08/02/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Η κυβέρνηση αξιοποιεί τους θανάτους Τούρκων στρατιωτών
από επιθέσεις του PKK για να δηλώσει υπέρμαχος της
 «εθνικής ασφάλειας»
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Αγκυρας συνεχίζονται με την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ, με ευθυγραμμισμένη και την ελληνική συγκυβέρνηση
Λίγες μόνο μέρες μετά την έναρξη των βομβαρδισμών σε Συρία και Ιράκ στις 24 Ιούλη, ο πρωθυπουργός της χώρας μίλησε ανοιχτά για τις αιτίες που έκαναν την Αγκυρα να εμπλακεί ακόμα πιο βαθιά, και πλέον και με τα όπλα, στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς της περιοχής: «Η Τουρκία έπρεπε να δείξει την αποτρεπτική της δύναμη και προοπτική σε εκείνους που απεργάζονται νέα σενάρια στην περιοχή. Ελπίζω αυτό να είναι ορατό τώρα».
Μιλώντας σε «γεύμα εργασίας» με τους αρχισυντάκτες των μεγαλύτερων τουρκικών ΜΜΕ, ο Αχμέντ Νταβούτογλου σημείωσε ότι «η παρουσία μιας Τουρκίας που μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της αποτελεσματικά μπορεί να φέρει αποτελέσματα που μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι σε Συρία, Ιράκ και όλη την περιοχή».
Επίσης, την περασμένη Παρασκευή, παρεμβαίνοντας σε εκδήλωση με τον τίτλο «Πρωτοβουλία Πολιτών ενάντια στον τρόμο» που διοργάνωσε η Ενωση των Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων και των Χρηματιστηρίων της Τουρκίας (ΤΟΒΒ), ο Νταβούτογλου επισήμανε πως «ένας μόνος πυροβολισμός που δέχονται οι στρατιώτες μας θα οδηγεί στην καταστροφή όλων όσοι πυροβόλησαν, μέχρι που κανείς δε θα τολμήσει ξανά να διεξάγει κάτι τέτοιο στα σύνορά μας».
Η επιλογή της τουρκικής αστικής τάξης να συμμετάσχει ενεργότερα σε έναν πόλεμο που συγκεντρώνει προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε γενικευμένη σύρραξη είναι μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραιτηθεί από τις δικές της αυτοτελείς αξιώσεις, ούτε και να μείνει θεατής στις ανακατατάξεις που γοργά συνεχίζονται σε όλη τη Μέση Ανατολή. Διεκδικεί μερίδιο στη μοιρασιά, με όρους ωστόσο οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο ότι θα βρουν σύμφωνους όλους τους «εταίρους» της.
Την περασμένη βδομάδα, ενισχύθηκαν οι φωνές όσων επέμειναν πως οι επιθέσεις κατά θέσεων του «Ισλαμικού Κράτους» έγιναν ουσιαστικά για το «θεαθήναι», ενώ αληθινός στόχος των τουρκικών βομβαρδισμών είναι οι Κούρδοι και όχι απλά το PKK. Αλλωστε, δεν πάει πολύς καιρός που στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης κατήγγειλαν σχέδια δημογραφικών αλλαγών στα νότια σύνορά της και υπογράμμιζαν σε όλους τους τόνους ότι σε καμιά περίπτωση η Αγκυρα δε θα επιτρέψει την ενοποίηση των κουρδικών «καντονιών» (περιοχών). Δεν είναι κρυφή η ανησυχία που εδώ και καιρό προκαλεί στην τουρκική πλευρά ο αναβαθμισμένος ρόλος το ότι Κούρδοι σε Ιράκ και Συρία εξασφαλίζουν μέσα από τις επιτυχίες τους εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους», όπως και το ότι αυτό που επιδίωκε η Αγκυρα μέσα από τις «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις» με το PKK είναι να διασφαλίσει με την κουρδική κοινότητα σχέσεις τέτοιες, που θα της εξασφάλιζαν κάποιες «ισορροπίες»: Και να αποτρέψει τη δημιουργία κουρδικού κράτους από την οποία θα κινδύνευαν και δικά της τμήματα και να διασφαλίσει επαφές με τον «κουρδικό παράγοντα» που φαίνεται ότι όλο και περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα προκρίνουν την ισχυροποίησή του.
ΝΑΤΟική αλληλεγγύη
Ασφαλώς, με τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού διευρύνεται και περιπλέκεται συνολικά η ενδοϊμπεριαλιστική αναμέτρηση, αποκτούν νέες διαστάσεις οι προσπάθειες προώθησης αντιλαϊκών σχεδιασμών που εντείνονται με πρόσχημα την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» και των «τζιχαντιστών» που ούτως ή άλλως δημιούργησαν οι ίδιοι που σήμερα τους πολεμούν.
Η παραχώρηση της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τους Αμερικανούς και άλλους «εταίρους» της Αγκυρας. Επιπλέον, η λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, μετά από έκτακτη συνεδρίαση που έγινε με αίτημα της Τουρκίας, εξέφρασε την πλήρη στήριξη στις τουρκικές επιχειρήσεις και σε ομόφωνη ανακοίνωσή της υπογράμμιζε: «Η ασφάλεια της Συμμαχίας είναι αδιαίρετη και στεκόμαστε με ισχυρή αλληλεγγύη στο πλευρό της Τουρκίας. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις στα νοτιο-ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ». Από κοντά και η ελληνική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που και με αυτόν τον τρόπο επιβεβαίωσε την ετοιμότητά της να «χωθεί» ακόμα πιο βαθιά σε μεθοδεύσεις επικίνδυνες για το λαό το δικό μας και όλης της περιοχής.
Στήριξη στους τουρκικούς βομβαρδισμούς πρόσφερε ουσιαστικά και ο ΟΗΕ, αφού ο γγ Μπαν Κι Μουν υποστήριξε σε δηλώσεις του ότι αυτοί αναπτύχθηκαν «ως τρόπος εξάσκησης του δικαιώματος στην αυτοάμυνα».
Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωσε πως η Αγκυρα δε ζήτησε στρατιωτική βοήθεια του ΝΑΤΟ, συμπληρώνοντας πως «το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο για τη μάχη κατά της τρομοκρατίας παράλληλα με την Τουρκία».
Πάντως, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως «σε περίπτωση που ένα μέλος του ΝΑΤΟ δέχεται επίθεση, το ΝΑΤΟ πρέπει να το στηρίξει... Περιμένω το ΝΑΤΟ να διακηρύξει την ετοιμότητά του να κάνει βήματα, ώστε να αναλάβει το ρόλο του».
Επιπλέον, τη βδομάδα που πέρασε πολλαπλασιάστηκαν οι επιθέσεις «τρομοκρατών» (σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές) σε ανατολικές τουρκικές επαρχίες που οδήγησαν στο θάνατο πάνω από 20 ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους στρατιωτικών.
Αντιδράσεις
Ωστόσο, πολλοί έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εκφράσουν την ανησυχία τους για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι τουρκικοί βομβαρδισμοί εναντίον του PKK και για τον κίνδυνο τερματισμού των «ειρηνευτικών συνομιλιών» Αγκυρας - PKK. Τουρκικά και διεθνή ΜΜΕ αναφέρθηκαν σε «πηγές», σύμφωνα με τις οποίες στην ίδια τη ΝΑΤΟική σύναξη ζητήθηκε «αναλογική χρήση στρατιωτικής βίας» απέναντι στους Κούρδους αντάρτες. Ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ, αλλά και κυβερνητικοί αξιωματούχοι από Ουάσιγκτον και Βερολίνο, ο γγ του ΟΗΕ κ.λπ. ζήτησαν ανοιχτά να μη σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις.
Την ίδια στιγμή, συμφωνώντας με την ανάγκη να κλιμακωθεί η δράση κατά του «ΙΚ», αντέδρασε στις τουρκικές επιχειρήσεις στα ιρακινά εδάφη η Βαγδάτη, κάνοντας λόγο για «επίθεση στην ιρακινή κυριαρχία» και «απειλή στην εδαφική ακεραιότητα», αντίδραση που το τουρκικό ΥΠΕΞ χαρακτήρισε «απογοητευτική».
Η Τεχεράνη σημείωσε ότι «κάθε ενέργεια που οδηγεί στην αποδυνάμωση των εθνικών κυβερνήσεων μπορεί, τελικά, να ενθαρρύνει τις τρομοκρατικές οργανώσεις να ολοκληρώσουν τις εγκληματικές τους ενέργειες», ενώ και το Κάιρο επέλεξε να αναφερθεί στην ανάγκη οι επιχειρήσεις κατά του «ΙΚ» να γίνουν.
Τέλος, ενστάσεις εξέφρασε και η Δαμασκός, αν και χωρίς καμιά ευθεία καταδίκη των βομβαρδισμών στα συριακά εδάφη, καταγγέλλοντας την Τουρκία για την πολύχρονη στήριξη που πρόσφερε σε οργανώσεις όπως το «ΙΚ» και αμφισβητώντας «τη γνησιότητα των τουρκικών προθέσεων», συμπληρώνοντας ότι δεν ξέρει αν οι βομβαρδισμοί κατά του «ΙΚ» «αποτελούν πρόσχημα για να επιτεθεί στους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ ή αν έχουν (και) άλλους εσωτερικούς στόχους.
Συνεχίζονται τα «παζάρια» για κυβέρνηση
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες επικίνδυνης κλιμάκωσης του πολέμου στη Μέση Ανατολή, οι εξελίξεις του επόμενου διαστήματος θα εξαρτηθούν και από τις «ισορροπίες» στο εσωτερικό κάθε αστικής τάξης.
Οι τόνοι κριτικής για την εξωτερική πολιτική που μέχρι σήμερα ακολουθούσε η κυβέρνηση του AKP ανέβηκαν κι άλλο στο εσωτερικό της χώρας, ενώ το θέμα παραμένει στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Η συζήτηση αυτή δεν υπηρετεί στο ελάχιστο τα λαϊκά συμφέροντα, το αντίθετο. Αφορά την επιλογή συμμάχων που θα επιτρέψουν στο τουρκικό κεφάλαιο να διασφαλίσει τη θέση της στην περιοχή.
Για την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης δεν υπάρχει καμιά διαφωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως τα στελέχη των AKP - CHP που συνεχίζουν τις μεταξύ τους διερευνητικές επαφές για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, δήλωσαν την Παρασκευή πως «εκφράστηκε κοινή κατανόηση για την ανάγκη δομικών μεταρρυθμίσεων» και «δημοσιονομικής πειθαρχίας» μέσα από «κοινωνικές εξισορροπήσεις».

Ανάμεσα στη σχολική χρονιά που τελείωσε και σε αυτήν που θα ξεκινήσει το Σεπτέμβρη, οι δυσκολίες των νέων γονιών, των μητέρων με παιδιά μικρής ηλικίας, δεν κάνουν ...διακοπές. Η κατάσταση και τα προβλήματα στην Προσχολική Αγωγή μετατρέπουν τους καλοκαιρινούς μήνες σε χρόνο αναμονής και αγωνίας στην προσπάθεια για εξεύρεση μιας θέσης στους παιδικούς σταθμούς.
Τις επόμενες μέρες ξεκινά η υποβολή των αιτήσεων των μητέρων στο πρόγραμμα που υλοποιεί η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, κάτω από τον τίτλο «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής». Οι φετινές αιτήσεις συμμετοχής των μητέρων στο πρόγραμμα θα γίνουν από τις 5 έως τις 18 Αυγούστου, και αναμένεται να είναι αυξημένες, καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες, εργαζόμενες και άνεργες μητέρες, αναζητούν έναν τρόπο να στείλουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό χωρίς να φορτωθούν με το «χαράτσι» των τροφείων.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) ο αριθμός των παιδιών που θα μείνουν εκτός του προγράμματος φέτος θα αγγίξει τις 50.000. Ακόμα όμως και ο αριθμός αυτός, παρότι μεγαλύτερος από προηγούμενες χρονιές, αποτελεί μια μόνο ψηφίδα της συνολικής εικόνας και δεν αποδίδει τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερες είναι οι μητέρες που αποκλείονται από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα λόγω των εισοδηματικών κριτηρίων που αυτό θέτει. Είναι χαρακτηριστικό ότι το «ταβάνι» του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος έχει τεθεί στις 27.000 ευρώ για τις οικογένειες με δύο παιδιά. Επίσης, από το πρόγραμμα εξαιρούνται ούτως ή άλλως οι τακτικοί και αορίστου χρόνου υπάλληλοι του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ και οι μόνιμοι και αορίστου χρόνου υπάλληλοι των ΟΤΑ.
Προβλήματα που μεγαλώνουν χρόνο με το χρόνο
Ακόμα και για τους γονείς που θα λάβουν θετική απάντηση στην αίτησή τους, τα προβλήματα θα εξακολουθήσουν να είναι παρόντα σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και μάλιστα να γίνονται πιο έντονα χρόνο με το χρόνο. Γι' αυτό οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ΟΓΕ έχουν μόνιμα στον προσανατολισμό τους τη δράση με επίκεντρο την κατάσταση στους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, με συχνές εξορμήσεις και συζητήσεις με τους γονείς και τους εργαζόμενους σε αυτούς, με εκδηλώσεις για τις θέσεις και τα αιτήματά τους για την Προσχολική Αγωγή, αλλά και με πρωτοβουλίες διεκδίκησης προς Δήμους, Περιφέρειες και υπουργεία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η προσπάθεια του Συλλόγου της ΟΓΕ στο Αιγάλεω, λίγο πριν φτάσει η σχολική χρονιά στο τέλος της, να αποτυπώσει ορισμένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα των παιδικών σταθμών σε μια ανακοίνωση που μοίρασε στους γονείς και τους εργαζόμενους. Ανάμεσα σε άλλα, ο Σύλλογος επισημαίνει τα παρακάτω:
  • Σε κάποιους σταθμούς υπάρχει μόνο μία παιδαγωγός, το πολύ πολύ και καμιά βοηθός, για 28 νήπια. Η αναλογία στα βρέφη είναι μία παιδαγωγός προς 16 βρέφη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απασχόληση αλλά και για την ασφάλεια των παιδιών.
  • Σε ορισμένους σταθμούς δεν υπάρχει ούτε καθαριστικό, ούτε καν χαρτί υγείας.
  • Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους για χαρτικά, χαρτόνια, κόλλες κ.λπ. ώστε να μη ζητούν συνέχεια χρήματα από τους γονείς, οι οποίοι ήδη πληρώνουν αρκετά χρήματα στην αρχή της χρονιάς για αναλώσιμα.
  • Μάγειρες υπάρχουν μόνο σε δύο - τρεις παιδικούς σταθμούς ενώ το φαγητό που μαγειρεύουν μεταφέρεται στους άλλους σταθμούς με το αυτοκίνητο της καθαριότητας, χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.
  • Το πρόγραμμα διατροφής είναι ιδιαίτερα φτωχό και περιέχει σχεδόν μόνο άμυλο.
  • Η δημοτική αρχή μοίρασε στους γονείς ερωτηματολόγιο με το οποίο τους κάλεσε να αξιολογήσουν τις υποδομές, τον εξοπλισμό αλλά και το προσωπικό. Πίσω από τις ερωτήσεις του τύπου αν τους καλύπτει το επίπεδο των παιδαγωγών κι αν τους αρέσει η μαγειρική του μάγειρα, ο Σύλλογος καταγγέλλει τον προφανή σκοπό να αξιοποιηθεί το ερωτηματολόγιο για απολύσεις εργαζομένων και συρρίκνωση των σταθμών.

Σε ετοιμότητα να αναλάβει δράση για τα εκατοντάδες παιδιά που θα αποκλειστούν βρίσκεται ο Σύλλογος της ΟΓΕ στη Νίκαια. Οι αιτήσεις στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου άγγιξαν τις 950, ενώ σε αυτές θα προστεθούν οι αιτήσεις που θα γίνουν στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Την ίδια στιγμή, η δύναμη των παιδικών σταθμών με βάση τα περσινά δεδομένα είναι σημαντικά μικρότερη, καθώς περιορίζεται στα 550 παιδιά. Μάλιστα, είναι ορατό το ενδεχόμενο οι δυνατότητες των σταθμών να περιοριστούν ακόμα περισσότερο, σαν συνέπεια της μείωσης του αριθμού των εργαζομένων.

Με κλήρωση στο νηπιαγωγείο τα προνήπια
Από το αποτέλεσμα κλήρωσης (!) εξαρτάται σε μια σειρά περιπτώσεις η φοίτηση των προνηπίων στο νηπιαγωγείο. Αιτία είναι οι ελλείψεις και τα κενά στους παιδαγωγούς, ο αριθμός των οποίων δεν επαρκεί για να καλύψει το σύνολο νηπίων και προνηπίων, με τα τελευταία συχνά να αφήνονται εκτός σχολείου ή να καταλήγουν αναγκαστικά στους παιδικούς σταθμούς.
Αυτή είναι και η κατάσταση στο νηπιαγωγείο της Τραγάνας. Το νηπιαγωγείο του χωριού είναι μονοθέσιο και την επόμενη σχολική χρονιά θα πρέπει να εγγράψει πάνω από 30 παιδιά. Καθώς ο αριθμός είναι μεγάλος για μία και μόνο νηπιαγωγό, τα προνήπια μπαίνουν σε κλήρωση και στο σχολείο πάνε μόνο τα πιο ...τυχερά. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να περιμένουν έναν ακόμα χρόνο.
«Το δικαίωμα των παιδιών μας στην Προσχολική Αγωγή, στη δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν μπαίνει σε διαπραγματεύσεις και κληρωτίδες»: Αυτό απάντησαν οι γονείς που έχουν πάρει την απόφαση να μη δεχθούν αυτήν την απαράδεκτη πρακτική. Εχουν ήδη θέσει το ζήτημα σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έχουν πάρει μια σειρά πρωτοβουλίες ενημέρωσης και κινητοποίησης, ενώ συνεχίζουν να βρίσκονται σε επιφυλακή για να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Στη δραστηριότητα αυτή τη δική της σφραγίδα έχει βάλει η Ομάδα Λοκρών της ΟΓΕ. Με ανακοίνωση της, η Ομάδα έχει χαιρετίσει τις κινητοποιήσεις των γονιών και έχει δηλώσει το δικό της «παρών» στον αγώνα τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανακοίνωση μεταφράστηκε και σε άλλες γλώσσες, καθώς στην περιοχή ζουν και εργάζονται μετανάστες, τα παιδιά των οποίων κινδυνεύουν επίσης να βρεθούν εκτός σχολείου.
«Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ πιστεύουμε πως η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι αναγκαία και για το παιδί και για την οικογένεια. Είναι ώριμη ανάγκη της κοινωνίας μας. Στο χέρι μας είναι να την υπερασπιστούμε, μαζί γονείς και παιδαγωγοί! Συμπαραστεκόμαστε και συντασσόμαστε στον αγώνα σας για τα δικαιώματα των παιδιών σας, των παιδιών μας. Συνεχίστε μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων σας. Σ' αυτόν τον αγώνα υπάρχει και δύναμη και αισιοδοξία γιατί έχετε μαζί σας το μέλλον!», σημειώνει η Ομάδα Λοκρών και καταλήγει: «Γυναίκες, γονείς, Ελληνες και μετανάστες χρέος να δείξουμε στα παιδιά μας και με το προσωπικό μας παράδειγμα πως δεν συμβιβαζόμαστε με ό,τι μας δίνουν, αλλά με ό,τι ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών μας».

Πλήθος εταιρειών έχουν λόγο στα δικαιώματα του
 Κριστιάνο Ρονάλντο της Ρεάλ Μαδρίτης
Στο σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, όπου τα επιχειρηματικά συμφέροντα κάνουν... παιχνίδι σε όλους τους τομείς, συνεχώς στο προσκήνιο έρχονται νέα «ήθη και έθιμα» που σχετίζονται πάντα με τις αγοραίες λογικές που επικρατούν στο άθλημα. Ενα απ' αυτά τα καινούργια... φρούτα αφορά τα περίφημα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των παικτών. Μέχρι πριν τουλάχιστον από μια δεκαετία οι τελευταίοι, υπαγόμενοι στις λογικές που επιβάλλει η ίδια αγορά, ουσιαστικά, μέσω των παχυλών συμβολαίων που υπέγραφαν, έφθαναν σε σημείο να αποτελούν τα περιουσιακά στοιχεία ενός συλλόγου. Μάλιστα, ο σύλλογος ήταν αυτός που καθόριζε τα πάντα, ακόμα και αυτά που δεν αφορούσαν τα αγωνιστικά ζητήματα.
Νέα ήθη στις λογικές της αγοράς
Ωστόσο, στον κόσμο της άκρατης εμπορευματοποίησης του σημερινού ποδοσφαίρου, όπου κυριαρχεί το αδυσώπητο κυνήγι κέρδους από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να μείνουν έτσι. Εδώ και μερικά χρόνια τα νέα «ήθη και έθιμα» θέλουν μια ολόκληρη κουστωδία να βρίσκεται πίσω από έναν ποδοσφαιριστή, ιδιαίτερα αυτούς που θεωρούνται σπουδαία ονόματα. Εκτός του συλλόγου πλέον λόγο έχουν τα γραφεία μάνατζερς - πολλές φορές πάνω από ένα -, οι χορηγοί, οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων κ.τ.λ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι επικρατεί αποτελεί η πρόσφατη είδηση που ήθελε τον Πορτογάλο παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης Κριστιάνο Ρονάλντο να ανακοινώνει την πώληση των δικαιωμάτων για την προώθηση της εικόνας του στην Ασία σε επιχειρηματία από τη Σιγκαπούρη, ο οποίος μάλιστα τυγχάνει να είναι και μεγαλομέτοχος της Βαλένθια, εκ των βασικών ανταγωνιστών της Ρεάλ στην Ισπανία. Την ίδια ώρα αυξάνεται ο αριθμός των περιπτώσεων, τα τελευταία χρόνια, όπου δύο ομάδες ενδέχεται να έχουν συμφωνήσει για τη μεταγραφή ενός παίκτη, ωστόσο η υπόθεση να... κολλάει καθώς δεν βρίσκεται άκρη με τους μάνατζερς που πιθανόν να υπάρχουν πίσω από τον παίκτη και έχουν διαφορετική άποψη.

Το ΤPO και οι κόντρες συμφερόντων
Η μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ από την Τότεναμ στη Ρεάλ Μαδρίτης, που ξεπέρασε τα 100 εκατ. ευρώ, πραγματοποιήθηκε και με τη συμβολή των χορηγών
Η μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ από την Τότεναμ στη Ρεάλ Μαδρίτης, που ξεπέρασε τα 100 εκατ. ευρώ, πραγματοποιήθηκε και με τη συμβολή των χορηγών
Το Third Party Ownership (TPO) είναι ένα σύστημα που ξεκίνησε από τη Λατινική Αμερική και κυρίως τις Αργεντινή και Βραζιλία, με τις ομάδες να βάζουν στα ταμεία τους χρήματα πουλώντας μερίδιο από τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών σε εκτός ποδοσφαίρου επενδυτές, οι οποίοι και καρπώνονταν το αντίστοιχο ποσοστό επί του αντιτίμου της όποιας μελλοντικής μεταγραφής των εν λόγω παικτών. Η πρακτική αυτή έφτασε και στην ευρωπαϊκό ήπειρο και έγινε πολύ συνηθισμένη στις ποδοσφαιρικές αγορές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Πόλεμος με... γκρίζα σημεία
Πλέον, το παιχνίδι για το ποιος θα κάνει το κουμάντο φαίνεται να χοντραίνει στους κόλπους του σημερινού ποδοσφαίρου. Λίγες μέρες μετά την είδηση για τον Ρονάλντο στο προσκήνιο έρχεται μια άλλη είδηση, ενδεικτική του... εμπορικού πολέμου που διεξάγεται αλλά και του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Πριν από λίγες μέρες σε δικαστήριο των Βρυξελλών άρχισε μια δίκη που το αποτέλεσμά της θα καθορίσει αρκετά το τοπίο που θα επικρατήσει. Το δικαστήριο εξετάζει την προσφυγή μιας επενδυτικής εταιρείας κατά της παγκόσμιας απαγόρευσης της Ιδιοκτησίας Δικαιωμάτων ποδοσφαιριστών από Τρίτους, την οποία έχει επιβάλει η ΦΙΦΑ από την 1η Μάη που πέρασε. Μεταξύ της συγκεκριμένης εταιρείας και των δύο πιο ισχυρών ποδοσφαιρικών Οργανισμών, της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας (ΦΙΦΑ) και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (ΟΥΕΦΑ), έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος συμφερόντων. Που στόχο έχει φυσικά τον έλεγχο των κερδών και το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο αφού τόσο οι ΦΙΦΑ - ΟΥΕΦΑ όσο και η πολυεθνική κάθε άλλο παρά πείθουν για τις αγνές τους προθέσεις.

ΦΙΦΑ - ΟΥΕΦΑ: Στόχος ο έλεγχος των κερδών
Το ποιος διαχειρίζεται τα δικαιώματα των Λατινοαμερικανών ποδοσφαιριστών αποτελεί έναν απ' τους μεγαλύτερους γρίφους τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο
Το ποιος διαχειρίζεται τα δικαιώματα των Λατινοαμερικανών ποδοσφαιριστών αποτελεί έναν απ' τους μεγαλύτερους γρίφους τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο
Από τις αρχές του περασμένου Μάη η ΦΙΦΑ αποφάσισε πλέον την πλήρη απαγόρευση αυτού του συγκεκριμένου συστήματος. Αν και στο σκεπτικό της υπήρχαν ζητήματα που είχαν να κάνουν με την περαιτέρω εκμετάλλευση των ποδοσφαιριστών και την προσωπικότητά τους, ωστόσο η αλήθεια κρυβόταν αλλού. Στο σημείο που οι δύο ποδοσφαιρικοί οργανισμοί έκαναν λόγο για τη φυγή κεφαλαίων εκτός ποδοσφαίρου, αφού πλέον με το εν λόγω σύστημα τα δικαιώματα ενός ποδοσφαιριστή μπορούσαν να ανήκουν σε οποιοδήποτε funds ή πολυεθνική η οποία δεν έχει δραστηριότητες στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις δηλώσεις του προέδρου της ΟΥΕΦΑ, Mισέλ Πλατινί, ο οποίος μιλώντας για τις ακριβές μεταγραφές ποδοσφαιριστών και το σύστημα που επικρατεί είχε πει μεταξύ άλλων: «Σίγουρα μας ενδιαφέρει να βρίσκουμε τρόπους να εισέρχονται στο ποδόσφαιρο περισσότερα χρήματα και είναι γεγονός πως όλοι κερδίζουν από τέτοιες μεταγραφές. Ωστόσο, με αυτό το σύστημα κομμάτι των χρημάτων καταλήγει σε τσέπες εκτός του αθλήματος, που ούτε ξέρουμε σε ποιον ανήκουν». Στην ουσία ΦΙΦΑ - ΟΥΕΦΑ προσπαθούν να λειτουργήσουν ως ασπίδα προστασίας των συλλόγων που προσπαθούν να διαφυλάξουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, έχοντας παράλληλα τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης.
Επενδυτικές εταιρείες: «Μεγάλη μπίζνα το ποδόσφαιρο για να αφορά λίγους»
Παρά την απαγόρευση όμως οι αντίπαλοι των δύο Ποδοσφαιρικών Συνομοσπονδιών κάθε άλλο παρά με σταυρωμένα τα χέρια έμειναν. Τόσο η συγκεκριμένη πολυεθνική επενδυτική εταιρεία που πήγε στα δικαστήρια όσο και κάποιες ευρωπαϊκές λίγκες, όπως η ισπανική και η πορτογαλική, αντιτίθενται στο νέο κανονισμό. Ενα από τα βασικά επιχειρήματα που προβάλλουν είναι ότι η ύπαρξη του «TPO» βοηθάει ομάδες που δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες ισχυρές οικονομικά να προχωρούν (με τη βοήθεια των πολυεθνικών) στην απόκτηση κάποιου παίκτη. Μάλιστα, το θέμα το πάνε... πιο μακριά κατηγορώντας την ΦΙΦΑ και κυρίως την ΟΥΕΦΑ ότι επί της ουσίας λειτουργούν ως προστάτες κυρίως των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ. Οπως υποστηρίζουν, οι τελευταίες, εξαιτίας του πακτωλού χρημάτων που παίρνουν από την υψηλή εμπορικότητα του αγγλικού πρωταθλήματος, μπορούν να πραγματοποιήσουν τα οποιαδήποτε μεταγραφικά τους σχέδια, σε αντίθεση με κάποιες άλλες ομάδες. Ωστόσο, εκτός των όποιων επιχειρημάτων εκατέρωθεν, η αλήθεια βρίσκεται στα λεγόμενα διοικητικού στελέχους της πολυεθνικής, που δίνει τη δικαστική μάχη κόντρα σε ΦΙΦΑ - ΟΥΕΦΑ. Οπως ανέφερε, «το ποδόσφαιρο αυτή τη στιγμή είναι μπίζνες πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Δυστυχώς, όμως, όχι για όλες τις ομάδες. Πολλοί μεγάλοι και ιστορικοί σύλλογοι, που στο παρελθόν έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις ομάδες της Πρέμιερ. Αγιαξ, Αϊντχόφεν, Μπενφίκα και πολλές άλλες ομάδες νιώθουν πως "στραγγαλίζονται", πως δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ανταγωνιστικότητα». Για να διευκρινίσει πως η ύπαρξη επενδυτικών εταιρειών γύρω από τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών βοηθάει τις ομάδες που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα να κάνουν μια μεταγραφή αξίας.


«Μια έντεχνος, μυθιστορηματική, δραματική, περιπετειώδης, καταπληκτική, ομαδική δραπέτευσις εγκαθείρκτων στελεχών του ΚΚΕ έλαβε χώραν εις τον Πειραιά. Δεν είναι η πρώτη. Προηγήθηκαν άλλαι, φυσικά ολιγώτερον μυθιστορηματικαί και με ολιγώτερα πρόσωπα αποδρασάντων (...) Η δραπέτευσις κομμουνιστών από τας φυλακάς δεν έχει τίποτε το εκπληκτικόν. Δεν πρόκειται περί του ληστάρχου Κουμπή ή του Τζατζά. Δι' αυτούς δεν θα ευρίσκετο ουδείς συνεργός δια να τους βοηθήση να αποδράσουν (...) Εδώ πρόκειται περί Κόμματος ολοκλήρου περί παρανόμου και συνωμοτικής οργανώσεως, περί μηχανισμού κινούμενου συμφώνως προς την τελευταία λέξιν του συνωμοτισμού, διαθέτοντας και πρόσωπα άφθονα και έμπειρα εις τοιαύτα και μέσα οικονομικά και μέσα τεχνικά και ακόμη αφθόνους συνεργασίας εντός και αυτής της κρατικής μηχανής, την οποία όταν θελήση εις έναν τομέα την κάμνει να πάθη εμπλοκήν και να μη δύναται να κινηθή...».
Ιούλης 1955. Στον αστικό Τύπο της εποχής γράφονται απίθανες ιστορίες για την απόδραση 27 κομμουνιστών κρατουμένων από τις φυλακές των Βούρλων (το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την εφημερίδα «Εμπρός»).
Τι είχε γίνει λοιπόν; Σταχυολογούμε από τις αφηγήσεις και τα γραπτά που ακολούθησαν:
Στις 17 του Ιούλη 1955 είκοσι επτά βαρυποινίτες σύντροφοι, «φορώντας στραβά το καπελάκι τους», μέρα μεσημέρι, δραπέτευσαν από τις φυλακές των Βούρλων στον Πειραιά, πραγματοποιώντας την πιο μεγάλη, την πιο συναρπαστική, την πιο μυθιστορηματική απόδραση όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Τι ήταν τα Βούρλα; Οι φυλακές των Βούρλων ήταν υψίστης ασφαλείας και πολύ καλά φρουρούμενες, σε μια περιοχή της Δραπετσώνας, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Εκεί ανάμεσα στα έλη που φύτρωναν βούρλα (εξού και τ' όνομα) στα τέλη του 19ου αιώνα χτίστηκαν 72 ισόγεια σπίτια για να στεγάσουν οίκους ανοχής. Την περίοδο της Κατοχής οι Ιταλοί και οι Γερμανοί μετέτρεψαν το συγκρότημα αυτό σε φυλακές, κατασκευάζοντας ψηλούς μαντρότοιχους και στήνοντας εσωτερικές και εξωτερικές σκοπιές, ενώ μετά την απελευθέρωση το χώρο παρέλαβαν οι ελληνικές Αρχές. Κι εκεί μεταφέρονταν κατά κύματα αγωνιστές, είτε στο δρόμο γι' άλλες φυλακές είτε για το εκτελεστικό απόσπασμα.

Μια ασύλληπτη επιχείρηση
Εφτά μήνες πριν τη μεγάλη απόδραση, με το Κόμμα να προσπαθεί να ανασυγκροτήσει στην παρανομία τις οργανώσεις του, πάρθηκε η απόφαση να επιδιωχθεί η έξοδος από τη φυλακή μιας σειράς στελεχών. Τρεις μήνες κράτησε η προετοιμασία. Κι άλλους τέσσερις μήνες πήρε το σκάψιμο μιας σήραγγας που οδηγούσε από το εσωτερικό της φυλακής σε απόσταση κοντά 20 μέτρων στο εσωτερικό ενός απέναντι από τη φυλακή εργοστασίου. Ακούγεται απλό, για τις συνθήκες που έγινε ήταν μια ασύλληπτη επιχείρηση που έγινε κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες κινδύνου, με μαθηματική ακρίβεια και μυστικότητα. Με ένα σχέδιο τέλεια μελετημένο, με υψηλή πιστότητα και γνώση, ολοκληρωμένες τεχνικές προδιαγραφές και εκτέλεση παραδειγματική. Σκάφτηκε μια σήραγγα μήκους 17,5 περίπου μέτρων, υποστυλώθηκε με κάθε τεχνική επάρκεια και ηλεκτροφωτίστηκε.
Το «έργο» -όπως το έλεγαν- άρχιζε από το γωνιακό κελί 13 της δυτικής πτέρυγας, που βρισκόταν κοντύτερα από κάθε άλλο στον εξωτερικό τοίχο των φυλακών και απέναντι από το εργοστάσιο «Ντεστρέ». Επρεπε στο τσιμεντένιο δάπεδο του κελιού να ανοιχτεί μια τρύπα, να σχηματιστεί ένα «πηγαδάκι» βάθους 3 μέτρων, απ' όπου θ' άρχιζε μια σήραγγα διαμέτρου 80 εκατοστών και μήκους 18-19 μέτρων. Η υπόγεια σήραγγα αφού περνούσε κάτω από τα θεμέλια του τοίχου της φυλακής και του εξωτερικού μαντρότοιχου, θα διάσχιζε την οδό Δογάνη, θα περνούσε τον τοίχο του εργοστασίου «Ντεστρέ» και θα κατέληγε στους λουτήρες.
Το σχεδιάγραμμα της φυλακής με σημειωμένη τη σήραγγα που ανοίχτηκε
Το σχεδιάγραμμα της φυλακής με σημειωμένη τη σήραγγα που ανοίχτηκε
Για το σχεδιασμό του έργου τις απαραίτητες μετρήσεις και πληροφορίες για το εξωτερικό της φυλακής τις έδωσαν οι αρραβωνιαστικιές δύο κρατουμένων συντρόφων.
Η τρύπα αποφασίστηκε ν' ανοίξει κάτω από ένα κρεβάτι που βρισκόταν δεξιά, δίπλα στην είσοδο του κελιού 13. Το κρεβάτι εκείνο, όπως όλα τα κρεβάτια της φυλακής, δεν ήταν παρά τρεις μετακινούμενες σανίδες στηριγμένες πάνω σε τρία τσιμεντένια τοιχάκια. Τα εργαλεία της δουλειάς, ήταν αρχικά ένα κοπίδι και ένα τσαγκαράδικο σφυρί, από εκείνα που έπαιρναν από το εργαστήριο της φυλακής για διάφορα μαστορέματα. Αργότερα, όταν προχώρησαν στο σκάψιμο, απόκτησαν κι ένα σκεπάρνι.
Τέσσερις μήνες έσκαβαν
Πώς δούλευαν; Αρχισαν στις 17 Μάρτη του '55 και έλυναν το ένα μετά το άλλο τα προβλήματα στην πορεία. Δεν υπήρχε αέρας. Εφτιαξαν αρχικά μια ξύλινη βεντάλια. Δεν είχε φως. Φτιάξανε μηχανισμό με λαμπάκια. Οι κρατούμενοι έφτιαχναν κάτι χειροτεχνήματα και με αυτά σαν δικαιολογία ζητούσαν και τους έφερναν στο επισκεπτήριο στήλες φακού και λαμπάκια, δήθεν για τα χειροτεχνήματα. Υπολογίστηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν γύρω στις 600 στήλες μπαταρίας.

Είχε μπει ένα αρχικό πλάνο για 20 πόντους σκάψιμο την ημέρα, που στην πράξη έβγαινε αδύνατο και κάποτε χρειάστηκε να προστεθούν νυχτερινές βάρδιες για να προχωρήσει η δουλειά. Το σκάψιμο γινόταν ένα μέτρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, κι εκείνο που πρόσεχαν ήταν να μην ξεφύγουν προς τα πάνω, οπότε υπήρχε κίνδυνος (κυρίως όταν έφτασαν στην οδό Δογάνη) να υποχωρήσει το έδαφος από το βάρος των αυτοκινήτων που περνούσαν. Από τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπισαν ήταν τι θα έκαναν τα χώματα και τις πέτρες που συσσώρευαν. Και να ποιες λύσεις βρήκαν: Αφού ξεχώριζαν το χώμα από τις πέτρες το έριχναν μέσα σε πάνινες σακούλες -τις «αντέρες», όπως τις έλεγαν- που είχαν φτιάξει οι ίδιοι, τις πέρναγαν στη μέση τους και τις άδειαζαν στα αποχωρητήρια, απ' όπου κατέβαιναν στους υπονόμους με τη βοήθεια μπόλικου νερού.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι πέτρες και τα χαλίκια. Ενα μέρος από αυτά τα χρησιμοποίησαν για ένα μεγάλο πεζούλι που έφτιαξαν στο χώρο του μπάνιου και μερικά τσιμεντένια πλυσταριά, πάντα με την άδεια της διεύθυνσης. Στην επιφάνεια χρησιμοποιούσαν το υλικό που τους διέθεταν και στο εσωτερικό έριχναν τα δικά τους μπάζα. Ζήτησαν άδεια να κάνουν ένα παρτέρι με άνθη στο εσωτερικό προαύλιο, κόντρα στον εξωτερικό τοίχο και παράλληλα να καλλιεργήσουν γλάστρες, και τους δόθηκε. Σε πολύ λίγο καιρό η ακτίνα γέμισε με γλάστρες. Ηταν κυρίως γκαζοτενεκέδες, που και πολύ χώμα έπαιρναν αλλά και χαλίκι.
Ενα ακόμα σοβαρό πρόβλημα ήταν ο εξαερισμός. Επινόησαν και κατασκεύασαν αυτοσχέδιο ανεμιστήρα. Αλλο πρόβλημα ήταν ο κίνδυνος να υποχωρήσουν τα χώματα της οδού Δογάνης από το πέρασμα των φορτηγών. Ετσι αναγκάστηκαν να υποστυλώσουν τη σήραγγα με ξυλεία που κατάφεραν να εξασφαλίσουν από παλιά κουφώματα.
Στις 17 Ιούλη φορώντας πιτζάμες πάνω από τα καλά τους ρούχα, για να μην τα λερώσουν, πέρασαν σε τετράδες από τη φυλακή στο εργοστάσιο κι από κει σε διάφορα σημεία που είχε κανονιστεί να κρυφτούν.
Η απόδραση συγκλόνισε την Ελλάδα. Οι αρχές ασφαλείας έστησαν μπλόκα στους δρόμους και επικήρυξαν τους δραπέτες, χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.

Το ίδιο βράδυ της απόδρασης, από την «Ελεύθερη Ελλάδα», τον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό του ΚΚΕ ακούστηκε η έκκληση: «Καλούμε το λαό και όλους τους πατριώτες να προστατεύσουν τους αγωνιστές που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν από τις φυλακές της αμερικανοκρατίας. Ελευθερία και γενική αμνηστία στους αγωνιστές».

Από τις περσινές εκδηλώσεις
Το τριήμερο κορύφωσης του41ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα, στις 17, 18 και 19 Σεπτέμβρη, στο Πάρκο «Α. Τρίτσης» στο Ιλιον, πέρα από το πλούσιο πρόγραμμα με συναυλίες και αφιερώματα στις μεγάλες σκηνές, έχει να επιδείξει και πολύ ενδιαφέρον πολιτικό - πολιτιστικό πρόγραμμα στους επιμέρους χώρους του.
«Σε κάποιους στίχους που 'μειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε»... Με αυτούς τους στίχους του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου επέλεξε φέτος η ΚΝΕ να «ντύσει» τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στο χώρο του Πολιτισμού που θα βρίσκεται φέτος στο θεατράκι στο πάρκο «Α. Τρίτσης».
Μέσα από τις δραστηριότητες, τις εκδηλώσεις, την έκθεση ο χώρος του Πολιτισμού στο φετινό Φεστιβάλ στοχεύει να αναδείξει, να φέρει τη νέα γενιά σε επαφή με καλλιτέχνες που εξέφρασαν τους αγώνες, τις αγωνίες, τα οράματα και την προοπτική του λαού μας. Να γνωρίσουν οι νέοι, κομμουνιστές καλλιτέχνες που στρατεύτηκαν με το έργο και τη ζωή τους στη μεγάλη υπόθεση, στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Να μάθουν για τη σπουδαία θέση που κατείχε και κατέχει ο πολιτισμός, ως συστατικό κι απαραίτητο στοιχείο για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ανθρώπου, σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας του Κόμματός μας, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Να μάθει για τους κομμουνιστές που μετέτρεπαν τη φυλακή σε σχολείο, που οργάνωναν πλούσια πολιτιστικά δρώμενα, που υπερασπίστηκαν και με αυτό τον τρόπο το δικαίωμά τους στη ζωή απέναντι στους διώκτες, στους δεσμοφύλακές τους, οι οποίοι επιδίωκαν με κάθε τρόπο να τους κάνουν να λυγίσουν, να υποταχθούν...
Το αναλυτικό πρόγραμμα


Πέμπτη 17/9, 19.00: Σύντομη παρουσίαση της ζωής και του έργου των εικαστικών Γιάννη Στεφανίδη και Γιώργου Φαρσακίδη, που έργα τους θα φιλοξενούνται στο χώρο του Πολιτισμού. Καθ' όλη τη διάρκεια του 3ήμερου θα πραγματοποιούνται ξεναγήσεις στην έκθεση από εικαστικούς και φοιτητές της ΑΣΚΤ.
20.00: Μουσική παράσταση - αφιέρωμα: «Γεια σας αδέρφια, θα 'ρθει η λευτεριά». Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ, εκεί όπου η οργανωμένη πάλη των γυναικών κρατουμένων, με μπροστάρισσες τις κομμουνίστριες, βγήκε νικήτρια στη σύγκρουσή της με το αστικό κράτος και τους εκμεταλλευτές.
Το Συγκρότημα της ΚΝΕ θα παρουσιάσει το δίσκο με την επανεκτέλεση τραγουδιών, που γράφτηκαν, τραγουδήθηκαν στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ. Τραγούδια για τη ζωή τους στη φυλακή, για τις δύσκολες στιγμές που έζησαν, τραγούδια για τις γυναίκες που τις αποχαιρετούσαν πριν τις πάρουν για εκτέλεση: «Και κάθε τόσο μας παίρνουν και μία, αύριο μπορεί η δική μου σειρά, / γεια σας αδέρφια, στερνό μας τραγούδι, γεια σας αδέρφια, θα 'ρθει η λευτεριά», για την επιμονή τους να μην υποκύψουν στα βασανιστήρια, τη λαχτάρα τους για τη ζωή, για να έρθουν καλύτερες μέρες.
Η παράσταση θα περιλαμβάνει ακόμα και χοροθεατρικά δρώμενα βασισμένα σε ποιήματα, γράμματα των φυλακισμένων κι άλλο πλούσιο υλικό με στοιχεία για τη ζωή τους μέσα στις φυλακές.
Παρασκευή 18/919.30Εκδήλωση - αφιέρωμα στον λογοτέχνη Θέμο Κορνάρο, με τίτλο:«Για να μην κατακλύσει η ζούγκλα τους ανθρώπινους συνοικισμούς». Θα μιλήσει η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ. Αποσπάσματα από έργα του θα διαβάσει η ηθοποιός Λίλα Καφαντάρη.
Συζήτηση για τη ζωή και το έργο του σπουδαίου κομμουνιστή λογοτέχνη Θέμου Κορνάρου. Για τον συγγραφέα των βιβλίων: «Αγιον Ορος, Οι άγιοι χωρίς μάσκα», «Σπιναλόγκα», «Στρατόπεδο Χαϊδαρίου», «Με τα παιδιά της θύελλας», «Στάχτες και φοίνικες» και πολλών άλλων. Για τον αγωνιστή που έμεινε φυλακισμένος στο τρομερό στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, που συλλαμβάνεται ξανά στις μάχες της Αθήνας το Δεκέμβρη του '44, που εξορίστηκε στη Μακρόνησο και στον Αη - Στράτη. Για τον «κουμπάρο», όπως ήταν η προσωνυμία του, που τον χαρακτήριζε η μεγάλη και βαθιά αγάπη και πίστη στον άνθρωπο, που γράφει γι' αυτόν ο Γιάννης Ρίτσος: «Κουμπάρε, εσύ όλα τα 'δωσες στ' αδέρφια σου, / τίποτα δεν εκράτησες για σένανε / Κουμπάρε, πολλά σου χρωστάει ο κόσμος όλος, / κι εγώ σου χρωστάω ακόμα πιότερα (...) / κι ακόμα σου χρωστάω εκείνο το βιολί που έβαλες για φεγγίτη μας στη σκηνή Α 16 του Αη - Στράτη».Για τον κομμουνιστή δημιουργό που είχε καθαρό ποιος ήταν ο σκοπός του: «Ξέρω πού πηγαίνω και τι θέλω. Βρήκα την πόρτα που φέρνει πέρα από τον κατάκλειστο κάμπο, και πάω να συναντήσω το Λαό που μάχεται, και να γίνω ένας από τους πρακτικογράφους των αγώνων του».
Σάββατο 19/919.00: Παρουσίαση νέου, πρωτότυπου μελοποιημένου έργου πάνω σε ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ, που θα δημιουργηθεί μετά από κάλεσμα της Πολιτιστικής Επιτροπής και της Επιτροπής Φεστιβάλ.
Εκθεση με έργα των Φαρσακίδη και Στεφανίδη
Στο χώρο του Πολιτισμού θα στεγαστεί έκθεση με έργα των κομμουνιστών κι αγωνιστών εικαστικών Γιώργου Φαρσακίδη και Γιάννη Στεφανίδη. Τα έργα που θα εκτεθούν, έχουν θέμα τα «πέτρινα χρόνια», τα χρόνια των εξοριών και των φυλακών. Αλλωστε, και οι δύο αυτοί σπουδαίοι εικαστικοί εξορίστηκαν. Τα έργα τους αναπτύχθηκαν μέσα στη φωτιά του αγώνα, είναι «κομμάτια» από τη ζωή, τις ηρωικές αγωνιστικές σελίδες της Ιστορίας του λαού μας, αδιάψευστα ντοκουμέντα του αγώνα και του πολιτισμού των εξόριστων αγωνιστών.
Ο Γιάννης Στεφανίδης, ο δημιουργός του πασίγνωστου σήματος της ΕΠΟΝ, ήταν φοιτητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, όταν είπε και τυπικά το «ναι» για να γίνει μέλος της ΕΠΟΝ της ΑΣΚΤ. Ηταν η περίοδος, που, όπως είχε πει ο Γ. Στεφανίδης, «το ατελιεδάκι της οδού Καπλανών μετατράπηκε σε εργαστήρι του καλλιτεχνικού συνεργείου της ΕΠΟΝ. Κρυφά και με συνωμοτικές διαδικασίες, τυπώναμε μικρές αφίσες, που έπειτα τις κολλούσαμε στους δρόμους (...) Ηταν σχέδια που εξέφραζαν την πολιτική γραμμή της ημέρας, την οποία έφερνε από "πάνω" ο Διονύσης, που δεν ήταν άλλος από τον Νίκο Καραντηνό». Το 1948 εξορίζεται στο Κοντοπούλι της Λήμνου. «Στα τοπία αυτής της περιόδου, δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο για να δείξω την εξορία. Ομως, τα έβλεπα με το μάτι του εξόριστου. Μέσα από κείνη τη σκιά. Ετσι, σε κανένα έργο μου εκείνης της περιόδου δεν υπάρχει ο ήλιος. Δεν τον είδα κι ας ήταν ο ήλιος όπως σε όλα τα μέρη της Ελλάδας...». Και συνεχίζει: «Φύγαμε από το Κοντοπούλι, αφήνοντας ο καθένας μας και κάτι εκεί, μα το κυριότερο, αφήσαμε μια χρονιά απ' τη ζωή μας. Στις "αποσκευές" μου είχα μια ξύλινη βαλίτσα με διπλό πάτο. Εκεί έκρυψα όλα τα σχέδιά μου... Οταν φτάσαμε στο Μούδρο, μάθαμε ότι τελικά θα μας πάνε στη Μακρόνησο. Και μας πήγαν. Εκεί δεν τράβηξα ούτε μια γραμμή και δεν μπορώ να πω τίποτα γι' αυτήν. Η Μακρόνησος ούτε περιγράφεται, ούτε ζωγραφίζεται».
Ο Γιώργος Φαρσακίδης στην περίοδο της Κατοχής ασχολήθηκε με τις γελοιογραφίες. «Στην Κατοχή θα φιλοτεχνήσω γελοιογραφίες με στόχο τους εισβολείς και τους "Ελληνες" συνεργάτες τους. Στην αρχή σατίριζα τους Γερμανούς του εργοστασίου, και μετά τα γεγονότα. (...) Οι γελοιογραφίες μου περνούσαν χέρι χέρι, γελάγαμε, κουβεντιάζαμε...». Το καλοκαίρι του '44 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Χαλκιδικής, όπου και τραυματίζεται βαριά και στα δυο του χέρια. Στη συνέχεια παίρνει τον ίδιο «δρόμο», που ακολουθούν και χιλιάδες σύντροφοί του μετά την απελευθέρωση. Από το '49 μέχρι το '61 (με ένα μικρό διάλειμμα το '56) και άλλα 3,5 χρόνια στη διάρκεια της χούντας θα «επισκεφθεί» τη Μακρόνησο, τον Αη - Στράτη, τη Γυάρο και τη Λέρο. Συνολικά 16,5 χρόνια εξορίας. «Η πρώτη μου γνωριμία με την ξυλογραφία είχε γίνει το 1949 - '50 στο "Σύρμα" των πολιτών στο ΑΕΤΟ - ΕΣΑΙ στο Μακρονήσι. Είχε πέσει στα χέρια μου μια "Φιλολογική Πρωτοχρονιά" με χαρακτικά, απ' ό,τι θυμάμαι, των Κορογιαννάκη, Τάσσου, Βασιλείου, Χυτήρη και άλλων». Ακολούθησε ο Αη - Στράτης. «Εκεί, οι συνθήκες ήταν κάπως καλύτερες από εκείνες της Μακρονήσου. Δε σε σκοτώνανε, δε σε βασάνιζαν, αλλά υπήρχε η πολύχρονη κράτηση. Ολη τη δεκαετία του '50 ήμουν εκεί. Στο στρατόπεδο των πολιτικών εξόριστων του Αη - Στράτη, ο δάσκαλος, που μας μύησε στην τεχνική της ξυλογραφίας, στάθηκε ο ζωγράφος - χαράκτης Χρήστος Δαγκλής». Και συνεχίζει: «Στον Αη - Στράτη κάναμε και ζωγραφική, μάλιστα, είχαμε και σχολή μοντέλου... Ζωγραφίζαμε, χαράζαμε, τυπώναμε κάρτες και επί χούντας, αργότερα, στη Γυάρο και τη Λέρο. Να μάθουν οι έξω ότι ζούμε και κρατάμε άπαρτο το αγωνιστικό μας χαράκωμα».

Δωρεάν προβολές Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη
Οι δωρεάν προβολές τουθερινού κινηματογράφου «Αιολία», του Δήμου Καισαριανής, που λειτουργεί στην καρδιά του άλσους στο Σκοπευτήριο, διευρύνονται και πλέον περιλαμβάνουν τις προβολές Δευτέρας, Τρίτης, Τετάρτης και Πέμπτης και παρά την αύξηση στο ΦΠΑ, μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου, η τιμή εισόδου για τις μέρες Παρασκευή έως Κυριακή παραμένει στα 5 ευρώ.
Ανάμεσα σε άλλα, σε ανακοίνωσή της η Δημοτική Αρχή Καισαριανής επεσήμανε: «Θέλουμε μ' αυτόν τον τρόπο να προσφέρουμε μια μικρή διέξοδο από τις δυσκολίες που έχει προκαλέσει το capital control στον προϋπολογισμό της λαϊκής οικογένειας, η οποία αδυνατεί να καλύψει τα στοιχειώδη, μετατρέποντας έτσι την ψυχαγωγία σε πολυτέλεια. Πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός και η ψυχαγωγία είναι δικαίωμα και μπορεί να λειτουργεί ως έμπνευση στον αγώνα που δίνει ο λαός και η νεολαία μας καθημερινά. Αυτός άλλωστε οφείλει να είναι ο ρόλος ενός Δημοτικού Κινηματογράφου, μια όαση μέσα στη ραγδαία εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών λειτουργιών, ένα σημείο συνάντησης του λαού και της νεολαίας με τα μεγάλα επιτεύγματα της θεραπαινίδας Τέχνης».
Οι προβολές του Αυγούστου
Σήμερα: «Το μυστικό της Μέιζι» (2012), σε σκηνοθεσία Σκοτ Μακγκί, με τους: Τζούλιαν Μουρ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ. Ο επιτυχημένος έμπορος έργων τέχνης Μπιλ και η μεσήλικη ροκ σταρ Σουζάνα θα μπουν σε ένα σκληρό δικαστικό αγώνα, διεκδικώντας την επιμέλεια του παιδιού τους.
3 Αυγούστου: «Τα 400 Χτυπήματα» (1959), σε σκηνοθεσία Φρανσουά Τριφό, με τους: Ζαν-Πιερ Λεό, Αλμπέρ Ρεμί. Η αδιαφορία των γονιών του και η αυταρχική συμπεριφορά του σχολείου σπρώχνουν τον 13χρονο Αντουάν σε ένα ταξίδι φυγής στους δρόμους του Παρισιού.
4 - 6 Αυγούστου: «Δεσμώτης του Ιλίγγου» (1958), σε σκηνοθεσία Αλφρεντ Χίτσκοκ, με τους: Τζέιμς Στιούαρτ, Κιμ Νόβακ, Μπάρμπαρα Ντελ Γκέντες. Ενας αστυνομικός παραιτείται από την υπηρεσία του επειδή πάσχει από ακροφοβία. Κάποια στιγμή συναντάει ένα φίλο του, ο οποίος του προτείνει να παρακολουθήσει τη γυναίκα του γιατί φοβάται ότι πάσχει από διχασμό προσωπικότητας και έχει τάσεις αυτοκτονίας.
7 - 9 Αυγούστου: «Ο κύκλος των αναμνήσεων» (2013), σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Τεμπλίτζκι, με τους: Κόλιν Φερθ, Νικόλ Κίντμαν. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο βετεράνος αξιωματικός Ερικ Λόμαξ γνωρίζει και παντρεύεται τη νοσοκόμα Πάτι. Μόνο που τα τραύματα που έχει κληρονομήσει από την αιχμαλωσία του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δημιουργούν συνεχείς εντάσεις στο ζευγάρι.
10 Αυγούστου: «Το όνομα του ρόδου» (1986), σε σκηνοθεσία Ζαν Ζακ Ανό, με τους: Σον Κόνερι, Μάρεϊ Αμπραχαμ. Το 14ο αιώνα, ένας διανοούμενος και αντικομφορμιστής μοναχός ερευνά μια σειρά από μυστηριώδεις φόνους σ' ένα απομονωμένο μοναστήρι.
11 - 13 Αυγούστου: «Σιωπηλός μάρτυρας» (1954), σε σκηνοθεσία Αλφρεντ Χίτσκοκ, με τους: Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέις Κέλι. Καθηλωμένος στο διαμέρισμά του με σπασμένο πόδι, ένας φωτορεπόρτερ παρακολουθεί βαριεστημένα από το παράθυρό του τα γειτονικά διαμερίσματα. Οταν όμως γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου ακριβώς απέναντι, προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα...
14 - 16 Αυγούστου: «Σε λάθος χρόνο» (2013), σε σκηνοθεσία Στίβεν Νάιτ, με τους: Τομ Χάρντι, Ρουθ Γουίλσον. Ο μηχανικός Αϊβαν Λοκ φεύγει αργά το βράδυ από το εργοτάξιο προς άγνωστη κατεύθυνση. Μία ημέρα πριν από την κρίσιμη για την πορεία του έργου γιγαντιαία χύτευση σκυροδέματος, για την οποία είναι υπεύθυνος, ο Αϊβαν θα ταξιδέψει από το Μπέρμιγχαμ στο Λονδίνο...
17 Αυγούστου: «Η Διεθνής» (2006), σε σκηνοθεσία Μουχαρέμ Γκιλμέζ, με τους: Τσεζμί Μπασκίν, Οζγκου Ναμάλ. Σε μια κωμόπολη της Τουρκίας οι τοπικοί μουσικοί αναγκάζονται από το χουντικό καθεστώς να σχηματίσουν μια μπάντα που θα παίζει μόνο πατριωτικά εμβατήρια. Ο μαέστρος, όμως, μαθαίνει απ' την κόρη του τον Υμνο της Διεθνούς και αποφασίζει...
18 - 20 Αυγούστου: «Fahrenheit 451» (1966), σε σκηνοθεσία Φρανσουά Τριφό, με τους: Τζούλι Κρίστι, Οσκαρ Βέρνερ. Σε μια μελλοντική καταπιεστική κοινωνία η δουλειά του πυροσβέστη Γκάι Μόνταγκ είναι να εντοπίζει και να καίει βιβλία, τα οποία είναι πλήρως απαγορευμένα. Η γνωριμία του με μια κοπέλα, όμως, θα τον κάνει να αρχίσει να αμφισβητεί τις διαταγές.
21 - 23 Αυγούστου: «Ιστορίες για αγρίους» (2014), σε σκηνοθεσία Ντάμιαν Σιφρόν, με τους: Ρικάρντο Ντάριν, Ρίτα Κορτέζε. Ενα αεροπλάνο γεμάτο επιλεγμένους επιβάτες, μια βιαστική οδική προσπέραση, ένας μηχανικός στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...
24 Αυγούστου: «Κάτω από τις Βόμβες» (2007), σε σκηνοθεσία Φιλίπ Αρακτίνγκι, με τους: Ναντά Αμπού Φαράτ, Ζορζ Καμπάζ. Μια γυναίκα, με τη βοήθεια ενός ταξιτζή, αναζητά τον μικρό γιο της στο βομβαρδισμένο από τους Ισραηλινούς Νότιο Λίβανο.
25 - 27 Αυγούστου: «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές» (1953), σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χόκς, με τους: Μέριλιν Μονρόε, Τζέιν Ράσελ. Δυο showgirls αποφασίζουν να πάνε στο Παρίσι σε αναζήτηση πλούσιων συζύγων...
28 - 30 Αυγούστου: «Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα» (2014), σε σκηνοθεσία Ζαν - Πιερ και Λικ Νταρντέν, με τους: Μάριον Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ρονγκιόνε. Η Σαντρά, μια εργαζόμενη μητέρα με προβλήματα κατάθλιψης, έχει στη διάθεσή της ένα σαββατοκύριακο για να πείσει τους 16 συναδέλφους της να αλλάξουν γνώμη και να αποποιηθούν το μπόνους τους, όρο που έχει θέσει η εργοδοσία ώστε να μη χάσει τη δουλειά της εκείνη.
31 Αυγούστου: «Δέκα Μικροί Νέγροι» (1965), σε σκηνοθεσία Τζορτζ Πόλοκ, με τους: Χιου Ο' Μπράιαν, Σίρλεϊ Ιτον. Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια έπαυλη, μετά την πρόσκληση ενός μυστηριώδους οικοδεσπότη. Ο καθένας κρύβεται με κάποιον τρόπο πίσω από μια σκοτεινή υπόθεση ανθρωποκτονίας...

Από παλιότερες ασκήσεις των ΗΠΑ με τη Νότια Κορέα,
 μια από τις στενότερες συμμάχους των Αμερικανών
ιμπεριαλιστών
«Το 2014 το χρηματοοικονομικό σύστημα των ΗΠΑ αντιμετώπισε "μέτριες" διεθνείς απειλές. Πρώτη ήταν η γεωπολιτική ένταση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, ενώ ακολουθούν η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία και την Κίνα». Αυτά εκτιμά το Συμβούλιο Εποπτείας του Χρηματοοικονομικού Συστήματος των ΗΠΑ (FSOC).
Το νέο στρατιωτικό δόγμα
Κοντά σ' αυτές τις εκτιμήσεις ήρθε στη δημοσιότητα ντοκουμέντο με τη νέα παγκόσμια στρατηγική του αμερικανικού Πενταγώνου, που κατονομάζει Ρωσία και Κίνα ως «επιθετικά και απειλητικά κράτη για την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ». Το έδωσε στη δημοσιότητα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, στρατηγόςΜάρτιν Ντέμπσεϊ, και αναφέρεται στο νέο στρατιωτικό δόγμα, το οποίο μιλά για μικρή, αλλά αυξανόμενη πιθανότητα ενός πολέμου με μια άλλη μεγάλη δύναμη. Αν συνδυαστεί με το ότι στο ίδιο ντοκουμέντο οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει τη Ρωσία και την Κίνα επιθετικές και απειλητικές για την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντά τους δυνάμεις, γίνεται κατανοητό για ποιους εχθρούς μπορεί να ετοιμάζεται ένας πιθανός πόλεμος με μεγάλη δύναμη.
Τη Ρωσία τη θεωρούν ως τον υπ' αριθμόν 1 εχθρό. Γιατί; Οπως αναφέρει το ντοκουμέντο, «η Ρωσία απέδειξε κατ' επανάληψη ότι δεν σέβεται την κυριαρχία των γειτόνων της και ότι επιθυμεί να χρησιμοποιήσει βία για να πετύχει τους στόχους της», όπως η ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ καταγγέλλει ρωσική ανάμειξη στον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο υπέρ των ρωσόφωνων στα ανατολικά. Αυτό, όταν την ίδια ώρα οι ΗΠΑ, μαζί με τη Γερμανία βεβαίως, υποδαύλισαν την ανατροπή από τις φασιστικές δυνάμεις της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας, οδήγησαν στον εμφύλιο, προκαλώντας μια επικίνδυνη κρίση που βαθαίνει και εξοπλίζοντας με βαριά όπλα την κυβέρνηση της Ουκρανίας, όταν την ίδια ώρα ο πόλεμος και η οικονομική κρίση εξαθλιώνουν το λαό της Ουκρανίας. Αλλωστε, οι ΗΠΑ δεν κρύβουν ότι θέλουν την Ουκρανία στο δικό τους ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και στο ΝΑΤΟ.
Το ίδιο ντοκουμέντο για την Κίνα, τον άλλο εχθρό των ΗΠΑ, αναφέρει τα εξής: «Οι ενέργειες της Κίνας αποτελούν πηγή εντάσεων στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού». Ουσιαστικά, αναφέρεται σε εδαφικές διαφορές της Κίνας με γειτονικά της κράτη, για διαφιλονικούμενα νησιά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και τις προσπάθειές της για ενίσχυση της αμυντικής της ικανότητας.
Πίσω από τα προσχήματα
Η παραπάνω εικόνα αποκαλύπτει από τη σκοπιά των ΗΠΑ κλιμάκωση στη στρατηγική της για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο και προετοιμασία γι' αυτόν, απειλώντας δύο κράτη ισχυρά που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Μπορεί να μιλήσει κανείς για χίλια δυο προσχήματα, όπως π.χ. αυτά που αναφέρουν ως αιτίες για την επικινδυνότητα της Ρωσίας απέναντί τους με επίκεντρο τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ή της Κίνας για τα διαφιλονικούμενα νησιά, αλλά η Ρωσία επίσης μιλά για επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ η Κίνα για παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε μια περιοχή μακριά τους. Αλλά ο πόλεμος είναι πολιτική με άλλα μέσα. Και η πολιτική υπηρετεί την οικονομία. Και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος υπηρετεί την οικονομία. Επομένως, πρέπει να δούμε την κλιμάκωση των επιθετικών διαθέσεων των ΗΠΑ στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για μερίδια στη διεθνή αγορά, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η Ενέργεια και οι δρόμοι μεταφοράς της, ο έλεγχός τους και οι συμμαχίες που οικοδομεί κάθε ισχυρό καπιταλιστικό κράτος σ' αυτό το έδαφος, στις γεωγραφικές περιοχές όπου ήδη υπάρχει τεράστια όξυνση ανάμεσα σ' αυτά τα κράτη και που έχουν γεωστρατηγική σημασία, όπως η Ουκρανία, η Αν. Μεσόγειος και η Νοτιοανατολική Ασία.
Ανταγωνισμοί που οξύνονται στο έπακρο λόγω καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που δεν έχει οριστικά ξεπεραστεί. Οι ΗΠΑ μετά την ανάπτυξη με ρυθμούς 2,6% έχουν μεγάλη επιβράδυνση, 0,2% το πρώτο 3μηνο του 2015. Και οι Ρωσία, Κίνα έχουν επιβράδυνση, αν και η Κίνα αναπτύσσεται με ρυθμούς 7%. Η Ρωσία όμως υπόκειται και στις συνέπειες των κυρώσεων λόγω Ουκρανίας.
Για την Αν. Μεσόγειο ως ενεργειακή περιοχή, τη Μεσόγειο συνολικότερα (Μ. Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.λπ.), η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Εδώ συγκρούονται τα μονοπωλιακά συμφέροντα ΗΠΑ - Ρωσίας αλλά και ΗΠΑ - Κίνας. Αν θυμηθούμε το παράδειγμα της Λιβύης, ο πόλεμος του ΝΑΤΟ έγινε όταν ο Καντάφι καταργούσε συμβόλαια για τους υδρογονάνθρακες με αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια και έκανε νέα συμβόλαια με ρωσικά μονοπώλια και κινεζικούς επιχειρηματικούς ομίλους, αυτούς πέταξαν έξω οι ΝΑΤΟικοί.
Στην Ουκρανία το ζήτημα είναι ακόμη πιο βαθύ. Οι ΗΠΑ πάνε να «πνίξουν» τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων στην Ευρώπη. Το ένα πεδίο είναι το ενεργειακό. Οχι τόσο και μόνο η πώληση ρωσικού φυσικού αερίου, όσο η μοιρασιά των κοιτασμάτων της Αρκτικής. Στην περιοχή υπάρχουν άφθονοι ανεκμετάλλευτοι φυσικοί πόροι, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά. Εκτιμάται ότι το ένα τέταρτο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στον κόσμο βρίσκεται στην Αρκτική, ότι στην περιοχή βρίσκονται το 13% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων πετρελαίου στον κόσμο, το 30% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και το 20% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων φυσικού υγραερίου. Και είναι πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών για τη μοιρασιά αυτής της λείας.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας παρά τις κυρώσεις στη Ρωσία. Η Γερμανία διαφοροποιείται από τις ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, λόγω ενεργειακής, και όχι μόνο, εξάρτησης. Η Γερμανία προσβλέπει, μέσω των σχέσεων με Ρωσία, στην ενίσχυση της θέσης της στην Ευρώπη, την πρωτοκαθεδρία στην οποία θέλουν οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν επίσης την υπογραφή της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων με την ΕΕ, ανοίγοντας μια τεράστια ελεύθερη αγορά. Η Ρωσία είναι εχθρική σ' αυτή την προοπτική γιατί αποβαίνει σε βάρος της δράσης των δικών της μονοπωλίων στην Ευρώπη.
Ο Ρώσος πρέσβης στην ΕΕ, Βλαντιμίρ Κίζοφ, έχει δηλώσει στην ιστοσελίδα «EUobserver» ότι συζητούν με τη Γερμανία την έναρξη διαλόγου με τη συμμετοχή και όλων των χωρών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης της ΕΕ (Ουκρανία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν) με στόχο τη δημιουργία ενός χώρου ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των ενδιαφερομένων στην Ευρασία. Σύμφωνα με τον Κίζοφ, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου δεν εμποδίζεται από τις κυρώσεις της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας. Σύμφωνα δε με το ίδιο ρεπορτάζ, η γερμανική διπλωματία διακινεί την ιδέα να παρακαμφθεί το αδιέξοδο στις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας μέσω του διαλόγου με την Ευρασιατική Ενωση.
Αν ένας τέτοιος διάλογος ξεκινήσει, πολύ περισσότερο αν ευοδωθεί, ουσιαστικά προκαλεί ρήγμα στις ευρωατλαντικές σχέσεις, και κυρίως στις σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας. Ο Κίζοφ αναφέρει ότι η πρότασή τους για διάλογο αντιπαρατίθεται στη δρομολογούμενη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ. Να τι λέει: «"Είναι σοφό να ξοδεύετε τόση πολιτική ενέργεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου συναλλαγών με τις ΗΠΑ όταν έχετε πιο "φυσικούς" εταίρους πολύ πιο κοντά σας;". "Εμείς πάντως δεν χλωριώνουμε τα κοτόπουλά μας", πρόσθεσε, υπενθυμίζοντας ένα από τα πιο γνωστά σημεία τριβής μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ ως προς τις υγειονομικές προδιαγραφές που θα υπερισχύσουν σε έναν διατλαντικό χώρο ελεύθερου εμπορίου».
Πώς προσδιορίζουν τους εχθρούς
Να λοιπόν αιτίες ώστε οι ΗΠΑ να στοχοποιούν ως εχθρό τη Ρωσία. Και να την πολιορκούν στρατιωτικά τόσο από τη Μαύρη Θάλασσα όσο και με τα όπλα στην Πολωνία και στις Βαλτικές χώρες.
Οσο για την Κίνα, ήδη βρίσκεται στη δεύτερη θέση της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και όλες οι δεξαμενές σκέψης, και οι αμερικανικές, ακόμη και το «Στράτφορ», εκτιμούν ότι έως το 2030 θα ξεπεράσει και τις ΗΠΑ και θα βρίσκεται στην κορυφή. Επίσης, έχει την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, με τη δημιουργία της Τράπεζας των BRICS κόντρα στην Παγκόσμια Τράπεζα, την οργάνωση Αποθεματικού Ταμείου κόντρα στο ΔΝΤ, την ενίσχυση της σχέσης με την ASEAN και την Ευρασιατική Ενωση (διακρατική συμμαχία που οργάνωσε η Ρωσία με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες) και την αφαίρεση ζωτικού οικονομικού χώρου τόσο από την Ιαπωνία, όσο και από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν ισχυρούς συμμάχους στην περιοχή (Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Φιλιππίνες κ.λπ.), συμμετέχουν στην Ασιατική Τράπεζα με επικεφαλής την Ιαπωνία, διατηρούν επίσης σχέσεις με την ASEAN. Αλλά τα σχέδια της Κίνας για αναβίωση του «Δρόμου του μεταξιού» προσελκύουν μια σειρά κρατών από τη Νοτιοανατολική Ασία έως τη Μέση Ανατολή σε ανάπτυξη οικονομικών, και όχι μόνο, σχέσεων, σε κατασκευές υποδομών, στις μεταφορές, στην αξιοποίηση πρώτων υλών και Ενέργειας αυτών των κρατών κ.λπ. Η Κίνα διαχειρίζεται μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους των ΗΠΑ, αρκετών τρισ. δολαρίων, ενώ το νόμισμά της (γιουάν) κατακτά την παγκόσμια αγορά ως διεθνές νόμισμα, σε βάρος δολαρίου - ευρώ.
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν επίσης δημιουργία χώρου ελεύθερου εμπορίου του Ειρηνικού με συμμετοχή 12 κρατών και από την Αμερική και από την Ασία, όπως Μεξικό, Καναδάς, Ιαπωνία, Ν. Κορέα κ.λπ.
Ενδεικτικό της όξυνσης των ανταγωνισμών είναι το άρθρο του Σάσι Ταρούρ, ο οποίος είναι πρώην βοηθός γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και πρώην υπουργός Ανάπτυξης Ανθρωπίνων Πόρων της Ινδίας («Το Βήμα» 23/6/2015), όπου έγραφε:
«Η Κίνα και η Ινδία επιδιώκουν παγκόσμια επιρροή ανάλογη με την οικονομική τους βαρύτητα. Η Βραζιλία και η Νότια Αφρική εμφανίζονται ως υπερδυνάμεις στις ηπείρους τους και η πλούσια σε Ενέργεια Ρωσία ενοχλείται επειδή βρέθηκε στο περιθώριο του δυτικού συστήματος (...) Θέλουν μια θέση στο τραπέζι των ισχυρών.
Αν δεν τους δοθεί, τότε δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα. Οι ηγέτες του σημερινού κόσμου (...) με την πεισματική προσκόλληση στο σύστημα στο οποίο κυριαρχούν και το οποίο κλείνει την πόρτα σε νεοεισερχομένους έχουν αφήσει λίγες επιλογές σε όσους βρίσκονται εκτός. Αυτό που έχουν κοινό οι χώρες BRICS είναι ο αποκλεισμός τους από τη θέση που πιστεύουν ότι τους αξίζει στην τρέχουσα παγκόσμια τάξη.
Το γεγονός είναι ότι, αν δεν επιτραπεί στις χώρες BRICS να βοηθήσουν στην ηγεσία μέσα στο υπάρχον παγκόσμιο σύστημα, τότε αναπόφευκτα θα δημιουργήσουν το δικό τους. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την παγκόσμια τάξη που ιδρύθηκε το 1945 μόνο ο χρόνος θα το δείξει». Ηδη οι πρωτοβουλίες των BRICS φέρνουν αναταράξεις.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ πέρασαν από την καπιταλιστική οικονομική κρίση στην ανάκαμψη, αλλά τώρα υπάρχει επιβράδυνση, άρα η ανάκαμψη δεν είναι οριστική.
Τέτοια ζητήματα αποτελούν την πραγματική βάση για τον προσδιορισμό εχθρών και αντιπάλων στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Η όξυνση των ανταγωνισμών είναι φανερή και αυξάνεται. Αυτή είναι και η μήτρα εξαπόλυσης ιμπεριαλιστικών πολέμων ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ή συμμαχίες, όπως προσδιορίζει το νέο στρατιωτικό δόγμα των ΗΠΑ.




Ι.
Πηγές:1. Εφημερίδα «Καθημερινή»2. Ιστοσελίδα «Capital.gr»

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget