06/28/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

«Οι θέσεις μας είναι ένα σκληρό πλαίσιο μέτρων. Θα πίστευε κανείς ότι δεν διαφέρει από ένα σχέδιο δανειστών. Πιστεύουμε ως ευρωπαϊστές ότι πρέπει να κάνουμε κινήσεις». Τάδε έφη Γιάνης Βαρουφάκης, κι αφού το λέει ο υπουργός Οικονομικών, γιατί να το αμφισβητήσουμε; Ακριβώς έτσι είναι. Οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης κάλλιστα θα μπορούσε να είχαν κατατεθεί από τους ίδιους τους δανειστές. Ευρωπαϊστές αμφότεροι νοιάζονται για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου κι αυτό καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι όποιες προτάσεις τους. Επιμέρους θέσεις τους, που εκφράζουν ανταγωνιστικές μερίδες του κεφαλαίου, δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στο κύριο, κι αυτό παραμένει ένα: Πώς θα εξασφαλίζεται όλο και φτηνότερη εργατική δύναμη. Αυτό είναι το ψαχνό κι αυτό προσπαθεί να παρουσιάσει σαν ψάρι η κυβέρνηση.



Στη μέγκενη των Βρυξελλών η χώρα», ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος αστικής εφημερίδας την Παρασκευή. Μπα, τώρα αντιλήφθηκαν τα αστικά επιτελεία τι πρεσβεύουν οι Βρυξέλλες; Ο λαός μας τουλάχιστον 35 χρόνια βρίσκεται στη μέγκενη της Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου, ασφυκτιά και ματώνει για λογαριασμό της. Τώρα τα αστικά ΜΜΕ «είδαν το φως το αληθινό»; Δεν είδαν τι σήμαινε για τα λαϊκά συμφέροντα η ένταξη στην ΕΟΚ το 1981; Δεν κατάλαβαν τι δρομολογούνταν με το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τα υπόλοιπα Σύμφωνα που ακολούθησαν; Οχι, δεν καθυστέρησαν να κατανοήσουν την πραγματικότητα οι αστοί και οι προπαγανδιστές τους. Γνωρίζουν πολύ καλά τι αντιπροσωπεύει η ΕΕ για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Εκτός αυτού, η όψιμη αναγνώριση εκ μέρους τους, και πάλι επιχειρεί να θολώσει τα πράγματα, αφού η ντόπια αστική τάξη καθόλου δεν υποφέρει από τις Βρυξέλλες, καθώς οι αποφάσεις και οι κατευθύνσεις της όλα αυτά τα χρόνια την εξυπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο. Ομως, υπάρχει και η διαπάλη της ελληνικής αστικής τάξης με τους ανταγωνιστές της για την υπεράσπιση των συμφερόντων της, αυτή προκαλεί την γκρίνια και την κριτική της απέναντι στην ΕΕ. Σε αυτή την κριτική θέλουν να στρατεύσουν και το λαό. Οι δυνάμεις αυτές ακόμα και όταν σηκώνουν την «αντι-ΕΕ» ρητορική, καθόλου δεν τους ενδιαφέρουν τα λαϊκά συμφέροντα. Τους δικούς τους στόχους πάλι υπηρετούν.

Χτες, Σάββατο, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε εκτενή αποσπάσματα από τα πρακτικά μιας συζήτησης στη Βουλή ανάμεσα στο φασιστοειδές Μ. Αρβανίτη, βουλευτή της Χρυσής Αυγής, και τον υπουργό Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Βούτση. Η συζήτηση αφορά Ερώτηση του πρώτου, με την οποία ζητά να ασκηθούν πειθαρχικές διώξεις στον δήμαρχο Πάτρας, Κ. Πελετίδη, επειδή έδωσε την αυτονόητη εντολή στις υπηρεσίες του δήμου του, ώστε να μη διευκολύνεται η δράση της Χρυσής Αυγής. Αφού, λοιπόν, ο υπουργός της «Αριστεράς» είπε ότι διαφωνεί με την ενέργεια του δημάρχου Πάτρας, στη συνέχεια ακολούθησε μία εντυπωσιακή παρέμβαση - εγκώμιο του χρυσαυγίτη βουλευτή προς τον υπουργό.
«Κύριε υπουργέ, σας έχω θαυμάσει σε ανύποπτο χρόνο για δύο λόγους: Πρώτον, για την ευθύτητά σας. Κι αυτό δεν είναι ένα ρητορικό σχήμα δικό μου ή ένας χαρακτηρισμός προς επιδαψίλευσιν κάποιων επαίνων. Σας θυμούμαι ακόμη από του βήματος της Βουλής να κατηγορείτε τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με εύσχημο αλλά ευθύ τρόπο, γιατί διώκει τη Χρυσή Αυγή και ότι πάει να μας εξαφανίσει. Το ενθυμούμαι πολύ καλά. Αυτό ήταν και είναι προς τιμήν σας».
Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Με εντολή του υπουργού Υγείας, Παναγιώτη Κουρουμπλή, ο ΕΟΠΥΥ προχώρησε στην πληρωμή νοσηλίων σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ, αναφέρεται σε προχτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου. «Τα ποσά αυτά, συνεχίζει η ανακοίνωση, που αποτελούν ίδια έσοδα των νοσοκομείων, θα διατεθούν πρωτίστως για την πληρωμή του επικουρικού προσωπικού (ιατρικού - νοσηλευτικού)».
Από «ίδια έσοδα», λοιπόν, η πληρωμή του επικουρικού προσωπικού, όπως απαιτεί ακριβώς η λογική της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων ως επιχειρήσεων. Μια λογική που έρχεται να «κουμπώσει» στην αντιλαϊκή πολιτική, που στέγνωσε τα δημόσια νοσοκομεία από κονδύλια για λειτουργικές δαπάνες. Ούτε κι αυτόν το ...μνημονιακό προϋπολογισμό που προβλέπει 1,39 δισ. ευρώ για το 2015 δεν τηρεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αντί να έχει ενισχύσει τα νοσοκομεία με τα μισά απ' αυτά, η κρατική επιχορήγηση που έχει φτάσει στα δημόσια νοσοκομεία είναι λίγο περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, τα 131 νοσοκομεία της χώρας λειτουργούν με την επιχορήγηση ενός μήνα!
Ετσι, ακριβώς, σκίζονται τα μνημόνια!!!


Ανεξάρτητα από το πότε θα ολοκληρωθεί η συμφωνία και τους όρους που αυτή θα περιλαμβάνει, η πολιτική της κυβέρνησης κρίνεται από το κείμενο των 47+8 σελίδων που παρουσίασε στους δανειστές και το οποίο χαρακτηρίστηκε ως μια «καλή βάση για συζήτηση».
Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που περιγράφεται σ' αυτήν την πρόταση.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει 7,9 δισ. ευρώ επιπλέον βάρη για το λαό μόνο για να κλείσει το δεύτερο μνημόνιο.
Προβλέπει μείωση των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, αύξηση του ΦΠΑ για είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για χιλιάδες ασφαλισμένους.
Ολα αυτά έρχονται να προστεθούν στα μέτρα και στα χαράτσια που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τα οποία, με κάποιες «ανώδυνες» εξαιρέσεις, παραμένουν σε πλήρη ισχύ.
Αλλωστε, αυτό το ομολογεί η ίδια η κυβέρνηση, τόσο στο κείμενο της συμφωνίας που υπέγραψε στις 20 Φλεβάρη, όσο και στο τελευταίο κείμενο που απέστειλε ο Αλ. Τσίπρας στον πρόεδρο της Κομισιόν, με τις θέσεις του για τη συμφωνία.
Επομένως, και ο πλέον δύσπιστος μπορεί σήμερα να δει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων, αλλά κάνει και κάτι παραπάνω:
Κοροϊδεύει ασύστολα το λαό ότι οι συμφωνίες που κλείνει για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι μια αναγκαία «παρέκκλιση» από την πολιτική της και ότι μόλις περάσει τον σκόπελο της συμφωνίας, ανοίγει ο δρόμος για να εφαρμόσει σε βάθος χρόνου όσα εξήγγειλε προεκλογικά.
Το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «η ελπίδα έρχεται» αποδείχτηκε τρικ, για να κρυφτεί η ...λεπίδα που έκρυβε πίσω από την πλάτη του για το λαό.
Η αξιοπρέπεια του λαού που έλεγε ότι θα προασπίσει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, καταρρακώνεται κι άλλο από την προσπάθεια της κυβέρνησης να τον εξαπατήσει, ακόμα και τώρα που οι μάσκες έπεσαν και αποκαλύπτεται ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής της.
Χρήσιμα συμπεράσματα
Οι εξελίξεις όμως επαληθεύουν και κάτι άλλο: Οτι τα γιαλαντζί «αντιμνημονιακά» συνθήματα και τα «κινήματα» που στήθηκαν γύρω από αυτά, το μόνο που έκαναν ήταν να παίξουν το ρόλο του καταλύτη σε αλλαγές που είχε ανάγκη το αστικό πολιτικό σύστημα.
Η «νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων», όπως χαρακτηρίστηκε η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε το λαό πέντε μήνες μετά στα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους.
Εκανε όμως και κάτι ακόμα: Επέβαλε στο κίνημα βήμα σημειωτόν, αν όχι οπισθοχώρηση, με τη συνειδητή καλλιέργεια κάλπικων ελπίδων ότι τα προβλήματα θα λυθούν από μια «κυβέρνηση της αριστεράς», ότι τα συνδικάτα είναι σύμμαχοι της κυβέρνησης και όχι φορείς υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων, σε αντιπαράθεση με αυτήν και με την εργοδοσία.
Αυτό είναι ένα δίδαγμα σημαντικό για τη συνέχεια. Γιατί αν ο λαός δεν αποφασίσει να βγει οργανωμένος στο προσκήνιο, τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Τώρα πρέπει ο λαός να προτάξει τις δικές του κόκκινες γραμμές απέναντι σε όλους εκείνους που τον φτωχαίνουν καθημερινά, που τον εξαθλιώνουν, τον αφήνουν χωρίς δουλειά, χωρίς μεροκάματο, χωρίς τα απαραίτητα για την οικογένειά του, χωρίς στοιχειώδεις παροχές Υγείας και Πρόνοιας.
Απέναντι σε εκείνους που τον κορόιδεψαν συνειδητά και συνεχίζουν να τον κοροϊδεύουν, λέγοντας ότι τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση στους δανειστές έχουν «αναδιανεμητικό χαρακτήρα» υπέρ των φτωχότερων και ότι για πρώτη φορά πληρώνουν και οι πλούσιοι.
Θέλει πραγματικά θράσος να απευθύνεσαι με τέτοια γελοία επιχειρήματα σε ανθρώπους τσακισμένους από τα μέτρα των προηγούμενων και να τους λες ότι η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η μείωση κατά 8% στις επικουρικές συντάξεις (αυτή είναι η πραγματική μείωση που προτείνει η κυβέρνηση), η αύξηση κατά 10% της τιμής βασικών καταναλωτικών προϊόντων είναι μέτρα που θίγουν το κεφάλαιο και απαλύνουν τα βάρη για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Ανάγκη κλιμάκωσης με απεργία
Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα της ευθύνης για όλους. Οχι μόνο στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Από τα ίδια τα πράγματα μπαίνει η ανάγκη κλιμάκωσης με πανεργατική απεργία ενάντια στη νέα συμφωνία - λαιμητόμο, όποτε κι αν έρθει στη Βουλή. Δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν ήδη αποφασίσει απεργία και δουλεύουν για την επιτυχία της ανεξάρτητα από το πότε θα κηρυχτεί.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι κομμουνιστές και οι άλλοι αγωνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές του, κράτησε αναμμένη τη φλόγα των αγώνων, τόσο την περίοδο που «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» της καταστολής, της συκοφαντίας και της προβοκάτσιας των προηγούμενων κυβερνήσεων, όσο και την περίοδο που στην κυβέρνηση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί με άλλα μέσα να επιβάλει σιωπητήριο στο κίνημα και να βάλει τον κόσμο να διαδηλώνει υπέρ της πολιτικής του.
Εκατοντάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, δεν έπαψαν λεπτό να προειδοποιούν για τις συνέπειες που έχει για το λαό το κλίμα ανοχής και αναμονής που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές και οι συνεργάτες τους στο κίνημα.
Δεν σταμάτησαν, με επιμονή και κόντρα στο ρεύμα, να παλεύουν για την οργάνωση της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση νέων δυνάμεων στα συνδικάτα, την ανασύνταξη του κινήματος μέσα σ' ένα ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον.
Δεκάδες μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν αυτήν την περίοδο έχουν τη σφραγίδα των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Αλλά και εκείνων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που, χωρίς να συμφωνούν σε όλα με τις ταξικές δυνάμεις, συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες τους, κρατούν ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας μαζί τους.
Οι κινητοποιήσεις αυτές, από τη στάση εργασίας για να πληρωθούν δεδουλευμένα, μέχρι τις κλαδικές απεργίες για τις Συλλογικές Συμβάσεις, κι από τις παρεμβάσεις για να ανακληθούν απολύσεις, μέχρι τα μεγάλα συλλαλητήρια στις 11 και 23 Ιούνη, αναδεικνύουν τις «κόκκινες γραμμές» που πρέπει να έχει το κίνημα απέναντι στους δικούς του αντιπάλους: Το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους.
Καμία θυσία για το κεφάλαιο
Ποιες είναι αυτές; Πρώτα απ' όλα να μην πληρώσει ο λαός την καπιταλιστική ανάκαμψη, όπως πλήρωσε την καπιταλιστική κρίση. Γιατί αυτό του ζητάνε τώρα με ένα στόμα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου: Να βάλει πλάτη με νέες θυσίες για να επανεκκινήσει η οικονομία μετά από έξι χρόνια κρίσης. Αυτή είναι η «φιλοσοφία» των μέτρων που παρουσίασε η κυβέρνηση σαν βάση για συμφωνία.
«Κόκκινη γραμμή» για το λαό πρέπει να είναι η ανάκτηση των απωλειών που είχε στη διάρκεια της κρίσης. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο, παρά μόνο με το ξήλωμα ενός προς έναν όλων των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων.
Αυτό το δίκαιο αίτημα, που το καπηλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει τις εκλογές, είναι ανάγκη να αποτελέσει στόχο πάλης ενός ρωμαλέου ταξικού κινήματος, που δεν κολακεύεται από τις αντιμνημονιακές κορόνες μερίδων της αστικής τάξης.
Από εκείνους, δηλαδή, που διεκδικούν το «τέλος της λιτότητας» μόνο σε ό,τι αφορά τα κονδύλια και τα προνόμια που στερούνται οι ίδιοι στο πλαίσιο μιας περισσότερο περιοριστικής διαχείρισης.
«Κόκκινη γραμμή» για το λαό πρέπει να είναι το ξήλωμα όλης της αντιλαϊκής - αντεργατικής νομοθεσίας που φόρτωσαν στην πλάτη του οι κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες, εκσυγχρονιστικές και αριστερές. Μαζί και των νόμων και οδηγιών της ΕΕ που ενσωματώνονται στην ελληνική νομοθεσία.
Ο άλλος δρόμος, επίκαιρος και αναγκαίος
«Κόκκινη γραμμή» όμως πρέπει να είναι και η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που απαιτεί ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της πολιτικής και της οικονομίας.
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την εκπλήρωσή τους, αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος των καπιταλιστών, στέκονται εμπόδιο.
Ωστόσο, οι σύγχρονες ανάγκες του λαού, στο επίπεδο που το επιτρέπουν σήμερα η ανάπτυξη της τεχνικής, της επιστήμης, η ίδια η παραγωγικότητα της εργασίας και ο πλούτος που παράγεται από αυτή, είναι η μόνη αλάθητη πυξίδα για το πού πρέπει να κατευθύνεται η πάλη του λαού.
Μόνο με αυτό το κριτήριο θα βρίσκει τοίχο η επιχειρηματολογία των κομμάτων του κεφαλαίου ότι «δεν αντέχει η οικονομία», ότι «ανάπτυξη φέρνουν οι ιδιωτικές επενδύσεις», ότι η ασφάλιση και η Υγεία είναι ατομική ευθύνη του καθενός.
Μόνο μ' αυτό το κριτήριο ακυρώνεται η προπαγάνδα ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι μονόδρομος, όπως και η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Μόνο μ' αυτόν τον προσανατολισμό, που στη ζωή θα δένεται με τη δράση της Λαϊκής Συμμαχίας, ο λαός θα βλέπει ολοένα και πιο άφοβα τη ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους, θα διεκδικεί να πάρει ο ίδιος την εξουσία.

Βάζουν το λαό να διαλέξει ανάμεσα στην πρόταση - λαιμητόμο των δανειστών και στην πρόταση - καρμανιόλα της κυβέρνησης...
Με το δημοψήφισμα που ανήγγειλε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το περιεχόμενο που του δίνει και την επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν τα στελέχη της, είναι σαφές ότι ουσιαστικά καλεί το λαό να εγκρίνει τη δική της πρόταση προς τους δανειστές, η οποία ωστόσο αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος που συμπληρώνεται από την πρόταση των «θεσμών».
Παίζοντας στο ίδιο αντιλαϊκό γήπεδο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από τη μία και οι «θεσμοί» της τρόικας από την άλλη προβάλλουν «λύσεις» και αλλεπάλληλα κείμενα προτάσεων, που παραπέμπουν το λαό από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και από το ένα στο άλλο «ισοδύναμο» αντιλαϊκό μέτρο. Γι' αυτό η πρόταση για δημοψήφισμα είναι αφενός «κάλπικη», αφετέρου ένας ακόμη εκβιασμός υποταγής του λαού στη σφαγή του από το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους.
Οι προτάσεις της συγκυβέρνησης και των δανειστών είναι «ομόσταυλες» και «ομογάλακτες», βγαλμένες από τα κιτάπια του κεφαλαίου και τις πάγιες αξιώσεις του, γι' αυτό και αμφότερες οδηγούν σε νέα μέτρα συνέχισης της χρεοκοπίας του λαού, παράλληλα με τη συνέχιση των προηγούμενων μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων που προβλέπονται σε αυτά και που βέβαια διατηρούνται σε ισχύ και μάλιστα στο ακέραιο.
Με ή χωρίς τα κάλπικα διλήμματα, όπως αυτά που στήνει η συγκυβέρνηση, από τις επόμενες μέρες, ο λαός θα βρεθεί αντιμέτωπος με την καταιγίδα των μέτρων, με τις βαριές ανατιμήσεις στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, με τα μέτρα που φέρνουν παραπέρα μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, καθώς και με τις σαρωτικές αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που αφορούν στη συμπίεση των κρατικών κονδυλίων, τα οποία σχετίζονται με τις ανάγκες του.
Σ' αυτό το πλαίσιο, ο λαός και μπορεί και πρέπει να χαράξει τις δικές του «κόκκινες γραμμές», να σηκώσει το δικό του ανάστημα, απέναντι στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τα μονοπώλιά της, τα αστικά κόμματα, το πολιτικό προσωπικό και τους κάθε είδους διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος, στην εξουσία του κεφαλαίου.
Την ίδια ώρα, η εμπλοκή της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης εκδηλώνεται σε ζητήματα ξένα όσο και εχθρικά για το λαό, πρώτα και κύρια σε ό,τι αφορά τους όρους χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους και τη διαχείριση του κρατικού χρέους. Το όλο σκηνικό στήνεται με φόντο τους γενικότερους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις κυβερνήσεις τους και βέβαια για λογαριασμό των μονοπωλίων που καθένας απ' αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί.
Το πακέτο με τα αντιλαϊκά μέτρα που προτείνεται από τη συγκυβέρνηση, φτάνει στα 8 δισ. ευρώ για το διάστημα μέχρι το τέλος του 2016.
Η πρόταση - λαιμητόμος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
«Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού» τιτλοφορείται η πρόταση - λαιμητόμος για το λαό, που κατέθεσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους «θεσμούς» της τρόικας, στο πλαίσιο του Γιούρογκρουπ της περασμένης Δευτέρας (22/6). Και βέβαια, κάθε άλλο παρά τυχαία, τον ίδιο ακριβώς τίτλο έχει και η πρόταση των «θεσμών», με μικροδιαφοροποιήσεις σε ό,τι αφορά το αντιλαϊκό περιεχόμενο.
Σ' αυτό το πλαίσιο, αποδίδουν εύσημα στο σημερινό μνημόνιο που συμφωνήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και στα αποτελέσματα που αυτό επέφερε, τονίζοντας χαρακτηριστικά:«Σήμερα, τα δημόσια οικονομικά κινούνται σε μια πιο βιώσιμη τροχιά, σε σύγκριση με την περίοδο πριν από την κρίση, αν και η δημοσιονομική κατάσταση επιδεινώθηκε τους τελευταίους μήνες, λόγω της αβεβαιότητας». Οπως προκύπτει, στέκονται αυτοκριτικά στη μέχρι τώρα διαχείριση της δικής τους διακυβέρνησης, για τις «αβεβαιότητες» που διαπίστωναν επί καιρό τα εγχώρια αστικά επιτελεία, σχετικά με τη διαμόρφωση της αντιλαϊκής συμφωνίας.
Παράλληλα, ανοιχτά και απροκάλυπτα ομολογούν τη συμφωνία και με το πρώτο και με το δεύτερο μνημόνιο και ειδικότερα την αντιασφαλιστική επίθεση που εντάθηκε στο πλαίσιό τους, λέγοντας: «Οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012 έχουν μερικώς ωφελήσει τη βιωσιμότητα του γενικότερου συνταξιοδοτικού συστήματος, το οποίο στο παρελθόν ήταν κατακερματισμένο και δαπανηρό, μεταθέτοντας τα δυσβάστακτα βάρη στις μελλοντικές γενιές. Επιπλέον, πολύ πιο φιλόδοξα και θαρραλέα βήματα απαιτούνται για την ολοκλήρωση αυτών των μεταρρυθμίσεων και για ν' αντιμετωπιστούν οι πιέσεις στο σύστημα, που προκαλούνται από την οικονομική κρίση».
Η κυβερνητική πρόταση, ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει:
-- «Αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα πάρουν χρόνο για να αποδώσουν καρπούς, ενώ η μακροπρόθεσμη ανάκαμψη θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί ιδιωτικά και το εναρκτήριο λάκτισμα της ροής χρηματοδότησης των επενδύσεων θα χρειαστεί μια αρχική ώθηση». Λένε, δηλαδή, ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη θα έχει μεν όχημα τα ιδιωτικά κεφάλαια, όμως το «εναρκτήριο λάκτισμα» θα δοθεί από τα διακρατικά και κρατικά πακέτα ενίσχυσης των μονοπωλίων και των επιχειρηματικών ομίλων...
-- «Η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να επιβεβαιώσει την πλήρη υποστήριξή της για την εφαρμογή του καταλόγου των μεταρρυθμίσεων, μέσω μιας ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο μέσα σε λίγες μέρες, το οποίο θα περιλαμβάνει την απαραίτητη νομοθεσία για τον ΦΠΑ και άλλα μέτρα, απαραίτητα για την επίτευξη των συμφωνημένων δημοσιονομικών στόχων».Πρόκειται, δηλαδή, για την εφαρμογή της πρώτης από τιςπροαπαιτούμενες δράσεις που θα αναλάβει και μάλιστα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.
-- Δεσμεύονται για κατάθεση συμπληρωματικού κρατικού προϋπολογισμού για το β' εξάμηνο του 2015, με την κατάθεση νέου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016 - 2019, που προβλέπεται και στο «ευρωπαϊκό εξάμηνο».
-- «Οι αρχές δεσμεύονται να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στη βελτίωση των ελέγχων της διαδικασίας και των δαπανών του προϋπολογισμού». Σ' αυτό το επίπεδο, προβλέπεται η συγκρότηση Δημοσιονομικού Συμβουλίου που θα είναι «πλήρως λειτουργικό». Πρόκειται για το μέτρο της αυτόματης και οριζόντιας περικοπής δαπανών του προϋπολογισμού, σε περίπτωση αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους. Η κυβέρνηση, μάλιστα, έχει προτείνει ο έλεγχος και οι σχετικές αποφάσεις να γίνονται σε εβδομαδιαία βάση...
-- «Η ιδιωτική διαχείριση των ελληνικών τραπεζών θα γίνεται σεβαστή και η κυβέρνηση δεν θα επέμβει στη λήψη των καθημερινών αποφάσεων και τη διαχείριση των τραπεζών, οι οποίες θα συνεχίσουν να λειτουργούν με βάση τις αρχές της αγοράς». Την ίδια ώρα: «Η στρατηγική αυτή θα έχει στόχο να επιστρέψουν οι τράπεζες στην ιδιοκτησία ιδιωτών με την προσέλκυση διεθνών επενδυτών και για την επίτευξη ενός βιώσιμου προτύπου χρηματοδότησης σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο».
-- «Οι αρχές θα συνεχίσουν την εφαρμογή του οδικού χάρτη με το μοντέλο-στόχο της ΕΕ στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για το διαχωρισμό και θα λάβουν όλα τα μέτρα για την αύξηση του ανταγωνισμού», ενώ παράλληλα θα προχωρήσουν και στη «μεταρρύθμιση της αγοράς φυσικού αερίου».Αποκαλύπτεται ότι η πολιτική της κυβέρνησης κινείται στο πλαίσιο των δεσμεύσεων απέναντι στη στρατηγική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας. Παράλληλα, δεσμεύονται στους «θεσμούς» να «αναθεωρήσουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ με βάση το κόστος». Προ των πυλών εμφανίζονται και οιπαραπέρα ανατιμήσεις στα τιμολόγια ρεύματος των λαϊκών νοικοκυριών, με βάση και τους κανονισμούς που ισχύουν στην ενεργειακή αγορά της ΕΕ.
-- Μισθοί στο Δημόσιο«Οι αρχές θα υιοθετήσουν νομοθεσία για την ενιαία μισθολογική μεταρρύθμιση με ισχύ από 1η Γενάρη 2016, σύμφωνα με τους συμφωνημένους στόχους για το μισθολογικό κόστος, συμπεριλαμβανομένης τηςαποσυμπίεσης της κατανομής των μισθών σε σχέση με την ικανότητα, την απόδοση και την ευθύνη του προσωπικού της».
Το συγκεκριμένο μέτρο θα συνοδευτεί από την επιβολή ενός διαρκώς μειουμένου ορίου μισθολογικής δαπάνης, υπολογιζόμενου ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (!). Ειδικές παρεμβάσεις δρομολογούνται στα ειδικά μισθολόγια που ισχύουν σε κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (ένστολοι, γιατροί ΕΣΥ, δικαστικοί, διπλωμάτες), για τον «εξορθολογισμό» και την προσαρμογή με το νέο «ενιαίο μισθολόγιο», που θα εφαρμοστεί από την 1η Γενάρη 2016.
-- Ιδιωτικοποιήσεις: Μεταξύ άλλων δράσεων, οι αρχές θα προχωρήσουν σε άμεσα βήματα για την πώληση τωνπεριφερειακών αεροδρομίων, του Ελληνικού, θα οριστικοποιήσουν τους όρους για την πώληση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, του ΟΣΕ και την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Για την ακίνητη περιουσία, το ΤΑΙΠΕΔ θα καθορίσει τους ετήσιους στόχους εσόδων.
-- Πρωτογενή πλεονάσματα: Οπως αποκαλύπτεται, η κυβέρνηση δεσμεύεται «για την εξασφάλιση βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων μεσοπρόθεσμα, τα οποία θα μειώνουν σταθερά το χρέος, αλλά και τα οποία θα είναι σύμφωνα με τα πρωτογενή πλεονάσματα των άλλων οικονομιών της Ευρωζώνης με υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους». Ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει, δηλαδή, για την αποπληρωμή ενός χρέους που δεν είναι δικό του, την ίδια ώρα που μπαίνει σταθερά ως στόχος «η Ελλάδα να επανακτήσει σταδιακά την πρόσβαση στις αγορές», να προστεθούν δηλαδή κι άλλα βάρη στην πλάτη του λαού, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
-- Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, όχι μόνο το 2015, αλλά και το 2016. Επιπλέον, προβλέπεται η διασφάλιση του ίδιου εισπρακτικού στόχου, ύψους 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, μέσω αντιστάθμισης των όποιων μειώσεων προκύψουν από την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών επί των οποίων υπολογίζεται το χαράτσι. Μάλιστα, η πρόταση της συγκυβέρνησης προδιαγράφει μειώσεις στα όρια εισοδήματος μέχρι τα οποία προβλέπονται «ελαφρύνσεις» ή «απαλλαγές» στα φτωχότερα τμήματα του λαϊκού πληθυσμού. Επιπλέον, θα μειωθεί και το αφορολόγητο όριο, πάνω από το οποίο επιβάλλεται συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ (σήμερα 300.000 ευρώ).
-- Επιβολή φόρου με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ στο σύνολο των αγροτικών αποζημιώσεων, επιδοτήσεων και ενισχύσεων. Σ' αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει σε κατάργηση της ρύθμισης που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, σχετικά με την απαλλαγή των αγροτικών ενισχύσεων μέχρι το ποσό των 12.000 ευρώ...
Αυτή την πρόταση - καρμανιόλα αντιπαραθέτει η κυβέρνηση στους δανειστές, καλώντας το λαό να πει «όχι» στην πρότασή τους. Δηλαδή, να πει «ναι» στην κυβερνητική πρόταση. Σκύλλα και Χάρυβδη. Γι' αυτό ο λαός όχι μόνο να μην εγκλωβιστεί, αλλά να χαράξει ρότα ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο, την εξουσία τους.



Μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων της συγκυβέρνησης με την τρόικα, που τη βάφτισαν «θεσμούς», γίνεται φανερό - λίγες ώρες πριν από το Γιούρογκρουπ του Σαββάτου, οπότε γράφονταν αυτές οι γραμμές - ότι η «ελπίδα» δεν ήρθε, αλλά η «λεπίδα» έφτασε!
Και η «λεπίδα» αυτή, που ακονίστηκε και από τις δύο πλευρές, δανειστές και κυβέρνηση, αποδεικνύεται κοφτερή για τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών αλλά και των σημερινών συνταξιούχων.
Ταυτόχρονα, ενταφιάζεται και η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, για τον οποίο πλέον η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα διαμορφώνεται με τον μνημονιακό νόμο του 2013 και σύμφωνα με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας!
Γιατί όλες οι προτάσεις που είναι στο τραπέζι, είτε προέρχονται από την τρόικα, είτε από τη συγκυβέρνηση, οδηγούν στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση, υπηρετούν τον ίδιο στρατηγικό στόχο, που είναι ο περιορισμός των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και το «σάρωμα» όσων είχαν απομείνει από τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές.
Οι επιμέρους διαφορές στις προτάσεις τους δεν αλλάζουν το κύριο, που είναι: Η απρόσκοπτη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια και η προώθηση νέων μέτρων, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα νέες περικοπές στις συντάξεις που ήδη αποδίδονται, αλλά και στην Πρόνοια (π.χ. ΕΚΑΣ), αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα Ταμεία, ενώ η μείωση αυτή καθώς και η περικοπή κοινωνικών πόρων θα μεταφερθούν στις πλάτες των ασφαλισμένων.
Η συγκυβέρνηση δικαιώνει τα μνημόνια
Εκτός όμως από την οικονομική λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, με τα νέα επαχθή χαράτσια στις συντάξεις και τις νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πετυχαίνει και κάτι άλλο: Τη νομιμοποίηση των μνημονίων, την αναγνώριση και δικαίωση των ανατροπών που προηγήθηκαν στο Ασφαλιστικό, οι οποίες τώρα, «ω του θαύματος» (!) χαρακτηρίζονται «μεταρρυθμίσεις», όπως δηλαδή μονότονα επαναλάμβαναν για πέντε χρόνια όλα τα μνημόνια, οι εφαρμοστικοί νόμοι και τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ετσι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αρχική πρόταση της κυβέρνησης, που επιδόθηκε την περασμένη βδομάδα και δημοσιεύτηκε στην «Αυγή», «οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012 έχουν μερικώς ωφελήσει τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος... Επιπλέον, πολύ πιο φιλόδοξα και θαρραλέα βήματα απαιτούνται για την ολοκλήρωση αυτών των μεταρρυθμίσεων...».
Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διαφωνεί με τη στρατηγική που έχει χαραχτεί για το Ασφαλιστικό, αλλά έρχεται να καταθέσει και τα δικά της διαπιστευτήρια, να την περιβάλει με τη δική της αναγνώριση και ταυτόχρονα να δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή.
Γι' αυτό οι συγκεκριμένες προτάσεις και τα επιμέρους μέτρα που επεξεργάζεται, ακόμα και στις περιπτώσεις που αποκλίνουν απ' αυτά που προτείνουν οι «θεσμοί», αφορούν μόνο το ρυθμό εφαρμογής τους, δεν αντιστρατεύονται όμως καθόλου τον αντεργατικό και αντιλαϊκό τους χαρακτήρα.
Νέο χαράτσι 2,5 δισ. σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους
Αυτό άλλωστε προκύπτει από τα οικονομικά μεγέθη για το Ασφαλιστικό που περιέχονται στη δική της πρόταση, και όχι μόνο των «εταίρων». Ετσι, η ίδια η κυβέρνηση προτείνει περικοπές στη συνταξιοδοτική δαπάνη για φέτος 0,37% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ και 1,05% του ΑΕΠ για το 2016, δηλαδή νέες περικοπές ή «εξοικονομήσεις» ακόμα 1,8 δισ. ευρώ!
Και επειδή οι περικοπές αυτές, από τα μέτρα που προτείνονται, δεν θα είναι εφάπαξ, προκύπτει ότι θα είναι μόνιμου χαρακτήρα και άρα θα εφαρμόζονται στο διηνεκές!
Με αυτόν τον τρόπο, αντί για μέτρα υπέρ των χαμηλοσυνταξιούχων, όπως βάφτιζε τα ψίχουλα που υποσχόταν προεκλογικά και μετεκλογικά η συγκυβέρνηση, ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ, με την καταβολή της 13ης σύνταξης και τη μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές, φτάσαμε μετά από τόσο «σκληρή διαπραγμάτευση» να προτείνει νέα αφαίμαξη συνταξιούχων και ασφαλισμένων κατά 2,5 δισ. ευρώ επιπλέον τη διετία 2015 - 2016!
Ειδικότερα, τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση, με δεδομένο ότι μέχρι την τελευταία στιγμή συνεχιζόταν η κατάθεση προτάσεων και αντιπροτάσεων μέχρι να «κλειδώσουν» την τελική συμφωνία, περιλαμβάνουν:
-- Αύξηση εισφορών Υγείας στις κύριες συντάξεις. Η εισφορά αυξάνεται από το 4% στο 5% και αποδίδει 135 εκατ. ευρώ φέτος και 270 εκατ. το 2016. Αυτόματα, οι περικοπές στις κύριες συντάξεις διαμορφώνονται στο 1% και θα αρχίσουν να γίνονται φανερές στην «τσέπη» των συνταξιούχων, μέσω της αυξημένης παρακράτησης, πιθανότατα από φέτος τον Ιούλη.
-- Καθιέρωση εισφοράς Υγείας 5% στις επικουρικές συντάξεις, η οποία δεν υπήρχε μέχρι σήμερα. Ο στόχος των εσόδων από το νέο αυτό χαράτσι είναι 240 εκατ. ευρώ το 2016. Αυτόματα, επέρχεται αντίστοιχη μείωση (5%) σε όλες ανεξαιρέτως τις επικουρικές συντάξεις. Το χαράτσι θα επιβάλλεται στο αρχικό ποσό της σύνταξης και όχι στο πραγματικό που εισπράττουν σήμερα οι συνταξιούχοι μετά τις μειώσεις. Ως εκ τούτου η πραγματική μείωση θα ανέλθει στο 8% και αντιστοιχεί σε μία σχεδόν σύνταξη στη διάρκεια του χρόνου.
Τα νέα χαράτσια θα έχουν και οριζόντια εφαρμογή, δηλαδή θα εφαρμοστούν ανεξάρτητα από το ύψος των συντάξεων. Μάλιστα, η πρόταση της κυβέρνησης, όπως διατυπώνεται, μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός η επιβολή της παραπάνω εισφοράς για την Υγεία στην επικούρηση να αφορά και τις εισφορές των σημερινών εργαζομένων και όχι μόνο των συνταξιούχων.
-- Αύξηση της εισφοράς για επικουρικά ταμεία από 3% στο 3,5%, με στόχο 120 εκατ. ευρώ φέτος και 250 εκατ. το 2016. Το μέτρο αφορά επίσης τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα, και βέβαια θα έχει ως αποτέλεσμα την αντίστοιχη συμπίεση του εισοδήματός τους, ανάλογα με το ύψος των εισφορών για την επικουρική ασφάλιση.
-- Στην κλίνη του Προκρούστη έχει μπει και το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων. Μέχρι την τελευταία στιγμή για το συγκεκριμένο μέτρο διατυπώνονταν σειρά προτάσεων και αντιπροτάσεων για τον χρόνο εφαρμογής του, μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων, χωρίς όμως να αλλάζει το γεγονός ότι στο στόχαστρο έχουν μπει πάνω από 300.000 χαμηλοσυνταξιούχοι, οι οποίοι συμπλήρωναν τις πενιχρές τους συντάξεις με το επίδομα αυτό.
Συναρμολογούν τις νέες ανατροπές
Επιπλέον, στις παραπάνω περικοπές προστίθενται:
-- Η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μέσω της κατάργησης των ειδικών ορίων συνταξιοδότησης για περίπου 300.000 ασφαλισμένους. Το ηλικιακό όριο το οποίο διαμορφώνεται με την υπογραφή και του ΣΥΡΙΖΑ είναι το 67ο έτος. Για να αποτραπεί μάλιστα η έξοδος στη σύνταξη πριν από αυτή την ηλικία με μειωμένη σύνταξη θα προσαυξηθεί η ποινή (μείωση κατά 5% για κάθε χρόνο) κατά 10%! Ετσι, για έξοδο στο 66ο έτος, ένα χρόνο πριν το ανώτερο όριο, η μείωση θα είναι 16% επί της σύνταξης, ενώ στο 62ο έτος (πέντε χρόνια νωρίτερα) η συνολική μείωση θα είναι 40%, ποινή δηλαδή που καθιστά απαγορευτική μια τέτοια επιλογή.
-- Η ένταξη όλων των επικουρικών ταμείων στο ΕΤΕΑ, που θα σημάνει νέες μειώσεις σε όσα Ταμεία δεν υπάγονται μέχρι τώρα.
-- Παραπέρα κατάργηση «κοινωνικών πόρων» οι οποίοι επέχουν θέση εργοδοτικής εισφοράς, που θα οδηγήσει, από άλλο δρόμο, στη δραματική συρρίκνωση των επικουρικών αλλά και των εφάπαξ.
-- Νέες ενοποιήσεις Ταμείων κύριας σύνταξης και κυρίως μεγαλύτερη «διασύνδεση εισφορών και παροχών», η οποία αποτελούσε πάγια αξίωση των πιστωτών αλλά και βασική κατευθυντήρια αρχή της ΕΕ για τις συντάξεις.
-- Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων στη χρηματοδότηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και σταδιακή εναρμόνιση των εισφορών με αυτές του ΙΚΑ. Πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια ορισμένων Ταμείων κύριας ασφάλισης και ειδικά του ΟΓΑ, κάτι που θα οδηγήσει σεδραματικές περικοπές της χρηματοδότησης του ΟΓΑ (σήμερα χρηματοδοτείται κατά 80% από το κράτος) και κατά συνέπεια ακόμη και σε τριπλασιασμό των εισφορών στους αγρότες, οι οποίοι λαμβάνουν συντάξεις στο ύψος των προνοιακών επιδομάτων.
Οι νέες παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό, για τις οποίες δεσμεύεται η συγκυβέρνηση, επί της ουσίας κινούνται στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση με αυτές της τρόικας. Γιατί απώτερος στόχος, όπως διατυπώνεται και σε όλες τις αποφάσεις της ΕΕ, είναι η συρρίκνωση των δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων, που στηρίζονται στη μέχρι τώρα τριμερή χρηματοδότηση, η ανάπτυξη των «επαγγελματικών ταμείων» ασφάλισης στη θέση της επικουρικής, τα οποία δεν εγγυώνται το ύψος των παροχών, αλλά και η προώθηση των ακραιφνώς ιδιωτικών συμβολαίων ασφάλισης.
Μέσα από την προώθηση αυτού του στόχου, επιτυγχάνεται και η σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και η απαλλαγή των εργοδοτών από τις υποχρεώσεις τους στο σύστημα.
Με μνημονιακό νόμο ο κατώτερος μισθός
Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις της κυβέρνησης για τα Εργασιακά, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία αναφορά στην επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, αλλά δεσμεύεται ότι ο νέος κατώτερος μισθός θα καθορίζεται σύμφωνα με τον μνημονιακό νόμο της ΝΔ του 2013 (4172), ενώ υπάρχει μια γενική αναφορά για αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ, σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς, όπως το ILO! Δηλαδή, η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την «τεχνογνωσία» κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών που έχουν δοκιμαστεί στην ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων.
Σε ό,τι αφορά τον καθορισμό του κατώτερου μισθού, ο νόμος του 2013 προβλέπει: «Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών».
Με μια κουβέντα, ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται σύμφωνα με τα κριτήρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας (παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων).



«Κράτα γερά Αλέξη...». Ετσι προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, που γίνεται για τα συμφέροντα της εγχώριας άρχουσας τάξης, για να εμφανίσουν την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης ως φιλολαϊκή, που «για πρώτη φορά διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη».
Αυτό είναι κεντρικό κυβερνητικό επιχείρημα. Σε αντιδιαστολή με τα μέτρα των «θεσμών», τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση είναι δίκαια, έχουν «αναδιανεμητικό χαρακτήρα», μεταφέρουν βάρη και «στους πλούσιος».
Η πραγματικότητα βρίσκεται στον αντίποδα...
Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης, το περιεχόμενο των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκαλυπτικό, αποδεικνύουν τον ταξικό χαρακτήρα μιας αστικής κυβέρνησης, αποκαλύπτουν τι κρύβεται πίσω απ' το προσωπείο της «αριστερής κυβέρνησης».
Τα μέτρα είναι διαιώνιση της κοινωνικής αδικίας
Με τις αναφορές σε κοινωνική δικαιοσύνη, προσπαθούν να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα των νέων μέτρων και να συσκοτίσουν τις τεράστιες απώλειες που μετρά ήδη το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Ζητούν απ' το λαό ν' αποδεχτεί πως «ό,τι χάσαμε μέχρι τώρα, το χάσαμε» και να κρίνει τη «δικαιοσύνη» των μέτρων από εδώ και πέρα. Αν αθροίσουμε απώλειες μισθών και συντάξεων, αύξηση στη φορολογία, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, δραματική επιδείνωση σε Υγεία και Παιδεία και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, ανεργία και το πραγματικό κόστος της για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, μόνο την περίοδο της κρίσης, έχουν χάσει σχεδόν το μισό απ' το βιοτικό τους επίπεδο. Μετρούν ήδη στις πλάτες τους συνολικά μέτρα που υπερβαίνουν τα 20 δισ. ευρώ ετησίως.
Σήμερα, ελάχιστη «κόκκινη γραμμή» για ν' αποτιμήσει κανείς ως θετικά τα μέτρα, είναι η ανάκτηση όλων αυτών των απωλειών της τελευταίας περιόδου. Γι' αυτό, είναι πολύ περισσότερο από προκλητικό να τολμά κάποιος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑν' αποκαλεί «κοινωνική δικαιοσύνη» ένα νέο πακέτο μέτρων, που όχι απλά δεν οδηγεί σε ανάκτηση των απωλειώντων λαϊκών στρωμάτων, αλλά αντίθετα, οδηγεί σε δραστική επιδείνωση της κατάστασης του λαού.
Τι σημαίνει το νέο πακέτο μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ για το λαό
Βασικό χαρακτηριστικό της πρότασης ΣΥΡΙΖΑ είναι οι δραματικές αυξήσεις στο ΦΠΑ. Δεν χρειάζεται «μακαρονόμετρο» για να καταλάβει κανείς πως η ένταξη των τροφίμων στο 23%που βρίσκεται στον πυρήνα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει πως ο λογαριασμός στο σούπερ μάρκετ θα αυξηθεί σχεδόν κατά 10%. Οι ίδιες οι κυβερνητικές προβλέψεις προϋπολογίζουν πως μόνο απ' το ΦΠΑ, μια τυπική τετραμελής οικογένεια θα πρέπει να πληρώνει 500 ευρώ επιπλέον το χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε ζητά απ' το λαό να πληρώσει 6 λεπτά του ευρώ, όπως ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη. Ζητά απ' το λαό να πληρώνει 6 λεπτά του ευρώ, κάθε φορά που αγοράζει τρόφιμα που κάνουν 60 λεπτά του ευρώ. Κάθε φορά που αγοράζει κάποιος ένα κουλούρι, ένα - φτηνό - πακέτο μακαρόνια, ένα πακέτο ρύζι κ.ο.κ.
Ταυτόχρονα, η επίθεση στη λαϊκή κατοικία μέσα απ' τον ΕΝΦΙΑ, για τον οποίο η «Αυγή», μόλις ένα χρόνο πριν, δημοσίευε οδηγίες για το «πώς δε θα τον πληρώσετε», ουσιαστικά παγιώνεται ως μόνιμος φόρος, αφού προβλέπεται, μέσα στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, η διατήρησή του για το 2015 και για το 2016 και μάλιστα με παγιωμένο εισπρακτικό στόχο στα 2,65 δισ. ευρώ.
Ο χαρακτήρας των μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται και στην κλιμάκωση της επίθεσης σε μισθούς και συντάξεις, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εισηγείται νέες περικοπές του λαϊκού εισοδήματος πάνω από 1,2 δισ. ευρώ. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων, οι δραστικές αυξήσεις στις κρατήσεις στις συντάξεις και οι περικοπές στις «πρόωρες» συντάξεις, δηλαδή η επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου, μεταφράζονται σε νέα επιδείνωση για το λαό.
Το επιχείρημα «μεταφοράς των βαρών στον πλούτο»
Βασικό επιχείρημα από την πλευρά της κυβέρνησης, για να στοιχειοθετήσει την «κοινωνική δικαιοσύνη» των νέων μέτρων, είναι πως «για πρώτη φορά θα πληρώσουν οι πλούσιοι», αφού «αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων και επιβάλλεται έκτακτη εισφορά», «φορολογούνται οι πλούσιοι με την εισφορά αλληλεγγύης» και επιβάλλονται φόροι «σε διαφημίσεις, φρουτάκια κ.ο.κ.».
Τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικά για γέλια...
Στην απίθανη περίπτωση που τα φορολογικά μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμοστούν στο σύνολό τους, τοσύνολο της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου μόλις και θα ξεπερνάει τα 4 δισ. ευρώ, την ίδια ώρα που προβλέπονται 47 δισ. ευρώ φορολογικά έσοδα για το 2015 και 50 δισ. ευρώ για το 2016.
Η «κοινωνική δικαιοσύνη» του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται σε φόρους 10% στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ το υπόλοιπο 90% πέφτει στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
Η «επιβάρυνση των πλούσιων», μέσα απ' την αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης και το φόρο πολυτελείας του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις και προσεγγίζει τα 300 εκατ. ευρώ, την ώρα που μόνο η αύξηση του ΦΠΑ θα στοιχίσει 1,3 δισ. ευρώ το χρόνο για τα λαϊκά στρώματα. Ο πραγματικός πλούτος παραμένει αφορολόγητος, όχι γιατί κρύβεται. Παραμένει αφορολόγητος, γιατί ο πραγματικός πλούτος είναι τα κεφάλαια και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, που με φοροαπαλλαγές, ειδικά φορολογικά καθεστώτα - όπως των εφοπλιστών - και επιδοτήσεις, πληρώνουν ελάχιστα. Και όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για κυνήγι της φοροδιαφυγής, δεν αναφέρεται στα εκατοντάδες δισ. ευρώ των μεγαλομετόχων των ομίλων, αλλά στα λαϊκά στρώματα που δεν μπορούν να πληρώσουν την υπέρογκη φοροληστεία. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ένα σημαντικό σημείο τριβής ανάμεσα στις προτάσεις των «θεσμών» - που εμφανίζονται ως ο «κακός μπαμπούλας» - και της ελληνικής κυβέρνησης, είναι το ειδικό φορολογικό καθεστώς για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Στα πλαίσια των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, στοχοποιούνται αυτά τα «προνόμια» του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αντιστέκεται σθεναρά...
Οι επιχειρήσεις όχι απλά καλούνται να δώσουν ελάχιστα ψίχουλα, αλλά έχουν και ρητή διαβεβαίωση πως μεγάλο τμήμα απ' αυτά είναι έκτακτη εισφορά μέχρι το 2016. Αντίθετα, ηφοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, που κλιμακώνεται με τα νέα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μόνιμη.
Ποιος κερδίζει απ' τα αναπτυξιακά πακέτα;
Συγχρόνως, άλλο βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η δική του συμφωνία «επιτυγχάνει πολύ μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα», άρα απαιτεί λιγότερα μέτρα απ' το υφιστάμενο πρόγραμμα. Αν δε συμπεριλάβουμε και τα αναπτυξιακά μέτρα των 35 δισ., τότε η συμφωνία μπορεί να είναι μέχρι και θετική....
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει για το 2015 και το 2016 πρωτογενή πλεονάσματα 1% και 2% του ΑΕΠ αντίστοιχα, μικρότερα απ' τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπει η υφιστάμενη συμφωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρίνει το δημοσιονομικό κόστος των μέτρων που προτείνει με το υπολογιζόμενο κόστος με βάση τα μεγαλύτερα πλεονάσματα, για να εμφανίσει τη διαφορά των μεν απ' τα δε ως κέρδος... Ομως, δεν μπορεί να κρύψει πως σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι χάνουν και άλλο. Συγχρόνως, συγκαλύπτει πως, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑαπλά μεταθέτει τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δύο χρόνια μετά. Η πρότασή του για το 2017 και το 2018 περιλαμβάνει πλεονάσματα 3% και 3,5%, που θα τα πληρώσουν και πάλι τα λαϊκά στρώματα. Είναι πρόκληση να εμφανίζεται ως «κοινωνική δικαιοσύνη» μια αλλαγή τουρυθμού σφαγής των δικαιωμάτων μας...
Τον ίδιο αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα έχει η καλλιέργεια της λογικής πως η αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους και τα αναπτυξιακά πακέτα απ' την ΕΕ θα ωφελήσουν συνολικά τα λαϊκά στρώματα.
Πράγματι, οι μεγάλοι όμιλοι της «πραγματικής οικονομίας» έχουν κάθε λόγο να χαίρονται για τονέο πακτωλό χρηματοδότησης, με τη μορφή χαμηλότοκων δανείων, κρατικών ενισχύσεων, νέων φοροαπαλλαγών, που αναμένεται να οδηγήσει σε τόνωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.Χρηματοδότηση υπερπολλαπλάσια σε σχέση με τα ελάχιστα ψίχουλα που καταβάλλουν ως φόρους απ' τα κέρδη τους.
Ωστόσο, η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι για όλους. Αντίθετα, προϋπόθεση για να έρθει αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι τα κουτσουρεμένα δικαιώματα του λαού, η συνέχιση της πολιτικής φτηνής εργατικής δύναμης. Η καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται με αποκλειστικό κριτήριο το ποσοστό κέρδους. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι αποφασίζουν τι θα παράξουν, που, σε ποιες ποσότητες, με ποιους εργαζόμενους, με βάση την κερδοφορία τους. Η διασφάλιση αυτής της κερδοφορίας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής που εφαρμόζει κάθε αστικό κράτος, κάθε αστική κυβέρνηση, ανεξαρτήτως «κοπής» που προωθεί η ΕΕ, απ' τη σύλληψή της μέχρι σήμερα. Ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας», που απαιτεί συνέχιση της πολιτικής φτηνής δύναμης. Γι' αυτό και δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν η σημερινή του στάση, που τελικά δεν είναι «κωλοτούμπα», αλλά «αποκάλυψη».
Με αποφασιστικότητα απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο σε κάθε πιθανό ενδεχόμενο
Οι κυβερνητικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν πως φιλολαϊκές αλλαγές δεν μπορούν ναγίνουν εντός των τειχών της εξουσίας των ομίλων και της ΕΕ που τη στηρίζει. Η κυβερνητική αλλαγή του Γενάρη δεν οδήγησε σε ουσιαστικές αλλαγές, γιατί άφησε όρθιο τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κέρδος τους. Αυτό το κέρδος απαιτεί φτηνή εργατική δύναμη και συμπυκνώνεται στην πολιτική διασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που με ευλάβεια προωθεί η ΕΕ, ακολουθούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, εντός και εκτός ευρώ, με ή χωρίς μνημόνια. Η μέθοδος με την οποία γίνονται φτηνότεροι οι εργαζόμενοι, έχει μικρή σημασία. Αν δηλαδή χάνουμε τα δικαιώματά μας με εσωτερική υποτίμηση εντός ευρώ ή αν θα χάσουμε τα δικαιώματά μας με εξωτερική υποτίμηση και πληθωρισμό του «δικού μας» νομίσματος. Γι' αυτό και σήμερα, τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδευτούν από κάλπικα διλήμματα, για τον τρόπο με τον οποίο θα θυσιάσουμε τα δικαιώματά μας.
Αντίθετα, μονόδρομος σήμερα είναι η οργάνωση της πάλης απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, σε οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος της ρήξης με την πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης. Ο δρόμος που δυναμώνει την αντίσταση απέναντι στη νέα συμφωνία - λαιμητόμο, αν υπογραφεί, οργανώνει την πάλη σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε τόπο κατοικίας. Με αφετηρία τηνανάκτηση των απωλειών της τελευταίας περιόδου, σημαδεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο, φέρνουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, συγκεντρώνουμε δυνάμεις για την αποφασιστική αναμέτρηση, για το ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία. Ετσι θα βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις.

Του Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ*
*Ο Γρηγόρης Λιονής είναι μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Στο φόντο της κλιμάκωσης των αντιλαϊκών παζαριών της συγκυβέρνησης με τους δανειστές, προχωρούν και οι συζητήσεις και διεργασίες για συγκρότηση από αστικές πολιτικές δυνάμεις ενός «φιλο-ευρωπαϊκού μετώπου», σαν κομμάτι της γενικότερης αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Βασικός άξονας, βέβαια, είναι η διασφάλιση της στρατηγικής επιλογής των ντόπιων μονοπωλίων για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στον ευρωμονόδρομο.
Εξελίσσεται, έτσι, μια επιχείρηση να στηθεί μια ψεύτικη - για το λαό - διαχωριστική γραμμή, από τη μια τάχα οι δυνάμεις που επιζητούν την παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, κι από την άλλη όσοι επιδιώκουν τη «ρήξη», την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, όπως μέμφεται π.χ. η ηγεσία Σαμαρά τον ΣΥΡΙΖΑ για ...«κρυφό τέτοιο σχέδιο» που προϋπήρχε.
Κριτική κατά βάση ...άδικη για τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ο ίδιος παρά τις αντιφάσεις του υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, προπαγανδίζοντας ότι «αλλάζει», ότι «μπορεί να αλλάξει», εγκλωβίζοντας λαϊκά στρώματα στα αντιλαϊκά προτάγματά της, όπως υλοποιούνται με μια σειρά εξειδικευμένους μηχανισμούς της σε όλα τα κράτη - μέλη, «μνημόνια διαρκείας» όπως το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο», η «Ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το Ευρώ+» το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» κ.ά. Ψάχνουν, επομένως, να διαμορφώσουν διαχωριστική γραμμή αστικής διαχείρισης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ο αστικός διπολισμός και αξιοποιούν γι' αυτό την πορεία διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει βρώμικο ρόλο, αποσιωπώντας τα παραπάνω και προπαγανδίζοντας τη δική του «διαχωριστική» γραμμή: Από τη μια, δήθεν οι δυνάμεις της λιτότητας - κι από την άλλη αυτός που με ένα πιο χαλαρό μείγμα διαχείρισης θα φέρει ανάπτυξη του κεφαλαίου, από την οποία δήθεν θα ωφεληθεί κι ο λαός.
Αυτή η διαχωριστική γραμμή είναι ψεύτικη, όσον αφορά το λαό, εκφράζει όμως αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Γιατί ναι μεν είναι στρατηγική του κεφαλαίου στην Ελλάδα η παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γκρίνιες και δυσαρέσκειες που προκύπτουν από το γεγονός ότι άλλα ισχυρότερα μονοπώλια επιβάλλουν τη θέλησή τους στο πλαίσιο της ΕΕ ή ότι δεν υπάρχουν και σημαντικές τάσεις στο εσωτερικό της ελληνικής αστικής τάξης που βλέπουν με καλό μάτι το ενδεχόμενο εξόδου από το Ευρώ και το πέρασμα σε ένα εθνικό νόμισμα.
Εκκλήσεις για «συνεννόηση» υπέρ του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου
Σε κάθε περίπτωση, και αυτή τη βδομάδα περίσσεψαν οι φωνές των αστών που καλούσαν σε «συνεννόηση» υπέρ της ...ευρωπαϊκής μας πορείας. Ο Αντ. Σαμαράς έκανε ακόμα και πρόταση γιαμεταβατική κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης» με τον ίδιο και τον Αλ. Τσίπρα να μένουν εκτός πρωθυπουργικού θώκου, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, και σε συμφωνία με τους δανειστές, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας, προωθώντας καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις και παραπέρα μειώσεις κρατικών δαπανών, να διασφαλιστεί ο ευρωμονόδρομος.
Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού Στ. Θεοδωράκης έσπευσε άμα τη ανακοινώσει της πρότασης Σαμαρά, να απορρίψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο παραγκωνισμού του Τσίπρα: «Το εκδικητικό πνεύμα δεν μπορεί να έχει θέση στην πολιτική ζωή ειδικά αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μία νωπή εντολή από τον ελληνικό λαό. Το θέμα είναι να αποφασίσει ο ίδιος τώρα πια ότι ήρθε ο καιρός να πολιτευτεί με ρεαλιστικό τρόπο», είπε.
Αλλωστε, έχει διαμηνύσει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι οι βουλευτές του Ποταμιού θα υπερψηφίσουν την όποια συμφωνία φέρει ο Τσίπρας στη Βουλή, ακόμα κι αν την καταψηφίσουν κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να διασφαλιστεί η πορεία στην ΕΕ. Επιπλέον, ο Θεοδωράκης δεν χάνει ευκαιρία να βάλλει κατά των ΑΝΕΛ, διεκδικώντας μάλλον τη θέση τους σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό.
«Και Ποτάμι, και ΝΔ, και ΣΥΡΙΖΑ, και ΠΑΣΟΚ»
Το γεγονός ότι το Ποτάμι διεκδικεί σημαντικότερο ρόλο στην αστική διαχείριση επιβεβαιώθηκε και τη Δευτέρα, σε εκδήλωση της «Επιτροπής Διαλόγου» του κόμματός του, όπου παρευρέθηκαν και στελέχη από άλλους χώρους, όπως οι πρώην υπουργοί Μαριέττα Γιαννάκου (ΝΔ), Αννα Διαμαντοπούλου και Γ. Ρωμαίος (ΠΑΣΟΚ), ο Ηλ. Ευθυμιόπουλος (υφυπουργός επί πρωθυπουργίας Σημίτη), ο πρόεδρος της Δράσης, Θ. Σκυλακάκης, ο Γ. Βούλγαρης (της πάλαι ποτέ «Ελιάς») κ.ά.
Παρευρέθηκε και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρης, ο οποίος στην ομιλία του κάλεσε ουσιαστικά το Ποτάμι να παίξει βασικό ρόλο στην εξελισσόμενη πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Είπε: «Το Ποτάμι να κατεβεί με μια πρόταση (...) και να πει "εμείς κύριοι προτείνουμε αυτό". Και παράλληλα να κάνει τ' ανοίγματα που πρέπει να κάνει, διότι το πρόβλημα που έχουμε με τους Ευρωπαίους είναι ότι οι άνθρωποι δε μας εμπιστεύονται. Λένε "εσείς είστε δύο ομάδες, που μαλώνετε σαν τα σκυλιά. Μαζευτείτε, βρείτε μια κοινή άποψη" (...) Γι' αυτό πρέπει κάποια στιγμή και πολύ σύντομα να καθίσει κάτω το Ποτάμι να κάνει αυτή την πρόταση, η οποία να είναι συναινετική. Να έχει και λίγο ΣΥΡΙΖΑ μέσα, δεν έχω καμία αντίρρηση».
Στην ίδια βάση, πρόσθεσε: «Εάν δεν καθίσουμε, το Ποτάμι (...) να ησυχάσουμε από τη μια πλευρά από τους Νεοδημοκράτες, από την άλλη μεριά από τους όποιους απέμειναν ΠΑΣΟΚτζήδες, να συμμαζευτούν και οι καλοί ΠΑΣΟΚτζήδες, γιατί είπαμε, έχει καλούς παντού (...) Αν δεν καταφέρουμε να μαζέψουμε αυτούς τους ανθρώπους, εγώ είμαι πάρα πολύ ανήσυχος για το πού θα πάμε. Διότι είπαμε, τα λεφτά δεν είναι το πρόβλημα. Θα μας δώσουν το χαρτζιλίκι σήμερα, θα τη βγάλουμε μέχρι το Νοέμβρη. Μετά τι θα γίνει; Πάλι κι άλλο μνημόνιο θα έχουμε;».
Στη δική του τοποθέτηση, ο Γ. Βούλγαρης αναρωτήθηκε αν «μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας συμφωνίας, όπως αυτή που συζητιέται». Εκτίμησε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίσαμε, έχει φτάσει στα όριά του. Θα είναι άλλη μια κυβέρνηση που θα καταναλωθεί από την κρίση».
Συνέχισε, λέγοντας ότι «αυτή η προοπτική κάνει ακόμα πιο επιτακτικές και ενδιαφέρουσες τις εξελίξεις στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα και αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενός προοδευτικού πόλου, μεσαίου τουλάχιστον μεγέθους, που θα λειτουργήσει εξυγιαντικά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Το Ποτάμι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία». Συμπλήρωσε ότι «η προσπάθεια δεν αφορά όμως μόνο το Ποτάμι. Κρίνονται όλες οι δυνάμεις του χώρου. Κρίνονται όλες οι ηγεσίες, παλιές και νέες».
Και το ΠΑΣΟΚ υπέρ... γραμμής ΣΥΡΙΖΑ;
Τη θέση του στις τέτοιες διαδικασίες επιχειρεί να διεκδικήσει και το ΠΑΣΟΚ. Η νεοεκλεγμένη πρόεδρός του Φώφη Γεννηματά, μιλώντας μεσοβδόμαδα στην Ευρωβουλή, σε ένα ακροατήριο από σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές, ζήτησε εφαρμογή ενός μείγματος διαχείρισης που θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη στην ΕΕ (και μέσω αυτής και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που φιλοδοξεί να το εκφράσει).
Ακολουθώντας βασικά την προπαγανδιστική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις μελλοντικές εξελίξεις, είπε: «Εμείς οι σοσιαλιστές δεν μπορεί να είμαστε σύμφωνοι με τις κυρίαρχες πολιτικές στην Ενωση, που στηρίζονται στη λιτότητα (...) Να εργαστούμε όλοι μαζί να περάσουμε το μήνυμα ότι το αντίδοτο στην κρίση δεν είναι η λιτότητα αλλά η ανάπτυξη και η αλληλεγγύη».
Σημείωσε ότι «σήμερα η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε σημείο - καμπή. Οφείλουμε να παρουσιάσουμε μια νέα πρόταση που θα αποτελέσει την απάντηση στις ακραίες φωνές που απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Κυρίως να δώσουμε απάντηση σε όλους αυτούς τους πολίτες, σε όλη την Ευρώπη που θεωρούν ότι σηκώνουν άδικα το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης. Γιατί αν η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν δώσει απάντηση σε αυτούς τους πολίτες, σύντομα ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, θα κάνει την εμφάνισή του σε ολόκληρη την Ευρώπη (...) Μιλώ για την οργή των ανθρώπων που βλέπουν ότι δεν έχουν μέλλον», διευκρίνισε φοβούμενη για το πού μπορεί να διαχυθεί όλη αυτή η αγανάκτηση, δίχως δυνατότητα να την ...κουλαντρίσουν οι σοσιαλδημοκράτες.
Από κοντά και ο επίσης νεοεκλεγμένος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Θ. Θεοχαρόπουλος, που, ψάχνοντας το δικό του ρόλο στις τέτοιες εξελίξεις αναμόρφωσης και αναδιάταξης, έσπευσε την Παρασκευή να συναντηθεί με Στ. Θεοδωράκη και Φ. Γεννηματά.
Κι όπως όλα δείχνουν, έπεται συνέχεια. Σε όλο το φάσμα...
Αλλη η διαχωριστική γραμμή του λαού
Προφανώς, δεν είναι αυτές οι διαχωριστικές γραμμές για το λαό, αυτές που προσπαθούν να του παρουσιάσουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Αλλά αυτή που ορίζει από τη μια τις δυνάμεις που υπηρετούν το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους για το ποιος θα αναλάβει τη διαχείρισή της - και από την άλλη το ΚΚΕ που μάχεται για τα γνήσια λαϊκά συμφέροντα, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.
Οι συγκρούσεις, μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, σχετικά με ποιους όρους προχωρά η συμπόρευση με την ΕΕ, και για την αναζήτηση επικερδών για τα ντόπια μονοπώλια προσεγγίσεων και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν αναιρούν - τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση - κεντρική στρατηγική επιλογή του για ένταξη στην ΕΕ, ούτε επίσης το γεγονός ότι οι όποιες τέτοιες επιλογές του κεφαλαίου γίνονται πάντα με γνώμονα τα συμφέροντά του, σε βάρος αυτών του λαού, όποιες κολεγιές κι αν διαλέγει κατά καιρούς.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα και υποδείξεις από ορισμένα αστικά επιτελεία προς τα αστικά κόμματα, να μην επιτρέψουν να μορφοποιηθούν τόσο ανοιχτά σε διαφορετικά μπλοκ οι «φιλο-ευρωπαϊκές» και οι «ευρω-σκεπτικιστικές» δυνάμεις. Αυτό φαίνεται από μια πρώτη άποψη λογικό γιατί παρ' όλες τις διαφορές τους μπορούν να συνυπάρχουν στους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς να εναλλάσσονται οι φιλο-ευρωπαϊκές με τις ευρω-σκεπτικιστικές θέσεις σε συνθήκες που διακυβεύονται πολλά για την πορεία της ΕΕ, της Ευρωζώνης, τη σχέσης τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και που όλα είναι ανοιχτά για το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, μετά τη χρεοκοπία του διαχωρισμού σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, αφού οι «αντιμνημονιακοί» στην κυβέρνηση υπογράφουν «νέο μνημόνιο» είναι ανάγκη για το αστικό πολιτικό σύστημα να διαμορφωθούν νέα διλήμματα παγίδευσης του λαού, ώστε να διαμορφώνονται όροι κυβερνητικής εναλλαγής...

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget