«Απεγκλωβισμός», «απαγκίστρωση», «όχι εναγκαλισμός» ή «πώς να κοροϊδεύεις το λαό»

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 12ης - 13ης Ιούλη και την τυπική οριστικοποίηση της συμφωνίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους εταίρους τους, που έφερε δύο νομοσχέδια με σειρά αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων και φέρνει σε λίγες μέρες το νέο, τρίτο βάρβαρο μνημόνιο, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στήνουν την κυβερνητική προπαγάνδα πάνω στην εξής βάση:

«Αυτή η συμφωνία μπορεί να δώσει ένα τέλος στην αβεβαιότητα, για το μέλλον τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρωζώνης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι αυτή η συμφωνία έχει "αγκάθια", πολιτικές που δεν αποτελούν επιλογή μας, που είμαστε αναγκασμένοι να υλοποιήσουμε και που αν δεν εργαστούμε σκληρά ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο αντίρροπων μέτρων σε αυτές τις πολιτικές - αντίρροπων μέτρων προστασίας των κοινωνικών κατηγοριών που βάλλονται από αυτές - τότε θα έχουμε αρνητικά αποτελέσματα». Λίγο πιο καθαρά το είχε πει ο πρωθυπουργός σε ραδιοφωνική συνέντευξη όταν ούτε λίγο ούτε πολύ είπε: «Ψηφίζουμε μνημόνιο και μετά παλεύουμε για να το ανατρέψουμε». Ενώ βασικό θέμα συζήτησης στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ήταν: «Πρέπει να εκπονήσουμε σχέδιο απεγκλωβισμού απ' τα μνημόνια μετά τη συμφωνία».

Υπάρχει κόσμος που προβληματίζεται ακούγοντας αυτή την προπαγάνδα. Παρά το γεγονός ότι η κοροϊδία «βγάζει μάτι». Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση επιχειρούν να εγκλωβίσουν το λαό στη λογική της αναμονής και της μη συμμετοχής του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ώστε να διεκδικήσει την ανατροπή όλων όσα υλοποιεί η συγκυβέρνηση με τα συνεταιράκια της στο κουαρτέτο (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ - ESM).

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται τέτοια επιχειρήματα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται δυνάμεις της Αριστεράς, εμπαίζουν αισχρά. Και είναι χρήσιμο να θυμίσουμε ότι η προηγούμενη φορά που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα άκουσαν τον περίφημο «απεγκλωβισμό» από το μνημόνιο ήταν πριν από τις εκλογές του Μάη του 2012 από τη ΔΗΜΑΡ και τον πρόεδρό της τότε,Φώτη Κουβέλη. Σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του τότε μιλούσε για «αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής στο πλαίσιο του απεγκλωβισμού από βασικές ρυθμίσεις και διατάξεις του μνημονίου», ενώ με αυτό το προπαγανδιστικό μότο απέσπασε ένα εκλογικό ποσοστό, τέτοιο που στη συνέχεια τής έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχει στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η συνέχεια γνωστή. Η ΔΗΜΑΡ ψήφισε μνημόνιο, ενώ πολλά από τα στελέχη της και τους τότε βουλευτές της σήμερα βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίζει και υπογράφει ως κυβέρνηση το τρίτο μνημόνιο.

Ενδιαφέρον, επίσης, έχουν και όσα έλεγε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πριν από τις εκλογές του 2012, γιατί και αυτό θυμίζει αρκετά από όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες. Σε συνέντευξή του, λοιπόν, το 2011 έλεγε: «Την επόμενη ημέρα των εκλογών θα πρέπει να διαχειριστούμε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, προκειμένου να βγάλουμε τη χώρα μια ώρα αρχύτερα από τον εναγκαλισμό του μνημονίου. Και ταυτόχρονα να πραγματοποιήσουμε όλες εκείνες τις μεγάλες δομικές τομές που απαιτούνται για να αλλάξουμε οριστικά το σημερινό ξεπερασμένο μοντέλο διακυβέρνησης. Και το σημερινό αναπτυξιακό μοντέλο που έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο...».

Η πολιτική ουσία αυτής της προπαγάνδας

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στο λαό «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι», δηλαδή πρώτα θα πάρουμε μέτρα που θα σε τσακίσουν και ύστερα θα κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις που θα σε ανακουφίσουν. Ολοι βεβαίως μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι περίφημες παρεμβάσεις, τα λεγόμενα αντισταθμιστικά μέτρα, δεν πρόκειται να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική. Απλώς θα πρόκειται για ανέξοδες για το σύστημα δράσεις, που θα έχουν στόχο να γίνει πιο εύπεπτη στο λαό η αντιλαϊκή επίθεση, να εξασφαλιστεί η εργατική - λαϊκή ανοχή. Δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση κάτι σαν το περίφημο «σχέδιο ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση», που στην πραγματικότητα είχε στόχο να αμβλύνει τις οξείες γωνίες της σκληρής πολιτικής λιτότητας, να μοιράσει τη φτώχεια, να φτιάξει ένα δίχτυ γι' αυτούς που βρίσκονται στην ακραία φτώχεια.

Αυτή είναι η μία πλευρά, η άλλη είναι ότι η κυβέρνηση συνδέει την προοπτική του «απεγκλωβισμού από το μνημόνιο», που θα ψηφίσει, με την καπιταλιστική ανάπτυξη, με την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Μόνο που αυτή θα έρθει μέσα σε συνθήκες άγριας αντιλαϊκής πολιτικής. Μέσα σε συνθήκες με μισθούς πείνας, συντάξεις φτώχειας, ανεργίας, με περικοπές σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία. Με απλά λόγια, για να έρθει αυτή η ανάπτυξη που θα βοηθήσει δήθεν στον «απεγκλωβισμό» από το μνημόνιο, ο λαός θα πρέπει να φτύσει αίμα. Και την ίδια στιγμή, θα κάνουν τους ανέργους, τους απολυμένους, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους να παρακαλάνε γι' αυτή την ανάκαμψη που θα τους τσακίζει. Επίσης, η κυβέρνηση κρύβει ότι όσα καπιταλιστικά κράτη στην Ευρώπη, ακόμα και οι ΗΠΑ, πέρασαν στη φάση της ανάκαμψης αυτή η φάση δεν συνοδεύτηκε ούτε με αποκατάσταση απωλειών ούτε με κατοχύρωση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ούτε καν η ανεργία μειώθηκε σημαντικά. Φανερώνοντας ότι στις σημερινές συνθήκες του καπιταλισμού, οι δυσκολίες της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η όξυνση του διεθνούς ανταγωνισμού, ο φόβος για μια νέα κρίση δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ελιγμών για το σύστημα.

Στόχος ο εγκλωβισμός του λαού

Η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ενισχύει τον εγκλωβισμό του λαού στα μνημόνια, ξεδιπλώνοντας μια μεθοδευμένη προσπάθεια, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να υλοποιήσει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, χωρίς όμως να τα χρεωθεί, χωρίς να πάθει αυτό που έπαθαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και το αστικό πολιτικό σύστημα, την αστική εξουσία, αυτό θα είναι σημαντικό στοίχημα. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και ως παραμύθι το σύνθημα του «σχεδίου σταδιακού απεγκλωβισμού απ' τα μνημόνια», μια νέα ψεύτικη υπόσχεση, μια νέα ψευδαίσθηση.

Οταν, λοιπόν, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου είναι μεν μια αναγκαστική διαδικασία, αλλά αναστρέψιμη στη συνέχεια, δεν λέει αλήθεια γιατί ένα προς ένα τα μέτρα που σήμερα νομοθετούνται είναι θεμελιώδεις ανατροπές με βάθος δεκαετιών μπροστά. Το λαό δεν θα τον σώσουν τα αντισταθμιστικά της κυβέρνησης ή τα υποτιθέμενα σχέδια απεγκλωβισμού, που στην πραγματικότητα θα τον εγκλωβίσουν σε νέες αυταπάτες. Χρειάζεται εργατικό - λαϊκό κίνημα ισχυρό, ικανό να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, άρα εργατικό - λαϊκό κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο αλλά και με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να εμποδίσει η κυβέρνηση εγκλωβίζοντας το λαό σε μια στάση αναμονής, ότι πράγματι ενώ ήδη θα εφαρμόζεται το μνημόνιο, στην πορεία αυτό θα ανατραπεί στην πράξη από τους ίδιους που το έχουν υπογράψει.

Οσα σχήματα και αυταπάτες επιχειρήσουν να στήσουν, όσες απόπειρες να εξαπατήσουν το λαό, δεν μπορούν να κρύψουν ότι στο σύνολό του ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει ενώσει τις δυνάμεις του στο κύριο, που είναι η με κάθε τρόπο ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, η οποία βεβαίως έχει ένα κεντρικό προαπαιτούμενο: Το τσάκισμα του λαού, την εκμηδένιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Για την εργατική τάξη ο μόνος δρόμος για τον πραγματικό απεγκλωβισμό από μνημόνια, αντιλαϊκά μέτρα, την ένταση της εκμετάλλευσης, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, τη μεγάλη ανεργία, είναι ο δρόμος της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Και γι' αυτό δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε αυτό το νέο ψέμα.