06/20/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Νέα πρόταση θα καταθέσει η ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές, όπως παραδέχθηκε ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η λίστα των αντιλαϊκών μέτρων διευρύνεται συνεχώς.
Μιλώντας στο «Mega» τάχθηκε κατά του σεναρίου της παράτασης του υφιστάμενου μνημονίου που διακινείται ενόψει της Συνόδου Κορυφής. 
«Είναι θετικό ότι γίνεται Σύνοδος Κορυφής. Είναι στο πλαίσιο εκείνου που επιδιώκουμε. Να περάσει σε ένα ανώτατο επίπεδο η συζήτηση», είπε, προσθέτοντας όμως ότι τη Δευτέρα «μπορεί να μην έχουμε συμφωνία, σίγουρα δεν θα έχουμε χρεοκοπία». Επίσης εκτίμησε ότι στη Σύνοδο δεν θα τεθεί τελεσίγραφο, αλλά εάν γίνει αυτό ο πρωθυπουργός θα πρέπει να γυρίσει στην Ελλάδα και να το θέσει σε δημοψήφισμα.
Ο Αλ. Φλαμπουράρης ανέφερε ότι εάν υπάρχει πρόβλεψη για μείωση του χρέους και δημοσιονομική χαλάρωση, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να κάνει παραχωρήσεις σε κάποια θέματα. Επεσήμανε ότι για τα μέτρα του 2015 υπάρχει συμφωνία, ενώ για το 2016 υπάρχει διαφορά 450 εκατ. ευρώ. Όπως είπε, μία από τις προτάσεις που έχει καταθέσει η ελληνική κυβέρνηση είναι να περικοπούν οι πρόωρες συντάξεις από 1.1.2016, με εξαίρεση αυτούς που έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Για τον ΦΠΑ στα τιμολόγια της ΔΕΗ ισχυρίστηκε ότι οι δανειστές θα δεχθούν να μείνει στο 13%.

Με αφορμή την επίσκεψη στη Ρωσία, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, παραχώρησε συνέντευξη στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS. Μεταξύ άλλων, είπε σ' αυτή τη συνέντευξη: «Θα συμφωνήσετε ότι βρισκόμαστε σ' ένα τεταμένο γεωπολιτικό περιβάλλον. Θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς οι πολίτες μας και οι χώρες μας θα μπορούσαν να συνεργαστούν σε διάφορους τομείς - την οικονομία, την ενέργεια, το εμπόριο και τη γεωργία. Ο ένας θα πρέπει να βοηθήσει τον άλλο. Μπορεί να υπάρξει μία εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Πιστεύω ότι η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα που συνδέει τη Δύση και τη Ρωσία».
***
Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι πράγματι βρισκόμαστε σε ένα «τεταμένο γεωπολιτικό περιβάλλον», όπως παρατηρεί ο πρωθυπουργός, χωρίς σκόπιμα να μπαίνει σε περαιτέρω αναλύσεις. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν αυτό το «περιβάλλον»; Οι ανταγωνισμοί που οξύνονται ανάμεσα στη Ρωσία και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δηλαδή τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά και μεταξύ τους. Βασικό πεδίο εκδήλωσης αυτών των ανταγωνισμών είναι το ζήτημα της Ουκρανίας, αλλά οι κόντρες επεκτείνονται σε πολύ περισσότερα θέματα, με βασικό αυτό των πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας. Γι' αυτά τα θέματα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, ΗΠΑ και ΕΕ δεν ταυτίζονται στη στάση τους απέναντι στη Ρωσία, όπως δεν ταυτίζονται μεταξύ τους και όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα αν σ' αυτή τη φάση αποφασίζουν μαζί τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας.
***
Επομένως, οι ανταγωνισμοί με τη Ρωσία είναι παράγοντας που οξύνει ταυτόχρονα τις αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ, κάνοντας το κουβάρι να μπλέκεται ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, βασικός προμηθευτής της Γερμανίας με φυσικό αέριο είναι η Ρωσία, με την οποία μάλιστα συνδέεται απευθείας με αγωγό. Οι ΗΠΑ είναι υπέρ της ενεργειακής αποδέσμευσης της ΕΕ από τη Ρωσία και πιέζει ποικιλότροπα προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, η πλειοψηφία των κρατών - μελών της ΕΕ είναι μέλη και του ΝΑΤΟ, σύμμαχοι δηλαδή των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία. Ολα αυτά τα δεδομένα δείχνουν τη συνθετότητα των σχέσεων μεταξύ κρατών και συνασπισμών κρατών στον καπιταλισμό, που δεν είναι «αγαθές», όπως προσπαθεί να τις παρουσιάσει ο Ελληνας πρωθυπουργός, μιλώντας για «γέφυρες» της Ρωσίας προς τη Δύση μέσω της Ελλάδας.
***
Η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ,εμπλέκεται ενεργά στους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, από τους οποίους όμως θίγονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Για παράδειγμα, από το εμπάργκο, που είναι ρωσικό αντίμετρο στις κυρώσεις ΗΠΑ - ΕΕ, χάνεται ένα σεβαστό μέρος των κερδών που είχαν μεγάλες εξαγωγικές εταιρείες φρούτων, που συναλλάσσονταν με τη Ρωσία και μάλιστα ως βασική αγορά. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση βλέπει την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην Ελλάδα να περνάει μέσα από την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό κόμβο και γι' αυτό προσπαθεί να εμπλακεί πιο ενεργά στα ενεργειακά σχέδια της Ρωσίας, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των «δυτικών» συμμάχων της.
***
Επομένως, το κριτήριο με το οποίο κάθε αστική κυβέρνηση διαμορφώνει την εξωτερική της πολιτική είναι το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης και όχι του λαού. Δηλαδή, για λογαριασμό της αστικής τάξης συμμετέχει η κυβέρνηση στους ανταγωνισμούς και για χάρη ισχυρών μερίδων της επιδιώκει μια πιο στενή προσέγγιση με τη Ρωσία, από την οποία θα βγουν κερδισμένα πρώτα απ' όλα ορισμένα από τα μεγάλα ενεργειακά (και όχι μόνο) μονοπώλια στην Ελλάδα. Αρα, όταν ο λαός ακούει για «γέφυρες», όπως προηγουμένως άκουγε για «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες κυβερνήσεις, θα πρέπει να «κουμπώνεται», αφού προστίθεται επιπλέον «φορτίο» στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που ούτως ή άλλως οξύνονται. Ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, το μάρμαρο θα το πληρώσει ξανά ο λαός, όπως έγινε και στο παρελθόν, ακόμα και με πόλεμο, προκειμένου οι αστικές τάξεις των εμπλεκόμενων χωρών να διευθετήσουν προσωρινά τις διαφορές τους.

Με γνώμονα την προάσπιση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων συνεχίζονται τα παζάρια της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης και του Eurogroup που θα γίνoυν τη Δευτέρα.
Εντός της ημέρας ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπραςαναμένεται να έχει νέα τηλεδιάσκεψη με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ στην επιστολή που έστειλε προς τους ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης επισήμανε ότι η Σύνοδος Κορυφής δεν θα είναι ο τελικός σταθμός και δεν θα γίνουν λεπτομερείς διαπραγματεύσεις. 
Η επιστολή Τουσκ αναφέρει:
«Λαμβάνοντας υπόψη την έκβαση της συνεδρίασης του Eurogroup της 18ης Ιουνίου, θεωρώ ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ως την τακτική μας συνάντηση για να συζητήσουμε για την κατάσταση στην Ελλάδα, στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο. Το υφιστάμενο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα λήγει σε 11 ημέρες. Ο σκοπός της Συνόδου είναι να βεβαιωθούμε ότι όλοι κατανοούμε τις θέσεις μας και τις πιθανές συνέπειες των αποφάσεών μας. Αυτή η Σύνοδος δεν θα είναι ο τελικός σταθμός και δεν θα γίνουν λεπτομερείς τεχνικές διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι κάτι που παραμένει στην αρμοδιότητα των υπουργών Οικονομικών. Έχω προσκαλέσει, επίσης, τους Προέδρους της ΕΚΤ και του Eurogroup, καθώς και τη Διευθύντρια του ΔΝΤ».
Πάντως ο Ντ. Τουσκ μέσω δηλώσεων του έστειλε τελεσίγραφο στην ελληνική κυβέρνηση, λέγοντας ότι θα πρέπει να αποδεχτεί την πρόταση των δανειστών ή την χρεωκοπία.
Κυβερνητικές πηγές χαρακτήρισαν τις δηλώσεις των δανειστών «αναμενόμενες, προβλέψιμες και αχρείαστες επί της ουσίας», ενώ ταυτόχρονα επανέλαβαν την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να εντατικοποιηθούν οι διαβουλεύσεις. «Τα τελεσίγραφα δεν έχουν θέση στη συζήτηση και δεν θα επηρεάσουν την ουσία της συζήτησης που μπαίνει στο τελικό στάδιο με τις διαβουλεύσεις του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Κομισιόν» ανέφεραν οι ίδιες πηγές.
Νέα παρέμβαση των ΗΠΑ 
«H Ελλάδα και οι διεθνείς εταίροι της πρέπει να επιτύχουν επειγόντως έναν συμβιβασμό προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο η χώρα να μην μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της»δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Έρ. Σουλτς.
«Οι δύο πλευρές πρέπει να εργαστούν με ταχείς ρυθμούς με στόχο την οριστικοποίηση ενός προγράμματος αξιόπιστων μεταρρυθμίσεων το οποίο θα μπορέσει να θέσει τα θεμέλια για μία σταθερή ανάπτυξη στην Eυρωζώνη» πρόσθεσε.
«Κόκκινη γραμμή» η χρηματοδότηση του κεφαλαίου 
Ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης δήλωσε στο Bloomberg ότι η ελληνική κυβέρνηση«δεν επεξεργάζεται plan B, διότι είναι βέβαιη ότι θα επιτευχθεί συμφωνία». Επίσης υπογράμμισε ότι η ελληνική κυβέρνηση «δεν αποδέχεται νέες περικοπές στις συντάξεις, ωστόσο εξετάζει τη μείωση του αριθμού των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων». Πρόσθεσε ότι «πρέπει να υπάρξει μια σαφής αναφορά στην εκκίνηση των συζητήσεων με σκοπό την απομείωση του ελληνικού χρέους καθώς και σε ένα επενδυτικό πρόγραμμα, που θα είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να συμβάλει στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας».
Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από όλα αυτά τα παζάρια είναι να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για την χρηματοδότηση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, γεγονός που συνδέεται με την μείωση του κρατικού χρέους και την αξιοποίηση των διαφόρων επενδυτικών πακέτων.
Η νεότερη αντιλαϊκή πρόταση που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση και διατυπώθηκε από τον Γ. Βαρουφάκη στο Eurogroup είναι η δημιουργία Συμβουλίου Δημοσιονομικής Πολιτικής που θα ενεργοποιεί αυτόματες περικοπές στις κρατικές δαπάνες, μεταξύ των οποίων σε μισθούς και σε συντάξεις.

Συμφωνία για τη δημιουργία μιας τεράστιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου που θα ξεκινά από το Κάιρο της Αιγύπτου και θα καταλήγει στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής υπέγραψαν πριν μιάμιση βδομάδα στο αιγυπτιακό τουριστικό θέρετρο της Ερυθράς Θάλασσας Σαρμ Ελ Σέιχ 26αρχηγοί κρατών από τη Βόρεια, Ανατολική, Κεντρική και Νότια Αφρική.
Οι 26 ηγέτες (ανάμεσά τους και ο οικοδεσπότης της οικονομικής αφρικανικής διάσκεψης κορυφής, Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ Σίσι,) υπογράφοντας τη συμφωνία για την «Τριμερή Περιοχή Ελεύθερου Εμπορίου» («Tripartite Free Trade Area» γνωστή και ως TFTA) συμφώνησαν να διασυνδέσουν τρία περιφερειακά οικονομικά μπλοκ με απώτερο στόχο τη συγκρότηση μιας ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς «ελεύθερης» κυκλοφορίας αγαθών, υπηρεσιών και ατόμων στα χνάρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οχι, βεβαίως, προς όφελος των λαών της περιοχής, που, παρά την καπιταλιστική ανάπτυξη, εξακολουθούν να δίνουν τη σκληρή μάχη της επιβίωσης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης εγκλωβισμένοι στη φτώχεια. Αλλά προς όφελος των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων που θεωρούν πως η δεδομένη γεωπολιτική συγκυρία και οι επόμενες δεκαετίες του 21ου αιώνα ευνοούν την ανάπτυξη των υποδομών σε κάθε επίπεδο της αφρικανικής οικονομικής ζωής, με γνώμονα τις νέες ανάγκες πολυεθνικών ομίλων και μικρότερων επιχειρήσεων. Οχι μόνον για πρώτες ύλες (όπως γινόταν έως πρότινος), αλλά, παράλληλα, και για φθηνό, αρκούντως εκπαιδευμένο, εργατικό δυναμικό που θα μπορεί να απορροφήσει ένα μέρος των νέων προϊόντων και υπηρεσιών, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη δημιουργία και την ανάπτυξη νέων, τοπικών αγορών.
Τα ντόπια και ξένα μονοπώλια, σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού που υπάρχει στο νοητό άξονα Δύσης - Ανατολής, (π.χ. ΗΠΑ, ΕΕ - Κίνα, Ινδία, Ρωσία) φαίνεται, δηλαδή, πως στη δεδομένη περίοδο ευνοούν και σχεδιάζουν νέα συγκροτημένα, «ενοποιημένα» δίκτυα σύγχρονων, φθηνότερων και γρηγορότερων δικτύων παραγωγής, μεταφοράς και διανομής προϊόντων και υπηρεσιών στους τομείς της βιομηχανίας, της μεταποίησης και του εμπορίου από την μία άκρη της Αφρικής στην άλλη. Με εξαίρεση ίσως το δυτικό τμήμα της που παραμένει υπό τη στενότερη «παρακολούθηση» κυρίως των γαλλικών μονοπωλίων και το οποίο δείχνει, επί του παρόντος τουλάχιστον, πως μένει στο περιθώριο της υπό συγκρότησης εμπορικής ζώνης που θα συμπεριλαμβάνει τις ακόλουθες χώρες: Αίγυπτο, Λιβύη, Σουδάν, Αιθιοπία, Ερυθραία, Τζιμπουτί, Κένυα, Τανζανία, Ουγκάντα, Ρουάντα, Μπουρούντι, ΛΔ Κονγκό, Μποτσουάνα, Λεσότο, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Ναμίμπια, Μαυρίκιος, Σεϋχέλες, Μοζαμβίκη, Νότια Αφρική, Αγκόλα, Σουαζιλάνδη, Ζάμπια και ΖιμπάμπουεΝησιά Κομόρος.
Οι παραπάνω χώρες ανήκουν με τον έναν ή άλλο τρόπο σε ένα ή και περισσότερα από τα τρία μεγάλα μπλοκπου έχουν στηθεί στην περιοχή από τις δεκαετίες του '70, του '80 και του '90. Αποκαλείται συνεπώς Τριμερής Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου επειδή θα προκύψει από την ενοποίηση των ακόλουθων οικονομικών περιφερειακών οργανισμών: α) Της Κοινής Αγοράς Ανατολικής και Νότιας Αφρικής (COMESA), που δημιουργήθηκε το 1994, συμπεριλαμβάνοντας 20 χώρες που εκτείνονται από τη Λιβύη έως τη Σουαζιλάνδη β) Της Κοινότητας Ανατολικής Αφρικής (EAC) που ιδρύθηκε το 1967, κατέρρευσε 10 χρόνια αργότερα και ανασυγκροτήθηκε το 2000 με την Κένυα να παίζει δεσπόζοντα ρόλο και γ) της Νοτιοαφρικανικής Αναπτυξιακής Κοινότητας (SADC), που συγκροτήθηκε το 1980 από εννιά χώρες που επιδίωκαν τη μεταξύ τους δημιουργία μίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου...
Μία ιδέα του 1890...
Ωστόσο, η ιδέα για τη δημιουργία της ΤFTA δεν είναι καινούρια. Δεν ξεκίνησε καν το 2008 στην πρωτεύουσα της Ουγκάντας, Καμπάλα, όταν μπήκαν τα θεμέλιά της στη διάρκεια περιφερειακής αφρικανικής διάσκεψης κορυφής, αλλά το 1890. Οταν ο Βρετανός στυγνός πλουτοκράτης, αποικιοκράτης και ρατσιστήςΣέσιλ Ρόουντς, είχε μεταξύ άλλων μετατρέψει σε αποικία τη σημερινή Ζάμπια και Ζιμπάμπουε βαφτίζοντάς τες με το δικό του όνομα, (Βόρεια και Νότια) Ροδεσία. Ενα από τα «όνειρα» του Ρόουντς ήταν η δημιουργία μιας βρετανικής, εμπορικής «κόκκινης γραμμής στο χάρτη» που θα ξεκινούσε από το Κάιρο και θα κατέληγε στο Κέιπ Τάουν της Ν. Αφρικής. Δεν είναι, εντούτοις, τυχαίο ότι τότε το «όνειρο» του Ρόουντς δεν εκπληρώθηκε γιατί προσέκρουσε στην όξυνση της αντιπαράθεσης της Βρετανίας με μία άλλη αποικιοκρατική δύναμη στην Αφρική: Τη Γαλλία, η οποία είχε καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του βορειοδυτικού και δυτικού τμήματος της «Μαύρης Ηπείρου», θέλοντας παράλληλα να δημιουργήσει μία μεγάλη εμπορική ζώνη μεταξύ των εκεί αποικιών της, που θα τροφοδοτούσε τα γαλλικά μονοπώλια με διάφορες πρώτες ύλες και φθηνό εργατικό δυναμικό μια εκτενή περιοχή από την Αλγερία και τη Μαυριτανία μέχρι τη Σενεγάλη, το Μάλι και το Νίγηρα...
Δεν είναι, από την άλλη, τυχαίο ούτε το γεγονός ότι και πάλι, σήμερα, από το χάρτη της νέας μεγάλης εμπορικής ζώνης TFTA απουσιάζουν και πάλι οι χώρες που αποτέλεσαν τον σκληρό πυρήνα των αποικιών της Γαλλίας στην Αφρική...
Σε κάθε περίπτωση, οι ηγέτες των 26 χωρών της υπό ενοποίησης των παραπάνω τριών οικονομικών μπλοκ εμφανίζονται διατεθειμένοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου, θεωρώντας ότι η (περίπου έως το 2017 - 20) συγκρότηση μίας ενιαίας αγοράς 625.000.000 ανθρώπων με συνολικό ΑΕΠ πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια (δηλαδή αρκετά πάνω από το 60% του ΑΕΠ όλων των αφρικανικών χωρών) θα ξεπερνά σε ανάλογα μεγέθη τις συνδυασμένες δυνάμεις ΗΠΑ - ΕΕ με σημερινούς όρους... Μία τέτοια προοπτική, θεωρούν οι ηγέτες και οι αστικές τάξεις των χωρών της περιοχής, θα εξοικονομήσει πόρους και κεφάλαια στα ντόπια και ξένα μονοπώλια, αφού θα μειώσει τους δασμούς και τους φόρους και κατά συνέπεια και το κόστος παραγωγής, δίχως αυτό απαραίτητα να ευνοεί σημαντικά την εργατική τάξη, που θα παραμείνει στον κλοιό της εκμετάλλευσης των καπιταλιστών...
Ο «αφρικανικός» 21ος αιώνας του μεγάλου κεφαλαίου
Από τη συνάντηση στο Σαρμ Ελ Σέιχ για τη δημιουργία της ζώνης ελεύθερου εμπορίου TFTA
Από τη συνάντηση στο Σαρμ Ελ Σέιχ για τη δημιουργία της ζώνης ελεύθερου εμπορίου TFTA
«Φανταστείτε μία ήπειρο που διαμελίζεται από πολλαπλούς πολέμους, ταράζεται από εθνοτικές και θρησκευτικές διαμάχες, υποσιτισμό, ασθένειες και αναλφαβητισμό και προσθέστε σε όλα αυτά κακώς χαραγμένα σύνορα, μία πανίσχυρη μετα-αποικιοκρατική επιρροή και μία ακατάπαυστη ανάμειξη εξωτερικών δυνάμεων. Εάν σε όλα αυτά προσθέσετε λαούς με Κατά Κεφαλήν ετήσιο Εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 400 δολάρια, ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων με πρόσβαση στη βασική εκπαίδευση και αυταρχικούς ηγέτες που αρέσκονται στη λεηλάτηση των πλούσιων πόρων της χώρας τους για προσωπικό πλουτισμό, τότε μάλλον οι προοπτικές αυτών των λαών να βγουν από την αφάνεια και να ζήσουν καλύτερα, προβάλλουν αδύναμες και λιγοστές, στην καλύτερη περίπτωση...»
«Αν νομίζετε πως οι παραπάνω παράγραφοι περιγράφουν την Αφρική, σφάλλετε! Περιγράφουν την άποψη ειδικών για τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης της τότε αναπτυσσόμενης Κίνας και άλλων ασιατικών χωρών, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μία "πρόβλεψη" που διαψεύστηκε οικτρά από τα γεγονότα" σημείωνε πριν τρία χρόνια η πρώην υπουργός Οικονομίας της Νιγηρίας και στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Δρ. Ενγκόζι Οκόντζο Ιγουεάλα, προλογίζοντας το βιβλίο «Το γρηγορότερο δισεκατομμύριο: Η ιστορία πίσω από την Οικονομική Επανάσταση της Αφρικής» μιας ομάδας οικονομολόγων με επικεφαλής τον Τσαρλς Ρόμπερτσον.
Οι συγγραφείς του βιβλίου απηχούν τις απόψεις διαφόρων οικονομολόγων και ιδρυμάτων οικονομικών αναλύσεων που προβλέπουν πως το μέλλον, και δη, οι επόμενες δεκαετίες αυτού του αιώνα «ανήκουν στην Αφρική», καθώς προβλέπουν σημαντικές δυνατότητες μεγάλης καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Το Αφρικανικό ΑΕΠ που σήμερα φθάνει τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια προβλέπεται, βάσει μακροοικονομικών δεδομένων, πως θα ξεπεράσει έως το 2050 τα 29 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εως τότε, σημειώνουν, η Αφρική θα παράγει περισσότερο ΑΕΠ από αυτό που παράγουν σήμερα μαζί ΗΠΑ και Ευρωζώνη. Οι αναλυτές μπορεί να κάνουν αυτές τις πολύ αισιόδοξες προβλέψεις, υποστηρίζοντας ότι στηρίζονται σε δεδομένα βάθους χρόνου και όχι σε ευσεβείς πόθους. Παραβλέπουν, ωστόσο, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις για νέους πόρους, πρώτες ύλες, ενεργειακές πηγές και οδούς εμπορίου, που ενίοτε παίρνουν τη μορφή ιδιαίτερα καταστρεπτικών πολέμων... (π.χ. περίπτωση του πετρελαιοπαραγωγού Νοτίου Σουδάν που σπαράσσεται από σφοδρές συγκρούσεις λίγα χρόνια μετά την ανεξαρτησία του από το Σουδάν),
Φέρνουν ως παράδειγμα ότι την τελευταία 10ετία «δημιουργήθηκε στην Αφρική περισσότερος πλούτος από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην Ιστορία της». Πρόκειται, λένε, για «μετασχηματισμό» της αφρικανικής οικονομίας και από κάτω προς τα πάνω (νέες επιχειρήσεις ακόμη και ολόκληροι νέοι τομείς οικονομικής δραστηριότητας που έχουν ξεπηδήσει και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς) και από πάνω προς τα κάτω. Ισχυρίζονται ακόμη οι «θετικές προοπτικές ανάπτυξης» στην Αφρική οφείλονται στο «θετικό περιβάλλον που δημιούργησαν κάποιες κυβερνήσεις» και στις βελτιωμένες μακρο-οικονομικές συνθήκες με χαρακτηριστικά το χαμηλό πληθωρισμό, το χαμηλό χρέος, απογειώνοντας την ανάπτυξη προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Υποστηρίζουν ακόμη ότι «ο ιδιωτικός τομέας στην Αφρική θριαμβεύει γιατί στηρίζεται από καλύτερη διακυβέρνηση». Δεν μας λένε όμως ποιοι επωφελούνται από αυτόν τον πλούτο! Γιατί, είναι βέβαιο, το «Ελ Ντοράντο», που σχεδιάζουν τα επιτελεία των μονοπωλίων για την Αφρική του 21ου αιώνα δεν αφορά την εργατική τάξη, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο και τους αστούς που έτσι και αλλιώς καταφέρνουν να εξασφαλίζουν την ευημερία τους ανεξαρτήτως «διακυβέρνησης» και άλλων «συνθηκών»...
Ακόμη και στα πιο αισιόδοξα σενάρια της υπό συγκρότησης αφρικανικής μεγάλης ζώνης ελεύθερου εμπορίου, οι συνθήκες ζωής για την εργατική τάξη δεν αναμένεται να βελτιωθούν, αφού τα μέσα παραγωγής θα παραμένουν στα χέρια των πλουτοκρατών.

Το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της Επιτροπής Λάρισας,Σπύρο Καλοδίκη, τον απλό και σεμνό «κουκουέ», που έδωσε όλες τις δυνάμεις του στον αγώνα για τα συμφέροντα, τα δίκαια, τα όνειρα της εργατικής τάξης και του λαού και πρόσφερε και τη ζωή του στην πάλη για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, τίμησαν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στη Λάρισα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους για τα 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης του Κόμματος και τα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.
Την εκδήλωση μνήμης και τιμής οργάνωσαν, με επιτυχία, οιΚομματικές Οργανώσεις Αγίου Αθανασίου, Κέντρου, Ιπποκράτη - Αμπελοκήπων και Εκπαιδευτικών, στην πλατεία των «Εξι Δρόμων», όπου την Κυριακή 23 Νοέμβρη 1947, ο Σπύρος Καλοδίκης πυροβολήθηκε πισώπλατα και θανάσιμα από συνεργάτη της Ασφάλειας.
Εκείνη την Κυριακή, ο Καλοδίκης φεύγει από κάποιο σπίτι της συνοικίας Αμπελοκήπων, όπου ήταν να γίνει σύσκεψη των ΚΟΒ πόλης, η οποία αναβλήθηκε για λόγους ασφαλείας. Σε μικρή απόσταση τον ακολουθεί ο Νίκος Παπαρσένος, μέλος της ΚΟΒ συνοικίας Αγίου Νικολάου. Σύμφωνα με δική του αφήγηση, το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ από την οδό Γεωργιάδου τραβάει προς τη γέφυρα του Αλκαζάρ και στρίβει στην πλατεία Τσούγγαρι (σήμερα Τάκη Γαργαλιάνου).
Εκεί, «την είχαν στημένη» αστυνομικοί με πολιτικά. Ανάμεσά τους και ο Μιχάλης Κωσταγιάννης, συνεργάτης της Ασφάλειας, που τον ακολούθησε. Ο Καλοδίκης τον αντιλήφθηκε, αλλά συνέχισε δήθεν αδιάφορος και φτάνοντας στην οδό Παλαιστίνης, άνοιξε το βήμα του κατευθυνόμενος προς την πλατεία «Εξι Δρόμων». Ο Κωσταγιάννης έτρεξε να τον προλάβει και τον έφτασε στην πλατεία. Του ζήτησε την ταυτότητα κι αυτός, ατάραχος, την έδωσε. Φυσικά, ήταν πλαστή σε όλα. Καθώς ο χαφιές την περιεργάζεται, ο Καλοδίκης του δίνει μια γερή γροθιά, τον ρίχνει καταγής κι αρχίζει να τρέχει με κατεύθυνση προς την οδό Σκουφά. Για κακή του τύχη, πέφτει πάνω σ' ένα υπενωμοτάρχη, που επιχειρεί να τον σταματήσει και συμπλέκονται. Εκεί φτάνει ο Κωσταγιάννης και τον πυροβολεί πισώπλατα. Αιμορραγώντας και θέλοντας να μαθευτεί η σύλληψή του για να μην τον εξαφανίσουν, όπως έγινε με άλλους συντρόφους του, φωνάζει δυνατά: «Πατριώτες, είμαι ο Σπύρος Καλοδίκης, Γραμματέας της Οργάνωσης του ΚΚΕ».
Από την πορεία που πραγματοποιήθηκε μετά την εκδήλωση των ΚΟ Λάρισας του ΚΚΕ
Από την πορεία που πραγματοποιήθηκε μετά την εκδήλωση των ΚΟ Λάρισας του ΚΚΕ
Ετοιμοθάνατος, προλαβαίνει να καταπιεί τα χαρτάκια με τις σημειώσεις του, για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού. Στο Δημοτικό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου μεταφέρεται, οι ασφαλίτες αναγκάζουν τους γιατρούς να του ανοίξουν το στομάχι, για να πάρουν τα χαρτιά που είχε καταπιεί. Την επομένη, ο ακατάβλητος κομμουνιστής αφήνει την τελευταία του πνοή και περνάει στο πάνθεο των ηρωικών μορφών του ΚΚΕ.
Δύο αντίπαλα στρατόπεδα
Την εκδήλωση άνοιξε ο Φώτης Παπανικολάου, μέλος της ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, και στη συνέχεια διαβάστηκαν ποιήματα του Γιάννη Ρίτσουκαι του Νίκου Μύτικα.
Στην ομιλία της, η Αγγελική Δασκαλάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι «ο Σπύρος Καλοδίκης ήταν οργανωτής με ταλέντο, άφοβος αγωνιστής, καθοδηγητής και ηγέτης, μιλούσε απλά, αγαπούσε και έδειχνε μεγάλη στοργή στους συντρόφους του».
Και τόνισε: «Και στην περίοδο πριν και μετά την Κατοχή, υπήρχαν δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα. Από τη μια μεριά η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου, ορισμένοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι συσπειρωμένοι στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Είναι οι δυνάμεις που πάλεψαν και μάτωσαν ενάντια στους φασίστες.
Από την άλλη πλευρά ήταν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, το Παλάτι, οι τσιφλικάδες, το πολιτικό, στρατιωτικό και δικαστικό τους προσωπικό, καθώς και όλη η προπολεμική πνευματική και κοσμική ελίτ της χώρας, που είχε δηλώσει πίστη στο φασίστα Μεταξά. Ενα μέρος από αυτούς διέφυγαν μαζί με το χρυσάφι της χώρας στο εξωτερικό, στο Κάιρο. Ενα άλλο μέρος επέλεξε να συνεργαστεί με τους κατακτητές.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας, κάτω από τα χτυπήματα του ΕΛΑΣ και την προέλαση του Κόκκινου Στρατού, οι δυνάμεις αυτές ήταν προετοιμασμένες και αποφασισμένες να επανέλθουν στην εξουσία. Ετσι, την Κατοχή ακολούθησε ο Εμφύλιος Πόλεμος, η λυσσασμένη αντίδραση της κυρίαρχης τάξης απέναντι στην τάξη που αμφισβητεί την εξουσία της, την εργατική τάξη.
Ενα χρήσιμο, λοιπόν, δίδαγμα είναι ότι όπως και τότε δεν υπήρξε εθνική ομοψυχία, δεν υπήρξαν κοινοί εθνικοί στόχοι, έτσι και σήμερα δεν μπορούν να υπάρξουν κοινοί στόχοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα με την αστική τάξη, τους καπιταλιστές. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινή εθνική προσπάθεια, όπως θέλει να ονομάσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ τη διαπραγμάτευση που διεξάγεται στην ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου και των καπιταλιστών».
Μετά την ομιλία, ακολούθησε πορεία μέχρι το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Σπ. Καλοδίκης, στη συμβολή των οδών Καραθάνου και Σκουφά, όπου εκπρόσωπος της ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ κατέθεσε λουλούδια.

Διήμερη παράταση στις συνομιλίες που πραγματοποιούνται στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη ανάμεσα σε αντιπροσωπείες των αντιμαχόμενων πλευρών της Υεμένης, με στόχο την κατάπαυση πυρός στη χώρα, έδωσαν χτες αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών μετά την εκπνοή του αρχικού χρονοδιαγράμματος που προέβλεπε συναντήσεις διάρκειας 48 ωρών.
Αξιωματούχοι του ΟΗΕ εξήγησαν πως η παράταση ήταν απαραίτητη ώστε να καταστεί εφικτή η επίτευξη μίας συμφωνίας κατάπαυσης πυρός. Μέλη της αντιπροσωπείας των Σιιτών Χούτι, στη διάρκεια χτεσινής επεισοδιακής συνέντευξης Τύπου που έδωσαν στη Γενεύη, υποστήριξαν ότι μία εκεχειρία θα έπρεπε να προβλέπει παύση των φονικών αεροπορικών επιδρομών που εξαπολύει στην Υεμένη από τις 26 Μάρτη η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της. Δεν διευκρίνισαν εάν η παύση πυρός θα αφορούσε και την κατάσταση στο έδαφος, όπου συνεχίζονται παράλληλα σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στις πολιτοφυλακές των Χούτι και στη φρουρά του νυν προέδρου Χάντι που έχει βρει καταφύγιο στη Σαουδική Αραβία, η οποία βομβαρδίζει την Υεμένη τάχα για να αποκαταστήσει την κυβέρνησή του...
Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, πάντως, «άναψαν τα αίματα» όταν μία γυναίκα πέταξε παπούτσι εναντίον του επικεφαλής της αντιπροσωπείας, Χάμζα αλ Χούτι, κατηγορώντας τους Σιίτες Χούτι για «μαζικές δολοφονίες» στη νότια Υεμένη. Ο Χάμζα αλ Χούτι της το ξαναπέταξε ανταποδίδοντας τους χαρακτηρισμούς. Αλλος παρευρισκόμενος ύψωσε την παλιά σημαία της (τότε ανεξάρτητης) Νότιας Υεμένης προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερο σάλο.
Στην Υεμένη, πάντως, μέσα στο τελευταίο 48ωρο αναφέρθηκαν νέες συγκρούσεις αλλά και μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων πίσω από τις οποίες φάνηκε να είναι τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου (AQMI) που δρουν εδώ και χρόνια στην ευρύτερη περιοχή, κάποιοι από τους οποίους συνεργάζονται και με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Από το μπαράζ επιθέσεων σκοτώθηκαν τουλάχιστον 50 άτομα, ενώ από χτεσινές συγκρούσεις μεταξύ μαχητών Χούτι και πολιτοφυλάκων που ανήκουν σε φυλές στην κεντρική επαρχία Μαρίμπ σκοτώθηκαν 30 ένοπλοι Χούτι.

Από παλιότερη κινητοποίηση ανθρακωρύχων 
στη βόρεια Χιλή, όπου εκτός από σημαντικά ορυχεία
 συγκεντρώνονται όλο και περισσότερα ηλιακά πάρκα
Την ώρα που το μέλλον της Ευρωζώνης (αλλά και γενικά της ΕΕ) θεωρείται αβέβαιο, στο φόντο της συνεχιζόμενης αναιμικής ανάκαμψης και οικονομικής ύφεσης, που αφήνει ορατά τα σημάδια της σε ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις, μαίνονται οι σχεδιασμοί για τη διείσδυση μονοπωλιακών ομίλων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, όπου οι άρχουσες τάξεις αισθάνονται όλο και πιο έντονη την «πίεση» από το προβάδισμα που εξακολουθούν να έχουν τα γερμανικά μονοπώλια στη Γηραιά Ηπειρο (και όχι μόνο), διευρύνεται η συζήτηση για τα βήματα και τις συμμαχίες που θα αναβαθμίσουν τη θέση της πλουτοκρατίας.
Σ' αυτή τη βάση, καταγράφονται μια σειρά από οικονομικές συνεργασίες, καθώς οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου επιχειρούν ανοίγματα με τα οποία προσδοκούν να προστατέψουν τη δική τους κερδοφορία αλλά και να επιφέρουν ανακατατάξεις που θα πλήξουν τους ανταγωνιστές τους. Τέτοια είναι τα ανοίγματα που επιχειρούνται, για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά στη Λατινική Αμερική. Σε μια περιοχή που οι ΗΠΑ μπορεί να θεωρούν «πίσω αυλή» τους, ωστόσο τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται όλο και πιο αποφασιστικά κινεζικά, ρωσικά αλλά και ευρωπαϊκά κεφάλαια.
Αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνο για τις «ισορροπίες» στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη αλλά και στις συμμαχίες και διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συμμετέχουν τα αντίστοιχα κέντρα.
Το πώς κάθε φορά ισχυροποιούνται οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου δεν μπορεί παρά να αλληλεπιδρά με τις εξελίξεις ευρύτερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, τους συμβιβασμούς και τις αντιθέσεις, ειδικά σε μια περίοδο που οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης (όπου είναι θετικοί) ανατροφοδοτούν διαρκώς την όξυνση του ανταγωνισμού, γεμίζοντας τον παγκόσμιο χάρτη με μικρότερες ή μεγαλύτερες εστίες έντασης, πάντα το ίδιο επικίνδυνες για τους λαούς.
Η Μπατσελέ στη Γαλλία
Η πρόσφατη επίσκεψη της Προέδρου της Χιλής, Μιτσέλ Μπατσελέ, στην Ευρώπη (όπου μεταξύ άλλων βρέθηκε για να πάρει μέρος στη Σύνοδο ΕΕ - CELAC) ανέδειξε συν τοις άλλοις το ενδιαφέρον που αναπτύσσουν και γαλλικά μονοπώλια για τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά και γενικά για τη Λατινική Αμερική.
Στην περιοδεία, ξεχώρισε μάλλον η 4ήμερη παραμονή της Μπατσελέ στη Γαλλία, στη διάρκεια της οποίας παραβρέθηκε σε συνάντηση που οργάνωσε η MEDEF (η Ενωση των Γάλλων βιομηχάνων) για να επισημάνει πόσο «ανταγωνιστική» είναι η χώρα της και τι «πρότυπο σταθερότητας» αποτελεί, κλείνοντας το μάτι στους μεγαλοεπιχειρηματίες για τους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης (πάνω από 4%) που έχει η Χιλή τα τελευταία χρόνια, τη γοργή ανατροπή εργασιακών σχέσεων, τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται, όπως και την όλο και στενότερη πρόσδεση της Παιδείας στις ανάγκες των μονοπωλίων (ενάντια στην οποία γίνονται μια σειρά από αγώνες που εισπράττουν την άγρια καταστολή της κυβέρνησης Μπατσελέ).
Ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, στο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν της ομολόγου του, τόνισε πως η Γαλλία είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος Ευρωπαίος προμηθευτής της Χιλής και πάνω από 200 γαλλικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στη χώρα. «Εχουμε αποφασίσει να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας για να διατηρήσουμε την τεχνολογική καινοτομία στις χώρες μας», πρόσθεσε, ανακοινώνοντας ότι «τρία κοινά κέντρα αριστείας στον τομέα της ενεργειακής απόδοσης, των θαλάσσιων πηγών ενέργειας και των νέων τεχνολογιών στην πληροφορική θα ιδρυθούν σύντομα στη Χιλή».
Από τη μεριά της, η Μπατσελέ αναφέρθηκε στην «επανενεργοποίηση της συνεργασίας στον διαστημικό τομέα, που θα μπορούσε στο μέλλον να οδηγήσει στη δημιουργία μιας διαστημικής υπηρεσίας με τη στήριξη της Γαλλίας».
Επιχειρηματικές συμφωνίες
Μεταξύ άλλων συμφωνιών που υπογράφτηκαν στη διάρκεια της επίσκεψης Μπατσελέ στη Γαλλία, οι εταιρείεςADP («Aeroports de Paris») και «Vinci Airports» ανέλαβαν (μέσα από τη σταθερή συνεργασία που έχουν με την ιταλική «Astaldi») να κατασκευάσουν νέο τερματικό σταθμό στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, Σαντιάγκο.
Επίσης, ο ενεργειακός όμιλος «Engie» (όπως μετονομάστηκε τον Απρίλη η GDF Suez) ανέλαβε τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτροδότησης στο βορρά και στο κέντρο της Χιλής. Η «Engie» δραστηριοποιείται σήμερα στον τομέα της παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και στο φυσικό αέριο, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Εκτός από τις Υποδομές και την Ενέργεια, η ιστοσελίδα της Γαλλικής Προεδρίας σημείωνε ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν «στην εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης» τους αλλά και στην ενίσχυση των διμερών επενδύσεων και σε κλάδους όπως η διαχείριση υδάτων, ωστόσο ευρέως δεν έγιναν γνωστές άλλες πληροφορίες για το περιεχόμενο των συνομιλιών ή και πιθανών συμφωνιών.
Ψάχνουν διέξοδο για την κερδοφορία τους
Σήμερα, στη Χιλή δραστηριοποιούνται ήδη γαλλικοί κολοσσοί, όπως η ενεργειακή «Solaire Directe», που ασχολείται με την παραγωγή ηλιακής ενέργειας. Μόλις τον περασμένο Μάη η εταιρεία ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να επενδύσει ακόμα 130 εκατομμύρια δολάρια στη χώρα, για την ανάπτυξη των σχεδίων ηλιακών πάρκων «Ντενερσόλ» και «Κάντο ντελ Αγουα», που βρίσκονται στην έρημο Ατακάμα (βόρεια Χιλή). Η κατασκευή των ηλιακών πάρκων αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη του 2015.
Είναι η τρίτη τέτοια επένδυση για τη «Solaire Directe» στην περιοχή, μετά το σχέδιο «Αντακολό» που κατασκευάστηκε το 2013 και το «Λος Λόρος», του οποίου η κατασκευή θα ξεκινήσει επίσης τις επόμενες βδομάδες.
Κατά τ' άλλα, στην ευρύτερη περιοχή της Λατινικής Αμερικής την εμφάνισή τους κάνουν τα τελευταία χρόνια όλο και πιο δυναμικά και όμιλοι όπως αυτός της «Airbus» (πλειοψηφούν τα γαλλικά κεφάλαια). Ο συγκεκριμένος ανακοίνωσε στις αρχές του περασμένου Μάη ότι πούλησε 100 αεροσκάφη τύπου «Α320neo» στην κολομβιάνικη εταιρεία «Avianca». Η συμφωνία - της οποίας η συνολική αξία εκτιμάται στα 10 δισ. δολάρια - ήταν «η μεγαλύτερη παραγγελία που έγινε ποτέ στην ιστορία της αεροπορίας της Λατινικής Αμερικής», όπως ισχυρίστηκε τουλάχιστον η ίδια η «Airbus».
Ανάμεσα σε άλλες «παρουσίες» είναι κι αυτή της εταιρείας παροχής συμβουλών και «αποτροπής ρίσκου» «Amarante», που σήμερα έχει παρουσία σε Βραζιλία και Βενεζουέλα ενώ ετοιμάζει θυγατρικές σε Κολομβία, Περού και Εκουαδόρ.
Επιπλέον, η εταιρεία κατασκευής καλωδιακών συστημάτων μεταφοράς (π.χ. τελεφερίκ) «Poma Pomagalski S.A.», της οποίας σχέδια βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη σε Βολιβία, Χιλή και Μεξικό. Τέτοια συστήματα έχουν σχετικά πιο ευρεία χρήση σε λατινοαμερικανικές μεγαλουπόλεις (στην Ευρώπη είναι ακόμα λιγότερο διαδεδομένα) και εκτιμάται ότι το κόστος (όπως και ο χρόνος) κατασκευής τους είναι πολύ μικρότερο σε σχέση π.χ. με μετρό ή τραμ.
Πλούτος των λαών - λεία των μονοπωλίων
Η Επιτροπή Ξένων Επενδύσεων (CIEChile) που έχουν συγκροτήσει, μεταξύ άλλων, τα υπουργεία Οικονομίας, Οικονομικών, Εξωτερικών και Σχεδιασμού της κυβέρνησης της Χιλής διαφημίζει στην ιστοσελίδα της ως προτέρημα της χώρας το γεγονός ότι το 2010 έγινε το πρώτο κράτος της Λατινικής Αμερικής που εντάχθηκε στον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ). Δηλαδή, τη διακρατική ένωση που επεξεργάζεται και εξειδικεύει νέες αντιλαϊκές συνταγές κατά χώρα, από την οποία και η σημερινή ελληνική συγκυβέρνηση έχει πάρει εκλεκτές συμβουλές (π.χ. για την κλιμάκωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης).
Μεταξύ άλλων, η CIEChile περηφανεύεται επειδή η χώρα ήταν με βάση στοιχεία του ΟΗΕ το 2012 11η μεγαλύτερη παραλήπτρια διεθνώς Αμεσων Ξένων Επενδύσεων, επειδή βρίσκεται σταθερά στην πρώτη 20άδα των πιο ελκυστικών προορισμών για επενδύσεις, διεθνώς.
Παραθέτοντας κλάδους από τους οποίους οι επενδυτές θα μπορούσαν να προσδοκούν αυξημένα κέρδη, αναφέρεται στην τεράστια ακτογραμμή της χώρας (σχεδόν 4.300 χιλιόμετρα) που ευνοεί μια μεγάλη ποικιλία υδατοκαλλιεργειών (η Χιλή είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός σολομού στον κόσμο).
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι η χώρα προσφέρει «ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη εναλλακτικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ)». Ενδεικτικό είναι πως τον Απρίλη του 2014, αντιπροσωπεία της MEDEF, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από τις «Vinci Airports», «BNP Paribas», (την τότε) «GDF-Suez» και συνολικά 15 εταιρείες επισκέφτηκαν το Σαντιάγο και συζήτησαν με στελέχη της κυβέρνησης τις ευκαιρίες που προσφέρει η χώρα ειδικά σε κλάδους όπως η Ενέργεια, οι Μεταφορές και οι Υποδομές.
Στο διαδίκτυο, κυκλοφορούν δηλώσεις στελεχών μεγάλων εταιρειών από τον τομέα των ΑΠΕ που υποστηρίζουν ότι στη βόρεια Χιλή και συγκεκριμένα την έρημο Ατακάμα (σ.σ. στην περιοχή εκτός από μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα φιλοξενούνται και ορισμένα από τα πιο σημαντικά ορυχεία της Χιλής) «υπάρχει αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες πηγές ηλιακών πόρων». Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν γίνει και για τις προοπτικές που προσφέρει η Παταγονία (περιλαμβάνει περιοχές της νότιας Χιλής και Αργεντινής) στην ανάπτυξη της Αιολικής Ενέργειας.
Μεταξύ άλλων, σε επιχειρηματικές ιστοσελίδες που καταγράφουν αναλυτικά τις επενδυτικές ευκαιρίες στην Ενέργεια, υπάρχουν δημοσιεύματα με τίτλους όπως «η Χιλή είναι αναμφισβήτητα η κορυφαία αγορά ανανεώσιμων μορφών Ενέργειας».
Τα παραπάνω δείχνουν ότι η Χιλή θα βρεθεί στο επίκεντρο του μονοπωλιακού ενδιαφέροντος, ενόψει και της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το Κλίμα που θα γίνει το Δεκέμβρη του 2015 στο Παρίσι, η οποία, με το πρόσχημα της «αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών» στρώνει το έδαφος για την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών σχεδιασμών που θα δώσουν διέξοδο σε λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Ο ένας από τους δύο προέδρους του φιλοκουρδικού κόμματος HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς δήλωσε ότι «αν το AKP και το CHP σχηματίσουν μια συνεργασία με τρόπο που αγκαλιάζει τις αρχές μας, τότε θα προσφέραμε στήριξη από τα έξω».
Προσφέροντας εναλλακτική, μέσα από ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση AKP - CHP, το HDP συμπαρατάσσεται κι αυτό με όσους εκφράζουν αγωνία για τη σταθερότητα της τουρκικής (καπιταλιστικής) οικονομίας και γι' αυτό δηλώνουν έτοιμοι να συνδράμουν με κάθε τρόπο στο σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Ο Ντεμιρτάς επανέλαβε ότι «η πόρτα μας είναι ανοιχτή σε κάθε κόμμα» αλλά και ότι ο Αχμέντ Νταβούτογλου «πρέπει να εγκαταλείψει τη ρητορική και το στυλ που χρησιμοποιούσε πριν τις εκλογές», η οποία οδήγησε στις εκλογικές απώλειες του AKP.
Με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις του Ντουράν Καλκάν, στελέχους της Ενωσης Κοινοτήτων του Κουρδιστάν KCK (στην οποία συμμετέχει και το PKK και η οποία έχει απευθείας επαφές με όσους συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα στα ανατολικά της Τουρκίας), ο Ντεμιρτάς είπε ότι «όλοι μπορούν να πουν τη γνώμη τους, όπως και τα στελέχη της KCK. Είναι μέρος της διαδικασίας επίλυσης (σ.σ. του Κουρδικού ζητήματος). Αλλά δεν παίρνουμε οδηγίες από την KCK. Το κόμμα μας παίρνει τις αποφάσεις στα όργανά του. Δεν παίρνουμε οδηγίες από κανέναν». Πριν μερικές μέρες, ο Καλκάν είχε πει ότι «νέες δυνάμεις και το HDP, δεν μπορούν να αναμειχθούν με τις σημερινές κυβερνητικές δυνάμεις. Αν το κάνουν, θα γίνουν "συστημικά κόμματα" επειδή οι νόμοι, το σύνταγμα και το σύστημα στην Τουρκία δεν έχει αλλάξει».
Στο μεταξύ, προχτές ανακοινώθηκαν και τα επίσημα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιούνη, σύμφωνα με τα οποία: το AKP έλαβε 40,66% και καταλαμβάνει 258 έδρες στο 550μελές κοινοβούλιο. Το CHP 25,13% και 132 έδρες, το MHP 16,45% και 80 έδρες, το HDP 12,96% και 80 έδρες. Στις 23 Ιούνη θα συγκληθεί σε σώμα η νέα βουλή και σύντομα θα ξεκινήσει η διαδικασία διερεύνησης σχηματισμού κυβερνήσεων.

Με εναν πλούσιο σχεδιασμό, που ξεδιπλώνεται ήδη και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, οι Οργανώσεις του Κόμματος συζητούν πλατιά με το λαό. Συσκέψεις, συζητήσεις, ανοιχτές συγκεντρώσεις σε πλατείες, περιοδείες σε χώρους δουλειάς, προφεστιβαλική δραστηριότητα της ΚΝΕ, θεματικές εκδηλώσεις, είναι πρωτοβουλίες που εντάσσονται στην προσπάθεια του Κόμματος να συζητήσει με εργαζόμενους, ανέργους, νεολαία, συνταξιούχους.
«Θα επέλθει συμφωνία ή ρήξη;», «Θα τερματιστεί η λιτότητα ή θα συνεχιστεί;», «Ξηλώνονται τα μνημόνια ή επεκτείνονται;». Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα και τα διλήμματα που η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ καθημερινά θέτουν στο λαό και οι πρωτοβουλίες του Κόμματος συμβάλλουν ώστε να ξεδιαλύνονται απορίες, να εξοπλίζονται οι φίλοι του ΚΚΕ, για να εξουδετερώνονται ιδεολογήματα, να φτάνει πιο πλατιά η πρότασή μας. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βομβαρδίζονται καθημερινά με πληροφορίες, με φήμες, με «ψιθύρους» για τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και τα πιθανά σενάρια έκβασής τους. Αντικειμενικά, στο επίκεντρο βρίσκονται τα μεγάλα προβλήματα που διογκώνονται μέρα με τη μέρα, η επίθεση στη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Αυτά συζητούνται και στις παρεμβάσεις της ΚΟ Αττικής, που είναι καθημερινές, όπως αυτές που έγιναν την προηγούμενη βδομάδα στο Χαϊδάρι και τη Δραπετσώνα, με ομιλήτριες αντίστοιχα την Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου και την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ξένο για το λαό το δίλημμα «συμφωνία ή καρικατούρα ρήξης;»
Σχετικά με τη συζήτηση που αναπτύσσεται γύρω από ενδεχόμενο «αδιέξοδο» στις διαπραγματεύσεις και «σκηνικό ρήξης», η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μιλώντας σε εκδήλωση της Οργάνωσης Δάσους Χαϊδαρίου, σημείωσε: «Αυτό που ονομάζει η κυβέρνηση "ρήξη", είναι καρικατούρα ρήξης. Το να μην επέλθει συμφωνία, αλλά ένα πιστωτικό γεγονός, να καθιερωθεί διπλό νόμισμα ή έξοδος από την Ευρωζώνη, δεν είναι ρήξη. Γιατί, όταν μένουν ανέγγιχτα σε επίπεδο οικονομίας όλα τα άλλα που καταδυναστεύουν τη ζωή του λαού, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι επιχειρήσεις στα χέρια των καπιταλιστών και η χώρα θα βαδίζει στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πάλι αρνητικές συνέπειες θα έχουν για το λαό.
Στη Δραπετσώνα μίλησε η Διαμάντω Μανωλάκου
Στη Δραπετσώνα μίλησε η Διαμάντω Μανωλάκου
Πραγματική ρήξη είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και το πιο σημαντικό: ν' αλλάξει χέρια η εξουσία. Να πάρει ο λαός στα χέρια του στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, η μεταποίηση, για να μπορέσει να σχεδιάσει τι πρέπει να παράγεται για τις ανάγκες του (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έκανε στην άκρη όλα τα παχιά προεκλογικά λόγια περί σκισίματος των μνημονίων, αφού ξέχασε ακόμα και τα όποια ψίχουλα υποτίθεται ότι θα έδινε, πλέον τονίζει ότι είναι έτοιμος να υλοποιήσει επώδυνα μέτρα για το λαό, αρκεί να ανοίξει η συζήτηση με τους δανειστές για αναδιάρθρωση του χρέους, παραπέμποντας τη λαϊκή ανακούφιση σ' ένα ενδεχόμενο "κούρεμα"».
Σχετικά με αυτή την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση «με το καρότο» της διευθέτησης του χρέους και την εξασφάλιση ζεστού χρήματος με τη μορφή επενδυτικών πακέτων, η Διαμάντω Μανωλάκου, μιλώντας στη Δραπετσώνα, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η συζήτηση για το χρέος, τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα επενδυτικά πακέτα δεν αφορά το λαό. Τα λεφτά που θέλει να εξοικονομήσει η κυβέρνηση, είναι για την πλουτοκρατία και φυσικά δε θα μεταφραστούν σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων, σε προσλήψεις σε νοσοκομεία και σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, σε ανάκτηση των απωλειών του λαού από την περίοδο της κρίσης».

Η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου αναφέρθηκε επίσης στην προπαγανδιστική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι με τα μέτρα που προτείνει, δεν πληρώνει μόνο ο λαός, αλλά και η «ολιγαρχία»:«Βάζουν μια έκτακτη εφάπαξ εισφορά σε μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή ένα ψίχουλο μπροστά στα κέρδη τους. Την ίδια στιγμή, οι φόροι για τη λαϊκή οικογένεια είναι διαρκείς και όχι μια φορά, εφάπαξ. Οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν, όχι μόνο με νέους φόρους, αλλά και με τους παλιούς, των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν. Η αύξηση του ΦΠΑ θα προστεθεί στον ΕΝΦΙΑ, στην εισφορά αλληλεγγύης κ.λπ. Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, χαρίζει πρόστιμα από παράνομες συναλλαγές, πλαστά τιμολόγια κ.λπ. στο μεγάλο κεφάλαιο. Διατηρεί τις προκλητικές φοροαπαλλαγές όπως στους εφοπλιστές και τώρα τους ξαναδίνει επιδοτήσεις για τις άγονες γραμμές. Δίνει, επίσης, τη δυνατότητα σε όσους έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό να τα νομιμοποιήσουν με μικρό φόρο. Αυτά δείχνουν ότι δεν πληρώνει η ολιγαρχία, αλλά ο λαός. (...) Οποια κι αν είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει αντιλαϊκό περιεχόμενο, γι' αυτό η συγκυβέρνηση πρέπει να βρει απέναντί της το λαϊκό παράγοντα, οργανωμένο, να διεκδικεί τα δίκαια αιτήματά του, με άξονα την ανάκτηση των απωλειών από την κρίση».

«Καλούμε το λαό να μην κάνει πίσω» υπογράμμισε η Χρ. Παναγιωτακοπούλου και σημείωσε: «Να μη θεωρήσει περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να τα πάρει πίσω με την πάλη του, να πάρει ανάσες ανακούφισης. Το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του που δρουν στο κίνημα, ακριβώς επειδή έχουν πρόταση σύγκρουσης με τη σημερινή εξουσία, πρόταση για την εξουσία του λαού, αποτελούν εγγύηση ότι και σήμερα μπορούν να αποσπαστούν κατακτήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει ούτε τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα όπως τη φτώχεια, παρά μόνο να τη διαιωνίσει, ακριβώς επειδή είναι κόμμα αστικής διαχείρισης και όχι σύγκρουσης με την πλουτοκρατία».
Στην εργατική - λαϊκή πάλη αναφέρθηκε και η Δ. Μανωλάκου, λέγοντας:
«Το ζήτημα για το λαό είναι να περάσει στην αντεπίθεση. Να αξιοποιήσει τα μέχρι τώρα αγωνιστικά βήματα, όπως τα μεγάλα συλλαλητήρια της 11ης Ιούνη, και να οργανώσει παραπέρα την πάλη του. Εχει τη δύναμη, βρίσκεται στην οργάνωση, στην ταξική πάλη, στον ανυποχώρητο αγώνα, στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί, να αντεπιτεθεί για τα δικά του συμφέροντα και σ' αυτό το δρόμο, μοναδικό στυλοβάτη έχει το ΚΚΕ, για να συσπειρωθούν οι πρωτοπόρες λαϊκές δυνάμεις. Η θέση του ΚΚΕ είναι ρήξη με το κεφάλαιο, την εξουσία του, την ΕΕ. Αυτό θα προκύψει από τη θέληση και δράση για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό. Σε αυτό ακριβώς το κομβικό σημείο είναι που διαφοροποιείται το ΚΚΕ από τις δυνάμεις εκείνες που μιλούν για έξοδο από το ευρώ, χωρίς ανατροπές στις σχέσεις ιδιοκτησίας».

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget