09/14/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Οι ξεριζωμένοι συνεχίζουν την προσπάθειά τους σε Ουγγαρία
και Αυστρία για βρουν έναν τόπο να ξαναστήσουν τη ζωή τους
Το ιδιαίτερα οξυμένο, αυτόν τον καιρό, προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα, δηλαδή των ξεριζωμένων της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, γίνεται και πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις αστικές διαχειριστικές δυνάμεις, πρώτα και κύρια στονΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ. Επίσης, και άλλες δυνάμεις σπεκουλάρουν με τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούνται από τη μεγάλη ροή ανθρώπων, ενώ η ρατσιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή θεωρεί ότι είναι η ευκαιρία της, να ξεπλύνει όλη τη μαυρίλα της και να κρύψει ότι είναι εργαλείο του κεφαλαίου. Οι εικόνες των νησιών του Αιγαίου, που έχουν βουλιάξει από τους ξεριζωμένους, τα άψυχα κορμιά και μικρών παιδιών που ξεβράζονται στις ακτές, τα «καψώνια» των ταλαιπωρημένων στην κεντρική Ευρώπη, αξιοποιούνται στην προεκλογική αρένα δήθεν ως ευαισθησία για το ...δράμα των δυστυχισμένων. Μέχρι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Κλ. Γιούνκερ επικεφαλής δηλαδή της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας υπεύθυνης για τα βάσανα των ανθρώπων, πήγε υποκριτικά να καπηλευτεί την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη απλών ανθρώπων, όπως ο φούρναρης στην Κω ή τα νέα παιδιά που βοηθάνε τους πρόσφυγες.
Εγνοια των διαχειριστών να συσκοτιστούν οι αιτίες
Το μοτίβο της κοκορομαχίας ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τις ανάγκες των προεκλογικών τηλεοπτικών πάνελ και μπαλκονιών: Η «ικανότητα» ή η «ανικανότητα των προηγούμενων». «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρέλαβε καμένη γη από την κυβέρνηση της ΝΔ και προσπάθησε - από το μηδέν - να αντιμετωπίσει το τεράστιο προσφυγικό κύμα. Σύστησε αρμόδιο Υπουργείο, ανέδειξε το ζήτημα στην ευρωπαϊκή του διάσταση, εξασφάλισε χρηματοδότηση και δημιούργησε δομές. Εκανε μέσα σε 7 μήνες, αυτά που η ΝΔ δεν έκανε για χρόνια. Αντί να δίνει μαθήματα, η ΝΔ πρέπει να απολογηθεί για την επικίνδυνη ανικανότητά της», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ απαντάει ότι «η 7μηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ώθησε περισσότερους λαθρομετανάστες να έρθουν στην Ελλάδα», «έβλαψε τον τουρισμό», ενώ «όσα δεν έκανε η κυβέρνηση σε 7 μήνες, τα έκανε η υπηρεσιακή κυβέρνηση σε μια βδομάδα». Η Χρυσή Αυγή, που χρησιμοποιεί επίσης τον όρο λαθρομετανάστες προβάλλει την αντιδραστική θέση ο «στρατός να αναλάβει δράση».
Ολη αυτή η αντιπαράθεση, οι υψηλοί τόνοι, οι κατηγορίες και επιθέσεις σε πρόσωπα κ.λπ. έχουν έναν κεντρικό στόχο, να κρύψουν ότι όλες αυτές οι διαχειριστικές δυνάμεις, όλες οι αστικές κυβερνήσεις όλων των παραλλαγών (αυτοδύναμες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνεργασίας, η δήθεν αριστερή του ΣΥΡΙΖΑ), σεβάστηκαν τις λεγόμενες ...συμβατικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δηλαδή συμμετείχαν ενεργά σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καθιστώντας τη χώρα θύτη ενάντια σε άλλους λαούς. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ μέχρι την Λιβύη και την Συρία. Ολοι τους θέλουν να συγκαλύψουν την αιτία για την προσφυγιά, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους, των σφαιρών επιρροής και των αγορών, την ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπηρετούν.
Το ΚΚΕ αναδεικνύει τις αιτίες και προτείνει άμεσα μέτρα
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα, που αναδεικνύει αυτές τις αιτίες. Ταυτόχρονα, στηλιτεύει την υποκριτική στάση της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, που, από τη μια, ξεριζώνουν τους ανθρώπους από τον τόπο τους και, από την άλλη, προωθούν μέτρα απορρόφησης προσφύγων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως φτηνή εργατική δύναμη, ενώ εφαρμόζουν πολιτική καταστολής κατά όσων μεταναστών τους «περισσεύουν».
Η ΕΕ διαχωρίζει τους μετανάστες σε νόμιμους και παράνομους, σε «καλούς πρόσφυγες» και «κακούς μετανάστες» προς απέλαση, ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που στρώνουν το έδαφος στην εγκληματική δράση φασιστικών - ρατσιστικών ορδών, όπως δείχνει το παράδειγμα της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουγγαρίας ή της ρατσιστικής Χρυσής Αυγής. Επίσης η «αλά καρτ» άρση του Δουβλίνου από κράτη - μέλη όπως η Γερμανία αποκαλύπτει το ότι τα μονοπώλια διψούν για πάμφθηνη εργατική δύναμη. Οι Γερμανοί βιομήχανοι αμέσως είπαν ότι μπορούν να απορροφούν έως 500.000 πρόσφυγες το χρόνο για μερικά χρόνια.
Το ΚΚΕ έκανε παρεμβάσεις για άμεσα επείγοντα μέτρα.Την περασμένη Πέμπτη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας είχε τηλεφωνική επικοινωνία,με την υπηρεσιακή πρωθυπουργό κα Βασιλική Θάνου και ζήτησε να μεταφέρονται οι πρόσφυγες με απευθείας πτήσεις τσάρτερ και με πλοία, και με ευθύνη της ΕΕ, από τα ελληνικά νησιά κατευθείαν στις χώρες προορισμού τους.
Το ΚΚΕ επίσης καταδικάζει την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης της ΕΕ με την επωνυμία EUNAVFOR Med στα παράλια της Μεσογείου, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των κυκλωμάτων διακινητών που θα διογκώσει το πρόβλημα.
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ διεκδικεί και απαιτεί άμεσα μέτρα ανακούφισης όπως:
-- Δημιουργία ανθρώπινων, ανοιχτών χώρων υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων, όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί να παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα με πλήρη στελέχωση με κατάλληλο προσωπικό, διερμηνείς και διαδικασία γρήγορης καταγραφής και απόδοσης εγγράφων, ώστε να μπορούν να προωθηθούν με ασφάλεια στον προορισμό τους.
-- Αμεση χρηματοδότηση από την ΕΕ, τα κράτη - μέλη και τον ΟΗΕ στις χώρες υποδοχής και μετάβασης των προσφύγων και των μεταναστών, ακόμα και με ναύλωση πτήσεων τσάρτερ για να φτάνουν με ασφάλεια στον προορισμό τους.
-- Διευθέτηση όλων των απαραίτητων διαδικασιών για να χορηγείται γρήγορα άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες που έχουν χτυπηθεί από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Να παρέχονται άμεσα από το κράτος υποδοχής ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες και πρόσφυγες που έχουν προορισμό άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.
-- Κατάργηση άμεσα και καθολικά του Κανονισμού Δουβλίνο 3, της Συνθήκης Σένγκεν. Να καταργηθεί η οδηγία 2008/115 που προβλέπει τη 18μηνη κράτηση των μεταναστών.
-- Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Εuropol, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων) που η δράση τους αποδεδειγμένα έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο.

-- Σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών αποστολών και επεμβάσεων.

«Σου ακυρώνουν τη ζωή, έλα με το ΚΚΕ να τους ακυρώσεις
 τα σχέδια» γράφει το πανό σε συγκέντρωση του ΚΚΕ και το
 σύνθημα αυτό αφορά και τα ζητήματα της Υγείας
Απέναντι στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης, ο λαός μπορεί να κατακτήσει με την εξουσία του ένα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του
Η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας είναι σημαντικό κριτήριο για την ψήφο που θα «ρίξουν» οι ασφαλισμένοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι εργαζόμενοι στην Υγεία την επόμενη Κυριακή. Οχι μόνο επειδή είναι ένα ζήτημα ζωής, το οποίο αφορά όλους. Αλλά και επειδή πάνω σε αυτή τη ζωτική ανάγκη ξεδιπλώνεται όλη η βαρβαρότητα, ο κυνισμός, η σαπίλα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κομμάτων που τον υπηρετούν.
Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και η ΕΕ αντιμετωπίζουν την πρόληψη, την περίθαλψη, την αποκατάσταση της υγείας του λαού και το Φάρμακο σαν «κόστος», που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Λένε κατάμουτρα στο λαό, παρά το γεγονός ότι παράγει όλο τον πλούτο, ότι δεν έχει δικαίωμα σε πλήρεις και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από το κράτος, ότι πρέπει να πληρώνει ξανά και ξανά. Οτι το «σύγχρονο» και το «ρεαλιστικό» είναι η συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και μονάδων Υγείας, ενώ το κράτος να παρέχει τις ελάχιστες και στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας των βασικών «πακέτων». Από κει και πέρα, ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του (φορολογία, εισφορές, συμμετοχές, εξ ολοκλήρου πληρωμές).
Επομένως, όλα τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, αλλά και αυτά που δεν το ψήφισαν, όμως όλα μαζί είναι υπέρ της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, έχουν πολιτική υπέρ των πληρωμών από το λαό για την Υγεία. Μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ή της φορολογίας - άμεσης και έμμεσης - ή των συμπληρωμών και χαρατσιών.
Μια μεγάλη αντίφαση
Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην προσωπική του εμπειρία, για να διαπιστώσει τη μεγάλη αντίφαση που υπάρχει σήμερα. Από τη μία η αλματώδης εξέλιξη της επιστήμης, τα σύγχρονα τεχνολογικά και φαρμακευτικά μέσα, το εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό.
Από την άλλη, επιδεινώνονται όλο και περισσότερο οι όροι και οι προϋποθέσεις για να μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ένα πλήρως, σύγχρονα αναπτυγμένο πανελλαδικά, σε όλα τα επίπεδα (Α' βάθμιο, Β' βάθμιο, Γ' βάθμιο, έκτακτη και επείγουσα φροντίδα και περίθαλψη), αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Δομές κλείνουν, υπηρεσίες καταργούνται, χιλιάδες επιστήμονες και άλλες ειδικότητες καταδικάζονται στην ανεργία ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν.
Τι είναι, όμως, αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης της υγείας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τις μητέρες και τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους, τα ΑμεΑ, τους πάσχοντες από χρόνια, σοβαρά ή σπάνια νοσήματα;
Γιατί έχουμε δραστικές περικοπές στις παροχές Υγείας, στα φάρμακα και κατ' επέκταση αυξημένες άμεσες και έμμεσες πληρωμές από τους ασθενείς; Γιατί έχουμε τραγικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας, είτε αυτά λέγονται νοσοκομεία, είτε ΠΕΔΥ, είτε Κέντρα Υγείας, είτε ΕΚΑΒ; Γιατί εν ολίγοις γυρίζουμε δεκαετίες πίσω, αντί να αξιοποιούνται στο έπακρο όλες οι δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας;
Θα δεχτούμε τη βαρβαρότητα;
«Επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν στην Υγεία», λένε τα κόμματα που δεν αμφισβητούν το κριτήριο της επιχειρηματικής κερδοφορίας. Η πολιτική αυτών των κομμάτων πηγάζει από την πλήρη συμφωνία τους με τη στρατηγική της ΕΕ για την καπιταλιστική οικονομία, την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αντικειμενικά απαιτούνται όλο και πιο «φτηνοί» εργαζόμενοι. Ολες οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές παροχές που σχετίζονται με την κάλυψη των αναγκών του λαού, πρέπει να «κοστίζουν» ακόμα φτηνότερα για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους.
Στη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» περιλαμβάνεται συρρίκνωση της κρατικής και εργοδοτικής χρηματοδότησης για την ανάπτυξη των υπηρεσιών Υγείας. Επιπλέον, στον καπιταλισμό, κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι το κέρδος. Επομένως, η Υγεία, το Φάρμακο, η Πρόνοια αποτελούν προνομιακό πεδίο για επενδύσεις από επιχειρηματικούς ομίλους και ανάκαμψη από την οικονομική κρίση.
Γι' αυτό το λόγο, σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διεθνώς παίρνουν τέτοιου είδους μέτρα. Στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020» ξεκαθαρίζεται πως η μεγάλη πρόκληση για τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ είναι πώς με όλο και λιγότερη κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, τα συστήματα Υγείας θα είναι «βιώσιμα».
Οπως αναφέρεται, «τα κράτη - μέλη αντιμετωπίζουν δημοσιονομικούς περιορισμούς όσον αφορά τη βιωσιμότητα των προϋπολογισμών τους για την Υγεία» και πως «τα συστήματα Υγείας στην Ευρώπη αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο όχι μόνο της παροχής υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας, αλλά και της οικονομίας της αγοράς».
Μπορούν οι λαϊκές οικογένειες, οι χρόνια πάσχοντες, οι άνθρωποι με αναπηρία, να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, όποιο σύστημα Υγείας κι αν αναπτυχθεί, δε θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, ούτε θα λύνει το πρόβλημα της ανεργίας για τις σχετικές ειδικότητες; Μπορούν να αποδεχτούν ότι αποτελούν «κόστος» και ότι η υγεία του λαού θα είναι πεδίο για «μπίζνες» και κερδοφορία;
Ας βαδίσουμε στο δικό μας δρόμο
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να συστρατευθούν με την πρόταση του ΚΚΕ. Κριτήριο στη διαμόρφωση των θέσεων του Κόμματος για την Υγεία είναι ότι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του πλούτου είναι οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν και απολύτως δωρεάν από το κράτος πλήρεις και σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου.
Η πρόταση του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα όλων των άλλων κομμάτων. Είναι πρόταση αγώνα για σήμερα και με προοπτική την πλήρη εφαρμογή της. Προβλέπει την ανάπτυξη ενός συστήματος Υγείας - Πρόνοιας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες με σύγχρονες, ποιοτικές και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από ένα λαϊκό κράτος, όπου το τιμόνι της εξουσίας θα έχει ο ίδιος ο λαός. Με μια ριζικά διαφορετική ανάπτυξη, χωρίς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Αυτή η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να κάνει περιουσία του λαού τούς επιχειρηματικούς ομίλους και στην Υγεία, να οργανώσει την οικονομία και την παραγωγή στη βάση ενός κεντρικού κι επιστημονικού σχεδιασμού, καταργώντας αντιλαϊκούς νόμους, συμφωνίες και μνημόνια των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), διαγράφοντας όλο το χρέος.
Ενα τέτοιο ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας θα είναι πλήρως και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από ασφαλιστικές εισφορές ή απευθείας πληρωμές. Θα είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα ιατροτεχνολογικά μέσα, στελεχωμένο με προσωπικό όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Για αυτό και τώρα το ΚΚΕ παλεύει μέσα στο κίνημα για άμεση μονιμοποίηση των εργαζομένων που δουλεύουν με κάθε μορφής ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, 5μηνίτες, μπλοκάκια κ.λπ.).
Η πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό στον τομέα τηςΠρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης, με πανελλαδικά αναπτυγμένα κι επαρκώς στελεχωμένα Κέντρα Υγείας με οικογενειακούς γιατρούς κι άλλων ειδικοτήτων. Ο σχεδιασμός θα λαμβάνει υπόψη αν υπάρχουν βιομηχανικές περιοχές, σχολεία, πανεπιστήμια, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ., αλλά και αν είναι ακριτικές περιοχές, νησιά, ορεινά χωριά κ.λπ. Θα παρέχεται δωρεάν σε όλο τον υγιή πληθυσμό τακτικός ιατρικός έλεγχος με βασικές προληπτικές εξετάσεις, όπως γυναικολογικές, οδοντιατρικές, οφθαλμολογικές κ.λπ.
Επίσης, θα λειτουργούν σε όλη τη χώρα επαρκή γενικά και ειδικά νοσοκομεία, όπως και επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα (ΕΚΑΒ) δωρεάν για όλους.
Με βάση την πρόταση του ΚΚΕ, θα αναπτυχθεί ενιαίος, κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας.
Ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών
Η πρόταση του ΚΚΕ για ένα Κρατικό - Λαϊκό Σύστημα Υγείας είναι ένα επιπλέον κριτήριο για να το υπερψηφίσουν οι εργαζόμενοι στις επερχόμενες εκλογές. Η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αναγνώριση ότι ένα μέρος του πλούτου που παράγει ο λαός πρέπει να επιστρέφεται πίσω σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.
Σημαίνει όχι απλά καταδίκη της πολιτικής, των μέτρων και των κομμάτων που βασανίζουν το λαό, αλλά ενίσχυση της πάλης με προοπτική την ανατροπή της μήτρας που γεννάει τα προβλήματα, της καπιταλιστικής οικονομίας και γι' αυτό κάνει και πιο αποτελεσματικό τον αγώνα σήμερα. Είναι ψήφος που συμβάλλει στην οριστική «θεραπεία» και όχι στη διαχείριση του «συμπτώματος», το οποίο επανεμφανίζεται σε χειρότερη μορφή.

Είναι καθημερινός αγώνας για την ίδια μας τη ζωή, για να μην αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα και τη σαπίλα ως «αναγκαίο κακό», αλλά να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας με βάση τις δικές μας σύγχρονες και όλο διευρυνόμενες ανάγκες.

Ολο αυτό το διάστημα, από τη δραστηριότητα της ΚΝΕ, από τη συζήτηση με χιλιάδες νέους και νέες, φαίνεται - και αυτή είναι και η γνώμη μας - ότι στον προβληματισμό που έχουν χιλιάδες νέοι, μπορούν να δώσουν σωστές κι εύστοχες απαντήσεις. Μπορούν ακόμα περισσότεροι να κάνουν την πιο εύστοχη επιλογή στηρίζοντας το ΚΚΕ. Αυτό θα εξαρτηθεί στο βαθμό που έρθουν σε επαφή με τις θέσεις του ΚΚΕ, όχι όπως τις διαστρεβλώνουν όσοι τις πολεμάνε, αλλά από εμάς τους ίδιους, τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ.
Να συναντηθούμε μαζί στο δρόμο της ανατροπής!
Αυτό αφορά και το παρόν και το μέλλον της νεολαίας. Ωστε σήμερα να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να δημιουργούνται καλύτεροι όροι για το δυνάμωμα των αγώνων, των διεκδικήσεων, αλλά και για να διαμορφώνονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το καθοριστικό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία.
Αυτό το γνωρίζει καλά το σύστημα. Σταθερά πολεμάει αυτήν την προοπτική. Επιδιώκει να ελέγχει τη στάση των εργαζομένων και πολύ περισσότερο της νεολαίας. Μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, το σύστημα θέλει να ελέγχει και τη συνείδησή της, να την ενσωματώνει στα δικά του καλούπια. Η μάχη δίνεται και θα δοθεί μέχρι τέλους και μπροστά στις εκλογές.
Σε αυτήν την υπόθεση το σύστημα αξιοποιεί τα κόμματά του, τις κυβερνήσεις - όργανα της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αυτό το ρόλο παίζουν τα κόμματα που ψήφισαν μέσα στο κατακαλόκαιρο το 3ο μνημόνιο. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμια, ΑΝΕΛ ζητάνε την ψήφο της νεολαίας σήμερα, για να της κουνάνε αύριο το δάχτυλο ότι αυτή η πολιτική έχει και τη στήριξή της.
Αξιοποιούνται παλιά, μεγάλα κόμματα που έγιναν μικρά, φτιάχνονται νέα, ενώ συντηρούνται μαζί και κάτι... σακαράκες, με στόχο να δηλητηριάζουν και να νερουλιάζουν τη δυσαρέσκεια που δημιουργείται από την αντιλαϊκή πολιτική.
Ντύνουν το «παλιό» σαν «νέο»...
Κανένα από τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ δε λέει γιατί υπάρχει ανεργία, γιατί η μόρφωση είναι εμπόρευμα, γιατί η σταθερή δουλειά έχει γίνει όνειρο άπιαστο. Ρίχνουν μόνο τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, για να φτιαχτούν και τα αναγκαία δίπολα... Μιλάνε για τα «κακώς κείμενα» της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, αλλά κανείς δε βγάζει κιχ για την αιτία της σαπίλας...
Τελικά, τι καινούριο φέρνουν;
Το μέλλον της ανεργίας και των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης που την ανακυκλώνουν.
Τη σύγχρονη σκλαβιά της μερικής απασχόλησης, της μαθητείας, της ανασφάλιστης δουλειάς.
Τη μόρφωση που είναι πανάκριβο εμπόρευμα. Μαζί παρουσιάζουν σαν νέο και το «δασκάλεμα» σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, ότι οι αξίες των καταπιεστών είναι και αξίες των καταπιεσμένων.
Να σκέφτονται νέα ζευγάρια για το αν μπορούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, να πιάσουν ένα σπίτι, γιατί δεν ξέρουν αν θα έχουν αύριο δουλειά και λεφτά για τα νοίκια και τις υποχρεώσεις.
Γιατί όλοι τους περιφρουρούν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «παραγωγική βάση», δηλαδή την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Την αιτία, δηλαδή, που σήμερα οι λίγοι μοιράζονται τον πλούτο (η χλιδή και η σαπίλα του «Mykonos gate» είναι ένα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα) και η νεολαία μοιράζεται την ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια.
...και δεν είναι πρώτη φορά
Σε αυτήν την προσπάθεια, το σύστημα προβάλλει σαν μοντέρνες και αντισυστημικές επιλογές ...ντεμοντέ. Επιλογές που τελικά όχι μόνο δεν ήταν χτύπημα στο σύστημα, αλλά το χάιδευαν κιόλας. Αυτό δε γίνεται πρώτη φορά.
Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν τα λεγόμενα κινήματα του διαδικτύου που θα μετέφεραν κι εδώ την «αίγλη» της «αραβικής άνοιξης». Τώρα που αποδείχτηκε ότι τέτοια κινήματα αξιοποιήθηκαν για να ανεβοκατεβάζουν δικτάτορες, οι ίδιοι που τα έλεγαν καταπίνουν - προς το παρόν - τη γλώσσα τους...
Σαν μοντέρνα προβλήθηκαν κινήματα στιλ «πλατείας» με «επιθετικά» (όπως έλεγαν τα αστικά ΜΜΕ) συνθήματα για το «μπ... τη Βουλή». Τόσο επιθετικά «κινήματα» και «συνθήματα», που τελικά στο μόνο που στόχευαν ήταν να αλλάξουν τη σύνθεση της Βουλής. Ταυτόχρονα, τέτοια κινήματα έγιναν και εργαστήρι κατασκευής και απενοχοποίησης αντιδραστικών δυνάμεων.
Σαν «αντισυστημικό» προβλήθηκε το ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ετσι έκλεψαν την αγανάκτηση της νεολαίας και μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
«Δεύτερη ευκαιρία» στην κοροϊδία και στην αντιλαϊκή πολιτική;
Στις προηγούμενες εκλογές πρόβαλλαν σαν νέο και αντισυστημικό να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα καταργήσει το μνημόνιο «μ' ένα νόμο και μ' ένα άρθρο», για «να φύγουν οι άλλοι». Τώρα, κανείς νέος που απογοητεύτηκε από την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να του δώσει μία «δεύτερη ευκαιρία». Να μη γυρίσει πίσω στα κόμματα που καταδίκασε, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά να κάνει την επιλογή που τον βγάζει μπροστά. Τώρα, ακόμα καλύτερα μπορεί κανείς να δει ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο, όταν έλεγε ότι καμία κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Μπορεί μόνο να συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που την αφήνουν οι προηγούμενοι. Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά μαζί με «τους άλλους» ψήφισαν το 3ομνημόνιο. Τώρα, μπορεί κάθε νέος που νιώθει απογοητευμένος να απογοητεύσει ο ίδιος το σύστημα και τα κόμματά του. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, γιατί θα το έχει δίπλα του, στήριγμα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις του. Το ΚΚΕ λέει το γνήσιο, το μαχητικό ΟΧΙ στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική. Για να δυναμώσει ο πραγματικός αγώνας ενάντια στον ένοχο για τα ζόρια που τραβάμε σήμερα: το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Απ' όλα έχει ο μπαξές...
Οσους νέους το σύστημα δεν τους έχει άμεσα του χεριού του, τους θέλει στην αποχή από τις κάλπες και τους αγώνες. Λίγα χρόνια πριν, πρόβαλλαν σαν «μαγκιά» στους νέους να πάνε παραλία αντί να ψηφίσουν. Οσοι τα λέγαν βέβαια αυτά, ψήφιζαν και έβγαζαν αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Η δικαιολογημένη αποστροφή της νεολαίας στις διαδικασίες και τις λειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να αποκτήσει άλλη δυναμική. Η απογοήτευση, η αγανάκτηση για τα κόμματα του συστήματος να τους γυρίσει μπούμερανγκ, ενάντια σ' αυτούς που είναι ένοχοι. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, παλεύοντας ώστε ο λαός να πάρει την εξουσία. Να τσακίσει τους θεσμούς του σημερινού σάπιου συστήματος και να μπουν στη θέση τους νέοι, λαογέννητοι θεσμοί. Που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας.
Χάιδεμα στο σύστημα είναι η ψήφος στη ναζιστική Χρυσή Αυγή. «Να μπουν και να κυνηγήσουν τους κλέφτες» έλεγαν και τελικά κυνήγησαν μόνο φτωχούς μετανάστες κι εργάτες και σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα. Τη στιγμή που το λαϊκό εισόδημα τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί 40%, η Χρυσή Αυγή το μόνο που έκανε ήταν Ερωτήσεις στη Βουλή για να πάρουν κι άλλες φοροαπαλλαγές οι εφοπλιστές. Αυτοί που για ένα χρόνο πληρώνουν για φορολογία τα ναύλα δύο ημερών, να πληρώνουν ακόμα λιγότερα! Οι θέσεις και οι πράξεις των ναζί δείχνουν ότι αυτοί έχουν φτάσει στο μνημόνιο Νο8..., ανοίγοντας δουλεμπορικά γραφεία και πουλώντας Ελληνες εργάτες να δουλεύουν σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες για 18 ευρώ μεροκάματο, σε βιομήχανους με τους οποίους έχουν σχέσεις.
Το σύστημα, για να νερουλιάσει τη δυσαρέσκεια, ξέθαψε μέχρι και τον Λεβέντη. Τον πολιτικό δεινόσαυρο που ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ το 1989 και αρθρογράφος της «Αυριανής». Και σήμερα, αυτή τη γραφική πολιτική μούμια την προβάλλουν και σαν επιλογή στη νεολαία!
Για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζουν
Ολα τα άλλα κόμματα προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους εγκλωβισμένους στα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Το πραγματικά σύγχρονο βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που δείχνει το σύστημα και τα κόμματά του.
Η αγανάκτηση σήμερα μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και ανατροπής του σάπιου συστήματος, αν συναντηθεί με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για να βγούμε έξω από τα όρια που επιβάλλουν στη νεολαία. Ανοίγει την πόρτα στο μέλλον, για να ζήσουμε όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα.
Ολοι οι άλλοι λένε ότι «αυτό δε γίνεται», γιατί υπερασπίζονται αυτά τα συμφέροντα.
Το ΚΚΕ έχει οργάνωση, σχέδιο και πρόγραμμα που οδηγεί σε έναν πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Βασισμένο στις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας.
Γι' αυτό, το σύγχρονο σήμερα είναι:
- Να έχουμε σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή.
- Να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα κέρδη των λίγων.
- Να πάρει ο εργαζόμενος λαός τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του.
- Να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να αξιοποιηθούν οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχουμε και σήμερα στραγγαλίζονται.
- Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, να διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.
Δυναμώνουμε το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού, να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του σάπιου συστήματος.
Τώρα δυναμώνουμε το ΚΚΕ, γιατί δεν κάνει σκόντο στις σύγχρονες ανάγκες μας για να καλοπερνάνε μια χούφτα παράσιτα. Γιατί είναι η φωνή και η δύναμη της νεολαίας.

Του
Νίκου ΡΕΜΠΑΠΗ
Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ


Το ζήτημα της ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας αποτελεί πεδίο προβληματισμού του αστικού πολιτικού συστήματος, όλων των επιτελείων του, των καπιταλιστών στο σύνολό τους, δηλαδή των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών, των επιχειρηματιών στον τομέα του τουρισμού, της αγροτικής παραγωγής κ.λπ. Σταχυολογούμε ορισμένες πρόσφατες παρεμβάσεις από τους: Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) - Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) - Σύνδεσμο Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) - Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων (ΣΕΒΤ), χαρακτηριστικές ως προς την αδημονία τους για δημιουργία συνθηκών καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων.
ΣΕΒ: «Μετά από παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας και κρίσεων, καθώς οι προβλέψεις για ανάκαμψη παραπέμπονται στο μέλλον, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, εφόσον το πολιτικό ρίσκο συνεχίζει να συνδέεται με τις τύχες της πραγματικής οικονομίας. Η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου να σηματοδοτήσει την αρχή ενός νέου ενάρετου πολιτικού κύκλου, όπου θα επικρατήσουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να υπηρετήσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον. Το μνημόνιο μπορεί να μετατραπεί σε ελληνικό σχέδιο για την ανάπτυξη».
ΣΒΒΕ: «Αν δεν αλλάξει ταχύτατα το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας, με πραγματική στροφή στην παραγωγή με κάθε τρόπο "διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων", τότε είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση. Η ύπαρξη ενός ισχυρού δευτερογενούς τομέα αποτελεί προϋπόθεση ισόρροπης ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής και εξόδου από την οικονομική κρίση. Χρειαζόμαστε μια εθνική βιομηχανική πολιτική».
ΣΕΒΕ: «Η παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων γίνεται στην Απω Ανατολή και η κατανάλωσή τους σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Πύλη εισόδου αυτών των παραγόμενων προϊόντων, στην πορεία τους προς την Ευρώπη, μπορεί και πρέπει να είναι η Ελλάδα, ιδιαίτερα τα προϊόντα με χαμηλή αξία ως προς τον όγκο τους, τα οποία επιβαρύνονται με σημαντικά έξοδα logistics. Και εδώ είναι η ευκαιρία της περιοχής μας. Να προμηθεύεται πρώτες ύλες και ημικατεργασμένα προϊόντα, τα οποία για να παραχθούν χρειάζονται μεγάλα εργοστάσια που παρέχουν οικονομίες κλίμακος, να τα τελειοποιεί (συναρμολόγηση, ενεργητική τελειοποίηση) και να τα διαθέτει στην ενδοχώρα της Βαλκανικής, στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη».
ΣΕΒΤ: «H ταχεία αποκατάσταση του οικονομικού κλίματος, ως αποτέλεσμα της πολιτικής σταθερότητας μετά την εκλογική αναμέτρηση της 20ής Σεπτέμβρη, αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η επιτυχής αξιολόγηση της εκτέλεσης του νέου ελληνικού προγράμματος τον Οκτώβρη συνιστά την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάταξη της οικονομίας».
Τα αστικά κόμματα, επίσης, στα προγράμματά τους έχουν επεξεργαστεί στρατηγική καπιταλιστικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για την ανάπτυξη της οικονομίας, κάνει λόγο για παραγωγική ανασυγκρότηση με εργαλεία το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιούνκερ των 35 δισ. ευρώ σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τη δημιουργία συνθηκών ρευστότητας στην καπιταλιστική οικονομία μέσω των τραπεζών, γι' αυτό προβάλλει ως ζήτημα αναπτυξιακής διαχείρισης τα «κόκκινα» δάνεια (θέλει να απαλλάξει τις τράπεζες από ζημιές, αλλά να ενισχύσει και επιχειρηματικούς ομίλους να μπορούν να αποπληρώσουν δάνεια και να μην καταστραφούν). Σ' αυτό το πλαίσιο, μιλά για διαπραγμάτευση αναδιάρθρωσης του χρέους έτσι ώστε οι δόσεις να είναι μικρότερες και να μένει κρατικό χρήμα για δημόσιες επενδύσεις σε όφελος του κεφαλαίου, αλλά και χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων. Ταυτόχρονα, ετοιμάζει νέο αναπτυξιακό νόμο με όλα τα κίνητρα για καπιταλιστικές επενδύσεις, όπως χρηματοδότηση, φορολογική μεταρρύθμιση για ελαφρύνσεις στο κεφάλαιο, χωροταξικός σχεδιασμός, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις μέσω του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο), διαφάνεια στην εκτέλεση δημόσιων έργων, φιλόδοξη πολιτική για την καινοτομία, συνεκτική ψηφιακή πολιτική, νέα νησιωτική πολιτική. Παραγωγικές προτεραιότητες: Αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή και αλιεία (καπιταλιστική τους οργάνωση), Ενέργεια, βιομηχανία, τουρισμός, μεταφορές, κατασκευές, νέες τεχνολογίες. Και μιλά ακόμη για κίνητρα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη λεγόμενη κοινωνική οικονομία, δηλαδή τη δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Απαραίτητο προαπαιτούμενο όλων η εφαρμογή του μνημονίου.
Μάλιστα, ο Δ. Μάρδας, πρώην υπουργός Οικονομικών, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «euro2day» γράφει εδνεικτικά γι' αυτά: «Απλούστευση του φορολογικού μας συστήματος. Απλούστευση της αδειοδότησης για επενδύσεις. Απλούστευση της αδειοδότησης για ξένες επενδύσεις. Οσον αφορά στον βιομηχανικό κλάδο, ενδεικτικά θα μπορούσαν να χορηγηθούν 200 - 400 εκατ. για Start up εταιρείες (100 - 200 χιλιάδες ευρώ ως επιχορήγηση κάθε πρόταση). Το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και ο Επενδυτικός Νόμος θα αναφέρονται σε εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Στο Διαμετακομιστικό Εμπόριο, μετατρέποντας τη χώρα μας στην πιο ελκυστική πύλη εισόδου εμπορευμάτων στην Ευρώπη μέσα από απλοποιημένες διαδικασίες εισαγωγών και εξαγωγών, με σύγχρονο δίκτυο συνδυασμένων μεταφορών και λιμένων».
Η ΝΔ μιλά για επίσης για αναδιάρθρωση του χρέους,υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγών,(μνημόνιο) όπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο, και οι οποίες θα βοηθήσουν στη διατήρηση ή/και στη δημιουργία νέων εξωστρεφών και ανταγωνιστικών εγχώριων επιχειρήσεων, στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Παράλληλα,θα εντατικοποιηθεί η υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου.Σημειωτέον οτι θα αξιοποιήσουν το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιούνκερ, θα φέρει και αυτή αναπτυξιακό νόμο κλπ.
Το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το Ποτάμι, αν εξαιρεθεί η λεγόμενη κοινωνική οικονομία (αναφέρονται μόνο σε συνεταιρισμούς αγροτών), έχουν τις ίδιες στρατηγικές προτεραιότητες και προσανατολισμούς με ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ..
Οι τομείς στους οποίους δίνουν προτεραιότητα, ενδιαφέρουν και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους τόσο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, αλλά και από Κίνα, Ρωσία κ.λπ. Και βεβαίως το γράφουν στις θέσεις τους κιόλας, ότι θα δημιουργήσουν κίνητρα για ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, όλοι τους.
Το ερώτημα που πρέπει να μπαίνει από την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε σχέση με αυτήν την ανάπτυξη, την ανάκαμψη για την οποία αγωνιούν οι καπιταλιστές είναι: Μπορεί να δώσει απάντηση στα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού;
Γιατί δεν αναπτύσσονται ισόμετρα οι παραγωγικές δυνατότητες;
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 στον κλάδο του μετάλλου υπήρχαν μεγάλες βιομηχανίες αμαξωμάτων με σειρά παραγωγής λεωφορείων («Βιαμάξ», «Σαρακάκης», κ.ά.) και μικρών αυτοκινήτων, όπως NISSAN, PONY, πετρελαιοκινητήρες για αντλίες νερού, μηχανές θαλάσσης (Μαλκότσης). Σήμερα, αυτές οι βιομηχανίες δεν υπάρχουν. Υπήρχαν επίσης μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής ηλεκτρικών ειδών («Ιζόλα», ΕΛΚΟ), όπως οι επονομαζόμενες λευκές οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια, απορροφητήρες κ.λπ.). Υπήρχε επίσης ανεπτυγμένη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία με τέσσερα μεγάλα ναυπηγεία που κατασκεύαζαν βαπόρια (Σκαραμαγκάς, Ελευσίνα, Χαλκίδα, Νεώριο Σύρου) και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Σήμερα φυτοζωούν.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 στους κλάδους της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού και του δέρματος υπήρχαν μεγάλες παραγωγικές μονάδες που όχι μόνο κάλυπταν τις ανάγκες της Ελλάδας αλλά έκαναν και εξαγωγές.
Σήμερα, για παράδειγμα, η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού φθίνει στην Ελλάδα, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Φθίνει, γιατί ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κ.λπ., που έχουν τέτοια παραγωγή αλλά με μεροκάματα εξαθλίωσης, δίνει πολύ φθηνότερα τέτοια εμπορεύματα. Επομένως, από την άποψη αποκόμισης κερδών, συμφέρει τους καπιταλιστές να επενδύσουν παραγωγικά σε άλλους κλάδους και να εισάγονται στην Ελλάδα τέτοια εμπορεύματα.
Επίσης, τέτοια εργοστάσια έχουν μεταφερθεί στα Βαλκάνια, κυρίως στη Βουλγαρία. Λέγεται μάλιστα ότι το 40% των ειδών ιματισμού στην Ελλάδα παράγονται στη Βουλγαρία.
Το παράδειγμα του κατασκευαστικού τομέα
Ας δούμε τον τομέα των κατασκευών. Ο συγκεκριμένος κλάδος βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από το 2005 και μετά, δηλαδή μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και σήμερα σε μεγάλη κρίση, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ της εξόδου απ' αυτήν. Είναι τομέας που από την πορεία του εξαρτώνται οι τσιμεντοβιομηχανίες, οι χαλυβουργίες, οι βιομηχανίες χαλκού, παραγωγής χρωμάτων, πλαστικών, ξύλου, μαρμάρου κ.ά.
Σήμερα, έχουν σταματήσει τόσο τα μεγάλα έργα υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι κ.λπ.), ή κτίρια για νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ., αλλά και η κατασκευή κατοικιών, άλλωστε υπάρχουν 200.000 απούλητα σπίτια. Και όμως, υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι, χιλιάδες οικογένειες που μένουν σε ανθυγιεινές και ακατάλληλες κατοικίες.
Την ίδια ώρα: Το 80% των 4 εκατομμυρίων κτιρίων της χώρας έχουν κτισθεί πριν από το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός και επομένως χρειάζονται έλεγχο και ενισχύσεις. Το 50% των σχολικών κτιρίων πανελλαδικά είναι 30 - 50 χρόνων, δηλαδή, πριν από το νέο οικοδομικό κανονισμό του 1982, και χρειάζονται αντισεισμική θωράκιση, επαρκή μόνωση, ή αντικατάσταση με νέα σύγχρονα σχολεία. Υποδομές για άτομα με κινητικές δυσκολίες υπάρχουν μόνο στο 14,8% των σχολικών κτιρίων της χώρας, δηλαδή στα 2.133 από τα 14.446. Οι ανάγκες στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι περίπου 500 νέα σχολικά κτίρια, 1.500 νηπιαγωγεία. Το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων χρειάζονται λεπτομερή αντισεισμικό έλεγχο ή και παρέμβαση. Οι ελλείψεις σε νοσοκομειακές μονάδες, Κέντρα Υγείας κ.λπ. είναι τεράστιες.
Από την τεράστια έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων εκατοντάδες κατοικίες και μικρομάγαζα πλημμυρίζουν κάθε χρόνο, για να μην πούμε για τα χωριά που βρίσκονται δίπλα σε μεγάλα ποτάμια, (Εβρος) ή σε ορεινές περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές. Το ίδιο ισχύει και με την αναγκαιότητα αρδευτικών έργων για την αγροτική ανάπτυξη που δε γίνονται.
Και όμως, μόνο η κάλυψη αυτών των αναγκών θα έδινε πνοή στον συγκεκριμένο τομέα και τους κλάδους που σχετίζονται μαζί του αλλά τώρα φθίνουν.
Το παράδειγμα της αγροτικής παραγωγής
Πρωταρχικά σημαντική για το λαό είναι η αγροτική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή. Γιατί αποτελεί το θεμέλιο του διατροφικού ζητήματος. Εδώ παρότι υπάρχει ανεπτυγμένη βιομηχανία ποτών και τροφίμων, εντούτοις πολλά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, όπως π.χ. ζάχαρη, γάλα, κάποια φρούτα, κ.λπ., εισάγονται. Εδώ η αστική προπαγάνδα που στήριξε την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τώρα μιλά για το εμπορικό έλλειμμα από τις εισαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων.
Πράγματι, πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ, που έγινε ΕΕ, κάναμε εξαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα παραγωγής βαμβακιού στην ΕΕ. Οι καλλιέργειες μειώθηκαν δραστικά. Τώρα π.χ. μπορούμε να παράγουμε ζάχαρη που να καλύπτει όλες τις ανάγκες και να κάνουμε εξαγωγές. Και όμως, εισάγουμε ζάχαρη.
Η Ελλάδα μπορεί να παράγει όλα τα αγροτικά προϊόντα λύνοντας το διατροφικό πρόβλημα, χωρίς εισαγωγές και ταυτόχρονα να εξάγει αγροτικά, κτηνοτροφικά, προϊόντα. Επίσης, η ανάπτυξη της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής ενισχύει και τη βιομηχανία, αφού συμβάλλει στην ανάπτυξη της βιομηχανίας τροφίμων, αλλά και της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού (βαμβάκι, μαλλί για νήμα και ενδύματα), αλλά και δέρματος.
Γιατί εξελίχθηκαν όμως έτσι τα πράγματα;
Η οικονομία σήμερα οργανώνεται από τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής με μοναδικό κίνητρο το ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος. Ομως, στον καπιταλισμό κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Η δυνατότητα να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος καθορίζεται επίσης από το τι κάνουν οι ανταγωνιστές τους, ποια μερίδια ελέγχουν στην αγορά τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Γι' αυτό οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζητάνε μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους, που σημαίνουν: Πιο φθηνή εργατική δύναμη, φθηνές υποδομές, φοροαπαλλαγές, οικονομική στήριξη προκειμένου να προχωρούν σε επενδύσεις ανανέωσης των μέσων παραγωγής. Ομως, πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με μικρή σχετικά εσωτερική αγορά, αυτό αντικειμενικά σπρώχνει μεγάλο μέρος παραγωγικής δραστηριότητας να προσανατολίζεται προς το εξωτερικό, προς τις εξαγωγές, όμως εκεί έρχεται αντιμέτωπη με σκληρό ανταγωνισμό βιομηχανιών από άλλες χώρες. Το πλαίσιο της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς, η συμμετοχή στην ΕΕ και την ΟΝΕ, η άρση περιορισμών στη μετακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων είχαν ως αποτέλεσμα η ελληνική αγορά να κατακλύζεται από προϊόντα πολύ πιο «ανταγωνιστικά» από τα ελληνικά, με αποτέλεσμα αυτά να εκτοπιστούν. Επίσης, με την ένταξη στην ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, υπήρξαν περιορισμοί στην ανάπτυξη ορισμένων κλάδων όπως π.χ. της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας (επιτρέπεται η ναυπήγηση μόνο πολεμικών βαποριών), που σε συνδυασμό με τα μεγάλα συμβόλαια - ναυλώσεις των εφοπλιστών από κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας, κυρίως της Κίνας, που τους ώθησε μαζί με το φτηνό κόστος λόγω φτηνών μισθών σε ναυπηγήσεις σε Κίνα, Νότια Κορέα κ.λπ., η ναυπηγοεπισκευή μαράζωσε. Αυτά τα δεδομένα ουσιαστικά ανάγκασαν κεφάλαια να μετακινηθούν από ορισμένους κλάδους σε άλλους, πιο κερδοφόρους, οδήγησαν στη μετακίνηση βιομηχανιών σε άλλα κράτη με πιο «ανταγωνιστικό περιβάλλον» (πιο φθηνή εργατική δύναμη, περισσότερες φοροαπαλλαγές, καλύτερες υποδομές). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση μεγάλου βιομήχανου στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας που μετέφερε παραγωγική μονάδα στα Βαλκάνια, ενώ επένδυσε στον τομέα της πληροφορικής. Επίσης, οδήγησαν σε εισαγωγές προϊόντων που μπορούσαν να παράγονται στην Ελλάδα, οδήγησαν ακόμα και στο παράδοξο να εισάγονται προϊόντα που ήδη παράγονται ενώ μεγάλο μέρος της εγχώριας παραγωγής να προσανατολίζεται στο εξωτερικό (π.χ. εσπεριδοειδή).
Ο δρόμος αξιοποίησης των παραγωγικών δυνατοτήτων υπέρ του λαού
Ολα τα παραπάνω καθόλου δε σημαίνουν ότι ο λαός πρέπει να παλέψει για να πάει πίσω, σ' αυτή την περίοδο του καπιταλισμού. Οχι μόνο γιατί αυτό δεν γίνεται, αφού αυτή η περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί λόγω της ενσωμάτωσης της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ, λόγω της ολοένα και πιο βαθιάς διεθνοποίησης αλλά γιατί και τότε η παραγωγή δεν γινόταν με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να «επενδύσει» στα διάφορα σχέδια παραγωγικής ανασυγκρότησης, που ουσιαστικά θα διαιωνίσουν την ανισομετρία, τις δυσαναλογίες της παραγωγής, θα οξύνουν αντί να λύσουν τέτοια φαινόμενα.
Για να μπορέσει να υπάρξει αναλογική και ισόμετρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων και μαζί βεβαίως του εργατικού δυναμικού της χώρας, με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, πρέπει να φύγει απ' τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος. Πρέπει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Πρέπει η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμός, όπως π.χ. το ΝΑΤΟ, συνολικά από το ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Στην Ελλάδα μπορούμε να παράγουμε τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των προϊόντων που εισάγουμε. Μπορούμε να παράγουμε τα πάντα σε αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και να εξάγουμε κιόλας. Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, μια από τις καλύτερες στον κόσμο ποιότητες βαμβακιού, πατάτας, φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα, μήλα, εσπεριδοειδή, σταφίδα. Εχει προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, όπως είναι το μέλι και ο κρόκος.
Μπορούμε παράγοντας αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο την ήδη μεγάλη βιομηχανία τροφίμων, λύνοντας το διατροφικό πρόβλημα οριστικά, ενώ θα αναπτύξουμε τη βιομηχανία και άλλων προϊόντων, κλωστοϋφαντουργικών, δέρματος κ.λπ. Η κρατική κοινωνικοποιημένη βιομηχανία παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, μηχανών, λιπασμάτων, αρδευτικών και άλλων υποδομών θα προμηθεύει τους αγρότες με λιπάσματα, σπόρους και άλλα εφόδια που τώρα εισάγονται και τα πληρώνουν πανάκριβα.
Η Ελλάδα έχει επίσης αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη που μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία κάθε προϊόντος που έχει ως πρώτη ύλη το αλουμίνιο. Εχει νικέλιο, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα. Εχει ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του είναι περιζήτητο στη διεθνή αγορά. Εχει ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία που τώρα τη στραγγαλίζουν. Τα καράβια επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία στην υπηρεσία των αναγκών του λαού. Και η κατασκευή τους και η επισκευή τους θα δώσουν ώθηση και ανάπτυξη στα ναυπηγεία, που επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Το ίδιο ισχύει και για εργοστάσια που κλείνουν λόγω κρίσης.
Εχει λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Διαθέτει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγής τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Εχει επίσης αναπτύξει τις νέες τεχνολογίες και την πληροφορική (π.χ. «Ιντρακόμ» και άλλες εταιρείες). Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων - κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και βιομηχανία ξύλου.
Η Ελλάδα διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων μέσων παραγωγής, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.
Αυτή η ανάπτυξη θα εξαλείψει την ανεργία. Και σε τομείς υπηρεσιών, όπως π.χ. η Υγεία, που σήμερα οι λαϊκές ανάγκες απαιτούν πολλαπλάσιο από το υπάρχον υγειονομικό δυναμικό, ή στον τομέα Παιδείας, μειώνοντας π.χ. τους μαθητές στις τάξεις, που χρειάζεται για να παρέχεται ολοκληρωμένη μόρφωση, ενώ σήμερα γιατροί, υγειονομικοί, δάσκαλοι και καθηγητές είναι άνεργοι, ή θεωρούνται πλεονάζον προσωπικό. Επίσης, θα παρέχει αποκλειστικά δωρεάν μόρφωση - παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, άλλες κοινωνικές ανάγκες, όπως ο δημιουργικός ελεύθερος χρόνος και η ανάπαυση, οι διακοπές, θα εξασφαλίζει ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης.
Επομένως, μόνο με λαϊκή εξουσία και την κοινωνική ιδιοκτησία μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη δίχως κρίσεις και ευημερία του λαού. Αξίζει στις εκλογές οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους να συμβάλουν στην ισχυροποίηση αυτής της προοπτικής με πανίσχυρο ΚΚΕ.



Απέναντι στα «διλήμματα» που θέτουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ο λαός σήμερα έχει μεγαλύτερη πείρα ώστε να φτάσει στην κάλπη με τα δικά του κριτήρια, με γνώμονα το πώς θα βρεθεί ο ίδιος ενισχυμένος ήδη από την επομένη των εκλογών και στους αγώνες του επόμενου διαστήματος.
Ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα θα είναι πρώτο και ποιο δεύτερο, από το αν θα υπάρξει κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ή κυβέρνηση του πρώτου κόμματος με κάποια μικρότερα, το πραγματικό δίλημμα για το λαό είναι ένα: Αν θα ενισχύσει και θα «νομιμοποιήσει» με την ψήφο του το ενιαίο μπλοκ των κομμάτων του κεφαλαίου που θα βρεθεί έτσι κι αλλιώς απέναντί του, ή αν θα ενισχύσει το ΚΚΕ, ώστε να έρθει πιο κοντά η νίκη του λαού.
Τώρα ψήφισε - ενίσχυσε παντού το ΚΚΕ!
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, η νεολαία, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν και να δυναμώσουν το ΚΚΕ:
-- Γιατί πλέον έχουν ατράνταχτα και χειροπιαστά στοιχεία ότι το ΚΚΕ είπε έγκαιρα την αλήθεια στο λαό, ποτέ δεν τον κορόιδεψε για να ψαρέψει κάποιες ψήφους. Προειδοποίησε έγκαιρα για την πορεία των εξελίξεων, προέβλεψε την κατάληξη μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί αποκάλυψε πού οδηγούσε η στρατηγική του, όσο και αν την έντυνε με κάποια αριστερά συνθήματα. Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια για τους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, που επιβάλλουν το ξεζούμισμα του λαού για τα κέρδη του κεφαλαίου, όταν άλλοι έσπερναν - και σπέρνουν ακόμα - αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει δυνατότητα φιλολαϊκής ανάπτυξης μέσα στο πλαίσιό τους. Οταν άλλοι μιλούσαν για την «Ευρώπη που αλλάζει», το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι οι λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.
-- Γιατί το ΚΚΕ λέει το πραγματικό και ανυποχώρητο ΟΧΙ στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, ακριβώς γιατί αντιπαλεύει τις πραγματικές αιτίες τους, την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που με ευθύνη σύσσωμου του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και της προέδρου της Βουλής, και αυτών της ΛΑΕ του Λαφαζάνη, που ξανασηκώνουν το κάλπικο αντιμνημονιακό παραμύθι στηρίζοντας την καπιταλιστική ανάπτυξη, δεν ήρθε ποτέ για συζήτηση και ψήφιση.
-- Γιατί το ΚΚΕ ήταν το κόμμα που οργάνωσε με συνέπεια την πάλη του λαού, όταν οι άλλοι του έλεγαν «να κάνει υπομονή», να στηρίξει την «περήφανη διαπραγμάτευση» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Κόντρα σε όλα αυτά, καθώς και στις εργοδοτικές πιέσεις, το ΚΚΕ πάλεψε και παλεύει με κάθε τρόπο για άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, για την αλληλεγγύη, την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του λαού στα χρόνια της κρίσης και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
-- Γιατί το ΚΚΕ θα είναι και αύριο πιο αποφασιστικά το στήριγμα του λαού απέναντι στη «χορωδία των εκβιαστών» και των αντιλαϊκών μονόδρομων, εντός και εκτός Ελλάδας. Ηδη οι εγχώριοι βιομήχανοι υπογραμμίζουν ότι «δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια του χρόνου για περαιτέρω καθυστερήσεις» στην υλοποίηση του μνημονίου, όπως και ο πρόεδρος της Κομισιόν. Κόντρα στο ενιαίο αντιλαϊκό μπλοκ του κεφαλαίου, των κομμάτων του και των λυκοσυμμαχιών του, ένα πιο δυνατό ΚΚΕ θα εκφράσει τη λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην όποια κυβέρνηση, θα υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα από καλύτερες θέσεις, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, στη μαζικοποίηση και δυναμική αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική δράση του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Αντίθετα, την ψήφο στα άλλα κόμματα αμέσως ο λαός θα την βρει απέναντί του. Η επόμενη κυβέρνηση θα την επικαλείται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θα διεκδικούν, θα αγωνίζονται ενάντια στα νέα μέτρα, στους νέους εφαρμοστικούς νόμους.
-- Γατί η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους είναι η μοναδική ρεαλιστική και ελπιδοφόρα πρόταση, που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός, στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ. Μόνο η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού, ακριβώς γιατί κριτήριο της παραγωγής θα είναι οι ανάγκες του και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στρέφονται σε βάρος των λαών, να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τους ματωμένους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
-- Γιατί η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσειςοργάνωσης - ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της Λαϊκής Συμμαχίας, της οργάνωσης και της μαχητικότητας του λαού ενάντια στην παραίτηση και τη μοιρολατρία. Γιατί μόνο μέσα από την πάλη σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί ο λαός να καθυστερήσει και να αποκρούσει μέτρα, να αποσπάσει μέτρα ανακούφισης, να ανοίξει δρόμο για την ανάκτηση των απωλειών του και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Με ισχυρό ΚΚΕ παντού μπορούμε να φέρουμε πιο κοντά τη λαϊκή νίκη!

«Το τρίτο μνημόνιο προδιαγράφει τα βήματα που πρέπει να αναληφθούν και την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία προς την κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης». Αυτό τονίζει ο ΣΕΒ, σε μία από τις πρόσφατες παρεμβάσεις του, συνοψίζοντας με αυτό τον τρόπο την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, στην πορεία για τη διέξοδό του από την καπιταλιστική κρίση και για την επάνοδο των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων σε φάση ανάκαμψης. Ομολογείται πλέον ότι δρόμος αυτός περνάει αναγκαστικά και αναπότρεπτα μέσα από την πολιτική που έρχεται να τσακίσει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τα εισοδήματα, τις κατακτήσεις που ακόμη «τρεμοπαίζουν» στα πόδια τους.
Την ίδια ώρα, οι «κόκκινες γραμμές» που εμφάνιζε η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν στην πορεία βαθιά «πράσινες», σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των πάγιων αξιώσεων που προβάλλουν και τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου. Πρόκειται και πάλι για τη διεργασία των συγκλίσεων που συντελούνται, ανοιχτά σήμερα, και στο επίπεδο των αστικών κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού, στο πλαίσιο της γενικότερης, κυρίαρχης στρατηγικής του κεφαλαίου. Σε αυτό πλαίσιο, «δεξιοί», σοσιαλδημοκράτες, η «πρώτη φορά Αριστερά» και άλλοι, παρά και τις αντιθέσεις τους, εμφανίζονται σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, αυτό των διαχειριστών ενός εκμεταλλευτικού συστήματος που δεν παίρνει από γιατριά υπέρ του λαού, ίσα-ίσα το αντίθετο, τον τσακίζει.
Συγκλίσεις μέχρι ταύτισης
Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μεταξύ τους συγκλίσεις και μάλιστα σε σημείο ταύτισης επιβεβαιώνονται από τα σχέδια της λεγόμενης «παραγωγικής ανασυγκρότησης» που εξαγγέλλουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η πλευρά της ΝΔ. Οι όποιες διαφοροποιήσεις στα προεκλογικά τους προγράμματα και τις παρεμβάσεις, δεν πρέπει να ξεγελάσουν τα λαϊκά στρώματα. Το σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης προδιαγράφεται και στο τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν και μάλιστα με απόλυτα συγκεκριμένες αναφορές, σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προτείνει ο ΟΟΣΑ, μέσα από τις λεγόμενες «εργαλειοθήκες». Το τελικό σχέδιο αναμένεται να ανακοινωθεί την άνοιξη του 2016 και αφορά, επί της ουσίας, τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το προσχέδιο του κυβερνητικού προγράμματος, θέτει τους παρακάτω άξονες:
Ενίσχυση του τραπεζικού τομέα, με στόχο να «αποτελέσει ξανά το ρόλο του αιμοδότη της οικονομίας». Πρόκειται για το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζικών ομίλων, μέσω της νέας δανειακής σύμβασης που φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Συμπληρωματικά με το μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τη δημιουργία «αναπτυξιακής τράπεζας», που βέβαια θα αφορά στην τόνωση της επιχειρηματικότητας.
Διαχείριση «κόκκινων» δανείων. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η «επίλυση του προβλήματος αποτελεί κομβικό σημείο για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος και απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας». Επί της ουσίας, ομολογούν ότι το σχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των τραπεζών, προκειμένου αυτές με κρατική ενίσχυση να απαλλαγούν από τα βαρίδια. Την ίδια ώρα, συμπληρώνεται το προϋπάρχον νομοθετικό οπλοστάσιο για την πλήρη άρση της όποιας παρεχόμενης προστασίας, ακόμη και για την πρώτη κατοικία, ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά.
Ρευστότητα στην «πραγματική οικονομία». Μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προβλέπεται η πρόσβασή τους στο «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, η σταδιακή «επανασύνδεση» των ελληνικών τραπεζών με τη διεθνή διατραπεζική αγορά, η σημαντική μείωση του κόστους χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Μέσω αυτών, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα τονωθεί ο δανεισμός των επιχειρήσεων, «κυρίως για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, οι οποίες θα προκαλέσουν την επιθυμητή ενίσχυση της απασχόλησης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.
Αξιοποίηση ΕΣΠΑ. Λόγος γίνεται για μια «νέα επιχειρηματικότητα, που να συνδυάζει την παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών με μια νέα μορφή επιχειρηματικής διακυβέρνησης, μέσα από συνεργατικά σχήματα».
Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει το σχέδιο για την επάνοδο του κεφαλαίου, από τη φάση της κρίσης στη φάση της ανάκαμψης των επιχειρηματικών κερδών.
Η ΝΔ θέτει αντίστοιχους άξονες και προτεραιότητες και μάλιστα σε σημείο ταύτισης. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι ο μεταξύ τους «καυγάς» γίνεται για το ποιος από αυτούς είναι ο ικανότερος διαχειριστής (των υποθέσεων του κεφαλαίου).
Η ΝΔ, στις προγραμματικές εξαγγελίες της, αναφέρει:
Εφαρμογή των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θεσμικών αλλαγώνόπως αυτές, εν πολλοίς, ήδη περιλαμβάνονται στο μνημόνιο». Σε αυτές καταγράφουν και τις «ρυθμίσεις στην αγορά εργασίες» και μάλιστα με τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές και διεθνείς πρακτικές». Το ίδιο «επιχείρημα» αξιοποιεί και ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Και βέβαια, η ΝΔ θα προχωρήσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, λέγοντας ότι η συγκεκριμένη ανάγκη προέκυψε με αποκλειστική ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και βέβαια, συμπλέουν και στο ζήτημα της «σταδιακής αποκατάστασης της ρευστότητας στην οικονομία».
«Επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων», προκειμένου να αποκτηθούν «βαθμοί ελευθερίας». Αυτοί, με τη σειρά τους, θα «επιτρέψουν τη βελτίωση των όρων του μνημονίου», με στόχο, όπως λένε, τη μείωση των φόρων και την ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Πρόκειται για την πολιτική διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας, καταπώς προτείνεται και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Κρίνεται αναγκαία η «λήψη πρόσθετων παραμετρικών μέτρων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του χρέους». Το ίδιο λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την απελευθέρωση κεφαλαίων, προκειμένου αυτά να αποδοθούν στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.
Αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε τουρισμό, ναυτιλία, αγροτική παραγωγή, μεταποίηση, έρευνα - καινοτομία, που είναι οι προς επιλογή κλάδοι που θα ενισχυθούν μέσω του «εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης». Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο ΣΕΒ θέτει σειρά από προτεραιότητες και άλλες παρεμβάσεις, με τις οποίες, επί της ουσίας, συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, πολλές από αυτές περιέχονται αυτούσιες και στο τρίτο μνημόνιο.
Η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και του επενδυτικού πακέτου Γιούνκερ αποτελεί μία ακόμη στρατηγικού χαρακτήρα σύμπλευση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό στόχο να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις του κεφαλαίου. Η αποδέσμευση του προβλεπόμενου πακτωλού με τα 35 δισ. ευρώ, όπως επίσης και στην περίπτωση της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κ.ά., έχουν όρο και προϋπόθεση την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου...
Καπιταλιστική κρίση - ανάκαμψη: Οψεις του ίδιου νομίσματος
Εχει σημασία να θυμηθούμε την κοινή προσέγγιση των αστικών κομμάτων και επιτελείων σχετικά με το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης. Με μια φωνή, έλεγαν ότι πρόκειται για «κρίση του δημοσίου χρέους», για «τραπεζική κρίση» και άλλα παρόμοια, απόλυτα ξεκομμένα από τη ρίζα του προβλήματος που γεννά όλα αυτά τα φαινόμενα. Μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, εν μέσω υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εκδόσεις ομολογιακών δανείων με προσφυγή στις τράπεζες ήταν φαινόμενο απόλυτα συνηθισμένο. Η πρόσβαση στις χρηματαγορές γινόταν σε περίοδο ραγδαίας αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ. Για το 2003 η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα έφτασε στο 6,6%, το 2004 στο 5%, το 2006 στο 5,8%. Η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα, μέχρι και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με αυτή των άλλων κρατών της Ευρωζώνης και σε κάθε περίπτωση πολύ πάνω από τους μέσους όρους.
Η διόγκωση της ανάπτυξης του κεφαλαίου, ωστόσο, επιτάχυνε και βάθυνε την καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε στη συνέχεια, με αντίστροφα πολλαπλάσιους αρνητικούς ρυθμούς και ιδιαίτερη ένταση, στις συνθήκες διαβίωσης του λαϊκού πληθυσμού. Αναγκαστικά και αναπότρεπτα, η συσσώρευση καπιταλιστικών κερδών, κάθε φορά, θα οδηγεί στην επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου, δηλαδή στο ξέσπασμα της επόμενης καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα από το μείγμα της αστικής διαχειριστικής πολιτικής και την οικονομική και πολιτική δύναμη κάθε κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανισομετρίας. Παράλληλα, είναι φανερό το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και το κρατικό χρέος αλληλοτροφοδοτήθηκαν. Το κρατικό χρέος διοχετεύεται στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, στη χρηματοδότηση των προτεραιοτήτων επιλεγμένων κλάδων και τομέων της οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα γιγαντώθηκε με τα εκτεταμένα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων νευραλγικών κλάδων που εκχωρήθηκαν σε «επενδυτές».
Η διέξοδος για το λαό
Το ΚΚΕ τονίζει ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, αναιμική ή όχι, θα συνδυάζεται με αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, με μνημόνια διαρκείας, προκειμένου να εμπεδωθεί και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ο καπιταλισμός χρειάζεται τα μνημόνια για να μπορεί να αναπαράγει διευρυμένα τα κέρδη του. Τα μνημόνια δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αντεργατικές - αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις διευκόλυνσης της κερδοφορίας και εξασφάλισης συνθηκών για καπιταλιστικές επενδύσεις. Φτηναίνουν την εργατική δύναμη, προωθούν ιδιωτικοποιήσεις, φοροληστεύουν το λαό, κόβουν κρατικές δαπάνες για λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κ.λπ.

Η σημερινή πραγματικότητα, για μια ακόμη φορά, έρχεται να επιβεβαιώσει το Κόμμα μας. Με φόντο και τις πρόσφατες εξελίξεις, η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας και μπορούν και πρέπει να κατασταλάξουν σε συμπεράσματα πολύτιμα για την οργάνωση της πάλης τους και βέβαια για το κριτήριο της ψήφου τους σε αυτές τις εκλογές. Και να βγάλουν από την κάλπη ένα ισχυρό ΚΚΕ, για δυνατή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην εξουσία του κεφαλαίου, την κυβέρνησή του, τα κόμματά του και την ΕΕ, στο δρόμο της ανατροπής τους, στο δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία κάλυψης των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget