08/23/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Στις 12/8/2015, η «Καθημερινή», σε ρεπορτάζ για την οικονομία της Ευρωζώνης, έγραφε: «Με την Ελλάδα να πλησιάζει στη νέα συμφωνία οικονομικής διάσωσης, αν μη τι άλλο η Ευρωζώνη φαντάζει περισσότερο ισχυρή. Η απειλή που αντιμετωπίζει σχετίζεται λιγότερο με την έξοδο μιας χώρας της περιφέρειας από το ευρώ και περισσότερο με το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών του πυρήνα (...) Στην πραγματικότητα, όμως, η Ευρωζώνη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει εντάσεις και πολλές οικονομίες της αποκλίνουν μεταξύ τους, μόνο που αυτές βρίσκονται πιο κοντά στον πυρήνα (...) τα μέλη της ακόμη δεν έχουν βρει έναν τρόπο ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της άνισης ανάπτυξης μεταξύ των οικονομιών τους, το υπερβολικό χρέος ή πώς να απαλύνουν τα οικονομικά σοκ. Ισως η Ελλάδα να φαντάζει πρόθυμη να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, η Γαλλία και η Ιταλία, όμως, δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει (...).
Μέχρι το 2016, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας θα έχει φτάσει το 100% του ΑΕΠ, ενώ στη Γερμανία συρρικνώνεται στο 68%. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρωζώνης έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για τους πιο αδύναμους εταίρους τους, όμως το επόμενο ερώτημα είναι αν μπορούν να κάνουν το ίδιο και για τον εαυτό τους».
Επίσης, στις 14/8/2015, η ίδια εφημερίδα για το ίδιο θέμα έγραφε: «Οι Ευρωπαίοι κεντρικοί τραπεζίτες (...) προειδοποιούν ότι δυνητικά προβλήματα σε Ελλάδα και Κίνα, οι επιπτώσεις από την αναμενόμενη αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων δανεισμού και η επιβράδυνση στις αναδυόμενες αγορές θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την ανάκαμψη της οικονομίας της Ευρωζώνης (...) Γενικότερα, οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρωζώνης εκτιμούν ότι η αναταραχή στα κινεζικά χρηματιστήρια και η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων δανεισμού μπορεί να έχουν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη επίπτωση στην "εύθραυστη" οικονομία της Ευρωζώνης και να επιβραδύνουν την ανάκαμψη. Μάλιστα, χαρακτηρίζουν ως "απογοητευτική" την αργή και μέτριας έντασης ανάκαμψη, με τον επικεφαλής οικονομολόγο της ΕΚΤ, Πέτερ Πρατ, να επισημαίνει: "Δεν υπάρχει λόγος για εφησυχασμό (...) δεδομένου ότι η συνολική ανάκαμψη της ανάπτυξης και του πληθωρισμού παραμένει μέτρια". Ολοι οι παράγοντες αβεβαιότητας που προαναφέρθηκαν, αναγκάζουν τους κεντρικούς τραπεζίτες να θεωρούν ότι είναι πιθανότερο η ανάκαμψη της Ευρωζώνης να αποδειχτεί πιο αδύναμη από το προβλεπόμενο, παρά πιο ισχυρή».
Στις ισχυρές οικονομίες το πρόβλημα
Τα παραπάνω αποσπάσματα από τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ είναι ενδεικτικά της κατάστασης της οικονομίας της Ευρωζώνης.
Αλλά, ας δώσουμε ακόμη ορισμένα στοιχεία. Το γερμανικό ΑΕΠ είχε αύξηση στο β' τρίμηνο του 2015 0,4% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, ενώ εκτιμούσαν ότι θα έχει ανάπτυξη 0,5%, σύμφωνα με ανακοίνωση της «Destatis» (Στατιστική Υπηρεσία Γερμανίας). Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, οι εξαγωγές ήταν ο βασικός μοχλός δραστηριότητας στο β' τρίμηνο, καθώς το διεθνές εμπόριο ενισχύθηκε από την υποχώρηση του ευρώ. Αλλά οι επενδύσεις ήταν ασθενείς, περιορίζοντας την οικονομική ανάπτυξη. Εχουμε, δε, κατ' επανάληψη επισημάνει ότι καπιταλιστική ανάπτυξη μόνο με εξαγωγές, χωρίς επενδύσεις, δεν μπορεί να υπάρξει ή τουλάχιστον είναι επισφαλής. Για παράδειγμα, η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας έχει ανησυχήσει σφόδρα τους επιχειρηματικούς ομίλους στη Γερμανία, γιατί η Κίνα, η δεύτερη σε δύναμη οικονομία του πλανήτη, είναι σήμερα ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας στην ασιατική ήπειρο. Η επιβράδυνση στην Κίνα σημαίνει χαμηλότερη ζήτηση στα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα. Επίσης, η υποτίμηση του κινεζικού γουάν κάνει τα κινεζικά εμπορεύματα ακόμα πιο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, γεγονός που δυσκολεύει τις εξαγωγές των γερμανικών.
Την ίδια ώρα, το ΑΕΠ της Γαλλίας, της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης, παρέμεινε στάσιμο στο β' τρίμηνο του 2015 σε σχέση με το πρώτο. Η ανάπτυξη των καταναλωτικών δαπανών επιβραδύνθηκε στο 0,1% στο β' τρίμηνο, από το 0,9% στο α' τρίμηνο. Οι επενδύσεις υποχώρησαν 0,3%. Και εδώ έχουμε τα ίδια φαινόμενα, δε γίνονται επενδύσεις.
Ακόμη, «σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη Παρασκευή η Eurostat, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στο διάστημα Απρίλη - Ιούνη διαμορφώθηκε στο 0,3%, έναντι 0,4% το προηγούμενο τρίμηνο και επίσης 0,4% που ανέμεναν οι οικονομολόγοι. Σε ορισμένες, μάλιστα, χώρες, η εικόνα είναι αρκετά χειρότερη. Η γαλλική οικονομία, για παράδειγμα, έμεινε στάσιμη στο συγκεκριμένο διάστημα, οι οικονομίες Ιταλίας, Ολλανδίας και Αυστρίας ενισχύθηκαν οριακά - και πάντως διόλου ικανοποιητικά - ενώ το ΑΕΠ της Φινλανδίας συρρικνώθηκε για τέταρτο συνεχόμενο τρίμηνο, αποδεικνύοντας ότι η άλλοτε κραταιά οικονομικά χώρα έχει εισέλθει για τα καλά στον αστερισμό της ύφεσης (...).
Ετσι, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης παραμένει χαμηλότερα από εκεί όπου βρισκόταν πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης το 2008, αποδεικνύοντας ότι οι ρίζες της είναι πολύ βαθύτερες από ό,τι πίστευαν, ήλπιζαν ή προσπαθούσαν να μας πείσουν κάποιοι» («Ημερησία», 18/8/2015).
Βαθιές οι ρίζες της κρίσης
Οι ρίζες, λοιπόν, της κρίσης είναι πολύ βαθύτερες απ' ότι πίστευαν στην αρχή της εκδήλωσής της. Το εκτιμούν και τα αστικά επιτελεία. Αυτός είναι και ο βασικός παράγοντας της τεράστιας όξυνσης των ανταγωνισμών, τόσο εντός Ευρωζώνης, όσο και διεθνώς, π.χ. ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία, που εκφράζεται ως αντιπαράθεση ΔΝΤ - Ευρωζώνης για τη διαχείριση π.χ. του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Αυτό εκδηλώθηκε με αφορμή την Ελλάδα και συνεχίζεται, παρά την υπογραφή συμφωνίας για το τρίτο μνημόνιο.
Πράγματι, είναι γεγονός ότι οι προσδοκίες για οριστική έξοδο του κεφαλαίου από την καπιταλιστική κρίση και ανάπτυξη, τέτοια που να μην αφήνει περιθώρια επιστροφής στην κρίση, δεν υπάρχει. Δεν είναι μόνο φαινόμενο της Ευρωζώνης, αλλά και των ΗΠΑ και των BRICS κ.λπ. «Η κρίση πέρασε, η ανάκαμψη αργεί» είναι τίτλος πρόσφατου άρθρου των «International New York Times» για την οικονομία των ΗΠΑ, το ΑΕΠ της Ιαπωνίας την περίοδο Απρίλη - Ιούνη 2015 συρρικνώθηκε κατά 1,6%, «Οταν στενάζουν οι BRICS...» ήταν επίσης πρόσφατο άρθρο της «Ημερησίας». Τα αναφέρουμε ενδεικτικά. Αλλά σχετικά με την Ευρωζώνη, οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί εκτιμούσαν ότι έχει σταθερή πορεία προς την ανάπτυξη, αν και με αρκετά χαμηλούς ρυθμούς. Η αλληλοδιαπλοκή των καπιταλιστικών οικονομιών είναι ένας παράγοντας που έχει σχέση με τα σημάδια αδυναμίας οριστικής εξόδου από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και για την οικονομία της Ευρωζώνης. Επίσης, οι υποτιμήσεις των νομισμάτων ιδιαίτερα ισχυρών οικονομιών (το ονομάζουν και νομισματικό πόλεμο) γίνονται για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των κρατών που υποτιμούν, αλλά επιδρά αρνητικά στις εξαγωγές, άρα δυσκολεύει και την ανάκαμψη των άλλων οικονομιών (το παράδειγμα Γερμανίας - Κίνας με την υποτίμηση του γουάν είναι ενδεικτικό).
Το παράδειγμα της στήριξης της ανάπτυξης στις εξαγωγές και το «εύθραυστο» αυτής της υπόθεσης, όπως φαίνεται στο παράδειγμα Γερμανίας - Κίνας, αυτό δείχνει. Κριτήριο είναι ότι δε γίνονται επενδύσεις. Και δεν προχωρούν σε επενδύσεις, αφού η αύξηση της παραγωγής δεν μπορεί να καταναλωθεί. Ετσι συνεχίζουν να υπάρχουν λιμνάζοντα κεφάλαια χωρίς κερδοφόρα αξιοποίηση.
Το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ κατ' επανάληψη προέτρεπαν και προτρέπουν την Ευρωζώνη, ιδιαίτερα τη Γερμανία, να εγκαταλείψει την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική στα ελλείμματα, την πολιτική λιτότητας και να ενισχύσει την εσωτερική ζήτηση. Αλλά για την κάθε καπιταλιστική οικονομία, άρα και αυτή της Ευρωζώνης, αυτό το ζήτημα λειτουργεί αντιφατικά. Ως προς τη δημοσιονομική χαλάρωση, η ΕΚΤ πήρε μέτρα με τα ασήμαντα επιτόκια και το δανεισμό των τραπεζών με ομόλογα, τυπώνοντας χρήμα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Μπορεί να δανείζει φτηνό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις, αλλά η παραγωγή πρέπει να πουληθεί. Εδώ έρχονται και οι προτροπές για αύξηση της ζήτησης. Μόνο που αυτό σημαίνει αύξηση μισθών, αύξηση του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος. Το οποίο μειώθηκε στα πλαίσια εφαρμογής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, ως ένα μέτρο που αύξανε το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών και αντιστάθμιζε τη χασούρα στην κρίση. Αυτό, αν αντιστραφεί, μειώνει το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών. Και εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε επίσης ότι η μεγάλη ανεργία δρα ανασταλτικά, αφού οι άνεργοι δεν μπορούν να καταναλώσουν. Αξεπέραστη αντίφαση. Βεβαίως, η κρίση δεν ξεπερνιέται εύκολα, αφού απαιτεί τεράστια καταστροφή κεφαλαίου για να ξαναρχίσουν οι επενδύσεις, πράγμα που δεν έχει επιτευχθεί ως το βαθμό που θα ξαναξεκινούσε επενδύσεις.
Η διέξοδος για τους εργαζόμενους
Ολα αυτά, βεβαίως, αποτελούν πονοκέφαλο για τους καπιταλιστές, τα επιτελεία τους, τις κυβερνήσεις τους, τους διακρατικούς τους οργανισμούς και ενώσεις, όπως π.χ. η ΕΕ και η Ευρωζώνη στην παρούσα περίπτωση. Την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους απασχολεί μόνο από τη σκοπιά των δεινών και των βασάνων που τους προκαλεί η πολιτική διαχείρισής της, όποιο μείγμα και αν έχει, αφού μετακυλάει τις συνέπειές της σ' αυτούς, για να σωθεί όσο γίνεται, από την καταστροφική δράση της, το κεφάλαιο. Καταστρέφουν λαούς για να σωθεί το κεφάλαιο. Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ακόμη, η κατάσταση στην Ελλάδα θα συνεχίζει να είναι δύσκολη για το κεφάλαιο, ακριβώς λόγω της αρνητικής κατάστασης της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Γιατί κάθε κράτος ενδιαφέρεται πρωτίστως για το «δικό του κεφάλαιο», τα συμφέροντά του, την ενίσχυσή του ή τη λιγότερη χασούρα του, σε σχέση με τους ανταγωνιστές του που υπάρχουν και μέσα στην Ευρωζώνη. Η ανισομετρία κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση για το κεφάλαιο στην Ελλάδα. Αυτή η πραγματικότητα που έχει τσακίσει τα εργασιακά δικαιώματα σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης (μισθοί 400 ευρώ δίνονται σε 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενους στη Γερμανία), κάνει ακόμη πιο βαριά την «κόλαση» για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Το δείχνουν οι πρώτες κυβερνητικές ενέργειες με το μνημόνιο (δραστική μείωση των ήδη τσακισμένων συντάξεων από 486 σε 386 ευρώ).

Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να διεκδικήσουν κάλυψη των απωλειών της περιόδου της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους, που απαιτεί λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ,σε ρότα σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, ανατροπή της εξουσίας τους, για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και με τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο θα θέσει την οικονομία στην υπηρεσία ικανοποίησης των εργατικών - λαϊκών αναγκών, έχοντας καταργήσει την καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα και το κέρδος, επομένως και τις κρίσεις.

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά αναμένεται να μείνουν και φέτος εκτός παιδικών σταθμών, εξαιτίας των περικοπών κονδυλίων, των όρων και προϋποθέσεων που τίθενται για να γίνουν δεκτά τα παιδιά, αλλά και της μείωσης των κρατικών δομών που εξυπηρετούν τέτοιες ανάγκες. Οι αριθμοί που έρχονται στη δημοσιότητα από την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), μπορεί να δείχνουν πως θα είναι περισσότερα τα παιδιά που θα φιλοξενηθούν στους παιδικούς σταθμούς και τις υπόλοιπες δομές μέσω του χρηματοδοτούμενου προγράμματος από την ΕΕ «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» σε σχέση με πέρσι. Ομως, με μια πιο προσεκτική ματιά, είναι ξεκάθαρο πως προκειμένου να φανεί αυτή η αύξηση, θυσιάζονται άλλες δομές (όπως τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών), εξίσου σημαντικές για τις λαϊκές οικογένειες.
Οι αριθμοί αυξάνονται κι άλλο, αν αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011, τα παιδιά από έξι μηνών έως και 4,5 ετών, γεννημένα δηλαδή από το 2009 έως και το 2013, ξεπερνούν τις 450.000. Ετσι, για τα υπόλοιπα σχεδόν 3/4 που μένουν εκτός προγράμματος ΕΣΠΑ, η μόνη λύση είναι ο γονιός ή ο συγγενής να παραμείνει στο σπίτι και να τα προσέχει για το διάστημα που οι γονείς εργάζονται ή να μπει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να πληρωθούν οι ιδιωτικοί σταθμοί. Παράλληλα, οι όροι και οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να κάνουν τις αιτήσεις για να μπουν στο πρόγραμμα, ήδη αποκλείουν αρκετές χιλιάδες που βρίσκονται πλέον στο αδιέξοδο του πώς θα διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Συγκεκριμένα, τίθεται πως το συνολικό εισόδημα, μετά την αφαίρεση των επιδομάτων, δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 27.000 ευρώ για μητέρες που έχουν έως 2 παιδιά, 30.000 ευρώ για μητέρες που έχουν 3 παιδιά, 33.000 ευρώ για μητέρες που έχουν 4 παιδιά και 36.000 ευρώ για μητέρες που έχουν από 5 παιδιά και άνω.
Αιτία του σημαντικότατου προβλήματος είναι τόσο οι περικοπές στους πόρους, με το επισφαλές ΕΣΠΑ που χρηματοδοτεί το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος, όσο και η έλλειψη δομών, κάτι για το οποίο ευθύνονται οι προηγούμενες και η σημερινή συγκυβέρνηση που μείωσαν τη χρηματοδότηση και το προσωπικό, αλλά και οι δημοτικές αρχές που όλα τα προηγούμενα χρόνια ανέχτηκαν και προώθησαν αυτή την πολιτική.
Παρά τις ...αισιόδοξες εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για 80.000 παιδιά, τα στοιχεία της ΕΕΤΑΑ αποδεικνύουν πως και φέτος, οι θέσεις ίσα - ίσα που ξεπερνούν τις 100.000, χωρίς όμως να έχουν οριστικοποιηθεί οι αιτήσεις και ο αριθμός των παιδιών που θα μπουν στις δομές αυτές. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως πέρσι, οι αιτήσεις παιδιών έφτασαν τις 112.282 και ως «έγκυρες» θεωρήθηκαν 97.629. Στους παιδικούς σταθμούς τελικά μπήκαν 74.912 βρέφη και παιδιά.
Σημαντικό, επίσης, είναι το θέμα της λειτουργίας των σταθμών κάτω από άσχημες συνθήκες, καθώς οι ελλείψεις σε προσωπικό θα είναι ακόμα μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες, αλλά και απολύσεις εργαζομένων λόγω της υποχρηματοδότησης. Δεν είναι λίγοι οι δήμοι που ήδη πιέζουν τα λαϊκά στρώματα να βάλουν το χέρι στην τσέπη (με τη μορφή τροφείων και τελών), με το πρόσχημα να κρατήσουν το προσωπικό αλλά και να λειτουργήσουν τους σταθμούς.
Παράδοση των ΚΔΑΠ στον ιδιωτικό τομέα
Στον ιδιωτικό τομέα παραδίδονται, ολοένα και περισσότερο, οι δομές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» και που προβλέπουν τη δωρεάν φιλοξενία παιδιών. Αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία που έδωσε η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), σχετικά με τις δομές που θα φιλοξενήσουν το πρόγραμμα. Μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με πέρσι σημειώνεται στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και ΚΔΑΠ - ΜΕΑ, δείχνοντας ποια είναι η κοινωνική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και τι μέλλον επιφυλάσσεται γι' αυτά.
Οπως αναφέρεται στους πίνακες της ΕΕΤΑΑ, πέρσι, από τις 2.665 επιλέξιμες δομές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, οι 1.365 ήταν ΝΠΔΔ, 474 ΝΠΙΔ και 826 επιχειρήσεις ιδιωτικού τομέα. Φέτος, από τις 2.844 δομές, ο αριθμός των ΝΠΔΔ έφτασε τις 1.498, τα ΝΠΙΔ τα 498 και τις 848 οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κι αν εμφανίζεται αύξηση σε ό,τι αφορά τα ΝΠΔΔ στους παιδικούς σταθμούς, αντίθετα παραδόθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους τα ΚΔΑΠ στους ιδιώτες. Ειδικότερα, από τις 10 ιδιωτικές επιχειρήσεις που φιλοξενούσαν παιδιά στα ΚΔΑΠ πέρσι, φέτος έφτασαν τις 53, ενώ μικρότερη - αλλά και πάλι - αύξηση σημειώθηκε και στα ΚΔΑΠ - ΜΕΑ που έχουν οι ιδιώτες.

Αυτή, λοιπόν, η αύξηση στα ιδιωτικά ΚΔΑΠ αυξάνει και τον αριθμό των παιδιών που θα φιλοξενηθούν σε αυτά. Συνολικά, φέτος αναμένεται να φτάσουν τις 27.659, σε αντίθεση με πέρσι που ήταν 19.610. Αντίθετα, μείωση συναντάται στα παιδιά που θα μπουν στα ΚΔΑΠ - ΜΕΑ, καθώς κόβονται περίπου 30 θέσεις (2.162 έναντι 2.194) σε σχέση με το 2014. Μεγαλύτερη αύξηση συναντάται σε Κεντρική Μακεδονία (11.777 θέσεις έναντι 9.095), Αττική (2.082 έναντι 1.560) και Θεσσαλία (4.158 έναντι 1.988).
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ
Κάλυψη όλων των αιτήσεων, έγκαιρη πρόσληψη προσωπικού
Παρέμβαση για τη διασφάλιση της λειτουργίας των παιδικών σταθμών τη νέα περίοδο έκαναν, πριν από λίγες μέρες, με επιστολή τους προς τον υπουργό Εσωτερικών, οι πέντε κομμουνιστές δήμαρχοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Το κείμενο της επιστολής των δημάρχων Πατρέων Κώστα Πελετίδη, Χαϊδαρίου Μιχάλη Σελέκου, Καισαριανής Ηλία Σταμέλου, Πετρούπολης Βαγγέλη Σίμου και Ικαρίας Στέλιου Σταμούλου, έχει ως εξής:
«Οι δήμοι αδυνατούν να απαντήσουν στα νεαρά νοικοκυριά για το πότε, εάν και με ποιους ορούς θα λειτουργήσουν οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί στους δήμους από Σεπτέμβρη. Υποτίθεται ότι στη δοσμένη χρονική περίοδο, έπρεπε να ολοκληρώνεται η διαδικασία των αιτήσεων και η επιλογή των παιδιών, ώστε να ξέρουν τα εργαζόμενα και άνεργα νοικοκυριά τι θα κάνουν με τα παιδιά τους.
Κι όμως, με ευθύνη της κυβέρνησης, όπως συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα, το αντίστοιχο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που διαχειρίζεται η ΕΕΤΑΑ και που δυστυχώς συμπληρώνει ως κρίσιμο χρηματοδοτικό μέγεθος τη λειτουργιά των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, είναι άγνωστο, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, αν και πότε θα μπει σε λειτουργία. Αγνωστο, ακόμη, το ύψος της χρηματοδότησης που θα μπορέσει να διασφαλιστεί και που θα καθορίσει τον αριθμό των παιδιών που θα εξυπηρετηθούν για φέτος στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Την ίδια ώρα, κανένας δήμος ακόμη δεν έχει πάρει την έγκριση για την πρόσληψη του αναγκαίου (έστω και έκτακτου) προσωπικού για τη λειτουργία τους και που ήδη έχουν αιτηθεί οι δήμοι από το Μάρτη. Είναι γνωστό σε όλους μας και στο αρμόδιο υπουργείο ότι η τυχόν άλλη καθυστέρηση από τη μεριά του να εκκινήσει τη διαδικασία των προσλήψεων του προσωπικού, σημαίνει με βεβαιότητα ότι το Σεπτέμβρη οι παιδικοί σταθμοί είναι αδύνατο να εκκινήσουν.
Με το πρόσχημα των έκτακτων αναγκών, θα γίνουμε και πάλι μάρτυρες, άθελά μας, των δίμηνων μπαλωμάτων που εμπαίζουν εργαζόμενους και γονείς. Ενα ανεπίτρεπτο καθεστώς, που δυστυχώς έχει γίνει ο κανόνας λειτουργίας των παιδικών σταθμών τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη των κυβερνήσεων που αρνούνται να καλύψουν τις ανάγκες σε μόνιμο προσωπικό. Ενα καθεστώς που απαξιώνει την όποια παιδαγωγική λειτουργία των παιδικών σταθμών και θέτει, σε πολλές των περιπτώσεων, σε κίνδυνο τη φροντίδα και την ασφάλεια των παιδιών. Να τονίσουμε στην κυβέρνηση αυτό που γνωρίζει, μέσα από το κυνήγι των αναγκών του, το κάθε νεαρό λαϊκό νοικοκυριό. Το δίκτυο των παιδικών σταθμών στους δήμους της χώρας παραμένει ανεπαρκέστατο, χωρίς σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές. Τα βρεφικά τμήματα είναι δυσεύρετα και κάτω από το 10% της δυναμικότητας των δημοτικών παιδικών σταθμών και αυτό γιατί η λειτουργία τους απαιτεί περισσότερο προσωπικό, κατάλληλους χώρους και μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Οι δήμοι αδυνατούν να παρέμβουν, αφού η χρηματοδότηση από το κράτος έχει ελαχιστοποιηθεί, οι δημόσιες επενδύσεις για κτιριακές υποδομές δεν υφίστανται, η χρηματοδότησή τους από το ΕΣΠΑ είναι "μη επιλέξιμη δαπάνη", η πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού θεσμικά μας απαγορεύεται.
- Απαιτούμε από την κυβέρνηση να διασφαλίσει με όλα τα αναγκαία μέτρα τη λειτουργία των παιδικών σταθμών.
- Να δεσμευτεί με σαφήνεια και χρονοδιάγραμμα για την εκκίνηση επιτέλους του προγράμματος του ΕΣΠΑ.
- Για την άμεση εκκίνηση όλων των διαδικασιών για την έγκαιρη πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού.
- Να στηρίξει με μεταφορά κονδυλίων τη δυνατότητα κάλυψης όλων των αιτήσεων που γίνονται στους δήμους, χωρίς οι γονείς να βάζουν το χέρι στην τσέπη.
- Ζητάμε από την ΚΕΔΕ να πάρει τώρα όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες γι' αυτό το καίριο λαϊκό πρόβλημα. Να οργανώσει μαζική παράσταση δημάρχων και δημοτικών αρχών στο υπουργείο Εσωτερικών. Καλούμε τις δημοτικές αρχές να μη συναινέσουν στην καθήλωση των αναγκών του λαού μας, να συνδράμουν την αγωνία και τον αγώνα τους».


Από τη μεταφορά των προσφύγων στον Πειραιά
Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους, που φεύγουν για να γλιτώσουν το μακελειό σε βάρος τους, προσπαθώντας να περάσουν σε χώρες της ΕΕ φτάνοντας στα ελληνικά νησιά, προσκρούουν στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και τη διαχειριστική λογική όλων των συγκυβερνήσεων, στο πλαίσιο της Συνθήκης Σέγκεν και των Κανονισμών του Δουβλίνου. Μέχρι και 18μηνη φυλάκιση προβλέπεται για όσους επιχειρούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο στις χώρες τους, που δημιουργούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ.
Η εικόνα που αποτυπώνεται τόσο στα νησιά όσο και στα βόρεια σύνορα της χώρας δεν δείχνει μόνο τα βάσανα της προσφυγιάς, αποκαλύπτει και τους ενόχους. Μια ΕΕ που δημιουργεί και ανακυκλώνει με την αντιμεταναστευτική πολιτική και το νομοθετικό πλαίσιο της, το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, και μια κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) πιστή στο ευρωενωσιακό πλαίσιο να προσπαθεί να διαχειριστεί με προσωρινές και αποσπασματικές ενέργειες και μακριά από τις ανάγκες χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, το πρόβλημα των αυξημένων μεταναστευτικών ροών.

Ενδεικτικά της κατάστασης, τα όσα συνέβησαν την προηγούμενη βδομάδα με το πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος», που έχει ναυλωθεί από τα αρμόδια υπουργεία για την αποσυμφόρηση των νησιών. Είχαμε την «οδύσσεια» των προσφύγων από την Κω, που επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αντί για Θεσσαλονίκη που ήταν προγραμματισμένο βρέθηκαν τελικά στον Πειραιά. Στην πορεία του το πλοίο έδεσε σε Λέρο, Κάλυμνο και Μυτιλήνη και επιβίβασε περίπου 2500 ανθρώπους. Βάσει του αρχικού προγραμματισμού, από τη Θεσσαλονίκη οι μετανάστες θα μεταφέρονταν στην Ειδομένη Κιλκίς με λεωφορεία του ΚΤΕΛ, κι από εκεί θα συνέχιζαν το ταξίδι τους διασχίζοντας τα σύνορα. Μάλιστα πλήρωσαν από πάνω και εισιτήριο για τον διάπλου του Αιγαίου! Τελικά αφέθηκαν στον Πειραιά για να ψάξουν μόνοι τους να βρουν τρόπους να φτάσουν στην Ειδομενή.
Στα νησιά η κατάσταση παραμένει τεταμένη
Στα νησιά η κατάσταση παραμένει τεταμένη
Eurokinissi
Κι ενώ η κυβέρνηση ξάπλωνε στις δάφνες της, γιατί βρήκε ένα πλοίο να αποσυμφορήσει τα νησιά, χιλιάδες μετανάστες που βρίσκονταν στην Κω ζητούσαν να επιταχυνθεί η διαδικασία διεκπεραίωσης των εγγράφων τους, ζώντας σε άθλιες συνθήκες, και δέχονταν για άλλη μια φορά τις ασπίδες και τα κλομπς των αστυνομικών. Με τον δήμαρχο του νησιού, Γ. Κυρίτση, να συνεχίζει να απειλεί ότι «θα χυθεί αίμα» και να αντιπαρατίθεται στην απόφαση για τη δημιουργία μόνιμου κέντρου φιλοξενίας. Μάλιστα, στη διάρκεια σύσκεψης για το μεταναστευτικό, ομάδα στημένων για την περίσταση κατοίκων εισέβαλε στην αίθουσα «προειδοποιώντας ότι αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα για την αποσυμφόρηση της τεταμένης κατάστασης, "θα χυθεί αίμα!"»... Επιπρόσθετα, χιλιάδες μετανάστες και στη Μυτιλήνη, κάτω από άθλιες συνθήκες (χωρίς νερό και χώρους υγιεινής), περίμεναν να φύγουν από το νησί....
Στα βόρεια σύνορα

Και σαν να μην έφταναν για τους ξεριζωμένους αυτούς ανθρώπους όλα τα παραπάνω, ή το ότι θαλασσοπνίγονται, ή το ότι πέφτουν θύματα άγριας οικονομικής εκμετάλλευσης, κυρίως από τα κυκλώματα δουλεμπόρων, λαθροδιακινητών, αλλά και ορισμένων επιτήδειων επαγγελματιών που προσπαθούν να βγάλουν κέρδος από το δράμα τους, προχτές δέχτηκαν στα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πλαστικές σφαίρες από την αστυνομία της ΠΓΔΜ για να τους διαλύσει, στην προσπάθεια που κάνουν για να περάσουν τα σύνορα από την Ελλάδα... Οι πρώτες πληροφορίες μιλούσαν για τουλάχιστον 10 τραυματίες. Ενταση είχε προηγηθεί και την Παρασκευή, μετά την απόφαση των Σκοπίων να μπλοκάρουν τα σύνορα όταν οι πρόσφυγες άρχισαν να διαμαρτύρονται φωνάζοντας «θέλουμε να φύγουμε, δεν αντέχουμε άλλο». Υπενθυμίζεται οτι χιλιάδες πρόσφυγες, παρατημένοι από μια κυβερνητική πολιτική που αποποιείται των ευθυνών, παραμένουν εγκλωβισμένοι στην ουδέτερη ζώνη, για ώρες ή και μέρες, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής... Μάλιστα η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Τ. Χριστοδουλοπούλου, παρέπεμψε προχτές, μιλώντας σε ΜΜΕ, σε άλλα πιο αρμόδια υπουργεία. «Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί» είπε. «Είναι ένα έκτακτο γεγονός για το οποίο δεν έχω καμία ενημέρωση για δράση»...
Πρόσφυγες στα σύνορα με την ΠΓΔΜ ελπίζοντας να βρουν τρένο για να μεταφερθούν βορειότερα
Πρόσφυγες στα σύνορα με την ΠΓΔΜ ελπίζοντας να βρουν τρένο για να μεταφερθούν βορειότερα
Παράλληλα, βέβαια, η κυβέρνηση ζητά να της αναγνωριστεί ευαισθησία στην αντιμετώπιση των προσφύγων για τη δημιουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης νέων προδιαγραφών στον Ελαιώνα (βρίσκονται 250 πρόσφυγες). Σχεδόν το μισό υπουργικό συμβούλιο πήγε εκεί την προηγούμενη Τετάρτη για να παρουσιάσει στους δημοσιογράφους τις εγκαταστάσεις ως «τον χώρο υπόδειγμα και για άλλους χώρους φιλοξενίας που χρειάζεται να γίνουν στην ηπειρωτική Ελλάδα». 

Από κινητοποίηση αλληλεγγύης του εργατικού κινήματος στους
 αγώνες της μικρής και μεσαίας αγροτιάς
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και η Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) της ΕΕ μέχρι το 2020, έχουν διακηρυγμένο στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας και στον αγροτικό τομέα, μέσα από την οικονομική μεγέθυνση.
Δηλαδή στόχος τους είναι να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα η παραπέρα ανάπτυξη και κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων, συγκεντρώνοντας γη, παραγωγή και εμπορία των αγροτικών προϊόντων, μέσα από την καταστροφή και συρρίκνωση των μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με την καταστροφή της παράκτιας αλιείας για να ενισχυθούν οι ιχθυοκαλλιέργειες και μεγάλοι αλιευτικοί στόλοι.
Ηδη κάθε χρόνο, σε επίπεδο ΕΕ, ο ρυθμός μείωσης των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών υπολογίζεται στο 3,5%.
Αλλά και στην Ελλάδα, στην 5ετία 2009 - 2013, μειώθηκε ο συνολικός αριθμός των εκμεταλλεύσεων της χώρας κατά 1,9% και η χρησιμοποιούμενη γεωργική έκτασή τους (ΧΓΕ) κατά 2,8%. Η μεγαλύτερη μείωση παρουσιάζεται στη φτωχότερη περιφέρεια, την Ηπειρο, με μέσο κλήρο 27,02 στρέμματα/εκμετάλλευση. Μειώθηκε ο αριθμός εκμεταλλεύσεων κατά 9,4% και της ΧΓΕ κατά 22,3% (στοιχεία ΕΛΣΤΑ, Απρίλης 2015).
Ο στόχος της συρρίκνωσης μικρομεσαίων στρωμάτων της αγροτιάς εξυπηρετείται μέσω μνημονίων και εθνικών μέτρων. Κυρίως με φορολογικά εργαλεία, όπως έκανε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (π.χ. φορολόγηση χωραφιών, υποχρεωτικό άνοιγμα βιβλίων και τέλος επιτηδεύματος με φορολόγηση από το πρώτο ευρώ με 13% της φτωχής αγροτιάς, μείωση ΦΠΑ, αγροτικού πετρελαίου κ.ά.).
Μέτρα - λαιμητόμος
Αυτό συνεχίζει εντονότερα, πιο βίαια και άμεσα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από προαπαιτούμενα, το 3ο μνημόνιο και τα επόμενα που δεσμεύτηκε.
Συγκεκριμένα:
1) Η μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ στο 23% για όλα τα αγροτικά εφόδια (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, σπόρους, ζωοτροφές κ.ά.), η κατάργηση του ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο από το 2016 (για τους εφοπλιστές συνεχίζει το αφορολόγητο πετρέλαιο), κάνουν μικρούς και μεσαίους αγρότες να αναστενάζουν, αφού αυξάνεται το κόστος παραγωγής.
Ποιος θα αντέξει; Μόνο ο μεγαλοπαραγωγός, αφού η μεγάλη ιδιοκτησία έχει μικρότερο κόστος παραγωγής συγκριτικά με τους μικροκληρούχους.
Ηδη αυξήθηκε ο ΦΠΑ στο 23% στα συσκευασμένα τρόφιμα. Η αύξηση του κόστους παραγωγής για τη νέα σοδειά, θα πυροδοτήσει και νέα αύξηση στην τιμή τροφίμων στη λαϊκή κατανάλωση, δηλαδή στην καθημερινή μπουκιά της οικογένειας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
2) Η άμεση φοροληστεία αυξάνει σταδιακά στο 26% για το 2017, από το πρώτο ευρώ εισοδήματος και με προκαταβολή φόρου από το 55% και στη συνέχεια στο 100%. Παραμένει το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ στο σπίτι, στο χωράφι, στην αποθήκη, στη στάνη. Ετσι συντρίβεται ο μικρομεσαίος αγρότης και πραγματοποιείται «μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής εκμετάλλευσης», στο πλαίσιο της στρατηγικής για την «ανταγωνιστικότητα της γεωργίας», όπως προβλέπει το 3ο μνημόνιο.
Ταυτόχρονα μονιμοποιείται η λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης», που ενσωματώνεται πλέον στον φόρο εισοδήματος.
3) Σήμερα, το 40% περίπου δεν έχει να πληρώσει την ασφαλιστική εισφορά στον ΟΓΑ και στερείται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η εξομοίωση ΟΓΑ με ΙΚΑ και η αύξηση της εισφοράς στο 3πλάσιο, σημαίνει ότι ακόμα μεγαλύτερος αριθμός αγροτικών οικογενειών θα μείνουν ανασφάλιστες. Οποιος έχει λεφτά θα φροντίζει την υγεία του, θα εμβολιάζονται τα παιδιά του, θα έχει φάρμακα και περίθαλψη, έστω και υποβαθμισμένα από τα δημόσια νοσοκομεία. Οποιος δεν έχει, θα πεθαίνει «σαν το σκυλί στ' αμπέλι». Αυτή είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού και με ΣΥΡΙΖΑ!
4) Η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και στον αγροτικό τομέα χρησιμοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να μαζεύει εισόδημα από μικρούς και μεσαίους, τους οποίους καταστρέφει, για να το οδηγήσει στους μεγάλους, αυξάνοντας το μέγεθος και τα κέρδη τους. Αυτό συμβαίνει και με το τσίπουρο. Οι βιομήχανοι του τσίπουρου βλέπουν ότι οι άδειες που δίνονται σε μικροπαραγωγούς για να παράγουν μικροποσότητες, τελικά τους αφαιρούν από τα νύχια και τα κέρδη τους περίπου το 40% της κατανάλωσης.
Ετσι προωθούν μέσω ΟΟΣΑ την εξόντωση αυτών των μικρών (περιορισμός παραγωγής με αντιεπιστημονικές και φτηνές δικαιολογίες) για να περάσει αυτό το 40% στα σαγόνια και στις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματιών. Αυτός είναι ο καπιταλισμός: συγκέντρωση παραγωγής.
Αλλά και στο παστεριωμένο γάλα, ο καθορισμός της ανώτατης διάρκειας συντήρησης από τον παρασκευαστή σημαίνει χτύπημα στην ελληνική κτηνοτροφία και ειδικά στη βοοτροφία γαλακτοπαραγωγής, όπου είμαστε πάνω από 70% ελλειμματικοί. Το καρτέλ του γάλακτος ήδη όρισε χρονική διάρκεια τις 11 μέρες για να εισάγει φτηνότερο, αυξάνοντας την κερδοφορία του, περιφρονώντας την ανάγκη της λαϊκής κατανάλωσης για προσιτές τιμές και καλή ποιότητα στο γάλα.
Γι' αυτό είναι υποκρισία και κοροϊδία να υποστηρίζει ο κος Τσίπρας ότι με την «απόδοση των κοινοτικών πόρων ...την αυτοοργάνωση των οργανισμών ....ιδιαίτερα για τον ευαίσθητο χώρο της κτηνοτροφίας ...μπορούν να δώσουν μία προοπτική» (πρακτικά Βουλής 14/8/2015). Καλλιεργεί αυταπάτες, αν και 34 χρόνια στην ΕΕ οι κοινοτικοί πόροι δεν έσωσαν από την εκτόπιση εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγροτοπαραγωγούς. Αφού οι κοινοτικοί πόροι δίνονται με στόχο την υλοποίηση μέτρων συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, ξεκληρίζοντας και αυτούς τους μικρομεσαίους που έχουν απομείνει.
Το ίδιο ισχύει και για την κατεψυγμένη ζύμη και τα σημεία πώλησης του ψωμιού, χτυπώντας τους παραδοσιακούς οικογενειακούς φούρνους και την ποιότητα του ψωμιού κ.ά.
5) Διευκολύνονται, απελευθερώνονται και συντομεύονται οι διαδικασίες για κατασχέσεις και με την ενίσχυση των ειρηνοδικείων.
Ετσι, βαθαίνει η φτώχεια στην αγροτιά, που την πνίγουν τα χρέη, και διευκολύνονται δημεύσεις και κατασχέσεις αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Αυτή την πολιτική προωθούν η ΚΑΠ της ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις, κι ας παριστάνει στη βουλή ο κος Τσίπρας ότι πονάει, λέγοντας ότι «το πιο δύσκολο σημείο της συμφωνίας (μνημόνιο 3) είναι αυτό που αφορά τον αγροτικό κόσμο» (πρακτικά Βουλής 14/8/2015).
Δυνάμωμα του ΚΚΕ και στην κάλπη
Η πολιτική του στοχοποίησε τη φτωχή αγροτιά με τα νέα αγριότερα μέτρα, αλλά και με τον αυστηρότερο προσδιορισμό της ιδιότητας του αγρότη που θα προωθήσει (αγροτικό εισόδημα πάνω από 50%), αποκλείοντας αυτούς που για να επιβιώσουν κάνουν εξωγεωργικά μεροκάματα (τουρισμό, οικοδομή κ.ά). Μάλιστα στο διάγγελμά του για τις επικείμενες εκλογές, παρουσίασε ως θετική τη συμφωνία - μνημόνιο 3, που τσακίζει και την αγροτιά, προβάλλοντας ότι ήταν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις παρούσες συνθήκες, επιβεβαιώνοντας ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του κεφαλαίου και εχθρός του λαού.
Γι αυτό και ενόψει των εκλογών, οι μικροί και μεσαίοι αγροτοπαραγωγοί, θα πρέπει να στείλουν απάντηση στα εκβιαστικά διλήμματα περί χρεοκοπίας, σε αυτούς που τους χρεοκοπούν κάθε μέρα. Να στείλουν μήνυμα αντίστασης και πάλης στα κόμματα που προωθούν μνημόνια και αντιλαϊκούς νόμους, αλλά και σε αυτά που φτιάχτηκαν πρόσφατα, όπως η «Λαϊκή Ενότητα» του Λαφαζάνη που παραπλανά και κοροϊδεύει, ενώ έχει μεγάλες ευθύνες, αφού ψήφισε την παράταση του μνημονίου 2, υποκλίνεται στην ΕΕ και την ΚΑΠ (με δραχμή ή ευρώ ίδιο το αποτέλεσμα) που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά, για να δυναμώσουν οι μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις .
Να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, το κόμμα που είπε την αλήθεια για την ΕΕ, την ΚΑΠ, το Μάαστριχτ, την καπιταλιστική κρίση, τα μνημόνια, την επικοινωνιακή απάτη των «αριστερών», «υπερήφανων» εντός των τειχών διαπραγματεύσεων κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γιατί υπάρχει άλλος δρόμος, αυτός της συμμαχίας εργατικής τάξης και λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στους κοινούς εκμεταλλευτές.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, έχει θυσίες που όμως πιάνουν τόπο. Προϋπόθεση αποτελεί η αποδέσμευση από ΕΕ και η κοινωνικοποίηση της γης, των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, των συγκεντρωμένων μηχανοποιημένων μέσων παραγωγής, με κρατικές υποδομές και εμπόριο, με άμεση ένταξη στον κεντρικό σχεδιασμό, για την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού.
Ταυτόχρονα προωθείται ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός των μικροϊδιοκτητών αγροτών, επιτυγχάνοντας μείωση του κόστους παραγωγής, με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων, αξιοποιώντας καλύτερα τις παραγωγικές δυνάμεις. Ετσι δίνεται λύση στη μικρή και πολυτεμαχισμένη αγροτική μικροϊδιοκτησία και εξασφαλίζεται λαϊκή ευημερία και όχι ξεκλήρισμα και δυστυχία.
Να γιατί το δυνάμωμα του ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή εξασφαλίζει πιο γρήγορα προϋποθέσεις ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Της Διαμάντως ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ*
* Η Διαμάντω Μανωλάκου είναι μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ


Η προσπάθεια εξωραϊσμού του νέου μνημονίου και συνολικά της
πολιτικής που το επιβάλλει, πρέπει να συναντήσει τοίχο από
 τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα
Μετά το 2012, η κεντρική προπαγανδιστική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το «σχίζω τα μνημόνια», η οποία, στο δρόμο προς τις εκλογές του Γενάρη του 2015, μετατράπηκε βαθμιαία σε πρόταση διαχείρισης του 1ου και 2ου μνημονίου. Κερασάκι στην τούρτα της «αριστερής» διαχείρισης υπήρξε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης «για την αντιμετώπιση των ακραίων συνεπειών της ανθρωπιστικής κρίσης».
Τώρα, μετά την ψήφιση από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ του δικού της 3ου μνημονίου, η γραμμή αναπροσαρμόζεται. Ετσι, μπροστά στις εκλογές, ζητείται και πάλι η ψήφος του λαού για να εφαρμοστούν μαζί και τα τρία μνημόνια, αλλά περιορίζοντας - όπως λέει το νέο παραμύθι - τις αρνητικές συνέπειες.
Το στίγμα αυτής της τακτικής δόθηκε αμέσως μετά τη σύναψη της συμφωνίας της 12ης Ιούλη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και επαναλήφθηκε με το διάγγελμά του την Πέμπτη το βράδυ. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Α.Τσίπρας, «αυτή τη συμφωνία είμαστε υποχρεωμένοι να την τηρήσουμε, αλλά ταυτόχρονα θα δώσουμε τη μάχη να ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές της συνέπειες».
Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά «καθαρή εντολή» για να εφαρμόσει και το δικό του μνημόνιο, μαζί με τα υπολειπόμενα του 1ου και 2ου μνημονίου. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το προεκλογικό του πρόγραμμα, για το οποίο ζητάει την έγκριση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι δυσκολοχώνευτο ακόμα και για τους σημερινούς ψηφοφόρους τους, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει να σερβίρει το κατάλληλο «χωνευτικό», που δεν είναι άλλο από τη δήθεν εκ νέου «διαπραγμάτευση» με το κουαρτέτο, για την «ελαχιστοποίηση των συνεπειών» από την εφαρμογή των μνημονίων.
Αφού, λοιπόν, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκοψε το νέο αντεργατικό κοστούμι, στη βάση του ευρωενωσιακού πατρόν, αφού εξασφάλισε στήριξη από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι μέσα στη Βουλή, τώρα, ως ο κατάλληλος «αριστερός ράφτης», ζητά από το λαό να κάτσει ακίνητος, για να περάσει τις τελευταίες βελονιές (στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους), πριν του το φορέσει.
Η ...«επιτυχία» με το ΕΚΑΣ
Πόση βάση έχουν όμως οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμη διαπραγμάτευση με τους εταίρους - δανειστές, που θα κάνει ...λιγότερο επώδυνο το μνημόνιο; Την απάντηση έδωσε εξ απαλών ονύχων ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας στο διάγγελμά του, επιλέγοντας ορισμένα ζητήματα για τα οποία, όπως ισχυρίστηκε, τα διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές και τα κέρδισε.
Ετσι, ως επιτυχία παρουσίασε το γεγονός ότι το ΕΚΑΣ δε θα καταργηθεί άμεσα. Μας λέει δηλαδή να χαιρόμαστε, επειδή η κατάργηση του ΕΚΑΣ δε θα γίνει το φθινόπωρο του 2015, αλλά θ' αρχίσει από το ...Μάρτη του 2016! Τολμά να παρουσιάζει ως «επιτυχία» ένα από τα πιο βάρβαρα μέτρα, σε βάρος μάλιστα των πιο φτωχών και αδύνατων. Σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη το επίδομα αυτό για να μπορούν να επιβιώνουν.
Μάλιστα, με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε και ψήφισε μαζί με τους συνεταίρους του, ο ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε τους νέους χαμηλοσυνταξιούχους και με άλλα δύο μέτρα: Τους μείωσε την κατώτερη σύνταξη κατά 20% τουλάχιστον, αφού την έριξε (σε ό,τι αφορά το ΙΚΑ) από τα 486 ευρώ στα 392 και την ίδια στιγμή επέβαλε και δεύτερη μείωση στις κατώτερες συντάξεις όλων των Ταμείων μέχρι και 40% στους νέους συνταξιούχους, στην περίπτωση που δεν έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας τους.
Αυτή τη βάρβαρη πολιτική, η οποία τα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιά χαμηλοσυνταξιούχων που δε θα έχουν ούτε ψωμί να βάλουν στο τραπέζι, παρουσιάζει ξεδιάντροπα ως «επιτυχία» ο Αλ. Τσίπρας. Πράγματι, πρόκειται για μέγιστη επιτυχία, που ούτε ο μεγαλύτερος εχθρός των συνταξιούχων δε θα μπορούσε να είχε φανταστεί! Γιατί φαίνεται ότι τα «αριστερά» μνημόνια μπορούν να πετυχαίνουν αποτελέσματα εκεί που δυσκολεύονται τα «νεοφιλελεύθερα» μνημόνια.
Τέρμα και οι επικουρικές
Ανάλογο προκλητικό ισχυρισμό διατύπωσε ο πρωθυπουργός και για τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» στα επικουρικά ταμεία. Οπως είπε, «στη συμφωνία υπάρχει ρητή αναφορά στην αναζήτηση ισοδύναμων» (!) και είναι έτοιμος να δώσει τη μάχη.
Καμία μάχη για τις επικουρικές δεν ετοιμάζεται να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με το 3ο μνημόνιο, που προστέθηκε στο 1ο και στο 2ο, η συγκυβέρνηση έδωσε τη χαριστική βολή στις επικουρικές. Τα λεγόμενα «ισοδύναμα» δεν έχουν την παραμικρή αξία. Αυτό που πραγματικά ανέλαβε ως δέσμευση, είναι να ολοκληρώσει όλη αυτή τη μακρά διαδικασία που άρχισε αρκετά χρόνια πριν, κορυφώθηκε από το 2010 και σήμερα οδηγούμαστε στον οριστικό ενταφιασμό των επικουρικών συντάξεων.
Αυτό προεξοφλούν στο άμεσο μέλλον η δημιουργία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής και οι κανόνες λειτουργίας του, που έχουν τεθεί από το 2012, η πρόβλεψη ότι πέραν των εισφορών των ασφαλισμένων, το ΕΤΕΑ δεν επιτρέπεται να έχει άλλη πηγή χρηματοδότησης από την 1.1.2015, αλλά και η κατάργηση από τον Οκτώβρη όλων των λεγόμενων «κοινωνικών πόρων», πάνω στους οποίους στήριζαν τις παροχές τους αρκετά από τα επικουρικά ταμεία, που όλα πλέον υπάγονται στο ΕΤΕΑ.
Ετσι, η πραγματική επιτυχία και εδώ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η ολοκλήρωση του εγκλήματος σε βάρος των επικουρικών συντάξεων, που άρχισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω θα είναι η αφαίρεση 3,3 δισ. ευρώ από τους συνταξιούχους σε ετήσια βάση, πέραν των απωλειών που είχαν στις επικουρικές από τις προηγούμενες αιματηρές περικοπές.
Ψηφίζουν μέτρα και κοροϊδεύουν
Γι' αυτό η υπόσχεση του Αλ. Τσίπρα ότι η διαπραγμάτευση που θα κάνει θα γίνει δήθεν «με γνώμονα τα συμφέροντα των πολλών... Χωρίς να αποδεχόμαστε οριζόντιες περικοπές, εργασιακές αγριότητες, αφαίμαξη πάντα των ασθενέστερων κοινωνικά δυνάμεων», δεν είναι παρά το προπαγανδιστικό «όπιο», με το οποίο επιχειρείται να κάμψει τις κοινωνικές αντιστάσεις, να φτιασιδώσει το άγριο αντιλαϊκό 3ο μνημόνιο, να παραπλανήσει για άλλη μια φορά τους εργαζόμενους. Οπως το έκανε ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όλες τις συνιστώσες του, τόσα χρόνια τώρα, ως αντιπολίτευση και πολύ περισσότερο ως κυβέρνηση.
Το ίδιο αυτό παραμύθι της διαπραγμάτευσης για να βελτιωθούν τάχα πλευρές του μνημονίου που σχετίζονται με το Ασφαλιστικό, σέρβιρε πρόσφατα σε συζήτηση με τους δημοσιογράφους και ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος. Είπε ανάμεσα σε άλλα:
«Εγώ θεωρώ ότι το σύνολο αυτών των πολιτικών είναι ανεφάρμοστο και θα πρέπει εναλλακτικά να έχουμε μια εθνική πρόταση για το ασφαλιστικό σύστημα, μια συνολική μεταρρύθμιση η οποία θα ικανοποιεί ταυτόχρονα το στόχο της βιωσιμότητας του συστήματος, το στόχο να έχουμε αξιοπρεπείς συντάξεις και το στόχο να μη μειωθούν οι κατώτατες συντάξεις. Αυτές των φτωχών συνανθρώπων μας. Αυτό αποτυπώθηκε στο μνημόνιο. Υπάρχουν εκεί μια σειρά από μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν ως τον Οκτώβρη, υπάρχει όμως και η πρόβλεψη ότι αυτά τα μέτρα μπορεί να αντικατασταθούν από άλλα μέτρα, όχι μόνο παραμετρικά αλλά και δομικά».
Πρόκειται για προκλητική προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων. Την ώρα που η κυβέρνηση ψήφισε ήδη ως προαπαιτούμενα διατάξεις για το Ασφαλιστικό, οι οποίες έχουν τεθεί σε εφαρμογή (αύξηση ορίων ηλικίας, κατώτερες συντάξεις), χαρακτηρίζει «το σύνολο αυτών των πολιτικών ως ανεφάρμοστο»!
Την ώρα που κατακρεουργεί τις κατώτερες συντάξεις, τολμά να μιλά για «εθνική πρόταση» που δήθεν θα έχει στόχο «να μη μειωθούν οι κατώτατες συντάξεις»! Η κοροϊδία δεν έχει όρια. Μιλάνε για αντικατάσταση μέτρων, όταν σε όλους τους τόνους αποδέχονται και δεσμεύονται ότι θα εφαρμόσουν μέτρα που σε κάθε περίπτωση, μόνο τη διετία 2015 - 2016, θα κόψουν από τις συντάξεις 2,25 δισ. ευρώ.
Το «κοινωνικό μοντέλο» της ΕΕ
Αν υπάρχει κάτι νέο στην τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας, είναι η ανεύρεση νέων συμμάχων στην ΕΕ, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στο πρόσωπο των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών. Είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός:
«Εχω τη σαφή αίσθηση ότι οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν αξιολογήσει τις συνέπειες της πολιτικής ταύτισής τους με το Λαϊκό Κόμμα και τις πολιτικές νεοφιλελευθερισμού και ότι έχουν τρομάξει από αυτό που έχουν δει. Εχουν αντιληφθεί δηλαδή ότι οι πολιτικές απόλυτης ταύτισης οδηγούν στην "εξαέρωση", όπως έγινε με το αδελφό τους κόμμα εδώ στην Ελλάδα. Η εντύπωσή μου τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή είναι ότι αποτελούν αντικειμενικούς συμμάχους στην προσπάθεια να υπερασπίσουμε το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο...».

Να, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναλαμβάνει μόνο να εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά εκπέμπει περήφανα και το στίγμα του στον πολιτικό χάρτη της χώρας και της ΕΕ, αναγορεύοντας τους σοσιαλδημοκράτες (όπως τον Ολάντ και τον Ρέντσι, που στις χώρες τους ξεπατώνουν τους λαούς) ως τους «συμμάχους» με τους οποίους σκοπεύει να υπερασπιστεί το ...«κοινωνικό μοντέλο» της ΕΕ...

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
Οι εκλογές δρομολογούν εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, ώστε με μεγαλύτερη σφοδρότητα να συνεχιστεί η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ανεξάρτητα από το τι θα πουν τα κόμματα προεκλογικά και από το ποια κυβέρνηση θα προκύψει, το πρόγραμμά της είναι δεδομένο. Είναι η εφαρμογή του ψηφισμένου τρίτου μνημονίου και μέσα από αυτό, η πλήρης υλοποίηση των άλλων δύο.
Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι κρίσιμο να κατανοηθεί ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων που σαν κλωστή ενώνει τα τρία μνημόνια. Στο σύνολό τους, είναι μέτρα που διευκολύνουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, για να υπάρξει ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να πέσει ακόμα πιο κάτω η τιμή της εργατικής δύναμης. Να μειωθεί το λεγόμενο μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος. Να διευρυνθούν τα πεδία δράσης του κεφαλαίου, ιδιαίτερα σε τομείς της οικονομίας που δεν έχουν προχωρήσει οι απελευθερώσεις ή το κράτος διατηρεί ακόμα ισχυρές θέσεις.
Προϋπόθεση είναι ακόμα να διασφαλίσουν το κράτος και οι τράπεζες επαρκή χρηματοδότηση στους επιχειρηματικούς ομίλους για νέες επενδύσεις, χωρίς όμως να εκτρέπεται η δημοσιονομική σταθερότητα. Να ελαχιστοποιηθούν οι κρατικές δαπάνες και οι «διαρροές» προς την αποπληρωμή του χρέους, προκειμένου να περισσεύει χρήμα για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη.
Στρατηγική γραμμή του κεφαλαίου
Δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο στα τρία μνημόνια που να μην υπηρετεί τους παραπάνω στόχους.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ασφαλιστικού. Γιατί και στα τρία μνημόνια υπάρχουν μέτρα περικοπής των συντάξεων, αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσης των δωρεάν παροχών από το κρατικό σύστημα της Υγείας και της Πρόνοιας;
Η απάντηση είναι ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι από τους βασικούς συντελεστές του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, που επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και το κράτος τους. Αν μειωθεί, τότε μειώνεται το κόστος της εργασίας για τους εργοδότες. Αρα αυξάνει η υπεραξία, δηλαδή το κέρδος.
Με τον ίδιο τρόπο, το κράτος απαλλάσσεται από την υποχρέωση να χρηματοδοτεί το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και τα χρήματα που «εξοικονομεί» κατευθύνονται απευθείας στη στήριξη του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας ανοίγει νέα πεδία δράσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Επομένως, τα μνημόνια υπηρετούν συνολικά τη στρατηγική του κεφαλαίου. Με αυτό το κριτήριο πρέπει να τα πολεμήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δυναμώνοντας την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, με προετοιμασία για σκληρούς, απαιτητικούς ταξικούς αγώνες, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ή ποια κόμματα θα έχουν το πάνω χέρι στην εφαρμογή των μέτρων μετά τις εκλογές.
Το φανέρωμα του ΣΥΡΙΖΑ
Τα κόμματα της κυβέρνησης και της αστικής αντιπολίτευσης, οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, προσπάθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα να κρατήσουν το λαό σε στάση αναμονής και προσμονής για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης. Ο χρόνος που χάθηκε στην οργάνωση της πάλης, είναι πολύτιμος και πρέπει να κερδηθεί.
Αυτό προϋποθέτει να ηττηθεί η γραμμή τους στο κίνημα. Να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης και αυτές να τροφοδοτούν μεγαλύτερους αγώνες. Αντίστροφα, οι κεντρικές μάχες να βοηθούν στην ανάπτυξη νέων αγωνιστικών μετώπων σε κλάδους και τόπους δουλειάς.
Είναι αναμενόμενο ότι η περίοδος πριν και μετά τις εκλογές θα αξιοποιηθεί για μεγαλύτερη καθίζηση των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Σ' αυτό συμβάλλει και η απογοήτευση που σπέρνει σε τμήματα των λαϊκών στρωμάτων η αποκάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα στην υπηρεσία του κεφαλαίου και το φανέρωμα της προσπάθειας που έκανε μέχρι τις εκλογές του Γενάρη να κλέψει ψήφους, μοιράζοντας ψέματα και αυταπάτες με τη σέσουλα.
Περισσότερες οι ευθύνες και οι δυνατότητες
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, μεγαλώνουν οι ευθύνες των ταξικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, όμως, αυξάνουν οι δυνατότητες να γίνουν σοβαρά βήματα στη συσπείρωση νέων δυνάμεων, στη διεύρυνση της απήχησης του ΠΑΜΕ. Περισσότερες δυνάμεις να «πάρουν πάνω τους» την υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος.
Επιβεβαιώνεται ότι το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορούν να εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι, να βρουν αποκούμπι. Ακόμα και μέσα στον Αύγουστο, όταν όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις επικαλούνταν την καλοκαιρινή ραστώνη σαν πρόφαση για να δικαιολογήσουν τη συνειδητή απουσία τους από κάθε αντίδραση στο τρίτο μνημόνιο, το ΠΑΜΕ διοργάνωσε μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις.
Κι όχι μόνο αυτό. Τα ταξικά σωματεία βρέθηκαν χωρίς ανάπαυλα στο πλευρό εργαζομένων και κλάδων που κινητοποιούνται για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, για την απληρωσιά και τις απολύσεις, την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και υποχρεωτικών αδειών.
Πρόσφεραν αλληλεγγύη στους πιο χτυπημένους από την κρίση και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν, στήνοντας Επιτροπές Αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα, με τη συμμετοχή των άλλων δυνάμεων της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Αποφασιστικός παράγοντας για την ανασύνταξη του κινήματος, για την οργάνωση και ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, είναι ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από την αστική πολιτική και τα αστικά κόμματα και η συμπόρευση, η ενίσχυση του ΚΚΕ. Η προοπτική της διεξόδου σε όφελός τους απαιτεί ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, ισχυρή λαϊκή συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, που θα συγκρούεται με τον αντίπαλό τους, δηλαδή την εξουσία του κεφαλαίου, τα κόμματά του, την ΕΕ και τους έξωθεν συμμάχους τους. Μέχρι την οριστική ανατροπή τους. Σ' αυτή τη ρότα μπορεί να υπάρξει αποφασιστική αντίσταση στα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων. Και βασική προϋπόθεση για να δυναμώσει αυτή η προοπτική είναι το ισχυρό ΚΚΕ. Οι εκλογές είναι μια μάχη που μπορεί ν' αξιοποιηθεί από το λαό για την αποφασιστική ενίσχυσή του με τη λαϊκή ψήφο. Τώρα ξέρουν οι άνθρωποι του μόχθου ότι το ΚΚΕ στάθηκε αταλάντευτα δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα.
Στην ημερήσια διάταξη η πραγματική διέξοδος
Βεβαίως μπροστά μας υπάρχουν μέτωπα που τρέχουν. Ο «κοινωνικός διάλογος» για το Ασφαλιστικό, που είναι από τα βασικά θέματα της επόμενης αξιολόγησης, στόχο έχει να αποσπάσει τη συναίνεση των εργαζομένων σε νέες βάρβαρες αλλαγές.
Τα μέτωπα της Υγείας, της Παιδείας, τώρα που τα σχολεία ανοίγουν με τεράστια κενά, της απληρωσιάς, των απολύσεων, είναι κεντρικά ζητήματα για την εργατική τάξη και το λαό.
Το μέτωπο των Εργασιακών είναι ανοιχτό και θα οξυνθεί από την προσπάθεια της επόμενης κυβέρνησης να νομοθετήσει τις ανατροπές που έχουν ήδη συντελεστεί στην αγορά εργασίας. Ομαδικές απολύσεις και αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ώστε να μπουν περισσότερα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και ειδικά στην απεργία, είναι επίσης προαπαιτούμενα στην επόμενη αξιολόγηση του δανειακού προγράμματος.
Η αλληλεγγύη χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα, να αγκαλιάσει περισσότερα σωματεία και φορείς, καθώς τα μέτρα που μπαίνουν σε εφαρμογή βαθαίνουν τη χρεοκοπία για πλατιά στρώματα του λαού.
Και αυτά τα μέτωπα αποτελούν κριτήριο ψήφου. Χρειάζεται να συνεχιστεί και να ενταθεί η συζήτηση για το χαρακτήρα των μέτρων, να ενισχύσουμε με τη δουλειά που βοηθά στη συσπείρωση και το ανέβασμα των διαθέσεων των εργαζομένων για δράση. Αποκαλύπτοντας και τις αιτίες και τους υπεύθυνους και το δρόμο αντιμετώπισής τους.
Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους, δεν μπορεί να λείπουν οι ευθύνες των κομμάτων που στήριξαν και ψήφισαν μνημόνια, ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής που υπηρετούν, σαν κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που έρχονται τώρα να αναπαλαιώσουν τις αυταπάτες ότι μια «κανονική» κυβέρνηση της Αριστεράς θα σώσει το λαό, κομίζοντας σαν «εναλλακτική» λύση μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή.
Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να «τιμωρηθούν» στην κάλπη. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, που το βλέπουν οι εργαζόμενοι καθημερινά να παλεύει στο πλευρό τους. Που οι θέσεις και οι προβλέψεις του δικαιώθηκαν, η δράση και η προσφορά του δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Που διαθέτει εναλλακτική πρόταση διεξόδου απέναντι στο μπλοκ των αστικών δυνάμεων και αγωνίζεται να γίνει κυρίαρχο το ρεύμα που παλεύει για τη μόνη πραγματική ρήξη που συμφέρει το λαό: Τη ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.

Το γνωστό έργο που είδαμε να παίζεται από το 2012 μέχρι το 2014 με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουμε σε επανάληψη με τη νεότευκτη «Λαϊκή Ενότητα» του Π. Λαφαζάνη. Η - μ' αυτή την επωνυμία - κοινοβουλευτική ομάδα που ενέσκηψε την Παρασκευή έπειτα από ανεξαρτητοποίηση 25 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκεται να αποτελέσει το πρόκριμα ενός νέου πολιτικού σχήματος - αναχώματος για όσους αριστερούς, ριζοσπάστες, αγωνιστές τα προηγούμενα χρόνια είχαν αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνησή του και τη δυνατότητα να ανοίξει φιλολαϊκή προοπτική για τη χώρα. Η επίσημη πρώτη του Π. Λαφαζάνη ως προέδρου της ΛΑ.ΕΝ. σε συνέντευξη Τύπου, την Παρασκευή, ήταν μια εξόφθαλμη αναπαραγωγή νεοκεϋνσιανών θέσεων και προτάσεων, με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θέριεψε αυταπάτες για αριστερή φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, καλλιέργησε και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε «αντιμνημονιακές» διαθέσεις για να αναρριχηθεί στον κυβερνητικό θώκο, απ' όπου συνομολόγησε το τρίτο και σκληρότερο για το λαό μνημόνιο. Ακόμα και σε επίπεδο συνθηματολογίας, ο Π. Λαφαζάνης ξέθαψε τα αντιμερκελικά και αντιμνημονιακά που κυριαρχούσαν στη ρητορική της Κουμουνδούρου έως και πριν από λίγο καιρό.
Η προσπάθεια να στηθεί ένας ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2, τώρα που διαλύεται κάθε αμφιβολία για το ρόλο του πρώτου, δεν πρέπει να βρει ανταπόκριση στο λαό, που έζησε ήδη την οδυνηρή διάψευση προσδοκιών που του καλλιέργησαν και δεν έχει περιθώριο για νέες απογοητεύσεις, για νέα απώλεια πολύτιμου χρόνου, που μετράει σε βάρος του.
Καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα και τα παραδείγματα
Η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής, που υπόσχεται η «Λαϊκή Ενότητα», είναι η άλλη όψη της καπιταλιστικής Ελλάδας του ευρώ. Η όποια διαφορά έχει να κάνει με τους όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ανάμεσά τους απαράβατος τέτοιος όρος είναι η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, στο λαϊκό εισόδημα κ.λπ. Απ' αυτήν δεν γλιτώνει ο λαός με όποιο νόμισμα. Ο Π. Λαφαζάνης μίλησε την Παρασκευή για συντεταγμένη έξοδο απ' το ευρώ, «εφόσον χρειαστεί», όχι όμως απ' την ΕΕ. Εκλεισε δηλαδή το μάτι στο κεφάλαιο, διαβεβαιώνοντάς το ότι μιλά για έξοδο εφόσον το χρειαστεί η καπιταλιστική οικονομία, χάριν της οποίας αράδιασε ένα σωρό από γνωστά νεοκεϋνσιανά μέτρα διαχείρισης με στόχο την ανάκαμψή της, π.χ. «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους για να ανασάνει η χώρα», αλλά όχι όλου, «κοινωνικοποίηση των τραπεζών για να παίξουν έναν αναπτυξιακό ρόλο», στηρίζοντας τις επενδύσεις και όχι το λαό φυσικά, «παραγωγική ανασυγκρότηση με ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ρευστότητα στην οικονομία», δηλαδή ζεστό κρατικό χρήμα για τη στήριξη της περίφημης καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μάλιστα, στην προσπάθειά του να επιβεβαιώσει ότι δεν υπερασπίζεται προτάσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο το κεφάλαιο και τα κέρδη του, έφερε ως παράδειγμα το ότι «υπάρχουν κι άλλες χώρες έξω απ' το ευρώ που μια χαρά πορεύονται». Αλλά και ο Α. Νταβανέλος, στέλεχος της ΛΑ.ΕΝ., υποστήριξε μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση ότι υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις σε κράτη της Ευρωζώνης που υπερασπίζονται την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Ποιες χώρες επικαλείται ο Λαφαζάνης; Τη Βρετανία, τη Δανία, που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη, γεγονός όμως που δεν εμποδίζει το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Ποιες δυνάμεις επικαλείται ο Νταβανέλος; Το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, τους Ιταλούς βιομηχάνους, ένα τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου...
Τι σχέση έχουν οι λαοί αυτών των κρατών, ο λαός της Ελλάδας και η ελπίδα για ικανοποίηση των αναγκών του, με τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών τους, που αντανακλώνται σε πολιτικές προτάσεις για εθνικά νομίσματα, προτάσεις που φέρουν «προβιά» ριζοσπαστισμού για να ξεγελάνε και να κρύβουν το πραγματικό τους αντιλαϊκό περιεχόμενο; Αυτός ο καινούργιος κάλπικος διαχωρισμός «ευρώ - δραχμή» θέλει να κρύψει από το λαό ότι το βασικό είναι ο δρόμος του κεφαλαίου και η εξουσία του, είναι η συμμετοχή στην ΕΕ και το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μ' αυτά πρέπει ν' αναμετρηθεί ο λαός μας. Κι όχι να συνταχθεί με τμήματα του κεφαλαίου που φλερτάρουν με την ιδέα ενός εθνικού νομίσματος, μιας άλλης νομισματικής συμμαχίας.
Να μην την ξαναπατήσουν
Οσοι λοιπόν αισθάνονται αριστεροί, ριζοσπάστες, έχουν πείρα από τη συμμετοχή τους στο εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να την ξαναπατήσουν.
Δεν πρέπει να ξανακουμπήσουν τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους σε νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Λύση υπέρ του λαού εντός του καπιταλιστικού συστήματος, με εναλλαγή κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης, χωρίς ρήξη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και το ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει. Οσοι προτάσσουν ως βασικό στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της καπιταλιστικής οικονομίας, όσοι υπηρέτησαν αυτό το στόχο από κυβερνητικές μάλιστα θέσεις. Οσοι κλείνουν το μάτι σε τμήματα του κεφαλαίου που φλερτάρουν με την ιδέα της καπιταλιστικής Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, δεν μπορούν να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο απ' αυτόν που οδηγεί στη λαϊκή χρεοκοπία. Δεν έχει σημασία αν αυτή πραγματοποιηθεί με μνημόνιο ή όχι. Δεν έχει σημασία αν πραγματοποιηθεί εντός Ευρωζώνης ή εκτός. Σημασία έχει να ακυρωθεί η προσπάθεια μια τέτοια εναλλακτική επιλογή υπέρ του κεφαλαίου να θεωρηθεί ως αριστερή ριζοσπαστική λύση, ως διέξοδος υπέρ του λαού.
Ο λαός, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που έχουν ριζοσπαστικές διαθέσεις, δεν πρέπει να επιτρέψουν να ξαναγίνουν θεατές στο ίδιο έργο, να ζήσουν νέες διαψεύσεις. Μπορούν σήμερα, με μεγαλύτερη σιγουριά από ποτέ, να ακουμπήσουν τις προσδοκίες τους στο ΚΚΕ, να το εμπιστευτούν γιατί ποτέ δεν τους πρόδωσε ούτε έλειψε ποτέ απ' τον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Γιατί είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει πραγματικά εναλλακτική, ρεαλιστική, ελπιδοφόρα πρόταση διεξόδου, άξονες της οποίας είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση του πλούτου που έχει αυτή η χώρα.
«Πλυντήριο» της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης
Πέραν όμως του τι προτείνουν, ένα σημαντικό ερώτημα είναι και το εξής: Ποιοι είναι αυτοί που διεκδικούν την εμπιστοσύνη του λαού; Που εμφανίζονται ως «νέο πολιτικό σχήμα»; Που αυτοεγκωμιάζονται για τη συνέπειά τους στην υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων; Από παρθενογένεση προέκυψαν; Η σημερινή «Λαϊκή Ενότητα» είναι η χτεσινή «Αριστερή Πλατφόρμα», είναι τα στελέχη του ΣΥΝ και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ που επί 25 συναπτά έτη δίνουν αριστερό άλλοθι σε στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, όπως ήταν η πορεία ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΕ, στο ευρώ και την ΟΝΕ.
Είναι αυτοί που φιλοτεχνούσαν για το κόμμα τους ριζοσπαστικό προφίλ, ακόμα και όταν αυτό αποθεωνόταν καταχειροκροτούμενο από εφοπλιστές και βιομηχάνους, σε κλειστές λέσχες του κεφαλαίου ανά τον κόσμο. Που σιγόνταραν αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, που καλούσαν το λαό να στηρίξει τις διαπραγματεύσεις στα διαβούλια της ΕΕ, ακόμα και την ώρα που είχε πλέον φανεί το ταξικό, βαθιά αντιλαϊκό περιεχόμενό τους. Είναι οι ίδιοι που στήριξαν, αυτό το 7μηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα από υπουργικές θέσεις, κάθε βήμα προς το νέο μνημόνιο. Να θυμίσουμε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη; Την πρόταση Τσίπρα των 47 σελίδων, λίγο πριν από το δημοψήφισμα και λίγο πριν από την οριστική συμφωνία;
Είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα υπερασπίζονται με σθένος το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ενα πρόγραμμα εξαπάτησης του λαού, όπου πλάι στις υποσχέσεις για ορισμένα ψίχουλα στην ακραία φτώχεια, καταγράφονταν δεσμεύσεις και υποσχέσεις προς το κεφάλαιο με στόχο την ανάκαμψή του.
Για να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του για το ρόλο και το τι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 του Παναγιώτη Λαφαζάνη, παραθέτουμε αποσπάσματα από συνέντευξή του λίγο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη που έφερε η κυβέρνηση, με υπουργό Οικονομικών τον Γ. Βαρουφάκη. Μια συμφωνία που προετοίμαζε το μνημόνιο που ήρθε μερικούς μήνες αργότερα. Εχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε πώς οι συγκεκριμένοι λειτούργησαν ως το καλύτερο «πλυντήριο» για την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Διαβάστε όσα λέει ο Π. Λαφαζάνης:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1ο:«Δε θέλω να αναφερθώ δημόσια σε ιδιαίτερες προσωπικές μου απόψεις για την τετράμηνη συμφωνία, τις οποίες είχα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εκφράσω σε κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημοκρατικό κόμμα. (...) Πράγματι, λοιπόν, η συμφωνία με τους λεγόμενους "εταίρους" παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας εμποδίσουν να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2ο:«Οι ασάφειες και τα κρίσιμα προβλήματα του κειμένου της συμφωνίας δεν πρέπει και δεν πρόκειται να θολώσουν το κυβερνητικό έργο και τη νέα προοδευτική πορεία της χώρας. Οι προκλήσεις για μια ριζοσπαστική πολιτική προοδευτικής διεξόδου από την κρίση, που θα στηριχτεί από το λαό και τους αγώνες του, βρίσκονται μπροστά μας».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 3ο:«Η πατρίδα μας, με τη νέα κυβέρνηση, ξεκίνησε μια νέα πορεία για να απαλλαγεί από τη νεοαποικιακή κηδεμονία και να ακολουθήσει έναν ανεξάρτητο δρόμο, ως κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος. Αυτός ο δρόμος που ξεκίνησε με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, δεν πρόκειται να ανακοπεί».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 4ο:
Πριν το παραθέσουμε, είναι απαραίτητη μία διευκρίνιση. Το ΚΚΕ, μετά τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, ζητούσε επιτακτικά να έρθει η συμφωνία στη Βουλή, για να ενημερωθεί ο λαός για το περιεχόμενό της, ακριβώς επειδή περιείχε όλα όσα ψηφίστηκαν στο τρίτο μνημόνιο. Κάτι που δεν έγινε ποτέ, ακριβώς γιατί είχε αντιλαϊκό περιεχόμενο. Δείτε τι έλεγε τότε επ' αυτού ο Π. Λαφαζάνης.
«Δε θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αλλά ούτε υποχρεωτικό η συμφωνία με τους πιστωτές να εγκριθεί από τη Βουλή. Τόσο ο χαρακτήρας αυτής της συμφωνίας όσο και το περιεχόμενό της δεν είναι τέτοια που να μπορούν να περιβληθούν με τη μορφή νόμου (...) δε θεωρώ ότι είναι απαραίτητο, αλλά ούτε υποχρεωτικό να έρθει οποιαδήποτε συμφωνία με τους πιστωτές στη Βουλή προς ψήφιση».

Να γιατί έχουν τεράστιες, βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο λαός, γιατί τον εξαπάτησαν, τον κορόιδεψαν, τον αποκοίμισαν, ενώ πλησίαζε θύελλα. Δε νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους αθώους, τους τάχα συνεπείς κι ανιδιοτελείς «υπηρέτες» του λαού.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget