ΠΑΡΑ ... ΠΟΛΙΤΙΚΑ ...... ΣΧΟΛΙΑ ....

Δεν εξωραΐζεται

Σε άρθρο της «Αυγής» 20/8/2015, αναφερόταν ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, που συνέβαλλε ώστε να ανοίξουν τα κορυφαία στρατηγικά προβλήματα της ΕΕ, θα συνεχίσει την προσπάθειά του, ώστε να συγκροτηθεί ένας μεγάλος συσχετισμός πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων Προόδου και Δημοκρατίας, βασισμένος στην ενότητα των λαών της Ευρώπης». Αλλο ένα πλαστό δίλημμα βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να χειραγωγήσει το λαό στην πολιτική του κεφαλαίου που τον χρεοκοπεί, επιμένοντας, σε αντίθεση με όλες τις αποδείξεις περί του αντιθέτου, ότι «η Βαστίλη των λαών» μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Το χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής ένωσης καπιταλιστικών κρατών και συνεπώς αντιλαϊκής, τον έχουν αποδείξει οι αντιλαϊκές πολιτικές, τα μνημόνια διαρκείας κ.λπ. Αλήθεια, ποιες είναι οι περίφημες προοδευτικές δυνάμεις εντός της ΕΕ; Αυτές που αντιδρούν στην πολιτική της Γερμανίας για λογαριασμό των συμφερόντων του δικού τους κεφαλαίου, όπως η Γαλλία; Η ΕΕ δεν αλλάζει, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Ο δρόμος που θα φέρει μια άλλη Ευρώπη για τους λαούς, προϋποθέτει την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ένωση, την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε κράτος.

Εχουν αντιλαϊκή συμμετοχή

Στις 20 του Φλεβάρη, το Γιούρογκρουπ πήρε μια απόφαση - προάγγελο του τρίτου μνημονίου. Να τι έλεγε η συγκεκριμένη απόφαση: «Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν τη σθεναρή δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που θα αποσκοπεί στη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα και της προαγωγής της κοινωνικής δικαιοσύνης (...) Επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως (...) Δεσμεύθηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012 (...) Δεσμεύονται να απόσχουν από την ακύρωση μέτρων και από μονομερείς αλλαγές των πολιτικών και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την ανάκαμψη της οικονομίας ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αυτά αξιολογούνται από τους θεσμούς». Ο Λαφαζάνης, υπουργός της κυβέρνησης, έλεγε τότε, καλλιεργώντας αυταπάτες, ότι «οι ασάφειες και τα κρίσιμα προβλήματα του κειμένου της συμφωνίας δεν πρέπει και δεν πρόκειται να θολώσουν το κυβερνητικό έργο και τη νέα προοδευτική πορεία της χώρας». Κάπως έτσι φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο και ευθύνονται γιατί συνέβαλαν σ' αυτό.

Και ... ευρω-άλλοθι

Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από τον Μάρτιν Σουλτς «την άμεση και πλήρη εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - ως πέμπτου παράγοντα στο πλαίσιο του λεγόμενου "κουαρτέτου των πιστωτών" - στην τακτική διαδικασία αξιολόγησης ως προς την εφαρμογή της δανειακής συμφωνίας (...) Θεωρώ πολιτικά επιτακτικό, ο μόνος ευρωπαϊκός θεσμός με άμεση λαϊκή εντολή, να λειτουργήσει ως ο έσχατος εγγυητής της δημοκρατικής λογοδοσίας και συμβατότητας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη με το ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό κεκτημένο». Είναι πράγματι να γελάει κανείς. Πρώτα, η κυβέρνηση προσπάθησε να εξωραΐσει την τρόικα, βαφτίζοντας «θεσμούς» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που την συναποτελούν. Τώρα, ζητάει την εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να θολώσει ακόμα περισσότερο τα νερά γύρω από το ρόλο που θα παίζει κάθε φορά η αξιολόγηση του προγράμματος της δανειακής σύμβασης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, αφού θα ελέγχει και θα γνωμοδοτεί υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, για τα οποία έγινε το μνημόνιο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τσίπρας λέει στο λαό ότι η συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εγγυάται πως η αξιολόγηση, άρα και τα μέτρα, δε θα είναι τάχα σε βάρος του λαού λόγω «κεκτημένου». Αλλοθι, για να κάνει το λαό να καταπιεί το μνημόνιο και το «κεκτημένο», που το ξέρουν από πρώτο χέρι οι εργαζόμενοι στα άλλα κράτη της ΕΕ, όπου τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα πέρασαν ή περνάνε με ή χωρίς μνημόνια...

Σόου με ντεκόρ τους μετανάστες

Από τα προεκλογικά σόου του ΣΥΡΙΖΑ δε γλίτωσαν ούτε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Από τη μια η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί την έξαρση του προβλήματος μέσα στα ασφυκτικά όρια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, ταλαιπωρώντας στην καλύτερη περίπτωση τους χιλιάδες κατατρεγμένους και από την άλλη τους χρησιμοποιεί σαν ντεκόρ, για να διαφημίσει την ευαισθησία της τάχα και την πρόνοιά της γι' αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούσε η «συνέντευξη Τύπου» που διοργάνωσε τις προάλλες η κυβέρνηση στον καταυλισμό του Ελαιώνα, τον οποίο η αρμόδια υπουργός για το Μεταναστευτικό, Τ. Χριστοδουλοπούλου, παρουσίασε ως «χώρο - υπόδειγμα και για άλλους χώρους φιλοξενίας που χρειάζεται να γίνουν στην ηπειρωτική Ελλάδα». Τα πράγματα, όμως, κάθε άλλο παρά ειδυλλιακά είναι. Οι μετανάστες και πρόσφυγες που καταφέρνουν να γλιτώσουν από τα εμπόλεμα πεδία των ιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων και δεν πνιγούν ή δε σκοτωθούν στο δρόμο, έρχονται στη συνέχεια αντιμέτωποι με την Ευρώπη - φρούριο και τις κατασταλτικές της πρακτικές απέναντι στους μετανάστες. Στην Ελλάδα διαβιούν σε άθλιες συνθήκες και πέφτουν θύματα κυκλωμάτων, ρατσιστών και επιτηδείων. Στοιβάζονται και περιπλανώνται μέρες για να φτάσουν στα βόρεια σύνορα και από εκεί να ξαναμπούν στην ίδια περιπέτεια μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Μπροστά σ' αυτό το «Γολγοθά», τα σόου της κυβέρνησης στον Ελαιώνα μόνο σαν πρόκληση μπορούν να εκληφθούν...