ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΥΡΙΖΑ Επιχειρούν «λοβοτομή» στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις

Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος προσφέρουν πρόσθετες αποδείξεις για τη ζημιά που προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, συνεχίζοντας το «έργο» ανακοπής κάθε ριζοσπαστισμού.

Επιζήμιες λογικές στις οποίες επένδυσε, απ' τη θέση ακόμα της αντιπολίτευσης, ώστε να χειραγωγήσει το λαό στα άμεσα προτάγματα του κεφαλαίου και να τον ενσωματώσει στα μακροπρόθεσμα, όπως η λογική της ανάθεσης, η λογική των μειωμένων απαιτήσεων και του μικρότερου κακού, αντανακλώνται στη σημερινή πραγματικότητα, όπου ο λαός καλείται απ' την κυβέρνηση να διαλέξει το σχοινί με το οποίο θα τον κρεμάσουν.

Στο δημοψήφισμα της Κυριακής, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα όσοι εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον στήριξαν στην κάλπη, εναποθέτοντας πάνω του τις ελπίδες τους, καλούνται απ' αυτόν να «εξαργυρώσουν» τις ακάλυπτες επιταγές που τους μοίραζε αρχικά περί κατάργησης των μνημονίων, αργότερα για μέτρα ανακούφισης, διαλέγοντας είτε μνημόνιο με την υπογραφή της κυβέρνησης είτε μνημόνιο με την υπογραφή των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Ακόμα χειρότερα, καλούνται απ' την κυβέρνηση να πουν «όχι» σ' αυτό που λίγες μέρες πριν είπε ένα ηχηρό «ναι» ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του!

Η κυβέρνηση σπρώχνει δηλαδή όσους μέχρι πριν λίγο καιρό αμφισβητούσαν τα μνημόνια, αντιδρούσαν στις συνέπειές τους, στο να τα νομιμοποιήσουν στην κάλπη, να αλυσοδεθούν μόνοι τους με μνημονιακά δεσμά, βαρύτερα απ' όσα έχουν ως σήμερα γνωρίσει.

Αφού εκμεταλλεύτηκε με λεονταρισμούς και ανέξοδες κορόνες την αμφισβήτηση εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων - ανεξάρτητα απ' το βάθος που αυτή είχε - στην ΕΕ και το χαρακτήρα της, τώρα ουσιαστικά τους καλεί να επιλέξουν ανάμεσα στην παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη με κάθε κόστος και την ψευδαίσθηση πως η ΕΕ μπορεί να αλλάξει υπέρ του λαού ή στην καλύτερη περίπτωση να επιλέξει ως ριζοσπαστική διέξοδο την καπιταλιστική Ελλάδα του εθνικού νομίσματος, της δραχμής.

Στο πλαίσιο αυτό, καλούσε το προηγούμενο διάστημα το λαό να διαδηλώνει για να την στηρίζει στις διαπραγματεύσεις, την ώρα που η ίδια αποδεχόταν τις προτάσεις των δανειστών, καταθέτοντας και δικές της εξίσου αντιλαϊκές. Την ώρα που όλα φώναζαν ότι τα τραπέζια των διαπραγματεύσεων ήταν ναρκοθετημένα για τα λαϊκά δικαιώματα, η κυβέρνηση προέτρεπε το λαό σε κινητοποίηση, για να γίνει ντεκόρ αυτών των αντιλαϊκών διαπραγματεύσεων.

Με τη στάση της, η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δίνει χέρι βοήθειας σε διάφορα αστικά επιτελεία, να εμβολιάσουν με αντιδραστικά αντισώματα την κοινωνία, ενάντια σε κάθε ριζοσπαστική διάθεση. Να ταυτίσουν την προοπτική της πραγματικής ρήξης με το κεφάλαιο με τη χρεοκοπία εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να χρεώσουν γενικά στο εργατικό, στο κομμουνιστικό κίνημα, στην αριστερά, τη σημερινή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι, υποστηρικτές του «όχι» και του «ναι», ομνύουν στην ομοψυχία και την ενότητα. Το αφήγημα της εθνικής ενότητας μπροστά σε έναν «εθνικό» στόχο ήταν πάντα κυρίαρχο, όποτε επιχειρούταν να υποταχτεί ο λαός στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, που εκ των υστέρων αποδεικνύονταν ολέθριες για τα συμφέροντά του. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παίζει επικίνδυνα με τον εθνικισμό, κρύβοντας ότι η συμμετοχή σε διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες γίνεται με ανισόμετρο τρόπο, ανάλογα με την οικονομική και πολιτική δύναμη κάθε κράτους. Παίζει με την πληγωμένη αξιοπρέπεια και περηφάνια του λαού, κρύβοντας καλά πως ο κύριος αντίπαλός του βρίσκεται στην ίδια του τη χώρα, είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο. Για το δικό τους λογαριασμό, η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Για δικό τους λογαριασμό, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους εταίρους της, για δικό τους λογαριασμό έρχεται σε συμφωνία ή αντιπαράθεση μαζί τους. Δεν είμαστε όλοι μαζί μια διαπραγματευτική ομάδα, δε διαπραγματευόμαστε όλοι μαζί, γιατί δεν έχουμε κοινά συμφέροντα.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να εξωραΐσει στην εργατική - λαϊκή συνείδηση γενικά τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και συνασπισμούς. Εκτός από την ΕΕ, που μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, η συγκυβέρνηση υμνεί το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Θέλουν να κάνουν το λαό αυτούς που είχε καταγράψει στη συνείδησή του - ανεξάρτητα απ' το βάθος αυτής της καταγραφής - σαν εχθρούς του, εχθρούς της ειρήνης, της ευημερίας, να τους καταχωρήσει εκ νέου σαν σωτήρες και προστάτες του.

Κι όλα τα παραπάνω στο όνομα της «Αριστεράς»! Απαξιώνοντας ό,τι η έννοια αυτή σηματοδοτούσε και συμβόλιζε στη συνείδηση των ανθρώπων του μόχθου. Η προσφορά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική τάξη και την εξουσία της θα είναι ανεκτίμητη, εφόσον κατορθώσει να ολοκληρώσει τη διαβρωτική για τις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις δράση της. Εφόσον κατορθώσει να ρυμουλκήσει το λαό πίσω απ' τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του, να τον «αποκαθηλώσει» απ' τη θέση του ταξικού αντιπάλου της. Εστω προσωρινά, σε μια περίοδο που είναι επιτακτική η ανάγκη της ανασύνταξης του κινήματος, της οργάνωσης και ανάπτυξης της πάλης σε κατεύθυνση ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, για την ανάκτηση απωλειών, την απόκρουση νέων επιθέσεων, τη δρομολόγηση εξελίξεων πραγματικά προς όφελος του λαού.

Τώρα, ο λαός, ιδιαίτερα εκείνοι που κατάφεραν να αποσπαστούν από τα δόκανα του «παλιού» δικομματισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και έχουν προσωρινά εγκλωβιστεί στη ΣΥΡΙΖΑίικη εκδοχή του, έχουν τη δυνατότητα να αντιτάξουν τη μεγάλη δύναμή τους, που δεν την έχουν χρησιμοποιήσει έως τώρα, που την έβαλαν σε δεύτερη μοίρα, με την ελπίδα ότι μόνο μέσα από τις εκλογές, όπως αυτές του Γενάρη, μπορεί να αλλάξει η ζωή τους.

Είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι να κλείσουν τα αυτιά στα κηρύγματα εθνικής ομοψυχίας, να απορρίψουν λογικές ανάθεσης, μικρότερου κακού, να ξεμπερδεύουν με την απογοήτευση που σπέρνουν όσοι στο όνομα του λαού διαπράττουν σε βάρος του τα χειρότερα. Σήμερα, να πουν «όχι» στα κάλπικα διλήμματα. Αύριο, να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που τους προτείνει το ΚΚΕ. Να καταγράψουν τη δική τους θέση, διαμορφωμένη απ' τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων και όχι να καταγραφούν υπέρ ή κατά θέσεων διαμορφωμένων απ' τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου.