ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΑΣΙΑΣ - ΑΦΡΙΚΗΣ Διευρύνονται οι συμμετοχές στους παγκόσμιους ανταγωνισμούς για το τσάκισμα των λαών

«Εκείνοι που επιμένουν ότι τα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας είναι προσκολλημένοι σε παρωχημένες ιδέες...
Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να οικοδομήσουμε μια νέα διεθνή οικονομική τάξη πραγμάτων, που θα είναι ανοιχτή σε νέες αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις...
Η (σημερινή) συνάντηση μπορεί να γίνεται σε έναν αλλαγμένο κόσμο αλλά παραμένει η ανάγκη για κοινή στάση απέναντι στην κυριαρχία μιας ορισμένης ομάδας χωρών για να αποφευχθούν άδικες και παγκόσμιες ανισορροπίες...».
* * *
Τα παραπάνω αποσπάσματα από την εισηγητική παρέμβαση που έκανε ο πρόεδρος της Ινδονησίας Τζόκο Γουιντόντο στη Σύνοδο Ηγετών που έγινε στο πλαίσιο της Επετειακής Συνδιάσκεψης Ασίας -
Αφρικής (Conmemorative Asia Africa Conference) είναι χαρακτηριστικά. Εξήντα χρόνια μετά τη (πρώτη του είδους) συνάντηση που είχαν αρχηγοί αφρικανικών και ασιατικών χωρών τον Απρίλη του 1955 στην πόλη Μπαντούνγκ της Ινδονησίας, η φετινή επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητα με την οποία οι ανερχόμενες αστικές τάξεις των αναδυόμενων δυνάμεων διεκδικούν μερίδιο στο μοίρασμα αγορών, πρώτων υλών, στην εκμετάλλευση των εργατών, γενικά το τσάκισμα των λαών.
Τα δεδομένα έχουν αλλάξει αρκετά, σε σχέση με τη συνάντηση του 1955. Σύμφωνα με εκτιμήσεις που δημοσιεύτηκαν σε ειδησιογραφικά πρακτορεία όπως το κινεζικό «Σινχουά», σήμερα, οι χώρες των δύο ηπείρων έφτασαν πέρυσι να παράγουν το 37,5% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής, έχοντας αυξηθεί 47 φορές σε σχέση με τη δεκαετία του 1970. Ο πληθυσμός τους ξεπερνά κατά πολύ το 50% του πλανήτη. Το πιο σημαντικό είναι ότι στην ασιατική και την αφρικανική γη εντοπίζονται πλέον μερικές από τις πιο σημαντικές ανερχόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα (σε οικονομική, γεωπολιτική και στρατιωτική ισχύ) όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, αλλά και η Νότια Αφρική, η Νιγηρία, η Αίγυπτος. Δυνάμεις που ανασκουμπώνονται, για να «αξιοποιήσουν» σε περιφερειακό αλλά και διεθνές επίπεδο τις ανακατατάξεις που γεννά η παρατεταμένη και βαθιά καπιταλιστική κρίση, αλλά και τους υψηλούς (σχετικά) ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα μεγάλα περιθώρια συγκέντρωσης κεφαλαίου, το πολυάριθμο και νεαρό εργατικό δυναμικό, τον τεράστιο και σε μεγάλο μέρος ανεκμετάλλευτο φυσικό πλούτο που έχουν να «επιδείξουν».
Κρίσιμος ο «ρόλος» του Ινδικού Ωκεανού και της «θαλάσσιας συνεργασίας»
Στις εργασίες εγκρίθηκαν τρία ντοκουμέντα: Το «Μήνυμα του Μπαντούνγκ», η «Διακήρυξη για την Παλαιστίνη» αλλά και η «Διακήρυξη για την αναζωογόνηση της «Νέας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης Ασίας Αφρικής» («New Asian African Strategic Partnership» - ΝΑΑSP). Σύμφωνα με ρεπορτάζ ασιατικών ΜΜΕ, σε αυτά διατυπώνεται απογοήτευση, επειδή οι οικονομικές σχέσεις των δύο περιοχών δεν έχουν εξαντλήσει «τη δυναμική τους».
Η προσπάθεια «αναζωογόνησης» της ΝΑΑSP, που είχε υπογραφεί το 2005, αποτυπώνει ότι τα ανερχόμενα μονοπώλια των δύο περιοχών επενδύουν σημαντικά στην ενίσχυση της δράσης τους στις ασιατικές και αφρικανικές αγορές, αναζητούν τρόπους να «αντιμετωπίσουν» την παρουσία των πολυεθνικών κολοσσών της Δύσης.
Δεν είναι τυχαία η επισήμανση που έκανε ο Πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε, υπογραμμίζοντας ότι οι ασιατικές και αφρικανικές χώρες δεν πρέπει να αρκούνται πια «σε ρόλο εξαγωγών πρωτογενών προϊόντων και εισαγωγών τελικών προϊόντων».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ινδονήσιος υπουργός Θαλάσσιων Υποθέσεων Ιντρογιόνο Σουσίλο - μιλώντας στην Επιχειρηματική Συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης - επισήμανε ότι η χώρα του ενθαρρύνει τησυνεργασία για «τη διαχείριση θαλάσσιων προϊόντων», «όχι μόνο πρώτων υλών αλλά και μεταποιημένων υλικών, ώστε να υπάρχει προστιθέμενη αξία για τις χώρες (μας)».
Κύριοι κλάδοι στους οποίους θα κατευθυνθούν οι επενδύσεις είναι πρώτα από όλα αυτοί των Υποδομών και της Ενέργειας, που αντικειμενικά καλούνται να παίξουν κρίσιμο ρόλο για την ενίσχυση της βιομηχανίας, την ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την αντιμετώπιση «καθυστερήσεων» και ελλείψεων που μέχρι σήμερα αποθάρρυναν αρκετές επενδύσεις (π.χ. εξαιτίας απουσίας σύγχρονων μεταφορικών δικτύων). Γι' αυτό, άλλωστε, και η ατζέντα της Συνδιάσκεψης περιείχε ειδική συνάντηση με θέμα την ανάπτυξη «Εξυπνων Πόλεων», όπως βαφτίζονται μικρότερα ή μεγαλύτερα αστικά και βιομηχανικά κέντρα όπου παρέχονται σχεδιασμένα μια σειρά κίνητρα για τις επιχειρήσεις: Φτηνότερη ενέργεια, λιμάνια και αεροδρόμια, πιο «ευέλικτη» εργατική νομοθεσία, σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα κ.ά.
Με δεδομένους και τους άξονες που έθετε η NAASP το 2005, επενδύσεις αναμένονται και στους τομείς της «διατροφικής ασφάλειας» και του Τουρισμού. Κρίσιμο εργαλείο για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων θα έχει η νεοσύστατη Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών (στην οποία άλλοι αναφέρθηκαν ρητά άλλοι έμμεσα), στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε η Κίνα (ενώ και η Ινδονησία διεκδικεί κεντρικό ρόλο).
Στις συζητήσεις αναγνωρίστηκε «ο κεντρικός ρόλος που έχει ο θαλάσσιος τομέας και η στρατηγική σημασία του Ινδικού Ωκεανού στη μεταφορά της οικονομικής ανάπτυξης σε Ασία και Αφρική» (όπως διατύπωσε και πάλι ο Μουγκάμπε, συμμετέχοντας στο προεδρείο της Συνάντησης), προαναγγέλλοντας όξυνση των ανταγωνισμών που αναπτύσσονται κατά μήκος των αντίστοιχων διαδρομών.
Από όλα αυτά είναι σίγουρο ότι η Κίνα προσδοκά να εξασφαλίσει σημαντική ώθηση για τα ιδιαίτερα σχέδιά της, με κύριο τους «Δρόμους του Μεταξιού» που φιλοδοξεί να ενώσουν Δύση και Ανατολή, εξασφαλίζοντας συν τοις άλλοις ένα καλό «πόστο» σε περιοχές με κρίσιμη γεωστρατηγική θέση στο χάρτη (όπως οι πύλες από και προς την ενεργειακά πλούσια Μέση Ανατολή). Οι εξελίξεις θα αλληλεπιδράσουν με τους συσχετισμούς δύναμης όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά και σε άλλους, αφού, για παράδειγμα, η κινεζική «παρουσία» σε κρίσιμα λιμάνια παρέχει στο Πεκίνο και στρατιωτικά πλεονεκτήματα.
Την ίδια στιγμή, φάνηκε ότι «ψήνονται» διάφορες συμμαχίες, στο έδαφος των ήδη υπαρκτών αντιθέσεων. Για παράδειγμα, στο περιθώριο των συναντήσεων, η Ινδονησία συμφώνησε με την Ιαπωνία στην καθιέρωση ενός Θαλάσσιου Φόρουμ που θα αφορά και την ενίσχυση της «επενδυτικής συνεργασίας με εξαγωγικό προσανατολισμό», σύμφωνα με την ινδονησιακή κυβέρνηση.
Φυσικά, τα σχέδια που καταρτίζονται δεν θα προχωρήσουν χωρίς απρόοπτα και δυσκολίες. Πίσω από τα ευχολόγια για «κοινή» και «ενωμένη δράση» κρύβονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα και σχέδια που κάθε πλευρά διεκδικεί. Με δεδομένη την απληστία των μονοπωλίων που νιώθουν τη δύναμή τους να μεγαλώνει αλλά και την αγριότητα που αντικειμενικά χαρακτηρίζει όλες τις αναμετρήσεις μεταξύ περισσότερο ή λιγότερο ισχυρών πολυεθνικών, είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα ξετυλιχτούν νέα, επικίνδυνα παζάρια για τους λαούς και των δύο περιοχών.
Πολλά τα «κέντρα» παγίδευσης των λαών
Η Ινδονησία διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στο μουσουλμανικό κόσμο
Στο περιθώριο της Συνδιάσκεψης έγινε, μεταξύ άλλων, ανεπίσημη συνάντηση χωρών - μελών τουΟργανισμού για την Ισλαμική Συνεργασία (Organization of the Islamic Cooperation). Σύμφωνα με την ινδονησιακή προεδρία, στη συνάντηση επισημάνθηκε ότι ο μουσουλμανικός κόσμος αντιμετωπίζει σήμερα «τρεις βασικές προκλήσεις, το Παλαιστινιακό, την τρομοκρατία όπως και τις εξωτερικές και εσωτερικές συγκρούσεις». Ακόμα, «συμφωνήθηκε η δημιουργία μιας Ομάδας Εργασίας / Επαφής για να αναπτυχθεί πλαίσιο επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων». Στη σχετική ανακοίνωση, επισημαίνεται ακόμα πως εκφράστηκε «η υψηλή προσδοκία για την Ινδονησία να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο μουσουλμανικός κόσμος». Αξίζει να μην ξεχνάμε ότι η Ινδονησία των 252 και πάνω εκατομμυρίων κατοίκων αποτελεί την πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα με το πάνω από το 87% του πληθυσμού να είναι μουσουλμάνοι.
Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στις συμφωνίες της Συνάντησης υπάρχει και μία ειδικά για την Παλαιστίνη. Οι «ισορροπίες» στη Μέση Ανατολή και το πώς θα «λυθεί» το Παλαιστινιακό ζήτημα συνδέονται με τις επιδιώξεις μιας σειράς μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, στις οποίες πολλοί «παίζουν» το χαρτί της υπεράσπισης των μουσουλμάνων για να κρύψουν τα δικά τους αντιλαϊκά σχέδια.
Είναι φανερό ότι η Ινδονησία (μέλος του «G20» και μια από τις πιο ισχυρές ανερχόμενες δυνάμεις) διεκδικεί ενεργότερο «ρόλο» στις διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, αξιοποιώντας και τους δεσμούς που έχει με τη μουσουλμανική κοινότητα.
Μάλιστα, στην εισηγητική ομιλία που έκανε στη Σύνοδο Ηγετών ο Γουιντόντο έκανε κριτική στη «δράση» του ΟΗΕ και κάνοντας λόγο για προβλήματα που «κοιτούν αβοήθητα» ζήτησε να προχωρήσει η «μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών». Τα σχόλια που έγιναν στα ασιατικά ΜΜΕ για την παραπάνω αναφορά συμπλήρωναν πως η Ινδονησία έχει διαβεβαιώσει ότι θα συνεχίσει να αυξάνει τις στρατιωτικές της δαπάνες. Συμπλήρωναν ακόμα ότι με δεδομένο πως το 87% των δυνάμεων που συμμετέχουν στις «ειρηνευτικές αποστολές» του ΟΗΕ προέρχεται από την Ασία και την Αφρική, το επόμενο διάστημα θα εκφραστεί πιο καθαρά η «εμπλοκή» τους και σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ετικέτες

Δημοσίευση σχολίου

[blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget