06/04/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV


Η πολύπλευρη προσφορά του θα αναδειχθεί μέσα από την ειδική εκδήλωση που θα γίνει στις 12 του Ιούνη, με ομιλήτρια την Αλ. Παπαρήγα
Ξεπέρασαν τις 100.000 τα ντοκουμέντα που είναι δημόσια αναρτημένα στο Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης». Οι σελίδες, βεβαίως, είναι πολλαπλάσιες. Σε πάνω από 3.000 έχουν ανέβει οι τίτλοι βιβλίων Τέχνης, κοινωνικών επιστημών και κομματικών επεξεργασιών. Και το αρχείο συνεχώς εμπλουτίζεται...
Δέκα χρόνια συμπληρώνει στις 10 του Ιούνη το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» που στεγάζεται στο σπίτι όπου έζησε ο κομμουνιστής ηγέτης και η επέτειος θα γιορταστεί με μεγάλη εκδήλωση τη Δευτέρα 12 του Ιούνη στις 7.30 μ.μ. με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ, ενώ θα γίνουν και παρεμβάσεις από ερευνητές που έχουν αξιοποιήσει αρχειακό υλικό του Κέντρου.
Μέσα από την εκδήλωση, που οργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, επιδιώκεται να αναδειχθούν η σημασία και ο ρόλος του Κέντρου στην έρευνα και μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και σημαντικών σταθμών της σύγχρονης Ιστορίας. Παράλληλα, θα αναδειχθεί η δραστηριότητα του Κέντρου ως πύλης πρόσβασης στο Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ απ' όλους τους ενδιαφερόμενους.
Στα αρχεία του Κέντρου, που είναι προσβάσιμα στους ερευνητές και οποιονδήποτε ενδιαφέρεται, έχουν ενταχθεί σε ψηφιακή μορφή χιλιάδες υλικά από το Αρχείο του ΚΚΕ. Τα υλικά και οι συλλογές που έχουν ενταχθεί στο Κέντρο θα παρουσιαστούν πιο αναλυτικά στη διάρκεια της εκδήλωσης.
Η ΚΕ του ΚΚΕ και το ΕΚΧΦ με αυτήν την εκδήλωση απευθύνουν κάλεσμα στους νέους και τις νέες, στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στους φοιτητές και ερευνητές των ιστορικών σπουδών και των κοινωνικών επιστημών, για να γνωρίσουν το πλούσιο αρχείο που φιλοξενεί το Κέντρο καθώς και τη βιβλιοθήκη του.
Το αρχειακό απόθεμα του Κέντρου έχει αναδειχθεί σε ένα απαραίτητο βοήθημα για όλες τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς μπορεί να συμβάλει πολύπλευρα στη βαθιά μελέτη και ανάδειξη της Ιστορίας του ΚΚΕ, του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, στις διάφορες περιοχές, σε κλάδους της παραγωγής. Στη γνωριμία με την επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών στο πεδίο της Τέχνης, της πρωτοπόρας σκέψης και δημιουργίας.
Μόνο το τελευταίο διάστημα καταγράψαμε μια σειρά από εκδόσεις που βασίζονται στα υλικά που αντλήθηκαν από το Κέντρο. Η πλέον πρόσφατη το 300 σελίδων λεύκωμα της ΟΠ Πελοποννήσου για την 3η Μεραρχία του ΔΣΕ με υλικά που κατά κύριο λόγο προέρχονται από το Αρχείο του ΚΚΕ και η πρόσβαση σ' αυτά έγινε μέσα από το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης». Στη σχετική λίστα των εκδόσεων θα βρούμε - για παράδειγμα - από την ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας την έκδοση για τις Υγειονομικές Υπηρεσίες του ΔΣΕ. Από το Τμήμα της ΚΕ για την Ισοτιμία των Γυναικών την έκδοση για την Πανελλήνια Δημοκρατική Ενωση Γυναικών. Από την ΤΟ Εκπαιδευτικών της ΚΟΑ την έκδοση «Ρόζα Ιμβριώτη, η μεγάλη δασκάλα, η συντρόφισσα του λαού». Από την Περιφερειακή Οργάνωση Δυτικής Αθήνας την έκδοση με τίτλο «Αγώνες, Μάχες, Ηρωικές στιγμές του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα», από την ΤΟ Πειραιά την έκδοση «Προβλήματα, πρώτες μάχες, το ΚΚΕ στον Πειραιά 1918 - 1936» και από την Επιτροπή Θεσσαλίας την έκδοση «Στιγμές από την Ιστορία του ΔΣΕ στη Θεσσαλία».
Δεν είναι όμως μόνο οι εκδόσεις. Μια σειρά από εκδηλώσεις βασίστηκαν στο υλικό που προσφέρεται μέσα από το Κέντρο. Παράδειγμα, η εκδήλωση των Οργανώσεων Διονύσου - Βόρειων Χωριών Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τον Γιώργη Ερυθριάδη (Πετρή), μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που πέθανε κρατούμενος στις φυλακές του Ιτζεδίν στις 21/1/1963.
Το υλικό αξιοποιείται ήδη πολλαπλά. Παράδειγμα, η Επιτροπή Ανατ. Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ κυκλοφόρησε ημερολόγιο - αφιέρωμα στον κομματικό επαναστατικό Τύπο, με στοιχεία παρμένα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και του Τύπου της περιοχής τη δεκαετία του '40.
Η λειτουργία του Κέντρου έως τώρα έχει αποδειχθεί πολύτιμη και για θεματικά αφιερώματα. Οπως για παράδειγμα έγινε με την ανακοίνωση για τη διάθεση στους μελετητές ενός μεγάλο πακέτου ντοκουμέντων για τη διετία '44 - '45. Ενώ με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας έγινε έκθεση με σχετικά υλικά. Το Κέντρο έδωσε στη διάθεση όσων έψαχναν υλικό μια σειρά ντοκουμέντων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ μια από τις ενότητες αρχειακών τεκμηρίων αφορά στην περίοδο 1950 - 1967. Η Πρωτομαγιά ξεχωρίζει επίσης ως ενότητα στα υλικά που διαθέτει το Κέντρο, με την «περιήγηση» να ξεκινάει με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής - Οργανον των Κοινοκτημονικών Κοσμοπολίτικων Αρχών» του Σταύρου Καλλέργη, που δημοσίευσε την Πρωτομαγιά του 1902 το «Πρόγραμμα Σοσιαλιστικόν Κοινοκτημονικόν».
Το Επιμορφωτικό Κέντρο παρέχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό, διαθέτει βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο, ανοιχτά για το κοινό. Ανάμεσα στους επισκέπτες του βρίσκονται πολλοί ερευνητές, φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες και καθηγητές που ενδιαφέρονται για το Αρχείο του ΚΚΕ, όμως δεν απευθύνεται μόνο σε ιστορικούς και ερευνητές, αλλά και σε μαζικούς φορείς, σε σωματεία και φυσικά στις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Στο Αρχείο του ΚΚΕ, και προσβάσιμος μέσα από το Κέντρο, βρίσκεται, επίσης, ο κατάλογος με τα στοιχεία 21.655 πεσόντων μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας!
Αλλα ντοκουμέντα, όπως αυτή η έκδοση από τη Λακωνία του 1946 έρχονται να τεκμηριώσουν τη θέση πως το επαναστατικό κίνημα πέρασε κυριολεκτικά από φωτιά και σίδερο...

Αλλα ντοκουμέντα, όπως αυτή η έκδοση από τη Λακωνία του 1946 έρχονται να τεκμηριώσουν τη θέση πως το επαναστατικό κίνημα πέρασε κυριολεκτικά από φωτιά και σίδερο...
Ο διαρκής εμπλουτισμός του Κέντρου με υλικά από το Αρχείο του ΚΚΕ αποκαλύπτει έναν τεράστιο όγκο τεκμηρίων που ξαφνιάζουν με το εύρος τους. Παράδειγμα, το εικονιζόμενο φύλλο της εφημερίδας «Η Κοκκινιά μας», όργανο της ΑΕ Κοκκινιάς του ΚΚΕ το 1946
Αυτό το «Αναγνωστικό» είναι από τα νέα υλικά που αναρτώνται στους καταλόγους του Κέντρου

Από τη συνάντηση στην Ταορμίνα της Σικελίας
Η Σύνοδος Κορυφής του «G7», των 7 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία, Ιαπωνία και με τη συμμετοχή της ΕΕ ως συνόλου) που έγινε στις 26 - 27 Μάη στην Ταορμίνα της Σικελίας, με ιταλική προεδρία, χαρακτηρίστηκε από τις δυσκολότερες των τελευταίων χρόνων (έως το 2014, πριν από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, συμμετείχε και η Ρωσία στο «G8», αλλά από τότε αποκλείστηκε).
Εγινε σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές δυνάμεις, εν μέσω συνεχιζόμενων δυσκολιών στην ανάκαμψη, η οποία εξακολουθεί να είναι ασθενική και κάτω από τις προσδοκίες. Ιδιαίτερα, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ οξύνει την αντιπαράθεση ειδικά με τη Γερμανία, προβάλλοντας τις υπαρκτές ανισορροπίες στο διμερές εμπόριο. Επιδιώκει να κατοχυρώσει τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και προωθεί επαναδιαπραγμάτευση προηγούμενων διακρατικών και πολυμερών συμφωνιών, ζήτημα που προκαλεί «αναταράξεις» στις σχέσεις με άλλα κράτη, που αντανακλώνται και στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, όπως έδειξε και η πρόσφατη Σύνοδος του ΝΑΤΟ, που έγινε δύο μέρες πριν από τη Σύνοδο των «7».
Η υποκρισία των καπιταλιστών για το κλίμα και η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού
Κάνοντας ένα ακόμη βήμα στην όξυνση της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωσε το βράδυ της Πέμπτης την άμεση αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή Συμφωνία του Παρισιού για τις Κλιματικές Αλλαγές. Διαβεβαίωσε επίσης ότι ο ίδιος θα προσπαθήσει να ξεκινήσει διαπραγμάτευση για μια νέα συμφωνία που θα εξασφαλίζει τα συμφέροντα των αμερικανικών επιχειρήσεων και των εργαζομένων, που θα «χάνονταν από την άδικη για τις ΗΠΑ συμφωνία, που ευνοεί τους ανταγωνιστές της». Στην πραγματικότητα, το όλο θέμα σχετίζεται με την εξασφάλιση των μονοπωλιακών ομίλων, ενώ και η ίδια η Συμφωνία του Παρισιού από τον Δεκέμβρη του 2015 ήταν ένας συμβιβασμός ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργεί ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, που όλοι μαζί στηρίζουν σε βάρος των λαών. Το περιβάλλον γίνεται ουσιαστικά μέσο αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Προβλέπονται στη Συμφωνία διάφορα «συστήματα εμπορίου ρύπων», ενώ και οι «πράσινες τεχνολογίες» αποτελούν νέα επενδυτικά πεδία των μονοπωλίων για γρήγορη κερδοφορία. Στον τομέα αυτό δραστηριοποιείται ιδιαίτερα η ΕΕ, αλλά και η Κίνα, που εκφράζουν έντονη δυσαρέσκεια για τη στάση της αμερικανικής κυβέρνησης.
Στην Σύνοδο ΕΕ - Κίνας, την Παρασκευή, αναμενόταν να διατυπωθεί «κοινή δέσμευση» για το κλίμα στο πλαίσιο των συμφερόντων επιχειρηματικών ομίλων.
Οι λαοί, πάντως, δεν πρέπει να παραπλανηθούν από τις κορόνες περί «κακού» Τραμπ, που αγνοεί την προστασία του περιβάλλοντος και «καλών» άλλων. Υπεύθυνο για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος είναι το εκμεταλλευτικό σύστημα στο σύνολό του και η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δεν θα στηρίζονται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσουν προγραμματισμένη, συμβατή και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον.
Ασφάλεια και Brexit προκαλούν ανησυχία
Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η αντιπαράθεση που εκδηλώθηκε ανάμεσα στην Γερμανίδα καγκελάριο και τον Αμερικανό Πρόεδρο στην «G7». Η Α. Μέρκελ εμφανίστηκε να δηλώνει: «Η διατλαντική σχέση είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Δεδομένης της σημερινής κατάστασης, υπάρχουν επιπλέον λόγοι για τους οποίους στην Ευρώπη οφείλουμε να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας». «Η Ευρώπη πρέπει να είναι ένας παράγοντας της διεθνούς σκηνής, αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό». «Είναι αναγκαίο για τους Ευρωπαίους να έχουν μία κοινή εξωτερική πολιτική για να προωθήσουν, για παράδειγμα, την επίλυση της λιβυκής σύρραξης». Αμεση ήταν και η απάντηση, μέσω του διαδικτύου, του Τραμπ: «Εχουμε ένα ογκώδες εμπορικό έλλειμμα με τη Γερμανία κι επιπλέον πληρώνουν πολύ λιγότερα για το ΝΑΤΟ και τις Ενοπλες Δυνάμεις απ' ό,τι θα έπρεπε. Αυτό θα αλλάξει». Νωρίτερα, είχε αποκαλέσει την Γερμανία «κακή» που «πουλάει πολλά αυτοκίνητα στις ΗΠΑ και αυτό πρέπει να σταματήσει».
Πάντως, την ίδια ώρα που οξύνεται η αντιπαράθεση λόγω της ισχυρής διασύνδεσης μονοπωλιακών ομίλων, οι δύο αστοί πολιτικοί στη διμερή συνάντηση που είχαν και στη Σικελία, συμφώνησαν στη σύσταση μιας κοινής ομάδας εργασίας που θα εξετάσει τις διμερείς εμπορικές σχέσεις. Επιπλέον και ενόψει της Συνόδου του «G20» που θα γίνει τον Ιούλη στο Αμβούργο, η Γερμανία επιδιώκει να αποσπάσει μια κοινή δέσμευση για το ελεύθερο εμπόριο, σε αντιδιαστολή με την προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να προβάλει μέτρα εθνοκρατικού προστατευτισμού.
Στις συνολικότερες αναταράξεις επιδρά και η ήδη τεταμένη κατάσταση στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, που αντιμετωπίζει το ζήτημα της διαδικασίας εξόδου της Βρετανίας (Brexit). Τα ζητήματα της ασφάλειας και της αυξημένης παρουσίας του Ευρωστρατού στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις προς υπεράσπιση των μονοπωλιακών ομίλων - ένα ζήτημα που απασχολεί τις αστικές τάξεις της ΕΕ από παλιότερα - επανέρχεται στο προσκήνιο λόγω της στάσης των ΗΠΑ και Βρετανίας.
Η Γερμανία προβάλλει τη λεγόμενη Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, την ανάπτυξη μάχιμων μονάδων του Ευρωστρατού και, παρά τις αντιθέσεις με άλλες αστικές τάξεις για πλευρές της δημοσιονομικής πολιτικής π.χ. Γαλλία, Ιταλία, συναντά τη στήριξή τους στον τομέα της ασφάλειας. Επιπρόσθετος παράγοντας ανησυχίας είναι η ένταση στις σχέσεις ΕΕ και πιο ειδικά της Γερμανίας με την Τουρκία, μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ με ισχυρή στρατιωτική παρουσία. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος πέρσι, την παροχή ασύλου από τη Γερμανία σε στρατιωτικούς που η κυβέρνηση της Τουρκίας κατηγορεί για συμμετοχή, την απαγόρευση επίσκεψης Γερμανών βουλευτών στα γερμανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στη βάση του Ιντσιρλίκ, τις φυλακίσεις δημοσιογράφων, οι σχέσεις έχουν ψυχρανθεί, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν ισχυρές επιχειρηματικές διασυνδέσεις και γίνεται προσπάθεια να υπάρξει συμβιβασμός. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ΗΠΑ και τη δυσαρέσκεια της Τουρκίας για τον εξοπλισμό των Κούρδων της Συρίας ή τη μη έκδοση του ιμάμη επιχειρηματία Φετουλάχ Γκιουλέν, που τον θεωρεί «εγκέφαλο» του πραξικοπήματος.
Σε όλο αυτό το πλέγμα των ανταγωνισμών και αντιθέσεων, των επιδιώξεων συμβιβασμών δεν έχουν καμία βάση οι «ενέσεις αισιοδοξίας» που πλασάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ περί «ρεαλιστικής στροφής της Γερμανίας», περί «ευρωπαϊκών λύσεων». Οι διεργασίες στα διάφορα φόρα όπου συναγελάζονται οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων, στο «G7», στο ΝΑΤΟ, στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προμηνύουν μόνο νέους κινδύνους για το λαό μας και τους άλλους λαούς.
Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι μέρος της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου
Οπως γίνεται συνήθως στις συναντήσεις των εκπρόσωπων του κεφαλαίου, όπως αυτή του «G7», οι αντιθέσεις επιχειρείται να κρυφτούν. Γι' αυτό και το κοινό ανακοινωθέν των «7» είναι ένα μνημείο ...ευχών και υποκρισίας.
Μιλάει για «κοινή προσπάθεια» να οικοδομηθούν «τα θεμέλια της ανανεωμένης εμπιστοσύνης, τόσο προς τις κυβερνήσεις όσο και προς τις χώρες στη βάση των κοινών αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ασφάλειας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Αυτοί που δολοφονούν λαούς, καταστρέφουν χώρες, τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα εμφανίζονται να είναι ...ευαίσθητοι για τα θύματά τους.
Εχουν το θράσος να μιλάνε για τις συνέπειες των «συγκρούσεων στον κόσμο» - δεν τις λένε καν πολέμους - λες και είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και όχι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού για αγορές, ενεργειακούς πόρους, δρόμους μεταφοράς τους, ζωτικό χώρο για τα μονοπώλιά τους. Αυτοί που δημιούργησαν με τους συμμάχους τους τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, τις ισλαμιστικές δολοφονικές οργανώσεις τύπου «Αλ Κάιντα», «Ισλαμικού Κράτους», για να διαλύσουν τη Συρία, που τις αξιοποίησαν και αξιοποιούν και σήμερα για την προώθηση των σχεδίων τους και των μονοπωλίων τους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική (Λιβύη) βάζουν τη μάσκα του «ειρηνοποιού». Σηκώνουν τους όνους απέναντι στους ανταγωνιστές τους, όπως η Ρωσία ή το Ιράν, ενώ χρησιμοποιούν και τα προσχήματα περί «χρήσης χημικών όπλων». Στο φόντο της πρόσφατης πολύνεκρης επίθεσης στο Μάντσεστερ, συμφώνησαν στην ενίσχυση της συνεργασίας για την «αντιμετώπιση των κινδύνων της τρομοκρατίας», για την ενίσχυση των ελέγχων στο διαδίκτυο.
Για την κατάσταση στην Κορεατική Χερσόνησο, δηλώνεται ότι «η Βόρεια Κορέα αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα στη διεθνή ατζέντα και δημιουργεί όλο και σοβαρότερη απειλή στη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα». Γίνεται λόγος για τις πυραυλικές δοκιμές, την ίδια ώρα που θεωρείται δεδομένη η δράση των ΗΠΑ, Νότιας Κορέας και των συμμάχων τους που εξοπλίζονται με προηγμένα συστήματα και κάνουν συνεχείς ασκήσεις, στον ευρύτερο ανταγωνισμό στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού, με την Κίνα και τη Ρωσία.
Δεν λείπει ακόμα η αναφορά στην Ουκρανία με στήριξη στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου και στην «ανάγκη πλήρους εφαρμογής των συμφωνιών του Μινσκ» και επαναλαμβάνεται ότι «οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα συνεχίσουν να ισχύουν και μπορεί και να ισχυροποιηθούν ανάλογα με το αν η Ρωσία εφαρμόσει τις συμφωνίες». Επίσης, γίνεται αναφορά «στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας» και τις διεκδικήσεις στη Νότια και Ανατολική Κινεζική Θάλασσα και τη μη αποδοχή «μονομερών ενεργειών».
Η καπιταλιστική Ρωσία προβάλλει τις διεκδικήσεις της
Από το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγ. Πετρούπολης (SPIEF), που γίνεται 1 - 3 Ιούνη και αποτελεί κάτι σαν το «ρωσικό Νταβός», ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, προειδοποίησε τους «δυτικούς εταίρους» ότι «οι προσπάθειες περιορισμού της Ρωσίας δεν θα πετύχουν». Μιλώντας σε συνάντηση με στελέχη διεθνών πρακτορείων ειδήσεων είπε ότι οι οικονομικοί περιορισμοί κατά της Ρωσίας είχαν «μηδενικό αποτέλεσμα, είναι αντιπαραγωγικοί και επιβλαβείς». Ο Πούτιν απέκρουσε επίσης τις κατηγορίες για κρατική εμπλοκή της Ρωσίας στις εκλογικές διαδικασίες των ΗΠΑ ή της Γαλλίας, χωρίς να αποκλείσει εντελώς τη δυνατότητα δράσης ατομικών «πατριωτών» χάκερς και δήλωσε ότι θα περιμένει την «τρέχουσα πολιτική καταιγίδα στις ΗΠΑ, για να δημιουργήσει εποικοδομητικές σχέσεις με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ», τον οποίο χαρακτήρισε «έναν ευθύ και ειλικρινή άνθρωπο».
Ταυτόχρονα, ο απεσταλμένος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ προειδοποίησε την Πέμπτη ότι η χώρα του ανησυχεί και θα πάρει μέτρα για την ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων κοντά στα σύνορά της, στην Πολωνία, στη Βαλτική, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «το ΝΑΤΟ οικοδομεί μια νέα κατάσταση στρατιωτικής ασφάλειας, που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και πρέπει να ασχοληθούμε με τη χρήση των δικών μας στρατιωτικών μέσων». Επίσης, ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ότι η ανάπτυξη δυνάμεων στην Ασία και τον Ειρηνικό είναι η απάντηση στην αντίστοιχη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους με την αντιπυραυλική ασπίδα.

Το ίδιο το φόρουμ, που γίνεται ήδη πάνω από 20 χρόνια, καταγράφει τις κολεγιές που επιχειρεί να στήσει η ρωσική αστική τάξη στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ξεχωρίζουν οι συναντήσεις σε επίπεδο BRICS (η διακρατική ένωση Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας, Νότιας Αφρικής), της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης (χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και Κίνα, Ινδία). Επίσης, υπάρχουν συναντήσεις επιχειρηματιών της Ρωσίας και χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής, της Αφρικής όπου αποτελούν άλλα πεδία που θέλουν να διευρύνουν τη δράση τους ρωσικά μονοπώλια.

«Δείξτε μου το τέρμα»! αναφωνεί ο κ. Τσακαλώτος στήνοντας το αντάρτικο των... καπετανάτων στο βουνό του χρέους. Πολιτικά η φράση μοιάζει σαν μπάλα στην εξέδρα, μόνο που αυτή είναι άδεια κι από θεατές κι από χουλιγκάνους της τέως πρώτης φοράς αριστεράς. Οταν στο γήπεδο του ΣΕΒ η εθνική φανέλα αφορά στη σωτηρία των επενδύσεων, δηλαδή των εταιρειών των κερδών, των διαφημιστικών πακέτων και τα σλόγκαν των σωτήρων εγγράφονται ακόμα και στα σωβρακάκια των πολιτικών για να τα πιάνει η κάμερα, τότε η διαβόητη ποδοσφαιροποίηση του πολιτικού λόγου και βίου μοιάζει με φυσική εξέλιξη των προοπτικών, των εμμονών και των ιδιοληψιών του ντόπιου κεφαλαίου. Σε μια χώρα που σφυράει το διαιτητικό τρίο Κατρούγκαλος - Πετρόπουλος - Αχτσιόγλου, ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε οι θεατές μπορούν να περιμένουν να δούνε... μπάλα.
Κι επειδή το πράγμα το ξεφτίλισε ποδοσφαιρικά μέχρι σήμερα με κρυόκωλο αγγλικό χιούμορ πασπαλισμένο με ανύπαρκτο ελληνικό φλέγμα ο κ. Τσακαλώτος, προπονητής που κατεβαίνει στο γήπεδο, έστω του χρέους, και περιμένει να του δείξουνε το τέρμα, δεν κάνει, όπως κι η πολιτική του, ούτε για πρωτάθλημα της παράγκας.
Οι δημοσιογράφοι «ίσως είναι μια κάποια λύσις» που λέει κι ο ποιητής, γιατί μπορούν να του δείξουν, και μάλιστα on camera, πώς ξηλώνονται τα καθίσματα που κάθονται και τα πετάνε ο ένας στον άλλον, τώρα που αναμένοντας την ανάπτυξη, οι δημοσιογράφοι πωλούνται μαζί με τις καρέκλες και γενικώς την επίπλωση, μπιρ παρά πριν από την ανακαίνιση της επικοινωνίας, που λαμβάνει χώρα με όρους αστικής τελετουργίας.
Κοιτάω γύρω μου κάμποσους συναδέλφους δημοσιογράφους, κυρίως δυο - τρεις με καρκίνο, που καθώς μπήκε ο Ιούνης το 2017 ατενίζουν την ανάπτυξη, εκεί στους πρόποδες του βουνού του χρέους με το βάρος της κακοήθειας του όγκου τους, να μένουν αποσβολωμένοι με κομμένη την επικουρική σύνταξη, τα φάρμακα και την περίθαλψη, καθηλωμένοι περισσότερο απ' την κατάργηση του αγγελιόσημου - εκσυγχρονισμός του δημοσιογραφικού ασφαλιστικού κατά την κατρουγκάλεια, κι όχι μόνο, αριστεροσύνη - και λιγότερο από μια αρρώστια που δε χωρά κατάθλιψη κι απελπισία. Το ταμείο τα 'φτυσε με το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο μνημόνιο σ' ένα επάγγελμα - λειτούργημα το λένε οι χαμαιλέοντες της προσαρμογής - που πάτησε ασφαλιστικά στο Λαχείο Συντακτών κι ύστερα την έκανε λαχείο, παράγοντας μόνον οφθαλμούς από συν-αδερφικές τυφλώσεις...
Τα εκδοτικά δάνεια, οι συγκροτηματιακές υποχρεώσεις θα περάσουν απ' τη χοάνη των τραπεζών και θα προσγειωθούν στην πλάτη που τ' αφεντικά ζητούν να βάλουν και οι δημοσιογράφοι και ο λαός. Αλλά είναι κι εκείνες οι φράξιες με τα εμπνευσμένα συνθήματα τύπου «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ή εκείνο το αμίμητο που άκουσα από μαχητή να λέει παίζοντας στο survivor των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας «για το bottox σου μωρή κοράκι βγάζεις τα σπίτια του κοσμάκη στο σφυρί», που σε κάνουν κι αναθαρρεύεις (;). Μπορεί ν' αναβαθμιστεί ο αγώνας σε επίπεδο απλής επιβίωσης μ' ένα bottox στην ξεφουσκωμένη μπάλα κι ένα δάχτυλο που δείχνει το τέρμα κάπου εκεί βαθιά στο λάκκο που ανοίξαμε μόνοι μας...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Με αστάθμητο παράγοντα το ρόλο και το ειδικό βάρος του ΔΝΤ στο αντιλαϊκό πρόγραμμα και με απόλυτα δεδομένη την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, είτε το κρατικό χρέος χαρακτηριστεί «βιώσιμο» είτε όχι, συνεχίζονται τα αντιλαϊκά παζάρια γύρω από το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», ενόψει και της συνεδρίασης του συμβουλίου Γιούρογκρουπ στις 15 Ιούνη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο η κυβέρνηση «καθησυχάζει» και προσπαθεί να στρατεύσει το λαό στην αναζήτηση λύσης για τη διαχείριση του χρέους για λογαριασμό του κεφαλαίου, προετοιμάζει στα «μουλωχτά» και συμπληρωματικές αντιλαϊκές παρεμβάσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, 20 ακόμη «προαπαιτούμενα» για το κλείσιμο της τρέχουσας «αξιολόγησης» - και βέβαια για την εκταμίευση της δόσης από την Ευρωζώνη - έρχονται να συμπληρώσουν το πρόσφατο 4ο μνημόνιο και περιλαμβάνουν:
ü Τον «εκσυγχρονισμό» του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982.
ü Την παράταση του τρέχοντος καθεστώτος για τις Συλλογικές Συμβάσεις και για την περίοδο μετά το 2018, με την εξάλειψη διατυπώσεων ή τυχόν άλλων «ερμηνειών» και «ασαφειών» που βρίσκονται στον πρόσφατο εφαρμοστικό πολυνόμο.
ü Παρεμβάσεις σε ειδικά μισθολόγια που ισχύουν σε κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο τομέα.
ü Νομική γνωμοδότηση σχετικά με τη συνταγματικότητα των προνομοθετημένων μέτρων για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, δηλαδή για την κατακρεούργηση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων από το 2019.
ü Παράταση της προσωρινής εθελοντικής συνεισφοράς της ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας και για το 2018. Ουσιαστικά πρόκειται για το ιδιωτικό συμφωνητικό των εγχώριων εφοπλιστών με την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό γύρω από τον τρόπο της οικειοθελούς φορολόγησής τους...
Ταυτόχρονα, με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ την περασμένη βδομάδα, ενεργοποιείται η διάταξη του εφαρμοστικού νόμου σχετικά με τη διενέργεια ηλεκτρονικών πλειστηριασμών τόσο για τα «κόκκινα» δάνεια προς τις τράπεζες όσο και προς το φοροεισπρακτικό μηχανισμό.
Ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί γύρω από το κρατικό χρέος
Την ίδια ώρα, στο προσκήνιο έρχονται οι αβεβαιότητες γύρω από την υπόθεση της «βιώσιμης» διαχείρισης του κρατικού χρέους και τα διαφορετικά σενάρια και οι προσεγγίσεις μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ, σχετικά με τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις ως προς τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία.
Σε αυτό το έδαφος, σύμφωνα με εκτιμήσεις υψηλόβαθμων παραγόντων της Ευρωζώνης, οι όποιες «ουσιαστικές» αποφάσεις για το κρατικό χρέος ενδέχεται να «κλειδώσουν» σε επόμενη φάση, το 2018, σε μια εξέλιξη που συνδέεται και με το ζήτημα της ένταξης ελληνικών κρατικών και εταιρικών ομολόγων στα προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του κλιμακίου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Ν. Τζιαμαρόλι, μιλώντας την περασμένη βδομάδα σε συνέδριο του «Economist» στη Φρανκφούρτη, υπογράμμισε ότι η υπερβολική εστίαση στην ελάφρυνση χρέους αποσπά την προσοχή από αυτό που χρειάζεται να γίνει. Οπως τόνισε, «θα ήταν καλύτερα εάν η συζήτηση αφορούσε το τι κάνει η Ελλάδα για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ESM. Η Ελλάδα χρειάζεται να επαινεθεί για τις μεταρρυθμιστικές τις προσπάθειες έως τώρα, οι οποίες επέτρεψαν προσφάτως στους πιστωτές να καταλήξουν σε μια προκαταρκτική συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος». Τόνισε, ακόμη, ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα συμφωνήθηκαν πριν από ένα χρόνο και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, εάν αποδειχθεί ότι το κρατικό χρέος ακόμη δεν είναι «βιώσιμο» και εφόσον εκπληρωθούν όλες οι μεταρρυθμιστικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του προγράμματος.
Ο διοικητής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, μιλώντας σε Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επανέλαβε ότι η ΕΚΤ αναμένει την πλήρη συμφωνία αναφορικά με τις ρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στη «μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους, προκειμένου στη συνέχεια να εξεταστεί η ενεργοποίηση μέτρων νομισματικής χαλάρωσης με την αποδοχή ελληνικών κρατικών και εταιρικών ομολόγων.
Τέλος, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, επανήλθε στο ζήτημα των αντιθέσεων με το ΔΝΤ, σχετικά με τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις ως προς τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία. Οπως είπε, αυτή τη στιγμή «το ΔΝΤ δεν είναι πρόθυμο να δεχτεί ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μπορεί να ξεπεράσει το 1% για τα επόμενα 40 χρόνια». Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 1% στα επόμενα 40 χρόνια, η Ελλάδα δεν θα κατορθώσει να κλείσει το «χάσμα» που τη χωρίζει από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης.
Με πρόταγμα την αντιλαϊκή πολιτική
Ο Ευ. Τσακαλώτος, από την πλευρά του, επισήμανε ότι επιθυμία της κυβέρνησης μέσα από τις συζητήσεις είναι ένας «καθαρός διάδρομος» για να βγει στις αγορές, που είναι άλλωστε και η βασική της βούληση.
Μιλώντας στο συνέδριο του «Economist» στη Φρανκφούρτη, τόνισε χαρακτηριστικά: «Οι επενδυτές χρειάζεται να γνωρίζουν με ποιον τρόπο η Ελλάδα θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αρα είναι απολύτως κρίσιμης σημασίας για την ανάπτυξη να έχουμε σαφήνεια. Αυτό είναι που ζητάμε από τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ τον Ιούνιο».
Και πρόσθεσε δίνοντας μια εικόνα του αντιλαϊκού πλαισίου του όποιου συμβιβασμού επιτευχθεί: «Φαίνεται ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση πως η Ελλάδα τήρησε τις δεσμεύσεις της σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. (...) Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι έχουν εκπλαγεί από το βαθμό στον οποίο η χώρα τήρησε αυτές τις δεσμεύσεις, από την έκταση και το βάθος αυτών των μεταρρυθμίσεων».

Παράλληλα και μεταξύ άλλων, υψηλόβαθμη κυβερνητική πηγή, περιγράφοντας ουσιαστικά ότι υπάρχει «βάση» για την επίτευξη συμβιβασμού στο θέμα του κρατικού χρέους της Ελλάδας, διαβεβαιώνει ότι «κανείς δεν ζητά τα μέτρα για το χρέος να εφαρμοστούν το 2017», αλλά να διευκρινιστούν, «ώστε ο επενδυτής να γνωρίζει». Σε μια προσπάθεια να επιβεβαιώσει μάλιστα την «καλή διάθεση», επισημαίνει ότι το ζητούμενο είναι «μια καλή λύση, όχι μια τέλεια λύση», ενώ τονίζεται ότι η ελληνική πλευρά «δεν κατηγορεί κανέναν για αναβλητικότητα». Η παρατήρηση - έμμεση προειδοποίηση από την ίδια πηγή, ότι «κανείς δεν θέλει η Ελλάδα να χρεοκοπήσει και πολύ περισσότερο ο Β. Σόιμπλε», επιβεβαιώνει ότι η συζήτηση για το ελληνικό κρατικό χρέος αφορά ευρύτερα ζητήματα και αντιθέσεις από το ελληνικό ζήτημα. Επομένως, ότι η όποια συμφωνία θα αντανακλά έναν γενικότερο συμβιβασμό ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις, που ως τέτοιος θα παραμένει διαρκώς εύθραυστος και υπό αμφισβήτηση. Τέλος, σαν μια ακόμα επιβεβαίωση του παραπάνω, χαρακτηριστική είναι η επισήμανση ότι το ελληνικό κράτος μπορεί να αναζητήσει νέα δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές, ακόμα και χωρίς την ένταξη ελληνικών ομολόγων στα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.

Από την επομένη κιόλας της ψηφοφορίας στη Βουλή για τα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» της δεύτερης «αξιολόγησης», στις 18 Μάη, εντάθηκε η προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος συναίνεσης και «εθνικής συνεννόησης», μπροστά στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 22 Μάη, όπου θα συζητιόταν η «διευθέτηση» του χρέους.
Βασικός φορέας αυτής της προσπάθειας ήταν η κυβέρνηση, η οποία έθετε περίπου ως εξής το σκεπτικό της: Η «διευθέτηση» του χρέους είναι «προαπαιτούμενο» για την επιστροφή στις αγορές, την έξοδο από τα μνημόνια και το ξεπέρασμα της κρίσης. Με λίγα λόγια, είναι αναγκαία προϋπόθεση για να κατοχυρωθεί η προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Εφόσον λοιπόν αυτός ο στόχος είναι κοινός για όλες τις αστικές δυνάμεις, οφείλουν η ΝΔ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να συνταχθούν στην «εθνική» προσπάθεια της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί για την καλύτερη δυνατή λύση για το χρέος.
Από την πλευρά τους, και παρά το σήκωμα των τόνων κατά τη συζήτηση και ψήφιση του 4ου μνημονίου στη Βουλή, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν έκρυψαν ότι ο στόχος της «διευθέτησης» του χρέους, άρα και της διαμόρφωσης προϋποθέσεων για ανάκαμψη, είναι και γι' αυτούς «εθνικός στόχος», υπερθεματίζοντας για την ανάγκη για «σταθερότητα» και «συνεννόηση».
Στόχος όλων είναι να φτάσει το μήνυμα στον τελικό αποδέκτη, που δεν είναι άλλος από το λαό. Εκεί απευθύνονται στην ουσία οι παραινέσεις για συναίνεση. Σ' αυτόν κουνάνε όλοι μαζί το δάχτυλο, λέγοντάς του ότι η διασφάλιση της οικονομικής - πολιτικής - γεωπολιτικής σταθερότητας και η προσήλωση στο στόχο της ανάκαμψης είναι αδιαπραγμάτευτος «εθνικός στόχος», που δεν πρέπει επ' ουδενί να αμφισβητηθεί και να υπονομευτεί.
Στην πραγματικότητα και ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές, ζητάνε από το λαό να προσυπογράψει τα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν έως τώρα και όσα επιπλέον θα χρειαστούν για τη «διευθέτηση» του χρέους και την «έξοδο στις αγορές με αξιώσεις», όπως έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός από το βήμα του ΣΕΒ.
Κοινός στόχος τους είναι να διανυθεί ανεμπόδιστα το επόμενο σκέλος του «οδικού χάρτη» προς την ανάκαμψη, με τη θωράκιση της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, που σημαίνει επίθεση διαρκείας για το λαό, όπως αποκαλύπτει άλλωστε και η συζήτηση για το χρέος, με τα «εναλλακτικά» αντιλαϊκά σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι.
«Αχταρμάς» στην υπηρεσία της «σταθερότητας»
Το επιχείρημα της «σταθερότητας» δεν είναι βέβαια καινούριο. Η κυβέρνηση το επικαλείται συχνά, στην προσπάθεια να εκβιάσει τη συναίνεση του λαού στην αντιλαϊκή της πολιτική και να τον δεσμεύσει στην υπεράσπιση των προταγμάτων και των γενικών συμφερόντων του κεφαλαίου.
Ετσι, η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και του ρόλου της χώρας στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ παρουσιάζονται ως «επένδυση στη σταθερότητα», σε ένα περιβάλλον γενικευμένης αστάθειας και συνδέονται ευθέως με τον στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ως αναγκαία συνθήκη για την ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο αγωγών Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Ακόμα και οι αντιρρήσεις που εξέφρασαν τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης σε επιμέρους πλευρές των «μεταρρυθμίσεων» που περιλαμβάνονται στο 4ο μνημόνιο, από τη σκοπιά της αδιαμφισβήτητης σημασίας που έχει για το κεφάλαιο η ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», αξιοποιήθηκαν προπαγανδιστικά από την κυβέρνηση, που μίλησε για προσπάθεια «αποσταθεροποίησης», στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου διχασμού και υπονόμευσης του «εθνικού στόχου» της ανάκαμψης.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν προκαλεί καμιά έκπληξη το γεγονός ότι η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης αντέστρεψαν στην κυβέρνηση τα ίδια επιχειρήματα, με αφορμή την πρόσφατη επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Η επίθεση αυτή έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει ένα πινγκ - πονγκ δηλώσεων και αλληλοκατηγοριών για το ποιος υπονομεύει την ασφάλεια και τη σταθερότητα και ποιος τελικά μπορεί να υπηρετήσει ολοκληρωμένα και με μεγαλύτερη συνέπεια τον στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η ΝΔ ανέδειξε σε κεντρικό στοιχείο της κριτικής της προς την κυβέρνηση ότι αδυνατεί να καταπολεμήσει την «τρομοκρατία» και να εγγυηθεί την ασφάλεια, ζητώντας μεγαλύτερη πυγμή και άμεσα μέρα για τη θωράκιση της σταθερότητας, ως προϋπόθεση για τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και την ασφάλεια των επενδύσεων. Απαντώντας, η κυβέρνηση υπερασπιζόταν τα επιτεύγματά της στον τομέα της ασφάλειας και επιδείκνυε την αποφασιστικότητά της να κάνει ακόμα περισσότερα για να μη διαταραχθεί το κλίμα της σταθερότητας.
Από κοντά και τα διάφορα αστικά επιτελεία, που μέσω του Τύπου μιλούσαν για «καθεστώς ανομίας και βίας» στο έδαφος της λαϊκής δυσαρέσκειας, μπλέκοντας σκόπιμα τα πάντα σε ένα κουβάρι: Από την κατάληψη κρατικών κτιρίων, ως μορφή διαμαρτυρίας για την αντιλαϊκή πολιτική, μέχρι τη δράση κουκουλοφόρων και την αποστολή εκρηκτικών φακέλων σε πολιτικούς.
Να αντιτάξει ο λαός το δικό του σχεδιασμό
Αξιοποιώντας την προβοκατόρικη δράση προσώπων και ομάδων, προσπαθούν να συκοφαντήσουν κάθε μορφής αντίδραση στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και στο αστικό πολιτικό σύστημα, τσουβαλιάζοντας τα πάντα κάτω από τίτλους όπως «ανομία - αποσταθεροποίηση - τρομοκρατία».
Κατακλείδα όλων αυτών είναι η παραίνεση στα κόμματα να διαμορφώσουν ενιαία στάση απέναντι σε ό,τι μπορεί να υπονομεύσει τη συντεταγμένη πορεία προς την ανάκαμψη της οικονομίας, μπερδεύοντας σκόπιμα και συνειδητά τη μαζική εργατική - λαϊκή πάλη, που αμφισβητεί τους στόχους και τα προτάγματα του κεφαλαίου, με τις προβοκάτσιες που αξιοποιούνται από το κράτος για να πάρει μέτρα καταστολής και προληπτικής παρεμπόδισης του κινήματος, ενώ υπηρετούν και σχεδιασμούς ενταγμένους σε ενδοαστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς.
Μέχρι και το θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ενσωμάτωσαν ακαριαία στην προπαγανδιστική τους ρητορική, προβάλλοντας ως κεντρικό στοιχείο της πολιτικής του διαδρομής τη «μετριοπάθεια» και την προσήλωση στη συναίνεση. Αποσιωπούν σκόπιμα την ταξική του τοποθέτηση, ότι δηλαδή υπηρέτησε διαχρονικά και με συνέπεια τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε κάθε ιστορική φάση, ως ηγετικό στέλεχος του αστικού πολιτικού συστήματος και μεταπολιτευτικά της ΝΔ, ενός κόμματος που παραμένει και σήμερα πυλώνας της αστικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα.
Μπροστά στις εξελίξεις, ο λαός δεν πρέπει να δώσει καμιά συναίνεση στα σενάρια που απεργάζονται σε βάρος του, είτε αφορούν τη «διευθέτηση» του χρέους είτε την ενεργότερη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους που μαίνονται στην ευρύτερη περιοχή.
Η συμφωνία με τους στόχους του κεφαλαίου, που βαφτίζονται «εθνικοί», σημαίνει αποδοχή των αντιλαϊκών μέτρων, επικρότηση της πολιτικής που τσακίζει το λαό για να ανακάμψει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Σημαίνει κλιμάκωση της επίθεσης με ακόμα χειρότερα μέτρα. Ο συμβιβασμός με την «κανονικότητα» και τη «σταθερότητα», που εξυπηρετούν το κεφάλαιο, δεν ωφέλησε ποτέ το λαό.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να απαντήσουν αποφασιστικά, δυναμώνοντας τη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, οργανώνοντας την πάλη τους για ανάκτηση των απωλειών, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Πραγματική διέξοδος για το λαό μπορεί να υπάρξει, αν στους σχεδιασμούς για τα συμφέροντα του κεφαλαίου αντιτάξει το δικό του σχεδιασμό για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας, για την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που φέρνει μόνο φτώχεια και πολέμους για τα κέρδη των λίγων. Ο δρόμος της σύγκρουσης δεν είναι εύκολος, όμως οι θυσίες της υποταγής είναι μεγαλύτερες και χωρίς ημερομηνία λήξης.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget