Τη συστράτευση του λαού για την υπεράσπιση των «εθνικών γραμμών διαπραγμάτευσης», όπως παρουσίασε τα προτάγματα του κεφαλαίου, αξίωσε ο πρωθυπουργός μιλώντας προχτές βράδυ στο συνέδριο του «Economist».
Ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι το σχέδιο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης δεν είναι ριζοσπαστικό, αλλά ρεαλιστικό, ότι η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία - λύση που θα διασφαλίσει την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο στις αγορές, στόχους που παρουσίασε σαν φιλολαϊκούς, ταυτισμένους με τα «συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας», όταν είναι καραμπινάτη πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου. Αλλά το συγκαλύπτει, μιλώντας για «κοινωνική πλειοψηφία»...
Κατά τα αναμενόμενα, επέκρινε τη «σκληρή πολιτική λιτότητας» των προηγούμενων κυβερνήσεων που φόρτωσε τα βάρη της κρίσης σε εργαζόμενους και συνταξιούχους. Ούτε λέξη όμως για άρση αυτών των βαρών και επιστροφής στο λαό όσων του αφαιρέθηκαν. Απεναντίας, σε μια προσπάθεια να απαντήσει σε όσους κατηγορούν την κυβέρνηση ότι εγκατέλειψε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, με τις γενναίες παροχές προς το κεφάλαιο και τα ψίχουλα στο λαό, υποστήριξε ότι οι ως τώρα κυβερνητικές παρεμβάσεις ξεδιπλώνονται στο πλαίσιό του. Σαν τέτοιες παρουσίασε τα ψίχουλα για την ανθρωπιστική κρίση και τις ρυθμίσεις χρεών προς τις εφορίες, ώστε να εισρεύσει χρήμα στα κρατικά ταμεία.
Το άλλοθι της «καμένης γης» επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει την αναίρεση υποσχέσεων (αυτό το κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις όταν εναλλάσσονται, για να υπνωτίζουν το λαό σε σχέση με την αντιλαϊκή πολιτική τους), υποστηρίζοντας ότι «στην περίπτωσή μας η καμένη γη δεν αποτελεί πλεονασμό αλλά μετριοπάθεια, δεν παραλάβαμε απλά μια χώρα σε πλήρη αδυναμία λειτουργίας, αλλά με διαπιστωμένη απ' την προηγούμενη κυβέρνηση αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων ένα μήνα μετά τις εκλογές».
Για να ακολουθήσουν κομπασμοί ότι «σε αντίξοες συνθήκες κρατήσαμε όρθια τη χώρα, εξασφαλίσαμε την ομαλή λειτουργία του κράτους και τη δυνατότητα να ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις...».
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε τα διαπιστευτήρια στους αντιλαϊκούς κανόνες της ΕΕ, υπερασπίστηκε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και κάλεσε και τους εταίρους να τη σεβαστούν ως το πλαίσιο εντός του οποίου θα συνομολογηθεί η νέα συμφωνία «που θα τερματίζει λιτότητα, θα αποκαθιστά ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και θα ανοίγει αναπτυξιακή προοπτική». Κάτι τέτοιο - κατέληξε - «προϋποθέτει χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα κυρίως για τα δύο πρώτα χρόνια, την αναγκαία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ιδίως στις υποδομές και στις νέες τεχνολογίες...».
Δημοσίευση σχολίου