Η καρδιά της Ευρώπης»! Αυτή είναι η σχεδόν μόνιμη επωδός κάθε αναφοράς στη φρίκη των Βρυξελλών. Μια ενοχική, σχεδόν πανικόβλητη προσέγγιση του ευρωπαϊκού θεσμικού εξουσιαστικού κατεστημένου, πασπαλισμένη με την πρόχειρη μυθολογία των εξωτικών μαγειρικών συνταγών της εποχής της κοινωνικής δικτύωσης. Ανάμεσα στις εικόνες της βαναυσότητας των καταματωμένων κορμιών, αυτών των καθημερινών ανθρώπων που έγιναν σε λίγα δευτερόλεπτα θυσία σ' έναν ανοίκειο βρωμιάρικο βωμό αποκτηνωμένων συμφερόντων - «ανθρώπινες ιστορίες» τις λένε για να χάσκουν οι τρομοκρατημένες μάζες και να κλείνονται εκούσια στα σπιτοκελιά τους - κάποιοι πρόλαβαν κι έκοψαν τιμολόγιο: Τέσσερα δισ., ως τώρα, οι απώλειες του Βελγίου από την τρομοκρατική επίθεση. Τι συνηθισμένη ευρωπαϊκή αξία κι ιδέα!... Λες και μετά από κάθε τέτοιας μορφής χτύπημα κι άνοιγμα τάφων για ανυποψίαστους πολίτες όπου Γης, μέσα σ' ένα εικοσιτετράωρο είναι υποχρεωμένοι να πιάνουν δουλειά, κολλητά με τους γιατρούς, τους νοσοκόμους και τους διασώστες κάθε λογής, ένα σωρό ανθρωπέμποροι, λογιστές - τοκιστές και σουλατσαδόροι του ανθρώπινου πόνου. Αναλυτές της... κατάστασης που διαμορφώνεται πάνω στα τεντωμένα νεύρα του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, έτοιμοι να προτείνουν επενδύσεις και ρίσκα, ευκαιρίες σπαρμένες πάνω στην προβολή των διαμελισμένων κορμιών, στέκονται καθόλου αποσβολωμένοι μπροστά στις οθόνες. Η μια ο πίνακας των χρηματιστηριακών αξιών, η άλλη στα κομμένα ποδάρια και τα μακελεμένα πρόσωπα.
Η καρδιά της Ευρώπης, κυκλωμένη από ντόπιους κουστουμαρισμένους φασίστες που πουλάνε ασφάλεια και πλαστογραφημένους ανατολίτες ισλαμιστές, υποδείγματα φονταμενταλίστικου εκφασισμού των μουσουλμανικών κοινωνιών, που πουλάνε στον καιρό μας την πρώτη ύλη τρόμος - αντιτρομοκρατική καταστολή, είναι προ πολλού σταματημένη. Γιατί δεν είναι καρδιά των Ευρωπαίων ανθρώπων, αλλά μια λέσχη, μια τσέπη, ένα ρινγκ μονοπωλιακών συμφερόντων και ανταγωνισμών. Εκεί, θεσμοθετημένα, αλλάζουν χέρια σ' ένα δέκατο του δευτερολέπτου τα δυσθεόρατα κεφάλαια που συσσωρεύτηκαν στις χώρες - ευρωαποικίες, σφάζοντας και υποδουλώνοντας τους προγόνους των σημερινών θυμάτων, αλλά και δραστών, στο αεροδρόμιο και το μετρό των Βρυξελλών. Η «καρδιά», λοιπόν, αυτή η τεχνητή της ΕΕ μπορεί να γίνει συμβολικά αντικείμενο «ανατομίας», έξω απ' τα τετριμμένα των μεγαλοστομιών του εντυπωσιασμού και των αναλύσεων για χρήσιμους ηλίθιους καταναλωτές. Μια πρόχειρη ματιά στο βίο του βασιλιά του Βελγίου Λουδοβίκου του Β', με τα μάτια όχι του κομμουνιστή, αλλά του πατέρα του Τομ Σόγιερ, Μαρκ Τουαίην, φτάνει. Το Αφρικανικό Κονγκό ήταν ατομική, ναι ατομική, ιδιοκτησία του Βέλγου βασιλιά έως το 1908! Σ' αυτόν τον τόπο, 76 φορές μεγαλύτερο από το Βέλγιο, ο χριστιανός άναξ ακρωτηρίαζε χιλιάδες ιθαγενείς κάθε μέρα, γιατί δεν ήταν αρκετά παραγωγικοί στη δουλειά τους! Ο αριθμός των ακρωτηριασμένων μελών των σκλάβων του Ευρωπαίου γαλαζοαίματου ήταν μια εποχή και μετρικό σύστημα «επιτυχίας» διακυβέρνησης. Οι φρικαλεότητες έγιναν γνωστές στη Δύση, από ιεραπόστολους, διπλωμάτες, και κραυγή την πένα του Τουαίην. Το 1908, ο βασιλιάς χάρισε το Κονγκό στο Βέλγιο. Στην κηδεία του ένα χρόνο μετά, εκδηλώθηκε πρωτοφανές μίσος για τα εγκλήματά του. Σήμερα στις βικιπαίδιες θα τον βρείτε όπως θέλει να τον θυμάται η ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία: Βασιλιά - οικοδομητή! Γιατί έκαμε πολλά δημόσια έργα στο Βέλγιο με τα λεφτά του Κονγκό, με τα δέκα εκατομμύρια βασανισθέντες και δολοφονηθέντες κατοίκους δούλους του... Ακόμα και στο Κονγκό, οι ντόπιοι συνεργάτες των αποικιοκρατών λέγαν και λένε πως παρά τις φρικαλεότητες έβαλε την... Αφρική στο σύγχρονο κόσμο. Ο βελγικός σιδηρόδρομος είναι «έργο» του κογκολέζικου καουτσούκ, την εκμετάλλευση του οποίου ο Λεοπόλδος είχε αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρείες υπεργολαβικές της δικής του, με τον όρο να του τον φτιάξουν, αν ήθελαν να είναι συνεταίροι...
Υ.Γ. Το βιβλίο «Ο μονόλογος του βασιλιά Λεοπόλδου» του Μαρκ Τουαίην (εκδόσεις «Θεμέλιο»). Εικάζω ότι δύσκολα θα βρεθεί ως δωρεάν ανάγνωσμα στο διαδίκτυο, εκτός κι αν η καρδιά του χρήστη χτυπάει στο στέρνο του κι όχι στην τσέπη του αφεντικού - καλού πωλητή ευρωπαϊκών αξιών και χρεωγράφων. Αν ανατριχιάσετε από την ομοιότητα βελγικής αποικιοκρατίας και μεθοδολογίας «Ισλαμικού Κράτους», χαρείτε το ως δείγμα υγείας σε άρρωστους καιρούς.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ