Εκφυλισμός και παρασκηνιακή αναμέτρηση μηχανισμών το 36ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ!!!

Η εικόνα του εκφυλισμού ήταν το κύριο χαρακτηριστικό ενός ακόμα συνεδρίου της ΓΣΕΕ, του 36ου, που οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στη Ρόδο.

Η επιδεικτική αδιαφορία της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων - πλην των δυνάμεων του ΠΑΜΕ - να συμμετάσχουν στις εργασίες, οι κρυφές συναλλαγές και κολεγιές για το μοίρασμα των «κουκιών» και τη διαμόρφωση πλασματικών συσχετισμών, ακόμα και μέσω της νοθείας, πριν και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, η απεγνωσμένη προσπάθεια ακόμα και μέσω δικαστικών παρεμβάσεων να επιτευχθούν τέτοιοι ή άλλοι συσχετισμοί, ήταν αυτά που κυριάρχησαν και σε αυτό το συνέδριο. «Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος...», που θα έλεγε και ο ποιητής!

«Η συμμετοχή μας, η δύναμή μας», ήταν ένα από τα δύο κεντρικά συνθήματα που αναγράφονταν στο ταμπλό, πίσω από την πλάτη του προεδρείου. Ωστόσο, με εξαίρεση τους συνέδρους της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), η συμμετοχή αυτή δεν υπήρξε σε καμιά σχεδόν στιγμή των εργασιών του συνεδρίου, για να μην υπάρξει η παραμικρή αντιπαράθεση πάνω στα μεγάλα ζητήματα που καίνε τους εργαζόμενους, για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλο της πλειοψηφίας και των παρατάξεων που υπηρετούν την ίδια γραμμή.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, όταν οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, τη μέρα που υποτίθεται το λόγο θα είχαν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, κατήγγειλαν την απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων από την αίθουσα των εργασιών και απαίτησαν την παρουσία τους, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, απευθυνόμενος στους επικεφαλής των άλλων παρατάξεων, είπε το εξής αμίμητο: «Στείλτε ένα sms σε όλους τους συνέδρους να έρθουν στην αίθουσα...».

Στη μακρινή Ρόδο...

Η επιλογή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να κάνει τα συνέδρια σε απομακρυσμένα μέρη, έχει κατά καιρούς επιχειρηθεί να δικαιολογηθεί με τον ισχυρισμό ότι και σε αυτές τις περιοχές υπάρχουν εργαζόμενοι. Μόνο που, όπως και στα προηγούμενα συνέδρια, έτσι και στην περίπτωση της Ρόδου, οι εργαζόμενοι του νησιού δεν πήραν ούτε μυρωδιά για το συνέδριο.

Με εξαίρεση τις περιοδείες που οργάνωσε το ΠΑΜΕ σε εργασιακούς χώρους και την επαφή που είχαν τα στελέχη του με εργαζόμενους του νησιού, το συνέδριο περιορίστηκε στο ειδυλλιακό περιβάλλον του ξενοδοχείου «Ρόδος Πάλας», το οποίο θύμιζε έρημη χώρα, καθώς βρίσκονταν σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την πόλη, με όλα τα υπόλοιπα ξενοδοχεία και τα καταστήματα κλειστά, αφού η τουριστική σεζόν δεν έχει ακόμα αρχίσει.

Ο τόπος του συνεδρίου, όμως, βρισκόταν σε πλήρη εναρμόνιση με αυτό που συνέβη στις εργασίες, δηλαδή με την απουσία ουσιαστικής συμμετοχής και συζήτησης για τα προβλήματα και τις αγωνίες της εργατικής τάξης.

Σε κάθε περίπτωση, η Ρόδος των 25.000 ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον Επισιτισμό του νησιού δεν ήταν εκεί. Δεν είχαν θέση στις εργασίες του συνεδρίου ούτε τα προβλήματά τους: Οι 4ωρες κακοπληρωμένες συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η υποαπασχόληση, η εντατικοποίηση που τσακίζουν κόκαλα. Οι εργαζόμενοι των 280 ευρώ μισθό, της απλήρωτης δουλειάς, της φτώχειας και της αγωνίας για το αύριο, δεν βρήκαν θέση στον προβληματισμό των συνέδρων.

Το αντίθετο έγινε: Το «πνεύμα» της «κοσμικής Ρόδου», της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, των δύο εκατομμυρίων τουριστών και του 1,5 δισ. ευρώ τζίρου το χρόνο, που καταλήγει κατά το μεγαλύτερο μέρος στους ισχυρούς ομίλους του κλάδου, είχε την τιμητική του, αφού αυτό πραγματικά εκπροσωπεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις θέσεις και τη στρατηγική της.

Τους συμβολισμούς του είχε και το ξενοδοχείο που επιλέχτηκε να γίνουν οι εργασίες. Στο «Ρόδος Πάλας», ιδιοκτησίας του προέδρου της Ενωσης Ξενοδόχων του νησιού, οι εργαζόμενοι απασχολούνται αυτό το διάστημα με επιχειρησιακή σύμβαση, με την οποία καταργήθηκε η κλαδική και ουσιαστικά ρίχνει τις αμοιβές τους στο επίπεδο της ΕΓΣΣΕ. Δηλαδή, στα 586 ευρώ μεικτά (!) της εθνικής σύμβασης, που επιβλήθηκε με την επαίσχυντη ΠΥΣ του 2012, για την οποία υποτίθεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «σχίζει τα ιμάτιά της».

Με αυτήν τη σύμβαση που υπογράφτηκε για τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου, εκτός των άλλων καταργείται το 5ήμερο και το 8ωρο «κατά την απόλυτη κρίση του εργοδότη» και το σωματείο δεσμεύεται για την περιβόητη«εργασιακή ειρήνη»! Αυτή τη σύμβαση με την ιδιοκτησία του ξενοδοχείου υπέγραψε ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού, ο οποίος -ω του θαύματος!- συμμετείχε ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος στο συνέδριο της ΓΣΕΕ...

Τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες

Ενα από τα ζητήματα που αναδείχτηκαν στο συνέδριο, ήταν το Προσφυγικό. Δεν θα σταθούμε εδώ στο περιεχόμενο και στις θέσεις της πλειοψηφίας γύρω απ' αυτό το θέμα. Αλλωστε, το ΠΑΜΕ οργάνωσε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου δική του εκδήλωση και διατύπωσε τις απόψεις, κάνοντας κριτική στη στάση και στις απόψεις της ΓΣΕΕ.

Θα αναφερθούμε, όμως, σε κάποιο γεγονός εξίσου συμβολικό: Επίσημος προσκεκλημένος της πλειοψηφίας, ήταν ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) Ρούντι ντε Λέου, ο οποίος, μιλώντας στο συνέδριο αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα και έχυσε τόνους δάκρυα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Την προηγούμενη μέρα, όμως, πριν ανέβει στο αεροπλάνο για να πάει στη Ρόδο, η ΣΕΣ την οποία εκπροσωπεί και στην οποία ανήκει η ΓΣΕΕ, μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις στην ΕΕ, είχε συνυπογράψει μια ανακοίνωση για την «προσφυγική κρίση», όπως την ονομάζουν. Η κοινή αυτή δήλωση, αποτέλεσμα της Τριμερούς Κοινωνικής Συνόδου Κορυφής, έλεγε μεταξύ άλλων:

«Η ενσωμάτωση των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στην αγορά εργασίας είναι βασικής σημασίας. Ο πληθυσμός της Ευρώπης γηράσκει. Σε αρκετά κράτη - μέλη, το εργατικό δυναμικό αρχίζει να συρρικνώνεται. Ο μεγάλος αριθμός θέσεων εργασίας που παραμένουν κενές σε καθήκοντα που απαιτούν τόσο εξειδικευμένο όσο και ανειδίκευτο δυναμικό συνυπάρχει με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό είναι κάτι που υπονομεύει τις γενικότερες προοπτικές για τη μελλοντική μας ανάπτυξη.

Πέρα από τη λήψη των απαραίτητων μέτρων για την καλύτερη αξιοποίηση των αγορών εργασίας μας και τη βελτίωση της κινητικότητας εντός Ευρώπης, η νόμιμη μετανάστευση από τρίτες χώρες αποτελεί εν μέρει την απάντηση για τη διασφάλιση της μελλοντικής ευημερίας μας και την αντιμετώπιση των προκλήσεων που ενέχουν οι δημογραφικές μεταβολές.

Είναι συμφέρον μας να διασφαλίσουμε ότι άτομα από ολόκληρο τον κόσμο τα οποία διαθέτουν τα προσόντα που χρειάζονται στις αγορές εργασίας μας θεωρούν την Ευρώπη ελκυστικό προορισμό για να σπουδάσουν, να ζήσουν και να εργαστούν νόμιμα... Συμφωνούμε ότι οι εργοδότες πρέπει να βασίζονται σε ένα σταθερό και εφοδιασμένο με προσόντα εργατικό δυναμικό που θα προσαρμόζεται στις ανάγκες τους».

Ιδού, λοιπόν, πώς βλέπουν η ΣΕΣ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ το ζήτημα του Προσφυγικού. Δεν τους έπιασε ο πόνος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Φθηνό εργατικό δυναμικό αναζητούν οι άνθρωποι, για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και δεν το κρύβουν. Ολα τα υπόλοιπα είναι πέρα για πέρα υποκριτικά.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν

Γι' αυτό μιλάμε για εκφυλισμό, ο οποίος εκφράζεται στις διαδικασίες, αλλά αντανακλά συνολικά τη λειτουργία της ΓΣΕΕ και τη γραμμή που υπηρετεί στο κίνημα. Ο εκφυλισμός αυτός, που τόσο απροκάλυπτα εκδηλώθηκε και στο 36ο συνέδριο, ξεχειλίζει απ' όλες τις πλευρές της δραστηριότητας της ΓΣΕΕ, με ευθύνη των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, νέου και παλιού.

Δεν πρόκειται για «άστοχες» επιλογές. Το αντίθετο, είναι το απαύγασμα και το επιστέγασμα της γραμμής της πλειοψηφίας, που εχθρεύεται τις δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες στα συνδικάτα, τη συμμετοχή των απλών εργαζομένων στη λειτουργία τους. Είναι συνέπεια του έργου μιας εργατικής αριστοκρατίας που έχει για αποστολή της να ποδηγετεί τα συνδικάτα και την εργατική τάξη στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, στηρίζοντας τις βασικές και μεγάλες επιλογές τους, κρατώντας στα χέρια της την παραγωγή και αναπαραγωγή ενός μηχανισμού, που μετέρχεται όλων των μεθόδων, ακόμα και της νοθείας, προκειμένου αυτός να παίζει απρόσκοπτα το ρόλο του.

Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τη ΓΣΕΕ, αλλά η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, το μέλλον του κινήματος, έχει ως αναντικατάστατη προϋπόθεση την ανασύνταξη του κινήματος, την ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των διαφορετικών παρατάξεων που τον συναποτελούν και τη γραμμή που αυτός υπηρετεί στο κίνημα.