ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ Η Γαλλία πρωτοστατεί στην κλιμάκωση της επέμβασης στη Μέση Ανατολή

Ο στρατός έχει βγει για τα καλά στους δρόμους

Σε Ουάσιγκτον και Μόσχα θα βρεθεί τις επόμενες μέρες ο Ολάντ

Ελάχιστα 24ωρα χρειάστηκαν για να γίνει κατανοητό ότι οι συνολικά επτά πολύνεκρες επιθέσεις, που σημειώθηκαν στο κέντρο του Παρισιού το βράδυ της 13ης Νοέμβρη, θα αξιοποιηθούν για να επιταχυνθούν μια σειρά από αντιλαϊκά σχέδια και ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις. Το μακελειό, που άφησε πίσω του 130 νεκρούς και πάνω από 350 τραυματίες (με δεκάδες ακόμα να συνεχίζουν να χαροπαλεύουν σε νοσοκομεία), ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από μισή ώρα, ως αποτέλεσμα ενός πολύ καλά συντονισμένου σχεδίου, που εκτός από τον τρόμο και το θρήνο για το χαμό τόσων αθώων ανθρώπων, έφερε στη 1η θέση της «ημερήσιας διάταξης» των καπιταλιστικών κρατών διεθνώς την ανάγκη να δυναμώσει ο λεγόμενος «αγώνας κατά της τρομοκρατίας», προετοιμάζοντας επί της ουσίας μια νέα, πιο εκτεταμένη ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή.

Ολη τη βδομάδα που πέρασε, η γαλλική αστική τάξη ξεκαθάρισε με κάθε τρόπο ότι θα διεκδικήσει με αποφασιστικότητα πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτόν τον «αντιτρομοκρατικό αγώνα», για του οποίου την ενίσχυση και την οργάνωση, υπό το φόντο και των νέων εξελίξεων, έχει ξεκινήσει πλέον μια συζήτηση που θίγει πολλά από τα πεδία στα οποία εκδηλώνονται οι αντιθέσεις και τα παζάρια των ιμπεριαλιστών, από τη Συρία και το Προσφυγικό, μέχρι τον «έλεγχο των συνόρων» και την εφαρμογή του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας.

«Είμαστε σε πόλεμο» και «επειδή είμαστε σε πόλεμο, λαμβάνουμε εξαιρετικά μέτρα και θα χτυπήσουμε τον εχθρό για να τον καταστρέψουμε, εδώ στη Γαλλία, στην Ευρώπη, αλλά επίσης σε Συρία και Ιράκ», ήταν η χαρακτηριστική δήλωση που έκανε ο Γάλλος πρωθυπουργός,Μανουέλ Βαλς, προδιαθέτοντας για τις «πρωτοβουλίες» της κυβέρνησής του, ενώ καθόλου τυχαίο δεν ήταν το ότι όλες οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας έθιξαν από την πρώτη στιγμή δύο «άξονες», στους οποίους χρειαζόταν άμεσα να ληφθεί «δράση: Ο ένας αφορούσε τη λήψη μέτρων για την «εσωτερική ασφάλεια», ο άλλος την «προσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής» στο ότι «είμαστε σε πόλεμο», όπως το διατύπωσε πολύ περιεκτικά ο Νικολά Σαρκοζί, επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, «Ρεπουμπλικανοί».

Μπροστάρισσα για κλιμάκωση της επέμβασης στη Συρία

Ετσι, η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ζήτησε ενεργοποίηση του άρθρου 42.7 της Συνθήκης της ΕΕ, της γνωστής «ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής» της ΕΕ, που ορίζει ότι «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος - μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη - μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους». Μάλιστα, με τη Συνθήκη της Λισαβόνας προστέθηκε και η «ρήτρα αλληλεγγύης» (άρθρο 222), που προβλέπει ότι «εάν ένα κράτος - μέλος δεχθεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή, η Ενωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών μέσων που θέτουν στη διάθεσή της τα κράτη - μέλη».

Την περασμένη Δευτέρα, μιλώντας στην έκτακτη κοινή συνεδρίαση Εθνοσυνέλευσης και Γερουσίας στις Βερσαλίες, ο Ολάντ εξέφρασε την ευχή για συγκέντρωση όλων όσοι πολεμούν το «Ισλαμικό Κράτος» στο πλαίσιο μιας «μεγάλης και μοναδικής» συμμαχίας. Την ίδια στιγμή, πρόσθεσε ότι «στη Συρία, ψάχνουμε ακούραστα μια πολιτική λύση στην οποία ο Μπασάρ Αλ Ασαντ δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Αλλά εχθρός μας στη Συρία είναι το Ντάες (σ.σ. "Ισλαμικό Κράτος")».

Στην ίδια συνεδρίαση ανακοίνωσε, μάλιστα, ότι την επόμενη βδομάδα θα επισκεφτεί την Ουάσιγκτον, αλλά και τη Μόσχα, ώστε να συζητήσει με τους ομολόγους του των ΗΠΑ και της Ρωσίας τρόπους ενίσχυσης της «συνεργασίας κατά της τρομοκρατίας».

Επαφές ανάμεσα σε Μόσχα και Παρίσι

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, την περασμένη Πέμπτη έγινε γνωστό ότι οι επικεφαλής των Γενικών Επιτελείων Στρατού Γαλλίας και Ρωσίας, στρατηγός Πιερ ντε Βιγιέρ και στρατηγός Βαλερί Γκερασίμοφ, αντίστοιχα, είχαν για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό τηλεφωνική επικοινωνία, διάρκειας μιας ώρας, με θέμα το συντονισμό των επιχειρήσεών τους κατά του «ΙΚ» στη Συρία. Οι δύο άντρες «αντάλλαξαν γνώμες για την εκτίμηση της κατάστασης στο πεδίο της μάχης και συζήτησαν για την εκπλήρωση της αποστολής που έχουν θέσει οι Πρόεδροι Γαλλίας και Ρωσίας για την ενοποίηση των δυνάμεων που εμπλέκονται στον διεθνή αγώνα κατά της τρομοκρατίας».

Στο μεταξύ, στο γαλλικό Τύπο εμφανίστηκαν ήδη αναλύσεις με τίτλους όπως «Για τον Πούτιν, η Γαλλία έγινε σύμμαχος στη Συρία» και «Η ρωσική στροφή του Φρανσουά Ολάντ». Μεταξύ άλλων, όσοι εντοπίζουν ένα βαθμό προσέγγισης ανάμεσα σε Μόσχα και Παρίσι, παραπέμπουν και σε δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών,Λοράν Φαμπιούς, χαιρετίζοντας «ένα άνοιγμα των Ρώσων» στο θέμα της Συρίας. «Θεωρούμε ότι είναι ειλικρινές. Πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις», σχολίασε μιλώντας στο δίκτυο «Φρανς Ιντέρ», ενώ σε άλλη του συνέντευξη στο «Φρανς Ινφο» σχολίασε για τη Ρωσία, «κάλλιο αργά παρά ποτέ», συνεχίζοντας: «Δεν πρέπει να είμαστε αλαζόνες, αλλά έχουμε δείξει, πιστεύω, το δρόμο με τις επιθέσεις που έγιναν στη Ράκα, την πρωτεύουσα του Ντάες».

Στις ίδιες αναλύσεις γινόταν υπενθύμιση ότι μόλις στις αρχές του Νοέμβρη ο Φαμπιούς ήταν εκείνος που σημείωνε πως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Συρία έκαναν «πιο σύνθετη» την πολιτική μετάβαση στην περιοχή, ενώ συμπλήρωνε ότι «σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε, κατά ένα μεγάλο μέρος οι επιθέσεις που έχουν κάνει είχαν στόχο την αντιπολίτευση και αμάχους».

Επιπλέον, αρκετοί σχολίασαν ότι τις παροτρύνσεις Ολάντ για ενίσχυση και συντονισμό του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού αγώνα» συνόδευσαν αμέσως μετά οι ανακοινώσεις της Ρωσίας ότι και αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα πως η συντριβή του «Airbus» της εταιρείας «Κογκαλιμάβια», στη χερσόνησο του Σινά στις αρχές του μήνα, ήταν «έργο» του «Ισλαμικού Κράτους». Μεταξύ άλλων, σημείωναν τις οδηγίες που ο Πούτιν φέρεται να έδωσε στις ρωσικές δυνάμεις για συντονισμό με τη Γαλλία «ως σύμμαχοι» στις επιχειρήσεις κατά του «ΙΚ».

Υπό το βάρος μεγάλων «απωλειών»

Ολα τα παραπάνω αναδεικνύουν ότι η Γαλλία διεκδικεί πρωτοπόρο ρόλο στην κλιμάκωση και διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μέση Ανατολή, η οποία από την πρώτη στιγμή περιείχε «σπόρους» μιας σύρραξης με ευρύτερες διαστάσεις. Βεβαίως, οι τελευταίοι μήνες έχουν προσθέσει διάφορα νέα στοιχεία (όπως είναι π.χ. και η συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, η στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας), διαφοροποιώντας τα δεδομένα σε σχέση με έξι, ακόμα και τρεις μήνες πριν.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι οι υπαρκτές και βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις εξαλείφονται, ούτε και απαραίτητα ότι οι συμμαχίες που μέχρι σήμερα αναπτύχθηκαν θα αλλάξουν ριζικά. Το μόνο που με σιγουριά επιβεβαιώνεται είναι ότι το μακελειό στη γαλλική πρωτεύουσα αναζωπύρωσε τις προετοιμασίες για κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, καταρχήν στη Μέση Ανατολή, αλλά και των παζαριών - διεργασιών στη διεθνή ιμπεριαλιστική «αρένα».

Τέλος, μην ξεχνάμε ότι η Γαλλία κάνει «αισθητή» την παρουσία της στην επιτάχυνση στρατιωτικών και διπλωματικών διεργασιών, υπό το βάρος και των μεγάλων «απωλειών» που επανειλημμένα έχει διαπιστώσει η αστική τάξη της χώρας, τόσο όσον αφορά τη θέση της στην Ευρώπη, όσο και ως προς τη θέση της διεθνώς. Σε αυτή τη βάση, άλλωστε, εδώ και πολύ καιρό, μερίδες του γαλλικού κεφαλαίου θέτουν θέμα «προσαρμογών» της εξωτερικής πολιτικής ή γκρινιάζουν και ανοιχτά για τη «διάρρηξη» των δεσμών με τη Ρωσία, επιμένουν στη σύσφιξη της συνεργασίας με άλλα κέντρα όπως η Κίνα και οι BRICS (βλέπε και θέσεις του «Εθνικού Μετώπου» της Μ. Λεπέν).

Πολλά τα υπαρκτά ερωτήματα

Από την πρώτη στιγμή, που εκδηλώθηκαν οι επιθέσεις στο Παρίσι, «φούντωσε» η συζήτηση γύρω από τη σημασία καλά οργανωμένων και εξοπλισμένων κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας κ.τ.λ. Αρκετοί, μάλιστα, έδωσαν συγχαρητήρια στη γαλλική κυβέρνηση για την «ετοιμότητα» που έδειξε, μέσα και από τις αστυνομικές επιχειρήσεις που έγιναν (π.χ. στο δήμο Σεν Ντενίς του Παρισιού όπου, μετά από πολύωρη επιχείρηση, ανακοινώθηκε ότι σκοτώθηκε και ο φερόμενος ως «εγκέφαλος» των επιθέσεων 28χρονος Βέλγος, μαροκινής καταγωγής Αμπντελχαμίντ Αμπαούντ.

Ωστόσο, μια σειρά ερωτήματα διαμορφώνονται και ενισχύονται όσο περνούν οι μέρες, ενώ και τα αστικά ΜΜΕ έχουν συγκεκριμένο ρόλο στη διαμόρφωση κλίματος τρομολαγνείας. Τα εύλογα ερωτήματα για την όλη υπόθεση είναι πολλά. Αναφέρουμε ορισμένα ενδεικτικά: Πώς είναι δυνατόν, σε μια πόλη όπως το Παρίσι, όπου ήδη το επίπεδο «συναγερμού» ήταν ιδιαίτερα ψηλό (μετά την επίθεση στο «Σαρλί Εμπντό» το Γενάρη είχε τεθεί σε εφαρμογή ειδικό πρόγραμμα «ασφαλείας») και ενώ, όπως οι ίδιες οι αρχές ομολογούν, αναμενόταν μια «μεγάλη επίθεση» (και «τουλάχιστον έξι» είχαν αποτραπεί τους τελευταίους μήνες), τρεις - όπως εμφανίζονται - ομάδες ενόπλων να δρουν ανενόχλητοι σε πολυσύχναστους δρόμους και μάλιστα να προσεγγίζουν ένα χώρο όπως το «Στάδιο της Γαλλίας» για να πυροδοτήσουν εκρηκτικούς μηχανισμούς την ώρα που μέσα βρίσκονταν 80.000 άτομα, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της Γαλλίας και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας; Επίσης, τρία αυτοκίνητα που εμφανίζονταν να ξεκίνησαν από το Βέλγιο, πέρασαν και έφτασαν έως το Παρίσι γεμάτα με όπλα και διάφορα εκρηκτικά.

Ακόμα, τι εξυπηρετεί η ταχύτητα με την οποία βγήκαν συμπεράσματα για την ταυτότητα των δραστών από «ενδείξεις» όπως ένα συριακό διαβατήριο που βρέθηκε - άθικτο μάλιστα - κοντά στο κομματιασμένο πτώμα «βομβιστή αυτοκτονίας»;

Επίσης, μέρες πριν ανακοινωθεί ότι ο Αμπαούντ βρέθηκε και σκοτώθηκε στο Παρίσι, είχε ξεκινήσει ανθρωποκυνηγητό για να εντοπιστεί στο Βέλγιο, με σειρά «διαρροών» και «αποκαλύψεων» για στοιχεία που με σιγουριά τον εμφάνιζαν να έχει διαφύγει.

Η περίπτωση δε της Χάσνα Αϊτ Μπουλαχτσέν, εμφανιζόμενης ως εξαδέλφης του Αμπαούντ, είναι πολύ χαρακτηριστική για το αλαλούμ της όλης υπόθεσης. Αρχικά εμφανίζονταν από τα ΜΜΕ ως «βομβίστρια αυτοκτονίας» που ανατινάχτηκε στην επιχείρηση στο Σεν Ντενί που μάλιστα ήταν κορίτσι των πάρτι και του αλκοόλ που μετά «ριζοσπαστικοποιήθηκε». Στη συνέχεια πηγές κοντά στις έρευνες εμφανίζονται από ΜΜΕ να λένε ότι πιθανά και να ζει και να μην ήταν καν στο σπίτι, που σχεδόν κατεδάφισαν οι δυνάμεις της γαλλικής αστυνομίας.

Επίσης, από την όλη συζήτηση και τον ...καταιγισμό ενημέρωσης, πρέπει να συγκρατήσουμε ότι με ιδιαίτερη ένταση δυναμώνει η συζήτηση για το συντονισμό ανάμεσα στις Μυστικές Υπηρεσίες διαφόρων χωρών, ένα «μέτωπο», στο οποίο έχουν διαταραχθεί ορισμένες συνεργασίες, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις για τις αμερικανικές παρακολουθήσεις σε βάρος «εταίρων», αλλά που πάντα, προκειμένου να περάσουν ευρύτεροι σχεδιασμοί είναι στη φαρέτρα των αστών.