ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ - ΔΝΤ

Την ίδια ώρα που ετοιμάζεται να φέρει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα,
 η συγκυβέρνηση «καθαρογράφει» μαζί με τους «εταίρους»
 τις κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής των επόμενων χρόνων

«Τρέχουν» τα αντιλαϊκά παζάρια, «καθαρογράφεται» το νέο μνημόνιο

Προς ψήφιση νέα αντιλαϊκά μέτρα τις αμέσως επόμενες μέρες, είτε με ολοκλήρωση της αντιλαϊκής συμφωνίας, είτε με νέο δάνειο - «γέφυρα»

Με αλλεπάλληλες επαφές και διαβουλεύσεις σε όλα τα επίπεδα συνεχίζονται τα αντιλαϊκά παζάρια μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των εκπροσώπων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ - ΕΚΤ - ESM - ΔΝΤ) για την τελική διαμόρφωση του νέου μνημονίου. Στόχος της συγκυβέρνησης, με βάση και τα ζητούμενα του εγχώριου κεφαλαίου, είναι να ολοκληρωθεί «έγκαιρα» η νέα αντιλαϊκή συμφωνία, να εγκριθεί από τη Βουλή έως τις 18 Αυγούστου και να συνοδεύεται από την εκταμίευση μιας μεγάλης πρώτης δόσης από το νέο δάνειο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).

«Προχωράμε κανονικά στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, από την πλευρά μας είμαστε σχεδόν έτοιμοι για συμφωνία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, μετά τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, προχτές, Παρασκευή, διαβεβαιώνοντας ότι, προκειμένου να πετύχει τους παραπάνω στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, η συγκυβέρνηση είναι έτοιμη να προωθήσει άμεσα ένα μεγάλο κομμάτι από τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει ήδη συμφωνήσει και υπογράψει με τους «εταίρους» της, έστω και αν θα προτιμούσε ένα πιο... «εύπεπτο» χρονοδιάγραμμα, προκειμένου να διασφαλίζει τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή στην αντιλαϊκή της πολιτική.

Σενάρια εξίσου αντιλαϊκά

Σε αυτό το πλαίσιο, όπως επιβεβαιώνει και η Κομισιόν, το προσχέδιο του μνημονίου ξεκίνησε να γράφεται μέσα στη βδομάδα. Ωστόσο, καθώς τα παζάρια για το νέο μνημόνιο είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις συνολικότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για την πορεία της Ευρωζώνης και ενώ στο τραπέζι μπαίνουν ζητήματα γύρω από τα οποία εκδηλώνονται έντονοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί (ιδιωτικοποιήσεις, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών κ.ά.), το ενδεχόμενο οι διαπραγματεύσεις για το νέο μνημόνιο να μην ολοκληρωθούν έως τις 20 Αυγούστου παραμένει ανοιχτό. Σε αυτήν την περίπτωση επικρατέστερο σενάριο είναι να δοθεί ένανέο δάνειο - «γέφυρα», ύψους 5 - 6 δισ. ευρώ, πιθανότατα και πάλι από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητας (EFSM), το οποίο με τη σειρά του προφανώς και θα συνοδεύεται από νέα προαπαιτούμενα.

Ενδεικτικές των αντιθέσεων είναι οι διαφορετικές τοποθετήσεις Ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων τις τελευταίες μέρες: Σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου, ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρ. Ολάντ, στη συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα στην Αίγυπτο την Πέμπτη συμφώνησε ότι «οι διαπραγματεύσεις πρέπει και μπορούν να ολοκληρωθούν αμέσως μετά τις 15 Αυγούστου», ενώ σε συνέντευξή του ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, εξέφρασε μεν την πεποίθησή του ότι η συμφωνία για το νέο μνημόνιο μπορεί να επιτευχθεί μέχρι τις 20/8, κράτησε όμως ανοιχτό και το ενδεχόμενο ενός νέου δανείου - «γέφυρας». Αντίθετα, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Sueddeutsche Zeitung», αξιωματούχοι του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών φέρεται να υποστηρίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν «εγκαίρως» και να αναφέρουν ότι «ένα πρόγραμμα που θα πρέπει να κρατήσει για τρία χρόνια και να προσφέρει περισσότερα από 80 δισ. ευρώ πρέπει να έχει στέρεη βάση. Ενα νέο δάνειο - "γέφυρα" είναι καλύτερη λύση από μια μισοτελειωμένη συμφωνία»...

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, σε ό,τι αφορά το λαό, είτε ως πρώτο μέρος του νέου μνημονίου αν αυτό «κλειδώσει» έως τις 18 Αυγούστου, είτε ως «προαπαιτούμενα» ενός νέου δανείου - «γέφυρας», το βέβαιο είναι ότι μέσα στις επόμενες μέρες έρχονται προς ψήφιση νέα αντιλαϊκά μέτρα, την ίδια ώρα που «καθαρογράφονται» οι κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί τα επόμενα χρόνια.

Με κυβερνητικές πηγές να διαβεβαιώνουν ότι ήδη γράφονται τα νομοθετικά κείμενα με τα νέα μέτρα που θα έρθουν άμεσα στη Βουλή, όποιο από τα δύο αντιλαϊκά σενάρια και αν «περπατήσει» τελικά, είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση έχει πλέον έτοιμη μια μεγάλη δεξαμενή αντιλαϊκών μέτρων που έχει ήδη συμφωνήσει με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς στο πλαίσιο των παζαριών για το νέο μνημόνιο. Το ποια από αυτά τα μέτρα τελικά θα δρομολογηθούν άμεσα και ποια θα πάνε λίγο πιο πίσω, εξαρτάται από το αν θα ολοκληρωθούν «εγκαίρως» τα παζάρια για το νέο μνημόνιο και, σε αυτήν την περίπτωση, από το ποιο θα είναι το ύψος της πρώτης εκταμίευσης από το νέο δάνειο, ή αν θα δοθεί μόνο ένα νέο δάνειο - «γέφυρα» για την κάλυψη των άμεσων «χρηματοδοτικών αναγκών», όπως η αποπληρωμή ομολόγων 3,2 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ στις 20/8.

Για το λαό, βέβαια, σημασία έχει το γεγονός ότι εντείνεται η επίθεση σε βάρος του και όχι το αν αυτό ή το άλλο αντιλαϊκό μέτρο πάει, σε συμφωνία πάντα με τους «εταίρους», δύο ή τρεις μήνες πίσω. Πολύ περισσότερο, που η «εμπροσθοβαρής ροή των χρηματοδοτικών πιστώσεων», την οποία διεκδικεί, όπως λέει, η κυβέρνηση, είναι προφανές ότι - στο βαθμό που θα την πετύχει - θα συνοδεύεται και από αντίστοιχη... «εμπροσθοβαρή ροή» των αντιλαϊκών μέτρων!

«Κατευθυντήρια πυξίδα» οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης

Επιπλέον, αυτό που δεν αλλάζει, ανεξαρτήτως του αντιλαϊκού χρονοδιαγράμματος, είναι ο ταξικός χαρακτήρας και του νέου μνημονίου, όπως και οι βαθιά αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει ήδη αναλάβει στο πλαίσιό του η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

«Οι επιχειρήσεις χρειάζονται ένα σταθερό κανονιστικό περιβάλλον. Οι επενδυτές χρειάζονται νομική ασφάλεια.Οι μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του προγράμματος δίνουν απαντήσεις σε όλες αυτές τις προκλήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά, σε συνέντευξή του στο «Εθνος», ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, ενώ επιβεβαιώνοντας ότι το νέο μνημόνιο φέρει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του Αλ. Τσίπρα και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπογράμμισε ότι «το κείμενο του ανακοινωθέντος της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης και ο κατάλογος των μεταρρυθμίσεων που υπέβαλαν οι ελληνικές αρχές στις 9 Ιουλίου είναι η κατευθυντήρια πυξίδα μας»...

Σε αυτό το πλαίσιο, «κατευθυντήρια πυξίδα» της αντιλαϊκής πολιτικής είναι, μεταξύ άλλων, οι δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης, για πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ έως το 2019, σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 για όλους έως το 2022, αύξηση του «πέναλτι» για «πρόωρες» συνταξιοδοτήσεις κατά 10% το χρόνο, εφαρμογή της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» στις επικουρικές συντάξεις ή «ισοδύναμου» μέτρου, «αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό» των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και των ομαδικών απολύσεων, σύμφωνα με τις περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ (βλ. αναλυτικότερα στη σελ. 7), απογείωση της φορολογίας των αγροτών στο 26%, κατάργηση του μειωμένου συντελεστή στο αγροτικό πετρέλαιο, κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων (βλ. περισσότερα στη σελ. 6), «φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων» με βάση όλες τις αντιλαϊκές συστάσεις που περιλαμβάνονται στις «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ κ.ά.

Πολύ περισσότερο, βάσει της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για «σημαντική ενίσχυση» των αντιλαϊκών της προτάσεων στη βάση της «σοβαρής επιδείνωσης της οικονομικής και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος». Το σχετικό έδαφος, μάλιστα, προετοίμασε από την περασμένη Κυριακή και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης («Real News»), αναφέροντας ότι «η ύφεση, χωρίς τα όποια αντισταθμιστικά μέτρα, μπορεί να φτάσει αθροιστικά το 4% - 5%»...

Η ίδια η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα από το αν τις αμέσως επόμενες μέρες ο λαός έρθει αντιμέτωπος με τη συνολική αντιλαϊκή συμφωνία και την «πρώτη δόση» των αντιλαϊκών της μέτρων ή αν μπροστά του βρει τα νέα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» για ένα νέο δάνειο - «γέφυρα», επιβεβαιώνει ότι αυτό που προέχει είναι η οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, η οργάνωση της αντίστασης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, ενάντια στη συγκυβέρνηση, στις δυνάμεις της αστικής διαχείρισης και το «κουαρτέτο», που κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, αλλά και συνολικότερα ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στα μνημόνια, στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής: Ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του και τις λυκοσυμμαχίες του.