Η Βουλή των Αγανακτισμένων

Απ' την πλατεία των αγανακτισμένων φτάσαμε δυσοίωνα και στη Βουλή των Αγανακτισμένων! Ο ....«ναός της δημοκρατίας», το άντρο των ψηφαλακίων της ενισχυμένης αναλογικής, των bonus και του φρεσκοσιδερωμένου και φρεσκοκουρεμένου Ευκλείδη πυρπολήθηκε εκ των έσω στα πλαίσια και του δεύτερου γύρου της άθλιας μνημονιάδας. Σαν έκρηξη σύγκρουσης της γνήσιας ελληναράδικης ευκλείδιας γεωμετρίας με τη γερμανοτσολιάδικη κβαντομηχανική της Ευρώπης, έλαμψαν αστέρες σούπερ νόβα. Η κάλυψη συγκλονιστική. Ηχηρά ΟΧΙ των πρωτοκλασάτων ΕΡΤοκαγκελιστών και ΝΑΙ σαν του Γιάνη, που πήρε το ν απ' τ' όνομά του και το βάλε στο ναι του σαλτιμπάγκου.

Μεταξύ δύο σημείων συντομοτέρα οδός η ευθεία που λέει κι η γεωμετρία, οπότε συντομοτέρα και μεταξύ δύο μνημονίων η ευθεία της αθλιότητας, της υποκρισίας και του σφάξε με ευραγά μου ν' αγιάσω. Κάθε απόπειρα να συσκευαστεί σε κονσέρβα και να πουληθεί σε αριστερό πάγκο της λαϊκής αγοράς των πεθαμένων ιδεολογιών το καμένο παραλήρημα «θα σας τσακίσουμε» και τα μαθήματα μαρξισμού με τη μέθοδο του σκωτσέζικου ντους, κάτι σε βασανιστήριο της ξεφτίλας, εν μέσω δηλώσεων του τύπου: καταδέχτηκα να σας φέρω και τις λίρες μου στη μνημονιακή σας ψωροκώσταινα, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Χειρότερα. Οδηγεί εκούσια στρατιές πολιτικών αναλυτών, επικοινωνιολόγων, διαφημιστών και ψευτοδιανοούμενων στο ιδιότυπο Γκουαντάναμο - στρατόπεδο εγκλεισμού όλων των ελεύθερων αδέσποτων λέξεων όπως αξιοπρέπεια, λαός, περηφάνια κι άλλα τέτοια βδελύγματα του νου.

Σ' αυτό το άντρο της δημοκρατίας, ακόμη κι η βραχυπρόθεσμη μνήμη, συλλογική κι ατομική, δεν έχει κοντά, έχει κομμένα ποδάρια. Εδώ τα τελευταία χρόνια θριάμβευσε η αμοιβαδική αναπαραγωγή της κυρίαρχης πολιτικής. Απ' τα υπαρκτά κόμματα ξεφύτρωσαν ως σκωληκοειδείς αποφύσεις άλλα, πρωθυπουργοί αψήφιστοι, ναζιστο-τραμπούκοι ψηφισμένοι, παραχαράκτες ιδεολογιών που εμπλούτισαν την πορεία τους με στάσεις από πολιτικό χωρίο εις πολιτικόν χωρίον, σκίστες εγγράφων, σφάχτες τιμής, μακελάρηδες προσδοκιών και καταχραστές της λογικής. Εικόνα αξιαγάπητη στο κοινό, βυζιά τροφοδοτικά της εκτονωτίλας στα διαδίκτυα και της ατέρμονης μποχολογίας αναρίθμητων φατσομούρηδων. Η ποιητική της νομιμοποιημένης με ψήφο ασχήμιας βγαίνει σε πλειστηριασμό εντυπώσεων σε κάθε συνεδρίαση, με μοχλό και κίνητρο να μη χρεοκοπήσουμε!... Οποιος άντεξε να βλέπει μια δίμετρη γίγαντα υπερψηφισμένη προεδρίνα, την ώρα των νυχτερίδων να βρικολακιάζει σαδιστικά τα ανθρώπινα δικαιώματα μ' εκείνο το μειδίαμα απέναντι σε εξαθλιωμένους, αγανακτισμένους της Βουλής και τον εργατολόγο αντιπρόεδρο να υπερασπίζεται το δικαίωμά της να φτύνει εκεί που έφαγε πολιτικά, ξέρει και τι πάει να πει χρεοκοπία και τι πάει να πει πτώχευση σ' έναν τέτοιο ναό με μια τέτοια δημοκρατία.

Το τρίτο μνημόνιο, λοιπόν, απενοχοποιεί οποιονδήποτε πολίτη που θέλει να κάνει οτιδήποτε εναντίον οποιουδήποτε για οποιονδήποτε λόγο με οποιοδήποτε μέσο οποτεδήποτε και στο διηνεκές, απλώς μαϊμουδίζοντας το κοινοβούλιο του. Η αγανάκτηση έγινε πλέον ιερή, Μνημονιάδα όπως λέμε Ιλιάδα και Οδύσσεια μαζί στον 21ο αιώνα και δεν της γλιτώνει ούτε όποιος δηλώσει πως τον λένε «Κανένα».