Το βρώμικο ρόλο του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, αναδεικνύει το μπαράζ δημοσιευμάτων στον αστικό τύπο της Σουηδίας αλλά και σε συνδικαλιστικά έντυπα, στα «κατορθώματα» της ηγεσίας τηςΟμοσπονδίας των Δημοτικών Υπαλλήλων, της μεγαλύτερης εργατικής ομοσπονδίας στη Σουηδία με 600.000 μέλη.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, η Ομοσπονδία διέθετε προς ενοίκιαση σε διάφορες εταιρείς «αγοραίου ερωτα», ένα εστιατόριο και ένα συνεδριακό κέντρο που έχει στην κατοχή της, για να πραγματοποιούνται πάρτυ και άλλες «εκδηλώσεις»!
Παράλληλα, διέθετε διαμερίσματα ιδιοκτησίας της, σε στελέχη της ηγεσίας συνδικαλιστικών ομοσπονδιών, σε στελέχη και βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ακόμα και υπουργούς της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης κλπ, παρότι υπάρχει λίστα προτεραιότητας για το δικαίωμα να νοικιάσει κάποιος ένα διαμέρισμα.
Βρώμικες δουλειές με χρήματα των εργαζομένων
Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται βέβαια αυτό. Κι άλλες ομοσπονδίες κάνουν βρώμικες δουλειές με τα χρήματα των μελών τους και έχουν βγει στη δημοσιότητα κατά καιρούς, με την Ομοσπονδία μετάλλου, Οικοδόμων, της Γενικής συνομοσπονδίας εργαζομένων Σουηδίας κλπ.
Οι ομοσπονδίες των εργαζομένων αλλά κι πρωτοβάθμια συνδικάτα, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, έχουν ξεπουληθεί στην εργοδοσία και το κεφάλαιο συνολικά. Τα συνδικάτα έχουν καταντήσει ανώνυμες εταιρείες, επενδύοντας σε κατασκευαστικές κι άλλες εταιρείες με επενδύσεις σε μετοχές.
Παράλληλα δίνουν προνόμια στα ανώτερα στελέχη των Ομοσπονδιών αλλά και σε στελέχη που ασχολούνται με τις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία, έτσι ώστε να ξεπουλάνε ευκολότερα την εργατική τάξη και να πισωγυρίζουν τυχόν αγωνιστικές διαθέσεις της εργατικής τάξης με μισθούς ανωτέρων διευθυντικών στελεχών. Για παράδειγμα ενώ ένας μέσος μισθός είναι γύρω στις 25.000 σουηδικές κορώνες (μικτά), οι μισθοί των προέδρων των εργατικών ομοσπονδιών κυμαίνονται από 80.000-120.000 κορώνες τον μήνα. Το δικαίωμα κήρυξης απεργίας που υπάρχει με το νόμο μόνο από τις ηγεσίες των εργατικών ομοσπονδιών, κάνει τα πράματα για την εργατική τάξη ακόμα πιό δύσκολα.
Μακρύ χέρι του κεφαλαίου
Τα ρεφορμιστικά συνδικάτα έχουν γίνει το μακρύ χέρι του κεφαλαίου και βέβαια αυτά τα σκάνδαλα είναι αναμενόμενα μιας και τα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά συνδικάτα λειτουργούν με τους όρους του συστήματος, χωρίς να αμφισβητούν οτιδήποτε. Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται τώρα από διάφορους, σαν αντίδραση σε αυτά που δημοσιεύονται, κύρια σοσιαλδημοκράτες και οπουρτουνιστές, έχει να κάνει με το ότι η συγκεκριμένη συνδικαλιστική ηγεσία είναι διεφθαρμένη, όπως λένε, και απαιτείται η παραίτηση της, χωρίς να θίγουν βέβαια, ούτε κατά διάνοια την πηγή του προβλήματος, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί αυτά τα φαινόμενα.
Είναι επιτακτική ανάγκη στη Σουηδία, κάτω κι από αυτές τις εξελίξεις, η ενίσχυση των ταξικών συνδικάτων που υπάρχουν, η δημιουργία πόλου του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για να συγκρουσθεί με το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, την ΕΕ αλλά και με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ξεπουλάνε την εργατική τάξη στη Σουηδία.
Ήδη το ταξικό συνδικάτο εργαζομένων στο μετρό με καταγγελία του παρεμβαίνει στις εξελίξεις, καταδικάζοντας αυτά τα συνδικάτα, επισημαίνει την ρίζα του κακού στο καπιταλιστικό σύστημα και καλεί συνολικά τους εργαζομένους και τα λίγα ταξικά συνδικάτα, να πάρουν πρωτοβουλίες για να αντιστρέψουν την κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου