Μαρτίου 2017
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Κάθε αξιολόγηση ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι, φορτώνει νέα βάρη στις πλάτες του λαού, σηματοδοτεί την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και διαμορφώνει νέες δυνατότητες για να θωρακιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία.
Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων, ο Νίκος Καραθανασόπουλος μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ μιλώντας στην ΕΡΤ 1 το πρωί του Σαββάτου 25 Μάρτη.
Πρόσθεσε ότι προϋπόθεση για να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι να τσακιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, και όσον αφορά τους μισθούς, αλλά και όσον αφορά τις εργασιακές και ασφαλιστικές τους σχέσεις.
Και η σημερινή κυβέρνηση με την πολιτική της και οι απαιτήσεις των δανειστών είναι μία προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα της συνέχισης της εκδήλωσης της κρίσης, της αναιμικής καπιταλιστικής ανάκαμψης αλλά και της όξυνσης των αντιθέσεων και ανταγωνισμών που εκδηλώνονται, συμπλήρωσε ο κομμουνιστής βουλευτής. 
Κατήγγειλε επίσης τις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης που καλλιεργεί αυταπάτες για την ΕΟΚ, η οποία φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια από την ίδρυση της, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και επιχείρησε να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει το λαό και τους εργαζόμενους στη λογική του Ευρωμονόδρομου. 
Όσο ο λαός εξακολουθεί να ανέχεται αυτή την πολιτική, θα οδηγηθεί στην καταστροφή, το ΚΚΕ τον καλεί να συγκρουστεί με τις αιτίες των προβλημάτων που δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα, το οποίο αποτελεί το υπαλληλικό προσωπικό, που εφαρμόζει και νομοθετεί με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου αλλά και με τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. 

«Οι λαοί γράφουν την ιστορία» τονίζεται στην επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, προς τους μαθητές με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, με την οποία τους καλούν να μην κάνουν πίσω από τη ζωή που έχουν ανάγκη.
«Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σου πούμε γι’ αυτά που δεν σου λένε τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση, για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου», τονίζεται στην επιστολή, με την οποία οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ, φωτίζουν τις πτυχές γύρω από την επανάσταση του 1821.
«Όλα αυτά δεν τα διδάσκουν, γιατί θέλουν να μας κρύψουν ότι οι λαοί γράφουν την ιστορία. Ο λαός όρθωσε το ανάστημα του, παρόλο που τον τρομοκρατούσαν ότι αν ξεσηκωθεί κατά του Σουλτάνου, των ντόπιων συνεργατών του και της “Ιερής Συμμαχίας”, θα καταστραφεί», σημειώνεται.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια,
Αυτές τις μέρες με αφορμή τις εκδηλώσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου θα ακούσεις για τους εθνικούς στόχους, ότι η Ελλάδα περνά δυσκολίες, για την ανάπτυξη, που ουσιαστικά είναι ανάπτυξη για τους λίγους, ότι χρειάζεται σταθερότητα, ότι οι αγώνες και οι απεργίες βλάπτουν τον τόπο. Θεωρούν δηλαδή εθνικό καθήκον οι εργαζόμενοι, η νέα γενιά της ανεργίας, των 200-300 ευρώ, της διαρκούς ανασφάλειας, να κάτσει στα αυγά της, για να αυξηθούν τα κέρδη μιας χούφτας ανθρώπων που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν με το μόχθο τους εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σου πούμε γι’ αυτά που δεν σου λένε τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση, για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου.
Θα ρωτήσεις λοιπόν: Μα δεν ήμασταν όλοι μαζί εναντίον των Τούρκων; Σου απαντάμε: ΌΧΙ.
  • Για παράδειγμα, είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Όταν ο Παπαφλέσσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.
  • Οι πρόκριτοι καταπολέμησαν λυσσαλέα κάθε ιδέα για διανομή της εθνικής γης στους φτωχούς αγρότες. Για να ανατρέψουν τον Δημ. Μπαλή και τους χωρικούς, που είχαν λύσει δυναμικά το πρόβλημα των εθνικών κτημάτων και των τσιφλικιών, δεν δίσταζαν οι πρόκριτοι να ζητάνε τη βοήθεια του Καπουδάν πασά.
  • Οι προεστοί της Ύδρας σκότωσαν με 70 μισθοφόρους το λαϊκό ηγέτη και πρωτεργάτη του ξεσηκωμού στην Ύδρα Αντώνη Οικονόμου, ενώ αυτός κατευθυνόταν στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.
  • Οι πρόκριτοι της Αχαΐας απείλησαν με εμφύλιο πόλεμο αν ο Κολοκοτρώνης πλησίαζε στην Πάτρα η οποία έμεινε στα χέρια των Τούρκων μέχρι το τέλος.
Θα ρωτήσεις: Μα λένε όμως ότι αυτές οι διχόνοιες είναι που έβλαψαν τους Έλληνες, που δεν άφησαν να πάει ο τόπος μπροστά;
Σου απαντάμε: Η κοινωνία τραβά μπροστά όταν ο λαός παλεύει για να ζει ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, με βάση τις δυνατότητες που επιτρέπει η σημερινή επιστήμη και τεχνολογία. Για αυτό με τις επαναστάσεις, με τους αγώνες τους οι λαοί γράφουν ιστορία. Αλλά δεν κερδίζουν όλοι από αυτό. Κάποιες κοινωνικές ομάδες, κάποιες τάξεις υπερασπίζονται το παλιό, για να μη χάσουν τα πλούτη τους, τα προνόμια που τους εξασφάλιζε το παλιό καθεστώς.
Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν μόνο πόλεμος ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό, αλλά ήταν παιδί της Γαλλικής Επανάστασης που άνοιξε το δρόμο για να γκρεμιστεί το παλιό, η εξουσία των φεουδαρχών (κάτοχοι γης) που ήταν πλέον ξεπερασμένο σύστημα και να έρθει ένα νέο, για την εποχή εκείνη, οικονομικό σύστημα, της πολιτικής εξουσίας των αστών (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη), ο καπιταλισμός δηλαδή.
Μην απορείς για αυτό. Ο πρόκριτοι και οι Εκκλησιαστικές Αρχές που συμβούλευαν υποταγή στην "ισχυράν βασιλείαν των Οθωμανών" είχαν κτήματα, αντλούσαν φόρους, δοσίματα, εξουσίες από το παλιό κοινωνικό καθεστώς, το οθωμανικό σύστημα και την εξουσία του Σουλτάνου.
Όλοι αυτοί καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών. Έλεγαν να αλλάξουμε το Σουλτάνο με τους Άγγλους και τους Γάλλους. Θυμήσου τη δίκη του Κολοκοτρώνη, τη δολοφονία του Ανδρούτσου κ.ά.
Άλλα είναι όμως τα δίκαια των πολλών, αυτών που κάθε μέρα αγωνιούν για το μεροκάματο και άλλα των εκμεταλλευτών τους. Ούτε το 1821, ούτε και σήμερα, δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί.
Όλα αυτά δεν τα διδάσκουν, γιατί θέλουν να μας κρύψουν ότι οι λαοί γράφουν την ιστορία. Ο λαός όρθωσε το ανάστημα του, παρόλο που τον τρομοκρατούσαν ότι αν ξεσηκωθεί κατά του Σουλτάνου, των ντόπιων συνεργατών του και της "Ιερής Συμμαχίας", θα καταστραφεί.
Μπροστά σε τέτοιους εκβιασμούς έχει βρεθεί πολλές φορές ο λαός μας και έδωσε την απάντηση με τους αγώνες του. Βρέθηκε και την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, όταν οι συνεργάτες των ναζί, πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής Χρυσής Αυγής, καθώς και άλλοι πολιτικοί, τον καλούσαν σε υποταγή και συνεργασία με τους κατακτητές, είτε οργάνωναν ή ευλογούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας που ήταν συνεργάτες των ναζί στην κατοχή (Θ. Πάγκαλος, Στ. Γονατάς, Θεμ. Σοφούλης κ.ά.). Και σήμερα μέσα στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές έδωσαν την απάντησή τους στα ρατσιστικά κηρύγματα της εγκληματικής Χρυσής Αυγής που χτυπάνε τους αγωνιστές ναυτεργάτες και ζητάνε να δουλεύουν με μεροκάματα πείνας, ενώ στα σχολεία ρίχνουν το ρατσιστικό δηλητήριο ενάντια στα προσφυγόπουλα, θέλουν το φτωχό να σκοτώνεται με το φτωχότερο.
Σήμερα οι σύγχρονοι Κοτζαμπάσηδες και Φαναριώτες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές έχουν φτιάξει τη δική τους Ιερή Συμμαχία, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ, το ΝΑΤΟ. Αυτή τη συμμαχία της πλουτοκρατίας φτιασιδώνει σήμερα και το υπουργείο Παιδείας που καλεί με σχολικό πρόγραμμα μαθητές και εκπαιδευτικούς να γίνουν "πρέσβεις των ευρωπαϊκών αξιών".
Γι’ αυτό σου λέμε. Και σήμερα, και χθες και αύριο, το θέμα είναι να μην κάνουμε πίσω από τη ζωή που έχουμε ανάγκη και να παλεύουμε ενάντια σε αυτούς που έχουν συμφέρον να μας εμποδίσουν να ζούμε "στο ύψος των ονείρων μας".
Σε καλούμε να αναρωτηθείς:
  • Γιατί στα σχολεία μας, στα σπίτια μας, ζούμε τη φτώχεια, την ανεργία, Μνημόνια δίχως τέλος και από την άλλη οι εφοπλιστές παίρνουν αφορολόγητα καύσιμα και στους βιομήχανους δίνουν φτηνό ρεύμα;
  • Γιατί ενώ η παραγωγή συνεχώς αυτοματοποιείται με "διαστημικές" τεχνολογίες, συνεχώς ακούμε για νέα θαύματα της επιστήμης, δεν εξασφαλίζονται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για όλους, δωρεάν κάλυψη όλων των αναγκών στην Υγεία και στην Παιδεία, Πολιτισμός και Αθλητισμός για όλη τη νεολαία;
Οι επαναστάτες του '21 λέγανε "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους", δεν το έλεγαν για τους ξένους αλλά για τους Έλληνες. Σκέψου ποιος είναι τώρα ο προσκυνημένος...
Σήμερα, "προσκυνημένοι" είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους, όλοι αυτοί που μας λένε πως στη ζωή μας πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί, πως εδώ είναι ο "θάνατος σου η ζωή μου", πως πρέπει να ζήσουμε με ψίχουλα.
Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου, διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.
Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Σήμερα είναι η δική σου σειρά. Σπάσε τα δεσμά! Αντάρτης - κλέφτης - παλικάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!».

Οργάνωση, συλλογική δράση, συμπαράταξη με το ΚΚΕ για να μπορέσει ο λαός να σηκώσει κεφάλι, να διεκδικήσει και να βάλει στόχο να πάρει την εξουσία, αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, ανάφερε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος στην εκπομπή «Απέναντι» της ΕΡΤ 3.
Σχολιάζοντας τις αντιπαραθέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, σημείωσε ότι μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και «σκοτώνονται» για τα δευτερεύοντα, κρύβοντας τη στρατηγική τους σύμπλευση. Πρόσθεσε ότι πρόκειται για διαγωνισμό για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Όπως είπε, το ΚΚΕ ποτέ δεν συμβιβάστηκε και ούτε προσκύνησε τη βαρβαρότητα που ζει ο κόσμος, είπε την αλήθεια, πως μια κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος δεν θα είναι φιλολαϊκή και ότι η ΕΕ αλλάζει προς το χειρότερο για τους λαούς.

Ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Να βγει στο προσκήνιο, έχει τη δυνατότητα να ζήσει καλύτερα, εάν πραγματικά συγκρουστεί με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών, της ΕΕ, εάν γκρεμίσει τα κάστρα τους και πάρει στα χέρια του την οικονομία. Αυτό επισήμανε ο Δήμος Κουμπούρης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 22 προς Πέμπτη 23 Μάρτη στον τηλεοπτικό σταθμό «KONTRA». 
Όπως σημείωσε, ζούμε μια άγρια προπαγάνδα για «σκληρές διαπραγματεύσεις», αλλά στην ουσία η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει. Περιμένουμε τα καινούργια μέτρα που θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, θα είναι επώδυνα, θα ισοπεδώσουν συντάξεις και δικαιώματα της εργατικής τάξης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Μια χαρά τα πάει η κυβέρνηση με το κεφάλαιο, τόνισε χαρακτηριστικά ο Δήμος Κουμπούρης, προσθέτοντας ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης σημαίνει ότι η θέση του λαού, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, δηλαδή αυτών που παράγουν τον πλούτο, θα χειροτερέψει.
Ζούμε σε ένα σύστημα, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, που τα κέρδη του προϋποθέτουν τη βαρβαρότητα, υπογράμμισε το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και φέρνοντας το παράδειγμα με την κατάσταση των συντάξεων, ανέφερε ότι χωρίς να ληφθούν τα νέα μέτρα, οι συντάξεις με την εφαρμογή των νόμων που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, αλλά και του νόμου 4387 (Κατρούγκαλου) που ψήφισε η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, θα γίνουν προνοιακά βοηθήματα.
Το ερώτημα που τίθεται, τόνισε ο Δ. Κουμπούρης, είναι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα; Μπορούμε. Τι μπαίνει όμως εμπόδιο σ' αυτό; Αν η οικονομία, συνέχισε, δεν δουλέψει και δεν έχει το αποτέλεσμα για εκείνον που παράγει αυτή την οικονομία πώς να ζήσει καλύτερα; Όταν του παίρνουν από την τσέπη το μόχθο του για να τον δώσουν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πώς να ζήσει καλύτερα, αναρωτήθηκε καταλήγοντας, ο Δ. Κουμπούρης.

Η συνυπογραφή από τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών των αποφάσεων του τελευταίου Γιούρογκρουπ για τα ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρωζώνη αποκαλύπτει το παραμύθι της κυβέρνησης ότι στη διαπραγμάτευση δίνει τάχα μάχη υπέρ των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων, για να μη μειωθούν ακόμα περισσότερο οι ήδη αποδιδόμενες συντάξεις.
Η απόφαση του Γιούρογκρουπ συνδέει την «ανθεκτικότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων» ευθέως με τις «δυσμενείς μακροοικονομικές και δημογραφικές προοπτικές». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, προβλέπει «αυτόματες διορθώσεις», δηλαδή αυτόματους «κόφτες» στις συντάξεις, μαζί με άλλες ανατροπές, που θα αποφασίζονται ύστερα από «συγκριτική αξιολόγηση» κάθε δυο χρόνια, με την εφαρμογή των «βέλτιστων πρακτικών».
Στην πραγματικότητα, συγκροτείται ένας μηχανισμός διαρκούς ελέγχου των ασφαλιστικών συστημάτων, με αμιγώς δημοσιονομικά κριτήρια, και αυτόματων προσαρμογών των συντάξεων προς τα κάτω. Σ' αυτό συμφώνησε η κυβέρνηση, αυτό δεσμεύτηκε να εφαρμόσει από το 2018 και έπειτα.
Η θεσμοθέτηση αυτού του μηχανισμού προς αποφυγή «μελλοντικών (δημοσιονομικών) κινδύνων» αφορά όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης. Καταρρίπτεται έτσι ο κυβερνητικός μύθος ότι η Ελλάδα αποτελεί «εξαίρεση» από το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και στον τομέα της Ασφάλισης, ή ότι η ΕΕ κρατάει αποστάσεις στη διαπραγμάτευση από τις «ακραίες» θέσεις του ΔΝΤ.
Επιβεβαιώνεται ότι η διασύνδεση της Κοινωνικής Ασφάλισης με τα δημοσιονομικά μιας χώρας, η συνάρτηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης με το ΑΕΠ, τις δημογραφικές εξελίξεις, τη σχέση εργαζομένων προς συνταξιούχους, είναι στρατηγικός σχεδιασμός του κεφαλαίου για τη μείωση της ασφαλιστικής δαπάνης σε όλα τα κράτη - μέλη και όχι μια ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, που προκύπτει από την εφαρμογή των «προγραμμάτων προσαρμογής».
Επιπλέον, στους δείκτες με τους οποίους θα κρίνεται η αποδοτικότητα των συστημάτων και θα αποφασίζονται οι προσαρμογές, προστίθεται η σύγκριση του «μέσου μισθού» με τη «μέση σύνταξη». Ενας τέτοιος δείκτης, όμως, ισοδυναμεί με μόνιμο «κόφτη» των συντάξεων, ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, και μάλιστα με κρατική παρέμβαση, ενώ ο μέσος μισθός συρρικνώνεται διαρκώς.
Επί της ουσίας, ο δείκτης αυτός προσδίδει σε όλα τα ασφαλιστικά συστήματα χαρακτηριστικά ιδιωτικής Ασφάλισης, αφού εμμέσως πλην σαφώς διασυνδέει τις συντάξεις με τους μισθούς. Δηλαδή, συνδέει τις συντάξεις αυστηρά με τις τρέχουσες εισφορές των ασφαλισμένων, βγάζοντας απέξω την υποχρεωτική κρατική χρηματοδότηση, την περιουσία των Ταμείων, αλλά και τα αποθεματικά που διαθέτουν σε κάθε χρονική περίοδο.
Πρόκειται για ένα νέο ποιοτικό στοιχείο, που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Εννοείται, βέβαια, ότι σε μια επόμενη κρίση, η εκ νέου βύθιση των μισθών θα ισοδυναμεί πλέον αυτόματα και με νέες περικοπές στις συντάξεις.
Σε κάθε περίπτωση, η υπογραφή ενός τέτοιου κειμένου από την κυβέρνηση αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα εφαρμογής και θωράκισης των αξιώσεων του κεφαλαίου για παραπέρα μείωση του «κόστους» που συνεπάγονται για το κράτος και την εργοδοσία η Ασφάλιση και οι συντάξεις. Αποτελεί ταυτόχρονα τη νομιμοποιητική βάση για την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» που έχουν ήδη αποφασίσει κυβέρνηση - κουαρτέτο και τώρα ψάχνουν τον πιο πρόσφορο τρόπο για να την σερβίρουν στο λαό.

Τέλος, η απόφαση του Γιούρογκρουπ για τα ασφαλιστικά συστήματα έρχεται να συμπληρώσει την πρόσφατη «Κοινή Εκθεση για την Απασχόληση 2017», που υιοθέτησαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ, μαζί και η εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης. Θυμίζουμε ότι με την έκθεση αυτή, αποθεώνεται η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας. Πρόκειται για κεντρικές αντεργατικές - αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, στη διαμόρφωση των οποίων συμμετέχει η κυβέρνηση, που θέτουν την πραγματική ατζέντα των μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από «αξιολογήσεις» και μνημόνια.

Στη στρατηγική ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου συγκλίνουν οι θέσεις και τα αντιλαϊκά παζάρια συγκυβέρνησης και κουαρτέτου, τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του οποίου βρίσκονται από τις αρχές της περασμένης βδομάδας στην Αθήνα, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου.
Την ίδια ώρα, πέρα και πάνω από τα επικοινωνιακού χαρακτήρα «φούμαρα» της συγκυβέρνησης, γύρω από τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά» μέτρα, ξεπροβάλλουν τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο στο μέτωπο της φοροληστείας ενάντια στο λαό, όσο και σε αυτό της κατακρεούργησης των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της κάλυψης των λεγόμενων δημοσιονομικών κενών στους κρατικούς προϋπολογισμούς των επόμενων ετών. Παράλληλα, το νέο αντιλαϊκό πακέτο συμπληρώνεται από τις διαρθρωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις με έμφαση στα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, στην Ενέργεια, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, σε ζητήματα δηλαδή που βρίσκονται σταθερά στην ατζέντα του εγχώριου κεφαλαίου.
Σφαγείο σε αφορολόγητο - συντάξεις
Οπως ανοιχτά ομολογείται πλέον και από τα κυβερνητικά στελέχη, η πρόταση των δανειστών του ελληνικού κράτους αφορά σε νέες παρεμβάσεις που φτάνουν σε 2% του ΑΕΠ ή σε περισσότερα από 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση κατά την πλήρη ανάπτυξη των μέτρων. Μάλιστα, η συγκυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι τα παζάρια βρίσκονται σε «πολύ καλό δρόμο», ενώ, όπως αναφέρουν, το συνολικό πακέτο, που αφορά στην κάλυψη των «δημοσιονομικών κενών», ενδέχεται να είναι και ...μικρότερο.
Στο μέτωπο της φοροληστείας ενάντια στο λαό δρομολογούνται μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», τα οποία στην πλήρη ανάπτυξή τους φτάνουν μέχρι 1% του ΑΕΠ, ή σε περισσότερα από 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής τους είναι η 1η Γενάρη του 2019. Στο επίκεντρο, βέβαια, βρίσκεται η καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου, ενώ στο τραπέζι βρίσκεται και το ενδεχόμενο της καρατόμησης σε δύο δόσεις, αρχής γενομένης από το 2018, προκειμένου να καλυφθούν και τα «κενά» του κρατικού προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται η σταδιακή μείωση του αφορολόγητου ορίου από τα 8.836 ευρώ, που ξεκινά σήμερα, στα 5.500 ευρώ, δηλαδή θα επιβάλλεται φόρος σε εισοδήματα της τάξης των 400 ευρώ το μήνα!
Η καρατόμηση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων φτάνει σε ακόμη 1% του ΑΕΠ, δηλαδή επιφέρει πρόσθετες «εξοικονομήσεις» στους κρατικούς προϋπολογισμούς, τουλάχιστον 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με πληροφορίες, το εν λόγω αντιλαϊκό πακέτο δρομολογείται με καταληκτική ημερομηνία το 2020, εάν, βέβαια, στην πορεία των παζαριών δεν αλλάξουν το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής και το χρονοδιάγραμμα της εφαρμογής του.
«Κόφτες» διαρκείας, με «πλεονάσματα» σε βάθος χρόνου
Την ίδια ώρα, εμφανίζεται να κλειδώνει η συμφωνία συγκυβέρνησης - κουαρτέτου σχετικά με το νέο μηχανισμό έγκαιρης διάγνωσης τυχόν αποκλίσεων από τους στόχους των κρατικών προϋπολογισμών, στο πλαίσιο της αναβάθμισης του «δημοσιονομικού κόφτη» που ισχύει σήμερα.
Ενόψει βέβαια των επερχόμενων νομοθετικών παρεμβάσεων, η συγκυβέρνηση αρχίζει να ομολογεί τα εξής:
  • Τα προνομοθετημένα αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμόζονται ανεξάρτητα από την όποια έκβαση των στόχων για τα «πλεονάσματα».
  • Σε περίπτωση «αρνητικών αποκλίσεων», θα επιβάλλονται και νέα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, πέρα από αυτά που θα προνομοθετηθούν. Ηδη αρχίζουν να δείχνουν στην κατεύθυνση ακόμη μεγαλύτερης καρατόμησης κρατικών δαπανών, με προτεραιότητα στις συντάξεις, στους μισθούς στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα κ.ά.
  • Το ύψος και το χρονοδιάγραμμα των «πρωτογενών πλεονασμάτων» για την περίοδο μετά το 2018, αναμένεται να εξεταστούν σε επόμενη φάση, πιθανόν μετά το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης». Εν προκειμένω, οι αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν σε επίπεδο Γιούρογκρουπ, που φαίνεται να αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο, σε συνεννόηση, βέβαια, με την πλευρά του ΔΝΤ. Το κεντρικό σενάριο αφορά στη διατήρηση των πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το έτος 2023, δηλαδή για μια 5ετία μετά την αναμενόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου.
  • Η διαχείριση του κρατικού χρέους και οι λεγόμενες μεσοπρόθεσμες ρυθμίσεις «ελάφρυνσης», από την πλευρά της Ευρωζώνης, επίσης έχουν ως όρο και προϋπόθεση την προνομοθέτηση του νέου πακέτου με τα αντιλαϊκά μέτρα.
Στο τραπέζι βρίσκεται η πρόταση για ανάληψη ισχυρής «νομικής δέσμευσης» σε επόμενο Γιούρογκρουπ, για την εφαρμογή τέτοιων παρεμβάσεων, οι οποίες, για την ώρα, θα σκιαγραφούνται και στη βάση αυτή η πλευρά της ΕΚΤ θα εξετάσει την ένταξη ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα της ποσοτικής χαλάρωσης.
Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, θα «τρέξει» τη δική του νέα «παράλληλη αξιολόγηση» για την ελληνική οικονομία με τις όποιες αλλαγές σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις για τις οικονομικές εξελίξεις και τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους.
«Αντισταθμιστικά» για το εγχώριο κεφάλαιο
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ, Τ. Βίζερ, αναφερόμενος στα λεγόμενα «αντισταθμιστικά» μέτρα, έκανε λόγο για την «ποιότητα των λεγόμενων επεκτατικών μέτρων», ξεκαθαρίζοντας ότι θα πρέπει «να υποστηρίζουν την ανάπτυξη με έναν οικονομικά υγιή τρόπο», δείχνοντας προς την κατεύθυνση των φοροελαφρύνσεων στις ισχυρές επιχειρήσεις. Επιπλέον, υπογράμμισε πως «οι στόχοι για την απασχόληση στον δημόσιο τομέα θα πρέπει να γίνονται σεβαστοί».
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι η συγκυβέρνηση παζαρεύει δάνειο με την Παγκόσμια Τράπεζα, στο πλαίσιο βέβαια της προώθησης των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Μάλιστα, σε προηγούμενη «άτυπη» κυβερνητική ενημέρωση αναφερόταν πως οι δαπάνες για την... αύξηση της απασχόλησης δεν θα συμπεριλαμβάνονται στα «πρωτογενή πλεονάσματα», στα οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν περιλαμβάνεται η εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, στο οποίο θα προστεθεί τυχόν δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα...
Η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Α. Μπράιτχαρτ, σημείωσε πως «οι ελληνικές αρχές έχουν επισημάνει ότι θα ήθελαν να προωθήσουν περαιτέρω ενεργές πολιτικές απασχόλησης και μια από τις οδούς είναι η προσέγγιση της Παγκόσμιας Τράπεζας», τονίζοντας ότι με τη στήριξη της Επιτροπής «πολλές από αυτές τις πολιτικές έχουν ήδη εφαρμοστεί στο παρελθόν», ενώ υπενθύμισε πως «ήδη έχουν χορηγηθεί κεφάλαια στην Ελλάδα για ενεργές πολιτικές στην αγορά εργασίας».
Σχετικά με τα παζάρια για τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», η εκπρόσωπος της Κομισιόν σημείωσε πως «είναι ακόμα πολύ νωρίς για περισσότερες λεπτομέρειες».
Από τα παραπάνω, ανάγλυφα προκύπτει ο κατάφωρος εμπαιγμός της συγκυβέρνησης γύρω από τα λεγόμενα αντισταθμιστικά, ενόψει, βέβαια, της επιβολής των νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Εξωδικαστικό «ξεσκαρτάρισμα» του επιχειρηματικού πεδίου
Σε ό,τι αφορά τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό», τα παζάρια συγκυβέρνησης - κουαρτέτου επικεντρώνονται, πλέον, στο ζήτημα της ταχείας διεκπεραίωσης των υποθέσεων και συγκεκριμένα την ανάπτυξη ειδικής «ηλεκτρονικής πλατφόρμας», στην οποία θα υποβάλλονται οι αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των επιχειρήσεων.
Το συγκεκριμένο ζήτημα αφορά στην προσπάθεια ταχείας και αποτελεσματικής εξωδικαστικής ρύθμισης του συνολικού χρέους, αποκλειστικά για τις «προβληματικές» και ταυτόχρονα βιώσιμες επιχειρήσεις, για το ποιες από αυτές θα αποβληθούν οριστικά από το «κάδρο» και για το ποιες θα διασωθούν με βάση και τα κριτήρια ανταγωνιστικότητας του κλάδου στον οποίο εντάσσονται κ.ά.
Σε αυτό το φόντο, η Ελληνική Ενωση Τραπεζών έθεσε την ατζέντα των παρεμβάσεων, που αφορούν στην αποκατάσταση των όρων ανταγωνιστικότητας των εγχώριων τραπεζικών ομίλων. Μεταξύ άλλων, εστιάζουν στην ολοκλήρωση μιας σειράς νομοθετικών τροποποιήσεων, όπως οι φοροελαφρύνσεις σε περίπτωση διαγραφής ή πώλησης προβληματικών δανείων, η «αποτελεσματική διενέργεια ηλεκτρονικών πλειστηριασμών», ο «περιορισμός της αστικής και ποινικής ευθύνης» τραπεζικών στελεχών και κρατικών υπαλλήλων, που εμπλέκονται σε περιπτώσεις αναδιάρθρωσης επιχειρηματικών οφειλών κ.ά.
Το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων
Τα αντιλαϊκά παζάρια βρίσκουν τη συνέχειά τους στο ζήτημα της συγκρότησης, λειτουργίας και «προικοδότησης» του υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων. Κεντρική κατεύθυνση είναι η αποτελεσματική εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας, είτε απευθείας από τους επιχειρηματικούς ομίλους είτε με τη μορφή συμπράξεων με τον κρατικό μηχανισμό, όπου καθοριστικής σημασίας είναι ο ρόλος του υπερταμείου.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, προτείνει τη δημιουργία μεγάλων «εμβληματικών έργων», που βέβαια θα μπορέσουν να προχωρήσουν στο πλαίσιο της λεγόμενης αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Τα σκάνδαλα είναι συνυφασμένα με το καπιταλιστικό σύστημα τόνισε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, μιλώντας το Σάββατο 4 Μάρτη στην εκπομπή «Checkpoint» του «Alpha» με αφορμή τη δίκη της «Siemens».
«Ένα σύστημα που είναι άδικο, εκτός από την καταπίεση και τη βία που ασκεί, χρειάζεται και διαφθορά. Χρειάζεται και μίζα δηλαδή για να μπορεί να διασφαλίζει κάθε εταιρεία, κάθε πολυεθνική την πώληση των προϊόντων της» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο Θ. Παφίλης επισήμανε ότι ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί ότι τα σκάνδαλα είναι συνυφασμένα με το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σημείωσε ότι οι μίζες είναι το ελάχιστο μπροστά στη μεγάλη, νόμιμη ληστεία που γίνεται, τα απίστευτα κέρδη που έχουν οι μεγάλες εταιρείες εις βάρος των εργαζομένων.
Τόνισε ότι υπάρχουν ευθύνες, καθώς κυβερνούσαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική πιστά και δεν μπορούν να νίπτουν τας χείρας τους. Σημείωσε ωστόσο ότι υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία κατήγγειλε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό και από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει τίποτα. 

Η αντιπαράθεση που εκδηλώνεται ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την αξιωματική αντιπολίτευση, και ενώ η διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους ΕΕ - ΔΝΤ για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» είναι σε εξέλιξη, έχει ένα και μόνο αντικείμενο: Το ποιος από τους δύο είναι καταλληλότερος να υλοποιήσει αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις, με κοινό στόχο, βεβαίως, την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Μπορεί αρκετά συχνά οι κόντρες να εκδηλώνονται σε ιδιαίτερα οξύ τόνο και ...«βαριές εκφράσεις», ή, πράγματι, να υπάρχουν διαφορές στην πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί σε αρκετά ζητήματα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ουσία. Δεν τους πιάνει ο πόνος για το λαό, αλλά για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο. Επιπλέον, το γεγονός ότι εμφανίζονται να «σηκώνουν τους τόνους» σε ζητήματα όπως η διαφθορά και τα σκάνδαλα, ακόμα και σε προσωπικά ή οικογενειακά ζητήματα, αποδεικνύει ότι στις επιδιώξεις τους βρίσκεται σταθερά ο αποπροσανατολισμός των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων από τη μεγάλη επίθεση σε βάρος τους που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αλλωστε, και μέσα στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχουν φωνές που χαρακτηρίζουν «τζάμπα μαγκιά» το να λέει η ηγεσία της ΝΔ ότι θα καταψηφίσει τα μέτρα. Χαρακτηριστική η δήλωση του Ευ. Μεϊμαράκη ότι «η στάση μας εκείνη (σ.σ. εννοεί την ψήφιση του 3ου μνημονίου) δικαιώθηκε, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ακολουθεί την πολιτική που ακολουθήσαμε και εμείς. Σήμερα, το να λες ότι θα καταψηφίσεις τη νέα συμφωνία είναι τζάμπα μαγκιά, από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία και δεν διακυβεύεται η παραμονή μας στο ευρώ». Τι λέει δηλαδή; Οτι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, ότι και τώρα ακριβώς το ίδιο θα γίνει, και βέβαια στέλνει μήνυμα ότι η ΝΔ μπορεί να κάνει τη δουλειά που κάνουν τώρα οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και με το παραπάνω.
Εχει σημασία να δούμε ορισμένα ζητήματα που αποδεικνύουν τον κοινό στρατηγικό τους στόχο.
ΚΛΕΙΣΙΜΟ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ»
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας: «Μέχρι τις 20 Μάρτη θα έχει κλείσει η 2η αξιολόγηση, που θα αποτελέσει το καθοριστικό βήμα για τον τερματισμό της λιτότητας. Πετύχαμε έναν έντιμο συμβιβασμό. Για πρώτη φορά οι δανειστές και το ΔΝΤ δέχτηκαν να μην παίρνουν μόνο, αλλά να πάρουν και να δώσουν».
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και ένα χρόνο. Φόρεσα τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Διεκδίκησα το καλύτερο για τη χώρα μου στις συναντήσεις. Παρουσίασα το σχέδιό μας για έξοδο από την κρίση».
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Πέρα από το γεγονός ότι το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης» συνεπάγεται ένα ακόμα σκληρό «πακέτο» μέτρων που θα πληρώσει ο λαός, αυτό που λένε ξεκάθαρα και οι δύο είναι ότι αυτά τα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού θα έπρεπε να έχουν παρθεί νωρίτερα, να παρθούν τώρα ακόμα, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί το λένε αυτό; Ακριβώς διότι αυτά τα μέτρα είναι προϋπόθεση για να στηριχτεί η προσπάθειά τους, ο στόχος τους, για ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συνδέουν αυτά τα μέτρα με το γεγονός ότι μπορεί να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες για να επενδύσουν επιχειρηματικοί όμιλοι. Οσο για τις «φανέλες της Εθνικής», είναι σίγουρο ότι παίζουν στην ίδια «Εθνική», στην «Εθνική» των επιχειρηματικών ομίλων, που στο «γήπεδο» έχει μόνιμο αντίπαλο τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες.
ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Δεν λειτουργήσαμε εν λευκώ, αλλά σε ένα δημοσιονομικό πλαίσιο ασφυκτικό. Δεν είμαστε εμείς που επιβαρύναμε την ελληνική οικογένεια με φόρους. Το έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
Τι ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Η ΝΔ δεν θα ψηφίσει μέτρα. (...) Παράλληλα πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις. Να προχωρήσει ο εξορθολογισμός του κράτους και να προσελκύσουμε επενδύσεις».
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Αν αποκωδικοποιήσει κανείς τα λεγόμενά τους παρατηρεί ότι: Οι μεν παραδέχονται τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα που θα παρθούν, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και ρίχνουν ευθύνες στους προηγούμενους, λες και δεν ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο, λες και δεν ακούγονται «φωνές» που προετοιμάζουν για το ενδεχόμενο να ψηφίσουν και πάλι από κοινού ένα μελλοντικό 4ο μνημόνιο ή «πακέτο» μέτρων. Οι δε λένε ότι δεν θα ψηφίσουν μέτρα (ενώ βεβαίως έχουν ψηφίσει ίδια και ανάλογα εδώ και τόσα χρόνια), αλλά ότι οι ίδιοι είναι πιο ικανοί να τα εφαρμόσουν, να προχωρήσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στο Δημόσιο και σε δαπάνες που αφορούν λαϊκές - εργατικές ανάγκες, το νέο αντεργατικό πλαίσιο κ.λπ. Αφού είναι καθαρό ότι οι επενδύσεις και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων θα γίνουν πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων.
ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Εχει μεγάλη σημασία ο στόχος της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και της ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, η οποία είναι απαραίτητη για να βγει η χώρα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2018».
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Ο ίδιος (σ.σ. ο Κυριάκος Μητσοτάκης), και στο Βερολίνο που πήγα, διεκδίκησα η Ελλάδα να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει μια αποκλιμάκωση επιτοκίων. Φοβάμαι, όμως, ότι και αυτή η προθεσμία της 20ής Μάρτη είναι εξαιρετικά επισφαλής».
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η κυβέρνηση και η ΝΔ το λένε με σαφήνεια. Στην πραγματικότητα λένε πως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπει στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης είναι να τσακίσουν το λαό. Η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση όχι μόνο δεν συνεπάγεται χαλάρωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά πολύ περισσότερο συνεπάγεται την απόκτηση ισχυρότερων κινήτρων αλλά και σιγουριάς για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να επενδύσουν, να επιδιώξουν ανάκαμψη των κερδών τους, αλλά και να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας.
ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Τα μέτρα που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2019 θα έχουν τόσο αρνητικό όσο και θετικό δημοσιονομικό πρόσημο, ενώ το καθαρό αποτέλεσμα τους θα είναι μηδέν. Προφανώς, όμως, αυτό εξαρτάται και από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2018, ήτοι του 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος».
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Θέλουμε δημοσιονομικό χώρο με μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα και λιγότερους φόρους, και παράλληλα πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Οπως και να 'χει, τα πρωτογενή πλεονάσματα που θέλουν και οι δύο - μικρότερα ή μεγαλύτερα - σχετίζονται με το κατά πόσο θα υλοποιηθούν αποτελεσματικά τα αντιλαϊκά μέτρα. Το λένε ξεκάθαρα. Και σε αυτήν την περίπτωση ο τσακωμός γίνεται για το ποιος θα μπορέσει καλύτερα - άσχετα από το ποσοστό των πλεονασμάτων - να τσακίσει τα λαϊκά στρώματα. Είτε με φόρους και περικοπές, είτε με μέτρα διαρθρωτικά, μέριμνά τους είναι η ενίσχυση του κεφαλαίου. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει τα εύσημα που παίρνει από τους «θεσμούς» για τη «βρώμικη δουλειά» που βγάζει, η δε ΝΔ την τεχνογνωσία και την αποφασιστικότητά της στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Στις 4 και 5 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του «Αριστερού Ρεύματος» (ΑΡ), το οποίο και μετατράπηκε από τάση μέσα στη ΛΑΕ σε διακριτή πολιτική οργάνωση. Είναι εξέλιξη που ουσιαστικά είχε προαναγγελθεί εδώ και καιρό και δεν μεταβάλλει, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, τη συμμετοχή του ΑΡ (ως βασική συνιστώσα) στη ΛΑΕ. Κατοχυρώνει, όμως, την αυτοτέλειά του μέσα και έξω από τη ΛΑΕ και με αυτή την έννοια διευκολύνει τις ζυμώσεις, τα παζάρια, τις συνεργασίες ανάμεσα στα κόμματα και τις ομάδες του οπορτουνιστικού χώρου, ο οποίος βρίσκεται σε κινητικότητα που δεν έχει ακόμη κατασταλάξει πλήρως μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διακυβέρνηση. Το ΑΡ, εκδηλώνοντας τον πόθο του να αναδειχθεί σε ΣΥΡΙΖΑ νο2, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το κενό που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στρεφόμενος στα μνημόνια και στο νεοφιλελευθερισμό, θα καλυφθεί με άλλους όρους, με άλλο τρόπο, από άλλες δυνάμεις».1
Κυβερνητισμός και «δεύτερη φορά αριστερά»
Με αφορμή το ιδρυτικό του συνέδριο, το ΑΡ επαναφέρει σε μια επανάληψη που θυμίζει κακοφτιαγμένο ριμέικ το παραμύθι της «αριστερής κυβέρνησης», που τόσο ακριβά έχει πληρώσει ο λαός με τις αυταπάτες που μαζικά έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική πρόταση του ΑΡ παρουσιάζεται ως «ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό μεταβατικό πρόγραμμα με σοσιαλιστική κατεύθυνση και προοπτική» και έχει ως πυρήνα την ανοιχτή (και όχι καλυμμένη όπως συμβαίνει σε «μεταβατικά προγράμματα» άλλων οπορτουνιστικών δυνάμεων) διεκδίκηση της αστικής διακυβέρνησης: «Προτείνουμε ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα, για να ανατρέψουμε τους ταξικούς συσχετισμούς, να δημιουργήσουμε τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, ώστε να τεθεί με άλλους όρους και με πειστικότητα το ζήτημα της αριστερής διακυβέρνησης (...) Από αυτό τον αγώνα θα προκύψει σε νέες βάσεις η αναγκαιότητα ενός δεύτερου και τώρα πραγματικού κύκλου αριστερής κυβερνητικής διεξόδου (...) Η επαναστατική αριστερά έχει στο DNA της την ανατροπή, αλλά πρέπει να γνωρίζει να ασκεί και διακυβέρνηση μαζί με το λαό σε μία πορεία, που φέρνει πιο κοντά την ανατροπή. Η Αριστερά διεκδικεί την εξουσία ακόμη και αν δεν έχει διαμορφωθεί το έδαφος για επαναστατική αλλαγή (...)».
Το ΑΡ αναμασά - ως δήθεν καινοτόμα σκέψη - τις οπορτουνιστικές αυταπάτες περί δυνατότητας αξιοποίησης του αστικού κράτους προς όφελος της λαϊκής ευημερίας και της επιδίωξης του σοσιαλισμού, γι' αυτό και ιεραρχείται η ανάγκη διεκδίκησης ενός «δεύτερου», «πραγματικού» κύκλου «αριστερής διακυβέρνησης».
Υπό το πρίσμα αυτής της αποδοχής ψέγει τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν αξιοποίησε προς όφελος του λαού την κατάκτηση της διακυβέρνησης και ερμηνεύει την πορεία του ως προϊόν της «κυβερνητικής - μνημονιακής μετάλλαξής» του για την οποία ευθύνεται η «στενή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα», η οποία, όπως λένε, «αποδείχτηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων».
Οταν τα παραπάνω διατυπώνονται από οπορτουνιστές με πορεία σαν αυτή των κεντρικών στελεχών της ΛΑΕ, τότε δεν πρόκειται απλώς για αδυναμία άντλησης συμπερασμάτων από την ιστορία του ελληνικού και διεθνούς επαναστατικού κινήματος, αλλά για ανοιχτή κοροϊδία του λαού. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οπουδήποτε το κομμουνιστικό κίνημα υιοθέτησε τέτοιες λογικές και συμμετείχε από κυβερνητικές θέσεις στη διαχείριση του καπιταλισμού, όχι μόνο δεν χρησίμευσε αυτό στη βελτίωση της θέσης του λαού και της «προοπτικής του σοσιαλισμού», αλλά σταθεροποιούσε ακόμα περισσότερο τον καπιταλισμό μέσω του τραβήγματος στην αστική διαχείριση (και κατ' επέκταση στην άμβλυνση της επαναστατικής αιχμής) των ΚΚ.
Η αντίληψή τους αυτή κρύβει τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους και των θεσμών του, ο αστικός χαρακτήρας των οποίων εδράζεται πριν απ' όλα στην κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων στην παραγωγή. Σε αυτή την απατηλή βάση, το ΑΡ διακηρύσσει τη «δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους και του Δημοσίου» και «μεγάλες προοδευτικές τομές στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη διεύρυνση της δημοκρατίας με μορφές άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής». Ουσιαστικά, πλασάρει ως βήματα προς το σοσιαλισμό την ενίσχυση των αστικών θεσμών σε μια εκδοχή σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης. Ο σοσιαλισμός προβάλλεται ως προϊόν και κατάληξη της διεύρυνσης της αστικής δημοκρατίας και όχι ως αποτέλεσμα της επαναστατικής ανατροπής της.
«Παραγωγική ανασυγκρότηση» για «επενδυτική άνοιξη» του κεφαλαίου
Στη βάση αυτής της αστικής διακυβέρνησης, το ΑΡ υπόσχεται «μεγάλους προοδευτικούς μετασχηματισμούς στην παραγωγή και την οικονομία», στο έδαφος πάντα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας, με ένα οικονομικό πρόγραμμα που «θα συγκρούεται με όρους δικαιοσύνης, αναδιανομής και αποτελεσματικότητας με το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα». Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει μια σειρά προτάσεων διαχείρισης που βαρετά διατυπώνουν και αναδιατυπώνουν διάφορες δυνάμεις όλα τα τελευταία χρόνια - και ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια όταν ήταν στην αντιπολίτευση - στα πλαίσια της «αντιμνημονιακής» πάλης: «Η διαγραφή του δημόσιου χρέους, μαζί με τη διαγραφή και τη γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών (...) η κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών (...), η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση και ανασυγκρότηση των στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων και ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων (..) νέο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα (...) Ενα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και παραγωγικού μετασχηματισμού, με έμφαση στο διπλασιασμό, τουλάχιστον, των δημόσιων επενδύσεων, στη χορήγηση ισχυρής ρευστότητας με ευνοϊκότατους όρους και σχεδόν μηδενικά επιτόκια στην οικονομία (...)».
Το μαγικό «κλειδί» που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή των παραπάνω βρίσκεται, κατά το ΑΡ, στην «ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας» με βασικό μέσο την ανάκτηση της «νομισματικής κυριαρχίας», δηλαδή την έξοδο από το ευρώ. Το ΑΡ, εξάλλου, υιοθετεί την αντίληψη ότι η Ελλάδα έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία και έτσι παρουσιάζει τις ανισότιμες σχέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, και συγκεκριμένα της Ελλάδας, με τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ως προϊόν υποτέλειας, επιτροπείας, ξενοδουλίας. Ετσι, η ανισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις αποκόβεται τελείως από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Στην ουσία, το ΑΡ δαιμονοποιεί το νόμισμα - βγάζοντας «λάδι» τον καπιταλισμό - για τα δεινά των εργαζομένων και υπόσχεται ένα φιλολαϊκό καπιταλισμό της δραχμής με ενισχυμένη παρουσία της κρατικής υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό γίνεται φανερό, άλλωστε, από τις ίδιες τις δηλώσεις του επικεφαλής του ΑΡ και της ΛΑΕ, όπου σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Π. Λαφαζάνης δήλωσε: «Το εθνικό νόμισμα, με ένα πρόγραμμα αντιλιτότητας, προστασίας της εθνικής παραγωγής και ρευστότητας για μια επενδυτική άνοιξη στον τόπο, μπορεί να συνεισφέρει στη γρήγορη διέξοδο από την κρίση και να θέσει τη χώρα σε μια βιώσιμη αναπτυξιακή και κοινωνική τροχιά, με επίκεντρο τη νεολαία της πατρίδας μας».2
Είναι φανερό ότι η «προστασία της εθνικής παραγωγής και ρευστότητας» και η «επενδυτική άνοιξη» ταυτίζεται με την αναζωογόνηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό όλο και περισσότερο τέτοιες προτάσεις συμπίπτουν με αστικούς στόχους. Αυτό, άλλωστε, είναι και το περιεχόμενο της παραγωγικής ανασυγκρότησης στο έδαφος του καπιταλισμού. Δεν υπάρχει καμία ταξικά ουδέτερη παραγωγή και οικονομία. Στην παραγωγή και την οικονομία που αναπτύσσονται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι συνώνυμη της «ανασυγκρότησης» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Με άλλα λόγια, η καπιταλιστική ανάπτυξη παρουσιάζεται ως κρίκος της αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης.
Ουσιαστικά, η «οικονομική πολιτική» του ΑΡ είναι μια εναλλακτική σοσιαλδημοκρατική πρόταση αστικής διαχείρισης. Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της πρότασης είναι η ενίσχυση του ρόλου του κράτους στη στήριξη της επιχειρηματικής δράσης μέσω μιας σειράς παραγόντων, όπως ενίσχυση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες, σε «δημόσιες» επιχειρήσεις, ενίσχυσης των κρατικών δαπανών, υποβοήθηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας (δηλαδή του ελληνικού κεφαλαίου) μέσω υποτιμημένου νομίσματος κ.λπ.
Από τα παραπάνω γίνονται φανερές οι συγκλίσεις που αντικειμενικά εμφανίζονται - παρά τις σημαντικές ιδεολογικές διαφορές - μεταξύ της συγκεκριμένης οπορτουνιστικής γραμμής και του αστικού ευρωσκεπτικισμού, των αυξανόμενων διακηρύξεων υπέρ της υιοθέτησης εθνικών νομισμάτων και μέτρων προστατευτισμού των καπιταλιστικών οικονομιών που εκφράζεται από κόμματα σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος σε χώρες της ΕΕ (με παρόμοιο τρόπο και στις ΗΠΑ). Είναι, βέβαια, ζήτημα που δεν μπορεί να εξαντληθεί στα πλαίσια του παρόντος άρθρου.
Ζυμώσεις με «Πλεύση» και ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Η διαφαινόμενη άνοδος του αστικού ρεύματος του ευρωσκεπτικισμού θα επηρεάσει την κινητικότητα στον ευρύτερο οπορτουνιστικό χώρο, όπου κάθε κόμμα επιδιώκει την εξασφάλιση του «ζωτικού του χώρου» και ει δυνατόν την πρωτοκαθεδρία. Η ΛΑΕ βρίσκεται σε συνεχή διάλογο, που περιλαμβάνει και αρκετές διαφωνίες, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ παράλληλα συνεργάζονται στο εργατικό κίνημα, το φοιτητικό και αλλού. Η ΛΑΕ έχει επίσης στενές σχέσεις με την «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζ. Κωνσταντοπούλου (η οποία ούτε καν στα λόγια δεν αναφέρεται στην εργατική τάξη, το εργατικό κίνημα κ.λπ.), που επιδιώκει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα. Στελέχη του «χώρου» όπως ο Αλ. Αλαβάνος και η Ν. Βαλαβάνη τονίζουν την ανάγκη σύμπηξης μιας εκλογικής συμμαχίας ανάμεσα σε ΛΑΕ και «Πλεύση», με στόχο την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στις επόμενες εκλογές.
Οπως επισημαίνεται στις Θέσεις της ΚΕ: «Αυτά τα κόμματα και οι ομάδες καμουφλάρουν - με διαβάθμιση μεταξύ τους - τον ευρωσκεπτικισμό τους και με κάποια αντικαπιταλιστική συνθηματολογία, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό δυνάμει ριζοσπαστικών στοιχείων σε μία εκδοχή αστικής διαχείρισης. Συνολικά, πρόκειται για δυνάμεις που επιδιώκουν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση και συμπόρευση λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ, υιοθετώντας στην ουσία θέσεις και πρακτικές που είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρισκόταν ακόμα στην αντιπολίτευση. Αρκετοί από αυτούς βρίσκονταν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθώντας τον να αναρριχηθεί στους θώκους της κυβερνητικής εξουσίας, χρημάτισαν υπουργοί του ή θεσμικοί εκλεγμένοι παράγοντες, συνέβαλαν με τον τρόπο τους στο να δίνεται άλλοθι για την επιβολή σκληρών αντεργατικών πολιτικών και να καλλιεργούνται μαζικά αυταπάτες». Με παρόμοιο ρόλο θα αξιοποιηθούν και το επόμενο διάστημα.
Παραπομπές:
1. «Ιδρυτική διακήρυξη» του Συνεδρίου του «Αριστερού Ρεύματος», 4-5/2/2017, www.iskra.gr

Του
Κωστή ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ*
* Ο Κωστής Μπορμπότης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

Με φόντο τις κόντρες και τις αντιθέσεις, τόσο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όσο και ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, εξελίσσονται τα παζάρια για το «κλείσιμο» της δεύτερης «αξιολόγησης». Κεντρικό ζητούμενο, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τα αντιλαϊκά μέτρα «δημοσιονομικού χαρακτήρα», είναι η κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική της ανάκαμψης, με την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί σε ζητήματα όπως η διαχείριση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων και ο τρόπος συγκρότησης, λειτουργίας και «προικοδότησης» του υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων. Η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και ο «εξωδικαστικός συμβιβασμός» που προωθείται για τις «προβληματικές» και ταυτόχρονα «βιώσιμες» επιχειρήσεις, αποτελούν πτυχή της «ελεγχόμενης απαξίωσης» υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, προκειμένου να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας.
***
Σύμφωνα με στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας, τα «κόκκινα» δάνεια (νοικοκυριών και επιχειρήσεων) φτάνουν σήμερα τα 108,4 δισ. ευρώ και διαμορφώνονται στο 50,5% επί της συνολικής μάζας του τραπεζικού δανεισμού και στο 60% και πλέον του παραγόμενου ΑΕΠ. Το 2008, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, τα ποσά αυτά διαμορφώνονταν σε 14,5 δισ. ευρώ (5,5% των δανείων), που σημαίνει ότι την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης εκτινάχτηκαν κατά περίπου 94 δισ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, η μαζική απαξίωση κεφαλαίων, που έχει ήδη συντελεστεί και συνδέεται μεταξύ άλλων με τα χιλιάδες «λουκέτα» σε επιχειρήσεις, δεν στάθηκε αρκετή για την επάνοδο της οικονομικής δραστηριότητας σε φάση εντατικής ανάκαμψης. Ταυτόχρονα, τα «κόκκινα» δάνεια αποτελούν «βαρίδι» για την ανάκαμψη της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις επιχειρήσεις, που σημαίνει ότι όσο περισσότερες φύγουν από τη μέση, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κομμάτι της πίτας που θα διεκδικήσουν οι υπόλοιπες.
***
Σε αυτό το επίπεδο εκδηλώνονται οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί γύρω από τους τρόπους που θα γίνει το «ξεσκαρτάρισμα», για το ποιες επιχειρήσεις θα αποβληθούν οριστικά από το «κάδρο», για το ποιες θα διασωθούν με βάση και τα κριτήρια ανταγωνιστικότητας του κλάδου στον οποίο εντάσσονται κ.ά. Ταυτόχρονα, η διαχείριση των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων σχετίζεται με τις αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας, την απαλλαγή των τραπεζών από τα δάνεια των λεγόμενων «επιχειρήσεων - ζόμπι» και τη διοχέτευση της χρηματοδότησης προς ισχυρούς και βιώσιμους επιχειρηματικούς ομίλους. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, η απομείωση των προβληματικών δανείων «θα συμβάλει στη συνολική αναδιάρθρωση της οικονομίας υπέρ των κλάδων παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την άνοδο της συνολικής παραγωγικότητας».
***
Σε αυτό το πλαίσιο, οι τράπεζες και οι νέοι «επενδυτές» που θα εξαγοράσουν χαρτοφυλάκια «κόκκινων» δανείων, μέσω της «μετοχοποίησης» των εταιρικών χρεών, μπορούν να συμμετάσχουν και στο μετοχικό κεφάλαιο «προβληματικών» επιχειρήσεων που κρίνονται «βιώσιμες». Και, βέβαια, θα έχουν τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση των επιχειρηματικών πλάνων, στον αριθμό των εργαζομένων και σε οτιδήποτε σχετίζεται με τις ανάγκες των αναδιαρθρώσεων. Σε αυτό το επίπεδο, προδιαγράφονται εκτεταμένες επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις, εξαγορές κ.ά. Είναι αυτονόητο ότι το ενδιαφέρον για την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας δεν περιορίζεται εντός των ελληνικών συνόρων, αλλά επεκτείνεται σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη που προσβλέπουν σε συμπράξεις με ελληνικά κεφάλαια και επενδύσεις σε κλάδους που, μετά το ξεσκαρτάρισμα, θα μπορούν να αποφέρουν μεγαλύτερες αποδόσεις στα επενδεδυμένα κεφάλαια. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, έχουν ήδη ξεκινήσει οι διεργασίες για τη «σύσταση εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης δημόσιων και ιδιωτικών οφειλών των επιχειρήσεων». Το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το επόμενο διάστημα και «κουμπώνει» με το σχέδιο για τις ομαδικές απολύσεις και τα νέα χτυπήματα στα Εργασιακά.
***

Ισχυροί ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται και γύρω από το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Και δεν πρόκειται μόνο για τις επιχειρήσεις υπό κρατικό έλεγχο που θα περάσουν σε ιδιωτικά κεφάλαια, αλλά και για το νευραλγικό ζήτημα της αποτελεσματικής διαχείρισης βασικών υποδομών (λιμανιών, σιδηροδρομικού δικτύου, μεγάλων οδικών αξόνων κ.ά.). Το «ποιος» και με ποιους νέους «παίχτες» θα έχει το «κουμάντο» στα ζητήματα αυτά, βρίσκεται πίσω από την κουρτίνα των αντιλαϊκών παζαριών. Για παράδειγμα, το ζήτημα της ΔΕΗ δεν σχετίζεται μόνο με το μετοχικό πακέτο που θα περάσει στο υπερταμείο, αλλά και με τις επιχειρηματικές συμπράξεις που δρομολογούνται με ενδιαφερόμενους «επενδυτές» και νέους «παίχτες» που αναζητούν διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους στον τομέα της Ενέργειας, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον τις συνολικότερες εξελίξεις στην περιοχή. Είναι επομένως φανερό ότι τα δύο αυτά κεντρικά ζητήματα της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη «αξιολόγηση» έχουν μεγάλη «ουρά» από πίσω τους, εντάσσονται σε ένα πλέγμα ανταγωνισμών και αντιθέσεων με ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις και βέβαια γίνονται στις πλάτες του λαού και ενάντια στα πραγματικά του συμφέροντα.

«Κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση και Ενεργειακά βρέθηκαν χτες στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης
Τα ζητήματα της Ενέργειας, οι λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», όπως βαφτίζουν τα προγράμματα για την ανακύκλωση της ανεργίας, με την παροχή πρόσθετου κρατικού χρήματος, επιδοτήσεων και προνομίων στις επιχειρήσεις, καθώς και το νέο πλαίσιο για τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό», που αφορά στην προσπάθεια ταχείας και αποτελεσματικής εξωδικαστικής ρύθμισης του συνολικού χρέους, αποκλειστικά για τις «προβληματικές» και ταυτόχρονα βιώσιμες επιχειρήσεις (βλέπε και στήλη «Αποκαλυπτικά»), βρέθηκαν στο επίκεντρο των χτεσινών διαβουλεύσεων της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.
Παράλληλα, σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, συνεχίζεται η συζήτηση γύρω από τον «υπολογισμό» των «δημοσιονομικών κενών», προκειμένου να καλυφθούν με νέα αντιλαϊκά μέτρα της τάξης του 2% του ΑΕΠ, ισόποσα μοιρασμένα από τη συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου (1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση) και την κατακρεούργηση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων (ακόμη 1,8 δισ.). Σήμερα Παρασκευή, οι υπουργοί Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος και Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, στο περιθώριο της επίσκεψης του Γάλλου πρωθυπουργού Μπ. Καζνέβ, στην Αθήνα, θα έχουν διαδοχικές συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Μ. Σαπέν.
Σε ό,τι αφορά τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό», σύμφωνα με τις πληροφορίες, τα παζάρια επικεντρώνονται στο ζήτημα της ταχείας διεκπεραίωσης των υποθέσεων και συγκεκριμένα με την ανάπτυξη ειδικής «ηλεκτρονικής πλατφόρμας», στην οποία θα υποβάλλονται οι αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των επιχειρήσεων. Στη συνάντηση με τα κλιμάκια του κουαρτέτου, μετείχαν οι υπουργοί Οικονομικών, Οικονομίας και Δικαιοσύνης, ενώ σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές «ανοιχτό» παραμένει το ζήτημα της διαγραφής μέρους των οφειλών προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Διεύρυνση της ευελιξίας για φτηνότερη εργασία
Στο μεταξύ, η ανακύκλωση της ανεργίας, που προβλέπεται να μείνει στα ίδια υψηλά επίπεδα για πολλά ακόμα χρόνια και η αξιοποίησή της για το χαμήλωμα των απαιτήσεων εργαζομένων και ανέργων, αλλά και για την επέκταση της προνομιακής πρόσβασης των επιχειρηματικών ομίλων σε φτηνή, επιδοτούμενη από το κράτος εργατική δύναμη, αναδεικνύεται σε βασικό μοχλό χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Ετσι, ενώ από τη μια η κυβέρνηση αυστηροποιεί τις προϋποθέσεις (βλέπε «ποινολόγιο») για την καταβολή του πενιχρού επιδόματος του ΟΑΕΔ σε ένα μικρό μόνο μέρος των ανέργων, από την άλλη συζητάει με το κουαρτέτο ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης από 100.000 έως 150.000 θέσεων απασχόλησης (προσθέτοντας ακόμα 50.000 θέσεις από την αρχική διαρροή που είχε κάνει το Μαξίμου την προηγούμενη Τρίτη...), με συνολική χρηματοδότηση 3 δισ. ευρώ και με την εμπλοκή και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Αυτό ήταν το αντικείμενο της συζήτησης που είχαν χτες η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, με τους εκπροσώπους των «θεσμών», στο κεφάλαιο «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση». Πρόκειται για χρήματα, που αν τελικά βρεθούν (πιθανότατα με τη μορφή δανείων που θα κληθούν να αποπληρώσουν ξανά εργαζόμενοι και άνεργοι), θα κατευθυνθούν στους καπιταλιστικούς ομίλους, για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους με ευέλικτο εργατικό δυναμικό, όπως ήταν η στόχευση όλων των μέχρι τώρα προγραμμάτων τέτοιου τύπου.
Παράλληλος στόχος είναι η επέκταση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, με την προώθηση των πάσης φύσεως μορφών και τύπων «ελαστικών» μορφών απασχόλησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, το εν λόγω πρόγραμμα στοχεύει στη δημιουργία 50.000 έως 75.000 θέσεων εργασίας στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», με ημερομηνία λήξης και ακόμα 50.000 έως 75.000 θέσεις για ειδικές ομάδες ανέργων, όπως νέοι 22 -29 ετών με υψηλή εξειδίκευση και μακροχρόνια άνεργοι άνω των 55 ετών.
Το παζάρι γύρω από τη ΔΕΗ ΑΕ
Δίχως συμφωνία έληξε και η χτεσινή δεύτερη συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Σταθάκη, με τους εκπροσώπους της τρόικας, με τη συμμετοχή και του προέδρου της ΔΕΗ, Μ. Παναγιωτάκη, ο οποίος παρουσίασε το σχέδιο της επιχείρησης για τη σύσταση των δυο θυγατρικών εταιρειών και πώλησής τους σε ιδιώτες, στο πλαίσιο της πολιτικής απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας.
Σύμφωνα με το υπουργείο, κεντρικό θέμα των συζητήσεων είναι η διαδικασία μείωσης του μεριδίου της ΔΕΗ στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού κάτω του 50% μέχρι το 2020, με τους εκπρόσωπους των δανειστών να εμφανίζονται «δυσαρεστημένοι» για τους αργούς ρυθμούς μείωσης των μεριδίων της ΔΕΗ στη λιανική, τα οποία παραμένουν «κολλημένα» κοντά στο 90%. Ετσι, ζητούν είτε αύξηση των ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας που πουλά η ΔΕΗ μέσω των δημοπρασιών τύπου «ΝΟΜΕ» προς τους ιδιώτες παρόχους, είτε ακόμη - σύμφωνα με ένα δεύτερο σενάριο - και απευθείας πώληση μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος ισχυρίζεται ότι τα «ΝΟΜΕ» θα οδηγήσουν τελικά στο στόχο που τίθεται για μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στην αγορά, ενώ παράλληλα επεξεργάζεται τη δημιουργία θυγατρικών εταιρειών από τη ΔΕΗ, που θα περιλαμβάνουν πελατολόγιο όλων των κατηγοριών - χαμηλή, μέση, υψηλή τάση - και θα πωληθούν απευθείας σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο. Πάνω σ' αυτό το σχέδιο θα συνεχιστούν τις επόμενες μέρες οι διαβουλεύσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μ. Παναγιωτάκης υποστήριξε προς το τεχνικό κλιμάκιο των «θεσμών» πως η ΔΕΗ δεν θα είχε αντίρρηση ακόμη και να συνεργαστεί με τους ανταγωνιστές της για την από κοινού διαμόρφωση του πελατολογίου των δύο θυγατρικών εταιρειών, που προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνη, με τη «συμβολή» της PWC, η οποία επιλέχθηκε ως σύμβουλος γι' αυτόν το σκοπό.

Παραθέτουμε ασχολίαστα: Δημοσίευμα 1ο: «Η απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του 902.gr. Δεν αναρτήθηκε, όμως, ολόκληρη, αλλά "λογοκριμένη". Ο 902.gr, ενώ δημοσίευσε όλες τις ερωταπαντήσεις, παρέλειψε, προφανώς με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ και μάλλον του ιδίου του Δ. Κουτσούμπα, πέντε κρίσιμες ερωταπαντήσεις. Κι αυτές οι "λογοκριμένες" ερωταπαντήσεις, όλως τυχαίως, αφορούσαν το κρίσιμο δίλημμα του νομίσματος, ευρώ ή εθνικό νόμισμα, για το οποίο διεξάγεται σήμερα μεγάλη διαμάχη σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».
Δημοσίευμα 2ο: «Γιατί άραγε ο 902 λογόκρινε τον Κουτσούμπα; Συνέντευξη στην εκπομπή "Επτά", της ΕΡΤ, έδωσε τις προηγούμενες μέρες ο αρχικουκουές Κουτσούμπας και ως είθισται, η συνέντευξη αναρτήθηκε στο επίσημο κουκουέδικο ιστολόγιο. Οχι όμως ολόκληρη, αλλά... λογοκριμένη! Πώς τόλμησαν απλοί υπάλληλοι του Γραφείου Τύπου να λογοκρίνουν τα λεγόμενα του αρχικουκουέ - και πιο συγκεκριμένα πέντε ερωταποκρίσεις; Προφανώς, με την συναίνεσή του! Γιατί άραγε; Διότι, οι ερωτήσεις αφορούσαν τη θέση του... τιμημένου για το ευρώ και το εθνικό νόμισμα (...) αποφεύγοντας επιμελώς να πάρει θέση κατά της τυραννίας του ευρώ (...)».
Δημοσίευμα 3ο: «Ο Δ. Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ (...) προσπαθεί να εμφανίσει την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ ως μια αντιδραστική πολιτική (...) συμβάλλοντας στην Ευρωτρομοκρατία (...) Χαρακτηριστική της αστοχίας αυτών των τοποθετήσεων, είναι η "λογοκριμένη" δημοσίευση της συνέντευξης στον "Ριζοσπάστη" (...)».
Το πρώτο απόσπασμα είναι από δημοσίευμα της ιστοσελίδας της ΛΑΕ «Ισκρα» στις 20 Φλεβάρη, το δεύτερο είναι από δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής «Εθνικισμός.net» στις 24 Φλεβάρη, το τρίτο από δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΙΝ» στις 25 Φλεβάρη. Οι ομοιότητες είναι προφανείς και γεννάνε προβληματισμούς. Παρατήρηση 1η: Οποιος θέλει να δει ολόκληρη την κατά τ' άλλα «λογοκριμένη» συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην ΕΡΤ, δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ, μπορεί να την δει στον «902.gr»! Παρατήρηση 2η: Αυτή η συνάντηση «μεγάλων πνευμάτων» στην αντι-ΚΚΕ επίθεση και διαστρέβλωση των θέσεών του για το ζήτημα της πάλης ενάντια στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, που μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν (ακούς εκεί, φιλο-ΕΕ δύναμη το ΚΚΕ... Θα γελάνε και οι πέτρες!), επιβεβαιώνει τελικά την κριτική του ΚΚΕ ότι η υιοθέτηση των θέσεων του αστικού ευρωσκεπτικισμού, της θέσης για επιστροφή στο «εθνικό νόμισμα» εντός του καπιταλισμού, από δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές ή αντικαπιταλιστικές, οδηγεί σε περίεργους «εναγκαλισμούς», υπό τη σκέπη τμημάτων του κεφαλαίου...

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget