03/05/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV


Δόθηκε και φέτος στη δημοσιότητα από το περιοδικό «Forbes» η ετήσια«λίστα των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της σχετικής λίστας:
  • Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη μετρήθηκαν στους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
  • Το 2010 ο αριθμός τους έφτασε τους 1.011 και τα πλούτη τους στα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια…
  • Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
  • Το 2012 οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν στους 1.426 με την συνολική τους περιουσία να αυξάνεται στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. 
  • Το 2013 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους έφτασε στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
  • Όσο για το 2014, σύμφωνα με τα χτεσινά στοιχεία, οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.826 και η περιουσία τους εκτινάχτηκε στα 7,05 τρισεκατομμύρια!
    Τα παραπάνω συνιστούν μια πολύ ενδιαφέρουσα «ακτινογραφία» του κόσμου τους - του κόσμου των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και των τραπεζιτών. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συμβαίνουν τα εξής:
    1) Την ίδια περίοδο που διπλασιάστηκε ο αριθμός των δισεκατομμυρίων φτωχών στον πλανήτη, ταυτόχρονα υπερδιπλασιάστηκε και ο αριθμός μιας χούφτας χρυσοκάνθαρων, που από 793 ανήλθαν στους 1.826....
    2) Την ίδια περίοδο που η φτώχεια στον πλανήτη πήρε απίθανες διαστάσεις η περιουσία των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη σχεδόν... τριπλασιάστηκε (!) και από 2,4 τρισ. δολάρια ανήλθε στα 7,05 τρισ. δολάρια...
    3) Στις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με συσσίτια ανήλθε στα 50 εκατομμύρια και που οι φάκελοι κατασχέσεων και οι πλειστηριασμοί κατοικιών ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι από 359 που ήταν το 2008 ανήλθαν στους 536...
    4) Στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι επισήμως άνεργοι ξεπερνούν τα 26 εκατομμύρια και έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια από το 2008, την ίδια περίοδο οι δισεκατομμυριούχοι από 196 το 2008 τώρα μετρήθηκαν στους 482. Δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν πάνω από 30.000 νέοι άνεργοι. ..
    5) Στον κόσμο της κοινωνικής θηριωδίας, μέσα στα χρόνια της κρίσης, στα χέρια αυτών των 1.826 «Κροίσων» του διεθνούς επιχειρηματικού «τζετ σετ» και της «φιλανθρωπίας» συγκεντρώθηκαν τόσα πλούτη που 
- ισούνται σχεδόν με το ΑΕΠ της Κίνας των 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,
- ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας,
- ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Γερμανίας και της Γαλλίας μαζί, 
- ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Βραζιλίας, της Ρωσίας και της Ινδίας μαζί, 
- ξεπερνούν δύο και τρεις φορές το ΑΕΠ της Αυστραλίας, του Καναδά, της Ισπανίας και το ΑΕΠ όλων μαζί των χωρών της Αφρικής...

    6) Δυο μόνο πρωταγωνιστές της σχετικής λίστας, οι κκ. Μπίλι Γκέιτς και Γουόρεν Μπάφετ, διαθέτουν πλούτη που ισούνται με ολόκληρο σχεδόν το ΑΕΠ της Ελλάδας των 11 εκατομμυρίων ψυχών…   
    Γι’ αυτό το σύστημα – το καπιταλιστικό, όπου

α) ο κ.Μπάφετ αύξησε μέσα σε ένα χρόνο τα εισοδήματά του κατά 14 δισ. δολάρια και αυτό συνέβη στον ίδιο κόσμο όπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα,
β) στην Ευρώπη των 20 εκατοµµυρίων αστέγων οι δισεκατοµµυριούχοι από 196 που ήταν το 2007 υπερδιπλασιάστηκαν και ανήλθαν στους 482 με την περιουσία τους να τριπλασιάζεται φτάνοντας στα 2 τρις,
γ) μετρήθηκαν 103 Γερμανοί υπερδισεκατομμυριούχοι την ώρα που στη Γερμανία καταγράφεται το υψηλότερο στην ιστορία ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της χώρας το 1990 (15,5% - 12,5 εκατομμύρια άνθρωποι επί συνόλου πληθυσμού 80 εκατομμυρίων κατοίκων).
δ) μέσα σε ένα χρόνο μια δράκα αύξησε τα πλούτη της κατά 800 δισεκατομμύρια (!) όταν κάθε μέρα του ίδιου αυτού χρόνου πάνω από  22.000 παιδιά πέθαιναν – κάθε μέρα - από την πείνα,
υπάρχουν δυο εκδοχές:
    Η μια εκδοχή ισχυρίζεται ότι πρόκειται για ένα σύστημα «ελευθερίας»,«δημοκρατίας» και «ευκαιριών», που παρά τις αδικίες που το συνοδεύουν βρίσκεται κοντύτερα από κάθε άλλο στην φύση του ανθρώπου.
    Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα σύστημα ταξικής βαρβαρότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού που κανοναρχείται από την αρχή ότι«το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α', σελίδα 785).
    Κατά την πρώτη εκδοχή αυτό το σύστημα - όπου όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων - μπορεί με κατάλληλες παρεμβάσεις να γίνει… καλύτερο. 
    Κατά τη δεύτερη εκδοχή η μόνη «βελτίωση», η μόνη «καλυτέρευση» και ο μόνος «εξανθρωπισμός» που παίρνει αυτό το σύστημα είναι η ανατροπή του, ησυντριβή του και η οικοδόμηση ενός άλλου.
    Τι είδους θα είναι και πρέπει να είναι αυτό το «άλλο»; Τέτοιο όπου η χλιδή  των λίγων δεν θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!
    Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό ή είμαστε καταδικασμένοι να θεωρούμε«ελευθερία» ένα καθεστώς όπου «το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από το 1% του συνολικού πλούτου» όταν «στον αντίποδα το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου»;
    «Είναι», απαντούν οι κομμουνιστές. Με την προϋπόθεση ότι η πολιτική και η οικονομική εξουσία θα περάσει στα χέρια των πολλών. Αλλά και ο Μπαλζάκ που δεν ήταν... κομμουνιστής, που γεννήθηκε πολύ πριν από  τον Μαρξ και τον Λένιν, παρότι ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, το είχε αντιληφθεί περίφημα«Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία- έλεγε -θα χτιστεί σε άλλη βάση».  

Πριν από 72 χρόνια, ακριβώς σαν σήμερα, ο ελληνικός λαός ματαιώνει τα σχέδια του Χίτλερ για την επιστράτευση των Ελλήνων στα γερμανικά Νταχάου. Η5η Μάρτη1943 είναι μια επική σελίδα της ελληνικής Ιστορίας. Είναι η ημέρα που μια σκλαβωμένη και υπόδουλη χώρα αλλά με έναν αδούλωτο λαό  - η Ελλάδα της Αντίστασης – στέκεται ολόρθη απέναντι στον κατακτητή, αψηφά τη Βέρμαχτ, τη Γκεστάπο και τα Ες Ες, ανατρέπει τους σχεδιασμούς τους να αλυσοδέσουν τα παιδιά του λαού στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και τσακίζει τη θηριωδία τους.
    Τα γεγονότα εκτυλίχτηκαν ως εξής: Στις 30 Γενάρη του 1943 ο αντιστράτηγος Αλεξάντερ Λερ, στρατιωτικός διοικητής των γερμανικών στρατιωτικών Δυνάμεων ΝΑ Ευρώπης εξέδωσε διαταγή στην οποία έγραφε:   «1... Κάθε κάτοικος της Ελλάδας ηλικίας από 16-45 χρονών είναι υποχρεωμένος, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες, να αναλάβει δουλειά για γερμανικές ή ιταλικές υπηρεσίες που του υποδείχθηκε. Ανδρικές εργατικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να εργαστούν κι έξω από τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους, αν χρειαστεί σε κοινότητες στρατοπέδευσης. 2. Η πρόσκληση για την ανάληψη της δουλειάς γίνεται άμεσα από τις γερμανικές υπηρεσίες ή μέσω των εντεταλμένων απ' αυτές ελληνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα των επιθεωρήσεων εργασίας και των δημάρχων... Όποιος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις παραγράφους 1 και 2 τιμωρείται με χρηματική ποινή απεριορίστου ύψους, φυλάκιση ή ειρκτή ή με στρατόπεδο αναγκαστικής εργασίας»...
     Ο Γκέμπελς στις 19 Φλεβάρη εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Ο γερμανικός λαός δίνει το αίμα του, η υπόλοιπη Ευρώπη ας δώσει την εργασία της».Την επομένη, 20 του μηνός, από τις δυνάμεις κατοχής ανακοινώνεται ότι: «Ο αρχηγός του τρίτου Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ, εκτιμών τη γενναιότητα του ελληνικού λαού, την οποίαν επέδειξεν εις το πεδίον της μάχης, επιθυμεί να έχει τούτον συμπαραστάτην του εις την ιστορικήν πορείαν την οποίαν εχάραξεν διά τη δημιουργία ενός νέου κόσμου και ζητεί προς τούτο τη βοήθειάν του η οποία πρέπει να εκδηλωθεί κατά τρόπον ενεργητικόν και θετικόν».
    Η απειλή της επιστράτευσης παίρνει συγκεκριμένη μορφή 3 μέρες αργότερα. Στις 23 Φλεβάρη του 1943 «επί τη βάσει της υπό του Φύρερ και Ανωτάτου Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων χορηγηθείσης  εξουσιοδοτήσεως»  εκδίδεται το γερμανικό διάταγμα που προέβλεπε την επιστράτευση Ελλήνων πολιτών για εργασία στην υπηρεσία των κατακτητών. Στο διάταγμα επαναλαμβανόταν ότι όποιος αρνιόταν να πειθαρχήσει θα είχε να αντιμετωπίσει «...χρηματικήν ποινή ή φυλάκισιν ή ειρκτήν ή στρατόπεδον καταναγκαστικών έργων».
    Η θύελλα ξέσπασε στις 5 του Μάρτη. Η γενική απεργία υπήρξε καθολική. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά βρέθηκε στους δρόμους. Τα πλακάτ με σύνθημα«Κάτω η επιστράτευση!» γεμίζουν τους δρόμους μαζί με χιλιάδες προκηρύξεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Ο παράνομος «Ριζοσπάστης» εκείνη τη μέρα θα κυκλοφορήσει δύο φορές καλώντας το λαό σε συναγερμό ως τη νίκη. Οι διαδηλωτές, που υπολογίζονται σε πάνω από 300 χιλιάδες καταλαμβάνουν το υπουργείο Εργασίας και καίνε τις καταστάσεις των εργατών που ήταν για επιστράτευση. Οι ναζί θα απαντήσουν στη λαϊκή έκρηξη με τα όπλα. Ο «Ριζοσπάστης» την επομένη σε έκτακτη έκδοσή του μιλούσε για 12 νεκρούς και πάνω από εκατό τραυματίες. Στην πραγματικότητα οι νεκροί υπερέβαιναν τους 18 και οι τραυματίες υπολογίζονταν σε 135. Κάτω από την λαϊκή έκρηξη οι ναζί εξαναγκάζονται σε υποχώρηση και σε ματαίωση της επιστράτευσης!
   «Όσοι συχνά με μοιρολατρική διάθεση – έγραφε πριν μερικά χρόνια ο Νίκος Καραντηνός - αποδέχονται με σκυμμένο το κεφάλι τα αμέτρητα όσα καθημερινά εξοντωτικά γίνονται σε βάρος του λαού πάνω στο ψωμί, πάνω στη ζωή του, στο αύριο αυτής της χώρας, στα δικαιώματά του θα πρέπει να διαβάσουν πώς με τυπωμένα όλα αυτά τα διατάγματα, μ' έτοιμους τους καταλόγους, τελικά αναγκάστηκαν να τα πάρουν όλα πίσω. Και δημόσια να ανακοινώσουν οι εθνοπροδότες τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης».
                    
     Τα αποσπάσματα που ακολουθούν περιγράφουν με αυθεντικό τρόπο το πώς γεννήθηκε η 5η Μάρτη του 1943. Το κείμενο είναι του Νίκου Πλουμπίδη. Γράφτηκε στις 5 Μάρτη 1954, στις φυλακές της απομόνωσης όπου το μετεμφυλιακό κράτος είχε καταδικάσει τον άνθρωπο, τον κομμουνιστή, τον δάσκαλο Νίκο Πλουμπίδη.
***
    «Η 5η του Μάρτη, του 1943, είναι ιστορική ημέρα για το Ελληνικό Λαϊκό επαναστατικό κίνημα με παγκόσμια απήχηση και σημασία. Την ημέρα αυτή ολόκληρος ο Αθηναϊκός λαός με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στο κέντρο της Αθήνας επέβαλε στο Χίτλερ και στους Ελληνες πράκτορές του να ανακαλέσουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Με λίγα λόγια και χωρίς φιλολογία η 3η Μάρτη εγεννήθη έτσι:
    Στις 20 Φλεβάρη ο Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση της Αθήνας) ο αξέχαστος Κ. Χατζήμαλης (σσ: γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ, εκτελέστηκε από τους γερμανοτσολιάδες στη Θεσσαλονίκη το 1944) ήλθε στο σπίτι μου και μου ανέφερε ότι την επόμενη οι ΔΥ (Δημόσιοι Υπάλληλοι) κατεβαίνουν σε απεργία, ότι όλα είναι έτοιμα και σε ότι σε μια ώρα συνέρχεται η επιτροπή Γκρούπας (ομάδας Αχτίδων) των ΔΥ για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου (διότι καθοδηγούσα την ΚΟΑ από το ΠΓ) θέλησα να εξετάσω προσωπικά τα πράγματα και πήγα στη συνεδρίαση (…). Από όσα ειπώθηκαν έκρινα ότι η απεργία ΔΕΝ είχε προπαρασκευαστεί και ΔΕΝ είχαν εκλεγεί απεργιακά όργανα παντού (…).Ανέβαλα την απεργία για μια βδομάδα και έδωσα συγκεκριμένες οδηγίες για την εκλογή απεργιακών οργανώσεων κ.λπ. Ταυτόχρονα έδωσα εντολή στην ΚΟΑ να προπαρασκευάσει τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους και τις λαϊκές μάζες των συνοικιών έτσι που όταν κηρύξουμε απεργία των Δ.Υ. να την επεκτείνουμε και να την γενικεύσουμε.
    Στις 27 Φλεβάρη ξανασυνήλθε η επιτροπή Δ.Υ. (…). Εγώ αφού ανέπτυξα ότι δεν κάνουμε την απεργία για την απεργία αλλά την κάνουμε για να επιβάλουμε τη λύση των εργατικών διεκδικήσεων, ότι η απεργία είναι μια σοβαρή μάχη και η έκβασή της παίζει μεγάλο ρόλο, ότι οι Δ.Υ. χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους, το ΤΤΤ, δεν μπορεί νάχουν την επιβολή που χρειάζεται και τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, ανέβαλα για μια βδομάδα ακόμη και συνέστησα ειδικά συγκεκριμένα μέτρα για τα ΤΤΤ, και το Υπουργείο Οικονομικών.
    Στις 4 του Μάρτη, πριν ακόμα φωτίσει, ήλθε ξαφνικά ο Κ. Χατζήμαλης και μου αναφέρει ότι "απεφασίσθη η πολιτική επιστράτευση και ότι αύριο στις 5 του μηνός θα το αναγγείλει από το Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών ο Πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος". Η είδηση ήταν σοβαρή με εξαιρετική πολιτική σημασία. Έπρεπε να προλάβουμε τον εχθρό, προτού αναγγείλει την απόφασή του. Είπα να συγκληθεί αμέσως η επιτροπή πόλης και με συνδέσμους να ειδοποιηθούν τα στελέχη της ΚΟΑ να είναι σε επιφυλακή (…) το ζήτημα ήταν σοβαρότατο, ήταν γενικό πολιτικό ζήτημα (...). Κατέληξα να αναλάβω τις ευθύνες, έβλεπα καθαρά την επιτυχία και τη ΝΙΚΗ, όχι συναισθηματικά, αλλά με τη μελέτη της κατάστασης και αποφάσισα να κατεβάσω στις 5 του Μάρτη τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους της Αθήνας σε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και όλο το λαό της Αθήνας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
    Σε δυο ώρες συνήλθε η επιτροπή πόλης της ΚΟΑ που αποτελούνταν από διαλεχτούς αγωνιστές. Εκεί ανέπτυξα την πρότασή μου (σ.σ.: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ) και ετόνισα τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουμε. Όλα τα μέλη δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Καθορίσαμε το γενικό πρόγραμμα δράσης και όλοι έφυγαν για να κινητοποιήσουν τους τομείς που καθοδηγούσε ο καθένας. Είπαμε να ειδοποιηθεί και η Κ.Ο. Πειραιά να βοηθήσει κι αυτή.
    Από το μεσημέρι της Τρίτης 4 Μάρτη δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές βρίσκονταν σε πυρετώδη κίνηση. Τα τυπογραφεία και οι πολύγραφοι δούλευαν αδιάκοπα. Πλακάτ, σημαίες, συνθήματα ετοιμάστηκαν. Τα σχέδια πορείας του κάθε κλάδου και τομέα καταστρώθηκαν. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ μοιράστηκαν. Οι συνδέσεις των διαφόρων κρίκων εκανονίστηκαν.
                              
    »Τα ΧΩΝΙΑ τότε εφευρέθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή. ΟΛΟΙ οι τομείς ΟΛΑ τα γρανάζια της πολύπλευρης και πολύπλοκης μηχανής τέθηκαν σε κίνηση και άρχισαν να δουλεύουν ταχύτατα και κανονικά. Ξημέρωσε η Τετάρτη 5 Μάρτη του 1943. Όλη η κίνηση, όλες οι υπηρεσίες σταματημένες.
    Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν πράγματι ΚΑΘΟΛΙΚΗ. Όλα νεκρώθηκαν. Εργάτες, υπάλληλοι, βιοτέχνες, έμποροι, όλοι απεργούν, όλα κλειστά και τότε άρχισε να ξεχύνεται στο κέντρο της Αθήνας ο λαϊκός χείμαρρος των συνοικιών. Για πρώτη φορά τόσο πυκνές λαϊκές μάζες κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο για να διεκδικήσουν και να επιβάλουν τα αιτήματά τους. Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια τόσο μεγάλη σε όγκο και μαχητικότητα ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Αυτό ήταν πρωτοφανές όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για τις μεγάλες ξένες πρωτεύουσες κι αυτό όχι σε καιρούς ειρηνικούς αλλά κάτω απ' τον πιο βάρβαρο καταχτητή.
    Το παλλαϊκό ξεσήκωμα ήταν τέτοιο που οι κατακτητές αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να δηλώσουν ότι "ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ζήτημα πολιτικής επιστράτευσης για την Ελλάδα". Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (...)».

                                     (Ν. Πλουμπίδης, Φυλακές Απομόνωσης 5.3.54).

Πανηγυρίζει η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της, (3/3/2015), γιατί «με την ενδιάμεση συμφωνία στο Eurogroup αναγνωρίζεται η ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης, επομένως με έμμεσο τρόπο αναγνωρίζονται τα καταστροφικά αποτελέσματα που προκάλεσαν οι μνημονιακές πολιτικές στο κοινωνικό σώμα»... Αντίστοιχα, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, διαφημίζει την προθυμία των «εταίρων» να στηρίξουν μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, λόγω των... «τύψεων» που νιώθουν για τις «τοξικές» πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια...
Ας μη σταθούμε στο γεγονός - που είναι βέβαια η ουσία! - ότι η εν λόγω συμφωνία της νέας συγκυβέρνησης με τους «εταίρους» συνιστά αποδοχή, διατήρηση και ενίσχυση όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο των μνημονίων για λογαριασμό του κεφαλαίου και ήταν αυτό που οδήγησε το λαό σε αυτά τα «καταστροφικά αποτελέσματα».
... δεν τρώγονται!
Αλήθεια, όμως, αυτήν την «άμεση» ή «έμμεση αναγνώριση» ο λαός τι ακριβώς να την κάνει; Τρώγεται; Λες και δε «χόρτασε» τόσα χρόνια από λόγια «συμπόνοιας» και «κατανόησης», από όσους - εντός και εκτός Ελλάδας, μέλη κυβερνήσεων και ιμπεριαλιστικών οργανισμών - προωθούσαν τα μέτρα που του τσάκιζαν τη ζωή...
'Η μήπως είναι τίποτα καινοτόμο οι «τύψεις» και οι φιλανθρωπίες του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του; Μήπως, οι εξαθλιωμένοι πρέπει να πανηγυρίζουν για τα ψίχουλα που τους πετάνε κατά καιρούς αυτοί που κλέβουν τον ιδρώτα των εργαζομένων, ίσα - ίσα για να μην πεθάνουν της πείνας και για να διαχειριστούν τη λαϊκή αγανάκτηση;
Πόσο, μα πόσο «πρώτη φορά αριστερά» όλα αυτά...
Ουδέν μονιμότερον...
Στο νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης που δημοσιοποιήθηκε χτες και φέρει τον τίτλο «Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» προβλέπεται «η επιδότηση ενοικίου σε έως 30.000 νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας (σ.σ. εισόδημα έως 4.800 ευρώ το χρόνο)», με στόχο να δοθεί λύση στο πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες. Οσον αφορά το ποσό, το νομοσχέδιο προβλέπει να δίνονται στον ιδιοκτήτη και αφού έχει υπογραφεί νέο ή έχει ανανεωθεί το παλιό μισθωτήριο συμβόλαιο, έως 70 ευρώ το μήνα ανά άτομο και έως 220 ευρώ εάν πρόκειται για πολυμελή οικογένεια.
Με αφορμή αυτό θυμηθήκαμε όσα είχε πει ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, στη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβρη του 2014, ότι θα γίνουν από την κυβέρνησή του στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Διαβάστε: «Το πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης θα υλοποιήσει ο προς επανίδρυση Οργανισμός Εργατικής Εστίας. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την αξιοποίηση των παλιών εγκαταλελειμμένων κτιρίων και κλειστών ξενοδοχείων. Στόχος η εξασφάλιση σε πρώτη φάση 25.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοικίου στα 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο (κάρτα)».
Κι επειδή ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, απλά σημειώνουμε τις διαφορές... Επίσης, να σημειώσουμε ότι το μέτρο της επιδότησης ενοικίου μπορεί να το χρησιμοποιήσουν μόνο όσοι μπορούν να πληρώσουν το υπόλοιπο ενοίκιο!
ΣΥΡΙΖιές...
Το υπουργείο Υγείας προκήρυξε 74 θέσεις ειδικευμένων γιατρών για εξειδίκευση σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), που θα τοποθετηθούν σε μεγάλα νοσοκομεία όλης της χώρας για δύο χρόνια. Δικαίωμα υποβολής αιτήσεων έχουν ειδικευμένοι γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων (όπως παθολογίας, καρδιολογίας, πνευμονολογίας κ.λπ.).
Τα τελευταία χρόνια έχουν ειδικευτεί στην εντατικολογία αρκετοί γιατροί, αλλά μένουν άνεργοι, γιατί οι προκηρύξεις έχουν παγώσει. Ετσι οι ανάγκες των ΜΕΘ σε γιατρούς καλύπτονται με επικουρικούς και των νοσηλευτών με εργαζόμενους με μπλοκάκι. Οι προσλήψεις αυτές έχουν περιορισμένη διάρκεια, γι' αυτό και μένουν μόνιμα κλειστά 150 - 200 κρεβάτια ΜΕΘ την τελευταία δεκαπενταετία.
Και επειδή η συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέες προσλήψεις μόνιμων ειδικευμένων γιατρών - εκτός απ' το «ξεπάγωμα» 1.000 απ' το 2010 - βρήκε τη φόρμουλα της εξειδίκευσης για τη ΜΕΘ. Και τούτο γιατί οι προς εξειδίκευση γιατροί αν και ειδικευμένοι - θα αμείβονται με μισθούς των ειδικευόμενων. Δηλαδή, πολύ φτηνότερα.
Ιδού, λοιπόν, μια μεθοδολογία «αριστερού εξορθολογισμού» των δαπανών Υγείας, που μετά από δύο χρόνια θα έχει ως αποτέλεσμα και πάλι τα κενά στις ΜΕΘ. Αυτού του τύπου οι αριστερές προσαρμογές - ή ΣΥΡΙΖιές - στο νέο μνημόνιο, ή πρόγραμμα, ή συμφωνία, ή σύμβαση, ή γέφυρα - όπως και αν ονομαστεί - θα είναι συχνές.

Πολύς κουρνιαχτός σηκώθηκε γύρω από την τριετή σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ με τη διοίκηση της επιχείρησης. Ενα σημαντικό στοιχείο που αποσιωπάται συστηματικά, είναι ότι η σύμβαση αυτή αφορά μόνο το μόνιμο προσωπικό της ΔΕΗ. Αφήνει δηλαδή απέξω τους χιλιάδες συμβασιούχους που απασχολούνται στην επιχείρηση και βέβαια τους χιλιάδες εργαζόμενους στα εργολαβικά συνεργεία, που δουλεύουν κυριολεκτικά σε συνθήκες γαλέρας. Επίσης, δεν αφορά τους εργαζόμενους στις δύο θυγατρικές της ΔΕΗ, τον ΔΕΔΔΗΕ και τον ΑΔΜΗΕ.
Με άλλα λόγια, η σύμβαση αφορά τους μισούς περίπου υπαλλήλους της ΔΕΗ και εξαιρεί το πιο κακοπληρωμένο και εκτεθειμένο στην εργοδοσία τμήμα του προσωπικού. Σε ό,τι αφορά τους μισθούς, η συγκεκριμένη σύμβαση τους κρατάει καθηλωμένους στα επίπεδα του 2012. Οι μισθοί αυτοί, όμως, είχαν ήδη μειωθεί από 35% έως 60% τα προηγούμενα χρόνια, αν στις μισθολογικές αποδοχές συνυπολογίσει κανείς τις υπερωρίες, τις βάρδιες κ.ά. σε εργαζόμενους που δουλεύουν σε ορυχεία, σταθμούς παραγωγής και αλλού.
Την κατακόρυφη μείωση των μισθών ομολογεί η ίδια η ΔΕΗ. Στο ενημερωτικό σημείωμα που διένειμε, αναφέρει: «(Η ΣΣΕ) δεν επιφέρει μισθολογική αύξηση και, φυσικά, δεν προκαλεί ουδεμία απολύτως επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό (...) Υπενθυμίζεται ότι, κατά την τελευταία πενταετία, το κόστος μισθοδοσίας της ΔΕΗ έχει μειωθεί σε άνω των 2,8 δισ. ευρώ αθροιστικά ή άνω των 700 εκατ. ευρώ τον χρόνο».
Η μείωση αυτή δεν οφείλεται, βέβαια, μόνο στη συρρίκνωση των μισθών, αλλά και στη ραγδαία μείωση του προσωπικού με σχέση μόνιμης εργασίας και στην αντικατάστασή του με (φτηνότερους) συμβασιούχους και εργολαβικούς. Αυτή η τάση δεν πρόκειται να ανακοπεί. Αλλωστε, παραμένουν σε πλήρη ισχύ όλοι οι προηγούμενοι νόμοι, με τους οποίους καταργήθηκε το πλαίσιο που υπήρχε σε επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ και προστάτευε τους εργαζόμενους από τις απολύσεις.
***
Συνεπώς, η ΔΕΗ και η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ πανηγυρίζουν επειδή υπέγραψαν μια σύμβαση που διατηρεί καθηλωμένους τους μισθούς και υπακούει στο αντεργατικό πλαίσιο, που ενισχύθηκε την τελευταία πενταετία. Μ' αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται και η εφαρμογή προηγούμενου «μνημονιακού» νόμου, που προβλέπει ότι το μισθολογικό κόστος στη ΔΕΗ δεν μπορεί να ξεπεράσει το 65% αυτού που είχε διαμορφωθεί το Δεκέμβρη του 2009, αλλιώς θα γίνουν κι άλλες μειώσεις στους μισθούς. Αυτή είναι η κατάντια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Πάμε τώρα στην παροχή που ξεσήκωσε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Αφορά σ' αυτό που η ΔΕΗ ονομάζει «κοινωνικό μισθό», δηλαδή την κάλυψη δαπάνης, μέχρι 6 ευρώ ημερησίως ανά εργαζόμενο, για το κόστος σίτισης στις καντίνες και τα κυλικεία που ήδη λειτουργούν σε ορυχεία και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ. Σημειώνουμε ότι η παροχή αυτή διακόπτεται με τη λήξη της σύμβασης. Η ίδια η επιχείρηση ομολογεί ότι, προς το παρόν, το μέτρο δεν αφορά όλους τους εργαζόμενους, αλλά μόνο εκείνους που δουλεύουν σε χώρους όπου λειτουργούν καντίνες και κυλικεία.
Ακόμα όμως κι αν καλυπτόταν άμεσα το σύνολο του προσωπικού, η δαπάνη είναι αμελητέα μπροστά στην κερδοφορία της επιχείρησης. Οπως γράφει στο ενημερωτικό σημείωμα η ΔΕΗ, «εάν το μέτρο εφαρμοζόταν αμέσως και σε πλήρη έκταση, το ετήσιο κόστος του εκτιμάται ότι δεν θα υπερέβαινε τα 15 εκατ. ευρώ σε επίπεδο εταιρείας, δηλαδή σε 2,3% περίπου του σημερινού κόστους μισθοδοσίας και στο 0,25% του ετήσιου τζίρου της». Με άλλα λόγια, η εταιρεία μοιράζει κουπόνια σίτισης στα δικά της εστιατόρια, και μ' αυτόν τον τρόπο κηρύσσει τη λήξη κάθε συζήτησης για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα της προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση.
Υπάρχει κι άλλη μια πλευρά: Τα τροφεία αποτελούν προϊόν συνδιαλλαγής με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, προκειμένου να θεσπιστεί με την ίδια σύμβαση η παρακράτηση 2 ευρώ κάθε μήνα από το μισθό των εργαζομένων, για την αποπληρωμή του «αμαρτωλού» δανείου που πήρε η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ και στο οποίο οι ταξικές δυνάμεις είχαν διαφωνήσει κάθετα.
***
Αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι μόνο τα πανηγύρια της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας και της ΔΕΗ για τη συμφωνία τους. Ούτε μόνο το γεγονός ότι από τα τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΕΝΟΠ το ένα ψήφισε υπέρ, το ένα κατά και το τρίτο λευκό για τη σύμβαση (προφανώς, υλοποιώντας την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «ο κομματικός ιστός δεν μπορεί παρά να είναι οι "αισθητήρες" στις κοινωνικές διεργασίες»). Ενδιαφέρον έχει και η αντίδραση της κυβέρνησης, μέσα στο θόρυβο που προκλήθηκε τις προηγούμενες μέρες.
Το αρμόδιο υπουργείο (υπουργός Λαφαζάνης) αποκήρυξε επί της ουσίας τη σύμβαση, διαρρέοντας ότι «η συλλογική διαπραγμάτευση ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο του 2014 και ολοκληρώθηκε πριν από τις εκλογές. Οποιαδήποτε κριτική στην κυβέρνηση και συγκεκριμένα στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης για ανάμειξη (...) είναι επομένως εντελώς αβάσιμη με βάση την κοινή λογική (...) Η σημερινή διοίκηση της ΔEΗ ΑΕ έχει διοριστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση».
Πιο ωμός υπήρξε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης, ο οποίος δήλωσε: «Οταν η κυβέρνηση ιδρώνει να βρει ευρώ το ευρώ τα χρήματα για τα κουπόνια σίτισης των φτωχών στη χώρα μας, είναι προκλητικό να υπογράφεται σύμβαση με τα περιβόητα... "τροφεία" για εργαζόμενους, δηλαδή αυξήσεις μισθών από την πίσω πόρτα. Και είναι υποκριτικό να επικαλούνται τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, όταν μάλιστα ο εργοδότης είναι δημόσια επιχείρηση. Ολοι κρινόμαστε!».
Αυτή είναι η άποψη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύμβαση. Πέρα από το ότι πλειοδοτεί στον κοινωνικό αυτοματισμό, αποτελεί ταυτόχρονα σινιάλο για την εργοδοσία και σε άλλους κλάδους, να μην επιτρέψει τέτοια προκλητικά ...προνόμια, όταν και αν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις. Πολύ περισσότερο, να απορρίψει κάθε συζήτηση για ανάκτηση των απωλειών από την κρίση.
Να γιατί όλοι οι εργαζόμενοι (και όχι μόνο της ΔΕΗ) δεν έχουν κανένα συμφέρον να ταυτιστούν είτε με τη διοίκηση της επιχείρησης, είτε με την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ, είτε με την κυβέρνηση στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα εργασιακά - μισθολογικά τους δικαιώματα. Είναι και οι τρεις απέναντι από τα πραγματικά τους συμφέροντα και το έχουν αποδείξει από την εποχή ακόμα που ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός «έδενε κι έλυνε» στη ΔΕΗ και στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ, συμβάλλοντας στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση των εργαζομένων.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει την αναφορά σε μεγάλους εργατικούς αγώνες στα πρώτα χρόνια της λεγόμενης «μεταπολίτευσης»
Συνεχίζοντας την αναφορά σε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις που έγιναν τα πρώτα χρόνια της λεγόμενης «μεταπολίτευσης», σήμερα παρουσιάζουμε την απεργία που έγινε στη βιομηχανία χαρτιού ΜΕΛ στη Θεσσαλονίκη, στους τελευταίους μήνες του 1975. Οπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα για το διαχρονικό ρόλο του κράτους στο πλευρό της εργοδοσίας, για τις αντιαπεργιακές μεθοδεύσεις, αλλά και τη δύναμη που έχει η οργανωμένη πάλη να σκορπάει κάθε προσπάθεια υπονόμευσης.
Η απεργία των 400 εργατών και υπαλλήλων της βιομηχανίας χαρτιού ΜΕΛ στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε στη 1 Σεπτέμβρη 1975, με αίτημα την αύξηση των αποδοχών 20% - 40% και την καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας 15%. Η απεργία κράτησε 78 μέρες.
Λίγους μήνες πριν, είχε δημιουργηθεί επιχειρησιακό σωματείο. Τον Ιούλη που έγιναν οι αρχαιρεσίες, η εργοδοσία απέλυσε τον αντιπρόεδρο της προσωρινής διοικούσας επιτροπής, τον γενικό γραμματέα και τέσσερα ιδρυτικά μέλη του σωματείου. Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν με κινητοποιήσεις, ζητώντας την επαναπρόσληψή τους και προβάλλοντας άλλα αιτήματα, για τους μισθούς και το ωράριο. Γύρισαν στη δουλειά τους σχεδόν ένα μήνα μετά.
Οι συνθήκες δουλειάς είναι αυτές που οδήγησαν στην απεργία του Σεπτέμβρη. Τα μεροκάματα ήταν χαμηλά, οι Συλλογικές Συμβάσεις δεν εφαρμόζονταν με διάφορα τεχνάσματα. Αντρες και γυναίκες δούλευαν μέσα στη σκόνη, στη μούχλα και την υγρασία. Η εργοδοσία δεν έδινε το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, το οποίο είχε καθιερωθεί στον κλάδο από το Σεπτέμβρη του 1974.
Η επιχείρηση σε ανακοίνωσή της χαρακτήρισε αυθαίρετα την απεργία παράνομη. Το απόγευμα της 16ης Σεπτέμβρη μεγάλη αστυνομική δύναμη έφθασε στην πύλη του εργοστασίου. Οταν οι απεργοί αποδοκίμασαν πέντε απεργοσπάστες, ο επικεφαλής της χωροφυλακής τους απείλησε ότι «αύριο θα φέρει χίλιους χωροφύλακες». Τη μέρα εκείνη επισκέφθηκε τους απεργούς αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και κατέθεσε το συμβολικό ποσό των 2.000 δραχμών για τη στήριξη του αγώνα τους.
Αντοχή και ταξική αλληλεγγύη
Την Κυριακή, 17 Σεπτέμβρη, στήθηκαν εκδηλώσεις έξω από το εργοστάσιο. Μεταξύ άλλων το Θεατρικό Εργαστήρι της Θεσσαλονίκης παρουσίασε αποσπάσματα από το έργο «Απεργία» και το καλλιτεχνικό συγκρότημα της ΚΝΕ Θεσσαλονίκης τραγούδησε τραγούδια εργατικών αγώνων. Λίγο πριν τη γιορτή επισκέφθηκε τους απεργούς η Μ. Γιάννου, βουλευτής του ΚΚΕ.
Οταν οι εργάτες συμπληρώνουν 24 μέρες απεργίας, η εργοδοσία έκανε ακόμα εννιά απολύσεις και άσκησε πιέσεις για να τερματιστεί η κινητοποίηση, χωρίς αποτέλεσμα.
Στα τέλη Σεπτέμβρη, ένα Σάββατο απόγευμα όπου στο εργοστάσιο υπήρχαν 80 άτομα απεργιακή περιφρούρηση, κατέφθασε ένας λόχος 60 χωροφυλάκων με κράνη και γκλομπς. Η εταιρεία προσπάθησε να φυγαδεύσει δύο φορτηγά με προϊόντα της. Η περιφρούρηση ξάπλωσε στην είσοδο, ενώ άρχισαν να καταφθάνουν απεργοί μαζί με τις οικογένειές τους, ακυρώνοντας τις απεργοσπαστικές προσπάθειες.
Στις αρχές Οκτώβρη το Σωματείο κατήγγειλε ότι «άγνωστοι» συνέχιζαν να απειλούν από το τηλέφωνο μέλη της διοίκησης. Απειλητικά τηλεφωνήματα γίνονταν και σε εκπροσώπους άλλων σωματείων που συμπαραστέκονταν στον αγώνα τους. Στις 6 Οκτώβρη η εργοδοσία έκανε ακόμα 30 απολύσεις. Οι απεργοί πρόσθεσαν τα νέα αιτήματα: Επαναπρόσληψη των απολυμένων, απομάκρυνση του προσωπάρχη. Στα μέσα Οκτώβρη η εργοδοσία προσέφυγε στα δικαστήρια κατά του προέδρου και του γενικού γραμματέα του σωματείου, επιδιώκοντας να τους απολύσει.
Στις 30 Οκτώβρη οι απεργοί κατέβηκαν στην Αθήνα, κάνοντας συγκέντρωση στη Βουλή. Οπως κατήγγειλαν κατά την κάθοδό τους, αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες τούς σταμάτησαν στο δρόμο 12 φορές με διάφορα προσχήματα. Ακόμα, στην κινητοποίησή τους ορισμένοι συμπαραστάτες πήγαν να δημιουργήσουν σύγχυση με διάφορα συνθήματα...
Απεργοί της ΜΕΛ παρέμειναν στην Αθήνα και προχώρησαν σε κοινές κινητοποιήσεις με τους εργάτες της χαρτοποιίας ΕΓΛ της Πάτρας που επίσης είχαν έρθει στην Αθήνα.
Η απεργία σταμάτησε στις 20 Νοέμβρη. Οι εργάτες πέτυχαν αύξηση 20% για όσους είχαν υπηρεσία κάτω από δύο χρόνια και 26% για όσους είχαν υπηρεσία πάνω από δύο χρόνια. Ακόμα, αύξηση στους μισθούς των υπαλλήλων κατά 1.100 δραχμές στους μισθούς μέχρι 8.000, 800 δραχμές στους μισθούς των 10.000 και 600 δραχμές στους μισθούς άνω των 10.000 δραχμών. Καταβολή των ημερομισθίων και μισθών της απεργίας, επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, να εξεταστεί από επιτροπή το θέμα του ανθυγιεινού επιδόματος και άλλα επιμέρους αιτήματα.

Απανωτές είναι οι συνδικαλιστικές διώξεις και οι δίκες σε βάρος των ναυτεργατών, με κατηγορητήρια που χτυπούν ευθέως το δικαίωμα στους αγώνες και ιδιαίτερα στην απεργία. Ολόκληρα πληρώματα σέρνονται στο εδώλιο, επειδή συμμετείχαν σε πανεργατικές - πανελλαδικές κινητοποιήσεις, ενώ ήταν επιστρατευμένοι. Μάλιστα, με βάση την πολιτική επιστράτευση δικάζεται ακόμα και το πλήρωμα πλοίου επειδή συμμετείχε στην απεργία της εργατικής Πρωτομαγιάς!
Από τα μέχρι τώρα στοιχεία, οι δίκες που έχουν προγραμματιστεί για το αμέσως επόμενο διάστημα είναι οι εξής:
  • Στις 17 Μάρτη, στο πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά, εκδικάζεται η αγωγή της ναυτιλιακής εταιρείας «Trans World SRL» ενάντια στα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και την ΠΝΟ για τις απεργιακές κινητοποιήσεις των ναυτεργατών στα επιβατηγά, οχηματατωγά πλοία ROPAX 1 και 2 τον Ιούνη του 2011. Με τις κινητοποιήσεις αυτές οι ναυτεργάτες αγωνίζονταν ενάντια στη μείωση των οργανικών συνθέσεων και στη μαύρη ανασφάλιστη εργασία που ήθελε να εφαρμόσει η εταιρεία.
  • Στις 18 Μάρτη, στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, δικάζεται ολόκληρο το πλήρωμα του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «SUPERFERRY II» επειδή συμμετείχε σε πανεργατική, πανελλαδική απεργία στις 16 Απρίλη 2013, ενώ ήταν επιστρατευμένοι. Είναι η δεύτερη δίκη που στήνεται σε βάρος αυτού του πληρώματος σε διάστημα λιγότερο του μήνα. Στις 26 Φλεβάρη το πλήρωμα είχε συρθεί ξανά στα δικαστήρια με την ίδια βαριά κατηγορία. Το γεγονός ότι τότε αθωώθηκε, όπως δείχνει η νέα δίκη, δεν σημαίνει ότι λύθηκε και το πρόβλημα.
  • Την ίδια μέρα, δηλαδή στις 18 Μάρτη, σε άλλη αίθουσα των δικαστηρίων Πειραιά θα δικάζονται το προεδρείο της ΠΕΜΕΝ, ο πρώην πρόεδρος του «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και ο γραμματέας της ΠΝΟ με τη «κατηγορία» ότι με τη συμμετοχή τους σε απεργιακή κινητοποίηση στις 23 Φλεβάρη 2011 «παρεμπόδισαν την εκτέλεση προγραμματισμένων δρομολογίων των επιβατηγών - οχηματαγωγών πλοίων από τον Κεντρικό Λιμένα Πειραιά».Οι διώξεις αφορούν πανεργατική, πανελλαδική απεργία, που είχε κηρυχτεί από τη ΓΣΕΕ.
  • Στις 27 Μάρτη, δικάζεται το πλήρωμα και του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «ΘΕΟΛΟΓΟΣ Π», επειδή συμμετείχε στην απεργία της Πρωτομαγιάς του 2013, ενώ ήταν σε καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης.
  • Στο μονομελές Πρωτοδικείο Πάτρας στις 4 Μάρτη δικάζεται ο πρόεδρος του τοπικού ναυτεργατικού σωματείου με χαλκευμένες κατηγορίες της παρακώλυσης συγκοινωνιών και παράνομης βίας, επειδή πρωτοστάτησε στην οργάνωση ναυτεργατικής απεργίας.
«Σφαγή» στο πορθμείο Καβάλας - Θάσου
Από παλιότερη κινητοποίηση των ναυτεργατών
Εκεί που γίνεται πραγματικά «σφαγή», είναι σε βάρος των ναυτεργατών του πορθμείου Καβάλας - Θάσου.
  • Στις 2 Μάρτη, στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου, θα δικαστούν 20 άτομα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι της στεριάς, για τη συμμετοχή και περιφρούρηση της πανελλαδικής, πανεργατικής 48ωρης απεργίας στις 6 και 7 του 2012.
  • Στις 23 Μάρτη στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου θα δικαστούν 33 άτομα, συνδικαλιστές ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς για τις πανελλαδικές απεργίες σε όλες τις κατηγορίες πλοίων της ΠΝΟ στις 31 Γενάρη 2013, 1η Φλεβάρη 2013 και 5 Φλεβάρη 2013.
  • Την ίδια μέρα, 23 Μάρτη, στο ίδιο δικαστήριο θα δικαστούν άλλοι τρεις συνδικαλιστές των ναυτεργατών για τη συμμετοχή και περιφρούρηση της πανελλαδικής απεργίας της ΠΝΟ στις 3 Απρίλη του 2013.
  • Στις 27 Μάρτη, στο τριμελές Πλημμελειοδικείο της Καβάλας θα δικαστούν 23 άτομα, ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς που τους συμπαραστάθηκαν, για τη συμμετοχή τους στην πανελλαδική, πανεργατική απεργία της ΓΣΕΕ στις 11 Μάρτη 2010. Να σημειωθεί ότι πρωτόδικα καταδικάστηκαν 20 από τους 23, σε φυλάκιση 8 μηνών. Στις 27 Μάρτη εκδικάζεται η έφεση που κατέθεσαν.
  • Στις 4 Μάη, στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου δικάζονται 27 άτομα, ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς, μετά από μήνυση της ναυτιλιακής εταιρείας ΑΝΕΘ για τη συμμετοχή τους στη 48ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 21 και 22 Απρίλη 2010.
  • Την ίδια μέρα, 4 Μάη στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου δικάζονται 24 άτομα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι της στεριάς, για τη συμμετοχή και περιφρούρηση της απεργίας από 18 έως 22 Οκτώβρη 2011 που περιφρούρησαν την πανελλαδική απεργία της ΠΝΟ.
  • Και πάλι στις 4 Μάη στο ίδιο δικαστήριο θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου 29 άτομα ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς για την ίδια απεργία, δηλαδή 18 με 22 Οκτώβρη 2011.
  • Επίσης, στις 4 Μάη στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου θα δικαστούν 16 άτομα, συνδικαλιστές ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς για τη συμμετοχή και περιφρούρηση της 48ωρης πανεργατικής, πανελλαδικής απεργίας στις 19 και 20 Μάρτη 2012.
  • Στις 28 Μάη καλούνται σε απολογία από το λιμεναρχείο του Πρίνου συνδικαλιστές των σωματείων του πορθμείου για την πανελλαδική απεργία της ΠΝΟ στις 2 Απρίλη 2014.
  • Στις 22 Ιούνη στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου θα δικαστούν 12 άτομα, συνδικαλιστές ναυτεργάτες και εργαζόμενοι της στεριάς για τη συμμετοχή και περιφρούρηση της πανελλαδικής απεργίας της ΠΝΟ.
  • ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Στις 23 Φλεβάρη συμπληρώθηκαν 72 χρόνια από την ίδρυση της θρυλικής ΕΠΟΝ. Στο προηγούμενο 4σέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» του «Ριζοσπάστη», στις 26 Φλεβάρη, έγινε αναφορά στις δράσεις της οργάνωσης στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Σήμερα, μέσω των δημοσιευμάτων του περιοδικού «Νέα Γενιά», που αποτέλεσε το όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, παρουσιάζονται οι θέσεις και οι δράσεις της Οργάνωσης στον τομέα της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού. Δύο σημαντικά ζητήματα που παρά τον στόχο της ΕΠΟΝ για οργάνωση της αντιστασιακής δράσης της νεολαίας ενάντια στους φασίστες ναζί κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους κάθε άλλο παρά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.
Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά γεγονότα που μαρτυρούν ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες η ΕΠΟΝ τόσο κατά την περίοδο της Κατοχής όσο και στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, στην ενασχόληση με όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν τη νεολαία και τους εργαζόμενους έδινε βάρος στα θέματα άθλησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τεύχη της «Νέας Γενιάς» που αφορούν την περίοδο Σεπτέμβρη 1945 - Μάρτη 946 σημαντική θέση κατέχουν θέματα και ζητήματα που αφορούν την άθληση.
Παρουσίαση της αθλητικής επικαιρότητας από αγώνες τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, παρουσιάσεις αθλημάτων, συζητήσεις με ανθρώπους του χώρου (παίκτες, προπονητές, γυμναστές), σημαντικές παρεμβάσεις αλλά και αρθρογραφία που αφορούσε γενικότερα και ιδιαίτερα ευαίσθητα ζητήματα για την οργάνωση του Αθλητισμού και της Φυσικής Αγωγής είναι μερικά από τα θέματα που υπήρχαν στις σελίδες του Αθλητισμού.
Το ζήτημα της σωματικής αγωγής στα σχολεία
Ενα από τα πρώτα ζητήματα που μπήκαν στο προσκήνιο μέσω της «Νέας Γενιάς» από την ΕΠΟΝ ήταν αυτό της Φυσικής Αγωγής στα σχολεία και της κατάστασης που επικρατούσε. Σε σχετικό άρθρο του τεύχους 1 - 13 Μάρτη του 1946 επισημαίνονται η απαξίωση της Σωματικής Αγωγής στα σχολεία, οι ευθύνες που υπάρχουν από μέρους της πολιτείας, που μέσω σχετικών αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας συμβάλλει στη μεγαλύτερη απαξίωση. Παράλληλα, γίνεται λόγος για τα οφέλη της σωματικής άσκησης στη νεολαία και στο λαό, ενώ προβάλλονται και προτάσεις για την καλύτερη ένταξη της άθλησης στο σχολικό πρόγραμμα.

Μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
«Στον καιρό της Κατοχής που τίποτα δεν έμεινε όρθιο ήτανε φυσικό να παραμεληθεί τελείως η Σωματική Αγωγή γιατί οι κατακτητές είχαν κάθε συμφέρον να βλέπανε τη νεολαία μας εξαθλιωμένη, χωρίς μόρφωση, και με τσακισμένη την υγεία της, μα τώρα ύστερα από την απελευθέρωση δε σημειώθηκε σοβαρή μεταβολή στον τομέα αυτόν. Τα σχολεία λειτουργούν ακόμα ελαττωματικά και σωματική αγωγή πάλι δεν γίνεται. Η νεολαία μας μένει σχεδόν ανάσκητη. Η δικαιολογία είναι εύκολη, ότι τα παιδιά μας δεν είναι ανάγκη να γυμνάζονται γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ζουν. Τις τάσεις αυτές ευνοεί έμμεσα και το κράτος, που όχι μόνο δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τη γυμναστική αλλά αντίθετα και τυπικά την πολέμησε. Ετσι μόνο μπορούν να δικαιολογηθούν οι τελευταίες διαταγές του υπουργείου Παιδείας σύμφωνα με τις οποίες η γυμναστική "δεν βαθμολογείται και οι απουσίες σε αυτή δεν υπολογίζονται"».
Στο κομμάτι του άρθρου για τα οφέλη της σωματικής αγωγής επισημαίνονται: «Η σωματική αγωγή πρέπει να γίνει καθολική λαϊκή προσπάθεια και σε αυτό πρέπει να βοηθήσει το σχολειό καλλιεργώντας το αληθινό πνεύμα της αγωγής. Τα σχολεία δεν πρέπει να είναι μόνο κέντρα μάθησης αλλά να γίνουν πηγές χαράς και δημιουργικής δουλειάς». Ιδιαίτερο σημείο του άρθρου μάλιστα είναι αυτό στο οποίο ορίζεται ότι «μέσω του σχολείου θα πρέπει να καλλιεργηθεί το αληθινό γυμναστικό και αθλητικό πνεύμα προκειμένου να χτυπηθεί η μανία των επιδόσεων (ρεκόρ)».
Στο άρθρο αναλύονται και οι προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρξουν για την καλύτερη πραγματοποίηση του μαθήματος της σωματικής αγωγής, όπως η χορηγία από πλευράς πολιτείας αθλητικού υλικού στα σχολεία, η ανεύρεση ελεύθερων χώρων, η διοργάνωση σχολικών αγώνων κ.τ.λ.
Για τον αθλητισμό στην επαρχία
Σε ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον άρθρο παρουσιάζεται το ζήτημα του αθλητισμού στην επαρχία. Σε αυτό γίνεται λόγος μάλιστα για την αντίθεση που επικρατεί καθώς ενώ πολλοί από τους πρωταθλητές των αθλημάτων που συγκροτούν και τις Εθνικές ομάδες προέρχονται από την επαρχία, εντούτοις η περιφέρεια στερείται υποδομές σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την Αθήνα. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «απ' όλα βγαίνει το συμπέρασμα πως αιτία του κακού στάθηκε το γεγονός ότι οι αρμόδιοι συγκέντρωσαν ως τα σήμερα την φροντίδα στο κέντρο και είδαν τον αθλητισμό σαν μια απασχόληση ενός ελάχιστου αριθμού και όχι σαν άσκηση ολόκληρης της Ελλάδας».
Τα... χαράτσια (!) στον αθλητισμό
Ενα ακόμη άρθρο, που μάλιστα προκαλεί και ιδιαίτερη αίσθηση και παραπέμπει σε σημερινές αντίστοιχες καταστάσεις, είναι αυτό για την επιβολή χαρατσιών (φόρων) στους αθλητικούς αγώνες. Σε σχόλιο με τον τίτλο «Ετσι ενισχύουμε τον Αθλητισμό;» διαβάζουμε τα εξής: «Τον τελευταίο καιρό όλος ο αθλητικός κόσμος είναι ανάστατος απ' την καταθλιπτική φορολογία που επέβαλε το υπουργείο Οικονομικών στους αθλητικούς αγώνες. Ολες οι αθλητικές διοικήσεις Αθήνας, Μακεδονίας, Πάτρας και ο αθλητικός Τύπος διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την αντιαθλητική αυτή ενέργεια του κράτους. Η παράξενη νοοτροπία των υπευθύνων να φορολογούν τον αθλητισμό αντί να το ενισχύουν δεν παρατηρείται σε κανένα τόπο. Ο αθλητικός κόσμος περιμένει απ' τους υπευθύνους να αναθεωρήσουν την απόφαση γιατί αλλιώς κινδυνεύει να νεκρώσει κάθε αθλητική κίνηση»

Μια ματιά στις περιλήψεις εργασιών των ομάδων που επέλεξαν μέσα από το τρίτο θέμα του διαγωνισμού να μιλήσουν για τον τόπο τους

Στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση των εργασιών τους, έχουν μπει οι εκατοντάδες μαθητικές ομάδες σε όλη τη χώρα που συμμετέχουν στο 2ο Πανελλαδικό Διαγωνισμό Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». Από τις αρχές της βδομάδας και για όλο το μήνα μέχρι τις 5 Απρίλη, η ΚΝΕ θα δέχεται τις τελικές εργασίες, οι οποίες στη συνέχεια θα παρουσιαστούν ανά πόλη για να επιλεγούν οι καλύτερες που θα συμμετάσχουν στην τελική φάση του διαγωνισμού.
Οι μαθητές επιδεικνύουν μεράκι, φαντασία και δημιουργικότητα στις εργασίες τους και όπως φαίνεται, η επιλογή των καλύτερων εργασιών δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Ηδη, από τις περιλήψεις των εργασιών που έστειλαν οι μαθητικές ομάδες μέχρι τα μέσα Φλεβάρη, φαίνεται ότι φέτος ο διαγωνισμός, πέρα από τη μεγάλη μαζικότητα στη συμμετοχή (που σημειώνει σε σχέση με πέρσι), έχει κάνει και ποιοτικά βήματα. Πολλές δεκάδες ομάδες μαθητών συμμετέχουν με εργασίες τους σε κάθε ένα από τα τέσσερα θέματα του διαγωνισμού και από τον τρόπο που περιγράφουν στις περιλήψεις τους τι έχουν σκοπό να κάνουν, φαίνεται ότι... «το έχουν πάρει πολύ ζεστά» και στόχος τους δεν είναι απαραίτητα η νίκη, αλλά το «ταξίδι», η διερεύνηση, όλα όσα θα ανακαλύψουν ετοιμάζοντας την εργασία τους, αυτά που θα διδαχθούν και θα μοιραστούν με τους συμμαθητές τους. Μάλιστα, υπάρχουν μαθητικές ομάδες που έχουν απευθυνθεί και σε εκπαιδευτικούς για να μπορούν να έχουν μεγαλύτερη βοήθεια στην αναζήτησή τους και έχουν προοδευτικούς καθηγητές αρωγούς στο πλευρό τους.
Ενα μνημείο που υπάρχει στην περιοχή τους...
Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» σταχυολογεί στοιχεία από τις περιλήψεις των μαθητικών ομάδων που θα ασχοληθούν με το τρίτο θέμα του διαγωνισμού «Ο τόπος μου από το χθες στο σήμερα» και σε επόμενα φύλλα θα συνεχίσουμε με την παρουσίαση περιλήψεων και για τα άλλα τρία θέματα του διαγωνισμού.
Με μεράκι και αγάπη για τον τόπο τους
Η αγάπη για τον τόπο τους παρακίνησε κάποιες ομάδες μαθητών να επιλέξουν το τρίτο θέμα και να μιλήσουν για το χωριό, την πόλη, τη γειτονιά τους. Μια από τις ομάδες, μιλάει για το χωριό της, δίνει γεωφυσικά στοιχεία, μιλάει για τη χλωρίδα του, δίνει ιστορικά στοιχεία από αιώνες πριν και καταλήγει χαρακτηριστικά: «Είναι ένα φανταστικό μέρος με πλούσιο φυσικό πλούτο για μια υγιή ζωή. Παρόλα αυτά όμως οι δυσκολίες είναι αρκετές. Δεν υπάρχει η δυνατότητα στους κατοίκους για εργασία αλλά ούτε και η εύκολη πρόσβαση εντός και εκτός του χωριού λόγω περιορισμένων δρομολογίων από τα ΚΤΕΛ. Επίσης το σχολείο αν και συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό μαθητών έχει τεράστιες ελλείψεις και το χειμώνα σε περιόδους κακοκαιρίας κλείνει. Παρόλα αυτά, όμως, είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζήσει κανείς και να χαλαρώσει». Επίσης, μια άλλη ομάδα μιλάει για τη γειτονιά της, σημειώνοντας ότι «έχεις πολλά να αναφέρεις και δυστυχώς δεν ξέρεις από πού να πρωτοξεκινήσεις... Γι' αυτό αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο και να αναφέρουμε κάποια βασικά στοιχεία από την ιστορία αυτού του τόπου, αυτής της εργατογειτονιάς».
Από τη συγγραφή βιβλίου, περιοδικού, μελέτης, θεατρικού έργου, έως τα ντοκιμαντέρ, τα animation και τις ηλεκτρονικές παρουσιάσεις (power point), οι μορφές που επιλέγουν οι μαθητικές ομάδες για τις εργασίες τους παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Πολλές είναι οι ομάδες που θα πάρουν συνεντεύξεις, θα φτιάξουν και θα διακινήσουν ερωτηματολόγια, θα γράψουν τα δικά τους τραγούδια, στίχους και μουσική για τις εργασίες τους, θα τραβήξουν φωτογραφίες, θα φτιάξουν κολάζ, σκίτσα κ.ά. μέχρι και αναμνηστικά μπλουζάκια (T-shirt) δηλώνει μια ομάδα ότι θα φτιάξει για τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό και την παρουσίαση της εργασίας της!
«Επιλέξαμε αυτό το θέμα για να μάθουμε την ιστορία γνωστών σημείων της πόλης μας, που περνάμε εμείς και οι συμμαθητές μας καθημερινά από εκεί αλλά δεν ξέρουμε την πραγματική τους ιστορία μέσα στα χρόνια που πέρασαν», λέει χαρακτηριστικά μία από τις ομάδες. Το να γνωρίσουν καλύτερα την ιστορία του τόπου τους είναι για τους μαθητές κίνητρο και ένα μνημείο, π.χ. μια πλάκα πεσόντων στην πλατεία ενός χωριού, ένας αρχαιολογικός χώρος κ.ά. γίνονται στοιχεία έμπνευσης και εκκίνησης για τις εργασίες. Για άλλες ομάδες η έμπνευση ήρθε από ιστορικές επετείους που γιορτάζονται στον τόπο τους ή ακόμα και από... «έναν ιστορικό περίπατο που είχε διοργανώσει η ΚΝΕ και (...) συνειδητοποιήσαμε εκεί ότι είναι πολλά μέρη (...) που δεν ξέρουμε ούτε πώς ήταν παλιότερα, αλλά ούτε και διάφορα γεγονότα που συνέβησαν εκεί». Συμβαίνει όμως και το αντίστροφο: Μια ομάδα που ετοιμάζει ένα θεατρικό σκετς για ένα ιστορικό γεγονός του τόπου της, σχεδιάζει μαζί με τις πρόβες να οργανώσει δύο ιστορικούς περιπάτους στα σημεία που αναφέρονται στο σκετς.
Κάποιες ομάδες επέλεξαν να διατρέξουν την ιστορία του τόπου τους από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έως σήμερα, ενώ άλλες παρουσίασαν ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια να μιλήσουν για τον τόπο τους από τα βυζαντινά ή ακόμα και από τα αρχαία χρόνια. Υπάρχουν ομάδες που θα μιλήσουν για τον τόπο τους, ξεχωρίζοντας κάποιες προσωπικότητες ή ηρωικές μορφές που κατάγονταν ή έδρασαν εκεί.
Ψάχνουν για πλευρές της Ιστορίας που δε διδάσκονται στο σχολείο
Οι αγώνες του λαού μας στην Κατοχή αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλές ομάδες που ψάχνουν την Ιστορία του τόπου τους εκείνα τα χρόνια, για να τη γνωρίσουν και την κάνουν γνωστή στους συμμαθητές τους.
Λένε χαρακτηριστικά κάποιες από τις ομάδες:
«Πρόκειται για μια περιοχή με έντονη την παρουσία των ιστορικών γεγονότων, τα οποία την στιγμάτισαν και αποτελούν πηγή γνώσεων και έμπνευσης για τη σημερινή γενιά και τις επόμενες, ωθώντας μας να ακολουθήσουμε τα ηρωικά παραδείγματα των τότε αγωνιστών, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία του τόπου»...
«Διαλέξαμε αυτό το θέμα γιατί μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να μάθουμε για τους αγώνες που έδωσε ο λαός μας στην περιοχή μας και να διδαχθούμε από αυτούς»...
«Το θέμα αυτό το διαλέξαμε καθώς θεωρήσαμε πως η μελέτη της Ιστορίας στο σχολείο πραγματοποιείται ελλειμματικά και χωρίς να παρουσιάζεται όπως πραγματικά είναι. Πόσο μάλλον η σχετικά πρόσφατη Ιστορία του τόπου όπου έγιναν αγώνες από συντρόφους που θυσίασαν τη ζωή τους και που το αστικό σχολείο μέσα από τα βιβλία του το έχει "ξεχάσει"»...
«Επιλέξαμε να εργαστούμε πάνω σε αυτό το θέμα καθώς θέλουμε να αναδείξουμε τους αγώνες και τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην περιοχή μας και άφησαν παρακαταθήκη. Κάποια από αυτά αφορούν τον αγώνα του λαού μας ενάντια στη ναζιστική κατοχή και για το λόγο αυτό θα επιχειρήσουμε να το συνδέσουμε και με την πάλη ενάντια στο φασισμό. Η Ιστορία του τόπου μας γενικά δεν είναι ευρέως γνωστή και γι' αυτό πιστεύουμε ότι είναι μια καλή ευκαιρία να διδαχθούμε και εμείς από αυτή τη διαδικασία και να συνδέσουμε τα ευρήματά μας με το σήμερα»...
Αξιόλογες προσπάθειες ταξικής ματιάς στην Ιστορία διαφόρων περιοχών
Πέρα από την περίοδο της Κατοχής, άλλες ομάδες επιλέγουν να δουν την Ιστορία του τόπου τους κατά τη διάρκεια της κορυφαίας σελίδας της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διαλέγουν θέματα για τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις περιοχές τους.
Είναι αξιόλογη πραγματικά η προσπάθεια που κάνουν κάποιες μαθητικές ομάδες να επιλέξουν με ταξικό κριτήριο το θέμα της εργασίας για τον τόπο τους. Ενα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που άλλοτε έδινε ζωή σε μια περιοχή, ο λόγος που έκλεισε και οι μαρτυρίες ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτό είναι αντικείμενο εργασίας για μια από τις ομάδες. Αντίστοιχα, άλλοι μαθητές επιλέγουν να σκύψουν πάνω από επαγγέλματα που κυριαρχούσαν παλιότερα στον τόπο τους και να φωτίσουν τις σχέσεις παραγωγής.
«Η εργασία που αναλάβαμε είναι ουσιαστικά μία προσπάθεια εξιστόρησης γεγονότων της ταξικής πάλης στο νομό μας από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα μέσω της δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ το οποίο περιλαμβάνει συνεντεύξεις από τρεις ανθρώπους που διηγούνται γεγονότα που έζησαν οι ίδιοι από διαφορετικές ιστορικές περιόδους», λέει μια άλλη ομάδα που θα ξεκινήσει με μαρτυρία ενός μαχητή του ΔΣΕ και θα καταλήξει με τη μαρτυρία μιας σύγχρονης εργάτριας.
Κι όλα αυτά, όπως λέει μια άλλη ομάδα, τα ερευνούν με το βλέμμα στραμμένο στο «σήμερα», στη ζωή που διεκδικούν, στη ζωή που τους αξίζει: «Σκεφτόμαστε να ρωτήσουμε μαθητές για το πώς πιστεύουν ότι μπορεί σήμερα να αγωνιστεί ένας νέος ώστε να κερδίσει αυτά που του στερούν, αυτά που του αξίζουν. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να δείξουμε στους μαθητές και μέσα από κάποια συζήτηση, ότι μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα εάν αγωνιστούν όλοι μαζί κάτω από μία κοινή σημαία, άξια των απαιτήσεων και των πραγματικών τους αναγκών».
..

Στοιχεία για την πορεία των εσόδων του ΙΚΑ έδωσε χτες το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προκειμένου να καθησυχάσει τους συνταξιούχους για την οικονομική του κατάσταση και την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων. Σύμφωνα με αυτά, τον περασμένο Γενάρη τα έσοδα του Ταμείου ανήλθαν στα 951 εκατ. ευρώ, έναντι 983 εκατ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2014 και τον περασμένο Φλεβάρη 1 δισ. ευρώ, έναντι 1,054 δισ. ευρώ το Φλεβάρη του 2014.
Οπως σημειώνουν μάλιστα πηγές του υπουργείου, η διαφορά που υπάρχει στα έσοδα οφείλεται σε νομοθετική ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία προέβλεπε μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% από 1/1/2015 και οδηγεί σε μηνιαία απώλεια εσόδων του ΙΚΑ ύψους 72 εκατ. ευρώ. Επομένως, αν συνυπολογιστεί και αυτό το δεδομένο, τότε τα έσοδα του ΙΚΑ για τους δύο πρώτους μήνες του 2015 είναι οριακά καλύτερα σε σχέση με πέρυσι.
Οι παραπάνω ισχυρισμοί του υπουργείου δεν έχουν την παραμικρή πρακτική αξία. Θεωρητικά, τα έσοδα θα ήταν καλύτερα, αλλά λόγω της απαλλαγής των εργοδοτών κατά 3,9% στα ταμεία του ΙΚΑ φτάνουν λιγότερα έσοδα. Αν μάλιστα συνυπολογιστεί σε ετήσια βάση (14 καταβολές εισφορών), προκύπτει ότι η συνολική απώλεια για το ΙΚΑ θα φτάσει το 1 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή και το έλλειμμα που δείχνει για φέτος ο προϋπολογισμός του Οργανισμού.
Και προκύπτει το ερώτημα: Η κυβέρνηση θα καταργήσει το νόμο που προβλέπει για τους εργοδότες μειωμένες εισφορές κατά 3,9% και κατά 1,1% που επιβλήθηκε το 2012 και που προκαλούν στο ΙΚΑ απώλειες πάνω από 1,3 δισ. ευρώ ετησίως, ή θα συνεχίσει να εφαρμόζει μια πολιτική η οποία ενισχύθηκε με τους «μνημονιακούς» νόμους της προηγούμενης κυβέρνησης; Θα καταργήσει, δηλαδή, έναν καραμπινάτο νόμο των μνημονίων ή θα καμώνεται ότι δεν ξέρει τίποτα για το φόνο;

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget