 |
| Μεγάλη κινητικότητα δείχνουν τις τελευταίες μέρες τουρκικά στρατεύματα στα σύνορα με τη βόρεια Συρία |
Σε
νέα φάση φαίνεται πως εισέρχεται η
συνέχιση της επέμβασης διαφόρων
ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη
περιοχή της Συρίας με στόχο την αποδυνάμωση
και κατακερματισμό της χώρας για την
προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων
τους. Μέσα στην τελευταία
βδομάδα, Βρετανία καιΤουρκία «ακόνισαν
τα μαχαίρια» τους φανερώνοντας τη μεγάλη
όρεξη που συνεχίζουν να έχουν προκειμένου
να πετύχουν ενίσχυση του ρόλου τους
μέσω μίας κλιμάκωσης της επέμβασης στη
χώρα.
Η
κυβέρνηση του Βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ
Κάμερον, από τη μια μεριά, εμφανίστηκε
την περασμένη Πέμπτη πρόθυμη να αποκτήσει
νέο ενισχυμένο ρόλο επέμβασης στη
Συρία, επιδιώκοντας αυτή τη φορά
την εξαπόλυση αεροπορικών επιδρομών όχι
σε βάρος του συριακού στρατού και
κυβέρνησης (όπως προσπάθησε ανεπιτυχώς
να κάνει το 2013 αλλά η προσπάθειά της
προσέκρουσε στα «όχι» της βρετανικής
Βουλής των Κοινοτήτων) αλλά σε βάρος
των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους»
(«ΙΚ»). Η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης
Κάμερον, που μέσα στην τελευταία διετία
έπαψε να βλέπει ως προτεραιότητα την
ανατροπή του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ
αλ Ασαντ, και να αποδέχεται ως
«μεγαλύτερο κίνδυνο» τη δράση των
τζιχαντιστών του «ΙΚ» δεν πρέπει να μας
ξαφνιάζει. Οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν
ούτε συμμάχους ούτε «εχθρούς». Οι
λυκοσυμμαχίες που συγκροτούν κατά
καιρούς διαρκούν τόσο όσο χρειάζεται
μέχρι να εξυπηρετηθούν οι σκοπιμότητες
για την προώθηση των συμφερόντων των
μονοπωλίων που οι δυνάμεις της αστικής
εξουσίας κάθε φορά εκπροσωπούν. Συνεπώς,
μπορεί τον έναν χρόνο ο τότε «σύμμαχος»
να γίνει ο σημερινός ή αυριανός «αντίπαλος»
με εξαιρετική ευκολία, αρκεί, βεβαίως,
αυτό να εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του
μεγάλου κεφαλαίου.
Αξιοποίηση
όλων των προσχημάτων
Τη
διάθεση της βρετανικής κυβέρνησης να
συμμετάσχει και στις ιμπεριαλιστικές
επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους
στη Συρία εξέφρασε πρώτος ο
Βρετανός υπουργός Αμυνας, Μάικλ
Φάλον, με δηλώσεις του την περασμένη
Πέμπτη στο ΒΒC. Ο Φάλον χαρακτήρισε
«παράλογο» να βομβαρδίζουν τα αεροσκάφη
της RAF τους τζιχαντιστές του «ΙΚ» στο
Ιράκ και να μην τους βομβαρδίζουν στη
Συρία. Νομικά εμπόδια ισχυρίστηκε πως
δεν υπάρχουν, μολονότι στην περίπτωση
των επιδρομών που κάνουν οι ΗΠΑ και οι
άλλοι σύμμαχοί τους στη Συρία πρόκειται
για σαφή παραβίαση των κυριαρχικών
δικαιωμάτων της Συρίας και της
Χάρτας του ΟΗΕ. Τυπικά, το ίδιο δεν
ισχύει στην περίπτωση του Ιράκ αφού
η εκεί επέμβαση των δυτικών και αραβικών
ιμπεριαλιστικών δυνάμεων γίνεται με
«πρόσκληση» της ιρακινής κυβέρνησης
στο όνομα συντριβής των ισλαμιστών
μισθοφόρων, που οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές
πριν από μερικά χρόνια δημιούργησαν ως
εργαλείο γεωπολιτικών πιέσεων...
Το
νέο πρόσχημα που χρησιμοποιεί η βρετανική
κυβέρνηση για ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού
ρόλου της στη Συρία είναι βεβαίως η σφαγή
38 Βρετανών και άλλων ξένων τουριστών
στις 26 Ιούνη στη Σους της Τυνησίας από
τζιχαντιστή του «ΙΚ». Με άλλα λόγια, ο
Κάμερον επιχειρεί να πατήσει πάνω στα
πτώματα των θυμάτων μίας ακόμη
τρομοκρατικής επίθεσης για να πετύχει
«εθνική» ή έστω μία (κατά το μάξιμουμ)
«κοινοβουλευτική συναίνεση».
Δεν
αποκλείεται αυτή τη φορά η κυβέρνηση
Κάμερον να πείσει την πλειοψηφία των
μελών της Βουλής των Κοινοτήτων για την
εξαπόλυση επιδρομών στη Συρία κατά του
«ΙΚ». Σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα
καθυστερήσει να «κεφαλαιοποιήσει» τη
«συμμαχική συνδρομή» στην περιοχή με
μελλοντικά ανταλλάγματα υπέρ των
βρετανικών μονοπωλίων...
Τα
σχέδια της Τουρκίας
Το
ίδιο διάστημα, στην Τουρκία, όπου
συνεχίζονται τα σκληρά παζάρια για το
σχηματισμό νέας κυβέρνησης συνεργασίας
μετά τις εκλογές της 7ης Ιούνη, που
στέρησαν την αυτοδυναμία στο Κόμμα
Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του
Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,
επικρατεί πυρετός διαβουλεύσεων και
ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα επιτελεία
της απερχόμενης κυβέρνησης του
πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου,
και του τουρκικού στρατού. Διαδοχικά
δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου από
την περασμένη Κυριακή έως τα μέσα της
βδομάδας κατέγραφαν τα σχέδια της Αγκυρας
για την πραγματοποίηση στρατιωτικής
επέμβασης στο έδαφος της βόρειας Συρίας,
με στόχο, υποτίθεται, τη δημιουργία μίας
«ουδέτερης» χερσαίας και εναέριας ζώνης
μήκους 110 χλμ. και βάθους 33 χλμ. Τάχα
για να μεταφερθούν εκεί και να προστατευτούν
Σύροι πρόσφυγες που κατακλύζουν τη
συρο-τουρκική μεθόριο...
Στην
πραγματικότητα, τα σχέδια στρατιωτικής
επέμβασης του Προέδρου Ερντογάν έχουν
άλλο, διπλό στόχο:
- Την αποτροπή δημιουργίας ενός δυτικού Κουρδιστάν (γνωστό ως Ροτζάβα) στα νότια σύνορα της Τουρκίας, όπου πλέον δημιουργείται μία εκτενής, σχεδόν αμιγώς κατοικούμενη από Κούρδους περιοχή... Ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες νικηφόρες επιχειρήσεις των Κούρδων μαχητών των Λαϊκών Μονάδων Προστασίας της Συρίας (YPG) και την ανακατάληψη κρίσιμων συριακών πόλεων, όπως το Ταλ Αμπιάντ (πριν περίπου από τρεις βδομάδες) και το Κομπανί, από το οποίο προ ημερών εκδιώχθηκαν ξανά οι τζιχαντιστές που επιχείρησαν να το ανακαταλάβουν έξι μήνες αφότου αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν μετά από σφοδρότατες συγκρούσεις με τους Κούρδους μαχητές των Μονάδων YPG της Συρίας και τις ΗΠΑ, που παρείχαν στους τελευταίους όπλα καθώς και εναέρια (και άλλη...) κάλυψη.
- Τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής επιχείρησης για τη συσπείρωση των πιο συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων στην Τουρκία εφόσον φανεί πως είναι αναπόφευκτη η διεξαγωγή νέων εκλογών...
Είναι
χαρακτηριστικές οι ακόλουθες δηλώσεις
που έκανε αργά το βράδυ της 26ης Ιούνη
αλλά και την περασμένη Δευτέρα ο Τούρκος
Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν:
«Η Τουρκία», είπε, «δεν θα επιτρέψει
ποτέ να σχηματιστεί ένα κουρδικό κράτος
που να περιλαμβάνει τις νοτιοανατολικές
περιοχές της και τμήματα της βόρειας
Συρίας (...) Θα συνεχίσουμε τη μάχη
μας προς αυτήν την κατεύθυνση, όποιο κι
αν είναι το κόστος».
Ο
ίδιος κατηγόρησε τα κουρδικά κόμματα
ΡΚΚ (σε Τουρκία) και PYD (σε Συρία) ότι
επιχειρούν να αλλάξουν τη δημογραφική
σύνθεση της περιοχής, επαναλαμβάνοντας
τις κατηγορίες περί διώξεων Τουρκμένων
και Αράβων από το Ταλ Αμπιάντ και το
Κομπανί. Αποκλειστικές πληροφορίες της
τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» ανέφεραν
πως ο Ερντογάν ασκεί πιέσεις στην
ηγεσία του τουρκικού στρατού να αυξήσει
την «ενεργό υποστήριξη» στον «Ελεύθερο
Συριακό Στρατό» και να προχωρήσει σε
στρατιωτικές επιχειρήσεις στο συριακό
έδαφος, όπως π.χ. στη βόρεια συριακή πόλη
Τζαραμπλούς, που είναι σήμερα και
η μοναδική πόλη της περιοχής που ελέγχεται
από τους τζιχαντιστές, οι οποίοι αν τη
χάσουν, θα απολέσουν τον τελευταίο
σημαντικό σταθμό ανεφοδιασμού σε όπλα
και μισθοφόρους από την Τουρκία. Η ηγεσία
του τουρκικού στρατού φέρεται πως
διστάζει ή αντιστέκεται σε αυτές τις
πιέσεις, τουλάχιστον όσο εκκρεμούν οι
προσπάθειες για τη συγκρότηση νέας
τουρκικής κυβέρνησης συνασπισμού,
αναγνωρίζοντας πως οι κίνδυνοι είναι
μεγαλύτεροι από τα πιθανά οφέλη, αφού
πρώτα πρώτα μία τουρκική επέμβαση θα
προκαλούσε στρατιωτικά και άλλα αντίποινα
από τους Κούρδους της Συρίας, το συριακό
στρατό, ενδεχομένως και από τους Κούρδους
της Τουρκίας.
Ηδη
εκπρόσωπος των Κούρδων μαχητών YPG
της Συρίας προειδοποίησε την
Τουρκία να μην αποτολμήσει επέμβαση
στο συριακό έδαφος σημειώνοντας: «Οποια
στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη
Ροτζάβα θα έχει τοπικές, περιφερειακές
και διεθνείς επιπτώσεις και θα περιπλέξει
την πολιτική κατάσταση στη Συρία και
τη Μέση Ανατολή». Ο εκπρόσωπος του
κόμματος PYD των Κούρδων της Συρίας κάλεσε
μάλιστα το... ΝΑΤΟ (!) «να εμποδίσει τα
σχέδια επέμβασης της Τουρκίας στη
Συρία», διαβεβαιώνοντας ότι «οι Κούρδοι
της περιοχής θέλουν καλές σχέσεις με
τους γείτονές τους και όχι ανεξάρτητο
κουρδικό κράτος...».
Αντιδράσεις
από αντιπάλους και συμμάχους
Από
την άλλη, πρέπει να είναι σαφές ότι μία
τουρκική στρατιωτική επέμβαση μπορεί
αφενός να εξυπηρετούσε προσωρινές,
ακόμη και μικροπολιτικές, σκοπιμότητες
αλλά μπορεί την ίδια ώρα να έμπλεκε την
Τουρκία (και το λαό της) σε ακόμη πιο
σύνθετες ιμπεριαλιστικές περιπέτειες
σε σχέση με γειτονικές χώρες της περιοχής
ή και συμμάχους της. Τυχόν επέμβαση του
τουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία με
στόχο την αποτροπή δημιουργίας δυτικού
κουρδικού κράτους θα προκαλούσε, εκτός
των άλλων, αναμφισβήτητα την
οργισμένη αντίδραση της Ρωσίας (από
την οποία η Τουρκία προμηθεύεται περίπου
το 50% του πετρελαίου και του φυσικού
αερίου που καταναλώνει) και του
Ιράν (με το οποίο βρίσκεται εδώ και
χρόνια σε αντιπαράθεση, ιδιαίτερα σήμερα
που αναμένεται η επίτευξη μίας διεθνούς
συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό
πρόγραμμα και μεσοπρόθεσμα η άρση των
διεθνών και δυτικών κυρώσεων σε βάρος
της Τεχεράνης). Θα προκαλούσε εντούτοις
ακόμη και την αντίδραση των ΗΠΑ, με τις
οποίες έχει έρθει αρκετές φορές τα
τελευταία χρόνια σε αντιπαράθεση.
Είναι
χαρακτηριστικό πως την Τετάρτη ο
εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζον
Κίρμπι, απέρριψε - προς το παρόν - μία
χερσαία επέμβαση στο έδαφος της βόρειας
Συρίας, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις της
Τουρκίας και τις πρόσφατες κινήσεις δεκάδων
τουρκικών αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων
οχημάτων του στρατού στη μεθόριο
με τη Συρία («απέναντι» σε κουρδικές
περιοχές, όπως οι πόλεις Κομπανί και
Ταλ Αμπιάντ). Ο Κίρμπι, λοιπόν,
την απέρριψε τονίζοντας: «Ολοι βλέπουν
την πρόκληση που αντιμετωπίζουν (σ.σ.
στην Τουρκία) ή τις ανησυχίες που έχουν...
Ομως, το Πεντάγωνο ξεκαθάρισε ότι δεν
υπάρχει ανάγκη για "ουδέτερη ζώνη"
αυτή την περίοδο και πως η χρήση συμμαχικών
στρατιωτικών δυνάμεων για τη δημιουργία
της θα ήταν τρομερή απώλεια χρόνου,
πόρων και προσπάθειας».
Δημοσίευση σχολίου