«Με σύμμαχο τις ΗΠΑ»...
Τάδε έφη υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Καμμένος, μετά τη συνάντησή του στις ΗΠΑ με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο. Αλλη μια διαβεβαίωση, από τις πολλές που παρείχε αυτές τις μέρες εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, για τη στοίχισή της στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που ετοιμάζονται στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με το πρόσχημα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Και όλα αυτά διανθισμένα, ξανά, με ορολογία βγαλμένη από τα συρτάρια της CIA και της ΚΥΠ.
... «για τα συμφέροντα του ελεύθερου κόσμου»
Ο ίδιος, άλλωστε, έλεγε αυτές τις μέρες, εκ μέρους της συγκυβέρνησης, στους Αμερικανούς: «Πρέπει οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ να γίνουν ακόμη πιο στενές. Και επειδή ακούγονται διάφορα και γράφονται διάφορα,μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν αλλάζει κατεύθυνση. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει και άλλους συμμάχους, αλλάοι προτεραιότητες είναι αυτές, οι οποίες επιλέχθηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια» (βλ. ΝΑΤΟ). Ακόμα: «Πραγματικοί μας σύμμαχοι είναι εκείνοι που έχουν αποδείξει τη φιλία τους. Και τι εννοώ; Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ ήταν αυτές που με το Σχέδιο Μάρσαλ, χωρίς να ζητήσουν απολύτως τίποτα από την Ελλάδα (σ.σ.: !!!), απολύτως τίποτα, κατάφεραν να κτίσουν τη νέα Ελλάδα. Αν υπάρχει εμπορική ναυτιλία είναι γιατί οι ΗΠΑ μάς έδωσαν τα Λίμπερτι»! Οπως και ότι οι ΗΠΑ «στήριξαν την Ελλάδα για να αναπτυχθεί και να προχωρήσει στο δυτικό ελεύθερο κόσμο. Και η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι ένας εξαιρετικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ». Τέτοια και τόσα διαπιστευτήρια καιρό είχαν να επιδοθούν στην Ουάσιγκτον από ελληνική κυβέρνηση.
Θολώνει τα νερά ...
Η ερώτηση του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, προχτές στη Βουλή, πολύ βολική και στο πνεύμα του ψευτοδιλήμματος: μνημόνιο - αντιμνημόνιο. «Είναι μνημόνιο», είπε, «το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης;». «Είναι μνημόνιο», είπε, «το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις;» Και βέβαια θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει πως όχι δεν είναι μνημόνιο ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στην πρώτη περίπτωση είναι η υλοποίηση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας, πολιτική που εκφράζεται μέσα από το περιβόητο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση. Στη δεύτερη περίπτωση, πρόκειται για την υλοποίηση μιας πολιτικής που νομιμοποιεί τα αντιλαϊκά χαράτσια όπως το ΕΕΤΗΔΕ, ο ΕΝΦΙΑ, η εισφορά αλληλεγγύης, η περαίωση στους επαγγελματίες και θέλει να τα εισπράξει από όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
... με ψευτοδιλήμματα
Είναι, όμως, φιλολαϊκά αυτά τα μέτρα; Είναι φιλολαϊκό, δηλαδή, να λες στο λαό και μάλιστα στα πιο εξαθλιωμένα τμήματά του, ζήσε με μερικά ψίχουλα και αρκέσου σε αυτά; Είναι φιλολαϊκό να λες στο λαό «είναι πατριωτική στάση να πληρώσεις αντιλαϊκά χαράτσια»; Πού το είδαν αυτό. Και την ίδια στιγμή να έχεις αποδεχτεί τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να μην πειράζεις ούτε τρίχα από το αντιλαϊκό νομικό οπλοστάσιο και να διαβεβαιώνεις τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ότι θα τους δώσεις κίνητρα και φοροαπαλλαγές για να επενδύσουν, ότι θα προχωρήσεις σε ιδιωτικοποιήσεις. Το για ποιον δουλεύει η κυβέρνηση είναι δεδομένο. Το για ποιον πρέπει να παλέψει ο λαός επίσης δεδομένο. Και οι δύο αυτοί δρόμοι δεν συναντιούνται πουθενά...
Επικοινωνιακά καμώματα
Αλλο ένα φιλεργατικό σόου επιχείρησε να δώσει, προχτές, από το βήμα της Βουλής ο Αλ. Τσίπρας, όταν αναρωτήθηκε ποιοι είναι αυτοί που επιμένουν στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων. Μα καλά, τόσο γρήγορα ξέχασαν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτά που έλεγαν όταν ήταν στην αντιπολίτευση και δεν τολμούν να τους κατονομάσουν; Τον πληροφορούμε, λοιπόν, ότι αυτοί που ζητάνε την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και την πλήρη επί της ουσίας απελευθέρωσή τους, είναι οι ίδιοι με αυτούς που το ζητούσαν και με την προηγούμενη κυβέρνηση και με όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
Είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μεγαλέμποροι. Είναι οι ίδιοι για τους οποίους η κυβέρνησή του πασχίζει τα μέγιστα για να τους εξασφαλίσει, μέσα από τις διαπραγματεύσεις, νέα ρευστότητα και επιχορηγήσεις, νέα αναπτυξιακά πακέτα. Είναι αυτοί στους οποίους δίνει διαβεβαιώσεις για τη δημιουργία καλύτερων όρων για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών τους, δηλαδή για το πώς θα γίνει πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Και μαζί με αυτούς είναι και αυτοί που στην ΕΕ, και για λογαριασμό όλων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, έχουν αναλάβει και την εκπροσώπηση των ντόπιων συμφερόντων, οι εταίροι με τους οποίους ο πρωθυπουργός διαφημίζει ότι οικοδομεί το «κοινό μας σπίτι».
Ας μην καμώνεται, λοιπόν, ότι δεν τους ξέρει, γιατί τη δική τους υπόθεση έχει αναλάβει να διαχειριστεί ως πρωθυπουργός της χώρας, ενταφιάζοντας τα εργατικά συμφέροντα.
Δημοσίευση σχολίου