03/01/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV


Από την ομιλία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, την Παρασκευή το βράδυ στο υπουργικό συμβούλιο καταγράφουμε μερικές ενδεικτικές αναφορές που δείχνουν τη σκόπιμη θολούρα που επιχειρεί να σκορπίσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο λαό:
«(...) Τα Μνημόνια τελείωσαν, τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά».
«(...) Τα Μνημόνια τελείωσαν στις 25 Γενάρη».
«(...) Η συμφωνία γέφυρα επιτεύχθηκε με την παράταση, μεν, της δανειακής σύμβασης που θέλουμε να επαναδιαπραγματευθούμε αλλά, ταυτόχρονα, με το σαφή διαχωρισμό της από τα Μνημόνια που τη συνόδευαν».
Καλά όλα αυτά, όμως, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι συγκεκριμένες δεσμεύσεις με τραγικές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών. Δεν πειράζουν ούτε κόμμα από όλους τους μνημονιακούς νόμους, τους οποίους έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζουν κιόλας (η αποκάλυψη του «Ρ» για τον περιορισμό των προσλήψεων στην Τοπική Διοίκηση είναι χαρακτηριστική). Η συγκυβέρνηση και οι ...«εταίροι» της έχουν αποδεχτεί ότι αυτή η συμφωνία θα αποτελέσει τη βάση για την επόμενη - εξίσου αντιλαϊκή- μετά τους τέσσερις μήνες...

Παρέμβαση του Γιάννη Γκιόκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Νovasport Fm» για τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του ποδοσφαίρου
Για τα πρόσφατα γεγονότα στο ελληνικό ποδόσφαιρο μίλησε, μεταξύ άλλων, το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, Γιάννης Γκιόκας, στην εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «Novasport Fm», «Μπαμ και κάτω», που παρουσιάζουν οι δημοσιογράφοι Μπάμπης Χριστόγλου και Μιχάλης Λεάνης.
Μεταξύ άλλων, επισήμανε πως τα όποια κυβερνητικά μέτρα για τη βία στα γήπεδα δε θα αντιμετωπίσουν την αιτία, που είναι η επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου, που εκδηλώνεται, όπως είπε χαρακτηριστικά, στην πιο βρώμικη και απεχθή μορφή της.
Σε σχετική ερώτηση για την απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού να αναβάλει για μια αγωνιστική τους αγώνες της Super League αλλά και τα πρώτα άμεσα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, όπως το ηλεκτρονικό εισιτήριο και οι κάμερες ασφαλείας στα γήπεδα, τόνισε:
«Αν είναι να φτιάξουν τα πράγματα ας αναβληθούν οι αγώνες για ένα μήνα ή ένα χρόνο. Η ουσία, όμως, είναι ότι, όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, κάτι τέτοιο δεν επιφέρει κάτι το διαφορετικό. Αλλωστε, αυτά που εφαρμόζονται τώρα είναι δοκιμασμένες συνταγές που έχουν εφαρμοστεί ξανά και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Γι' αυτό μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την ουσία και την αιτία.
Υποτίθεται ότι η αναβολή αποφασίστηκε για να παρθούν απ' τις ΠΑΕ κάποια μέτρα απ' αυτά που ορίζει το υφυπουργείο. Πόσο, όμως, μπορούν να γίνουν πράξη αυτά σε μια εβδομάδα; Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια απ' αυτά που εξήγγειλε ο υφυπουργός Αθλητισμού, όπως το ηλεκτρονικό εισιτήριο και το κλειστό κύκλωμα καμερών στα γήπεδα, έχουν αποφασιστεί με νόμο απ' το 2011, άρα υπήρχαν ήδη ως νομοθετικό πλαίσιο. Εμείς, ως ΚΚΕ, είχαμε πει τότε ότι ακόμα και εάν εφαρμοστούν δε θα αντιμετωπίσουν τη βία, γιατί δεν αντιμετωπίζουν την αιτία που γεννά τη βία. Μπορεί να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι κάτι γίνεται, ωστόσο, δεν ακουμπούν την ουσία του προβλήματος. Οπως δεν ακουμπούν και τη βασική αιτία. Οπως την επιχειρηματική δράση στο χώρο του ποδοσφαίρου με ό,τι αυτή συνεπάγεται και κυρίως τις κόντρες συμφερόντων που εκδηλώνονται τα τελευταία χρόνια στην πιο βρώμική τους μορφή. Σήμερα το χώρο του ποδοσφαίρου τον λυμαίνονται επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε αυτό λέγεται στοίχημα είτε λέγεται χρήματα είτε γήπεδα και διαχείρισή τους είτε δημιουργία μιας ...ασπίδας από ιδιωτικούς στρατούς των οργανωμένων οπαδών για να εξυπηρετηθούν πολλές φορές και συμφέροντα άσχετα με το ίδιο το ποδόσφαιρο».

Eurokinissi
Για το γεγονός ότι πολλοί επικαλούνται ως πρότυπο την εικόνα του ποδοσφαίρου στο εξωτερικό, ο Γιάννης Γκίκας σχολίασε:
«Δε συμφωνώ στο 100% με αυτή την ειδυλλιακή εικόνα για το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, πρόσφατα είδαμε περιστατικά με στημένους αγώνες στην Ισπανία. Πριν λίγα χρόνια είχε συμβεί το ίδιο και στην Ιταλία και στη Γαλλία. Απ' την άλλη, δε λείπουν και τα περιστατικά με τη βία. Στην Ιταλία πρόσφατα είχε σκοτωθεί ένας οπαδός της Νάπολι από πυροβολισμό. Επίσης, ανάλογα περιστατικά υπήρξαν και στην Ισπανία και στη Γερμανία. Το φαινόμενο υπάρχει. Το μόνο διαφορετικό που έχουν κάνει στο εξωτερικό είναι ότι κυρίως την έχουν βγάλει εκτός γηπέδων.
Η βία ως φαινόμενο, ο τζόγος, τα στημένα υπάρχουν σήμερα και στις άλλες χώρες και φυσικά όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά συνολικότερα στον Αθλητισμό, με βάση το πλαίσιο που είναι διαμορφωμένος αυτός. Περιστατικά με επεισόδια έχουμε και σε άλλα αθλήματα, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ. Η βία, για παράδειγμα, υπάρχει σε μια κοινωνία που κυνηγάει το κέρδος. Και το ίδιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχει αυτό το κυνήγι του κέρδους. Το ποδόσφαιρο, γενικότερα ο αθλητισμός δεν παράγει βία. Αντίθετα, προάγουν το πνεύμα της συνεργασίας, της ευγενούς άμιλλας. Βία παράγουν τα παιχνίδια των επιχειρηματιών και οι κόντρες τους για μεγαλύτερο κέρδος».
Σε ερώτηση εάν τα μέτρα της κυβέρνησης μπορούν να αλλάξουν κάτι, ο βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε:
«Εμείς δεν αποκλείουμε ορισμένα μέτρα που θα παρθούν στο επόμενο διάστημα να επιφέρουν κάποιες αλλαγές. Ωστόσο και πάλι, όμως, θα τονίσουμε ότι δε συζητιέται η ουσία και δε χτυπιούνται οι αιτίες. Για παράδειγμα ,ο υφυπουργός επικαλέστηκε το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει και δένει τα χέρια της κυβέρνησης να παρθούν κάποια μέτρα. Ομως, νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει, όπως, για παράδειγμα, ο προηγούμενος νόμος Γερουλάνου - Μπιτσαξή που έπαιρνε ορισμένα μέτρα, άσχετα αν αυτά δεν εφαρμόστηκαν. Ωστόσο, δε γίνεται τίποτα. Για παράδειγμα, ούτε τώρα μπαίνουν στο τραπέζι διάφορα σημαντικά θέματα που για να λυθούν δε χρειάζονται και το απαραίτητο νομικό πλαίσιο, όπως το να φύγουν απ' το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων οι ΠΑΕ και ΚΑΕ και να υπαχθούν στο υπουργείο Οικονομικών ως αθλητικές εταιρείες. Και εκεί να γίνεται ο έλεγχός τους ως Ανώνυμων Εταιρειών. Είναι το πιο απλό πράγμα που μπορεί να γίνει άμεσα, ωστόσο, δεν έγινε από καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Η ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή ελληνικών ομάδων στο στοίχημα ή όλα αυτά τα παιχνίδια τζόγου. Είναι ζητήματα πολύ απλά, τα οποία, όμως, βάζουν επί τάπητος το πώς λειτουργεί σήμερα ο αθλητισμός - επιχείρηση».
Για το περίφημο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου που επικαλούνται οι φορείς του χώρου, σημείωσε:
«Είναι μεγάλο θέμα το περίφημο αυτοδιοίκητο. Αυτοδιοίκητο σε τι; Είναι άλλο πράγμα το πώς θα παίζεται ένα παιχνίδι και είναι άλλο πράγμα να υπάρχουν κανόνες. Με αφορμή ή στο όνομα του λεγόμενου αυτοδιοίκητου, που γίνεται επίκληση κάθε φορά, ανοίγει ένας τεράστιος χώρος για ανεξέλεγκτη δράση πέρα από κάθε έλεγχο και πέρα από κάθε επιτήρηση, με τα αποτελέσματα αυτά που βλέπουμε σήμερα. Εμείς δε συμφωνούμε να υπάρχουν δραστηριότητες που δεν υπόκεινται σε κανένα έλεγχο. Και, μάλιστα, έτσι όπως το ορίζει η ΟΥΕΦΑ, η ΦΙΦΑ».
Για τη γενικότερη κατάσταση στον Αθλητισμό επισήμανε:
«Το θέμα είναι να δούμε το πρόβλημα στην ουσία του. Να δούμε, δηλαδή, συνολικά την κατάσταση στον Αθλητισμό και τη Φυσική Αγωγή. Ποια είναι σήμερα; Τι προβλήματα αντιμετωπίζουν τα ερασιτεχνικά σωματεία; Πού μπορεί κάποιος να αθληθεί; Τι γίνεται με τις υποδομές; Τι γίνεται με τη Φυσική Αγωγή; Σήμερα ένας νέος άνθρωπος, που έχει υπάρξει αθλητής ή που έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό, πολύ πιο δύσκολα θα καταφύγει σε πράξεις βίας. Θέλουμε σήμερα το νέο άνθρωπο ως απλά ένα χειροκροτητή και οπαδό που θα ακολουθεί την ομάδα ή ως κομμάτι του ίδιου του αθλητισμού; Που θα αντιλαμβάνεται την προσπάθεια των αθλητών, θα καταλαβαίνει τους κανόνες του παιχνιδιού θα έχει την αντίστοιχη συνείδηση. Και όλα αυτά θα πρέπει να μπουν από μικρή ηλικία. Αλλά πώς θα γίνει αυτό εφικτό όταν σήμερα, για παράδειγμα, η Φυσική Αγωγή στα σχολεία έχει περιοριστεί στη μία ώρα; Πώς τα παιδιά θα αποκτήσουν αυτή την αθλητική συνείδηση όταν στο σχολείο δεν μπορούν να αθληθούν;».


Στο πρόγραμμα του ευρωενωσιακού φτωχοκομείου και αντιμετώπισης της «απόλυτης φτώχειας», όπως την προσδιορίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με βάση και τη νέα μνημονική συμφωνία, ο ρόλος των Δήμων και των Περιφερειών θα είναι σημαντικός. H Τοπική Διοίκηση, ένας τομέας του αστικού κράτους διαρθρωμένος έτσι που είναι κοντά σε εργατικές - λαϊκές μάζες, έπαιξε, σε όλη τη φάση έντασης της καπιταλιστικής κρίσης, έναν τέτοιο ρόλο ενσωμάτωσης για τις ανάγκες του αστικού συστήματος, ανεξάρτητα από το ποια πολιτική δύναμη ήταν επικεφαλής. Εχουν ήδη φτιαχτεί πολλών ειδών δομές, είτε αυτοτελώς ως λειτουργίες των Δήμων και των Περιφερειών, είτε ακόμη περισσότερο με την συνέργεια ΜΚΟ και των λεγόμενων μη κερδοσκοπικών οργανώσεων. Η Τοπική Διοίκηση συνεισέφερε αποφασιστικά στη δημοσιονομική πειθαρχία.
Από την άλλη, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τα προγραμματικά του κείμενα αναδεικνύει το χώρο της Τοπικής Διοίκησης σαν σημαντικό τομέα της παρέμβασής του. Στα προγραμματικά κείμενά του και σε δηλώσεις στελεχών του, η Τοπική Διοίκηση αναφέρεται σαν ο «κατεξοχήν θεσμός άσκησης πρωτογενούς λαϊκής εξουσίας και κοινωνικού ελέγχου», που τάχα «συρρικνώθηκε με τις μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές όπως είναι ο Καλλικράτης».
Ο προγραμματικός βερμπαλισμός του τύπου: «Η αυτοδιοίκηση.... είναι το ανάχωμα στην διάλυση του κοινωνικού κράτους... ο βασικός μοχλός κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με κοινωνικές δράσεις διαχρονικές και απότοκες της οικονομικής κρίσης. Είναι αυτή που σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της κοινωνικής πολιτικής του κράτους, έχοντας οργανώσει ένα εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών, που απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών και ιδιαίτερα στους φτωχούς, στους ανέργους και τους οικονομικά ασθενέστερους... Χρειάζονται... άμεσα μέτρα για τη στήριξη της κοινωνικής πολιτικής της αυτοδιοίκησης ... Η διαμόρφωση ενός εθνικού αποκεντρωμένου πλαισίου άσκησης κοινωνικής πολιτικής από την Αυτοδιοίκηση, μέσω πιστοποιημένων δομών, με θεσμικά κατοχυρωμένη λειτουργία και διασφαλισμένους πόρους». Θα συνεχίσει να αξιοποιείται για να σπέρνει αναμονή, όμως αυτό που μετράει σήμερα είναι «η συμφωνία με τους θεσμούς»!

Στην παραπάνω ενότητα κατευθύνσεων που ο κορμός τους αποτυπώθηκε λεκτικά στις προγραμματικές δηλώσεις, το ζήτημα των πόρων της Τοπικής Διοίκησης έγινε «παρεμβάσεις για την χρηματοδότηση οφειλόμενων πόρων, το δανεισμό και τα χρέη των ΟΤΑ». Στο ζήτημα, δηλαδή, των άμεσων και ασφυκτικών αναγκών σε χρηματοδότηση απαντάνε απ' ό,τι φαίνεται με το «σπρώξιμο» των Δήμων στον τραπεζικό δανεισμό και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Τα εργαλεία που θα αξιοποιήσει η νέα συγκυβέρνηση δεν ξαφνιάζουν. Συναντιούνται με ανάλογο πλαίσιο που έχει ήδη καταθέσει η ΚΕΔΕ (ομόφωνα) και που διεκδικεί τη μείωση των επιτοκίων των Δήμων στο ΠΚΔ στο ύψος της ΕΚΤ, μερίδιο στη διαχείριση του ΕΣΠΑ με δημιουργία ξεχωριστού επιχειρησιακού προγράμματος, μερίδιο στο Πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, που σήμερα έχει σχεδόν μηδενιστεί για τους Δήμους. Ο δρόμος του τραπεζικού δανεισμού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανταποδοτική και την επιχειρηματική λειτουργία των Δήμων, στα αυξημένα τέλη, τη φοροεπιδρομή, στο να φορτωθούν δηλαδή τα βάρη στα λαϊκά νοικοκυριά, όπως έγινε και όλα τα προηγούμενα χρόνια με τον «Καλλικράτη» και με τα μνημόνια.
Αν, δε, λάβουμε υπόψη τη νέα μνημονική «μεταρρυθμιστική» λίστα και το νέο μαχαίρι που προαναγγέλλει στις κρατικές δαπάνες με ειδική αναφορά στους ΟΤΑ, τα επόμενα αντιλαϊκά επεισόδια στους Δήμους είναι απλά θέμα χρόνου! Ηδη, όπως αποκάλυψε ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, στάλθηκε στους δήμους με επείγοντα χαρακτήρα εγκύκλιος του υπ. Εσωτερικών για τον προγραμματισμό των προσλήψεων του 2015 με μείωση των προσλήψεων εκτάκτου προσωπικού κατά 10% σε σχέση με το 2014 και με εξαίρεση στις ανταποδοτικές υπηρεσίες! Το μνημόνιο είναι εδώ! Βαρουφάκης - Μάνος δείχνουν το δρόμο.
Κοινωνική πολιτική για ακραία φτώχεια
Ξεχωριστό ενδιαφέρον στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχει το πώς προσεγγίζουν και σχεδιάζουν το ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής στους Δήμους. Αναφερόμενοι στο ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής στους Δήμους την προσδιορίζουν όχι τυχαία ως «ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΔΟΜΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ», υποδεικνύοντας ένα πλαίσιο μέτρων στήριξης συνδεδεμένο με τα χρηματοδοτικά εργαλεία των διαφόρων ευρωενωσιακών προγραμμάτων και του ελάχιστου «εγγυημένου εισοδήματος».
Η δε θέση τους για «διαμόρφωση ενός εθνικού αποκεντρωμένου πλαισίου άσκησης κοινωνικής πολιτικής από την Αυτοδιοίκηση, μέσω πιστοποιημένων δομών» δεν είναι παρά η επίσημη είσοδος του ιδιωτικού τομέα σε σειρά από κοινωνικούς τομείς, μέσω των ΜΚΟ, των ΚΟΙΝΣΕΠ, της Εκκλησίας, των ΣΔΙΤ, που θα πιστοποιούνται και θα χρηματοδοτούνται από κράτος και ευρωπαϊκούς πόρους ως πάροχοι κοινωνικής πολιτικής κ.λπ.
Για «Ενα νέο ΕΣΥ στο χώρο της Πρόνοιας» κάνει λόγο μετεκλογικά η κ. Φωτίου. «Οι Περιφέρειες, οι Δήμοι, η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Οργανώσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θα είναι οι φυσικοί σύμμαχοι και άμεσοι συνεργάτες τους οποίους η κυβέρνηση θα επιδιώξει να συντονίσει».
Ούτε τυχαίο είναι ότι τα συγκεκριμένα προγράμματα παραμένουν ως χαρτοφυλάκιο άμεσα συνδεδεμένα με το Υπ. Εργασίας. Δεμένα με την ανάγκη του αστικού συστήματος να διαχειριστεί τη διευρυμένη ανεργία, την ανάγκη του κεφαλαίου να κρατάει σχετικά ενεργή την εργατική δύναμη, ώστε να τροφοδοτεί τις κατά καιρούς ανάγκες του με ευέλικτη και φτηνή εργατική δύναμη. «Το εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών δομών και υπηρεσιών των δήμων συμβάλλει στην εξοικονόμηση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία και μπορεί να συμβάλει στην αποσυμφόρηση των μονάδων Υγείας και στην εξοικονόμηση οικονομικών και ανθρωπίνων πόρων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας», προσθέτει η ΚΕΔΕ. Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις απαιτεί «τη θεσμοθέτηση της αρμοδιότητας των ΟΤΑ στον τομέα της πρόληψης και ενημέρωσης για τα ζητήματα Υγείας» και «στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Υγείας»! Το παραπάνω πλαίσιο που συναντιούνται ήδη κυβέρνηση - ΚΕΔΕ δένει με το mail Βαρουφάκη, που, σκιαγραφώντας τα μέτρα στον άξονα της λεγόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, δηλώνει ότι θα γίνουν «με τρόπο που θα είναι βοηθητικός για τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης».
Ξεχωρίζει η απίστευτης λεπτομέρειας προγραμματική προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα των δικτύων κατά της «ακραίας φτώχειας». Συνάδει με την πλούσια δράση στελεχών και κομματικών του οργανώσεων που έχουν ξεδιπλώσει ένα ευρύτατο δίκτυο παρέμβασης και χειραγώγησης μέσω άτυπων δικτύων, με φορείς, παραγωγούς, ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ κ.λπ. Στη φάση που μπαίνουμε, τα δίκτυα αυτά θα επεκταθούν με τη βοήθεια κράτους και Τοπικής Διοίκησης. Θα επιχειρήσουν να εμπλέξουν πιο διευρυμένα συνδικάτα, φορείς του κινήματος, ανέργους και μικρούς παραγωγούς, βιοτέχνες. Είναι στο πλαίσιο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στόχο του τη διεύρυνση του τομέα της «Κοινωνικής Οικονομίας», ώστε όπως λέει «... να αποτελέσει ισότιμο, ως προς τον ιδιωτικό, τομέα της οικονομίας και να συνεισφέρει σημαντικό μερίδιο του ΑΕΠ, .... στην κινητοποίηση του αργούντος παραγωγικού δυναμικού (εργατικού και κεφαλαιουχικού) προς αυτήν την κατεύθυνση».
Οι ...θεσμικές αλλαγές
Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στον «Καλλικράτη» εντοπίζεται στην: αντιδημοκρατική και συγκεντρωτική λειτουργία, την πολυπλοκότητα του θεσμικού πλαισίου, την αδιαφανή λειτουργία του και την ελλιπή δημόσια λογοδοσία, τον πρόχειρο άνευ λειτουργικών κριτηρίων χωροταξικό σχεδιασμό, την απουσία θεσμών ουσιαστικής κοινωνικής συμμετοχής, τον ασφυκτικό έλεγχο επί των ΟΤΑ, την οικονομική επιτροπεία με το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας ΟΤΑ κ.λπ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι θεσμικές αλλαγές που εξαγγέλλουν π.χ. αλλαγή εκλογικού συστήματος και άμεση εκλογή Δημάρχου, Περιφερειάρχη σε δεύτερη Κυριακή, όριο θητειών για Δημάρχους Περιφερειάρχες, κατάργηση των αποκεντρωμένων διοικήσεων, έλεγχο νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας από φορέα τύπου ανεξάρτητης αρχής.
Τα ζητήματα που αναδεικνύουν, με σαφή την επιφύλαξή μας, αν κατά πόσο θα γίνουν πράξη, είναι συνυφασμένα με το χαρακτήρα και τις λειτουργίες του αστικού κράτους και των θεσμών του όπως η Τοπική Διοίκηση. Δε συνδέονται αποκλειστικά με τον «Καλλικράτη». Ερχονται από παλιά, από τον καιρό ακόμη του ΠΑΣΟΚ, τότε που και πάλι η Τοπική Διοίκηση παρουσιαζόταν σαν ένα από «τα βάθρα της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής». Η λειτουργική ιδιομορφία των οργάνων της Τοπικής Διοίκησης, με την αιρετότητα και την αμεσότερη σχέση τους με τις λαϊκές - εργατικές μάζες, δεν ανατρέπει το χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας που είναι αδιαίρετη και ενιαία, οριζόντια και κάθετα. Κάνει απλά τα τοπικά όργανα πιο ευέλικτα στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων.
Είναι δε προσεκτικοί και ως προς το χωροταξικό του «Καλλικράτη». Οπως λένε «εάν και εφόσον ανοιχθεί» η συζήτηση, θα γίνει στη βάση «λειτουργικών κριτηρίων/ προϋποθέσεων βιωσιμότητας ενός Δήμου». Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, παρά τους λεκτικούς βερμπαλισμούς ότι το κριτήριο «της οικονομικής ευρωστίας και της επιχειρηματικής ικανότητας» των Δήμων που έφερε ως αναγκαιότητα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του «Καλλικράτη», είναι ο κοινός τόπος και έγνοια για όλες τις δυνάμεις της αστικής διαχείρισης. Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση σε επιμέρους πλευρές των δομών του αστικού κράτους και των θεσμών του με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης προσδιορίζει την αποτελεσματικότητά του να ενσωματώνει λαϊκές μάζες με τη σημαία της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και δεν αλλάζει τον αστικό του χαρακτήρα και την τάξη που υπηρετεί.
Η αντιπαράθεση του ταξικού κινήματος με την πολιτική και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά στον τομέα της Τοπικής Διοίκησης για να μπορεί να τροφοδοτεί και να χειραφετεί λαϊκές αντιστάσεις με συνέχεια δεν μπορεί να φύγει από τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του, από το ποιας τάξης τα συμφέροντα υπηρετούν, ποια ανάπτυξη στηρίζουν, ποια είναι η βάση των αναδιαρθρώσεων που έχουν ήδη γίνει ή επαγγέλλεται η νέα συγκυβέρνηση, το ρόλο της ΕΕ.
Πρέπει να συνδυαστεί με την επίμονη δουλειά για την οργάνωση της πάλης για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με αφετηρία ο λαϊκός κόσμος να πάρει πίσω τα κλεμμένα της κρίσης και όχι τα ψίχουλα της όποιας καπιταλιστικής ανάπτυξης. Κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας, για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με βάση τον παραγόμενο πλούτο, τις δυνατότητες της χώρας και της εποχής μας.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Της Τασίας ΤΣΑΤΣΟΥΛΗ*
Η Τασία Τσατσούλη είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για την Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση

Η συγκυβέρνηση αξιοποιεί και το πρόσχημα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών
«Να αξιοποιήσουμε τη γεωπολιτική δυναμική της χώρας στη διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης», προέταξε έναν από τους στόχους της κυβέρνησής του ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας την Πέμπτη στη συνεδρίαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ. Τη ...γραμμή αυτή ανέπτυσσε ήδη από τις αρχές Φλεβάρη, όταν επισκεπτόμενος τη Λευκωσία, χαρακτήριζε Ελλάδα και Κύπρο «δύο σημαντικούς πυλώνες σταθερότητας στην ταραγμένη περιοχή της Ν/Α Μεσογείου». Εισηγούνταν, δε, Ελλάδα και Κύπρος να παίξουν το «χαρτί» της γεωστρατηγικής τους θέσης στις διαπραγματεύσεις τους με τους πιστωτές τους: «ΕΕ και Ευρωζώνη δίχως Ελλάδα και Κύπρο είναι αμφότερες ακρωτηριασμένες ως προς το νοτιοανατολικότερο άκρο τους, το άκρο που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να είναι σταθερό και ασφαλές. Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας σε ένα ταραγμένο γεωπολιτικά περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή. Οσοι αυτό δεν το κατανοούν και κάνουν μονάχα οικονομικούς υπολογισμούς πολύ σύντομα θα διαψευστούν, διότι καλοί οι οικονομολόγοι, αλλά στηριζόμενοι μονάχα σε αυτούς, κινδυνεύουμε να οδηγήσουμε την Ευρώπη σε μια μεγάλη καταστροφή».
Αυτό, βέβαια, σημαίνει στην πράξη ότι, εφόσον βγάζεις στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τη χρησιμότητά σου ως χώρα, ως κρίσιμος κόμβος μεταξύ τριών ηπείρων, για τη διαφύλαξη διαύλων, το διαμετακομιστικό εμπόριο, την Ενέργεια, την υποστήριξη με υποδομές, μέσα και προσωπικό στρατιωτικών επιχειρήσεων και αποστολών για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και θέσεων, κάποια στιγμή θα σου την ζητήσουν. Και καθώς ο Τσίπρας τούς «πουλάει» την Ελλάδα ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας, ο λαός να κουμπώνεται για το τι νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια θα κληθεί να εξυπηρετήσει.
Οσο για το πρόσχημα, όπως όλα δείχνουν, έχει ήδη βρεθεί: Οι τζιχαντιστές... Το «Ισλαμικό Κράτος», το ISIS, που σε προηγούμενα στάδια οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές ενίσχυσαν, και στην τωρινή συγκυρία την αποτρόπαιη δράση του εκμεταλλεύονται για διείσδυση και εδραίωση των θέσεών τους, με νέες πολεμικές επιχειρήσεις, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στην κόντρα τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
«Ενεργή στήριξη - αποφασιστική αντιμετώπιση»
Διόλου τυχαία, ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε την Τρίτη να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, προκειμένου να τον συλλυπηθεί για την εκτέλεση Αιγύπτιων πολιτών «από δυνάμεις του τζιχαντισμού». Σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου, «στο πλαίσιο αυτό, τονίσθηκε η σημασία αποκατάστασης - στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου - της ειρήνης και της σταθερότητας στη Λιβύη, με ενεργή στήριξη της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας, καθώς και η ανάγκη ολοκληρωμένης και αποφασιστικής αντιμετώπισης του φαινομένου στην ευρύτερη περιοχή, με προστασία των χριστιανικών πληθυσμών και άλλων κοινοτήτων. Παράλληλα, υπογραμμίσθηκε η σημασία ενίσχυσης της πολυεπίπεδης συνεργασίας Ελλάδας - Αιγύπτου, που βασίζεται σε ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς».
Τηλεφωνική επικοινωνία είχε, επίσης, ο Αλ. Τσίπρας και με την πρωθυπουργό της Δανίας, Χέλε Τόρνινγκ - Σμιτ, την οποία συλλυπήθηκε για τα θύματα των «τρομοκρατικών ενεργειών που σημειώθηκαν τις τελευταίες ημέρες στην Κοπεγχάγη», υποστηρίζοντας πως «τέτοιες ενέργειες, που επιχειρούν να πλήξουν την ελευθερία της έκφρασης στην Ευρώπη και στοχοποιούν θρησκευτικές κοινότητες, όπως την εβραϊκή, συνιστούν επίθεση ενάντια σε κάθε δημοκρατικό πολίτη και πρέπει να αντιμετωπιστούν ολοκληρωμένα, αποτελεσματικά και επί τη βάσει των δημοκρατικών μας αξιών».
Θυμίζουμε, εξάλλου, ότι και προεκλογικά ακόμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να διευρύνει τα ερείσματά του στο εξωτερικό, δίνοντας πλείστες όσες διαβεβαιώσεις ότι συντάσσεται με τη βασική ευρωατλαντική γραμμή και σε αυτό το ζήτημα, μαζί με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς,σήκωσε το ζήτημα της κατοικούμενης από Κούρδους πόλης Κομπανί στη Συρία. Μάλιστα, είχε πραγματοποιηθεί και αποστολή με επικεφαλής την τότε υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος, Νάντια Βαλαβάνη. Είναι καθαρό, βέβαια, ότι, εκτός από το δράμα που βιώνουν οι ντόπιοι στα χέρια των ισλαμιστών, παίζονται και ευρύτερα γεωστρατηγικά παιχνίδια που αφορούν στην ίδια την ύπαρξη της Συρίας. Το δε πρόσχημα των εγκλημάτων του «Ισλαμικού Κράτους» χρησιμοποιείται από ΗΠΑ - Γερμανία, οι οποίες εξοπλίζουν τους Κούρδους Πεσμεργκά του Β. Ιράκ, και για γενικότερα σχέδια επαναχάραξης συνόρων στην περιοχή.
Συνυπέγραψε ήδη ενίσχυση της καταστολής
Να σημειωθεί, επίσης, πως οι δύο προαναφερόμενες τηλεφωνικές επικοινωνίες του Αλ. Τσίπρα με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο και την πρωθυπουργό της Δανίας και οι επισημάνσεις του περί «ολοκληρωμένης αντιμετώπισης» των τζιχαντιστών, έγιναν στο φόντο των σχετικών αποφάσεων ενίσχυσης της καταστολής από μεριάς της ΕΕ, με το πρόσχημα της «τρομοκρατίας», τις οποίες συνυπέγραψε και ο ίδιος ο Ελληνας πρωθυπουργός στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας, στις 12 Φλεβάρη, στις Βρυξέλλες. Συγκεκριμένα, στη«Δήλωση» των ηγετών των κρατών - μελών της ΕΕ που συνυπέγραψε, περιλαμβάνονταν τρεις δέσμες μέτρων, υπό τους τίτλους: «Κατοχύρωση της ασφάλειας των πολιτών», «Πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης και διαφύλαξη αξιών» και «Συνεργασία με διεθνείς εταίρους»...
Η δε στοχευμένη φρασεολογία και ορολογία Τσίπρα περί «ανάγκης ολοκληρωμένης και αποφασιστικής αντιμετώπισης του φαινομένου στην ευρύτερη περιοχή» συνδυάζονται με εκτιμήσεις κορυφαίων παραγόντων του υπουργείου Αμυνας ότι:
«Σύντομα θα έχουμε "εξελίξεις" στη Βόρειο Αφρική. Δεν έχουμε κανέναν λόγο εμπλοκής μας, αλλά αφορά και εμάς, καθώς η Κρήτη είναι κομβικό σημείο στην περιοχή και μας απασχολεί το ζήτημα του ISISΟλη αυτή η αναταραχή ισχυροποιεί τη θέση μας στη Ν/Α πτέρυγα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μας ενισχύει στη διαπραγμάτευσή μας με τους πιστωτές. Εφόσον μας ζητηθεί να ενισχύσουμε τις δυνατότητες διευκολύνσεων που τους παρέχουμε μέσω Σούδας, θα το εξετάσουμε», βασικό στοιχείο όπως είναι η εκεί αμερικανοΝΑΤΟική βάση για την υποστήριξη και διεξαγωγή αεροναυτικών επιχειρήσεων και αποστολών.
Η δήθεν ευαισθησία για χριστιανικούς πληθυσμούς και πολιτιστική κληρονομιά
Στο ίδιο πλαίσιο, η συγκυβέρνηση «σηκώνει» στοχοπροσηλωμένα και πρωτοβουλίες «για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής». Τη σχετική «πρωτοβουλία» παρουσίασε στο πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στις 9 Φλεβάρη, στις Βρυξέλλες, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς. Ρητορική και κινήσεις που λίγο - πολύ θυμίζουν την αντίστοιχη προσπάθεια παλαιότερα του Τούρκου Προέδρου, Ρ. Τ. Ερντογάν, ως «υπερασπιστή των μουσουλμάνων» και οι οποίες «μυρίζουν» πρόσχημα για ενεργό συμμετοχή της χώρας σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Κατά διπλωματικές πηγές, η πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης υποστηρίζεται «ένθερμα» από την Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Αμυνας, αρμόδια για την υλοποίηση της περιλάλητης Κοινής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ.
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, επίσης, αξιοποιεί σε αυτή την κατεύθυνση την καταδίκη τηςπρόσφατης απαγωγής από τους τζιχαντιστές άνω των 200 Ασσύριων χριστιανών, κυρίως γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, της βαρβαρότητας της καταστροφής αρχαιοτήτων και πολιτιστικών θησαυρών στη Μοσούλη του Ιράκ επίσης από τζιχαντιστές, του εμπρησμού κτιρίου του Ορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Προφανώς, η «πρωτοβουλία» της συγκυβέρνησης, που δεν έχει ακόμα εξειδικευτεί, δεν προέρχεται από την ευαισθησία για τους χριστιανικούς πληθυσμούς, τις θρησκευτικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά εντάσσεται στην προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή.
Εκεί αποσκοπεί και η δημιουργία αξόνων με άλλες χώρες της περιοχής, που φυσικά αναδιατάσσονται και αλλάζουν ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με το πώς εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης.
Στην τωρινή συγκυρία, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), επιχειρεί να ενισχύσει τους άξονες με Ισραήλ καιΑίγυπτο, που αφορούν από τη στρατιωτική συνεργασία έως και τα ζητήματα της Ενέργειας. Απώτερος στόχος να πάρει κεφάλι στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς με τα κεφάλαια άλλων χωρών της περιοχής για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πόρων, τον έλεγχο διαύλων, την εξασφάλιση χρηματοπιστωτικών διευκολύνσεων από ιμπεριαλιστικά κέντρα και διακρατικές ενώσεις του κεφαλαίου.
Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι
Σε αυτήν τη βάση μεγαλώνουν οι κίνδυνοι ότι η Ελλάδα, με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών, θα γίνει, για άλλη μια φορά, και επί «αριστερής» διακυβέρνησης, ορμητήριο στρατιωτικών δυνάμεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οτι θα βαθύνει η εμπλοκή της χώρας, και με παραπέρα στρατιωτικά μέσα, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και το Ιράκ, καθώς και σε ενδεχόμενες αντίστοιχες επεμβάσεις στη Βόρεια Αφρική.
Στην ίδια βάση αναμένεται να κλιμακωθούν το επόμενο διάστημα και τα κάθε είδους προπαγανδιστικά τεχνάσματα ώστε να δεχτεί ο λαός να υπηρετήσει και αυτά τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, ενδεδυμένα μάλιστα με το μανδύα του «εθνικού συμφέροντος», ότι έτσι αναβαθμίζεται η θέση της χώρας και τάχα θα ωφεληθεί ο λαός.
Ψέμα και πάλι ψέμα εφόσον τα «εθνικά συμφέροντα», όπως τα εννοεί η αστική τάξη, δεν έχουν καμιά σχέση με το λαϊκό συμφέρον. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ του λαού και των εκμεταλλευτών του.
Την όποια «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας (και) η τωρινή κυβέρνηση θέλει να την παζαρέψει ώστε εξασφαλίζοντας μια κάποια χαλάρωση στο εφαρμοζόμενο μείγμα διαχείρισης να απελευθερωθούν κονδύλια για την παραπέρα ενίσχυση των ντόπιων μονοπωλίων με ζεστό παραδάκι. Οχι για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, την αναπλήρωση των απωλειών που είχε ο λαός όλο το προηγούμενο διάστημα. Ισα ίσα που από μια τέτοια εμπλοκή γεννώνται νέοι κίνδυνοι για το λαό.
Σε αυτήν τη βάση, ο λαός όχι απλά δεν πρέπει να τσιμπήσει στα επόμενα παραμύθια της «νέας, πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής» που δήθεν ασκεί η κυβέρνηση, αλλά να χειραφετηθεί από αυτήν την πολιτική, να οργανώσει τη δική του πάλη σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα τη διεθνιστική του δράση με τους άλλους λαούς, την κοινή τους πάλη ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.


Ο «Ριζοσπάστης» από την πρώτη μέρα στηρίζει την απεργία των εργατών της «coca cola» δημοσιεύοντας σταθερά την πορεία των κινητοποιήσεων τους και καλώντας όλους τους εργαζόμενους να την κάνουν υπόθεσή τους
Μέσα σε ένα μήνα από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές και συγκρότησε κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και σε κατεύθυνση ιδιαίτερα αρνητική για το λαό, τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες. Μπορεί πολλοί να πίστεψαν ότι κάτι καλύτερο μπορεί να έρθει. Μπορεί πολλοί τις πρώτες μέρες να ένιωσαν μια κάποια ικανοποίηση από τις βαρύγδουπες «πατριωτικές κορόνες». Ωστόσο, η πραγματικότητα για το λαό είναι δυστυχώς διαφορετική. Πριν από μερικές μέρες, συγκυβέρνηση και δανειστές στην Ευρωπαϊκή Ενωση πήραν αποφάσεις από κοινού που οδηγούν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η συγκυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να πειράξει ούτε κόμμα από τους νόμους που έχουν ψηφιστεί τα προηγούμενα χρόνια και που έχουν καταδικάσει το λαό σε τραγικές απώλειες. Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει αυτή τη συμφωνία, τα μέτρα και τις δεσμεύσεις της, ως επιτυχία που πρέπει να στηρίξει ο λαός και να είναι και ικανοποιημένος... Προπαγανδιστικά, η συντριπτική πλειοψηφία των αστικών ΜΜΕ, ο ΣΕΒ, άλλοι αστικοί μηχανισμοί χειροκροτούν τις κυβερνητικές επιλογές και με τη σειρά τους καλούν τους εργαζόμενους να συναινέσουν στη θηλιά που οι ευρωπαϊκές συμφωνίες τούς φορούν για άλλη μια φορά. Ενώ, παρά την κριτική τους, στο πλάι της συγκυβέρνησης στέκονται όλα τα αστικά κόμματα και πρώτα απ' όλα όσα μέχρι χτες κυβερνούσαν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας ότι θα στηρίξουν την πολιτική της αφού αποτελεί συνέχεια της δικής τους.
Επιβεβαιώθηκε, λοιπόν, αυτό που έλεγε το ΚΚΕ προεκλογικά. Οτι μετά τις εκλογές, απέναντι στη νέα κυβέρνηση μόνο μια εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και ότι μόνο η δύναμη του ΚΚΕ μπορεί να αποτελέσει παράγοντα οργανωτή αυτής της αντιπολίτευσης.
Κόντρα, λοιπόν, στο κλίμα συναίνεσης και ανοχής, το ΚΚΕ αποκαλύπτει και καλεί το λαό σε εγρήγορση, σε αγωνιστική επαγρύπνηση, τον καλεί να μη γίνει χειροκροτητής στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με άλλο όνομα. Πρωτοστατεί στην οργάνωση του αγώνα. Μία πρώτη σημαντική ένδειξη ήταν η μεγάλη συμμετοχή στο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΚΚΕ προχτές, Παρασκευή, στο Σύνταγμα. Αναδεικνύεται, λοιπόν, σε σημαντικό εμπόδιο (χαλάει τη σούπα) της προσπάθειας της συγκυβέρνησης να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα στη στήριξη της πολιτικής της. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα του ενός μήνα είδαμε να ξεδιπλώνεται μια ανορθόδοξη, ασύμμετρη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ που όλη εκπορεύεται άμεσα ή έμμεσα από τα επιτελεία της συγκυβέρνησης.
Καταγράφουμε λοιπόν:
1. Αρχές του Φλεβάρη, ούτε δέκα μέρες μετά τις εκλογές, από το πουθενά, η Ραχήλ Μακρή, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (πρώην των ΑΝΕΛ), ανακάλυψε ότι «προχτές (σ.σ. εννοεί στις 10 Φλεβάρη 2015), έβλεπα τον "Ριζοσπάστη", η τελευταία σελίδα είχε διαφήμιση της "Coca - Cola"». Στη συγκεκριμένη κυρία, βέβαια, απάντησαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της «Coca - Cola» λέγοντας ότι ο «Ριζοσπάστης» έχει στηρίξει τον πολύμηνο απεργιακό τους αγώνα. Μία λεπτομέρεια που δείχνει τον γκεμπελισμό τους: Η κα Μακρή αναφέρεται σε διαφήμιση που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το Μάη του 2012 (!!!), 17 μήνες πριν ξεκινήσει ο απεργιακός αγώνας στην «Coca - Cola».
2. Ω του θαύματος, οι περιβόητοι καλλιτέχνες Τζίμης Πανούσης (σ.σ. αγαπημένο πρόσωπο - μέσο για τα διαδικτυακά τρολαρίσματα της Χρυσής Αυγής τους τελευταίους μήνες σε βάρος του ΚΚΕ) και Γιάννης Αγγελάκας έκατσαν κι έστυψαν τον καλλιτεχνικό τους εγκέφαλο για να παράξουν ένα εμετικό αντιΚΚΕ άσμα... Το καλλιτεχνικό τους δημιούργημα φιλοξένησε περιοδικό που επανεκδίδεται μετά από 8 χρόνια με φερόμενη ως εκδότη δημοσιογράφο που είχε δραστηριοποιηθεί στο λεγόμενο κίνημα «ενάντια στην παγκοσμιοποίηση», έχει θητεύσει στο ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο», ενώ στο επιτελείο της συντακτικής ομάδας του φιγουράρουν πρώτα δημοσιογραφικά ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Ολο και περισσότερο διάφορα ΣΥΡΙΖΑίικα φερέφωνα στα ραδιόφωνα, στον έντυπο Τύπο και στο διαδίκτυο σπέρνουν μια σειρά συκοφαντίες. Από ερωτήματα του στιλ, «τώρα θυμήθηκε το ΚΚΕ να κάνει κινητοποιήσεις; Που η χώρα (σ.σ. εννοούν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) διαπραγματεύεται για το καλό της πατρίδας;», μέχρι «ανακαλύπτοντας» ορισμένοι «ύποπτα ανεξήγητα κίνητρα» στη στάση αυτή του ΚΚΕ. Ο δε κ. Στάθης στον «eniko.gr» ανακάλυψε ότι προχτές, Παρασκευή, το ΚΚΕ έκανε «...την πρώτη διαδήλωση της κατσαρόλας». Αυτό κατάλαβε... Και τα λένε όλα αυτά όταν: Οι δυνάμεις του ΚΚΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα από το 2009 έως το 2014 διοργάνωσαν και πρωτοστάτησαν σε 130περίπου μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Πρόσφατες στιγμές μιας τέτοιας προσπάθειας ήταν το μαζικό πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα την 1η του Νοέμβρη 2014, που σημείωσε σημαντική επιτυχία, καθώς και η απεργιακή κινητοποίηση στις 27 Νοέμβρη 2014. Οταν το ΚΚΕ και μετά το πρώτο και μετά το δεύτερο μνημόνιο είχε διοργανώσει συλλαλητήρια ενάντια στα μνημόνια και τις συμφωνίες με την ΕΕ που βασάνιζαν και βασανίζουν ακόμα το λαό, όπως το πανελλαδικό συλλαλητήριο το Μάη του 2010, τα συλλαλητήρια τον Οκτώβρη του 2010, το συλλαλητήριο το Φλεβάρη του 2012.
4. Αλλά και από το στόμα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο γραμματέας της ΚΕ, Δ. Βίτσας, εκφράστηκαν απόψεις χαρακτηριστικές του κλίματος που πάνε να περάσουν. Ετσι, μιλώντας για το συλλαλητήριο του ΚΚΕ την περασμένη Παρασκευή, μας δήλωσε ευθαρσώς ότι ουδείς δικαιούται να αντιπολιτεύεται την κυβέρνησή του (!!!): «Μια αντιπολιτευτική διάθεση σε αυτή την κυβέρνηση νομίζω τελικά θα πλήξει αυτούς που προσπαθούν να ονομάσουν το κρέας ψάρι και να μη συμβάλουν σε αυτή την περίοδο στην ανάταξη και του φρονήματος αλλά και της κοινωνικής κατάστασης και της οικονομίας».
Είναι περιττό να πούμε ότι «μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια». Καλά θα κάνουν να συνηθίσουν ότι το ΚΚΕ θα τηρήσει τη δέσμευσή του απέναντι στο λαό να πρωτοστατήσει στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης στη συγκυβέρνηση, στην ΕΕ και το κεφάλαιο.
Οταν οι «αριστεροί διαφωνούντες» του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτονται
Η συμφωνία συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και «θεσμών» ήταν η αφορμή για την έκφραση κριτικής από ένα τμήμα της κυβέρνησης και του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αδρές γραμμές, επικρίσεις διατύπωσαν τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας», ένα μέρος των ΠΑΣΟΚογενών, όπως ο Αλ. Μητρόπουλος και η Σοφία Σακοράφα, ο Μ. Γλέζος αλλά και στελέχη που χαράζουν τον τελευταίο καιρό μια σχετικά αυτόνομη πορεία, όπως η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μηλιός, που αρθρογράφησε σχετικά.
Οι ενστάσεις τους καταγράφτηκαν πιο καθαρά στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη, όπου ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε ενδεικτική ψηφοφορία επί της συμφωνίας και περίπου 20 βουλευτές επέλεξαν το κατά ή το λευκό. Κριτική ασκήθηκε και κατά τη συνεδρίαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη, όπως αναμένεται να συμβεί και στη συνεδρίαση της ΚΕ αυτό το Σαββατοκύριακο.
Εχουμε να σημειώσουμε τα εξής:
Πρώτον. Κανείς απ' τους παραπάνω δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν ήξερε τις δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, που άλλωστε αποτυπώνονταν στις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι δεσμεύσεις έχουν μια λογική κατάληξη, όχι μόνο δεν επιτρέπουν καμία σκέψη για αναπλήρωση των εργατικών - λαϊκών απωλειών αλλά ανοίγουν το δρόμο για συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Συνειδητά στήριξαν μια συγκεκριμένη πολιτική που εμπεριέχει τέτοιου είδους δεσμεύσεις, προσπαθώντας μάλιστα πιο μαχητικά από τους άλλους να της δώσουν ανατρεπτικό χρώμα, μιλώντας για ρήξεις, συγκρούσεις κλπ.
Δεύτερον. Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να πει ότι έκαναν λάθος και έβγαλαν συμπεράσματα. Θα ήταν αυτό βεβαίως μια αλλαγή θέσης, όσο και αν κάποιος θα πρέπει να ήταν επιφυλακτικός για την ειλικρίνεια μιας τέτοιας τοποθέτησης, δεδομένου ότι πολλοί απ' αυτούς έχουν κατά καιρούς αναγνωρίσει παλιότερες επιλογές ως λάθη (π.χ., Συνθήκη του Μάαστριχτ), μόνο, όμως, για τα μάτια του κόσμου. Ομως, όπως φαίνεται από μια δεύτερη ανάγνωση των τοποθετήσεών τους, εξακολουθούν να τη στηρίζουν σαφέστατα, κάνοντας μάλιστα προσπάθεια να κρύψουν ότι οι σημερινές προσαρμογές του ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστούν παρέκβαση από την πολιτική του όπως αυτή αποτυπώνεται και στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, απλώς αυτή η πολιτική ξεμασκαρεύεται, απεκδύεται του καμουφλάζ των ανέξοδων προεκλογικών συνθημάτων που απεύθυναν προς το λαό.
Τρίτον. Αποδεικνύεται ότι επιδίωξή τους είναι να «εκφράσουν» μια γενικότερη δυσαρέσκεια απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης, ώστε να την αμβλύνουν και να τη διατηρήσουν εντός ορίων ασφαλείας επί του παρόντος, ενδεχομένως και για να την καρπωθούν αν αύριο κάνουν άλλες επιλογές στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Υπάρχει εξάλλου και σχετική εμπειρία που παρέχει στο λαό καλά ερμηνευτικά εργαλεία. Η εμπειρία των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία αξιοποίησαν πολύ την τακτική των «αριστερών διαφωνούντων». Η δράση τους ως αναχώματος εμπόδιζε διεργασίες -που πυροδοτούσε σε ένα τμήμα του κόσμου η αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοζαν- να εκφραστούν, «χωνεύοντας» τις αντιδράσεις και αποτρέποντας αποδυνάμωση των κομμάτων τους.
Αλλά και η εμπειρία της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, διαδικασία που επιταχύνθηκε μετά την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, στο πλαίσιο της οποίας πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης αναλώνεται ταχύτατα, άρα προκύπτει ανάγκη αντικατάστασής του. Τμήματα των αστικών πολιτικών κομμάτων «προπονούνται» εγκαίρως για ένα ρόλο αμφισβήτησης ηγεσιών, ακόμα και για να ηγηθούν νέων σχημάτων, προκειμένου και η στρατηγική του κεφαλαίου να συνεχίζεται και η χειραγώγηση του λαού.
Προς το παρόν, ο «κουρνιαχτός» που σηκώνουν είναι βολικός στη συγκυβέρνηση. Οι αντιρρήσεις τους περιορίζονται σε λόγια τα οποία δεν αμφισβητούν τον πυρήνα της στρατηγικής που ακολουθεί και η κυβέρνηση, απεναντίας τον υπερασπίζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι καταψήφισαν τη συμφωνία στην ψηφοφορία που ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας στην κοινοβουλευτική ομάδα, διευκρίνισαν ότι δε θα κρατήσουν την ίδια στάση εφόσον η συμφωνία έρθει στη Βουλή.
Ο ντόρος που έγινε για το άρθρο του Γ. Μηλιού, λόγω και της θέσης του στο κόμμα, ήταν κάτι σαν «άνθρακες ο θησαυρός»! Εμφανίστηκε να επικρίνει πλευρές της συμφωνίας αλλά την ίδια ώρα, με δεξιοτεχνία, να ζητά στήριξη των επιλογών της κυβέρνησης στο όνομα της διαπραγμάτευσης που τάχα συνεχίζεται... Μαζί με τους Λαπατσιώρα - Σωτηρόπουλο, που συνυπογράφουν το άρθρο, υποστηρίζουν ότι οι όροι της διαπραγμάτευσης θα διαμορφωθούν το επόμενο τετράμηνο, ότι τίποτα δεν κρίθηκε ακόμα και καλούν την κυβέρνηση να κάνει ...«έφοδο προς τα εμπρός», όπως χαρακτηρίζουν την επαναφορά του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, προτρέποντάς την ακόμα να πει την αλήθεια, «να ξεκινήσει από την παραδοχή των υποχωρήσεων, με στόχο να αναζητηθούν οι τρόποι, ώστε να μην υπάρξει μακροπρόθεσμη βλάβη», όπως γράφουν, καλλιεργώντας αυταπάτες για ενδεχόμενο... «φιλολαϊκής» στροφής στο μέλλον.



Οσο και αν προσπαθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να εμφανίσει την συμφωνία της με τους «θεσμούς», δηλαδή την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, ως τέλος της λιτότητας και των μνημονιακών πολιτικών, η στήριξη που της προσφέρουν και η εποικοδομητική κριτική που της ασκούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα είναι τρανταχτή απόδειξη ότι η βάρβαρη, αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχιστεί απαρέγκλιτα. Και μόνο το γεγονός ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χαιρέτισαν τη συμφωνία, αναζητώντας ταυτόχρονα δικαίωση των αντιλαϊκών τους μέτρων, των μέτρων που μάτωσαν το λαό για να θωρακίσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων, στις θέσεις της σημερινής συγκυβέρνησης, είναι αρκετό για να βγάλουν οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός, τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι στέκονται στο πλευρό της κυβέρνησης και δηλώνουν ότι θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία, αν τελικά τη φέρει στη Βουλή, γιατί περιλαμβάνει μέτρα και αναδιαρθρώσεις αναγκαίες για τη στήριξη της ανάκαμψης του κεφαλαίου.
Η συναίνεσή τους είναι καθαρή προειδοποίηση για την εργατική τάξη και το λαό ότι όλα αυτά για τα οποία γονάτισε την προηγούμενη περίοδο, όλα αυτά για τα οποία καταψήφισε τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και που τα αντιπάλεψε, παραμένουν εδώ και με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Με άλλα λόγια, οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν πανάκριβα είτε την καπιταλιστική κρίση είτε την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων δεν κρύβουν λόγια. Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, σχολιάζοντας τα παζάρια της συγκυβέρνησης με το Γιούρογκρουπ, ανέφερε: «Το email Βαρουφάκη υποβλήθηκε στην τρόικα (στους "θεσμούς"), για να εγκριθεί! Ωστε να ολοκληρωθεί η τελευταία αξιολόγηση του Μνημονίου. Και θα αποτελέσει τη "γέφυρα" για να πάμε σε νέο Μνημόνιο. Αυτή είναι η αλήθεια! Ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά προχωρούσε στην έξοδο από το Μνημόνιο και σε πιστοληπτική γραμμή, για να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές και να μην έχει ανάγκη το νέο Μνημόνιο. (...) "Συναντηθήκαμε" τελικά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην... έξοδο του Μνημονίου: Εμείς βγαίναμε, ενώ εκείνοι έμπαιναν με φόρα!». Ποιο είναι το «πρόβλημά του»; Οτι η συγκυβέρνηση με τη διγλωσσία της δημιουργεί δυσπιστία προς την ΕΕ και τους δανειστές, με αποτέλεσμα, αντί να ανοίγει δρόμος για ένταξη της Ελλάδας σε ένα πιο χαλαρό μηχανισμό εποπτείας, το επόμενο διάστημα θα αναγκαστεί να μπει σε νέο μνημόνιο, σε νέα αυστηρή επιτήρηση. Ανησυχεί, λοιπόν, η ΝΔ ότι έτσι θα μπουν εμπόδια στην ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Ενώ την περασμένη Παρασκευή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Κ. Καραγκούνης, απηύθυνε το εξής κάλεσμα στη κυβέρνηση: «Μπορεί -είπε- ο ΣΥΡΙΖΑ να φοβάται ότι πολλοί βουλευτές του δε θα ψηφίσουν την απόφαση που μέχρι χθες πανηγύριζε. Ας μην ανησυχεί. Εμείς θα την ψηφίσουμε»! Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης, επίσης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, σε δηλώσεις του την περασμένη Πέμπτη, σημείωσε ότι: «Μεγάλο κομμάτι του mail Βαρουφάκη είναι copy paste από το "καταραμένο" μνημόνιο», ενώ εκτίμησε ότι επίκειται 3ο μνημόνιο.
Χαρακτηριστική της στήριξης που παρέχει το ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση ήταν η συνέντευξη του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Δ. Καρύδη, ο οποίος, μιλώντας την περασμένη Τετάρτη σε ραδιοσταθμό, επισήμανε ότι «δεν αποδεχθήκαμε να κάνουμε κανένα μέτωπο αντιπολίτευσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην κυβέρνηση» και ξεκαθάρισε ότι: «Με ρωτάτε αν θα ψηφίσουμε την παράταση. Εμείς λέμε ναι, γιατί βάζουμε τη χώρα πάνω απ' όλα».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευαγ. Βενιζέλος, σε δηλώσεις του την περασμένη Παρασκευή, ανέφερε ότι: «Η χώρα έχει βρεθεί σε στρατηγικό κενό. Μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές όλα είναι στον αέρα. Τα έσοδα, οι ταμειακές ανάγκες, οι δημοσιονομικοί στόχοι. Πώς θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό που υπάρχει; Πού πηγαίνουμε σε σχέση με το χρέος;», εκφράζοντας ανησυχίες ίδιες με αυτές της ΝΔ.
Ο, δε, πρόεδρος του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, ξεκαθαρίζοντας ότι θα στηρίξει τη συμφωνία, ανέφερε ότι: «Δεν ήμασταν εμείς που λέγαμε προεκλογικά ότι δε χρειαζόμαστε μνημονιακά λεφτά, αυτά που έλεγαν δηλαδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι σημερινοί υπουργοί. Εμείς πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε τα λεφτά της Ευρώπης και πάνω απ' όλα χρειαζόμαστε γρήγορα μεταρρυθμίσεις» για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πετάει πυροτεχνήματα για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την ίδια ώρα αφήνει ανέγγιχτους τους δεκάδες «μνημονιακούς» νόμους που αφορούν την αγορά εργασίας.
Ενδεικτικά μόνο, τα προηγούμενα χρόνια νομοθετήθηκε η επέκταση της «ενοικίασης» εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες, η επέκταση των ανώτατων ορίων της «εκ περιτροπής εργασίας» από τους 6 στους 9 μήνες το χρόνο, η κατάργηση της προσαύξησης στο ωρομίσθιο της μερικής απασχόλησης σε περίπτωση υπερωρίας, η εισαγωγή των «ειδικών» επιχειρησιακών ΣΣΕ, με δυνατότητα απόκλισης από τις κλαδικές ΣΣΕ μέχρι το επίπεδο της ΕΓΣΣΕ.
Επίσης, θεσμοθετήθηκε η μείωση κατά 20% της αμοιβής της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης, η επέκταση της ανώτατης διάρκειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μετά από 3 διαδοχικές ανανεώσεις από τους 24 στους 36 μήνες, ενισχύθηκε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με την αύξηση του ημερήσιου χρόνου υπερωριακής απασχόλησης για διάστημα έξι μηνών, χωρίς να αμείβεται αντίστοιχα ως υπερωριακή απασχόληση και άλλα.
Τίποτα απ' όλα αυτά, που συνιστούν «ψηφίδες» στη μεγάλη εικόνα της εργασιακής ζούγκλας, δεν πρόκειται να αλλάξει επί της ουσίας. Οποια μερεμέτια γίνουν στην εργατική νομοθεσία, σε καμιά περίπτωση δε συνιστούν αναπλήρωση έστω των απωλειών από την κρίση.
Υπό το φως των στοιχείων που περιγράψαμε πιο πάνω, αλλάζει και η οπτική με την οποία πρέπει να δουν οι εργαζόμενοι τις εξαγγελίες περί επαναφοράς του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά και τις σκόπιμα θολές υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού.
Γι' αυτό το τελευταίο, η κυβέρνηση διατύπωσε στη συμφωνία με το Γιούρογκρουπ «την φιλοδοξία για εξορθολογισμό και σε βάθος χρόνου την αύξηση του κατώτατου μισθού με έναν τρόπο που θα διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές της απασχόλησης.
Η έκταση και το timing των αλλαγών στον κατώτατο μισθό θα γίνουν με διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς (συμπεριλαμβάνεται το ILO) και θα λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές ενός νέου ανεξάρτητου σώματος για το αν οι αλλαγές στους μισθούς είναι σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα».
Ενα πρώτο σχόλιο είναι ότι, ακόμα και αν αυξηθεί κατά κάτι ο κατώτατος μισθός, η εργασιακή ζούγκλα, που περιγράψαμε πιο πάνω, θα «εξαϋλώσει» την όποια αύξηση.
Σ' αυτό συνηγορεί και η δέσμευση της κυβέρνησης προς τους εργοδότες ότι οποιαδήποτε αύξηση στον κατώτατο μισθό θα είναι προϊόν «κοινωνικού διαλόγου», θα γίνει σταδιακά και σε κάθε περίπτωση θα προηγηθούν μέτρα που απαλλάσσουν τις επιχειρήσεις από το επιπλέον «κόστος εργασίας». Δηλαδή, τις όποιες αυξήσεις στους μισθούς, θα τις πληρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από την άλλη τσέπη!
Συνέχιση της «ευελφάλειας» με άλλο όνομα
Παρά τη «δημιουργική ασάφεια» που επικαλείται η κυβέρνηση για να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας, τα σημεία που αφορούν τα εργασιακά βγάζουν μάτι και αφήνουν ελάχιστα πράγματα στη φαντασία του αναγνώστη.
Ορισμένα παραδείγματα: Η κυβέρνηση, από τη μια, προπαγανδίζει την επαναφορά της νομοθεσίας για τις Συλλογικές Συμβάσεις και, από την άλλη, δεσμεύεται στο Γιούρογκρουπ «να προχωρήσει σε μια σταδιακή νέα προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης».
Δεν μπορεί κανείς να μην κάνει συνειρμούς με την «ευελφάλεια» (ευελιξία με ασφάλεια - flexicurity) που επινόησε η ΕΕ και αποτέλεσε τον πυρήνα της στρατηγικής της ΕΕ για την απασχόληση και της Στρατηγικής της Λισαβόνα. Μάλιστα, από το 2007 συμπεριλήφθηκε στις βασικές κατευθύνσεις της Κομισιόν προς τα κράτη - μέλη, προκειμένου να διευρυνθούν οι κάθε είδους ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Η εφαρμογή αυτών των πολιτικών στην Ελλάδα, που κλιμακώθηκε την περίοδο της κρίσης, έχει οδηγήσει συνοπτικά στα εξής αποτελέσματα:
Σύμφωνα με το ΣΕΠΕ, οι προσλήψεις με καθεστώς μερικής απασχόλησης αυξήθηκαν από το 2008 έως το 2013 κατά 161,21%, ενώ και οι προσλήψεις με καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας αυξήθηκαν, το ίδιο διάστημα, κατά 151,6%. Αντίθετα, οι προσλήψεις με καθεστώς πλήρους απασχόλησης μειώθηκαν από το 2009 κατά 20,56% και σήμερα μόλις μια στις δυο προσλήψεις γίνεται με αυτό το καθεστώς. Το διάστημα 2009 - 2013 οι μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρους απασχόλησης σε μερικής και εκ περιτροπής αυξήθηκαν επίσης κατά 214,96%.
Το ξεχαρβάλωμα αυτό στις εργασιακές σχέσεις έχει άμεση αντανάκλαση και στη διαμόρφωση των μισθών. Ετσι, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΙΚΑ (Δεκέμβρης 2013) και χωρίς να πάρουμε υπόψη την ανασφάλιστη εργασία, 486.608 μισθωτοί ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ (από τα 1,6 εκατομμύρια μισθωτούς) είχαν μισθό από μερικές δεκάδες ευρώ, μέχρι 600 ευρώ μεικτά!
Δηλαδή, το 30% των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (σχεδόν τρεις στους δέκα) έχουν μηνιαίο εισόδημα αρκετά κάτω ή στα όρια περίπου ακόμα και αυτού του κατάπτυστου κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη (586 ευρώ μεικτά) που νομοθέτησε η κυβέρνηση για λογαριασμό των εργοδοτών. Μάλιστα, ένας στους δέκα μισθωτούς έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω από τα 150 ευρώ μεικτά και ένας στους τέσσερις κάτω από τα 550 ευρώ!
Μηχανισμός καθήλωσης των μισθών
Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να θεσπίσει ένα «νέο ανεξάρτητο σώμα», που θα γνωμοδοτεί ώστε οι όποιες αυξήσεις στους μισθούς και ιδιαίτερα στον κατώτατο να είναι σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο μηχανισμός αυτός θα είναι η «ομπρέλα» και θα διαμορφώνει την «οροφή» σε κάθε διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό. Θα είναι, δηλαδή, ένας πρόσθετος μηχανισμός για την επιβολή μισθών πείνας στους εργαζόμενους.
Αλλωστε, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρώτη η προηγούμενη συγκυβέρνηση φρόντισε να συγκροτήσει έναν τέτοιο μηχανισμό, με το νόμο 4172/2013 (θα ισχύει από τη 1/1/2017). Συγκεκριμένα, το άρθρο 103 («Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό») του νόμου που ψήφισε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, προβλέπει τα εξής:
-- «(...) Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Η νέα συγκυβέρνηση ανακάτεψε κάπως τις λέξεις και όλα τα παραπάνω τα συμπύκνωσε στη φράση «εξελίξεις στην παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα».
-- «Για τον ορισμό του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου κατώτατου ημερομισθίου διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της κυβέρνησης με την τεχνική και επιστημονική υποστήριξη εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και συναφών φορέων και εμπειρογνωμόνων, σε θέματα οικονομίας και ιδίως οικονομίας της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής καθώς και εργασιακών σχέσεων (...)». Η ...τεχνογνωσία από όλους τους παραπάνω φορείς θα παρέχεται στο εξής μέσα από το «νέο ανεξάρτητο σώμα» που υπόσχεται να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
-- Ο ίδιος νόμος περιγράφει ένα ευρύ φάσμα «κοινωνικών εταίρων» που θα συμμετέχουν στη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού (ΓΣΕΕ, εργοδοτικές ενώσεις) και προβλέπει τη συγκρότηση τριμελούς Επιτροπής για το συντονισμό της διαπραγμάτευσης κάθε χρόνο. Είναι αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς».
Χαμοζωή για τους άνεργους
Σε ό,τι αφορά τους άνεργους, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεσμεύεται «να επεκτείνει και αναπτύξει τα υπάρχοντα σχέδια που παρέχουν προσωρινή απασχόληση στους ανέργους, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και όταν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια. Παράλληλα να αναβαθμίσει τα προγράμματα επιμόρφωσης των μακροχρόνια ανέργων».
Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι η χαμοζωή θα συνεχιστεί για τους σημερινούς άνεργους. Πολύ περισσότερο που η συγκυβέρνηση δε δεσμεύεται να καταργήσει κανέναν από τους νόμους των μνημονίων που έριξαν τους άνεργους στο καναβάτσο. Σημειώνουμε ενδεικτικά ορισμένες από τις βασικές ανατροπές τις προηγούμενης πενταετίας:
Αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με την «επιταγή επανένταξης» των ανέργων, για την απασχόλησή τους σε επιδοτούμενες επιχειρήσεις. Καθιέρωση της ειδικής σύμβασης μαθητείας για νέους ηλικίας 15 - 18 ετών, με αμοιβή το 70% του γενικού κατώτατου μισθού. Μείωση της επιδότησης των ανέργων σε 450 ημερήσια επιδόματα ανά τετραετία από το 2011 και σε 400 κατά το διάστημα 2012 - 2015. Ανώτατο πλαφόν 35 εκ. ευρώ στη συνολική δαπάνη για το επίδομα των μακροχρόνια ανέργων.
Η συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τους ανέργους, συνιστά ταυτόχρονα παραδοχή ότι κανένα μείγμα διαχείρισης δεν μπορεί να εξαλείψει την ανεργία στον καπιταλισμό και πως η «μοίρα» των ανέργων είναι να προσφέρονται μέσω των διαφόρων προγραμμάτων στην εργοδοσία ως φτηνή εργατική δύναμη...

Διατηρείται ανέγγιχτος ο πυρήνας του αντεργατικού πλαισίου και ανοίγουν χαραμάδες για νέα μέτρα
Η συμφωνία της κυβέρνησης στο Γιούρογκρουπ, σε ό,τι αφορά τα εργασιακά, από τη μια παγιώνει τη ζούγκλα που διαμορφώθηκε στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, και από την άλλη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέες ανατροπές, στην πεπατημένη αυτών που ζήσαμε έως τώρα.
Για παράδειγμα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται «να υιοθετήσει την βέλτιστη πρακτική της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας μέσω διαβουλεύσεων με τους κοινωνικούς εταίρους, ενώ θα ωφεληθεί από την τεχνογνωσία των ILO, ΟΟΣΑ και της υπόλοιπης τεχνικής συνδρομής».
Η επίκληση και μόνο της ΕΕ, του ILO και του ΟΟΣΑ σαν «θεματοφυλάκων» των αλλαγών που σχεδιάζει η κυβέρνηση στα εργασιακά, πρέπει να κάνει τους εργαζόμενους να διπλοκουμπώνονται.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένα από τα τελευταία «επιτεύγματα» της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) είναι η ευθεία υπονόμευση του δικαιώματος της απεργίας, καθώς αποδέχτηκε τις αιτιάσεις των εργοδοτών που το αμφισβητούν και παρέπεμψε το όλο θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης! Τέτοια «τεχνογνωσία» θα προσφέρει στην κυβέρνηση ο συγκεκριμένος οργανισμός, για να μη μιλήσουμε για τον γνωστό και «δοκιμασμένο» ΟΟΣΑ.
Σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό, και μόνο η παραδοχή της κυβέρνησης ότι «δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος», αρκεί για να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι ενταφιάζονται για τα καλά τα ασφαλιστικά δικαιώματα εκατομμυρίων ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που επιβλήθηκαν με μια σειρά νόμους από το 2010, όχι μόνο δεν καταργούνται, αλλά νομιμοποιούνται πέρα για πέρα.

Δεσμεύσεις - «καρμανιόλα» για την Κοινωνική Ασφάλιση
Στη συμφωνία της κυβέρνησης στο Γιούρογκρουπ σημειώνεται:
«Οι αρχές θα:
  • Συνεχίσουν να εργάζονται σε διοικητικά μέτρα για την ενοποίηση και τον εκσυγχρονισμό των συνταξιοδοτικών πολιτικών και την εξάλειψη των "παραθύρων" και κινήτρων που αυξάνουν τον υπερβολικό ρυθμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε όλη την οικονομία και, πιο συγκεκριμένα, στον τραπεζικό και δημόσιο τομέα».Δηλαδή, η κυβέρνηση σκοπεύει να αυξήσει και πάλι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης - όπως είχαν δεσμευτεί και οι προηγούμενοι - για τις κατηγορίες και ομάδες ασφαλισμένων που είχαν ακόμα τη δυνατότητα να συνταξιοδοτούνται με ειδικά ηλικιακά όρια, πριν τα γενικά ανώτερα όρια (ασφαλισμένοι πριν το 1983, μητέρες με ανήλικα παιδιά, ΒΑΕ, ένστολοι). Η νέα επίθεση, όπως φαίνεται, θα επικεντρωθεί σε ομάδες εργαζομένων στο Δημόσιο και τις τράπεζες που έχουν ακόμα ειδικά ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.
  • «Ενοποιήσουν συνταξιοδοτικά ταμεία προκειμένου να υπάρξει εξοικονόμηση». Οι ενοποιήσεις που δήθεν γίνονται για να εξοικονομηθούν λειτουργικά κόστη, ήταν η μόνιμη επωδός όλων των ενοποιήσεων που προηγήθηκαν, στην πράξη όμως οδήγησαν σε συρρίκνωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων όλων των ασφαλισμένων. Ηταν, δηλαδή, ενοποιήσεις πάντα προς τα κάτω.
  • «Καταργήσουν σταδιακά τις χρεώσεις υπέρ τρίτων με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο». Η πρόβλεψη αυτή σημαίνει κατάργηση όλων των κοινωνικών πόρων που έχουν απομείνει, όπως ακριβώς έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση για τους κοινωνικούς πόρους στα Επικουρικά. Με δεδομένο ότι οι πόροι αυτοί δεν θα καλυφθούν από το κράτος («δημοσιονομικά ουδέτερα»), αυτό θα βαθύνει τα οικονομικά προβλήματα των Ταμείων, που ακόμα στηρίζονται σε τέτοιους πόρους και επί της ουσίας αποτελούν σε αρκετές περιπτώσεις εργοδοτική εισφορά (π.χ. αγγελιόσημο για τα Ταμεία του Τύπου).
  • «Εδραιώσουν έναν στενότερο δεσμό μεταξύ των συνταξιοδοτικών εισφορών και των εισοδημάτων». Αυτή η δέσμευση δεν προϊδεάζει μόνο για αλλαγές στο σύστημα εισφορών στα Ταμεία των αυτοαπασχολούμενων, που φαίνεται να συνδέεται με τα εισοδήματά τους, κάτι που σε αρκετές περιπτώσεις θα οδηγήσει σε μείωση και των μελλοντικών τους συντάξεων, με δεδομένη τη σημερινή κρίση. Η σκόπιμα γενικόλογη διατύπωση προϊδεάζει και για γενικότερες αντιδραστικές αλλαγές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς έρχεται λίγες μόνο μέρες μετά την πρόταση Ρωμανιά να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές και να αντικατασταθούν από ένα φόρο επί του εισοδήματος, με εξίσωση όλων των παροχών προς τα κάτω.
  • «Θα εκσυγχρονίσουν τα επιδόματα». Ο «εκσυγχρονισμός» των επιδομάτων είναι κατεύθυνση του ΟΟΣΑ, ο οποίος, σε έκθεσή του το 2013 πρότεινε ανάμεσα σε άλλα: Να μειωθεί κατά 30% - 60% το ποσοστό του ΑΕΠ που καταβάλλεται για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας. Το 2009 ήταν 1% και στόχος είναι να πέσει στο 0,4% (με το σημερινό ΑΕΠ, σημαίνει ψίχουλα). Δεν μπορεί κάποιος που είναι ικανός για οποιαδήποτε εργασία να λαμβάνει αναπηρική σύνταξη ή αναπηρικό επίδομα. Κανένα επίδομα ή αναπηρική σύνταξη πάνω από 500 ευρώ, δηλαδή ψίχουλα στην κυριολεξία, αν υπολογίσει κανείς τις τεράστιες ανάγκες που προκύπτουν από την αναπηρία τους. Δεν μπορεί να δίνεται σύνταξη ή επίδομα σε κάποιον που έχει οικογενειακό εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο («σκαλοπάτι»). Τα περιουσιακά στοιχεία θα αποτελούν κριτήριο για αναπηρική σύνταξη ή επίδομα.
  • «Θα ενισχύσουν τα κίνητρα για τη δήλωση εργασίας και θα παράσχουν στοχευμένη βοήθεια σε υπαλλήλους ηλικίας 50-65 ετών, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος Εγγυημένου Εισοδήματος, έτσι ώστε να εξαλειφθούν οι κοινωνικές και πολιτικές πιέσεις για πρόωρη συνταξιοδότηση, η οποία επιβαρύνει υπέρμετρα τα συνταξιοδοτικά ταμεία». Το ενδιαφέρον τους για τους ανέργους μετά την ηλικία των 50 ετών επικεντρώνεται στο πώς αυτές οι ηλικίες ανέργων θα συνεχίζουν να παραμένουν σε κάποια απασχόληση, αρκεί να μη βγούνε σε συνταξιοδότηση και επιβαρύνουν τα Ταμεία!

Οι συνέπειες του αντιασφαλιστικού ... «εκσυγχρονισμού»
Η φράση της κυβέρνησης ότι «η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος» έχει ιδιαίτερο βάρος, αφού δεν αφορά κάποια επιμέρους ρύθμιση αλλά συνιστά άνευ όρων αποδοχή όλου του αντιασφαλιστικού οικοδομήματος που στήθηκε τα πέντε προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, οι μέχρι τώρα ανατροπές βαφτίζονται, χωρίς αιδώ, ως «εκσυγχρονισμός του συνταξιοδοτικού συστήματος», ο οποίος μάλιστα πρέπει να συνεχιστεί.
Αλλά τι αναγνωρίζει ως εκσυγχρονισμό που πρέπει να συνεχιστεί και άρα δεν αμφισβητεί, ούτε σκοπεύει να αλλάξει η σημερινή κυβέρνηση; Δε θα αναφερθούμε εδώ στα δεκάδες χαράτσια που αυθαίρετα επιβλήθηκαν στις συντάξεις που ήδη αποδίδονται, κύριες και επικουρικές, και πετσόκοψαν εισοδήματα για τα οποία είχαν πληρωθεί εισφορές και ιδρώτας δεκαετιών και στις «εισφορές αλληλεγγύης», όπως προκλητικά ονομάστηκαν. Χαράτσια, μάλιστα, που έφτασαν μέχρι και την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης σε όλα τα ταμεία.
Θα σταθούμε, όμως, στο γεγονός ότι, την ώρα που επιβάλλονταν αυτά τα χαράτσια, στον αντίποδα νομοθετήθηκαν απαλλαγές προς τις επιχειρήσεις με μείωση των λεγόμενων εργοδοτικών εισφορών προς το ΙΚΑ, από το οποίο το κεφάλαιο ωφελείται ετησίως πάνω από 1 δισ. ευρώ, όταν κάθε μήνα ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός Οργανισμός αναζητά να εξασφαλίσει την καταβολή των συντάξεων. Ομως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δε δεσμεύεται για την κατάργηση αυτών των προκλητικών απαλλαγών προς τις επιχειρήσεις αλλά ήδη εξετάζει και την απόδοση νέων προνομίων, προκειμένου -όπως λέει- να αποδεχτούν τη σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού!
Με ανάλογα κόλπα, του τύπου ότι δε θα υπάρξουν «νέες μειώσεις συντάξεων» και «νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας», η κυβέρνηση επιχειρεί να «ξεχαστούν» και οι μειώσεις που επιβλήθηκαν αλλά και οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μάλιστα ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Οπως οι γυναίκες, που τους φορτώθηκε επιπλέον 5 χρόνια, για να «εξισωθούν» έτσι με τους άντρες, προς δόξαν του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, οι μητέρες με ανήλικα, που έχασαν πλέον το δικαίωμα να βγαίνουν στη σύνταξη με τα ειδικά ηλικιακά όρια, φορτώνοντάς τες μέχρι και 17 χρόνια επιπλέον εργασίας, οι εργαζόμενοι στα ΒΑΕ, για τους οποίους αυξήθηκαν τα ηλικιακά όρια, ενώ δεκάδες χιλιάδες έχασαν εξολοκλήρου τη δυνατότητα αυτή, αφού από το καθεστώς των ΒΑΕ αποχαρακτηρίστηκαν μια σειρά κλάδοι, επαγγέλματα και ειδικότητες.
Ακόμα, όμως, ποιο σημαντική είναι η δέσμευση της συγκυβέρνησης ότι αποδέχεται τις μεγάλες ανατροπές που έγιναν με τους νόμους 3863 και 3865 του 2010, που καθορίζουν το «νέο ασφαλιστικό» για τον επόμενο μισό αιώνα και αφορούν όλους τους σημερινούς εργαζόμενους τουλάχιστον κάτω των 55 ετών αλλά και τις νέες γενιές που θα μπαίνουν στην παραγωγή. Το νέο αυτό μοντέλο, για το οποίο τόσο λαλίστατος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση αλλά σήμερα δε βγάζει τσιμουδιά, προβλέπει: Σύνταξη στα 67 χρόνια ή μειωμένη (με μείωση 30%) στα 62 χρόνια. Δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη μόνο με 12.000 ημέρες ασφάλισης ή 40 ολόκληρα χρόνια συνεχούς και ασφαλισμένης εργασίας, αντί της 35ετίας που ίσχυε πριν.
Ταυτόχρονα, ο νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια όχι σε συντάξεις αλλά σε προνοιακά βοηθήματα. Σύμφωνα με στοιχεία που είχε δώσει το ίδιο το υπουργείο Εργασίας, προκύπτει ότι σε κάθε 100 ευρώ σύνταξη που δίνονται σύμφωνα με αυτά που ίσχυαν μέχρι το 2010, στο νέο σύστημα θα χάνονται από 35 (στην καλύτερη περίπτωση) έως και 63 ευρώ!

Φτώχεια και των γονέων για τους δημόσιους υπάλληλους
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι από αυτούς που χαντακώθηκαν περισσότερο στη διάρκεια της κρίσης, με νόμους που περιλήφθηκαν σε όλα τα μνημόνια και σε όλους τους εφαρμοστικούς.
Η μειώσεις στους μισθούς τους ήταν απανωτές, καταργήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός, μειώθηκαν δραστικά όλα τα επιδόματα, νομιμοποιήθηκε η εργασία στο Δημόσιο μέσω «δουλεμπορικών» για άνεργους ηλικίας 55 - 64 ετών, με επιχορήγηση από το κράτος, αυξήθηκε ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας και ο ενιαίος ορισμός του σε 40 ώρες, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του μισθού, ήρθαν αντιμέτωποι με την εφεδρεία και τη διαθεσιμότητα, τους επιβλήθηκε νέο μισθολόγιο (από 1/11/2011), που εκτός της τεράστιας μείωσης στους μισθούς, έφερε και τη σύνδεση του μισθού με το νέο βαθμολόγιο, μπήκε στόχος για μείωση του προσωπικού κατά 100.000 περίπου υπαλλήλους, μειώθηκαν οι δαπάνες για υπερωρίες και άλλες πρόσθετες αμοιβές, αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια (από το 65ο στο 67ο) και άλλα.
Ολα αυτά είχαν ως συνέπεια οι δημόσιοι υπάλληλοι να χάσουν 5,5 μισθούς από το 2009 και σήμερα ο εισαγωγικός μισθός στο δημόσιο είναι στα 780 ευρώ μεικτά. Απέναντι σε όλα αυτά, η κυβέρνηση το μόνο που εγγυάται για τους δημόσιους υπάλληλους είναι τα σημερινά κατώτατα όρια στους μισθούς και ταυτόχρονα δεσμεύεται για στενότερη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα.
Γράφει, μεταξύ άλλων, η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, στο κεφάλαιο «Δημόσια Διοίκηση και διαφθορά»: «(Δεσμεύεται να) μεταρρυθμίσει το πλέγμα των μισθών του δημοσίου τομέα με σκοπό να αποσυμπιέσει την κατανομή των μισθών μέσω αύξησης της παραγωγής και κατάλληλων πολιτικών προσλήψεων χωρίς να μειώνονται τα τρέχοντα κατώτατα επίπεδα μισθών».
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι από τις όποιες προσλήψεις γίνουν και την αναδιάρθρωση στο μισθολόγιο «δε θα αυξηθεί ο λογαριασμός των μισθών του δημοσίου», που σημαίνει συνέχιση των προσλήψεων με το σταγονόμετρο. Ηδη, όπως αποκάλυψε την Παρασκευή ο «Ριζοσπάστης», μειώνονται κατά 10% οι προσλήψεις συμβασιούχων στην Τοπική Διοίκηση.
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση δεσμεύεται να«εξορθολογήσει τα μη μισθολογικά επιδόματα, για να μειωθούν οι συνολικές δαπάνες, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η λειτουργία του δημοσίου τομέα, σε συμμόρφωση προς τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ», που σημαίνει παραπέρα μειώσεις στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεσμεύεται, επίσης, να προωθήσει μέτρα που«θα βελτιώνουν τους μηχανισμούς προσλήψεων, θα ενθαρρύνουν τους αξιοκρατικούς διορισμούς σε διοικητικές θέσεις, θα παρέχουν πραγματική αξιολόγηση των υπαλλήλων και θα καθιερώνουν δίκαιες διαδικασίες για τη μεγιστοποίηση της κινητικότητας ανθρώπινων και άλλων πόρων εντός του δημόσιου τομέα». Δηλαδή, δύο από τους πυλώνες της «μνημονιακής» πολιτικής στο Δημόσιο, «αξιολόγηση» και κινητικότητα, διατηρούνται αυτούσιοι.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget