02/28/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

1. Η απροσδόκητη αποφυλάκιση Ρουπακιά μάς ξάφνιασε, μας έπιασε απροετοίμαστους. Δεν φτάνει η πνευματική ενότητα απέναντι στους νεοναζί, χρειάζονται πράξεις. Ναι, υπάρχει θέμα στην κοινωνία μας για το πώς προσλαμβάνουμε αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική πραγματικότητα». Αναρωτιέμαι πόσο η δολοφονία του Φύσσα έχει καταφέρει να επηρεάσει στο ελάχιστο πολιτικά τον καθένα μας.
2. Η γέρικη δημοκρατία μας με την ανοχή της απέναντι στους χρυσαυγίτες κατάφερε να τους αποχαλινώσει. Αν την ενδιέφερε, όπως διατείνεται, θα τους είχε θέσει εκτός νόμου. Οι χρυσαυγίτες κωλυσιεργούσαν στη δίκη και αλώνιζαν μέσα στην κοινωνία με τις ασχήμιες τους. Οι περισσότεροι δεν πατούσαν το πόδι τους στο δικαστήριο και όσοι το έκαναν είχαν μπει στο ρόλο του ήρωα μάρτυρα. Την κατάσταση δυσκολεύουν και οι λεγόμενες δυνάμεις Ασφαλείας, που είναι φίλα προσκείμενες στη Χρυσή Αυγή, όπως η ΔΙΑΣ, σύμφωνα με την καταγραφή της κάλπης. Οσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.

3. Φταίμε. Ακόμα και όταν είδαν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους, οι πολίτες δεν αντέδρασαν, πιστοί στη συνήθειά τους να κλείνουν τα μάτια. Ακολούθησαν οι ξυλοδαρμοί των αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας τόσο σε δημόσια θέα όσο και στα σκοτεινά, τους οποίους πάλι έβλεπαν οι πολίτες από τις τηλεοράσεις. Ηταν ζήτημα χρόνου η Χρυσή Αυτή να κάνει ένα θεαματικό χτύπημα, για να αποδείξει ότι κανείς δεν μπορεί να της θέσει όρια προς γνώση και συμμόρφωση. Είναι λυπηρό ότι έπρεπε να δολοφονηθεί ένας νέος για να ανοίξει ένας διάλογος μέσα στην κοινωνία, που κι αυτός ωστόσο ξέπεσε σε φλύαρους συναισθηματισμούς.

4. Η κατακερματισμένη κοινωνία μάς βοηθά να κατανοήσουμε πως μόνο στις δυνάμεις μας μπορούμε να στηριχτούμε, κυρίως απέναντι στο φαινόμενο του νεοναζισμού. Από σεβασμό στην ίδια τη ζωή, οφείλουμε να μη δείξουμε κανένα έλεος, αποκαλύπτοντας διαρκώς τόσο τα δεινά που προκαλούν όσο και την πηγή της προέλευσής τους. Μπροστά στο φαινόμενο του φασισμού, δεν αισθάνομαι ούτε για μια στιγμή αλληλέγγυος με όσα κορόιδα παπαγαλίζουν περί δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε με τους ελευθεριακούς αστούς που κρύβονται μέχρι να χρησιμοποιήσουν τους χρυσαυγίτες για ίδιον όφελος.

5. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πρεσβεία στην οποία θα αφήνουμε ατελέσφορα διαβήματα ή διαμαρτυρίες. Ούτε παίζουμε μαζί της προσφέροντας ανταλλάγματα, εξαιτίας των συνεχόμενων προκλήσεων που είναι η διασκέδαση των χαβαλέδων χρυσαυγιτών, για να μη συγκρουστεί μαζί τους η κυβέρνηση. Πρόκειται για δημόσιο κίνδυνο που οι μικροαστοί αυτής της χώρας τους έδωσαν κάθισμα στο κοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κάνει τα πάντα για να κρύψει το παρελθόν της. Ποτέ άλλοτε άνθρωποι δεν έθαψαν όπως όπως τα σύμβολά τους που είχαν αποτυπώσει με τατουάζ στο σώμα τους. Ποτέ άλλοτε δεν αρνήθηκαν τα λόγια, τις πράξεις και τα γραπτά τους. Μόνοι τους προσπάθησαν να κάνουν μια πλαστική εγχείρηση, ελπίζοντας ότι δεν θα τους αναγνωρίσουμε.

6. Δεν έχει καμία σημασία αν, λόγω της στιγμιαίας παράλυσης της Δικαιοσύνης και ενός νόμου επίμονου, ο δολοφόνος είναι ελεύθερος. Η συγκρατημένη πίκρα και αμηχανία μπροστά στον δολοφονημένο Φύσσα να γίνουν έμπρακτη σκληρή καταγγελία και να αποτελέσει η δίκη, έστω και τώρα, την αρχή για το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής. Η Δικαιοσύνη οφείλει να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη δίκη ρουτίνας ούτε για αστυνομικό μυθιστόρημα προς τέρψιν των μικροαστών, αλλά για εγκληματική οργάνωση.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ, από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ
Η ΚΕ του ΚΚΕ, ολόκληρο το Κόμμα και η ΚΝΕ, τιμάμε φέτος τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Το 1946 ήταν η χρονιά κατά την οποία συντελέστηκαν σημαντικά γεγονότα, άμεσα συναρτημένα με τη δημιουργία του ΔΣΕ, όπως:
  • Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (12 - 15 Φλεβάρη 1946), που άρχισε ακριβώς ένα χρόνο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας (12 Φλεβάρη 1945). Η 2η Ολομέλεια, έστω και με αντιφάσεις, ήταν εκείνη που αποφάσισε τη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα.
  • Η επίθεση ομάδας ανταρτών στο Σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου, τη νύχτα της 30ής προς 31η Μάρτη 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών.
  • Η ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών (28 Οκτώβρη 1946), που είναι ουσιαστικά η ημερομηνία ίδρυσης του ΔΣΕ. Η επίσημη μετονομασία έγινε στις 27 Δεκέμβρη 1946, με την έκδοση της Διαταγής του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, η οποία όρισε την «ονομασία των ανταρτικών Σωμάτων σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ».
Η 70ή επέτειος βρίσκει το ΚΚΕ να διεξάγει σταθερά και αποφασιστικά τον αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για τη συμμαχία τους και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, μέσα στις συνθήκες της αντεπανάστασης, που επικράτησε την περίοδο 1989 - 1991, αλλά και της σημερινής βαθιάς κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην πάλη. Επιδρούν παραλυτικά, αλλά και αποπροσανατολιστικά στις διαθέσεις των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, παρότι η βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η συντονισμένη εκδήλωσή της παγκοσμίως το 2008, τα ασταθή βήματα ανάκαμψης και η εκδήλωση αλλεπάλληλων κρισιακών φαινομένων στη συνέχεια, αποκαλύπτουν το αδιέξοδο του καπιταλισμού, τον ιστορικά παρωχημένο χαρακτήρα του.
Σε αυτόν τον αρνητικό, για το κομμουνιστικό κίνημα και τους λαούς, πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα, το ΚΚΕ έδωσε και δίνει σκληρές κοινωνικές και πολιτικές μάχες, ανασυγκροτημένο ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά, έχοντας διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική στις σύγχρονες συνθήκες και έχοντας ενισχύσει τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά του.
Το ΚΚΕ έχει απλώσει τις πιο βαθιές ρίζες του στο λαό πρωταρχικά με τους σκληρούς ταξικούς αγώνες πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ιδιαίτερα με τους αιματηρούς αγώνες του σε όλη τη δεκαετία του 1940, όπου περίοπτη θέση κατέχουν εκείνοι και εκείνες που έπεσαν στα βουνά, στα εκτελεστικά αποσπάσματα (Γουδή, Παύλου Μελά κα), στις φυλακές (Αίγινας κά), στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Μακρόνησος κά), στους τόπους εξορίας.
Όλοι αυτοί οι αγώνες, ιδιαίτερα ο ταξικός αγώνας του ΔΣΕ, αποτέλεσαν παράγοντα μεγάλης δύναμης και συνειδητοποίησης της κομμουνιστικής ευθύνης, ώστε το ΚΚΕ να σταθεί όρθιο κατά την αντεπανάσταση του 1989 - 1991, να αντλήσει δυνάμεις, για να διατηρήσει την ιστορική του συνέχεια, να αντιμετωπίσει την επίθεση διάλυσής του από το φραξιονιστικό οπορτουνισμό, που είχε συνενωθεί με τις άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου».
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ έχει την πεποίθηση ότι πραγματική και ουσιαστική τιμή στην Ιστορία του ΔΣΕ και γενικότερα στην ηρωική εκατοντάχρονη πορεία του ως Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελούν τόσο η διδαχή από αυτήν, όσο και η εξαγωγή συμπερασμάτων που ισχυροποιούν την ταξική πάλη σήμερα, τον αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ακριβώς γι' αυτό, η κριτική μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα της λαθολογίας, αλλά και του οπορτουνιστικού εξωραϊσμού, που αρνείται να βγάλει συμπεράσματα από το ιστορικό παρελθόν.
Η μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έχει αποτελέσει για το Κόμμα μας πολύτιμο εφόδιο, για τη διαμόρφωση της στρατηγικής του. Γνώμονα αποτελεί η επιστημονική ανάλυση της καπιταλιστικής πραγματικότητας, που είναι και εγγύηση για να μην οδηγεί η χρονική απόσταση από τα ιστορικά γεγονότα στην εκ του ασφαλούς κριτική, σε απόσπαση από το σύνολο των παραγόντων που τα διαμόρφωσαν.
Το ΚΚΕ δεν κρύβει τις αδυναμίες του υποκειμενικού παράγοντα που επέδρασαν αρνητικά στην έκβαση της πάλης του ΔΣΕ. Θεωρεί άστοχη και αποπροσανατολιστική, και προπαντός αντιεπιστημονική, την απόδοση σε αντικειμενικές αιτίες όλων των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν, τον εξωραϊσμό της πολιτικής του και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης.
Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων. Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες.
Διδάσκουν, φρονηματίζουν και διαπαιδαγωγούν ηθικά και πολιτικά η δράση και η αυτοθυσία των δεκάδων χιλιάδων νεκρών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, των τραυματιών, των φυλακισμένων για τη δράση τους στις γραμμές του και για την υπόθεσή του και όλων εκείνων που τίμησαν τα όπλα του αγώνα του στην Ελλάδα και την πολιτική προσφυγιά. Στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν νεολαίοι, οργανωμένοι στη Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ) και την ΕΠΟΝ, αποτελώντας περίπου το 80% της συνολικής δύναμης του ΔΣΕ.
Το ΚΚΕ τιμά όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, στο Γράμμο και στο Βίτσι, στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, στη Μακεδονία και στη Θράκη, στην Κρήτη, στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, παντού όπου βρόντηξε «ο Όλυμπος και πάλι».
Ο ΔΣΕ αναμετρήθηκε με την εγχώρια αστική τάξη, με το σύνολο των πολιτικών της δυνάμεων («δεξιών» και «κεντρώων»), με το κράτος τους και με τις συμμαχικές τους δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση των τελευταίων, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία μάχη του Γράμμου, ο ΔΣΕ παρέταξε περίπου 12.500 μαχητές και μαχήτριες με ελαφρύ οπλισμό, ενώ ο κυβερνητικός στρατός υπολογίζεται ότι παρέταξε πάνω από 100.000 άνδρες, διαθέτοντας ακόμα 120 πυροβόλα, πολλά θωρακισμένα και το σύνολο της αεροπορίας. Αυτή η άνιση ταξική αναμέτρηση καθιστά ακόμα μεγαλύτερη την ηθική και πολιτική αξία, την παρακαταθήκη του ΔΣΕ.
Ο ΔΣΕ ήταν λαϊκός στρατός. Στηρίχτηκε στην οργανωτική - πολεμική πείρα του ΕΛΑΣίτικου αγώνα στην Κατοχή και το Δεκέμβρη 1944. Η ΕΑΜική Αντίσταση στην Κατοχή και η κρίσιμη αντικειμενικά ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη είχαν αφήσει μεγάλη αγωνιστική κληρονομιά στη λαϊκή συνείδηση, στις μορφές οργάνωσης και πάλης.
Μεγάλη δύναμη του ΔΣΕ αποτέλεσαν οι δεσμοί του με το λαό, ιδιαίτερα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Οι φτωχές λαϊκές μάζες ήταν εκείνες που τροφοδότησαν τον ΔΣΕ με κάθε είδους βοήθεια, έμψυχο δυναμικό, τροφή και ρουχισμό, βοήθησαν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων, στη συγκέντρωση πληροφοριών, στην οργάνωση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής. Στον ΔΣΕ και στους λαογέννητους θεσμούς οργάνωσης της κοινωνικοπολιτικής ζωής (Λαϊκά Συμβούλια, Λαϊκή Πολιτοφυλακή, Λαϊκά Δικαστήρια), στους χώρους που επικράτησε ο ΔΣΕ, βρήκαν το συμπαραστάτη και τη δύναμη που αντιμετώπιζε πλήθος λαϊκών προβλημάτων, όπως την προστασία των παιδιών τους με τη σωτηρία τους από τους βομβαρδισμούς και τον εξανδραποδισμό, τη μόρφωσή τους με την ίδρυση σχολείων. Γι' αυτούς τους λόγους, το αστικό κράτος προχώρησε στην αναγκαστική μετακίνηση εκατοντάδων χιλιάδων από τα χωριά τους, εκείνους που φαρισαϊκά ονόμασε «ανταρτόπληκτους», προκειμένου να απομονωθεί ο ΔΣΕ από βασικές πηγές της δύναμής του.
Στον αντίποδα του αστικού στρατού, χαρακτηριστικό γνώρισμα του ΔΣΕ ήταν ο αγώνας του για το δίκιο του λαού, η αυταπάρνηση και η συνειδητή πειθαρχία. Συνδύαζε τη μαχητική εφαρμογή των διαταγών με τη δημοκρατία των συνελεύσεων σε διάφορες βαθμίδες του, όπου ασκούνταν κριτική των κατώτερων ιεραρχικά προς τους ανώτερους και αντιστρόφως, γινόταν εκτίμηση των πολεμικών επιχειρήσεων με πνεύμα αυτοκριτικής στάσης.
Ο ΔΣΕ ανέδειξε χιλιάδες στρατιωτικούς ηγέτες σε όλες τις βαθμίδες του, όπως οι: Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής), Χαρίλαος Φλωράκης (Γιώτης), Νίκος Τριανταφύλλου, Στέφανος Γκιουζέλης, Πάνος Ζάρας, Κώστας Καραγιώργης, Γιάννης Ποδιάς, Κώστας Κολιγιάννης (Αρβανίτης), Θανάσης Γκένιος (Λασσάνης), Παντελής Βαϊνάς, Γιώργος Ηλιάδης (Σοφιανός), Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας), Τάσος Πέτσας, Ρώμας Πέτσος, Γιώργης Βόγιας (Καρτσιώτης), Αντώνης Αγγελούλης (Βρατσάνος), Κοσμάς Σπανός (Αμύντας), Γιώργος Γιαννούλης, Θωμάς Πάλας (Κόζιακας), Δημήτρης Γιαννακούρας (Πέρδικας), Πολυχρόνης Βάης (Αχιλλέας Πετρίτης), Ηλίας Αλευράς, Κώστας Ξυδέας, Μιχάλης Παπαδάμος (Φεραίος), Μανώλης Σταθάκης, Αρίστος Καμαρινός, Κώστας Τσολάκης, Θύμιος Καψής (Ανάποδος), Γιώργος Γιαννούλης, Γιώργος Γεωργιάδης, Φώτης Σγούρος, Γεράσιμος Γρηγοράτος (Αστραπόγιαννος).
Στην ανάδειξη στρατιωτικών στελεχών υπογραμμίζεται ο ρόλος των Σχολών Αξιωματικών του ΔΣΕ, που επιπλέον συνέβαλαν στην ανάπτυξη και στη μαχητική του ικανότητα.
Στον ΔΣΕ υπηρέτησαν και αξιωματικοί που προέρχονταν από τον αστικό στρατό, όπως οι: Γιάννης Μαλαγάρης, Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης), Γιάννης Κιλισμανής, Στέφανος Παπαγιάννης, Κώστας Κανελλόπουλος, Παύλος Τομπουλίδης, Νίκος Τερζόγλου (Πύραυλος), Θόδωρος Καλλίνος (Αμάρμπεης), Κώστας Μπασακίδης, Χρήστος Στεφόπουλος, Δημήτρης Τσιτσιπής, Θεοδόσης Ζέρβας, Βασίλης Βενετσανόπουλος, Γιώργος Καλλιανέσης (Μεσσήνης), Γιάννης Μανιάς, Δημήτρης Κούκουρας, Θύμιος Ζούλας, Γιώργος Κατεμής, Κώστας Αντωνόπουλος (Κρόνος), Αλέκος Παπαγεωργίου, Γιώργος Κονταλώνης.
Αποφασιστικός παράγοντας στη λειτουργία του, στην εμψύχωση των μαχητών και μαχητριών του, στη διαπαιδαγώγηση και στην πολιτική στάση τους απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, αλλά και στους φαντάρους του αστικού στρατού, ήταν ο ρόλος των Πολιτικών Επιτρόπων.
Αναδείχτηκαν πολλοί Πολιτικοί Επίτροποι. Ενδεικτικά αναφέρονται οι: Νίκος Μπελογιάννης, Γιάννης Σαλάς, Βαγγέλης Ρογκάκος, Γιώργης Ερυθριάδης (Πετρής), Μήτσος Βαμβακάς, Λεωνίδας Στρίγκος, Νίκος Κανακαρίδης (Λάμπρος), Κώστας Λουλές, Κώστας Λαουτάρης, Γιώργος Κλαΐνος, Νιόνιος Τραϊφόρος, Παναγιώτης Υφαντής (Ηρακλής), Κώστας Καρκάνης (Τάκης), Νίκος Κλιάφας, Πέτρος Ιωσηφίδης, Σόνια Ελευθεριάδου, Ροΐδης Μιχαλάκης, Κατίνα - Τσβέτα Ανδρεοπούλου, Ελευθερία Ιωαννίδου, Κοσμάς Μπουκοβίνας, Λυδία Καλαϊτζίδου, Ασπασία Δασκαλοπούλου, Αντώνης Αντωνιάδης (Σίμος), Αριστείδης Θεοχάρης, Χρυσούλα Γκόγκογλου, Γιάννα Τρικαλινού, Μανώλης Φραγκιαδάκης, Μαρία Βέλιου (Παρασκευούλα), Δημήτρης Κύρλας, Μελπομένη Δημανοπούλου, Αθανασία Καλαϊτζίδου.
Η ιδεολογικοπολιτική δουλειά στον ΔΣΕ υπηρέτησε το στρατιωτικοπολιτικό στόχο του.
Αξιόλογη ήταν η εκδοτική δραστηριότητα. Εκδίδονταν τα έντυπα: «Εξόρμηση», «Προς τη Νίκη», «Δημοκρατικός Στρατός», «Νέος Μαχητής», «Αγροτικός Αγώνας», «Μαχήτρια», «Αγωνίστρια», «Παρτιζάνα» και άλλα. Πέρα από το κεντρικό τυπογραφείο του ΔΣΕ, κάθε Αρχηγείο Μεραρχίας έβγαζε καθημερινό δελτίο ειδήσεων και την εφημερίδα του. Ξεχωριστές εφημερίδες εκδίδονταν στη γλώσσα των Σλαβομακεδόνων, αλλά και των Μουσουλμάνων της Θράκης.
Εξάλλου, την περίοδο αυτή, κυκλοφορούσαν παράνομα: Στην Αθήνα και τον Πειραιά, ο «Ριζοσπάστης». Στη Θεσσαλονίκη, η «Λαϊκή Φωνή». Στο Βόλο, η «Λευτεριά». Στη Λάρισα, η «Λαϊκή Φωνή». Παράνομες κομματικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν και σε άλλες περιοχές, όπως ο «Μωρηάς» στην Πελοπόννησο, οι «Γκιναίοι» στη Σάμο κά.
Επίσης, συγκροτήθηκε το εκδοτικό «Ελεύθερη Ελλάδα», που εξέδωσε εκατοντάδες βιβλία σε χιλιάδες αντίτυπα.
Από τον Ιούλη του 1947 εξέπεμπε αρχικά από το Βελιγράδι και στη συνέχεια από το Βουκουρέστι ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα», με κομματική υπεύθυνη την Αφροδίτη Νοδάρα (Ελένη Μακρή), συντάκτες τους Γιώργη Αγγουράκη (Αλέκος Ψηλορείτης), Περικλή Καλοδίκη, Δημήτρη Χατζή, Μαριάννα Βεάκη και εκφωνητές τους Τάκη Λειβαδά και Γιάννα Καλοδίκη.
Η διαφώτιση εκφράστηκε και με ιδεολογικά μαθήματα, διαλέξεις και ομιλίες στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, που επικεντρώνονταν στην ανύψωση του ηθικού, αλλά και στην ενημέρωση για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και τα καθήκοντα του ΔΣΕ. Ακόμα, πραγματοποιούνταν μαθήματα για το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του ΚΚΕ.
Στα χωριά και τις πόλεις, τμήματα του ΔΣΕ σκορπούσαν έντυπο υλικό ή το τοιχοκολλούσαν. Αξιοποιήθηκαν και οι τηλεβόες, με τους οποίους τα τμήματα του ΔΣΕ απευθύνονταν και στους στρατιώτες του αστικού στρατού, καλώντας τους να μην πολεμούν ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό.
Όποτε επέτρεπαν οι συνθήκες, ειδικότερα στις επετείους, στα διάφορα τμήματα του ΔΣΕ, αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, διοργανώνονταν ψυχαγωγικές βραδιές με θεατρικά σκετς, απαγγελίες ποιημάτων και τραγούδια. Είχαν οργανωθεί θίασος και κινηματογραφικό συνεργείο.
Για την οργάνωση και τη διεξαγωγή της πολιτικής διαφώτισης είχε συγκροτηθεί Γραφείο Διαφώτισης στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ. Στην κεντρική διαφώτιση συμμετείχαν, ανάμεσα σε άλλους, οι: Τάκης Μαμάτσης, Παναγιώτης Μαυρομάτης, Ζήνων Ζορζοβίλης, Παρίσης Αγγελίδης, Βάσος Γεωργίου, Νίκος Σιμιτζής, Πασχάλης Πασχαλέφσκι, Απόστολος Σπήλιος.
Σημαντική ήταν η συμμετοχή των γυναικών στη δράση του ΔΣΕ, οι οποίες αποτελούσαν περίπου το 1/4 της συνολικής του δύναμης. 
Χίλιες είκοσι επτά (1.027) γυναίκες αναδείχτηκαν στο βαθμό του αξιωματικού και υπαξιωματικού του ΔΣΕ.
Στα τέλη του 1948, πάνω από το 20% της σύνθεσης των λαϊκών οργάνων ήταν γυναίκες.
Στις τότε συνθήκες της Ελλάδας, αλλά και ευρύτερα, όπου κυριαρχούσε η αντιδραστική αντίληψη για την κατωτερότητα του γυναικείου φύλου και όπου η ανισοτιμία της γυναίκας ήταν θεσμικά κατοχυρωμένη (δεν είχε ακόμα ούτε δικαίωμα ψήφου), ο ΔΣΕ εξύψωσε την εργάτρια και την κοπέλα του χωριού σε πρωταγωνίστρια των πολιτικών εξελίξεων, που άνοιγε το δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Η γυναίκα στον ΔΣΕ αποδείχθηκε ισάξια με τον άνδρα συναγωνιστή της. Σε αυτό συνέβαλε η ειδική δουλειά για τις γυναίκες που γινόταν στις γραμμές του ΔΣΕ και εκφράστηκε με τη δημιουργία της «Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ένωσης Γυναικών», της οποίας πρόεδρος ήταν αρχικά η Χρύσα Χατζηβασιλείου και στη συνέχεια η Ρούλα Κουκούλου.
Οι γυναίκες στον ΔΣΕ προκαλούσαν δέος στον πολλαπλάσιο και καλύτερα εξοπλισμένο αστικό ανδρικό στρατό. Ο «δοξασμένος» ελληνικός - αγγλικός - αμερικανικός στρατός ένιωθε ταπεινωμένος, όταν οι γυναίκες του ΔΣΕ, μαζί με τους άνδρες, κέρδιζαν μάχες κλονίζοντας το ηθικό του. Ταυτόχρονα, οι γυναίκες προσέφεραν στη Λαϊκή Πολιτοφυλακή και στα μετόπισθεν του εχθρού, με το σκόρπισμα προκηρύξεων, τη μετάδοση ειδήσεων, την οργάνωση λαϊκών διαμαρτυριών, αλλά και ως σύνδεσμοι ή συγκεντρώνοντας πληροφορίες.
Ο ΔΣΕ ανέδειξε χιλιάδες ηρωίδες, απλές μαχήτριες ή και με την ευθύνη του στρατιωτικού διοικητή και του Πολιτικού Επιτρόπου. Από τις φωτεινές μορφές των γυναικών μαχητριών είναι αδύνατο να ξεχωριστεί μία, γιατί οι φαινομενικά ξεχωριστές ιστορίες αίματος, αυτοθυσίας, πίστης στα ιδανικά, ενώνονται σε μία ενιαία ιστορία, εκείνη των χιλιάδων ανδρών και γυναικών που τίμησαν το ΚΚΕ, στρατεύτηκαν στον ΔΣΕ, έζησαν και θυσιάστηκαν ηρωικά για το λαό.
Εκπρόσωποί τους στα βουνά και στις πόλεις οι τιμημένες νεκρές ηρωίδες του ΚΚΕ: Ειρήνη - Μίρκα Γκίνη, Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, Αθηνά Μπενέκου, Βαγγελιώ Κλάδου, Μαρία Μποράκη, Μαρία Λιουδάκη, Αντζουλέτα Μερκούρη, Διονυσία Γρηγοράτου, Ελένη Οικονόμου, Ιορδάνα Σλατνίκου, Γερμανία Παΐκου, Τασία Κωνσταντινίδου, Ελένη Χρόνη, Περιστέρα Βλάχου, Πολυξένη Κανονίδου, Κούλα Ελευθεριάδου, Ισμήνη Σιδηροπούλου, η τσιγγάνα Μαγδαληνή Παναγιωτίδου και χιλιάδες άλλες.
Αναντικατάστατη υπήρξε στον αγώνα του ΔΣΕ η συμβολή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του. Στην αρχή της οργάνωσής της στερούνταν γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και τα πιο στοιχειώδη μέσα. Χρησιμοποιούνταν πανιά και πουκάμισα για γάζες, ενώ για βαμβάκι αυτό που έβγαζε ο λαός των χωριών απ' τα μαξιλάρια και τα παπλώματά του.
Με την ακούραστη προσπάθεια μαχητών και υποστηρικτών του ΔΣΕ χτίστηκαν νοσοκομεία, το μεγαλύτερο στην Άσπρη Πέτρα του Γράμμου, καθώς και στην περιοχή των Πρεσπών, στον Ταΰγετο, στο Βίτσι, στα Ψιανά, στο Ζαγόρι, στη Σπινάσα και σε πολλές ακόμα περιοχές. Χτίστηκαν θάλαμοι ακόμα και με κορμούς δέντρων.
Παράλληλα, αντιμετωπίστηκε, όσο αυτό ήταν δυνατό, η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, με την οργάνωση Σχολών. Από τη Σχολή Μεσαίων Υγειονομικών Στελεχών του ΔΣΕ αποφοίτησαν συνολικά 152 και ονομάστηκαν Ανθυπολοχαγοί της Υγειονομικής Υπηρεσίας. Αργότερα, ακολούθησε νέα σειρά με άλλους 75. Από τη Σχολή Νοσοκόμων αποφοίτησαν πάνω από 300 άντρες και γυναίκες.
Στην οργάνωση και λειτουργία της Υγειονομικής Υπηρεσίας του ΔΣΕ είχαν αποφασιστική συμβολή οι γιατροί και ορισμένοι φοιτητές Ιατρικής. Ανάμεσά τους ο καθηγητής της Ιατρικής Πέτρος Κόκκαλης, οι γιατροί Γιώργος Τζαμαλούκας, Νώντας Σακελλαρίου, Νίκος Κοκουλιός ή Παλιούρας (χρονικά ο πρώτος γιατρός στον ΔΣΕ), Γιώργος Νεδέλκος, Τάκης Σκύφτης, Βασίλης Δαδαλιάρης, Αυγή Κτενά, Καίτη Νικολέττου - Γκιζέλη, Καίτη Ποτήρη, Βασιλική Κριτσίκη, η φοιτήτρια Πάτρα Μονά ή Σπέγγου. Συνέβαλαν, επίσης, εθελοντές γιατροί από άλλες χώρες, όπως ο Ούγγρος γιατρός Τιμπόρ, αλλά και γιατροί του αστικού στρατού που προσχώρησαν στον ΔΣΕ, όπως ο Παναγιώτης Πετρόπουλος.
Οι λιγοστοί γιατροί, με τη βοήθεια του υγειονομικού και άλλου προσωπικού, παρά τις τρομακτικές ελλείψεις, την πλήρη απουσία των κατάλληλων συνθηκών που απαιτούσε το έργο τους, επιτέλεσαν άθλους, διεξάγοντας μια συνεχή πάλη ενάντια στο θάνατο. Κατάφεραν να περιθάλψουν και να σώσουν τη ζωή χιλιάδων μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ. Μόνο στο χώρο Γράμμου - Βίτσι περιέθαλψαν συνολικά περί τους 12.000 μαχητές και μαχήτριες.
Όσα κατόρθωσαν οι γιατροί και οι υγειονομικοί του ΔΣΕ πήγαζαν απ' την πίστη στο δίκιο του αγώνα του. Πολλοί θυσιάστηκαν, ιδιαίτερα από τους τραυματιοφορείς, που μεγάλος αριθμός τους ήταν γυναίκες, αλλά και γιατροί.
Ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ συμμετείχαν και άνθρωποι των επιστημών, των Γραμμάτων και των Τεχνών, όπως οι λογοτέχνες Δημήτρης Χατζής, Φώτης Αγγουλές, Γιώργης Σεβαστίκογλου, Τάκης Αδάμος, Γιώργης Λαμπρινός, Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, Αλέξης Πάρνης, Νίκος Κυτόπουλος, Κώστας Πουρνάρας (Μπόσης), Άνθος Φιλήτας (Άνθιμος Χατζηανθίμου), Βασίλης Πηγής, Νίκος Παπανδρέου, ο ιστορικός Γιώργης Ζωίδης, ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας, ο οπερατέρ και φωτογράφος Απόστολος Μουσούρης, οι ηθοποιοί Γιάννης Βεάκης, Αντώνης Γιαννίδης, οι εικαστικοί Γιώργος Δήμου, Γιώργος Γούλας και άλλοι.
Στάθηκαν δίπλα και βοήθησαν τον ΔΣΕ από χώρες του εξωτερικού όπου βρίσκονταν, ο γλύπτης Μέμος Μακρής, ο φιλόλογος Γιώργης Αθανασιάδης, οι λογοτέχνες Έλλη Αλεξίου, Μέλπω Αξιώτη, Θεοδόσης Πιερίδης, Έλλη Λαμπρίδη, Θράσος Καστανάκης και πολλοί ακόμα.
Στο πλευρό του ΔΣΕ βρίσκονταν από κάθε μετερίζι, όπως αυτό των εξοριών, των φυλακών, των διώξεων ή άλλο, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, μια πλειάδα συγγραφέων και ποιητών, όπως οι Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Βάρναλης, Άγγελος Σικελιανός, Τάσος Λειβαδίτης, Θέμος Κορνάρος, Κώστας Γιαννόπουλος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Μανώλης Αναγνωστάκης, Βικτωρία Θεοδώρου, Διδώ Σωτηρίου, Ανδρέας Φραγκιάς, Μιχάλης Κατσαρός, Στρατής Δούκας, Γιώργος Κοτζιούλας, Μενέλαος Λουντέμης, Νίκος Καρούζος, Νίκος Καββαδίας, Γιώργος Βαλέτας, Κώστας Καλατζής (Θεσσαλός), Άλκη Ζέη, Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο χαράκτης Α. Τάσσος, οι εικαστικοί Γιώργης Φαρσακίδης, Γιάννης Στεφανίδης, Βάλιας Σεμερτζίδης, Βασίλης Αρμάος, Δημήτρης Γιολδάσης, Θωμάς Μώλος, Χρήστος Δαγκλής, Βασίλης Βλασίδης, Βάσω Κατράκη, Κατερίνα Χαριάτη - Σισμάνη, ο μουσικοκριτικός Φοίβος Ανωγειανάκης, ο μουσικοσυνθέτης Αλέκος Ξένος, ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, ο καθηγητής πανεπιστημίου Γιάννης Ιμβριώτης, η παιδαγωγός Ρόζα Ιμβριώτη, ο κριτικός τέχνης Μάρκος Αυγέρης, οι ιστορικοί Γιάννης Κορδάτος και Δημήτρης Φωτιάδης, οι ηθοποιοί Μάνος Κατράκης, Αλέκα Παΐζη, Τζαβαλάς Καρούσος, Τίτος Βανδής, Ασπασία Παπαθανασίου, Ολυμπία Παπαδούκα, Μαλαίνα Ανουσάκη, Αργυρώ Βόκοβιτς, Καίτη Ντιριντάουα, Ταϋγέτη, Νίκος Φέρμας, Γιώργος Γιολάσης, Κώστας Μπαλαδήμας, η ηθοποιός και λογοτέχνης Ζωρζ Σαρή, ο στιχουργός Κώστας Βίρβος, ο μουσικοσυνθέτης Θόδωρος Δερβενιώτης και πολλοί άλλοι.
Επίσης, χιλιάδες αγωνιστές, στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των καιρών, γράφοντας ποιήματα ή εκφράζοντας το λαϊκό αγώνα μέσα από τη ζωγραφική και τα σκίτσα.
Ο αγώνας του ΔΣΕ ενέπνευσε και ξένους ποιητές παγκόσμιας εμβέλειας, όπως τον Ναζίμ Χικμέτ, τον Πάμπλο Νερούντα, τον Πωλ Ελυάρ και άλλους.
Και σήμερα ο αγώνας του ΔΣΕ πολλούς εμπνέει, αλλά και ενοχλεί τον ταξικό αντίπαλο και όσους συμβιβάζονται μαζί του. Η αστική τάξη και αυτοί που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της έχουν εξαπολύσει τόνους λάσπης εναντίον του ΔΣΕ.
Η αστική τάξη και οι συνοδοιπόροι της συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή ξέρουν καλά ότι αντιπροσώπευε την ανώτερη μορφή πάλης, σε περίοδο που αντικειμενικά διεξαγόταν ταξική σύγκρουση για το «ποιος - ποιον», για την εξουσία. Τον πολεμούν, γιατί έχουν κάθε συμφέρον να αποκρύπτουν από το λαό την πηγή κάθε αδικίας, δηλαδή την αντίθεση κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας. Έχουν συμφέρον να παρεμποδίζουν τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις από το να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
Τα περί «ξενοκίνητων ΕΑΜοβούλγαρων» και «κομμουνιστοσυμμοριτών», των περασμένων δεκαετιών, αναπαράγονται και πάλι από τη φασιστική Χρυσή Αυγή, συστατικό τμήμα του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος. Αναπαράγονται από όλους εκείνους που έχουν ίνδαλμα τους ταγματασφαλίτες και τα χιτλερικά τάγματα εφόδου, θεωρία τους τη ρατσιστική «φυλετική καθαρότητα» και πρακτική τους τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον του λαού και των αγωνιστών του.
Από κοντά και όσοι αναποδογυρίζουν την Ιστορία μέσα από την «αναθεώρησή» της και την προβολή της ανιστόρητης, αντιεπιστημονικής και αντικομμουνιστικής θεωρίας των «δύο άκρων», για να καταλήξουν στην ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, του Χίτλερ με τον Στάλιν, ο οποίος ηγήθηκε ενός τιτάνιου αγώνα για τη συντριβή του ναζιστικού τέρατος. Σε αυτόν τον αγώνα, η Σοβιετική Ένωση προσέφερε 20.000.000 νεκρούς και περίπου 10.000.000 ανάπηρους και τραυματίες.
Η λαθολογία, το δήθεν μάταιο του αγώνα, το ιδεολόγημα ότι η επιλογή της ένοπλης πάλης ήταν τυχοδιωκτισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ και προσωπικά του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και ο εκλεπτυσμένος αντικομμουνισμός αποτελούν συστατικά στοιχεία της αστικής προπαγάνδας, τα οποία αναπαράγονται και από τον οπορτουνισμό, στις διάφορες παραλλαγές του και ως προς τις αιτίες της ήττας του ΔΣΕ, αλλά και ως προς τη δράση του ΚΚΕ.
Και ο οπορτουνισμός συγκαλύπτει τη βία του αστικού κράτους, που εκφράζεται με τη νομοθεσία, τους θεσμούς, τα όργανα εξουσίας. Συγκαλύπτει και την πολύμορφη βία που ασκούν οι καπιταλιστές κατά των εργατών και των εργατριών, των εργαζομένων μισθωτών στους τόπους δουλειάς.
Τέτοιες τοποθετήσεις δείχνουν πως οι υποστηρικτές τους τάσσονται στην πραγματικότητα υπέρ της αντιδραστικής και ανορθολογικής θεωρίας του «τέλους της Ιστορίας», σε πείσμα αυτού που επιβεβαιώθηκε χιλιάδες φορές ότι η ιστορική εξέλιξη διέπεται από τις νομοτέλειες της ταξικής πάλης.
Κάθε εργάτης και εργάτρια, κάθε νέα και νέος, που αρχίζει τη ζωή μέσα στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί το δίκιο του εκμεταλλευτή, μπορεί και έχει κάθε συμφέρον να αντιληφθεί, με τη συμβολή του ΚΚΕ, την αιτία και το στόχο της ιδεολογικής επίθεσης των άμεσων ή έμμεσων απολογητών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Επιδιώκουν να χτυπήσουν την ταξική πάλη σήμερα, προκειμένου να περάσει δίχως κινδύνους για την καπιταλιστική εξουσία η στρατηγική του κεφαλαίου, η διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ανεξάρτητα από τις παραλλαγές, με τις οποίες εκφράζονται η αντίθεση στον αγώνα του ΔΣΕ, η συκοφάντηση και η παραποίησή του, η στρατηγική είναι ενιαία: Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να μείνουν ανήμπορα μπροστά στις συνέπειες των αντιφάσεων, της σαπίλας και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού ή να αρκεστούν στην αδιέξοδη πάλη της δήθεν «διόρθωσής» του.
Καμιά συκοφαντική, αντικομμουνιστική και οπορτουνιστική επίθεση δεν μπορεί να σκιάσει τον αγώνα του ΚΚΕ, τον αγώνα του ΔΣΕ, τη λεβεντιά και το ήθος του. Είναι χρέος μας να διαδοθεί περισσότερο η ιστορική αλήθεια. Οι νεότερες γενιές να γνωρίσουν τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Ο ΔΣΕ διεξήγε έναν αγώνα αναγκαίο.
Η αστική πλευρά είχε κατά πολύ χάσει τη δυνατότητα χειραγώγησης της λαϊκής πλειονότητας. Έφερε το βαθύ στίγμα, είτε της συνεργασίας με τους κατακτητές, είτε της φυγής, είτε της αποχής από τον απελευθερωτικό αγώνα. Αντίθετα, το ΚΚΕ, ως καρδιά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της λαϊκής ένοπλης πάλης στα χρόνια της Κατοχής, είχε κερδίσει το μεγαλύτερο τμήμα του λαού. Αντικειμενικά, είχε αλλάξει ο συσχετισμός ανάμεσα στις δύο βασικές αντίπαλες τάξεις, την αστική τάξη και την εργατική μαζί με τα λαϊκά στρώματα.
Ο εγκλωβισμός του ΚΚΕ και των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής (1943), στις Συμφωνίες του Λιβάνου (1944) και της Καζέρτας (1944), η ήττα του Δεκέμβρη 1944, καθώς και η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, δεν είχαν επιφέρει την επιδιωκόμενη από τις αστικές δυνάμεις αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε δικό τους όφελος, παρά και την ορισμένη ανασυγκρότηση του αστικού κράτους που πέτυχαν μετά το Δεκέμβρη, κυρίως χάρη στη στήριξη της Μ. Βρετανίας.
Αντικειμενικά, μετά την απελευθέρωση οξύνθηκε η σκληρή ταξική ένοπλη αναμέτρηση που είτε θα οδηγούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, με απομόνωση και των ξένων στηριγμάτων της, είτε στην ήττα των λαϊκών δυνάμεων, στην απομόνωση του ΚΚΕ και στην επανασταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι τελείως αβάσιμος ο ισχυρισμός, που μέχρι και σήμερα προβάλλεται, ότι αν είχε τηρήσει και η αστική πλευρά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, θα μπορούσε να υπάρξει στην Ελλάδα μια κατά βάση ομαλή δημοκρατική εξέλιξη.
Το ίδιο αβάσιμος και εκ του πονηρού, με στόχο αποκλειστικά το ΚΚΕ, είναι και ο ισχυρισμός ότι το ΚΚΕ και ο λαός θα είχαν όφελος, εάν το ΕΑΜ έπαιρνε μέρος στις βουλευτικές εκλογές της 31ης Μάρτη 1946.
Οι διωγμοί χιλιάδων ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών, που αναγκάστηκαν να βγουν στα βουνά και άλλοι να πάρουν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς (Μπούλκες και αλλού), η αθώωση και οργανική ενσωμάτωση των ταγματασφαλιτών και όλων των υπόλοιπων δοσιλογικών οργανώσεων στους ένοπλους και διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, η παρουσία χιλιάδων του βρετανικού στρατού στην Ελλάδα και μετά το 1945, όλα αυτά και άλλα μαζί αποτελούσαν όρους για την καπιταλιστική ανασύνταξη και ανασυγκρότηση, μετά από τις μεγάλες καταστροφές του πολέμου, τη «μαύρη» αγορά και τις άλλες συνέπειες.
Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.
Οργίαζαν οι συμμορίες των Σούρλα, Κατσαρέα, Μαγγανά, Τσαούς Αντών, της «Χ» και δεκάδων άλλων σε όλο τον ελλαδικό χώρο, συνεργατών των κατακτητών και πληρωμένων δολοφόνων, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί είχαν υπό την προστασία τους, με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.
Σε αυτές τις συνθήκες και με νοθευμένους τους εκλογικούς καταλόγους πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές της 31ης Μάρτη 1946.
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στις εκλογές του 1946 θα αποτελούσε νομιμοποίηση μιας βαθύτατα αντιλαϊκής κατάστασης και θα καλλιεργούσε αυταπάτες ότι ήταν δυνατό, μέσω των εκλογών, να ανατραπεί η προδιαγεγραμμένη στρατηγική των εγχώριων και ξένων καπιταλιστικών δυνάμεων να τσακίσουν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, θα αποδεκάτιζε αμαχητί το λαϊκό κίνημα.
Παράλληλα, μετά τις εκλογές της 31ης Μάρτη 1946 και το νόθο δημοψήφισμα της 1ης Σεπτέμβρη 1946 για την επιστροφή του βασιλιά, η κρατική καταστολή θωρακίστηκε ακόμα περισσότερο με το Γ΄ Ψήφισμα (1946), τον Α.Ν. 509/1947 «διά την διάδοσιν ιδεών εχουσών σκοπόν την ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος» κά.
Μπροστά στο δίλημμα «υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση», το λαϊκό κίνημα επέλεξε το δεύτερο δρόμο. Ο ΔΣΕ απέδειξε ότι τα λάθη του ΚΚΕ δεν οφείλονταν σε πρόθεση συμβιβασμού και ενσωμάτωσης. Ο ΔΣΕ είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας» και της κατάργησης των ταξικών διαχωριστικών γραμμών. Ο ΔΣΕ έσωσε την τιμή του λαού και του ΚΚΕ.
Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν αγώνας διεθνιστικός. Το ΚΚΕ, στις συνθήκες που διαμόρφωσε ο λόγος του Τσόρτσιλ στο Φούλτον περί «σιδηρού παραπετάσματος» (Μάρτης 1946), το Δόγμα Τρούμαν (1947), το Σχέδιο Μάρσαλ (1947) και η ίδρυση του ΝΑΤΟ (Απρίλης 1949), εκπλήρωσε και αυτήν τη φορά στο ακέραιο το διεθνιστικό χρέος του απέναντι στην εργατική τάξη και τα άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, με τεράστιες θυσίες και με τρόπο μοναδικό στον καπιταλιστικό ευρωπαϊκό χώρο.
Η μεγάλη διεθνιστική προσφορά του ΚΚΕ και του ΔΣΕ αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός ότι υποχρέωσαν τις δύο πιο ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, να έχουν στραμμένη ενεργά την προσοχή τους στο ένοπλο λαϊκό κίνημα της Ελλάδας, να χρηματοδοτούν την εγχώρια αστική τάξη, για να σταθεί στα πόδια της και να εμπλέκονται κυρίαρχα στις υποθέσεις της, διοικητικά και πολιτικά, για να θωρακιστεί το κράτος της.
Ο ΔΣΕ λειτούργησε ως ασπίδα των Λαϊκών Δημοκρατιών της Αλβανίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στα κρίσιμα χρόνια 1946 - 1949.
Το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα Μπολσεβίκων (ΚΚΣΕ) και άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, στάθηκαν δίπλα στο ΚΚΕ και βοήθησαν τον αγώνα του ΔΣΕ με πολλούς τρόπους, καθώς και για την αντιμετώπιση των συνεπειών της συντεταγμένης υποχώρησης των δυνάμεων του ΔΣΕ μετά την τελευταία μάχη στο Γράμμο. Υποδέχτηκαν και φιλοξένησαν 25.000 παιδιά (που κυριολεκτικά σώθηκαν από την πείνα, τους βομβαρδισμούς και τα «αναμορφωτήρια» της βασίλισσας Φρειδερίκης). Στη συνέχεια, υποδέχτηκαν δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες, που βρήκαν στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θερμή φιλοξενία, εργασία, μόρφωση και πολιτισμό, ασφάλεια για τους ίδιους και τις νεότερες γενιές των πολιτικών προσφύγων.
Σημαντική ήταν η διεθνής αλληλεγγύη προς τον ΔΣΕ που αναπτύχθηκε από δυνάμεις του εργατικού - λαϊκού, του κομμουνιστικού κινήματος, σε καπιταλιστικές χώρες. Μία από τις πολλές εκφράσεις της αποτέλεσε η επίσκεψη γαλλικής αντιπροσωπείας στην Ελεύθερη Ελλάδα και στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ το 1949, που συμπεριλάμβανε τον μεγάλο ποιητή Πωλ Ελυάρ.
Αυτές οι ενέργειες αποτέλεσαν έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης, έστω και διαβαθμισμένης ανάμεσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα.
Ο ΔΣΕ ιδρύθηκε, αναπτύχθηκε και έδρασε αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που η λήξη του συνοδεύτηκε από μεταστροφή στη διάταξη των διεθνών καπιταλιστικών συμμαχιών. Παρά τη σημαντική αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη και την Ασία υπέρ των κομμουνιστικών δυνάμεων, αυτός παρέμενε υπέρ του καπιταλισμού, με επίκεντρο τις ΗΠΑ. Μάλιστα, ενίσχυε τις θέσεις του, περνώντας σε φάση ανασυγκρότησης, κήρυξης του «ψυχρού πολέμου» και προσπάθειας διάβρωσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων εξουσίας.
Σε αυτές τις συνθήκες, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, πρωταρχικά η Σοβιετική Ένωση και τα Κομμουνιστικά Κόμματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, δεν κράτησε σε όλη την περίοδο του αγώνα του ΔΣΕ την ίδια στάση αναφορικά με τη γενίκευση της ένοπλης πάλης στην Ελλάδα.
Η διαφοροποιημένη στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων εξουσίας σχετιζόταν με το πώς εκτιμούσαν τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς των πρώην συμμάχων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως των ΗΠΑ, απέναντι στις υπό διαμόρφωση εργατικές - λαϊκές εξουσίες των βαλκανικών χωρών και των άλλων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Σε πρώτη φάση, θεωρούσαν ότι η γενίκευση της ένοπλης πάλης στην Ελλάδα μπορούσε να λειτουργήσει ως αφορμή παγκόσμιας σύρραξης, την οποία επεδίωκαν να αποτρέψουν. Στη συνέχεια, με την παραπέρα σκλήρυνση της στάσης των ΗΠΑ, μέσω του Δόγματος Τρούμαν και του Σχεδίου Μάρσαλ, η γενίκευση της ένοπλης πάλης στην Ελλάδα είχε τη σύμφωνη γνώμη τους, δίχως όμως να συνοδεύεται και από την ανάλογη βοήθεια.
Το ζήτημα της στάσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στον ΔΣΕ θα διαφωτιστεί πλήρως με την πρόσβαση στο αναγκαίο και άγνωστο ακόμα αρχειακό υλικό.
Η όξυνση της ταξικής πάλης σε διεθνές επίπεδο δεν βρήκε ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά προετοιμασμένο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όπου επιπλέον στις γραμμές του διεξαγόταν έντονη διαπάλη.
Η απόσπαση 8 χωρών από το ιμπεριαλιστικό σύστημα μετά το 1945 (Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, ΛΔ Γερμανίας, Γιουγκοσλαβία) δεν συνιστά επιβεβαίωση της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτές τις χώρες βάρυνε ο καθοριστικός απελευθερωτικός ρόλος του Κόκκινου Στρατού και μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο γενικότερος ισχυροποιημένος ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ιδιαίτερα στις χώρες όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα βρίσκονταν στην εξουσία ή στην πάλη για την εξουσία, συνέχιζαν να κυριαρχούν οι αντιφάσεις της στρατηγικής του, που είχαν εκφραστεί και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρωταρχικό ήταν ότι δεν εκτιμήθηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ως ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές των καπιταλιστικών κρατών και δεν είχε διακηρυχτεί ως κοινός στρατηγικός στόχος η πάλη για την έξοδο από τον πόλεμο με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Ο αγώνας του ΔΣΕ βρέθηκε εκείνη την περίοδο υπό την επίδραση των αντιφάσεων και αδυναμιών της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, άρα και του ΚΚΕ. Το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να βγάλει σωστά συμπεράσματα από την πορεία του ΕΑΜικού κινήματος στην Κατοχή (Συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας, πολιτική της «εθνικής ενότητας») και το Δεκέμβρη 1944. Η πολιτική διακυβέρνηση, που ονομαζόταν «Λαοκρατική» στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και θεωρούνταν μεταβατική προς το σοσιαλισμό, αποτελούσε ουτοπία.
Παρ' όλα αυτά, υπήρχε δυνατότητα ο ΔΣΕ να νικήσει, με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα επέφερε την αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και θα οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη και εξέγερση, με επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και άλλες). Το 1946, ο αστικός στρατός δεν είχε ακόμα αναδιοργανωθεί και μέσα στις γραμμές του υπήρχαν πολλές οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το ίδιο διάστημα, παρέμεναν ελεύθεροι πολλές χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες, ενώ το αστικό κράτος δεν είχε ακόμα ερημώσει τα χωριά.
Ωστόσο, η ηγεσία του ΚΚΕ, αν και δεν συνταυτίστηκε με τη θέση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (Στάλιν, Δημητρώφ κά) υπέρ της συμμετοχής του ΕΑΜ στις εκλογές του 1946, δεν προχώρησε έγκαιρα και αποφασιστικά στην οργάνωση της γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης.
Στη συνέχεια το ΚΚΕ, έχοντας καθαρό ότι η ένοπλη πάλη δεν γινόταν να παραμένει ως δευτερεύον μέσον πίεσης για «ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις» (αυτό επιβεβαίωναν και τα γεγονότα), προσπαθούσε να επιταχύνει τους ρυθμούς για τη γενίκευση του ένοπλου αγώνα. Όμως, ο χρόνος κυλούσε σε βάρος της τελικής αναμέτρησης, της αποτελεσματικότητας του ΔΣΕ. Μέτρησε και στο πρόβλημα των εφεδρειών του ΔΣΕ.
Εβδομήντα χρόνια μετά, το αστικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί να αναμορφωθεί, προκειμένου να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, να εκτονώσει την αγανάκτησή του από τον πόλεμο ενάντια στις ανάγκες, αλλά και κατακτήσεις του, που διεξάγουν η καπιταλιστική τάξη και η εξουσία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που κινείται στη γραμμή των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η Ιστορία διδάσκει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση, όποια ονομασία και αν έχει και οποιοδήποτε κόμμα και αν συμμετέχει σε αυτήν, εφόσον η πολιτική εξουσία, τα μέσα παραγωγής και όλος ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, εφόσον η Ελλάδα συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ, έμπειρο και διδαγμένο, φιλοδοξεί και μπορεί να γίνει ο φάρος της νέας και νικηφόρας ταξικής αναμέτρησης για το σοσιαλισμό, που είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός.
Αθήνα, Φλεβάρης 2016
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ 

Η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να ζητήσει, μαζί με Γερμανία και Τουρκία, ΝΑΤΟική συνδρομή προς διαχείριση των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, τη φορτώνει με τεράστιες ευθύνες, επιμεριζόμενες σε δύο βασικούς άξονες:
-- Κατ' αρχάς, ρίχνει νερό στο μύλο «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου, καθώς στο τραπέζι των σχεδιασμών μπαίνουν προς «συζήτηση» και οι τουρκικές διεκδικήσεις, όπως λίγο - πολύ ομολόγησε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ.
-- Επιπλέον, η συγκέντρωση στο Αιγαίο πρόσθετων στρατιωτικών δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας «δένει» με ευρύτερα σχέδιά της σε όλο το φλεγόμενο τόξο από την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, στην κόντρα της με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία.
Δύσοσμο παζάρι
Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ανθίσταται, αλλά επιδιώκει ενεργό, πολύμορφη συμμετοχή στους τέτοιους σχεδιασμούς, υπηρετώντας επιδιώξεις εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων για γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερα μερίδια από την καπιταλιστική λεία.
Τα σχέδιά τους αυτά συγκρούονται με αντίστοιχους σχεδιασμούς της τουρκικής αστικής τάξης, με δεδομένες τις επιδιώξεις της να εξασφαλίσει δικά της συμφέροντα στο Αιγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με άλλες αστικές τάξεις (ελληνική, ρωσική, συριακή κ.λπ.).
Εξ ου και η Αγκυρα θέτει ξανά στο παζάρι, που εξελίσσεται στο ΝΑΤΟ, όλο το πακέτο των διεκδικήσεών της (αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, μη αναγνώριση στην Ελλάδα του δικαιώματος έρευνας και διάσωσης σε εκτεταμένες περιοχές του Αιγαίου, εύρος ελληνικών χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, κυριαρχία σε νησιά και νησίδες κ.ά.).
Η δε ελληνική κυβέρνηση, ωσάν εξαπατημένη παρθένα, ...εξανίσταται. Γιατί η ίδια, κάνοντας το «καλό μαθητή» στο... κολέγιο του ΝΑΤΟ, έσπευσε να παράσχει λιμάνια ανεφοδιασμού για τα πλοία του στο Αιγαίο, ενώ σε προηγούμενη φάση διαβεβαίωνε ότι θα παράσχει και αεροπορικές βάσεις για επιχειρήσεις ενάντια στους τζιχαντιστές - άλλο ένα πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Με όπλο τις τέτοιες υπηρεσίες της καλεί το ΝΑΤΟ να... ελέγξει τη συμπεριφορά της Τουρκίας.
Αφόρητη υποκρισία
Η υποκρισία των αστών είναι αφόρητη. Η ίδια η αστική τάξη της χώρας, κρίνοντας ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα οι μπίζνες του κεφαλαίου, αποδέχτηκε, μετά την κρίση των Ιμίων, στην αμερικανικής έμπνευσης Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτης - Ντεμιρέλ, 1997), να αναγνωρίσει «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα»στο Αιγαίο. Οπως, επίσης, αποδέχτηκε την κατάργηση των ορίων ευθύνης, αποδεχόμενη την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για τον «κοινό» ελληνοτουρκικό χώρο.
Η ίδια η αστική τάξη της χώρας γνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ γκριζάρει εδώ και χρόνια το Αιγαίο, αντιμετωπίζοντάς το ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο. Οτι γενικώς, δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών - μελών του και προσεγγίζει τις τουρκικές αξιώσεις ως «διμερείς διαφορές», κάνοντας ουσιαστικά πλάτες στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.
Κι όμως η κυβέρνηση πανηγυρίζει που ήρθε ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα...
Επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων
Και τι λύκος..! Διόλου τυχαία, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, όπου αποφασίστηκε η ανάπτυξη της ναυτικής ΝΑΤΟικής δύναμης SNMG2 στο Αιγαίο, παρουσιάστηκαν στοιχεία για το πώς προχωρά η υλοποίηση της απόφασης που πάρθηκε στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής (Σεπτέμβρης 2014), για κλιμάκωση της σύγκρουσης με ρωσικά κεφάλαια, προς διείσδυση στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και προς αντιμετώπιση «απειλών» που διαβλέπουν για τα συμφέροντά τους σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Οπως ειπώθηκε, στάλθηκαν πρόσθετα μαχητικά να περιπολούν σε Βαλτική, Ρουμανία και Πολωνία, καθώς και ιπτάμενα ραντάρ «AWACS» και ΝΑΤΟικά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, «εντατικοποιήθηκαν» οι θαλάσσιες περιπολίες σε Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και Μεσόγειο από τις τέσσερις μόνιμες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (μία εκ των οποίων είναι η SNMG2 που έστειλαν τώρα στο Αιγαίο), όπου συμμετέχουν περιοδικά και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
Επιπλέον, αναπτύχθηκαν πρόσθετες χερσαίες δυνάμεις. Μέσα στο 2015 τριπλασιάστηκε το μέγεθος της «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ» («NATO Response Force»), από 13.000 σε 40.000 στρατιώτες. Ταυτόχρονα, είναι πλέον «επιχειρησιακή» και έτοιμη να αναπτυχθεί «οπουδήποτε χρειαστεί» η «Διακλαδική Δύναμη Δράσης Εξαιρετικά Υψηλής Ετοιμότητας» («Very High Readiness Joint Task Force»), με την κωδική ονομασία «Αιχμή του Δόρατος», αποτελούμενη από περίπου 20.000 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 5.000 είναι χερσαίες δυνάμεις.
Ακόμα, το Σεπτέμβρη του 2015 ενεργοποιήθηκαν πολυεθνικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ («NATO Force Integration Units» - NFIUs) σε Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και Ρουμανία, χονδρικά στη συνοριογραμμή, χερσαία και θαλάσσια, με τη Ρωσία. Εγκρίθηκε, δε, το στήσιμο άλλων δύο σε Ουγγαρία και Σλοβακία.
Αποκατάσταση «στρατηγικής ισορροπίας»
Στην εν λόγω Σύνοδο αποφασίστηκε επίσης η αποστολή AWΑCS σε Συρία και Τουρκία, για να αντιμετωπιστούν οι «παραβιάσεις του εναέριου χώρου του ΝΑΤΟ (σ.σ: του τουρκικού εναέριου χώρου)από ρωσικά μαχητικά» και η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία που «ανατρέπει τη στρατηγική ισορροπία και αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή», όπως υποστήριξε χαρακτηριστικά ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
Μια δήλωση - «κλειδί», καθώς όλα δείχνουν ότι, με ανάπτυξη πρόσθετων μονάδων στην περιοχή, το ΝΑΤΟ επιχειρεί να αποκαταστήσει την τέτοια ισορροπία τρόμου...
Συμφωνήθηκε, επίσης, να επιταχύνουν τις διαδικασίες για την ενεργοποίηση ενός «διεθνούς συνασπισμού» προς αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους», των τζιχαντιστών, που προηγουμένως ενισχύθηκαν από ευρωατλαντικά κέντρα, και σήμερα αξιοποιούνται εκ νέου για να προωθηθούν ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί.
Το Αιγαίο μέρος του συνολικότερου σχεδιασμού
Σε όλα αυτά τα σχέδια που βρωμάνε από μίλια μπαρούτι, ΝΑΤΟ, αστική τάξη και κυβέρνηση, πάνε να εμπλέξουν ακόμα βαθύτερα τον ελληνικό λαό, εφόσον η ανάπτυξη ΝΑΤΟικής δύναμης στο Αιγαίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι των προαναφερόμενων σχεδιασμών.
Το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας την Τρίτη στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, για τις προτεραιότητες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας για το 2016, όπου παρουσίασε όλη τη δομή και ανάπτυξη δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στο φλεγόμενο από ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις άξονα, από Ανατολική Ευρώπη έως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, τους στόχους και τις «προκλήσεις» που έχει να αντιμετωπίσει, χωρίς να παραλείψει να συμπεριλάβει και τη ΝΑΤΟική αποστολή στο Αιγαίο.
Αναλύοντας παραπέρα την επιχείρηση της SNMG2, είπε: «Θα βοηθήσουμε τις ελληνικές και τουρκικές αρχές καιθα ασχοληθούμε με την αναγνώριση και ενημέρωση. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ είναι η υποβοήθηση των ακτοφυλακών Ελλάδας και Τουρκίας καθώς και της FRONTEX και όχι η αναχαίτιση πλοίων και η σύλληψη ανθρώπων. Δεν είναι δικιά μας εντολή να κάνουμε περιπολίες στο Αιγαίο» πρόσθεσε, επιβεβαιώνοντας έστω και εμμέσως ότι άλλος είναι ο σκοπός της ενεργού στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην περιοχή...
Αλλωστε, τις πληροφορίες («αναγνώριση και ενημέρωση») για τον απόπλου από τα παράλια της Τουρκίας και την πορεία πλοιαρίων με πρόσφυγες, μπορούν να τις δίνουν και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με τις θερμικές κάμερες και τα ραντάρ που έχουν, όπως έχει πει, εδώ και καιρό, ο ίδιος ο Ελληνας υπουργός Αμυνας. Πλοία, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπτυγμένα από Αλεξανδρούπολη έως Καστελόριζο και μάλιστα προσμετρώνται από το ΝΑΤΟ ως μονάδες που συνδράμουν τη SNMG2.
Κι ακόμα: Πλοία της SNMG2 είναι ήδη στο Αιγαίο, στο δε υπουργείο Αμυνας διαβεβαιώνουν ότι θα καταπλεύσουν κι άλλα πλοία. Ωστόσο, κατά στρατιωτικές πηγές, το τελικό επιχειρησιακό σχέδιο δεν θα καταληχτεί πριν από τα τέλη Μάρτη.
Επίσης, υπάρχουν μια σειρά ασάφειες, αφού δεν υπάρχουν ρητές αναφορές σε γεωγραφικές περιοχές δράσης της SNMG2 στο Αιγαίο. Ακριβώς επ' αυτού, έλεγε ο Στόλτενμπεργκ την Πέμπτη: «Εμείς θα διεξάγουμε τις δραστηριότητές μας στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι διοικητές μας θα αποφασίσουν για την περιοχή όπου θα επιχειρούν, σε συντονισμό με την Ελλάδα και την Τουρκία». Οπερ σημαίνει στην πράξη ότι στο ΝΑΤΟικό τραπέζι διαβουλεύσεων θα μπουν και οι τουρκικές «απόψεις» - διεκδικήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, δεν έχει καθοριστεί πώς θα επιστρέφονται στην τουρκική Ακτοφυλακή όσοι εντοπίζονται στα διεθνή ή στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά και το ποια θα είναι η ακριβής συνεργασία με την FRONTEX, που δεν μπορεί να δράσει εντός τουρκικών χωρικών υδάτων.
Αρα... τι στην ευχή θα κάνουν εδώ οι ΝΑΤΟικοί που τάχα ήρθαν για το Προσφυγικό;
Δρομολογούν «περισσότερα» και επιδιαιτησία
Να καταγραφεί, βέβαια, ότι μιλώντας την Τρίτη σε δημοσιογράφους, ο Γ. Στόλτενμπεργκ εξέφρασε την πρόθεση τα ΝΑΤΟικά πλοία να μη συγκεντρώνουν μόνο και διαχέουν πληροφόρηση για τις προσφυγικές ροές: «Θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαστε τώρα πώς να αναπτύξουμε την τεχνική, την επιχειρησιακή εντολή, τις κατευθυντήριες γραμμές για την παρουσία πλοίων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (...) και εργαζόμαστε επικεντρωμένοι στο πώς να λύσουμε όλα τα υπόλοιπα νομικά και πρακτικά θέματα, και στη συνέχεια να επεκτείνουμε τη δραστηριότητά μας πέρα από αυτά που ήδη έχουμε την εντολή να κάνουμε». Μια πρεμούρα των ΝΑΤΟικών να κάνουν «περισσότερα» που γεννά πρόσθετη ανησυχία.
Παραπέρα, εστιάζοντας στα «νομικά θέματα» προς «επίλυση», ουσιαστικά επιβεβαίωσε το ρόλο επιδιαιτητή που παίζει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας: «Γεφυρώνουμε τις δύο χώρες. Υπάρχουν νομικά θέματα που θα τα συζητήσουμε εν καιρώ. Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται καιρό στο ΝΑΤΟ. Οι 28 Υπουργοί Αμυνας του ΝΑΤΟ πήραν απόφαση για την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και ο Ελληνας και ο Τούρκος δεν πιέστηκαν (...) όλα όσα κάναμε βασίζονται σε κοινή συναίνεση».
Συναίνεση, λοιπόν, και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να κατσικωθεί εδώ το ΝΑΤΟ και εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να βάλει ταυτόχρονα τα κυριαρχικά του δικαιώματα στον Προκρούστη των μονοπωλιακών συμφερόντων, συζητώντας τη... νομική βάση των αξιώσεων της Αγκυρας.
Επιπλέον, άλλη μια απόδειξη ότι οι εξελίξεις στο Αιγαίο δένουν με ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ήταν και το ότι η ΝΑΤΟική εμπλοκή στο αρχιπέλαγος, συζητήθηκε, την Τετάρτη, σε τηλεδιάσκεψη που είχαν οι ηγέτες ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας και Βρετανίας με κύριο θέμα το Συριακό...
Με καθοδήγηση ΗΠΑ
Τέλος, δεν περνά απαρατήρητη η πρεμούρα των ΗΠΑ να έχουν ενισχυμένη παρουσία και ρόλο στην ανάπτυξη και λειτουργία της SNMG2 στο Αιγαίο.
Κατ' αρχάς, ο Γερμανός διοικητής της SNMG2 Γ. Κλάιν θα υπάγεται στον Αμερικανό διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης των Συμμαχικών Δυνάμεων του NATO στη Νάπολη της Ιταλίας (JFC Naples)Μ. Φέργκιουσον, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητής των Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική.

Ο Μ. Φέργκιουσον, αναμένεται, μάλιστα, στην Αθήνα για παραπέρα «συνεννοήσεις» με Ελληνες επιτελείς. Η επίσκεψή του δένει με αυτήν που προηγήθηκε, του διοικητή του 6ου Αμερικανικού Στόλου, που διαβεβαίωσε τον Ελληνα υπουργό Αμυνας ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν πλοία τους να συνδράμουν την SNMG2 στο Αιγαίο. Συν τα συχνά, τώρα τελευταία, πήγαινε - έλα του Αμερικανού πρέσβη, Ντ. Πιρς, στο υπουργείο, όλα σημάδια μιας ενεργού ανάμειξης των ΗΠΑ στην υπόθεση που γεννά πρόσθετες ανησυχίες...

O πρωθυπουργός διαφωνεί με τις ποινικές διώξεις των αγροτών και γενικώς των κοινωνικών αγώνων, αλλά η κυβέρνησή του πέρασε το νόμο που επιτρέπει στον εκάστοτε πρόεδρο του Αρείου Πάγου να ασκεί μόνος του/μόνης της πειθαρχική δίωξη εναντίον δικαστικών λειτουργών.
Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου διατυμπανίζει δημόσια ότι μπορεί ν' απολαμβάνει κυριολεκτικά τη θέση που της εμπιστεύτηκε η αστική πολιτεία μας και στις απολαύσεις της συγκαταλέγεται και η μήνυση εναντίον καθηγητή του συνταγματικού δικαίου που την κατηγόρησε για αφέλεια και πολιτικαντισμό. Θεωρητικά ζητάει να δικάσουνε την υπόθεσή της αυτοί που μπορεί και να διωχθούν αν δεν το πράξουν.
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, που δεν πίστευε στα hot spots και μ' αυτή τη θέση μπήκε στη Βουλή, τώρα όχι απλώς βάζει το στρατό να τα φτιάξει, αλλά περνάει και τροπολογία με την οποία ο στρατός συντονίζει στο Προσφυγικό όχι μόνο τις δημόσιες αρχές κι υπηρεσίες αλλά και τις ΜΚΟ. Πρέπει να 'ναι στον κόσμο οι πρώτες Ενοπλες Δυνάμεις που διοικούν μονάδες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Το συνταγματικό φιλοευρωπαϊκό τόξο του συνόλου των κομμάτων εντός Βουλής, φυσικά πλην ΚΚΕ, που θέλει το ΝΑΤΟ κι όλες τις Σούδες του μαζί, το φέρνει στο Αιγαίο πιο βαθιά και πιο πολύ να απολαμβάνει τον ήλιο και το τσίπουρο ως αντίτιμο για το κλειδί της Κερκόπορτας που δεκαετίες τώρα είναι ταξικά ξεκλείδωτη για τους πεινασμένους.
Ολοι αυτοί που τώρα βιάζονται να κλείσουν τις τρύπες του συστήματός τους, έκαναν πολύ καιρό, τόσον όσον χρειαζόταν, υπομονή, ώστε να μη διασαλευθεί η τάξις που θέλει έξω όλους τους χρυσαυγίτες, ακόμα και τον ομολογήσαντα φονιά. Είναι οι ίδιοι που δε δικαιολόγησαν ένα μπουκαλάκι νερό που έφυγε μαζί με αναστεναγμό κι οργή από την Μάγδα Φύσσα κι έπεσε στο πάτωμα 50 μέτρα μακριά από την πλάτη του χασκογελούντα Ρουπακιά.
Ολοι αυτοί ήταν και είναι πρόθυμοι να αναφωνήσουν «Ζε σουί σαρλί» μόλις κληθούν απ' τα μπρελόκ του Μέτερνιχ στην παραπαίουσα Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων τους, αλλά μισός δεν μπορεί να αναφωνήσει «Είμαστε όλοι πρόσφυγες», έξω απ' το φράχτη του ελληνικού Γκουαντάναμο που στήνεται καθόλου ανεπαισθήτως από τα ευρωτείχη μέσα.
Σ' αυτό το καρναβαλικό παιχνίδι διάθλασης των αντιφάσεων, όπου τσιμεντώνονται μαζί με τις τρύπες των δρόμων και τα πηγάδια, υπάρχει μια λεπτομέρεια που περνάει απαρατήρητη και σχεδόν ασυζητητί: Σε κάθε πρόταση - απαίτηση οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας και κυρίως του εργατικού κινήματος, σε κάθε κραυγή «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο», η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που τη στηρίζουν απαντά με «ελαφρύνσεις» βαρών, που προκύπτουν από το συνδυασμό Ασφαλιστικού και Φορολογικού. Θέλει θανατηφόρα προσοχή η βίαιη εξοικείωση των μαζών με την αποδοχή του Ασφαλιστικού ως Φορολογικού. Κοντολογίς, πίσω απ' τις κραυγές και τους ψιθύρους, δηλαδή το σάλιο και τη σιωπή που επιδιώκεται με τον υπερτονισμό εννοιών όπως «ιδεοληψία» και «κανονικότητα», άθλιες λέξεις του άθλιου καιρού, να μετατραπεί το δικαίωμα στην Πρόνοια, την Υγεία και τη σύνταξη σε φορομπηχτική υποχρέωση. Υστερα έρχεται το πονάει κεφάλι - κόβει κεφάλι. Υστερα έρχεται ο διάλογος που τελειώνει πάντα με τη φράση «και τώρα βγάλε το σκασμό». Και πολύ σύντομα θα έρθει και το δελτίο καιρού που θα λέει «σήμερα είναι καλός ο καιρός γιατί ήρθανε λίγοι πρόσφυγες στην ακτή»...
Στην τελική, το έργο το 'χουμε ξαναδεί: όσες φορές η παρακώλυση συγκοινωνιών υπέκρυπτε τον έλεγχο κυκλοφορίας του αίματος και της ροής των επενδύσεων σε ανθρώπινες οβίδες δυστυχίας...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ενισχύεται ο βαθμός συγκέντρωσης στον κλάδο των σούπερ μάρκετ, αφού όπως αποκαλύπτουν και τα πρόσφατα στοιχεία της κλαδικής μελέτης ICAP, οι πέντε μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου απορρόφησαν το 60% περίπου της συνολικής αξίας της εγχώριας αγοράς το 2014. Ενδεικτικό των τάσεων συγκέντρωσης είναι το γεγονός ότι λίγα χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 2009, αντίστοιχα οι πέντε μεγαλύτεροι «παίκτες» συγκέντρωναν περίπου το 40% της συνολικής εγχώριας αγοράς.
Η παραπάνω εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε μία περίοδο όπου οι συνολικές πωλήσεις του κλάδου παρουσιάζουν πτωτική τάση, με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης περίπου 4% για την περίοδο 2010-2013, έπειτα από μια συνεχή αύξηση που υπήρχε κατά την προηγούμενη δεκαετία τουλάχιστον. Το σύνολο του τζίρου των σούπερ μάρκετ υπολογίζεται για το 2015 περίπου στα 7,5 δισ. ευρώ, ποσό που δεν αναμένεται να παρουσιάσει, με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον, αξιοσημείωτες μεταβολές κατά την ερχόμενη διετία.
Πιο συγκεκριμένα, συνολικά ο κλάδος φαίνεται να παρουσίασε συρρίκνωση της τάξης του 3% περίπου το 2015, μείωση αναμένεται και το 2016, αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό σε σχέση με το 2015, ενώ για τα έτη 2017 και 2018 αναμένονται οριακές μεταβολές της τάξης του +/-1% ετησίως.
Οι κινήσεις συγχωνεύσεων και εξαγορών, η τάση συγκεντροποίησης κεφαλαίου στο συγκεκριμένο χώρο, αντικειμενική τάση γενικά σε περιόδους καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τις οποίες θα δούμε στη συνέχεια, πραγματοποιούνται εν μέσω διαρκούς μείωσης των καταναλωτικών δαπανών των νοικοκυριών, καθώς εκτιμάται ότι η μέση μηνιαία δαπάνη για τα προϊόντα των σούπερ μάρκετ κινούταν κατά μέσο όρο στα 262 ευρώ το 2014. Ηταν μειωμένη, δηλαδή, κατά 9,7% σε σχέση με το 2013 και κατά 21,1% συγκριτικά με το 2012.
Παράλληλα με τη μείωση της καταναλωτικής δαπάνης και τη μείωση της αξίας του μέσου «καλαθιού» αγορών (όπως προκύπτει από σειρά στοιχείων και μελετών που έχουν δημοσιευτεί το τελευταίο διάστημα, η μέση ελληνική οικογένεια προμηθεύεται λιγότερα αλλά και φτηνότερα προϊόντα), παρατηρείται διαρκώς αυξανόμενη τάση στις πωλήσεις των λεγόμενων προϊόντων «ιδιωτικής ετικέτας». Γενικότερα, η λαϊκή οικογένεια αγοράζει ολοένα και περισσότερα τα «απαραίτητα» αγαθά με τα τρόφιμα, το εμφιαλωμένο νερό, το γάλα, κάποια ποτά να καταλαμβάνουν το 78,0% των συνολικών πωλήσεων το 2014, ενώ δεν αναμένονται σοβαρές μεταβολές στο παραπάνω ποσοστό για το 2015.
Αύξηση κερδών και τάση συγκεντροποίησης
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP, τη διετία 2013-2014 από την επεξεργασία 42 επιχειρήσεων του κλάδου παρατηρείται αύξηση του συνολικού ενεργητικού κατά 4,2%, όπως επίσης και αύξηση κατά 3,3% των ιδίων κεφαλαίων. Οι συνολικές τους πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 1,0% και τα μικτά κέρδη κατά 3,7% την ίδια περίοδο, ενώ μεγάλη βελτίωση παρατηρείται και στο τελικό καθαρό αποτέλεσμα, το οποίο παρουσιάζει αύξηση κατά 12%. Επίσης, τα κέρδη EBITDA (κέρδη μίας επιχείρησης πριν αφαιρεθούν τόκοι, φόροι και απόσβεση) κατέγραψαν αύξηση 9,4% την ίδια περίοδο, ενώ από τις 42 εταιρείες του δείγματος, οι 35 εμφάνισαν κερδοφορία το 2014 έναντι 33 την προηγούμενη χρονιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι μεγαλύτεροι όμιλοι του κλάδου έχουν επιδοθεί σε συνεχείς κινήσεις, για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από μία μειούμενη χρόνο με το χρόνο «πίτα». Προς τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς και στις αρχές του 2016, έγιναν γνωστές δύο σημαντικές κινήσεις στον κλάδο.
Πιο συγκεκριμένα, οι «Σκλαβενίτης» και «Μαρινόπουλος» ανακοίνωσαν τη σύσταση νέας εταιρείας, η οποία θα διαχειρίζεται κατ' αρχήν τη λειτουργία των 33 υπεραγορών, συνολικής έκτασης 160.000 τ.μ., που διαθέτει σήμερα η «Μαρινόπουλος», σε μεγάλα αστικά κέντρα και θα προχωρήσει μελλοντικά σε περαιτέρω ανάπτυξη του εν λόγω δικτύου. Στα καταστήματα αυτά απασχολούνται σήμερα περισσότεροι από 3.000 εργαζόμενοι και ο κύκλος εργασιών τους έφτασε το 2015 στα 325 εκατ. ευρώ περίπου.
Η συμφωνία τελεί υπό την έγκριση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός διμήνου από την επίσημη ανακοίνωσή της, ενώ πληροφορίες που κυκλοφορούν σημειώνουν ότι πρόκειται για το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση «ενίσχυσης της συνεργασίας» των δύο ομίλων το επόμενο διάστημα.
Στο μεταξύ, ολοκληρώθηκε και η εξαγορά της «Βερόπουλος» από τη «Metro» με τη δημιουργία ενός δικτύου 280 καταστημάτων, ετήσιο τζίρο άνω του ενός δισ. ευρώ και 9.000 εργαζόμενους, που σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις αναμένεται να ανέλθουν σε 10.000. Ωστόσο, σε πρώτη φάση η εξαγορά αυτή θα επιφέρει το κλείσιμο 19 μικρών καταστημάτων της «Βερόπουλος», με τους εργαζόμενους σε αυτά να μεταφέρονται σε άλλα καταστήματα της νέας εταιρείας.
Ακρως ενδεικτική για τον οξύτατο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται μεταξύ των ισχυρότερων ομίλων του κλάδου είναι η πρόσφατη δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους της «Metro», με αφορμή την ολοκλήρωση της συμφωνίας εξαγοράς της «Βερόπουλος», σύμφωνα με την οποία «δεν υπάρχει άλλος χώρος στην αγορά για την είσοδο νέων ''παικτών''», ενώ προέβλεψε ότι θα υπάρξει κλείσιμο καταστημάτων πανελλαδικά.
Οι κινήσεις, όπως όλα δείχνουν, δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, αφού σίγουρα οι μεγάλοι ανταγωνιστές των παραπάνω ετοιμάζουν τις κινήσεις τους για την ισχυροποίησή τους, σε μια αγορά που παρά την πτώση που καταγράφει στα συνολικά της μεγέθη, αποφέρει τεράστια κέρδη και μάλιστα ενισχυμένη σε σχέση με παλιότερα χρόνια στους ισχυρότερους ομίλους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η παραπάνω διαδικασία δεν πρόκειται να επιφέρει μείωση των τιμών για το «καλάθι της νοικοκυράς», όπως υποστηρίζουν οι ιδεολογικοί απολογητές του συστήματος, κατά το γνωστό «αφήγημα» περί ανταγωνισμού που στο τέλος ωφελεί τον καταναλωτή. Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες που δημιουργήθηκαν οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, κάθε άλλο παρά μειώθηκε το κόστος των τροφίμων και των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης. Αντίθετα, χρόνο με το χρόνο αυτά απορροφούν ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα του λαϊκού εισοδήματος, την ίδια στιγμή που τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων του χώρου ενισχύονται σταθερά. Αλλωστε και εν μέσω κρίσης, οι τιμές σε πολλά προϊόντα διατροφής και άλλα είδη πλατιάς κατανάλωσης που πωλούν τα σούπερ μάρκετ έχουν αυξηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά διαστήματα, για να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν πελατεία, τζίρους, άρα και κέρδη, καταφεύγουν στις προσφορές.
Κανένας εφησυχασμός από τους εργαζόμενους

Επίσης, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ καθόλου δεν θα πρέπει να καθησυχάζονται από τις επίσημες ανακοινώσεις ότι δεν θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας και δεν θα θιγούν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η ένταση του ανταγωνισμού στον κλάδο θα έχει επίπτωση και στα ωράρια εργασίας τους (τα οποία ήδη είναι εξαντλητικά) και στους μισθούς τους, στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, ακόμη και σε μειώσεις προσωπικού, δηλαδή απολύσεις, συνολικά στα εργασιακά τους δικαιώματα. Είναι όλοι αυτοί οι παράγοντες οι σχετικοί με την αφαίρεση δικαιωμάτων, που συμβάλλουν στην αύξηση κερδών. Οπως βεβαίως και η μείωση της τιμής αγοράς των εμπορευμάτων που πωλούν τα σούπερ μάρκετ, αντικειμενική τάση σε συνθήκες κρίσης. Τέτοιες γενικά συμφωνίες συνάπτουν, που τους μεγαλώνουν τα περιθώρια κέρδους. Γι' αυτό και ενώ έχουν μικρότερο τζίρο, έχουν αύξηση κερδών. Μέσα στα χρόνια της κρίσης, και στα σούπερ μάρκετ είχαμε και απολύσεις και μειώσεις μισθών και ευελιξία και εντατικοποίηση δουλειάς. Επομένως, σε αυτό το πλαίσιο που διαμορφώνεται στον κλάδο τους, θα πρέπει και οι ίδιοι να αρχίσουν να λαμβάνουν τα μέτρα τους, να βρίσκονται δηλαδή σε αγωνιστική ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν την όποια επίθεση των εργοδοτών τους, να πυκνώνουν τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων του κλάδου, που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ, να συσπειρωθούν στην αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης. Και ταυτόχρονα να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ενίσχυσής του στον αγώνα για αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι κόμματος ή κομμάτων στην κυβέρνηση, για να ανοίξει οριστικά ο δρόμος και της δικής τους ευημερίας.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget