«ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ» Εργοδοσία, τράπεζες, κυβέρνηση «επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος»

Από τις κινητοποιήσεις των κλωστοϋφαντουργών στη Νάουσα,
την περίοδο που ο Λαναράς έβαζε λουκέτο στο ένα
εργοστάσιο μετά το άλλο

Παλιά και νέα δημοσιεύματα, δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται στην πρόθεση της κυβέρνησης για «επαναλειτουργία» τριών κλωστηρίων της ΕΝ-ΚΛΩ («Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία») με 350 εργαζόμενους σε Κομοτηνή και Νάουσα. Τον περασμένο Ιούλη, ο τότε γγ Βιομηχανίας, Γιάννης Τόλιος, είχε προαναγγείλει από την Κομοτηνή ένα σχέδιο επαναλειτουργίας της ΕΝ-ΚΛΩ.

Στην «Καθημερινή της Κυριακής» 9/8/2015, ο Κ. Λαπαβίτσας από την «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Ημαθίας, μαζί με τον Γ. Μουσουλίδη, τελευταίο πρόεδρο της ΕΝ-ΚΛΩ, στη θητεία του οποίου η εταιρεία πτώχευσε και έμειναν άνεργοι - απλήρωτοι οι εργαζόμενοι, σε κοινή τους δήλωση αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι:

«...Θα προκύψει ένα μετοχικό σχήμα, όπου την κύρια ιδιοκτησία θα έχουν το Δημόσιο, οι εργαζόμενοι, οι τράπεζες και ως ένα βαθμό οι παλιοί μέτοχοι... τον πρώτο λόγο θα έχει το Δημόσιο και οι εργαζόμενοι, διασφαλίζοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα του εγχειρήματος, αλλά θα υπάρξει και η διακριτική παρουσία ιδιωτών με προοπτική περεταίρω συμμετοχής... τέτοιες ακριβώς προσπάθειες σφράγισαν την τεράστια επιτυχία της Ασίας...».

Βάσει αυτού του σχεδίου, τα χρέη, δηλαδή τα δεδουλευμένα των εργαζομένων, θα μετατραπούν σε μετοχικό κεφάλαιο! Επιπλέον, θα υπάρχει νέο δάνειο και η περιουσία του ομίλου, εκτός των τριών εργοστασίων, θα δοθεί σε Δημόσιο και τράπεζες, έναντι των απαιτήσεών τους προς την ΕΝ-ΚΛΩ. Την κύρια ιδιοκτησία του θα έχουν το Δημόσιο, οι εργαζόμενοι, οι τράπεζες και σε ένα βαθμό οι παλιοί μέτοχοι.

Γυρνάνε στον τόπο του εγκλήματος

Με αφορμή τα παραπάνω, το κλαδικό Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών Νάουσας «ΚΛΩΘΩ», τοΕργατικό Κέντρο Νάουσας και η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ) αποκαλύπτουν με κοινή τους ανακοίνωση το βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες των κλωστοϋφαντουργών και τους καλούν να γυρίσουν την πλάτη στη νέα κοροϊδία και τις αυταπάτες που σπέρνει η κυβέρνηση και τα στελέχη της.

Μεταξύ άλλων, αναφέρουν: «Αυτοί που πρωτοστάτησαν για τη στήριξη του Λαναρά με σύνθημα: "Δώστε λεφτά για να σωθούν οι επιχειρήσεις" και έσυραν τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις με χορηγό την εργοδοσία, υπονομεύοντας τον αγώνα για τα δικά τους συμφέροντα που καλούσε η "ΚΛΩΘΩ", το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και η ΟΕΚΙΔΕ, έρχονται τώρα μετά από χρόνια και λένε "ξεχάστε δεδουλευμένα και αποζημιώσεις" και διαβουλεύονται πίσω από την πλάτη των εργαζομένων.

Ως αντιπολίτευση έδωσαν μάχες στήριξης και εξετάσεις στη μεγαλοεργοδοσία και μετά τα τραγικά για τους εργαζόμενους αποτελέσματα, τους επαναφέρουν από την πίσω πόρτα στον τόπο τους εγκλήματος. Θέλουν να ξεμπερδεύουν με απολυμένους και δεδουλευμένα, με τα αιτήματά μας για ουσιαστική προστασία των ανέργων. Εκμεταλλεύονται και πάλι την αυξημένη ανεργία, την κατάσταση που μας οδήγησε η εργοδοσία - τράπεζες - ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους, θέλουν να μας κάνουν συνένοχους, θέλουν να συνδιαχειριστούμε τη φτώχεια.

Θέλουν εργαζόμενους στα ίδια πλαίσια του άγριου ανταγωνισμού, με σκοπό και πάλι το καπιταλιστικό κέρδος, εγκλωβισμένους σε απέλπιδες προσπάθειες επαναλειτουργίας ενός εργοστασίου στη Νάουσα (από τα 7 που υπήρχαν), αφήνοντας και πάλι στο απυρόβλητο την εργοδοσία που έκλεισε όλα τα εργοστάσια, άφησε χιλιάδες εργαζόμενους - στην Ελλάδα και στο εξωτερικό - άνεργους και βρήκε κερδοφόρα διέξοδο για τα κεφάλαιά της σε άλλους κλάδους και άλλες χώρες.

Αφού πρώτα εξοικονόμησε άπειρα κέρδη από τη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων, το χρηματιστήριο και 125 εκατ. ευρώ με κρατικές εγγυήσεις που ποτέ δεν επέστρεψε. Επιδιώκουν οι ίδιοι σήμερα ως κυβέρνηση με παλιούς και νέους εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές και κάθε λογής Λαναράδες (παλιούς μετόχους) να θολώσουν τα νερά στο βάλτο της εξαθλίωσης που μας ρίχνουν. Αυτή είναι η ενθαρρυντική εξέλιξη στο χώρο της Κλωστοϋφαντουργίας, όπως διατυμπανίζουν.

Σέρνουν τους εργαζόμενους σε νέα αδιέξοδα

Εάν και για όσο διάστημα λειτουργήσουν τα τρία εργοστάσια, θα είναι ενταγμένα στην ίδια κατεύθυνση, στον ίδιο κατηφορικό δρόμο ανάπτυξης για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δε θα είναι σε γυάλα. Θα είναι αντιμέτωποι με άλλες επιχειρήσεις, ανταγωνιστικές, απαλλαγμένες από κλαδικές συμβάσεις, οπλισμένες με όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο, που θα επιβάλλουν μεροκάματα εξαθλίωσης με άθλιες εργασιακές σχέσεις.

Οι εργαζόμενοι (μέτοχοι), αφού χάσουν αυτά που δικαιούνται, μπλεγμένοι και παγιδευμένοι, θα προχωράνε μόνοι τους σε μείωση αμοιβών, άδειες άνευ αποδοχών κ.λπ., θα τους βαφτίσουν αφεντικά και θα δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι, για να ανταγωνιστούν τα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου που παράγουν σε Κίνα και Ινδία.

Το κριτήριο της παραγωγής δε θα είναι η κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, θα παραμείνει η αναζήτηση του κέρδους, ο ίδιος δρόμος που ποτίζεται από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτό θα κληθούν να αναπαράγουν και να διαιωνίσουν οι εργαζόμενοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και συγκαλυμμένο. Θα κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, που θα συναποφασίζουν από κοινού με τραπεζίτες, παλιούς μετόχους, κράτος και νέους ιδιώτες να επιβάλουν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

Οταν οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται και ακολουθούν τέτοιες διαδικασίες, από αυτούς που θα "βάζουν το δάχτυλο στο μέλι", να ξέρουν ότι στο τέλος θα βρεθούν πάλι στο δρόμο και απλήρωτοι. Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και να πουν στο τέλος "σας δώσαμε την ευκαιρία, αλλά εσείς δεν μπορείτε χωρίς αφεντικά".

Δε γίνεται αυτό το εγχείρημα να συμφέρει και τις τράπεζες και τους εργαζόμενους. Οι ίδιοι που κάποτε κατηγορούσαν τις τράπεζες που δεν έδιναν "τζάμπα" χρήμα στην εργοδοσία (Λαφαζάνης, Χαραλαμπίδου), σήμερα επιχειρούν και πάλι να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους. Στα πλαίσια της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας, τέτοιες προτάσεις προωθούνται από την ΕΕ και το ΔΝΤ, κυβερνήσεις και τραπεζίτες, γιατί όχι μόνο δεν αποτελεί λύση προς όφελος των εργαζομένων, αλλά αυξάνει τις αυταπάτες, τον εκφυλισμό, τον αποπροσανατολισμό και οδηγεί σε νέα αδιέξοδα».