Καπιταλιστική ανάκαμψη εκτός ευρώ...

Βεβαίως, ο Π. Λαφαζάνης ντύνοντας τις προτάσεις του με φιλολαϊκή και ριζοσπαστική επιχειρηματολογία κρύβει το πραγματικό τους περιεχόμενο. Εχει ενδιαφέρον όμως να παρακολουθήσουμε πώς ο οικονομολόγος Κ. Λαπαβίτσας προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει το γιατί η έξοδος απ' το ευρώ συμφέρει την καπιταλιστική ανάκαμψη και πώς παραδέχεται εμμέσως ότι αυτή η διαδικασία θα φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων. Σε πρόσφατο άρθρο του, προσπαθώντας να αντικρούσει τις «καταστροφολογικές» εκτιμήσεις του γνωστού οίκου «Ernst & Young» για τις επιπτώσεις της εξόδου από την Ευρωζώνη, επικαλείται τη μελέτη της «Oxford Economics/Haver Analytics», η οποία υποστηρίζει ότι παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη στην Ελλάδα. Τι αναφέρει αυτή η μελέτη, σύμφωνα με τον Λαπαβίτσα;

«Η Ελλάδα αποχωρεί συντεταγμένα από την ΟΝΕ τον Ιούλιο του 2015. Το νέο νόμισμα υποτιμάται κατά 50% μέσα στις επόμενες 12 εβδομάδες. Η υποτίμηση μειώνεται στο 30% στους επόμενους "λίγους" μήνες και στο 20% αν ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός. Η Ελλάδα κάνει στάση πληρωμών και το χρέος μειώνεται από 320 δισ. στα 150 δισ.

Αποτελέσματα: Το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 10% μέχρι το τέλος του 2015. Η υποτίμηση θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα, οι εξαγωγές θα αυξηθούν, η εμπιστοσύνη θα επιστρέψει. Η ανάκαμψη θα είναι ταχεία από τις αρχές του 2016 και θα παραμείνει σταθερά υψηλότερη από την εκτίμηση βάσης μέχρι το τέλος του 2020. Ο πληθωρισμός θα ανεβεί περίπου στο 10% μέσα στο 2015, αλλά θα υποχωρήσει ταχέως μέσα στο 2016 για να φτάσει περίπου το 5% το 2019. Η ανεργία θα ανεβεί πάνω από 30% μέσα στο 2015, αλλά θα κατεβεί κάτω από το 25% το 2019».

«Δηλαδή», καταλήγει ο Κ. Λαπαβίτσας, «μια συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ με στάση πληρωμών στο χρέος τον Ιούλιο του 2015 θα οδηγούσε σε σύντομη βαθιά ύφεση το 2015-6, η ανάκαμψη θα ξεκινούσε στις αρχές του 2016 και θα ακολουθούσε ταχύρρυθμη ανάπτυξη για χρόνια. Ο πληθωρισμός θα ήταν πολύ περιορισμένος. Οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές για τη χώρα θα ήταν σαφώς καλύτερες».

Η ανάλυση που κάνει ο Κ. Λαπαβίτσας είναι φως - φανάρι πως απευθύνεται στο κεφάλαιο, του δείχνει ένα δρόμο μέσα από τον οποίο μπορεί να ξεφύγει από την κρίση, να εξασφαλίσει την ανάκαμψή του, για την οποία παλεύει εδώ και 5 χρόνια. Τους υπόσχεται, λοιπόν, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, αύξηση εξαγωγών, ταχύρρυθμη ανάπτυξη, δηλαδή μεγάλη κερδοφορία.

Αν υιοθετήσουμε τις προβλέψεις, τα ποσοστά της μελέτης που αναφέρει ο Κ. Λαπαβίτσας, πρέπει να πούμε οτι κρύβει ορισμένες, βασικές λεπτομέρειες από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα:

• Οτι αυτοί θα πληρώσουν, με χτύπημα της αγοραστικής τους δύναμης, την υποτίμηση του νομίσματος κατά 50% και την αύξηση του πληθωρισμού κατά 10%.
• Οτι αυτοί θα πληρώσουν τις επιπτώσεις από την εκτίναξη της ανεργίας πάνω από 30%, τη μεγάλη ύφεση κατά 10%, που θα οδηγήσει βεβαίως σε καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή ορισμένων επιχειρήσεων και εργατικής δύναμης. Επιπτώσεις που θα τις βιώσουν με σάρωμα δικαιωμάτων, μισθών, ό,τι έχει μείνει όρθιο μέχρι σήμερα.
• Οτι επίσης ένα «κούρεμα» του χρέους και μια ρύθμιση αποπληρωμής του υπόλοιπου θα συνοδεύεται με συμφωνίες και όρους σκληρούς για το λαό, που επιβάλλει η συμμετοχή στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Ο Κ. Λαπαβίτσας υποστηρίζει ότι από την ανάπτυξη, την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας θα διαμορφωθούν όροι ευημερίας για το λαό, όμως και εδώ η υπόθεση του κ. καθηγητή στέκεται στον αέρα:

• Πρώτα απ' όλα η ραγδαία ανάπτυξη που υπόσχεται είναι αμφίβολη σε συνθήκες που όλα δείχνουν ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες δυσκολίες περάσματος στην ανάκαμψη.
• Δεύτερον, ακόμα όμως και αν υπάρξει ραγδαία ανάπτυξη, αυτή κάθε άλλο παρά θα συνδυάζεται με ανάκτηση δικαιωμάτων, απωλειών, νέα δικαιώματα και κατακτήσεις, γιατί αυτή η ανάκαμψη θα στηριχτεί σε τσακισμένα δικαιώματα, στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οπου υπήρξε ξεπέρασμα της κρίσης και ανάπτυξη, δεν αποκαταστάθηκαν μαζικά δικαιώματα, ενώ η ανεργία συνεχίζει να παραμένει υψηλή. Πράγμα που παραδέχεται εμμέσως και ο Κ. Λαπαβίτσας όταν υπολογίζει την ανεργία το 2019μόλις κάτω από 25% !
• Τρίτον, όσο πιο ραγδαία θα είναι η ανάπτυξη τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η επόμενη καπιταλιστική οικονομική κρίση, ξαναρίχνοντας τους εργαζόμενους στη δίνη της.
• Τέταρτον, ότι το κρατικό χρέος όσο και να μειωθεί, ρυθμιστεί, θα συνεχίζει να αυξάνεται αφού θα συνεχιστεί η συμμετοχή του καπιταλιστικού κράτους στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.

Είναι καθαρό ότι οι διαφορές ανάμεσα στην επιλογή μνημόνιο - αντιλαϊκά μέτρα εντός Ευρωζώνης και κρατική χρεοκοπία, αλλαγή νομίσματος και εκτός Ευρωζώνης δεν είναι ουσιαστικές όσον αφορά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Είναι επιλογή απλώς του τρόπου με τον οποίο θα συνεχίζεται η σφαγή του.

Αξίζει άραγε οι εργαζόμενοι και μάλιστα με ριζοσπαστικές διαθέσεις, που αμφισβητούν τους μονόδρομους που τόσα χρόνια τους πιπίλισαν το κεφάλι, να επενδύσουν σε ένα νέο αδιέξοδο, σε νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, να ξαναζήσουν δηλαδή αυτό που έζησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, να ξαναστηρίξουν δηλαδή ως ριζοσπαστική μια εναλλακτική του κεφαλαίου; Δεν αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, θα πρέπει να αναζητήσουν το δρόμο της σύγκρουσης με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις - συμμαχίες.