ΓΑΛΛΙΑ Στα «σκαριά» οι νέες αντεργατικές ανατροπές

Σημαντική προτεραιότητα η μεγαλύτερη «ευελιξία» για ωράρια εργασίας και απολύσεις
Πριν από τα τέλη του Μάρτη αναμένεται να κατατεθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, με το οποίο η γαλλική κυβέρνηση επιδιώκει να στηρίξει τη θέση του κεφαλαίου, σε συνθήκες που μεγαλώνει ο ανταγωνισμός εντός και εκτός ΕΕ.
Με κύρια επιδίωξη την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της πλουτοκρατίας, η κυβέρνηση προσπαθεί να εστιάσει στη σημασία που έχει η αξιολόγηση των συνθηκών και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει κάθε εταιρεία, ώστε να δώσει σε κάθε μεγαλοκαπιταλιστή εργοδότη ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια σχεδιασμού και κλιμάκωσης της επίθεσης σε βάρος των εργατών.
Ετσι, μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο αναμένεται να προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία ως προς το ωράριο εργασίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε μια επιχείρηση, «σε περίπτωση αυξημένης δραστηριότητας ή για λόγους που συνδέονται με την οργάνωση της (παραγωγής της) επιχείρησης», να ανεβάζει μέχρι και σε 12 το ανώτατο ημερήσιο όριο εργάσιμων ωρών. Αντίστοιχα, σε εβδομαδιαία βάση, θα δίνονται στην εργοδοσία περιθώρια αύξησης του ορίου αυτού στις 60 ώρες σε περίπτωση «εξαιρετικών περιστάσεων και (μόνο) για τη διάρκεια αυτών». Βεβαίως, είναι κατανοητό ότι οι «εξαιρετικές περιστάσεις» μπορούν να κόβονται και να ράβονται ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της εργοδοσίας, όπως επίσης και ότι η «περίπτωση των εξαιρετικών περιστάσεων» είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει κάθε δυνατή ερμηνεία.
Χαρακτηριστικά είναι και όσα μεθοδεύονται στο κεφάλαιο των απολύσεων. Ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για την πλήρη απελευθέρωσή τους, η κυβέρνηση στοχεύει να καθορίσει «χαρακτηριστικές δυσκολίες» που όταν θα συντρέχουν ουσιαστικά θα «δικαιολογούνται», με άμεσες συνέπειες και στο ύψος των αποζημιώσεων. Τέτοιες «δυσκολίες» θεωρούνται «η πτώση των παραγγελιών ή των πωλήσεων για συνεχόμενα τρίμηνα», «οι λειτουργικές ζημιές για πολλούς μήνες», η «σημαντική επιδείνωση σε μετρητά», αλλά και μια «αναδιάρθρωση αναγκαία για τη διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας της εταιρείας».
Γίνεται κατανοητό ότι μοχλός και αυτού του νομοσχεδίου είναι η άρση εμποδίων που υπήρχαν για την απρόσκοπτη επενδυτική δράση του κεφαλαίου, για να μπορεί να αποσύρει κεφάλαια από έναν κλάδο που κρίνει λιγότερο κερδοφόρο, γενικά να «ανασυντάσσει» την παρουσία του στον έναν ή τον άλλον τομέα της οικονομίας ανάλογα με το πώς βολεύει συνολικά τις επιδιώξεις του, εντός και φυσικά εκτός Γαλλίας.
Η προώθηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου εμφανίζεται από πολλά ΜΜΕ ως πεδίο έκφρασης και σφοδρής εσωκομματικής κριτικής προς την κυβέρνηση, ενώ πρόσφατη είναι και η παρέμβαση που έκανε το πρώην στέλεχος του κυβερνώντος PS (και προηγούμενων κυβερνήσεων του κόμματος) Μαρτίν Ομπρί. Αφετηρία αυτής της κριτικής είναι, όμως, το πώς καλύτερα θα προστατευτεί η «ανταγωνιστικότητα» των γαλλικών εταιρειών και όχι η προστασία των σύγχρονων αναγκών του γαλλικού λαού. Για παράδειγμα, «κείμενο» που διακινείται με την υπογραφή και της Ομπρί προτάσσει τη διοχέτευση επενδύσεων και κεφαλαίων στην «πράσινη οικονομία» (ενώ η «Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή» που έγινε το Δεκέμβρη στο Παρίσι χαρακτηρίζεται επιτυχία), έναν τομέα στον οποίο έχουν ισχυρή παρουσία π.χ. τα γερμανικά κεφάλαια.
Από την πλευρά της, αντιδρώντας σε μια φημολογία περί προσπαθειών της κυβέρνησης να «βελτιώσει» το νομοσχέδιο, η Ενωση των Γάλλων βιομηχάνων (MEDEF) τόνισε ότι «η μεταρρύθμιση πρέπει να μείνει φιλόδοξη».

Οι Ρεπουμπλικάνοι, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, δηλώνουν «υπέρμαχοι της αρχής του νόμου Ελ Κομρί» (σ.σ. από το όνομα της Γαλλο-Μαροκινής υπουργού Εργασίας Μίριαμ Ελ Κομρί), αλλά ταυτόχρονα εύχονται «να πάμε ακόμα πιο μακριά».
Ετικέτες

Δημοσίευση σχολίου

[blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget