09/17/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Υ
ποβάθμισε τις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία οΟργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) με την έκθεση που δημοσιοποίησε στις 16 Σεπτέμβρη.
Κατέβασε στο 3% από 3,1% το ποσοστό, που εκτιμά να αναπτυχθεί το 2015 το παγκόσμιο ΑΕΠ και στο 3,6%από 3,8% το 2016.
Για την Ευρωζώνη, προβλέπει ανάπτυξη 1,6% το 2015 και 1,9% για το 2016 και η επικεφαλής οικονομολόγος του ΟΟΣΑ, Κάθριν Μαν δήλωσε στο «Reuters» πως «προτεραιότητα της Ευρωζώνης θα πρέπει να είναι αποκατάσταση του τραπεζικού συστήματος και η αντιμετώπιση των επισφαλών δανείων, παρά η επέκταση του προγράμματος αγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως ορισμένοι οικονομολόγοι πρότειναν πρόσφατα μετά τα αδύναμα στοιχεία για τον πληθωρισμό».
Ο ΟΟΣΑ αναβάθμισε τις προβλέψεις του για τις ΗΠΑ και το τρέχον έτος. Πλέον, εκτιμά πως το ΑΕΠ θα αυξηθεί με 2,4% από 2% το 2015, αλλά για το 2016 θα μειωθεί σε 2,6% από 2,8%.
Για την Κίνα η νέα πρόβλεψη είναι ανάπτυξη 6,7% το 2015 και 6,5% για το 2016, ενώ χαρακτηρίζει τη Βραζιλία «ένα αδύναμο σημείο στην παγκόσμια οικονομική προοπτική ανάπτυξης». Η πρόβλεψη για την οικονομία της Βραζιλίας είναι ότι θα συρρικνωθεί 2,8% το 2015 και 0,7% το 2016.

Την επαναδιαπραγμάτευση σημείων του μνημονίου υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον πιο ικανό να το κάνει, συγκρινόμενος με τη ΝΔ.
Προσπαθεί και μ' αυτόν τον τρόπο να κοροϊδέψει το λαό ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπέγραψε για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, υπάρχουν περιθώρια άμβλυνσης των συνεπειών που έχει για τα λαϊκά στρώματα η εφαρμογή του μνημονίου.
Καταρχήν, η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας προβλέπεται από το ίδιο το κείμενο της δανειακής σύμβασης, αφού κάθε τρεις μήνες θα υπάρχει αξιολόγηση και πιθανή αναπροσαρμογή μέτρων και στόχων.
Αναπροσαρμογή που θα είναι κάθε φορά προς το χειρότερο, με δεδομένες μάλιστα τις δυσκολίες που έχει η ελληνική και η ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψει, αλλά και τα δημοσιονομικά δεδομένα που δυσκολεύουν αυτήν την ανάκαμψη.
Επομένως, πράγματι η διαπραγμάτευση πάνω στο μνημόνιο θα συνεχιστεί, είτε σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΝΔ. Το βέβαιο είναι, όμως, ότι από αυτήν τη διαπραγμάτευση τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός.
Για τους δικούς τους λόγους και για να δεσμεύσουν την όποια επόμενη κυβέρνηση στην εφαρμογή του μνημονίου, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» επιβεβαιώνουν και αυτοί ότι «δεν τίθεται θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης», όπως είπε τις προάλλες ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ.
Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου υποσχόταν και ο Αντ. Σαμαράς, πριν από τις εκλογές του Ιούνη του 2012. Τότε, μάλιστα, παρουσίασε και 18 σημεία, τα οποία θα διαπραγματευόταν αν γινόταν κυβέρνηση.
Τα σημεία αυτά ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με εκείνα που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τώρα ως αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης στο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και φυσικά τους ΑΝΕΛ. Κατά κύριο λόγο, έχουν να κάνουν με τη φορολογία, το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Σε δηλώσεις του, τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τις εξαγγελίες της ΝΔ ως τα «δεκαοκτώ βήματα προς την ολοκλήρωση της κόλασης του μνημονίου»... Λίγους μήνες μετά, η αναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου κατέληξε στην υπογραφή και ψήφιση του δεύτερου.
Επομένως, απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα, διαπιστώνει ότι πείρα υπάρχει και πρέπει να αξιοποιηθεί από το λαό μπροστά στην κάλπη.
Δεν αρκεί, όμως, ο λαός να μην «τσιμπήσει» στις νέες αυταπάτες που σκορπούν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι. Χρειάζεται να ξεμπερδεύει συνολικά και στο κίνημα με τις δυνάμεις εκείνες που τον αναγορεύουν σε συστατικό στοιχείο της «διαπραγμάτευσης» ή της «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων, καλώντας τον να συρθεί πίσω από επιδιώξεις αλλότριες προς τα πραγματικά του συμφέροντα.
Ποιος δεν θυμάται τις διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς», στις οποίες καλούσαν σύσσωμες οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, καλλιεργώντας κλίμα ανοχής και αναμονής...
Το ίδιο επιδιώκει και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας όμως στο «βιογραφικό» του την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Απ' αυτή την άποψη, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων δεν πρέπει τώρα να ξεγελαστεί. Η αναμονή για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης στέρησε πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση του κινήματος.
Τώρα, με ισχυρό ΚΚΕ στην κάλπη και παντού, ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί για σκληρούς ταξικούς αγώνες, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τα μνημόνια και την πολιτική που τα επιβάλλει.

Με αφορμή και τις πρόσφατες εξελίξεις και την πείρα, μπροστά και σε μια σειρά από κάλπικα διλήμματα που βάζουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, τα λαϊκά στρώματα της χώρας και μπορούν και πρέπει να κατασταλάξουν στα δικά τους πολύτιμα συμπεράσματα.
Το ίδιο το ερώτημα, είτε αυτό διατυπώνεται καλοπροαίρετα είτε όχι, ξεκομμένο από τη σημερινή πραγματικότητα και την εξέλιξή της, έρχεται να συσκοτίσει τα πράγματα και να αποπροσανατολίσει, να βάλει το «κάρο μπροστά από το άλογο», να στριμώξει το λαό σε «επιλογές» από το κακό στο χειρότερο, ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη των μονοπωλίων.
Την ίδια ώρα, σκόπιμα, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης καλλιεργούν τέτοιου είδους «διλήμματα». Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, απαντά ότι δεν είχε και άλλη επιλογή, παρά να υπογράψει το μνημόνιο, αφού σε άλλη περίπτωση, το ενδεχόμενο του grexit θα έφερνε τα ακόμη χειρότερα. Στην ίδια ρότα και βέβαια σε στρατηγική σύμπλευση με την κυρίαρχη επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και άλλοι διαχειριστές ισχυρίζονται ότι «αναγκαστικά» ψήφισαν το τρίτο και μάλιστα, κατά την κοινή ομολογία τους, ακόμη χειρότερο μνημόνιο, αφού μόνο έτσι θα μπορούσε να διασφαλιστεί η «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» και η παραμονή της στην Ευρωζώνη.
Πρόκειται για την πολιτική που οδηγεί το λαό σε ολοένα και βαθύτερα αδιέξοδα. Η «έξοδος από το μνημόνιο» έχει ως όρο και προϋπόθεση την πλήρη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ΣΕΒ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αντιλαϊκός κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει, ενώ και ο πυρήνας των μέτρων θα συνεχίσει να στοιχειώνει την καθημερινότητα του λαού την κάθε «επόμενη μέρα», είτε με μνημόνια είτε χωρίς αυτά. Οι θυσίες που ζητούνται και θα συνεχίζουν να ζητούνται από τους εργαζόμενους και δεν πρόκειται να σταματήσουν είτε με ευρώ είτε με εθνικό νόμισμα, προκύπτουν από την αναγκαιότητα στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ενώ, βεβαίως, η ίδια η ανάκαμψη δεν πρόκειται να συνδυαστεί, όπως έχει αποδείξει και η διεθνής πείρα, με ανάκτηση δικαιωμάτων, με κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Αλλωστε, οι ίδιοι προβλέπουν, για παράδειγμα, υψηλή ανεργία, ακόμα και με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Παράλληλα, η λογική του «μικρότερου κακού» έφερε το λαό στις Συμπληγάδες και των τριών μνημονίων. Ας θυμηθούμε ανάλογα διλήμματα που κυριάρχησαν σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και μετά από αυτές, όπως για παράδειγμα γύρω από τον υποτιθέμενο «κίνδυνο της ακυβερνησίας», που βέβαια ουδέποτε επιβεβαιώθηκε στην πράξη, την ανάγκη για τις εκταμιεύσεις των δόσεων από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, με αντίτιμο την εφαρμογή των κάθε φορά προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων και άλλα αντίστοιχα. Αντίστοιχα διλήμματα επανέφερε και ο Α. Τσίπρας, δικαιολογώντας την ψήφιση του 3ου μνημονίου, λέγοντας ότι έτσι απέτρεψε τη χρεοκοπία των τραπεζών, όχι όμως τη χρεοκοπία του λαού, η οποία θα συνεχίζεται είτε έτσι είτε αλλιώς...
Την ίδια ώρα, από τη σκοπιά του κεφαλαίου, τα μνημόνια αποδείχνονται η «σανίδα σωτηρίας», στην προσπάθεια εξόδου τους από την καπιταλιστική κρίση, για την επάνοδο στη φάση ανάκαμψης των επιχειρηματικών κερδών και των κερδοφόρων επενδύσεων. Αποκαλυπτική σε αυτή την κατεύθυνση είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ενόψει των εκλογών της Κυριακής. Οι Ελληνες βιομήχανοι με ξεκάθαρο τρόπο τονίζουν: «Υπάρχουν νεφελώδεις διακηρύξεις περί του μνημονίου ως αναγκαίου κακού (...). Επιδιώκεται με κάποιο μαγικό τρόπο το μνημόνιο να εξουδετερωθεί, να καθυστερήσει η εφαρμογή του και να "ξεδοντιαστούν" όλα τα μέτρα που θίγουν προνομιούχες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας».
Σήμερα πλέον είναι καθαρό το γεγονός ότι στο πλαίσιο της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο, δεν μπορεί να υπάρξει «φιλολαϊκή» διέξοδος, ενώ και η όποια «αλλαγή» σε κάποια από τα μέτρα του μνημονίου σηματοδοτεί την εφαρμογή άλλων ισοδύναμων αντιλαϊκών μέτρων, με αντίστοιχο δημοσιονομικό όφελος στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Η σημερινή πραγματικότητα, για μια ακόμη φορά, έρχεται να επιβεβαιώσει το Κόμμα μας. Η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας και μπορούν και πρέπει να βγάλουν από την κάλπη ισχυρό το ΚΚΕ, για δυνατή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην εξουσία του κεφαλαίου, την κυβέρνησή του, τα κόμματά του και την ΕΕ, στο δρόμο της ανατροπής τους, για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σε σχόλιό του για τις δηλώσεις του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ομολογία Μιχαλολιάκου, σε ραδιοφωνική συνέντευξη, ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία, επιβεβαιώνει τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής που απορρέει από τη ναζιστική της ιδεολογία.
Η ομολογία αυτή όχι μόνο δεν απαλλάσσει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής από τις ποινικές της ευθύνες για τη δολοφονία Φύσσα, τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των Αιγύπτιων ψαράδων και των κομμουνιστών συνδικαλιστών στο Πέραμα, για δεκάδες άλλες δολοφονικές επιθέσεις, αλλά και ενισχύει τις ποινικές της ευθύνες.
Αποδεικνύεται, για ακόμη μία φορά, ότι πίσω από τα εγκλήματα που τέλεσαν στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται η ίδια η ναζιστική οργάνωση και ιδεολογία, ότι είναι οι πολιτικοί απόγονοι των συνεργατών των ναζί, των γερμανοτσολιάδων και των δωσίλογων, που ευθύνονται για τα χιλιάδες θύματα της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα.
Κανένας εργαζόμενος, άνεργος, κανένας νέος δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την κούφια "αντιμνημονιακή" ρητορεία της Χρυσής Αυγής, πίσω από την οποία κρύβεται η στήριξή της στο καπιταλιστικό σύστημα και μάλιστα στην πιο αποκρουστική του μορφή. Να μη γίνει, με την ψήφο του, πολιτικά συνυπεύθυνος για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής. Να την καταδικάσει και να συμβάλει στον αγώνα ενάντια στο ναζισμό και το σύστημα που τον γεννά, όπως από την πρώτη στιγμή έχει τονίσει το ΚΚΕ».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας παραχώρησε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΝΤ1» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαδάκη, το πρωί της Πέμπτης 17 Σεπτέμβρη 2015.
.σ. Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης, περίπου στο 15.15'', πριν την τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα παρουσιάζεται ρεπορτάζ για την επιστροφή πινακίδων ΙΧ ενόψει των εκλογών και γίνεται συζήτηση ανάμεσα στους δημοσιογράφους γύρω και από άλλες διευκολύνσεις προς τους εκλογείς οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί, μεταξύ άλλων και το άνοιγμα των διοδίων).  
Κύριε Γενικέ καλημέρα, ήταν μια πάρα πολύ καλή συγκέντρωση η χτεσινή. Είχε παρά πολύ κόσμο, πολλά παιδιά
Ναι, πολύ κόσμο, πολύ νεολαία, με παλμό, με δύναμη, με θέληση...
Και την κάνατε και στο Σύνταγμα
Ναι στο Σύνταγμα, γιατί είναι και πολύ μεγάλος ο χώρος.
Εκεί φαίνεται να έχει πολύ κόσμο.
Ε, βέβαια, είχε πάρα πολύ κόσμο.
Για να δούμε τώρα τι γίνεται σε αυτές τις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές και δημοσκοπικά φαίνεται ότι υπάρχει μια πόλωση. Υπάρχουν τα δύο μεγάλα αριθμητικά κόμματα, τα οποία είναι πολύ κοντά και μπορεί να κριθεί στο νήμα η διαφορά. Γιατί λοιπόν ένας αναποφάσιστος να ψηφίσει ΚΚΕ και να μην ψηφίσει ένα από τα δύο, εφόσον ένα από τα δύο θα είναι και στην εξουσία, θα κάνει και κυβέρνηση, θα είναι με το νικητή με δυο λόγια;
Γιατί ο ελληνικός λαός τα έχει δοκιμάσει όλα. Τους έχει δοκιμάσει και αυτούς τους κοκκορομάχους του δικομματισμού, παλιότερα. Έχει δει ότι η εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης, του βιοτικού του επιπέδου πάει από το κακό στο χειρότερο, παρότι πάντα προσβλέπει σε κάτι μικρό καλύτερο να γίνει, επιλέγοντας έναν από τους δύο, αυτούς που φαίνονται μπροστά δημοσκοπικά όπως λέτε σήμερα και αυτοί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία ή το ανάποδο. Και τελικά το μικρότερο κακό καταντάει πολύ χειρότερο από το προηγούμενο. Έτσι το ζήσαμε με την «πρώτη φορά αριστερά» το Γενάρη με ελπίδες που αποδείχτηκαν ψεύτικες, με προσδοκίες που κατέρρευσαν πολύ γρήγορα. Μέσα σε αυτούς τους 7 μήνες όλα αυτά τα μεγάλα λόγια, τελικά, ο αέρας ο κοπανιστός, που πλασαριζόταν ότι θα σκιστούν τα μνημόνια, θα καταργηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, θα, θα, θα, κατέληξαν σε ένα τρίτο μνημόνιο, επαίσχυντο, χειρότερο από τα προηγούμενα. Όχι μόνο γιατί περιέχει πολύ σκληρότερα μέτρα, αλλά γιατί έρχεται να προστεθεί στα δύο προηγούμενα και στους 500, πόσοι είναι, εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους που δεν καταργήθηκε κανένας. Και βεβαίως θα προστεθούν μετά τις εκλογές, - ήδη από τον Οκτώβρη περνάνε μια σειρά μέτρα και κάτω από την πίεση της τρόικας, του κουαρτέτου, αλλά και με τη θέληση και τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων που ψήφισαν αυτό το μνημόνιο - και για το ασφαλιστικό και για τα εργασιακά και για τη φορολογική αφαίμαξη των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Θα έχουμε συνέχεια δηλαδή, ακόμα και μέχρι το τέλος του 2015.
Έχετε ακούσει κ. Παπαδάκη, κανέναν να μιλάει για τις 100 πρώτες ημέρες; Κάθε φορά στις εκλογές είχαμε συνηθίσει «το πρόγραμμα των 100 ημερών», που θα κάνουν εκείνο, θα κάνουν το άλλο, κλπ. τώρα τέλειωσε, γιατί είναι προδιαγεγραμμένο, αποφασισμένο και ψηφισμένο. Αυτές θα είναι και οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης συνεργασίας, η υλοποίηση του μνημονίου, των προαπαιτούμενων, της συμφωνίας που έχει υπογραφεί και βεβαίως των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν και οι οποίες θα συζητηθούν από τη Δευτέρα μετά τις εκλογές. Οι οποίες θα είναι πάλι ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στο λαό μας. Άρα λοιπόν κανείς δεν πρέπει να πέσει σε αυτό το κλίμα της πόλωσης. Πρέπει να ενισχύσει τη δύναμη που πραγματικά αυτή τη στιγμή, θα παίξει το ρόλο της λαϊκής αντιπολίτευσης πραγματικά μέσα στη Βουλή και έξω από αυτή, στο λαό μας, θα είναι δίπλα του, συμπαραστάτης στα καθημερινά προβλήματα, στους αγώνες του, στις διεκδικήσεις του και βεβαίως μέσα στη Βουλή θα μπορεί να προτείνει και συγκεκριμένα πράγματα.
Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα, να σας θυμίσω, εσείς το ξέρετε και οι τηλεθεατές μας οπωσδήποτε, οι εργαζόμενοι, που κατέθεσε μέσα σε έξι μήνες προτάσεις νόμου συγκεκριμένες με βάση τις προεκλογικές υποσχέσεις που είχε δώσει, για την κατάργηση των νόμων των μνημονίων, τροπολογίες για την ανακούφιση των ανέργων.
Γιατί δεν ήρθαν για συζήτηση αυτές οι προτάσεις;
Γιατί προφανώς δεν ήθελε η κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, και ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Τσίπρα τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ ο υπόλοιπος που, όταν δεν μπήκαν στις λίστες σε μη εκλόγιμες θέσεις ή όταν είδαν ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα τους βάλει, κάθισαν σε ένα βράδυ, σε ένα διάδρομο σε ένα γραφείο της Βουλής μαζευτήκαν 25-30 βουλευτές και είπαν ότι φτιάχνουν κόμμα για τις 20 μέρες των εκλογών για να διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού. Η κ. Κωνσταντοπούλου ήταν η Πρόεδρος της Βουλής, που το Προεδρείο της βουλής είχε την ευθύνη να φέρει για συζήτηση στην ολομέλεια την πρόταση νόμου για τα μνημόνια και τις προτάσεις του ΚΚΕ για την ανακούφιση των ανέργων, για την απόδοση του 13ου - 14ου μισθού της 13ης - 14ης σύνταξης. Επίσης καταθέσαμε μια σειρά τροπολογίες και δεν τις ψήφιζαν όχι μόνο η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ που έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ 2, η Λαϊκή Ενότητα του κ. Λαφαζάνη, όπως λέγεται σήμερα. Καταψήφιζαν ή δεν δεχόντουσαν να συμμετάσχουν σε αυτήν την διαδικασία.
Στα συρτάρια τους έμειναν. Καμιά ενημέρωση δεν έχουμε, παρότι επανειλημμένα και στη Βουλή και στις Επιτροπές και στο Προεδρείο και τώρα στην προεκλογική περίοδο το έχουμε καταγγείλει αυτό. Απάντηση δε δίνει κανένας.
Κύριε Γενικέ, το να είναι κάποιος κομμουνιστής, κακά τα ψέματα, τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι εποχές έχουν αλλάξει, δεν αποτελεί στίγμα... Αυτό έλειπε... Έτσι, αυτό έλειπε. Όμως, από την άλλη πλευρά, κι εγώ τουλάχιστον μέσα από τον κόσμο που συναναστρέφομαι, εδώ από τους φίλους της εκπομπής, σε πολλά ζητήματα ξέρετε τι λένε; Καλά τα λέει το ΚΚΕ αλλά, βρε παιδί μου, αυτοί οραματίζονται μια κοινωνία που προηγούμενό της δεν υπάρχει πουθενά, δεν υπάρχει το μοντέλο, δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά. Μετά δε μας λένε με ποιο τρόπο η εξουσία θα έρθει στα χέρια του λαού. Τι εννοούν; Να πάρουμε τα όπλα και να κάνουμε επανάσταση; Θα μας πάρουν τα σπίτια; Τι θα κάνουν; Οταν λένε τα μέσα θα πρέπει να έρθουν, η εξουσία θα πρέπει να έρθει στα χέρια του λαού, τι εννοούν; Και ξέρετε, είναι άνθρωποι που ενδεχομένως μέσα από την καθημερινή πάλη για το μεροκάματο, την επιβίωση γενικότερα, να μην έχουν τη δυνατότητα να έχουν διαβάσει πέντε βιβλία, να έχουν ακούσει πέντε - έξι συζητήσεις και τους φοβίζει αυτό. Σου λέει, τι εννοεί το ΚΚΕ όταν λέει να έρθουν τα μέσα παραγωγής, η εξουσία να έρθει στο λαό;
Καταρχήν τα οράματα δεν είναι κακό, να τα έχει κάποιος.
Καθόλου.
Μόνο που εδώ δε μιλάμε ως ΚΚΕ, για κάποια μακρινά οράματα που δεν αφορούν και τη σημερινή πραγματικότητα και πολύ περισσότερο το αύριο του λαού μας. Μιλάμε για μια πρόταση ρεαλιστική, όπως είναι αυτή του ΚΚΕ. Και για εμάς και για το λαό μας, πιστεύω, αυτό που πρέπει να πρυτανεύσει στη σκέψη του είναι ότι ο ρεαλισμός δεν εξαρτάται κάθε φορά μόνο από το συσχετισμό δυνάμεων, από τις δυσκολίες της συγκυρίας ή και γενικότερες δυσκολίες που μπορεί να υπάρξουν. Εξαρτάται κυρίως από το αν συμφέρει την πλειοψηφία του λαού μας, αν συμφέρει τη χώρα, αν είναι προς το καλό δηλαδή των συμφερόντων των εργαζομένων, της εργατικής τάξης, των υπαλλήλων, των ανέργων, των φτωχών αγροτών, των επαγγελματιών, των νέων, των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Αυτό είναι το κυρίαρχο για εμάς. Από εκεί και πέρα οι δυσκολίες, να σας πω κάτι; Μήπως με αυτό το δρόμο που προτείνουν οι άλλοι και τον οποίο τον ακολουθούμε δεκαετίες τώρα στη χώρα μας, που είναι αυτός ο καπιταλιστικός δρόμος, αυτό το σύστημα, αυτό το κράτος το οποίο ζούμε, δεν είχαμε τεράστια προβλήματα; Δεν οδηγηθήκαμε σε κρίση; Δεν έχασε ο λαός στοιχειώδη πράγματα που σε προηγούμενες εποχές και δεκαετίες τα πήρε γιατί το σύστημα είχε τη δυνατότητα τότε να τα δώσει; Υπήρχαν και οι σοσιαλιστικές χώρες, το σύστημα που λέτε ότι δεν το γνωρίσαμε ή δεν ξέρω τι, ανατράπηκε και λοιπά, όπως λέει ο κόσμος, αλλά επέδρασε στο να υπάρχουν και κατακτήσεις. Και το ίδιο το σύστημα είχε δυνατότητες ακόμα να ανακουφίζει κάποια λαϊκά στρώματα. Αυτές οι εποχές πλέον έχουν περάσει. Βρισκόμαστε σε μια νέα κατάσταση, όπου ο καπιταλισμός γίνεται και δείχνει το πιο απάνθρωπο πρόσωπό του, γιατί ακριβώς είναι ένα σύστημα που έχει φάει τα ψωμιά του, άσχετα αν μπορεί και επιβιώνει γιατί δεν υπάρχει ακόμα το ισχυρό αντίβαρο από τους λαούς. Αλλά από κει και πέρα, αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι τα σπίτια τώρα τα κατάσχουν αυτοί εδώ, οι τραπεζίτες που είναι εντός του καπιταλισμού, κι όχι οι κομμουνιστές, οι εργάτες, ο λαός που θα είναι στην εξουσία αύριο. Αυτούς που πρέπει να φοβόμαστε πραγματικά, να φοβάται ο λαός, όχι με δέος όμως, με την έννοια των επιπτώσεων που θα έχει και στην τσέπη του και στο εισόδημά του και στην ίδια τη ζωή του, είναι ο καπιταλισμός, είναι οι καπιταλιστές. Είναι αυτοί που μέσα σε μια ζούγκλα, σε μια κοινωνία ζούγκλας, σε έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό, όπου ο ένας για τον άλλο είναι εχθρός, τσακώνονται σαν το σκύλο με τη γάτα. Καλά αυτά είναι αθώα πλάσματα, οι σκύλοι και οι γάτες, τούτοι εδώ οδηγούν σε πολέμους τους λαούς, οδηγούν σε κρίσεις, οδηγούν σε φτώχεια, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δική τους κερδοφορία, τα δικά τους κέρδη. Και δεν υπολογίζουν τίποτα, ούτε τον άνθρωπο, ούτε τον πόνο του, ούτε τη δυστυχία του. Χωρίς ξεζούμισμα να το πω έτσι των εργαζομένων, δεν μπορούν να βγάλουν τα κέρδη τους για να είναι ανταγωνιστικοί με άλλους τέτοιους λύκους, δικούς τους, και να επικρατούν σε αυτή τη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς. Με αναρχία της παραγωγής, με όλα αυτά που ζούμε, γι’ αυτό φυσικά υπάρχουν και κρίσεις και πόλεμοι και σκληροί ανταγωνισμοί.
Εάν το ΚΚΕ αύριο μεθαύριο πάρει ένα μεγάλο ποσοστό, αν πείσετε με τις απόψεις σας τον ελληνικό λαό, αν σας δώσει ένα 15%, 20% τι θα το κάνετε; Πως θα το χρησιμοποιήσετε; Αυτή τη δύναμη, δηλαδή, πως θα τη χρησιμοποιήσετε; Θα κάνετε κυβέρνηση;
Καταρχήν με τέτοια ποσοστά, αλλά και όσο πιο ενδυναμωμένο βγει το ΚΚΕ, όσο πιο ψηλά πάει, θα υπάρχει όχι ανάσα, θα υπάρξει ανάταση του λαού μας, των λαϊκών στρωμάτων. Την ίδια στιγμή αυτό είναι που θα χαροποιήσει, που θα κάνει το λαό μας να πιστέψει ότι έχει τη δύναμή του, θα το δει από την άλλη κιόλας μέρα, την άλλη στιγμή. Γιατί μόνο με ένα πολύ δυνατό ΚΚΕ –και για τις σημερινές συνθήκες, με αυτούς τους συσχετισμούς- θα μπορέσει και ο ίδιος να έχει μία ισχυρή αντιπολίτευση μέσα στη βουλή και μέσα στο λαϊκό κίνημα, μέσα στο λαό, στην καθημερινότητά του, στα προβλήματα, στους τόπους δουλειάς, αυτά που έχει να αντιμετωπίσει. Γιατί αυτά που έρχονται είναι πολύ σκληρά, πολύ βάρβαρα. Άρα λοιπόν με ΚΚΕ δυνατό. Εφόσον ο ίδιος ο λαός μας δεν έχει αποφασίσει να βρεθεί στην εξουσία, γιατί αν αποφάσιζε ο ελληνικός λαός να έρθει στην εξουσία, που σημαίνει θα έδινε και αντίστοιχες δυνατότητες στο ΚΚΕ, τότε και το ΚΚΕ θα είναι πανέτοιμο να συμμετάσχει σε μια τέτοια λαϊκή πραγματική διακυβέρνηση, σε μια τέτοια εξουσία, όπου ο λαός όμως πραγματικά θα μπορεί να σχεδιάζει την οικονομία, θα υπάρχει –αυτό που λέμε εμείς- επιστημονικός πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός έτσι ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία σε όφελος του και όχι σε όφελος των μονοπωλίων. Και ο τρόπος για να γίνει αυτό, είναι η κοινωνικοποίηση του πλούτου, δηλαδή να πάρεις την ιδιοκτησία του πλούτου που σήμερα την έχουν οι λίγοι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, το μεγάλο κεφάλαιο, να γίνει λαϊκή περιουσία, κοινωνικοποιημένη, που δεν έχει καμιά σχέση με τις εθνικοποιήσεις ή κάποιες κρατικοποιήσεις που λένε άλλα κόμματα. Και βεβαίως στα πλαίσια αυτά, να διαγράψεις μονομερώς το χρέος που σημαίνει «τελειώνω οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μαζί σας κύριοι της ΕΕ, του ΔΝΤ».
Την απομόνωση όμως που θα ’ρθει;
Δεν θα είναι απομονωμένη η Ελλάδα. Σήμερα είναι απομονωμένος ο λαός μας, η χώρα μας, με τις δεσμεύσεις και τις πολύπλευρες εξαρτήσεις που έχει απ’ αυτούς τους οργανισμούς και τις λυκοσυμμαχίες που συμμετέχει, όπως είναι η Ευρωζώνη, η ΕΕ. Σήμερα υπάρχουν δεσμεύσεις για τα αγροτικά προϊόντα, για την αγροτική παραγωγή και δεν μπορούμε να παράγουμε όλα αυτά που μπορούν να θρέψουν το λαό μας και να τα αξιοποιήσουμε για να κάνουμε ισότιμες, επωφελείς ανταλλαγές προϊόντων με άλλες χώρες του κόσμου. Και αυτά είναι και το γάλα, είναι και το κρέας και τα όσπρια, είναι μια σειρά τομείς της αγροτικής παραγωγής που μένουν καθηλωμένες, που ξεκληρίζεται η ελληνική αγροτιά, λόγω των επιπτώσεων που έχει η ΚΑΠ, η ΕΕ, οι ντιρεκτίβες και οι αποφάσεις της. Το ίδιο γίνεται στη ναυπηγοεπισκευή, το ίδιο γίνεται στους κατασκευαστικούς ομίλους, το ίδιο γίνεται για τις κατασκευές κατοικιών, δρόμων κ.λπ., το ίδιο γίνεται σε μια σειρά άλλους τομείς, όπως η ενέργεια, ακριβώς γιατί η ιδιοκτησία του πλούτου και η εξουσία βρίσκεται στα χέρια αυτών που ξεζουμίζουν το λαό. Για να υπάρχουν αυτοί και η εξουσία τους θέλουν συνεχώς υποβαθμισμένο και το μεροκάματο και το μισθό, τη σύνταξη να πηγαίνει όλο και πιο κάτω, να εκμεταλλεύονται το φτωχό αγρότη, να εκμεταλλεύονται το μικρό επαγγελματία.
Δε θα είναι ένα διαφορετικό μοντέλο, που προηγούμενό του δεν έχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη; Θα είναι ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, ένα άλλο σύστημα, εντελώς διαφορετικό, που αυτό φοβίζει μερικές φορές… Το ΚΚΕ τι πρεσβεύει; Ποιο σύστημα; Και πού εφαρμόστηκε; Πού μπορώ να βρω συγκριτικά στοιχεία;
Καταρχήν, δεν είναι ακριβώς έτσι η ιστορική πραγματικότητα. Αλλά ακόμα κι αν ήταν έτσι, θα έλεγα, πρέπει να το δοκιμάσουμε, γιατί αυτά που έχουμε δοκιμάσει μέχρι τώρα, το υπάρχον σύστημα δηλαδή, το έχουμε δει. Μας έχει οδηγήσει σε φτώχεια, σε κρίση, σε ανασφάλεια, σε μια σειρά τέτοια αρνητικά για το λαό μας. Άρα λοιπόν, μια νέα κοινωνία, η σοσιαλιστική κοινωνία, η λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία, ας την πει ο καθένας έτσι όπως την καταλαβαίνει, δεν είναι το πρόβλημα των όρων αυτή τη στιγμή να συμφωνήσουμε, αλλά που θα είναι στην εξουσία ο λαός με όλα αυτά που έλεγα πριν, πραγματικά θα δώσει, θα αναπτερώσει όχι γενικά το ηθικό, αλλά κυρίως τη ζωή των ανθρώπων. Θα έχει μοναδικό στόχο τη λαϊκή ευημερία και την ανάπτυξη σε όφελος του λαού. Αυτό είναι λοιπόν, το ζήτημα.
Και φυσικά εδώ να πούμε το εξής: Εμείς έχουμε την αντίληψη και το λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό, ότι δεν πρέπει να πετάμε μαζί με τα απόνερα και το παιδί. Δηλαδή, επειδή στον προηγούμενο αιώνα γνωρίσαμε τέτοιες σοσιαλιστικές κοινωνίες, υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, υπήρχαν άλλες χώρες, οι οποίες είχαν πολύ μεγάλες κατακτήσεις, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είχαν δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο πληθυσμός, δεν υπήρχε ανεργία, δούλευαν όλοι. Είχαν δωρεάν υγεία και προληπτική υγεία και όταν ήσουν άρρωστος νοσοκομεία δημόσια, δωρεάν. Είχαν δωρεάν παιδεία, είχαν ανάπτυξη τεράστια, δωρεάν πολιτισμό, αθλητισμό. Είχαν σημαντικές κατακτήσεις. Είχαν κατακτήσει το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό όριο χαμηλά. Ήταν μια κοινωνία που ζούσε πολύ αρμονικά, πολύ ήρεμα, χωρίς άγχος για το αύριο. Και η ευτυχία για τον άνθρωπο τι είναι; Είναι να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του αξιοπρεπώς, να μη σκέφτεται πώς θα σπουδάσει τα παιδιά του ή πού θα βρουν, αφού τα σπουδάσει, δουλειά αύριο, για να μην τρέχουν μετανάστες από δω κι από κει. Αντίθετα τώρα η Ρωσία, που έγινε καπιταλιστική κι αυτή όπως άλλες χώρες και ανατράπηκε αυτό το σύστημα, ζει είτε με μετανάστευση, είτε οι άνθρωποί της, οι εργαζόμενοι να βρίσκονται σε διάφορες άλλες χώρες και να κάνουν το χαμαλίκι των καπιταλιστών ή ξέρετε πού καταλήγουν κοπέλες και νέοι που προέρχονται απ’ αυτές τις χώρες. Τα ζήσαμε την προηγούμενη εικοσαετία πολύ πιο έντονα αυτά τα ζητήματα. Άρα, το θέμα είναι βεβαίως να δεις αρνητικά, να δεις αποτυχίες που είχαν, να δεις αδυναμίες. Τώρα πλέον αυτά τα έχουμε μελετήσει, τα έχουμε δει. Δεν είναι απαραίτητο και νομοτελειακό να γίνουν τα ίδια λάθη. Και το μεγαλύτερο λάθος που έγινε σ’ αυτές τις κοινωνίες ήταν όταν άρχισαν να λύνουν προβλήματα του σοσιαλισμού, ανάπτυξης της οικονομίας –γιατί υπήρχαν προβλήματα- με όρους καπιταλισμού. Δηλαδή όταν έγινε ασύδοτη η αγορά, όταν έγιναν αυτές οι λεγόμενες ιδιωτικοποιήσεις, όταν δηλαδή περνούσαν σταδιακά προς τον καπιταλισμό. Προσπαθούσαν να λύσουν υπαρκτά προβλήματα μιας νέας κοινωνίας με όρους του παρελθόντος, με αυτό το σάπιο σύστημα που ζούμε σήμερα, δηλαδή όπως τα λύνει ο καπιταλισμός σήμερα. Και βεβαίως έτσι ανατράπηκαν, έτσι πέρασαν στην ιστορία ως μια μεγάλη προσπάθεια μεν, η οποία όμως απέτυχε, αλλά καθόλου νομοτελειακό –ξαναλέω- δεν είναι ότι θα αποτύχει ξανά. Γιατί ο καπιταλισμός πλέον είναι παρελθόν, όπως και πρέπει να γίνει πραγματικό παρελθόν. Λέω παρελθόν από την άποψη του τι λύνει για τον εργαζόμενο λαό, για την πλειοψηφία του λαού, που είναι η δυστυχία και όλη αυτή η απανθρωπιά που δείχνει το σύστημα.
Άρα αυτό το όραμα που λέτε, αυτή η πρόταση λέμε εμείς του ΚΚΕ, είναι και ρεαλιστική και αναγκαία. Αρκεί ο λαός μας να πιστέψει ότι έχει αυτή τη δύναμη, ότι αυτός πρέπει να πάρει την εξουσία, ότι αυτός είναι δύναμη. Μην πάει φοβισμένος στην κάλπη, επειδή ακούει τα άλλα κόμματα, τα κυβερνητικά σήμερα και εκπροσωπούν αυτή την ολιγαρχία του πλούτου τέλος πάντων, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την πολιτική της ΕΕ, της τρόικα, του κουαρτέτου και οδηγούν από το κακό στο χειρότερο το λαό μας. Να ακούσει τη φωνή της λογικής, τη φωνή της καρδιάς του, να ακούσει τι του έλεγε τόσα χρόνια το ΚΚΕ, γιατί επιβεβαιώθηκε σε βασικές εκτιμήσεις του και βεβαίως με το χέρι στην καρδιά να δώσει τη δύναμη. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι τη Δευτέρα, στις 21 του Σεπτέμβρη, θα έρθουν τα πάνω κάτω και θα γίνει αυτό το πρόγραμμα που εμείς προτείνουμε, που θα είναι και η οριστική λύση, αλλά μπορεί να ανοίξει ένας καλύτερος δρόμος για το λαό. Μόνο σ’ αυτό το δρόμο θα μπορέσουμε να έχουμε, αν θέλετε, και ανάσες ανακούφισης. Τώρα, εδώ και τώρα να αποτρέψουμε χειρότερα.
Κάτι άλλο που σας χαρακτήριζε και αυτό θα το πω εγώ με μεγάλη ειλικρίνεια και χωρίς να σας προσβάλλω. Άλλωστε λίγο αν μ’ έχετε γνωρίσει θα έχετε καταλάβει ότι μ’ αρέσει να μιλάω ανοιχτά. Η έννοια του κομμουνιστή και τα χαρακτηριστικά του ήταν ενός ανθρώπου ο οποίος ουσιαστικά φαινότανε σαν να ήταν απομονωμένος. Απομονωμένος από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι νέοι. Εγώ δε μιλάω για τους νέους εκείνους που ακολουθούν λάθος δρόμους και η διάβρωση έχει φτάσει σ’ ένα σημείο πάρα πολύ βαθύ. Μιλάμε για τα νέα παιδιά, που έχουν τον ενθουσιασμό τους τον νεανικό και οι οποίοι δε θέλουν να μπουν σε κάποια καλούπια τα οποία θέλετε εσείς σώνει και καλά να τους βάλετε. Αυτούς δε θα ’πρεπε να έχετε ένα άλλο, διαφορετικό τρόπο να τους προσεγγίσετε; Να είναι λιγότερο δογματικός, να είναι λιγότερο σκληρός και απόλυτος; Να είναι περισσότερο ανθρώπινος –εσείς το ’χετε.
Κοιτάξτε, και η νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ, αυτό ακριβώς είναι και κάνει. Είναι άνθρωποι που αγωνίζονται, που αγαπάνε, που ερωτεύονται, που τραγουδάνε, στα Φεστιβάλ τους μπορεί να το δει κανείς, δημιουργούν, μορφώνονται, αγωνίζονται, δουλεύουν, ό,τι κάνουν όλοι οι υπόλοιποι νέοι. Αν θέλετε, σε καλούπια, χωρίς να φαίνονται, γιατί είναι αόρατα αυτά τα καλούπια, είναι άλλα τμήματα της νεολαίας, άλλες ομάδες νέων, που δεν το συνειδητοποιούν και οι ίδιοι. Ας πούμε ο κολλημένος σήμερα νέος, χωρίς να έχει αυτός την ευθύνη, είναι της κοινωνίας η ευθύνη, των ΜΜΕ ως ένα βαθμό, γενικότερα είναι το σύστημα, το κράτος, αυτοί που έχουν την εξουσία τα δημιουργούν αυτά. Ο νέος που είναι κολλημένος στο τάμπλετ ας πούμε ή στο διαδίκτυο απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, αρρώστια, ακόμα και στην καφετέρια είναι με το διπλανό του, με την παρέα του και δε μιλάνε, δεν επικοινωνούν. Αυτό είναι καλούπι. Ή το καλούπι του θα είμαι ο καλός ο μαθητής που θα πάω στο Πανεπιστήμιο και θα πιάσω την καλή ας πούμε, για να γίνω κάτι. Και δε βλέπει γύρω του ότι και ο φίλος του, ο συμμαθητής του έχει προβλήματα, τα οποία μαζί πρέπει να τα παλέψουν. Αυτό που κάνουν οι κομμουνιστές, αυτό που πρέπει να κάνουν όσοι νιώθουν αριστεροί, προοδευτικοί, άνθρωποι που βλέπουν και το παρόν και το μέλλον είναι και ατομικά οι ίδιοι να συμβάλουν στη μόρφωσή τους και στην ανάπτυξή τους και στο να δουν βέβαια τι δουλειά θα κάνουν, όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά να ενδιαφέρονται και για την οικογένειά τους, να ενδιαφέρονται και για το φίλο τους, για το διπλανό τους. Να μπουν δηλαδή σ’ αυτό που λέμε συλλογική ομάδα, που δεν είναι καλούπι. Η συλλογικότητα, η κοινή δράση, το «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε». Πώς τα καταφέρνει όπως λέμε μια ομάδα και χειροκροτούμε, είτε ποδοσφαιρική, είτε του μπάσκετ, μέσα από συλλογική προετοιμασία, μέσα από ομαδική δουλειά, που δεν είναι ο καθένας μόνος του. Άμα ο καθένας κάνει τα κόλπα του για να τον δείξει η τηλεόραση, για να πάρει ο ίδιος μόνο προσωπικό χειροκρότημα, την πάτησε, τέλειωσε, θα χάσει. Είναι μαθηματικά βέβαιο. Έτσι λοιπόν και ο μαθητής, ο φοιτητής, ο σπουδαστής, ο εργαζόμενος νέος πρέπει μέσα από συλλογικές δράσεις και διαδικασίες, και εδώ είναι και το συνδικάτο, είναι και το σωματείο, είναι και μια Λαϊκή Επιτροπή, είναι και ο φοιτητικός σύλλογος, ο,τιδήποτε τέλος πάντων, αν θες ακόμα είναι και η παρέα, που θα πρέπει κι εκεί ο ένας να είναι συμπαραστάτης και αλληλέγγυος με τον άλλο, να μιλάει για τα προβλήματα και όχι να αποστασιοποιείται απ’ αυτά. Όλα αυτά συνιστούν αυτό ακριβώς που πρεσβεύει, που προτείνει το ΚΚΕ και για τη νεολαία. Άρα αυτό δεν είναι απομόνωση, δεν είναι καλούπι. Είναι μια συνολική, αν θέλετε, άλλη λογική αντίληψης των ζητημάτων που ξεφεύγει απ’ τα σημερινά πρότυπα, τα οποία κατά τη γνώμη μας είναι λαθεμένα, που επιβάλλει ξαναλέω το σύστημα, χωρίς να φαίνεται, αόρατα.
Κύριε Γενικέ να σας ευχηθούμε τα καλύτερα. Τι στόχο έχει το Κομμουνιστικό Κόμμα;Κλείνοντας να πούμε αυτό…
Όσο πιο ψηλά γίνεται. Τώρα να μη σας πω 20% ή 10% ή 15%, που είπατε εσείς πριν. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Καταλαβαίνετε εμείς ποτέ δεν κάνουμε τέτοιες αριθμητικές, δε βάζουμε ποσοτικούς στόχους. Το θέμα είναι ότι προσπαθούμε με τον τρόπο μας, όσο μπορούμε, να επικοινωνήσουμε με τον ελληνικό λαό και προεκλογικά, όπως το κάνουμε και θα το κάνουμε και πάντα και μετεκλογικά, να μιλήσουμε μαζί του, να συνειδητοποιήσει ο καθένας τι λέμε ακριβώς και όχι αυτά που νομίζει ότι λέμε. Γιατί πολύς κόσμος νομίζει ότι λέμε κάποια πράγματα, τα οποία δεν τα έχουμε ως άποψη, και βεβαίως να δώσει όσο γίνεται πιο ψηλά ψήφο στο ΚΚΕ. Να μη χαρίσει δηλαδή ψήφους σε μια δολοφονική οργάνωση και το λέω σήμερα, δεν είναι μόνο αυτό, είναι και συστημική ταυτόχρονα, όπως είναι η Χρυσή Αυγή, μια ναζιστική οργάνωση και να κοκορεύεται ότι είναι τρίτη δύναμη και μάλιστα τώρα που έχουμε αύριο την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, των επιθέσεων που οδήγησαν σε φόνους, σε τραυματισμούς άλλων Ελλήνων εργαζομένων ή μεταναστών κ.λπ. Να μη χαθεί η ψήφος σε άλλα ανώδυνα κόμματα που θα ‘ναι πραγματικά χαμένη ψήφος, όχι με τη θεωρία της χαμένης ψήφου που ακούγαμε παλιά, αλλά με το ότι οι προτάσεις τους, οι θέσεις τους, αυτοί που απαρτίζουν αυτά τα κόμματα και που καλούνται να πάνε στη Βουλή να τους εκλέξει ο λαός, δεν μπορούν να δώσουν τίποτα θετικό, τίποτα που να ανοίγει ένα δρόμο και στο σήμερα και στο αύριο.

Στα Δικαστήρια της Πάτρας βρέθηκε το πρωί της Πέμπτης ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, για να παρέμβει υπέρ των συμβασιούχων εργαζομένων του Δημοτικού Βρεφοκομείου της Πάτρας, οι οποίοι κατέθεσαν ασφαλιστικά μέτρα, διεκδικώντας τη συνέχιση της εργασίας τους.
Το υπόμνημα που κατέθεσε ο Δήμαρχος έχει ως εξής:
«Ως δημοτική αρχή θεωρούμε αναφαίρετο το δικαίωμα των εργαζομένων στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Στεκόμαστε αρωγοί στον αγώνα των εργαζόμενων με κάθε μέσο και τρόπο, προκειμένου αφενός να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στη σταθερή δουλειά και αφετέρου οι δομές του Δήμου της Πάτρας να λειτουργούν όπως τους αρμόζει ανταποκρινόμενες στις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες των λαϊκών οικογενειών της πόλης μας .
Το δικαίωμα αυτό παρεμποδίζεται από τη συγκεκριμένη πολιτική που ασκείται στα πλαίσια της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Καλλικράτη , των αστικών κομμάτων που χτυπώντας τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα ανοίγουν το δρόμο για ιδιωτικοποίηση δομών και υπηρεσιών του Δήμου που θα επιφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο.
Σ' αυτή την κατεύθυνση το Δημοτικό Συμβούλιο έχει πάρει απόφαση (60/5-3-2015) την οποία και διαβιβάσαμε στα αρμόδια Υπουργεία, απαιτώντας τη στελέχωση όλων των υπηρεσιών του Δήμου με πλήρες προσωπικό, σε μόνιμες θέσεις εργασίας, με πλήρη δικαιώματα, τη χρηματοδότηση όλων των υπηρεσιών και παροχών του Δήμου από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ταυτόχρονα με επιστολή προς τον κ. Βούτση -υπουργό Εσωτερικών- το Φεβρουάριο του 2015 τον ενημερώναμε για τα σοβαρά προβλήματα έλλειψης προσωπικού που αντιμετωπίζουμε μεταξύ των οποίων και το πρόβλημα με το Δημοτικό Βρεφοκομείο της πόλης μας ο οποίος σε απάντηση τους μας παρέπεμψε στην τήρηση και εφαρμογή του αντιδραστικού νομικού καθεστώτος των μη προσλήψεων, των προσλήψεων με κουτσουρεμένα δικαιώματα, των προσλήψεων ανταποδοτικού χαρακτήρα ή με μορφή αντιτίμου..
Το Δημοτικό Βρεφοκομείο που πέρσι φιλοξενούσε 230 νήπια και βρέφη αποτελεί θεμελιώδη κοινωνική δομή που κανονικά θα έπρεπε να μπορεί να εξυπηρετεί πολλαπλάσιες οικογένειες της πόλης μας οι οποίες λόγω των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο και γι' αυτές αποτελεί ανάσα σημαντική η δυνατότητα που τους παρέχεται μέσω του Δημοτικού Βρεφοκομείου.
Παρά ταύτα το Βρεφοκομείο λειτουργεί υπό ασφυκτική πίεση, με μόνο 6 άτομα μόνιμο προσωπικό , με ειδικότητες μόνο διοικητικές και βοηθητικές και κανένας σε θέση βρεφονηπιοκόμου ή γενικά παιδαγωγού.
Είναι ευθύνη της διοίκησης (Κυβέρνηση, Δήμοι) η εύρυθμη λειτουργία των κοινωνικών δομών με μόνιμο προσωπικό, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για βρεφοκομεία, όπου η σχέση παιδιού - δασκάλου δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαταράσσεται, γιατί έχει σοβαρή επίδραση στην κοινωνική - ψυχική στην ανάπτυξη του παιδιού. Μια διαφορετική λειτουργία μετατρέπει τα βρεφοκομεία σε "πάρκινγκ" παιδιών γεγονός που δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να συντελεστεί.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτά δε μπορούμε παρά να είμαστε συμπαραστάτες στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων τα οποία και συμμεριζόμαστε απόλυτα τόσο με τα λόγια μας όσο και με τις ενέργειες και πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε διαρκώς διεκδικώντας τόσο την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους όσο και τη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό των υπηρεσιών του Δήμου».

Ανακοίνωση εξέδωσε η Επιτροπή Περιοχή Θεσσαλίας του ΚΚΕ με αφορμή την πρόσφατη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Λάρισα και τα όσα είπε για τους αγρότες και κτηνοτρόφους.
Στην ανακοίνωσή της η ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ σημειώνει:
«Στην ομιλία του στην Λάρισα ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε ανεπιτυχώς με ανέξοδες υποσχέσεις και ψέματα προς τους αγρότες και κτηνοτρόφους να κρύψει ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τα αγροτικά ζητήματα ταυτίζεται, απολύτως και ολοκληρωτικά, με την ΚΑΠ της ΕΕ και τα Μνημόνια που, που σαν “κοφτερά δρεπάνια”, προωθούν το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών της χώρας μας και τη συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.
Ο κ. Τσίπρας έκρυψε ότι το 3ο μνημόνιο, που έρχεται να προστεθεί στα δυο προηγούμενα, περιέχει πολύ βαριά, σχεδόν εξοντωτικά μέτρα για τους μικρομεσαίους αγρότες, όπως:
  • Αύξηση του φορολογικού συντελεστή από 13% στο 26% και μετά στο 29% φόρου από το πρώτο ευρώ, φορολόγηση των επιδοτήσεων, με κατάργηση της απαλλαγής φόρου για επιδοτήσεις μέχρι 12.000 ευρώ, που προέβλεπε ο νόμος που η ίδια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε πρόσφατα.
  • Διπλασιασμός της προκαταβολής φόρου, στο 55% για το εισόδημα του 2014 και εκτόξευση στο 100% για το εισόδημα του 2015 και μετά.
  • Κατάργηση της επιστροφής πετρελαίου, που σημαίνει αύξηση στην τιμή του αγροτικού πετρελαίου πάνω από 50%.
  • Αύξηση από το 13% στο 23% στον ΦΠΑ για όλα τα καλλιεργητικά μέσα, εφόδια και υπηρεσίες.
  • Τριπλασιασμός των εισφορών στον ΟΓΑ.
  • Μονιμοποίηση του ΕΝΦΙΑ για σπίτια, αποθήκες, στάβλους, οικόπεδα και χωράφια.
  • Κατάργηση του επιδόματος στους ανασφάλιστους αγρότες.
  • Αύξηση της τιμής του αγροτικού και οικιακού ρεύματος.
  • Απελευθέρωση των ημερών ζωής του παστεριωμένου γάλακτος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποσιώπησε ότι η Νέα ΚΑΠ της ΕΕ, την οποία υποστηρίζει και εφαρμόζει, προωθεί μεγάλη μείωση των επιδοτήσεων, κατά 50% συνολικά ως το 2019. Δεν είπε κουβέντα εναντίον της ΚΑΠ της ΕΕ, η οποία έχει ξεκληρίσει, μέχρι τώρα, κοντά στα 400.000 μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, επιβάλλει νέους περιορισμούς στις καλλιέργειες.
Το Μεγάλο Ψέμα που ξεστόμισε ο κ. Τσίπρας είναι ότι τάχα μια νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εφορμόσει κάποια από τα αντιαγροτικά μέτρα του μνημονίου, ή θα “αμβλύνει” τις βαριές επιπτώσεις τους, λαμβάνοντας άλλα μέτρα “ισοδύναμα”, ή “αντισταθμιστικά”.
Είναι προφανές και σίγουρο ότι δεν υπάρχουν τέτοια ισοδύναμα μέτρα που να αντισταθμίσουν τις τεράστιες απώλειες εισοδήματος που θα έχουν αγρότες και κτηνοτρόφοι από την εφαρμογή της ΚΑΠ και του μνημονίου.
Αυτά τα “φιλοαγροτικά - μαυρογιαλουρικά” που “πουλάει”, προεκλογικά, ο κ. Τσίπρας για να κλέψει τις ψήφους των αγροτών, γιατί δεν τα έλεγε στην διάρκεια τις “17ωρης σκληρής και λεβέντικης διαπραγμάτευσής του”, στη σύνοδο της Ευρωζώνης όπου συμφωνήθηκε το 3ο μνημόνιο; Και γιατί, μετά, το κόμμα του ψήφισε στη Βουλή υπέρ του συνόλου των αντιαγροτικών μέτρων του τρίτου μνημονίου, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ το Ποτάμι και τους ΑΝΕΛ;
Νομίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι αγρότες είναι τόσο αφελείς και ευκολόπιστοι ώστε να “χάψουν αμάσητο” ένα τόσο απατηλό και ολοφάνερο ψέμα;
Αν ήθελε να εφαρμόσει "ισοδύναμα μέτρα" που θα άμβλυναν τις επιπτώσεις του μνημονίου για τους αγρότες και συνολικά τα λαϊκά στρώματα τότε θα φορολογούσε με 45% το μεγάλο κεφάλαιο που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί αφού και η κυβέρνηση του όπως και οι προηγούμενες είναι πολιτικοί εκπρόσωποι των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν.
Αλλά και όσα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε σαν “ισοδύναμα” και “αντισταθμιστικά» θα πλήξουν ακόμη χειρότερα τους αγρότες και κτηνοτρόφους.
Είπε ότι θα κρατάνε βιβλία εσόδων-εξόδων οι αγρότες που έχουν τζίρο πάνω από 5.000€ ενώ ισχύει σήμερα πάνω από 15.000€, όταν το αγροτικό κίνημα διεκδικεί να κρατάνε βιβλία όσοι έχουν τζίρο πάνω από 40.000€. Με αυτό τον τρόπο θα φορολογεί ως επιτηδευματίες σχεδόν όλους τους μικρούς αγρότες, θα πληρώνουν φόρο επιτηδεύματος, περαιώσεις και ότι άλλο συνεπάγονται τα λογιστικά βιβλία.
Έκανε γενικόλογες αναφορές σε επανακαθορισμό της έννοιας του αγρότη, για γεωργικές εκμεταλλεύσεις και για αναγνώριση ως τεκμαρτής δαπάνης της οικογενειακής εργασίας χωρίς να αναφέρει με ποιους όρους και προϋποθέσεις, με ποια τιμή του ημερομίσθιου, αν θα καταβάλλονται εργόσημα που επιβαρύνουν τους αγρότες ή όχι. Σε κάθε περίπτωση αυτά τα μέτρα δεν θα μειώσουν την φορολογία των αγροτών καθώς εκτός του εισοδήματος φορολογούνται και με τα τεκμήρια διαβίωσης ώστε ακόμη και αν δεν έχουν εισόδημα θα πληρώνουν βαρύτατο φόρο.
Εξήγγειλε για μια ακόμη φορά την περίφημη αγροτική κάρτα που όμως θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους αγρότες καθώς με την έκδοση και χρήση της θα υπάρχει επιτόκιο που θα πληρώνει ο κάτοχος της. Την ίδια στιγμή αγρότες και κτηνοτρόφοι παραμένουν απλήρωτοι από βιομηχανίες και εμπόρους, από τα προγράμματα νιτρορύπανσης, εξισωτικών αποζημιώσεων, βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, επιστροφής του φόρου στα καύσιμα, αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ. Αυτά τα χρήματα θα εξασφάλιζαν την ρευστότητα που έχουν ανάγκη οι αγρότες για να επιβιώσουν και να συνεχίζουν τις καλλιεργητικές δραστηριότητες.
Μίλησε για την λειτουργία δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας λες και θα λύσει τα προβλήματα των αγροτών. Οι τράπεζες λειτουργούν με συγκεκριμένο θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο μέσα στον καπιταλισμό. Ούτε η λειτουργία της ΑΤΕ εμπόδιζε τα υψηλά επιτόκια και πανωτόκια, τις κατασχέσεις και πλειστηριασμούς χωραφιών και σπιτιών ούτε η όποια αναπτυξιακή τράπεζα του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει, θα λειτουργήσει προς όφελος των αγροτών.
Πανηγύρισε για την εξομοίωση του ΟΓΑ με το ΙΚΑ που σημαίνει τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ, με ταυτόχρονα μικρότερες συντάξεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και θα κοπεί το επίδομα πρόνοιας των 320€.
Κορόιδεψε τους κτηνοτρόφους για τα βοσκοτόπια και τον χαρακτηρισμό των επιλέξιμων βοσκήσιμων γαιών οι οποίοι θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα με τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων, θα λαμβάνουν μικρότερες ενισχύσεις. Δεν είπε κουβέντα για το μεγάλο κόστος στις ζωοτροφές, για τις εξευτελιστικές τιμές σε γάλα και κρέας, για το ξεκλήρισμα κοπαδιών από ασθένειες για τις οποίες δεν έχουν αποζημιωθεί οι κτηνοτρόφοι.
Οι αγρότες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου και αυτή τη φορά δεν θα “τσιμπήσουν” στις ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, (όπως και της ΝΔ, γιατί ανάλογα ταξίματα για “ισοδύναμα” κι αντισταθμιστικά” έκανε, μιλώντας στη Λάρισα και ο κ. Μεϊμαράκης), γιατί, πλέον, δεν έχουν τα παραμικρά περιθώρια για αυταπάτες και λάθη.
Τους καλούμε αποφασιστικά να κάνουν το μεγάλο βήμα και να ψηφίσουν το ΚΚΕ μαζικά την Κυριακή, αφού θυμηθούν ότι:
  • Στάθηκε πάντα και παντού στο πλευρό της μικρομεσαίας αγροτιάς, στις διεκδικήσεις της, στα αιτήματα της, στα μπλόκα και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της.
  • Τους λέει πάντα την αλήθεια, δεν τους κοροϊδεύει με ανέξοδες υποσχέσεις και τους καλεί να παλέψουν σκληρά, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για ν' αλλάξουν την οικτρή μοίρα του ξεκληρίσματός τους.
  • Με την πολιτική πρόταση για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη και με το πρόγραμμά του, είναι το μόνο κόμμα που εγγυάται την ουσιαστική καλυτέρευση της ζωής της μικρομεσαίας αγροτιάς, όπως και γενικότερα του λαού μας».

1743 Γεννιέται ο Γάλλος μαθηματικός, πολιτικός και φιλόσοφος του Διαφωτισμού Μαρί Ζαν Αντουάν Νικολά ντε Καριτά (Μαρκήσιος ντε Κοντορσέ).
1857 Γεννιέται ο Σοβιετικός φυσικός Κονσταντίν Εντουάρδοβιτς Τσιολκόφσκι, πρωτοπόρος των σοβιετικών πυραύλων, της επιστήμης του Διαστήματος και πατέρας της αεροναυτικής έρευνας.
1923 Πεθαίνει ο δικαστικός και πολιτικός Στέφανος Δραγούμης, πρωθυπουργός της Ελλάδας (18/1-6/10/1910).
1931 Η Ασφάλεια συλλαμβάνει τον ΓΓ της Ενωτικής ΓΣΕΕ Κώστα Θέο.
1931 Παρουσιάζεται από την εταιρεία «RCA Βίκτορ» στη Νέα Υόρκη ο πρώτος δίσκος μακράς διάρκειας 33 στροφών.
1944 Το Κομμουνιστικό και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Σλοβακίας ενώνονται στο συνέδριο της Μπάνσκα Μπίστριτσα.
1952 Εκδίδεται η απόφαση του Αεροδικείου για τους αεροπόρους («Δίκη των αεροπόρων»). Δύο καταδικάστηκαν σε θάνατο, τέσσερις σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε λιγότερο βαριές ποινές. Η όλη δίκη ήταν μια σκευωρία που βασίστηκε στην «απόδραση» του Δόκιμου Ίκαρου Νικόλαου Ακριβογιάννη στην Αλβανία. Τις ανακρίσεις ανέλαβε τότε ο επισμηναγός Μητσάκος, ο οποίος εφαρμόζοντας κάθε παράνομο πρόσφορο μέσο, με βασανισμούς, τρομοκρατήσεις, προ-χρονολογώντας έγγραφα κλπ. προσπάθησε και συνέλεξε ψευδείς «ομολογίες» διά των οποίων στις 15 Ιούλη 1952 εκδόθηκε βούλευμα κατά είκοσι ενόχων «κομμουνιστικής οργάνωσης» που «είχε αρχίσει να συγκροτείται από το 1950, αλλά συγκεκριμένες δολιοφθορές άρχισαν το Σεπτέμβρη του 1951». Σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, οι ένοχοι «εκτελούσαν εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ που βρισκόταν στο εξωτερικό».
1961 Απαγχονίζεται ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αντνάν Μεντερές, κατηγορούμενος για παραβίαση του τουρκικού συντάγματος, χρηματισμό, προδοσία κ.ά. Ο Μεντερές είχε ανατραπεί με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1960. Το 1955 είχε οργανώσει το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
1965 Ορκίζεται η τρίτη κυβέρνηση των λεγόμενων αποστατών, με πρωθυπουργό τον Στ. Στεφανόπουλο.
1978 Έπειτα από μυστικές διαπραγματεύσεις που διαρκούν 13 μέρες στο Καμπ Ντέιβιντ (ΗΠΑ), Αίγυπτος και Ισραήλ έρχονται σε συμφωνία για μια σειρά θέματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή, μεταξύ αυτών και το Παλαιστινιακό. Ο ΟΗΕ καταδίκασε τα όσα συμφωνήθηκαν για τις Παλαιστινιακές περιοχές (χωρίς τη συμμετοχή των ίδιων των Παλαιστινίων στις σχετικές συζητήσεις). Παρ' όλα αυτά οι πρωθυπουργοί του Ισραήλ και της Αιγύπτου (Μπέγκιν και Σαντάτ αντίστοιχα) προτάθηκαν και τελικά μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το ίδιο έτος.
1982 Πεθαίνει ο μεγάλος κομμουνιστής μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος. Ο Μ. Λοΐζος με το πλούσιο έργο και τους αγώνες του πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια δικαιότερη κοινωνία. Πίστευε, μάλιστα, ότι η στρατευμένη τέχνη όχι μόνο μπορεί να γεννήσει αριστουργηματικά έργα, αλλά και ότι είναι «ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά». Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού, παλεύοντας με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες και την κασετοπειρατεία μέσα από την Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Σωματείου).

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget