Πείσμα και αποφασιστικότητα στη μάχη της απεργίας

Ο προϋπολογισμός που παρουσιάστηκε την περασμένη βδομάδα από την κυβέρνηση και οι δηλώσεις Κατρούγκαλου, μετά τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής, δίνουν μια πρώτη, αλλά σαφέστατη, «ακτινογραφία» όσων σχεδιάζει η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, χωρίς βέβαια να μιλάμε εδώ για τα άλλα μέτρα φοροαφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων και αναδιανομής του πλούτου υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων.

Χοντρικά, περίπου 1,8 δισ. ευρώ στο σύνολο θα χάσουν από την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, μόνο μέσα στο 2016, είτε με νέες αυξημένες πληρωμές εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, είτε μέσω καθυστερήσεων και περικοπών που θα κάνει το κράτος στην απόδοση των συντάξεων, των εφάπαξ και αλλού.

Νέο μαχαίρι θα μπει και στις παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και Πρόνοιας, μέσω και της παραπέρα ενοποίησης των Ταμείων, αυτήν τη φορά σε ένα υπερ-ταμείο για όλους, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Επομένως, ένα το κρατούμενο ότι τα σχέδια της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό θα φέρουν σε ακόμα χειρότερη μοίρα εργαζόμενους και συνταξιούχους. Κι αυτό χωρίς να ξέρουμε ακόμα ολόκληρο το σχέδιο, σημαντικές πλευρές του οποίου παραμένουν σκόπιμα κρυφές από την κυβέρνηση, που επικαλείται τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους εκπροσώπους των θεσμών.

Από την κατάληξη αυτών των διαπραγματεύσεων, θα κριθεί κατά βάση το ύψος και το εύρος των νέων περικοπών στις συντάξεις, για τις οποίες η κυβέρνηση προτείνει ως ισοδύναμο την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, όχι βέβαια μόνο στους εργοδότες, αλλά και στους ασφαλισμένους! Θα τα πάρει, δηλαδή, πάλι από την τσέπη τους, για να καυχιέται μετά ότι «έσωσε» τις συντάξεις τους!

Επομένως, ο «κύβος ερρίφθη» για τις επόμενες σκληρές ανατροπές στο Ασφαλιστικό, οι οποίες, όπως όλα δείχνουν, θα είναι η αρχή μιας μακράς πορείας παρεμβάσεων για τη βιωσιμότητα του συστήματος, που επικαλείται και η σημερινή κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει τη σφοδρή επίθεση.

Κανείς δεν μένει στο απυρόβλητο

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και σ' αυτό το κλίμα δίνεται η μάχη της νέας πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 3 Δεκέμβρη. Η ανάγκη, να απαντηθεί η αντιασφαλιστική επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου, να εμποδιστούν τα μέτρα με μαζική συμμετοχή στην απεργία και στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, είναι επιτακτική.

Πολύ περισσότερο που η απεργία της επόμενης Πέμπτης έρχεται σε συνέχεια μιας μαζικής απεργιακής κινητοποίησης στις 12 Νοέμβρη. Επομένως, ο πήχης μπαίνει ψηλότερα για τα συνδικάτα, τώρα που οι αντιασφαλιστικές ανατροπές έχουν διευκρινιστεί κι άλλο, επαληθεύοντας τον αντιδραστικό χαρακτήρα της μεταρρύθμισης που ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Το γεγονός, άλλωστε, ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να ανανεώσει τη συναίνεση από τα κόμματα που τη συνέδραμαν στην ψήφιση του μνημονίου, με «τσόντα» αυτήν τη φορά και την Ενωση Κεντρώων, δείχνει ότι στις προθέσεις της είναι να τσακίσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο και γι' αυτό χρειάζεται την πολιτική και κοινοβουλευτική συστράτευση των άλλων αστικών κομμάτων.

Αν ήταν να κάνει φιλολαϊκές αλλαγές στο Ασφαλιστικό, είναι βέβαιο ότι δε θα ανησυχούσε για τις κοινωνικές αντιδράσεις και τους κραδασμούς που προκαλούν στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Επομένως, όλα δείχνουν ότι έρχεται βαρύς χειμώνας για τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων, όπως και ότι αν δεν υπάρξει ισχυρή λαϊκή απάντηση και νέα κλιμάκωση μετά την απεργία, τα μέτρα αυτά θα πλακώσουν κυριολεκτικά την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ας πάρουμε το παράδειγμα των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ, από τις συντάξεις του οποίου, πέρα από τους αγρότες, ζουν κι ολόκληρες οικογένειες με ανέργους στην επαρχία. Στον προϋπολογισμό εγγράφεται αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 102 εκ. ευρώ μόνο για το 2016 και ταυτόχρονα μείωση της κρατικής επιχορήγησης κατά 145 εκ. ευρώ.

Αυτό πρακτικά σημαίνει τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών, μεγαλύτερη φτώχεια για τη μικρομεσαία αγροτιά και, σε μια πορεία, χιλιάδες ανασφάλιστους αγρότες, μαζί και οι οικογένειές τους, αφού δεν θα μπορούν να καταβάλλουν τις εισφορές τους στον ΟΓΑ. Ανάλογα παραδείγματα για τις συνέπειες των νέων ανατροπών μπορεί να αναφέρει κανείς για τους μισθωτούς, αλλά και για τους αυτοαπασχολούμενους.

Βασικό ζήτημα η κατεύθυνση του αγώνα

Επομένως, στις 3 του Δεκέμβρη, κανείς στη δουλειά! Ομως, κανείς και στο σπίτι του, αφού η δύναμη της απεργίας πολλαπλασιάζεται από τη συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια. Το βήμα που έκαναν στην προηγούμενη πανεργατική απεργία χιλιάδες εργαζόμενοι, ξεπερνώντας το φόβο, την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, πρέπει να συνεχιστεί. Χρειάζεται, όμως, να προκαλέσουν κι άλλους να το κάνουν. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος, η πιο καλή παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατέθεσαν στα συνδικαλιστικά όργανα την πρόταση για κλιμάκωση με απεργία στις 3 Δεκέμβρη, δίνοντας βάρος στο περιεχόμενο και στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο αγώνας των εργαζομένων, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να δυσκολεύει την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα κόμματά της στην προσπάθεια να πάρουν μέτρα, που υποβοηθούν την καπιταλιστική ανάκαμψη, ρίχνοντας στον Καιάδα ό,τι απέμεινε από τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων, αναδεικνύουν το στρατηγικό χαρακτήρα της επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα, τους πραγματικούς υπεύθυνους και το στόχο τους να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, για να δώσουν ώθηση στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας που τους δυσκολεύει.

Παράλληλα με τη διαφώτιση, δίνουν και τη μάχη της οργάνωσης της εργατικής τάξης, μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς, κόντρα στα εμπόδια που βάζει η εργοδοσία και οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε όλες τις εκδοχές του. Τα παραδείγματα είναι πολλά και βγάζουν μάτι...

Την ώρα που οι ταξικές δυνάμεις αγωνίζονται να σηκώσει ο λαός κεφάλι, να δημιουργηθούν εστίες αντίστασης και διεκδίκησης στα εργοστάσια, στα καταστήματα, στις επιχειρήσεις, να πάρουν ευθύνη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην οργάνωση του αγώνα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες μηχανορραφούν στις πλάτες των εργαζομένων.

Με νοθείες και παρατυπίες στα συνδικάτα, ακόμα και με σωματεία - «μαϊμού», στήνουν βιομηχανία παραγωγής νόθων αντιπροσώπων στα συνέδρια Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, με στόχο να διατηρήσουν αναλλοίωτο τον αρνητικό για τους εργαζόμενους συσχετισμό στη ΓΣΕΕ, που κάνει συνέδριο τον ερχόμενο Μάρτη.

Αυτή είναι η μόνη τους έγνοια: Να κρατήσουν τις καρέκλες που τους εμπιστεύονται η εργοδοσία και η εκάστοτε κυβέρνηση, για να κόβουν και να ράβουν όλοι μαζί σε βάρος των εργαζομένων. Καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι σε τέτοια φαινόμενα.

Η αποστροφή τους για το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να εκφραστεί με μαζική συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 3 Δεκέμβρη, με ένταση της προσπάθειας για ανασύνταξη του κινήματος και απαλλαγής του από την επιρροή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. Πολύ περισσότερο που μπροστά μας έχουμε άμεσα τις αλλαγές στο Εργασιακό και η κυβέρνηση ζεσταίνει ήδη τις καρέκλες του «κοινωνικού διαλόγου»...

Να νιώσουν τη λαϊκή αντίθεση

Λίγες μέρες έμειναν μέχρι την απεργία της ερχόμενης Πέμπτης και το «ούτε λεπτό για χάσιμο» δεν είναι απλά σύνθημα, αλλά κυριολεξία αυτές τις ώρες. Από τη δουλειά που κάνουν τα ταξικά σωματεία, από την επιτυχία της προσπάθειας που γίνεται να ενισχυθεί το απεργιακό κλίμα και οι αγωνιστικές διαθέσεις, περισσότεροι εργαζόμενοι να μπουν στη μάχη της οργάνωσης της απεργία και να συμμετάσχουν σ' αυτή, θα κριθεί το αποτέλεσμα στις 3 Δεκέμβρη.

Η πείρα από την απεργία στις 12 Νοέμβρη είναι πολύτιμη και δείχνει ότι υπάρχουν περιθώρια να κινητοποιηθεί περισσότερος κόσμος, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Το Ασφαλιστικό είναι «αιτία πολέμου» για όλους τους εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, συνταξιούχους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, ανεξάρτητα από ηλικία και τομέα δουλειάς. Αυτό πρέπει να το νιώσουν καλά στο σβέρκο τους η κυβέρνηση και η εργοδοσία, να πάρουν το μήνυμα πως δεν θα περάσουν «άβρεχτοι» για όσα σχεδιάζουν σε βάρος του λαού.