Αναλυτές
του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με
επικεφαλής τον γνωστό από την τρόικα
Π. Τόμσεν, σε έκθεσή τους, υποστηρίζουν
ότι η Ελλάδα... «αντέχει» μία ακόμη μείωση
μισθών. Προσδιορίζουν, δε, τα επίπεδα
μιας ενδεχόμενης νέας μείωσης στο 2% και
όπως αναφέρουν θα έπρεπε να εφαρμοσθεί
και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής
Ενωσης που έχουν πληγεί από την κρίση
(δηλαδή, σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία
και Ιρλανδία). Αυτό θα είχε, λένε, θετικές
επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα. Θα
συμβάλει στην αύξηση των εξαγωγών και
μέσω αυτών στην ανάπτυξη. Ενώ προσδοκούν
ότι από την αύξηση των εξαγωγών θα
στηριχτεί και η κατανάλωση των επιχειρήσεων
σε Ενέργεια και πρώτες ύλες. Με τη μείωση
των μισθών - λένε - θα αυξηθεί η απασχόληση.
Σε όσους υποστηρίζουν ότι η μείωση
μισθών οδηγεί στη μείωση της κατανάλωσης
των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων
αντιτείνουν ότι με περισσότερους στην
απασχόληση θα αντισταθμιστεί αυτή η
τάση. Παρόλο, λοιπόν, που σε τμήματα της
αστικής τάξης υπάρχουν προβληματισμοί
για το αν μια πολιτική περαιτέρω μείωσης
μισθών στηρίζει την προσπάθεια ανάκαμψης,
αυτοί επιμένουν. Ο λόγος είναι απλός: Η
μείωση των μισθών συμβάλλει στην αύξηση
του ποσοστού κέρδους των καπιταλιστικών
επιχειρήσεων, ενώ μπορεί να αξιοποιηθεί
για συγκράτηση ή και μείωση των τιμών,
να εμποδίσει την αύξησή τους. Ετσι,
μπορεί να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά
τους. Το συμπέρασμα είναι ότι οι
εργαζόμενοι θα υποστούν αργά ή γρήγορα
και σε νέες θυσίες προκειμένου να
επιτευχθεί η περιβόητη ανάκαμψη για το
κεφάλαιο. Θα κληθούν να διαλέξουν ανάμεσα
στην ανεργία ή μια θέση εργασίας με
ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα. Σε αυτόν το
καπιταλιστικό φαύλο κύκλο διέξοδος δεν
υπάρχει για τους εργαζόμενους.
Δημοσίευση σχολίου