01/24/16
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV


Η ιστορία ξεκινάει από τον Ιούνη 2014 όταν ο κ. Σόιμπλε και κάποια κομβικά στοιχεία αν θέλετε της τρόικας έχασαν την εμπιστοσύνη τους στον κ. Σαμαρά. Ηξεραν ότι χρειάζεται ένα 3ο μνημόνιο, δεν εμπιστεύονταν μετά τις ευρωεκλογές ιδίως, παρά το δώρο της δήθεν εξόδου στις αγορές του Απριλίου, είδαν ότι η ΝΔ δεν τράβαγε και αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν με μια ανατροπή του κ. Σαμαρά ή να αφήσουν τον κ. Σαμαρά στην τύχη του, ώστε να εκλεγούμε εμείς και να γίνει αυτό που έγινε, να περάσει το 3ο μνημόνιο με 250 ψήφους».
Την ομολογία ότι οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών επέλεξαν να στηρίξουν την προοπτική ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, όταν διαπίστωσαν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση «δεν τράβαγε», με στόχο να ψηφιστεί τρίτο μνημόνιο και να θεσμοθετηθούν αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, έκανε ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, την περασμένη Τρίτη. Κι αν μη τι άλλο τα πεπραγμένα της κυβέρνησης επιβεβαιώνουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ανατέθηκε και αυτός ανέλαβε ευχαρίστως, να φέρει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά που αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν οι προκάτοχοί του, λόγω της συγκυρίας.
Προηγούμενα, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιλεχθεί απ' την ντόπια αστική τάξη να καταλάβει στο αστικό πολιτικό σύστημα τη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, που αφού την υπηρέτησε «ευδοκίμως», οδηγήθηκε στην ...αποστρατεία. Πόνταρε πάνω του, συνυπολογίζοντας, μεταξύ άλλων, τις διαβεβαιώσεις του ότι σαν «αριστερό» κόμμα, με διασυνδέσεις στο κίνημα, με «καθαρό ποινικό μητρώο» είχε την ικανότητα να χειραγωγήσει το λαό και να τον ενσωματώσει, αμβλύνοντας αντιδράσεις ενόσω θα έκανε τη βρώμικη δουλειά.
«Λαϊκή εντολή» στην αντιλαϊκή πολιτική
Μάλιστα, όταν αυτή η δουλειά άρχισε να γίνεται, πρωτοκλασάτα στελέχη κυβέρνησης και κόμματος επαίρονταν δημοσίως ότι «δεν ανοίγει ρουθούνι» και επιπρόσθετα ότι ο λαός έχει δώσει τη συγκατάθεσή του στην πολιτική που εφαρμόζουν. Οτι, δηλαδή, ο λαός ψήφισε υπέρ της συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος της ανάκαμψης του κεφαλαίου (βλέπε: διατήρηση και αύξηση της φορολογίας, σφαγιασμός κρατκών δαπανών για κοινωνικές ανάγκες, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, ανακεφαλαιοποίηση Τραπεζών, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.)
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας απευθυνόμενος στο ετήσιο Φόρουμ «Επενδύστε στην Ελλάδα» («Capital» Link Forum), που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη, ισχυρίστηκε ότι διαθέτει τη «λαϊκή εντολή να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό η εφαρμογή του προγράμματος» και πως «εκμεταλλευόμαστε την ευρεία συναίνεση, για να προωθήσουμε μια σειρά δραστικών μεταρρυθμίσεων »...
Ταυτοχρόνως, υπουργοί καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια που προχωράνε τα μέτρα δίχως διαδηλωτές και ΜΑΤ στο Σύνταγμα. Βιάστηκαν προφανώς να προεξοφλήσουν τη συναίνεση του λαού στο σφαγιασμό του.
Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι
Επαίρονταν για τη δυνατότητά τους άλλο να κάνουν κι άλλο να ισχυρίζονται ότι κάνουν, να βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Να εφαρμόζουν σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, σαφέστατα ταξική υπέρ του κεφαλαίου και να διατείνονται ότι υλοποιούν έναν «αναγκαίο τακτικό ελιγμό προκειμένου να παραμείνουμε ζωντανοί και όρθιοι, να δώσουμε με καλύτερους όρους τη μεγάλη μάχη για την αναδιανομή (...) να βγούμε στο ξέφωτο, και από εκεί, με καλύτερους όρους, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μιας ευρύτερης αναδιανομής και προστασίας των εργαζομένων και των μικρών και μεσαίων στρωμάτων» (Αλ. Τσίπρας, ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ, 12/2015).
Να παραδίδουν τα σπίτια της φτωχολογιάς στις τράπεζες και να παριστάνουν ότι συμπάσχουν. «Εχουμε πει (...) ότι την κοινωνία την θέλουμε να πιέζει ... Δε βρισκόμαστε εκτός κοινωνίας και η πίεση ουσιαστικά διευκολύνει και βοηθάει την κυβέρνηση (...) Η διαμαρτυρία απευθύνεται στους δανειστές, σε αυτούς που πιέζουν και για την πρώτη κατοικία και για οποιοδήποτε άλλο σκληρό μέτρο», δήλωνε ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, πετώντας την ευθύνη από πάνω τους σαν την τρίχα απ' το ζυμάρι.
Να ανατρέπουν τον χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσα δικαιώματα απέμειναν και να υποστηρίζουν ανερυθρίαστα ότι πασχίζουν για τη σωτηρία του Ασφαλιστικού. «Το ασφαλιστικό σύστημα μέχρι το 2018 καταρρέει, εάν δεν υπάρξει ένα καινούργιο σύστημα» (...)«Είμαστε υποχρεωμένοι - ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τη διαπραγμάτευση - να πάρουμε μέτρα για το ασφαλιστικό σύστημα (...) βεβαίως θα υπάρξει μια μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση (...) Ο στόχος είναι βεβαίως αναδιανεμητικός και δίκαιος σε σχέση με την πραγματικότητα, σε σχέση με την οικονομική δυνατότητα της χώρας και με την οικονομική δυνατότητα των ασφαλιστικών ταμείων αυτήν τη στιγμή», υποστήριζε η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη.
Να οδηγούν τους αγρότες στο ξεκλήρισμα και την ίδια ώρα να δηλώνουν δεξιά - αριστερά ότι θα υπάρξει ειδική μέριμνα γι' αυτούς (Β. Αποστόλου) ή ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους επαγγελματίες (Σ. Φάμελλος), ποντάροντας στη λογική της εξαίρεσης, του «διαίρει και βασίλευε».
Να υπογράφουν μνημόνια συνειδητά, επειδή αυτό πρόσταζαν τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου και να εκβιάζουν το λαό με απειλές: «'Η συμφωνία με κάποιους δυσμενείς όρους (σ.σ. έτσι ξεπέταξε τη «χιονοστιβάδα» μέτρων που πλακώνει το λαό!) ή grexit με άτακτη χρεοκοπία και ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα μας. Αυτό ήταν το σκληρό δίλημμα. Επρεπε να πάρουμε την ευθύνη να στηρίξουμε, να κρατήσουμε τη χώρα όρθια εκείνη τη στιγμή, αποδεχόμενοι και μέτρα που δεν είναι ούτε της λογικής μας ούτε της άποψής μας».
***
Μετέφρασαν τη λαϊκή ψήφο σε εξουσιοδότηση εν λευκώ, επειδή ορκίζονταν στην «αριστερά», την «ηθική» και τις «αξίες» της, θεωρώντας ότι έτσι θα μπορούν να εξαργυρώνουν εσαεί κύρος που δεν τους ανήκε. Επένδυσαν στη λαϊκή ανοχή, εκμεταλλευόμενοι με το χειρότερο τρόπο την αγωνία του λαού για ανακούφισή του απ' τα βάσανα. Την ίδια στιγμή τσάκιζαν τα λαϊκά δικαιώματα με μεγαλύτερο ζήλο απ' τους προκατόχους τους.
Σήμερα, Κυριακή, ο ΣΥΡΙΖΑ γιορτάζει τον ένα χρόνο στην κυβέρνηση, με συγκέντρωση στο κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο και ομιλητή τον Αλ. Τσίπρα. Νέες υποσχέσεις θα δοθούν για τις θυσίες που πιάνουν τόπο, για την αξιολόγηση που θα πετύχει και θα φέρει τη ρύθμιση του χρέους, για το πώς αυτή θα τροφοδοτήσει την ανάκαμψη της οικονομίας, απ' την οποία θα φάει ο λαός με «χρυσά κουτάλια», για να θυμηθούμε αλλοτινούς λαοπλάνους, που ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει πάντα πρόχειρους για αντιγραφή.
Σήμερα, όμως, υπάρχουν δυνατότητες να ακυρωθούν οι προσπάθειες χειραγώγησης. Οι μάσκες έπεσαν. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει στην απογοήτευση και το συμβιβασμό. Σήμερα είναι πολύ πιο ξεκάθαρο για ποιον μάχεται αυτή η κυβέρνηση και ποιου τα συμφέροντα αντιπαλεύει. Οτι πασχίζει για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, στόχο για τον οποίο ο λαός υποβάλλεται σε θυσίες διαρκείας, ένταση της εκμετάλλευσης και χωρίς να υπάρχει καμιά προοπτική ανάκαμψης των δικών του δικαιωμάτων.
Φαίνεται ότι ο λαός δεν θα κάνει τη χάρη στον υπουργό Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτο, που μόλις πριν λίγο καιρό αξίωνε απ' αυτόν να γίνει χειροκροτητής της κυβερνητικής πολιτικής, δηλώνοντας: «Για να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ τους στόχους του ως κυβέρνηση, πρέπει να ξαναβρούμε αυτήν την ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης και κινήματος. Η κοινωνία να συνεχίσει να πιέζει τους υπουργούς. [...] Θα ήμουν ευχαριστημένος αν γίνονταν διαδηλώσεις και σε κάθε διαδήλωση προτεινόταν μια εναλλακτική ιδέα για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα».
Αλλά, δεν θα του χαλάσει εντελώς το χατίρι. Διαδηλώσεις στους δρόμους θα δει...


Με τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση, μισθωτοί και ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες (δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί) δέχονται καίριο χτύπημα στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις, μία μόλις μέρα μετά το πρώτο συλλαλητήριο στην Αθήνα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των επιστημονικών φορέων και τα επιμελητήρια συμφώνησαν σε σχέδιο προτάσεων προς την κυβέρνηση, με τις οποίες δέχονται ως βάση για συζήτηση το αντιασφαλιστικό κυβερνητικό έκτρωμα και προτείνουν επιμέρους αλλαγές.
Για παράδειγμα, συμφωνούν με τη σύνδεση των εισφορών με το εισόδημα και της σύνταξης με τις εισφορές, προτείνοντας μάλιστα αυτές να κινούνται στον «ευρωπαϊκό μέσο όρο». Δηλαδή, αποδέχονται τον ανταποδοτικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, που αποτελεί τον πυρήνα του κυβερνητικού σχεδίου για τη διάλυση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης και τη μετατροπή της σε ατομική υπόθεση, με συντάξεις στο ύψος επιδόματος πτωχοκομείου.
Τα ίδια είπαν οι εκπρόσωποι των επιστημονικών φορέων και στην κοινή συνέντευξη που έδωσαν στις αρχές της βδομάδας. Τις καταγγελίες τους μονοπώλησε το ζήτημα της αύξησης των εισφορών, που προβλέπεται στο σχέδιο της κυβέρνησης.
Βέβαια, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η αύξηση των εισφορών στο Ταμείο τους (ΕΤΑΑ), όπως συμβαίνει και με άλλους κλάδους (π.χ. ΟΓΑ), είναι ληστρική και ότι σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα χαράτσια και τη φορολογία εισοδήματος, καταντά εξοντωτική για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες.
Ομως, τη ζημιά που κάνει η πολιτική της κυβέρνησης συμπληρώνει η στάση της πλειοψηφίας, η οποία, πέρα από το ότι καλλιεργεί συντεχνιακές λογικές, δεν λέει κουβέντα για τις πετσοκομμένες παροχές του νέου συστήματος, για το γεγονός ότι η σύνταξη εξαφανίζεται και μετατρέπεται σε προνοιακό επίδομα, για την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης και την απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότησή της.
Ορισμένοι μάλιστα από τους εκπροσώπους των φορέων επέμειναν στην εξαίρεση του ΕΤΑΑ από τη δημιουργία του ενός υπερ-Ταμείου, με το επιχείρημα ότι είναι «βιώσιμο», αναπαράγοντας τα παλιά συντεχνιακά σύνδρομα ότι είναι δυνατόν κάποιοι να τη γλιτώσουν... Αλλοι πήγαν ακόμα πιο πέρα και ζήτησαν τη μετατροπή του σε Επαγγελματικό Ταμείο, δηλαδή σε ιδιωτική Ασφάλιση!
Κατά τ' άλλα, ακόμα και η «διαπραγμάτευση» που κάνουν οι ηγεσίες των φορέων με το υπουργείο Εργασίας, περιορίζοντας το ζήτημα σε κάποια επιμέρους «λύση» για τις εισφορές στα «υψηλά» εισοδήματα, περισσότερο διευκολύνει την κυβερνητική επίθεση, παρά την αποτρέπει.
Δίνουν μάλιστα το άλλοθι στον αρμόδιο υπουργό να κομπάζει ότι αποκαθιστά τη δικαιοσύνη, μειώνοντας αναλογικά τις εισφορές στα χαμηλότερα εισοδήματα. Δε λέει, βέβαια, ο υπουργός, ούτε οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, ότι ακόμα κι αυτές οι σχετικές «μειώσεις» στις εισφορές ορισμένων ασφαλισμένων, ενώ επί της ουσίας δεν αποτρέπουν τη χρεοκοπία των επιστημόνων με μικρά και μεσαία εισοδήματα, την ίδια στιγμή, με το νέο ασφαλιστικό μοντέλο, οδηγούν σε συντάξεις φτώχειας και μιζέριας.
Τα ζητήματα αυτά και η στάση της πλειοψηφίας χρειάζεται να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και αντιπαράθεσης στις Γενικές Συνελεύσεις άνεργων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων με μικρά και μεσαία εισοδήματα. Το πραγματικό τους συμφέρον είναι να βγουν μπροστά, μαζί με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, με αίτημα να αποσυρθεί το σχέδιο της κυβέρνησης, να ανακτηθούν οι απώλειες από τα χρόνια της κρίσης, να διευρυνθούν τα δικαιώματά τους και να αντιστοιχιστούν με τις σύγχρονες ανάγκες.


Απάντηση σε επιστολή που έστειλε η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δημοσιοποίησε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην επιστολή της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθυνόταν στο ΚΚΕ και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις (ΛΑΕ, ΕΕΚ, ΚΚΕ (μ-λ) κ.ά.) με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό. Η επιστολή (με ημερομηνία αποστολής 14 Γενάρη) έθετε ως πρόταση τη συνάντηση αντιπροσωπειών αυτών των πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την κοινή δράση και το συντονισμό για τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό.

Παραθέτουμε όλη την απάντηση από την πλευρά του ΚΚΕ:

«ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΣΕ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σε απάντηση της επιστολής σας, σας στέλνουμε τις απόψεις μας σχετικά με τα θέματα που θέσατε:

Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να υπάρξει λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο σφαγής στην Κοινωνική Ασφάλιση, καθώς και στο σύνολο των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων που δρομολογούνται στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου.

Από το Γενάρη του 2015 είχαμε τονίσει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και θα επιδιώξει να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, να στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία, θυσιάζοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Γι' αυτό το λόγο, το ΚΚΕ, τα μέλη του μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αντιπάλεψαν λογικές και "κινητοποιήσεις" για τη στήριξη της κυβερνητικής διαπραγμάτευσης, στις οποίες καλούσαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, άλλες δυνάμεις, καλλιεργώντας μ' αυτόν τον τρόπο αυταπάτες στους εργαζόμενους για το χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης και εμποδίζοντας την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Σήμερα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την ενδυνάμωση της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, στο έδαφος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων και με στόχο την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού. Το ΚΚΕ, όπως και κάθε κόμμα, μετέχει στα όργανα και στις γραμμές του κινήματος μέσω των στελεχών και των μελών του. Μέσα στο κίνημα, στις οργανώσεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των οργανώσεων φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών, υπάρχει και μπορεί να υπάρξει συζήτηση, διαπάλη για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα και του συντονισμού, τα αιτήματα, τις μορφές πάλης κ.λπ.

Εκεί κρίνεται και θα κριθεί η κάθε πολιτική, συνδικαλιστική δύναμη, στο κατά πόσο συμβάλλει στην ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης σε κάθε κλάδο, σωματείο, τόπο δουλειάς, την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εκεί μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων.

Κατά συνέπεια, θεωρούμε ότι η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

23 Γενάρη 2016».


Τα πραγματικά στοιχεία κάνουν σκόνη την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι δίνει και αυξήσεις στους δημόσιους υπάλληλους
Ο νόμος 4354/15 που ψήφισε πριν από ένα μήνα περίπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και, μεταξύ άλλων, αφορά και στο μισθολόγιο στο Δημόσιο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προηγούμενα αντεργατικά μισθολόγια των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τα περισσότερα (22 από τα 39) και τα πιο σημαντικά από τα άρθρα.
Με το νέο μισθολόγιο δίνονται χαμηλότεροι μισθοί από τους προηγούμενους για τα ίδια χρόνια υπηρεσίας. Για να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός του μισθολογίου, σημειώνουμε τα εξής:
Ο νέος νόμος χορηγεί ένα μισθολογικό κλιμάκιο, στο οποίο αντιστοιχεί ένας συγκεκριμένος βασικός μισθός, για κάθε δύο χρόνια υπηρεσίας για τους εργαζόμενους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) και κάθε τρία χρόνια για υπαλλήλους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ). Το πέρασμα από το κατώτερο στο ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο ονομάζεται «μισθολογική εξέλιξη».
Ουσιαστικά, τα μισθολογικά κλιμάκια στο Δημόσιο είναι μηχανισμός μισθολογικής ωρίμανσης και λειτουργούν όπως οι διετίες, τριετίες ή άλλος χρόνος που προβλέπεται στον Ιδιωτικό Τομέα.
Σε αυτά τα μισθολογικά κλιμάκια, ο νέος νόμος αντιστοίχισε μισθούς μικρότερους ακόμα κι από αυτούς που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος (όπου τα μισθολογικά κλιμάκια δίνονταν ανά διετία για όλους), ο οποίος δεν εφαρμόστηκε, επειδή τελικά «πάγωσε» η μισθολογική εξέλιξη.
Η ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, που προκύπτει από τη σύγκριση των δύο αντιλαϊκών μισθολογίων, επιβεβαιώνεται και από το έγγραφο που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Γ. Χουλιαράκης. Εκεί φαίνεται καθαρά πως με το νέο μισθολόγιο, η συγκυβέρνηση μειώνει τη μισθολογική δαπάνη κατά 28,8% συγκριτικά με το προηγούμενο μισθολόγιο (βλ. πίνακα, μεταφρασμένος από τον πρωτότυπο πίνακα που έδωσε ο υπουργός στην αγγλική γλώσσα).
Συγκεκριμένα, το νέο μισθολόγιο προκαλεί δαπάνη ύψους σχεδόν 1,7 δισ. ευρώ, ενώ αν εφαρμοζόταν το παλιό μισθολόγιο θα έπρεπε να καταβληθούν σχεδόν 2,4 δισ. ευρώ (είναι το συνολικό ποσό που έχασαν οι δημόσιοι υπάλληλοι λόγω της μισθολογικής καθήλωσης και αντιστοιχεί σε δύο μισθούς ανά έτος σε κάθε εργαζόμενο).
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι το νέο μισθολόγιο έρχεται να συμπληρώσει σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση το προηγούμενο, που προέβλεπε ούτως ή άλλως μεγάλες μειώσεις στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.
Ορισμένα παραδείγματα
Ας δούμε τα παραπάνω με ένα παράδειγμα: Ενας υπάλληλος (πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ΠΕ), το 2011 είχε 16 χρόνια υπηρεσίας. Ο βασικός μισθός που έπαιρνε τότε ήταν 1.906 ευρώ. Τον ίδιο μισθό έπαιρνε και μέχρι το τέλος του 2015, καθώς η μισθολογική εξέλιξη είχε «παγώσει».
Ο νέος νόμος επανακατέταξε τον υπάλληλο σε μισθολογικό κλιμάκιο που αντιστοιχεί στην 20ετή πλέον σημερινή υπηρεσία του. Με βάση τον προηγούμενο νόμο (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), θα έπρεπε να του χορηγηθεί μισθολογικό κλιμάκιο με βασικό μισθό 1.944 ευρώ. Ομως, ο νέος νόμος τού δίνει μισθολογικό κλιμάκιο με βασικό μισθό 1.623 ευρώ!
Δηλαδή, το νέο μισθολόγιο, του μείωσε το μισθό που αντιστοιχούσε στα ίδια χρόνια υπηρεσίας κατά 16,5%, σε σύγκριση με το προηγούμενο μισθολόγιο, που προέβλεπε κι αυτό μεγάλες μειώσεις.
Ορισμένα παραδείγματα και των υπόλοιπων κατηγοριών με 20 χρόνια υπηρεσίας:
  • Υπάλληλος ΤΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.847 ευρώ, ενώ με το νέο νόμο θα πάρει 1.532 ευρώ.
  • Υπάλληλος ΔΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.299 ευρώ, αλλά με το νέο νόμο θα πάρει 1.218 ευρώ.
  • Υπάλληλος ΥΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.048 ευρώ και με το νέο νόμο θα πάρει 1.038 ευρώ.
Παρόμοιες μειώσεις, μεγαλύτερες ή μικρότερες, έχουν γίνει σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.
Εικονικές αυξήσεις
Συνεχίζοντας το πρώτο μας παράδειγμα, ο υπάλληλος ΠΕ, θα πρέπει με το νέο μισθολόγιο να παίρνει 1.623 ευρώ. Ωστόσο, η συγκυβέρνηση εμφανίζεται «μεγαλόψυχη», λέγοντας ότι δε θα μειώσει το μισθό που τώρα παίρνει (1.906 ευρώ), αλλά θα διατηρήσει τη διαφορά, που στο παράδειγμά μας είναι 1.906 - 1.623 = 281 ευρώ, ως «προσωπική διαφορά»! Το ποσό όμως αυτό θα μειώνεται μελλοντικά σε κάθε τυχόν αύξηση.
Δηλαδή η συγκυβέρνηση έκανε το εξής κόλπο: Πήρε τον παλιό βασικό μισθό και τον χώρισε σε δύο μικρότερα κομμάτια. Το ένα από αυτά το βάφτισε «νέο βασικό μισθό» και το άλλο «προσωπική διαφορά». Οταν (και αν) η συγκυβέρνηση εξαγγείλει αυξήσεις, δεν θα τις δίνει πραγματικά, αλλά θα αφαιρεί ένα κομμάτι από την «προσωπική διαφορά» και θα το ενσωματώνει στο βασικό μισθό.
Αυτό θα συμβαίνει μέχρι να μηδενιστεί, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, η «προσωπική διαφορά». Ετσι, στην προπαγάνδα τους, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου θα λένε ότι κάνουν τάχα αυξήσεις, χωρίς στην πραγματικότητα να δίνουν έστω και ένα σεντ, αφού οι εργαζόμενοι στην πράξη θα βλέπουν το ύψος των αποδοχών τους να μένει στάσιμο!
Υπάρχουν, όμως, και κάποιες περιπτώσεις υπαλλήλων που με το νέο μισθολόγιο προβλέπεται να λάβουν κάποια μικρή αύξηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και αυτή η πενιχρή αύξηση δεν θα δοθεί μονομιάς, αλλά σε τέσσερις ετήσιες δόσεις! Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Υπάλληλος ΠΕ με 11 έτη υπηρεσίας, παίρνει 1.381. Με το νέο νόμο θα πάρει 1.387 (σ.σ. με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.588 ευρώ). Η «τεράστια» αύξηση των 6 ευρώ θα δοθεί ως εξής: Σε καθένα από τα τέσσερα έτη (2016 - 2019) θα προστίθεται στο βασικό μισθό το ποσό του 1,5 ευρώ!
Δύο ακόμα τρικ
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με δύο ακόμα διαφορετικούς τρόπους προχώρησε σε περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς για το σύνολο ή μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων:
  • Ο πρώτος τρόπος είναι ότι σταματά ξανά τη μισθολογική εξέλιξη για δύο χρόνιαΜετά τη μισθολογική κατάταξη της προηγούμενης παραγράφου, η μισθολογική εξέλιξη όλων των υπαλλήλων αναστέλλεται μέχρι τις 31.12.2017»). Τα χρήματα που θα χάσουν σε αυτή τη διετία οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο η συγκυβέρνηση τους έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα τα πάρουν ποτέ («...η μισθολογική εξέλιξη ενεργοποιείται εκ νέου (...) χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος των διατάξεων του παρόντος νόμου μέχρι τις 31/12/2017»)!
  • Ο δεύτερος τρόπος αφορά στους υπαλλήλους ΔΕ και ΥΕ και είναι η αύξηση κατά 50% του εργάσιμου χρόνου που απαιτείται να διανύσουν προκειμένου να περάσουν στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο. Με βάση τον παλιό νόμο τα μισθολογικά κλιμάκια άλλαζαν κάθε δύο έτη για όλους. Με το νέο νόμο αλλάζουν ανά τριετία.
Οργιο ψεύδους και εντυπώσεων
Με αυτά τα κόλπα η συγκυβέρνηση έκρυψε τις μεγάλες μειώσεις που έκανε μέσω της αναδιάρθρωσης του μισθολογίου και εμφάνισε ψευδώς πως δίνει κάποιες αυξήσεις: «Από την ένταξη των υπαλλήλων στο νέο σύστημα θα υπάρξει αύξηση του βασικού μισθού για 314.000 περίπου υπαλλήλους...» (http://www.ydmed.gov.gr/?page_id=13046, ιστοσελίδα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης)!
Τον ισχυρισμό διαψεύδει η Εκθεση Αξιολόγησης Συνεπειών Ρύθμισης που συνόδευε το νομοσχέδιο και αναφέρει: «Με την προτεινόμενη ρύθμιση δεν επέρχεται επιβάρυνση επί του συνολικού προϋπολογισμού των φορέων της γενικής κυβέρνησης». Αν είχαν δοθεί πραγματικές αυξήσεις, θα επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που ομολογείται ότι δεν συμβαίνει.
Γι' αυτό ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χ. Βερναρδάκης, αναγκάστηκε να τα μαζέψει πριν από λίγες μέρες, λέγοντας ότι δεν πρόκειται για αυξήσεις στους μισθούς, αλλά για αυξήσεις που προέρχονται «από την επανακατάταξη στα μισθολογικά κλιμάκια».
Βασικά στοιχεία του νέου μισθολογίου είναι:
  • Η αναδιάρθρωση του νέου μισθολογίου, με μείωση των μισθών.
  • Το νέο «πάγωμα» της μισθολογικής εξέλιξης για τη διετία 2016 - 2017 σε συνέχεια της προηγούμενης από τον Οκτώβρη του 2011.
  • Η μη αναγνώριση του χρόνου υπηρεσίας της διετίας 2016 - 2017 σε μια μελλοντική μισθολογική εξέλιξη.
  • Η διατήρηση της λογικής της αξιολόγησης.
  • Η παροχή προκλητικών αυξήσεων στα διευθυντικά στελέχη.
  • Η προαναγγελία κατάργησης των ΒΑΕ, μέσω της πρόβλεψης για «ευθυγράμμιση του σχετικού καθεστώτος με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή νομοθεσία έως 31/12/2017».
  • Η διατήρηση της κατάργησης έξι μισθών που επέφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατά την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης (κατάργηση 13ου, 14ου μισθού, δύο μισθούς από τη μισθολογική καθήλωση από το 2011, μειώσεις που αντιστοιχούν σε δύο μισθούς μέσω των αυξήσεων στις μηνιαίες εισφορές και κρατήσεις).
Καλές αμοιβές για «καλές» υπηρεσίες
Ενα ακόμα όπλο για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους στην υπηρεσία των μονοπωλίων, είναι οι προκλητικές αμοιβές που προβλέπονται για τα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης και τους μετακλητούς (τους διορισμένους σε θέσεις συμβούλων κυβερνητικών στελεχών). Ετσι, ο νόμος αυξάνει τα επιδόματα θέσης ευθύνης που καταβάλλονται στους προϊσταμένους οργανικών μονάδων και τα οποία δεν υπολογίζονται στις αυξήσεις που συμψηφίζονται με την προσωπική διαφορά. Τα νέα επιδόματα ευθύνης διαμορφώνονται ως εξής: 1.400 ευρώ (από 1.000) για τον γενικό γραμματέα υπουργείου (αύξηση 40%). 1.150 ευρώ (από 950) για τον ειδικό γραμματέα υπουργείου (αύξηση 21%). 1.000 ευρώ (από 900) για το γενικό διευθυντή (αύξηση 11,11%). 450 ευρώ (από 400) για το διευθυντή (αύξηση 12,5%). 350 ευρώ (από 300) για τον υποδιευθυντή (αύξηση 16,6%).
Χειραγώγηση μέσω της αξιολόγησης
Στο ίδιο νόμο, η συγκυβέρνηση πέρασε διατάξεις που συνδέουν το μισθό με την αξιολόγηση, με στόχο να διαμορφώσουν έναν ακόμα πιο ισχυρό μηχανισμό χειραγώγησης και υποταγής των εργαζομένων. Το άρθρο 12 προβλέπει ότι αν ένας υπάλληλος «αξιολογηθεί» ως «άριστος» για τρία συνεχόμενα έτη, τότε υπάρχει η δυνατότητα να του δώσουν ένα μισθολογικό κλιμάκιο επιπλέον. Η διαδικασία και οι όροι θα καθοριστούν με υπουργική απόφαση και εφόσον το επιτρέπει η εκάστοτε δημοσιονομική συγκυρία. Με αυτό το άρθρο γίνεται προσπάθεια «άμεσης σύνδεσης της εξέλιξης αυτής όχι μόνο με το χρόνο υπηρεσίας του υπαλλήλου αλλά και με στοιχεία αξιολόγησής του» και «προβλέπεται στην ουσία η σύνδεση των μισθολογικών διατάξεων με αντίστοιχες του νόμου περί αξιολόγησης...» (αιτιολογική έκθεση, σελ. 13). Να σημειωθεί ότι τις μέρες αυτές έχει ήδη δρομολογηθεί και το νομοσχέδιο για την «αξιολόγηση». Το άρθρο 17 προβλέπει ότι μπορεί να δοθεί επιπλέον αμοιβή «η οποία συνδέεται με την περιγραφή και την αξιολόγηση της θέσης εργασίας». Η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θα οδηγήσει σε εξατομικευμένο μισθό, στο διαχωρισμό και σε διαφορετικές ταχύτητες εργαζομένων ακόμα και στο ίδιο γραφείο.


Ορισμένες πλευρές της αντιπαράθεσης με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία μπροστά στην απεργία

Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση έκανε γνωστό το αντιδραστικό της σχέδιο για το Ασφαλιστικό, βρήκε ενεργούς συμπαραστάτες, όπως ήταν αναμενόμενο, τον ΣΕΒ και τις ηγεσίες των υπόλοιπων εργοδοτικών Ενώσεων.

Ομως, η κυβέρνηση δεν διαθέτει μόνο φανερούς υποστηρικτές. Τη νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση σιγοντάρει αντικειμενικά και η στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Η κάλυψη που της δίνει δεν είναι βέβαια καινούρια. Με «αστερίσκους» και υποσημειώσεις, που διατυπώνονταν στα λόγια, δόθηκε και σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Και αυτό, βέβαια, δεν ήταν κάποια «αστοχία» της πλειοψηφίας, κάποιο λάθος τακτικής. Τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα, αφορούν στη γραμμή που υπηρετεί στο κίνημα. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία συμπλέει με το κεφάλαιο και τα κόμματά του στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αποδέχεται ως «εθνικό στόχο» την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, καλώντας τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη, μέσα και από τον «κοινωνικό διάλογο».

Ανταγωνιστικότητα, όμως, και ανάκαμψη σημαίνει φτηνότερη εργατική δύναμη, χρήμα και προνόμια στο κεφάλαιο, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης. Σημαίνει παραπέρα αποχώρηση του κράτους και της εργοδοσίας από τη χρηματοδότηση του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να μειώνεται το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» και, ταυτόχρονα, να ανοίγονται νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για το κεφάλαιο.

Σημαίνει, όμως, και όξυνση όλων των παραγόντων που συντελούν στην κατάρρευση των Ταμείων. Τέτοιοι είναι η μείωση των μισθών, η γενικευμένη ευελιξία στην αγορά εργασίας, η επέκταση και κυριαρχία της μερικής απασχόλησης, τα τρίωρα και τα τετράωρα, ακόμα και οι απολύσεις που γίνονται στο όνομα της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων ή προκύπτουν ως αποτέλεσμα των λουκέτων σε επιχειρήσεις που τις κατάπιε ο ανταγωνισμός στον καπιταλισμό. Ολα αυτά συρρικνώνουν τα έσοδα του συστήματος, δημιουργούν υπόβαθρο για ένταση της επίθεσης σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Στήνουν φάκα με τη «βιωσιμότητα»

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία κραυγάζει για τη μείωση των συντάξεων και τη συρρίκνωση των άλλων παροχών, που γίνονται στο όνομα της «βιωσιμότητας», χωρίς όμως να αμφισβητεί τα κίνητρα της κυβέρνησης. Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ για το Ασφαλιστικό, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επικέντρωσαν την κριτική τους στο αν είναι ή δεν είναι βιώσιμο το σύστημα που προτείνει η κυβέρνηση, με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να αναφωνεί ότι «είναι μη ηθικά βιώσιμο»!

Την ίδια ώρα, ο γγ της ΓΣΕΕ οριοθέτησε ως στόχο των κινητοποιήσεων «να ξαναγίνει η Ελλάδα κανονική χώρα. Να επιστρέψουμε στην κανονικότητα...», ενώ ο εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ (παράταξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ) γι' αυτό που βρήκε να επικρίνει την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η απουσία βούλησης για αγώνες και η «θολή εικόνα» που εκπέμπει. Τέλος, το ΕΜΕΙΣ κατηγόρησε την ηγεσία της ΓΣΕΕ για «ανικανότητα».

Σε κάθε περίπτωση, η λεγόμενη «βιωσιμότητα» του συστήματος, την οποία αποδέχεται η συνδικαλιστική πλειοψηφία, αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό όλων των αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων. Από τη δεκαετία του 1990 ακόμα, η «βιωσιμότητα», συνδεδεμένη με το ύψος των συντάξεων και συνολικά με τις παροχές των Ταμείων, που ήταν τάχα υψηλές και κοστοβόρες, αποτέλεσε τη σημαία που καθοδήγησε όλες τις αντιασφαλιστικές επιθέσεις από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Αυτή την περίφημη «βιωσιμότητα» επικαλείται και σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να «σαρώσει» ό,τι απέμεινε. Αυτήν επικαλούνται και όλοι οι θιασώτες των ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης. Είναι το «λίπασμα» πάνω στο οποίο φυτρώνουν τα ιδεολογήματα ότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυάται τις συντάξεις, αλλά μόνο ένα ελάχιστο όριο - όπως η «εθνική» που δίνει η κυβέρνηση - και ότι τελικά η σύνταξη πρέπει να γίνει ατομική υπόθεση.

Γι' αυτό, άλλωστε, όταν πριν από 15 χρόνια προέκυψε το ζήτημα των Επαγγελματικών Ταμείων, που αποτελούν μορφή της ιδιωτικής Ασφάλισης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε, αλλά μπήκε μπροστά για να προχωρήσουν στην πράξη.

Στασίδι στον «κοινωνικό διάλογο»

Εκεί όμως που η συνδικαλιστική πλειοψηφία έχει δώσει κυριολεκτικά τα ρέστα της, είναι στη νομιμοποίηση, με τη συμμετοχή της, του «κοινωνικού διαλόγου». Στα επαναλαμβανόμενα παζάρια με τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες, αυτό που έμπαινε πάντα στο τραπέζι, ήταν πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και όχι τι θα κερδίσουν.

Το συνεχές αυτό αλισβερίσι αφόπλιζε τους εργάτες μπροστά στις επιθέσεις, θόλωνε την εικόνα του πραγματικού αντιπάλου, οδηγούσε σε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για την επίτευξη δήθεν «κοινών» στόχων. Γι' αυτό ακόμα και τώρα, αυτό που βρήκε να προσάψει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην κυβέρνηση είναι ότι έκανε διάλογο μόνο με τους εργοδότες. Ο καημός της είναι ότι χάνει το ρόλο του «κοινωνικού συνομιλητή» και όχι ότι οι εργάτες χάνουν τα πάντα.

Στα χνάρια αυτά κινείται και σήμερα η πλειοψηφία, υιοθετώντας το γενικό σλόγκαν της «ανάπτυξης». Η «ανάπτυξη», λέει, θα φέρει τη λύση του Ασφαλιστικού, αφού έτσι θα υπάρξουν θέσεις εργασίας και πόροι για τα Ταμεία. Αποσιωπά ότι η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται ο ΣΕΒ και η κυβέρνηση, προϋποθέτει όχι μόνο τη διατήρηση της εργασιακής ζούγκλας που έχει επιβληθεί, αλλά προδιαγράφει και τη χειροτέρευσή της.

Στο διά ταύτα και ενώ απομένουν λίγες ακόμα μέρες μέχρι την απεργία, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την οργάνωση και την επιτυχία της. Δε θέλουν Γενικές Συνελεύσεις, δε συμβάλλουν στη συζήτηση, στην οργάνωση και στον ξεσηκωμό των εργαζομένων.

Η απεργία είναι σκληρή σύγκρουση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και το κράτος των μονοπωλίων. Δεν πραγματοποιείται με αποφάσεις διά περιφοράς, ούτε βέβαια με «απεργούς» που δηλώνουν ρεπό και άδειες ασθενείας τη μέρα της κινητοποίησης. Η απεργία θέλει εργάτες στους δρόμους και όχι αντιπροσωπείες σε συγκεντρώσεις. Προϋποθέτει πλατιά συζήτηση στους τόπους δουλειάς, Γενικές Συνελεύσεις, σχέδιο και οργάνωση, αποφάσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Απαιτούνται μέτρα προστασίας της απεργίας, περιφρούρηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους, άμυνα απέναντι στις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Απαιτείται συντονισμός στους κλάδους, στις βιομηχανικές ζώνες, στις περιοχές. Ολα αυτά είναι στοιχεία που συμβάλλουν στην αναζωογόνηση του κινήματος, στην ανασύνταξη, στον ταξικό προσανατολισμό του. Και είναι ευθύνη των εργαζομένων να συμβάλουν ώστε αυτός ο τρόπος δουλειάς να κατακτηθεί και να δυναμώσει στο κίνημα της εργατικής τάξης.


Οι αμερικανιές του χάπενιν, όχι με το πικρό αριστοφανικό συμβολικό χαρακτήρα κήδευσης του Ασφαλιστικού, ακόμη περισσότερο του περίφημου και κατακλεμμένου πανό του ΠΑΜΕ στον Παρθενώνα, έχουν πάρει τώρα τελευταία επιδημιολογικές διαστάσεις. Μ' έναν τρόπο που δε φτάνει ούτε στο πέταγμα παπουτσιού στον Ερντογάν, ούτε στο εντυπωσιακό μπαλαμούτιασμα της Φεμέν στον Ντράγκι, εμείς αρχίζουμε και παγιδευόμαστε σε μια ύποπτη κοτόσουπα κι ένα ξεπουπούλιασμα της γραβάτας. Δεν είναι επικίνδυνο. Δεν είναι φαιδρό. Δεν έχει καν σημασία αν είναι δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο. Είναι απλώς ανεπεξέργαστα εισαγόμενο και εμφανώς απολίτικο. Κι εδώ αρχίζει η ανάγκη για επεξεργασία και περισυλλογή.

Αν μια κότα, δίκην στρεβλού χιούμορ, δικαιούται επίσημο, έστω και διαφορετικό σχολιασμό, αν ο σαρκασμός φτάνει ως την έννοια του πολιτικού ασύλου για μια κότα και η τρέχουσα ειδησεογραφία γεμίζει με μεγαλοστομίες για την επανάσταση της γραβάτας, τότε αρχίζει και γίνεται ορατό το ζευγάρι ακουστικών που προσφέρεται δωρεάν στον καθένα και στην καθεμία που δεν βγήκαν ακόμη στους δρόμους, ώστε να μην ακούν τίποτα ουσιαστικότερο και πολιτικό. Και βέβαια όχι το ΠΑΜΕ στου Μαξίμου, αλλά τα κακαρίσματα στου Μαξίμου. Μοιάζουν όλοι όμως μοδέρνοι και σύγχρονοι, ιακωβίνοι της διπλανής πόρτας, αιχμαλωτισμένοι σ' ένα ναι που ήρθε σαν απάντηση από την κάλπη στο όχι που ήδη είχε γίνει ναι.

Οταν μεγάλες μάζες λοιπόν αυτοαπασχολούμενων, που ωθούνται μαζί με κάθε ελεύθερο επαγγελματία, επιστήμονα, αγρότη, συνταξιούχο κ.λπ. στην ασφαλιστική εξαφάνιση και την εργασιακή ανυπαρξία, τσαλακώνουν την κλισαρισμένη δημόσια εικόνα τους, κρεμώντας γραβάτες στα δέντρα, με την ψευδαίσθηση ότι θα πέσει έτσι η Βαστίλη - Μαξίμου, τότε ανεπαισθήτως θα κλεισθούν έξω απ' τα τείχη της εξουσίας. Κι είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο γενικός ξεσηκωμός θα τραυματιστεί και θα υπονομευθεί τόσο - όσο να μην ανέβει ούτε ένα σκαλί η ταξική συνείδηση όλων των γραβατωμένων και αγραβάτωτων εργατών και ανέργων. Κι ένας λαός με μακρά αγωνιστική παράδοση εργατικών αγώνων θα ακούει άκριτα και χωρίς να εξεγείρεται πως «η Ελλάδα θα κοπεί στα δυο απ' τα τρακτέρ», ενώ τα μπλόκα - σημεία δίκαιου βρασμού είναι πάμπολλα και κυριολεκτικά σ' όλη την επικράτεια.

Μια κυβέρνηση που ξεπουλάει τον ΟΛΠ χωρίς να το ξέρει ο υπουργός κι ένα πόπολο που φαντάζεται δικαίως πως σε λίγο θα περιμένει στην ουρά κοτόσουπα νερομπλούκι - μια κότα για χίλιους πεινασμένους - είναι μια χαψιά για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, τους θεσμούς, τις τρόικες και τις τράπεζες, ασκέρι που γίνεται μπουλούκι και φρόνημα που κρατάει μόνο το φι του φόβου.

Στις εντυπώσεις και στον ορυμαγδό από τρολαρίσματα χάνονται λέξεις που αποδίδουν τη βαρύτητα των ημερών και των μέτρων όπως ψέμα, εξαπάτηση, εξουσιαστικός - κυβερνητικός τυχοδιωκτισμός. Κάπου εκεί ανάμεσα στην κοτόσουπα και τη γραβάτα - σουβλάκι το μενού δε θα γράφει πως η ΕΕ, και όχι η λιτότητά της, με το ευρωπαϊκό της κοινοβούλιο αναγνώρισε επίσημα το προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου!... θα βγουν και τα φρικιά της χειραγώγησης και παλιά μου τέχνη κόσκινο κάπου ανάμεσα στις προφητείες, τα ξανθά γένια και κάτι Αμερικάνες που κοιμήθηκαν με εξωγήινους επειδή το 'πε η Χίλαρι και θα κρύψουν την αλήθεια για την άνοιξη απ' τους αποφασισμένους να πεθάνουν, προκειμένου να μην τη στερήσουν απ' τις επόμενες γενιές. Ηδη φτιάχνουν το ανοιξιάτικο μενού. Να κλειστούν στα σπίτια τους οι παλιοί κι οι φρέσκοι προλετάριοι, να ταμπουρωθούν στα μουλωχτά και να περιμένουνε να τους την πέσουν στρατιές εξαθλιωμένων προσφύγων, επειδή τότε καλυτερεύει ο καιρός...

Με απλωμένο το χέρι σ' αυτούς που ανεμίζουν τη γραβάτα, θέλοντας κάτι παραπάνω απ' αυτό να πουν και να διεκδικήσουν στους δασκάλους και τους μηχανικούς που σε λίγο δε θα 'χουν μήτε μυαλά μήτε κτίρια να χτίσουν, αυτή τη σύγχρονη μορφή προπαγάνδας που κλείνει αυτιά, κάνει πολιτικά άναρθρες τις κραυγές κι εκτονώνει το λαϊκό καζάνι για χάρη των αφεντικών πρέπει να τη μαδήσουμε να την ξεπουπουλιάσουμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή που το μάτι πάει να καρφωθεί στην κότα που κάνει τα χρυσά αβγά και της επικοινωνίας και του πλούτου. Γιατί αλλιώς η κότα θα είναι ο λαός κι απλώς θα χαζεύει τον εαυτό του κι οι άλλοι θα μαζεύουν τ' αβγά και θα καταλήγουν στο συμπέρασμα «σιγά τα ωά»!



Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Σε συνεστίαση των Τομεακών Οργανώσεων Χανίων του ΚΚΕ, στο κέντρο «Πορτοκάλι» στον Πλατανιά Χανίων, μίλησε το βράδυ του Σαββάτου ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο της διήμερης περιοδείας που πραγματοποιεί στην Κρήτη.

Όταν ανέβηκε στο βήμα οι συγκεντρωμένοι τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα: «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», ενώ κλείνοντας την ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε και μια μαντινάδα: «Στα χρόνια μας τα 100, μένουμε πάντα νέοι, είναι το δίκιο του λαού, που πάντα μας εμπνέει».

Οι ΤΟ Χανίων δώρισαν στο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ένα παραδοσιακό κρητικό μαχαίρι που πάνω του έγραφε: «Η εξουσία του λαού με όπλα κατακτιέται, το δώρο μας συμβολικό αυτό να μη ξεχνιέται», ενώ ο παλαίμαχος αγωνιστής, Λευτέρης Ηλιάκης που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στη συνεστίαση έστειλε και δώρισε στον Δ. Κουτσούμπα τα βιβλία του.

Στη συνεστίαση παραβρέθηκαν επίσης ο αντιπεριφεριάρχης Χανίων, Απόστολος Βουλγαράκης, ο δήμαρχος, Χανίων Τάσος Βάμβουκας, ο δήμαρχος Πλατανία, Γιάννης Μαλανδρακης και ο αντιδήμαρχος Χανίων, Νεκτάριος Αλεξανδράκης.

Παραθέτουμε παρακάτω αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτή την ώρα που στο πολιτικό σκηνικό στήνεται το κάλπικο δίπολο με το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Αυτή την ώρα που τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και λοιπά στριμώχνονται μη χάσουν το στασίδι τους γύρω από αυτό.

Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις μέσα στο λαό για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, για να μη μπει η ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Μέσα στο λαό έχουν πραγματική αξία οι διεργασίες.

Εκεί όπου ο εργάτης, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φτωχός αγρότης, ο νέος και η γυναίκα των λαϊκών οικογενειών μπορούν να δουν τον πραγματικό αντίπαλο, το μεγάλο κεφάλαιο και την εξουσία του, τις κυβερνήσεις και τα άλλα αστικά κόμματα της διαχείρισης της σαπίλας και βαρβαρότητας του συστήματος.

Ο λαός μας μπορεί εάν θελήσει να αξιοποιήσει την πείρα του και να δει ποιος φταίει που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι, ποιος φταίει που τα παιδιά του είναι άνεργα, ποιος φταίει που δεν μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια ακόμα και μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς.

Μπορεί να δει τι φταίει και οι αγώνες των πρώτων χρόνων της οικονομικής κρίσης, ενάντια στα μνημόνια, έφεραν τελικά μαζί με τις εναλλάξ κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και τη συγκυβέρνησή τους στη συνέχεια, νέα μνημόνια, νέα μέτρα.

Τι φταίει που η ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε η λεπίδα του τρίτου μνημονίου με τη σφραγίδα της «πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης», που αύριο γιορτάζει μάλιστα και τα πρώτα της γενέθλια, με το λαό να βρίσκεται στους δρόμους, προδομένος όπως πάντα, από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια.

Σήμερα μπορεί ο καθένας να δει, τι φταίει που η λογική της επιλογής δήθεν του «μικρότερου κακού», έφερε το μεγαλύτερο κακό, το τρίτο μνημόνιο και τα σημερινά πιο σκληρά μέτρα.

Τι φταίει που τελικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βαδίζοντας τον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βαδίζει στον ίδιο δρόμο των μνημονίων γιατί το μεγαλύτερο μνημόνιο είναι το ίδιο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού που δεν μπορεί να ανακάμψει από την κρίση του, χωρίς τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Και αν ένα πράγμα αποκαλύφτηκε περίτρανα από την πρώτη και τη δεύτερη φορά αριστερά, είναι ο μύθος ότι μπορεί να υπάρξει πραγματικά αριστερή φιλολαϊκή διαχείριση εντός των τειχών του καπιταλισμού, της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, ότι μπορεί να έχει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, ότι δήθεν μπορεί να υπερασπίζει και τα δικαιώματα των εργαζόμενων, του λαού της αλλά και να εξασφαλίζει και να δυναμώνει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, των πολυεθνικών, των καπιταλιστών.

Την αλήθεια αυτή που πλέον ξέρουν και τα μικρά παιδιά την μαρτυρούν τα εκατομμύρια φτωχών και άνεργων, το φωνάζουν τα εκατομμύρια των εκμεταλλευόμενων σε όλο τον κόσμο, το ομολογούν τα ίδια τα αστικά επιτελεία.

Μάλιστα, πρόσφατα με αφορμή το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, αποκαλύφθηκε, πως μόλις 62 άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο, όσο ο μισός πληθυσμός της γης, δηλαδή 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι.

Αυτό αποδεικνύει ότι και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης δεν φτωχαίνουμε όλοι.

Οι πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Είναι προφανές ότι οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι δεν παράγουν οι ίδιοι των πλούτο που καρπώνονται, το πιθανότερο είναι να μη συμμετέχουν καν στην παραγωγή, αλλά εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη χιλιάδων ανθρώπων και τον πλούτο που αυτοί παράγουν.

Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

«Ένας χρόνος αριστερά - ένας χρόνος μάχη», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για να γιορτάσει τον έναν χρόνο της κυβέρνησής του.

Θα μπορούσαμε πολύ απλά να ρωτήσουμε: «από πότε γιορτάζονται τα μνημόνια»;

Από πότε γιορτάζονται τα εκατοντάδες αντιλαϊκά μέτρα που έχουν περάσει με νόμους, με ΠΝΠ, με φαστ - τρακ διαδικασίες στη βουλή;

Από πότε γιορτάζεται το ξύλο κατά διαδηλωτών, η ταφόπλακα που θέλουν να βάλουν στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Πρόνοια, στα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων;

Κυρίως όμως θέλουμε να θέσουμε το εξής πιο ουσιαστικό ερώτημα:

Για ποιον αλήθεια, δίνει μάχη, ένα χρόνο τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Για ποιον διαπραγματεύεται με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ;

Γιατί προχωρά βήμα προς βήμα όλες τις δεσμεύσεις, τις μεταρρυθμίσεις διατηρώντας μάλιστα ανέπαφο όλο το αντιλαϊκό οικοδόμημα των προηγούμενων κυβερνήσεων;

Γιατί επιμένει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η κατά γράμμα υλοποίηση της συμφωνίας που υπέγραψε με την τρόικα που έγινε κουαρτέτο;

Για ποιον δίνει μάχη η κυβέρνηση όταν υλοποιεί τις δεσμεύσεις της απέναντι στο ΝΑΤΟ και μάλιστα αναλαμβάνει και καινούργιες όπως η νέα βάση στην Κάρπαθο και μάλιστα αυτή τη στιγμή όπου ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και συμμαχίες βομβαρδίζουν στη Συρία για να βάλουν στο χέρι τον πλούτο μιας ολόκληρης περιοχής με πρόσχημα δήθεν την αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους» που οι ίδιοι το δημιούργησαν πριν και το εξόπλισαν;

Και εδώ στα Χανιά -που η βάση της Σούδας παίζει ρόλο στη στήριξη των μακελάρηδων- ξέρουμε όλοι από πρώτο χέρι, τι σημαίνει υλοποίηση των δεσμεύσεων απέναντι στο ΝΑΤΟ.

Η κυβέρνηση δίνει μάχη για λογαριασμό του κεφαλαίου, δίνει μάχη για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, δίνει μάχη για να μείνει στα κρατικά ταμεία ζεστό χρήμα για να δοθεί για τις επενδύσεις των καπιταλιστών.

Δίνει μάχη η αστική τάξη της χώρας μας να έχει μερίδιο στη μοιρασιά του πλούτου που θέλουν να βάλουν στο χέρι οι ιμπεριαλιστές στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου.

Και γι' αυτό επιλέχτηκε από μερίδα του κεφαλαίου της χώρας μας γιατί παράλληλα μ' αυτή τη μάχη μπορεί να συνεχίζει την παραπλάνηση και την εξαπάτηση του λαού. Να ολοκληρώνει όπως λέμε τη βρώμικη δουλειά.

Και το έγκλημα στο Ασφαλιστικό είναι η απόδειξη! Με προσπάθεια παραπλάνησης, εξαπάτησης του λαού.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget