04/04/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

To «βρώμικο παιχνίδι» που παίζει  μαζί με την κυβέρνηση στις πλάτες των εκπαιδευτικών  και ειδικά των αναπληρωτών η ηγεσία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ - ΔΑΚΕ ) καταγγέλλουν με δήλωσή τους οι αντιπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της Ομοσπονδίας. Υπογραμμίζουν ότι  δίνουν άλλοθι στην πολιτική της χρόνιας αδιοριστίας που συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην έχει επιτυχία η24ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 7 Απρίλη.
Η δήλωση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:
«Σήμερα (4 Απρίλη) ξεκινάει ο δεύτερος γύρος διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης και των δανειστών για να κλείσει η λεγόμενη “αξιολόγηση”, φέρνοντας ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα για τους εργαζόμενους και ανοίγοντας νέο γύρο επίθεσης ακόμα πιο σκληρό για τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.
Λίγες μέρες λοιπόν πριν την 24ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 7 Απρίλη, η οποία θα πρέπει να δώσει μια πρώτη αποφασιστική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και μπροστά στη 48ωρη γενική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι δυνάμεις που συγκροτούν την ηγεσία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ - ΔΑΚΕ ) επιβεβαιώνουν επάξια τον τίτλο του κυβερνητικού συνδικαλιστή, του “πρόθυμου και δημιουργικού συνομιλητή” της κυβέρνησης.
Η υποκρισία τους σπάει κόκαλα. Κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην κουνηθεί φύλλο. Δεν υλοποίησαν ούτε καν αυτά που οι ίδιες συμφώνησαν στο προηγούμενο ΔΣ, για τη λήψη συγκεκριμένων οργανωτικών μέτρων για την επιτυχία της απεργίας (συνεδρίαση των ΔΣ των ΕΛΜΕ, λήψη αποφάσεων, εξορμήσεις, συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις), πρόταση που κατατέθηκε από το ΠΑΜΕ.
Την ίδια στιγμή και ενώ ακυρώθηκε η τακτική συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 29 Μάρτη, με ευθύνη της ηγεσίας της Ομοσπονδίας, αποφάσισαν εσπευσμένα τη σύγκληση του ΔΣ για τις 4 Απρίλη με μοναδικό θέμα μια νομική γνωμοδότηση για τους διορισμούς, η οποία κόστισε μάλιστα αρκετές χιλιάδες ευρώ στην Ομοσπονδία.
Δικαιολόγησαν μάλιστα αυτή τη συνεδρίαση γιατί όπως είπαν “το υπουργείο Παιδείας περιμένει οριακά αυτή τη γνωμοδότηση από την ΟΛΜΕ για να νομοθετήσει ένα νέο σύστημα διορισμών”!
Παίζουν βρώμικο παιχνίδι μαζί με την κυβέρνηση στις πλάτες των συναδέλφων και ειδικά των αναπληρωτών. Τους εμπαίζουν με προκλητικό τρόπο. Πρώτο στασίδι σε αυτό το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού έχουν πιάσει και οι "Παρεμβάσεις", που επί της ουσίας συναινούν σ' αυτή την τακτική της Ομοσπονδίας. Θα τρίβει τα χέρια του ο υπουργός με τέτοιες πλειοψηφίες…
Λες και η αδιοριστία τόσων χρόνων, το αλληλοφάγωμα ανάμεσα σε διάφορες ομάδες συναδέλφων αναπληρωτών που λειτουργούν στον κλάδο (24μηνίτες, 30μηνίτες, με ΑΣΕΠ, χωρίς ΑΣΕΠ κλπ.) προκαλώντας έναν άγριο “εμφύλιο” μεταξύ τους δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές που ακολουθούνται, αλλά με νομικά κωλύματα.
Η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν ξέρει άραγε τις δηλώσεις του υπουργού σε όλους τους τόνους ότι για να γίνουν κάποιοι διορισμοί πρώτα πρέπει να ολοκληρωθεί “η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους θεσμούς, το επιτυχές κλείσιμο της αξιολόγησης και εφόσον το επιτρέψουν(!) τα δημοσιονομικά περιθώρια”. Δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι!
Αντί να βγουν λοιπόν μπροστά στον αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, επικαλούνται και αυτοί όπως και το υπουργείο τις δυσκολίες, που προκύπτουν από τις αποφάσεις του ΣτΕ, το νομικό καθεστώς και το Σύνταγμα και “τρέχουν” σε δικηγόρους για να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες και να “σταθούν αρωγοί στο υπουργείο” καταθέτοντας νομικές συμβουλές. Με τη στάση τους αυτή δίνουν άλλοθι στην πολιτική της χρόνιας αδιοριστίας που συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στον ίδιο δρόμο των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Γι΄ αυτό άλλωστε παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός βαδίζουν χέρι - χέρι. Προσαρμόζουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μέσα στα όρια της “νομιμότητας”, μέσα στα όρια της “ρεαλιστικότητας” και της οικονομίας που επιβάλλει η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου. Όπως και πριν λίγους μήνες που έβαζαν πλάτη στο παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής και καλλιεργούσαν αυταπάτες έτσι και σήμερα για μία ακόμα φορά δίνουν πολύτιμο χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή που χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα-σφαγείο.
Για τα 6 χρόνια αδιοριστίας, νομικό ήταν το πρόβλημα;
Το πρόβλημα των μόνιμων διορισμών είναι πολιτικό, όχι νομικό. Ας αφήσει η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ την κοροϊδία. Για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, φορτώνοντας τα βάρη στις δίκες μας πλάτες, ψηφίζουν Μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους στο άψε σβήσε, φέρνουν αντιλαϊκές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου σε μια νύχτα, ψηφίζουν σειρά νομοσχεδίων με τη μορφή του κατεπείγοντος, αλλάζουν και προσαρμόζουν τους νόμους κατά πώς τους βολεύει. Για το ζήτημα των μαζικών διορισμών βρίσκουν συνεχώς νομικά κωλύματα και εμπόδια!
Καλούμε τους συναδέλφους να μη δείξουν ούτε ένα λεπτό ανοχή σε αυτή την πολιτική της ανεργίας και της αδιοριστίας! Μονόδρομος είναι η μαζική συμμετοχή στον αγώνα, η διεκδίκηση αιτημάτων που μπορούν να διευκολύνουν την κατάσταση που ζούμε σήμερα (σίτιση, μεταφορές, επίδομα ανεργίας και υγειονομική κάλυψη για όλους, στέγαση), η πάλη μας για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών μέσα από μαζικούς διορισμούς μόνιμου προσωπικού.
Δεν κάνουμε βήμα πίσω από το αίτημα: Μόνιμη και σταθερή δουλεία με δικαιώματα για όλους!
Η συμμετοχή μας στο κίνημα με αυτή τη γραμμή πάλης, που συγκρούεται με την κυβέρνηση, με το κεφάλαιο και την ΕΕ, διεκδικεί τις πραγματικές ανάγκες μας, δεν πέφτει στην παγίδα των ελιγμών του υπουργείου, μπορεί να ενώσει τον κλάδο, να τσακίσει συντεχνιακές - διασπαστικές αντιλήψεις, να συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή συσχετισμών στο κίνημα.
Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 7 Απρίλη στις 10.30 στην Ομόνοια!
Συμμετέχουμε στην πορεία ενάντια στην ανεργία και στη μεγάλη διαδήλωση - συναυλία εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας την Κυριακή 10 Απρίλη, στο Σύνταγμα, στις 6 μ.μ.
Κλιμακώνουμε με 48ωρη απεργία όταν η κυβέρνηση φέρει στη Βουλή το σφαγείο των αντιλαϊκών μέτρων».

Κύμα αντιδράσεων στο εσωτερικό πολλών χωρών προκαλούν οι αποκαλύψεις των «Αρχείων του Παναμά» για ξέπλυμα χρήματος από εταιρείες, μεγαλοκαπιταλιστές και πολιτικούς σε φορολογικούς «παραδείσους».
Την ίδια ώρα δεν λείπουν οι προσπάθειες από ορισμένες πλευρές να αξιοποιήσουν τις αποκαλύψεις για να προωθήσουν τους δικούς τους σχεδιασμούς, ενώ προκαλεί η απύθμενη υποκρισία κυβερνήσεων καπιταλιστικών χωρών, που έχοντας «ανακαλύψει την Αμερική» υπόσχονται καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής.
Στη Ρωσία, ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Πούτιν (που προβάλλεται ως ο πλέον εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο) κατήγγειλε μία δημοσιογραφική έρευνα «που βρίθει εφευρημάτων» και «πλαστών στοιχείων» που στόχο έχουν «να αποσταθεροποιήσουν» τη χώρα.
«Ο Πούτιν, η Ρωσία, η χώρα μας, η σταθερότητά μας, οι προσεχείς εκλογές είναι ο κύριος στόχος. Ο στόχος είναι η αποσταθεροποίηση» της χώρας, είπε ο εκπρόσωπος, εκτιμώντας ότι δεν υπάρχει «τίποτε συγκεκριμένο ή καινούργιο» ως προς τον πρόεδρο της Ρωσίας στην έρευνα αυτή, η οποία, κατά τη γνώμη του, πραγματοποιήθηκε από «πρώην πράκτορες της CIA ή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ».

Ο Ουκρανός πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο (φωτό ΑΡ)Ο Ουκρανός πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο (φωτό ΑΡ)
Στη γειτονική Ουκρανία, ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε σήμερα ότι σέβεται τη νομοθεσία, διαψεύδοντας τα έγγραφα που τον φέρουν να ίδρυσε μια εταιρεία στις βρετανικές Παρθένες Νήσους προκειμένου να φοροδιαφύγει.
Το δικηγορικό γραφείο «Avellum», που είχε αναλάβει να διαχειριστεί την πώληση της σοκολατοποιίας «Roshen» που ανήκει στον Ποροσένκο, υποστηρίζει επίσης ότι οι κατηγορίες περί φοροδιαφυγής σε βάρος του προέδρου είναι αβάσιμες. Το γραφείο του γενικού εισαγγελέα εξάλλου ανακοίνωσε ότι δεν έχει δει καμία απόδειξη ότι ο πρόεδρος Ποροσένκο διέπραξε κάποιο αδίκημα.
Πάντως, στη φορολογική δήλωση του 2014 ο Ποροσένκο δεν είχε αναφέρει την ύπαρξη αυτής της εξωχώριας εταιρείας. Νωρίτερα ο επικεφαλής του ουκρανικού λαϊκιστικού Ριζοσπαστικού Κόμματος είχε ζητήσει από το κοινοβούλιο να ξεκινήσει έρευνα για την παραπομπή του Ποροσένκο σχετικά με την υπόθεση.

Ο Ισλανδός πρωθυπουργός (φωτό ΑΡ)Ο Ισλανδός πρωθυπουργός (φωτό ΑΡ)
Στην Ισλανδία, η πρώην πρωθυπουργός της χώρας Γιοχάνα Σιγκούρνταντοτιρ κάλεσε το σημερινό πρωθυπουργό και διάδοχό της Σίγκμουντουρ Ντάβιντ Γκουνλάουγκσον να παραιτηθεί έπειτα από την εμφάνιση του ονόματός του στη διεθνή έρευνα. Σύμφωνα με τα αρχεία, ο Ισλανδός πρωθυπουργός ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του εταιρεία στις βρετανικές Παρθένες Νήσους για να κρύψει εκεί εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με το ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο «Ruv», η συνταγματική επιτροπή του ισλανδικού κοινοβουλίου θα συνέλθει εντός της εβδομάδας για να εξετάσει το θέμα.
Αντιδράσεις έχουν προκληθεί και στη Βρετανία, καθώς ο εκλιπών πατέρας του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, Ίαν, ήταν μεταξύ των πελατών της νομικής εταιρείας του Παναμά και φέρεται να διηύθυνε ένα δίκτυο offshore επενδυτικών ταμείων για να κρύψει την οικογενειακή περιουσία.
Η εκπρόσωπος του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον αρνήθηκε να σχολιάσει το αν η οικογένεια του πρωθυπουργού έχει χρήματα επενδεδυμένα σε εξωχώριες εταιρείες που ιδρύθηκαν από τον πατέρα του, λέγοντας ότι πρόκειται για «ιδιωτική υπόθεση».

Ανακάλυψαν ...την Αμερική

Την ίδια ώρα, οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιες υπηρεσίες αρκετών καπιταλιστικών χωρών, υποκρίνονται πως «ανακάλυψαν την Αμερική», μετά τις αποκαλύψεις για τους φορολογικούς παραδείσους του κεφαλαίου.
Η γαλλική και η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσαν ότι θα επιδιώξουν να εξασφαλίσουν πρόσβαση στα έγγραφα για να τιμωρήσουν τους «φοροφυγάδες», ενώ ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί ισχυρίστηκε πως οι πολυεθνικές εταιρείες πρέπει να πληρώνουν τους φόρους εκεί όπου αντλούν τα κέρδη τους και να σταματήσουν να χρησιμοποιούν μοντέλα επιθετικής βελτιστοποίησης των φόρων, τη στιγμή που πολλές χώρες της ΕΕ (π.χ. Λουξεμβούργο) λειτουργούν επισήμως ως «φορολογικοί παράδεισοι».
Εξάλλου, η Φορολογική Υπηρεσία της Αυστραλίας (Australian Tax Office, ATO) ανακοίνωσε σήμερα ότι ερευνά πάνω από 800 πλούσιους πελάτες της Mossack Fonseca, ενώ και η αντίστοιχη υπηρεσία της Νέας Ζηλανδίαςδήλωσε ότι «συνεργάζεται στενά» με τους εταίρους της στο πλαίσιο μιας φορολογικής συμφωνίας, για να αποκτήσει αναλυτικά στοιχεία για τους κατοίκους της χώρας που μπορεί να εμπλέκονται σε ρυθμίσεις με τη μεσολάβηση της Mossack Fonseca.
Η βρετανική κυβέρνηση ζήτησε ένα αντίγραφο των δεδομένων που έχουν διαρρεύσει, ώστε να μπορέσει να εξετάσει τις πληροφορίες και να αναλάβει δράση σχετικά με οποιαδήποτε ενδεχόμενη υπόθεση φοροδιαφυγής.
Έρευνες εξήγγειλαν ακόμη η σουηδική Αρχή Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας (FSA) για τον τραπεζικό όμιλοNordea, η αρμόδια ρυθμιστική αρχή της Αυστρίας FMA για το ρόλο των τραπεζών Raiffeisen Bank International και Hypo Landesbank Vorarlberg καθώς και η Αρχή Χρηματοοικονομικής Εποπτείας της Νορβηγίας (FSA) για την κορυφαία νορβηγική τράπεζα DNB.

«Αν η πορεία των εσόδων είναι καλύτερη, τότε αρκετά από αυτά τα μέτρα δεν θα υλοποιηθούν»! Αυτό τόνισε, μιλώντας στη Βουλή, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, σχετικά με το υπό κατάθεση στη Βουλή νέο αντιλαϊκό πακέτο.
Και βέβαια, πρόκειται για τη «χιλιοπαιγμένη» επωδό, απ' όλες ανεξαιρέτως τις αστικές κυβερνήσεις, με την οποία πασχίζουν να καλλιεργήσουν κάποιες φρούδες - η αλήθεια - ελπίδες ότι δεν θα 'ρθουν χειρότερα μέτρα, ιδιαίτερα μπροστά στις φάσεις όξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης. Γιατί η κάλυψη έστω και ελάχιστων από αυτά που έχασαν οι εργαζόμενοι, είναι στη σφαίρα της φαντασίας. Θα έρθουν χειρότερα, λοιπόν. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση σπεύδει από τώρα να νομοθετήσει πακέτα μέτρων, αρχής γενομένης από το 2016, με περαιτέρω κλιμάκωση τόσο για το2017 όσο και για το 2018, σε συνέχεια των μέτρων που η ίδια πρωτοεφάρμοσε αλλά και των προηγούμενων μνημονίων. Μάλιστα, το σύνολο με τα μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα (νέας και παλαιότερης κοπής) θα ενσωματωθεί στο υπό διαμόρφωση Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (2016-2019). Σε κάθε περίπτωση, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων έχει μόνιμο χαρακτήρα, με στόχο την απογείωση των ματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων και όχι μόνο μέχρι την τυπική ημερομηνία λήξης (2018) του τρέχοντος μνημονίου, αλλά και για τη μετέπειτα περίοδο.
Επιπλέον, η κατάλληλη διαμόρφωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, στη βάση των στόχων που έχουν τεθεί, αποτελεί το «διαβατήριο» διεξόδου του ελληνικού κράτους, για νέα δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές, όταν βέβαια το επιτρέψουν οι συνθήκες, ακριβώς με βάση τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυτά ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στο πλαίσιο και των τριών μνημονίων. Την ίδια ώρα, η όποια ανάκαμψη, ισχνή και εξαιρετικά αβέβαιη, όπως και η εξασφάλιση κρατικού χρήματος με τα πλεονάσματα, έρχεται να διαμορφώσει συνθήκες για την ελάφρυνση του εγχώριου κεφαλαίου, (π.χ. πιθανές φοροαπαλλαγές) και όχι για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.
Απόσυρση μέτρων ασύμφορων για το κεφάλαιο
Αλλωστε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αποδείξει με έργα και πράξεις τον ταξικό αντιλαϊκό προσανατολισμό της πολιτικής της. Τρανταχτό παράδειγμα είναι και η απόσυρση, όχι βέβαια αντιλαϊκών μέτρων, αλλά αντίθετα ψηφισμένων διατάξεων του τρίτου μνημονίου, οι οποίες στη συνέχεια κρίθηκαν ασύμφορες για τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου αλλά και ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Να θυμίσουμε συγκεκριμένα:
Την περίπτωση του ΟΠΑΠ: Ουδέποτε εφαρμόστηκαν οι ψηφισμένες διατάξεις για την επιβολή ειδικού τέλους για τα «τυχερά παιχνίδια». Μάλιστα, στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης» του μνημονίου, εξετάζεται η οριστική απόσυρση του μέτρου, σε συνδυασμό βέβαια με την αντικατάστασή του από άλλο ισοδύναμο. Χαρακτηριστική είναι και η θέση που πήρε ο ΣΕΒ: «Στην περίπτωση της σύμβασης με τον ΟΠΑΠ προστίθεται και η καταστροφική πρακτική της αθέτησης συμβάσεων και παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, που υπονομεύουν τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας και εξοργίζουν όσους εμπιστεύτηκαν τη χώρα και επένδυσαν σε αυτή, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και προσφέροντας ρευστότητα στη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία».

Πολεμικές δαπάνες: Αντίστοιχη συζήτηση ανοίγει για τις περικοπές στις πολεμικές δαπάνες (300 εκατ. ευρώ) που είχε κλειδώσει με το μνημόνιο και πλέον εξετάζεται η αντικατάσταση με άλλα μέτρα. Μάλιστα, για το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι αποκαλυπτική η έγκαιρη παρέμβαση στην οποία είχε προχωρήσει το 2015 ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σύμφωνα με τον οποίο «η Ελλάδα δεν πρέπει να προχωρήσει σε περιστολή των αμυντικών της δαπανών, καθώς διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στη Νότια Ευρώπη ως κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ»...

Αμέσως μετά τις δολοφονικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, την περασμένη βδομάδα, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Γιούνκερ, έσπευσε να δηλώσει ότι «η Ευρώπη εκτός από την ενεργειακή, την τελειωνειακή και την οικονομική ένωση χρειάζεται και μια ένωση ασφαλείας»1.Το ίδιο, με άλλα λόγια είπαν και πολλοί από τους αρχηγούς των καπιταλιστικών κρατών και λοιπό πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, σαν έτοιμοι από καιρό, ενώ την ανάγκη αυτή για μια ακόμα πιο σφιχτή ένωση καταστολής, αλλά και προετοιμασίας νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, έσπευσαν να ντύσουν με το ανάλογο «ιδεολογικό» περίβλημα και διάφοροι αστοί δημοσιογράφοι, ειδικοί και δημοσιολόγοι.
Είναι, βέβαια, απορίας άξιο το πώς ο πρόεδρος της Κομισιόν και οι υπόλοιποι εμφανίζονται να... αγνοούν τα συμπεράσματα της πιο γνωστής ίσως μελέτης του υφισταμένου τους, κ. Rik Coolsaet2, Βέλγου ακαδημαϊκού κι ενός εκ των ιδρυτικών μελών της «Ομάδας Ειδικών της Κομισιόν για τη βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», ο οποίος το «μακρινό» 2010, έγραφε για την αντιτρομοκρατική στρατηγική της ΕΕ:«Αυτός είναι χωρίς αμφιβολία ο τομέας όπου ο ρόλος της ΕΕ μεγάλωσε περισσότερο από κάθε άλλο την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η αντιτρομοκρατία, λειτούργησε ως "προωθητής" για συλλογικές διακρατικές συμφωνίες που πηγαίνουν πολύ παραπέρα από την τρομοκρατία».
Η αποκαλυπτική αυτή αποστροφή που λέει πολλά για το πώς η «αντιτρομοκρατική στρατηγική» της ΕΕ εντάσσεται στις σφοδρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που φτάνουν έως τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στους συνολικούς στόχους του κεφαλαίου για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της εξουσίας του, δεν αποτελεί τη μόνη «διαφωτιστική» διαπίστωση της έκθεσης.
«Εκτός αν...»
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσίαζε ο μάλλον σιβυλλικός επίλογος της ίδιας μελέτης, όπου ο ειδικός της Κομισιόν εκτιμούσε ότι «οι συνθήκες για την αντιτρομοκρατία μοιάζουν ωστόσο να έχουν φτάσει τα όρια τους (...) Τα περισσότερα κράτη - μέλη θεωρούν τις υπάρχουσες συμφωνίες ως επαρκείς, στη θέα του σταδιακού κατακερματισμού κι έτσι του σταδιακού τέλους της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας ως στρατηγική απειλή (...) Στο άμεσα ορατό μέλλον, εκτός αν συμβούν δραματικά νέα γεγονότα, η αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής αντιτρομοκρατίας το πιο πιθανό είναι να συνεχίσει να κινείται με την ίδια ταχύτητα που επετεύχθη την προηγούμενη δεκαετία ή σταδιακά να επιβραδυνθεί, εξαρτώμενη σε τελευταία ανάλυση από τα συμφέροντα και τη στάση των κρατών - μελών της ΕΕ».
Εκτιμήσεις όπως οι παραπάνω, στο πλαίσιο της σημερινής τρομοϋστερίας, φαντάζουν βέβαια με την πρώτη ματιά σαν «έλλειψη διορατικότητας» ακόμα και ως καλλιέργεια «εφησυχασμού», όπως λένε σήμερα διάφορες πολιτικές δυνάμεις και τμήματα του κεφαλαίου για τους δικούς τους λόγους. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι κάτι σαν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», ενδεικτική της δικής τους δυναμικής που έχουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τα συμφέροντα μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών.
Αυτά τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί, πολύ περισσότερο στο έδαφος των μεγάλων δυσκολιών του κεφαλαίου να ανακάμψει από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και των ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, γέννησαν από τότε ουκ ολίγα «δραματικά γεγονότα» με την αδιαμφισβήτητη συμμετοχή της ΕΕ: Από την Ουκρανία έως τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, από τις «πλατείες» της «Αραβικής Ανοιξης» έως την πρώτη επέμβαση στη Λιβύη (με τη δεύτερη να «ψήνεται») και βέβαια στη Συρία, απλώθηκε ένα τεράστιο μέτωπο που φλέγεται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με επίδικο τα μεγάλα ενεργειακά και άλλα αποθέματα και τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας. Αυτή η αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία, την Κίνα, άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις, οδήγησε από το «βελούδινο» ξήλωμα αστικών καθεστώτων έως και την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση και πολεμική αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στην υπόθεση αυτή, και για την υπόθεση αυτή, «αναγέννησαν» από τις στάχτες της και τη λεγόμενη «τζιχαντιστική τρομοκρατία», το «Ισλαμικό Κράτος» και κάθε είδους μηχανισμούς, «τέρατα» και «μπαμπούλες» που αξιοποιούν στις μεταξύ τους σφοδρές αντιπαραθέσεις και όλοι μαζί ενάντια στους λαούς. Και από αυτήν την άποψη, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι τα «δραματικά» αυτά γεγονότα που οι ιμπεριαλιστές προκάλεσαν, όπως και τα δολοφονικά χτυπήματα σε Παρίσι και Βρυξέλλες, αποτελούν ένα εξαιρετικά βολικό άλλοθι που δίνει ώθηση (και) στους μηχανισμούς καταστολής των καπιταλιστικών κρατών και ενώσεων και στις υπόλοιπες υποθέσεις «που πηγαίνουν πολύ πέρα από την τρομοκρατία».
Κάθε «χτύπημα» κι ένα βήμα καταστολής
Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το κομμάτι της εν λόγω μελέτης, όπου εξηγείται το πώς «...από τις αρχές του 1970 τα κράτη - μέλη της ΕΟΚ/ΕΕ έχουν πάει πολύ παραπέρα απ' όσο οι περισσότεροι παρατηρητές και κράτη - μέλη θεωρούσαν εφικτό και επιθυμητό, στο πεδίο της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων».
Είναι απλό, λέει ο ειδικός: Τα ανά καιρούς δολοφονικά χτυπήματα αξιοποιήθηκαν στο να προχωρήσουν αποφάσεις της ΕΕ, που, για τους δικούς τους λόγους (κυρίως περιφρούρησης της «εθνικής» τους ασφαλείας), τα καπιταλιστικά κράτη - μέλη έδειχναν απρόθυμα έως τότε να εφαρμόσουν! Και επιπλέον, προσθέτουμε εμείς, τα χτυπήματα αυτά αξιοποιήθηκαν, για να δικαιολογήσουν τους στόχους του κεφαλαίου, την εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την ένταση της καταστολής, στη συνείδηση των λαών, ακόμα και να στρατεύσουν, όπως αποδεικνύεται σήμερα, τμήματα των λαών στους στόχους αυτούς.
Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Οι επιθέσεις το Σεπτέμβρη του 2001, ακολουθούμενες από αυτές στη Μαδρίτη το 2004 και στο Λονδίνο το 2005, επέδρασαν σε έναν καταιγισμό αποφάσεων, πρωτοβουλιών και μηχανισμών με στόχο να βελτιώσουν τις δυνατότητες της Ευρώπης να αντιπαλέψει την τρομοκρατία σε όλες της τις μορφές. Η δυναμική της αντιτρομοκρατίας στην ΕΕ μπορεί να συγκριθεί με διαδοχικά κύματα σοκ προωθούμενα από μεγάλες επιθέσεις, αλλά σταδιακά χαλαρώνοντας όταν η αίσθηση του επείγοντος έσβηνε».
Οι αποφάσεις βέβαια έμεναν σαν βαριά δεσμά στους λαούς και γινόντουσαν πάτημα για τις επόμενες. Εξάλλου, αυτό περιγράφεται και στην ίδια αυτή μελέτη όπου εξετάζεται το βήμα - βήμα χτίσιμο του τεράστιου κατασταλτικού μηχανισμού που έχουν πλέον στη διάθεσή τους τα καπιταλιστικά κράτη και η ιμπεριαλιστική ΕΕ.
Ξεκινώντας από την 11η Σεπτέμβρη, όπου «οι επιθέσεις άνοιξαν ένα παράθυρο ευκαιρίας, ώστε να προωθηθούν νομικές προτάσεις του Προγράμματος του Τάμπερε που κωλυσιεργούσαν, ούτως ώστε να εναρμονιστούν οι εθνικές νομοθεσίες στη σφαίρα της εσωτερικής ασφάλειας» και «μέσα σε δύο εβδομάδες από τις επιθέσεις υιοθετήθηκε ένα συνολικό Σχέδιο Δράσης της ΕΕ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», που περιλάμβανε την καθιέρωση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, τη δημιουργία της «Eurojust» και την «υιοθέτηση μιας απόφασης - πλαισίου που προσδιόριζε με έναν κοινό τρόπο τις τρομοκρατικές απειλές» και «λειτούργησε ως η απαραίτητη βάση για τη συνεργασία μεταξύ δικαστικών και αστυνομικών αρχών».
Συνεχίζοντας στις επιθέσεις στη Μαδρίτη (2004), όπου «ορίστηκε ο πρώτος Συντονιστής της Αντιτρομοκρατίας της ΕΕ, δυο εβδομάδες μετά τις βομβιστικές επιθέσεις» και «στην ίδια συνάντηση του Συμβουλίου, οι επικεφαλής των κρατών ενέκριναν το προσχέδιο του καταστατικού χάρτη της Ευρώπης, υιοθετώντας ένα υψηλού συμβολισμού άρθρο που περιλάμβανε μια ρήτρα αλληλεγγύης», αλλά και πλασάροντας για πρώτη φορά το αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ριζοσπαστικοποίησης», που προσπαθεί να εξισώσει τη λαϊκή πάλη και τη δράση για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, με τα βρώμικα παιχνίδια των κάθε είδους μηχανισμών και πολιτικών σχημάτων και ομάδων που βγαίνουν από τα σπλάχνα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Και, βεβαίως, με τη «βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005 (που) λειτούργησε σαν προωθητής για βελτιωμένη συνεργασία», με την υιοθέτηση της «συνολικής Αντιτρομοκρατικής Στρατηγικής της ΕΕ» το Δεκέμβρη του 2005. Εκεί όπου κάτω από τους «τέσσερις στρατηγικούς στόχους, που ονομάστηκαν "πυλώνες" (...) "Αποτροπή", "Προστασία", "Καταδίωξη" και "Απάντηση"», μπήκαν τα πάντα που αφορούν τη θωράκιση της καπιταλιστικής εξουσίας.
Συμφέροντα κοινά και αντιθέσεις
Οι παραδοχές αυτές αποκτούν φυσικά μεγαλύτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες, όπου με αφορμή τα δολοφονικά χτυπήματα σε Παρίσι και Βρυξέλλες κατασκευάζονται τα νέα προσχήματα από τους ιμπεριαλιστές για μεγαλύτερη εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αλλά και για ένταση της καταστολής.
Πολύ περισσότερο, που, όπως τονίζει ο ίδιος ειδικός, «κανείς δεν θα πρέπει ποτέ να χάνει από τα μάτια του το γεγονός ότι τα κράτη - μέλη παραμένουν, ακόμα και μετά από τη μεταρρύθμιση της ΕΕ μέσω της Συνθήκης της Λισσαβόνας, οι βασικοί παράγοντες σε αυτό το πεδίο» και ότι οι εξελίξεις είναι εξαρτώμενες «σε τελευταία ανάλυση από τα συμφέροντα και τη στάση των κρατών - μελών της ΕΕ».
Συμφέροντα που, όμως, δεν είναι ενιαία. Και ακριβώς γι' αυτό στην επιφάνεια, με αφορμή και τις τρομοκρατικές επιθέσεις, βγαίνουν μια σειρά από αντιθέσεις που μασκαρεύονται με το ψεύτικο για τους λαούς δίλημμα «ελευθερία ή ασφάλεια» που αναπαράγουν οι καπιταλιστές. Οχι μόνο με στόχο να κρύψουν την ταξική φύση του καπιταλιστικού κράτους και να στρατεύσουν τους λαούς κάτω από τις «ξένες σημαίες» των νέων σταυροφοριών για τα συμφέροντα του κεφαλαίου ή για να ανεχθούν τα νέα μέτρα καταστολής, αλλά και για να «κονταροχτυπηθούν» τα διάφορα καπιταλιστικά κράτη και τμήματα του κεφαλαίου. Το ίδιο όπως «κονταροχτυπιούνται» με όχημα τους πρόσφυγες, που οι δικές τους βόμβες δημιούργησαν, την ώρα που στον πυρήνα όλοι συμφωνούν ότι το ζητούμενο είναι η πολύπλευρη εκμετάλλευση των προσφύγων από τα μονοπώλια της ΕΕ.
Σε τελευταία ανάλυση, δηλαδή, οι δολοφονικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και αλλού αξιοποιούνται ως ένα ακόμα επεισόδιο στη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου και τα καπιταλιστικά κράτη που θεωρούν ότι έχουν συμφέρον από τη λεγόμενη «εμβάθυνση» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και σε εκείνους που θεωρούν ότι το συμφέρον της δικής τους αστικής τάξης εξυπηρετείται είτε από μια «χαλαρή» ΕΕ, είτε με πλήρη έξοδο από τη συμμαχία αυτή του κεφαλαίου και ένταξη σε άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις ή συμμαχίες.
Αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς οι λαοί μόνο χαμένοι θα βγουν αν στοιχηθούν πίσω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό και πρέπει να χαράξουν τη δική τους γραμμή αντεπίθεσης και νίκης.
Παραπομπές:
1. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Τετάρτη 23 Μάρτη, μετά τη συνάντησή του στις Βρυξέλλες με τον Μανουέλ Βαλς.

2. «EU counterterrorism strategy: value added or chimera?»

Στη σκιά των διαρροών για τους διαλόγους στελεχών του ΔΝΤ, έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει από τη Δευτέρα, ο νέος γύρος διαβουλεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους «θεσμούς», για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης.
Τα αντιλαϊκά παζάρια έχουν ως αφετηρία τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων ύψους 5,4 δισ. ευρώ. Το νέο κύμα αντιλαϊκών παρεμβάσεων αφορά την κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων (1,8 δισ. ευρώ), την αύξηση της φοροληστείας σε μισθούς, συντάξεις και άλλα λαϊκά εισοδήματα (1,8 δισ. ευρώ), καθώς και την απογείωση της έμμεσης φορολογίας, όπως οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης (1,8 δισ. ευρώ).
Σύμφωνα με το «Reuters», αξιωματούχοι της ευρωζώνης δήλωσαν ότι είναι πιθανό να ξεκινήσουν οι συνομιλίες για το χρέος στα μέσα Απρίλη, στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ, εφόσον έχει υπάρξει μέχρι τότε συμφωνία για το πακέτο των μέτρων.
«Εάν οι Έλληνες θέλουν να υπάρξει εκταμίευση πολύ πριν από τον Ιούλιο, χρειάζεται να υπάρξει πολιτική συμφωνία περί τα μέσα του Απριλίου -και στις 12 Απριλίου όλοι πάνε στην Ουάσιγκτον- άρα καλύτερα πριν από τότε», ανέφερε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ευρωζώνης. «Μόνον τότε μπορεί να αρχίσει στα σοβαρά συζήτηση για θέματα χρέους και αυτό θα πάρει κάποιο χρόνο. Και μετά τελικά όλα πρέπει να συνδυασθούν ταυτόχρονα», πρόσθεσε.
Άλλος αξιωματούχος δήλωσε ότι είναι πολύ πιθανόν να πραγματοποιηθεί συνάντηση των υπουργών Οικονομικών στην Ουάσιγκτον για το θέμα του ελληνικού κρατικού χρέους και διμερείς συνομιλίες με τονΕυκλ. Τσακαλώτο και τους «θεσμούς» της ευρωζώνης.
«Εάν μέχρι τότε έχει επιτευχθεί μία σημαντική συμφωνία επί του πακέτου των μεταρρυθμίσεων, τότε το μόνο εκκρεμές θέμα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης των ελληνικών μεταρρυθμίσεων και τη συμμετοχή του ΔΝΤ θα είναι να συζητηθεί το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους και θα είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να γίνει αυτό», είπε ο δεύτερος αξιωματούχος.

Μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης

Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», μετά τη διαρροή των συνομιλιών ανάμεσα στον Π. Τόμσεν και την Ντ. Βελκουλέσκου από τον ιστότοπο «Wikileaks», ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, ανέφερε σε συνεργάτες του ότι«δεν θα αφήσουμε τον Τόμσεν να διαλύσει την Ευρώπη». Επίσης, φέρεται να είπε ότι «όσα είδαν το φως της δημοσιότητας δημιουργούν μείζον γεωπολιτικό ζήτημα. Φαίνεται πως κάποιοι παίζουν στις πλάτες μας επικίνδυνα παιχνίδια αποσταθεροποίησης».
Ο Αλ. Τσίπρας απέστειλε επιστολή προς τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, με την οποία την καλεί να τοποθετηθεί αν τα όσα διημείφθησαν στους διαλόγους αντανακλούν την επίσημη θέση του ΔΝΤ.
Επί της ουσίας η κυβέρνηση καλεί τον ελληνικό λαό να διαλέξει μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Το ΔΝΤ επιδιώκει να μειωθεί περισσότερο το ελληνικό κρατικό χρέος και να υπογραφεί νέο μνημόνιο που θα περιέχει ακόμα πιο σκληρά μέτρα, ενώ η πλευρά της ευρωζώνης θέλει να μειωθεί λιγότερο το ελληνικό κρατικό χρέος και να εφαρμοστεί το υπάρχον μνημόνιο.
Με αφορμή την Ελλάδα εκδηλώνονται γενικότεροι ανταγωνισμοί μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, καθώς στο ΔΝΤ έχουν το πάνω χέρι οι ΗΠΑ και στην ευρωζώνη η Γερμανία. «Εμπιστευτικά αρχεία δείχνουν πόλεμο ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Μέρκελ για την Ελλάδα», έγραψε ο ιστότοπος «Wikileaks» στο Twitter, παρουσιάζοντας τους διαλόγους των στελεχών του ΔΝΤ.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου,Μ. Σουλτς, στον πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του ευρωκοινοβουλίου,Ρ. Γκουαλτιέρι και στους προέδρους των πολιτικών ομάδων για το θέμα του ΔΝΤ, με την οποία καλεί την πλευρά της ΕΕ  σε «ενιαία και σαφή στάση απέναντι σε κινήσεις που υπονομεύουν τις προσπάθειές μας για εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος». Επίσης, ζητάει από το ΔΝΤ «να ξεκαθαρίσει τη στάση του και να διευκρινίσει εάν και σε ποιο βαθμό οι αποκαλύψεις εκφράζουν την πολιτική και τις προθέσεις του Ταμείου».
Φτάνοντας στο δια ταύτα, επισημαίνει ότι χρειάζεται «γρήγορη και αποτελεσματική ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης», κάτι που προϋποθέτει την εφαρμογή όλων εκείνων των βάρβαρων μέτρων που είναι προαπαιτούμενα.
Για την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, η υπόθεση των διαρροών αξιοποιείται για να συγκαλύψουν ότι η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που θεωρούν προτεραιότητα τους, προϋποθέτει τη λήψη πολύ σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.
«Εκείνοι που πριν μερικούς μήνες με την επιστολή Τσακαλώτου, κυριολεκτικά, παρακαλούσαν το ΔΝΤ και την κυρία Λαγκάρντ για συνεργασία, δεν έχουν σήμερα καμία αξιοπιστία όταν "σηκώνουν λάβαρα αντίστασης" κατά του ΔΝΤ», αναφέρει η ΝΔ«Ποιά επιστολή λέει την αλήθεια; Εκείνη του κ. Τσακαλώτου ή η τωρινή του κ. Τσίπρα; Και τι ακριβώς επιδιώκουν; ​Τελικά, είναι η δική τους ανικανότητα και αναξιοπιστία που δίνουν άλλοθι σε προβληματικές σκέψεις διαφόρων στελεχών για πιέσεις προς την Ελλάδα και την Ευρώπη», προσθέτει. Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «με τους επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς της οδηγεί και πάλι τη χώρα σε ασφυξία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ επικρίνει από την πλευρά του τη ΝΔ ότι έχει αναλάβει το «ρόλο του αυτόκλητου υπερασπιστή και συμπαραστάτη του ΔΝΤ».

Επανέρχονται τα σενάρια για διεύρυνση της κυβέρνησης, αντανακλώντας τις διεργασίες που συντελούνται στο αστικό πολιτικό σύστημα για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και να χειραγωγηθεί ο λαός.
«Η κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν αντιμετωπίζεται από ένα μόνο κόμμα, χρειάζεται τη διαμόρφωση πολιτικού - κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων. Σε μια καθαρή κατεύθυνση, όμως, αμφισβήτησης του νεοφιλελευθερισμού και της μονόπλευρης λιτότητας», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, στην εφημερίδα «Realnews», κάνοντας άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Αφού υπενθύμισε το «φλερτ» του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, προέτρεψε το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι «να παρακολουθήσουν τις αναζητήσεις στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία». Πρόσθεσε ότι «η ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου δεν μπορεί να γίνει με όρους δορυφοροποίησης του προς τη συντηρητική παράταξη», υποδεικνύοντας στην Φ. Γενημματά και στον Στ. Θεοδωράκη ποιον από τους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να διαλέξουν.
«Η επιδίωξη μας είναι ένα αριστερό προοδευτικό σχέδιο, όχι με όλη τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά με τις δυνάμεις της που θέλουν να εγκαταλείψουν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές», δήλωσε στην «Αυγή» ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, θέτοντας τα όρια των νέων ψευδεπίγραφων διαχωριστικών γραμμών. Επίσης, κατηγόρησε τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού ότι βρίσκονται σε «πλήρη αναντιστοιχία» με τη «θετική κινητικότητα» που υπάρχει μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων του ΚΕΑ με την ηγεσία των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, αθωώνοντας μεταξύ άλλων τα εγκλήματα της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας.

Και ο Μάρτιν Σουλτς στο «παιχνίδι»

Δημοσιεύματα του Κυριακάτικου Τύπου αναφέρουν ότι η πρόσφατη επίσκεψη του σοσιαλδημοκράτη προέδρου του ευρωκοινοβουλίου, Μ. Σουλτς, στην Αθήνα έγινε για να διερευνήσει τη δυνατότητα συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ο Μ. Σουλτς είχε ξεχωριστές συναντήσεις με τον Αλ. Τσίπρα, την Φ. Γεννηματά και τον Στ. Θεοδωράκη.
«Οι συνομιλητές του δεν επεκτείνονται σε πολλές λεπτομέρειες, αν και υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν έκανε τις συναντήσεις με αμιγώς προσωπική του πρωτοβουλία. Ότι επιχείρησε διακριτικά να παίξει ένα ρόλο ''προξενητή'' διερευνώντας για λογαριασμό του κ. Τσίπρα τις δυνατότητες κυβερνητικής συνεργασίας», γράφει το «Βήμα της Κυριακής». «Είναι γνωστό ότι οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές ήθελαν από το Σεπτέμβριο μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα χωρίς τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, με συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Τώρα, ο κ. Τσίπρας αναγνωρίζει ότι μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα περίπλοκα προβλήματα της Ελλάδας και ότι ο κυβερνητικός εταίρος του, τού αφαιρεί αξιοπιστία», συμπληρώνει το δημοσίευμα.
«Η ξαφνική και ολιγόωρη επίσκεψη του Μάρτιν Σουλτς στην Αθήνα πριν από επτά ημέρες αναζωπύρωσε τα σενάρια περί διεύρυνσης της κεντροαριστεράς και η παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενδεχομένως να παίξει καταλυτικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση», υποστηρίζει το «Έθνος».
Στην παρούσα φάση, τουλάχιστον σε επίπεδο φραστικών διακηρύξεων, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θέτουν ως προαπαιτούμενο τη συμμετοχή και της ΝΔ σε μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», ενώ παράλληλα δίνουν έμφαση στην κοινή δράση των κομμάτων τους και την ανασυγκρότηση του πέραν του ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερού χώρου.
Ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής» εμφανίστηκε έτοιμος να επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση. Επισημαίνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίστηκε στο χώρο του «αριστερού ρεαλισμού», δήλωσε πως «οι συνθήκες είναι ώριμες για να συναντηθούμε».

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget