρνησης Σαλί Μπερίσα) σε συμβόλαια πολυεθνικών, όπως οι «Chevron», «Occidental», «Hamikn», «AGIP», «Deminex». Το 1992 η γαλλική «Coparex», η κροατική «INA NAFTAPLIN» και η βρετανο-ολλανδική «SHELL» εξασφάλισαν την πρόσβαση σε επτά χερσαία οικόπεδα πετρελαίου. Ομως, λίγα χρόνια μετά, η δραστηριότητα περιορίστηκε, μεταξύ άλλων και λόγω του πολέμου στο γειτονικό Κοσσυφοπέδιο, που κράτησε μέχρι και τη ΝΑΤΟική επέμβαση το 1999. Αυτή η εξέλιξη φαίνεται να έδωσε «πόντους» στην παρέμβαση των αμερικανικών μονοπωλίων στην περιοχή.
Ο αλβανικός νόμος περί εκμετάλλευσης πετρελαίου, που άρχισε να συντάσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ως πριν περίπου επτά χρόνια, με νεοφιλελεύθερες και λεγόμενες κεντροαριστερές κυβερνήσεις, προβλέπει ότι τα ενεργειακά μονοπώλια μπορούν να εκμεταλλευτούν τον πλούτο της περιοχής που θα αναλάβουν για τουλάχιστον 25 + 5 ή 7 χρόνια (σε ορισμένες περιπτώσεις) με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους, απαλλαγές από φόρους και δασμούς και 100% δικαίωμα εξαγωγής του παραγόμενου πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Οσο για τα κέρδη; Αυτά υποτίθεται πως ρυθμίζονται κάθε φορά με συμβόλαιο ανάμεσα στην εταιρεία και το «αλβανικό δημόσιο» (βλέπε αστική τάξη...) που εκπροσωπείται από την «Εθνική Υπηρεσία Φυσικών Πόρων» (AKBN). Εξυπακούεται πως, για να μπει το «νερό στο αυλάκι» έως ότου τεθούν σε εφαρμογή τα φιλόδοξα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλίων στην Αλβανία, είχε προηγουμένως (ήδη από το Δεκέμβρη του 2011 επί κυβέρνησης Μπερίσα) ιδιωτικοποιηθεί κατά 100% η αλβανική πετρελαϊκή εταιρεία« Albpetrol».
Στο κουβάρι των δικτύων αγωγών
Δεν είναι μόνο τα αλβανικά κοιτάσματα που βρίσκονται στο επίκεντρο ενδιαφέροντος αλλά και η γεωπολιτική θέση της χώρας, που την αναδεικνύει σε κρίσιμο παράγοντα για τα δίκτυα αγωγών που στήνουν ανταγωνιστικά μονοπώλια στα Βαλκάνια, όπως τα δίκτυα των (υποστηριζόμενων από τη Δύση) αγωγών ΤΑΡ (μεταφορά αζέρικου φυσικού αερίου από την Κασπία ως την Ιταλία),ΑΜΒΟ (μελλοντικός αγωγός 570 μιλίων που θα συνδέει το βουλγαρικό Μπουργκάς της Μαύρης Θάλασσας με το αλβανικό λιμάνι Βλόρε στην Αδριατική) και του ρωσικού αγωγού «Νότιο Ρεύμα» που αναστάλθηκε το Δεκέμβρη του 2014, δίχως να αποκλείεται μία εκ νέου επανεξέτασή του. Στα σχέδια των σύνθετων δικτύων μεταφοράς ενέργειας, η Αλβανία φαίνεται να παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο σε αυτά που αφορούν τον αγωγό ΤΑΡ, μεταφοράς φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, την Κασπία και τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη, μέσω Θράκης στη Βόρεια Ελλάδα και Αδριατικής. Ας σημειωθεί πως ο αγωγός ΤΑΡ είναι τμήμα του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου» (Southern Gas Corridor), μία πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την παροχή φυσικού αερίου από την Κασπία και τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη με στόχο την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία, που θεωρείται τμήμα του «Νέου δρόμου Μεταξιού».
Πετρελαϊκές με διευθυντή πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ
Η καναδική «Manas Petroleum» ήταν από τις πρώτες που έσπευσαν να επωφεληθούν από το νέο νομικό και κανονιστικό ρυθμιστικό πλαίσιο παραγωγής και εκμετάλλευσης αλβανικών υδρογονανθράκων. Δεν είναι τυχαίο πως στα ανώτατα κλιμάκια της «Manas Petroleum» και της, επίσης καναδικής, «Bankers Petroleum» (που έχει κάνει επενδύσεις στην Αλβανία περίπου 1,4 δισ. δολαρίων μέσα στα τελευταία λίγα χρόνια) ανέβηκε ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ε.α. στρατηγός Αμερικανός Γουέσλεϊ Κλαρκ, που επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος αυτή τη φορά απευθείας ως εκπρόσωπος επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δραστηριότητες των δύο εταιρειών γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση στην Αλβανία ιδιαίτερα μετά την ανάληψη διευθυντικού πόστου από τον ε.α. στρατηγό.
Πέρα από την εταιρεία «Bankers», στην περιοχή δραστηριοποιείται έντονα η, επίσης καναδική, μικρή πετρελαϊκή «Stream Oil & Gas», που έχει υπογράψει συμβόλαια εκμετάλλευσης με το αλβανικό δημόσιο μέσω της AKBN στις τρεις περιοχές Cakran-Mollaj, Gorisht-Kocul και Ballsh-Hekal που βρίσκονται νοτίως των κοιτασμάτων της περιοχής Πάτος Μαρίντζα. Το συμβόλαιο της ΑΚΒΝ με τη «Stream Oil & Gas» καλύπτει έρευνες και παραγωγή κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Ντελβίνα.
Χάρη στη δραστηριοποίηση αυτών των πετρελαϊκών εταιρειών, ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία, αυξάνεται σταθερά η πετρελαϊκή παραγωγή στην Αλβανία. Το 2011 μόνο η εταιρεία «Stream Oil & Gas» παρήγαγε στις περιοχές ευθύνης της περίπου 2.000 βαρέλια αργού πετρελαίου τη μέρα, τα οποία διπλασίασε δύο χρόνια μετά, φιλοδοξώντας να τα αυξήσει σε 15.000 βαρέλια πετρελαίου τη μέρα ως το τέλος τρέχοντος έτους.
Οι περιπέτειες της ελληνο-αλβανικής ΑΟΖ
Σημαντικά, όμως, φαίνεται να είναι και τα αλβανικά υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα οποία όμως ακόμη δεν είναι στο επίκεντρο εκμετάλλευσης λόγω εκκρεμοτήτων που σχετίζονται με τη οριοθέτηση της αλβανικής ΑΟΖ και τις συνεννοήσεις της Αλβανίας με γειτονικές χώρες, όπως η Ελλάδα. Γνωστή είναι η χαρακτηριστική περίπτωση τηςελληνο-αλβανικής συμφωνίας οριοθέτησης της ΑΟΖ, μεταξύ άλλων και για τη ρύθμιση της εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων πετρελαίων στο Ιόνιο, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή τον Ιούνη του 2009, αλλά ακυρώθηκε στη συνέχεια από το Συνταγματικό Αλβανικό Δικαστήριο με προσφυγή του Αλβανού «Σοσιαλιστή», κατοπινού πρωθυπουργού, Εντι Ράμα. Σχετικά με την ακύρωση της ελληνο-αλβανικής συμφωνίας περί ΑΟΖ υπάρχουν αναλύσεις που κάνουν λόγο για «ισχυρό τουρκικό παράγοντα» που ασκεί σημαντική επιρροή στην Αλβανία.
Γεγονός είναι, πάντως, πως, όσο περνά ο καιρός και βελτιώνεται η τεχνολογία γεωτρήσεων σε χερσαία και υποθαλάσσια μεγάλα βάθη, τόσο εντείνεται το ενδιαφέρον μεγαλύτερων εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου για τα κοιτάσματα στην Αλβανία. Μόλις την περασμένη Τρίτη, η «SHELL», που ξαναμπήκε στο «παιχνίδι», ανακοίνωσε πως εντόπισε νέα σημαντικά πετρελαϊκά κοιτάσματα στο νομό Βερατίου της Κεντρικής-Νότιας Αλβανίας. Ανακοίνωσε ακόμη πως, σε συνεργασία με την «Petromanas», θα αυξήσει τις επενδύσεις στην περιοχή κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
Επίσης, είναι ενδεικτικό ότι στην επικείμενη διεθνή διάσκεψη «Πετρέλαιο - Φυσικό Αέριο - Ενέργεια 2015» στα Τίρανα ένας από τους χορηγούς είναι η εταιρεία «Polyeco» ελληνικών συμφερόντων (με έδρα στον Ασπρόπυργο), που ασχολείται με τη διαχείριση και αξιοποίηση βιομηχανικών, πετρελαϊκών και άλλων αποβλήτων, με παρουσία στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, την Κύπρο και την Ανατολική Αφρική.
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Σε συνθήκες καπιταλισμού και ανεξαρτήτως αστικής διαχείρισης ο αλβανικός λαός δεν πρόκειται να ωφεληθεί από την εκμετάλλευση του σημαντικού ορυκτού πλούτο της χώρας, ενώ ο σφοδρός ανταγωνισμός των μονοπωλίων, που είναι σίγουρο ότι θα κλιμακωθεί, μόνο σε νέες περιπέτειες μπορεί να τον μπλέξει.


Στις 4 Μάρτη, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επέκταση για έναν ακόμη χρόνο των κυρώσεων που έχουν επιβάλει στη Ρωσία, κατηγορώντας την για τη στάση της έναντι της Ουκρανίας. Την ίδια ώρα στο Κρεμλίνο συνεχίζονταν οι πυρετώδεις συνεδριάσεις, πρώτα απ' όλα των οικονομικών επιτελείων της ρωσικής κυβέρνησης.
Τα νούμερα σταμάτησαν να «ευημερούν»
Η ρωσική οικονομία σταμάτησε την «κούρσα» της ανόδου, που χαρακτήριζε το προηγούμενο διάστημα όλες τις «δυναμικά αναπτυσσόμενες χώρες» των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), και εμφανίζεται πλέον αρκετά «στριμωγμένη» όχι μόνο από τις δυτικές κυρώσεις (ΗΠΑ, ΕΕ, Καναδά, Αυστραλίας κ.ά.) αλλά και εξαιτίας της σημαντικής πτώσης των τιμών στο πετρέλαιο. Δεν είναι μυστικό πως μεγάλο κομμάτι των εσόδων του ρωσικού κράτους προέρχεται από την εξαγωγή των ενεργειακών πηγών του.
Το Γενάρη του 2015, το ΑΕΠ της Ρωσίας μειώθηκε κατά 1,5%, σε σχέση με τον ίδιο μήνα της περασμένης χρονιάς. Για 7η συνεχή βδομάδα παρατηρείται μείωση των διεθνών αποθεμάτων της χώρας, που συρρικνώθηκαν στα 364,6 δισεκατομμύρια δολάρια, χάνοντας μέσα σε μια βδομάδα 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια και πέφτοντας στα επίπεδα του 2007. Οι τιμές στα βιομηχανικά και άλλα προϊόντα σημείωσαν αύξηση 1,5% τον ίδιο μήνα. Ο πληθωρισμός υπολογίζεται πως «τρέχει» με ταχύτητα 16%, που σημαίνει πως από τις αρχές του 2015 έχει αυξηθεί κατά 5,2%. Το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης της Ρωσίας υπολογίζει πως φέτος το ΑΕΠ της χώρας μπορεί να συρρικνωθεί έως και -3%, ενώ οι μειώσεις μισθών των εργαζομένων θα φτάσουν το -9,6%, ενώ ο πληθωρισμός μπορεί να ξεπεράσει το 20%. Η νέα αυτή καπιταλιστική κρίση συγκρίνεται πλέον με την κρίση του 2009, όταν το ΑΕΠ της χώρας είχε πέσει κατά - 8% και οι μισθοί κατά -10%.

Πλέον, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της Ρωσίας, 4,17 εκατομμύρια άνθρωποι ή το 5,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας είναιάνεργο. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά τις πρωτοχρονιάτικες διακοπές περίπου 245 χιλιάδες άνθρωποι δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στις εργασίες τους, αφού απολύθηκαν. Ωστόσο στις υπηρεσίες καταγραφής των ανέργων είναι εγγεγραμμένοι λιγότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι και αυτούς θεωρεί επίσημα ως ανέργους το ρωσικό κράτος (δηλαδή 1,2%), ενώ και απ' αυτούς μόνο οι 700 χιλιάδες λαμβάνουν το πενιχρό επίδομα ανεργίας, που κατά μέσο όρο δεν ξεπερνά τα 2,7 χιλιάδες ρούβλια (περίπου 40 ευρώ). Με βάση τις προγνώσεις, η «επίσημη» ανεργία μπορεί να φτάσει φέτος το 6%.
Φαίνεται από τα παραπάνω πως και για τη Ρωσία ισχύει η «κλασική συνταγή» διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, με τη μεταφορά των βαρών στις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οχι τυχαία επανήλθαν στους κυβερνητικούς κόλπους της Ρωσίας τα σχέδια σταδιακής αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης στα 63 χρόνια (από τα 60 στους άντρες και στα 55 στις γυναίκες).
Αισιόδοξα απαισιόδοξοι
Τα οικονομικά στελέχη της κυβέρνησης διαβεβαιώνουν, ωστόσο, πως μέσα σ' αυτήν τη χρονιά η ρωσική οικονομία θα μπορεί να «αναπροσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις». Οπως υποστηρίζουν, η σημαντική υποτίμηση του ρωσικού νομίσματος (που έχασε το 30% της ισχύος του) και που συνοδεύτηκε από την αύξηση του πληθωρισμού και βέβαια από τη σημαντική μείωση της αγοραστικής ικανότητας, του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και συνταξιούχων της χώρας, θα οδηγήσει στην «ανάκαμψη» της ρωσικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται, ανακοίνωσε στις 4 Μάρτη δίμηνο μορατόριουμ στις αυξήσεις σε 20 βασικά καταναλωτικά αγαθά, όπως το ψωμί, τα αυγά, το λάδι κ.ά.
Βεβαίως, η κρίση, όπως παντού συμβαίνει, ενώ μπορεί να καταστρέψει και να συρρικνώσει ολόκληρους κλάδους της οικονομίας, δίνει ευκαιρίες σε άλλους καπιταλιστές να διαπρέψουν και να αποκτήσουν νέες πηγές κερδοφορίας. Αν ,για παράδειγμα, φέτος, εξαιτίας της υποτίμησης του ρουβλιού όλο και λιγότεροι Ρώσοι θα κάνουν διακοπές στο εξωτερικό, την ίδια ώρα υπολογίζεται πως θα υπάρξει αύξηση της ζήτησης και της κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον εσωτερικό τουρισμό.
Επιπλέον, η ρωσική κυβέρνηση προσπαθεί, από τη μια, να επιταχύνει τις διαδικασίες από την καπιταλιστική ενοποίηση με χώρες της Ευρασίας (Λευκορωσία, Καζαχστάν, Αρμενία, Κιργισία κ.ά.) και, από την άλλη, να «οικοδομήσει» παραπέρα τις οικονομικές σχέσεις της με τις χώρες των BRICS αλλά και άλλες χώρες, όπως η Τουρκία, που δεν παρασύρθηκαν στο «ρεύμα» των αντιρωσικών κυρώσεων της Δύσης.
Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η ανάπτυξη αυτών των σχέσεων θα μπορέσει να «ισοφαρίσει» τις απώλειες που έχουν τα ρωσικά μονοπώλια από τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τη Δύση και τη ραγδαία πτώση των τιμών στα βασικά εξαγωγικά αγαθά της Ρωσίας, τα καύσιμα. Πολύ περισσότερο, σε περίπτωση παραπέρα έντασης και όξυνσης των σχέσεων της Ρωσίας με τις ΗΠΑ, τόσο στο ουκρανικό ζήτημα, που δε φαίνεται να έχει κοπάσει και επικρατεί μια κατάσταση «ούτε ειρήνη, ούτε πόλεμος», όπως και σ' άλλα «ανοιχτά ζητήματα». Τέτοιο, π.χ., είναι το ζήτημα των διαφορετικών σχεδίων αγωγών από την Κασπία και την Κεντρική Ασία προς την Ευρώπη αλλά και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, η όξυνση και αντιπαράθεση για την Αρκτική, τα ζητήματα πυρηνικής ασφάλειας, που συνδέονται με τις συμφωνίες αφοπλισμού και τη λεγόμενη αντιπυραυλική «ασπίδα» των ΗΠΑ στην Ευρώπη, και ένα σωρό άλλα ζητήματα. Επιπλέον, όλο και συχνότερα τα ρωσικά ΜΜΕ και αναλυτές συνδέουν τις ρωσικές οικονομικές δυσκολίες με αυτές που μπορούν να υπάρξουν στην οικονομία της ΕΕ και στην πορεία και με ανάλογες συνέπειες, που μπορούν να πλήξουν και τη βορειοαμερικανική οικονομία, σ' ένα φαινόμενο «μπούμερανγκ», όπως γράφουν.
Σ' αυτό το «τοπίο» της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, της καπιταλιστικής κρίσης, που χτυπά τη μία καπιταλιστική οικονομία μετά την άλλη, η ρωσική οικονομία δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μια εξέλιξη που, όπως φαίνεται, επιταχύνθηκε από τις αντιρωσικές κυρώσεις της Δύσης και την πτώση των τιμών στο πετρέλαιο. Οι εργαζόμενοι της Ρωσίας ετοιμάζονται, για 2η φορά μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, να γευτούν τα «δώρα» του καπιταλισμού, που πολλαπλασιάζονται στις συνθήκες της κρίσης του: Φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, νέα αντεργατικά μέτρα, κίνδυνος εμπλοκής σε νέους τοπικούς και πιο γενικευμένους πολέμους.


Σαρωτικές αντιλαϊκές παρεμβάσεις και αλλαγή θεσμικού επιχειρηματικού πλαισίου για την ανάκαμψη του κεφαλαίου
Η μείωση του «λειτουργικού κόστους» των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων αποτελεί τη μόνιμη αντιλαϊκή επωδό τόσο των βιομηχάνων όσο και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου. Πρόκειται για «πολυπλόκαμο» ζήτημα που βρίσκεται μόνιμα στην ατζέντα, καθώς είναι αναπόσπαστα δεμένο με την ανάκτηση πόντων ανταγωνιστικότητας, με την απόκτηση μεριδίων της επιχειρηματικής πίτας, με τον όγκο των πωλήσεων κ.ά., ζητήματα που, με τη σειρά τους, προσδιορίζουν την αποσπώμενη μάζα των επιχειρηματικών κερδών.
Ενα ορισμένο τμήμα του λειτουργικού κόστους για το κεφάλαιο αποτελεί αναμφίβολα και το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος», που αφορά στα κονδύλια που καταβάλλονται για τους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων, που βέβαια, ιδιαίτερα στο τελευταίο διάστημα, έχουν δεχτεί αποφασιστικά χτυπήματα από την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Και, βέβαια, το ποσοστό του μισθολογικού κόστους, ως προς το συνολικό «κόστος» των επιχειρηματιών, ποικίλλει από κλάδο σε κλάδο της οικονομίας και της παραγωγής, συνδέεται με το απαιτούμενο ύψος της επένδυσης, το μέγεθος των επιχειρηματικών ομίλων κ.ά. Ετσι, για παράδειγμα, στις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) -λόγω και των σχετικών περιορισμένων θέσεων εργασίας που απαιτούνται σε αυτές- το μισθολογικό κομμάτι έχει εξαιρετικά περιορισμένη ή ακόμη και αμελητέα συμβολή στη διαμόρφωση του συνολικού κόστους. Να σημειωθεί, επίσης, πως το ποσοστό του «μισθολογικού» στο συνολικό κόστος ποικίλλει ακόμα και μέσα στον ίδιο κλάδο, ανάλογα και με το μέγεθος της κάθε επιχείρησης. Σε αυτό το πλαίσιο, ένας ισχυρός επιχειρηματικός όμιλος είναι σε θέση να εξασφαλίσει μεγάλες εξοικονομήσεις στην κλίμακα της παραγωγής, να συμπιέσει το σχετικό μέγεθος του μισθολογικού κόστους, ακόμη και στην περίπτωση που καταβάλλει στους εργαζόμενους υψηλότερους μισθούς και μεροκάματα από κάποια άλλη μικρότερου μεγέθους επιχείρηση που δραστηριοποιείται μέσα στον ίδιο κλάδο. Ρόλο εδώ παίζει η παραγωγικότητα της εργασίας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΕΒ επισημαίνει πως ένας μεγάλος αριθμός από τις επιχειρήσεις που εκπροσωπεί καταβάλλουν μισθούς μεγαλύτερους από τον κατώτατο προβλεπόμενο μισθό, ενώ και το μέσο «μισθολογικό κόστος» ανά εργαζόμενο, επίσης, διαμορφώνεται σε υψηλότερο επίπεδο σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις και τμήματα του κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τον κλάδο και το μέγεθος της κάθε επιχείρησης, η επίθεση του κεφαλαίου εκδηλώνεται ενιαία απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Θέλουν μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους
Σε αυτό το πλαίσιο, τόσο οι βιομήχανοι όσο και συνολικά τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου συμπλέουν στη βασική στρατηγική επιλογή, σε αυτό που ονομάζουν «μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων». Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι «αθώο», ούτε δευτερεύον, ούτε βέβαια και ταξικά ουδέτερο, όπως επιχειρούν να το πλασάρουν. Αντίθετα, αποτελεί ζήτημα αναπόσπαστα δεμένο με τις συνθήκες διαβίωσης του λαού, αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση, οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την «επόμενη μέρα» είναι όχι μόνο πέρα για πέρα ξεκομμένοι από τα λαϊκά συμφέροντα και από την ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, αλλά και εχθρικοί, σε αντίθεση μ' αυτές. Αλλωστε, το κριτήριο είναι η απόσπαση μεγαλύτερων, σε σχέση με πριν, επιχειρηματικών κερδών, ο προσανατολισμός σε εξαγωγικές δραστηριότητες στη διεθνή αγορά, η συμπίεση του κόστους παραγωγής. Τα παραπάνω έχουν ως προαπαιτούμενα τη γιγάντωση των επιχειρηματικών σχημάτων (συγχωνεύσεις, εξαγορές κλπ.) προκειμένου να μειωθεί το επιχειρηματικό κόστος, επίσης τη διαμόρφωση υποδομών (οδικοί άξονες, λιμάνια, τροφοδοσία με πηγές ενέργειας) κατάλληλων για τη διακίνηση των παραγόμενων εμπορευμάτων, σε «ανταγωνιστικές» τιμές.
Η προσέλκυση των μονοπωλίων απαιτεί ακόμη σταθερό «επενδυτικό περιβάλλον», για το οποίο άλλωστε κόπτεται και ο ΣΕΒ, δηλαδή χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης στα επιχειρηματικά κέρδη, «φιλικό περιβάλλον» σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των κονδυλίων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για επενδύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην «αγορά εργασίας», τόσο στους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές όσο και στις εργασιακές σχέσεις, στις απολύσεις κλπ. Σε αυτό το πλαίσιο, η καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, έχει προϋπόθεση τη φτηνή χρηματοδότηση προς το ελληνικό αστικό κράτος και τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, ζήτημα που επίσης συνδέεται με μόνιμα μνημόνια, που θα ισχύουν και για την «επόμενη μέρα».
Η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» συνεπάγεται την κλιμάκωση των σαρωτικών αναδιαρθρώσεων που αποσκοπούν στην ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, την «ανασυγκρότηση» της παραγωγικής βάσης της χώρας, με κριτήριο την κερδοφορία και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η πολιτική αυτή προϋποθέτει αποφασιστικές παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο «ρυθμιστικό περιβάλλον» για τις επενδύσεις, νέες μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι επιχειρηματίες, μειώσεις φορολογικών συντελεστών στα κέρδη, καθώς και στο ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας και σειρά από άλλα ζητήματα.
«Εχουμε ένα όραμα ότι μπορεί η Ελλάδα να είναι το ιδανικό μέρος για να έρθει κάποιος να επενδύσει και να μείνει. Και μπορούμε να πετύχουμε την εκμετάλλευση των ευκαιριών». Αυτό τόνισε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, επαναφέροντας στο αντιλαϊκό τραπέζι την πρόταση για μείωση της φορολογίας, καθώς και του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία. Οπως είπε, το κόστος χρηματοδότησης είναι 60% υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ, ενώ το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία διαμορφώνεται στα 60 ευρώ ανά μεγαβατώρα, έναντι 50 ευρώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, η σημαντική πτώση των μισθών αντισταθμίστηκε από την αύξηση του μη μισθολογικού κόστους για τις επιχειρήσεις. Επίσης, σημείωσε ότι οι ελληνικές εξαγωγές κατά μεγάλο ποσοστό (83%) βασίζονται σε προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας, με χαμηλή διεθνή ανταγωνιστικότητα, ενώ τα προϊόντα μέσης τεχνολογίας καλύπτουν το 12% και τα υψηλής τεχνολογίας καλύπτουν το 5% των ελληνικών εξαγωγών.
ΣΕΒ: Σαρωτικές παρεμβάσεις για τη μείωση του κόστους
Αυτή τη στρατηγική κατεύθυνση υπηρετούν οι 25 άξονες πολιτικής που δημοσιοποίησε ο ΣΕΒ. Οι βιομήχανοι τονίζουν ότι «η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργική συνεργασία της Κυβέρνησης και των Βιομηχανικών Συνδέσμων της χώρας, στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου βιομηχανικής πολιτικής». Σημειώνεται ότι η επιστολή με τις προτάσεις της ελληνικής βιομηχανίας απευθύνεται στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και στους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Επικρατείας, καθώς και στους υπουργούς και αναπληρωτές υπουργούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, αφορά δηλαδή σε ολόκληρη την γκάμα των αντιλαϊκών παρεμβάσεων της «επόμενης μέρας».
Ειδικότερα :
1. Θέσπιση «Διυπουργικής Επιτροπής για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση και τη Βιομηχανική Πολιτική», με αποστολή τη συμφωνία κράτους - επιχειρήσεων σε συγκεκριμένη ατζέντα για την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας, το σχεδιασμό συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής, τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και τη μέγιστη δυνατή συμβολή της στην περιφερειακή ανάπτυξη.
2. Εστίαση σε οικονομικές δραστηριότητες με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και εξαγωγικές επιδόσεις: Ανάδειξη τομέων, κλάδων και γεωγραφικών περιοχών της χώρας, με σαφείς εξωστρεφείς προοπτικές προς αγορές - στόχους υψηλής εισοδηματικής στάθμης.
3. Εκπόνηση Σχεδίων Ανάπτυξης σε τομείς προτεραιότητας της ελληνικής οικονομίας απόμεικτές Επιτελικές ομάδες Σχεδιασμού με ρόλους, υποχρεώσεις και δικαιώματα για τη Διοίκηση και τις Επιχειρήσεις. Σύνδεση των Σχεδίων με τις δράσεις του ΣΕΣ κατά τη φάση εξειδίκευσης που πρέπει να ξεκινήσει αμέσως.
4. Θεσμοθέτηση «Επιχειρηματικών Συμβουλίων» για τους βασικούς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας με αποστολή το συντονισμό και παρακολούθηση «Σχεδίων Ανάπτυξης» με έμφαση στην καινοτομία, την εξωστρέφεια και τις δεξιότητες των εργαζομένων.
5. Αναθεώρηση του πλαισίου παροχής επενδυτικών κινήτρων (Αναπτυξιακός Νόμος) μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς του. Θέσπιση αποκεντρωμένων συστημάτων διοίκησης και διαχείρισης των πόρων. Ενίσχυση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου με κεφάλαια που θα δεσμεύονται για επενδύσεις στη βιομηχανία για την αύξηση των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Το Ταμείο οφείλει να λειτουργήσει ως η Επενδυτική Τράπεζα και όχημα της νέας βιομηχανικής πολιτικής της χώρας.
6. Ανάπτυξη αποτελεσματικών πρωτοβουλιών ενσωμάτωσης της καινοτομίας στο πλήρες φάσμα της παραγωγικής οικονομίας της χώρας με έμφαση στην παραγωγή διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται να ισχύσει νέο σύστημα αποκεντρωμένης καιευέλικτης χρηματοδότησης της καινοτομίας στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ. Οι αναδυόμενες τεχνολογικές αγορές, στις οποίες αποδεδειγμένα εντοπίζεται ελληνική παρουσία με ικανές εξαγωγικές προοπτικές πρέπει να αποτελέσουν βασική επενδυτική προτεραιότητα.
7. Αμεση συγκρότηση «Δικτύου Ανάπτυξης Καινοτομίας», με τη συμμετοχή των φορέων της βιομηχανίας. Αποστολή του «Δικτύου» είναι η οργάνωση της συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και ερευνητών με στόχο τη διασύνδεση της Ερευνας με την παραγωγή σε νέες βάσεις. Το Δίκτυο αναλαμβάνει την οργάνωση μεγάλης κλίμακας δράσεων συνεργατικής Ερευνας (κοινά σχέδια Ερευνας και βιομηχανίας) με εστίαση στη διαμόρφωση των κρίσιμων σχημάτων χρηματοδότησης.
8. Σχεδιασμός νέων εργαλείων ανακυκλούμενης χρηματοδότησης με στόχο την αντικατάσταση των αμφιβόλου αποτελεσματικότητας άμεσων ενισχύσεων για τις ανεπτυγμένες περιοχές. Διατήρηση των άμεσων ενισχύσεων ειδικά για τη μεθοριακή βιομηχανία και τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες.
9. Ενίσχυση της ρευστότητας της βιομηχανίας, με την πληρωμή των οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις και με τη θεσμοθέτηση του συμψηφισμού οφειλών κράτους - επιχειρήσεων. Αμεση αντιμετώπιση της εκκρεμότητας των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων προκειμένου να απελευθερωθούν πόροι προς την υγιή βιομηχανία.
10. Μείωση των τιμών στα τιμολόγια της Ενέργειας, με:
α) Εξορθολογισμό των τιμολογίων της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.
β) Μείωση ειδικών φόρων και τελών.
γ) Δυνατότητα υπογραφής εξατομικευμένων συμβάσεων μεταξύ ΔΕΗ και βιομηχανίας.
δ) Μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης που επιβάλλεται στο Φυσικό Αέριο που προορίζεται για βιομηχανική χρήση και για ηλεκτροπαραγωγή.
ε) Ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο των κατευθυντηρίων γραμμών για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της Ενέργειας για την περίοδο 2014-2020.
11. Αποφασιστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους που καταβάλλει η βιομηχανία της χώρας και αποτελεί πάγιο αίτημα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και τη ρεαλιστική επανεκκίνηση της οικονομίας (αφορά στις ασφαλιστικές εισφορές των επιχειρηματιών).
Θεσμικό πλαίσιο ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης
12. Μείωση της γραφειοκρατίας που αφορά την επιχειρηματικότητα και της πολυνομίας - αντιφατικών διατάξεων, που δημιουργούν ανασφάλεια στις επιχειρήσεις. Προτείνουμε την ενεργοποίηση «Επιτροπής Απλούστευσης Διαδικασιών» και τη θέσπιση «Νόμου - πλαίσιο για την Απλοποίηση της Νομοθεσίας».
13.Η λειτουργία ενός απλού, σταθερού και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματοςαποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων. Η φορολογική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 2013 πρέπει να ολοκληρωθεί και να είναι ευνοϊκή προς τις επιχειρήσεις που επενδύουν.
14. Προώθηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων βασισμένη στην ποιότητα, με τη θέσπιση Εθνικής Πολιτικής Ποιότητας. Αμεση εφαρμογή και έλεγχος αυστηρώνπροδιαγραφών κατασκευής και υλικών στα δημόσια κτίρια - σχολεία, που σήμερα κατασκευάζονται με υλικά χαμηλού κόστους χωρίς προδιαγραφές, εισαγόμενα από τρίτες χώρες.
15. Εξορθολογισμός των σχέσεων βιομηχανίας και αλυσίδων λιανεμπορίου ως προς τις πρακτικές τιμολόγησης, εκπτώσεων και πληρωμών.
16. Αμεση ενεργοποίηση του Ν.4262/14 (νόμος - πλαίσιο για την αδειοδότηση), ιδιαίτερα ως προς τα προβλεπόμενα για τις βιομηχανικές δραστηριότητες. Επιβάλλεται επανεξέταση των διατάξεων που αφορούν περιβαλλοντικούς όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας ανάλογα με την τοποθεσία εγκατάστασης, όπως και των αντίστοιχων που προβλέπουν εξοντωτικά πρόστιμα και κυρώσεις. Συντονισμός των ενεργειών για εναρμόνιση των αδειοδοτικών διαδικασιών των υπολοίπων υπουργείων που εποπτεύουν δραστηριότητες που προχωρούν σε επενδύσεις (π.χ., υπουργεία Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης - Τροφίμων, ΥΠΕΚΑ) με τις διατάξεις του Νόμου - Πλαισίου.
17. Διαμόρφωση δεσμευτικού Οδικού Χάρτη για τα μεγάλα έργα - προτεραιότητες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας (Οδικοί Αξονες, επέκταση Φυσικού Αερίου, Μεγάλα Λιμάνια, Σιδηροδρομικό Δίκτυο, διατροπικές μεταφορές, υποδομές logistics, ευρυζωνικά δίκτυα νέας γενιάς) στις περιφέρειες της χώρας. Σημαντική προτεραιότητα η ενεργοποίηση του Νόμου - Πλαισίου για την εφοδιαστική αλυσίδα (ν. 4302) και η σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Logistics.
18. Συμπλήρωση της νομοθεσίας περί ανάπτυξης των Επιχειρηματικών Πάρκων (ν. 3982/2011) στα σημεία όπου παρουσιάζονται προβλήματα (χρόνοι αδειοδότησης, συνεργασία με άλλα υπουργεία, θέματα διαχείρισης, θέματα ανάπτυξης και εξυγίανσης κ.ά). Εκπόνηση και υλοποίηση σχετικών προγραμμάτων επιχορήγησης για την ανάπτυξη νέων Επιχειρηματικών Πάρκων στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ.
19. Διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής εξωστρέφειας που θα τεκμηριώνει το τρίπτυχο (α) κρίσιμες αγορές, (β) προϊόντα με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ανά αγορά, (γ) μηχανισμοί διείσδυσης ανά αγορά και προϊόν, με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο σχεδιασμό, υλοποίηση και διακυβέρνηση.
20. Αναμόρφωση των μηχανισμών στήριξης και προώθησης της διεθνοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων με εστίαση στις κρίσιμες αγορές - στόχους που θα παρέχουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στρατηγικής πληροφόρησης, δικτύωσης και επιτόπιας υποστήριξης.
21. Αναμόρφωση των διαδικασιών διασυνοριακού εμπορίου προς την κατεύθυνση των φθηνότερων, ταχύτερων και απλούστερων τελωνειακών και προ-τελωνειακών υπηρεσιών. Δημιουργία «Κέντρων Εξυπηρέτησης Εξαγωγέων» στα μεγάλα τελωνεία της χώρας για την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση επιχειρήσεων με σημαντικές εξαγωγικές ροές.
22. Ηλεκτρονικό συμψηφισμό φόρων σε κάθε εξαγωγική επιχείρηση κάθε είδους πιστωτικών - χρεωστικών φόρων, τελών, δασμών κτλ. (συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ).
23. Ριζική μεταρρύθμιση των συστημάτων επαγγελματικής κατάρτισης με μετατόπιση του βάρους από την προσφορά προγραμμάτων χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους, στη στήριξη πρωτοβουλιών των επιχειρήσεων που παρέχουν αξιόπιστες επαγγελματικές προοπτικές και δυνατότητες απασχόλησης, ιδίως των νέων.
24.Υποστήριξη των επιχειρήσεων και των εργαζομένων για την αναγκαία προσαρμογή στις απαιτήσεις διεθνοποίησης και ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων και διεργασιών με σύγχρονα συστήματα οργάνωσης και σχέδια ανάπτυξης δεξιοτήτων εργαζομένων.
25. Αμφίδρομη συνεργασία εκπαιδευτικής και επιχειρηματικής κοινότητας, με επένδυση στα κρίσιμα επαγγέλματα, ως κινητήρες των αλλαγών, για ένα νέο επιχειρηματικό υπόδειγμα καινοτομίας, ανάπτυξης και νέων θέσεων εργασίας, υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου
Την «εξασφάλιση απρόσκοπτης πρόσβασης των επιχειρήσεων στις ερευνητικές υποδομές της χώρας», προβλέπει η προγραμματική συμφωνία που υπογράφηκε σχετικά πρόσφατα από το ΣΕΒκαι τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας, τον κρατικό φορέα που υπάγεται στην αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας. Πρόκειται για το πλαίσιο αναβάθμισης των συμπράξεων ανάμεσα στο κράτος και τους ιδιώτες, το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα του ΣΕΒ, ιδιαίτερα σήμερα ενόψει και των εκταμιεύσεων του «Συμφώνου Εταιρικής Σχέσης 2014-2020», όπως ονομάζεται το νέο ΕΣΠΑ.
Στη συμφωνία αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η συνεργασία μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε νέες βάσεις επιβάλλεται προκειμένου να επιτευχθούν οι απαραίτητες οικονομίες κλίμακας, να ολοκληρωθεί η στρατηγική για την έξυπνη εξειδίκευση, να αξιοποιηθούν οι διαρθρωτικοί, ανθρώπινοι και επενδυτικοί πόροι». Σε αυτό το πλαίσιο και για την επίτευξη «οικονομιών κλίμακας» σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, οι βιομήχανοι του ΣΕΒ θα έχουν κάθε δυνατότητα πρόσβασης στις ερευνητικές υποδομές και το έργο φορέων, πανεπιστημιακών και άλλων ιδρυμάτων. Επιπλέον, οι βιομήχανοι θα έχουν και τη δυνατότητα να κατευθύνουν πιο άμεσα την Ερευνα σε τομείς που οι ίδιοι ενδιαφέρονται, για την αύξηση της κερδοφορίας τους και βέβαια απόλυτα ξεκομμένα από τη κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η συνεργασία αφορά ιδιαίτερα σε «επιλεγμένους τεχνολογικούς τομείς μεγάλης εθνικής σημασίας», συγκεκριμένα αγροδιατροφήφάρμακαΥγείαπληροφορικήΕνέργεια,περιβάλλονυλικά κ.ά, στη «βάση των προτεραιοτήτων της εφαρμοσμένης Ερευνας», όπως χαρακτηριστικά προβλέπεται στη συμφωνία, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ντόπιων μονοπωλίων και άλλων επιχειρηματικών ομίλων στους εν λόγω τομείς.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget