Εκδηλώσεις και συζητήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις σε γειτονιές

Με εναν πλούσιο σχεδιασμό, που ξεδιπλώνεται ήδη και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, οι Οργανώσεις του Κόμματος συζητούν πλατιά με το λαό. Συσκέψεις, συζητήσεις, ανοιχτές συγκεντρώσεις σε πλατείες, περιοδείες σε χώρους δουλειάς, προφεστιβαλική δραστηριότητα της ΚΝΕ, θεματικές εκδηλώσεις, είναι πρωτοβουλίες που εντάσσονται στην προσπάθεια του Κόμματος να συζητήσει με εργαζόμενους, ανέργους, νεολαία, συνταξιούχους.

«Θα επέλθει συμφωνία ή ρήξη;», «Θα τερματιστεί η λιτότητα ή θα συνεχιστεί;», «Ξηλώνονται τα μνημόνια ή επεκτείνονται;». Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα και τα διλήμματα που η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ καθημερινά θέτουν στο λαό και οι πρωτοβουλίες του Κόμματος συμβάλλουν ώστε να ξεδιαλύνονται απορίες, να εξοπλίζονται οι φίλοι του ΚΚΕ, για να εξουδετερώνονται ιδεολογήματα, να φτάνει πιο πλατιά η πρότασή μας. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βομβαρδίζονται καθημερινά με πληροφορίες, με φήμες, με «ψιθύρους» για τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και τα πιθανά σενάρια έκβασής τους. Αντικειμενικά, στο επίκεντρο βρίσκονται τα μεγάλα προβλήματα που διογκώνονται μέρα με τη μέρα, η επίθεση στη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Αυτά συζητούνται και στις παρεμβάσεις της ΚΟ Αττικής, που είναι καθημερινές, όπως αυτές που έγιναν την προηγούμενη βδομάδα στο Χαϊδάρι και τη Δραπετσώνα, με ομιλήτριες αντίστοιχα την Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου και την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ξένο για το λαό το δίλημμα «συμφωνία ή καρικατούρα ρήξης;»

Σχετικά με τη συζήτηση που αναπτύσσεται γύρω από ενδεχόμενο «αδιέξοδο» στις διαπραγματεύσεις και «σκηνικό ρήξης», η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μιλώντας σε εκδήλωση της Οργάνωσης Δάσους Χαϊδαρίου, σημείωσε: «Αυτό που ονομάζει η κυβέρνηση "ρήξη", είναι καρικατούρα ρήξης. Το να μην επέλθει συμφωνία, αλλά ένα πιστωτικό γεγονός, να καθιερωθεί διπλό νόμισμα ή έξοδος από την Ευρωζώνη, δεν είναι ρήξη. Γιατί, όταν μένουν ανέγγιχτα σε επίπεδο οικονομίας όλα τα άλλα που καταδυναστεύουν τη ζωή του λαού, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι επιχειρήσεις στα χέρια των καπιταλιστών και η χώρα θα βαδίζει στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πάλι αρνητικές συνέπειες θα έχουν για το λαό.

Στη Δραπετσώνα μίλησε η Διαμάντω Μανωλάκου

Πραγματική ρήξη είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και το πιο σημαντικό: ν' αλλάξει χέρια η εξουσία. Να πάρει ο λαός στα χέρια του στρατηγικούς τομείς της παραγωγής, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, η μεταποίηση, για να μπορέσει να σχεδιάσει τι πρέπει να παράγεται για τις ανάγκες του (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έκανε στην άκρη όλα τα παχιά προεκλογικά λόγια περί σκισίματος των μνημονίων, αφού ξέχασε ακόμα και τα όποια ψίχουλα υποτίθεται ότι θα έδινε, πλέον τονίζει ότι είναι έτοιμος να υλοποιήσει επώδυνα μέτρα για το λαό, αρκεί να ανοίξει η συζήτηση με τους δανειστές για αναδιάρθρωση του χρέους, παραπέμποντας τη λαϊκή ανακούφιση σ' ένα ενδεχόμενο "κούρεμα"».

Σχετικά με αυτή την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση «με το καρότο» της διευθέτησης του χρέους και την εξασφάλιση ζεστού χρήματος με τη μορφή επενδυτικών πακέτων, η Διαμάντω Μανωλάκου, μιλώντας στη Δραπετσώνα, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η συζήτηση για το χρέος, τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα επενδυτικά πακέτα δεν αφορά το λαό. Τα λεφτά που θέλει να εξοικονομήσει η κυβέρνηση, είναι για την πλουτοκρατία και φυσικά δε θα μεταφραστούν σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων, σε προσλήψεις σε νοσοκομεία και σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, σε ανάκτηση των απωλειών του λαού από την περίοδο της κρίσης».

Η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου αναφέρθηκε επίσης στην προπαγανδιστική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι με τα μέτρα που προτείνει, δεν πληρώνει μόνο ο λαός, αλλά και η «ολιγαρχία»:«Βάζουν μια έκτακτη εφάπαξ εισφορά σε μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή ένα ψίχουλο μπροστά στα κέρδη τους. Την ίδια στιγμή, οι φόροι για τη λαϊκή οικογένεια είναι διαρκείς και όχι μια φορά, εφάπαξ. Οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν, όχι μόνο με νέους φόρους, αλλά και με τους παλιούς, των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν. Η αύξηση του ΦΠΑ θα προστεθεί στον ΕΝΦΙΑ, στην εισφορά αλληλεγγύης κ.λπ. Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, χαρίζει πρόστιμα από παράνομες συναλλαγές, πλαστά τιμολόγια κ.λπ. στο μεγάλο κεφάλαιο. Διατηρεί τις προκλητικές φοροαπαλλαγές όπως στους εφοπλιστές και τώρα τους ξαναδίνει επιδοτήσεις για τις άγονες γραμμές. Δίνει, επίσης, τη δυνατότητα σε όσους έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό να τα νομιμοποιήσουν με μικρό φόρο. Αυτά δείχνουν ότι δεν πληρώνει η ολιγαρχία, αλλά ο λαός. (...) Οποια κι αν είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει αντιλαϊκό περιεχόμενο, γι' αυτό η συγκυβέρνηση πρέπει να βρει απέναντί της το λαϊκό παράγοντα, οργανωμένο, να διεκδικεί τα δίκαια αιτήματά του, με άξονα την ανάκτηση των απωλειών από την κρίση».

«Καλούμε το λαό να μην κάνει πίσω» υπογράμμισε η Χρ. Παναγιωτακοπούλου και σημείωσε: «Να μη θεωρήσει περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να τα πάρει πίσω με την πάλη του, να πάρει ανάσες ανακούφισης. Το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του που δρουν στο κίνημα, ακριβώς επειδή έχουν πρόταση σύγκρουσης με τη σημερινή εξουσία, πρόταση για την εξουσία του λαού, αποτελούν εγγύηση ότι και σήμερα μπορούν να αποσπαστούν κατακτήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει ούτε τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα όπως τη φτώχεια, παρά μόνο να τη διαιωνίσει, ακριβώς επειδή είναι κόμμα αστικής διαχείρισης και όχι σύγκρουσης με την πλουτοκρατία».

Στην εργατική - λαϊκή πάλη αναφέρθηκε και η Δ. Μανωλάκου, λέγοντας:

«Το ζήτημα για το λαό είναι να περάσει στην αντεπίθεση. Να αξιοποιήσει τα μέχρι τώρα αγωνιστικά βήματα, όπως τα μεγάλα συλλαλητήρια της 11ης Ιούνη, και να οργανώσει παραπέρα την πάλη του. Εχει τη δύναμη, βρίσκεται στην οργάνωση, στην ταξική πάλη, στον ανυποχώρητο αγώνα, στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί, να αντεπιτεθεί για τα δικά του συμφέροντα και σ' αυτό το δρόμο, μοναδικό στυλοβάτη έχει το ΚΚΕ, για να συσπειρωθούν οι πρωτοπόρες λαϊκές δυνάμεις. Η θέση του ΚΚΕ είναι ρήξη με το κεφάλαιο, την εξουσία του, την ΕΕ. Αυτό θα προκύψει από τη θέληση και δράση για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό. Σε αυτό ακριβώς το κομβικό σημείο είναι που διαφοροποιείται το ΚΚΕ από τις δυνάμεις εκείνες που μιλούν για έξοδο από το ευρώ, χωρίς ανατροπές στις σχέσεις ιδιοκτησίας».