12/13/15
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΛ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΘΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΒΙΝΤΕΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΟΥΛΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Δ.Ν.Τ. ΔΑΝΕΙΑ ΔΑΝΙΑ ΔΕΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΕΣ ΕΒΕ ΕΕΔΥΕ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΡΑΚ ΙΡΑΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗ ΛΙΑΝΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΚΕ ΚΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΟΜΕΠ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ν.Δ ΝΑΤΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΑΕΔ ΟΓΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΟΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΜΕ ΠΑΣΕΒΕ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΩΣΙΑ ΣΕΒ ΣΕΡΒΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ Ε.Ε. ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΤΡΟΜΟΚΤΑΤΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΥΓΕΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΧΙΟΜΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ TV

Γνώριμο το σκηνικό που στήνει η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες, με στόχο να αποσπάσει την προσοχή του λαού απ' το νέο γύρο επίθεσης που εξαπολύει στα δικαιώματά του, να ξεπλύνει τις ευθύνες της για τα λαϊκά βάσανα κι όπου τίποτα απ' τα δύο δεν είναι εφικτό να εκβιάσει τη λαϊκή ανοχή, αν όχι συναίνεση, στα αντιλαϊκά μέτρα, παρουσιάζοντάς τα σαν μονόδρομο που όμως οδηγεί κάποια στιγμή σε ...ξέφωτο.
Τις βασικές συντεταγμένες της κυβερνητικής προπαγάνδας που ανεβάζει «στροφές» όσο κοντύτερα έρχεται η ώρα των ανατροπών σε Κοινωνική Ασφάλιση και αλλού, έδωσε ο πρωθυπουργός με τη συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Δευτέρα στην κρατική τηλεόραση. Εκεί, μεταξύ άλλων, ισχυρίστηκε ότι «η χώρα έχει περάσει τους δυσκολότερους κάβους, όσα την απειλούσαν δεν υπάρχουν πια στο τραπέζι», ενώ περιέγραψε γλαφυρά το μνημόνιο, υποστηρίζοντας ότι ήταν το ...μικρότερο κακό:«Ανεβήκαμε ένα βουνό δύσβατο. Ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στην κορυφή του βουνού. Είδαμε ανυπέρβλητα εμπόδια μπροστά, παγίδες, μεγάλες παγίδες που μας οδηγούσαν όχι στην κορυφή, αλλά σε βαθιά χαράδρα και αποφασίσαμε να αλλάξουμε διαδρομή για να συνεχίσουμε την ανηφορική πορεία προς την κατάκτηση του βουνού με έναν τρόπο και από ένα δρόμο και από ένα μονοπάτι, το οποίο είναι πολύ πιο βατό, αλλά έχει, βεβαίως, μεγαλύτερη διάρκεια χρόνου».
Επειδή βεβαίως ο ίδιος, περισσότερο από κάθε άλλο, γνωρίζει ότι ο Γολγοθάς για το λαό δεν έχει τέλος, έσπευσε να εκφράσει την απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ευρύτερες συναινέσεις «πρώτα από όλα στην κοινωνία, πρώτα από όλα μέσα στον ελληνικό λαό, αλλά και γιατί όχι, αυτές να αποτυπωθούν και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο». Και πρόσθεσε: «Εγώ θα ήμουν πάρα πολύ ευτυχής αν έβλεπα σε μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα για τον τόπο, για το αύριο αυτού του τόπου να διαμορφώνονται ευρύτερες συναινέσεις. Και θα το επιδιώξω. Διότι αυτές οι αλλαγές, στις οποίες αναφέρθηκα πιο πριν, απαιτούν διαδικασίες διαλόγου συντεταγμένου, διαλόγου ο οποίος θα έχει αρχή, μέση και τέλος και θα οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα. Σε αυτές λοιπόν τις μεγάλες αλλαγές χρειαζόμαστε ευρύτερες συναινέσεις και πλειοψηφίες».
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι τις ευρύτερες συναινέσεις δεν τις χρειάζεται καμία κυβέρνηση που έχει σκοπό να πάρει φιλολαϊκά μέτρα. Αλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε, κατόπιν των παραπάνω, να διαβεβαιώσει την αστική τάξη ότι «αυτό όμως δεν είναι αδυναμία, δεν συνιστά αδυναμία μας να κυβερνήσουμε. Το ότι θέλουμε να περάσουμε μια άλλη κουλτούρα σε αυτό το πολιτικό σύστημα, διαλόγου, συνεννόησης, αυτό το προσλαμβάνουν ως αδυναμία και δεν θα τους βγει σε καλό».
Της πρωθυπουργικής παρέμβασης ακολούθησε το ανέβασμα των τόνων στην κυβερνητική ρητορική απέναντι στο ΔΝΤ και στη γερμανική κυβέρνηση, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα, κατά το οποίο είχαν ακουστεί έως και εγκωμιαστικά για το ρόλο του Ταμείου σχόλια από πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη.
Εξαρχής έγινε καθαρό ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να δημιουργήσει άλλοθι για την αντιλαϊκή πολιτική της, ρίχνοντας «στάχτη στα μάτια» του λαού και αποδίδοντας στο ΔΝΤ και στον Σόιμπλε τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται και για τα οποία δήθεν διαπραγματεύεται σκληρά ώστε να μαλακώσουν. Ετσι, ανασύρθηκε η γνωστή απ' το πρόσφατο παρελθόν ρητορική και πρακτική του διαχωρισμού των ιμπεριαλιστών σε «καλούς» και «κακούς», στο πλαίσιο της κυβερνητικής προσπάθειας να ξεπλύνει τις ευθύνες της και να εμποδίσει την οργάνωση λαϊκών διεκδικητικών αγώνων, ενόψει των νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Ηταν χαρακτηριστικές οι δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη, που επιχειρώντας να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο άνοιξε η κυβέρνηση θέμα συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ανέφερε (SΤΑR και ρ/σ «ΦΛΑΣ»): «Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν χαρούμενη, γιατί το ΔΝΤ είχε φτάσει να καθορίζει την τύχη της χώρας (...) Τα αρχικά σχέδια για τη χώρα μας (...) ήταν η χώρα αυτή να μετατραπεί σε μια αποικία. Από εκεί ξεκινήσαμε με τα μνημόνια και τα προγράμματα κ.λπ. Με όλα τα ακραία νεοφιλελεύθερα, την κατάργηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάρρευση του Ασφαλιστικού, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους (...) Αυτή, λοιπόν, η πολιτική που με την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ο λαός επέλεξε, τη νίκησε. Αυτό δε σημαίνει ότι οι αντίπαλοι παραιτούνται».
Σαν ...αντίπαλους υπέδειξε: «Ξέρουμε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις, που κάποιοι κύκλοι στην Ευρώπη, οι οποίοι θέλουν αυτές οι απόψεις να επιβληθούν στη χώρα μας, διότι ξέρετε γιατί το θέλουν; Διότι αυτά που ζητούν στη χώρα μας δεν έχουν συμβεί σε καμία χώρα της Ευρώπης (...) Επομένως, σ' αυτή τη συζήτηση, εάν δεν ήταν το ΔΝΤ και ήταν μόνο οι Ευρωπαίοι και αυτοί οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης, θα είχαν μεγάλη δυσκολία να επιβάλουν τέτοια μέτρα στη χώρα. Δε θα τα επέτρεπε η Ευρώπη. Χρησιμοποιούν, λοιπόν, σαν άλλοθι το ΔΝΤ για να επιβάλουν πολιτικές οι οποίες δεν υπάρχουν σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά σε χώρες άλλων περιοχών. Επομένως, αυτά δεν μπορούμε να μην τα λέμε. Είναι άλλο ότι έχουμε υποχρέωση στο ΔΝΤ, το ξέρουμε. Ενδεχομένως το ΔΝΤ να συμμετάσχει και σε αυτό το πρόγραμμα (...)».
Η κυβέρνηση, δηλαδή, ισχυρίζεται ότι η πολιτική για την καπιταλιστική ανάκαμψη που η ίδια εφαρμόζει και τσακίζει το λαό, επιβάλλεται από ακραίους νεοφιλελεύθερους, οι οποίοι μάλιστα στο πλαίσιο της ΕΕ είναι και ...μειοψηφία! Ισχυρισμοί που εκτός απ' τον εξωραϊσμό της λυκοσυμμαχίας, συμβάλλουν στη συσκότιση του ενιαίου χαρακτήρα της ευρωενωσιακής στρατηγικής που καρατομεί τα δικαιώματα των λαών, η οποία εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, τρόικες και ΔΝΤ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το ζήτημα των αναδιαρθρώσεων στο Ασφαλιστικό συνδέεται με αλλαγές που προωθούνται σε επίπεδο ΕΕ όπου ιεραρχείται ως ένα από τα κύρια δημοσιονομικά προβλήματα (δες αναλυτικά σελ. 8 - 9). Η στρατηγική του κεφαλαίου περιλαμβάνει το στόχο φτηνέματος της εργατικής δύναμης, απαλλαγής του κράτους από δαπάνες, αυτή η στρατηγική εξειδικεύεται στα μνημόνια που υλοποιεί και η κυβέρνηση, όχι βεβαίως με το πιστόλι στον κρόταφο, αλλά συνειδητά, έχοντας στόχο την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ολα τα παραπάνω «πασπαλίστηκαν» μέσα στη βδομάδα από ισχυρισμούς περί σκληρής διαπραγμάτευσης, όπως ότι η κυβέρνηση «είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με όλα όσα θεωρούμε ότι δεν είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού», ότι «έχουμε καθαρό το στόχο μπροστά, πού θέλουμε να πάμε τη χώρα», ότι «θα τηρήσουμε τους όρους της συμφωνίας, δε θα τηρήσουμε ό,τι φαντάζεται ο καθένας», ότι «το μεγάλο στοίχημα είναι να κερδίσουμε τον τελικό στόχο. Με μαγικό κουμπί, προφανώς, δε λύνονται τα ζητήματα (...) Θέλει χρόνο, θέλει κόπο»!
«Επομένως, εμείς συνομιλούμε και συνομιλούμε θεσμικά, όπως έχουμε συμφωνήσει και παλεύουμε για τις θέσεις που εμείς νομίζουμε ότι είναι υπέρ του συμφέροντος της χώρας και αυτό θα κάνουμε συνεχώς. Δεν είναι θέμα να βάλουμε τον τίτλο. Εχουμε διαφωνίες. Μέχρι πού θα φτάσουν οι διαφωνίες και μέχρι πού φτάνουν κάθε φορά, είναι ένα ζήτημα που δεν μπορούμε να το προεξοφλήσουμε», δήλωνε η Ολγα Γεροβασίλη.
Οι ισχυρισμοί αυτοί «γαρνιρίστηκαν» με αυταπάτες όπως «εμείς προσπαθούμε να βρούμε χώρο και μέσα σε αυτό το πολύ ασφυκτικό πλαίσιο μιας πολύ δύσκολης συμφωνίας και για ανάπτυξη ενός παράλληλου προγράμματος και για ανάπτυξη μέτρων που θα διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή (...) Θέλουμε αυτή τη στήριξη, θέλουμε καθημερινά να ανανεώνεται η εμπιστοσύνη του κόσμου στην κυβέρνηση» (Ράνια Σβίγκου).
Μέσα σ' αυτό το μπαράζ προπαγανδιστικών πυρών ορισμένες φωνές αποκάλυπταν τι πραγματικά είναι αυτό που καίει την κυβέρνηση. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ , Δ. Παπαδημούλης, υπερασπίστηκε την υλοποίηση της πολιτικής που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, λέγοντας: «Νομίζω ότι το συμφέρον της χώρας και της κυβέρνησης είναι να επισπεύσουμε, πριν τη Σύνοδο Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου, την προώθηση όσων έχουμε υπογράψει και συμφωνήσει και στο Προσφυγικό και στα θέματα της υλοποίησης της συμφωνίας, με την υιοθέτηση της δεύτερης λίστας των προαπαιτούμενων. Αυτό θα διευκολύνει την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης στις αρχές του '16, την ομαλοποίηση της κατάστασης στην οικονομία, την ελάφρυνση του χρέους και τη συμμετοχή σε ένα επόμενο στάδιο της Ελλάδας και στην ποσοτική χαλάρωση, στο πρόγραμμα "Ντράγκι", που είναι απαραίτητο για να γυρίσει η οικονομία σε θετικούς ρυθμούς».

Το τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση όσον αφορά το κεφάλαιο και πόσο σκληρά δεν το ξέρουμε, αφού στην πραγματικότητα, παρά τις διαρροές, δεν ξέρουμε τι συζητιέται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Δεν ξέρουμε, για παράδειγμα, τι συζητάνε, τι μοιράζουν σε σχέση με το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, δεν ξέρουμε τι εγγυήσεις δίνονται για ενίσχυση του κεφαλαίου, για τη ρύθμιση του χρέους κ.λπ. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να κρίνουμε πόσο σκληρά διαπραγματεύεται η κυβέρνηση για όλα αυτά. Οσον αφορά όμως το λαό και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ξέρουμε εκ των προτέρων ότι οι διαπραγματεύσεις τους φέρνουν νέα χτυπήματα. Αυτό αποδεικνύεται και στην πράξη. Η συμφωνία για τα προαπαιτούμενα την Παρασκευή είναι η απόδειξη.

Kaθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται ακόμα και τη βδομάδα που έρχεται να καταθέσει στη Βουλή τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να σημάνει συναγερμός.
Δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο από αυτά που περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα, που να αναιρεί έστω και μια παρωνυχίδα απ' όσα έχουν φορτωθεί στις πλάτες του λαού τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, το σύνολο των μέτρων είτε αφορούν στη φορολογία, τις ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, είτε το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο και άλλα, έρχονται να προσθέσουν νέα βάρη στο λαό. Δημιουργούν ταυτόχρονα το επόμενο σκαλοπάτι για να κλιμακωθεί η επίθεση με το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά τον αμέσως επόμενο μήνα.
Η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν κρύβουν ότι αυτά και άλλα μέτρα έχουν στόχο τη διασφάλιση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Πάνω εκεί κονταροχτυπιούνται για το αν ορισμένα από τα μέτρα είναι «υφεσιακά» ή «σπάταλα», για το αν οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, για το αν οι μεταρρυθμίσεις στη δομή του κρατικού μηχανισμού είναι αποδοτικές ή όχι και σε ποιο βαθμό.
Κρίνουν όλοι τα μέτρα από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και ταυτόχρονα προβληματίζονται για το πώς θα διαχειριστούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια που αντικειμενικά διαμορφώνεται. Αυτό το παίρνει υπόψη της η κυβέρνηση, τόσο στους σχεδιασμούς όσο και στην επιχειρηματολογία της. Δε διστάζει, μάλιστα, να ρίξει στην αρένα της προπαγάνδας το φόβο και την ανησυχία που προκαλούν οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που πυκνώνουν, την ίδια βέβαια στιγμή που συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Η σφοδρότητα των μέτρων που έρχονται, η σημασία που έχει για το κεφάλαιο να περάσουν όλα και χωρίς καθυστέρηση και η ρευστότητα που αντικειμενικά υπάρχει στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα, είναι αυτά που καθορίζουν την προσπάθεια του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων και δυνάμεων να παρέμβουν με κάθε τρόπο στο κίνημα.
Προπαγανδιστικά τεχνάσματα
Η παρέμβαση αυτή παίρνει πολλές μορφές. Εκεί που πρέπει κυρίως να σταθούμε είναι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, με τα οποία προσπαθεί να κατευνάσει, να αποπροσανατολίσει και τελικά να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, να συγκρατήσει τα ξέφτια από το κλίμα ανοχής που καλλιέργησε το προηγούμενο διάστημα. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα.
Η κυβέρνηση λέει ότι η πολιτική της έχει στόχο να αποκαταστήσει την «κοινωνική δικαιοσύνη». Ειδικά στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, προβάλλει την πρόθεσή της να καταστήσει το σύστημα βιώσιμο, χωρίς να θιγούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Τίποτα πιο κάλπικο. Ούτε ένα από τα μέτρα που προτείνει σαν «ισοδύναμα» τάχα αυτών που ρίχνει η τρόικα στο τραπέζι δε σώζει τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους από νέες περικοπές, από νέες αυξήσεις σε εισφορές και σε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Η μόνη «δικαιοσύνη» της κυβέρνησης είναι στον τρόπο που μοιράζει τα μέτρα, ώστε όλοι να εξισώνονται προς τα κάτω και κανείς να μη γλιτώσει από τη λαίλαπα που ετοιμάζει.
Στο θέμα των Εργασιακών, επικαλείται το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και τις «βέλτιστες πρακτικές» στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, για να πείσει ότι δίνει μάχη ώστε να μην περάσουν μέτρα όπως η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η παραπέρα περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος στην απεργία, η νομική προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στη ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί για χάρη του κεφαλαίου στην αγορά εργασίας.
Μάλιστα, σ' αυτή της την προσπάθεια, η κυβέρνηση δε διστάζει να παρουσιάζει σαν «μπαμπούλα» το ΔΝΤ, σε αντιπαραβολή με την «καλή» ΕΕ, ζητώντας τάχα από το Ταμείο να αποχωρήσει από το πρόγραμμα για να εκλείψουν οι υπερβολικές απαιτήσεις του σε ό,τι αφορά το βάθος των ανατροπών σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό. Εκτός του ότι όταν αναφέρεται στο χρέος, αντιστρέφει τους ρόλους ΕΕ - ΔΝΤ, το όλο εγχείρημα να παρουσιάσει τα αντιλαϊκά - αντεργατικά επερχόμενα μέτρα σαν παράγωγο τάχα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, είναι τέχνασμα και προπαγανδιστικό τρικ.
Αντιλαϊκή όποια συνταγή κι αν επιλεγεί
Η συζήτηση για την παραμονή ή όχι του ΔΝΤ στο πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας αφορά και κρύβει πολύ περισσότερα από την κόντρα για τα επιμέρους αντιλαϊκά μέτρα στο μέτωπο του Ασφαλιστικού, των Εργασιακών, των «κόκκινων» δανείων. Αποτελεί δηλαδή έκφραση βαθύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στους οποίους μπλέκεται ολοένα και περισσότερο η κυβέρνηση, προσδοκώντας οφέλη για την ντόπια αστική τάξη.
Κατά τ' άλλα, είτε με «συνταγή» ΕΕ, είτε με «συνταγή» ΔΝΤ, τα μέτρα είναι κομμένα και ραμμένα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και αυτή είναι η ουσία της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Οσο για τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, ας ρωτήσει τους εργαζόμενους στα «mini jobs» στη Γερμανία, τους συνταξιούχους που φλερτάρουν με τη φτώχεια στην «ατμομηχανή» της καπιταλιστικής ΕΕ, τους εργαζόμενους στη Μ. Βρετανία που έρχονται αντιμέτωποι με το νέο νόμο - έκτρωμα για το συνδικαλισμό.
Κι αν θέλει κάτι παραπάνω, ας ξεπατικώσει και τις «βέλτιστες πρακτικές» της φινλανδικής κυβέρνησης για τους πρόσφυγές, που τώρα σχεδιάζει να τους βάλει να δουλεύουν αμισθί, μέχρι να αφήσουν τα κόκαλά τους περιμένοντας να πάρουν άσυλο ή να πάρουν των ομματιών τους και να γυρίσουν εκεί απ' όπου τους ξερίζωσαν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ο πόλεμος.
Επομένως, καμιά ανοχή στην κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, στην προπαγάνδα με την οποία προσπαθούν να εγκλωβίσουν, να τρομάξουν, να αποπροσανατολίσουν το λαό. Καμιά ανοχή όμως και στην προσπάθεια της εργοδοσίας να τρομοκρατήσει το κίνημα, με την καλλιέργεια φόβου στους τόπους δουλειάς, τις απολύσεις και τις απειλές σε πρωτοπόρους εργαζόμενους, ακόμα και τις μηνύσεις σε βάρος σωματείων, ιδιαίτερα μετά τις απεργίες στις 12/11 και 3/12.
Οργάνωση - κλιμάκωση
Οι κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, ιδιαίτερα το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη, έχουν δημιουργήσει προϋποθέσεις για τη συνέχεια. Η παρέμβαση του ταξικού κινήματος είχε καθοριστική συμβολή σ' αυτό. Τώρα, Συνδικάτα και Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ προχωράνε σε συλλαλητήρια τη μέρα που τα προαπαιτούμενα θα έρθουν για ψήφιση στη Βουλή και ταυτόχρονα προετοιμάζονται για απεργία με αιχμή το Ασφαλιστικό.
Το δυνάμωμα αυτής της προσπάθειας, η στήριξή της κι από άλλες δυνάμεις που δε συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αντιλαμβάνονται όμως την αναγκαιότητα να απαντηθεί με μαζικούς ταξικούς αγώνες η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, μπορεί να δώσει νέα ώθηση στο κίνημα.

Ηδη, την ερχόμενη βδομάδα, οι συνταξιούχοι βγαίνουν ξανά στο δρόμο, όπως και οι εργαζόμενοι στα «πεντάμηνα», που από τις 15 Δεκέμβρη αρχίζουν σταδιακά να επιστρέφουν κατά χιλιάδες στην ανεργία. Δεκάδες ακόμα κινητοποιήσεις σε κλάδους και τόπους δουλειάς αποτελούν εστίες αγώνα, διεκδίκησης και αλληλεγγύης. Τέτοιες εστίες πρέπει να στηριχθούν, να πολλαπλασιαστούν, να αγκαλιαστούν από περισσότερους εργαζόμενους και σωματεία στον κλάδο και στην περιοχή.

Η Διεθνής Ημερίδα που πραγματοποίησε πρόσφατα η Σχολή Εθνικής Αμυνας, το υψηλότερο επίπεδο ακαδημαϊκής εκπαίδευσης των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας, σε συνεργασία με το βρετανικό πανεπιστήμιο του Plymouth, είναι χαρακτηριστική των επιδιώξεων της προετοιμασίας και της εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο τίτλος της Ημερίδας ήταν «Διαχείριση σύνθετων περιφερειακών ζητημάτων ασφαλείας: Η περίπτωση της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου». Με θεματικές ενότητες όπως: «Απαντώντας στο τόξο αστάθειας στη μεσογειακή ακτογραμμή», «Η στρατηγική του Πούτιν στη Συρία», «Ενέργεια, Οικονομία και Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο: Προκλήσεις και ευκαιρίες», «Περιφερειακή γεωπολιτική και συμμαχίες: Προς μία νέα γεωπολιτική ισορροπία στη Μέση Ανατολή;». Τι είναι αυτό εάν όχι κατάρτιση και προετοιμασία για συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, σε μια περίοδο που οξύνονται οι ανταγωνισμοί, ενώ εντείνεται ο πόλεμος στη Συρία; Τα περί μη εμπλοκής είναι κουραφέξαλα.

Εγραψε η «Αυγή» 11/12/2015: «Μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που θα μπορούσαν να περιορίσουν την καθαρή αξία του κατά 52,5%, περιλαμβάνονται σε έγγραφο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), που αποκαλύπτει η εφημερίδα "The Wall Street Journal". Σύμφωνα με το έγγραφο, μέρος της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους μπορεί να χορηγηθεί αμέσως και μέρος της να συνδεθεί με το μακροπρόθεσμο έλεγχο για την τήρηση από την Ελλάδα των δημοσιονομικών κανόνων και την εφαρμογή των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. "Η αποτελεσματικότητα κάθε μέτρου ανασχεδιασμού του χρέους (debt reprofiling) θα εξαρτηθεί σε καθοριστικό βαθμό από την ικανότητα και τη βούληση των ελληνικών Αρχών να επιδιώξουν μία συνετή διαδρομή δημοσιονομικής πολιτικής και να εφαρμόσουν τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για μία βιώσιμη ανάπτυξη", σημειώνουν τα στελέχη του ESM». Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος: Ποιο το όφελος για το λαό από μια τέτοια εξέλιξη; Τίποτε προς το καλύτερο δεν πρόκειται να αλλάξει, αφού κανένα αντιλαϊκό μέτρο δε θα καταργηθεί, θα συνεχίζεται η «συνετή διαδρομή δημοσιονομικής πολιτικής, οι αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Οι μόνοι που θα ωφεληθούν, είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που θα συνεχίζουν να λειτουργούν με πάμφθηνα εργατικά χέρια, βγάζοντας μεγάλο ποσοστό κέρδους, ενώ θα χρηματοδοτούνται με κρατικό χρήμα για επενδύσεις μετά την αναδιάρθρωση του χρέους. Το χρέος θα συνεχίζει και αναδιαρθρωμένο να το πληρώνει ο λαός.

Σε συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Τρίτη 15 Δεκέμβρη καλεί το ΠΑΜΕ, ενάντια στη δεύτερη δέσμη των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή, προωθώντας τα για ψήφιση εκείνη την ημέρα στην Ολομέλεια, για μια ακόμα φορά με την απαράδεκτη διαδικασία του «κατεπείγοντος».
Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο θα γίνει στην Ομόνοια, στις 6 μ.μ.
Στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθεί στο Άγαλμα Βενιζέλου, στις 6 μ.μ.
Επίσης μέχρι στιγμής συγκεντρώσεις έχουν οριστεί:
- Στην Πάτρα,  στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία  Γεωργίου.
- Στο Άργος, στις 6 μ.μ. στην πλατεία Αγ. Πέτρου.
- Στο Βόλο, στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία  Αγ. Νικολάου.
- Στο Ηράκλειο, στις 7 μ.μ. στην πλατεία  Ελευθερίας.
- Στα Γιαννιτσά  στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία ΕΠΟΝ.
- Στην Κοζάνη, στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία.
- Στην Πτολεμαΐδα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
- Στην Έδεσσα, στις 6.30 μ.μ. στα Μικρά Καταρρακτάκια.
- Στην Καστοριά, στις 6.30 μ.μ. έναντι παλιάς Νομαρχίας.
- Στην Καβάλα, στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Καπνεργάτη.
- Στη Λαμία, στις 6.30 μ.μ στην πλατεία Πάρκου.
- Στην Χαλκίδα, στις 6:30 μ.μ. στην πλατεία Αγοράς.
Το ΠΑΜΕ καλεί «τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα να πάρουν απόφαση για νέα απεργία το Γενάρη για το Ασφαλιστικό, για να μην περάσουν οι αντιασφαλιστικοί σχεδιασμοί». (Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ επισυνάπτεται παρακάτω και σε μορφή PDF).

Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ

Αναλυτικά, η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ αναφέρει τα εξής:
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας την απαράδεκτη διαδικασία του "κατεπείγοντος", ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της ΕΕ, των δανειστών και της ντόπιας πλουτοκρατίας, φέρνει στη Βουλή τη δεύτερη δόση των προαπαιτούμενων. Μέσα σε αυτά είναι το "νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων", που θα έχει ισχύ από την 1/1/2016, η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, η παράδοση των "κόκκινων" δανείων στα κοράκια των χρηματαγορών.
Η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και η ΕΕ, πέρα από το βαθύ πλήγμα που προσπαθούν να επιφέρουν αυτήν την περίοδο στον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης με νέες μειώσεις στις συντάξεις, αυξήσεις στα όρια ηλικίας, "τσεκούρι" στις παροχές Υγείας και Πρόνοιας, έχουν διαμορφώσει την ευρύτερη τακτική τους, τους αντιλαϊκούς και αντεργατικούς σχεδιασμούς τους για τη συνέχεια.
Καμιά συναίνεση στη συνέχιση της σφαγής των δικαιωμάτων μας! Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή!
Τα καθημερινά χτυπήματα στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας πληθαίνουν, με τους πλειστηριασμούς κατοικιών, το "τσεκούρι" στα επιδόματα θέρμανσης, τις συνεχείς περικοπές δικαιούχων - ανέργων και των ποσών των συνολικών επιδομάτων ανεργίας σε περίοδο εκτεταμένης ανεργίας.
Τα μέτρα που φέρνουν πρέπει να συναντήσουν τοίχο από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους, να απαντήσουν στη νέα προσπάθεια τρομοκράτησης του εργαζόμενου λαού με παλιά και νέα διλήμματα για την ΕΕ, με εκβιασμούς για την πολιτική αστάθεια, σε συνθήκες που κορυφώνεται η εργοδοτική τρομοκρατία σε κάθε κλάδο.
Οργανώνουμε την αγωνιστική κλιμάκωση χωρίς να χάσουμε λεπτό!
Το ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία και τις γυναίκες, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου.
Όλοι στον αγώνα!
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, έδωσαν απάντηση στην κυβερνητική επιχείρηση εξαπάτησης που επιδιώκει να εμφανίσει τους εργαζόμενους συνένοχους στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων τους, στο κλίμα συναίνεσης των κομμάτων που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο.
Το ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα να πάρουν απόφαση για νέα απεργία το Γενάρη για το Ασφαλιστικό, για να μην περάσουν οι αντιασφαλιστικοί σχεδιασμοί.
Αυτά σημαίνουν ένταση των συλλογικών διαδικασιών με συζητήσεις στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς, συσκέψεις, πλατιές συνεδριάσεις των ΔΣ, γενικές συνελεύσεις. Να δυναμώσει η ενημέρωση για το κοινωνικοασφαλιστικό παντού! Να μην περάσει η σιωπή, η συνενοχή στο έγκλημα που προετοιμάζουν!
Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη!
Να στηριχθούν οι αγώνες σε κλάδους, εργοστάσια, τόπους δουλειάς, ενάντια στις απολύσεις που πολλαπλασιάζονται, για την καταβολή δεδουλευμένων καθώς χιλιάδες εργάτες παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Στηρίζουμε τους αγώνες και την πανελλαδική κινητοποίηση των εργαζόμενων στα 5μηνα προγράμματα, τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων σε όλη τη χώρα, τα αγωνιστικά μπλόκα των αγροτών.
Χρειάζεται να αποκαλυφθεί ο επιζήμιος ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι η ώρα περισσότεροι εργαζόμενοι, τίμιοι συνδικαλιστές να βοηθήσουν να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό έλεγχο.
Το ΠΑΜΕ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και καλεί σε αποφασιστική αναμέτρηση, συμπόρευση σε σκληρό αγώνα για το μεγάλο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ απαιτεί σήμερα απ’ όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην οργάνωση του αγώνα, κοινωνική συμμαχία και κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, απαιτεί να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Όλοι στο συλλαλητήριο που καλεί το ΠΑΜΕ
15 Δεκέμβρη, στις 18.00, στην Ομόνοια».

ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΑ

Την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να στηρίξει με κάθε τρόπο τις προτεραιότητες του εγχώριου κεφαλαίου επιβεβαίωσε η υφυπουργός Οικονομίας, αρμόδια για θέματα βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη, μιλώντας σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ).
Συγκεκριμένα, ανήγγειλε τη σύσταση «Φόρουμ για την Βιομηχανική Πολιτική», με τη συμμετοχή εκπρόσωπων υπουργείων, «παραγωγικών φορέων» και εμπειρογνωμόνων, το οποίο θα πρέπει να καταθέσει μέσα σε δύο μήνες συγκεκριμένες προτάσεις.
Ανταποκρινόμενη στα σχετικά καλέσματα του ΣΕΒ και άλλων ενώσεων του εγχώριου κεφαλαίου για κρατική στήριξη στους «δυναμικούς κλάδους», στους κλάδους δηλαδή όπου η ελληνική αστική τάξη βλέπει μεγαλύτερα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» για τα κέρδη της, η Θ. Τζάκρη ανέφερε ότι σε πρώτη φάση το «Φόρουμ» θα εξετάσει τους κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής που πρέπει κατά προτεραιότητα να αποτελέσουν τη στόχευση της κυβερνητικής πολιτικής, την «εξωστρέφεια» των επιχειρήσεων, την ενέργειακαι τη στήριξη της λεγόμενης «μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας».
Κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στον κλάδο των «logistics», τον οποίο ιεραρχεί το εγχώριο κεφάλαιο στα πλαίσια της στρατηγικής του επιδίωξης να καταστήσει τη χώρα διαμετακομιστικό κόμβο, η υφυπουργός Οικονομίας ανακοίνωσε επίσης τη συγκρότηση του «Συμβουλίου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας», το οποίο, όπως ανέφερε, θα λειτουργήσει ως άτυπο γνωμοδοτικό και συμβουλευτικό όργανο στα υπουργεία Οικονομίας και Μεταφορών.
Με αυτόν τον τρόπο, σημείωσε, «θα μπορέσουμε όλοι μαζί να σχεδιάσουμε τη στρατηγική και τη δράση για την ανάπτυξη της εφοδιαστικής αλυσίδας, ενός κλάδου που στηρίζει όλους τους άλλους παραγωγικούς κλάδους, έχει μεγάλη συμβολή στο ΑΕΠ και μπορεί να αξιοποιήσει τη δυναμική της χώρας».
Στα ίδια πλαίσια, της κρατικής στήριξης στο εγχώριο κεφάλαιο, ανέφερε ακόμη ότι έχουν τεθεί σε διαβούλευση 13 νέα προγράμματα, στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανταγωνιστικότητα Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΕΑΕΚ).

Η Επιτροπή Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της καταγγέλλει στο λαό της περιοχής την καταδίκη των στελεχών της Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλου, Γραμματέα της ΤΕ Λακωνίας, και Δήμου Λεβεντάκη.
Οι δύο κομμουνιστές καταδικάστηκαν την Πέμπτη, στη Σπάρτη για «παράνομη αφισοκόλληση». Η κατηγορία αφορούσε τις προετοιμασίες για εκδήλωση που έγινε στην Αρεόπολη τον περασμένο Ιούλη, προς τιμήν του Σωτήρη Πετρούλα, ο οποίος δολοφονήθηκε σε διαδήλωση της ΕΔΑ στην Αθήνα τον Ιούλη του 1965.
Σε ανακοίνωσή της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ αναφέρει: «Η καταδίκη των δύο στελεχών του Κόμματος αποτελεί νέα κλιμάκωση της τρομοκρατίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να επικρατήσει σιγή ιχθύος ενόψει της νέας αντιλαϊκής επίθεσης που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Η ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης, η προσπάθεια περιορισμού της ελεύθερης διακίνησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας δεν θα περάσει!
Καλούμε το λαό της Πελοποννήσου να μη συμβιβαστεί με τον αυταρχικό κατήφορο (...) Να πιστέψει στη δύναμή του, οργανωμένα να αντεπιτεθεί ενάντια στο ζοφερό μέλλον που μας προετοιμάζουν».
Μπαράζ δικών σε βάρος κομμουνιστών και πρωτοπόρων συνδικαλιστών
Το ζήτημα είχε αναδείξει το ΚΚΕ και με Ερώτησή του στη Βουλή, στην οποία μάλιστα σημειωνόταν πως η εν λόγω δίωξη σε βάρος στελεχών του Κόμματος δεν είναι η μοναδική ούτε αποτελεί εξαίρεση.
Αντιθέτως, υπάρχει ένα μπαράζ δικών που εξελίσσονται αυτό το διάστημα στην περιοχή της Πελοποννήσου, σε βάρος πρωτοπόρων συνδικαλιστών του λαϊκού κινήματος.
Συγκεκριμένα:
-- Τη Δευτέρα 14 Δεκέμβρη, δικάζονται στο Άργος αγρότες αγωνιστές των μπλόκων.
-- Την Τετάρτη 16 Δεκέμβρη, δικάζονται στην Τρίπολη αγρότες και άλλοι εργαζόμενοι για κινητοποίηση στα διόδια της Νεστάνης.
-- Την Τρίτη 19 Γενάρη 2016, δικάζεται στο Ναύπλιο στέλεχος του Κόμματος για αναγραφή συνθημάτων.
Πολλές είναι, εξάλλου, και οι περιπτώσεις άσκησης ποινικών διώξεων, για τις οποίες δεν έχει οριστεί δικάσιμος.


Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μίλησε την Κυριακή το πρωί στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στην Αμαλιάδα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Μπελογιάννη.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας:
«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην Αμαλιάδα, σε αυτή την όμορφη πόλη της Ηλείας, στην πόλη που πριν από 100 χρόνια, γεννήθηκε ο Νίκος Μπελογιάννης.
Στην Αμαλιάδα, στην πόλη που έκανε και τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα ο κομμουνιστής ήρωας Μπελογιάννης, στην πόλη αυτή φύτεψε το γαρύφαλλο της υπέρτατης θυσίας του, που ανθίζει πάντα στο νου και την καρδιά όλων μας.
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του εκτελεσμένου Νίκου Μπελογιάννη, που μαζί με τους συντρόφους του, το Μπάτση, τον Αργυριάδη, τον Καλούμενο, πήρε τη θέση του δίπλα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης.
Τιμούμε τους κομμουνιστές, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος, άλλους αγωνιστές που συμπορεύτηκαν με το ΚΚΕ και έμειναν αλύγιστοι στις εξορίες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, στην παρανομία, στις τεράστιες δυσκολίες του ένοπλου αγώνα, τόσο στην περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης, όσο και στην πάλη του ΔΣΕ, την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα τον αιώνα που πέρασε.
Τιμούμε στο πρόσωπο των οικογενειών τους, των συγγενών και των φίλων τους, όλους τους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές του λαού μας, του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ.
Φίλες και φίλοι,
Η σημερινή εκδήλωση, όπως και όλες οι εκδηλώσεις που ξεδιπλώνονται σε όλη την Ελλάδα αυτή την πενταετία που διανύουμε, πενταετία αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Κόμματός μας, αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όσους και σήμερα, για να δικαιολογήσουν τον πλήρη συμβιβασμό τους με το σύστημα, αλλά και την επιλογή τους να δώσουν φιλί ζωής στο σύστημα που σαπίζει, εκτοξεύουν την άθλια συκοφαντία προς το ΚΚΕ, ότι δηλαδή το Κόμμα μας δε δέχεται να αναλάβει ευθύνες.
Βέβαια, αυτοί εννοούν να αναλάβει ευθύνες κυβερνητικής διαχείρισης και επιβολής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το ΚΚΕ -από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα- αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες που απορρέουν από την ιστορική του αποστολή, στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης και στην σύγκρουση με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Και αυτές οι ευθύνες, που πάνε χέρι - χέρι με τεράστιες θυσίες, δεν είναι μόνο ασύγκριτα μεγαλύτερες, αλλά είναι και αυτές που πραγματικά ανταποκρίνονται στο γνήσιο εργατικό λαϊκό συμφέρον.
Γιατί, για παράδειγμα, μεγάλες ευθύνες λέει, αναλαμβάνει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τον Τσίπρα. Αναλαμβάνει τις ευθύνες να "βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά", μας είπε ο πρωθυπουργός. Και γι' αυτό λέει, "θα παλέψουν, θα συγκρουστούν και θα ματώσουν"!
Θα ρωτήσουμε και ταυτόχρονα θα απαντήσουμε: Για ποιον, για ποια συμφέροντα;
Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της εξουσίας του θα παλέψουν και θα ματώσουν. Για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση, να ανακάμψει η κερδοφορία του.
Υπάρχει έστω ένας νόμος, ένα μέτρο που δεν ωφελείται το κεφάλαιο;
Ποιος ωφελήθηκε από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ποιος θα ωφεληθεί από τον προϋπολογισμό, από τη σφαγή στο Ασφαλιστικό, από τη φορολογία στους αγρότες;
Ποιος τελικά ωφελείται από τα πακέτα των προαπαιτούμενων και των μεταρρυθμίσεων, που τώρα δειλά - δειλά ομολογούν κι αυτοί, ότι αν δεν τους τις επέβαλαν, έπρεπε να τις εφαρμόσουν από μόνοι τους; 
Φίλες και φίλοι, 
Τις ευθύνες του απέναντι στην εργατική τάξη και στην υπόθεσή της ανέλαβε και ο Μπελογιάννης.
Σε όλα τα καθήκοντα που του ανέθεσε το Κόμμα μέχρι το τέλος της ζωής του, μέχρι τη στιγμή που αυτός και οι σύντροφοί του στάθηκαν όρθιοι μπροστά στο απόσπασμα.
Στο εκτελεστικό απόσπασμα που έστησαν οι δολοφόνοι του: Η κεφαλαιοκρατία της Ελλάδας, το Παλάτι, οι Αμερικάνοι, η κυβέρνηση του "κεντρώου" Πλαστήρα.
Τέτοιες ευθύνες ανέλαβε ο Μπελογιάννης και τις έφερε σε πέρας μέχρι το τέλος.
Έκανε το καθήκον του έως το τέλος. Ήξερε τι τον περίμενε, ήξερε ότι μπορούσε αν ήθελε να κερδίσει τη ζωή του, με μια δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ και των ιδεών του, αλλά έφτασε συνειδητά μέχρι την υπέρτατη θυσία.
Γιατί αγαπούσε την εργατική τάξη, το λαό, είχε ακλόνητη πίστη στο Κόμμα και στην πάλη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπως είπε και ο ίδιος στο στρατοδικείο:
"Για το σκοπό αυτό, αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας".
Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, όπως και χιλιάδες ακόμα αγωνιστές, δε γεννήθηκαν ούτε ηγέτες, ούτε ήρωες.
Δεν είχαν την επανάσταση στα γονίδιά τους.
Ήταν απλοί άνθρωποι που ανήκαν στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, τον αδούλωτο ελληνικό λαό.
Άλλοι από αυτούς ήταν αγράμματοι, μορφώθηκαν μέσα στις φυλακές και στις εξορίες.
Άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν καριέρες, άφησαν στην άκρη πτυχία, ακόμα και περιουσίες, δόθηκαν "ψυχή τε και σώματι" στην υπόθεση του λαού και της πάλης του για ένα καλύτερο μέλλον.
Έγιναν λαϊκοί ηγέτες, ανδρώθηκαν μέσα στο Κόμμα, απέκτησαν τέτοια χαρακτηριστικά, σε συνθήκες, άλλοτε λαϊκής ανάτασης, άλλοτε σε συνθήκες σκληρών ταξικών αγώνων, άλλοτε παρανομίας και χαμηλών ή ανύπαρκτων εκλογικών ποσοστών, άλλοτε σε συνθήκες που ο ίδιος ο λαός βγήκε μπροστά, διεκδικώντας να γίνει αυτός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. 
Μεγαλούργησαν, γιατί μεγαλουργούσε και ο ίδιος ο λαός κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Γι’ αυτό και ξεχώρισαν με τη στάση και τη θυσία τους, δε δίστασαν να προσφέρουν τη ζωή τους στο λαό, στους εκμεταλλευόμενους, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν τη ζωή και μάλιστα μια ζωή άνετη.
"Αντί να διαλέξω τη ζωή της καριέρας -και μπορούσα εύκολα να δημιουργήσω τέτοια- προτίμησα μια ζωή γεμάτη διωγμούς, στερήσεις, πόνους και δάκρυα", έγραφε στο στερνό του γράμμα ο ήρωας κομμουνιστής ηγέτης.
Ακριβώς από αυτήν την περιφρόνηση της ταπεινωτικής ευκολίας, της ρουτίνας, της συνεχούς πάλης με το καθημερινό, ακόμα και αυτές τις ίδιες τις ανθρώπινες ανάγκες, εμπνεύστηκαν οι αγωνιστές τη βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο, το ευτυχισμένο μέλλον του, τη λευτεριά της πατρίδας, τη λευτεριά του εργάτη και όλων των καταπιεσμένων.
Η πίστη στο Κόμμα και στη νίκη της εργατικής τάξης γέννησε τα αμέτρητα παραδείγματα επώνυμων και χιλιάδων ανώνυμων κομμουνιστών, αγωνιστών που με την πρωτοπόρα στάση ζωής τους, τη θυσία τους, ξεπέρασαν αυτό που μπορεί να φαντάζει ως ανθρωπίνως αδύνατο.
Η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης, οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην εξέλιξή της, η δύναμη του συλλογικού αγώνα, η πίστη και η αφοσίωση στην υπόθεση της επαναστατικής αλλαγής, στην υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, δημιούργησαν τέτοιους αγωνιστές, βγαλμένους μέσα από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης, της φτωχολογιάς, μέσα από τα σπλάχνα του λαού μας, του ΚΚΕ.
Γιατί, το ζήτημα δεν είναι αν θέλεις να ζήσεις καλύτερα, χωρίς θυσίες και κινδύνους. Αυτό είναι αυτονόητο για κάθε άνθρωπο και φυσικά για τους κομμουνιστές.
Το ζήτημα είναι μπροστά στις θυσίες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στους οποίους υποβάλλεται καθημερινά ο λαός μας και με υπαρκτό τον κίνδυνο αυτές οι θυσίες να γίνουν ακόμη μεγαλύτερες, αν συνυπολογίσουμε τις εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις, μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο ο λαός μας να επιλέγει τις θυσίες της ταξικής πάλης, να βάλει το λιθαράκι, που θα οδηγήσει τελικά στο ξέφωτο, στην οικοδόμηση μιας άλλης, νέας, ανώτερης κοινωνίας. 
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Είναι αλήθεια ότι σήμερα η ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής - λαϊκής συνείδησης, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που να γεννά φαινόμενα μαζικού λαϊκού ηρωισμού, είναι μια πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο δύσκολη διαδικασία από ό,τι στο παρελθόν.
Ως Κόμμα έχουμε καθήκον, σε ό,τι φυσικά εξαρτάται από εμάς, να το φέρουμε σε πέρας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι σήμερα δεν υπάρχει το σοσιαλιστικό σύστημα που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα και που ενέπνευσε γενιές και γενιές κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών.
Γιατί μπορεί το επαναστατικό εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα να γνώρισε ήττες σε μια σειρά χώρες, όπως και στην Ελλάδα μετά την ήττα του ΔΣΕ, όμως σε διεθνές επίπεδο ο σοσιαλισμός προχωρούσε, κέρδιζε έδαφος, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες που έγιναν στην πορεία οικοδόμησής του, τα οποία βέβαια αποδείχτηκαν καθοριστικά και οδήγησαν τελικά στην παλινόρθωση του καπιταλισμού. 
Και από το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός προχωρούσε, αντλούσαν σωματική, πνευματική, ηθική δύναμη αγωνιστές, κάτω και από τις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα βαραίνει στις πλάτες μας το ιστορικό αυτό πισωγύρισμα που μετατρέπεται σε ισχυρό όπλο στη φαρέτρα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις και εκφράζεται με το ερώτημα, που θέτει και καλοπροαίρετα λαϊκός κόσμος: "Πού υπάρχει σήμερα ο σοσιαλισμός; Και εκεί που υπήρχε, απέτυχε".
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η ζωή, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων βελτιώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ως αποτέλεσμα της ύπαρξης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σήμερα ό,τι κατακτήθηκε, ό,τι παραχωρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, παίρνεται πίσω.
Όμως σήμερα, οι εργαζόμενοι νιώθουν ότι συμμετέχοντας στον αγώνα, στην ταξική πάλη, δεν έχουν περισσότερα να χάσουν, παρά τις αλυσίδες τους και μόνο.
Και μάλιστα σε έναν αγώνα, που μπορεί να μη συνοδεύεται από άμεσα, νικηφόρα αποτελέσματα, εξαιτίας και της φάσης που βρίσκεται σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα και φυσικά του αρνητικού συσχετισμού δύναμης.
Όλα αυτά αποτελούν αντικειμενικές δυσκολίες που πρέπει να τις πάρουμε υπόψη μας ως ΚΚΕ στην καθημερινή μας δράση, όχι φυσικά για να συμβιβαστούμε με το σημερινό επίπεδο πολιτικής συνείδησης των εργατικών - λαϊκών μαζών, αλλά για να βελτιώσουμε τη δουλειά μας, να αναστηλώσουμε το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό στόχο.
Να εξηγήσουμε ότι αυτός ο στόχος παραμένει ρεαλιστικός και επίκαιρος όσο ποτέ, και ότι αξίζει κάθε θυσία για την επιτυχία του.
Σήμερα, λοιπόν, δεν αρκεί απλά και μόνο η χειροτέρευση, η επιδείνωση της ζωής του λαού για να οδηγήσει στη συμμετοχή στο κίνημα, δεν αρκεί απλά και μόνο η απογοήτευση από την κυβερνητική πολιτική των αστικών κομμάτων, που εμπιστεύεται κατά καιρούς ο λαός, για να τον οδηγήσει στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, να του δώσει κίνητρο για ξεσηκωμό.
Για να κερδηθεί έστω και ένας εργαζόμενος, ένας νέος άνθρωπος, ακόμη και για να συμμετέχει στο σωματείο ή στο σύλλογό του, στο μαζικό φορέα, στην απεργία, χρειάζεται υπομονετική δουλειά, πιο στέρεοι ιδεολογικοί και πολιτικοί δεσμοί που να δίνουν απαντήσεις στα ζητήματα του σοσιαλισμού και της ανατροπής του, που να εξηγούν πώς λειτουργεί κι αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία, πού οδηγεί ο καπιταλιστικός δρόμος εξέλιξης της κοινωνίας.
Να εξηγούν γιατί το αστικό κράτος κι οι θεσμοί του δεν είναι ένα ουδέτερο πεδίο, που μπορεί να λειτουργεί υπέρ ή κατά του λαού, ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση κάθε φορά, αλλά ο μηχανισμός που εξασφαλίζει την εξουσία των εκμεταλλευτών.
Αν δε γίνει αυτό, τότε η λαϊκή αγανάκτηση, ακόμη και αν έχει στην αρχή αγωνιστικά χαρακτηριστικά, είναι πολύ εύκολο να μετατρέπεται στην πορεία σε μοιρολατρία και ηττοπάθεια.
Να παγιδεύεται στις λογικές του μικρότερου κακού, να αναζητά μια καλύτερη κυβερνητική διαχείριση στο πλαίσιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να μετακινείται από αστικό σε αστικό κόμμα, πολύ περισσότερο να εγκλωβίζεται σε αντιδραστικές, φασιστικές αντιλήψεις και απόψεις.
Και αυτά τα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Σήμερα διανύουμε μια περίοδο που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εγκυμονεί πολύ σοβαρές εξελίξεις. Η εξέλιξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, η ασθμαίνουσα πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας στη χώρα μας και παγκόσμια, η όξυνση των ανταγωνισμών στο κυνήγι του κέρδους, σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, η πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, που είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, αποτελούν την εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, την περίοδο που διανύουμε και ιδιαίτερα στην περιοχή μας.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι σε τέτοιες περιόδους κρίσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων, αστάθειας του πολιτικού συστήματος, απότομης επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες γρήγορης αφύπνισης των λαϊκών μαζών, όχι φυσικά αυτόματα, αλλά και ως αποτέλεσμα της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, όλη την προηγούμενη περίοδο, όπου τα πράγματα δείχνουν να κινούνται αργά και βασανιστικά και όπου οι θυσίες και οι κόποι αυτής της πρωτοπορίας μπορούν να φαντάζουν και μάταιοι στα μάτια ορισμένων.
Σήμερα, λοιπόν, η καθημερινή δράση, ο καθημερινός αγώνας που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων του λαού μας, πρέπει να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, να κατευθύνεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Σε αυτό το δρόμο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και να καθυστερεί, να βάζει εμπόδια, να διεκδικεί βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Και αυτή τη δύναμη, δεν την έχει ακόμη δοκιμάσει ο λαός.
Πάνω απ' όλα, όμως, αυτή η συγκέντρωση δυνάμεων, η οικοδόμηση σήμερα μιας πλατιάς κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, μπορεί να αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα, ο οποίος, σε συνθήκες αποσταθεροποίησης της καπιταλιστικής εξουσίας -που φυσικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πού, σε ποια χώρα και πότε θα εκδηλωθεί, όμως είμαστε σίγουροι ότι θα εκδηλωθεί- μπορεί να ανατρέψει το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης και να οδηγήσει στο κέρδισμα της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας με την προοπτική του σοσιαλισμού, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Γιατί όπως είπε και ο Νίκος Μπελογιάννης: "Αντλείς απέραντες και ανεξάντλητες δυνάμεις από την πίστη στο Κόμμα και τη νίκη"».

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει:
«Την ώρα που η κυβέρνηση υλοποιεί με συνέπεια τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, προωθώντας με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ένα ακόμη πακέτο αντιλαϊκών μέτρων (περαιτέρω απελευθέρωση αγοράς ενέργειας, επιδείνωση των δανειοληπτών κόκκινων δανείων κ.α.), ο πρωθυπουργός σε ένα ακόμη ρεσιτάλ υποκρισίας μιλάει για κοινωνική ευαισθησία και προστασία των αδυνάμων.
Τέρμα πια στην κοροϊδία, ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, κλιμακώνοντας τον αγώνα του, ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα που τον οδηγούν στη χρεοκοπία για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου». 

Ρεσιτάλ υποκρισίας από τον πρωθυπουργό περί προστασίας και ευαισθησίας των κοινωνικά αδύναμων.
Μιλώντας το πρωί του Σαββάτου στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ προκλητικά ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του εγγυάται «την πολιτική σταθερότητα, την κοινωνική συνοχή εντός της χώρας, δίνοντας μάχες για να υπερασπιζόμαστε τους πιο αδύναμους, στα πλαίσια μιας συμφωνίας δύσκολης που έχει όμως προοπτική διεξόδου, και να κερδίζουμε και μάχες σημαντικές».
Οι ισχυρισμοί αυτοί, έρχονται λίγες ώρες πριν κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση -και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος- το τρίτο πακέτο των προαπαιτούμενων που σφαγιάζει τα δικαιώματα του λαού και της εργατικής τάξης καθώς μεταξύ άλλων προβλέπει την περαιτέρω απελευθέρωση της ενέργειας αλλά και την παράδοση στα «κοράκια» των «κόκκινων δανείων».
Επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας όσον αφορά και το ασφαλιστικό δηλώνοντας ότι δεν πληγούν οι συντάξεις την ώρα που τη μείωσή τους προβλέπει το τρίτο μνημόνιο που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, το ψήφισαν παραμονές του Δεκαπενταύγουστου.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, επανέλαβε την επικίνδυνη για - τον ελληνικό λαό και όχι μόνο - πρόθεσή του για περαιτέρω συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: «δεν πρόκειται να σταματήσουμε να εγγυόμαστε, μέσα από τις πρωτοβουλίες μας, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής, πολυδιάστατης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, να εγγυόμαστε τη διεθνή θέση της χώρας, όπως ακριβώς πράττουμε μέχρι σήμερα», διεκδικώντας ουσιαστικά αναβαθμισμένο ρόλο της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. 
Κατά τα λοιπά, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ως σημαντική επιτυχία την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - τρίτη κατά σειρά - που θα διασφαλίσει την «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών», προς όφελος των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Μιλώντας «για μάχη αναδιανομής» έκανε λόγο για ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας που σημαίνει ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους και «ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο», αποκρύπτοντας ότι αυτή η ανάπτυξη θα στηρίζεται πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Όσον αφορά το ρόλο του κόμματός του, επισήμανε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε το «πλήγμα που δέχτηκε το περασμένο καλοκαίρι» με την αποχώρηση στελεχών που κατείχαν και κυβερνητικές θέσεις, και υπογράμμισε ότι «πρέπει να αποκτήσει ρόλο συνυπευθυνότητας και οργανικής σύνδεσης με την Κυβέρνηση, (...) να παίξειπρωταγωνιστικό ρόλο και στη διαμόρφωση και την μετατόπιση των κοινωνικών συσχετισμών, (...) μέσα από τη συνεχή και αυτόνομη παρουσία του σε διάφορους χώρους», καλώντας ουσιαστικά στη συμβολή όλων ώστε να εξασφαλιστεί η συνενοχή και η συναίνεση του λαού στην ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική.

ΣΧΕΤΙΚΑ


Μόνιμες θα είναι οι θυσίες του λαού στο βωμό της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, τόνισε ο Νίκος Καραθανασόπουλος μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, μιλώντας στον «ΣΚΑΪ», το πρωί της Κυριακής. «Τα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν ημερομηνία λήξης», είπε χαρακτηριστικά.
Όπως είπε, το 3ο μνημόνιο προσθέτει νέα βάρη στα λαϊκά για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό σημείωσε ότι θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και οι συντάξεις θα πάρουν τη μορφή προνοιακού επιδόματος.
Επιπλέον, με αφορμή την παρέμβαση στην εκπομπή σχολικών καθαριστριών από την Θεσσαλονίκη που παραμένουν απλήρωτες, ο Νίκος Καραθανασόπουλος, στην αρχή της τοποθέτησής του, υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε τροπολογία του  ΚΚΕ για να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget