Μαΐου 2017
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Αν κανείς παρακολουθήσει προσεκτικά τη συζήτηση των ημερών για το «παραγωγικό μοντέλο» της επόμενης μέρας, θα καταλάβει πως η «εθνική συναίνεση» όλων των αστικών κομμάτων πάνω στο στόχο «ρύθμισης του χρέους» έχει ως υπόβαθρο τη συνολική συμφωνία στη στρατηγική της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για το πέρασμά του σε μια νέα φάση ανάκαμψης των κερδών του.
Για παράδειγμα, όλες οι πλευρές συμφωνούν πως η επιχείρηση ανάκαμψης θα στηριχτεί σε μια πάμφθηνη εργατική δύναμη και το αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε με τα απανωτά μέτρα των τελευταίων 8 χρόνων και επεκτείνεται σήμερα με όσα προβλέπονται στο 4ο μνημόνιο.
Με αυτό ως δεδομένο, ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα, από το βήμα του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος, εγγυόταν επενδύσεις όχι υψηλού ρίσκου αλλά «σίγουρης και μεγάλης απόδοσης», μεγάλου δηλαδή ποσοστού κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο δε διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας, σημείωνε χαρακτηριστικά σε κυριακάτικο άρθρο του πως ένα από τα βασικά «κατορθώματα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας από το 2010 και μετά είναι πως «επιτεύχθηκε βελτίωση κατά 25% στην ανταγωνιστικότητα σε όρους κόστους εργασίας». Αυτό είναι και κατά τον ΣΕΒ «το κύριο ζητούμενο σε μια τέτοια αναπτυξιακή πολιτική (...) να πεισθεί ο ιδιώτης επενδυτής να κάνει την επένδυση που θα του αποφέρει κέρδος, ανταγωνιστικό μάλιστα με το κέρδος που θα του αποφέρει η ίδια η επένδυση στο εξωτερικό» («Εβδομαδιαίο Δελτίο», 18/5/2017).
Η «εθνική συναίνεση» εκφράζεται και στα μέτρα διευκόλυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αφού κατά τον διοικητή της ΤτΕ, οι επιχειρήσεις μικρού μεγέθους «έχουν δυσκολότερη πρόσβαση σε κεφάλαια και λιγότερες ευκαιρίες συνεργασίας με άλλες καινοτόμες επιχειρήσεις ή ιδρύματα», με μοχλό σε αυτή τη φάση το ζήτημα των λεγόμενων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Γι' αυτό, άλλωστε, στον κυριακάτικο Τύπο γράφτηκε πως επίκειται «μια σχεδόν ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, με βάση τη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των προβληματικών επιχειρήσεων (...) ορισμένοι εκτιμούν ότι σε έναν χρόνο θα έχει αλλάξει χέρια το 70% της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με τους ξένους να πρωταγωνιστούν σε αυτή την περιγραφόμενη ανασύνταξη της ελληνικής παραγωγικής βάσης».
Επιπλέον άξονας είναι και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας με «παγοθραυστικό» το αστικό κράτος, ώστε είτε με τη μορφή ΣΔΙΤ είτε αυτοτελώς να ανοίξουν δρόμοι για το κεφάλαιο (σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλιση), αλλά και να προχωρήσει η «απελευθέρωση» σε μια σειρά κλάδους (αγορά Ενέργειας, αγορά προϊόντων, υπηρεσιών, επαγγελμάτων).
Το ίδιο, ως «εθνικές» υποθέσεις, παρουσιάζονται και οι στόχοι μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», με την κυβέρνηση - μόνο την περασμένη βδομάδα - να υπογράφει συνεργασίες των ΕΛΠΕ με τους κολοσσούς της «Exxon Mobil» και της «Total» για «οικόπεδα» υδρογονανθράκων, αλλά και να προαναγγέλλει την ανακοίνωση του «Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών», που θα περιλαμβάνει τη διαμόρφωση κρίσιμων υποδομών σε σιδηρόδρομους, αεροδρόμια, λιμάνια, οδικούς άξονες, εμπορευματικά κέντρα για τις συνδυασμένες μεταφορές του κεφαλαίου.
Τι έχει να προσδοκά ο λαός από τους «εθνικούς» αυτούς στόχους του κεφαλαίου; Ενταση της εκμετάλλευσης, ατελείωτα αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της ανάκαμψης, υποδομές που θα χρυσοπληρώνουν για τις ανάγκες του κεφαλαίου, νέους κινδύνους από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να βάλουν μπροστά το δικό τους σχέδιο, για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου.

...και 4 στις 10 κύριες συντάξεις κάτω από 500 ευρώ μεικτά, όταν μάλιστα δεν έχουν αποτυπωθεί ακόμα οι νέες περικοπές των τελευταίων δύο χρόνων
Ενας στους δύο συνταξιούχους έχει συνολικό εισόδημα από συντάξεις (κύρια, επικουρική και τυχόν μερίσματα) κάτω από 700 ευρώ μεικτά. Ακόμα χειρότερα, ένας στους τέσσερις συνταξιούχους λαμβάνει συνολικά κάτω από 500 ευρώ μεικτά!
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από την ανάλυση των στοιχείων του πληροφοριακού συστήματος «ΗΛΙΟΣ» για το μήνα Δεκέμβρη του 2016, τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα, ύστερα από πολύμηνη καθυστέρηση (είχαν να δημοσιευτούν στοιχεία από το καλοκαίρι του 2015).
Σε αυτήν την κατάσταση έχουν ρίξει τους συνταξιούχους οι αλλεπάλληλες περικοπές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες επιβλήθηκαν απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις, με στόχο την «ελάφρυνση» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, καθώς και την «ελάφρυνση» του αστικού κράτους, με το πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης προς το δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Με δυο λόγια, ρημάζουν τις συντάξεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα του κεφαλαίου, για να του εξασφαλίζουν μεγαλύτερα περιθώρια κρατικής στήριξης και να του ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας...
Τα αποτελέσματα της επίθεσης διαρκείας στο Ασφαλιστικό
Οπως φαίνεται και από τον σχετικό πίνακα που δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και οι αλλεπάλληλες περικοπές διαμόρφωσαν μια μεγάλη ομάδα συνταξιούχων, που είτε ζούνε σε συνθήκες φτώχειας είτε κινδυνεύουν απ' αυτή, ενώ συνολικότερα η αντιασφαλιστική επίθεση έχει πετσοκόψει τις συντάξεις για τις οποίες δούλεψαν σκληρά και κατέβαλλαν εισφορές επί δεκαετίες οι σημερινοί απόμαχοι της δουλειάς.
Συγκεκριμένα:
-- Από το σύνολο των συνταξιούχων, το οποίο ανέρχεται στα 2,631 εκατομμύρια άτομα, το 48%, δηλαδή 1,264 εκατομμύρια συνταξιούχοι, τον περασμένο Δεκέμβρη πήραν σύνταξη μέχρι 700 ευρώ μεικτά.
-- Από αυτούς, μάλιστα, οι 717 χιλιάδες συνταξιούχοι (το 27,3% του συνόλου των συνταξιούχων) πήραν κάτω και από 500 ευρώ μεικτά!
Να υπογραμμίσουμε ότι στα ποσά αυτά αθροίζονται κύριες και επικουρικές ή μερίσματα, όταν πρόκειται για συνταξιούχους του Δημοσίου. Από αυτές τις συντάξεις - ψίχουλα πρέπει να αφαιρεθεί επιπλέον ένα ποσό 8% (μεσοσταθμικά) λόγω των κρατήσεων υπέρ υγείας (ΕΟΠΥΥ) και υπέρ ΑΚΑΓΕ, καθώς και ο φόρος που αναλογεί σε κάθε συνταξιούχο.
Συνολικά, το μέσο μηνιαίο εισόδημα των 2,631 εκατομμυρίων συνταξιούχων, τον περασμένο Δεκέμβρη, πριν ενσωματωθεί το νέο «μαχαίρι» που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα, είναι μόλις 819,4 ευρώ μεικτά (μαζί με το φόρο που αναλογεί). Το συνολικό εισόδημα για το Δεκέμβρη του 2016 των 2,631 εκατ. συνταξιούχων διαμορφώθηκε στα 2,155 δισ. ευρώ, ενώ σε ανάλογα επίπεδα ήταν οι συντάξεις και για τους μήνες Οκτώβρη και Νοέμβρη του 2016, για τους οποίους ανακοινώθηκαν τα σχετικά στοιχεία.
Νέες περικοπές στον ορίζοντα
Να σημειωθεί ότι τα παραπάνω εισοδήματα των συνταξιούχων προέρχονται από τις «παλιές» συντάξεις, που καταβάλλονται μαζί με τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά» του νόμου Κατρούγκαλου, ενώ δεν περιλαμβάνονται οι «νέες» μειωμένες συντάξεις, καθώς τέτοιες δεν έχουν ακόμα εκδοθεί.
Ομως, με το 4ο μνημόνιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη βδομάδα:
-- Το 2019 θα επιβληθούν νέες περικοπές σε πάνω από 1 εκατομμύριο συνταξιούχους, καθώς η «προσωπική διαφορά» σε άλλες περιπτώσεις θα κοπεί τελείως και σε άλλες θα μειωθεί, φτάνοντας και σε μειώσεις συντάξεων κατά 18%, δηλαδή πάνω από δύο συντάξεις το χρόνο!
-- Παράλληλα, από το 2019 καταργούνται και τα οικογενειακά επιδόματα των συνταξιούχων, συρρικνώνοντας ακόμα περισσότερο το εισόδημά τους.
Την ίδια στιγμή, οι νέες συντάξεις που θα αρχίσουν να εκδίδονται με βάση το νόμο 4387/2016 («νόμος Κατρούγκαλου») θα είναι και αυτές κατά πολύ μικρότερες σε σχέση με τις παλιότερες. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι «νέες» συντάξεις σε σύγκριση με τον παλιό τρόπο υπολογισμού θα είναι μειωμένες από 5% έως 25%!
Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η νέα μείωση του αφορολόγητου, στα όρια της επίσημης φτώχειας, η οποία θα χτυπήσει ακόμα και τους συνταξιούχους με μηνιαίο εισόδημα 475 ευρώ!
Η πορεία των κύριων συντάξεων
Με δεδομένο ότι ένας μεγάλος αριθμός συνταξιούχων λαμβάνει μόνο κύρια σύνταξη, χωρίς να λαμβάνει επικουρική, αλλά και επειδή οι παρεμβάσεις στις επικουρικές και στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων τείνουν να τα εξαφανίσουν, έχει σημασία να εξετάσουμε χωριστά και την πορεία των κύριων συντάξεων. Η χωριστή αυτή εξέταση πρέπει να γίνει, με δεδομένο επίσης ότι στο νέο σύστημα δεν υπάρχει καμία εγγύηση (ούτε τυπική) για το μέλλον των επικουρικών συντάξεων.
Ετσι από τα στοιχεία του συστήματος «ΗΛΙΟΣ» προκύπτει πως τέσσερις στις δέκα κύριες συντάξεις βρίσκονται κάτω από τα 500 ευρώ μεικτά.
Και εδώ ισχύουν τα ίδια, όπως και για τα συνολικά εισοδήματα των συνταξιούχων, αφού στην τσέπη τους φτάνουν ακόμα μικρότερα ποσά, καθώς εκτός από τον αναλογούντα φόρο θα πρέπει να αφαιρεθούν οι κρατήσεις που γίνονται στους συνταξιούχους για την Υγεία και η αντίστοιχη εισφορά στον ΑΚΑΓΕ.
Ειδικότερα, περίπου 1,2 εκατομμύρια κύριες συντάξεις έχουν συρρικνωθεί σε επίπεδα κάτω των 500 ευρώ μεικτά, με τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών να συγκεντρώνονται σε ποσά από 334 έως 384 ευρώ μεικτά.
Ακόμα, 962.000 κύριες συντάξεις κυμαίνονται από 500 έως 1.000 ευρώ μεικτά, με την πλειοψηφία τους να συγκεντρώνεται γύρω από την περιοχή των 679 ευρώ έως 718 ευρώ μεικτά.
Ετσι, τον περασμένο Δεκέμβρη, η μέση κύρια σύνταξη που έδωσε ο ΕΦΚΑ ήταν μόλις 722,03 ευρώ μεικτά, η μέση κύρια σύνταξη γήρατος 812,11 ευρώ μεικτά, η μέση κύρια σύνταξη θανάτου (χηρείας) 507,41 ευρώ μεικτά και η μέση αναπηρική σύνταξη 564,24 ευρώ μεικτά.
Αντίστοιχα, η μέση επικουρική σύνταξη για τους 1,252 εκατ. δικαιούχους συρρικνώθηκε στα 170,93 ευρώ μεικτά, ενώ το μέσο μέρισμα για τους 409.620 μερισματούχους σχεδόν εξαϋλώθηκε στα 97,86 ευρώ μεικτά.
Ειδικότερα, στο πρώην ΙΚΑ (το μεγαλύτερο μέχρι την ενοποίηση Ταμείο), η μέση κύρια σύνταξη, το Δεκέμβρη, διαμορφώθηκε στα 701,8 ευρώ μεικτά. Αν απ' αυτό το ποσό αφαιρέσουμε τις κρατήσεις για την Υγεία (ΕΟΠΥΥ) και υπέρ ΑΚΑΓΕ, η μέση κύρια σύνταξη περιορίζεται στα 645,6 ευρώ προ φόρου...

Τέλος, σύμφωνα με το σύστημα «ΗΛΙΟΣ» - και παρά τους σχετικούς προπαγανδιστικούς μύθους - το 73,9% των σημερινών συνταξιούχων έχουν ηλικία πάνω από τα 66 έτη, ενώ ακόμα 12% έχουν ηλικία μεταξύ 61 και 65 ετών. Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός συνταξιούχων που έχουν μικρότερη ηλικία, είτε είναι δικαιούχοι σύνταξης θανάτου είτε είναι δικαιούχοι αναπηρικής σύνταξης.

Αυτή η ρημάδα η γραβάτα μούλιασε στον κακό καιρό αυτού του Μάη, που τον πληρώνουνε σ' ένα θανατηφόρο μείγμα πιστωτών, κεραυνών, χαλαζιού και πειθήνιων εκατό πενηντατριών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βουλευτών, όχι πια μόνο τα παιδιά κι οι γέροι, αλλά όλοι όσοι συμπόνεσαν περισσότερο έναν επιχείλιο έρπητα απ' ό,τι τον διπλανό τους. Πέφτει χοντρό χαλάζι, αλλά ακόμα χοντρύτερο δούλεμα, καθώς στην κεντρική αστική πολιτική σκηνή διαγωνίζονται κυβέρνηση κι αντιπολίτευση, κόμματα και κομματικοί φύλαρχοι, ποιος θα εξαργυρώσει πρώτος έστω και τμήμα της επιταγής του μέλλοντός μας. Αυτό το μέλλον, που δεν το χώρισε σε τάξεις ο ποιητής στο στίχο του, μοιάζει να μη σώζεται απ' την ξηρασία, όσο νερό κι αν πάρεις μαζί σου.
Και μιας κι ο λόγος για νερό, εμείς οι μεγαλύτεροι που μεγαλώσαμε με φανφάρες για την κολοσσιαία εκτροπή του Αχελώου, μένουμε με ξεραμένη γλώσσα, σκέτο παπούτσι που λέει κι ο λαός, καθώς πληροφορούμαστε την τιμολόγηση του ποτιστικού νερού για αγρότες ως προϋπόθεση να ξεχρεώσουμε τα προ δεκαετίας ζαρζαβατικά το 2060.
Την ώρα που υποκριτές και φαρισαίοι θρηνούν περισσότερο κι από τους συγγενείς σ' ένα θεόρατο, ογκώδες, ένα λεπτό σιγής, για τους έφηβους στην έκρηξη στο Μάντσεστερ, ένα μειράκιο δέκα εννιά χρόνων συλλαμβάνεται στη Ρω, νησίδα εσχατιά του τόπου μας, να διακινεί δυστυχισμένους μετανάστες! Ανθρωπέμπορας, ετών 19, καταμεσής πελάγου παραδίπλα από το καράβι που συνελήφθη να μεταφέρει εκρηκτικά απ' την Τουρκία στο Σουδάν και τώρα ελέγχεται στη Σούδα. Απ' τη φωτογραφία του Μπιν Λάντεν με σμόκιν στο Λευκό Οίκο έως τον Τραμπ να λικνίζεται με σαουδαραβική σπάθα στην τελετή εξοπλισμού όλων των χορηγών πολέμου. Πόσα λεπτά τρομοκρατικής σιγής έστειλαν νιάτα και μωρά μα στον τάφο, μα στη φυλακή.
Την ώρα που γράφω, η επίσημη ενημέρωση θέλει τον πρωθυπουργό μας να επιδιώκει συνάντηση με τον Τραμπ στα πλαίσια της Συνόδου του ΝΑΤΟ, εκεί όπου τα μαύρα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά, τα γεράκια κι όλα τα αρπαχτικά, αναζητούν το δύο τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος κάθε χώρας - μέλους ως συνεισφορά στην επίσημη τρομοκράτηση λαών. Ο τρόμος πουλάει και κυρίως καθηλώνει τις μάζες τις περισφιγμένες απ' τη «γραβάτα» που καθόλου συμβολικά σφίγγεται στο λαιμό τους.
Δεν ξέρω στ' αλήθεια πόσο διαφέρει ο διακινητής ανθρώπινων βομβών εξαθλίωσης και δυστυχίας απ' το βομβιστή, τον πυροβολητή, το χειριστή μη επανδρωμένου σκάφους που διαμελίζει την ικανότητα της ανθρωπότητας να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως τέτοια.
Η Τερέζα Μέι θύμωσε με τους Αμερικανούς γιατί της ξεμπρόστιασαν στοιχεία της έρευνας για την τραγωδία στο Μάντσεστερ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποφάσισε, λένε, να συμβιβαστεί με το μεγάλο δανειστή. Το χαλάζι έγινε βροχή κι απ' την πολλή ελάφρυνση, τη συνεχώς επικείμενη του χρέους, ησύχασα, έβγαλα φτερά και πετάω. Είμαι πεπεισμένη πως ο Ικαρος θα είχε σωθεί αν τον περιμάζευε η Frontex απ' τη Μεσόγειο. Γραβατωμένα χαιρετίσματα στην αγραβάτωτη εξουσία.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Η «βιώσιμη» διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, με άλλα λόγια η «έγκαιρη και στο ακέραιο» αποπληρωμή των τοκοχρεολυτικών δόσεων που φορτώνονται στις πλάτες του λαού, για υποθέσεις ξένες και εχθρικές προς τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες του, φέρνει στην επιφάνεια το χαρακτήρα της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης, των ανταγωνισμών και των διαιρέσεων που εκδηλώνονται ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Σχετικά και απόλυτα, όλα τα εξεταζόμενα σενάρια, με τις όποιες παραλλαγές τους, έρχονται να «κουμπώσουν» με τα μνημόνια διαρκείας, με την εμπέδωση και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, με στόχο τη διαμόρφωση των συνθηκών εκείνων που κρίνονται αναγκαίες για την αποκατάσταση κλίματος επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και για την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων.
Επιπλέον, όπως προκύπτει από έγγραφο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), που συζητήθηκε στο Γιούρογκρουπ της περασμένης βδομάδας, η αποκατάσταση του ΑΕΠ στα επίπεδα που βρισκόταν το 2008, πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, θα απαιτήσει τουλάχιστον μια ακόμη 20ετία, μέχρι και το 2038!
Σε αυτό το επίπεδο, οι προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, γύρω από τους εξαιρετικά ισχνούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης, έρχονται να οξύνουν τα αντιλαϊκά ανακλαστικά με την «υπερπαραγωγή» πρωτογενών πλεονασμάτων για ολόκληρη την εξεταζόμενη περίοδο, μέχρι και το 2060.
Τρία σενάρια, όλα αντιλαϊκά
Με βάση τα σενάρια που έχει επεξεργαστεί ο ESM (ο μηχανισμός χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος από την πλευρά της Ευρωζώνης), προκύπτουν τα εξής:
1. Η μακροπρόθεσμη πρόβλεψη για τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία υπολογίζεται κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060, με βάση το κεντρικό σενάριο.
Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ από το 2008 μέχρι σήμερα έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό που με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038.
2. Με τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση του κρατικού χρέους, στη βάση της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ, το Μάη του 2016, το «αναγκαίο» πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται στο 3,5% μέχρι το 2022, με δυνατότητα «αποκλιμάκωσης» στο 2% μέχρι τα μέσα του 2030 και στο 1,5% μέχρι το 2048. Σε αυτό το σενάριο, ο μέσος αντιλαϊκός στόχος για τα πλεονάσματα της περιόδου 2023-2060 διαμορφώνεται στο 2,2% ανά έτος.
3. Με βάση τα παραπάνω, η αναλογία του κρατικού χρέους ως προς το ΑΕΠ, από περίπου 180% σήμερα, αναμένεται να υποχωρήσει στο 65,4% το 2060, δηλαδή περίπου στα όρια που προβλέπει το «Σύμφωνο Σταθερότητας» της ΕΕ.
Οπως προκύπτει, η απομείωση της μάζας του κρατικού χρέους θα υποχωρεί με ρυθμό της τάξης του 2,7%, κατά μέσο όρο, ανά έτος. Ετσι, η διέξοδος του ελληνικού κράτους για νέα δάνεια από τις χρηματαγορές θα γίνεται με το πλαφόν που θα προκύπτει για τη σταδιακή αποκλιμάκωσή του, ενώ η ουσιαστική εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους θα γίνεται μέσω της υπερπαραγωγής των πλεονασμάτων που φορτώνουν στις πλάτες του λαού.
Τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας, με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ για την προσεχή περίοδο, προβλέπεται ότι θα παραμένουν ουσιαστικά «στο ύψος τους». Θυμίζουμε, για παράδειγμα, τις σχετικά πρόσφατες επισημάνσεις από τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος, Π. Τόμσεν, σύμφωνα με τον οποίο, θα χρειαστούν 21 χρόνια προκειμένου η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα να υποχωρήσει στα προ κρίσης επίπεδα.
Σε κάθε περίπτωση, το χαμήλωμα του πήχη για τα πρωτογενή πλεονάσματα που βάζει το ΔΝΤ στο αντιλαϊκό τραπέζι, καθώς και η «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, συνδέονται με την «απελευθέρωση» δημοσιονομικού χώρου, προκειμένου να εφαρμοστούν νέα μέτρα και παρεμβάσεις για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Για την ώρα και ενώ τα παζάρια συνεχίζονται, το ύψος των πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ «κλείδωσε» για την περίοδο 2018 - 2023, δηλαδή για μια 5ετία μετά την προγραμματισμένη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου.
Οι ανταγωνισμοί με το ΔΝΤ
Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, αναμένει μέσο ρυθμό ανάκαμψης μόλις στο 1% για τη μακροπρόθεσμη περίοδο, θέτοντας ζήτημα μεγαλύτερων παρεμβάσεων στο χρέος, με τον επιμερισμό της χασούρας στην Ευρωζώνη.
Την ίδια ώρα, στο τραπέζι βρίσκεται η πρόταση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο «πρόγραμμα» με αυξημένες αρμοδιότητες και ειδικό ρόλο, αλλά χωρίς την παροχή νέων δανείων προς το ελληνικό κράτος, μέχρις ότου καταλήξουν τα παζάρια για τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους. Μάλιστα, γύρω από τη συγκεκριμένη πρόταση φαίνεται να ξεδιπλώνονται οι απόπειρες συμβιβασμού μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της πλευράς του ΔΝΤ.
Η συγκυβέρνηση από την πλευρά της επιχειρεί να ελιχθεί, διεκδικώντας την άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ και μέσω νέων δανείων, σε συνδυασμό βέβαια με τη λύση για το κρατικό χρέος που επιλέγει το ΔΝΤ, προκειμένου, όπως λένε, να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, καθώς για την έξοδο στις διεθνείς χρηματαγορές, προς αναζήτηση νέων δανείων.
Παράλληλα, όπως χαρακτηριστικά τόνισε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας«αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε προχθές ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αρνηθήκαμε, όχι δηλαδή τόσο αισιόδοξη που θα αντιστοιχούσε στις θυσίες του ελληνικού λαού, πόσο δε μάλλον με μια καλύτερη λύση την οποία διεκδικούμε και την οποία διαπραγματευόμαστε τούτες τις ώρες και τις επόμενες μέρες».
Οπως ανάγλυφα προκύπτει και από τις πρωθυπουργικές δηλώσεις, τα παζάρια και οι όποιες μανούβρες και γύρω από το ζήτημα του κρατικού χρέους, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, αποτελούν μια ακόμη προαναγγελία για τα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, είτε με τη συμμετοχή του ΔΝΤ είτε και χωρίς αυτό.
Συνοδευτικό πακέτο παρεμβάσεων
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, στο πλαίσιο του πρόσφατου Γιούρογκρουπ, τόνισε χαρακτηριστικά: «Το ΔΝΤ θέλει να κάνει προγνώσεις για την Ελλάδα, εν ανάγκη ακόμα και μέχρι το 2070 και μια υπόθεση ανάπτυξης όχι πάνω από 1% για 40 χρόνια», προβλέψεις που «δεν μπορούν να αποδεχτούν οι Ευρωπαίοι, διότι μετά δεν θα είχαν νόημα τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την Ελλάδα» (σ.σ. που στοχεύουν σε μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης).
Σύμφωνα με τον ίδιο, «νόημα έχει να αναπτυχθεί η Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες, τόσο ώστε να μικρύνουν οι διαφορές της ανταγωνιστικότητάς της με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι να μεγαλώσουν».
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ριζοσπάστη», η γερμανική πλευρά έχει επεξεργαστεί πρόταση για την τόνωση της προσπάθειας ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, η οποία μεταξύ άλλων περιέχει την παράταση του τρέχοντος καθεστώτος για τις Συλλογικές Συμβάσεις και για την περίοδο μετά το 2018, καθώς επίσης και συνοδευτικό πακέτο με «διαρθρωτικές παρεμβάσεις», όπως για το «άνοιγμα» των αγορών και άλλα μέτρα τόνωσης του εγχώριου κεφαλαίου, ζητήματα στα οποία ταυτίζεται και η πλευρά του ΔΝΤ.

Τέλος, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές οι συνολικές προτάσεις, γίνεται ορατό το ενδεχόμενο προώθησης κάθε είδους «επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ», στα οποία άλλωστε ανοιχτά αναφέρθηκε ο Β. Σόιμπλε, ως «αντάλλαγμα» για τυχόν μικροπαρεμβάσεις στο ζήτημα του χρέους...

Οι εργαζόμενοι καλούνται να ματώνουν για ένα χρέος που δεν δημιούργησαν..
Στον απόηχο του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας με θέμα τη συζήτηση για «ευκολίες» στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους της Ελλάδας, εντάθηκε ολόκληρη τη βδομάδα που πέρασε η προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των αστικών επιτελείων να πείσουν για την «εθνική γραμμή» που πρέπει να διαμορφωθεί πάνω στο ζήτημα του κρατικού χρέους.
Το κάλεσμα αυτό, μάλιστα, έσπευσαν να το πάρουν «επ' ώμου» όχι μόνο τα κυβερνητικά στελέχη αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα μιλώντας για «αδιαπραγμάτευτη εθνική γραμμή» (ΝΔ) και ανάγκη η κυβέρνηση «να χαράξει μια εθνική γραμμή αντάξια των θυσιών του ελληνικού λαού» (ΠΑΣΟΚ). Η Φ. Γεννηματά μάλιστα έκανε παρέμβαση στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές ηγέτες, ζητώντας τους να συνδράμουν τη διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους. Επιβεβαιώνεται και με αυτό τον τρόπο ότι οι επιμέρους διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν τα εμποδίζουν στο παραμικρό να συγκλίνουν ολοένα και περισσότερο, με βάση το κύριο που τους ενώνει: Την υλοποίηση της στρατηγικής για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που προϋποθέτει βέβαια το διαρκές μάτωμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Κάλεσμα με διπλό στόχο
Η προσπάθεια αυτή από τα αστικά επιτελεία υπηρετεί διπλό στόχο: Από τη μία απευθύνεται στο κεφάλαιο, διαβεβαιώνοντας ότι το ζήτημα της διευθέτησης του κρατικού χρέους αποτελεί κοινή υπόθεση όλων των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, αλλά και «τον τελευταίο σκόπελο» στην πορεία ανάκαμψης της κερδοφορίας του, ανοίγοντας το δρόμο στους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους για πρόσβαση στο φτηνό χρήμα του μηχανισμού ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αίροντας δηλαδή τους τελευταίους δημοσιονομικούς περιορισμούς και ποτίζοντας το «ξερό έδαφος» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας με φτηνό χρήμα.
Από την άλλη, λειτουργεί ως ένα πραγματικά επικίνδυνο κάλεσμα στην εργατική τάξη και το λαό να στρατευτούν στους στόχους αυτούς του κεφαλαίου και να «βάλουν πλάτη», αποδεχόμενοι τα αντιλαϊκά μέτρα - την άλλη όψη των μέτρων διευθέτησης του κρατικού χρέους - ως «σκληρά» μεν, αναγκαία και «τελευταία» δε. Εχει ως στόχο δηλαδή να αποσπάσει τη λαϊκή συναίνεση, την ανοχή στην επίθεση διαρκείας, καλλιεργώντας για μια ακόμα φορά ψεύτικες προσδοκίες και αυταπάτες ότι η θετική πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας μπορεί τάχα να σημάνει καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους.
Στην πραγματικότητα όμως, από την όποια διευθέτηση του κρατικού χρέους, στο λαό θα πάει μόνο ο λογαριασμός, ενώ οι «καλύτερες μέρες» θα έρθουν για τα μονοπώλια. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι είναι πλέον σε θέση να δουν ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη έχει ως προϋποθέσεις την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, το καθάρισμα του πεδίου από «περιττούς αυτοαπασχολούμενους», το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια κ.ο.κ. Αυτά, μαζί με την εξοικονόμηση πόρων από το αστικό κράτος για τη χρηματοδότηση επιχειρηματικών ομίλων, αντί για την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών συνθέτουν το σενάριο της περιβόητης ανάπτυξης.
Το χρέος δεν είναι του λαού
Μαζί με την παραπάνω προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών και ψεύτικων προσδοκιών, τα αστικά επιτελεία θυμήθηκαν και όλη τη σχετική φιλολογία ενοχοποίησης του λαού. Αναπαρήγαγαν ξανά τα περί χρεών που δημιουργήθηκαν υποτίθεται γιατί ο ελληνικός λαός ζούσε τα προηγούμενα - προ κρίσης - χρόνια «πάνω από τις δυνατότητές του» ή γιατί, τάχα για «λαϊκιστικούς» λόγους, το «μοντέλο» της καπιταλιστικής οικονομίας δεν ήταν βιώσιμο, ήταν «κρατικοδίαιτο», οδηγούσε σε αδιέξοδο κ.ο.κ.
Τα αστικά επιτελεία «δουλεύουν» και με τον τρόπο αυτό στη συνείδηση του λαού ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τα αντεργατικά μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης και τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, εκτός από τιμωρία γιατί «ζούσε με δανεικά», αποτελούν και εγγύηση ώστε η «επόμενη μέρα» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας να στηριχτεί σε πιο «γερές» και «δίκαιες» βάσεις. Να εξασφαλιστεί η «βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη», όπως λέει η κυβέρνηση.
Η απάντηση σε αυτή την πρόκληση είναι ότι η εργατική δύναμη ποτέ δεν αμείφθηκε παραπάνω από την αξία της, όπως προκλητικά ισχυρίζονται οι προπαγανδιστές της αστικής τάξης, αλλά πάντα πολύ παρακάτω. Πάντα οι εργάτες, είτε με καπιταλιστική κρίση είτε με ανάπτυξη, απολαμβάνουν ελάχιστα από όσα παράγουν με τη δουλειά τους.
Η αλήθεια που κρύβει η αστική προπαγάνδα είναι ότι τα κρατικά χρέη διαμορφώθηκαν διαχρονικά από την πολιτική στήριξης των συμφερόντων και των κερδών του κεφαλαίου, από τις άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, τις κρατικές εγγυήσεις για φτηνά τραπεζικά δάνεια, τη χρηματοδότηση έργων και υποδομών με αποκλειστικό κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία. Ολα αυτά στην περίοδο των μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης και για τους τότε «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου, όπως ήταν η ένταξη στην ΟΝΕ, οι ανάγκες συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, η διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων κ.ο.κ., ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή είναι μια βασική πλευρά της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας, παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλωστε δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος, ακόμα και ανάμεσα στις κορυφές της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, όπως οι ΗΠΑ, που να μην έχει πολύ μεγάλα κρατικά χρέη.
Ενώ είναι δεδομένο ότι ούτε ένα ευρώ από την όποια πιθανή διευκόλυνση για την αποπληρωμή του χρέους δεν πρόκειται να δαπανηθεί για τις λαϊκές ανάγκες, να μετατραπεί σε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κονδύλια για την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία κ.ο.κ.
Ζητάνε από το λαό να ματώνει στο διηνεκές για το κεφάλαιο
Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, όπως και όλη η προηγούμενη πείρα, επιβεβαιώνουν ότι όρος για την όποια πιθανή «ελάφρυνση» είναι ο λαός να ξαναπληρώσει, να ματώνει για δεκαετίες, για τον «εθνικό» - στρατηγικό στόχο του εγχώριου κεφαλαίου, για τις ευκολίες πληρωμής ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο ίδιος, ώστε το κεφάλαιο, «απελευθερωμένο» από δημοσιονομικούς περιορισμούς, να μπορεί πιο ορμητικά να μπει σε ένα νέο γύρο μεγάλης καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Εκεί έγκειται και το κάλεσμα προς το λαό να «στρατευτεί» σ' αυτόν τον «εθνικό στόχο». Η κυβέρνηση τον καλεί να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα το 4ο μνημόνιο, ως «προαπαιτούμενο» για την όποια διευθέτηση, αλλά και όσα επιπλέον συζητιούνται με τον πλέον επίσημο τρόπο από την περασμένη Δευτέρα στο Γιούρογκρουπ για τα αντιλαϊκά μέτρα μετά το 2020. Το δίλημμα που θέτει η συγκυβέρνηση, «χρέος και λιτότητα ή διευθέτηση και ανάκαμψη», είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και πρέπει να επιστραφεί ως απαράδεκτο από τους εργαζόμενους.
Με τη μία ή την άλλη μορφή, με «ένα σχέδιο όπως αυτό του Σόιμπλε ή και με ένα καλύτερο για το οποίο διαπραγματευόμαστε», όπως είπε ο πρωθυπουργός την περασμένη Τετάρτη, αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα σε όλα τα ενδεχόμενα, η μείωση των επιτοκίων για το κεφάλαιο θα απαιτεί από το λαό θυσίες για τουλάχιστον 32 χρόνια ακόμα, έως το 2060! Και μάλιστα θυσίες χωρίς αντίκρισμα, αφού κατατίθενται στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας.
Πρόκειται για ένα μνημόνιο διαρκείας, που μαζί με όλα όσα προβλέπονται στα «ευρωπαϊκά εξάμηνα» της ΕΕ, θα αποτελούν θηλιά στο λαιμό του λαού για πολλές γενιές ακόμα. Θα αξιοποιούνται ως «μαστίγιο», ώστε να περνάνε οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο σε κάθε φάση, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο λαός, εξάλλου, έχει ήδη μεγάλη πείρα απ' το τι σήμαιναν οι διευθετήσεις του χρέους: Το περιβόητο PSI, που σήμερα η κυβέρνηση αναγνωρίζει επίσης ως θετική βάση για τις διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές, σήμαινε δισεκατομμύρια χαμένα για τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.
Ο λαός πληρώνει ήδη με αιματηρές περικοπές, αντεργατικές ανατροπές και φοροαφαίμαξη τα πρωτογενή πλεονάσματα των μνημονίων, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», με την κυβέρνηση μάλιστα να πανηγυρίζει ότι υπερβαίνει τους καθορισμένους στόχους, «υπερβάλλοντας εαυτόν» στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Με τη συμφωνία για το χρέος, οι εκβιασμοί θα ενταθούν, για να σηκώσει «ψηλά τα χέρια» μπροστά στη νέα επίθεση. Τα αντιλαϊκά μέτρα που θα αποφασίζονται από χρόνο σε χρόνο, και μάλιστα στο διηνεκές, θα είναι χωρίς προηγούμενο και σωρευτικά θα απογειώσουν την εκμετάλλευση και θα βαθύνουν τη φτώχεια για το λαό. Η ...γραβάτα που λέει ότι θα φορέσει ο πρωθυπουργός, αν υπάρξει συμφωνία για το χρέος, είναι θηλιά στο λαιμό του λαού, που θα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα κάθε ευρώ «ελάφρυνσης». Σημειωτέον, μιλάμε για διευθέτηση και όχι για μείωση του χρέους, που σημαίνει ότι ο λαός θα κληθεί να το αποπληρώσει στο σύνολό του μέχρι τελευταίας δεκάρας.
Ευρύτερη η αντιπαράθεση
Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να κρύψει το ταξικό περιεχόμενο - υπέρ του κεφαλαίου - των διαπραγματεύσεών της, αλλά και για να αποποιηθεί τάχα των ευθυνών της για τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν την όποια διευθέτηση του κρατικού χρέους, παρουσιάζει την αντιπαράθεση ΔΝΤ - ΕΕ ως αποτέλεσμα «ιδεοληψιών» ή δογματισμού συγκεκριμένων υπουργών.
Η αλήθεια είναι ότι η συζήτηση γενικά για το χρέος είναι αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, που εκφράζεται στις αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, αλλά και ανάμεσα σε κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, που διεκδικούν ανάλογες διευθετήσεις για τις υπερχρεωμένες οικονομίες τους. Στην πραγματικότητα, για την όποια διευθέτηση χρέους, επειδή είναι καταστροφή κεφαλαίου, γίνεται χοντρό παζάρι για το ποιο τμήμα ποιας αστικής τάξης θα πληρώσει περισσότερα ή θα χάσει λιγότερα.
Καμιά προσδοκία λοιπόν δεν πρέπει να τρέφει ο λαός ότι με τη διευθέτηση του χρέους θα δει καλύτερες μέρες. Το χρέος είναι του κεφαλαίου και για λογαριασμό του θα έρχονται απανωτά τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν την όποια συμφωνία διευθέτησης. Οριστική λύση στο ζήτημα του χρέους από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών θα δώσει η μονομερής διαγραφή του, η αποδέσμευση από την ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους εργαζόμενους να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Εκεί χρειάζεται να κατατείνουν ο αγώνας και η συμμαχία του λαού, εκεί αξίζει να καταθέσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα κάθε θυσία.


Η διευθέτηση του χρέους ως αναγκαία προϋπόθεση για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά και την πρόσβαση σε ρευστότητα που θα παράσχει η συνεπακόλουθη ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ανάγεται απ' το πολιτικό προσωπικό του εγχώριου κεφαλαίου σε «εθνική γραμμή», επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική σύμπλευση των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης που μπροστά στα κρίσιμα για την αστική τάξη παραμερίζουν τις όποιες διαφορές τους.
Ταυτόχρονα, η υπόθεση αυτή αναδεικνύεται σε «καταλύτη» για την επίτευξη κι άλλων στοχεύσεων, όπως η χειραγώγηση του λαού μέσα από εκφοβισμό, κινδυνολογία και κάλπικα διλήμματα, αλλά και την καλλιέργεια προσδοκιών και ελπίδας, προκειμένου να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Συγχρόνως, φαίνεται να υποδαυλίζει διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, καθώς τις τελευταίες μέρες παρατηρείται κινητικότητα με επίκεντρο το ζήτημα του χρέους και γενικότερα τη διάταξη δυνάμεων που μπορούν καλύτερα να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων τη βδομάδα που πέρασε συνέπεσαν στην υπεράσπιση μιας διευθέτησης του χρέους, χαρακτηρίζοντάς την εθνικό στόχο για τον οποίο πρέπει όλοι να συμβάλουν, υποβάλλοντας έτσι στο λαό να συναινέσει στους όρους σφαγής που συνεπάγεται η ...διευκόλυνση πληρωμών του χρέους που σώρευσαν το κεφάλαιο και η πολιτική στήριξής του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Στη βάση αυτή, ανακινήθηκε η συζήτηση περί ενδεχόμενης ανάληψης πρωτοβουλιών απ' την κυβέρνηση για να εκφραστεί εμπράκτως η εθνική γραμμή, ίσως μέσα απ' τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup στις 15 Ιούνη.
Η κυβέρνηση κόβει...
Η ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους βρέθηκε στο επίκεντρο των συνομιλιών του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, με την καγκελάριο της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ, και τον Γάλλο Πρόεδρο, Ε. Μακρόν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι συμφώνησαν να βρίσκονται τις επόμενες μέρες σε επικοινωνία, προκειμένου να εργαστούν για την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης με ορόσημο την 15η Ιούνη.
Καταληκτική ημερομηνία καθώς, όπως δήλωσε χτες στον ΑΝΤ1, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Σταθάκης«είναι καταληκτική, αρχικά για εμάς, επειδή χρειαζόμαστε τη συμφωνία για να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, όπως είναι καταληκτική ημερομηνία και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο εάν σε αυτή τη συγκυρία δεν μπει στο πρόγραμμα, αυτό θα σημαίνει ότι το ελληνικό πρόγραμμα θα πρέπει να περάσει από το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Τέλος, είναι καταληκτική ημερομηνία εκ των πραγμάτων γιατί δεν μπορεί να παραμένει η ανασφάλεια».
Παραπάνω από σαφής ήταν, ωστόσο, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Ν. Παππάς, δηλώνοντας στον ρ/σ «Real» πως «νομίζω ότι η συνεννόηση και ο συντονισμός των δυνάμεων(...) είναι κάτι το απαραίτητο. Θεωρώ αυτονόητο ότι όλα τα κόμματα οφείλουν, βάζοντας λίγο νερό στο κρασί της οξείας αντιπολιτευτικής τους τακτικής, να συντονίσουν τις δυνάμεις τους, ούτως ώστε να υπάρχει μια καθαρή εθνική θέση για το χρέος» και «εμείς, ως η παράταξη που κυβερνά, θα πρέπει να είμαστε εμείς αυτοί που θα πάρουμε την πρωτοβουλία».
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κούλογλου, μιλώντας στον ΣΚΑΪ δήλωσε: «Θεωρώ θετικές τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη, που άλλαξε και λέει ότι το χρέος είναι εθνική υπόθεση ... και θεωρώ ότι καλό θα είναι να καθίσουμε όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να δημιουργήσουμε ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνίας». Ενώ δείχνοντας έναν απ' τους λόγους για τον οποίο χρειάζονται το «αρραγές μέτωπο», το αντιλαϊκό περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας, ανέφερε ότι «πρέπει να υπάρξει ένας συμβιβασμός, έστω και οδυνηρός».
...και οι υπόλοιποι ράβουν!
Την ίδια ώρα, παρέμβαση προς τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες έκανε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, ζητώντας τη συνδρομή τους στην τρέχουσα διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Με επιστολή της, ζητά την άμεση ενεργοποίησή τους για την ενίσχυση των ελληνικών θέσεων και για «να μην επικρατήσουν οι λογικές των συντηρητικών κύκλων, και αντίθετα να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που οι Eυρωπαίοι εταίροι μας ανέλαβαν με την απόφαση του Eurogroup του 2012».
Το χρέος βρέθηκε στο επίκεντρο συνάντησης που είχαν ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Ευ. Βενιζέλος. Τη συνάντηση ζήτησε ο δεύτερος και φέρεται να συζητήθηκαν ακόμα τα νέα δεδομένα στην ΕΕ μετά την εκλογή του Ε. Μακρόν στη Γαλλία και ενόψει των γερμανικών εκλογών και την πορεία της Ελλάδας, αλλά και οι διεργασίες στον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.
Υπέρ της «συναίνεσης όλων των κομμάτων», για να αποφευχθεί μια «εθνική ήττα» τάσσεται η Ενωση Κεντρώων.
Την ιδέα εκλογής νέου πρωθυπουργού απ' την παρούσα Βουλή «έριξε» ο τομεάρχης Υποδομών και βουλευτής της ΝΔ, Κ. Καραμανλής. Μιλώντας στον ΣΚΑΪ δήλωσε ότι «αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να διαπραγματευθεί και θέλει συναίνεση, μπορεί κάλλιστα να παραιτηθεί. Και να πάμε στη Βουλή και να βγάλουμε έναν άλλον πρωθυπουργό, αυτό έχει γίνει στο παρελθόν», είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει πως «όταν θες συναίνεση πρέπει να κάνεις κι εσύ ένα βήμα πίσω». «Ας πάρει τις πρωτοβουλίες ο κ. Τσίπρας. Αυτός έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, εδώ είμαστε, αυτός είναι ο πρωθυπουργός. Εδώ είμαστε, να μας κάνει μερικές προτάσεις και να τις συζητήσουμε», κατέληξε.
Των δηλώσεων αυτών είχε προηγηθεί η πρωτοβουλία του Ν. Δένδια να διοργανώσει πολιτική εκδήλωση στην οποία έδωσαν το «παρών» πολλά στελέχη της ΝΔ και η οποία χαρακτηρίστηκε «αρχηγική», τροφοδοτώντας σενάρια «ροκανίσματος» του Κ. Μητσοτάκη. «Το τέταρτο μνημόνιο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση ... απαιτείται εθνική προσπάθεια, να συγκρουστούμε με τον λαϊκισμό, κάθετα, απόλυτα, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι», δήλωσε ο Ν. Δένδιας.

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε ανεπηρέαστος απ' τις εξελίξεις, καθώς παραιτήθηκε λόγω αποτελέσματος Eurogroup από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και από διευθυντής του ιδρύματος «Νίκος Πουλαντζάς», ο Χ. Γολέμης, διαφωνώντας με τη συμφωνία για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης».

Βήμα βήμα χτίζεται το αντιμνημονιακό μέτωπο με μπαρουτοκαπνισμένους “αγωνιστές”... Για να πούμε την αλήθεια από το Κόμμα Πειρατών δεν περιμέναμε τέτοια κατάντια. Μα, συμμαχία με τη ΛΑ.Ε. και τη Ραχήλ Μακρή;

Κουρνιαχτό σήκωσε το Ποτάμι για τις συντάξεις και μάλιστα κατέθεσε σχετική Ερώτηση, η οποία δεν αφορά βέβαια τις νέες αιματηρές περικοπές σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων, αλλά ορισμένα στοιχεία από τη δημοσίευση των στοιχείων του πληροφοριακού συστήματος «ΗΛΙΟΣ». Εκεί το Ποτάμι ανακάλυψε 16.786 «νεαρούς» συνταξιούχους, όπως τους αποκαλεί επιτιμητικά, ηλικίας 26 έως 50 ετών. Σαν σύγχρονοι ...Κλουζό, βρήκαν τους «εγκληματίες» που σε τέτοια ηλικία λαμβάνουν σύνταξη, χωρίς μάλιστα να συγκαταλέγονται στους δικαιούχους αναπηρικής σύνταξης. Βέβαια, αν έψαχναν καλύτερα, θα μάθαιναν πως οι συνταξιούχοι αυτοί είναι κατά βάση εργαζόμενοι που είχαν την ατυχία να τους πλήξει κάποια πολύ βαριά ασθένεια, χωρίς να «ρωτήσει» την ηλικία τους! Εξαιτίας αυτού, συνταξιοδοτήθηκαν με ειδικό καθεστώς (νόμος 612/1977) σύμφωνα με τις διατάξεις περί συντάξεων γήρατος. Πρόκειται για εργαζόμενους τυφλούς, παραπληγικούς, αναιμικούς, νεφροπαθείς, για τους οποίους ο νόμος ορίζει έναν συγκεκριμένο αριθμό ενσήμων (4.050 ένσημα) χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Γι' αυτό και στα στοιχεία του «ΗΛΙΟΣ» εμφανίζονται ως συνταξιούχοι γήρατος σε σχετικά μικρή ηλικία. Ολα αυτά είναι γνωστά. Επομένως, το μόνο που υπηρετούν «πρωτοβουλίες» όπως αυτή του Ποταμιού είναι η ενοχοποίηση των συνταξιούχων για τις σημερινές βαρβαρότητες σε βάρος τους και, σε τελική ανάλυση, η αθώωση της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου που τις επιβάλλει. Καθόλου παράξενο, αφού στην υπηρέτηση αυτής της πολιτικής είναι ταγμένο και το Ποτάμι.

Την πεποίθησή του θα επιτευχθεί συμφωνία για την Ελλάδα στο Eurogroup της 15ης Ιούνη εξέφρασε αξιωματούχος του ΔΝΤ στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, καθώς μαίνονται τα αντιλαϊκά παζάρια για το χρέος, τα οποία έχουν ως προαπαιτούμενο τη συνέχιση των σκληρών μέτρων για ολόκληρες δεκαετίες. 
Ο αξιωματούχος, που μίλησε υπό καθεστώς ανωνυμίας, υποστήριξε ότι οι επικείμενες πληρωμές ομολόγων του Ιούλη θα υποχρεώσουν να επιτευχθεί μία συμφωνία.
«Κάποιος χρειάζεται να κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Υπάρχει η πεποίθηση ότι θα υπάρξει συμφωνία σε τρεις εβδομάδες λόγω πίεσης χρόνου», σημείωσε χαρακτηριστικά. Επίσης, αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δήλωσε στο CNBC: «Στόχος μας είναι να πετύχουμε μια συμφωνία στις 15 Ιουνίου».

Δεν αποκλείεται νέο μνημόνιο

Σύμφωνα με το CNBC, ο αξιωματούχος του ΔΝΤ υποστήριξε ότι «θα χρειαστούν 20 χρόνια για να διορθωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα».
Το δημοσίευμα ανέφερε ότι αρκετοί οικονομολόγοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο πρόγραμμα στο μέλλον. «Ως οικονομολόγος θα συμφωνήσω, αλλά ως αξιωματούχος του ΔΝΤ δεν μπορώ, δεν μπορούμε να πάμε στο συμβούλιό μας και να πούμε ότι δουλεύουμε σε ένα πρόγραμμα, και ότι θα υπάρξει και άλλο στο μέλλον», δήλωσε ο αξιωματούχος του ΔΝΤ. «Το συμβούλιο θα πει να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην έχουμε άλλο ένα πρόγραμμα στο μέλλον», πρόσθεσε.
Η ίδια πηγή υποστήριξε ότι εάν υπήρχε ένας «Έλληνας Μακρόν», το ΔΝΤ θα συμφωνούσε να μπει στο πρόγραμμα αμέσως.

Παζάρια στις πλάτες του λαού

«Εμείς θα συνεισφέρουμε με εποικοδομητικό τρόπο στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις», δήλωσε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Ντένις Κόλμπεργκ, κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου.
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου ισχυρίστηκε πως «σ’ όλους επικρατεί μία θετική διάθεση», παραπέμποντας, μεταξύ άλλων, στη δήλωση του Γερούν Ντέισελμπλουμ ότι «μία λύση είναι πολύ κοντά», αλλά και στη χθεσινή εκτίμηση του εκπροσώπου του ΔΝΤ ότι «στο επόμενο Eurogroup θα επιτευχθεί συμφωνία». 
Ερωτηθείς για τις διαφορές μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ για το ελληνικό κρατικό χρέος, απέφυγε να απαντήσει, επικαλούμενος το γεγονός ότι οι διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η προχτεσινή παρέμβαση του πρωθυπουργού στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, έδειξε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο και στους λίγους που δεν το γνώριζαν το γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν προλαβαίνει να μαζεύει συγχαρητήρια από τους ευρωΝΑΤΟικούς συμμάχους της, για τον βρώμικο ρόλο που παίζει στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.
Σε όλα τα θέματα που βρέθηκαν στην ατζέντα της Συνόδου, από την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στη Συρία έως την κατασκευή των προσχημάτων για «προληπτικές» επεμβάσεις στο «μακρινό» Αφγανιστάν και από τα καλέσματα για αναβάθμιση της συμμετοχής με μέσα και πόρους στις ΝΑΤΟικές αποστολές έως την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κέντρα με επίδικο τον έλεγχο πηγών, διαύλων και ζωνών επιρροής, ο πρωθυπουργός όχι μόνο δήλωσε το σταθερό «παρών» της αστικής τάξης της χώρας στα κελεύσματα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά επιπλέον εμφανίστηκε και... ΝΑΤΟικότερος των ΝΑΤΟικών, παρουσιάζοντας το γιατί «μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας» ο ευρωατλαντικός άξονας πρέπει να παραμείνει σταθερός και να ενισχυθεί.
Ιδιαίτερα, δεν μπορεί να κρυφτεί η προσπάθεια της κυβέρνησης, με όπλο το «ειδικό γεωστρατηγικό βάρος της χώρας», όπως είπε ο πρωθυπουργός, να διεκδικήσει για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης αναβαθμισμένους ρόλους και «ειδικές αποστολές» στο πλαίσιο των επικίνδυνων σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Η προσπάθεια αυτή δεν αποτυπώνεται βέβαια μόνο στα τραπέζια των Συνόδων του ΝΑΤΟ, αλλά και «επί του πεδίου», εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δίνει τα «ρέστα της» προσκαλώντας τη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο, παραχωρώντας στις δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κρίσιμες υποδομές όπως τη βάση της Σούδας, την επέκταση της σύμβασης της οποίας διαπραγματεύεται για 5 έως 10 χρόνια, διαθέτοντας δυνάμεις για πάνω από 13 αποστολές εκτός συνόρων και κρίσιμες ναυτικές αποστολές σε Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, πραγματοποιώντας συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με άλλα καπιταλιστικά κράτη, διαθέτοντας - μια από τις λίγες χώρες - σταθερά το 2% του ΑΕΠ της χώρας στον ΝΑΤΟικό προϋπολογισμό. Αλλά και συμβάλλοντας στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή και μέσω πρωτοβουλιών της, όπως δείχνει και η «2η Διάσκεψη για την Ασφάλεια» που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της βδομάδας στη Ρόδο.
Στην «καρδιά» της ενεργότερης αυτής εμπλοκής δεν βρίσκεται τίποτα παραπάνω από την προσπάθεια της αστικής τάξης της χώρας να διεκδικήσει τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της στο φαγοπότι που στήνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι γύρω από τους ενεργειακούς και εμπορικούς άξονες στον ανταγωνισμό της με τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής.
Αυτό υπηρετεί ο στρατηγικός, για το κεφάλαιο, στόχος της μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», «πύλη εισόδου» στην ΕΕ για τα μονοπώλια ΗΠΑ - Κίνας - Ρωσίας, ως βασικό στοιχείο για την προσέλκυση κεφαλαίων και συνολικά την επιχείρηση ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, η άλλη όψη της οποίας είναι τα διαρκή αντιλαϊκά μέτρα.
Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα και οι στόχοι του κεφαλαίου, που επιτάσσουν τη συμμετοχή ως τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Που γεννάνε τόσο την ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών για να προχωράνε τα κάθε λογής επενδυτικά σχέδια, αλλά και ανάβουν το φιτίλι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με θύματα και πάλι τους λαούς.
Να και γιατί η σταθερή εναντίωση στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η εργατική - λαϊκή πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, να επιστρέψουν οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε αποστολές εκτός συνόρων, πάει χέρι - χέρι με την πάλη που στοχεύει στην «καρδιά» του προβλήματος, δηλαδή το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις συμμαχίες του.

Η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής είναι προϋπόθεση τόσο για τη ρύθμιση του χρέους, όσο και για την καπιταλιστική ανάκαμψη, γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να προσδοκά από μια ματωμένη ανάπτυξη, πρέπει να οργανώσει την πάλη του ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της  ΚΕ του Κόμματος, Γιάννης Γκιόκας, μιλώντας στην ΕΡΤ το πρωί της Δευτέρας. Παραθέτουμε την τοποθέτηση του Γ. Γκιόκα: 
- Είναι σημαντικό ή όχι, τελικά, να συζητάμε για το χρέος ή δεν έχει και καμία αξία;
- «Σημαντικό για ποιον» και «θετικό για ποιον» είναι το ερώτημα. Γιατί σήμερα το Εurogroup κατ' αρχάς θα έρθει να επικυρώσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στη βάση των μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος του σημερινού Εurogroup. Και από εκεί και πέρα η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους. Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι αποκλείουμε να γίνει μια συγκεκριμένη ρύθμιση για το χρέος, μέσω μιας επιμήκυνσης για παράδειγμα, ενός συμβιβασμού ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Γιατί η συζήτηση για το χρέος δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αφορά συνολικότερες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς.
Καμία σχέση φυσικά με το πανηγυρικό κλίμα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, με όλες αυτές τις γελοιότητες «περί γραβάτας», που μόνο στόχο έχουν να αποσπάσουν την προσοχή από τις συνέπειες των σκληρών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση. Όπως επίσης ποτέ δεν είπαμε ότι αποκλείουμε να υπάρχει και ανάκαμψη της οικονομίας. Μετά από 8-9 χρόνια κρίσης, με τα μέτρα αυτά που έχουν παρθεί, με την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί και από τους προηγούμενους και από τους σημερινούς, με τις ιδιωτικοποιήσεις, με τη συγκέντρωση της αγοράς σε όλο και λιγότερα χέρια -να σας θυμίσω τη ρύθμιση για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τις συνέπειες που θα έχει για μικρούς αυτοαπασχολούμενους κλπ.- βεβαίως και επενδυτές μπορεί να έρθουν και επενδύσεις μπορεί να γίνουν, γιατί οι προοπτικές κερδοφορίας, πάνω σε αυτή τη σκλαβιά, πάνω σε αυτά τα ερείπια εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, είναι μεγάλες.
Όμως και στη μία περίπτωση, όσον αφορά τη ρύθμιση του χρέους και στην άλλη, την ανάκαμψη της οικονομίας, υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί: Αυτό θα είναι σε όφελος του ελληνικού λαού, των εργαζομένων; Θα παρθούν πίσω, δηλαδή, οι 600 μνημονιακοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί; Μήπως δεν θα υλοποιηθούν τα μέτρα που ψηφίστηκαν μόλις προχτές; Θα πάψει η επιτροπεία, που είναι υποχρεωτική για όλες τις χώρες της ΕΕ, έχουν δεν έχουν μνημόνια; Φυσικά και όχι. Όλα αυτά θα συνεχίσουν να ισχύουν και στη μία και στην άλλη περίπτωση κι όχι απλά θα συνεχίσουν να ισχύουν, θα είναι και η προϋπόθεση για να υπάρχει και ρύθμιση του χρέους και ανάκαμψη της οικονομίας.
Άρα, κατά τη γνώμη μας, το κρίσιμο ζήτημα είναι να μην περιμένει, να μην προσδοκά ο λαός από μία «ματωμένη ανάπτυξη». Να οργανώσει τον αγώνα του, την πάλη του. Οι κινητοποιήσεις της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ελπιδοφόρες, αλλά πρέπει να έχουν διάρκεια, συνέχεια. Όχι μόνο να στρέφονται ενάντια σε μία κυβέρνηση που υλοποιεί αυτά τα μέτρα, χτες ήταν μια άλλη, αύριο θα είναι μια άλλη, αλλά ενάντια στην εξουσία, στην οικονομία του κεφαλαίου, που για να ανακάμψει πρέπει να οδηγήσει το λαό σε μια μεγαλύτερη χρεοκοπία.

Η αναμνηστική φωτογραφία της Συνάντησης
Την επίσημη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην ιμπεριαλιστική επέμβαση σε Συρία και Ιράκ με πρόσχημα την καταπολέμηση του «Ισλαμικού Κράτους» και την αύξηση των πολεμικών δαπανών όλων των χωρών - μελών προκειμένου να φτάσουν σε εθνικό επίπεδο το 2% του ΑΕΠ, αποφάσισαν οι αρχηγοί των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ κατά τη σημερινή συνάντησή τους στις Βρυξέλλες.
Η συνάντηση έλαβε χώρα τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη και τα νέα επικίνδυνα σχέδια για ενίσχυση της ΝΑΤΟικής παρουσίας και εμπλοκής στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

«Ισχυρό μήνυμα» εμπλοκής στην επέμβαση στη Συρία

Στη συνάντηση, που έγινε επ' αφορμή των εγκαινίων των νέων γραφείων του ΝΑΤΟ, αποφασίστηκε η συμμετοχή και επισήμως του ΝΑΤΟ στο Συνασπισμό κατά του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους», που όπως είπε ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, «στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα ότι είμαστε ενωμένοι ενάντια στην τρομοκρατία», αλλά ταυτόχρονα «θα αποτελέσει και μια στέρεη πλατφόρμα πιο ενισχυμένης και πρακτικής υποστήριξης».
Στο ίδιο μοτίβο, του αντιτρομοκρατικού αγώνα, αποφασίστηκε η σύσταση ενός κόμβου συγκέντρωσης, ανάλυσης και διάχυσης κατόπιν στους «συμμάχους» πληροφοριών σχετικά με τη δράση των τρομοκρατών. Αποφασίστηκε, ακόμα, να ορίσουν έναν «Συντονιστή» του ΝΑΤΟ στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία.
Ο Στόλτενμπεργκ έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι η συμμετοχή σε τέτοιο «αγώνα» δεν θα αφορά και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ επί του εδάφους, καθώς υπάρχουν χώρες, όπως Γερμανία και Γαλλία, που αντιδρούν λέγοντας πως έτσι επιταχύνουν μια ανοικτή σύγκρουση με τη Ρωσία στη Συρία.
Δεύτερο σημείο που απασχόλησε τη Συνάντηση αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στις Βρυξέλλες, ήταν η κατά τον Στόλτενμπεργκ «πιο δίκαιη κατανομή βαρών», μεταξύ των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας, όπως επιμένει η κυβέρνηση Τραμπ. Το «ποιοτικό» και άκρως επικίνδυνο στοιχείο των όσων συζήτησαν χτες, δεν είναι «απλά» ότι όλες οι χώρες θα πιάνουν το στόχο - όπως είχε καταληχτεί ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας το 2014 - 2% του ΑΕΠ τους να πηγαίνει σε στρατιωτικές δαπάνες.
Σε αυτό το πλαίσιο, χτες αποφάσισαν κάθε κράτος - μέλος να καταρτίζει κάθε χρόνο ένα «Εθνικό Σχέδιο», με το οποίο να ενημερώνει και να δεσμεύεται έναντι της λυκοσυμμαχίας για την τέτοια συνεισφορά του στους στόχους της.
Η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική αστική τάξη γενικότερα, διεκδικούν δάφνες και σε αυτό το επίπεδο, καθώς πιάνουν το στόχο του 2%, και στέλνουν μέσα και προσωπικό σε ΝΑΤΟικές αποστολές και επιχειρήσεις, με έμφαση στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο. Ζώνη που αρμόδιες στρατιωτικές πηγές χαρακτηρίζουν «ζώνη εθνικού συμφέροντος» και «ζωτικό χώρο» για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης.
Ταυτόχρονα, καθότι η Ρωσία παραμένει πάντα στην ατζέντα τους, όπως τόνισε και ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, στο περιθώριο της Συνάντησης διακινήθηκαν και κάποια επιμέρους στοιχεία για τις πρόσθετες δυνάμεις που έχει προωθήσει, το τελευταίο διάστημα, το ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Πιέσεις από Τραμπ για αύξηση δαπανών

Στην άτυπη σύνοδο έγιναν εμφανείς και οι ενδοαστικές αντιθέσεις ανάμεσα στους εταίρους της λυκοσυμμαχίας για το μοίρασμα των βαρών αλλά και της λείας, με τον Ντόναλντ Τραμπ να ζητά από τις χώρες μέλη να πληρώσουν «το μερίδιό τους».
Στην ομιλία του στη σύνοδο του ΝΑΤΟ o Αμερικανός πρόεδρος κάλεσε όλες τις χώρες - μέλη του να εστιάσουν στη μάχη εναντίον της «τρομοκρατίας» και της «ρωσικής απειλής», επαναδιατυπώνοντας την κριτική του απέναντι στις χώρες της Συμμαχίας που «οφείλουν τεράστια χρηματικά ποσά» στην Βορειοατλαντική Συμμαχία.
«Το ΝΑΤΟ στο μέλλον θα πρέπει να εστιάζει στην τρομοκρατία και στη μετανάστευση, καθώς και στις απειλές που θέτει η Ρωσία στα ανατολικά και νότια σύνορα του ΝΑΤΟ», τόνισε κατά την ομιλία του ο Τραμπ. «Για αυτούς τους λόγους είπα απευθείας στον (γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς) Στόλτενμπεργκ και στις χώρες του Οργανισμού ότι πρέπει να πληρώνουν το μερίδιό τους και τις οικονομικές τους υποχρεώσεις», σημείωσε, εκφράζοντας την λύπη του ότι «τα 23 από τα 28 κράτη - μέλη εξακολουθούν να μην πληρώνουν την συμμετοχή τους».

Με αφορμή το Γιούρογκρουπ της περασμένης Δευτέρας, εντείνεται τις τελευταίες ώρες η προσπάθεια να φτιαχτεί κλίμα συναίνεσης πάνω στο ζήτημα του χρέους, παρουσιάζοντας τη διευθέτησή του ως «εθνική υπόθεση», από την οποία εξαρτάται ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Ενδεικτικά, γραφόταν χτες στον Τύπο ότι «η προσπάθεια για τη ρύθμιση του χρέους οφείλει να είναι εθνική υπόθεση (και) ζήτημα εθνικής επιβίωσης (...) Αν δεν λυθεί το θέμα του χρέους η χώρα θα βρίσκεται επί μονίμου βάσεως στο παγκόσμιο οικονομικό περιθώριο, η πολυθρύλητη και αναγκαία ανάπτυξη δεν μπορεί να ξεκινήσει». «Στην υπόθεση του χρέους είναι απαραίτητη η εθνική συνεννόηση» δήλωνε από την πλευρά του ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης. Ανάλογες αιχμές υπήρχαν συνολικά στην αρθρογραφία του αστικού Τύπου.
Είναι φανερό ότι στήνουν παγίδα στο λαό. Γιατί σ' αυτόν απευθύνονται πραγματικά οι υποδείξεις για συναίνεση, με διαμεσολάβηση της κυβέρνησης και όλων των αστικών κομμάτων, που στοιχίζονται πίσω από το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, παρά τις μεταξύ τους υπαρκτές διαφορές σε πλευρές της διαχείρισης.
Τα «προαπαιτούμενα» της δεύτερης «αξιολόγησης» είναι σκληρά για το λαό και αυτό θα φανεί σε όλη του τη διάσταση όταν μπουν σε εφαρμογή, παράλληλα με την «ωρίμανση» παλιότερων αντιλαϊκών μέτρων. Το κακό όμως δεν σταματάει εκεί. Οποιαδήποτε ρύθμιση του χρέους θα συνοδεύεται με μέτρα και περικοπές στο διηνεκές, στο όνομα της «βιωσιμότητας». Που σημαίνει θυσίες δίχως τέλος για το λαό, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και ένταση της φτώχειας.
Αυτό απέδειξε η συζήτηση και στο τελευταίο Γιούρογκρουπ. Μάλιστα, στη χτεσινή του παρέμβαση από το υπουργείο Περιβάλλοντος, ο Αλ. Τσίπρας προετοίμασε το έδαφος για ένα παρατεταμένο μνημόνιο διαρκείας, προαναγγέλλοντας επί της ουσίας την αποδοχή του σχεδίου Σόιμπλε για το χρέος, ενδεχόμενα με μικρές αλλαγές, για τις οποίες υποτίθεται ότι μάχεται η κυβέρνηση.
Η αντιλαϊκή κλιμάκωση θεωρείται δεδομένη και αναγκαία από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γι' αυτό αναθερμαίνουν το «αφήγημα» της «εθνικής υπόθεσης», για να συναινέσει ο λαός σε παλιά και νέα μέτρα, που είναι προαπαιτούμενα για τη διευθέτηση του χρέους και την ανάκαμψη της οικονομίας, από την οποία μόνο το κεφάλαιο θα δει καλό.
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση εμφανίζεται «άμοιρη ευθυνών», αποδίδοντας στην αντιπαράθεση Γερμανίας - ΔΝΤ την όποια εξέλιξη γύρω από τη διευθέτηση του χρέους. Χτες, μάλιστα, η κυβέρνηση ανέσυρε τα περί «αλληλεγγύης των χωρών του Νότου», επειδή Γαλλία και Ιταλία, για τα δικά τους συμφέροντα απέναντι στη Γερμανία κράτησαν στάση αμφισβήτησης του σχεδίου Γερμανίας - ΔΝΤ.
Είναι βέβαιο ότι γύρω από τα ζητήματα του χρέους γενικά παίζεται «χοντρό» παιχνίδι και εκφράζονται ανταγωνισμοί με πολύ μεγαλύτερο βάθος από αυτό που βγαίνει στην επιφάνεια, τόσο ανάμεσα στην Ευρωζώνη και άλλες οικονομίες - μέλη του ΔΝΤ, όσο και στο εσωτερικό της.
Αυτό, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει την πρώτη ευθύνη για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, προκειμένου να πετύχει καλύτερους όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η ΕΕ - Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Επομένως, πραγματική διέξοδος για τον λαό μπορεί να υπάρξει μόνο αν δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση, στα κόμματα και τις διακρατικές ενώσεις, μέσα από τις οποίες υπηρετούνται τα συμφέροντά του σε βάρος του λαού. Με οργάνωση της πάλης για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget