06/25/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

«Δεν έχουμε συμφωνία της ελληνικής πλευράς ακόμη», δήλωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και πρόσθεσε ότι στη συνεδρίαση του Eurogroup «θα παρουσιάσουμε στους υπουργούς τα έγγραφα που συνέταξαν από κοινού οι θεσμοί».
Πρόσθεσε ότι «θα ήθελα να ακούσω μέσα στη συνεδρίαση την ελληνική πλευρά να πει με ποια σημεία συμφωνεί και με ποια όχι και θα ξεκινήσουμε από εκεί».
Πάντως πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν πως υπάρχει εμπλοκή στο Eurogroup καθώς εκφράστηκαν αντιρρήσεις για την εξέταση δύο κειμένων
Πιο αισιόδοξος από άλλες φορές εμφανίσθηκε σε δηλώσεις του ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, λέγοντας πως «οι διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα σύγκλισης», αν και ανέφερε πως «δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πολλές προόδους». Πρόσθεσε πως «ελπίζω η ελληνική κυβέρνηση να έχει καταλάβει τι διακυβεύεται».
Τηλεφωνική επικοινωνία είχε το μεσημέρι της Πέμπτης ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Όπως ενημερώνει το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, ο Αλέξης Τσίπρας «ενημέρωσε τον Πρόεδρο για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη». 

Υπερψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και τον Κώστα Ζουράρη, βουλευτή των ΑΝΕΛ. Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών», ενώ το νομοσχέδιο καταψήφισαν η ΝΔ, η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ.

Συνολικά ψήφισαν 267 βουλευτές, εκ των οποίων 172 ψήφισαν «Ναι», 91 ψήφισαν «Όχι» και 4 ψήφισαν «παρών». Την ερχόμενη εβδομάδα θα ολοκληρωθεί η διαδικασία επί των άρθρων του νομοσχεδίου.  
Το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά την ιθαγένεια συνοπτικά τροποποιεί προς το χειρότερο τον προηγούμενο νόμο 3838/2010 (νόμος Ραγκούση), προσαρμόζοντάς τον στην αντιδραστική απόφαση του ΣτΕ (460/2013), που τον είχε κρίνει αντισυνταγματικό. Ετσι, καταργείται η δυνατότητα κτήσης ιθαγένειας με μόνη προϋπόθεση τη γέννηση στην Ελλάδα. Γίνονται ακόμη πιο αυστηρές οι προϋποθέσεις που αφορούν τη νόμιμη παραμονή των γονιών, αυξάνονται τα απαιτούμενα χρόνια φοίτησης σε ελληνικό σχολείο.
Ενσωματώνει την Οδηγία 2011/98/33 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υλοποιεί τη γενικότερη κατεύθυνση κεφαλαίου, κρατών - μελών και ΕΕ για απόλυτη σύνδεση της μετανάστευσης με την αγορά εργασίας, αλλά και την Οδηγία 2014/36/ΕΕ για τους εποχικούς μετανάστες, προκειμένου να προσφέρει ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια στους εργοδότες. Χαρακτηριστικά, ο εργοδότης απαλλάσσεται ουσιαστικά από την υποχρέωση να εξασφαλίζει κατάλυμα στον εργαζόμενο, η υποχρέωση του εργοδότη να προκαταβάλλει τις ασφαλιστικές εισφορές του μετανάστη για δύο μήνες, περιορίζεται στον ένα μήνα, ενώ για το υπόλοιπο διάστημα θα μπορεί να εξουσιοδοτήσει τον ΟΓΑ να τις εισπράξει από τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Εάν ο εργοδότης δεν είναι εντάξει ως προς τις υποχρεώσεις του (ασφάλιση, φορολογία, μισθός κ.λπ.) τότε ανακαλείται η θεώρηση εισόδου, δηλαδή την πληρώνει ο μετανάστης!
Οι τοποθετήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ
Για υποκρισία από τις πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν και στηρίζουν τους πολέμους και τις επεμβάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που προκαλούν ρεύματα μεταναστών και προσφύγων, έκανε λόγο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης υπενθυμίζοντας ότι μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε τη συμφωνία “Δουβλίνο 2” που εγκλωβίζει τους μετανάστες στην Ελλάδα. Αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης – δανειστών τόνισε ότι «ο λαός να μπλοκάρει με την κινητοποίηση του τη συμφωνία λαιμητόμο, με αίτημα κατάργηση των μνηνομονίων και ανάκτηση των απωλειών».
Ομιλία του Γιώργου Λαμπρούλη 
«Το νομοσχέδιο είναι τμήμα της γενικότερης πολιτικής της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό ζήτημα», επισήμανε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης, αναφερόμενος στο σχέδιο νόμου για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας και την ενσωμάτωση οδηγιών της ΕΕ, που συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ο Γιώργος Λαμπρούλης στηλίτευσε το γεγονός ότι το παρόν νομοσχέδιο καταργεί τη δυνατότητα απόκτησης της ιθαγένειας με μόνη προϋπόθεση τη γέννηση στην Ελλάδα, και θέτει άλλες προϋποθέσεις όπως η άδεια παραμονής των γονιών, κάτι που δεν υπήρχε στον προηγούμενο νόμο. Επίσης το νομοσχέδιο διατηρεί τους περιορισμούς για τη χορήγηση ιθαγένειας σε περίπτωση ποινικού αδικήματος, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται η παροχή στέγης σε άλλο μετανάστη, που δεν έχει χαρτιά. Ακόμη επέκρινε τις φιλοεργοδοτικές διατάξεις που περιλαμβάνονται για τους εποχικούς εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους εργάτες γης.
Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, τόνισε ότι προτείνει πλήρη δικαιώματα στα παιδιά όλων των μεταναστών, που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα, χωρίς κανένα διαχωρισμό ανάλογα με το καθεστώς νομιμότητας των γονιών τους, εγγραφή σε ειδικά δημοτολόγια των δήμων όπου κατοικούν τα παιδιά, αυτοδίκαιη κτήση της ελληνικής ιθαγένειας μετά την ενηλικίωσή τους, εφόσον το επιθυμούν. Συμπλήρωσε ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. 
Στην αρχή της ομιλίας του, κάλεσε τον λαό να αντιπαλέψει τη διαφαινόμενη συμφωνία - λαιμητόμο της κυβέρνησης και των δανειστών, ενώ ζήτησε να υπερψηφιστεί η τροπολογία του ΚΚΕ για τη ρύθμιση των οφειλών του ΟΓΑ. (Δείτε ΕΔΩ βίντεο)
Ομιλία της Λιάνας Κανέλλη 
Την επιδερμική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος στηλίτευσε η Λιάνα Κανέλλη μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής επί του νομοσχεδίου, καθώς όπως διευκρίνισε είναι πολύ μακριά από την αιτία που γεννά τη μετανάστευση. Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι η πολιτική της ΕΕ είναι αυτή ακριβώς που παράγει μετανάστες και πρόσφυγες, τους οποίους εισάγει και εξάγει -ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου- ως φθηνά εργατικά χέρια.
Έφερε ως παράδειγμα ρύθμιση που προβλέπει το νομοσχέδιο, σύμφωνα με την οποία εάν δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του ένας εργοδότης που απασχολεί μετανάστες, π.χ. δεν πληρώνει μισθούς και ασφάλιση, την πληρώνει ο μετανάστης εργαζόμενος καθώς του ανακαλείται η άδεια εισόδου. (Δείτε ΕΔΩ βίντεο).

Να σχολιάσουμε; Τι να σχολιάσουμε;
    Ότι από το «τέλος η λιτότητα» πήγανε στο «70% καλό το Μνημόνιο» κι από εκεί στις «47 σελίδες» τσουνάμι για να φτάσουνε τώρα στις «10 σελίδες»Αρμαγεδώνα;
    Ότι από τις «12.000 αφορολόγητο» πήγανε σε έκτακτη (τάχα) εισφορά, σε χαράτσι δηλαδή, ακόμα και για τους διαβιούντες με εισόδημα τα 12 χιλιάρικα;  
    Ότι από «κατάργηση του Μνημονίου σε ένα νόμο με ένα άρθρο» πάνε όχι σε κατάργηση αλλά σε ψήφιση (!) Μνημονίου… σε ένα νόμο και με ένα άρθρο;
    Ότι από την «επιστροφή της 13ης σύνταξης» πάνε σε μέτρα που αφαιρούν και την 12η σύνταξη;
    Ότι από την «αύξηση του μισθού» πάνε σε νέα αφαίμαξη του μισθού μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών;
    Ότι από την «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» πάνε σε επέκταση του ΕΝΦΙΑ για μια (τουλάχιστον) διετία;
    Ότι από την «κατάργηση των άδικων φόρων» πάνε σε αύξηση του ΦΠΑ και σε επιβολή 2 δισ. ευρώ νέων άδικων φόρων;  
    Ότι από το «έχει έρθει η ώρα σ’ αυτόν τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι οι μισθωτοί, όχι οι συνταξιούχοι, όχι οι αυτοαπασχολούμενοι»(έτσι είπε ο κ. Τσίπρας στην τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ) πάνε να ξεπουλήσουν στην ολιγαρχία από τα αεροδρόμια και τα λιμάνια μέχρι το Ελληνικό;
    Ότι από τα «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ» φτάσανε να κρύβονται πίσω από τα μέιλ Χαρδούβελη;   
    Να αρχίσουμε να ρίχνουμε πασιέντζες για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει συμφωνία, παίζοντας το παιχνίδι του «μάδησα τη μαργαρίτα» πίσω από την οποία νομίζουν οι κυβερνώντες ότι μπορεί να κρυφτεί η υπογραφή του Τσίπρα, μια υπογραφή που ήδη έχει μπει σε ένα κείμενο λαιμητόμο και που αν η καρμανιόλα δουλέψει έτσι ή αν δουλέψει αλλιώς, τούτο πλέον επαφίεται στις ορέξεις των γκάνγκστερ - που αναγνωρίστηκαν ως «θεσμοί»;  
    Η’ μήπως να σχολιάσουμε την αυθάδεια και το θράσος με το οποίο περιφέρονται στα κανάλια, βαφτίζοντας το κρέας – ψάρι, κονταίνοντας στα μέτρα τους την έννοια «Αριστερά», διερωτώμενοι όπως ο Φίλης γιατί άραγε ο λαός να τρώει τόσα πολλά μακαρόνια και παριστάνοντας ακόμα και τώρα τους «διαπραγματευτές»;  
    Να σχολιάσουμε…
    Να, λοιπόν, το σχόλιό μας:
«Δεν κάνεις τίποτα με τις αιτήσεις, με τις παρακλήσεις (…)/
να ξεχνάς το μόχθο του μεροκάματου/ είναι σα να ξεχνάς την ιστορία, τη μάνα σου, τους πεθαμένους/
είναι σαν να ξεχνάς αυτό που λέμε δικαιοσύνη/
τ’ άλλα- σιωπές, μεταμφιέσεις, πούπουλα, φτερούγες-κουραφέξαλα»
                                             (Γιάννης Ρίτσος)

Η ιστορία είναι κατάσπαρτη αποδείξεων. Δεν χρειαζόταν ως «μαρτυρία» η επαίσχυντη κατάληξη που είχαν οι περίφημες διαπραγματεύσεις για να πειστούμε:     
    Καμία βελτίωση της ζωής του λαού, καμία ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του δεν μπορεί να επιτευχθεί σε «συνεννόηση», σε «συνεργασία» με εκείνους που προκαλούν και επιβάλλουν τα βάσανα του λαού.
    Κανένας αγώνας ακόμα και για την πιο μικρή ανακούφιση του λαού από τα βάσανα δεν μπορεί να δικαιωθεί, τίποτα από τα χειρότερα που κάθε φορά επέρχονται δεν μπορεί να αποτραπεί, χωρίς τη ρήξη και τη σύγκρουση με τους δυνάστες του λαού.
    Τίποτα από όσα έχει χάσει ο λαός, τίποτα απ’ όσα του έχουν κλαπεί δεν πρόκειται να του επιστραφεί, τίποτα δεν θα μπορέσει να περισώσει απ’ όσα του έχουν απομείνει, σε «συμφωνία» με τους ντόπιους και ξένους άρπαγες και εν αναμονή της «καλοσύνης» τους.       
    Πολύ περισσότερο: Φιλολαϊκή λύση και οριστική έξοδος από την καπιταλιστική κρίση µέσα στα όρια του καθεστώτος που γεννά τις κρίσεις και την βαρβαρότητα, μέσα στα όρια του καπιταλισµού, μέσα στα όρια των «θεσμών» του, δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ.
***
    Τα τελευταία γεγονότα στις Βρυξέλλες βοούν ότι τα Μνημόνια που θα καταργούνταν συνυπογράφονται με «αριστερό» πλέον πρόσημο.
    Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πολιτική και ιστορική «ανορθογραφία» του ΣΥΡΙΖΑ: Αφού καβαλίκεψε στον όρο «Αριστερά» για να διεκπεραιώσει το εμπόριο ελπίδας προεκλογικά, έρχεται τώρα μετεκλογικά με τα πεπραγμένα του να ενσταλάξει στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων ότι η Αριστερά είναι μια ακόμα καθεστωτική εκδοχή, ότι είναι «μια από τα ίδια».
    Και ακόμα χειρότερα: Έρχεται να εμπεδώσει στο νου και στην καρδιά των ανθρώπων του μόχθου την ηττοπάθεια ότι «δεν αλλάζει τίποτα». Μέσα από την αποστέωση του όρου «Αριστερά» από το εξεγερτικό και ρηξικέλευθο περιεχόμενό του, ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να σφηνώσει στο μυαλό των ανθρώπων ότι αφού και η «Αριστερά» δεν τα κατάφερε, τότε μοιραία όσα ζούμε είναι «μονόδρομος», είναι αναπόφευκτα.
«Ψωροκώσταινα»;     
    Να λοιπόν γιατί οι τελευταίες εξελίξεις απαιτούν να τεθεί και να απαντηθεί για μια ακόμα φορά το ερώτημα: «Υπάρχει άλλος δρόμος»; Υπάρχει κάτι πέρα από τον «μονόδρομο» στον οποίο σέρνεται η Ελλάδα, άλλοτε με όρους «υποταγής» και άλλοτε με όρους «διαπραγματεύσεων»;
    Και ακόμα: Πόσο «ρεαλιστική» είναι η προοπτική µιας κοινωνίας χωρίς εκµετάλλευση, όπου πυξίδα της παραγωγής και της διανοµής του παραγόµενου πλούτου θα είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών; Η Ελλάδα που «είναι µια µικρή και αδύναµη χώρα» έχει τις δυνατότητες για να ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόµο ανάπτυξης, έξω από τον καπιταλισµό, σε ρήξη και σε σύγκρουση με ό,τι και με όσους καθυποτάσσουν και εξαθλιώνουν το λαό της;
    Απαντάμε: Σε πείσμα όλων των εκδοχών του µύθου της «Ψωροκώσταινας»η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική:
    1) Η Ελλάδα είναι µια χώρα που διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης των µέσων παραγωγής και του εµπορικού της δικτύου.
    2) Παρουσιάζει σηµαντικό επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας.
    3) ∆ιαθέτει πολυάριθµο εργατικό δυναµικό, µε εµπειρία, µε βελτιωµένο µορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση.
    4) ∆ιαθέτει πολυάριθµο και αξιόλογο επιστηµονικό δυναµικό.
    5) ∆ιαθέτει φυσικές πλουτοπαραγωγικές και ενεργειακές πηγές, σηµαντικά αποθέµατα ορυκτού πλούτου που συνιστούν συγκριτικό πλεονέκτηµα για την παραγωγή βιοµηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.
    6) Διαθέτει το µεγάλο πλεονέκτηµα να µπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις, αλλά και το εξωτερικό εµπόριο.
    7) ∆ιαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, µηχανών, εργαλείων και συσκευών.
    Εποµένως από άποψη αντικειµενικών συνθηκών η πατρίδα µας δεν έχει καµία «τεχνική δυσκολία» να διαβεί το κατώφλι ενός άλλου τύπου σχεδιασµό της οικονομίας της, τον κεντρικό πανεθνικό σχεδιασµό στα βασικά και συγκεντρωµένα µέσα παραγωγής σε στρατηγικούς τοµείς όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος, τα ορυχεία, οι βιοµηχανίες, η ύδρευση, οι µεταφορές, το κρατικοποιηµένο τραπεζικό σύστηµα, το σύστηµα συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων, το εξωτερικό εµπόριο, το συγκεντρωµένο δίκτυο του εσωτερικού εµπορίου.
Πανεθνικός κεντρικός σχεδιασµός
    «Πανεθνικός κεντρικός σχεδιασµός»: Σίγουρα πρόκειται για μια έννοια που βγάζει εκτός εαυτού και τον πιο μειλίχιο πολιτικό εκπρόσωπο του συστήματος. Αλλά οι πολυεθνικές, τα µονοπώλια και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, αυτοί πρώτοι απ’ όλους γνωρίζουν την αξία του σχεδιασμού. Πολύ απλά διότι µε οργάνωση και σχέδιο λεηλατούν τη χώρα και το λαό. Να λοιπόν γιατί γαυριούν όταν γίνεται λόγος για µια οργάνωση και ένα σχέδιο που θα βγάζει την Ελλάδα από τα νύχια τους!
    Εκτός όµως από τα συµφέροντα των καπιταλιστών υπάρχουν και τα συµφέροντα των εργαζοµένων. Και αυτοί έχουν κάθε λόγο να δουν την αλήθεια που επιδιώκουν να στραγγαλίσουν µε τα αναθέµατά τους οι κεφαλαιοκράτες και οι κάθε απόχρωσης πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Ότι δηλαδή η κεντρικά σχεδιασµένη ανάπτυξη της οικονομίας δεν είναι µια επινόηση, µια φαντασίωση, µια ιδέα που «σφηνώθηκε» ετσιθελικά στο µυαλό των κοµµουνιστών.
    Είναι µια αντικειµενική ανάγκη που καταρχήν πηγάζει από τις απαιτήσεις να εξελιχθούν τα ίδια τα µέσα παραγωγής και να αξιοποιηθούν στο έπακρο όλες οι δυνάµεις και οι δυνατότητες που έχει διαµορφώσει η σηµερινή κοινωνία µε την εργασία και µε την επιστήµη.
    Ο κεντρικός σχεδιασµός προσφέρει τη δυνατότητα για την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυµένων αναγκών των εργαζομένων, σπάει τα δεσµά της άναρχης και ανισόµετρης ανάπτυξης του καπιταλισµού, παρέχει τις υλικές δυνατότητες για την ολόπλευρη και ελεύθερη ανάδειξη της κάθε ξεχωριστής ατομικότητας ως προϋπόθεση και επιστέγασμα της απελευθέρωσης όλης της κοινωνίας από δεσμά του καταναγκασμού.  
    Η κεντρικά σχεδιασµένη ανάπτυξη της κοινωνίας είναι αυτή που επιτρέπει την αξιοποίηση και κατανοµή όλου του ανθρώπινου δυναµικού και τον εκµηδενισµό της ανεργίας. ∆εν έχει καµία σχέση µε το σχεδιασµό στο πλαίσιο του µονοπωλιακού καπιταλισµού, όπου ο κάθε κεφαλαιοκράτης, το κάθε µονοπώλιο εκείνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι ο ατοµικός τους προγραµµατισµός µε κριτήριο το κέρδος σε συνθήκες γενικότερης καπιταλιστικής αναρχίας.
    O κεντρικός σχεδιασµός της οικονοµίας δεν µπορεί παρά να στηρίζεται στις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας και γι’ αυτό όχι µόνο θέλει αλλά και καταφέρνει να αξιοποιεί όλες αυτές τις αναπτυξιακές δυνατότητες που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες. Χωρίς αποκλεισµούς, χωρίς ανισοµέρειες και µακριά από κάθε περιορισµό που προκύπτει από τη διαπλοκή της ελληνικής οικονοµίας µε την ιµπεριαλιστική ΕΕ και τους διάφορους µηχανισµούς τύπου «τρόικας».
    Ο κεντρικός σχεδιασµός δίνει τη δυνατότητα εξειδίκευσης κατά κλάδο, διακλάδωσης κατά γεωγραφική περιφέρεια, σύνδεσης των παραγωγικών συνεταιρισµών µε προγράμματα παραγωγής και κατανοµής, µε πλάνα κατανάλωσης πρώτων υλών, ενέργειας, νέων µηχανηµάτων και υπηρεσιών. Επιτρέπει την οργάνωση από κρατικούς οργανισµούς, από ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύµατα και ινστιτούτα της επιστηµονικής έρευνας της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών µε γνώµονα την ανάπτυξη της κοινωνικής ευηµερίας που σημαίνει υπηρεσίες δηµόσιες και δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων, πολύ φτηνές ή και απολύτως δωρεάν υπηρεσίες µεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας, ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κλπ.
    Ο κεντρικός σχεδιασµός είναι το εκ των ων ουκ άνευ εργαλείο που επιτρέπει τη διαµόρφωση στρατηγικών στόχων και επιλογών, την ιεράρχηση σε κλάδους και τοµείς, τον καθορισµό για το πού θα συγκεντρωθούν περισσότερες δυνάµεις και µέσα, µε επιστηµονικά σχεδιασµένο καταµερισµό και πρώτα απ’ όλα: Με εργατικό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής µονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.
    Αποτελεί χονδροειδή διαστρέβλωση ο ισχυρισµός – στον οποίο µεταξύ άλλων πρωτοστατούν εκείνοι που επωφελήθηκαν πολιτικά και οικονοµικά από τις παρεκκλίσεις και την υποβάθµιση της λειτουργίας του κεντρικού σχεδιασµού στη Σοβιετική Ένωση – ότι ο κεντρικός σχεδιασµός σηµαίνει «κεντρικό βολονταρισµό», «υποταγή στην πυγµή της ιεραρχίας και της γραφειοκρατίας», ότι «όλα αποφασίζονται άνωθεν και κεντρικά» κ.λπ. Όχι.
    Κεντρικός σχεδιασµός σηµαίνει διαµόρφωση στρατηγικών στόχων και επιλογών, σημαίνει καταµερισµό και εξειδίκευση που δεν είναι υπόθεση κάποιας διευθυντικής κομματικής ή επιστημονικής ομάδας. Αντίθετα είναι μια υπόθεση που βασική της προϋπόθεση είναι το σπάσιμο της γραφειοκρατίας με την είσοδο στο προσκήνιο της παραγωγικής διαδικασίας από θέση ευθύνης, συναπόφασης και ελέγχου όλης της κοινωνίας, όλων των εργαζόμενων που μέσα από τους φορείς τους έχουν λόγο για το τι θα παραχθεί και πώς αυτό θα µοιραστεί και θα αξιοποιηθεί από ολόκληρη την κοινωνία. Πρόκειται για τον ορισμό της δηµοκρατίας.
Το ζήτημα της ιδιοκτησίας
    Ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασµός της οικονοµίας δεν είναι απλώς ένα «εργαλείο», µια «παραλλαγή» διοικητικού τύπου. Είναι εκείνη η δοµή λειτουργίας της οικονοµίας που αντιστοιχεί σε µια ανώτερη κοινωνική σχέση.
    Αλλά προσοχή: Για να υπάρξει και για να δουλέψει αυτή η δομή, το «µαγικό κλειδί» είναι ένα και µόνο: Η επίλυση του προβλήµατος της ιδιοκτησίας. Η αλλαγή των ξεπερασµένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας που καθορίζουν το παρόν οικονοµικό και το πολιτικό σύστηµα.
    Με µια κουβέντα: Προϋπόθεση είναι η κατάργηση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας και η µετατροπή της σε κοινωνική ιδιοκτησία. Το πέρασμα δηλαδή κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής στα χέρια της κοινωνίας και όχι στην κατοχή και νομή της από τον κάθε κεφαλαιοκράτη, μονοπώλιο, πολυεθνική.
    Μόνο έτσι η Ελλάδα µπορεί να περάσει στην απέναντι πλευρά από την όχθη της σηµερινής άναρχης καπιταλιστικής «ανάπτυξης» για τους λίγους και της κρίσης που ισοπεδώνει τους πολλούς.
    Για να υπάρξει η Ελλάδα των πολλών απαιτείται:
α) Η πανεθνική, η πλήρης και η καθολική κοινωνικοποίηση των βασικών µέσων παραγωγής, η µετατροπή σε λαϊκή περιουσία των συγκεντρωµένων µέσων παραγωγής στους κλάδους της µεταποίησης και γενικότερα της βιοµηχανίας και του εµπορίου.
β) Η δηµιουργία ενιαίων, αποκλειστικά δημόσιων φορέων στους κλάδους στρατηγικής σηµασίας, όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των κατασκευών, των µεταφορών, της εξόρυξης.
γ) Η κοινωνικοποίηση της γης και των µεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον αγροτικό τοµέα.
δ) Η αξιοποίηση του συσσωρευμένου κεφαλαίου με εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, που θα χρηματοδοτήσει την φιλολαική ανάπτυξη, με πλήρη εγγύηση και των τελευταίων σεντς του κάθε αποταμιευτή, με απαγόρευση των νόμων φυγάδευσης του κεφαλαίου και με άρνηση της αέναης απομύζησης του εθνικού πλούτου με την μορφή πληρωμής ενός κατ’ όνομα «εθνικού χρέους» που ο λαός δεν το χρωστάει και το έχει πληρώσει 20 φορές.
ε) Η αξιοποίηση των ώριµων συνθηκών για τη συγκρότηση του τοµέα του παραγωγικού συνεταιρισµού, ώστε να βγουν από τον κλοιό των µονοπωλίων η µικροµεσαία αγροτιά και οι µικροί επαγγελµατίες σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι µικρή.
ζ) Η αξιοποίηση κάθε δυνατής οικονοµικής διεθνούς συνεργασία στη βάση του αµοιβαίου οφέλους.
η) Η προστασία της εγχώριας παραγωγής και των συμφερόντων των εργαζοµένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εµπορίου.
    Σε μια τέτοια Ελλάδα οι παραγωγικές δυνάµεις τίθενται στην υπηρεσία του λαού και στην ικανοποίηση των αναγκών του. Απελευθερώνονται οι παραγωγικές σχέσεις από το δυναστικό ζυγό της καπιταλιστικής εκµετάλλευσης. Μετατρέπεται ο παραγόµενος πλούτος σε λαϊκή περιουσία. Χάνει η χρηματιστική ολιγαρχία το έδαφος πάνω στο οποίο σμιλεύει τα δεσμά της χρηματοπιστωτικής της κυριαρχίας. Οικοδομείται μια οικονομική λειτουργία που εξασφαλίζει δουλειά, εισόδηµα, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και προϊόντα, ένα αποκλειστικά δηµόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστηµα Εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας και Ασφάλισης, ικανοποίηση των αναγκών σε τοµείς όπως η λαϊκή στέγη, η έρευνα κλπ.
Πολιτική εξουσία
    Γι’ αυτή την Ελλάδα, µια Ελλάδα της λαϊκής και όχι της κεφαλαιοκρατικής οικονοµίας, µια Ελλάδα του λαού της και όχι των εκµεταλλευτών και των «θεσμών» τους, συνθήκη ικανή και αναγκαία, ζωτικής σηµασίας και υπ’ αριθµόν ένα ζήτηµα αναδεικνύεται εποµένως το πέρασµα της πολιτικής εξουσίας στα χέρια του λαού της με µια κυβέρνηση-όργανο της λαϊκής θέλησης και υπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων.
    Μια κυβέρνηση που θα είναι υποχρεωµένη να εξασφαλίζει τη συµµετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνηµα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό µέσα από νέους θεσµούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.
    Μια κυβέρνηση που στις αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ τραπεζιτών – άνεργων, βιομήχανων – προλετάριων, εργολάβων – απασχολήσιμων δεν θα παριστάνει ότι το κράτος είναι «ουδέτερο», δεν θα βαφτίζει σαν εντιμότητα την υποταγή σε επαίσχυντους «συμβιβασμούς», δεν θα  έχει δίλημμα με ποιους θα πάει. 
    Μια τέτοια κυβέρνηση, που στο εσωτερικό θα αποτελεί την αιχμή του δόρατος των λαϊκών δικαίων και που στο εξωτερικό θα προωθεί εµπορικές σχέσεις και διακρατικές συµφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας µε βάση το αµοιβαίο συµφέρον, είναι σίγουρο ότι από τα πρώτα της βήµατα θα έχει να αντιµετωπίσει την εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Την αντίδραση της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, του ΔΝΤ και κάθε παρόμοιου οργανισμού που δεν αφήνουν περιθώρια ελιγµών στα κράτη-µέλη και «συµµάχους» τους.
    Το γεγονός αυτό, για μια κυβέρνηση που δεν τα «διπλώνει», συνεπάγεται το εξής «απλό»: Οτι η αποδέσµευση από τους ιµπεριαλιστικούς οργανισµούς και τα δεσµά τους είναι αναγκαία και αναπόφευκτη, εφόσον έχει στόχο την αυτοδύναµη φιλολαϊκή ανάπτυξη και τη συνεργασία µε όλα τα κράτη, µε κριτήριο τι ωφελεί το λαό.
    Είναι προφανές: Η οικονοµία που περιγράψαμε είναι ασύµβατη µε τη συµµετοχή της χώρας στις ιµπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το ΝΑΤΟ. Και είναι ασύμβατη επειδή ακριβώς είναι συµβατή µε την επιδίωξη οι σχέσεις ανάµεσα στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες να αναπτυχθούν όχι στη βάση της εξάρτησης και της υποταγής αλλά στη βάση του αµοιβαίου οφέλους.
    Από την άποψη αυτή, εποµένως, μια τέτοια πολιτική, έχοντας ως υπερόπλο της ένα ρωμαλέο και αρραγές εσωτερικό λαϊκό μέτωπο και επειδή ακριβώς αξιοποιεί κάθε ρωγµή αντίθεσης και ανταγωνισµού ανάµεσα στις ιµπεριαλιστικές δυνάµεις, αναδεικνύεται, ταυτόχρονα, και ως η µόνη πολιτική που κινείται µε γνώµονα τη διαφύλαξη και ενίσχυση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωµάτων της Ελλάδας.
«Οι τύραννοι φαίνονται µεγάλοι
µόνον όσο εµείς είµαστε γονατιστοί»
    Παράλληλα µε τους κεφαλαιοκράτες και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, που το ταξικό τους συµφέρον υπαγορεύει να εναντιώνονται και να πολεµούν µια τέτοια προοπτική για την Ελλάδα, υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που απορρίπτουν την ιδέα µιας άλλης Ελλάδας παριστάνοντας ότι την ασπάζονται.
    Αυτού του τύπου η καθεστωτική «αριστεροσύνη» µας προτείνει να δούµε τον καπιταλισµό και τους «θεσμούς» του ως ένα σύστηµα «ολίγον έγκυος», να απαλλαγούμε – δήθεν - από τα «επαχθή» του βάρη και να µάθουµε να ζούµε µε τα υπόλοιπα βάρη που µας χρεώνει, τα οποία προφανώς είναι «νόµιµα» και «έντιμα». Οι αριστεροί, όµως, εφόσον είναι αριστεροί και όχι «αριστεροί»  θεωρούν «παράνοµο», επαχθή και απεχθή όλο τον καπιταλισµό διότι, πολύ απλά δεν συμβιβάζονται με τίποτα το «παράνομο», με τίποτα το επαχθές και με τίποτα το απεχθές που αυτός παράγει.   
    Φυσικά δεν µας διαφεύγει ο αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με την λεπτή κοσμοπολίτικη ειρωνεία τους μας ορμηνεύουν «φιλικά» ότι η προοπτική µιας Ελλάδας και ενός κόσµου χωρίς εκµεταλλευτές και καταπιεζόµενους, χωρίς πλούσιους που οικοδομούν την ευδαιμονία τους πάνω στην καμπούρα των φτωχών, χωρίς κεφαλαιοκράτες «αφέντες» και µισθωτούς ή άνεργους «δούλους», στην καλύτερη περίπτωση, συνιστά δονκιχοτισµό και ουτοπία.
    Εξίσου «φιλικά» απαντάµε με τα λόγια του Οσκαρ Ουάιλντ: «Ένας χάρτης του κόσµου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη µόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας µια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της µιας µετά την άλλη Ουτοπίας».
    Σίγουρα αυτή η «ουτοπική» πορεία αναδηµιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι εύκολη. Είναι όµως µια πορεία απείρως ευκολότερη και – από την άποψη των αποτελεσµάτων – είναι πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση µε τον αδιέξοδο δρόµο των ανυπολόγιστων, των µάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισµένοι οι πλουτοκράτες και το πολιτικό τους σύστηµα.
    Αυτός είναι ο «άλλος δρόμος». Για την ακρίβεια έτσι θα πρέπει να χαραχτεί και να ιχνηλατηθεί αυτός ο «άλλος δρόμος» μιας και θα ήταν πολιτικά υπερφίαλο να καμωθεί κανείς ότι μπορεί να τον περιγράψει από σήμερα με όρους… GPS.
    Εκείνο, όμως, που από σήμερα μπορεί να πει κανείς είναι ότι για να γεννηθεί η Ελλάδα που μας αξίζει, χρειάζονται τρία πράγματα – γνωστά από την πλούσια εμπειρία και του ελληνικού και του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος:
    α) Καθημερινός, ανυποχώρητος αγώνας και διεκδίκηση για κάθε τι μικρό ή μεγάλο συμβάλλει στην ανακούφιση και καλυτέρευση της ζωής του λαού, χωρίς να παραπέμπονται τα αιτήματα του σήμερα στο αύριο αλλά και χωρίς να θάβεται το αύριο στο όνομα του τώρα,
    β) στράτευση με εκείνη την Αριστερά που όταν λέει «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» το εννοεί, και
    γ) πλήρης επίγνωση από το λαό μας της μεγάλης αλήθειας που είχε περιγράψει ο Ετιέν ντε Λα Μποεσί, ο συγγραφέας της «Πραγματείας περί Εθελοδουλείας»: Ότι«οι τύραννοι φαίνονται µεγάλοι µόνον όσο εµείς είµαστε γονατιστοί».

Δύο ξεχωριστά κείμενα, ένα με τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και ένα με τις προτάσεις των «θεσμών», κατατέθηκαν στο Eurogroup που θα συνεδριάσει στις 14.30, όπως μεταδίδουν ανταποκριτές από τις Βρυξέλλες.
Η πρόταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει «εμπλουτιστεί» με επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μια από τις αλλαγές που κατατέθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση αφορά την εξαίρεση του ΦΠΑ για τα νησιά. 
«Η ελληνική πλευρά παρέμεινε σταθερή στις προτάσεις της οι οποίες και είχαν αναγνωριστεί ως βάση συζήτησης πριν από λίγες ημέρες» επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές. Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι «η ελληνική κυβέρνηση έχει επιδείξει υπευθυνότητα και βούληση για λύση. Τώρα είναι ώρα που κρίνεται η υπευθυνότητα και η βούληση του καθενός». 

Αυξάνεται διαρκώς ο λογαριασμός των αντιλαϊκών μέτρων που επεξεργάζονται κυβέρνηση και δανειστές.
Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τους επικεφαλής της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Σύμφωνα με πηγή της ΕΕ που επικαλείται το ΑΠΕ, αυτή τη στιγμή καθαρογράφεται η πρόταση που θα κατατεθεί στο Eurogroup από τους «θεσμούς. 
Η συνεδρίαση του Eurogroup θα γίνει στις 14.30. Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης έχουν ζητήσει να επιτευχθεί «τεχνική» συμφωνία επί των μέτρων, πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση. 
Η συνάντηση που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με τους επικεφαλής των ιμπεριαλιστικών «θεσμών» αργά το βράδυ της Τετάρτης ολοκληρώθηκε στις 2 τα ξημερώματα.
Μετά τη νέα πρόταση των δανειστών η ελληνική κυβέρνηση προχωρά σε «προσαρμογές» πάνω στην δική της πρόταση, η οποία ούτως ή άλλως περιέχει πολύ σκληρά μέτρα ύψους 7,9 δισ. ευρώ.
Οι νέες προτάσεις των «θεσμών» προβλέπουν μειώσεις των ονομαστικών συντάξεων (κύριων και επικουρικών, κατάργηση του ΕΚΑΣ νωρίτερα από την κυβερνητική πρόταση, μεγαλύτερο ψαλίδισμα των μισθών στο δημόσιο τομέα, αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23% και κατάργηση φόρων στις επιχειρήσεις.
Η συγκυβέρνηση επιδιώκει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, γεγονός που θα συνδεθεί με τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Με «χρυσόχαρτο» την έγκριση προγράμματος επανεκπαίδευσης εργαζομένων που απολύθηκαν λόγω των επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης στην αμερικάνικη αγορά εργασίας, τοΚογκρέσο ετοιμάζεται να δώσει «πράσινο φως» στην κυβέρνηση Ομπάμα εγκρίνοντας πακέτο νομοσχεδίων που αναμένεται ότι θα ενισχύσουν τις εξουσίες και τις δυνατότητες της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση και στηνεπίτευξη εμπορικών συμφωνιών «ελεύθερου εμπορίου» με γρήγορες διαδικασίες (fast track).
Η προώθηση της ψήφισης νομοσχεδίων προς αυτή την κατεύθυνση συναντά ωστόσο την αντίδραση του μεγάλου ομοσπονδιακού συνδικάτου ΑFL-CIO καθώς και άλλων συνδικαλιστικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων που θεωρούν πως η διευκόλυνση της κυβέρνησης να περνά συμφωνίες «ελεύθερου εμπορίου» με άλλες χώρες ή περιφερειακούς οργανισμούς θα αυξήσει τις ήδη μεγάλες, αρνητικές επιπτώσεις στο εργασιακό και φυσικό περιβάλλον των ΗΠΑ.
Η πιθανή έγκριση των νομοσχεδίων από το Κογκρέσο θεωρείται «νίκη» της κυβέρνησης Ομπάμα καθώς θα επισπεύσει τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση συμφωνιών που είναι επί χρόνια αντικείμενο διαπραγμάτευσης όπως η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στις ΗΠΑ, τηνΙαπωνία, τον Καναδά και άλλες εννιά χώρες της ευρύτερης περιοχής του Ειρηνικού (TPP). Σύμφωνα με διεθνή πρακτορεία, τα νομοσχέδια που ετοιμάζεται να εγκρίνει το Κογκρέσο για την επίσπευση των διαδικασιών επίτευξης εμπορικών συμφωνιών και διεύρυνσης των εξουσιών του προέδρου, θα δίνουν τη δυνατότητα στο νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ να τις επικυρώνει ή να τις απορρίπτει, όχι όμως και να τις τροποποιεί ποικιλοτρόπως.
Ας σημειωθεί πάντως ότι στις 12 Ιούνη η πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων είχε απορρίψει, με ψήφους 302 έναντι 126, νομοσχέδιο για την επιτάχυνση της διαδικασίας επίτευξης της εμπορικής συμφωνίας ΤΡΡ, παρά την έκκληση που απηύθυνε την τελευταία στιγμή ο Πρόεδρος Ομπάμα για την έγκρισή της.

Ανεβαίνει κάθε ώρα που περνάει ο λογαριασμός των αντιλαϊκών μέτρων που επεξεργάζονται κυβέρνηση και δανειστές.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα έχει νέα συνάντηση στις 10.00 το πρωί με τους επικεφαλής της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Η συνάντηση που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με τους επικεφαλής των ιμπεριαλιστικών «θεσμών» αργά το βράδυ της Τετάρτης ολοκληρώθηκε στις 2 τα ξημερώματα.
Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παραμένει στις θέσεις της. Ωστόσο μετά τη νέα πρόταση των δανειστών η ελληνική κυβέρνηση προχωρά σε «προσαρμογές» πάνω στην δική της πρόταση, η οποία ούτως ή άλλως περιέχει πολύ σκληρά μέτρα ύψους 7,9 δισ. ευρώ.
Στις 14.00 έχει οριστεί η νέα συνεδρίαση του Eurogroup. Οι υπουργοί Οικονομικών στη χθεσινή συνεδρίαση που διακόπηκε πρόωρα έθεσαν τελεσίγραφο να επιτευχθεί «τεχνική» συμφωνία επί των μέτρων μέχρι τις 12 το μεσημέρι.
Οι νέες προτάσεις των «θεσμών» προβλέπουν μειώσεις των ονομαστικών συντάξεων (κύριων και επικουρικών, κατάργηση του ΕΚΑΣ νωρίτερα από την κυβερνητική πρόταση, μεγαλύτερο ψαλίδισμα των μισθών στο δημόσιο τομέα και αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%.
Η συγκυβέρνηση επιδιώκει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, γεγονός που θα συνδεθεί με τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Συνδέσεις Ειδήσεων: 

Σήμερα συμπληρώνονται ακριβώς πέντε μήνες από τις εκλογές που ανέδειξαν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το διάστημα αυτό ήταν αρκετό, για να αποκαλυφθεί ότι και αυτή η κυβέρνηση είναι συνέχεια των προηγούμενων σε ό,τι αφορά τη συνέπεια, με την οποία, από τη μια, υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και, από την άλλη, φορτώνει με νέα βάρη το λαό.
Ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα καταλήξει σε συμφωνία με τους δανειστές, αυτό που χαρακτηρίζει την πολιτική της είναι το σχέδιο που η ίδια κατέθεσε στους «θεσμούς» και το οποίο έγινε αποδεκτό ως μια «καλή βάση για συζήτηση».
Οι 47+8 σελίδες της κυβερνητικής πρότασης περιέχουν μέτρα που μειώνουν κι άλλο το λαϊκό εισόδημα, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για χιλιάδες ασφαλισμένους, διατηρούν και επεκτείνουν τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, δυναμιτίζουν παραπέρα το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Αντίστροφα, για το κεφάλαιο περιέχουν μέτρα που δεν θίγουν τον πυρήνα της κερδοφορίας του, ενώ η κυβέρνηση δίνει μάχη για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της ντόπιας πλουτοκρατίας στο «επενδυτικό πακέτο» της ΕΕ.
Αν δεν υπάρξει τώρα ισχυρή λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις, ενάντια στη νέα συμφωνία, τα πράγματα θα χειροτερέψουν κι άλλο για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στις γραμμές του, οι άλλοι φορείς της Κοινωνικής Συμμαχίας πρωτοστατούν για να σπάσει το κλίμα της ανοχής απέναντι στη συγκυβέρνηση, να αποκαλυφθεί ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής της και σαν τέτοια να οργανωθεί και να την αντιμετωπίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Οι αγώνες που έδωσε το ταξικό κίνημα όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης βρίσκουν συνέχεια στις κινητοποιήσεις όπου πρωτοστατούν οι ταξικές δυνάμεις και οι οποίες κλιμακώνονται.
Οι μάχες για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για την Υγεία, το Ασφαλιστικό, οι κλαδικές κινητοποιήσεις και οι αγώνες στους τόπους δουλειάς, τα μεγάλα συλλαλητήρια, όπως αυτά στις 11 Ιούνη, αλλά και το προχτεσινό με τους συνταξιούχους στην Αθήνα, δίνουν τον τόνο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Και μάλιστα, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση, η εργοδοσία και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός προσπαθούν να επιβάλουν «σιγήν ιχθύος», να εκβιάσουν συναίνεση στην αντιλαϊκή συμφωνία που «ψήνεται», ή να παρουσιάσουν «εναλλακτικά κινήματα», που καμιά σχέση δεν έχουν με το λαϊκό συμφέρον.
Τώρα, από τα πράγματα, μπαίνει το καθήκον της κλιμάκωσης με πανεργατική πανελλαδική απεργία τη μέρα που θα κατατεθούν τα μέτρα στη Βουλή.
Αυτό είναι το αίτημα που πρέπει να κυριαρχήσει στους τόπους δουλειάς και παράλληλα η δράση των συνδικάτων να είναι για την οργάνωση της απεργίας, ανεξάρτητα από το πότε αυτή θα προκηρυχτεί.
Ήδη, ορισμένοι κλάδοι, όπως οι ναυτεργάτες, ετοιμάζονται για απεργία με τα ιδιαίτερα αιτήματά τους, αλλά και ενάντια στα μέτρα που θα φέρει η νέα αντιλαϊκή συμφωνία. Οι εστίες αυτές πρέπει να πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα, να συμβάλουν σε μια συνολική αντιπαράθεση με την επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων, του λαού, να ανοίξουν το δρόμο της αντεπίθεσης.
Όλα θα κριθούν από τα βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, τα βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος, για να μπορέσει ο λαός πραγματικά να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 25 Ιούνη 2015

1795 Γάλλοι βασιλόφρονες και Βρετανοί στρατιώτες αποβιβάζονται στις γαλλικές ακτές της Βρετάνης για να καταπνίξουν τη Γαλλική αστική Επανάσταση.
1826 Στη μάχη του Διρού, οι οπλισμένες με δρεπάνια Μανιάτισσες σταματούν τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ, που έκαναν αιφνιδιαστική απόβαση, για να πλαγιοκοπήσουν τους οχυρωμένους, στα στενά του Αρμυρού, Μανιάτες. Μετά από αυτό, ο Ιμπραήμ εγκατέλειψε κάθε σκέψη να κατακτήσει τη Μάνη.
1925 Στρατιωτικό πραξικόπημα εκδηλώνεται στην Ελλάδα. Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανατρέπει την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου και εγκαθιδρύει δικτατορία, την οποία επιχειρεί να καλύψει με κοινοβουλευτικό μανδύα σχηματίζοντας κυβέρνηση, στην οποία παρέχουν την εμπιστοσύνη τους όλα σχεδόν τα αστικά κόμματα.
1943 Σχεδόν 100.000 λαού διαδηλώνουν στην Αθήνα διαμαρτυρόμενοι για την εκτέλεση 106 κομμουνιστών στο Κούρνοβο. Οι διαδηλωτές απαιτούν το σταμάτημα των εκτελέσεων, των συλλήψεων και την κατάργηση της ομηρίας. Στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής έπεσαν νεκροί 15 διαδηλωτές, ενώ τραυματίστηκαν 75.
1944 Τμήματα του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ μπαίνουν στη Νάουσα, απομονώνουν τη γερμανική φρουρά και παίρνουν από το εργοστάσιο Λαναρά 220 φορτία με ύφασμα, ρουχισμό και κουβέρτες.
1950 Ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής υποδαύλισης ξεσπά ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και τη Νότια Κορέα. Στις 27/6 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει την αποστολή στρατευμάτων για την υποστήριξη της Νότιας Κορέας, διεθνοποιώντας έτσι την πολεμική σύγκρουση. Στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε μετείχαν συνολικά 23 κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Τελικά ο πόλεμος έληξε με την υπογραφή ανακωχής (27/7/1953) και τη διατήρηση των συνόρων των δύο κρατών στο ύψος του 38ου Παραλλήλου. Το κόστος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης σε ανθρώπινες ζωές ήταν τρομακτικό. Σε σχεδόν 3.000.000 υπολογίζονται οι νεκροί ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό, αποτέλεσμα - μεταξύ άλλων - και των αδιάκριτων και ισοπεδωτικών βομβαρδισμών βορειοκορεατικών πόλεων από την αεροπορία των ΗΠΑ.
1951 Εγκαινιάζεται η έγχρωμη τηλεόραση από το δίκτυο CBS στη Νέα Υόρκη.
1991 Η Σλοβενία ακολουθεί το παράδειγμα της Κροατίας, αποχωρεί από τη Γιουγκοσλαβία και διακηρύσσει την ανεξαρτησία της.
1997 Πεθαίνει ο Γάλλος ωκεανογράφος Ζακ Ιβ Κουστό.



MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget