Στο φόντο της κλιμάκωσης των αντιλαϊκών παζαριών της συγκυβέρνησης με τους δανειστές, προχωρούν και οι συζητήσεις και διεργασίες για συγκρότηση από αστικές πολιτικές δυνάμεις ενός «φιλο-ευρωπαϊκού μετώπου», σαν κομμάτι της γενικότερης αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Βασικός άξονας, βέβαια, είναι η διασφάλιση της στρατηγικής επιλογής των ντόπιων μονοπωλίων για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στον ευρωμονόδρομο.
Εξελίσσεται, έτσι, μια επιχείρηση να στηθεί μια ψεύτικη - για το λαό - διαχωριστική γραμμή, από τη μια τάχα οι δυνάμεις που επιζητούν την παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, κι από την άλλη όσοι επιδιώκουν τη «ρήξη», την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, όπως μέμφεται π.χ. η ηγεσία Σαμαρά τον ΣΥΡΙΖΑ για ...«κρυφό τέτοιο σχέδιο» που προϋπήρχε.
Κριτική κατά βάση ...άδικη για τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ο ίδιος παρά τις αντιφάσεις του υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, προπαγανδίζοντας ότι «αλλάζει», ότι «μπορεί να αλλάξει», εγκλωβίζοντας λαϊκά στρώματα στα αντιλαϊκά προτάγματά της, όπως υλοποιούνται με μια σειρά εξειδικευμένους μηχανισμούς της σε όλα τα κράτη - μέλη, «μνημόνια διαρκείας» όπως το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο», η «Ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το Ευρώ+» το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» κ.ά. Ψάχνουν, επομένως, να διαμορφώσουν διαχωριστική γραμμή αστικής διαχείρισης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ο αστικός διπολισμός και αξιοποιούν γι' αυτό την πορεία διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει βρώμικο ρόλο, αποσιωπώντας τα παραπάνω και προπαγανδίζοντας τη δική του «διαχωριστική» γραμμή: Από τη μια, δήθεν οι δυνάμεις της λιτότητας - κι από την άλλη αυτός που με ένα πιο χαλαρό μείγμα διαχείρισης θα φέρει ανάπτυξη του κεφαλαίου, από την οποία δήθεν θα ωφεληθεί κι ο λαός.
Αυτή η διαχωριστική γραμμή είναι ψεύτικη, όσον αφορά το λαό, εκφράζει όμως αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Γιατί ναι μεν είναι στρατηγική του κεφαλαίου στην Ελλάδα η παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γκρίνιες και δυσαρέσκειες που προκύπτουν από το γεγονός ότι άλλα ισχυρότερα μονοπώλια επιβάλλουν τη θέλησή τους στο πλαίσιο της ΕΕ ή ότι δεν υπάρχουν και σημαντικές τάσεις στο εσωτερικό της ελληνικής αστικής τάξης που βλέπουν με καλό μάτι το ενδεχόμενο εξόδου από το Ευρώ και το πέρασμα σε ένα εθνικό νόμισμα.
Εκκλήσεις για «συνεννόηση» υπέρ του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου
Σε κάθε περίπτωση, και αυτή τη βδομάδα περίσσεψαν οι φωνές των αστών που καλούσαν σε «συνεννόηση» υπέρ της ...ευρωπαϊκής μας πορείας. Ο Αντ. Σαμαράς έκανε ακόμα και πρόταση γιαμεταβατική κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης» με τον ίδιο και τον Αλ. Τσίπρα να μένουν εκτός πρωθυπουργικού θώκου, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, και σε συμφωνία με τους δανειστές, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας, προωθώντας καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις και παραπέρα μειώσεις κρατικών δαπανών, να διασφαλιστεί ο ευρωμονόδρομος.
Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού Στ. Θεοδωράκης έσπευσε άμα τη ανακοινώσει της πρότασης Σαμαρά, να απορρίψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο παραγκωνισμού του Τσίπρα: «Το εκδικητικό πνεύμα δεν μπορεί να έχει θέση στην πολιτική ζωή ειδικά αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μία νωπή εντολή από τον ελληνικό λαό. Το θέμα είναι να αποφασίσει ο ίδιος τώρα πια ότι ήρθε ο καιρός να πολιτευτεί με ρεαλιστικό τρόπο», είπε.
Αλλωστε, έχει διαμηνύσει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι οι βουλευτές του Ποταμιού θα υπερψηφίσουν την όποια συμφωνία φέρει ο Τσίπρας στη Βουλή, ακόμα κι αν την καταψηφίσουν κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να διασφαλιστεί η πορεία στην ΕΕ. Επιπλέον, ο Θεοδωράκης δεν χάνει ευκαιρία να βάλλει κατά των ΑΝΕΛ, διεκδικώντας μάλλον τη θέση τους σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό.
«Και Ποτάμι, και ΝΔ, και ΣΥΡΙΖΑ, και ΠΑΣΟΚ»
Το γεγονός ότι το Ποτάμι διεκδικεί σημαντικότερο ρόλο στην αστική διαχείριση επιβεβαιώθηκε και τη Δευτέρα, σε εκδήλωση της «Επιτροπής Διαλόγου» του κόμματός του, όπου παρευρέθηκαν και στελέχη από άλλους χώρους, όπως οι πρώην υπουργοί Μαριέττα Γιαννάκου (ΝΔ), Αννα Διαμαντοπούλου και Γ. Ρωμαίος (ΠΑΣΟΚ), ο Ηλ. Ευθυμιόπουλος (υφυπουργός επί πρωθυπουργίας Σημίτη), ο πρόεδρος της Δράσης, Θ. Σκυλακάκης, ο Γ. Βούλγαρης (της πάλαι ποτέ «Ελιάς») κ.ά.
Παρευρέθηκε και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρης, ο οποίος στην ομιλία του κάλεσε ουσιαστικά το Ποτάμι να παίξει βασικό ρόλο στην εξελισσόμενη πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Είπε: «Το Ποτάμι να κατεβεί με μια πρόταση (...) και να πει "εμείς κύριοι προτείνουμε αυτό". Και παράλληλα να κάνει τ' ανοίγματα που πρέπει να κάνει, διότι το πρόβλημα που έχουμε με τους Ευρωπαίους είναι ότι οι άνθρωποι δε μας εμπιστεύονται. Λένε "εσείς είστε δύο ομάδες, που μαλώνετε σαν τα σκυλιά. Μαζευτείτε, βρείτε μια κοινή άποψη" (...) Γι' αυτό πρέπει κάποια στιγμή και πολύ σύντομα να καθίσει κάτω το Ποτάμι να κάνει αυτή την πρόταση, η οποία να είναι συναινετική. Να έχει και λίγο ΣΥΡΙΖΑ μέσα, δεν έχω καμία αντίρρηση».
Στην ίδια βάση, πρόσθεσε: «Εάν δεν καθίσουμε, το Ποτάμι (...) να ησυχάσουμε από τη μια πλευρά από τους Νεοδημοκράτες, από την άλλη μεριά από τους όποιους απέμειναν ΠΑΣΟΚτζήδες, να συμμαζευτούν και οι καλοί ΠΑΣΟΚτζήδες, γιατί είπαμε, έχει καλούς παντού (...) Αν δεν καταφέρουμε να μαζέψουμε αυτούς τους ανθρώπους, εγώ είμαι πάρα πολύ ανήσυχος για το πού θα πάμε. Διότι είπαμε, τα λεφτά δεν είναι το πρόβλημα. Θα μας δώσουν το χαρτζιλίκι σήμερα, θα τη βγάλουμε μέχρι το Νοέμβρη. Μετά τι θα γίνει; Πάλι κι άλλο μνημόνιο θα έχουμε;».
Στη δική του τοποθέτηση, ο Γ. Βούλγαρης αναρωτήθηκε αν «μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας συμφωνίας, όπως αυτή που συζητιέται». Εκτίμησε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίσαμε, έχει φτάσει στα όριά του. Θα είναι άλλη μια κυβέρνηση που θα καταναλωθεί από την κρίση».
Συνέχισε, λέγοντας ότι «αυτή η προοπτική κάνει ακόμα πιο επιτακτικές και ενδιαφέρουσες τις εξελίξεις στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα και αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενός προοδευτικού πόλου, μεσαίου τουλάχιστον μεγέθους, που θα λειτουργήσει εξυγιαντικά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Το Ποτάμι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία». Συμπλήρωσε ότι «η προσπάθεια δεν αφορά όμως μόνο το Ποτάμι. Κρίνονται όλες οι δυνάμεις του χώρου. Κρίνονται όλες οι ηγεσίες, παλιές και νέες».
Και το ΠΑΣΟΚ υπέρ... γραμμής ΣΥΡΙΖΑ;
Τη θέση του στις τέτοιες διαδικασίες επιχειρεί να διεκδικήσει και το ΠΑΣΟΚ. Η νεοεκλεγμένη πρόεδρός του Φώφη Γεννηματά, μιλώντας μεσοβδόμαδα στην Ευρωβουλή, σε ένα ακροατήριο από σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές, ζήτησε εφαρμογή ενός μείγματος διαχείρισης που θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη στην ΕΕ (και μέσω αυτής και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που φιλοδοξεί να το εκφράσει).
Ακολουθώντας βασικά την προπαγανδιστική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις μελλοντικές εξελίξεις, είπε: «Εμείς οι σοσιαλιστές δεν μπορεί να είμαστε σύμφωνοι με τις κυρίαρχες πολιτικές στην Ενωση, που στηρίζονται στη λιτότητα (...) Να εργαστούμε όλοι μαζί να περάσουμε το μήνυμα ότι το αντίδοτο στην κρίση δεν είναι η λιτότητα αλλά η ανάπτυξη και η αλληλεγγύη».
Σημείωσε ότι «σήμερα η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε σημείο - καμπή. Οφείλουμε να παρουσιάσουμε μια νέα πρόταση που θα αποτελέσει την απάντηση στις ακραίες φωνές που απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Κυρίως να δώσουμε απάντηση σε όλους αυτούς τους πολίτες, σε όλη την Ευρώπη που θεωρούν ότι σηκώνουν άδικα το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης. Γιατί αν η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν δώσει απάντηση σε αυτούς τους πολίτες, σύντομα ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, θα κάνει την εμφάνισή του σε ολόκληρη την Ευρώπη (...) Μιλώ για την οργή των ανθρώπων που βλέπουν ότι δεν έχουν μέλλον», διευκρίνισε φοβούμενη για το πού μπορεί να διαχυθεί όλη αυτή η αγανάκτηση, δίχως δυνατότητα να την ...κουλαντρίσουν οι σοσιαλδημοκράτες.
Από κοντά και ο επίσης νεοεκλεγμένος πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Θ. Θεοχαρόπουλος, που, ψάχνοντας το δικό του ρόλο στις τέτοιες εξελίξεις αναμόρφωσης και αναδιάταξης, έσπευσε την Παρασκευή να συναντηθεί με Στ. Θεοδωράκη και Φ. Γεννηματά.
Κι όπως όλα δείχνουν, έπεται συνέχεια. Σε όλο το φάσμα...
Αλλη η διαχωριστική γραμμή του λαού
Προφανώς, δεν είναι αυτές οι διαχωριστικές γραμμές για το λαό, αυτές που προσπαθούν να του παρουσιάσουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Αλλά αυτή που ορίζει από τη μια τις δυνάμεις που υπηρετούν το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους για το ποιος θα αναλάβει τη διαχείρισή της - και από την άλλη το ΚΚΕ που μάχεται για τα γνήσια λαϊκά συμφέροντα, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.
Οι συγκρούσεις, μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, σχετικά με ποιους όρους προχωρά η συμπόρευση με την ΕΕ, και για την αναζήτηση επικερδών για τα ντόπια μονοπώλια προσεγγίσεων και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν αναιρούν - τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση - κεντρική στρατηγική επιλογή του για ένταξη στην ΕΕ, ούτε επίσης το γεγονός ότι οι όποιες τέτοιες επιλογές του κεφαλαίου γίνονται πάντα με γνώμονα τα συμφέροντά του, σε βάρος αυτών του λαού, όποιες κολεγιές κι αν διαλέγει κατά καιρούς.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα και υποδείξεις από ορισμένα αστικά επιτελεία προς τα αστικά κόμματα, να μην επιτρέψουν να μορφοποιηθούν τόσο ανοιχτά σε διαφορετικά μπλοκ οι «φιλο-ευρωπαϊκές» και οι «ευρω-σκεπτικιστικές» δυνάμεις. Αυτό φαίνεται από μια πρώτη άποψη λογικό γιατί παρ' όλες τις διαφορές τους μπορούν να συνυπάρχουν στους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς να εναλλάσσονται οι φιλο-ευρωπαϊκές με τις ευρω-σκεπτικιστικές θέσεις σε συνθήκες που διακυβεύονται πολλά για την πορεία της ΕΕ, της Ευρωζώνης, τη σχέσης τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και που όλα είναι ανοιχτά για το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, μετά τη χρεοκοπία του διαχωρισμού σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, αφού οι «αντιμνημονιακοί» στην κυβέρνηση υπογράφουν «νέο μνημόνιο» είναι ανάγκη για το αστικό πολιτικό σύστημα να διαμορφωθούν νέα διλήμματα παγίδευσης του λαού, ώστε να διαμορφώνονται όροι κυβερνητικής εναλλαγής...
Δημοσίευση σχολίου