01/06/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Οτι η υπόθεση Σώρρα «βρωμάει» από μακριά, είναι πλέον φανερό. Είτε ως απατεώνας που επιχειρεί να εξαπατήσει μαζικά, είτε ως ένα ακροδεξιό μόρφωμα «δωδεκαθεϊστών» που παίζει έναν αντιδραστικό ρόλο, η συγκεκριμένη υπόθεση φαίνεται πως υπηρετεί σχεδιασμούς που ξεφεύγουν από τα όρια του Σώρρα και του κάθε Σώρρα. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται με αφορμή αυτή την υπόθεση είναι πολλά. Για παράδειγμα, θα ήταν λογικό να αναρωτηθεί κάποιος: «Γιατί προβλήθηκε τόσο πολύ ο συγκεκριμένος, όταν ξεκίνησε η ιστορία με τα υποτιθέμενα 600 δισ. ευρώ που τα διέθετε για να ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος; Ποιους εξυπηρετούσε αυτή η φιλολογία από το 2012 κιόλας, όταν μάλιστα κάποιοι εκκολαπτόμενοι τότε διεκδικητές της εξουσίας μιλούσαν για διαγραφή του χρέους μέσα από αστική διακυβέρνηση; Πώς έφτασε ο Σώρρας και η παρέα του να είναι πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων και να αναπαράγεται ότι οι συγκεκριμένοι μπορούν να ξεπληρώσουν χρέη ελληνικών λαϊκών νοικοκυριών; Ποιους εξυπηρετούσε αυτή η φιλολογία, σε μια περίοδο που πράγματι αυτά τα νοικοκυριά πάλευαν για την επιβίωση και ήταν ευάλωτα σε κάθε πολιτικό ή άλλου τύπου σκιτζή; Απλά θυμίζουμε ότι την ίδια περίοδο, όσοι πρόβαλλαν τον Σώρρα, πρόβαλλαν και τα συσσίτια μίσους των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής που εμφανίζονταν να ταΐζουν φτωχούς. Περίεργα πράγματα, περίεργες συμπτώσεις...
* * *
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το «κόμμα Σώρρα» είναι ένα ακροδεξιό μόρφωμα και ταυτόχρονα μια επιχείρηση μαζικής εξαπάτησης απελπισμένων ανθρώπων, που χρησιμοποιεί την παραπλάνηση και τη δημαγωγία, όπως ακριβώς κάνουν και άλλα σχήματα αυτού του χώρου, για να διασπείρει αντιδραστικές, φασιστικές, ρατσιστικές αντιλήψεις. Είναι, επίσης, προφανές ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η Δικαιοσύνη έχουν ευθύνη για όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους που ξεφύτρωσαν με τη στήριξη που τους παρείχαν ΜΜΕ και διάφοροι μηχανισμοί του κεφαλαίου. Ετσι, πολλά ερωτήματα προκαλεί και η διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας που διέταξε εισαγγελέας της Βόρειας Ελλάδας σε βάρος επικεφαλής μεγάλου Ταμείου του Δημοσίου, επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να δεχτεί τις αιτήσεις ασφαλισμένων που ζητούσαν συμψηφισμό οφειλών τους με ...ομόλογα του Aρτέμη Σώρρα. Αλλά και η φερόμενη ως απόφαση Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, όπου αφήνεται να εννοηθεί ότι τα υποτιθέμενα 600 δισ. ευρώ του Σώρρα μπορεί να είναι υπαρκτά.
* * *

Οπως έγραφε χτες ο «Ριζοσπάστης», το μόρφωμα που έχει στήσει ο Σώρρας λέγεται «Ελλήνων Συνέλευσις». Παρουσίαζε, επίσης, ορισμένα από αυτά που έχουν γραφτεί στον Τύπο τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με την καλοστημένη απάτη. Εκτός από τον Σώρρα, ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια διάφορα ακροδεξιά μορφώματα, άλλοτε με την ομπρέλα των κινήσεων εφέδρων, των κινήσεων πολιτών κ.λπ. - θυμίζουμε την υπόθεση, πρόσφατα, της κατάληψης στο Βοτανικό. Η κινητικότητα αυτή γίνεται με την ανοχή, αν όχι στήριξη διαφόρων φανερών και κρυφών αστικών μηχανισμών. Είναι σίγουρο ότι σχετίζεται με νέες πολύμορφες παγίδες που επιδιώκεται να στηθούν στο λαό, με στόχο να διοχετεύεται σε ανώδυνα για το σύστημα και επικίνδυνα για το λαό κανάλια η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Να χειραγωγείται στους στόχους του κεφαλαίου, να μπολιάζεται με τα δηλητήρια του συστήματος, τον εθνικισμό, το ρατσισμό, σε συνθήκες μάλιστα που οξύνονται οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί, γίνονται πιο ορατοί οι κίνδυνοι πιο γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων. Απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση, είναι υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει τέτοιες προσπάθειες.

Λίγες μέρες πριν από τις 23 Γενάρη που, σύμφωνα με την απόφαση της μαζικής πανελλαδικής σύσκεψης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων η οποία πραγματοποιήθηκε στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη στη Λάρισα, είναι προγραμματισμένο να στηθούν μπλόκα της μικρομεσαίας αγροτιάς σ' όλη τη χώρα, έγινε «συνάντηση διαλόγου» του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Ευ. Αποστόλου, με «εκπροσώπους αγροτών» από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση - γνωστοί από το παρελθόν και αρκετοί καινούριοι - είναι αγροτοσυνεταιριστές και αγροτοσυνδικαλιστές που κινούνται στη «γραμμή» εξυπηρέτησης των συμφερόντων και διεκδίκησης των αιτημάτων των μεγαλοαγροτών. Τη «γραμμή» αυτή, που παλιότερα εξέφραζαν οι ξεπουλημένες ηγεσίες των αλήστου μνήμης τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, τώρα εκφράζουν διάφορα νεοεμφανιζόμενα σχήματα, τα οποία δεν «πατούν» σε οργανωμένη αγροτοσυνδικαλιστική βάση κι ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα παραμένουν στην αφάνεια, κάθε φορά που κλιμακώνονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις, όπως τώρα, εμφανίζονται στο προσκήνιο, εκτός των άλλων, και για να αναλάβουν το ρόλο του «συνομιλητή» της εκάστοτε κυβέρνησης. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς τους «πρόθυμους» συνομιλητές του υπουργού, είναι στις διοικήσεις αγροτικών συνεταιρισμών που έχουν χρεοκοπήσει και μερικοί τραβιούνται και στα δικαστήρια για τα τεράστια χρέη που έχουν προκληθεί...
Στον αντίποδα αυτής της «γραμμής» και σε διαρκή αντιπαράθεση μαζί της βρίσκεται η «γραμμή» αγωνιστικής υπεράσπισης των συμφερόντων και διεκδίκησης των αιτημάτων επιβίωσης των μικρομεσαίων αγροτών. Τη «γραμμή» αυτή εκφράζει και εκπροσωπεί το στηριζόμενο στους Αγροτικούς Συλλόγους, στις Ομοσπονδίες και τις Επιτροπές Αγώνα οργανωμένο αγωνιστικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Στο πλαίσιο αυτού του κινήματος, μέσα στο καμίνι των αγροτικών αγώνων το 2013, συγκροτήθηκε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Στην αρχή συμμετείχαν 35 μπλόκα που στα επόμενα χρόνια έφτασαν στα 80, ενώ, τώρα, η Επιτροπή έχει διευρυνθεί με τη συμμετοχή 11 Ομοσπονδιών και εκατοντάδων Αγροτικών Συλλόγων, Επιτροπών Αγώνα και μπλόκων από όλη τη χώρα.
Και μπορεί κάποιες εφημερίδες να γράφουν - για να επιστρέψουμε στην προχτεσινή συνάντηση - ότι «επικράτησαν υψηλοί τόνοι ανάμεσα στον υπουργό και τους συνομιλητές του και οι φωνές ακούγονταν σ' ολόκληρο τον 6ο όροφο του υπουργείου», αλλά ουσιαστικά ήταν ένας διάλογος «εντός των τειχών», αφού και από τις δύο πλευρές οι συμμετέχοντες κινούνται στον ίδιο «ντορό» που έχουν χαράξει για την αγροτιά της χώρας μας η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ και τα μνημόνια για λογαριασμό του κεφαλαίου, γενικότερα η πολιτική υπηρέτησης του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και της καπιταλιστικής κερδοφορίας που εφαρμόζει η κυβέρνηση παίρνοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της. Αυτός ο «ντορός» οδηγεί στη συγκέντρωση της γης, της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής και της εμπορίας των προϊόντων στα χέρια λίγων αγροτοκαπιταλιστών, με συνέπεια το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.
Οι εν λόγω αγροτοσυνδικαλιστές - αγροτοσυνεταιριστές ανταποκρίθηκαν, προθύμως, στην πρόσκληση της κυβέρνησης για διάλογο πριν στηθούν τα μπλόκα, προκειμένου να συζητήσουν και να συμφωνήσουν με τον υπουργό για τα περιθώρια και τις δυνατότητες που υπάρχουν να εξασφαλιστούν ακόμα περισσότερα οφέλη προς τους μεγαλοαγρότες, στο πλαίσιο εφαρμογής της νέας ΚΑΠ της ΕΕ και της διαχείρισης διαφόρων προγραμμάτων. Πώς θα «τσιμπήσουν» κάτι παραπάνω από τις επιδοτήσεις - ενισχύσεις που σε ποσοστό 80% πάνε σ' αυτούς, από τα κονδύλια για τη βιολογική γεωργία - κτηνοτροφία, τη μεταποίηση, το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης που απευθύνεται, κυρίως, σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα για επενδύσεις. Πήγαν, επίσης, να διαπραγματευτούν για το πώς, στο πλαίσιο εφαρμογής του 3ου μνημονίου, τα βάρη που προβλέπονται για τον αγροτικό χώρο θα φορτωθούν στους μικρομεσαίους αγρότες, ώστε «να βγουν από τη μέση» μια ώρα αρχύτερα.
Η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να εξετάσει και εν ευθέτω χρόνω να ικανοποιήσει αυτά τα αιτήματα, καθώς κινούνται στην κατεύθυνση της πολιτικής της για παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, στην οποία στηρίζεται και το «όραμά» της για την «αγροτική ανάπτυξη». Έχει, άλλωστε, δώσει «σημεία γραφής», ψηφίζοντας το νόμο για το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη», που αποτελούσε το βασικό αίτημα των μεγαλοαγροτών στις περσινές κινητοποιήσεις.
Από την άλλη, η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να ικανοποιήσει τα αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών που αφορούν στην επιβίωσή τους κι έρχονται σε αντίθεση μ' αυτήν την πολιτική.

Το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, που είναι κίνημα διεκδίκησης, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να πάει σ' ένα «διάλογο» με την κυβέρνηση, ο οποίος δεν θα γίνει για την ικανοποίηση των συγκεκριμένων διεκδικήσεων που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο αιτημάτων που έχει καθορίσει και για τα οποία οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους. Προχωράει, λοιπόν, στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με στήσιμο μπλόκων, δηλώνοντας πως όταν χρειαστεί θα επιδιώξει και συνάντηση με την κυβέρνηση, προκειμένου, κάτω και από την πίεση του αγώνα, να ικανοποιηθούν τα συγκεκριμένα και ζωτικής σημασίας για τους μικρομεσαίους αγρότες αιτήματα.

Το γεγονός ότι η συμφωνία «Μαρινόπουλου» - «Σκλαβενίτη» δεν διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και τους όρους εργασίας και αμοιβής των εργαζομένων αναδεικνύει η κοινή παρέμβαση των 15 σωματείων στο δικαστήριο
Απλήρωτοι ήδη για το μήνα Δεκέμβρη και συνολικότερα «στον αέρα» βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι στο «Μαρινόπουλο» για μια ακόμα φορά. Απέναντι στην κατάσταση αυτή, το Σωματείο Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις του ομίλου «Μαρινόπουλος» στη Βόρεια Ελλάδα και οι Επιτροπές Αγώνα των εργαζομένων που έχουν δημιουργηθεί στην Αττική, καλούν τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα μπροστά σε κάθε πιθανό ενδεχόμενο.
Οπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή του, το Σωματείο Εργαζομένων «Μαρινόπουλου» Β. Ελλάδας επικοινώνησε τις προηγούμενες μέρες με την εταιρεία, οι εκπρόσωποι της οποίας «δήλωσαν ότι η μισθοδοσία δεν καταβλήθηκε διότι εξαντλήθηκαν τα χρήματα της "ενδιάμεσης τραπεζικής χρηματοδότησης"». Παράλληλα, η εργοδοσία επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία πως αν δεν δημοσιευθεί η οριστική απόφαση του δικαστηρίου για την επιχειρηματική συμφωνία «Μαρινόπουλου» και «Σκλαβενίτη», δεν γνωρίζει «εάν και πότε θα καταβάλει τους μισθούς».
«Απαιτούμε την άμεση καταβολή του μισθού Δεκεμβρίου» είναι η απάντηση του Σωματείου, που ξεκαθαρίζει: «Δεν είμαστε ούτε συνέταιροι, ούτε μέτοχοι της εταιρείας, ούτε συναινέσαμε σε "υπομονές" και "δε βαριέσαι"».
Στο ίδιο μήκος, οι Επιτροπές στην Αττική υπογραμμίζουν: «Οι μισθοί μας, τα δεδουλευμένα μας, η ζωή μας δεν μπορεί να δεσμεύονται και να εξαρτώνται από δικαστικές αποφάσεις, από τα επιχειρηματικά παιχνίδια».
Τα φερέφωνα της εργοδοσίας και η πραγματικότητα
Στον αντίποδα, η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στο «Μαρινόπουλο» καλεί τους εργαζόμενους... «να κλείσουν τα αυτιά τους» στο παραπάνω κάλεσμα και να... αγωνιστούν για να γίνει πράξη η επιχειρηματική συμφωνία «προκειμένου να διασφαλίσουν στο ακέραιο τα δικαιώματά τους»! Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να εμφανίζει ως υπεύθυνους για την απληρωσιά, όχι τους εργοδότες, αλλά τα σωματεία. Ετσι, σύμφωνα με το επιχειρησιακό σωματείο, φταίει η παρέμβαση των σωματείων στο δικαστήριο για «τη σημερινή καθυστέρηση της έκδοσης της απόφασης και την καταβολή της μισθοδοσίας».
Το Σωματείο Εργαζομένων «Μαρινόπουλου» Β. Ελλάδας καταγγέλλει τους «καλοθελητές και τις κλίκες που λειτουργούν σαν γραφεία Τύπου της Εταιρείας και συνιστούν για χιλιοστή φορά "υπομονή"», ενώ υπογραμμίζει ότι «έχουν πλέον ξεμπροστιαστεί στα μάτια 11.000 εργαζομένων».
Αντίστοιχα, φερέφωνα των εργοδοτών που έχουν μόνο τον τίτλο του σωματείου, χαρακτηρίζει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας τις δυνάμεις που κυριαρχούν στο επιχειρησιακό σωματείο. Οπως τονίζει, «δίνουν μάχη» για την προώθηση των επιδιώξεων των εργοδοτών και «επιδιώκουν να έχουν τους εργαζόμενους στη γωνία, θεατές των εξελίξεων, να εξασφαλίσουν την συναίνεσή τους για την απληρωσιά και για όποιες άλλες εξελίξεις θα υπάρξουν».
Δεν διασφαλίζει τους εργαζόμενους η συμφωνία
Απαντώντας στους αισχρούς ισχυρισμούς του επιχειρησιακού σωματείου, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας έδωσε στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της κοινής παρέμβασης των 15 σωματείων (14 κλαδικών και του Σωματείου Εργαζομένων στο «Μαρινόπουλο» στη Βόρεια Ελλάδα) στο δικαστήριο, με την οποία διεκδίκησαν τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Παρά τα όσα ισχυρίζεται η εργοδοσία, τα σωματεία με την παρέμβασή τους ανέδειξαν πως στην επιχειρηματική συμφωνία δεν διασφαλίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τόνισαν πως δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη για την προστασία από μονομερείς βλαπτικές μεταβολές των όρων εργασίας και αμοιβής, ούτε για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και την προστασία από τις απολύσεις.
Συγκεκριμένα, επισήμαναν πως οι αμοιβές του προσωπικού σε ετήσια βάση, όπως αποτυπώθηκαν στην ένδικη αίτηση της επιχείρησης (σελίδα 129), «δεν ανταποκρίνονται στη μισθοδοσία του πραγματικού αριθμού των εργαζομένων που απασχολούνται σήμερα». Επιπλέον, αναφέρθηκαν στα έξοδα για «αποζημιώσεις προσωπικού» για τα οποία προβλέπεται αύξηση (σελίδα 133). «Τα παραπάνω δύο σημεία της ένδικης αίτησης, που όλως ενδεικτικά επισημαίνουμε, σε συνδυασμό με την γενικόλογη και επικίνδυνα αόριστη διατύπωση (...) της επίδικης συμφωνίας σε πολλούς όρους που αφορούν τους εργαζόμενους, μας δημιουργεί εύλογα την πεποίθηση ότι η νέα εταιρεία αφενός θα χειροτερεύσει σημαντικά τους όρους αμοιβής και εργασίας των απασχολούμενων σε αυτή και αφετέρου δεν θα διατηρήσει το σύνολο των υφιστάμενων θέσεων εργασίας», ανέφεραν τα σωματεία στην παρέμβασή τους στο δικαστήριο.

Ακολούθως, ζήτησαν να ληφθούν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία των εργαζομένων. Μεταξύ άλλων, ζήτησαν να συμπεριληφθεί στη συμφωνία ονομαστική κατάσταση όλων των εργαζομένων, με τους όρους αμοιβής και εργασίας τους, να διατηρηθούν όλες οι θέσεις εργασίας και να μεταφερθούν αυτοδίκαια στη νέα εταιρεία, να απαγορευτεί η μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων αμοιβής και εργασίας.

Η εκδήλωση της κρίσης είναι αποτέλεσμα της όξυνσης της βασικής αντίθεσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής απ' τη μία και την κυριαρχία των καπιταλιστών στην κοινωνική παραγωγή απ' την άλλη. Η αντίθεση αυτή οξύνεται με την καπιταλιστική ανάπτυξη, με τη συσσώρευση κεφαλαίου, οδηγώντας στην εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Η κρίση έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση του κεφαλαίου, δηλαδή την ελάττωση της αξίας του κεφαλαίου, την καταστροφή ενός τμήματός του, με πολλούς τρόπους, που γενικά εντάσσονται στην καταστροφή ενός μέρους των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό εκδηλώνεται με το κλείσιμο επιχειρήσεων, την καταστροφή εμπορευμάτων που δεν πωλούνται (κάψιμο σοδειών), την εκποίηση απούλητων εμπορευμάτων σε χαμηλότερες τιμές, τη μείωση της τιμής μέσων παραγωγής και της αξίας των επιχειρήσεων, την αποειδίκευση της εργατικής δύναμης, τη μείωση της τιμής της κ.ά. Η καταστροφή τμήματος του κεφαλαίου επιτρέπει στο υπόλοιπο τμήμα του κεφαλαίου να επενδυθεί κερδοφόρα και να ξαναρχίσει η διαδικασία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε διευρυμένη κλίμακα.
Απαξίωση κεφαλαίου έχει ήδη γίνει και συνεχίζει να γίνεται. Ωστόσο, δεν έχει προχωρήσει στην απαραίτητη έκταση. Επίσης, η κρατική πολιτική στήριξης των ομίλων (πακέτα ποσοτικής χαλάρωσης σε ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ευρώπη και Κίνα) εμποδίζει την απαξίωση, αφού με τη διόγκωση του κρατικού χρέους στηρίζονται επιχειρήσεις και τράπεζες που θα έπρεπε να είχαν κλείσει. Έτσι, η διαδικασία απαξίωσης εμποδίζεται να προχωρήσει όπως θα «έπρεπε» αυθόρμητα. Βασικός λόγος για τον οποίο εμποδίζεται αυτή η αυθόρμητη διαδικασία είναι πως ενώ όλοι καταλαβαίνουν την ανάγκη καταστροφής ενός τμήματος του κεφαλαίου, διαφωνούν για το ποιανού το κεφάλαιο πρέπει να καταστραφεί. Τα αστικά κράτη, εκφράζοντας τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, βλέπουν ως αναγκαία την προστασία των δικών τους ομίλων, του δικού τους κεφαλαίου και την καταστροφή του κεφαλαίου που βρίσκεται σε άλλα κράτη. Καθώς η τάση αυτή είναι γενική, η απαξίωση κεφαλαίου εμποδίζεται και καθυστερεί, οδηγώντας έτσι στη σταδιακή αύξηση του κεφαλαίου που δεν βρίσκει παραγωγική διέξοδο. Σημειώνουμε πως ο μεγαλύτερος χαμένος είναι αυτός που θα καταστραφεί πρώτα το κεφάλαιό του, καθώς η καταστροφή θα δώσει διέξοδο στην υπερσυσσώρευση όχι μόνο των δικών του κεφαλαίων αλλά και των ανταγωνιστών.
Ένας άλλος παράγοντας που δυσκολεύει την απαξίωση έχει να κάνει με το εξής ζήτημα. Η διεθνοποίηση της παραγωγής αυξάνει την αλληλεξάρτηση μεταξύ των διαφορετικών κεφαλαίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Σχηματίζονται αλυσίδες παραγωγής που έχουν πολυεθνικό, πολυεταιρικό χαρακτήρα. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής έχει παγκόσμια πλευρά. Συχνά, οι μέτοχοι μιας πολυεθνικής βρίσκονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Απ' την άλλη, οι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν βάση σε συγκεκριμένα κράτη, το μεγαλύτερο μερίδιο της ιδιοκτησίας και της δανειοδότησης προέρχεται απ' αυτά τα κράτη, η πλειοψηφία της κερδοφορίας τους έρχεται απ' τα εθνικά σύνορα και όταν απειλούνται τα συμφέροντά τους αναλαμβάνει η κυβέρνηση του κράτους που βρίσκονται, να καθαρίσει. Για παράδειγμα, η «Coca-Cola» έχει παραρτήματα σ' ολόκληρο τον κόσμο, όμως είναι αμερικανική εταιρεία.
Ενώ, λοιπόν, οι διεθνείς σχέσεις του κεφαλαίου υπαγορεύουν την ανάγκη μιας συνολικής απαξίωσής του για να υπερβεί ο καπιταλισμός την κρίση, η εθνοκρατική συγκρότησή του βάζει εμπόδια σε αυτή τη διαδικασία.
Τα πιθανά ενδεχόμενα για το με ποιον τρόπο μπορεί να συντελεστεί η αναγκαία απαξίωση είναι πολλά. Μπορεί, μετά από μια απροσδιόριστη περίοδο μακράς χαμηλής ανάπτυξης και αργής, βασανιστικής καταστροφής κεφαλαίου, τελικά να απαξιωθεί αρκετά μεγάλο τμήμα του ώστε να επανέλθει σε αυξητική τροχιά η διεθνής καπιταλιστική οικονομία. Όμως, η πιθανότητα μιας απότομης νέας συστολής της παραγωγής σε κάποιο κέντρο (νέα εκδήλωση της κρίσης) είναι το πιο πιθανό σενάριο, οδηγώντας σε νέα σημαντική απαξίωση κεφαλαίου, τόσο εκεί που θα εκδηλωθεί η κρίση, όσο και στα υπόλοιπα κέντρα. Ιστορικά, το ενδεχόμενο του πολέμου είναι πολύ πιο αυξημένο σ' αυτές τις συνθήκες. Η ανάγκη απαξίωσης κεφαλαίου συνδυάζεται, συνδέεται οργανικά με την αλλαγή συσχετισμού δύναμης και την ανάγκη αυτή να καταγραφεί στις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Οι αλλαγές αυτές ιστορικά γίνονται με πολεμικές αναμετρήσεις.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Ερώτηση - Απάντηση - 20ό Συνέδριο ΚΚΕ», του «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 5 Γενάρη 2017.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget