03/14/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Σε μια περίοδο, που ούτως ή άλλως οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο δυναμώνουν, οι εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό φαίνεται ότι θα επιταχυνθούν άμεσα, ειδικά στο φόντο του διευρυμένου «παζαριού» που ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν στήσει με την Τουρκία, σε διάφορα επίπεδα.
Η πρόσφατη έκτακτη Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό και η συμφωνία μεταξύ άλλων για «προετοιμασία για την απόφαση επί του ανοίγματος νέων κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις προσχώρησης (σ. σ. της Τουρκίας στην ΕΕ) το συντομότερο δυνατόν», θα δώσουν νέα ορμή στην αποφασιστικότητα, με την οποία η τουρκική πλουτοκρατία θα προβάλλει τις αξιώσεις της, σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων, από τα οποία ξεχωρίζει και το Κυπριακό.
Πέρα από τα «σενάρια» και τις διαρροές που τις τελευταίες βδομάδες πυκνώνουν στον ελληνικό, κυπριακό και τουρκικό Τύπο, φανερώνοντας ένα όλο και σκληρότερο «μπρα ντε φερ» που έχει στηθεί στις πλάτες όλου του κυπριακού λαού, οι ίδιες οι δημόσιες τοποθετήσεις των πλευρών, που άμεσα εμπλέκονται με τις διαπραγματεύσεις, επιβεβαιώνουν ότι «μαστίγιο» και «καρότο» επιστρατεύονται για να πειστεί ο κυπριακός λαός να δεχτεί μια λύση κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες των μονοπωλίων.
Η πίεση της «τελευταίας ευκαιρίας»...
Ετσι, ο ηγέτης του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί, σε πρόσφατη συνέντευξή του επανέλαβε ότι «αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία... Η νεότερη γενιά θα αρχίσει να συζητά διαφορετικά μοντέλα λύσης... Είναι η τελευταία προσπάθεια και της ομοσπονδίας (σ. σ. ως μορφής διακυβέρνησης)», τροφοδοτώντας τους γνωστούς εκβιασμούς, για να γίνουν δεκτές «συνταγές» επανένωσης της Κύπρου, που όμως τελικά, είναι εξίσου καταστροφικές για το λαό της με τις ευθέως διχοτομικές «λύσεις» που πιο χοντροκομμένα λάνσαραν προηγούμενες διοικήσεις στα Κατεχόμενα ή και την Τουρκία.
Βέβαια, το ψευδοκράτος δεν είναι το μόνο που προκρίνει τη λογική να βρεθεί λύση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ποιο θα είναι το περιεχόμενο αυτής της λύσης. Μόλις πριν από μερικές μέρες, ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης, Νίκος Χριστοδουλίδης, προκειμένου να επιχειρηματολογήσει για την επιμονή με την οποία η Λευκωσία θα εμποδίσει το άνοιγμα νέων ενταξιακών κεφαλαίων για την Τουρκία, εξήγησε ότι αυτό θα συμβεί μόνο εάν η Αγκυρα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ή προχωρήσει προς την επίλυση του Κυπριακού. Βέβαια, το ζήτημα για το λαό του νησιού δεν είναι γενικά να «λυθεί» το Κυπριακό, αλλά οι όροι με τους οποίους θα λυθεί. Οροι τους οποίους σήμερα όλα τα εμπλεκόμενα μέρη εντάσσουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μην ξεχνάμε ότι, στο όνομα τού «να έρθει επιτέλους μια λύση» ήταν που το 2004 καταρτίστηκε το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» και επειδή ο κυπριακός λαός το απέρριψε, σήμερα ετοιμάζεται ένα νέο διχοτομικό σχέδιο, δυναμώνουν πολύμορφα οι εκβιασμοί για να το δεχτεί και να υιοθετήσει τα κριτήρια των εκπροσώπων των μονοπωλίων, να τοποθετηθεί με βάση τη λογική του «μικρότερου κακού».
...και οι «παράγοντες συνεργασίας»
Στην ίδια συνέντευξη ο Ακιντζί έσπευσε να επισημάνει ότι «ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι το θέμα της Ενέργειας», επισημαίνοντας ότι «οι ενεργειακοί πόροι στην Ανατολική Μεσόγειο είτε θα καταστούν παράγοντας συνεργασίας είτε παράγοντας σύγκρουσης», αλλά και ότι η μεταφορά αυτών των πόρων μέσω Κύπρου και Τουρκίας προς την ΕΕ είναι «η πιο λογική, οικονομικά εφικτή, ταχύτερη και φθηνότερη επιλογή», προβάλλοντας ως δεδομένο την αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ το επόμενο διάστημα.
Το επιχείρημα ότι μια επανένωση της Κύπρου θα συμβάλει στην «ανάπτυξη» και τη «σταθερότητα» όλης της περιοχής το προβάλλουν συστηματικά όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία, καταθέτοντας το καθένα τη δική του πρόταση, ανάλογα με το πώς εξυπηρετούνται τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπεί. Ομως, για το λαό της Κύπρου και όλης της περιοχής, αυτή η ανάπτυξη θα φέρει κλιμάκωση και της επίθεσης και των παζαριών σε βάρος των σύγχρονων αναγκών του, βαθύτερη εμπλοκή του στους θανάσιμους ανταγωνισμούς των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών «στρατοπέδων».
Αυτοί οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί θα ενταθούν, με την Τουρκία να υπερασπίζεται με αξιώσεις τις δικές της διεκδικήσεις, όπως επιδιώκει και μέσα από τη συμφωνία που υπογράφτηκε πρόσφατα για την παροχή νερού προς το ψευδοκράτος, μέσω της κατασκευής υποθαλάσσιου δικτύου που ήδη ξεκίνησε να λειτουργεί.
Τη συμφωνία υπέγραψαν επίσημα στις αρχές Μάρτη ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέντ Νταβούτογλου, και οΟμέρ Σογιέρ Κάλιοντζου «πρωθυπουργός» της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ», της ονομασίας με την οποία το ψευδοκράτος διεκδικεί εδώ και χρόνια να αναγνωριστεί διεθνώς). Σύμφωνα με τα Κατεχόμενα, όταν το έργο τεθεί σε πλήρη λειτουργία θα διοχετεύονται στη βόρεια Κύπρο 75 εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως, ενώ εκτιμάται ότι μπορεί να συμβάλει στη συνολικότερη ικανοποίηση των αναγκών της Κύπρου σε υδάτινους πόρους.
Ηδη, Τουρκία και Κατεχόμενα σχεδιάζουν πώς θα αξιοποιήσουν τετελεσμένα μέσα σε μια περίοδο έντασης των διαπραγματεύσεων και ενώ οι περισσότεροι σημειώνουν τις «δυνατότητες» το Κυπριακό να λυθεί ακόμα και μες στο 2016.
«Στρατηγική επένδυση» το νερό απ' την Τουρκία
Είναι χαρακτηριστικό ότι, στη διάρκεια της επίσκεψης που έκανε στα τέλη Γενάρη στην Αγκυρα ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν (για την οποία πολύ γενικά διέρρευσε ότι αφορούσε τη συμβολή της Ανατολικής Μεσογείου στην «ενεργειακή ασφάλεια» και της Δύσης), ο «υπουργός Οικονομικών» του ψευδοκράτουςΜπιρικίμ Ουζγκιούρ διαμήνυσε - σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής «Χουριέτ» - ότι όπως η «νότια» Κύπρος προωθεί σχέδια ενεργειακής σύνδεσης και συνεργασίας με Ελλάδα και Ισραήλ (μέσω σχεδίων πόντισης υποθαλάσσιου καλωδίου ηλεκτρισμού) έτσι και η Τουρκία μπορεί να ξεκινήσει σύντομα εργασίες για ένα έργο που θα γίνει «διάσημο» και θα περιλαμβάνει και την «τουρκοκυπριακή πλευρά». Ο ίδιος, σύμφωνα πάντα με τη «Χουριέτ», σημείωσε ότι το έργο υδροδότησης των Κατεχομένων έκανε σχετικά εύκολη και εφικτή και τη σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρισμού της Τουρκίας. Αλλά και άλλα τουρκικά δημοσιεύματα στέκονται πλέον στην αυξημένη «δυνατότητα» που το νέο έργο προσφέρει (από πλευράς υποδομών) στη σύνδεση Τουρκίας - Κύπρου.
Αλλωστε, κατά την υπογραφή της συμφωνίας για το νερό, ο ίδιος ο Νταβούτογλου δε μίλησε καθόλου τυχαία για «στρατηγική επένδυση» και «έργο του αιώνα», σχολιάζοντας ότι «στέλνουμε στη "δική μας" Κύπρο... το νερό της Τουρκίας που για αυτούς είναι σαν το μητρικό γάλα» αλλά και επισημαίνοντας:
«Για την Τουρκία αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς στρατηγικούς στόχους το να σταθεί η ΤΔΒΚ στα δικά της πόδια, να έχει μια θεσμοθετημένη πολιτική και οικονομική δομή... είτε βρεθεί λύση είτε όχι, η ΤΔΒΚ που θα συνεχίσει να υπάρχει ως ιδρυτικό κρατίδιο (σ.σ. της ενωμένης Κύπρου) θα πρέπει να ανεγερθεί στα σωστότερα θεμέλια και αν δεν υπάρξει λύση θα πρέπει να διαθέτει τα αποθέματα να μπορέσει και πάλι να συνεχίσει ως μια αξιοσέβαστη και αναγνωρισμένη χώρα στον κόσμο. Σε αυτό το ζήτημα, η Τουρκία στέκεται στο πλευρά της ΤΔΒΚ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Κανείς δεν πρέπει να κάνει λαθεμένους υπολογισμούς...».
Παζάρια σε πολλά επίπεδα
Τα παραπάνω αναδεικνύουν καθαρά ότι η Τουρκία καθόλου δεν παραιτείται από τις επιδιώξεις που υπηρετεί μια ισχυρή της «παρουσία» στην Κύπρο. Παρ' όλ' αυτά, πολλοί (ανάμεσά τους και οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου) επιμένουν να επισημαίνουν τα οφέλη που και η Αγκυρα θα μπορέσει να αποκομίσει από μια «λύση» του Κυπριακού, αναδεικνύοντας το εύρος του παζαριού που έχει στηθεί.
Στο ίδιο πλαίσιο, γίνεται μεγάλη «σπέκουλα» και με τη μορφή που θα αποκτήσουν μελλοντικά οι «εγγυήσεις», προκειμένου ο κυπριακός λαός να δεχτεί ως εγγύηση της δικής του ευημερίας νέους τρόπους παρέμβασης στη χώρα και τη γειτονιά του που αναζητούν ισχυρές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Για το συγκεκριμένο θέμα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είχε αναφερθεί πρόσφατα στις «κάποιες ιδέες» που «οι Ελληνες φίλοι μας ανέπτυξαν ανεπίσημα... Αλλά δεν τις έχουμε συζητήσει επίσημα». Ο ίδιος διευκρίνισε πάντως ότι «δε θέλω να κατανοηθεί ότι η Τουρκία θα είναι πολύ ελαστική στο ζήτημα των εγγυήσεων», αλλά και ότι «αναμένουμε από την Ελλάδα να εμπλακεί πιο ενεργά και ορατά». Αντίστοιχα και ο «εκπρόσωπος» του Ακιντζί, Μπαρίς Μπουρτζιού, διαμήνυσε πριν από μερικές μέρες ότι «οι εγγυήσεις της Τουρκίας είναι σημαντικές για εμάς ...Εχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι τα δεδομένα είναι διαφορετικά από ό,τι το 1960».
Τέλος, ενδεικτικές τού πόσα ζητήματα περιμένουν να «ανοίξουν» από μια διευθέτηση του Κυπριακού είναι και οι δηλώσεις που έκανε στη γερμανική «Χάντελσμπλατ» ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης,υπογραμμίζοντας: «Η Κύπρος μπορεί να γίνει μια βάση στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας... Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όπως και οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις μπορούν να επωφεληθούν από μια λύση στο Κυπριακό...».



Στις αρχές Μάρτη, το ίδρυμα Friedrich Ebert, τοΙνστιτούτο Levy και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) οργάνωσαν εκδήλωση με κύριο θέμα τον αποκαλούμενο «εργοδότη ύστατης καταφυγής». Στην εκδήλωση μίλησε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, η οποία, εδώ και χρόνια, ως «μελετήτρια» του Ινστιτούτου Levy και τώρα ως υπουργός, προωθεί αυτή την αντίληψη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν γίνει κυβέρνηση, εμφάνιζε τη συγκεκριμένη πολιτική ως λύση για τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που θα συμβάλουν στον περιορισμό της ανεργίας και θα φέρουν ανάπτυξη.
Ακριβώς μία μέρα πριν από τις βουλευτικές εκλογές, στις 25 Γενάρη 2015, το «Εθνος» παρουσίαζε το σχέδιο της Αντωνοπούλου, δηλαδή της εφαρμογής της πολιτικής του «εργοδότη ύστατης καταφυγής», με την οποία το Δημόσιο θα δημιουργούσε τάχα 300.000 θέσεις εργασίας (!), που με τη σειρά τους θα προκαλούσαν τη δημιουργία επιπλέον 120.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Σήμερα, αυτή η πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας παίρνει τη μορφή των γνωστών πια προγραμμάτων της «κοινωφελούς εργασίας». Ετσι, στην εκδήλωση που προαναφέραμε, η αναπληρώτρια υπουργός περιορίστηκε να εξαγγείλει μια «νέα γενιά προγραμμάτων», 8μηνης διάρκειας (αντί για πέντε μήνες που ήταν μέχρι τώρα), που θα εφαρμοστεί σε πρώτη φάση σε 17 δήμους της χώρας.
Πριν από λίγες μέρες διευκρίνισε ότι θα απασχοληθούν σε αυτήν τη φάση περίπου 6.900 άνεργοι, πολύ λιγότεροι από το αρχικό προεκλογικό σχέδιο. Σε κάθε περίπτωση, θα διατηρηθεί το χειρότερο εργασιακό καθεστώς που διέπει την «κοινωφελή εργασία» συγκριτικά με τους (άθλιους ούτως ή άλλως) όρους εργασίας που αντιμετωπίζει ένας εργαζόμενος όταν πρωτομπαίνει στη δουλειά.
Μια άλλη πτυχή είναι ότι ακόμα και γι' αυτά τα προγράμματα δεν υπάρχουν οι σχετικοί πόροι για τη συνέχισή τους. Η αναπληρώτρια υπουργός παραδέχθηκε ότι «στην Ελλάδα, τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου που απομένουν για την περίοδο 2014 - 2015 είναι πενιχρά, παρότι η ανεργία εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα»...
Τι είναι ο «εργοδότης ύστατης καταφυγής»
Η ιδέα του «εργοδότη ύστατης καταφυγής» διατυπώθηκε στη σύγχρονη μορφή της τη δεκαετία του '60. Σύμφωνα με αυτή, σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, το κράτος αναλαμβάνει να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης, οι οποίες είναι προσωρινές. Υποτίθεται ότι η πολιτική αυτή «μπορεί να επεκταθεί σε όποια κλίμακα απαιτούνταν για την επίτευξη της πλήρους απασχόλησης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ύφεσης» (ΙΝΕ ΓΣΕΕ, Δεκέμβρης 15, Μελέτες 15, Ράνια Αντωνοπούλου, Δ. Παπαδημητρίου, Taun Toay). Προβάλλεται, δηλαδή, ως το «αντίδοτο» στην ανεργία, που αντικειμενικά αυξάνεται σε περιόδους κρίσης.
Ο ισχυρισμός αυτός διαψεύδεται στην πράξη. Οπως φάνηκε, υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες για εκατοντάδες χιλιάδες «προσλήψεις» και στην πρόσφατη αναγγελία για συνέχιση του προγράμματος «κοινωφελούς εργασίας» σε 17 μόλις δήμους και με πολύ λιγότερους δικαιούχους.
Συνέχεια αυτής της αντίληψης είναι ότι με το ξεπέρασμα της κρίσης οι εργαζόμενοι σ' αυτά τα προγράμματα επιστρέφουν στον ιδιωτικό τομέα. «Οταν μετά την κρίση αρχίζει η ανάκαμψη της οικονομίας και επέκταση του ιδιωτικού τομέα, τότε οι ενταγμένοι στο πρόγραμμα εργαζόμενοι μπορούν να επιστρέψουν στην ιδιωτική αγορά εργασίας, που θα τους προσφέρει καλύτερες προοπτικές και αμοιβές» (ΙΝΕ ΓΣΕΕ, Δεκέμβρης 15, Μελέτες 15, Ράνια Αντωνοπούλου, Δ. Παπαδημητρίου, Taun Toay).
Μάλιστα, όπως σημειώνεται, «σε αυτήν την προσέγγιση, η αντιμετώπιση της κρίσης στην απασχόληση και η μείωση της ανεργίας δεν είναι το αποτέλεσμα της εξόδου από την κρίση, είναι ο μηχανισμός που θα την προκαλέσει».
Αυτό θα γίνει γιατί «η αύξηση της απασχόλησης θα προκαλέσει αύξηση του εισοδήματος, που θα προκαλέσει αύξηση της ζήτησης, που θα προκαλέσει αύξηση της παραγωγής, που θα προκαλέσει αύξηση της απασχόλησης κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, θα οδηγηθούμε από την απασχόληση στην ανάπτυξη και όχι το αντίθετο» (ΙΝΕ ΓΣΕΕ, Φλεβάρης 2015, Μελέτες 32, Γιώργος Ιωαννίδης και Χρίστος Πιέρρος).
Αθλιες συνθήκες και μισθοί...
Μια ματιά στους όρους εργασίας, που προβλέπουν προγράμματα όπως αυτό της «κοινωφελούς εργασίας», είναι αρκετή για να πειστεί κανείς ότι στόχος τους είναι η ανακύκλωση φτηνής εργατικής δύναμης, από την οποία προκύπτει έμμεσο και άμεσο όφελος μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι σ' αυτά τα προγράμματα αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ανεξαρτήτως ειδικότητας και αντικειμένου εργασίας (495 ευρώ και 431 ευρώ το μήνα για τους άνω και κάτω των 25 ετών, αντίστοιχα). Επίσης, στερούνται μια σειρά δικαιωμάτων, όπως το επίδομα αδείας, ανθυγιεινής εργασίας κ.ά. Μόνο κάτω από την πίεση που άσκησε ο αγώνας αυτών των εργαζομένων, με τη συμβολή του ΠΑΜΕ, βελτιώθηκαν σχετικά και ως ένα βαθμό οι όροι εργασίας.
Μάλιστα, οι οπαδοί αυτής της αντίληψης έχουν κατά καιρούς προτείνει μισθούς χαμηλότερους και από τον κατώτερο βασικό. Χαρακτηριστικά, η αναπληρώτρια υπουργός, σε συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα «Εποχή» τον Οκτώβρη του 2013, πρότεινε με τη μορφή ερώτησης: «Και γιατί είναι προτιμότερο να επιζείς με 300 ή 400 ευρώ επίδομα αντί να προσφέρεις τις γνώσεις σου και τις δεξιότητές σου στην τοπική κοινωνία, στη γειτονιά σου;».
Επομένως, τέτοιες μορφές απασχόλησης, εκτός του ότι έχουν περιορισμένη εμβέλεια σε συνθήκες κρίσης, όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποιητικούς όρους δουλειάς και αμοιβές στους ανέργους, που αυξάνονται κατακόρυφα, αλλά επιπλέον αποτελούν μηχανισμό πίεσης για τη συρρίκνωση μισθών και δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους στο σύνολο του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Τέλος, διαβάζουμε ότι «αυτό το πρόγραμμα (σ.σ. του εργοδότη ύστατης καταφυγής) μπορεί να εξαλείψει όλη τη μη ηθελημένη ανεργία. Φυσικά, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν πολλοί - ακόμα και εντός του εργατικού δυναμικού - που θα παραμείνουν με τη θέλησή τους άνεργοι» (ΙΝΕ ΓΣΕΕ, Δεκέμβρης 15, Μελέτες 15, Ράνια Αντωνοπούλου, Δ. Παπαδημητρίου, Taun Toay)!
Με άλλα λόγια, οι υποστηριχτές αυτής της θεωρίας αναπαράγουν την αντιδραστική αντίληψη ότι οι φτωχοί και οι άνεργοι ευθύνονται για την κατάσταση που ζουν, και όχι βέβαια ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που γεννά την ανεργία και τη γιγαντώνει σε περιόδους κρίσης.
...και η πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω
Ταυτόχρονα, είναι φανερή η αξιοποίηση αυτών των προγραμμάτων με σκοπό να συσκοτίσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, ως καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, και να την αποδώσουν στην υποκατανάλωση. Γι' αυτό παρουσιάζουν τη σχετική αύξηση των εισοδημάτων ως το κλειδί για να ξεπεραστεί η κρίση.
Ομως, αυτή μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την εξασφάλιση μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους για το κεφάλαιο κι αυτό προϋποθέτει παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Εμφανίζουν, επίσης, το κράτος ως τον «ιδανικό εργοδότη», ο οποίος σε συνθήκες κρίσης θα εξασφαλίζει δουλειά για όλους και μάλιστα με ικανοποιητικές αμοιβές, που θα βάλουν ξανά σε κίνηση την καπιταλιστική παραγωγή. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για προσαρμογή των κεϋνσιανών μεθόδων στις σημερινές συνθήκες. Σήμερα, δεν μπορεί να στηριχθεί η προσπάθεια καπιταλιστικής ανάκαμψης σε προγράμματα χρηματοδοτούμενων από το κράτος δημόσιων έργων σε πλατιά κλίμακα, όπως π.χ. τη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ. Σήμερα, η κρατική παρέμβαση περιορίζεται στο να εξασφαλίζει ορισμένες προσωρινές εργασιακές θέσεις βουλώνοντας τρύπες και κενά σε κρατικές υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κ.λπ. που δημιουργεί η πολιτική των περικοπών, της ιδιωτικοποίησης τομέων κ.λπ.
Την ίδια στιγμή, βεβαίως, το αστικό κράτος με νόμους εξαϋλώνει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, καθηλώνει και μειώνει μισθούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, καταργούνται επί της ουσίας οι Συλλογικές Συμβάσεις, με στόχο να γίνει ακόμα φτηνότερη η εργατική δύναμη για τους εργοδότες και ταυτόχρονα να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες, ώστε περισσότερα κονδύλια να μετατρέπονται σε επιδοτήσεις και προνόμια για το κεφάλαιο.
Τι δείχνει η πράξη
Για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, αποκαλυπτικός ήταν ο Γερμανός οικονομολόγος Hans Verbeek, που μίλησε στην ίδια εκδήλωση με την αναπληρώτρια υπουργό, εκπροσωπώντας το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών (ISG). Αναφερόμενος σε ένα εθνικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στη Γερμανία ανάμεσα στο 2008 και στο 2012, με τη συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, είπε ανάμεσα σε άλλα:
«Η βασική ιδέα του προγράμματος ήταν η δημιουργία κρατικά επιδοτούμενων δυνατοτήτων απασχόλησης για μακροχρόνια ανέργους». Το πρόγραμμα αποσκοπούσε ακόμα «στη στήριξη των τοπικών υποδομών». Ομως, αν και ο στόχος ήταν οι περισσότερες θέσεις εργασίας να δημιουργηθούν σε δήμους και κοινότητες, «στην πράξη μόνο το 23% των θέσεων εργασίας δημιουργήθηκαν σε δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ οι υπόλοιπες αφορούσαν οργανισμούς όπως ενώσεις, συνεταιρισμούς και ιδρύματα, μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις περιορισμένης ευθύνης και επιχειρήσεις ένταξης, εκκλησιαστικές οργανώσεις».
Μία από τις βασικές επιπτώσεις του προγράμματος ήταν ότι «οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στις περιφέρειες οδήγησαν σε υποκατάσταση και εκτόπιση θέσεων απασχόλησης στην τυπική αγορά εργασίας. Ετσι, η σύγκριση μεταξύ περιφερειών που δεν εντάχθηκαν στο πρόγραμμα και εκείνων που συμμετείχαν, καταδεικνύει ότι στις τελευταίες παρατηρήθηκε μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων που έχασαν τη δουλειά τους, όπως επίσης και λιγότεροι άνεργοι που βρήκαν εργασία (...) Οι επιπτώσεις αυτές μάλιστα παρουσίαζαν αυξητική τάση αναλογικά προς τον αριθμό δημιουργίας θέσεων απασχόλησης στο πλαίσιο του προγράμματος».
Σε συνδυασμό με τη χρήση άλλων παρόμοιων προγραμμάτων, επιτάθηκαν «τα φαινόμενα υποκατάστασης, εκτόπισης και παρεπόμενων επιπτώσεων». Σημειώνουμε επίσης ότι προβλεπόταν αρχικά η δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας, αλλά «επιδοτήθηκαν τελικά μόνο 15.825 θέσεις εργασίας καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος ενίσχυσης». Αιτία της μείωσης ήταν «οι απαιτήσεις της συγχρηματοδότησης», η αδυναμία δηλαδή του κράτους να συνεισφέρει το προβλεπόμενο μερτικό του.

Τι έγινε μετά τη λήξη του προγράμματος; Από τις θέσεις που δημιουργήθηκαν διατηρήθηκαν μόνο οι μισές και αυτές με την αξιοποίηση άλλων κρατικών επιδοτούμενων προγραμμάτων απασχόλησης...

Συνεχίζεται η επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό - όπως και όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου - συγκέντρωση δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα το Προσφυγικό, ενώ ουσιαστικά σχετίζεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, προετοιμάζοντας και νέες πιθανές επεμβάσεις σε άλλες χώρες της περιοχής.
Το επιβεβαιώνουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης σύνθεσης και ανάπτυξης της ΝΑΤΟικής ναυτικής δύναμης SNMG2, με μια σειρά αποκαλυπτικές δηλώσεις και τοποθετήσεις τους:
Αποκαλυπτικές τοποθετήσεις
-- Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Α. Νταβούτογλου,μιλώντας τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες με τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, στο περιθώριο της Συνόδου ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, δένοντας την επιχείρηση στο Αιγαίο με την τουρκο-ρωσική σύγκρουση στη Συρία, επέμεινε ότι «υπάρχει μεγάλος κίνδυνος και απειλή από τα νότια σύνορα (σ.σ. της Τουρκίας)» και ότι «χρειαζόμαστε αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της συμμαχίας μας».
-- Ανακοίνωση που εξέδωσε το ΝΑΤΟ μετά τη συνάντησή τους, γνωστοποιούσε ότι «ως μέρος της υποστήριξης του ΝΑΤΟ (σ.σ. στην Τουρκία) για να βοηθήσει με την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση, οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να εντείνουν την ανταλλαγή πληροφοριών, την επιτήρηση και τον έλεγχο στα τουρκο-συριακά σύνορα. Αυτό θα συμπληρώσει τα μέτρα που αποφασίσαμε στα τέλη του προηγούμενου χρόνου για την ασφάλεια της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων της παρουσίας περισσότερων αεροπλάνων AWACS καιαυξημένης ναυτικής παρουσίας».
-- Ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ δήλωσε, εξάλλου, ότι το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να ενισχύει την αεράμυνα της Τουρκίας με πυραύλους «Patriot». Πρόσθεσε ότι «το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να ανησυχεί για τη ρωσική στρατιωτική συσσώρευση στη Συρία και την Ανατολική Μεσόγειο». Στο ίδιο πλαίσιο, επαινούσε τη «δέσμευση» της Τουρκίας για την «ανάπτυξη της επιτήρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο», ενώ συμπλήρωνε ότι στη λυκοσυμμαχία «αυξάνουμε τον αριθμό των υπό ανάπτυξη πλοίων» στο αρχιπέλαγος, που μαζί με το Λιβυκό μετεξελίσσονται σε ΝΑΤΟική θάλασσα.
-- Θυμίζουμε ότι αρχές Φλεβάρη, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας, όπου έγινε πλήρης παρουσίαση της ανάπτυξης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο τόξο από Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και Καύκασο έως Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, ο Στόλτενμπεργκ αιτιολογούσε την αποστολή AWΑCS σε Συρία και Τουρκία, ως μέτρο για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ (σ.σ. του τουρκικού εναέριου χώρου) από ρωσικά μαχητικά» και η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία, που «ανατρέπει τη στρατηγική ισορροπία και αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή». Μια δήλωση - «κλειδί», καθώς όλα δείχνουν ότι, με ανάπτυξη πρόσθετων μονάδων στην ευρύτερη περιοχή που περικλείει και το Αιγαίο, το ΝΑΤΟ επιχειρεί να αποκαταστήσει την τέτοια ισορροπία τρόμου...
-- Αλλωστε, την Πέμπτη, μετά από συνάντηση του Στόλτενμπεργκ με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ο γγ της λυκοσυμμαχίας δήλωσε: «Είμαστε στη διαδικασία ανάπτυξης μιας καλύτερης και στενότερης σχέσης μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ (...) Συζητήσαμε τη μεταναστευτική και προσφυγική κρίση (...) Η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ αποφάσισε στις 11/2 να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες της ΕΕ, των μελών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη να αντιμετωπίσουν και διαχειριστούν την κρίση. Και 24 ώρες αφού πήραμε την απόφαση, αναπτύξαμε τα πρώτα πλοία μας στο Αιγαίο (...) Επεκτείναμε την περιοχή των επιχειρήσεων. Εχουμε αναπτυχθεί στα ελληνικά και τουρκικά χωρικά ύδατα και αρχίσαμε να εστιάζουμε στην περιοχή γύρω από τη Λέσβο. Και σχεδιάζουμε να μετακινηθούμε και νοτιότερα τις επερχόμενες μέρες και βδομάδες».
Πρόσθεσε: «Αποφασίσαμε και να αυξήσουμε τον αριθμό των πλοίων μας που επιχειρούν. Είναι αυτή τη στιγμή 5 πλοία στην περιοχή και θα είναι περισσότερα πλοία τις επόμενες μέρες και έχουμε επίσης ελικόπτερα στα περισσότερα από τα πλοία, οπότε ενισχύουμε την παρουσία πλοίων του ΝΑΤΟ με σύγχρονο εξοπλισμό, αυξημένες ικανότητες».
Επιπλέον, «επεκτείνουμε τη συνεργασία μας σε άλλο ένα πεδίο, τις προκλήσεις που σχετίζονται με τις υβριδικές απειλές. Αυτού του είδους τις απειλές, που είναι συνδυασμός στρατιωτικών και μη στρατιωτικών μέσων». Στο ίδιο φόντο, πρόσθεσε ότι στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη και στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη θα έχουν «μια μοναδική ευκαιρία να επεκτείνουμε παραπέρα τη συνεργασία» τους.
Αναφερόμενος, δε, ειδικά στα μέτρα του ΝΑΤΟ στην τουρκο-συριακή μεθόριο, ο Στόλτενμπεργκ παρέπεμψε ξανά σε ανάπτυξη αεροσκαφών AWACS, «κάποια ναυτική παρουσία» και «άλλες ικανότητες που παρέχουν σιγουριά στην Τουρκία όπως συστοιχίες Patriot που ενισχύουν την τουρκική αεράμυνα», κόντρα φυσικά όχι σε πρόσφυγες, αλλά σε ρωσικά μαχητικά!
-- Θυμίζουμε ότι, αρχές της προηγούμενης βδομάδας, ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ για την Ευρώπη, πτέραρχος Φ. Μπρίντλοβ, μιλώντας στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, ενέπλεκε ανοιχτά τις προσφυγικές ροές στην αντιπαράθεση με τη Μόσχα για τον έλεγχο ζωνών στη Μέση Ανατολή. Συγκεκριμένα, κατηγόρησε τη Ρωσία ότι βοηθά το Σύρο Πρόεδρο, Μπ. Αλ Ασαντ, να μετατρέψει την προσφυγική κρίση σε «όπλο» εναντίον της Δύσης. Οι μαζικές ροές προσφύγων από τη Συρία έχουν «αποσταθεροποιητικές συνέπειες» στις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες καταφεύγουν και αυτό λειτουργεί υπέρ της Μόσχας, ανέφερε. Μόσχα και Δαμασκός εσκεμμένα τροφοδοτούν τη μαζική εκτόπιση των Σύρων, επέμεινε ο Μπρίντλοβ, για «να προκαλέσουν τη μετακίνηση προσφύγων και να τους κάνει το πρόβλημα κάποιων άλλων», πρόσθεσε.
Πήγαινε - έλα Αμερικανών στην Αθήνα
Επίσης, δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα των Αμερικανών να αναμιχθούν ακόμα πιο ενεργά στην υπόθεση «διαχείριση του Προσφυγικού», με τη σύμφωνη γνώμη φυσικά της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο διαρκές αλισβερίσι τους με τον αμερικανικό παράγοντα και το ΝΑΤΟ.
Σε αυτή τη βάση, βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, επισήμως «για να συζητήσει μια σειρά από διμερή και περιφερειακά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της μετανάστευσης, με ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους».
Προηγούμενα επισκέφτηκε την Αθήνα ο διοικητής του 6ου Αμερικανικού Στόλου, για να διαβεβαιώσει τον Ελληνα υπουργό Αμυνας ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν πλοία τους να συνδράμουν την SNMG2 στο Αιγαίο.
Στην Αθήνα αναμένεται, ακόμα, για παραπέρα «συνεννοήσεις» σχετικά με την επιχείρηση της SNMG2, οΑμερικανός διοικητής της Διακλαδικής Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του NATO στη Νάπολη της Ιταλίας (JFC Naples), ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική. Σημειωτέον, στον Αμερικανό αναφέρεται ο Γερμανός διοικητής της SNMG2.
Συγκέντρωση δυνάμεων
Αλλο ένα σημείο που αξίζει να επισημανθεί: Η SNMG2 επιχειρεί υπό γερμανική διοίκηση, με αμερικανικό καπέλο. Στη σύνθεση της δύναμης είναι ενταγμένα ήδη ένα γερμανικό δεξαμενόπλοιο (ως ναυαρχίδα της), μία καναδέζικη φρεγάτα, μία από την Ελλάδα (η «Σαλαμίς») και άλλη μία από την Τουρκία (η «Μπαρμπαρός»).
Σύμφωνα, δε, με ενημέρωση από το ΓΕΝ, στις επιχειρήσεις διαχείρισης των προσφυγικών ροών και σε συνεργασία με τη SNMG2, συμμετέχει το Πολεμικό μας Ναυτικό με άλλα 11 πλοία: 4 κανονιοφόρους, 2 πυραυλάκατους και πέντε 5 παράκτια περιπολικά. Συν τα σκάφη του Λιμενικού Σώματος. Αντίστοιχο αριθμό πλοίων, με το ίδιο πρόσχημα, το Προσφυγικό, φέρονται να έχουν αναπτύξει και οι Τούρκοι.
Επίσης, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Αμυνας της Γαλλίας το προηγούμενο Σάββατο: «Ο υπουργός Αμυνας έδωσε διαταγή σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού να αποπλεύσει από την Τουλόν την επόμενη βδομάδα για να μεταβεί στο Αιγαίο, όπου επιχειρεί η ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ».
Παραπέρα, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντ. Κάμερον, ανακοίνωσε τη Δευτέρα την αποστολή στο Αιγαίο τριών βρετανικών πολεμικών πλοίων. Οπως προείπαμε, πλοία έχουν δεσμευτεί να αποστείλουν και οι ΗΠΑ, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει δέσμευση και από την κυβέρνησης της Ολλανδίας (στο τρέχον εξάμηνο ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ) ότι επίσης θα στείλει πλοίο.
Ενισχύεται, δηλαδή, συνεχώς το μέγεθος και η σύνθεση της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο, καθώς όλα τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και κέντρα, συν οι βασικοί παίκτες της περιοχής, σπεύδουν να αναπτύξουν δυνάμεις τους στον άξονα που διαπλέουν τα ρωσικά πολεμικά για να κατέβουν έως τη θάλασσα της Συρίας, ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εξακολουθεί να παρουσιάζει τη ΝΑΤΟική παρουσία στο αρχιπέλαγος περίπου ως ...ευλογία.
ΝΑΤΟική θάλασσα από Λήμνο έως Γαύδο και Καστελόριζο
Επιχαίρει, κιόλας, γιατί στη συνάντηση τη Δευτέρα, στις Βρυξέλλες, του υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου, με τον Στόλτενμπεργκ, «ο υπουργός Εθνικής Αμυνας επεσήμανε στον γγ του ΝΑΤΟ την ανάγκη άμεσης έναρξης της δραστηριότητας σε όλη την έκταση κατά μήκος των ελληνικών νησιών, από τη Λήμνο έως το Καστελόριζο και τη Γαύδο και στις ακτές της Μικράς Ασίας. Οι ελληνικές θέσεις έγιναν αποδεκτές» καταλήγει η σχετική ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου.
Κι αυτό ενώ η τουρκική αστική τάξη, διεκδικώντας να βελτιώσει τις θέσεις της στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς στο Αιγαίο και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, αξιοποιεί κάθε βήμα, κάθε στάδιο στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της ΝΑΤΟικής επιχείρησης, ώστε να εγείρει ξανά όλο το πακέτο γκριζαρίσματος του Αιγαίου: αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, μη αναγνώριση στην Ελλάδα του δικαιώματος έρευνας και διάσωσης σε εκτεταμένες περιοχές του Αιγαίου, εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, κυριαρχία σε νησιά και νησίδες κ.ά.
Το, δε, ΝΑΤΟ - όπου απευθύνεται η κυβέρνηση παίρνοντας στις πλάτες της πρόσθετες ευθύνεςστην προσπάθειά της για γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μέσα κι από τέτοιες συναλλαγές με τη λυκοσυμμαχία - δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των μελών του και αντιμετωπίζει το Αιγαίο ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Παραπέρα, στηρίζει στην πράξη τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, περιοριζόμενο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «διμερείς διαφορές». Υπάρχουν, άλλωστε, τα παραδείγματα διαταγών όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούσαν το Αιγαίο και συμβούλευαν για «ίσες αποστάσεις» μεταξύ των δύο πλευρών.
Καμιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια
Αποδεικνύεται, έτσι, στην πράξη πως το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, παράγοντας εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, που προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, που εξόπλισαν και ουσιαστικά στήριξαν τους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» κι ευθύνονται για το πρωτοφανές προσφυγικό κύμα, μεθοδεύουν πλέον να συνεχίσουν το έγκλημά τους, απλώνοντας τις δυνάμεις τους και παραπέρα, με όποιο πρόσχημα βρίσκουν κάθε φορά πρόσφορο. Σήμερα το Προσφυγικό, αύριο κάτι άλλο.
Και σε κάθε περίπτωση, «τρέχουν» σήμερα διασταυρούμενα και αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που εκθέτουν τους λαούς της περιοχής στον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύγκρουσης.

Οι εξελίξεις, λοιπόν, επιβάλλουν επιφυλακή, ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς, αγώνα του λαού για να γίνει πράξη το σύνθημα «καμιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια».

Προωθούνται μέτρα αντίστοιχα με αυτά που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας την Υγεία με τη λογική «κόστους - οφέλους»
Τους τελευταίους μήνες, στο βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) προωθούνται αλλαγές στα συμβόλαια των ειδικευόμενων γιατρών, σε μια ακόμα προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει το «εργασιακό κόστος» στο χώρο της Υγείας. Αντίστοιχες αλλαγές δρομολογεί η κυβέρνηση και για τις άλλες κατηγορίες εργαζομένων, όπως νοσηλευτικό προσωπικό, μαίες κ.λπ.
Μιλάμε, δηλαδή, για πιο φθηνούς και πιο «ευέλικτους» εργαζόμενους, ενταγμένους σε ένα κρατικό σύστημα Υγείας που όλο και πιο έντονα τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια και, ταυτόχρονα, προωθεί την επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο της Υγείας.
Ολα αυτά πάνε χέρι χέρι με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ενώ έχει αυξηθεί σημαντικά και η παροχή υπηρεσιών Υγείας επί πληρωμή μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στα δημόσια νοσοκομεία, με αποτέλεσμα την αύξηση του χρόνου αναμονής των ασθενών που είναι υπό καθεστώς δημόσιας Ασφάλισης, δηλαδή της πλειονότητας των λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων από πώληση υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 30% από το 2010.
Επομένως, δεν αποτελούν ελληνική «πρωτοτυπία» τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται στην Υγεία, οι ελλείψεις, οι πληρωμές των ασθενών, η επιχειρηματική λειτουργία και του δημόσιου τομέα.
Το παράδειγμα της Βρετανίας βοηθάει να αναδειχτεί καλύτερα στους υγειονομικούς, στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα το «παραμύθι» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων αστικών κομμάτων ότι άμα περάσουμε τον «κάβο» της «αξιολόγησης» και ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, θα μπουν σε σειρά επίλυσης τα προβλήματα χρηματοδότησης στην Υγεία - Πρόνοια, θα βελτιωθούν οι όροι δουλειάς και αμοιβών των εργαζομένων, οι παροχές στους ασθενείς.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι τέτοια αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα προωθούνται τόσο στην Ελλάδα του «ευρώ» και των «μνημονίων», όσο και στη Βρετανία του «εθνικού νομίσματος» και χωρίς μνημόνια, αλλά με τις δύο χώρες να βρίσκονται εντός του ίδιου δρόμου της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, δείχνει τον κοινό για τους λαούς αντίπαλο.
«Μαχαίρι» δισεκατομμυρίων λιρών
Με αφορμή τα νέα συμβόλαια των ειδικευόμενων, δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Ιndependent»(3/11/2015 - «Η κρίση του Εθνικού Συστήματος Υγείας σε αριθμούς») αναφέρει ότι το «πρόβλημα» εντοπίζεται στα εξής: Ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου έχει αυξηθεί από 60 εκατ. το 2004 σε 64 εκατ. το 2014 και, ταυτόχρονα, για πρώτη φορά στην Ιστορία, υπάρχουν πάνω από 11 εκατ. άνθρωποι άνω των 65 ετών.
Δηλαδή, οι Βρετανοί είναι περισσότεροι και ζουν περισσότερο, που σημαίνει ότι έχουν πρόσθετες ανάγκες (π.χ. για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παροχές, όπως φυσικοθεραπείες, που είναι απαραίτητες σε μεγαλύτερες ηλικίες λόγω των μυοσκελετικών προβλημάτων κ.λπ.). Επομένως, «κοστίζουν» περισσότερο στο κράτος χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες Υγείας!
Ο ψυχρός αυτός υπολογισμός είναι απόρροια της καπιταλιστικής οικονομίας, όπου η Υγεία, η Πρόνοια, δικαιώματα και κοινωνικές παροχές αποτελούν «κόστος» για τα καπιταλιστικά κράτη, που πρέπει να ελαχιστοποιείται. Σύμφωνα, μάλιστα, με το ίδιο δημοσίευμα, «στις περικοπές των δαπανών κάποια βήματα έχουν ήδη γίνει». Για παράδειγμα, την περίοδο 2011 - 2013 έχουν περικοπεί από το βρετανικό ΕΣΥ 10,8 δισ. λίρες.
Με ποιον τρόπο έγινε αυτό; Ο βασικότερος είναι με την αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των νοσοκομείων. Δεν χρηματοδοτούνται πλέον από το κράτος - μέσω των «τοπικών ΕΣΥ» - ανάλογα με τον πληθυσμό στον οποίο αναφέρονται, αλλά τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια χρηματοδοτούνται ανάλογα με τις «επιδόσεις» τους, με τα «αποτελέσματά» τους.
Πρόκειται για αξιολόγηση της λειτουργίας των νοσοκομείων στη λογική «κόστος - όφελος», με επιχειρηματικά κριτήρια (μείωση εξόδων - αύξηση εσόδων μέσω της πώλησης των υπηρεσιών τους σε ιδιώτες ή σε φορείς και πάντως όχι από την κρατική χρηματοδότηση, μέσω της μικρής διάρκειας νοσηλείας, κλεισίματος κλινικών/τμημάτων που δε θεωρείται «συμφέρουσα» η λειτουργία τους, κατάργησης ειδικοτήτων, ανατροπής εργασιακών σχέσεων, απολύσεων κ.λπ.). Με αυτό το μέτρο περικόπηκαν 4,8 δισ. λίρες.
«Ποικιλία» στις περικοπές
Επίσης, 1,7 δισ. λίρες κόπηκαν μέσω της μείωσης του μισθολογικού κόστους (σ.σ. ήδη έχουν γίνει μειώσεις μισθών ή απολύσεις σε νοσηλευτές, διοικητικό και παραϊατρικό προσωπικό). Από τον περιορισμό της συνταγογράφησης φαρμάκων και την αύξηση της τιμής της συνταγής «εξοικονομήθηκαν» 889 εκατ. λίρες. Τα διοικητικά έξοδα - με συγχωνεύσεις, καταργήσεις υπηρεσιών κ.λπ. - μειώθηκαν κατά 880 εκατ. λίρες. Από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) καθώς και από υπηρεσίες για οδοντιάτρους και οφθαλμίατρους κόπηκαν άλλα 449 εκατ. λίρες.
Ακόμα, από τη μη παραπομπή ασθενών σε νοσοκομείο από τον γενικό γιατρό της ΠΦΥ «εξοικονομήθηκαν»875 εκατ. λίρες. Κανείς δεν υποστηρίζει πως περιστατικά που μπορεί να αντιμετωπιστούν στην ΠΦΥ θα πρέπει να παραπέμπονται στα νοσοκομεία. Ομως, στη Βρετανία οι κυβερνήσεις - ακριβώς στη λογική της ...«εξοικονόμησης» - ασκούν πιέσεις στους γενικούς γιατρούς της γειτονιάς να «λύνουν τα ζητήματα» (εξετάσεις, διάγνωση, θεραπεία) χωρίς να παραπέμπονται πολλοί ασθενείς στα νοσοκομεία, επειδή το κόστος νοσηλείας τους είναι μεγαλύτερο και ο νοσοκομειακός γιατρός ακριβότερος.
Μάλιστα, ο γενικός γιατρός παίρνει μπόνους αν δώσει λίγα παραπεμπτικά για νοσοκομείο, αν συνταγογραφεί εξετάσεις και φάρμακα στο ελάχιστο δυνατό. Με αυτόν τον τρόπο, τα αυστηρά επιστημονικά κριτήρια που πρέπει να αποτελούν «οδηγό» για την αντιμετώπιση των ασθενών, κινδυνεύουν να παραμεριστούν στο όνομα της «εξοικονόμησης» και της επιπλέον χρηματικής αμοιβής.
Φθηνοί εργαζόμενοι - «λάστιχο»
Σε αυτό το πλαίσιο, τα συμβόλαια που προτάθηκαν από την κυβέρνηση και τους εργοδότες του βρετανικού ΕΣΥ (NHS Employees) και αφορούν περίπου 53.000 ειδικευόμενους γιατρούς και οδοντιάτρους στη Βρετανία, στοχεύουν στη μείωση του μισθολογικού «κόστους» που «βαραίνει» την επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων.
Τι θα αλλάξει στον τρόπο υπολογισμού του μισθού των ειδικευόμενων γιατρών με την εφαρμογή των νέων συμβολαίων, τα οποία προβλέπεται να εφαρμοστούν τον Αύγουστο του 2016 και έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους νέους γιατρούς; Ας δούμε ορισμένες από τις συνέπειες:
  • Παύει να υπάρχει ένας ενιαίος μισθός για όλους. Μέχρι τώρα, η αμοιβή των ειδικευόμενων γιατρών αποτελούνταν από ένα βασικό μισθό και ένα ενιαίο συμπλήρωμα του μισθού βάσει παλαιότητας και ετήσιας ανόδου στη μισθολογική κλίμακα για όλους ανεξαιρέτως. Με τα καινούργια συμβόλαια των ειδικευόμενων γιατρών, μόνο ο βασικός μισθός είναι εγγυημένος, ο οποίος αυξάνεται κατά μέσο όρο κατά 11% (από 22.636 λίρες σε 25.500 λίρες ετησίως) μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν. Θα καταργηθεί η ετήσια αύξηση λόγω παλαιότητας και θα συνδεθεί με την πρόοδο στα στάδια της ειδικότητας, την άνοδο σε βαθμίδα και αύξηση των αρμοδιοτήτων. Μάλιστα, αυτή την αλλαγή θέλει να εισαγάγει η κυβέρνηση στο μισθολόγιο όλου του Δημοσίου.
  • Οι ειδικευόμενοι γιατροί θα αναγκάζονται να δουλεύουν εκτός του βασικού ωραρίου, τις νυχτερινές ώρες, για να αναπληρώσουν το εισόδημά τους. Ταυτόχρονα, μειώνονται κατά πολύ οι ώρες που θεωρούνται υπερωρίες και πληρώνονται ως τέτοιες. Ενδεικτικά, οι ειδικευόμενοι δουλεύουν το βασικό ωράριο από Δευτέρα έως Παρασκευή. Αυτό αλλάζει, αυξάνοντας τις ώρες και καθιστώντας το Σάββατο εργάσιμη μέρα. Σύμφωνα με υπολογισμούς του βρετανικού σωματείου των γιατρών (British Medical Association - ΒΜΑ), αυτό θα σημάνει μείωση μισθών κατά 40%.
  • Από κει και πέρα, ο μισθός των ειδικευόμενων θα συμπληρώνεται στη βάση ενός αρκετά πολύπλοκου συστήματος, ανάλογα με τις υπερωρίες, την εντατικοποιημένη εργασία και τη διαθεσιμότητα του εργαζόμενου γιατρού κατά τις ανάγκες του συστήματος, ενώ η αξιολόγηση συνδέεται περισσότερο με το μισθό. Τέλος, θα εισαχθεί ένα νέο σύστημα προγραμματισμού της δουλειάς, που θα έχει συμφωνηθεί μεταξύ του κάθε γιατρού και του εργοδότη με συχνές αξιολογήσεις, στον οποίο θα καθορίζονται και οι εκπαιδευτικοί στόχοι.
Την ίδια στιγμή, οι απλήρωτες υπερωρίες είναι κανόνας στους ειδικευόμενους γιατρούς και σε όλο το ιατρικό προσωπικό, λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό. Σύμφωνα με στοιχεία του ΒΜΑ, το 2008 πάνω από τους μισούς ειδικευόμενους γιατρούς δέχονταν πίεση να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες και πάνω από το 80% όλων των γιατρών και των οδοντιάτρων δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες. Φαίνεται ότι η απληρωσιά δεν είναι «προνόμιο» των Ελλήνων λόγω οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και «capital controls», αλλά έχει πάρει χαρακτήρα «πανδημίας» στον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο.
Τρίβουν τα χέρια τους οι ιδιωτικές εταιρείες
Οι αλλαγές στα συμβόλαια των ειδικευόμενων γιατρών προβλέπονται από το 2012 σε νόμο (Health and Social Care Act), που με δραστικά μέτρα προωθούσε την περαιτέρω επέλαση του κεφαλαίου στο χώρο της δημόσιας Υγείας, την ιδιωτικοποίηση και άλλων δομών του βρετανικού ΕΣΥ (ΝΗS).
Το βρετανικό ΕΣΥ, μετά από 30 χρόνια εφαρμογής πολλαπλών κυμάτων ιδιωτικοποίησης, έχει προ πολλού απολέσει το δημόσιο και κοινωνικό του χαρακτήρα. Μεγάλο μέρος των κλινικών και μη υπηρεσιών του (π.χ. όλες οι υποστηρικτικές υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων, πρωτοβάθμιες κλινικές υπηρεσίες, μη επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις, υπηρεσίες επείγουσας ιατρικής, κοινοτικής φροντίδας, διαγνωστικής τεχνολογίας, διακίνησης και αποθήκευσης προϊόντων αίματος κ.τ.λ.) παρέχεται από ιδιώτες συμβεβλημένους προμηθευτές.
Πρόσφατη μελέτη του Centre for Health and the Public Interest (CHPI 2015) αποκάλυψε ότι το 2014 το βρετανικό ΕΣΥ είχε συνάψει 53.000 συμβόλαια με ιδιώτες προμηθευτές, αξίας 22,6 δισ. λιρών. Τα συμβόλαια αυτά αντιστοιχούν στο 24% του συνολικού προϋπολογισμού του NHS, ο οποίος το 2014 ανήλθε σε 95 δισ. λίρες (CHPI).

Τον περασμένο Απρίλη δημοσιεύθηκε στο βρετανικό Τύπο έρευνα του NHS Support Federation, που έδειξε πως το 2014 το 40% των συμβολαίων ανατέθηκαν σε ιδιώτες. Οι επιχειρηματικοί κολοσσοί («Virgin Care», «Care UK», «Circle», «InHealth», «Lloyds Pharmacy», «Boots» κ.ά.) κέρδισαν συμβόλαια αξίας 3,54 δισ. λιρών (από τα 9,628 δισ.). Στο χώρο δραστηριοποιούνται σε μικρότερο βαθμό και φιλανθρωπικές εταιρείες και οι λεγόμενες «επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα».

Η 48ωρη απεργία που έχουν αποφασίσει εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όταν η κυβέρνηση καταθέσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή, αποτελεί συνέχεια των αγώνων που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, σε καμιά περίπτωση όμως δε σηματοδοτεί το τέλος τους.
Η σκληρή ταξική αντιλαϊκή πολιτική δεν πρόκειται να κοπάσει. Αντίθετα, θα οξυνθεί σε όλα τα μέτωπα, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και το εύρος των ανατροπών που θα αποφασίζονται κάθε φορά.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, το καθήκον που ανοίγεται μπροστά μας δεν είναι μόνο να πετύχει η γενική απεργία, να δυσκολευτεί η κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιο και να βγει με πεσμένα τα φτερά της, αλλά να δημιουργηθούν και εκείνες οι προϋποθέσεις που από την επόμενη κιόλας μέρα το κίνημα από καλύτερες θέσεις θα οξύνει την αντιπαράθεση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, αξιοποιώντας τη δυναμική και την πείρα καθεμιάς από τις μάχες που δόθηκαν τους τελευταίους πολλούς μήνες.
Απεργούμε για όλα
Από την προετοιμασία και τη συμμετοχή στη 48ωρη απεργία δεν πρέπει να λείψει κανείς γιατί:
1. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση αλλάζει κυριολεκτικά το τοπίο στην Κοινωνική Ασφάλιση.Δεν είναι μόνο οι μικρότερες κύριες συντάξεις για παλιούς και νέους συνταξιούχους. Ούτε μόνο το πετσόκομμα των επικουρικών, που σε μια πορεία θα αποτελέσουν ανάμνηση για τις παλιότερες και τις νεότερες γενιές.
Κυρίως είναι οι δομικές αλλαγές που γίνονται στο σύστημα και οι οποίες καταδικάζουν τους νέους ασφαλισμένους σε γεράματα χωρίς σύνταξη ή με συντάξεις που δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη για την επιβίωση.
Τέτοια μέτρα είναι οι χαμηλοί συντελεστές αναπλήρωσης, χαμηλότεροι ακόμα κι από αυτούς που προέβλεπε αρχικά το σχέδιο της κυβέρνησης. Σε συνδυασμό με τους μισθούς πείνας που διαμορφώνονται και παγιοποιούνται στην αγορά εργασίας, σε μερικά χρόνια θα μιλάμε για συντάξεις πραγματικά φιλοδωρήματα.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η επέκταση στην 20ετία των ελάχιστων χρόνων Ασφάλισης, για να κατοχυρώσει κανείς συνταξιοδοτικό δικαίωμα, σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που είτε βρίσκουν δουλειά με ελαστικές μορφές απασχόλησης, είτε παραμένουν άνεργοι για μεγάλα διαστήματα, δεν θα καταφέρουν ποτέ να συμπληρώσουν τα αναγκαία 6.000 ένσημα για να δικαιούνται σύνταξη.
'Η αν συμπληρώσουν λιγότερες μέρες Ασφάλισης και σίγουρα πάνω από 4.500 ένσημα, η σύνταξη που θα δικαιούνται θα είναι υποπολλαπλάσια ακόμα και από αυτά τα πενιχρά ανώτερα όρια που προβλέπονται για την 20ετία (384 ευρώ).
2. Με το που τελειώσει η κυβέρνηση την αποστολή που ανέλαβε να συντρίψει ό,τι απέμεινε όρθιο στο Ασφαλιστικό, σειρά παίρνουν τα Εργασιακά. Η κυβέρνηση ρίχνει από τώρα τροχιοδεικτικές βολές για τις ανατροπές που συζητάει με την τρόικα, εστιάζοντας στις ομαδικές απολύσεις και την απαίτηση του κεφαλαίου να απελευθερωθούν πλήρως.
Μιλώντας την Τετάρτη στους δημοσιογράφους, ο υπουργός Εργασίας εκτίμησε ότι η κυβέρνηση θα ...δεχτεί πίεση σε αυτό το θέμα, το οποίο όμως παρέπεμψε για το Μάη, αφού δεν περιέχεται στο πακέτο της πρώτης «αξιολόγησης». Αποκάλυψε μάλιστα ότι γι' αυτό το σκοπό έχει συσταθεί επιτροπή από τέσσερις εκπροσώπους της κυβέρνησης και τέσσερις των θεσμών και ότι τώρα αναζητούν τον πρόεδρο, που θέλουν να είναι «κοινής αποδοχής».
Δεν είναι όμως μόνο οι ομαδικές απολύσεις. Η κυβέρνηση σκοπεύει να νομοθετήσει και για τις Συλλογικές Συμβάσεις, παίρνοντας υπόψη τις «βέλτιστες πρακτικές» - όπως λέει - της ΕΕ. Να τι είπε, όμως, ένας από τους δηλωμένους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αρις Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, μιλώντας στην ημερίδα που οργάνωσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τις ΣΣΕ:
«Με το τρίτο μνημόνιο αναλήφθηκε, μεταξύ άλλων, η υποχρέωση το νέο σύστημα ΣΣΕ και διαιτησίας να προσανατολιστεί στις "καλές ευρωπαϊκές πρακτικές" (best practices), ενώ αποκλείστηκε η επιστροφή στο σύστημα του ν. 1876/90 (...) Πρώτα - πρώτα η αναφορά στις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές αποτελεί κενολογία. Τέτοιες πρακτικές δεν υπάρχουν (...)».
Επομένως, πάμε για ένα σύστημα ακόμα χειρότερο και από το σημερινό. Σε όλα αυτά προστίθεται και η πρόθεση της κυβέρνησης να αλλάξει προς το χειρότερο το συνδικαλιστικό νόμο, σφίγγοντας κι άλλο τον κλοιό γύρω από το δικαίωμα στην απεργία και βάζοντας επιπλέον εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, περιορίζοντας με διάφορα προσχήματα τις προβλεπόμενες άδειες και άλλα.
3. Το δράμα των προσφύγων και κυρίως οι αιτίες που το προκαλούν δεν αφήνουν ασυγκίνητους τους εργαζόμενους και το λαό. Το φανερώνει η γνήσια ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη που εκφράζεται με κάθε τρόπο προς τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Το αποδεικνύει η μαζική συμμετοχή και ο προβληματισμός που αναπτύσσεται στις πρωτοβουλίες που παίρνει το ταξικό κίνημα να διοργανώσει συζητήσεις, εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Το δείχνει η ανταπόκριση που βρίσκει το κάλεσμα των Συνδικάτων και των Λαϊκών Επιτροπών προς τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να προσφέρουν από το υστέρημά τους, για να βοηθήσουν τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, που με ευθύνη του κράτους δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη.
Το αποδεικνύει, τέλος, η αγανάκτηση για τους χειρισμούς και τις αποφάσεις της ΕΕ, με τις οποίες συντάσσεται η ελληνική κυβέρνηση, αξιοποιώντας μάλιστα το Προσφυγικό για να χειριστεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα το ζήτημα της «αξιολόγησης», όχι βέβαια για το συμφέρον του λαού, αλλά για αυτό του κεφαλαίου.
Τα καραβάνια των ξεριζωμένων, που εγκλωβίζονται στη χώρα μας, είναι καθρέφτης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των ανταγωνισμών, στους οποίους συμμετέχει με τα μπούνια και η σημερινή κυβέρνηση, διεκδικώντας μερτικό και αναβάθμιση της γεωπολιτικής ισχύος για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης.
Η καταδίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της στάσης της κυβέρνησης, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απαίτηση να αποκτήσουν αυτοί οι άνθρωποι πρόσβαση στους τελικούς προορισμούς τους και να ζουν ανθρώπινα όσο χρειαστεί να μείνουν στη χώρα μας, το αίτημα να ξεκουμπιστεί το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, πρέπει να εκφραστούν με αποφασιστικότητα και στη 48ωρη απεργία.
4. Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα θα συνεχιστεί. Οχι μόνο με τη μείωση των συντάξεων και την καθήλωση των μισθών, εξαιτίας της γενίκευσης της ελαστικής απασχόλησης και της κατάργησης επί της ουσίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά εξαιτίας και τουΦορολογικού που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Ηδη, χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού με τα φορολογικά μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και, όπως όλα δείχνουν, θα υπάρξει συνέχεια για τους μισθωτούς, με αύξηση της φορολογίας, πρόσθετα στα χαράτσια που παραμένουν.
Ανοίγουμε το βήμα μας
Για όλους αυτούς τους λόγους και για ακόμα περισσότερους, οι μέρες της 48ωρης απεργίας πρέπει να αποτελέσουν πραγματικά σημείο αναφοράς για τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, εφαλτήριο για την παραπέρα κοινή δράση των εργαζομένων με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους.

Τα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα στη λειτουργία των σωματείων, στη συσπείρωση και κινητοποίηση νέων δυνάμεων, χρειάζεται να συνεχιστούν και να ενταθούν. Και σ' αυτό θα συμβάλει καθοριστικά η επιτυχία της 48ωρης απεργίας, των συλλαλητηρίων που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ εκείνες τις μέρες.

Το Μάρτη συμπληρώνονται 5 χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, που στήριξαν οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, μαζί με την Τουρκία, το Ισραήλ και τις πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου, οι οποίες αξιοποίησαν και εξόπλισαν τη λεγόμενη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ, αξιοποιώντας και την υπαρκτή αντιλαϊκή δυσαρέσκεια από την αστική διαχείριση. Αυτές οι δυνάμεις οδήγησαν στο φούντωμα των εγκληματιών τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» - που υποτίθεται ότι σήμερα πολεμάνε - και στη συνέχεια με την επέμβαση και της Ρωσίας, που στηρίζει τη συριακή κυβέρνηση μαζί με το Ιράν για τα δικά τους συμφέροντα, κλιμακώθηκε ο ανταγωνισμός που πληρώνει με το αίμα του αλλά και τον ξεριζωμό του ο συριακός λαός.
Στη σημερινή φάση, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κυρίως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, φαίνεται να επιχειρούν ένα συμβιβασμό μέσα από την περιορισμένη συμφωνία παύσης πυρός, που εξακολουθεί (παρά τα προβλήματα και τις περιστασιακές παραβιάσεις) να εφαρμόζεται από τις 27 Φλεβάρη με στόχο μια διαπραγματευτική διαδικασία έμμεσων ενδοσυριακών συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Γενεύη, που μετά από τρεις αναβολές προσδιορίστηκε να συνεχιστεί τη Δευτέρα 14 Μάρτη.
Η σχετικότητα των εξελίξεων στα πεδία της διπλωματίας και των συγκρούσεων, με δεδομένες τις ανεπίλυτες αιτίες του πολέμου (σύγκρουση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πάνω στην ανακατανομή νευραλγικών πηγών και οδών ενέργειας και γεωστρατηγικών θέσεων για τα ιδιαίτερα μονοπωλιακά συμφέροντα), δείχνει ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Παρά τη μάλλον περιστασιακή αποκλιμάκωση των συγκρούσεων που προκαλεί η συμφωνία παύσης πυρός στα πεδία των μαχών (από τα οποία βεβαίως εξαιρούνται όσα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών του «Μετώπου Νούσρα», του «Ισλαμικού Κράτους»), στον ορίζοντα διαφαίνεται μια προφανώς προοπτική σκληρής και πολυεπίπεδης διαπραγμάτευσης.
Συνομιλίες με προγραμματισμό 10 ημερών...
Ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν Ντε Μιστούρα,που έχει αναλάβει το ρόλο του διεθνούς διαπραγματευτή και μεσολαβητή στο νέο γύρο των ενδο-συριακών έμμεσων διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, έχει ήδη ανακοινώσει ότι ο γύρος συνομιλιών που προγραμματίστηκε για τη Δευτέρα, θα είναι ένα από τα πρώιμα στάδια των παζαριών που (όπως προβλέπει η συμφωνία 1254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία), θα κρατήσουν τουλάχιστον 18 μήνες. Ο επικείμενος γύρος διαπραγμάτευσης θα έχει περιορισμένη διάρκεια 10 ημερών και θα ολοκληρωθεί (εφόσον βεβαίως αρχίσει...) στις 24 Μάρτη, ώστε να διακοπεί για περίπου μία βδομάδα ή 10 μέρες και να συνεχιστεί σε επόμενο στάδιο.
Η συριακή κυβερνητική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Σύρο πρέσβη στον ΟΗΕ, Μπασάρ Τζααφάρι, φαινόταν πρόθυμη να μεταβεί στις διαπραγματεύσεις, αν και είχε αποφασίσει να δημοσιοποιήσει και επίσημα την τελική απόφασή της σε συνέντευξη Τύπου το Σάββατο 12 Μάρτη.
Αντίθετα, η στάση της συριακής αντιπολίτευσης έως το βράδυ της Πέμπτης δεν ήταν ξεκάθαρη, καθώς ως την ύστατη στιγμή παζάρευε τη συμμετοχή της στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης ασκώντας πιέσεις μεταξύ άλλων για τις ανταλλαγές αιχμαλώτων πολέμου με τις συριακές αρχές.
Παρ' όλα αυτά, ο εκπρόσωπος της λεγόμενης «Υπατης Διαπραγματευτικής Επιτροπής» της συριακής αντιπολίτευσης,Σαλέμ αλ Μουσλάτ, είχε εμφανιστεί επιφυλακτικά θετικός στις συνομιλίες της Γενεύης, επειδή, όπως σημείωσε μιλώντας στο πρακτορείο Ρόιτερς, «οι συνομιλίες θα ξεκινήσουν με τη συζήτηση του θέματος της πολιτικής διαπραγμάτευσης».
Τα παζαρέματα, οι πιέσεις και οι εκβιασμοί ενόψει του νέου γύρου διαπραγμάτευσης εκδηλώνονται με φόντο την προώθηση «ανθρωπιστικών αποστολών» στις περισσότερες από τις πολιορκημένες περιοχές, κυρίως από τις διεθνείς επιτροπές του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πληροφορίες για εξεγέρσεις αμάχων σε τουλάχιστον πέντε συνοικίες της Ράκα, όπου κατέβηκαν οι μαύρες σημαίες των τζιχαντιστών και ανέβηκαν οι συριακές, αλλά και συνεχιζόμενες επιδρομές ΗΠΑ και Ρωσίας σε περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών.
Είναι αβέβαιη η επόμενη μέρα, που θα εξαρτηθεί και από την εξέλιξη του παζαριού, ωστόσο ο πολυεπίπεδος ανταγωνισμός ακόμα και για την ανοικοδόμηση της Συρίας είναι μπροστά. Ενδεικτικές είναι και οι σκέψεις και αναλύσεις που κάνουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Σε πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό «Foreign Policy», ο πρώην ΝΑΤΟικός αξιωματούχος, Τζέιμς Σταυρίδης, με τίτλο «Είναι ώρα να σκεφτούμε σοβαρά τη διχοτόμηση της Συρίας», επαναφέρει στο προσκήνιο τα σενάρια τριχοτόμησης της χώρας σε ένα κρατίδιο Αλαουιτών με κέντρο τη Δαμασκό και έξοδο προς τη θάλασσα, ένα κουρδικό θύλακα στα ανατολικά και ένα κρατίδιο στο κεντρικό τμήμα της χώρας που θα διοικούταν από «μετριοπαθές σουνιτικό καθεστώς που προφανώς μετά θα υπέκυπτε στο Ισλαμικό Κράτος και φράξιες της Αλ Κάιντα». Ο Σταυρίδης σημειώνει ότι το σενάριο της διχοτόμησης είναι «ευρύ» και θα μπορούσε να αφορά είτε την πλήρη διάλυση της χώρας (όπως είχε γίνει με τη Γιουγκοσλαβία μετά το θάνατο του Τίτο), είτε ένα σύστημα πλήρους ομοσπονδοποίησης (όπως έγινε με τη Βοσνία έπειτα από τη συμφωνία του Ντέιτον το 1995) ή ακόμη και «ένα αδύναμο ομοσπονδιακό μοντέλο όπως του Ιράκ».
Οι ...σκέψεις Σταυρίδη δεν είναι τυχαίο ότι έρχονται 2 βδομάδες μετά από την επίσης αδρή αναφορά του Ρώσου αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Ριάμποφ, σε ένα μοντέλο ομοσπονδοποίησης της Συρίας, το οποίο, είπε, θα μπορούσε να το δεχτεί η Μόσχα εφόσον οι αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία θεωρήσουν ότι μπορεί να λειτουργήσει.
Αναλύσεις για τη «συνεργασία» ΗΠΑ - Ρωσίας στη Συρία
Η περιστασιακή συνεργασία ΗΠΑ - Ρωσίας στην παρούσα φάση σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από Ρώσους και Αμερικανούς ειδικούς και αναλυτές διαφόρων «δεξαμενών σκέψης».
Ο Νικολάι Κοζάνοφ, από το παράρτημα του αμερικανικού «Κέντρου Κάρνεγκι» στη Μόσχα, θεωρεί ότι η «συμμαχία» Ρωσίας - ΗΠΑ για την επίλυση της σύρραξης στη Συρία «είναι φευγαλέα», καθώς εκτιμά ότι «σχεδιάστηκε για να δημιουργήσει τουλάχιστον φαινομενικά την αίσθηση της διεξαγωγής διαπραγματεύσεων και την έναρξη μίας ειρηνευτικής διαδικασίας, επειδή εάν οι δύο δυνάμεις έκαναν οτιδήποτε άλλο, θα διακινδύνευαν να χάσουν την αξιοπιστία και την επιρροή που έχουν έναντι άλλων περιφερειακών παικτών». Ο Κοζάνοφ θεωρεί ακόμη ότι στην παρούσα φάση, «ούτε η Ρωσία, ούτε οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να εμπλακούν σε μεγάλης κλίμακας περιφερειακό πόλεμο».
Ο Φιοντόρ Λουκγιάνοφ, επικεφαλής του «Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής» (CFDP), εμφανίστηκε συγκρατημένα αισιόδοξος για τις προοπτικές συνεργασίας στο ρωσο-αμερικανικό δίπολο. Βλέπει, έτσι, πως η διατύπωση και το πνεύμα των συμφωνιών που αφορούν τη Συρία «επαναφέρουν τον κόσμο στην εποχή που οι δύο χώρες μπορούσαν να βρουν κοινό έδαφος για να επιλύσουν μεγάλα διεθνή προβλήματα, γιατί γνώριζαν αμφότερες τους κινδύνους που προκύπτουν από αυτά». Εκτιμά, ακόμη, ότι οι δύο χώρες «μπορούν παρά το γεγονός ότι παραμένουν σε φάση ανταγωνισμού, να βρουν τρόπους εξόδου από συγκεκριμένες επικίνδυνες καταστάσεις». Από την άλλη, όμως, διαβλέπει ότι «μάλλον είναι υπερβολικός» ο βαθμός επιρροής που φέρεται να έχουν Μόσχα και Ουάσιγκτον «σε περιφερειακούς παίκτες», επειδή, όπως τονίζει, «η διατήρηση της ειρήνης δεν εξαρτάται πάντα από τις επιθυμίες τους και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να περιμένουμε πάρα πολλά από τη σημερινή συμφωνία παύσης εχθροπραξιών».
Ο Αντρέι Κορτούνοφ, γενικός διευθυντής του RIAC (Ρωσικό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων), αντιμετωπίζει επιφυλακτικά τη συμφωνία παύσης πυρός στη Συρία, αν και την ίδια ώρα παραδέχεται «τη νέα διάθεση για διάλογο που σημειώνεται μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας», υπογραμμίζοντας: «Μου φαίνεται πως οι δύο χώρες κοίταξαν την άβυσσο, έκαναν ένα βήμα πίσω και συμπέραναν ότι πρέπει να συνεργαστούν ακόμη και εάν αυτό τις αναγκάσει σε συμβιβασμούς».
Παρόμοιες διαπιστώσεις εμφανίζονται να κάνουν, από την άλλη πλευρά, και Αμερικανοί ειδικοί.
Ο Ορελ Μπράουν, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τορόντο και συνεργάτης του Κέντρου Ντέιβις του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εστιάζει στο ρόλο της Τουρκίας στη ρωσο-αμερικανική συνεργασία, θεωρώντας ότι «περιπλέκει τις σχέσεις Μόσχας - Ουάσιγκτον και αναδεικνύει πολλαπλά διλήμματα» στις δύο χώρες. Οπως σημειώνει, μιλώντας στη ρωσική επιθεώρηση διεθνούς πολιτικής «Russia Direct»: «Οι ΗΠΑ βρίσκουν ότι είναι χρήσιμο να συνεργαστούν με τη Ρωσία στην επίτευξη εκεχειρίας στη Συρία και για ανθρωπιστικούς και για στρατηγικούς λόγους - καθώς στενεύουν τα περιθώρια της Ουάσιγκτον στη Συρία - αλλά δεν φαίνονται πρόθυμες να υποβαθμίσουν την Τουρκία. Η Ρωσία, για παράδειγμα, μπορεί να θέλει την εκεχειρία και για να εξασφαλίσει το συριακό καθεστώς και για να βελτιώσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά δεν επιθυμεί να επωφεληθεί ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν επ' ουδενί, ειδικά επιτρέποντάς του να έχει το ελεύθερο να επιτίθεται στους Κούρδους της Συρίας... Ολα αυτά κάνουν τη συμφωνία παύσης πυρός πιο αδύναμη και ρευστή».

Ολες αυτές οι αναλύσεις, που η κάθε μια έχει τη δική της σκοπιμότητα, περιέχουν πλευρές που δείχνουν τη συνθετότητα της κατάστασης. Ομως, το κύριο που πρέπει να μείνει είναι ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα διαμορφωμένα στρατόπεδα - που μπορούν και να αλλάζουν σύνθεση - και ο διαρκής ανταγωνισμός των κεφαλαιοκρατών, για φυσικούς πόρους, δρόμους μεταφοράς τους, αγορές, σφαίρες επιρροής, είναι η αιτία του δράματος που βιώνουν ο συριακός και άλλοι λαοί. Ο,τι παζάρια και συμβιβασμούς και να κάνουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, οι λαοί δεν μπορούν να περιμένουν λύσεις υπέρ των συμφερόντων τους. Μόνο η χειραφέτησή τους, η άρνηση της επιλογής ιμπεριαλιστή συμμάχου, η ρήξη με τους εκμεταλλευτές τους, συνολικά με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, μπορούν να φέρουν ουσιαστικές αλλαγές.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget