Εναν «Σύντομο τυφλοσούρτη για την κυβέρνηση της Αριστεράς», μας προτείνει η «Αυγή» (11/2) προκειμένου να διακρίνουμε - μέσα από «θολά σημεία, ανεπάρκειες, παρεξηγήσεις, διορθώσεις, παλινωδίες», που κατά την άποψή της «είναι λογικό κι αναμενόμενο να υπάρχουν» στην κυβερνητική ρητορική - «τι λέει αυτή η κυβέρνηση, από πού ξεκινά και μέχρι πού μπορεί να πάει».
Η «Αυγή» δεν μας προμηθεύει το απαραίτητο «λεξικό» για την ερμηνεία του «τυφλοσούρτη», αλλά «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει». Ας τον αναλύσουμε λοιπόν σημείο προς σημείο.
Πρώτο: «Η κυβέρνηση δεν συζητά τη συνέχιση της μνημονιακής λιτότητας». Συζητά την άρση των ρυθμίσεων που εμποδίζουν τη στήριξη του κεφαλαίου απ' το κρατικό ταμείο. Γι' αυτό διεκδικεί και διευθέτηση του χρέους. Ανάπτυξη όμως με «λιτό βίο» για το λαό, όπως συμβαίνει στα κράτη που απάντησαν στην καπιταλιστική κρίση δίχως «μνημονιακή λιτότητα» για το κεφάλαιο.
Δεύτερο: «Η κυβέρνηση δεν συζητά την περαιτέρω επιβάρυνση των φτωχότερων και μεσαίων στρωμάτων ή παραπέρα περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Επιπλέον έσοδα θα βρει από τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδηματικά στρώματα και από τη φοροδιαφυγή και όχι από τη μείωση των δημόσιων δαπανών, οι οποίες βρίσκονται ήδη μακράν του ευρωπαϊκού μέσου όρου».Δηλαδή, ούτε λόγος για ανάκτηση έστω μέρους των απωλειών που είχε ο λαός τα προηγούμενα χρόνια, για ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, δε λέει ότι θα καταργήσει όλους τους υπάρχοντες αντεργατικούς, αντιλαϊκούς νόμους. Και αν δεν επιτευχθούν οι μεγαλεπήβολοι στόχοι για πάταξη της φοροδιαφυγής, παράθυρο ανοιχτό στην επιβολή νέων μέτρων.
Τρίτο: «Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε εκποίηση δημόσιας περιουσίας (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατά των επενδύσεων, είναι κατά της λεηλασίας. Συζητάει επενδύσεις που θα σέβονται το περιβάλλον, τα εργασιακά δικαιώματα, θα εντάσσονται στη στρατηγική ανάπτυξης της χώρας και δεν θα είναι αρπαχτές». Δηλαδή, βαφτίζει το κρέας ψάρι, την εκποίηση αξιοποίηση και κοροϊδεύει ότι οι καπιταλιστές που επενδύουν με γνώμονα το κέρδος και διατηρούν την επένδυση όσο αποδίδει διαρκώς μεγαλύτερα κέρδη, θα επενδύουν σεβόμενοι όσα για δαύτους αποτελούν εμπόδιο στην επίτευξη αυτού του στόχου. Φυσικά, δεν διευκρινίζεται αν ως εργασιακά δικαιώματα η «κυβέρνηση της αριστεράς» εννοεί την αφόρητη για τους εργαζόμενους πραγματικότητα που διαμόρφωσε η πολιτική των τελευταίων χρόνων.
Τέταρτο: «Η κυβέρνηση δεν είναι κατά των μεταρρυθμίσεων. Είναι κατά της αντιμεταρρύθμισης και της διάλυσης που επέφερε το Μνημόνιο και προωθεί μεταρρυθμίσεις που συμβαδίζουν με το κοινοτικό κεκτημένο, με τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης». Οι μεταρρυθμίσεις όμως που συμβαδίζουν με το αντιλαϊκό κοινοτικό κεκτημένο ή τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, στις υπηρεσίες του οποίου κατέφυγε η κυβέρνηση για να εκπονήσει και υλοποιήσει το εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, δεν είναι υπέρ του λαού. Καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις επιτάσσει η στρατηγική της ΕΕ, εξειδίκευση της οποίας είναι τα μνημόνια, και προωθήθηκαν πολύ πριν από την κρίση σε κράτη, όπως, π.χ. η Γερμανία, για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Πέμπτο: «Το χρέος δεν είναι βιώσιμο υπό τις παρούσες συνθήκες και παραδοχές και πρέπει να καταστεί βιώσιμο ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να το εξυπηρετεί». Δηλαδή, διαπραγμάτευση για διευθέτησή του ώστε να μπορεί να πληρώνεται και να εξοικονομηθούν πόροι που θα στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο λαός σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσει να πληρώνει τα σπασμένα της πλουτοκρατίας, ένα χρέος που δεν προκάλεσε, ούτε ωφελήθηκε απ' αυτό.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να επιτύχει τους στόχους του, θα παίξει με τις λέξεις, με τις διατυπώσεις, δεν πρόκειται, όμως, ποτέ να παίξει με τους ανθρώπους, δεν πρόκειται να παραβεί την εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό», καταλήγει το άρθρο της «Αυγής», που επιβεβαιώνει πόσο πολύ τους αρέσουν τα παίγνια, όχι μόνο με τις λέξεις, αλλά δυστυχώς με την αγωνία και τις ελπίδες ενός κόσμου βασανισμένου, την εντολή του οποίου την έκαναν σημαία όχι του αγώνα για την ανακούφισή του έστω, αλλά της μάχης να πετύχουν καλύτερη συμφωνία για το κεφάλαιο.
Δημοσίευση σχολίου