Συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και το δημοσιογράφο Τ. Παππά παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ τουΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Η συνέντευξη έχει ως εξής:
- Γιατί κατά τη γνώμη σας είναι το ίδιο πράγμα μια κυβέρνηση της Δεξιάς και μια κυβέρνηση της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς;
- Εάν είναι δική σας άποψη αυτή, σας λέω ξεκάθαρα ότι περιέχει λάθος εκτίμηση, γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Έχουν διαφορές και λόγω της ιστορικής προέλευσής τους και λόγω των επιμέρους θέσεών τους σε διάφορα ζητήματα, καθώς και στον τρόπο της αστικής διαχείρισης που προτείνουν.
Αυτό που υποστηρίζει το ΚΚΕ είναι ότι σήμερα η «δεξιά», όπως την αποκαλείτε, εννοώντας προφανώς τη ΝΔ και η «μεταρρυθμιστική αριστερά», εννοώντας προφανώς τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ πριν, ΣΥΡΙΖΑ - Λαϊκή Ενότητα σήμερα, με τις διαφορές τους κι αυτά, ή κάποια άλλα κόμματα κεντροαριστερής φυσιογνωμίας (ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ κλπ.), στηρίζουν αναφανδόν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεπώς και οι πολιτικές προτάσεις τους υποτάσσονται στη στήριξη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κερδοφορίας, στη στήριξη των διεθνών (ιμπεριαλιστικών κατ’ εμάς) συμμαχιών της χώρας.
Εξού και η σύγκλισή τους, συνολικότερη ή μερικότερη, σε μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, διαπραγματεύσεις για το χρέος κλπ. που ανακυκλώνουν την ίδια αδιέξοδη κατάσταση, με αρνητικές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα.
Από αυτήν τη σκοπιά κυρίως τους ασκούμε κριτική, είτε τάσσονται με τα τμήματα του κεφαλαίου που είναι υπέρ της παραπέρα πορείας, ενοποίησης της Ευρωζώνης, είτε τάσσονται με την ύπαρξη ενός σκληρού πυρήνα και έξοδο των υπολοίπων από την Ευρωζώνη.
- Η κριτική που γίνεται στο ΚΚΕ είναι ότι αυτοεξαιρούμενο από οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας, έστω σε μια μίνιμουμ προγραμματική βάση, είναι σαν να λέει ότι δεν αφορά η διακυβέρνηση σε συνθήκες καπιταλισμού. Αυτή η αντίληψη, αν ισχύει, θυμίζει το παλιό «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Πώς απαντάτε;
- Η ίδια η ιστορική πείρα μάς έχει διδάξει ότι είναι τελικά σε βάρος της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού η συμμετοχή ενός ΚΚ σε κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος. Επιδρά διαλυτικά στο κίνημα, στα κόμματα, αφοπλίζει το κίνημα, ξεμακραίνει την προοπτική. Όπου δοκιμάστηκε απέτυχε παταγωδώς (Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος και αλλού). Τελευταίο παράδειγμα προς αποφυγήν η «πρώτη φορά αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ των 7 μηνών. Δεν εκτιμούμε ότι ήταν επιμέρους λάθη ή μόνο ανικανότητα που τους οδήγησε στα αδιέξοδα και στην πλήρη παράδοση στην τρόικα και στα μνημόνια να φορτώνουν με χρέη και δάνεια πολλές γενιές Ελλήνων. Η ίδια η στρατηγική τους φταίει. Όσοι αριστεροί ακόμα προβληματίζονται επ’ αυτού, ας κάνουν τώρα τη στροφή, ας πάψουν να υποκύπτουν σε πιέσεις Σειρήνων κι ας δυναμώσουν τη μόνη γραμμή συμμαχίας, πάλης, ψήφου, που ανοίγει το δρόμο για το ξεπέρασμα του καπιταλισμού, για μια νέα κοινωνική - οικονομική οργάνωση με το λαό αφέντη του πλούτου που ο ίδιος παράγει.
- Το ΚΚΕ λέει ότι έχει τη μόνη εναλλακτική πρόταση απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Η υλοποίηση της πρότασής σας απαιτεί πέρασμα στο σοσιαλισμό. Θεωρείτε ότι είναι άμεσα δυνατό κάτι τέτοιο;
- Η ρεαλιστικότητα ενός στόχου δεν εξαρτάται από τη δυσκολία, τη συγκυρία ή το συσχετισμό, αλλά από την αναγκαιότητά του, το αν υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Εκτός και αν μου πείτε ότι με τον καπιταλισμό γύρω μας όλα αυτά τα χρόνια περνάμε καλά και ότι υπάρχει ελπίδα να τον μεταρρυθμίσουμε μέχρι να γίνει δίκαιος, «σοσιαλιστικός»!
Καταλαβαίνω ότι μάλλον εννοείτε -πράγμα που είναι διαφορετικό- κάποιες ανάσες ανακούφισης για το λαό στο πλαίσιο ακόμα αυτού του συστήματος. Μα, γι’ αυτό αγωνίζεται το ΚΚΕ και είναι το μόνο που έτσι καταφέρνει να κερδίσει κάτι ο λαός, έστω λίγα, έστω ελάχιστα. Η πίεση που ασκεί από τη θέση της μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης, μέσα στη Βουλή, μέσα στο κίνημα, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι «αριστεροί» διαχειριστές της «αριστερής» κυβέρνησης. Όταν έχεις καθαρό στρατηγικό στόχο και σχέδιο μέσα στο κίνημα, μόνο τότε μπορείς να έχεις και επιμέρους κατακτήσεις για το λαό σε αυτήν την πορεία.
- Πώς εισπράττετε τις προτροπές Μανώλη Γλέζου και Αλέξη Μητρόπουλου να ψηφίσουν ΚΚΕ;
- Δεν είπαν τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που εκφράζουν χιλιάδες αριστεροί επώνυμοι και ανώνυμοι σήμερα, μετά και τη δοκιμή της 7μηνης κυβέρνησης της αριστεράς. Ότι το ΚΚΕ στέκεται έντιμα, με συνέπεια, με σταθερότητα, με προοπτική, πρόβλεψη και ανάλυση, με προτάσεις διεξόδου, έστω κι αν κάποιος διαφωνεί σε ένα ή περισσότερα σημεία μαζί του.
- Εάν ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Π. Λαφαζάνης, προτείνει να γίνει ένα ντιμπέιτ μεταξύ σας, θα δεχόσασταν;
- Μετά την εμπειρία του πρόσφατου ντιμπέιτ της Τετάρτης, μάλλον θα έβρισκε δικαιολογία να αποφύγει ένα τέτοιο ντιμπέιτ μεταξύ μας.
- Ας μου επιτραπεί ένα βέβηλο ερώτημα: Μέχρι τώρα τι έχει αποδειχθεί; Ο κοινοβουλευτικός δρόμος για το σοσιαλισμό οδηγεί στην καλύτερη περίπτωση στον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού (παράδειγμα το σκανδιναβικό μοντέλο). Ο επαναστατικός δρόμος δημιούργησε καθεστώτα που κατέρρευσαν ή ανετράπησαν. Μήπως τελικά δεν υπάρχει δρόμος για το σοσιαλισμό;
- Δεν είναι ο επαναστατικός δρόμος που οδήγησε στην ανατροπή του σοσιαλισμού, αλλά η αδυναμία που έδειξε να φτάσει μέχρι το τέρμα με την ίδια επαναστατική ανατρεπτική ορμή που ξεκίνησε. Μαζί με τα νερά δεν πετάμε και το παιδί, δηλαδή τις αφάνταστες λαϊκές κατακτήσεις που έφερε ο επαναστατικός δρόμος και επέδρασαν θετικά και στις καπιταλιστικές χώρες. Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση έδωσε σε προηγούμενες ιστορικές συνθήκες κάποιες ανάσες στο βάρβαρο καπιταλισμό, την εποχή που μπορούσε να δώσει κάποια περισσότερα ψίχουλα. Οι σοσιαλιστικές χώρες ανατράπηκαν όταν άρχισαν να λύνουν υπαρκτά προβλήματα με συνταγές καπιταλισμού, με όρους αγοράς. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο είναι πώς η πορεία οικοδόμησης της νέας κοινωνίας θα αποκτήσει αντισώματα απέναντι στον ιό της ατομικής ιδιοκτησίας, του χρήματος, της αγοράς, που δεν εξαλείφονται μια και έξω. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος υπέρ του λαού τον 21ο αιώνα.
Δημοσίευση σχολίου