ΔΙΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Οξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ενδομονοπωλιακού ανταγωνισμού

Από διαμαρτυρία στη Χαβάη ενάντια στη Διειρηνική
 Συνεργασία στις 29/7/15
Η λεγόμενη Διειρηνική Συνεργασία (ή Εταιρική σχέση)TransPacific Partnership (TPP), ένα τεράστιο εγχείρημα διακρατικής εμποριικής κυρίως συνεργασίας στο έδαφος του καπιταλισμού επιβεβαιώνει αυτό που είναι δεδομένο στη φάση ανάπτυξης του συστήματος όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό, ότι η συνεργασία των κεφαλαιοκρατών πάει χέρι - χέρι με το σκληρό ανταγωνισμό. Αυτό φάνηκε και από την τελευταία συνάντηση υπουργών Εμπορίου και εμπειρογνωμόνων από χώρες που βρέχονται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιούλη στο θέρετρο Μάουι της Χαβάης (πολιτεία των ΗΠΑ από το 1959 με ειδικό καθεστώς) κάτω από άκρα μυστικότητα. Το πρακτικό αποτέλεσμα της συνάντησης μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από ερμηνείες που δίνονται από τους εκπροσώπους των διαφόρων πλευρών, αφού οι διαπραγματεύσεις είναι σκληρές και πολλά τα αντιτιθέμενα συμφέροντα.
Μια παλιά ...ιστορία
Ξεκινώντας όμως από την αρχή, η Διειρηνική Συνεργασία, είναι μια πρωτοβουλία που πρωτοξεκίνησε ως Διειρηνική Στρατηγική Οικονομική Συμφωνία Συνεργασίας (Trans-Pacific Strategic Economic Partnership Agreement) το 2005 με πρωτοβουλία των ΧιλήςΣιγκαπούρηςκαι Μπουρνέι κρατών που βρέχονται από τον Ειρηνικό, και το 2006 προσχώρησε και η Νέα Ζηλανδία. Στη συνέχεια το ενδιαφέρον ήταν ραγδαίο και από το 2008 εκφράστηκε το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ (ιδιαίτερη έμφαση έδωσε σε αυτό η πρώτη προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα) και ακολούθησαν η Αυστραλία, το Περού, το Βιετνάμ, η Μαλαισία, το Μεξικό, ο Καναδάς, ηΙαπωνία. Αυτές οι 12 χώρες είναι αυτές που εμπλέκονται στις άμεσες διαπραγματεύσεις, ενώ το ενδιαφέρον τους έχουν εκδηλώσει και άλλες 5 χώρες οι Κολομβία, Φιλιππίνες, Ταϋλάνδη, Ταϊβάν και Νότια Κορέα χωρίς να έχουν - τουλάχιστον επίσημα - αρχίσει διαπραγματεύσεις. Επίσης, από αναλυτές ιδιαίτερα των ΗΠΑ θεωρείται βέβαιο ότι το εγχείρημα θα θελήσουν να πλαισιώσουν μελλοντικά και δύο ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας, η Κίνα και η Ινδία (χώρα βέβαια που τυπικά δεν βρέχεται από τον Ειρηνικό).
Πάντως, το διακύβευμα και τα συμφέροντα που «παίζονται» είναι τεράστια αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για μια τεράστια περιοχή που αφορά το 1/3 του παγκόσμιου εμπορίου και μια τεράστια αγορά δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι για το αμερικάνικο κεφάλαιο η υπόθεση αυτή θεωρείται πολύ σημαντική και μοχλός για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη ραγδαία επιρροή των κινεζικών μονοπωλίων, αφού όλες οι προβλέψεις καταγράφουν ότι η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ τα επόμενα 15 χρόνια σε ό,τι αφορά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Επίσης, η αμερικανική προεδρία στη Διειρηνική Συνεργασία δίνει ισάξια σημασία με την αντίστοιχη συμφωνία ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, τη λεγόμενη Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership) που είναι επίσης γνωστό και ως «οικονομικό ΝΑΤΟ», οι διαπραγματεύσεις για το οποίο διαρκούν πάνω από 10 χρόνια και είναι σκληρότατες.
Και για τις δύο συμφωνίες αυτά που προβάλλονται ως σημεία τριβής, είναι το κανονιστικό νομικό πλαίσιο, το ζήτημα των δασμών, των νομοθεσιών που ορίζουν τα εργασιακά, τις περιβαλλοντικές νόρμες, τη φορολογία, τις επενδύσεις. Φυσικά, όλα αυτά είναι πολύ υπαρκτά και πραγματικά ζητήματα του σκληρού παζαριού που γίνεται, όμως η πραγματική αιτία των διαφορετικών προσεγγίσεων είναι τα επιμέρους συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης, του κάθε μονοπωλίου, του κάθε κλάδου. Σε αυτήν την προσπάθεια του κάθε επιμέρους κεφαλαίου να θωρακίσει τα συμφέροντά του προκύπτουν οι δυσκολίες. Βασική επιδίωξη της ακόμα πρώτης ιμπεριαλιστικής δύναμης στο κόσμο, των ΗΠΑ, είναι το πώς θα αντιμετωπιστούν οι βασικοί ανταγωνιστές της, η Κίνα, Ρωσία και οι διακρατικές ενώσεις που αυτές δημιουργούν όπως οι ΒRICS (μαζί με τη Βραζιλία, Ινδία και Νότια Αφρική). Οι κινήσεις αυτές για όλο και μεγαλύτερες ενώσεις πηγάζουν από τις ανάγκες του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, μεγέθυνσης των πολυεθνικών, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Είναι επίσης και μέσα έστω το κάθε κεφάλαιο να βρει νέα πεδία δράσης για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση.
Ταυτόχρονα, τα διάφορα που λέγονται στις ΗΠΑ και τις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες της Διειρηνικής Συνεργασίας, από τα κυρίαρχα τμήματα του κεφαλαίου (υπάρχουν και κάποια που αντιτίθενται γιατί εκτιμούν ότι θα βγουν χαμένα) ότι «θα ανοίξουν οι δουλειές, θα ωφεληθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσει και θα ωφεληθούν οι εργάτες» δεν πρέπει να παραπλανούν. Αυτό που θέλουν οι καπιταλιστές είναι μεγιστοποίηση των κερδών τους με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης και χτύπημα των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των εργαζομένων σε Ασφαλιστικό, Συλλογικές Συμβάσεις, πλήρη έλεγχο από τα μονοπώλια του τομέα της Υγείας, της Παιδείας, της διατροφικής αλυσίδας και ταυτόχρονα εκμετάλλευση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων κατά πως τα βολεύει.
Στη Χαβάη οι διαπραγματεύσεις φάνηκαν βαλτωμένες
Από τα δημοσιεύματα που υπήρξαν μετά την συνάντηση στη Χαβάη των υπουργών των 12 χωρών και τα όσα φάνηκαν από τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, που αυτή την βδομάδα έκανε περιοδεία σε χώρες που είναι στη διαπραγμάτευση όπως Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Βιετνάμ φάνηκαν σημάδια αδιεξόδου.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία στον Τύπο, τα σημεία που επικεντρώθηκαν οι αντιπαραθέσεις ήταν στην απροθυμία των ΗΠΑ να ανοίξουν την προστατευμένη αγορά ζάχαρης όπως ήθελε η Αυστραλία, την απροθυμία του Καναδά να ανοίξει την αγορά του στα κτηνοτροφικά στη Νέα Ζηλανδία, την ανησυχία του Μεξικού για άρση δασμών στα ιαπωνικά αυτοκίνητα, τα ζητήματα της κατοχύρωσης δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας. Σκιές στις διαπραγματεύσεις έριξαν και οι αποκαλύψεις ότι η Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) παρακολουθούσε Ιάπωνες αξιωματούχους (μια πρακτική βεβαίως που είναι διαδεδομένη ανάμεσα σε συνεργάτες και ανταγωνιστές και βεβαίως δεν αποτελεί καμία έκπληξη). Επικρίσεις, επίσης, υπάρχουν για τις σχέσεις των ...δημοκρατικών ΗΠΑ με κυβερνήσεις που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, στις οποίες κατατάσσονται π.χ. η Μαλαισία, το Μπρουνέι, το Βιετνάμ κ.λπ.
Προσπάθειες ...αναθέρμανσης
Στο πλαίσιο των προσπαθειών των ΗΠΑ, να ξεπεραστούν οι «δυσκολίες» για τη σύναψη συμφωνίας στο πλαίσιο της Διειρηνικής Συνεργασίας εντάσσονται και οι επισκέψεις του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, στη Μαλαισία, στη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ αυτήν τη βδομάδα. Μιλώντας ο Κέρι σε Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, σημείωσε ότι η χώρα του (δηλαδή τα μονοπώλιά της) έχει σοβαρό ενδιαφέρον για την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Είπε χαρακτηριστικά: «Εχουμε σημειώσει πρόοδο, καλή πρόοδο, στις διαπραγματεύσεις μας απέναντι σε μια από τις πιο σημαντικές εμπορικές συμφωνίες στην ιστορία. Καμία χώρα δεν μπορεί να αναμένει η οικονομία της να αναπτύσσεται απλά αγοράζοντας και πουλώντας στους δικούς της ανθρώπους. Είναι απλό, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Αψηφά το νόμο της οικονομίας. Το εμπόριο είναι ένας δημιουργός θέσεων εργασίας και δημιουργός ευημερίας». Με διάφορα ιδεολογήματα που καμία σχέση δεν έχουν με την καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργάτες στο σύστημα που υπερασπίζεται και ο Κέρι, προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει υπέρ της συμφωνίας. Είπε σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας: «Κάθε συμμετέχων θα πρέπει να συμμορφώνεται με τις βασικές διεθνείς εργασιακές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές, θα πρέπει να απέχει από λογικές χρησιμοποίησης ανήλικων εργαζομένων, ανασφάλιστων θέσεων εργασίας». Αλλά στη συνέχεια πέρασε στο «ζουμί»: «Κάθε συμμετέχουσα θα πρέπει να εξασφαλίζει τον ανταγωνισμό των κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων, την καταπολέμηση της διαφθοράς και τη διασφάλιση ελεύθερων και ανοικτών ψηφιακών συναλλαγών και την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας». Δηλαδή, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού αυτό σημαίνει θωράκιση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων.
Ο Κέρι και στο Βιετνάμ που επισκέφτηκε χτες με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων της εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι σε αυτήν τη χώρα διευρύνεται η λεγόμενη «ελεύθερη αγορά», βρήκε επίσης την ευκαιρία να προτάξει το «κοινό συμφέρον», κάνοντας βεβαίως παράπονα για τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Επίσης, προσφέρθηκε να βοηθήσει το Βιετνάμ, με την πώληση οπλικών συστημάτων για να «αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στη Νότια Κινεζική Θάλασσα», μια σαφή αναφορά στη στάση της Κίνας στην περιοχή.

Αν κάτι επιβεβαιώνουν αυτές οι εξελίξεις είναι ότι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια και τα καπιταλιστικά κράτη θα οξυνθεί, ενώ ο λεγόμενος «πολυπολικός» κόσμος, που κάποιες δυνάμεις και στο εργατικό κίνημα θεωρούν ...πρόοδο, δεν είναι παρά η έκφραση αυτής της διαπάλης, που μπορεί να πάρει και μορφή ένοπλης αντιπαράθεσης και πιο γενικευμένου πολέμου, που θα οδηγήσει τους εργαζόμενους να γίνουν «κρέας» στα κανόνια των εκμεταλλευτών τους.
Ετικέτες

Δημοσίευση σχολίου

[blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget