10/28/17
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Η επιχείρηση προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων, η τόνωση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου και βέβαια η μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής «πίτας» και των κερδών, βρίσκονται στον πυρήνα των διαβουλεύσεων και της νέας «σοδειάς» με τα αντιλαϊκά μέτρα που δρομολογούνται στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης» και πέραν αυτής. Αυτά βρίσκονται και στον πυρήνα του κυβερνητικού «αφηγήματος» για την «Ελλάδα που επέστρεψε».
Σε αυτήν τη φάση, ζήτημα άμεσης προτεραιότητας αποτελούν τα δεκάδες νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, όπως η «αναθεώρηση» των κοινωνικών παροχών - όποια προνοιακά και άλλα επιδόματα έχουν απομείνει στις λαϊκές οικογένειες - τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά και τα νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργιών, την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες, τις «απελευθερώσεις» στην αγορά Ενέργειας, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Σε αυτό το έδαφος και με εφαλτήριο αυτήν την πολιτική, τα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου βάζουν στο μάτι τα νέα πεδία κερδοφορίας, με την κυβέρνηση, από την πλευρά της, σε ρόλο «ντελάλη» να διαφημίζει τα «ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα», που προσφέρονται στους ενδιαφερόμενους «επενδυτές».
Σε αυτό το φόντο, εξελίσσονται τα παζάρια με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, τα οποία αναχώρησαν χτες από την Αθήνα, προκειμένου να επανέλθουν περί τα τέλη Νοέμβρη, ενώ στο μεσοδιάστημα οι συνεννοήσεις θα συνεχιστούν εξ αποστάσεως. Μεταξύ άλλων, στο επίκεντρο βρίσκεται ο εντοπισμός των λεγόμενων «δημοσιονομικών κενών» για το 2018, που θα συμπληρωθούν με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, πέρα και πάνω από αυτά που ήδη έχουν ενσωματωθεί στο προσχέδιο.
Υπό εξέταση βρίσκεται και ο βαθμός απόδοσης των αντιλαϊκών μέτρων στον φετινό κρατικό προϋπολογισμό, εν αναμονή τόσο των στοιχείων σχετικά με τη μάζα των αντιλαϊκών φόρων και των άλλων χαρατσιών που θα συγκεντρωθούν στην προσεχή περίοδο, όσο και των «Φθινοπωρινών Προβλέψεων» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με τους αναμενόμενους ρυθμούς ανάκαμψης στις οικονομίες των κρατών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής οικονομίας.
Νευραλγικής σημασίας ζήτημα αποτελεί και αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια προωθούνται και νέες αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με στόχο την «απλοποίηση» των διαδικασιών σχετικά με την αποβολή των παλαιών μετόχων από υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, την ταχύτερη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων και την επιτάχυνση των δικαστικών διαδικασιών. Παράλληλα, «προ των πυλών» βρίσκεται και η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ζήτημα που αφορά και στο «κεραμίδι» της λαϊκής οικογένειας.
Σπρώχνουν την ιδιωτική ασφάλιση με τη «βούλα» της ΕΕ
Σε αυτό το φόντο, οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι βλέπουν νέα πεδία κερδοφορίας από την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης που προωθούν κυβέρνηση και «θεσμοί».
Σε ειδική παρουσίαση από την «Τράπεζα Πειραιώς» αναφορικά με «μια πρόταση ανάπτυξης και διαγενεακής δικαιοσύνης 2017 - 2060» (!), χαρακτηριστικά επισημαίνουν: «Οι αγορές γνωρίζουν ότι μαζί με το επίσημο δημόσιο χρέος, η χώρα πρέπει να εξυπηρετήσει και το ακόμα μεγαλύτερο αφανές χρέος του υφιστάμενου συστήματος συντάξεων» (!).
Οι ίδιοι προτείνουν ένα «μεταβατικό» διάστημα (για τους ασφαλισμένους πριν από το 1992) με την όποια κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό να φτάνει «μέχρι το 2045», ενώ στη συνέχεια «η ανάγκη για κρατική χρηματοδότηση τερματίζεται», όπως επισημαίνεται στη μελέτη.
Μάλιστα, όπως οι ίδιοι ομολογούν, τα εφιαλτικά αυτά σενάρια συνδέονται ευθέως με τα παζάρια κυβέρνησης - δανειστών για «ευκολίες πληρωμής» του χρέους που θα πληρώσει ο λαός, αφού αν προχωρήσουν «η κυβέρνηση της χώρας αποκτά σημαντικούς βαθμούς ελευθερίας τόσο στη διαπραγμάτευση της επιμήκυνσης της διάρκειας του χρέους, όσο και στην ουσιαστική εξυπηρέτηση του επίσημου (σ.σ. κρατικού) χρέους»...
Ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας, ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς, Χ. Μεγάλου,επεσήμανε ότι «το θέμα της διαχείρισης των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων αποτελεί μια μεγάλη στρατηγική πρόκληση με δημοσιονομικό, οικονομικό, θεσμικό και βέβαια κοινωνικό περιεχόμενο».
Βέβαια, ειδική έμφαση δίνεται στο ζήτημα της ανάπτυξης «επαγγελματικών ταμείων». Αυτά, με τη σειρά τους, αποτελούν γέννημα - θρέμμα της αντιλαϊκής πολιτικής, της κατακρεούργησης των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους αποδεικνύεται βασικός μοχλός για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών διεργασιών και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, μέχρι το 2060, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τη σχετική απόφαση - συμφωνία, στο Γιούρογκρουπ της 15ης του Ιούνη 2017, σχετικά με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης».
Πρόκειται για άλλη μια επιβεβαίωση ότι η «κανονικότητα» του κεφαλαίου θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα και παρεμβάσεις, είτε σε φάση στασιμότητας ή πτώσης της οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ είτε σε φάση ανάκαμψης.
Τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» με την πρόσφατη δέσμη προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,σχετικά με την προώθηση νέας κατηγορίας «συνταξιοδοτικών προϊόντων πανευρωπαϊκής εμβέλειας», προγραμμάτων ιδιωτικής ασφάλισης, τα οποία, όπως οι ίδιοι επισημαίνουν, θα παρέχουν στους Ευρωπαίους πολίτες «περισσότερες επιλογές όσον αφορά την αποταμίευσή τους με σκοπό το σχηματισμό ενός κεφαλαίου κατά τη συνταξιοδότησή τους».
Η εν λόγω «πραμάτεια» βγαίνει στις αγορές στο έδαφος των διαρκών περικοπών, αλλά και των αλλεπάλληλων αξιολογήσεων στα ασφαλιστικά συστήματα της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα ιδιωτικά ασφαλιστήρια (pan-European personal pension product) «εθελοντικής» ατομικής σύνταξης θα πωλούνται σε ολόκληρη την ΕΕ και θα προσφέρονται από ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες, ταμεία επαγγελματικής συνταξιοδότησης, επιχειρήσεις επενδύσεων και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων.
Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «τα νέα προϊόντα θα ενισχύσουν επίσης, σε τελική ανάλυση, το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μια Ενωση Κεφαλαιαγορώνβοηθώντας να διοχετεύονται οι αποταμιεύσεις σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ΕΕ», δηλαδή για τη διοχέτευση φτηνής χρηματοδότησης προς τους επιχειρηματικούς ομίλους της ΕΕ.
Μπίζνες με γεωστρατηγικές «κολιγιές»
Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, με φόντο την κυβερνητική αποστολή στις ΗΠΑ, επανέλαβε ότι η «χώρα μας παρουσιάζει μερικά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στις αναδυόμενες οικονομίες, όπως η πολύ υψηλότερη πιθανότητα κερδοφορίας σε σύγκριση με τις ήδη αναπτυγμένες χώρες», ενώ «η Ελλάδα σε αυτήν την περιοχή γεωστρατηγικά δίνει τη δυνατότητα για πολλές επενδύσεις, γιατί υπάρχει πολιτική και νομισματική σταθερότητα».
Επιχειρώντας δε να αναδείξει τις «ικανότητες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην κατεύθυνση διεκπεραίωσης των υποθέσεων του κεφαλαίου, το πήγε και παραπέρα, τονίζοντας ότι «πολιτική σταθερότητα σημαίνει πάρα πολλά», καθώς, όπως είπε, «όλοι έχουν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές πριν από τη λήξη της θητείας αυτής της κυβέρνησης»...

Αναφορικά με το αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον, εστίασε, μεταξύ άλλων, στα Ναυπηγεία Σύρου και στο Καζίνο του Ελληνικού, που «βρίσκονται στα επενδυτικά πρότζεκτ που συζητούνται». Οπως είπε, υπάρχει ενδιαφέρον για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης,«κυρίως λόγω της δυνατότητας μεταφόρτωσης υγροποιημένου φυσικού αερίου» καθώς και για το λιμάνι του Αστακού, σχετικά με την «ανάπτυξη ενός logistic center», ενώ «συζητήσεις γίνονται για την ανάπτυξη ξενοδοχειακών μονάδων τουρισμού υψηλού εισοδήματος σε Κρήτη και Πελοπόννησο» κ.ά.

Με το αφήγημα του «come - back», της «επιστροφής» της χώρας, πορεύεται από την περασμένη βδομάδα και την επίσκεψη στις ΗΠΑ η κυβέρνηση, σε μια προσπάθειά της να πείσει τα λαϊκά στρώματα ότι με λίγη ακόμα υπομονή και ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική, με «λίγα ακόμα», 95 για την ακρίβεια, «προαπαιτούμενα» μέτρα που σκοπεύει να περάσει στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης», του χρόνου τέτοια εποχή θα «ανασαίνει λέφτερος» και εκτός μνημονίων. Αλλά για ποια επιστροφή μιλάνε; Και τι έχει τάχα να περιμένει ο λαός από αυτή;
«Επιστροφή» στην εργασιακή ζούγκλα...
Μήπως η επιστροφή σε ρυθμούς ανάκαμψης, στις «αγορές» και στον «κόσμο των επενδυτών», που για το κεφάλαιο σημαίνει ζεστό χρήμα και κεφάλαια για την αναθέρμανση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, σημαίνουν για το λαό «επιστροφή» των όσων έχασε μαζεμένα στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης για να ανασάνει το κεφάλαιο; Κάθε άλλο.
Ο ΣΕΒ δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αποκαλυπτικός ως προς αυτό, ανοίγοντας τη βδομάδα που πέρασε το «διάλογο» για το «μέλλον της εργασίας μετά το μνημόνιο»: «Η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία, που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας».
Δεν πάει άλλωστε ούτε μήνας απ' όταν η Eurobank διαπίστωνε σε μελέτη της (και ο υπουργός Οικονομίας επαναλάμβανε στους «επενδυτές») ότι βασικό «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» για την προσέλκυση επενδυτών είναι το «ανταγωνιστικό κόστος εργασίας», αφού οι συνεχείς μειώσεις, το σμπαράλιασμα μισθών και Συλλογικών Συμβάσεων, συνολικά το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης οδήγησαν τις «ονομαστικές αποδοχές περίπου στο μισό του μέσου όρου της ΕΕ».
Οσο περισσότερο πλησιάζουμε στην «επόμενη μέρα», τόσο περισσότερες θα είναι οι επιβεβαιώσεις ότι η ένταση της εκμετάλλευσης αποτελεί όρο της ανάκαμψης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Οσα ιδεολογήματα κι αν εφεύρει η κυβέρνηση περί «δίκαιης ανάπτυξης» σε ένα άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα, προκειμένου να στρατεύσει το λαό στους στόχους του κεφαλαίου, η συντήρηση και επέκταση του αντεργατικού οπλοστασίου που έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, είναι το βασικό «κρατούμενο» για το νέο γύρο καπιταλιστικής συσσώρευσης.
Η ευελιξία που σπάει κόκαλα, οι συμβάσεις της μιας μέρας και τα δουλεμπορικά, οι «απελευθερωμένες» απολύσεις, η εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς ως η «άλλη όψη» της γενικευμένης ανεργίας, η απληρωσιά και τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» (μόνο 25 νεκροί εργάτες το τελευταίο τρίμηνο σύμφωνα με την καταγραφή του «Ριζοσπάστη»), το τσάκισμα συνδικαλιστικών δικαιωμάτων όπως αυτό της απεργίας, που κατακτήθηκαν με αίμα και παζαρεύει η κυβέρνηση στην τρίτη «αξιολόγηση»: Να ποιο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η εργατική τάξη, για να επιστρέψει το κεφάλαιο σε υψηλούς ρυθμούς κερδοφορίας.
...στο ξεζούμισμα...
Δεν είναι το μόνο. Το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων και το τσεκούρι στις συντάξεις, η φοροληστεία και η «διεύρυνση» της φορολογικής βάσης με «εισοδηματίες» των 400 ευρώ, οι «αυτόματοι κόφτες» στις δαπάνες για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, συνολικά η «δημοσιονομική πειθαρχία», που διασφαλίζεται άλλωστε από τα ευρωπαϊκά εξάμηνα και τα άλλα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, πλάι στις πρόσφατες δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι ο λαός θα πληρώσει μέχρι δεκάρας όσα χρωστάει το κεφάλαιο, αποτελούν την «εγγύηση» ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπορεί να υλοποιήσει και τις υπόλοιπες δεσμεύσεις της στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Δεσμεύσεις που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν τα κυβερνητικά στελέχη στις «αναπτυξιακές» φιέστες που στήνουν ανά την Ελλάδα και αφορούν τις ακόμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές των επιχειρηματικών ομίλων και τις εισφοροαπαλλαγές της εργοδοσίας, τα χρηματοδοτικά «εργαλεία» και «πακέτα», τις κρατικές «πλάτες» για τη μείωση του κόστους, όπως π.χ. της Ενέργειας για τους βιομήχανους, το «ζεστό» δηλαδή χρήμα που με διάφορους τρόπους θα κατευθυνθεί στις τσέπες των καπιταλιστών.
Οπως «μοχλός» για την επιστροφή κεφαλαίων της τάξης των 100 δισ., που λένε τα αστικά επιτελεία ότι χρειάζονται να πέσουν στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, ώστε αυτή να «συνέλθει», αποτελούν και το «μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων» αλλά και η λεγόμενη «απελευθέρωση» της αγοράς σε μια σειρά κρίσιμους κλάδους.
Ο λαός έχει πείρα για να κρίνει τι σημαίνουν όλα αυτά για τη δική του ζωή και πόση σχέση έχουν με τις δικές του σύγχρονες ανάγκες. Η «απελευθέρωση» σε μια σειρά κλάδους, η επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, αποδείχτηκε ξανά και ξανά «απελευθέρωση» του κεφαλαίου από τα όποια δικαιώματα των εργαζομένων, «απελευθέρωση» και από τη μάζα των χιλιάδων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων στους κλάδους αυτούς, προκειμένου να βρουν πρόσφορο έδαφος τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Αποδείχτηκε ότι το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, αλλά εξ ορισμού τις αντιστρατεύεται: Η άλλη όψη της «απελευθέρωσης» και των ιδιωτικοποιήσεων σε κλάδους όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές (π.χ. βλέπε πώληση λιγνιτικών και άλλων μονάδων της ΔΕΗ, λιμανιών και αεροδρομίων) είναι η ενεργειακή φτώχεια για το λαό, οι πανάκριβες μεταφορές, οι μεγάλοι κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον.
...στην εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
Πολύ περισσότερο, οι στόχοι της αστικής τάξης για την προσέλκυση κεφαλαίων στους κλάδους αυτούς, με «χαρτί» τη γεωγραφική θέση και τη συμμετοχή στην ΕΕ, αντικειμενικά κάνουν τη χώρα «κόμβο» των αντιθέσεων ιμπεριαλιστικών κέντρων και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, «κόμβο» των αντιτιθέμενων επιχειρηματικών σχεδίων μονοπωλίων και ενεργειακών «κολοσσών».
Οποιος διαβάσει πίσω από τις προπαγανδιστικές γραμμές των αστικών επιτελείων περί τάχα «αμοιβαία επωφελών» επιχειρηματικών συμφωνιών, μπορεί να διακρίνει το νόημα παρεμβάσεων όπως π.χ. του Αμερικανού πρέσβη για το Νεώριο της Σύρου, ότι τα ναυπηγεία «δεν μπορούν να πάνε σε μη ΝΑΤΟική χώρα», ότι στην Ενέργεια χρειάζεται «περισσότερος ανταγωνισμός» απέναντι στο φυσικό αέριο που προμηθεύεται η ΕΕ από τη Ρωσία.
Μπορεί να δει «τα κορμιά που πέφτουν» πίσω από τις «προσεκτικές διατυπώσεις» Ρώσων και Κινέζων αξιωματούχων, όπως αυτές στο πρόσφατο συνέδριο του «Economist» για τη σημασία των υποδομών της Ελλάδας στους σχεδιασμούς τους και τις προοπτικές για την ανάπτυξη των διεθνών εφοδιαστικών αλυσίδων, που κολλάνε όμως στους «φραγμούς» και περιορισμούς που βάζει η ΕΕ.
Να και γιατί η λεγόμενη «επιστροφή» της χώρας πηγαίνει χέρι - χέρι με την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως αυτή «σφραγίστηκε» από το ταξίδι του πρωθυπουργού και του μισού Υπουργικού Συμβουλίου στις ΗΠΑ την περασμένη βδομάδα. Να και γιατί ο «πυλώνας σταθερότητας» και η «ασφάλεια» που χρειάζονται τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων για να «τρέξουν», σημαίνουν τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη ΝΑΤΟική βάση, ορμητήριο πολέμων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων κατά των λαών της περιοχής, σημαίνουν εξοπλισμούς και δαπάνες δισεκατομμυρίων για την «αναβαθμισμένη παρουσία» στους σχεδιασμούς και τις αποστολές του ΝΑΤΟ την ώρα που ο λαός στενάζει.
Οπως επίσης σημαίνει ενεργότερη εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, με την κυβέρνηση να σπεύδει, άμα τη επιστροφή της από τις ΗΠΑ, με νέα «ορμή» να κλείσει μια σειρά από «ανοιχτά» ζητήματα, όπως δείχνει και η επίσκεψη Κοτζιά στην Τουρκία, να διεκδικεί ρόλους «διαμεσολαβητή» στα Βαλκάνια όπου οι ανταγωνισμοί οξύνονται και έχουν ήδη ανάψει το φιτίλι επικίνδυνων εξελίξεων, να στήνει σχήματα «εμπέδωσης» της ιμπεριαλιστικής σταθερότητας.
Προετοιμασία για σκληρή αναμέτρηση
Να τι σηματοδοτεί για το λαό το «come back», η επιστροφή της καπιταλιστικής οικονομίας σε ρυθμούς ανάκαμψης, η «επιστροφή» της χώρας σε αναβαθμισμένους ρόλους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Γιατί το ζήτημα δεν είναι βέβαια το αν μια καπιταλιστική οικονομία, μετά από 8 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης και ύφεσης, μπορεί να επιστρέψει σε μια αναιμική και επίφοβη σύμφωνα με τους ίδιους ανάκαμψη.
Το ζήτημα για το λαό είναι ότι όπως και την κρίση έτσι και την ανάκαμψη των καπιταλιστών θα την πληρώσει ο ίδιος. Γιατί, όντως, αποτελεί «ανιστόρητη ουτοπία» η αντίληψη ότι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν θα επιστρέψουν «οικειοθελώς» όσα έχασαν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Αποτελεί ουτοπία η μάταιη προσμονή ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να δώσει κάτι περισσότερο στην εργατική τάξη πέρα από νέα βάσανα, φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους.

Τα αντιλαϊκά παζάρια και σχέδια, όπως και η προσπάθεια των αστικών επιτελείων και της κυβέρνησης να στρατεύσουν το λαό στους στόχους των καπιταλιστών, πρέπει και θα πάρουν απάντηση με τη μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 9 Νοέμβρη.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget